Tag: μεγέθη

Ποσά σε μετρητά

Δευτέρα 28 Σεπτέμβρη. Διάφοροι βαθυστόχαστοι επιμένουν είτε άμεσα είτε έμμεσα ότι η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία κινήθηκε και κινείται εκτός καπιταλισμού· σαν ένα είδος «αυθεντικής φυσικής απειλής», μια αναμέτρηση της ανθρωπότητας συνολικά με έναν μοχθηρό ιό, ακριβώς όπως περιγράφεται απ’ τα κράτη και τους κάθε είδους λακέδες. Μερικοί μάλιστα έχουν ψηθεί ότι τα συνταγματικά πραξικοπήματα, οι γενικευμένες απαγορεύσεις, η τρομοκρατία, είναι «αντικαπιταλιστικά» – επειδή (λένε) είναι «αντικαταναλωτικά»… Προφανώς πρόκειται για μικροαστικές «θεωρίες» περί καπιταλισμού, αφού αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι μπορούν να δουν μόνο ό,τι βρίσκεται ακριβώς μπροστά στη μύτη τους (κι ούτε καν…)

Κάποιοι άλλοι δεν θα έκαναν καν τον κόπο να ειρωνευτούν αυτήν την «αντικαπιταλιστική σοφία». Ο γνωστός Jeff Bezos (της Amazon, ηλεκτρονικό εμπόριο…) μεταξύ Μάρτη και Ιούνη του 2020 αύξησε την προσωπική του περιουσία κατά 48 δισεκατομύρια δολάρια – ένα ποσό που κάθε βαθυστόχαστος θα θεωρούσε αμελητέο. Ο σινο-αμερικάνος ιδρυτής της Zoom (που έγινε “must” ακαριαία χάρη στις καραντίνες) έγινε πλουσιότερος κατά 2,5 δισεκατομύρια δολάρια. Και ο πρώην ceo της microsoft και νυν “επενδυτής” σε “ανερχόμενες φίρμες” Steve Ballmer αύξησε την περιουσία του κατά 15,7 δισεκατομύρια δολάρια. Συνολικά μιλώντας, μέσα σε 4 μήνες «υγιεινομικής κρίσης», οι αμερικάνοι δισεκατομυριούχοι έγιναν πλουσιότεροι κατά 637 δισεκατομύρια – τα οποία, παρακαλούμε την προσοχή σας – δεν τα «έβγαλαν» ούτε αποκλειστικά ούτε καν κυρίως απ’ την αμερικανική ενδοχώρα. Τα «έβγαλαν» απ’ την συσσώρευση που πραγματοποίησαν σε πολλά μέρη του πλανήτη. Κι ακόμα δεν έχει γίνει ο λογαριασμός για τα κέρδη των big pharma – αυτά έπονται.

Διάφορες σοφιστείες θα εφεύρισκαν οι σοφολογιότατοι φίλοι της καραντίνας προκειμένου να ξεπεράσουν αυτήν την πραγματικότητα. Ότι, δηλαδή, για καπιταλιστική αναδιάρθρωση και συγκέντρωση κεφαλαίου πρόκειται, κι όχι για απειλή κατά της ανθρωπότητας. Βαριεστημένα θα κατέληγαν στο γνωστό: «τον covid να πληρώσει η ολιγαρχία». Σωστό – αν βρεθούν χωροφύλακες να την αναγκάσουν… (Πάντως χρωστάει ακόμα την κρίση…)

Εν τω μεταξύ η προσοχή θα έπρεπε να έχει στραφεί στο ποιοί καπιταλιστικοί κλάδοι επωφελήθηκαν με τέτοιο θηριώδη τρόπο μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα απ’ αυτήν την «υγιεινομική κρίση»· μιας και εμπειρικά είναι μάλλον εύκολο να βρεθούν άλλοι καπιταλιστικοί κλάδοι που είχαν και έχουν ζημιές. Αν περάσει απ’ το μυαλό κάποιου σοφολογιότατου φίλου της καραντίνας ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια εντατική καπιταλιστική αλλαγή παραδείγματος με κερδισμένους και χαμένους κλάδους (όχι όμως αφεντικά! γιατί το κεφάλαιο / χρήμα μεταφέρεται ακαριαία από μη επικερδείς σε επικερδείς τομείς), κι αν επιπλέον τους περάσει απ’ το μυαλό ότι αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ συμβαίνει σε κάθε καπιταλιστική αναδιάρθρωση (με τους εργάτες να είναι η μάζα των «παράπλευρων απωλειών» αν δεν έχουν την γνώση και την πολιτική / οργανωτική ετοιμότητα να στραφούν εναντίον οποιουδήποτε είδος «πολέμου»…), αν λοιπόν συμβούν τέτοια απίθανα πράγματα, τότε οι βαθυστόχαστοι αναλυτές φίλοι της καραντίνας ίσως αρχίσουν να ανησυχούν για τις φιλίες τους με τα κράτη και τις βεβαιότητές τους περί «υγιειονομικού εφιάλτη».

(Το έσχατο σημείο αυτο-εξαπάτησης των υπέροχων Εγώ / θυμάτων του νεοφιλελευθερισμού είναι το να πιστεύουν ότι δεν χειραγωγούνται, ειδικά όταν κατάτασσονται σαν πειθαρχημένοι στρατιώτες στον «πόλεμο κατά του εχθρού», γνωστού ή άγνωστου, ορατού ή αόρατου. Είναι αυτή η φρεναπάτη που βασίλεψε επί 30 χρόνια αλλά τώρα γίνεται κιμάς που είναι, τώρα που μιλάμε, αντικείμενο δεκάδων, μπορεί και εκατοντάδων ερευνών, μετρήσεων και διδακτορικών σ’ όλο τον καπιταλιστικό πλανήτη…)

Τι είναι μολυσματικό;

Παρασκευή 28 Αυγούστου. H αυριανή διαδήλωση στο Βερολίνο απαγορεύτηκε· και περιμένουμε να δούμε αν θα γίνει «παράνομα»… Αύριο υπάρχει επίσης μεγάλη αντιτρομοκρατική διαδήλωση στο Λονδίνο – με κεντρικό σύνθημα την αποκατάσταση όλων των ανθρώπινων δικαιωμάτων που έχουν καταπατηθεί… Η διαδήλωση (πιθανόν και επόμενες) γίνεται εν όψει της ψήφισης, τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, δίχρονης παράτασης των «μέτρων έκτακτης ανάγκης» και, κυρίως, της εξουσίας έκτακτης ανάγκης. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει κάτι τέτοιο.

Όπως κάνουμε συχνά όταν δεν ειρωνευόμαστε, δοκιμάσαμε να δούμε και την απέναντι πλευρά. Αναρωτηθήκαμε κατά πόσο η «μολυσματικότητα» των διαδηλώσεων ενάντια στην κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» μπορεί να επικαλεστεί κάποια στοιχεία. Κάποια νούμερα απ’ αυτά που τόσο έχουν αγαπήσει να διαστρεβλώνουν τα αφεντικά στα θανατόμετρα και στα κρουσματόμετρα.

Ψάξαμε να βρούμε την «μολυσματικότητα» μιας άλλης πρόσφατης διαδήλωσης, ιδιαίτερα μαζικής, αντιρατσιστικής, που έγινε στο Λονδίνο, μετά την δολοφονία του George Floyd (φωτογραφία επάνω). Στην οποία, όπως βλέπετε στην φωτογραφία, τα αντικοινωνικά μέτρα της τρομοεκστρατείας τηρήθηκαν ελάχιστα· και μόνο εθελοντικά.

Η διαδήλωση εκείνη έγινε στις 21 Ιούνη, ημέρα Κυριακή, στο κέντρο της πόλης. Προσθέτοντας 14 ημέρες (το διάστημα κατά το οποίο «ο θάνατος που σκορπίζει στον διάβα του ο covid-19 κάνει θραύση») + μια ακόμα μέρα bonus από πάρτη μας, φτάνουμε στην Κυριακή 5 Ιούλη. Κανονικά, αν ίσχυαν οι ρητορείες των τρομοκρατών, μέσα σ’ αυτό το δι-βδόμαδο θα έπρεπε να έχει γίνει χαμός στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας· οι αντιρατσιστές και οι αντιρατσίστριες θα έπρεπε να έχουν τινάξει το σύστημα υγείας στον αέρα… Ή, έστω, να αργοπεθαίνουν στα σπίτια τους.

Ο ως τις 21 Ιούνη συνολικός αριθμός επίσημα διαπιστωμένων κρουσμάτων στη μεγάλη βρετανία ήταν 275.713. Στις 5 Ιούλη ήταν 286.247 – μια διαφορά 10.534 positive, σε ολόκληρη την επικράτεια. Δεν ασχοληθήκαμε με νεκρούς σ’ αυτό το διάστημα, για να μην ακούσουμε την βλακεία ότι οι διαδηλωτές ήταν γενικά νέοι σε ηλικία, οπότε έγινε μεν τεράστια διασπορά αλλά δεν κατέληξε κόσμος στα νοσοκομεία. Μείναμε στα κρούσματα.

Πιο αναλυτικά (και συγγνώμη για την επιμονή) τα «νέα κρούσματα» στις 21 Ιούνη (άσχετα απ’ την διαδήλωση) ήταν 1.106. Τις επόμενες ημέρες ήταν διαδοχικά: στις 22/6: 868… στις 23/6: 834… στις 24/6: 591… στις 25/6: 1.013… στις 26/6: 1.251… στις 27/6: 806… στις 28/6: 816… στις 29/6: 737… στις 30/6: 624… στις 31/6 : δεν υπάρχουν στοιχεία… στις 1/7: 751… στις 2/7: 578… 3/7: 521… στις 4/7: 626… στις 5/7: 518…

Επειδή από μόνα τους αυτά τα νούμερα μπορεί να μην λένε κάτι, να επάνω ο αντίστοιχος πίνακας. Οι δύο εβδομάδες είναι μέσα στον κίτρινο κύκλο. Και είναι σαφές: η μαζική αντιρατσιστική συγκέντρωση και διαδήλωση, με χιλιάδες διαδηλωτές επί ώρες χωρίς μασκάρισμα και κοινωνική αποξένωση, όχι μόνο ΔΕΝ προκάλεσε έναν Αρμαγεδώνα θανάτου, αλλά – αντίθετα – η γενική πτωτική τάση «μολύνσεων» συνέχισε ομαλά.

Υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα; Το γνωστό: η εξουσία αρρωσταίνει! Και σκοτώνει!!

The nuclear option…

Δευτέρα 24 Αυγούστου. Βέβαια κανένα έγκλημα δεν είναι τέλειο, και το ίδιο ισχύει και για την κλιμάκωση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας (εφόσον συμβεί όπως διαπιστώνουμε ότι προετοιμάζεται). Ο covid-19 και ένας ιός γρίπης («επιθετικός» μάλιστα όπως είχε χαρακτηριστεί…) συνυπήρξαν και τον περασμένο Φλεβάρη, Μάρτη, Απρίλη… Τι έγινε λοιπόν σ’ αυτήν την (περασμένη) κοινή τους πορεία;

Τίποτα δεν έγινε!!! Για την ακρίβεια ο ιός της γρίπης εξαφανίστηκε – και σίγουρα εξαφανίστηκε η φονικότητά του, τόσο στα μικρά παιδιά όσο και στους ηλικιωμένους!!! Απ’ την στιγμή που άρχισε να τρέχει το covid-19 θανατόμετρο η γρίπη εξαφανίστηκε· κι αυτό είναι ένα γεγονός ακράδαντο, που δεν επιδέχεται ούτε αμφισβήτηση ούτε ανασκευή εκ των υστέρων (αν και για όλα είναι ικανοί οι νταβάδες του πλήθους).

Τι σημαίνει «η γρίπη εξαφανίστηκε μόλις εμφανίστηκε ο covid-19»; Κανείς δεν ξέρει! Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια!!! Κάποιοι πρόσεξαν αυτήν την περίεργη εξαφάνιση των σοβαρών νοσηλειών ή και των θανάτων από την γρίπη (κανονικά συμβαίνουν κατά εκατοντάδες και χιλιάδες κάθε χρόνο…) και διατύπωσαν την υπόθεση (μόνον υπόθεση) ότι υπάρχει κάποια «ανταγωνιστική σχέση» αυτών των δύο ιών, που είναι διαφορετικού τύπου, όταν συνταντιούνται στα πνευμόνια μας…. Ότι, δηλαδή, δεν χωράνε στο ίδιο τερραίν δύο μάγκες από διαφορετικά σόγια. Αυτή η υπόθεση θα μπορούσε να είναι εχθρική στη αναβάθμιση της τρομοεκστρατείας περί ιών που έπαψαν να δρουν ο καθένας μόνος του και έγιναν συμμορία· ωστόσο είναι μόνο υπόθεση. Όπως, φυσικά, μόνο υπόθεση (δόλια και κακόβουλη αυτή) θα είναι ο ισχυρισμός της απειλής των «διπλασίων θανάτων» το ερχόμενο φθινόπωρο.

Σε ότι αφορά τους ηλικιωμένους το ερώτημα της εξαφάνισης του ιού της γρίπης τους περασμένους μήνες μπορεί να έχει απλή απάντηση: όλοι όσοι εμφάνισαν πνευμονικές επιπλοκές λόγω γρίπης και πέθαναν, θεωρούμενοι ως «ύποπτοι covid-19», πετάχτηκαν στην «κοινή δεξαμενή»… Αλλά τα μικρά παιδιά; Τα μικρά παιδιά είναι στάνταρ target group της γρίπης· κι ωστόσο τίποτα δεν ακούστηκε. Έπαιξε ρόλο το καθολικό κλείσιμο των σχολείων και, κατά συνέπεια, η αποκοινωνικοποίηση των παιδιών; Έπαιξε ρόλο ότι δεν μπορούσαν καν και καν να πάνε σε νοσοκομείο, οπότε δεν καταγράφτηκαν σαν κρούσματα; Ή μήπως ισχύει πράγματι ότι ο κορονοϊός αναμετρήθηκε με τον ιό της γρίπης σε κάποια μαρμαρένια αλώνια και τον ανάγκασε σε υποχώρηση;

Άγνωστο. Ωστόσο, στην αμφισβήτηση ότι «γιατί δεν σκότωσαν παρέα οι δυο τους στο πρώτο εξάμηνο του 2020», οι τρομοκράτες είναι πιθανό να απαντήσουν «επειδή επιβάλλαμε γενική απαγόρευση κυκλοφορίας». Φυσικά τα λεγόμενα lockdown απέτυχαν να περιορίσουν την διάδοση του covid-19, κι αυτό αποδεικνύεται απ’ τα (επίσημα) νούμερα των θανατόμετρων σε κράτη που είχαν πολύ αυστηρές απαγορεύσεις, όπως π.χ. το βέλγιο. (Θα πει κάποιος ότι στο βέλγιο έγινε όργιο δημιουργικής λογιστικής: οι περισσότεροι που δηλώθηκαν «νεκροί από covid-19» δεν είχαν κάνει καν και καν τεστ, ούτε βέβαια ήταν «θετικοί»!!! Απλά πετάχτηκαν στην κοινή δεξαμενή για λόγους που μόνο να υποψιαστούμε μπορούμε αυτή τη στιγμή). Αλλά κανείς δεν λέει τι έγινε στο βέλγιο και τι έγινε αλλού. Τα lockdown παραμένουν η «ακλόνητη απόδειξη» (και η απόλυτη απειλή) του δίκιου των τρομοκρατών. Το απόλυτο πολυβόλο των απαγορεύσεων.

(To βέλγιο έχει πληθυσμό 11,5 εκατομύρια και η σουηδία 10,3. Το σουηδικό κράτος / κεφάλαιο δεν επέβαλε καμμία απαγόρευση κυκλοφορίας, δεν έκλεισε σχολεία, δεν έκλεισε μαγαζιά, και μέτρησε ως τώρα 86.068 κρούσματα και 5.810 θανάτους. Το βελγικό κράτος / κεφάλαιο έκανε τα πάντα κι ακόμα περισσότερα, και μέτρησε ως τώρα 81.468 κρούσματα και 9.988 θανάτους. Οι λαλίστατοι φίλοι της καραντίνας δείχνουν την «αποτυχία» της Στοκχόλμης, αλλά κάνουν γαργάρα και δεν βγάζουν τσιμουδιά για την «επιτυχία» των Βρυξελών, την οποία κανονικά θα έπρεπε να γιορτάζουν! Γιατί, διαφορετικά, θα έπρεπε να παραδεχτούν πόσο ελεεινές ήταν και είναι οι «κοινές δεξαμενές», και να δώσουν μια λογική εξήγηση στο γιατί τα κράτη που τόσο αγαπούν τους υπηκόους τους σκύλεψαν με τέτοιο τρόπο τα πτώματά τους.

Πέρα όμως απ’ αυτά, η εγγύτητα του αριθμού των κρουσμάτων στα δύο κράτη θα προκαλούσε σοβαρές αμφιβολίες – το λιγότερο – για την αποτελεσματικότητα των καθολικών απαγορεύσεων στην κυκλοφορία του ιού…

Μα τι λέμε περί “σοβαρών αμφιβολιών”; Τι μετριοπάθεια είναι αυτή; Αφού οι φίλοι της καραντίνας είναι τέρατα ευφυίας και τα έχουν καταλάβει όλα!!!)

Καπιταλισμός και καπιταλισμός

Τετάρτη 19 Αυγούστου. Όπως συμβαίνει και με άλλες εθνικότητες (π.χ. την ελληνική) υπηκοότητα λιβανέζικη έχουν μερικοί απ’ τους πιο βαθύπλουτους ανθρώπους του καπιταλιστικού πλανήτη. Ο πλουσιότερος τραπεζίτης του κόσμου, για παράδειγμα, ονόματι Joseph Safra, έχει (και) λιβανέζικο διαβατήριο. Οι μεγάλες τραπεζικές αλυσίδες που ελέγχει βρίσκονται στη λατινική αμερική (βραζιλία και μεξικό) ενώ έχει μια βάση και στην ελβετία. Ελέγχει επίσης το 50% της γνωστής chiquita…

Ή η οικογένεια Mikati, που «έβγαλε λεφτά» στη διάρκεια του εμφύλιου στο λίβανο (με τους γνωστούς τίμιους τρόπους που γίνονται οι καλές μπάζες σε τέτοιες περιπτώσεις), επίσης οίκος δισεκατομυριούχων, έχει μεγάλες μπίζνες με τηλεφωνικές εταιρείες σε διάφορα μέρη του κόσμου, real estate στις πιο ακριβές γωνιές του, χρηματιστηριακά παιχνίδια (ξεπλύματα οπωσδήποτε) κλπ κλπ. Ή η οικογένεια Hariri, που έχει την δική της συστηματική «επιρροή» στη λιβανέζικη κοινωνία και κατά περιόδους κυβερνάει (ή το παριστάνει) έχει πολύ μεγάλες μπίζνες με ακίνητα και κατασκευές, οπωσδήποτε και στη μέση Ανατολή (: και ειδικές σχέσεις με τον τοξικό του Ριάντ).

Ο κατάλογος είναι μεγάλος, αλλά δεν θα βοηθούσε να τον ξεδιπλώσουμε αναλυτικά. Το γεγονός είναι πως το μεγαλύτερο μέρος της λιβανέζικης ελίτ (δεν μιλάμε ούτε γι’ αστείο για «αστική τάξη»!) είναι διεθνοποιημένο ως προς τις μπίζνες και τα είδη της καπιταλιστικής συσσώρευσης που πετυχαίνει. Αυτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζει την επικράτεια και τις δομές κρατικής εξουσίας του λιβάνου σαν αποικία, σαν σημαία ευκαιρίας, σαν οτιδήποτε άλλο εκτός από την οργανική βάση της ύπαρξής της μέσα στον διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό (το ίδιο ακριβώς κάνει και το 1 εθνικό κεφάλαιο του ελλαδιστάν, οι εφοπλιστές).

Όταν η οικονομική / καπιταλιστική ελίτ μιας «εθνικής ταυτότητας» δεν είναι εδαφικοποιημένη (ούτε καν ιστορικά) στην κρατική επικράτεια που αντιστοιχεί σ’ αυτήν την «εθνική ταυτότητα», τότε η μορφή κράτος και οι δομές της δεν συγκροτούνται με τον ιστορικό τρόπο της «αστικής εξουσίας». Κι αν εμφανιστούν οποιεσδήποτε σοβαρές αντιθέσεις στο εσωτερικό της κρατικής επικράτειας, οι όποιοι εξουσιαστές τις διαχειρίζονται σαν μαφιόζοι παρά σαν μια ενιαία τάξη που οφείλει να βάλει στην άκρη τις εσωτερικές της διαφωνίες για να προστατέψει την βάση της συσσώρευσής της και τον δικό της πολιτικό και ιδεολογικό ρόλο μέσα και πάνω σ’ αυτήν. Και πάλι για καπιταλισμό πρόκειται. Δεν είναι όμως του είδους που διάφοροι αγαπούν να νομίζουν ότι ξέρουν το τρόπο της λειτουργίας του… (Η «κρατικοποίηση του εγκλήματος» θα τους βοηθούσε να ξεστραβωθούν – αλλά δεν θέλουν…)

Στην ιστορική περίοδο της ριζικής Αλλαγής (καπιταλιστικού) Παραδείγματος σαν αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη, με πολλές, κρίσιμες και αναπόφευκτες γεωπολιτικές αλλαγές / ανατροπές επίσης, τέτοιου είδους κράτη / κοινωνίες, στηριγμένα/ες στον πολιτικό και στον γεωπολιτικό προσοδισμό, εκδηλώνουν πολύ εντονότερα τους «κρισιακούς» σπασμούς της απώλειας προσανατολισμού. Η Χεζμπ’ αλλάχ έχει σχέδιο: την υπαγωγή του λιβανέζικου καπιταλισμού στους «δρόμους του μεταξιού», στο ευρασιατικό project δηλαδή. Υποθέτουμε ότι συμπεριλαμβάνει σ’ αυτήν την υπαγωγή και την αναδιάρθρωση (υπέρ της) των συσχετισμών μέσα στον λίβανο, παρότι είναι (αν δεν κάνουμε λάθος) το μεγαλύτερο κόμμα. Αντίθετα οι παραδοσιακοί νταβάδες της Βηρυτού, σαν την οικογένεια Hariri, προτιμούν το “ανήκουμε εις την δύση” που τους έχει επιτρέψει τον άγριο πλουτισμό. Τον Μάρτη του 2019, σαν πρωθ. ακόμα ο Hariri, προτίμησε να διαπραγματευτεί συμφωνία για δάνειο 10 δις δολαρίων με το δντ – με την ελπίδα ότι τα μέτρα του διεθνούς ταμείου ήταν στα μέτρα της δικής του ηγεμονίας. Ωστόσο λίγους μήνες αργότερα, στα τέλη Οκτώβρη, αναγκάστηκε να παραιτηθεί εξαιτίας των μαζικών διαδηλώσεων ενάντια στο σύνολο του πολιτικού συστήματος…

Οι καταστροφές που προκάλεσε η έκρηξη στη Βηρυττό είναι ευκαιρία για «επενδύσεις» – ή ευκαιρία για χάος. Το δίλημα που με εκβιαστικό τρόπο (ή μ’ εμάς ή χάος) περιγράφουν οι αξιωματούχοι του ψοφιοκουναβιστάν έχει κάποια βάση, αν και το πόπολο δεν το αντιλαμβάνεται. Η Ουάσιγκτον δεν ενδιαφέρεται (και δεν μπορεί) να συμβάλει στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση του λιβάνου – ενδιαφέρεται μόνο να μην φτάσει το Πεκίνο ως εκεί. Και μπορεί να κάνει οτιδήποτε εύκολο και φτηνό για να το πετύχει. Το Πεκίνο, απ’ τη μεριά του (όπως και οι σύμμαχοί του) ενδιαφέρεται για μια κάποια δημιουργική ανασυγκρότηση και εκεί, όπως στη συρία και στο ιράκ. Αλλά δεν μπορεί να την επιβάλει με στρατιωτικά μέσα. Ασύμμετρος (προς το παρόν) πόλεμος…

Σαν σφήνα, ενδιάμεσα, προσπαθεί να χωθεί ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron.

Αλλά αίφνης έχει καινούργιους πονοκέφαλους…

Ποιός είναι ο γιατρός;

Σάββατο 8 Αυγούστου. Πριν συνεχίσουμε είναι καλή ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε ένα ζήτημα ακόμα. Αυτό που ακούει στο όνομα Bill Gates. Αν δεν είναι ήδη ο πιο μισητός άνθρωπος στον δυτικό κόσμο θα γίνει σύντομα: ελάχιστοι (αν υπάρχουν) πείθονται για τα ανθρωπιστικά του κίνητρα, παρά την υποστήριξη δεκάδων καθεστωτικών μήντια. Και ωστόσο όποια πέτρα κι αν σηκώσεις σε πάμπολα project παγκόσμιας υγείας, θα βρεις το αφεντικό της microsoft από κάτω.

Τι είναι, λοιπόν, σ’ όλη αυτή την ιστορία ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων; Είναι το απόλυτο καλό; Το απόλυτο κακό; Ή κάτι άλλο;

Όσες / όσοι βρίσκονται στις «αόρατες πόλεις» ξέρουν τα πιο κάτω απ’ τον περασμένο Απρίλη. Ελπίζοντας ότι δεν κρατάνε τέτοια μυστικά, τα παρουσιάζουμε και στην ασταμάτητη μηχανή. Γιατί; Επειδή βρίσκονται σε κίνηση δύο παράλληλες διαδικασίες, η μία αγιοποίησης και η άλλη δαιμονοποίησης του Gates, όπου η μεν πρώτη είναι καλά πληρωμένη η δε δεύτερη εντελώς άστοχη: στον καπιταλισμό τα πρόσωπα είναι συχνά βιτρίνες. Και τέτοια είναι (κατά την ασταμάτητη μηχανή) ο κυρ Βασίλης!

Η ναυαρχίδα του ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος του αφεντικού της microsoft είναι ένα ίδρυμα. Το Bill & Melinda Gates Foundation. Όταν οι αμύητοι ακούνε την λέξη «ίδρυμα» φαντάζονται «καλούς ανθρώπους» που βάζουν απ’ την τσέπη τους για να χρηματοδοτήσουν καλές πράξεις. Λάθος! Τα ιδρύματα αυτού του βεληνεκούς είναι τελείως διαφορετικά εγχειρήματα. Σαν συνολικό project το «ίδρυμα» του κυρ Βασίλη και της κυρά Μελίντας (που θεωρείται το μεγαλύτερο στον κόσμο από την άποψη της «κίνησης χρημάτων») έχει καθαρά κέρδη· όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο…

Το γιατί είναι απλό. Πρόκειται για επιχείρηση. Πιο σωστά: πρόκειται για εταιρεία χαρτοφυλακείου, δηλαδή για εταιρεία που έχει στην κατοχή της «πακέτα μετοχών» από άλλες εταιρείες. Και, έτσι, υπηρετεί τα συμφέροντά τους, όχι βέβαια στη «φιλανθρωπία» αλλά (και) στην βιομηχανία της υγείας.

Στο «οικονομικό» σκέλος του το Bill & Melinda Gates Foundation είναι μέτοχος σε τουλάχιστον 18 μεγάλες επιχειρήσεις και ομίλους επιχειρήσεων (εκτός microsoft) και συγκεκριμένα:

– στην θυγατρική franchise της McDonald’s (Arcos Dorados Holdings) που ελέγχει όλα τα McDonald’s στη λατινική αμερική,

– στην AutoNation (μια μεγάλη εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων στις ηπα),

– στον όμιλο Berkshire Hathaway (του γνωστού βαθύπλουτου Baffet) που ελέγχει την ιδιοκτησία δεκάδων εταιρειών, από την duracell μέχρι επιχειρήσεις ρούχων, διαμαντιών και αεροπλάνων, ενώ έχει καλά μερίδια σε αμερικανικές τράπεζες και στην coca cola,

– στην Canadian National Railway, μια ιδιωτική εταιρεία τραίνων ψυγείων,

– στην Caterpillar,

– στην FedEx,

– στην UPS,

– στην αμερικανική Crown Castle (μεγαλη εταιρεία εγκατάστασης και διαχείρισης κεραιών κινητής τηλεφωνίας),

– στην επίσης αμερικανική Ecolab (εταιρεία εμπορίου νερού και άλλων υγιεινών εμπορευμάτων σ’ όλο τον κόσμο),

– στην Televisa (τον μεγαλύτερο ισπανόφωνο όμιλο μήντια στον κόσμο, με έδρα το μεξικό),

– στην πολυεθνική εταιρεία επικοινωνιών Liberty Global και στη λατινοαμερικάνικη θυγατρική της,

– στην γνωστή Walmart,

– στον όμιλο Walgreens Boots Alliance, που ελέγχει δύο μεγάλες αλυσίδες φαρμακείων στις ηπα και την αγγλία, καθώς και φαρμακοβιομηχανίες και άλλου είδους επιχειρήσεις,

– και στην Waste Management, μια μεγάλη αμερικανική εταιρεία διαχείρισης σκουπιδιών.

Τι είναι όλο αυτό; Είναι μια απ’ τις εκφράσεις του δυτικού (κατά κύριο λόγο του αμερικανικού) «συλλογικού κεφάλαιου»!!! Του καπιταλισμού όχι σαν το ένα και το άλλο αφεντικό, αλλά του καπιταλισμού ως διαδικασίας υπεξαίρεσης του πλούτου. Θα λέγαμε ότι μια σειρά πρωτοκλασσάτες επιχειρήσεις έχουν αναθέσει στον Bill Gates να είναι ο «εκπρόσωπος τύπου» των συμφερόντων τους, έξω και πέρα απ’ τον κάθε φορά συγκεκριμένο κύκλο της δράσης τους. Ο «εκπρόσωπος τύπου» τους στο συνολικό κοινωνικό εργοστάσιο!

Ορισμένοι εστιάζουν την κριτική (ή και τις καταγγελίες τους) κατά του Gates σε κάτι που θα λεγόταν «εξαπάτηση». Ότι, δηλαδή, παριστάνει τον φιλάνθρωπο για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα (και) των φαρμακοβιομηχανιών. Κατά την ασταμάτητη μηχανή δεν υπάρχει τέτοιο ζήτημα, επειδή δεν υπάρχει ζήτημα «ηθικής» στην καπιταλιστική λειτουργία. Είναι τέτοια η απόσπαση υπεραξίας και τέτοια η κερδοφορία διάφορων καπιταλιστικών επιχειρήσεων ώστε μπορούν να ρίξουν μεγάλα ποσά στον γενικό κοινωνικό έλεγχο – κι αυτό είναι η «φιλανθρωπία» τους. Φτιάχνουν «ανθρωπιστικές ναυαρχίδες», κεντρικούς μηχανισμούς ελέγχου των χρηματικών ροών και, επίσης, διαμόρφωσης της «γραμμής», και μέσω αυτών χρηματοδοτούν άλλους, δορυφορικούς οργανισμούς / μηχανισμούς συν όσους («επιστήμονες», πανεπιστήμια, πολιτικούς, δημαγωγούς, κλπ) βάζουν στους στάβλους τους. Είναι ένα σχήμα δράσης και ξεπλύματος που χρησιμοποιούν από παλιά οι μαφίες· δεν χρειάζεται να έχει δει κανείς τον Νονό 3 για να καταλάβει…

Αυτός, λοιπόν, που εμφανίζεται σαν «ο πιο powerfull γιατρός στον κόσμο» είναι επιφανειακά μεν ο Gates, ουσιαστικά δε το κεφάλαιο – σαν – κεφάλαιο! Σε συνεργασία με κράτη όπου χρειάζεται (και χρειάζεται!), με επιλογές, στοχεύσεις, εκστρατείες, κλπ. Κι όταν λέμε «το κεφάλαιο – σαν – κεφάλαιο» έχει αναλάβει την υγεία όλων μας, μην βολευτεί κανείς στο «αααα, αυτό το ξέραμε, πουλάνε φάρμακα!» Είναι πολύ περισσότερα.

Οπουδήποτε κι αν δρα «το κεφάλαιο – σαν – κεφάλαιο» ΔΕΝ δημιουργεί «λύσεις σε προβλήματα». Δημιουργεί προβλήματα! Είναι μια μόνιμη σχέση (σε πάμπολλες κλίμακες) εκμετάλλευσης, υπεξαίρεσης και πειθαρχίας, και ανανεώνεται ΜΟΝΟ όταν αναπαράγει τις συνθήκες που τη νομιμοποιούν. Μ’ αυτήν την έννοια «το κεφάλαιο – σαν – κεφάλαιο» (ο καθοδηγητής και της τρομοεκστρατείας του covid-19, για να μην ξεχνιόμαστε…) σαν “γιατρός” δεν φτιάχνει απλά φάρμακα…. Κυρίως φτιάχνει νοσηρές καταστάσεις, στις οποίες μπορεί (“το κεφάλαιο – σαν – κεφάλαιο”) να εμφανίζεται σαν απαραίτητο, αναγκαίο, καθοριστικό… Σαν “γιατρός”, σαν “φάρμακα”, σαν “οδηγίες καθημερινής ζωής”, σαν… σαν… σαν…

Η απώθηση του συγκεκριμένου!

Πέμπτη 6 Αυγούστου. Οι “τεταρτοαυγουστιανοί του ‘20” χρησιμοποιούν, και σίγουρα θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν την εξουσία τους όσο πιο αποτελεσματικά μπορούν – για τα συμφέροντα που υπηρετούν. Τα οποία δεν είναι καθόλου η “υγεία του λαού”.

Ένα βασικότατο στοιχείο της υγείας, τόσο των ατόμων όσο και των πληθυσμών, είναι η διανοητική κατάστασή τους. Οποιοσδήποτε προσπαθεί να αποβλακώσει είτε μεμονωμένα άτομα είτε πληθυσμούς, το μόνο πράγμα που δεν τον ενδιαφέρει είναι η …”υγεία” όλων αυτών. Την δική του “υγεία” προστατεύει, δηλαδή την μακροημέρευση των συμφερόντων και της όποιας εξουσίας του.

Όπως συνέβαινε στην πρώτη φάση της τρομοεκστρατείας, στη φάση των πραξικοπημάτων και των θανατομέτρων, έτσι και σ’ αυτήν που τρέχει, η αποβλάκωση επιδιώκεται μέσω του βομβαρδισμού των αριθμών. Ξέρουμε ότι σύντροφοι και φίλοι της ασταμάτητης μηχανής θεωρούν εξεζητημένη έως μάταιη την ενασχόληση με αριθμούς. Ωστόσο η αποκάλυψη των καθεστωτικών ψεμμάτων ξεκινάει από εκεί όπου “ρίχνουν το βάρος τους”.

Στον πίνακα αυτόν τακτοποιήσαμε τα επίσημα νούμερα του ελληνικού καθεστώτος σχετικά με τα “κρούσματα” – αλλά και τα τεστ. Κι αυτό επειδή παγκόσμια έχουν πολλαπλασιαστεί τα τεστ που γίνονται τους τελευταίους μήνες. Αφήνουμε στην άκρη το ζήτημα της αξιοπιστίας τους, που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον – μια άλλη φορά ίσως. Παίρνουμε τα ίδια δεδομένα με εκείνα που χρησιμοποιεί, με εντελώς αποσπασματικό και αποβλακωτικό τρόπο, το καθεστώς.

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Απ’ τις 26/2 ως και τις 25/5 (όταν άρχισε η λήξη των αποκλεισμών) είχαν γίνει σε 89 ημέρες στην ελλάδα 155.037 τεστ. Και είχαν βρεθεί 2.881 «θετικοί / θετικές». Ήταν η περίοδος των απαγορεύσεων κυκλοφορίας, της καραντίνας, του συναισθηματικού και ψυχολογικού βιασμού. Σ’ αυτήν την περίοδο η «διαπιστωμένη κατάσταση της μόλυνσης» ήταν, κατά μέσο όρο, 0,01859 «θετικά» αποτελέσματα ανά τεστ.

Στη συνέχεια, απ’ τις 26 Μάη ως χτες (5 Αυγούστου), σε 73 ημέρες, έγιναν 454.546 τεστ. Δηλαδή: σχεδόν 300% περισσότερα τεστ έγιναν αυτές τις 73 ημέρες «μη καραντίνας» σε σχέση με όσα έγιναν σε 89 ημέρες «καραντίνας». Ωστόσο ΔΕΝ βρέθηκαν αναλογικά ούτε 3πλάσια, ούτε 2πλάσια, ούτε καν τα ίδια «κρούσματα». Κατά μέσο όρο, σ’ αυτήν την περίοδο μη καραντίνας, υπήρχαν 0,00457 «θετικά» αποτελέσματα ανά τεστ.

Η αναλογία «κρουσμάτων ανά τεστ» στην περίοδο της «καραντίνας» ήταν 4πλάσια απ’ ότι την περίοδο της «μη καραντίνας»!!! Εν μέρει η εξήγηση είναι ότι στην περίοδο της «καραντίνας» τεστ γίνονταν κυρίως σε ανθρώπους που είχαν κάποια συμπτώματα και πήγαιναν σε γιατρό ή/και νοσοκομείο. Τώρα γίνονται στον γενικό πληθυσμό. Απ’ την άλλη μεριά όμως είναι λογικό να βρίσκονται περισσότεροι «θετικοί» (ή/και «ψευδώς θετικοί») ασυμπτωματικοί αν πολλαπλασιάζονται τα τεστ. Από μόνο του το γεγονός ότι καταγράφονται περισσότεροι / ες positive χωρίς συμπτώματα αντί για όπλο στα χέρια των υγιεινιστικo-τρομοκρατών θα έπρεπε να είναι ευχάριστο. Όπως θα έλεγε και ο Γ. Νικολαΐδης:

… Νομίζω ότι θα έπρεπε κυρίως να δοθούν [οδηγίες] για ανθρώπους που έχουν λόγους να φυλάγονται. Γιατί για τους υπόλοιπους, όντως, η αποστασιοποίηση δεν ξέρω τι σκοπιμότητα εξυπηρετεί. Στον βαθμό που δεν υπάρχει ορατό ούτε εμβόλιο, ούτε φάρμακο, στην πραγματικότητα όλες οι κοινωνίες, είτε το ομολογούν είτε όχι, πάνε προς την αναζήτηση μιας ή άλλης μορφής ανοσίας αγέλης. Το να εκτίθενται λοιπόν οι άνθρωποι που θα νοσήσουν αλλά δεν κινδυνεύουν να πεθάνουν, είναι θετικό πράγμα. Δηλαδή, πρέπει να κολλήσουν αυτοί που δεν φοβάσαι να πεθάνουν. Για να το περάσουν ώστε να έχουν αντισώματα ή άλλες μορφές κυτταρικής ανοσοποίησης, για να χτίζεις έτσι στην κοινωνία το τοίχος προστασίας για να σταματήσει η επιδημία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος….

Αν η περίοδος της καραντίνας συγκριθεί με την περίοδο μετά τα τέλη Μάη είναι αδύνατο να υποστηρίξει κάποιος ότι αποσώβησε κάτι. Απ’ την άλλη θα ήταν δίκαιο να ειπωθεί πως ο ιός θα έκανε έτσι κι αλλιώς τον κύκλο του, ότι την περασμένη άνοιξη ήταν στην πρώτη του δυναμική επέκταση, ότι δεν υπήρχε καμμία σοβαρή φροντίδα επικεντρωμένη στην προστασία των ηλικιωμένων με επιβαρυμένη υγεία· και ότι απ’ τον Μάη και μετά – όπως ήταν αναμενόμενο – «φθίνει», κυρίως σαν πρόξενος ευκαιριακά ήπιων συμπτωμάτων· και ελάχιστων θανάτων. Απ’ αυτήν την άποψη εκείνο που χρειαζόταν την άνοιξη δεν ήταν να επιβραδυνθεί η διασπορά ενός ακίνδυνου κατά 90% – 95% ιού (η θρυλική «ισοπέδωση της καμπύλης»…), αλλά να προστατευτούν αποτελεσματικά οι ευάλωτοι… (Πρακτικά έγινε το ανάποδο: μέσα στις καραντίνες, με τους φίλους του κράτους να πανηγυρίζουν, στα γηροκομεία οι ηλικιωμένοι πέθαιναν, όχι υποχρεωτικά από τον covid-19 αλλά και από ασιτία, και επειδή δεν έπαιρναν τα φάρμακά τους, κλπ…) Και, εννοείται, θα έπρεπε να θεωρείται απόλυτα ανήθικη η δημιουργική λογιστική του θανάτου. Όμως όλα τα παράλογα και τα ανήθικα επιστρατεύτηκαν για συγκεκριμένους σκοπούς.

Εκεί είναι το θέμα. Αν ο covid-19 σε πείσμα των μεθοδεύσεων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος έχει κάνει τον κύκλο του κι αν τείνει στο να μετατραπεί στο προβλεπόμενο, σ’ έναν δηλαδή απ’ τους πολλούς ιούς με τους οποίους συμβιώνουμε, πώς θα πουληθεί ή/και θα επιβληθεί το εμβόλιο; Πώς θα γίνει η μεγάλη μπίζνα, και πώς θα επιβληθεί η αλγοριθμική φυλακή αν γίνει δεκτό ότι η «γενική ανοσία πληθυσμού» έχει αρχίσει ήδη να σχηματίζεται σε πάμπολλες (δυτικές) κοινωνίες και σίγουρα στα μέρη μας όπως δείχνει ο πίνακας επάνω;

Ε;

Η διαγώνιος του θεάματος 6

Τρίτη 4 Αυγούστου. Το περασμένο Ιούλη η επιθέωρηση των οικογενειακών γιατρών του καναδά δημοσίευσε μια απλοποιημένη εκδοχή των ως τώρα συμπερασμάτων για την απόδοση της μάσκας, μέσα – πάντα – από τυχαιοποιημένες επίσημες δομικές.

Το πιο πάνω σχέδιο δείχνει τα ευρήματα / αποδείξεις. Για να βοηθήσουμε όσους / όσες δεν τα πάνε καλά με τα αγγλικούλια:

Πάνω ζώνη: αν φοράω μια χειρουργική μάσκα σε δημόσιο χώρο θα με προστατέψει από ασθένειες τύπου γρίπης;

Έγιναν 2 δοκιμές με 1683 άτομα > αυτός που δεν φοράει έχει 25% πιθανότητες να κολλήσει έναντι 21% εκείνου που φοράει: η μείωση σε ασθένεια τύπου γρίπης μπορεί να είναι 4% στη διάρκεια 6 εβδομάδων > αλλά δεν υπάρχει διαφορά με τις αναγνωρισμένες μορφές γρίπης.

Κάτω ζώνη: τι θα συμβεί αν φοράω χειρουργική μάσκα στο σπίτι επειδή ένα μέλος του νοικοκυριού έχει αρρωστήσει;

Πρώτη εκδοχή, το άρρωστο άτομο φοράει μάσκα, έγιναν 2 δοκιμές με 903 ανθρώπους.

Δεύτερη εκδοχή, τα υγιή μέλη του νοικοκυριού φορούν μάσκες, έγινε 1 δοκιμή με 290 άτομα.

Τρίτη εκδοχή, υγιείς και ασθενείς στο νοικοκυριό φορούν όλοι μάσκες, έγιναν 4 δοκιμές με 2.750 άτομα.

Συμπέρασμα: και στις 3 περιπτώσεις, η μάσκα ΔΕΝ μειώνει τον κίνδυνο να κολλήσει κάποιος αρρώστια τύπου γρίπης ή κανονική γρίπη.

Υπάρχουν πολύ περισσότερα στοιχεία και αποδείξεις για τα πιο πάνω. Η evidence-based medicine, η ιατρική που στηρίζεται σε αποδείξεις, υπάρχει! Εννοείται πως κρατιέται στριμωγμένη στη γωνία, αφού δεν υπηρετεί την τρομοπαραγωγή!

Στο Θέαμα του Θανάτου ΔΕΝ χρειάζεται η πραγματική ιατρική! Χρειάζεται μόνο αυτό που λέγεται «τσόντα»: τσατσορούφιανοι που έχουν ιατρικά διπλώματα και «κύρος», κατά προτίμηση τρόφιμοι των στάβλων των φαρμακοβιομηχανιών, και οι πάντα διαθέσιμοι (ακόμα και για «ψίχουλα») δημαγωγοί. Επαγγελματίες, ερασιτέχνες, troll… Χρειάζονται για να πουληθεί η πολιτική των κρατών και των δυναμικών αφεντικών σαν «χάπι, πικρό μεν αλλά για καλό σκοπό»…

Οι ερευνητές του cebm μιλούν για το πολιτικό μασκάρισμα της έλλειψης στοιχείων. Εμείς μιλάμε για «ιατρική επένδυση» των (σε πρώτη και τελευταία ανάλυση πολιτικών) σχεδιασμών και των μεθοδεύσεων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος.

Το ‘πε κι ο γιατρός!

Δευτέρα 27 Ιούλη. Ήταν 9 του περασμένου Απρίλη, ο φονιάς covid-19 βρισκόταν στα καλύτερά του στον δυτικό κόσμο (με τις «κοινές δεξαμενές» και τα όλα του…), και ο «πιο powerful γιατρός στον κόσμο», ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, έδινε μια ακόμα συνέντευξη – στο αμερικανικό καθεστωτικό κανάλι cnbc. Αφού παραδέχτηκε ότι η ανάπτυξη ενός κλασσικού anticovid-19 εμβολίου θα χρειαζόταν τουλάχιστον 18 μήνες, «έριξε το βάρος του» στη νέα τεχνολογία, την mRNA. Αυτή που είναι fast ‘n’ furious! Αυτήν που επεμβαίνει γενετικά στα ανθρώπινα κύτταρα μετατρέποντάς τα σε τμήμα της φαρμακοβιομηχανίας (περισσότερα στο cyborg 18) με άγνωστες άμεσες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες για ό,τι έχει απομείνει ζωντανό απ’ το είδος μας.

Έχοντας στόχο (φιλανθρωπικό πάντα) να εμβολιαστεί όλος ο πληθυσμός του πλανήτη με τέτοια mRNA εμβόλια, ο most powerful doctor είπε κι αυτά:

… Η αποτελεσματικότητα των εμβολίων στους ηλικιωμένους είναι πάντα μια μεγάλη πρόκληση. Προκύπτει ότι το εμβόλιο κατά της γρίπης δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στους ηλικιωμένους… Εδώ, τώρα, είναι ξεκάθαρο ότι θέλουμε ένα εμβόλιο που θα δουλεύει στην ανώτερη ηλικιακή κατηγορία…

… Αν έχουμε παρενέργειες σε 1 ανά 10.000, ξέρετε, θα υπάρξουν 700.000 άνθρωποι που θα υποφέρουν απ’ αυτές… Οπότε η απόφαση ότι «εντάξει, προχωράμε μ’ αυτό το εμβόλιο» και το κάνουμε σ’ όλο τον κόσμο, χρειάζεται την εμπλοκή των κυβερνήσεων, γιατί θα υπάρχει κάποιος κίνδυνος και θα χρειαστούν αποζημιώσεις…

Εκ των πραγμάτων όλοι οι φίλοι της καραντίνας είναι υπηρέτες του κυρ Βασίλη και των αφεντικών που εκπροσωπεί· φυσικά και όλων των παρόμοιων. Η καθολική απαγόρευση, οι διαφορικοί αποκλεισμοί και όλες οι εξατομικευμένες απαγορεύσεις που τόσο αγαπούν αυτοί οι καλοί και ευαίσθητοι άνθρωποι, δεν έχουν κανένα νόημα μόνα τους! Κανείς ιός δεν εξαφανίστηκε ποτέ έτσι – όσο αφελείς κι αν είναι να πιστεύουν κάτι τέτοιο! Η μόνη χρησιμότητά τους είναι να προκαλέσουν εκείνη την γενικευμένη κοινωνική ασφυξία και συναισθηματική καταστροφή, που θα εξασφαλίσει ότι τα εμβόλια θα γίνουν δεκτά σαν «απελευθέρωση»! Χωρίς αντιρρήσεις, αδιάκριτες ερωτήσεις, και λοιπά…

Τι είπε λοιπόν αυτή η ηγετική φυσιογνωμία της παγκόσμιας απελευθέρωσης απ’ τον covid-19 στις 9 Απρίλη; Είπε ότι «κοιτάξτε, αν υπάρχει 1 άτομο με παρενέργειες – απ’ το σωτήριο εμβόλιο – ανά 10.000, τότε 700.000 άτομα σ’ όλο τον κόσμο θα υποφέρουν… εεεε, εντάξει, και τί να κάνουμε;»

Το «1 στους 10.000» θα έχει παρενέργειες απ’ τα mRNA εμβόλια είναι μια υπόθεση, την οποία ένας χαμογελαστός κυρ Βασίλης την ξεστόμισε ανάλαφρα, ελπίζοντας ότι κανένας θεατής του δεν θα σκεφτόταν ότι θα είναι ο «ένας στους δέκα χιλιάδες» που θα του τύχει το λαχείο. Επιπλέον δεν είπε κουβέντα για το τι είδους θα μπορούσαν να είναι οι παρενέργειες απ’ την γενετική τροποποίηση των ανθρώπινων κυττάρων. Μεγαλώνουν γρήγορα τα νύχια σου; Φυτρώνει δεύτερη μύτη; Προβλέπεις το μέλλον οπότε κερδίζεις συνέχεια στον τζόγο; Πεθαίνεις με φρικτούς πόνους και σπασμούς; Δεν ξέρουμε. Αλλά έστω κι έτσι, «700.000 άνθρωποι θα υποφέρουν». Ε, τι να κάνουμε; Άλλο 700.000 που υποφέρουν από τις παρενέργειες ενός φαρμάκου κι άλλο 700.000 που (λένε ότι) πέθαναν απ’ τον covid-19! Ποιός δεν καταλαβαίνει αυτές τις λεπτές καπιταλιστικές διαφορές και αποχρώσεις;

Την ημέρα που ξεστόμιζε αυτές τις «αισιόδοξες» προβλέψεις για τις «παράπλευρες απώλειες της παγκόσμιας απελευθέρωσης», οι νεκροί που είχαν χρεωθεί στον covid-19 (με όλες τις «κοινές δεξαμενές») σ’ όλο τον πλανήτη ήταν 101.000. Σήμερα είναι 650.000. (Χρειάζεται ακόμα η δημιουργική λογιστική θανάτου…) Συνεπώς ο «most powerful doctor» υπόσχεται μια μεγάλη ανθρώπινη καταστροφή· και μάλιστα απλά στο ενδεχόμενο (που αυτός θεωρεί «σιγά μωρέ το θέμα») του ένας με παρενέργεια ανά 10.000.

Αν είναι 1 ανά 5.000; Αν είναι 1 ανά 1.000; Τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος θα πληρώσουν κάτι παραπάνω τους δημαγωγούς για να μην πουν κουβέντα. Κι αν, παρ’ ολα αυτά, ο θάνατος που έσπειραν διαρρεύσει, θα απαντήσουν: ντάξει, υποφέρουν 7 εκατομμύρια – αλλά σωθήκατε οι υπόλοιποι… Τί θέλετε; («Σωθήκαμε;» Από τί;)

Και (αυτό είναι το επόμενο) επειδή η «φαρμακευτική mRNA σωτηρία μας» είναι επικίνδυνη (λέει ο most powerful…) θα χρειαστεί να μπουν μπροστά οι κυβερνήσεις. Για τις αποζημιώσεις…

Τι θέλει να πει ο doctor; Ότι οι κυβερνήσεις θα πληρώνουν αποζημιώσεις για τα τερατουργήματα των φαρμακοβιομηχανιών; Όοοοοοοχι!!! Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να νομοθετήσουν για το ανώτατο χρηματικό όριο τέτοιων αποζημιώσεων, και να φτιάξουν και ένα σ.δ.ι.τ. ταμείο, που να πληρώνει τα ψίχουλα!! Στην πρωτοπόρα αγγλία, για παράδειγμα, η μέγιστη αποζημίωση, ακόμα και για θάνατο «απ’ τις παρενέργειες» φαρμάκων, είναι 120.000 στερλίνες…. Στον αγγλοσαξονικό κόσμο (μόνο;) οι φαρμακευτικές δεν έχουν καμμία νομική ευθύνη για τις παρανέργειες – αν τις αναφέρουν κάπου, με ψιλά γράμματα (όπως τα συμβόλαια των δανείων απ’ τις τράπεζες…) Συνεπώς οι κυβερνήσεις (όλες οι κυβερνήσεις!) πρέπει να προστατέψουν τις φαρμακοβιομηχανίες που θα μας σώσουν … μ’ αυτήν την «απελευθερωτική» για τα κέρδη τους εκστρατεία, που θα έχει πολλές απώλειες… Πάρα πολλές…

Αυτά είπε ο Doctor, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων στις 9 του περασμένου Απρίλη. Και για να τα λέει ξέρει. Η δουλειά του είναι…

(Περιμένουμε τους χιλιάδες ντόπιους οπαδούς του να προσυπογράψουν τα λεγόμενα. Να βγουν μπροστά και να καταθέσουν υπεύθυνες δηλώσεις: αν είναι για το καλό της ανθρωπότητας, ας είμαι εγώ ο ένας στους τόσους που θα υποφέρει απ’ τις παρενέργειες… Περιμένουμε…)

Εταιρείες, φάρμακα, κι εγκλήματα

Παρασκευή 17 Ιούλη. Το «δεν ξέρω», που ήταν άλλοτε το (κάποτε εύλογο) επιχείρημα του «απλού μέσου ανθρώπου» έχει πεθάνει προ πολλού· μαζί μ’ αυτήν φιγούρα του «απλού μέσου ανθρώπου» που ζει σ’ έναν μικρόκοσμο και αγνοεί οτιδήποτε απλώνεται πιο μακριά απ’ την εξώπορτά του. Στην εποχή της τυραννίας των αντιsocial media, όπου το ποζάρισμα και το ψώνισμα έγινε «δικαίωμα του καθενός», το «δεν ήξερα» είναι χειρότερο κι από κλαψούρισμα…

Το 2014 ο Graham Dukes (καθηγητής ιατρικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο του Όσλο / νορβηγία), ο John Braithwaite (καθηγητής συστημάτων στο εθνικό πανεπιστήμιο της Καμπέρα / αυστραλία) και ο J.P. Moloney (σύμβουλος δημόσιας υγείας στη Μελβούρη / αυστραλία), καθόλα αξιοσέβαστοι ακαδημαϊκοί και «ειδικοί» δηλαδή, εξέδωσαν μια μελέτη με τίτλο: Φαρμακευτικές, Επιχειρηματικό Έγκλημα και Δημόσια Υγεία (Pharmaceuticals, Corporate Crime and Public Health). Το 417 σελίδων βιβλίο δεν είναι η μοναδική έρευνα για τις όλο και πιο εντεινόμενες μαφιόζικες πρακτικές των φαρμακοβιομηχανιών. Εννοείται ότι δεν μπορούμε να μεταφέρουμε εδώ ούτε καν μια περίληψη! Ενδεικτικά μόνο ένα απόσπασμα (κοινότοπων, ας μας επιτραπεί, κι ωστόσο ακριβέστατων διαπιστώσεων) απ’ τις σελίδες του:

… Στην εξελιξη του 20ου αιώνα, με την εμφάνιση των μαζικών βιομηχανικών επιχειρήσεων στον τομέα της φαρμακολογίας όπως και σε άλλους, ο κόσμος έγινε ακόμα πιο προσεκτικός για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνει κατάχρηση της επιχειρηματικής δύναμης και να προκαλέσει κινδύνους στην κοινωνία την οποία υποτίθεται ότι υπηρετεί. Το 1984 ο John Braithwaite εξέδωσε το βιβλίο Corporate Crime in the Pharmaceutical Industry. Έχοντας επίγνωση ότι εκείνη την εποχή το βιβλίο θα διαβαζόταν εκτενώς, και έχοντας ερευνήσει το φαινόμενο στις ηπα, την αυστραλία, την γουατεμάλα και το μεξικό, εκείνο το βιβλίο εντόπισε και ανέλυσε πολλές μορφές αθέμιτων πρακτικών που εξακολουθούν να είναι ολοφάνερες στην φαρμακοβιομηχανία σήμερα. Το γεγονός ότι αυτές οι προκλήσεις μέσα σε μια γενιά έγιναν πιο σοβαρές, πιο εκτεταμένες και μερικές φορές πιο υπόγειες είναι ένας απ’ τους λόγους της έκδοσης του παρόντος τόμου…

Στα πολλά κεφάλαια του βιβλίου τους οι συγγραφείς πιάνουν όλους τους τομείς «υπόγειας» (ή όχι και τόσο υπόγειας…) δρατηριοποίησης των big pharma ώστε να ελέγχουν (και να αυξάνουν) την «αγορά». Το πλεονέκτημα των φαρμακευτικών σε σχέση με άλλους κλάδους (π.χ. πετρελαϊκές ή εταιρείες όπλων) είναι ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν όλο το know how της κοινωνιολογίας, της ανθρωπολογίας και της διαφήμισης, για να «αγγίξουν» το κάθε υπήκοο, χωριστά. Ενδεικτικά (σελ 182):

… Τον Σεπτέμβρη του 2000 η Washington Post είχε ρεπορτάζ για τον τρόπο με τον οποίο η φαρμακευτική Schering-Plough έχει φτιάξει ένα δίκτυο σε κάθε πολιτεία από «συμμαχίες κατά της ηπατίτιδας C», για να αυξήσει τις πωλήσεις του φαρμάκου της Reberton, η χρήση του οποίου σήμαινε κόστος 18.000 δολάρια τον χρόνο ανά άτομο. Μεταξύ άλλων το ρεπορτάζ ανέφερε:

«Έχοντας όλα τα χαρακτηριστικά ενός αναπτυσσόμενου κινήματος βάσης, αυτές οι καινούργιες ομοδοποιήσεις για την φροντίδα της υγείας τονίζουν τους κινδύνους ενός μεταδοτικού, μερικές φορές φονικού ιού, της ηπατίτιδας C. Αλλά αντίθετα με την εμφανισή τους αυτές οι ομάδες δεν είναι η αυθόρμητη συγκέντρωση ανησυχούντων πολιτών. Είναι κεντρική τακτική μιας προσεκτικά οργανωμένης εκστρατείας, χρηματοδοτούμενης απ’ την εταιρεία Schering-Plough, για να πουλήσει την θεραπεία για την ηπατίτιδα C, το Rebetron».

Σχολιάζοντας τις αποκαλύψεις της εφημερίδας, το Κέντρο για τα Μήντια και την Δημοκρατία υπέδειξε ότι παρόλο που η ηπατίτιδα C είναι εν δυνάμει απειλή για την ζωή, η εξέλιξη της ασθένειας είναι τόσο αργή ώστε τα περισσότερα άτομα αγνοούν ότι μεταφέρουν τον ιό, και μπορεί να περάσουν δεκαετίες μέχρι να εμφανιστούν συμπτώματα. Δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των γιατρών για το ποιός χρειάζεται θεραπεία ή πότε πρέπει να την αρχίσει. Επιπλέον, αν οι ασθενείς αγόραζαν τα δύο συστατικά που έχει το Reberton (ιντερφερόνη και ριμπαβιρίνη) κατευθείαν από ένα φαρμακείο, θα πλήρωναν μόνο περίπου 6.000 δολάρια τον χρόνο, αντί για τα 18.000 που κάνει το Reberton…

Οικείο δείχνει… Ξεκινώντας απ’ την Θαλιδομίδη και φτάνοντας ως το Tamiflu (το 2009 – 2010), περνώντας απ’ τα μήντια και τον π.ο.υ., τα υπουργεία και τις τεχνολογίες, οι συγγραφείς διατρέχουν την ιστορία των σύγχρονων big pharma σαν εγκληματικών οργανώσεων… Χρήσιμη διαδρομή· αλλά αν κάποιος είναι βιαστικός θα μπορούσε να «κόψει δρόμο» παρακολουθώντας, απλά, την «δημοσιογραφία» σχετικά μ’ αυτά τα θέματα.

Για παράδειγμα η γνωστή αμερικανική Pfizer (γενναίος χορηγός και χρηματοδότης ακόμα και ντόπιων «ιερέων» της διάσωσής μας απ’ τον φονιά…) από το 2002 ως το 2009 καταδικάστηκε στις ηπα (στην πραγματικότητα πλήρωσε εξωδικαστικά πρόστιμα για να μην φτάσουν οι υποθέσεις στα δικαστήρια) 4 φορές για «παράνομες» πρακτικές. Το 2009 πλήρωσε (ή αυτό δεσμεύτηκε να πληρώσει…) το μεγαλύτερο πρόστιμο ever στην ως τότε ιστορία τέτοιων υποθέσεων: 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια. Για «παράνομες πρακτικές πωλήσεων» τουλάχιστον 4 φαρμάκων της: του Bextra (για το κρύωμα), του Geodon (αντιψυχωτικό), του Zyvox (αντιβιοτικό) και Lyrica (για τους νευρόπονους).

Κι όμως: αυτό το μεγαλύτερο ever πρόστιμο των 2,3 δισεκατομυρίων δολαρίων ήταν μια πολύ φιλική μεταχείριση της Pfizer, και στην ουσία «ψίχουλα»: αντιστοιχούσε στα έσοδα της εταιρείας μόνο από 3 εβδομάδες πωλήσεων…

Ή, άλλο παράδειγμα: η εξίσου διάσημη Johnson & Johnson. Το Μάρτη του 2018 η εταιρεία ήταν αντιμέτωπη με πάνω από 100.000 μηνύσεις για βλάβες που προκαλούσαν τουλάχιστον 7 «προϊόντα» της (συμπεριλαμβανόμενου του γνωστού Risperdal). Διαρροές εσωτερικών mail αποδείκνυαν ότι οι «ιθύνοντες» (διοικητικοί και «επιστημονικοί») ήξεραν ότι θα προκληθούν τέτοιες βλάβες, αλλά δεν τις ανέφεραν για να μην πέσουν οι πωλήσεις. Νωρίτερα, απ’ το 2013 και μετά, η Johnson & Johnson καταδικαζόταν με σταθερό ρυθμό κάθε χρόνο ή σχεδόν κάθε χρόνο σε πρόστιμα με πολλά μηδενικά. (Για παράδειγμα το 2013 πλήρωσε κάτι παραπάνω από 2,2 δισεκατομύρια δολάρια, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της Pfizer, για εγκληματικές ευθύνες σε σχέση με το Risperdal, το Invega και το Natrecor… Αλλά το 2018 το ξεπέρασε κατά πολύ: καταδικάστηκε να πληρώσει 3,6 δισεκατομμύρια δολάρια σε 22 γυναίκες, σε μία μόνο υπόθεση, για πρόκληση καρκίνου της μήτρας εξαιτίας του αμίαντου που περιείχε το γνωστό ταλκ της εταιρείας. Οι έξι απ’ τις μηνύτριες είχαν εν τω μεταξύ πεθάνει, απ’ αυτόν τον καρκίνο… Κι αυτή ήταν μία από 9.000 μηνύσεις που είχε δεχθεί, μόνο γι’ αυτό το θέμα…).

Όπως η Pfizer έτσι και η Johnson & Johnson (και Bayer, και η Novartis, και κάθε άλλη φαρμακοβιομηχανία…) αντέχει τέτοιες τιμωρίες (εντός ή εκτός εισαγωγικών). Αντέχουν, δηλαδή, να συνεχίζουν και να αναβαθμίζουν την εγκληματική, μαφιόζικη δράση τους. Η Johnson & Johnson με τζίρο (το 2018) 347 δισεκατομύρια δολάρια, τι θα είχε να φοβηθεί απ’ τα πρόστιμα χάδια για την εκ συστήματος και κατ’ εξακολούθηση γνωστή εγκληματικότητά της;

Υπόθεση εργασίας…

Σάββατο 11 Ιούλη. Ας υποθέσουμε ότι κάποιο κράτος, προκειμένου να επεκτείνει τα τεστ covid-19 σε μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, αναθέτει την δουλειά σε μια σ.δ.ι.τ. «Σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα». Τον ρόλο του «δημόσιου τομέα» τον αναλαμβάνει η ιατρική σχολή κάποιου δημόσιου πανεπιστημίου (και οι προφέσορες μέλη της σχετικής σύμπραξης πιθανότατα βρίσκονται ήδη στο pay roll κάποιων φαρμακοβιομηχανιών). Ο ιδιωτικός τομέας που συμμμετέχει στο project είναι crystal clear: κάποια ή κάποιες φαρμακοβιομηχανίες.

Έτσι, μ’ έναν θαυμαστό και αντάξιο των καιρών τρόπο, έχει ανατεθεί σε μια αγέλη λύκων να μετρήσει τα πρόβατα… (χωρίς αυτά τα καϋμένα να ξέρουν ποιός τους παίρνει μέτρα…) Τί θα περίμενε, άραγε, ο (είδος υπό εξαφάνιση) λογικός άνθρωπος απ’ αυτήν την εργολαβία; Μήπως διπλομετρήσεις; Μήπως υπολογισμό «θετικών» τεστ πριν καν βγουν τα σχετικά αποτελέσματα; Μήπως λάθη στις προσθέσεις;

Το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να κάνει ο (είδος υπό εξαφάνιση) λογικός άνθρωπος θα ήταν να αγνοήσει την βιομηχανία της δημιουργικής λογιστικής που ανθεί μέσα και γύρω απ’ τον covid-19. Είναι δύσκολο ίσως να διαπιστώσει τον τρόπο που μια τέτοια σύμπραξη λύκων μετράει πρόβατα. Μια παλιά παροιμία έλεγε όμως ότι «όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά» – εννοώντας ότι δεν μένει εντελώς ξεβράκωτος.

Αυτά τα πιο πάνω μπορεί να είναι αλλά μπορεί και να μην είναι «υπόθεση»…. Όταν η κυβέρνηση αυτού του κράτους αναγκάζεται να πηγαινοφέρνει σε διάφορους μήνες μερικές δεκάδες χιλιάδες «κρούσματα» (με την ίδια άνεση που κάποια ωραία μέρα πρόσθεσε 10.000 στους νεκρούς του covid-19… – ολοστρόγγυλο νούμερο, κάτι του χασάπικου είδους «να τ’ αφήσω τόσο;») ο (είδος υπό εξαφάνιση) ίσως υποθέσει ότι η απλή, κοινή αριθμητική δεν είναι στα φόρτε της στον λεγόμενο «αναπτυγμένο καπιταλιστικά κόσμο». (Αλλά η «στατιστική» είναι!!!)

Απ’ την άλλη μεριά ποιός τολμάει να πει ότι τα χέρια του κράτους και του παρακράτους, μέσα απ’ τα γάντια με τις σιδερογροθιές, δεν έχουν πια δάκτυλα, οπότε έχουν ξεπεράσει την απλή, κοινή αριθμητική;

Ποιός;