Tag: μεγέθη

300 χιλιάδες μελλοθάνατοι…

Δευτέρα 7 Φλεβάρη>> Οι 300 (χιλιάδες) είναι όμως ένα νούμερο αγαπημένο και στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας. Έτσι ώστε να αναρωτιόμαστε μήπως γίνεται (ο αριθμός) εισαγωγή στα μέρη μας, όπως τόσα made in england, απ’ τον Ferguson μέχρι τον θρυλικό Jonny Banana… Μόνο που εκεί, στο ομιχλώδες Λονδίνο, τις 300 χιλιάδες τις έχουν ζέψει σε άλλη δουλειά: εκεί ετοιμάζονται για το μέλλον.

Στα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη «300.000» ήταν η πρόβλεψη για τους άγγλους υπηκόους με καρδιολογικές διαταραχές … εξαιτίας του «μετα-πανδημικού στρες»… Φαίνεται πως αυτή η «πρόγνωση» θεωρήθηκε γενικόλογη. Και αντικαταστάθηκε πρόσφατα από μια πιο συγκεκριμένη: «300.000» κινδυνεύουν από στένωση της αορτής, την οποία έχουν έτσι κι αλλιώς αλλά δεν έχει διαγνωστεί ακόμα επίσημα… Είτε έτσι είναι αλλιώς: «ετοιμαστείτε για μαζικά καρδιολογικά προβλήματα» τα οποία …

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η «προίκα» (και η εξάρτηση…)

Δευτέρα 17 Γενάρη>> Ενώ πολλές χώρες εξετάζουν τα τελευταία χρόνια το μέτρο του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για κάθε πολίτη τους και ορισμένες έχουν ήδη πειραματιστεί σχετικά, στη Γερμανία εκφράζονται σκέψεις για ένα προωθημένο βήμα με ζητούμενο πάντα τη μείωση της ανισότητας. Ένα από τα σημαντικότερα ινστιτούτα οικονομικών ερευνών στη χώρα, το DIW, προτείνει στο γερμανικό κράτος να χορηγεί σε κάθε πολίτη ανεξαιρέτως 20.000 ευρώ στην αρχή της ζωής του και συγκεκριμένα με την ενηλικίωσή του, στα 18 του χρόνια, ώστε να του προσφέρει τη δυνατότητα είτε να σπουδάσει, είτε να ανοίξει δική του επιχείρηση, είτε να αποκτήσει κάποια επαγγελματική κατάρτιση, είτε ακόμα και να καταβάλει ένα τμήμα του τιμήματος για την αγορά ενός περιουσιακού στοιχείου. Όχι βέβαια για να το σπαταλήσει.

Η ιδέα είναι στο ίδιο πνεύμα με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, ένα μέτρο που στοχεύει στην ελαχιστοποίηση της φτώχειας με τη χορήγηση ενός στοιχειώδους εισοδήματος σε όλους, χωρίς καμία προϋπόθεση και χωρίς καν εξακρίβωση της περιουσιακής κατάστασης των δικαιούχων. Όπως, πάντως, επισημαίνει σχετικό ρεπορτάζ της γερμανικής εφημερίδας Deutsche Welle, η «ελάχιστη περιουσία» η Grunderbe όπως είναι ο γερμανικός όρος, είναι μια ιδέα με ιστορία αιώνων…. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς … το μέτρο θα κοστίζει στο γερμανικό κράτος 22,6 δις ετησίως, καθώς κάθε χρόνο ενηλικιώνονται στη Γερμανία περίπου 750.000 πολίτες…

Έτσι ξεκινάει το σχεδόν διθυραμβικό ρεπορτάζ της καθεστωτικής «καθημερινής» στις 14 Γενάρη (φωτογραφία επάνω). Πρόκειται βέβαια για ιδέα / πρόταση του Βερολινέζικου think tank και όχι απόφαση του γερμανικού κράτους. Ακόμα κι αν γίνει επίσημη κρατική πολιτική πάντως οι γερμανοί νεολαίοι δεν θα κρατάνε σακούλες για να μαζεύουν τα κατοστάρικα που θα πέφτουν απ’ τον ουρανό! Το ποσό της «προίκας» (20.000 ευρώ) είναι ελάχιστα μεγαλύτερο (στη γερμανία) απ’ τον ετήσιο βασικό μισθό του ανειδίκευτου για μια χρονιά, δώδεκα μηνιάτικα δηλαδή, (19.020 ευρώ). Και, υποθέτουμε, θα αντικαταστήσει ή θα απορροφήσει τα όποια επιδόματα υπάρχουν…

Είναι αλήθεια ωστόσο ότι η ιδέα του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» γυροφέρνει στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο στα κεφάλια μιας (από πρώτη, αλλά μόνο πρώτη ματιά απρόοπτης) συμμαχίας μεταξύ νεο-φιλελεύθερων και «αριστερών» ειδικών, διανοούμενων… γενικά φιλάνθρωπων… εδώ και κάμποσα χρόνια. Στελεχών του συστήματος δηλαδή, που ανησυχούν για την διευρυνόμενη ανισότητα στις κοινωνίες της 3ης και ακόμα περισσότερο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Εκτιμάμε πως με την μια ή την άλλη μορφή θα μπει σε εφαρμογή κάποια στιγμή, όχι μακρινή: όπως τα καπιταλιστικά κράτη και τ’ αφεντικά φροντίζουν για την καλή μας υγεία (εεε;) έτσι θα φροντίσουν όχι για την «μείωση των ανισοτήτων» αλλά για έναν πιο συστηματικό και καθολικό έλεγχο της σύγχρονης, σημερινής και αυριανής εργατικής τάξης. Ένα πατερναλιστικό ενδιαφέρον που θα πουληθεί σαν «φιλόπτωχη ευεργεσία», μέσα από ένα σύνθετο σύστημα πειθάρχησης το οποίο έχουμε ονομάσει και παρουσιάσει εδώ (στην ασταμάτητη μηχανή) ονομάζοντάς τον το διπλό αφεντικό.

Τι γενναιοδωρία υπάρχει λοιπόν στην πιο πάνω ιδέα / πρόταση στην ευρύτητά της; Καμία! Πρόκειται για τον ατσάλινο υπολογισμό πως αν το «ανθρώπινο κεφάλαιο» στα χαμηλά της κοινωνικής διαστρωμάτωσης επιδοτείται μ’ ένα μικρό, συμβολικό χρηματικό κεφάλαιο (: ποσό χρημάτων) με συγκεκριμένους, αυστηρούς και επιτηρούμενους όρους, τότε α) θα αλλοτριωθεί τόσο όσο χρειάζεται για να «ξεχάσει» την προλεταριοποίησή του∙ β) θα αποκτήσει μια σχέση εξάρτησης με τον «χορηγό» του (το κράτος, δηλαδή, σαν κόμμα του κεφάλαιου) νομιμοποιώντας την αντίστροφη σχέση, το «δικαίωμα του χορηγού / χρηματοδότη» να ελέγχει την σωστή και υπεύθυνη ζωή των “επωφελούμενων”.

Στο πιο πάνω απόσπασμα το «όχι, βέβαια, να το σπαταλήσει» είναι δηλωτικό των αυστηρών όρων. “Βέβαια”: μ’ αυτήν την προίκα δεν επιδοτείται η κατανάλωση, η σπατάλη! Επιδοτείται η επένδυση του Εαυτού – Κεφάλαιο, με τρόπο που να μπορεί να πιστοποιηθεί… Δεν θα βγαίνουν τα ευρώ λίγα λίγα απ’ το λογαριασμό∙ θα πηγαίνουν διατραπεζικά εκεί που πρέπει… Εκείνο που στις προηγούμενες δεκαετίες εμφανιζόταν σαν ατομική ή/και οικογενειακή (σε κάθε περίπτωση ιδιωτική δραστηριότητα), η μαζική μικροαστικοποίηση δηλαδή μέσω της «επένδυσης στον Εαυτό – Κεφάλαιο», πρόκειται να αποκτήσει και την κρατική (άρα κεντρικά ελεγχόμενη) διάστασή του. Όχι επειδή οι «φτωχοί» δεν μπορούν να επενδύσουν στους Εαυτούς τους – αυτή η πονοψυχιά είναι προσχηματική!… Αλλά επειδή σε συνθήκες εντατικής ρευστοποίησης της αγοράς εργασίας (: διαρκής αναδιάρθρωση ειδικοτήτων…) είναι απαραίτητος ένας κεντρικός «πύργος ελέγχου» τόσο των εργασιακών ροών όσο και της πειθαρχίας εκείνων που ζουν πουλώντας την εργατική τους δύναμη, σωματική, διανοητική – ή ζωτική (επ’ αυτής άλλη φορά…)

Αν στον κεϋνσιανισμό η μορφή – κράτος ήταν ο υποτιθέμενα ουδέτερος παράγοντας ανάμεσα στ’ αφεντικά και στην εργατική τάξη (του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα), στο άμεσο μέλλον η «σ.δ.ι.τ.» δομή εξουσίας θα είναι ο «τιμονιέρης», ή πιο σωστά ταυτόχρονα ο κώδικας – οδικής – κυκλοφορίας και ο τροχονόμος των νέων, ρευστών, συχνά πρωτοφανών σχέσεων, μορφών και «συμπεριφορών» εργασίας. Και για να είναι τέτοιος η μορφή – κράτος πρέπει να δείχνει «πειστικός» στο ενδιαφέρον του για το πόπολο.

Όπως ακριβώς η «προστασία της δημόσιας υγείας» στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο ήταν και είναι το αντίθετο, είναι η βίαιη υπαγωγή των σωμάτων στις προδιαγραφές του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, της νέας, αναβαθμισμένης «βιομηχανίας της υγείας», και της ψηφιακής επιτήρησης κατά της «κοινωνικής ανευθυνότητας», έτσι και η «προστασία έναντι των κοινωνικών ανισοτήτων» είναι η διαρκής οργάνωση, αναδιοργάνωση και έλεγχος αυτών των ανισοτήτων. Πάντα μέσα απ’ το ατελείωτο τούνελ της «ατομικής κοινωνικής ευθύνης».

Υποψιαζόμαστε (για να μην πούμε ότι είμαστε σχεδόν σίγουροι) πως οι ίδιοι «εισαγγελείς» της νέας κανονικότητας που τόσο καλά γνωρίσαμε ήδη, θα σταθούν ξανά μπροστά μας. Με το δάκτυλο υψωμένο και τις καταγγελίες, τις κατάρες και τις ψευτιές τους ίδιες στον πυρήνα τους.

Το θέμα θέλει αναλυτική δουλειά. Συνεπώς θα τα λέμε κι από ‘δω, θα τα λέμε και μέσω των Sarajevo.pdf σε μεγαλύτερη έκταση….

(αφίσα: υποφέροντας απ’ αυτό το είδος της επιμονής ότι η τάξη μας πρέπει να προβλέπει και να ετοιμάζεται για να είναι αξιόμαχη αντί να σέρνεται υπνωτισμένη και λιπόθυμη απ’ τα διάφορα «σοκ και δέος» του συστήματος, πριν σχεδόν 4 χρόνια, τον Μάρτη του 2018, το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία είχε παρουσιάσει δημόσια την επερχόμενη αντίθεση.

Μάταια: στα στρατοδικεία που στήνει και θα στήσει ο καιροσκοπισμός και ο διάχυτος διανοητικός λουμπενισμός οι έγκαιρες, αναλυτικές, ανταγωνιστικές προειδοποιήσεις δεν έχουν καμιάν αξία. Οι πραιτωριανοί δεν έχουν σπουδαία μνήμη, ακόμα κι αν νομίζουν ότι έχουν σπουδαία προοπτική.

Και η αμνησία, η λήθη, η ακρισία, η μικρόνοια και η μικροψυχία, έχουν γίνει προσόντα προς επιδότηση…)

Το δυτικό μέτωπο (4)…

Δευτέρα 27 Δεκέμβρη>> Το τι κάνει το ελλαδιστάν το ξέρουμε (ή θα έπρεπε!). Μέσα στην υγιεινιστική μέγγενη δεν παίρνει την σημασία που θα έπρεπε… Αλλά, δυστυχώς, ο λάκος μας σκάβεται από πολλές μεριές. Kι αυτό δεν είναι σύμπτωση!

Να πόσα «φιλελληνικά» έγραφε η καθεστωτική Wall Street Journal πριν 5 μέρες:

Στον κουκιδωτό χάρτη της Ουάσιγκτον για την Ευρώπη, η εδώ και πολύ καιρό στριμωγμένη Ελλάδα είναι ένα απρόσμενα λαμπερό σημείο. Στα ζητήματα της άμυνας και της ασφάλειας, των ενεργειακών επενδύσεων και της ανάπτυξης επιχειρήσεων, η χώρα που επί χρόνια ήταν υπόδειγμα των κρίσεων στην Ευρώπη γίνεται όλο και περισσότερο ένας εποικοδομητικός εταίρος των ΗΠΑ καθώς και των συμμάχων τους στην περιοχή. Υγροποιημένο αέριο μεταφέρεται απ’ τις ΗΠΑ σε μια καινούργια τεράστια δεξαμενή κοντά στην Αθήνα. Αμερικανικές εταιρείες υψηλής τεχνολογίας, συμπεριλαμβανόμενων των Microsoft, Pfizer, και Amazon έχουν ξεκινήσει ή ανακοινώσει τα τελευταία 3 χρόνια τοπικές επενδύσεις, μπαίνοντας σε μια αγορά που επί χρόνια δεν είχε σημασία για τις αμερικανικές εταιρείες.

Επιπλέον, καθώς οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία χειροτερεύουν, η Ελλάδα έχει γίνει το καινούργιο hub του Πενταγώνου για τις μετακινήσεις του στρατού στα Βαλκάνια και στη Μαύρη Θάλασσα… Η αναθέρμανση των σχέσεων είναι αξιοσημείωτη καθώς ξεκίνησε πριν περίπου 5 χρόνια, κάτω από έναν ακροαριστερό κυβερνητικό συνασπισμό, και έχει επιταχυνθεί με την τωρινή κεντρο-δεξιά κυβέρνηση… Σήμερα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης υποστηρίζει τις αμερικανικές θέσεις απέναντι στη Ρωσία, αφήνοντας τα παλιά ανοίγματα της Αθήνας στη Μόσχα, και έχει κάνει την Ελλάδα λιγότερο φιλόξενη σε Κινεζικές εταιρείες. Ο αμερικανοσπουδαγμένος Μητσοτάκης βοηθάει επίσης την Ουάσιγκτον που αναζητεί την σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο ενισχύοντας τους δεσμούς με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τον Λίβανο και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής…

… Ο Pyatt που κάνει μια ασυνήθιστα πολύχρονη θητεία σαν πρεσβευτής στην Αθήνα, θεωρεί τις Ελληνο-Αμερικανικές σχέσεις ένα παράδειγμα για την κυβέρνηση Biden, στην προσπάθειά της να ξαναβρεθεί στο κέντρο της παγκόσμιας σκηνής. «Πρέπει, σαν αμερικανική κυβέρνηση,  να χρησιμοποιούμε ολόκληρη τη εργαλειοθήκη που έχουμε» λέει μιλώντας για την πολυεπίπεδη προσπάθεια να σπρωχτούν πίσω οι ανταγωνιστές που είχαν εμπλακεί βαθιά στις τοπικές υποθέσεις και στην πολιτική. «Δεν μπορείς να πολεμήσεις κάτι τσάμπα» συμπληρώνει.

Πράγματι, δεν είναι ούτε τσάμπα ούτε, όμως, πληρώνουν κάτι το νο 1 εθνικό κεφάλαιο (τους εφοπλιστές), οι σύμμαχοί τους και οι εντόπιες πολιτικές βιτρίνες να μας κάνουν «λαμπερό σημείο» τους. Μπορούν επίσης να δοκιμάσουν να αναβοσβήνουμε∙ μια γενετική επέμβαση χρειάζεται, κι αυτό είναι όλο…

Το κόστος είναι (και θα είναι ακόμα περισσότερο) δικό μας – εφόσον συνεχίσουμε να τους δίνουμε το Ο.Κ.

«Ισλαμικός» καπιταλισμός: κατάρρευση ή απογείωση;

Τετάρτη 22 Δεκέμβρη>> …Τι κάνει, λοιπόν, αυτός ο τρισάθλιος «σουλτάνος» και κατά τους έλληνες βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού; Κάνει αυτό ακριβώς που θα έκανε το ντόπιο κόμμα της δραχμής αν ο πολιτικός του εκπρόσωπος, ο τενεκεδένιος, δεν βρισκόταν μπροστά στον τόμο με τις «επείγουσες οδηγίες εξόδου απ’ την ευρωζώνη» που είχαν ετοιμάσει οι γραφειοκράτες των Βρυξελών, το καλοκαίρι του 2015: υποτιμάει το εθνικό τουρκικό νόμισμα έτσι ώστε να κάνει την εργασία και τα πάγια (π.χ. ακίνητα) φτηνά μέσα στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό!!!..

Αυτά γράφαμε μεταξύ άλλων πριν 3 βδομάδα (1 Δεκέμβρη) υπό τον τίτλο «Η τουρκία υπό κατάρρευση». Να τώρα μερικά στοιχεία από μια πηγή υπεράνω υποψίας για «φιλοτουρκισμό» ή μειωμένο πατριωτισμό: την ναυτεμπορική στις 15 Δεκέμβρη (Η «μαγική εικόνα» των Erdoganomics):

… Η τουρκική κυβέρνηση αναμένεται να παρουσιάσει σύντομα στο Κοινοβούλιο συμπληρωματικό προϋπολογισμό για το επόμενο έτος, όπως ανέφεραν δύο αξιωματούχοι, καθότι η ελεύθερη πτώση της λίρας, που έχει απολέσει φέτος 50% της αξίας της έναντι του δολαρίου, έχει «γονατίσει» τον υφιστάμενο προϋπολογισμό με έξτρα δαπάνες. Παρ’ όλα αυτά, το έλλειμα του προϋπολογισμού έχει μειωθεί στο 1,5% του ΑΕΠ στη διάρκεια του 2021 και προβλέπεται να διαμορφωθεί στο 3,5% φέτος και το επόμενο έτος.

Την ίδια στιγμή, τα τελευταία στατιστικά στοιχεία στην Τουρκία έδειξαν ότι οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 33,44% τον Νοέμβριο φθάνοντας στα 21,5 δις δολάρια συγκριτικά με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Στο ενδεκάμηνο του 2021, οι συνολικές εξαγωγές της Τουρκίας εκτινάχτηκαν στα 203,1 δις δολάρια, αυξανόμενες 33,82% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Επίσης, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της χώρας εκτιμάται ότι παρουσίασε πλεόνασμα ρεκόρ τον Οκτώβριο, ύψους 2,4 δις δολαρίων, έχοντας άνοδο για τρίτο διαδοχικό μήνα, σύμφωνα με αναλυτές του Reuters.

… Ο Ερντογάν ακολουθεί ένα παράδοξο μοντέλο υποτίμησης του νομίσματος για να δώσει ώθηση στις εξαγωγές… προκειμένου να επιτύχει τον στόχο του που είναι ανάπτυξη βασιζόμενη σε επενδύσεις, απασχόληση και παραγωγή, όπως έχει δηλώσει κατά καιρούς, με φιλοδοξία να καταστήσει την Τουρκία το πιο σημαντικό μεταποιητικό κέντρο μεταξύ Κίνας και Ευρώπης. Το τουρκικό ΑΕΠ αυξήθηκε με ρυθμό 7,4% το τρίτο τρίμηνο του 2021, που είναι ο υψηλότερος μεταξύ των χωρών μελών του G20…

Έτσι έχουν τα πράγματα, και ούτε οι ισλαμοδημοκράτες είναι τρελοί, ούτε το επιχείρημα περί «ισλαμικής λογικής» για τα χαμηλά επιτόκια των τουρκικών τραπεζών είναι κάτι παραπάνω από προπέτασμα καπνού απ’ την μεριά τους για εσωτερική χρήση. Η τωρινή κυβέρνηση στην Άγκυρα ακολουθεί συνειδητά μια τυπικά καπιταλιστική τακτική υποτίμησης του νομίσματος (άρα σχετικής υποτίμησης της εργασίας και των ακινήτων με βάση τους διεθνείς όρους) έτσι ώστε να εκτοξεύσει με εξαγωγικό προσανατολισμό την αγροτοκτηνοτροφική και την βιομηχανική παραγωγή της, «τραβώντας και ξένες επενδύσεις». Κάποιος ίσως σκεφτεί ότι πρόκειται για εξαγωγές εμπορευμάτων «έντασης εργασίας», χαμηλής ποιότητας, που δεν θα μπορούσαν να σταθούν στη διεθνή αγορά αν δεν ήταν εξαιρετικά φτηνά… Λάθος! Ο τουρκικός καπιταλισμός εξάγει (μεταξύ άλλων) στρατιωτικά drones και ελικόπτερα (άρα είδη υψηλής τεχνολογίας), τα οποία όμως πουλάει σε κράτη / καπιταλισμούς της «περιφέρειας»: στην αφρική ή/και στην ασία. Θέλουν λοιπόν οι ισλαμοδημοκράτες να είναι και αυτά φτηνά. Εν τέλει, ας το επαναλάβουμε, επιδιώκουν αυτό: στο βαθμό που ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί θέλουν να «μικρύνουν» την εδαφική και την πολιτική απόσταση μεταφοράς εμπορευμάτων, μηχανημάτων και εξαρτημάτων που κατασκευάζονται στην ανατολική ασία, να επιλέξουν σαν «κοντινό» προμηθευτή τον τουρκικό καπιταλισμό…

Αλλά αυτή η τυπικά καπιταλιστική τακτική υποτίμησης του νομίσματος έχει συνέπειες, κυρίως σε ότι αφορά την εσωτερική κατανάλωση και την καθημερινή ζωή της τουρκικής εργατικής τάξης, και των μικροαστών, αλλά και τμημάτων των μεσοαστών. (Επιτρέπει επίσης το διεθνές χρηματιστηριακό τζογάρισμα εναντίον της τουρκικής λίρας, πράγμα που αποδεικνύεται απ’ τις απότομες αυξομειώσεις της συναλλαγματικής ισοτιμίας της, ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα…)

Ο υψηλός πληθωρισμός (21,3%) είναι η αναπόφευκτη συνέπεια αυτής της τακτικής∙ το ξέρουν οι πάντες, άσχετα από θρησκεία! Το ξέρει και ο Ερντογάν, που υποσχέθηκε προχτές πως «όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή θα τον πάει στο 4%», όπως έκανε και στην πρώτη φάση της πρωθυπουργίας του, πριν κάμποσα χρόνια… Δεν είπε πότε θα γίνει αυτό (μέσω αύξησης των επιτοκίων…) Εν τω μεταξύ ανακοίνωσε τον διπλασιασμό του βασικού μισθού, (που ακόμα κι έτσι παραμένει συγκριτικά ιδιαίτερα χαμηλός)…

Την «κατάρρευση της τουρκίας» την βλέπουν μόνο οι ανοιχτομάτηδες του ελληνικού εθνικισμού / ιμπεριαλισμού. Είναι οι τελευταίοι που ενδιαφέρονται για την κατάσταση της εργατικής τάξης εκεί∙ θα τους ήταν υπεραρκετό αν ανέτρεπε τον «σουλτάνο».

(φωτογραφίες πάνω: Μπορεί η πατριωτική, εθνικιστική δημαγωγία να ενημερώνει για το αν έβηξε ο “σουλτάνος” (με τον ίδιο επαγγελματισμό που προπαγανδίζει πόσους σκοτώνει ο ιός…) αλλά για τέτοιες “κακές” ειδήσεις κουβέντα. Επικεφαλής 16 αφρικανικών κρατών και πάνω από 100 υπουργοί και εκπρόσωποι της αφρικανικής ένωσης και της οικονομικής κοινότητας των κρατών της δυτικής αφρικής συμμετείχαν πρόσφατα σε 3ήμερη σύνοδο στην Άγκυρα, με θέμα τις οικονομικές σχέσεις τους με τον τουρκικό καπιταλισμό. Εισαγωγές / εξαγωγές… τα γνωστά. Τον περασμένο Οκτώβρη είχε γίνει άλλη μια τέτοια σύνοδος, με επιχειρηματίες και δεκάδες υπουργούς από αφρικανικά κράτη, ενώ τον ίδιο μήνα ο “ετοιμόρροπος” Ερντογάν πήγε στη νιγηρία, στην αγκόλα και στο τόγκο.

Οι ισλαμοδημοκράτες της Άγκυρας, δίπλα στη Μόσχα και στο Πεκίνο, βρίσκουν “χρυσό” στα αφρικανικά κράτη καθώς αυτά απομακρύνονται με ταχύτητα απ’ τους λευκούς αποικιοκράτες της δύσης. Σε κάθε περίπτωση αυτά δεν είναι συμπτώματα κατάρρευσης…)

Οι ελέφαντες, ο συνήθης ύποπτος και ο σουρεαλισμός

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Ενόσω οι πολιτικές βιτρίνες διαπληκτίζονται για το πόσο ψεύτης είναι ο ένας και πόσο θεοεμπαίκτης ο άλλος, μια αγέλη ελεφάντων βγαίνει απ’ την μελέτη του (αρχι-ιερέα της προσευχής των 6) Τσιόρδα και του Θ. Λύτρα και όλοι κάνουν ότι δεν τους βλέπουν. Λίγες φράσεις του δεύτερου ερευνητή (από συνέντευξη στην καθεστωτική «καθημερινή») δείχνουν τις πατημασιές, αλλά…

…. Τα τρία ευρήματα που σχετίζονται με αυξημένη θνητότητα ήταν, πέραν από την ηλικία φυσικά, όπως γράφουμε και στο άρθρο, ο φόρτος των διασωληνώσεων που ήταν εκείνη τη στιγμή, το αν νοσηλεύονται στην Αθήνα ή εκτός Αττικής και το αν νοσηλεύονται εντός ή εκτός ΜΕΘ. Αυτοί οι τρεις παράγοντες σχετίζονται με αυξημένη θνητότητα των διασωληνωμένων ασθενών.

… Σημαίνει ότι πιθανότατα … θα έχουμε παραπάνω θνητότητα στους ανθρώπους αυτούς απ’ ό,τι θα είχαμε αν νοσηλεύονταν με χαμηλότερο φορτίο. Άρα αυτή τη στιγμή χάνουμε ανθρώπους που πιθανότατα δεν θα χάνονταν αν το φορτίο στις ΜΕΘ ήταν μικρότερο…

Τι σημαίνουν αυτά; Άσχετα από πόσους «έχει δολοφονήσει» ο ρημαδοΚούλης, όλοι αυτοί οι θάνατοι έχουν χρεωθεί …. στον «συνήθη ύποπτο». Στον τσαχπίνη! Αποδεικνύεται λοιπόν ότι διασωληνωμένοι ασθενείς μπορεί να πεθαίνουν επειδή βρέθηκαν στο Αγρίνιο, στον Πύργο ή στην Κέρκυρα για παράδειγμα (τα εκεί νοσοκομεία είχαν 100% θανάτους στις εντατικές πριν κάμποσους μήνες), ή επειδή είναι «μεγάλο το φορτίο στις ΜΕΘ»…. πάντως όχι απ’ τον sars-cov-2! Κι ας συνυπολογιστεί ότι δεν έχει γίνει καμμία έρευνα για το πόσοι (διασωληνωμένοι ή όχι) πεθαίνουν στα ελληνικά νοσοκομεία από φονικές ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, στις οποίες έχουν απ’ τα υψηλότερα ρεκόρ στην ευρώπη, αλλά … όχι απ’ τον sars-cov-2!

Να λοιπόν η έμμεση αλλά ξεκάθαρη απόδειξη ότι το ελληνικό θανατόμετρο είναι ντοπαρισμένο, και ότι η ντόπια δημιουργική λογιστική θανάτου είναι πρότυπο υπηρέτριας της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας! «Μα…» θα πει κάποιος «η πιο πάνω έρευνα είναι στατιστική και όχι αιτιολογική… Δεν ερευνήθηκε για ποιο λόγο πέθανε ένας προς έναν…» Πράγματι. Όμως και οι ημερήσιοι απολογισμοί του θανατόμετρου είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αιτιολογικοί! Τα μόνο αυστηρά (και επιστημονικά) δεδομένα που δείχνουν τις πραγματικές αιτίες θανάτου όσων χρεώνονται στον τσαχπίνη είναι από νεκροψίες (εκτός ελλάδας βέβαια). Και ξέρουμε απ’ αυτές ότι μόνο το 2% έως 5% των θανάτων που χρεώνονται στον τσαχπίνη οφείλονται πράγματι σε επιπλοκές της μόλυνσης απ’ αυτόν, και μόνο σ’ αυτές. Ξέρουμε κι άλλα: όσο περισσότερο κρατάει η διασωλήνωση τόσο δυσκολότερο είναι (ειδικά για ηλικιωμένους ανθρώπους) να επιζήσουν, αφού ατονούν εντελώς οι (συχνά εξασθενημένοι) μύες του θώρακα οπότε οι άνθρωποι μετά την «τεχνητή αναπνοή» δεν μπορούν να ανασάνουν μόνοι τους. Θάνατος διασωληνωμένου ύστερα από 1 ή 2 ή 3 μήνες (είτε κάποιος βρίσκεται εντός είτε εκτός εντατικής) ΔΕΝ οφείλεται στον τσαχπίνη∙ η λοίμωξη υποχωρεί πολύ γρηγορότερα. Οφείλεται στις όποιες «παρενέργειες» της διασωλήνωσης ή, ακόμα, της ίδιας της νοσηλείας (ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις).

Κι εκεί αρχίζει εκείνο που αν ήταν installation θα θεωρούνταν πρωτοπόρο δείγμα εφαρμοσμένου σουρεαλισμού αλλά, δυστυχώς, είναι παρακμιακή μαζική κοινοτοπία: μαζί και ταυτόχρονα στη δημόσια σφαίρα διαγράφονται οι τροχιές του «πόσους σκοτώνει ο Μητσοτάκης» ή/και του «πόσους σκοτώνει η ανισόμετρη ανάπτυξη του ε.σ.υ.» ή/και του «πόσους σκοτώνει η έλλειψη εντατικολόγων» ΚΑΙ οι ημερήσιες αναφορές του θανατόμετρου (100 τη μια μέρα, 80 την άλλη, 120 την τρίτη…) σαν απόδειξη… ναι, σαν απόδειξη (όχι της κυβερνομοχθηρίας, της ανισομέρειας ή των ελλείψεων, αλλά) της φονικότητας του ιού! Ως εάν, αφού πρώτα έγινε αδιάφορο το πόσοι πεθαίνουν ΜΕ και πόσοι πεθαίνουν ΑΠΟ τον τσαχπίνη, τώρα να έχει προστεθεί μια ακόμα ετικέτα, ένα tag ακόμα, το πόσοι πεθαίνουν «δολοφονημένοι» (από την ρημαδοΚούλη, τα αιώνια προβλήματα του ελληνικού ε.σ.υ., ή ό,τι….) χωρίς όμως το ένα “topic” να μπερδεύεται με το άλλο! Σαν «ανεξάρτητες» σταθερές: άλλο το θανατόμετρο, άλλο τα νοσοκομεία, κι άλλο οι κομματικές έριδες…

Είναι ένα κατόρθωμα του ώριμου Θεάματος: παράνοια! Μαζική, καθολική… βιωμένη ως «πραγματικότητα»!

(φωτογραφία: Αν κάνετε συλλογή απ’ την καθεστωτική διασπορά ψευδών ειδήσεων, κρατείστε κι αυτό! Μπορεί να είναι γελοίο, μπορεί να είναι απελπισμένο, αλλά είναι real καθεστωτικό! Όχι, οι πλατφόρμες δεν σου εξασφαλίζουν τίποτα, εκτός απ’ τις φονικές, σακατευτικές παρενέργειές τους. Αν όμως αρρωστήσεις μετά τα τσιμπήματα μην βλαστημίσεις! Όχι! Είσαι τυχερός! Είσαι “σούπερ”! Μπορεί να γίνεις και αθάνατος – υπάρχει και τέτοια “μελέτη”, από το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ αυτή…)

Ο υπαρκτός καπιταλισμός

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Ποιος να το θυμάται άραγε; Πριν πάνω από ένα χρόνο, στις 21 Νοέμβρη του 2020, κάτω απ’ τον τίτλο Προμελέτη 1 γράφαμε ανάμεσα στα άλλα κι αυτό:

… Αν, λοιπόν, κάποιος προσπαθήσει να κρατήσει και την βεβαιότητα της υψηλής φονικότητας / επικινδυνότητας του covid, και το αίτημα «περισσότερων μ.ε.θ.» είναι πολύ πιθανό (για εμάς βέβαιο!) ότι χάνει κάτι απ’ τα βασικά (και μαζί του ΟΛΑ τα βασικά αυτής της καπιταλιστικής εκστρατείας θανάτου / σωτηρίας): το ότι, δηλαδή, η υψηλή φονικότητα του covid είναι μια προσχεδιασμένη δημαγωγική τρομο-εκστρατεία που έχει δοκιμαστεί ήδη άλλες δυο φορές τα τελευταία 15 χρόνια με ιούς γρίπης, με στόχο να αναδιαρθρώσει τόσο ριζικά τα συστήματα υγείας ώστε, ενδεχομένως, να απομείνουν απ’ αυτά … μόνον οι «εντατικές»! Δεν θα επανέλθουμε αναλυτικά μιας και αυτό το έχουμε τονίσει ήδη, αλλά μια υπενθύμιση είναι απαραίτητη: κανείς δεν δίνει σημασία στο γεγονός ότι σε πολλά κράτη τα δημόσια συστήματα υγείας ουσιαστικά ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ «εξαιτίας» του φονιά covid· ούτε κανείς ασχολείται με το ποιάς φανερής καπιταλιστικής τάσης είναι τμήμα, οργανικό μέρος, αυτή η φονική ΕΚΚΕΝΩΣΗ!

ΑΝ ο covid ΔΕΝ είναι ο φονιάς που μας λένε· ΑΝ η τρέχουσα κλινική ιατρική ΔΕΝ μπορεί να προσφέρει σε ηλικιωμένους ασθενείς με ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας τίποτα άλλο πέρα από έναν θάνατο στην εντατική καθυστερημένο για μερικές ημέρες (αλλά καταλογογραφημένο επιτήδεια σ’ ένα κιτάπι θανάτου χρήσιμο για διάφορους σκοπούς)· κι ΑΝ, τελικά, ΔΕΝ ήταν καθόλου αναγκαίο, υπό νορμάλ και λογικές συνθήκες αντιμετώπισής του covid, να φτάνουν τόσοι στις πόρτες των νοσοκομείων… με δυο λόγια ΑΝ δεν είχε χρησιμοποιηθεί η τρομοκρατία σαν μέθοδος τεχνητής αύξησης της ζήτησης (ιδού, λοιπόν, η πολιτική οικονομία!) τότε είναι πιθανό ότι ακόμα και «λειψά», «ελλειμματικά», «προβληματικά» από πάρα πολλές και καθημερινές πλευρές δημόσια συστήματα υγείας σαν το ελληνικό θα τα έβγαζαν πέρα. Εν τω μεταξύ η απαίτηση του να γίνει, επιτέλους, όντως δημόσιο και έντιμο αυτό το σύστημα θα παρέμενε πάντα εύλογη, έγκυρη (και συγκρουσιακή…)

Συνεπώς (λέμε) ο ιστορικός διαλεκτικός υλιστής οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του μια τρομακτική έκρηξη ενός ηφαιστείου που απλώνει ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης πάνω από μεγάλο μέρος του πλανήτη (οπότε τα «λειψά», «ελλειματικά», «προβληματικά» συστήματα υγείας αποδεικνύονται πρώτα πρώτα ανεπαρκή για τις περιστάσεις) ή μια τρομακτική προμελετημένη εκστρατεία τεχνο-πολιτικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που απλώνεται πολύ μακρύτερα απ’ τα δημόσια συστήματα υγείας, σε άλλες περιοχές της κοινωνικής ζωής (και της κρατικής εξουσίας), πρακτικά σε όλες… Οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του την αντιμετώπιση μιας αυθεντικής φυσικής καταστροφής (και τις ανεπάρκειες σ’ αυτήν την αντιμετώπιση) ή αν έχει μπροστά του την «φυσικοποίηση» της καπιταλιστικής «δημιουργικής καταστροφής», με πολιορκητικό κριό την ήδη τερατώδη βιομηχανία της υγείας… και σημαία έναν κορονοϊό…

Υποθέτουμε πως όποιος θέλει να καταλάβει την σοβαρή διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο την καταλαβαίνει· ακόμα κι αν οι διατυπώσεις μας είναι συνοπτικές… Αν δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι είναι τι τότε, λυπούμαστε, ακόμα και παρά την θέλησή του, συμμετέχει σ’ αυτήν την «φυσικοποίηση»!

Η εκκένωση των δημόσιων συστημάτων υγείας (και, ως ένα βαθμό, και των ιδιωτικών / ιδιωτικοποιημένων με την μορφή που απέκτησαν σαν απομιμήσεις των δημόσιων) και η μετατροπή τους σ’ αυτή τη φάση σε «συστήματα μιας αρρώστιας» (σε μεγάλο βαθμό σε «συστήματα του μύθου μιας αρρώστιας) ήταν τόσο εκρηκτική, τόσο βίαιη, τόσο ορατή και, ταυτόχρονα, τόσο «πολυχειροκροτημένη» στα τέλη του 2020, ώστε το να μιλήσουμε για το τέλος της κλινικής (με την έννοια του γενικού, μαζικού νοσοκομείου που υπήρξε δημιούργημα των αντιλήψεων περί δημόσιας υγείας της επαναστατικής αστικής τάξης στον 19ο αιώνα και έφτασε στον 20ο στην φορντική / ταιηλορική ολοκλήρωσή του) έγινε ένα ακόμα (αιρετικό) εργατικό καθήκον μας. Οπωσδήποτε η εκκένωση δεν ήταν ελληνικό φαινόμενο∙ ήταν κοινή εξέλιξη σε αρκετά κράτη του δυτικού καπιταλισμού (οπωσδήποτε του ευρωπαϊκού).

Θα έπρεπε να έχει διαβάσει κάθε ενδιαφερόμενος τα manual για την «ιατρική του 21ου αιώνα» που κυκλοφορούν εδώ και πολλά χρόνια είτε από «επώνυμους ειδικούς / μελλοντολόγους», είτε από τις εταιρείες της βιομηχανίας της υγείας 4.0, είτε από φιλόδοξα και ευαγή ιδρύματα του είδους “παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ”…  συνήθως με τις υπογραφές όλων αυτών μαζί… Όμως ακόμα κι αν δεν το είχε κάνει έγκαιρα (… είμαστε «κολληματίες» που παρακολουθούμε και τέτοια ζητήματα εδώ και καμμιά 30 χρόνια, έτσι δεν είναι;) θα ήταν τουλάχιστον αρκετό να κοιτάει ο καθένας τις πραγματικές αλλαγές χωρίς τις τσίμπλες της τρομοεκστρατείας στα μάτια του. Έτσι ώστε να βλέπει.

Χρειαζόταν και κάτι ακόμα: μια καλή ιστορική / διαλεκτική συνείδηση, και καθόλου ο χρήσιμος επαρχιωτισμός της εθνικής ιδεολογίας. Το ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας (ε.σ.υ.) έχει την δική του μικρή (σε σχέση με άλλα αντίστοιχα ευρωπαϊκά) ιστορία∙ έχει τις δικές του ιδιαίτερες αδυναμίες απ’ την αρχή και παραμορφώσεις στη συνέχεια∙ μισο-αναπτύχθηκε και «κλαδεύτηκε» μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές και ιδεολογικές αντιλήψεις και θεσμίσεις∙ απαλλοτριώθηκε απ’ τις big pharma και την ιδιωτική ιατρική με απόλυτα «ελληνικό τρόπο»∙ συνεπώς είναι μεν ένα (καθυστερημένο χρονικά) τμήμα / δείγμα του δυτικού κράτους πρόνοιας, αλλά είναι υποχρεωμένο να κουβαλάει τα μεγάλα του κουσούρια ΜΑΖΙ με τις γενικές καπιταλιστικές τάσεις της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να ξεχωρίσει κανείς τα μεν (τα «εθνικά ελαττώματα») απ’ τις δε (τις γενικές καπιταλιστικές τάσεις) και να διακρίνει τις δεύτερες πίσω και μέσα απ’ τα πρώτα. Ειδικά σε ιστορικές περιόδους σαν αυτή που έχει πέσει τώρα στα κεφάλια μας.

Ενώ, λοιπόν, την εκκένωση (την αναγγελία του τέλους της κλινικής λέμε) μπορούσε ο καθένας να την ακουμπήσει, να την αγγίξει, και στο ελλαδιστάν, ΜΟΝΟ αν έφευγε-απ’-το-χωριό, αν ασχολούνταν με το τι-γίνεται-αλλού (στην ιταλία, στη γερμανία, στη γαλλία, στην αγγλία…) θα μπορούσε να εντοπίσει τα γενικά χαρακτηριστικά της τάσης, άρα και την στρατηγική σημασία της (μέσα στην ευρύτερη καπιταλιστική αναδιάρθρωση). Διαφορετικά, στην καλύτερη περίπτωση, θα νόμιζε πως έχει να κάνει απλά με μερικά απ’ τα χρόνια κουσούρια του ελληνικού ε.σ.υ., οπότε θα ξανάπαιζε την χιλιοπαιγμένη διαχρονικά «μουσική»: … λεφτά για την υγεία κι όχι την αστυνομία…

Σωστό μεν αλλά εκτός ιστορικών εξελίξεων.

H οργανωμένη, γενική νοσηρότητα

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Δεν μπορούν να «αναπτυχθούν» κερδοφόρες επιχειρήσεις αν δεν υπάρχουν σε μεγάλη έκταση «ανάγκες» για τα εμπορεύματα αυτών των επιχειρήσεων. Και τα αφεντικά έμαθαν (όχι τώρα, εδώ και δεκαετίες) ότι τις κοινωνικές «ανάγκες» πρέπει να τις κατασκευάζουν αντί να περιμένουν μήπως προκύψουν μόνες τους. Απέκτησαν και το know how της μαζικής κατασκευής «αναγκών».

Για να «αναπτυχθεί» η βιομηχανία της υγείας τις ερχόμενες δεκαετίες δεν θέλει υγιείς πληθυσμούς!!! Θέλει το αντίθετο: διαρκή, μαζική νοσηρότητα – δεν είναι λογικό από καπιταλιστική άποψη; Οι φλογερές και δήθεν φιλάνθρωπες αναγγελίες, εδώ και χρόνια, απ’ τα στόματα αφεντικών, περί επερχόμενων μεταδοτικών ασθενειών / πανδημιών πλανητικής κλίμακας δεν ήταν (και δεν θα μπορούσαν να είναι) «προφητείες» άδολων οιωνοσκόπων! Ήταν επίμονες αναγγελίες του τι ακριβώς χρειαζόταν και χρειάζεται το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα για να «αναπτύξει» τόσο την κερδοφορία όσο και τον διαρκή έλεγχό του επί των κοινωνιών! Όπως ακριβώς οι βιομηχανίες όπλων δεν «αναπτύσσονται» μέσα από τα give peace a chance, έτσι και η καλή υγεία των υποτελών είναι ζημιά για τους έμπορους «υγείας». Πρακτικά και καθαρά πρέπει να μεθοδεύουν και να οργανώνουν τη νοσηρότητα των πληθυσμών (κρατώντας τους ωστόσο «λειτουργικούς» τόσο όσο θα χρειάζεται η παραγωγή και η digital κατανάλωση).

Όπως ακριβώς το διείδε ο νεαρός Marx: η αρρώστια είναι η κανονική κατάσταση… η ελευθερία είναι αρρώστια… Και η αιώνια αρρώστια (ή η αιώνια, υποχόνδρια ανησυχία για την υγεία / αρρώστια) κάνει τον αιώνιο γιατρό κύριο, ρυθμιστή, μεσολαβητή των σωμάτων και των σκέψεων.

Δύο χρόνια υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας δεν είναι ένας αιώνας. Είναι όμως μια καλή αρχή για έναν αιώνα.

Να (φωτο επάνω) μια ενδεικτική ανταπόκριση απ’ το βέλγιο (ευχαριστούμε τον Μ. για την αποστολή): Συναγερμός από τους ογκολόγους: Μετά την πανδημία μια επιδημία καρκίνων προ των πυλών!

Θα σχολίαζε ειρωνικά κάποιος: μετά τους λοιμωξιολόγους κι ανάμεσα στους ελεεινολόγους ιδού και οι ογκολόγοι! Αλλά είναι πιο σοβαρά τα πράγματα. Απόσπασμα απ’ το δημοσίευμα της καθεστωτικής le soir:

… Το πρόβλημα είναι οργανωτικό και ηθικό. Η καθυστέρηση της φροντίδας είναι ωρολογιακή βόμβα, ειδικά για τους καρκινοπαθείς.

Μετά την πανδημία μας περιμένει επιδημία καρκίνου! Ο Vincent Donckier, επικεφαλής του χειρουργικού τμήματος του Ινστιτούτου Bordet, του κέντρου καρκίνου του ULB, δίνει το ίδιο σήμα κινδύνου με αυτό που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο ο διευθυντής του Π.Ο.Υ. Ευρώπης: «Πρέπει να περιμένουμε υπερβολική θνησιμότητα από καρκίνο τους μήνες ή τα επόμενα χρόνια».

Στο Βέλγιο περίπου 5.000 καρκίνοι δεν έχουν διαγνωστεί από την αρχή της κρίσης, εκτιμά το Ταμείο για τον Καρκίνο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτό, είτε πρόκειται για αναβολή ραντεβού λόγω υπερφόρτωσης του νοσοκομείου, είτε λόγω ντόμινο από αυτές τις αναβολές περίθαλψης στα ημερολόγια των διαφόρων τμημάτων, είτε φόβου να πάμε στο νοσοκομείο. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι όσο νωρίτερα γίνεται ο προληπτικός έλεγχος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες ανάρρωσης ή επιβίωσης. Αυτά έχουν επίσης επηρεαστεί έντονα από την αναβολή των θεραπειών, ενώ ο καρκίνος απαιτεί ολοκληρωμένη φροντίδα…

Μπορεί κάποιος να διαβάσει στο πιο πάνω απόσπασμα ένα απ’ τα πρακτικά αποτελέσματα της εκκένωσης του (δημόσιου) συστήματος φροντίδας υγείας∙ του βελγίου, όχι του ελλαδιστάν… Δεν είναι πάντως οι καρκίνοι που δεν διαγνώστηκαν και οι αντικαρκινικές θεραπείες που δεν έγιναν εδώ και σχεδόν 2 χρόνια η μόνη συνέπεια της εκκένωσης∙ υπάρχουν πολλές ακόμα σοβαρές και χρόνιες αρρώστιες.

Μπορεί κανείς να θεωρήσει αυτήν την συνέπεια της εκκένωσης σαν ένα «ατύχημα», σαν «αβλεψία» των σχεδιαστών και των εκτελεστών της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Ναι, αν θεωρεί το πολιτικό σύστημα των Βρυξελών και την βελγική κυβέρνηση ένα μάτσο ηλίθιους, δολοφόνους εξ αμελείας, που δεν καταλαβαίνουν, ακόμα κι αν αυτό-που-δεν-καταλαβαίνουν κρατάει σχεδόν 2 χρόνια… Αν κάτι τέτοιο δεν ισχύει (και δεν βρίσκουμε λόγο για να είναι πανηλίθιοι οι άρχοντες του βελγίου) τότε οι 5.000 αδιάγνωστοι καρκίνοι είναι μέρος της επιδιωκόμενης «νέας κανονικότητας» στη δημόσια υγεία. Μέρος της οργανωμένης γενικής νοσηρότητας των πληθυσμών.

Χρειάζεται μήπως να θυμίσουμε ότι «η διαχείριση των καρκίνων» είναι το πεδίο όπου θα λάμψει η γενετική μηχανική τύπου mRNA ή/και τροποποίησης του DNA; Ή μήπως χρειάζεται να υποδείξουμε το γεγονός ότι αν υπάρχει ένα «απόθεμα αδιάγνωστων καρκίνων» τότε μπορούν να κρυφτούν μια χαρά κάτω απ’ τον μανδύα του οι καρκίνοι που θα προκληθούν απ’ το χακάρισμα του ανοσοποιητικού συστήματος; Είναι πολλαπλά ωφέλιμοι οι επιπλέον καρκίνοι! Όπως τα επιπλέον αυτοάνοσα νοσήματα (αναμένεται ότι θα εκτοξευτούν!) ή η μαζική ψυχολογική κατάρρευση (ήδη γεγονός): μονά κερδίζουμε – ζυγά χάνετε θα έλεγε γελώντας σαρδόνια ο κάθε Bourla…

Σε κάθε περίπτωση μιλώντας για τους καρκινοπαθείς δεν πρόκειται για «5.000 χαμένους πελάτες» της βιομηχανίας της υγείας 4.0 στο βέλγιο! Πρόκειται, αντίθετα, για μια καλή παρτίδα κατασκευασμένων «πελατών» των γενετικών θεραπειών και της ανάλογης βιομηχανίας, μαζί φυσικά με όλους εκείνους που δημιουργούν ήδη οι διαδοχικές «δόσεις» των πλατφορμιασμών.

Το μέλλον σαν οργανωμένη νοσηρότητα είναι εδώ. Και θα εδραιωθεί αν δεν το εμποδίσουμε. 

O «θάνατος» των κλινικών…

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Στην καθόλα αναπτυγμένη καπιταλιστικά γερμανία, με το υποδειγματικό δημόσιο σύστημα υγείας, μιλούν πια ανοικτά για τον «θάνατο» των κλινικών!! Δεν είναι μόνο λόγια. Η τάση (και η μεθόδευση) έχει μπει στις ράγες εδώ και μια 5ετία τουλάχιστον. Ανάμεσα στο 2016 και στο 2018 η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έδωσε 500 εκατομμύρια στα κρατίδια για να «συμμαζέψουν την πλεονάζουσα παραγωγική δυνατότητα» των υπαρχουσών δομών υγείας, σε όλα τα επίπεδα. Πράγμα που σήμαινε κλείσιμο νοσοκομείων, συγκεντροποίηση υπηρεσιών και σε κάποιες περιπτώσεις μετατροπή των γενικών κλινικών σε πρωτοβάθμια κέντρα υγείας.

Τώρα αναγγέλλεται στη γερμανία (φωτο επάνω) το κλείσιμο 34 (τριάντα τεσσάρων…) νοσοκομείων παρά τις «έντονες ανησυχίες για το επόμενο κύμα»… Μπαίνουμε στον πειρασμό να το δούμε ανάποδα: αυτές οι «σοβαρές ανησυχίες για το επόμενο κύμα» είναι που δημιουργούνται και αξιοποιούνται σαν επιταχυντής ενός σχεδιασμού μετάβασης στη «νέα φροντίδα υγείας» (με τις τεχνολογικές, ηθικές, ιδεολογικές και κοινωνικές προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης), μέσω της τρομοκρατίας και της συστηματικής προσπάθειας να μείνουν-οι-ασθενείς-μακριά-απ’-τα-νοσοκομεία (με την ανάλογη εγκατάσταση / επέκταση της «τηλε-ιατρικής» για παράδειγμα…). Η ιδέα ότι υπάρχει, 24 ώρες το 24ωρο, ένα σύστημα υποδοχής για οποιονδήποτε πάσχοντα πρέπει να τελειώνει (λένε τα αφεντικά). Είναι πολύ ακριβή. Πρέπει να αντικατασταθεί με την ιδέα ότι κανείς δεν αρρωσταίνει ξαφνικά αν datoποιηθεί 24 ώρες το 24ωρο, και ότι “ατομική κοινωνική ευθύνη” είναι να παραδίδεις 24 ώρες το 24ωρο τα data σου σ’ αυτούς-που-ξέρουν… Για την μετάβαση, για το άλμα απ’ την “παλιά κανονικότητα” στην καινούργια, χρειάζεται βία, αίμα, θάνατος. Ο τσαχπίνης είναι το ψευδώνυμο της δημιουργίας μιας πραγματικής «πολυδύναμης» και «πολύμορφης» τεχνητής κρίσης («παλιά μου τέχνη κόσκινο» για τα αφεντικά του καπιταλισμού)!!

Όπως και να το εννοήσει πάντως κάποιος, το παραδοσιακό, μαζικό, φορντικό σύστημα υγείας (το παραδοσιακό, μαζικό, φορντικό, πολυλειτουργικό νοσοκομείο) έχει τελειώσει! Δεν το λένε παντού καθαρά, απλά το δείχνουν…

(φωτογραφία κάτω: Κλείνει ως το τέλος του μήνα ανάμεσα στα υπόλοιπα η πνευμονολογική κλινική του ερευνητικού κέντρου Borstel, 60 χιλιόμετρα απ’ το Αμβούργο. Η κλινική ήταν ειδικευμένη στα περιστατικά φυματίωσης, και κάθε χρόνο νοσήλευε κατά μέσο όρο 2.800 ασθενείς, ενώ δεχόταν και 4.500 περιστατικά από τα κέντρα υγείας της ευρύτερης περιοχής. Οι εργαζόμενοι της κλινικής απαγορεύεται να δουλέψουν αλλού για τους τρεις πρώτους μήνες του 2002 – θα συνεχίσουν να πληρώνονται απ’ το ίδρυμα της κλινικής ως τότε. Τόσο το κλείσιμο όσο και η απαγόρευση είναι ανεξήγητες αποφάσεις για γιατρούς και νοσηλευτές της κλινικής, αλλά…)

(Σας είχαμε αντι-πληροφορήσει έγκαιρα – μέσα σε καταιγίδες ελεεινολογιών… Κανείς δεν μας το ζήτησε, αλλά αυτό ορίσαμε σαν εργατικό καθήκον μας, κι έτσι θα συνεχίσουμε. Θα είναι δύσκολο, θα έχει «πολύ ξύλο», που ίσως δεν περνάει καν απ’ το μυαλό σας. Ας το ξέρετε όμως. Θα συνεχίσουμε. Βλέπετε: πέρα απ’ τα υπόλοιπα και γόνιμα είμαστε και «Μπενγιαμινικοί»: …Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντας αυτή την επίγνωση. Τότε θα διαπιστώσουμε καθαρά ότι αποστολή μας είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έτσι θα βελτιωθεί η θέση μας στον αγώνα κατά του φασισμού. Ένας λόγος που ο φασισμός έχει μια ευκαιρία είναι γιατί, στο όνομα της προόδου, αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους του σαν ιστορικό μέτρο. Η έκπληξη για το πως τα πράγματα που ζούμε είναι “ακόμα” και στον εικοστό αιώνα δυνατά, δεν είναι φιλοσοφική. Δεν είναι η απαρχή μιας γνώσης – εκτός κι αν πρόκειται για τη γνώση πως η αντίληψη της ιστορίας από την οποία κατάγεται δεν ευσταθεί…

Στον 20ο  αιώνα… Και πάλι στον 21ο…. Αυτή η κουβέντα του Benjamin δεν είναι λόγια όπως βολεύει την ρηχότητα των καιρών. Είναι η καρδιά–δίπλα-στην–καρδιά, η καρδιά που δεν πρόκειται να την τσακίσει καμμιά ιδεολογική, χημική, γενετική μυοκαρδίτιδα και περικαρδίτιδα. Είναι η λάμψη της ακονισμένης λεπίδας της Ιστορίας την στιγμή του κινδύνου. Είναι η παρακαταθήκη των προγόνων μας. Είναι η ηχώ του παρελθόντος, η φωνή όλων εκείνων που αγάπησαν τον Κόσμο και ζητούν δικαίωση. Είναι το μέτρο μας, αυτό που δείχνει το αληθινό μπόι μας: πάντα μικρό αλλά και πάντα με το κεφάλι ψηλά. Οι ελεεινολόγοι κατά της εργατικής κριτικής, επαγγελματίες ή εθελοντές, όλοι αυτοί οι «πετυχημένοι» με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κανάγιες, κι όσοι κρύβονται πίσω απ’ τους φόβους τους (λες και οι φόβοι τους δεν είναι δικοί τους, λες και δεν πρέπει να τους πιάσουν απ’ τα κέρατα) έχουν κάνει ένα στρατηγικό λάθος: νόμιζαν ότι το Sarajevo / αόρατες πόλεις και η ασταμάτητη μηχανή είναι σαν τα μούτρα τους.

Αλλά δεν είναι: … Ελάχιστοι μπορούν να μαντέψουν πόσο χρειάστηκε να είναι κανείς θλιμμένος για να αναστηθεί η Καρχηδόνα…)

Τρώνε, πίνουν και σκοτώνουν. Αυτοί το ξέρουν – εσύ; (2)

Τετάρτη 15 Δεκέμβρη>> «Δεν έχω να πω πολλά, στην πραγματικότητα έχω να πω ένα μόνο: Κανείς δεν μπορεί να κάνει του κεφαλιού του. Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε, να εξηγήσουμε, να συνδράμουμε, αλλά του κεφαλιού του κανείς. Σε αντίθετη περίπτωση θα σφραγισθούν οι περιοχές, ακόμη και σπίτι-σπίτι… Δεν είναι ούτε απειλή, ούτε προειδοποίηση. Είναι απόφαση και θα γίνει έτσι αν χρειαστεί».
Τάδε έφη ο υπουργός προστασίας του πολίτη Χρυσοχοϊδης σχετικά με την εφαρμογή νέων απαγορεύσεων με σημαία την covid 19 – Δεκέμβριος 2020

Στην πραγματική ζωή λοιπόν το θέμα τίθεται με απλό και σαφή τρόπο: «Κύριε θα κάνετε το εμβόλιο – αυτό που έχουν αποφασίσει αυτοί που ξέρουν – γιατί θα σας προφυλάξει από μια αρρώστια που μπορεί να σας σκοτώσει, ενώ δεν σας έχει σκοτώσει ούτε το μυέλωμα ούτε η πνευμονική εμβολή… και δεν έχει μα και μου» . Αυτό είναι η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού στην πραγματική ζωή.

Τάδε έφη ο προφέσορ Γεροτζιάφας, αιματολόγος, μηντιακή περσόνα, σύμβουλος αντιπολίτευσης∙ επιπλέον της βασικής του απασχόλησης που είναι οι «επαγγελματικές δοσοληψίες» με διάφορες φαρμακομαφίες, συμπεριλαμβανόμενης της pfizer, εις Παρισίους – Ιούλιος 2021

Το να αποκτά και να επιδεικνύει η φιγούρα «γιατρός» (την) ναζιστική «κουλτούρα» («δεν έχει μα και μου»…) για ένα απάνθρωπο γενετικό πείραμα είναι ένα απ’ τα κέρδη των αφεντικών στην τρέχουσα υγιεινιστική τρομοεκστρατεία… Όπως, επίσης, η ταύτιση «φροντίδας υγείας» και «δημόσιας τάξης», που επιδεικνύεται στις παραπάνω δηλώσεις.

Όμως η πραγματική εγκληματικότητα των πιο πάνω μπορεί να εκτιμηθεί με ακρίβεια χάρη στην εσωτερική επικοινωνία ανάμεσα στην φαρμακομαφία pfizer και το παραμάγαζό της fda. Στο μικρό μέρος αυτής της εσωτερικής επικοινωνίας που έχει δημοσιοποιηθεί (περισσότερα την περασμένη Δευτέρα), κάτω απ’ το τίτλο Παράρτημα 1. Κατάλογος των παρενεργειών ειδικού ενδιαφέροντος (πάντα απ’ την πλατφόρμα BNT162b2) ακολουθούν 9 (εννιά) πυκνογραμμένες εμπιστευτικές σελίδες αυτών των παρενεργειών ειδικού ενδιαφέροντος, τακτοποιημένες με αλφαβητική σειρά. Απ’ την σελίδα 30 ως και την σελίδα 39. Σας δείχνουμε την πρώτη και την τελευταία, και φυσικά μας είναι αδύνατο να μεταφράσουμε όλους αυτούς τους όρους…

Η αναφορά όλων αυτών των παρενεργειών σε εσωτερικό, εμπιστευτικό έγγραφο σχετικό με την πορεία μιας γενετικής πλατφόρμας, δεν γίνεται βέβαια σαν «γενική επίδειξη γνώσεων» απ’ την φαρμακομαφία στο παραμάγαζό της! Η λίστα υπάρχει εκεί επειδή όλες αυτές οι παρενέργειες σχετίζονται με το συγκεκριμένο βιοτεχνολογικό είδος!! Αν (λέμε αν) ο οποιοσδήποτε έπαιρνε ένα οποιοδήποτε φάρμακο και ανοίγοντας την συσκευασία εύρισκε μια δεκασέλιδη μπροσούρα με παρενέργειες (η ασταμάτητη μηχανή είναι σίγουρη ότι) αυτός ο οποιοσδήποτε θα πέταγε στα σκουπίδια και την μπροσούρα και το φάρμακο! Ακριβείς γνώσεις δεν έχουμε, αλλά αμφιβάλλουμε αν υπάρχει σ’ αυτόν τον πλανήτη παρενέργεια που να μην είναι καταγραμμένη στην τεράστια λίστα της φαρμακομαφίας pfizer∙ που να προκύπτει, δηλαδή, απ’ την γενετική μηχανική…

Οι δεσμοφύλακες-«γιατροί» σαν τους πιο πάνω, σ’ όλο τον πολιτισμένο κόσμο, επέδειξαν άραγε στα ανθρώπινα πειραματόζωα αυτόν τον κατάλογο νοσηρότητας που τους περίμενε / περιμένει αν δώσουν μπράτσο; Ανέλαβαν άραγε την ευθύνη της «ενημερωμένης συναίνεσης» των πειραματοζώων; Όχι βέβαια∙ διάβολε όχι!!! Τους ξεγέλασαν, τους εξαπάτησαν και, τους διέταξαν να υποκύψουν ταυτόχρονα στις εγκληματικές ορέξεις των γενετιστών και στην μεταφυσική πίστη στον ενάρετο χαρακτήρα της τεχνο-επιστήμης.

Και συνεχίζουν να στρογγυλοκάθονται (αυτοί οι δεσμοφύλακες-«γιατροί») πάνω στις οργανικές σχέσεις τους με το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα….

Τρώνε, πίνουν και σκοτώνουν. Αυτοί το ξέρουν – εσύ; (3)

Τετάρτη 15 Δεκέμβρη>> Η εσωτερική αλληλογραφία του εγκληματικού κυκλώματος δεν περιλαμβάνει αναλυτική κατανομή των δολοφονιών ανά κράτος / πελάτη. Έχει όμως αναλυτικές αναφορές στις παρενέργειες, με τα «σκορ» των κρατών. Αυτά ως τις 28 Φλεβάρη 2021, δηλαδή μέσα σε δυόμισυ, δύο ή ενάμισυ μήνα γενετικού κανιβαλισμού στις αρχές του 2021.

Απ’ αυτές τις λίστες απομονώσαμε εκείνες τις κατηγορίες «παρενεργειών ειδικού ενδιαφέροντος» (adverse event/s of special interest / AESIs) όπου μνημονεύεται και το ελλαδιστάν.

Καρδιαγγειακές παρενέργειες ειδικού ενδιαφέροντος: Οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου, αρρυθμία, καρδιακή ανεπάρκεια, οξεία καρδιακή ανεπάρκεια, καρδιογενής αποπληξία, στεφανιαία νόσος, έμφραγμα μυοκαρδίου, σύνδρομο ορθοστατικής ταχυκαρδίας, μυοκαρδιοπάθεια από στρες, ταχυκαρδία (> ελλάδα: 45)

Aιματολογικές παρενέργειες ειδικού ενδιαφέροντος: Λευκοπενία, ουδετεροπενία, ανοσολογική θρoμβοκυτταροπενία, θρομβοκυτταροπενία, αιμορραγία (> ελλάδα: 3)

Αυτοάνοσες παρενέργειες ειδικού ενδιαφέροντος: Αυτοάνοσες διαταραχές, σύνδρομο απελευθέρωσης κυτοκίνης, θύελλα κυτοκινών (> ελλάδα: 31)

Άλλες παρενέργειες ειδικού ενδιαφέροντος: Ιογενής λοίμωξη έρπητα  …φλεγμονή… αναπνευστικό σύνδρομο μέσης Ανατολής… σύνδρομο πολλαπλής οργανικής δυσλειτουργίας… (> ελλάδα: 95)

Μυοσκελετικές παρενέργειες ειδικού ενδιαφέροντος: Αρθραλγία, αρθρίτιδα, βακτηριακή αρθρίτιδα, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, πολυαρθρίτιδα, πολυνευροπάθεια, σύνδρομο μετα-ιικής κόπωσης, ρευματοειδής αρθρίτιδα (> ελλάδα: 46)

Θα μπορούσαμε να θυμίσουμε την υποκαταγραφή  που και η ίδια η φαρμακομαφία αναγνωρίζει∙ υποκαταγραφή που σαν τμήμα της δημιουργικής λογιστικής θανάτου είναι εθνικό σπορ στα μέρη μας, με προοπτικές παγκόσμιας πρωτιάς. Θα μπορούσαμε επίσης να θυμίσουμε ότι αυτές είναι οι καταγραμμένες «επιτυχίες» μιας μονάχα απ’ τις φαρμακομαφίες που δρούσαν στις αρχές του 2021, χωριστά και από κοινού∙ ήταν άλλες τρεις (moderna, J&J, oxford/astrazeneca) εξίσου «ικανές»…

Αλλά δεν χρειάζεται.

Το ζήτημα είναι διαφορετικό: ακούσατε ποτέ (ή άκουσε οποιοσδήποτε αιχμάλωτος) ως το τέλος Φλεβάρη του 2021 οτιδήποτε γι’ αυτές τις συγκεκριμένες παρενέργειες; Όχι!!! Μα τα χίλια «σκάνδαλα novartis» η ομερτά τηρήθηκε (και τηρείται) απόλυτα! Είναι ίσως η μόνη φορά (πλην των παραδοσιακών «εθνικών θεμάτων») όπου μία, μόνο μία φωνή, ακουγόταν και ακούγεται πάντα από άκρη σ’ άκρη της εθνικής επικράτειας, από δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες στόματα: κάντε το, είναι ασφαλές!

Υπακούουν, διαδίδουν και προσπαθούν να επιβάλλουν όλοι αυτοί οι εγκάθετοι, όλοι αυτοί οι λακέδες, είτε το ξέρουν είτε όχι, το μόνιμο ρεφρέν της φαρμακομαφίας pfizer, που στο κάτω μέρος κάθε ενός απ’ τους 10 χωριστούς πίνακες των παρενεργειών της έγραφε Συμπέρασμα: Αυτή η αθροιστική συγκέντρωση των περιστατικών δεν προκαλεί νέα ζητήματα ασφαλείας…