Tag: κρίση

Το άγχος του Νοέμβρη

Για να αντιστραφεί η υπερθέρμανση του πλανήτη χρειάζονται γενναίες κινήσεις. Σε αποκλειστική φωτογραφία της ασταμάτητης μηχανής (χα!) η Alexanderplatz τον ερχόμενο  Δεκέμβρη. (Διακρίνονται 3 μέλη του γερμανικού υπουργικού συμβουλίου – και καμία «άσκοπη μετακίνηση» τρίτων…

Τι σας παραξενεύει με το χιούμορ μας; Ανάμεσα στο «πολιτικό» και στο «πολικό» ένα «τι» κάνει όλη όλη την διαφορά…)

Δευτέρα 22 Αυγούστου>> Οι πολιτικές βιτρίνες (και όχι μόνο στο ελλαδιστάν) καμαρώνουν. Κορδώνονται. Έχουν αυτό το σάπιο πατερναλιστικό ύφος του «σωτήρα», για μια ακόμη φορά – ή σε ένα διαφορετικό πεδίο – μετά την υγιειονομική τρομοεκστρατεία. Είναι έτοιμες «να βοηθήσουν τους ευάλωτους» εν όψει ενός κατά πως λένε «κρύου χειμώνα».

Το περίεργο όμως δεν είναι η καλωσύνη της εξουσίας (!!!) Είναι το γεγονός ότι οι υπήκοοι εξακολουθούν να αγνοούν (ή να παριστάνουν ότι αγνοούν) ότι η ενεργειακή τους καθημερινότητα παίζεται κάθε μέρα, κάθε ώρα, στα «χρηματιστήρια ενέργειας» που έχουν δημιουργήσει τα κράτη μέλη της ε.ε. – για το καλό τους υποτίθεται.

Χρηματιστήριο σημαίνει τζόγος, ποιος δεν το ξέρει; Και χρηματιστηριακός τζόγος σημαίνει πως οτιδήποτε μπορεί να βαφτιστεί «σοβαρή αιτία» για κερδοσκοπία. Έπεσε μια τρίχα απ’ τα μαλλιά του Putin; «Ωωωωωω! Η ρωσία στριμώχνεται (στην ουκρανία) και θα αντιδράσει ρίχνοντας πετραδάκια στον nord stream 1». Bingo!!

Είναι τόσο εύκολο να φανεί αυτό. Οι τιμές των «συμβολαίων μελλοντικής παράδοσης» (αερίου) ή οι τιμές ρεύματος αλλάζουν κάθε μέρα, και συχνά κάθε ώρα μέσα στο ωράριο λειτουργίας των χρηματιστηρίων ενέργειας, χωρίς να έχει αλλάξει κάτι ούτε στην «προσφορά» ούτε στη «ζήτηση». Έχουμε γράψει στο παρελθόν, με παραδείγματα. Τα χρηματιστήρια και ο τζόγος τους είναι ο ναός των φημών και της σπέκουλας – οι δημαγωγοί συμπαρίστανται προβάλοντας κάθε βλακεία με κάθε σοβαρότητα….

«Μα!» θα πει κάποιος. «Δεν γίνεται πόλεμος στην ουκρανία; Δεν έχουν περιοριστεί – λόγω τιμωριών – οι όγκοι φυσικού αερίου που φτάνουν στην ευρώπη;» Ναι, αλλά κανείς δεν ξέρει ποια είναι η πραγματική επίπτωση αυτών των περιορισμών στις τιμές και ποια είναι η σπέκουλα. Όταν, για παράδειγμα, μερικές βδομάδες πριν η gazprom περιόρισε την παροχή μέσω nord stream 1 για τις συνηθισμένες δουλειές συντήρησης αυτό προβλήθηκε σπεκουλαδόρικα σαν τα «ρωσικά αντίποινα»∙ τέτοιοι περιορισμοί και τέτοιες δουλειές συντήρησης όμως γίνονται κάθε καλοκαίρι, εδώ και χρόνια, και φυσικά περνάνε απαρατήρητοι.

Είναι σαφές. Τα δυτικά καπιταλιστικά κράτη σπονσονάρουν τους τζογαδόρους ενέργειας για να κάνουν αυτήν την άγρια, «πρωταρχικού» τύπου συσσώρευση (σε χρήμα) που αργότερα θα «επενδύσουν» σε «πράσινα πυρηνικά». Ταυτόχρονα, χωρίς να διαταράξουν ούτε μια κεραία σ’ αυτήν την διαδικασία άγριας κερδοσκοπίας, επιδοτούν πατερναλιστικά τους φουκαράδες υπηκόους του, πράγμα που σημαίνει ότι τους χρησιμοποιούν σαν ενδιάμεσους για να επιδοτήσουν τις τζογαδόρικες τιμές: τα λεφτά των επιδοτήσεων καταλήγουν στις ενεργειο-μαφίες φυσικά.

Εν τω μεταξύ και το ρωσικό καθεστώς έχει καταλάβει πόσο βολικός είναι αυτός ο δυτικός τζόγος. Όχι μόνο επειδή ανεβάσει τις τιμές (άλλοτε του αερίου, άλλοτε του πετρελαίου, άλλοτε και των δύο) επιτρέποντάς του να πουλάει στα φιλικά κράτη με έκπτωση αλλά αισθητά ψηλά. Επιπλέον επειδή, ασήμαντες ειδήσεις του είδους «έχουμε επισκευές για 2 μέρες» εκτοξεύουν τιμές (και τον πανικό των αιχμαλώτων)… Συνεπώς είναι μια χαρά για τα συμφέροντά της να φωνάζει δυνατά η Μόσχα «εεε, που είστε; αύριο θα σταματήσει να δουλεύει μια τουρμπίνα, ε; μην το ξεχάσετε!»

Κι αυτό είναι το πρόβλημα. Πριν 4 δεκαετίες, είμαστε σίγουροι, αυτό το κόλπο δεν θα είχε αντέξει ούτε εβδομάδα! Οι υπήκοοι θα το είχαν αποκαλύψει «χαλαρά» και, με τον θυμό και την αποφασιστικότητα που αναλογεί στο θέμα, θα απαιτούσαν μαζικά να κλείσουν τα «χρηματιστήρια ενέργειας»!

Τώρα; Τι συνεχόμενη υπνοβασία είναι αυτή εδώ και χρόνια;

Πριν οι ευρωπαίοι αρχίσουν να καίνε τις πόρτες τους…

Δευτέρα 25 Ιούλη>> Η έκταση και η ένταση της τρομοκρατικής / πειθαρχικής (κατασκευής και της) αξιοποίησης της «ενεργειακής κρίσης» στην ευρώπη (για την οποία φταίει, ποιος άλλος;, ο μοχθηρός Putin…) συναγωνίζεται ήδη την έκταση και την ένταση των αρχικών φάσεων της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Σε αντίθεση όμως με την δεύτερη, που κρύφτηκε πίσω από δήθεν «επιστημοσύνη» για να γίνει εντελώς ψυχο-μεταφυσική και ανεξέλεγκτη, η πρώτη δεν μπορεί να κρυφτεί έτσι. Η «ενεργειακή κρίση» και η τρομοκρατία / πειθάρχηση που επεξεργάζονται τα ευρωπαϊκά αφεντικά είναι εντελώς γυμνή από «επιστημονικά» και «ιατρικά» φτιασίδια. Είναι εντελώς ωμή. Απ’ αυτή την άποψη μπορεί να θεωρηθεί ένα-βήμα-μπροστά για τ’αφεντικά, στο βαθμό που πετύχει∙ ή ένα βήμα προς τον γκρεμό αν αποτύχει. (Και θα πρέπει να αποτύχει!)

Στις 11 Οκτώβρη του 2021, μια δεκάδα ευρωπαϊκών πολιτικών βιτρινών οικονομικών και ενέργειας (γαλλίας, πολωνίας, βουλγαρίας, κροατίας, ουγγαρίας, ρουμανίας, σλοβακίας, σλοβενίας, τσεχίας και φινλανδίας) υπέγραψαν μανιφέστο σύμφωνα με το οποίο «… χρειαζόμαστε την πυρηνική ενέργεια προκειμένου να κερδίσουμε την μάχη της κλιματικής αλλαγής…. Αποτελεί για όλους μας ένα σημαντικό και αξιόπιστο κεφάλαιο για ένα μέλλον με χαμηλές εκπομπές άνθρακα…» Προσέξτε: στα μέσα Οκτώβρη του 2021 ΔΕΝ υπήρχε ρωσική εισβολή στην ουκρανία… Και φυσικά οι 10 ευρωπαίοι «ιππότες των πράσινων πυρηνικών» ΔΕΝ χρησιμοποιούν τον Οκτώβρη του 2021 αυτήν σαν δικαιολογία∙ μιλούν κατευθείαν για την «κλιματική αλλαγή»….

Ποια είναι λοιπόν η σχέση αιτίου – αποτελέσματος ανάμεσα σε ρωσική εισβολή, ενεργειακή κρίση, και πυρηνική σωτηρία;

– Είναι άραγε ο πόλεμος στην Ουκρανία η «αιτία του προβλήματος», και τα πυρηνικά η αναγκαστική («επιστημονική» και «κοινωνικά υπεύθυνη», για να μην ξεχνάμε την ορολογία των 2,5 τελευταίων χρόνων) λύση,

Ή

– Η παλινόρθωση της δυτικής πυρηνικής βιομηχανίας (μέσα στις νόρμες, τις προδιαγραφές και τις απαιτήσεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης) ήταν εξαρχής η κρυφή αιτία, και η «ενεργειακή κρίση» είναι η κατασκευασμένη (από τμήματα των δυτικών αφεντικών…) ενεργειακή τρομοκρατία για να επιβληθεί / νομιμοποιηθεί αυτή η παλινόρθωση;

Όποιος είναι δοκιμασμένα και αποδεδειγμένα λογικός ξέρει την απάντηση. Μπορεί επίσης να βρει τις εξόφθαλμες αναλογίες ανάμεσα στην υγιεινιστική τρομοκρατία, την ενεργειακή τρομοκρατία και (αργά ή γρήγορα…) την διατροφική τρομοκρατία!

Πριν οι ευρωπαίοι αρχίσουν να αγοράζουν παλτά…

Δευτέρα 25 Ιούλη>> Πώς έχει η ευρωπαϊκή ενεργειακή πραγματικότητα σε ότι αφορά την προμήθεια ρωσικού φυσικού αερίου; Αρχίζουμε απ’ τα βασικά.

Λόγω γεωγραφικής / εδαφικής συνέχειας ένας μεγάλος αριθμός κρατών της ε.ε. προμηθευόταν φυσικό αέριο μέσω αγωγών (της gazprom, με ή χωρίς συνεταίρους). Αυτού του είδους η προμήθεια διαρκούς ροής γίνεται στη βάση μακρόχρονων συμβολαίων και τιμών είτε εντελώς σταθερών σ’ όλη τη διάρκειά τους, είτε τροποποιήσιμων με συγκεκριμένους όρους και διαδικασίες, και νέες συμφωνίες μεταξύ πωλητών / αγοραστών. Συμβόλαια μακρόχρονα μπορούν θεωρητικά να γίνουν και στο εμπόριο υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Αλλά εκεί υπεισέρχεται και το κόστος μεταφοράς («γκαζάδικα»), η διαθεσιμότητα τέτοιων πλοίων, οι προορισμοί τους (ασία ή ευρώπη;), η ύπαρξη ή όχι χώρων αποθήκευσης και εξαέρωσης – είναι, τελικά, μια εκδοχή έντονα ακριβότερη και ρευστή. Εν τέλει στη διακίνηση LNG χρησιμοποιείται η τακτική παραγγελίας συγκεκριμένων φορτίων κάθε φορά∙ και πάνω σ’ αυτό το «κάθε φορά» στήνεται ο χρηματιστηριακός τζόγος σε σχέση με τις «τιμές spot» του φυσικού αερίου… Οι οποίες (όπως συμβαίνει γενικά στα χρηματιστήρια και τον σχετικό τζόγο…) αλλάζουν συνέχεια ακόμα και μέσα στην ίδια ημέρα… Και είναι «ελεύθερες» να ανεβαίνουν όσο γουστάρουν οι τζογαδόροι.

Οι βασικοί αγωγοί ρωσικού φυσικού αερίου (της Gazprom) σε ευρωπαϊκά κράτη, είναι οι εξής:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι nuk(e-κ)αβλοι κόβουν κεφάλια…

Ένα σήμα δημοφιλές αλλά παλιό – ίσως και παμπάλαιο… Κάποτε το έβρισκες παντού. Αλλά τα χρόνια πέρασαν, και οι παλιοί «όχι, ευχαριστώ!» ίσως νοιάζονται τώρα περισσότερο για το αν θα υπάρχει ρεύμα για να δουλεύουν τα αρκουδίσια (: aircondition) στην κρεβατοκάμαρα… Ναι, είχαν τέτοια και στο χωριό που μεγάλωσαν…

Δευτέρα 25 Ιούλη>> Γιατί, λοιπόν, τα πυρηνικά είναι «η λύση στην – τεχνητή – κρίση»; Ο Ίωνας Σταματελάτος, με τον μακρόσυρτο τίτλο «διευθυντής ερευνών στο ινστιτούτο πυρηνικών και ραδιολογικών επιστημών, τεχνολογίας, ενέργειας και ασφάλειας του εθνικού κέντρου φυσικών επιστημών ‘Δημόκριτος’, και προϊστάμενος του εργαστηρίου του ερευνητικού πυρηνικού αντιδραστήρα», συνεντευξιαζόμενος στις 4 Γενάρη του 2022 στο site Αθηνέα, σαν οπαδός του «Πυρηνική ενέργεια; Ναι, ευχαριστώ!» υποστηρίζει ότι:

… Στην περίπτωση της πυρηνικής ενέργειας, το μέσο κόστος κιλοβατώρας καθορίζεται από το πολύ υψηλό κόστος της κατασκευής του σταθμού. Ωστόσο, το κόστος του καυσίμου και της λειτουργίας του σταθμού είναι σχετικά χαμηλά. Μελέτες στις ΗΠΑ έδειξαν ότι το κόστος ανά κιλοβατώρα ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται σε πυρηνικούς σταθμούς είναι τελικά χαμηλότερο από αυτό σε μονάδες που λειτουργούν με καύση ορυκτών καυσίμων, χωρίς μάλιστα να ληφθεί υπόψη και η αβεβαιότητα από την πιθανότητα επιβολής στο μέλλον φόρων άνθρακα ή αυστηρότερων κανονισμών για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

Επιπλέον, ένας πυρηνικός σταθμός μπορεί να παρέχει στο ηλεκτρικό δίκτυο ισχύ βασικού φορτίου σε εικοσιτετράωρη βάση και σε όλες τις καιρικές συνθήκες. Η ισχύς βασικού φορτίου αναφέρεται στην ελάχιστη ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας που απαιτείται για την τροφοδοσία του ηλεκτρικού δικτύου ανά πάσα στιγμή. Αντίθετα, η παραγωγή ενέργειας από τον ήλιο και τον άνεμο εξαρτάται έντονα από τις καιρικές συνθήκες και απαιτείται η ύπαρξη εφεδρικής ισχύος όταν ο ήλιος δύει ή ο άνεμος σταματά να φυσάει. Οι πυρηνικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής μπορούν να λειτουργούν με ευελιξία για να ανταποκρίνονται στις διακυμάνσεις της παραγωγής ενέργειας από τις ανανεώσιμες πηγές και επομένως έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν την απαραίτητη σταθερότητα στα ηλεκτρικά δίκτυα, ιδιαίτερα εκείνα με υψηλή συμβολή από τις μεταβλητές ανανεώσιμες πηγές…

…Ακούγοντας τις λέξεις «πυρηνική ενέργεια» συνήθως έρχονται στο μυαλό μας εικόνες τεράστιων σταθμών παραγωγής ενέργειας και πύργων ψύξης. Ωστόσο, σήμερα αναπτύσσονται και νέες τεχνολογίες, για παράδειγμα οι σύγχρονοι μικροί αρθρωτοί αντιδραστήρες (Small Modular Reactors), που αλλάζουν το πρόσωπο και την απήχηση της πυρηνικής ενέργειας και ίσως έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τη χώρα μας.

Οι μικροί αρθρωτοί αντιδραστήρες είναι πολύ μικρότεροι σε ισχύ και χρησιμοποιούν καινοτόμες τεχνολογίες με πολλά εγγενή χαρακτηριστικά ασφάλειας. Παρά τη σημαντική τεχνολογική πρόοδο που έγινε τα τελευταία χρόνια, οι μικροί αρθρωτοί αντιδραστήρες απέχουν ακόμη από την ανάπτυξη σε μεγάλη κλίμακα. Ωστόσο, η χώρα μας πρέπει να παρακολουθεί τις εξελίξεις και τις δυνατότητες που παρέχουν οι νέες αυτές τεχνολογίες…

…Τα στατιστικά στοιχεία εδώ και έξι δεκαετίες δείχνουν ότι η πυρηνική ενέργεια είναι ένα πολύ ασφαλές μέσο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Όπως σωστά αναφέρατε, υπήρξαν δύο μεγάλα ατυχήματα στην ιστορία της πυρηνικής ενέργειας, το Τσερνόμπιλ και η Φουκουσίμα. Στην περίπτωση του Τσερνόμπιλ ο ελαττωματικός σχεδιασμός του αντιδραστήρα και η ανεπαρκής εκπαίδευση του προσωπικού που παρέκαμψε τα συστήματα ασφάλειας κατά τη διάρκεια δοκιμής μιας εφεδρικής γεννήτριας του σταθμού είχαν ως αποτέλεσμα την υπερθέρμανση των ράβδων καυσίμου του αντιδραστήρα αρ. 4 του σταθμού, προκαλώντας καταστροφική έκρηξη και διασπορά ραδιενεργού υλικού σε όλη την Ευρώπη. Στη Φουκουσίμα, το τσουνάμι προκάλεσε ζημιές στους τρεις σε λειτουργία αντιδραστήρες του σταθμού, με αποτέλεσμα την απώλεια της εφεδρικής ηλεκτρικής ενέργειας, την υπερθέρμανση των στοιχείων που φυλάσσονταν στην αποθήκη χρησιμοποιημένου καυσίμου του σταθμού και τη διασπορά ραδιενέργειας.

Και στις δύο περιπτώσεις, χρειάστηκε να γίνει εκκένωση του πληθυσμού στις περιοχές γύρω από τους σταθμούς. Αυτά είναι και τα μόνα μεγάλα ατυχήματα που έχουν συμβεί σε περισσότερα από 18.500 αθροιστικά έτη λειτουργίας αντιδραστήρων για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας.

Ο κίνδυνος ατυχημάτων σε πυρηνικούς σταθμούς είναι πολύ χαμηλός και συνεχώς μειώνεται με την ανάπτυξη νέων τύπων αντιδραστήρων με εγγενή χαρακτηριστικά ασφάλειας. Η προσπάθεια για την πρόληψη των ατυχημάτων δεν περιορίζεται μόνο στην ύπαρξη πολλαπλών και επικαλυπτόμενων τεχνικών συστημάτων ασφάλειας, αλλά και στην εκπαίδευση του προσωπικού σε αυτό που είναι γνωστό ως κουλτούρα ασφάλειας και διασφαλίζει την ασφαλή λειτουργία των πυρηνικών εγκαταστάσεων. Καθώς η τεχνολογία συνεχίζει να προοδεύει, η πυρηνική ενέργεια γίνεται ολοένα και πιο ασφαλής ως επιλογή και ίσως ασφαλέστερη από άλλες μορφές παραγωγής ενέργειας…

Όπως θα προσέξατε ένας επαγγελματίας απολογητής των πυρηνικών ΔΕΝ χρειάζεται κανέναν «αποδιοπομπαίο τράγο» για να εκθειάσει τα προτερήματά τους… Όπως ακριβώς οι απολογητές της γενετικής τροποποίησης της ζωής όταν μιλάνε μεταξύ τους ΔΕΝ χρειάζονται κανέναν «ιό/φονιά» για να καμαρώσουν για τα δικά τους σχέδια. Όλα είναι επιστημονικά (αλλοίμονο!), ασφαλή, ακίνδυνα, αποτελεσματικά∙ και κυρίως προμελετημένα υπέρ της κατάκτησης νέων αγορών και της εντατικότερης εκμετάλλευσης των παλιότερων, όπως είχαν υποδείξει κάποτε, πριν πολλά πολλά χρόνια, κάτι … «ψέκα».

Είναι η καπιταλιστική αναδιάρθρωση ανόητε!

Η ασταμάτητη μηχανή είναι σίγουρη ότι στην κατασκευή της Fukushima (σ’ ένα εξαιρετικά σεισμογενές έδαφος σαν το ιαπωνικό) οι τεχνικοί έκαναν ό,τι καλύτερο διέθετε η τεχνοεπιστήμη, κι ακόμα περισσότερα… Μόνο που αυτό δεν ήταν αρκετό, και από πολλές απόψεις ποτέ δεν θα είναι! Έντεκα χρόνια μετά δεν ξέρουν τι να κάνουν τις τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού νερού που προέκυψαν απ’ την προσπάθεια να «κρυώσουν» οι ραδιενεργές ράβδοι∙ θέλουν να το ρίξουν στην θάλασσα∙ κι αυτό, πέρα απ’ όλα τα υπόλοιπα και ευκόλως εννοούμενα, προκαλεί σοβαρές εντάσεις με τα γειτονικά παραθαλάσσια κράτη. Ναι, η Fukushima ήταν ένα τεχνολογικό διαμάντι – και λοιπόν;

Δευτέρα 25 Ιούλη>> Αν η επίγνωση της εξελισσόμενης πραγματικότητας δεν είναι αρκετή, τα παραπάνω λόγια ενός «ειδικού» το δείχνουν: προκειμένου να επιβληθεί ο γενικευμένος «πυρηνισμός του κεφάλαιου» (υπερπηδώντας ότι απέμεινε απ’ τα αντιπυρηνικά κινήματα των ‘70s και των ‘80s…) χρειάζονται δύο τουλάχιστον πράγματα:

Πρώτον η εκτεταμένη άγρια συσσώρευση. Ο πυρηνικός σταθμός έχει πολύ μεγάλο κόστος κατασκευής: ιδού, λοιπόν, πόσο και γιατί χρειάζεται η αιμοβόρα τζογαδόρικη «υπερανατίμηση» της τιμής βασικών ενεργειακών πρώτων υλών αλλά και του ηλεκτρικού ρεύματος. Και δεύτερον η εκτεταμένη άγρια πειθάρχηση των πληθυσμών. Για να προχωρήσει αυτή η λεηλασία ζωής και εργασίας που ξεκίνησε απ’ το 2021 (αναφερόμαστε ειδικά στο εμπόρευμα «ενέργεια») την επόμενη 4ετία, για να επιβληθούν οι «πυρηνικές επενδύσεις» μέσα σε μυριόστομα «ωσαννά!», πρέπει οι πρωτοκοσμικοί να φοβηθούν, να ξεπαγιάσουν, να στερηθούν, συγκατανεύοντας και πειθαρχώντας σε μια ακόμα πραξικοπηματική «κατάσταση έκτακτης ανάγκης»!

Πρέπει, τέλος, να «παραδεχτούν» ότι η πυρηνική ενέργεια είναι «ασφαλής»… αφού άλλωστε το λένε, το διαφημίζουν οι «ειδικοί»… Είναι, πράγματι; Μιλώντας επιγραμματικά προς το παρόν, θα προσπεράσουμε τα πολύ σοβαρά ζητήματα των ατυχημάτων διαρροής (που ποτέ δεν μπορούν να αποκλειστούν!) και των πυρηνικών αποβλήτων (που ως τώρα ξεβράζονται πότε πότε στις ακτές της σομαλίας…). Για να θυμίσουμε κάτι που κανένα αφεντικό δεν θα ήθελε να πάρουν στα σοβαρά οι υποτελείς:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Προβλέψεις (1)

Δευτέρα 18 Ιούλη>> …«Οι επιχειρηματίες θα πρέπει να προετοιμάζονται για αύξηση των περιστατικών κοινωνικής διαμαρτυρίας καθώς η κρίση του κόστους ζωής ακολουθεί κατά πόδας την πανδημία της covid.» Αυτό είναι το μήνυμα ενός άρθρου που δημοσιεύτηκε στο επιχειρηματικό site της Allianz, της μεγαλύτερης ασφαλιστικής εταιρείας του κόσμου, με περιουσιακά στοιχεία πάνω από 1,1 τρισεκατομύρια ευρώ. Αντανακλά τις εντεινόμενες ανησυχίες μεταξύ των ceo του χρηματοπιστωτισμού, του ασφαλιστικού τομέα και των ακινήτων για τους κινδύνους κοινωνικής κατάρρευσης. Σύμφωνα με τον Srdjan Todorovic, επικεφαλής του λονδρέζικου γραφείου διαχείρισης κρίσεων της Allianz, οι κοινωνικές εξεγέρσεις είναι τώρα μεγαλύτερη απειλή για τις παγκόσμιες επιχειρήσεις σε σχέση με την τρομοκρατία:

Οι κοινωνικές εξεγέρσεις όλο και πιο έντονα αντιπροσωπεύουν μια περισσότερο κρίσιμη έκθεση των εταιρειών σε σχέση με την τρομοκρατία. Η φύση της απειλής εξελίσσεται καθώς μερικές δημοκρατίες γίνονται ασταθείς, και συγκεκριμένα αυταρχικά καθεστώτα υποφέρουν από τους διαφωνούντες. Οι εξεγέρσεις μπορεί να γίνουν ταυτόχρονα σε πολλά διαφορετικά σημεία καθώς τα social media επιτρέπουν την γρήγορη κινητοποίηση των διαμαρτυρόμενων. Αυτό σημαίνει ότι οι μεγάλες λιανεμπορικές αλυσίδες, για παράδειγμα, θα έχουν πολλαπλές απώλειες εξαιτίας ενός τέτοιου γεγονότος.

Στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα δεν περιμένω ότι τα περιστατικά κοινωνικής εξέγερσης θα μειωθούν σχετικά γρήγορα, με δεδομένα τα μεθεόρτια της covid-19, την εντεινόμενη κρίση του κόστους ζωής και τις ιδεολογικές αντιθέσεις που συνεχίζουν να διαιρούν τις κοινωνίες σ’ όλο τον κόσμο. Βλέπουμε αυξανόμενο ενδιαφέρον από risk managers ειδικευμένους στην ασφάλιση έναντι πολιτικής βίας, την ίδια ώρα που παραδοσιακές επιχειρήσεις ασφάλισης ακίνητης περιουσίας αποχωρούν από συμβόλαια που σχετίζονται με τέτοιου είδους περιστατικά…

Αυτά γράφει εισαγωγικά σ’ ένα άρθρο στο site “naked capitalism” στις 15 Ιούλη με τίτλο οι τράπεζες αρχίζουν ανησυχούν για τον κίνδυνο κοινωνικών αναταραχών ο freelancer δημοσιογράφος Nick Corbishley. «Κομίζει γλαύκα ες Αθήναν» θα σχολιάζαμε, αλλά είναι «χαριτωμένο» να βγάζει κανείς συμπεράσματα περί κοινωνικής ειρήνης παρακολουθώντας την κίνηση των … ασφαλιστικών εταιρειών!

Συνεχίζει:

Ο Todorovic δεν είναι ο μόνος που ανησυχεί για την εντεινόμενη απειλή εκτεταμένης κοινωνικής αναταραχής. Η Kristalina Georgieva, εκτελεστική διευθύντρια του ΔΝΤ, είπε πρόσφατα: «Αντιμετωπίζουμε μια κρίση πάνω στην κορυφή μιας κρίσης», αναφερόμενη στις συνδυασμένες συνέπειες την πανδημίας covid και του πολέμου στην Ουκρανία. Η Georgieva χαρακτήρισε τον αυξανόμενο πληθωρισμό σαν «έναν καθαρό και παρόντα κίνδυνο» για πολλές χώρες και προειδοποίησε ότι αν δεν αναληφθεί δράση για να εξασφαλιστεί η διατροφική ασφάλεια, «η εναλλακτική θα είναι απελπιστική: περισσότερη πείνα, περισσότερη φτώχια, και περισσότερη κοινωνική αναταραχή – ειδικά για χώρες που πάλεψαν να ξεφύγουν απ’ την ευθραυστότητα και τις συγκρούσεις επί πολλά χρόνια»…

Πρόκειται για το γνωστό δυτικό, πρωτοκοσμικό τροπάρι, για το κακό που κρέμεται πάνω απ’ τον «τρίτο κόσμο»… Βέβαια αν τελικά το Κίεβο αρχίσει να εξάγει το στάρι του όλη αυτή η ρητορική της επερχόμενης έλλειψης αλευριού και ψωμιού στον «τρίτο κόσμο» θα εξατμιστεί. Αλλά προς το παρόν το γνήσιο ανθρωπιστικό ενδιαφέρον του λευκού χριστιανού καλά κρατεί.

Υπάρχουν όμως και κάτι «άλλοι» που εκτιμούν διαφορετικά το κοντινό μέλλον – σίγουρα από γεωγραφική και γεωπολιτική άποψη: το κακό παραμονεύει και υπονομεύει την Δύση… Ο Corbishley συνεχίζει το άρθρο του:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Προβλέψεις (2)

Δευτέρα 18 Ιούλη>> Είναι αρκετοί (αν και με διαφορετικούς έως αντίθετους ιδεολογικούς προσανατολισμούς) που θα θεωρούσαν τέτοιες προβλέψεις «εξαίσια νέα»! Πράγματι: αν δεν είναι οι εξεγέρσεις «ευχάριστα νέα» στους καιρούς της γενικευμένης κατάθλιψης, τότε ποια θα μπορούσαν να είναι; Μόνο που η κατάσταση είναι ολοφάνερα πιο περίπλοκη, και το φάσμα ανάμεσα στην διαχειρίσιμη εκτόνωση και στην συστημική ακροδεξιά στροφή δείχνει τους κυνόδοντές του μπροστά στα μάτια μας∙ εν πάσει περιπτώσει μπροστά στα μάτια όσων θέλουν να βλέπουν και να καταλαβαίνουν.

Πρέπει να θυμίσουμε πως όταν άρχισε να ξεδιπλώνεται το πραξικόπημα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας εκείνο που στις δυτικές κοινωνίες παραδοσιακά ονομαζόταν «αριστερά» (και τραβήξτε τον χαρακτηρισμό όσο πιο «ακραία» θέλετε…) όχι μόνο το αποδέχτηκε, όχι μόνο το στήριξε, αλλά συχνά απαίτησε και την ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίησή του! Αν και για την αυτόνομη εργάτρια ασταμάτητη μηχανή αυτό δεν ήταν καθόλου «πρωτότυπο», είχε διεθνώς μια πολύ σοβαρή συνέπεια: το κοινωνικό εκείνο τμήμα που αντέδρασε στο πραξικόπημα παίρνοντας, ουσιαστικά, την πρωτοβουλία της υπεράσπισης ιστορικών εννοιών όπως το «ατομικό δικαίωμα» ή η «ελευθερία» ήταν «δεξιό» και μικροαστικό. Στο ελλαδιστάν αντιληφθήκαμε έγκαιρα τον κίνδυνο και με σκληρή πολιτική δουλειά, κόντρα σ’ όλους τους θεούς και τους δαίμονες της κρατικο/καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, κόντρα στην άπειρη βλακεία και κακοήθεια πολλών και διάφορων, καταφέραμε, μια χούφτα άνθρωποι εδώ, μια χούφτα εκεί και μια χούφτα παραπέρα, να σηκώσουμε τις κόκκινες και τις μαυροκόκκινες σημαίες της κριτικής και της αντίστασης δημόσια. Αλλά το ελλαδιστάν αποδείχθηκε εξαίρεση (ως προς το αποτέλεσμα στο πεζοδρόμιο) και έτσι στο φωτεινό ταμπλό του πρώτου κύματος «κατάστασης εξαίρεσης / κατάστασης έκτακτης ανάγκης», την διετία 2020 – αρχές 2022, στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες, το σκορ ήταν βαρύ σε βάρος μας, από πολιτική άποψη.

Ο απολογισμός της αντίστασης στο «πρώτο κύμα έκτακτης ανάγκης» ως μέσου βίαιης αναδιάρθρωσης των κοινωνικών σχέσεων προς όφελος των αφεντικών της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, ο απολογισμός της ποιότητας της αντίστασης στο «υγιεινιστικό κύμα», δεν είναι εκείνος που θα έπρεπε, λαμβάνοντας στα σοβαρά την ένταση και το εύρος της «μετάβασης». Εν τω μεταξύ η ασταμάτητη μηχανή («δουλειά της» είναι…) παρακολουθούσε και παρακολουθεί τις επόμενες «στρώσεις έκτακτης ανάγκης», μεθοδευμένες και με τον ίδιο γενικό στόχο όπως η πρώτη, που απλώνονται πάνω στον υγιεινιστικό φόβο∙ χωρίς αυτός ο τελευταίος να έχει «ξεχαστεί» (απ’ τα αφεντικά).

Όταν διαδοχικά στρώματα «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» επικάθονται το ένα πάνω στο άλλο (πάνω στην «υγιεινιστική» η «ενεργειακή», η «διατροφική», και ποιος ξέρει τι ακόμα…) τότε η καθεστωτική πίεση είναι τέτοια που τα κοινωνικά υποκείμενα έχουν κάθε δίκιο να …αλλοφρονήσουν! Αν τα αφεντικά δείχνουν να «ανησυχούν» για τέτοια ενδεχόμενα στις δυτικές κοινωνίες είναι επειδή κάνουν ότι μπορούν για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις τους, έχοντας (κι αυτό απαιτεί μεγάλη προσοχή) το αναγκαίο know how της διαχείρισής τους.

Είναι, λοιπόν, αυτό που θέλουμε; Πρέπει να χαρούμε αν η δολιότητα της καθεστωτικής κοινωνικής μηχανικής αποδειχθεί αποτελεσματική ως το σημείο του κοινωνικού βρασμού; Ή θα έπρεπε να θέλουμε, να επιδιώκουμε, πολύ περισσότερα;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Προβλέψεις (3)

Δευτέρα 18 Ιούλη>> Υπάρχει μια άποψη διατυπωμένη από ορισμένους διανοούμενους που μιλάει για controlled demolition («οργανωμένη κατεδάφιση»…) του συστήματος όπως αυτό ήταν ως τις αρχές του 21ου αιώνα, απ’ τα ίδια τα αφεντικά (κυρίως, αν και όχι μόνο, του χρηματοπιστωτισμού) έτσι ώστε να διευκολυνθεί η μετάβαση στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Αν και αυτή η άποψη κουβαλάει μαζί της διάφορα στοιχεία ως αποδείξεις, δεν μας πείθει. Μαζική βία έχει ασκηθεί και στις δυο προηγούμενες αναδιαρθρώσεις του κοινωνικού, του πολιτικού, του εργασιακού, του παραγωγικού, του καταναλωτικού μοντέλου, την 1η βιομηχανική επανάσταση, και το πέρασμα απ’ την 1η στην 2η∙ αλλά δεν μιλάμε για μια αλυσίδα … controlled demolitions! Κυρίως όμως υπάρχει μια σοβαρή αδυναμία σε τέτοιου είδους παραλληλισμούς, ανάμεσα στην εκτεταμένη καπιταλιστική αναδιάρθρωση και στην όντως controlled demolition των ουρανοξυστών στο WTC τον Σεπτέμβρη του 2001: υπονοεί την ύπαρξη κάποιου «κέντρου» που ελέγχει τα πάντα∙ ή σχεδόν. Τον Σεπτέμβρη του 2001 υπήρχε πράγματι προσχεδιασμός, αλλά η «δημιουργική καταστροφή» ήταν περιορισμένης έκτασης και άρα εύκολο να μεθοδευτεί. Ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος (και η πορεία προς την διαρκή όξυνσή του) είναι εντελώς διαφορετικής τάξης ζήτημα.

Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ δύσκολο για οποιαδήποτε εξέγερση-σαν-εξέγερση να διαπεράσει την ένταση και τις αναγκαιότητες της στιγμής (της) και να δει / μελετήσει ολόκληρο τον ορίζοντα που έχει μπροστά της (και πίσω, και γύρω της). Γι’ αυτό το λόγο οι όποιες ανησυχίες των αφεντικών σχετικά με τις επερχόμενες social unrests στις δυτικές κοινωνίες ΔΕΝ αφορούν το ενδεχόμενο να χάσουν την διεύθυνση αυτών των κοινωνιών, την εξουσία τους δηλαδή, αλλά ΜΟΝΟ τις οικονομικές / χρηματικές συνέπειες των όποιων αναταραχών… Θα είναι ανοικτά τα πολυκαταστήματα; Δεν θα είναι; Τι συνέπειες θα έχουν οι αναταραχές στα χρηματιστήρια: εκεί αρχίζουν και τελειώνουν οι ανησυχίες τους…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Μπρρρρ…

Δευτέρα 11 Ιούλη>> Χρειάζονται, άραγε, προσόντα ντετέκτιβ για να εντοπίσει κανείς την τρέχουσα σκηνοθεσία της «ενεργειακής κρίσης στην ευρώπη» που οφείλεται, που αλλού;, στον μοχθηρό της Μόσχας;

Οι διακοπές παροχής αερίου μέσω αγωγών για λόγους συντήρησης και επισκευών είναι χρόνια πρακτική. Γίνονται καλοκαίρι, οι πελάτες έχουν γεμίσει τα καζάνια τους, διαρκούν λίγο, κι έτσι κανείς δεν καταλαβαίνει έλλειψη.

Όχι πια! Το γεγονός ότι από αύριο και για δέκα μέρες θα διακοπεί η παροχή γκαζιού απ’ τον nord stream 1 έχει μετατραπεί στο Θέαμα του Επερχόμενου Θανάτου από Κρύο σε κράτη και κοινωνίες που θέλουν να θεωρούνται πολιτισμένες. Γερμανοί και γάλλοι αξιωματούχοι διαγωνίζονται σε προειδοποιήσεις ότι οι (μοχθηροί) ρώσοι μπορεί να μην ξανασυνδέσουν την παροχή όταν τελειώσει η συντήρηση∙ ή μπορεί να προφασιστούν έλλειψη ανταλλακτικών (λόγω των κυρώσεων) για να την παρατείνουν. Επ’ αόριστον.

Το ενδιαφέρον είναι ότι σ’ αυτές τις «ώριμες» (μέχρι σαπίλας) καπιταλιστικές κοινωνίες, με την αφθονία media, κανείς δεν ρωτάει την gazprom «πως βλέπει την φετεινή συντήρηση», αν έχει τα ανταλλακτικά που χρειάζεται, αν προβλέπει προβλήματα λόγω κυρώσεων!!! Όχι μόνο οι «μοχθηροί» είναι ανύπαρκτοι, αλλά επιπλέον η ανυπαρξία τους, το γεγονός ότι δεν τους ρωτάνε για τίποτα, είναι η βάση για να τρομοκρατεί ο καθένας κατά βούληση.

Έτσι η 22η Ιούλη έχει ήδη ανακηρυχτεί, περίπου, σαν η μέρα-που-όλα-θα-κριθούν! Είναι η ημέρα κατά την οποία, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, θα γίνει η πρώτη δοκιμή λειτουργίας του nord stream 1 μετά την συντήρηση.

Τρέμετε! Μπορεί να γίνει, μπορεί να μην γίνει – ζήτω η μεταφυσική!!!!

(φωτογραφία: ο γάλλος υπουργός οικονομικών Bruno Le Maire δεν έχει το πόστο για να φροντίσει να τρέχει κανονικά το γκάζι, ούτε καν για να συνεννοηθεί έγκαιρα με τους τεχνικούς της gazprom για το αν υπάρχει μηχανικό πρόβλημα, λόγοι καθυστέρησης, κλπ.

Είναι υπουργός για να μαδάει μαργαρίτες και να κάνει προφητείες…. Ακόμα καλύτερα: για να τρομοκρατεί.)

 

Πυρ κατά βούληση;

Δευτέρα 11 Ιούλη>> ….Το Νοέμβρη του 2015 – όπως μπορεί να μάθει κανείς απ’ την επίσημη ανακοίνωση της αγροβιομηχανίας Cargill – “65 διεθνείς διαμορφωτές πολιτικής, ακαδημαϊκοί, ηγέτες επιχειρήσεων και διαμορφωτές κοινής γνώμης συγκεντρώθηκαν στα γραφεία του WWF [«παγκόσμιο ταμείο για την φύση»] στην Ουάσιγκτον, για να κάνουν άσκηση του πως θα μπορούσε να αντιδράσει ο κόσμος σε μια μελλοντική κρίση τροφίμων”. Σε δύο μέρες οι συμμετέχοντες σ’ αυτήν την προσομοίωση της “Κρίσης στην Διατροφική Αλυσίδα” έπαιξαν τις κινήσεις τους σ’ ένα σενάριο καταστροφών που συγκλίνουν μεταξύ τους, αλληλοκαλύπτονται και συμβαίνουν στη δεκαετία του 2020. Σ’ αυτές περιλαμβάνονταν “δύο σοβαρές κρίσεις τροφίμων, με τις τιμές να ανεβαίνουν κατά 400% μακροπρόθεσμα· η διάσωση από ακραία καιρικά φαινόμενα οφειλόμενα στην κλιματική αλλαγή· η ανατροπή των κυβερνήσεων στο Πακιστάν και στην Ουκρανία· και λιμός και μεταναστευτική κρίση στο Μπαγκλαντές, την Μιαμάρ, το Τσαντ και το Σουδάν”.

Ανάμεσα στις αναμενόμενες επιχειρηματικές κοινοτοπίες και βλακείες του είδους “να είμαστε ένα βήμα μπροστά” με σκοπό “να αντιδράσουμε σωστά”, το WWF τονίζει ένα βασικό συμπέρασμα αυτής της άσκησης: “Μόνο με τον τερματισμό της επέκτασης της αγροτικής παραγωγής, την επαύξηση της αγροτικής απόδοσης, την αύξηση της αποδοτικότητας των πηγών και την μείωση της σπατάλης φαγητού, μπορούμε να προσφέρουμε το φαγητό και την διατροφή που χρειαζόμαστε, ενόσω θα εξασφαλιστεί ότι προστατεύουμε τη φύση για τις επόμενες γενιές”.

… Το σενάριο είχε διάφορες συγκεκριμένες προβλέψεις που μοιάζουν να γίνονται τώρα σκληρή πραγματικότητα, όπως για παράδειγμα “μια έντονη και απότομη αύξηση τιμών οφειλόμενη σε ελλείψεις τροφίμων το 2022” που θα οδηγήσει τους ηγέτες της ε.ε. να βάλουν έναν ειδικό φόρο στο κρέας. Αλλά εδώ είναι η έκπληξη: αυτό το “παιχνίδι” τελείωσε με την επιβολή ενός παγκόσμιου φόρου άνθρακα.

 Ω ναι, οι κύριοι του κόσμου δεν μπορούν να περάσουν ούτε τρία λεπτά χωρίς να φωνάξουν τον μπαμπούλα, την Κλιματική Κρίση, για να επιβάλλουν ακόμα μεγαλύτερο έλεγχο στην ανθρωπότητα, και η συγκεκριμένη “πολεμική άσκηση” απλά επιβεβαίωσε τον κανόνα. Σ’ αυτήν την περίπτωση ο John Podesta (επικεφαλής της εκλογικής εκστρατείας της Clinton το 2016), σαν ένας απ’ τους “Βασικούς Παί-κτες και Ελεγκτές της άσκησης” συνέβαλε στο να οδηγηθεί η αγέλη των σωτήρων του κόσμου – συμπεριλαμβανόμενων εκπροσώπων πολυεθνικών οργανισμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, η Διεθνής Χρηματοπιστωτική Συνεργασία και το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ, όπως επίσης και ceo επιχειρήσεων όπως η Louis Dreyfus Commodities, η MARS και η Thomson Reuters – στο προαποφασισμένο συμπέρασμα ότι ο μόνος τρόπος για να εξευμενιστούν οι θεότητες του καιρού είναι η επιβολή ενός παγκόσμιου φόρου.

Αν αυτά μοιάζουν οικεία, αυτό οφείλεται στο ότι είναι! Στην πραγματικότητα, ολόκληρο το αχρείο σενάριο της άσκησης αντανακλά εκείνο που κι άλλες πρόσφατες “προσομοιώσεις” και ”σενάρια” των παγκόσμιων ελίτ υποδεικνύουν, όπως το “Reset the Table” του ιδρύματος Rockefeller που απαιτεί την διασφάλιση του ελέγχου πάνω στις παγκόσμιες αλυσίδες τροφίμων και η εκστρατεία “Καθάρισε το πιάτο σου” του Xi, που έχει στόχο να φέρει την τεχνοκρατική διαχείριση της οικονομίας μέσα στην κουζίνα κάθε σπιτιού μέσω του ελέγχου και της τιμωρίας της “σπατάλης τροφίμων” και του πιο αποπνικτικού ελέγχου της διαδικασίας παραγωγής τροφίμων.

Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες (και πολλές ακόμα σαν αυτές) δείχνουν προς την ίδια κατεύθυνση: να χρησιμοποιηθούν κρίσεις (αδιάφορο με το αν είναι πραγματικές ή ψευδείς) για να “μετασχηματιστεί” η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων, απ’ το χωράφι ως το πιάτο, με την συμπίεση των μικρών παραγωγών υπέρ της παγκόμιας βιομηχανίας, μετατρέποντας τον πλανήτη σ’ ένα μέρος όπου οι μόνες δυνατότητες φαγητού θα είναι οι GMOs (γενετικά μεταλλαγμένοι οργανισμοί), τα έντομα, “κρέας” εργαστηρίου και άλλα τρόφιμα φραγκενστάιν.

Το χειρότερο είναι ότι αυτές οι “κρίσεις τροφίμων” που τόσο καιρό προβλέπουν τέτοιες “προσομοιώσεις” αρχίζουν να γίνονται πραγματικότητα….

Αυτά γράφαμε ανάμεσα σ’ αρκετά άλλα τον Δεκέμβρη του 2021, στο Sarajevo.pdf 167, με θέμα την «κρίση τροφίμων». Τα πιο πάνω δεν ήταν δικά μας λόγια. Ήταν απόσπασμα από άρθρο του James Corbett (αν δεν τον ξέρετε φροντίστε να τον μάθετε στο corbettreport.com) της 8ης Νοέμβρη εκείνης της χρονιάς (2021), με τίτλο Άλλη μια προσομοίωση των οπαδών της παγκοσμιοποίησης επαληθεύεται.

(Δεν υιοθετούμε τα περί παγκοσμιοποιητικής σκευωρίας, αλλά ο Corbett ερευνά και τεκμηριώνει. Το ίδιο και η ασταμάτητη μηχανή).

Και λοιπόν; Ναι, μας σπρώχνουν στο κατώφλι μιας ακόμα κατασκευασμένης στα μέτρα τους «κρίσης», όπως η «υγιειονομική», όπως η «ενεργειακή»… έτσι και η «διατροφική»…. Ναι, αφού δεν κρύβονται (γιατί να το κάνουν;) όποιος ερευνά μπορεί να βρει την γενεαλογία, τις προπαρασκευές, την (καπιταλιστική) «λογική» και τις επιδιώξεις της μιας και της άλλης «κρίσης… σίγουρα μέσα απ’ τις «ασκήσεις» τους….