Δευτέρα 22 Φλεβάρη. Στάνταρ κατεύθυνση απόδρασης, μουσικής και όχι μόνο, τα blues της ερήμου. Κάτι σαν πολικός αστέρας σ’ ένα πληθωρικά διαταραγμένο και ανισόρροπο σύμπαν…
Εδώ ξανά μια μαροκάνικη εξαμελής μπάντα, απ’ το 2012, με βάση τους την βερβέρικη Quarzazate (που σημαίνει ήρεμη… χωρίς φασαρία) κάπου στους πρόποδες του Άτλαντα.
Η έρημος είναι εύφορη γη.
Με τις ευχές μας για την εβδομάδα.
Τετάρτη 29 Ιούλη. Η 24χρονη μαροκινή Houda Abouz είναι ίσως η πρώτη γυναίκα free styler στη βασιλευόμενη μαροκινή κοινωνία. Με το όνομα Khtek (που σημαίνει «η αδελφή σου») κυκλοφόρησε τον περασμένο Φλεβάρη το πρώτο δικό της κομμάτι, με τίτλο KickOff. Ραπάρει τολμηρά ενάντια στην πατριαρχία: Έχω επιζήσει από τον πόλεμο, τα drugs, την τρέλα και την αγάπη… Πολλά πράγματα δεν βγαίνουν επειδή είμαστε γυναίκες στη χώρα της πούτσας…
Δεν θα είναι εύκολο να την αγνοήσει η πατριαρχική κοινωνία. Να την τιμωρήσει; Θα είναι ευκολότερο…
Δευτέρα 14 Οκτώβρη. Λένε ότι στα αραβικά γήπεδα τραγουδούν το Rajawi Filistini. Αυτό είναι το τραγούδι:
Κι εδώ είναι ένα γήπεδο που τραγουδάει για την ελεύθερη Παλαιστίνη – στο μαρόκο. Την περασμένη άνοιξη… Ποτάμι φουσκωμένο που βράζει… Ποιός θα το σταματήσει;
Σάββατο 3 Ιούνη. Όταν, το 2011, η μία μετά την άλλη οι αραβικές κοινωνίες, εμπνευσμένες απ’ την επανάσταση στην τυνησία, ξεσπούσαν με μια ορμή, μια φρεσκάδα, και μια μαχητικότητα που ο δυτικός κόσμος είχε να την δεί απ’ τα ‘60s, ο βασιλιάς του μαρόκου «πρόλαβε» να εμποδίσει την ανάλογη εξέγερση κάνοντας μερικές συνταγματικές μεταρρυθμίσεις (στη μοναρχία του).
Όταν λέμε μοναρχία του μαρόκου πρέπει κανείς να φανταστεί ένα καθεστώς όπου ο βασιλιάς έχει παλάτι σε κάθε μικρή και μεγάλη πόλη, είναι «ιδιοκτήτης» των καλύτερων περιοχών, και φυσικά έχει έναν μεγάλο κύκλο αυλικών (επιχειρηματιών, εμπόρων, ιδιοκτητών γης και ακινήτων, λαθρεμπόρων επεξεργασμένης και μη φούντας) που λυμαίνονται τον πλούτο και την δουλειά των μαροκίνων πληβείων.
Ε, την Άνοιξη που φρέναρε το 2001 το μαροκινό καθεστώς την βρίσκει τώρα μπροστά του. Οι διαδηλώσεις, κυρίως στο βορρά, ξεκίνησαν τον περασμένο Οκτώβρη. Αλλά την τελευταία βδομάδα έχουν μαζικοποιηθεί και ριζοσπαστικοποιηθεί μετά την φυλάκιση του Nasser Zefzafi, επικεφαλής του αντικαθεστωτικού κινήματος Al-Hirak al-Shaabi («λαϊκό κίνημα»). Πέρα απ’ την απελευθέρωση του Zefzazi οι χιλιάδες των διαδηλωτών (νεολαίοι σε μεγάλο βαθμό) ζητούν πράγματα εντελώς ρεφορμιστικά: δημοκρατία και δουλειά.
Μόνο που τέτοια αιτήματα, σε καθεστώτα σαν το μαροκινό, είναι εμπρηστικά…
Δευτέρα 15 Μάη. Η Aziza Brahim γεννήθηκε το 1976 σε προσφυγικό καταυλισμό στην έρημο της νότιας αλγερίας. Είναι Sahrawi, ανήκει δηλαδή στους πληθυσμούς της δυτικής Σαχάρας που στη δεκαετία του ’70 δημιούργησαν το ένοπλο απελευθερωτικό «μέτωπο Polisario”, εναντίον της κατοχής της γης τους πρώτα από την ισπανία και στη συνέχεια απ’ το βασιλείο του μαρόκου. Η μαδρίτη αποχώρησε, αλλά ο μαροκινός στρατός νίκησε στρατιωτικά τους αντάρτες αναγκάζοντας τους “άμαχους” να γίνουν πρόσφυγες, στην αλγερία. Η εκεχειρία που έγινε με την μεσολάβηση του οηε το 1991 προέβλεπε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αυτοδιάθεση των Sahrawi, αλλά χάρη στην «κάλυψη» που απολαμβάνει το μαροκινό καθεστώς απ’ την «δύση», αυτό το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ· παρότι το Polisario είναι επίσημα αναγνωρισμένο, όπως και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. (Οι σημαίες που φαίνονται στο video είναι το Polisario, απ’ τους προσφυγικούς καταυλισμούς που εξελίχτηκαν σε ημιμόνιμες εγκαταστάσεις. Η Brahim ζει τον περισσότερο καιρό στη Βαρκελώνη, απ’ όπου και τα πλάνα με την θάλασσα…).
Μια παλαιστίνη στη δυτική αφρική…