Δευτέρα 25 Απρίλη>> Όχι και πάσης ευρώπης όμως, αν και δεν πρόκειται να το χωνέψει. Με ψαλιδισμένα τα φτερά του ο βασιλιάς Macron έχει μπροστά του μια δύσκολη (μπορεί και πολύ δύσκολη) πενταετία. Όχι εξαιτίας της φασιστοΛεπέν, αν και ο γαλλικός εθνικισμός θα φροντίσει να επωφεληθεί απ’ τις κρίσεις (εντός ή εκτός εισαγωγικών), απ’ τους όλο και πιο βίαιους σπασμούς της αναδιάρθρωσης εν μέσω όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, σίγουρα ιδεολογικά: για τα στριμωγμένα πρωτοκοσμικά αφεντικά άσχετα από εθνικότητα το «κλειδαμπαρώνουμε τα σύνορα» μαζί με το «ισοπεδώνουμε τις αποικίες μας για να τις ελέγξουμε» είναι πάντα η ενδεδειγμένη λύση.
Η εκφρασμένη αδιαπραγμάτευτη αηδία κατά του βασιλιά, και μάλιστα από εκείνα τα κοινωνικά target group που τον είχαν υποστηρίξει το 2017, είναι (κατά την ταπεινή άποψη της ασταμάτητη μηχανής) το πιο σημαντικό πολιτικό γεγονός αυτής της «γιορτής της δημοκρατίας» (της ποιας;) – ένα γεγονός με προέκταση στο μέλλον. Την σύντομη κατάληψη σε κάποια κτίρια της Σορβόννης στα μέσα του Μάρτη την έκαναν κάποιες δεκάδες φοιτητών∙ οι άμεσοι συμπαραστάτες τους που έκαναν συγκέντρωση αλληλεγγύης ήταν μερικές εκατοντάδες∙ αλλά το πνεύμα του «ούτε με την Σκύλα ούτε με τη Χάρυβδη» δεν προέρχεται από κύκλους αναρχικών ή περιθωριακών. Προέρχεται από πάνω απ’ το 1/3 της γαλλικής κοινωνίας, και ειδικά απ’ τους πληβείους (μετανάστες ή μη) και την καθωσπρέπει but no furure νεολαία. Όταν η πιο «προωθημένη» συμβουλή για χτες ήταν «κρατείστε την μύτη σας και ψηφίστε Macron για να μην βγει η Lepen», μπορεί ο καθένας να καταλάβει ότι το όποιο «κράτημα της μύτης» τέλειωσε χτες το βράδυ.
Επίκειται άραγε κάποιο είδος γενικευμένης ανταρσίας στην επικράτεια του βασιλιά, κάποια επανάσταση ίσως; Η ασταμάτητη μηχανή δεν «ποντάρει» ούτε βάζει στοιχήματα. Οι βουλευτικές εκλογές του ερχόμενου Ιούνη θα είναι απαλλαγμένες απ’ το δίπολο «με την Σκύλα ή με την Χάρυβδη;» και είναι πιθανό να αποδειχθούν ένα σημείο εκτόνωσης∙ ειδικά αν ο βασιλιάς ξεμείνει από πλειοψηφία στη βουλή. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού θα «κτυπήσει» (όχι μόνο γεωπολιτικά αλλά και οικονομικά, κοινωνικά) το βασίλειο του Macron και, κυρίως, το βασίλειο των αφεντικών που εκπροσωπεί. Ακόμα και στην ευρωπαϊκή κλίμακα: ο γαλλογερμανικός, ο γαλλοαγγλικός και ο γαλλοϊταλικός ανταγωνισμός, φανερά ή κρυφά, είναι πάνω στον πάγκο.
Ούτε ψύλλος στα γαλλικά ανάκτορα∙ πολύ λιγότερο στον κόρφο του βασιλιά…
(φωτογραφία πάνω. Κάπου στο 2018 ο βασιλιάς πέρασε από μερικές γαλλικές κτήσεις στην Καραϊβική, και προσπάθησε να δείξει το «φιλολαϊκό» πρόσωπό του. Εδώ με νεολαίους του Saint Martin, μιας νησίδας 35.000 κατοίκων, εκ των οποίων ο δεξιά συστήθηκε σαν κλεφτρόνι, ενώ ο αριστερά κάτι ήθελε να δείξει.
Το έδειξαν με αφορμή και τις προεδρικές εκλογές. Με συμμετοχή μόλις 30% στον πρώτο γύρο, μακράν πρώτος ήταν ο Melenchon, με 35% των ψήφων – και η φασιστοΛεπέν είχε πάρει μόλις το 14,9% ερχόμενη τρίτη (853 ψήφους). Χτες ψήφισαν λίγο περισσότεροι (33%) και ο βασιλιάς ήρθε αισθητά δεύτερος… Η φασιστοΛεπέν τριπλασίασε τα κουκιά της…
Κάτι ήθελε να πει τότε εκείνος στα αριστερά – εκ μέρους των αποικιοκρατούμενων φυσικά… Το λένε και πολλοί άλλοι… Και μέσα στο Παρίσι…)