Δευτέρα 15 Γενάρη. Δεν το ξέραμε ότι ο θάνατος του Πανούση (όχι του πανεπιστημιακού συνεργάτη των υπηρεσιών και για ένα φεγγάρι υπουργού δημόσιας τάξης, του άλλου) θα ήταν κάτι σαν εθνικό πένθος! Εντάξει, κατάφερε ο μαλάκας να γίνει “εθνικός καραγκιόζης” εν ζωή – την είχε την ροπή. Αλλά ότι θα μαζεύονταν τόσοι (και τέτοιοι) να παριστάνουν ότι κλαίνε, αυτό δεν το περιμέναμε: για πρώην μουσικοταξιαρχίτη, όλα αυτά τα επικήδεια είναι η εκπυρσοκρότηση της αναγνώρισης της μετανοιάς του. Έγινε διασκεδαστής, κλόουν – και σαν τέτοιο τον “αποχαιρέτησαν” όλοι. Ας πρόσεχε.
Είμαστε απ’ τους άλλους (αν υπάρχουν…). Τους αμετανόητους. Οπότε, μαζί με τις ευχές μας για την εβδομάδα, αφιερώνουμε στ’ αυτιά σας κάποιες πλευρές των ντόπιων rock ‘80s, κάποιες πλευρές μόνο, απ’ την εποχή που το rock ‘n’ roll είχε ακόμα κάτι συνέπειες… Πρώτα ένα κομμάτι των no man’s land με την φωνάρα της Χασαπίδου. Και μετά μια συλλογή που μάζεψε σε βινύλιο ένα μέρος του ανθού της rock νεολαιΐστικης ανταρσίας στο πρώτο μισό των ‘80s στα μέρη μας. (Επειδή τα άνθη έχουν και αγκάθια).
Να θυμούνται οι παλιότεροι, να μαθαίνουν οι νεώτεροι. (Δύσκολα πια και τα δύο…)