Tag: κρίση

αναδιάρθρωση 1…

Δευτέρα 5 Φλεβάρη>> Ήταν για δεκαετίες ο πιο συστηματικά υποστηριζόμενος τομέας των ευρωπαϊκών καπιταλισμών: η αγρο-κτηνοτροφική βιομηχανία. Σχεδόν το 1/3 του κοινού, ευρωπαϊκού προϋπολογισμού κατευθυνόταν σ’ αυτόν, με την μορφή επιδοτήσεων, ενισχύσεων, οργάνωσης και κατανομής της παραγωγής. Η κοινή αγροτική πολιτική της ε.ε. ήταν ίσως η σημαία της γενναίας «μεταφοράς πόρων» μεταξύ διαφορετικών καπιταλιστικών τομέων και διαφορετικών κρατών. Ειδικά για το ελλαδιστάν, αυτή η «κοινή αγροτική πολιτική» και οι επιδοτήσεις συγκεκριμμένων αγροτικών προϊόντων / εμπορευμάτων ήταν για χρόνια η ευκαιρία για ένα ατέλειωτο πάρτυ: τότε που οι ελαιώνες έφταναν (σε στρέμματα) το σύνολο της έκτασης της ξηράς + την έκταση του Αιγαίου, και τα βοσκοτόπια κάλυπταν κάθε τετραγωνικό μέτρο βουνού, υπαρκτού ή ανύπαρκτου – ίσως και βυθού…

Τώρα; Η γενική «έκρηξη» της ευρωπαϊκής αγρο-κτηνοτροφικής βιομηχανίας έχει αιτίες πολύ σοβαρότερες απ’ αυτές που φαίνονται από πρώτη ματιά: περιορισμός ή και κατάργηση των επιδοτήσεων… υποχρεωτική κατάργηση καλλιεργειών φυτών και ζώων, (: «αγρανάπαυση»)… ενοχοποίηση της βιομηχανικής κτηνοτροφίας για πρόκληση zoonotic μολυσματικών ασθενειών… αυτά κάτω από μια καινούργια σημαία: για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και την προστασία της υγείας!! Ξαφνικά (καθόλου ξαφνικά!!!) η αγρο-κτηνοτροφική βιομηχανία όπως αναπτύχθηκε στον 20ο αιώνα, μαζί με όλα τα «περιφερειακά» της (κυρίως: την βιομηχανία χημικών λιπασμάτων) κηρύσσεται «ένοχη», στα όρια της «παρανομίας»! Υπάρχει κάποια «νέα κανονικότητα» που αναδύεται και σε ότι αφορά την καπιταλιστική παραγωγή τροφίμων;

Η κυρία Κρισταλίνα Γκεοργίεβα, διευθύντρια ενός απ’ τους βασικούς θεσμούς της «παγκόσμιας τάξης» μετά τον β παγκόσμιο αλλά σε παρακμή πια, του ΔΝΤ, έχει παραγγείλει εδώ και κάμποσο καιρό ότι τα δυτικά καπιταλιστικά κράτη πρέπει να κόψουν τις επιδοτήσεις και τα μέτρα στήριξης στην αγρο-κτηνοτροφική βιομηχανία, για να μην υποφέρουν από … πληθωρισμό!.. Περίεργη ιδέα, προφανές κουκούλωμα: αν κοπούν οι επιδοτήσεις και κατά συνέπεια αυξηθούν οι τιμές των τροφίμων, αυτό δεν θα είναι πληθωρισμός; Ή μήπως (θα) είναι τεχνητή πρόκληση πείνας;

Στο παρακμιακό Βερολίνο οι πολιτικές βιτρίνες κουκουλώνουν τις επιλογές τους διαφορετικά: τέρμα η επιδότηση του πετρελαίου αγροτικής κίνησης (λένε) γιατί δεν βγαίνει ο προϋπολογισμός… (Σωστά: πρέπει να κατακρατηθεί ό,τι είναι δυνατόν απ’ την ουκρανική «μαύρη γη», πράγμα που σημαίνει επιδοτήσεις και δάνεια στο φασιστοκίεβο…) Παρεπιπτόντως: η Bayer που εξαγόρασε την Mosnanto και έχει ανοιχτεί στη γενετική μηχανική δεν φαίνεται πουθενά στο κάδρο της «λιτότητας στην κρατική υποστήριξη» της παραδοσιακής γερμανικής αγρο-κτηνοτροφικής βιομηχανίας… (Παράξενο, ε;)

Η βασική αιτία δεν λέγεται ανοικτά αν και πρακτικά είναι πάνω στον πάγκο: η καταστροφή κεφαλαίου στην αγρο-κτηνοτροφική βιομηχανία (περί αυτού πρόκειται!!!) είναι ο βασικός όρος για την Αλλαγή Παραδείγματος τόσο στην παραγωγή όσο και στην ιδιοκτησία των τροφίμων. Για να το πούμε διαφορετικά: η υπερσυγκέντρωση κεφαλαίου μέσω ριζικής τεχνολογικής αναδιάρθρωσης είναι το «χέρι» πίσω απ’ την οργανωμένη εγκατάλειψη (έως και «παρανομοποίηση») αυτού του βιομηχανικού τομέα, του αγρο-κτηνο-διατροφικού  όπως διαμορφώθηκε στον 20ο αιώνα!

Μακριά από εμάς η ιδέα ότι τα τρόφιμα της βιομηχανίας χημικών λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων, εντατικής α λα 2η βιομηχανική επανάσταση κτηνοτροφίας, υβριδικών παραγωγών, χημικών κατεργασιών, ήταν η…. «υγιεινή» τροφή!!! Ωστόσο στον καπιταλισμό εχθρός του κακού είναι το χειρότερο!! Και από καπιταλιστική άποψη η γονιδιακή ανα-παραγωγή (για παράδειγμα), ή το 3D printing «κρέατος», δεν είναι καθόλου «τα σκατά που ξέρατε»! Είναι μάλλον στην κατηγορία soylent colour – αν έχετε υπόψη…

Θα θεωρηθεί ευφάνταστο, ψεκασμένο, «αντιεπιστημονικό»; Έχουμε βαρεθεί, οπότε σημειώστε (για την ήδη σε εφαρμογή Αλλαγή Παραδείγματος παραγωγής και ιδιοκτησίας τροφίμων): NGT («νέες γονιδιακές τεχνικές», δηλαδή μεταλλαγμένα…), εργοστάσια εντόμων…, εκτυπωτές (ζωϊκών) πρωτεϊνών, «ζωντανά χυτήρια»…: αυτό είναι το επιδιωκόμενο απ’ τα αφεντικά «μέλλον» της διατροφής (ήδη παρόν…) που δεν χωράει, δεν επιτρέπει και δεν συγχωρεί τον «πρωτογονισμό» της παράτασης της 2ης βιομηχανικής αγρο-κτηνοτροφικής παραγωγής. Προφανώς όχι, σε καμμία περίπτωση, της κρατικής επιδότησης / στήριξής της. Τα λεφτά (πρέπει να) πάνε αλλού!!

Τώρα ακόμα πιο … “κρεατικό” (!!!)… Ζουμερό… Με πλήρεις πρωτεϊνες…

Τα – υποτίθεται – «κρέατα από χόρτα» βρίσκονται πλέον και στα ράφια των ελληνικών μπακάλικων…. Πατρίδα τους; Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, όπου ανθούν τουλάχιστον 50 startups με αυτό το (επιχειρηματικό) καθήκον, τις πλούσιες χρηματοδοτήσεις και μια μονάχα διεθνή φιλοδοξία: να απαλλάξουν την ανθρωπότητα απ’ το κρέας. Όλα (στις διαφημίσεις τους) μοιάζουν «πειστικά», εκτός απ’ αυτό: όποιος/όποια έχει γνώση της παραδοσιακής φυτικής κουζίνας (και σ’ όλα τα μέρη του πλανήτη υπάρχει πλούσια τέτοια!!…) ξέρει ότι είναι αδύνατο απ’ τα φυτά να προκύψει στην κατσαρόλα … κρέας! Πώς τα καταφέρνουν λοιπόν αυτοί οι καλοκάγαθοι επιχειρηματίες; Αν ψάξει κάποιος (με κόπο, είναι αλήθεια…) θα ανακαλύψει μια συλλογή χημικών ουσιών και βιοτεχνολογικών επεξεργασιών πίσω και μέσα στα προϊόντα τους που σα γεύση (με κάμποση αυθυποβολή) μπορεί να θυμίζει κρέας! Ναι, είναι αλήθεια: τα όσπρια και τα χορταρικά είναι νόστιμα αν ξέρεις να τα μαγειρεύεις∙ όμως όποιος πουλάει «vegetarian meat», («beyond meat»!!!) δεν έχει καλούς σκοπούς!…

Κι όποιος δεν έχει καταλάβει τι σχέση έχει αυτή η συγκυρία με την υγιεινιστική τρομοκρατία και την έφοδο της γενετικής μηχανικής επί των ανθρώπινων σωμάτων; Ε, κάναμε ότι μπορούσαμε όταν έπρεπε… αλλά η άγνοια σε συνδυασμό με την ευπιστία και την βλακεία είναι ακαταμάχητες.

Πίσω στην «διατροφική αναδιάθρωση» και στον τωρινό θυμό των αφεντικών της αγρο-κτηνοτροφικής βιομηχανίας. Ιδού μια απ’ αυτές τις περιθωριακές υπενθυμίσεις (που ναι, το ξέρουμε, δεν αξίζουν την προσοχή εδώ και χρόνια, αφού είναι τόσο αιρετικές ώστε δεν χωράνε καθόλου στον … αντικαπιταλισμό του 19ου αιώνα που ακόμα σέρνεται…):

Προέλευση: cyborg νο 25, Οκτώβρης του 2022. Τίτλοι, ενδεικτικά: Bayer, Monsanto και Big Data: ποιος θα ελέγχει το διατροφικό μας σύστημα στην εποχή της ψηφιακής γεωργίας και των μεγάλων συγχωνεύσεων; Και: Το ριζοσπαστικό μενού του Bill Gates. Λάθος τραγικό: μην πέσετε στο αμάρτημα της προσωποποίησης του καπιταλισμού. Όπου “Bill Gates” διαβάστε, κατανοείστε «νέο καπιταλιστικό, τεχνολογικό Μοντέλο, Παράδειγμα – και τα αφεντικά του».

Αναδημοσιεύουμε τις πρώτες παραγράφους απ’ την δεύτερη (πιο πάνω) αναφορά:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

αναδιάρθρωση 2…

Δευτέρα 5 Φλεβάρη>> Η σύνδεση της υπάρχουσας βιομηχανίας τροφίμων (αλλά και όλων των παλιότερων μορφών παραγωγής τροφής!) με την «κλιματική κρίση» είναι ένα είδος ατσάλινης φτέρνας υπέρ της μαζικής καταστροφής και (στη συνέχεια) της ανασύνθεσης του κεφαλαίου. Κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι οι πορδές των μοσχαριών «βλάπτουν το περιβάλλον», «ενισχύουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα» κλπ (φανταστείτε την επί γης κόλαση όταν έκλαναν οι δεινόσαυροι!!… ευτυχώς εξαφανίστηκαν πριν σκάσει το “παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ”!!!). Αυτά είναι ισχυρισμοί που μπορεί να ισχύουν ή όχι: εξαρτάται, απλούστατα, απ’ την δύναμη και το χρήμα εκείνων που τους υποστηρίζουν.

‘Όταν, για παράδειγμα, το ολλανδικό κράτος αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή, το 2023 (με την αναγκαστική καθυστέρηση λόγω υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας αλλά και μιας δικαστικής απόφασης, δεδομένου ότι το σχέδιο είχε ανακοινωθεί στις βασικές του γραμμές απ’ το 2019), την «καταστροφή» / κλείσιμο περίπου 3.000 μικρών και μεσαίων αγροτικών επιχειρήσεων (γεωργικών και κτηνοτροφικών) επικαλέστηκε την έκκληση αμμωνίας – που μολύνει την ατμόσφαιρα, κλπ κλπ. Ποιος θα τολμήσει να υποστηρίξει ότι τέτοιοι ισχυρισμοί είναι δόλιοι;

Σίγουρα κάποιος «αρνητής της επιστήμης»… Εν τω μεταξύ είναι απόλυτα βέβαιο ότι το ολλανδικό γκουβέρνο δεν θα έκανε το ίδιο αν επρόκειτο για «εκμεταλλεύσεις» της basf, της bayer (+ monsanto) και της cargil, για να θυμίσουμε μερικούς απ’ τους πραγματικούς αναδόχους της γεωργικής / κτηνοτροφικής αναδιάρθρωσης∙ οι πολιτικοί και οι λοιποί δημαγωγοί είναι απλά οι αγορασμένες με το κιλό βιτρίνες.

Να που βρισκόμαστε τώρα, και να γιατί οι ευρω-επιδοτήσεις, οι ευρω-ενισχύσεις και η υπόλοιπη κρατική φροντίδα (νομική, θεσμική, κλπ) κατευθύνεται πια αλλού.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

αναδιάρθρωση 3…

Μήπως είναι οι βιομήχανοι που μας ταϊζουν;

Δευτέρα 5 Φλεβάρη>> Η συσχέτιση που αναδεικνύουμε ανάμεσα, απ’ την μια μεριά, στην τρέχουσα «κρίση» της ευρωπαϊκής αγρο-κτηνοτροφικής βιομηχανίας, κι απ’ την άλλη στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση (με την αλλαγή τεχνολογιών διατροφής, την υπερ-συγκέντρωση κεφαλαίου και τις ανάγκες των βιο-αφεντικών για «δημιουργική καταστροφή») μπορεί να φανεί εξεζητημένη – σε κάποιους. Στο κάτω κάτω το «κίνημα των τρακτέρ» δεν φαίνεται να εκδηλώνει αντιπαλότητα στις βιοτεχνολογίες και τ’ αφεντικά τους. Ζητάει απλά και άμεσα πράγματα: συνέχιση (ή και ενίσχυση) των επιδοτήσεων… Έστω ένα κάποιο φρένο, μια κάποια καθυστέρηση στην εφαρμογή των «πράσινων» σχεδίων…

Πράγματι. Η εναντίωση, για παράδειγμα, στο ευρωπαϊκό σχέδιο NGT εκδηλώνεται (σε γενικές γραμμές) από διαφορετικά υποκείμενα σε σχέση με την εναντίωση στις περικοπές των ιστορικών κρατικών ενισχύσεων. Υπάρχει βέβαια κάτι συνδετικό: αυτό που η γραφειοκρατεία των Βρυξελών ονομάζει «πράσινη κοινή αγροτική πολιτική». Όμως αυτή η πολιτική εκλαμβάνεται ως κατασταλτική / καταστροφική απ’ την μια μεριά (την υπάρχουσα αγρο-κτηνοτροφική βιομηχανία) και ως ριζικά αναθεωρητική / νοσηρή απ’ την άλλη (όσους είναι πολέμιοι του σχεδίου NGT).Μοιάζουν επιφανειακά για εντελώς διαφορετικά ζητήματα.

Ουσιαστικά η αναδιάρθρωση είναι (υποχρεωτικά) και τα δύο, όπως κάθε καπιταλιστική αναδιάρθρωση∙ οπότε το σχίσμα (αν επιτρέπεται να το ονομάσουμε έτσι) στην κατανόηση του διπλού χαρακτήρα της και των οργανικών σχέσεων ανάμεσα στην καταστροφή και το επιδιωκόμενο Νέο Μοντέλο είναι μάλλον πολιτικό, με την ανταγωνιστική έννοια του όρου, παρά οτιδήποτε άλλο.

Εν τέλει υπάρχει ένας ακόμα παράγοντας, που είτε είναι αόρατος / ανύπαρκτος, είτε εκδηλώνεται πολύ έμμεσα, μεσολαβημένα: οι λεγόμενοι «καταναλωτές» της παραγωγής τροφίμων. Όλοι και όλες εμείς δηλαδή.

Η έλλειψη της ευρύτερης ριζοσπαστικής εργατικής κριτικής και σ’ αυτό το ζήτημα και, κατά συνέπεια, η έλλειψη εκείνης της πρακτικής άποψης που θα έχει εχθρικά στον ορίζοντά της το παρόν και το μέλλον της καπιταλιστικής κυριαρχίας κι όχι βουκολικές νοσταλγίες, βγάζει μάτι. Δεν είναι καθόλου αυτονόητα αυτά τα ζητήματα. Ούτε εύκολα, αρπακολατζίδικα… Χρειάζονται έρευνα και τριβή, κόπο και επιμονή. Αλλά υπάρχει εχθρός, κι αυτό είναι σαφές!

Όμως… Ποιοι είμαστε εμείς που θα βλαστημίσουμε την κοινωνία και, ακόμα χειρότερα, την τάξη μας για την υπνοβασία τους;

Μονομαχία στο el Paso

Δευτέρα 29 Γενάρη>> Σε μια όχι εντελώς απρόβλεπτη εξέλιξη, 25 αμερικανικές πολιτείες με ρεπουμπλικάνους κυβερνήτες και επικεφαλής το τέξας βρίσκονται στα μαχαίρια με την ομοσπονδιακή αμερικανική κυβέρνηση και τα όργανά της, δηλαδή τον νυσταλέο Jo και το γκουβέρνο του. Είναι ό,τι κοντινότερο σε εμφύλιο πόλεμο έχει εκδηλωθεί ως τώρα στην παρακμιακή άλλοτε υπερδύναμη, κι αυτό δεν μπορεί παρά να ανησυχεί την «συλλογική δύση» και να χαροποιεί τον υπόλοιπο πλανήτη!

Η αφορμή (μόνον η αφορμή!) θα μπορούσε να θεωρηθεί ως και γελοία. Περίπου 4 χιλιόμετρα στα σύνορα με το μεξικό – αλλά τίνος τα σύνορα; Των ηπα (οπότε την ευθύνη φύλαξης έχουν ομοσπονδιακές υπηρεσίες) ή του τέξας (οπότε οι φύλακες πρέπει να είναι τεξανοί rednecks της πολιτειακής αστυνομίας);

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστινιακή αντίσταση (2)

Περιθωρικοποιημένοι μέσα στις γενικότερες αντιθέσεις, θεωρούμενοι ως γραφικοί, οι ορθόδοξοι εβραίοι αντισιωνιστές υποδεικνύουν κάτι ευρύτερης σημασίας σε σχέση με τον αριθμό τους: ότι οι θρησκείες, μονοθεϊστικές ή ό,τι άλλο, είναι ΜΗ κρατικές και ΜΗ κρατικοποιήσιμες στη βασική τους σύλληψη. Είναι η υπενθύμιση του διπόλου ανάμεσα στην «σωτηρία της ψυχής» και την εξουσία…

(Η δεύτερη φωτογραφία είναι από την Χεβρώνα, στις 25 Φλεβάρη του 2022)

Δευτέρα 8 Γενάρη>> Ενώ μέσα κι έξω απ’ την Γάζα οι παλαιστίνιοι (οπωσδήποτε οι πολιτικές οργανώσεις) σφυρηλατούν την-ενότητα-μέσα-και-ενάντια-στην-φρίκη, στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς εκδηλώνονται τα συμπτώματα της αποτυχίας / ήττας: οι διαφωνίες, οι καυγάδες και οι καταγγελίες στην κορυφή του πολιτικο/στρατιωτικού επιτελείου. Ήδη απ’ τις 22 Δεκέμβρη η ha’aretz έγραφε για το Αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στην πραγματικότητα στη Γάζα και την ρητορική των πολιτικών στο Τελ Αβίβ. Ένα χάσμα που όχι μόνο μεγαλώνει αλλά είναι αδύνατο να κρυφτεί – όπως φάνηκε καθαρά πριν λίγες ημέρες, στις 4 Γενάρη (περισσότερα στη συνέχεια). Η αντίθεση είναι ουσιαστικά ανάμεσα στο hardcore θεοναζί γκουβέρνο και στους κοσμικούς φασίστες που εκπροσωπούνται, κυρίως, από κρίσιμα τμήματα της ισραηλινής καραβανο-ιεραρχίας.

Στην αρχή της σφαγής όλοι ήταν σίγουροι για την «τελική λύση», μεθυσμένοι απ’ την σίγουρη επιτυχία τους και το απελπισμένο άγχος τους να υποτιμήσουν τους «ξυπόλυτους» που τους είχαν ρεζιλέψει λίγο νωρίτερα, με την «εισβολή του al Aqsa». Αλλά συν τω χρόνω η παλαιστινιακή αντίσταση άρχισε να αποδεικνύεται πολύ πιο ζόρικη απ’ το βολικό φάντασμα που ήλπιζαν. Όχι μόνο στο ένοπλο σκέλος της αλλά και στο άοπλο: οι εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι και Παλαιστίνιες αρνούνται να φύγουν απ’ την περιοχή, αρνούνται να αρχίσουν να «σπρώχνουν» προς το πέρασμα της Ράφα (κάτι που θα εικονογραφούσε την «ανθρωπιστική ανάγκη» του να τους δεχτεί ως φυγάδες η αιγυπτιακή χούντα), αρνούνται να συμβιβαστούν με μια Nakba 2.

Φυσικά δεν εξαντλείται σ’ αυτά η πραγματικότητα που προβληματίζει σοβαρά τους πιο ρεαλιστές ανάμεσα στους φασίστες / χασάπηδες του Τελ Αβίβ.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

«Σύστημα πλημμύρα»: το κράτος επιτελείο

Δευτέρα 11 Σεπτέμβρη>> Τα πιο πάνω δεν αγγίζουν όσους και όσες έχουν χάσει σπίτια, οικοσκευές, καλλιέργειες, ζώα απ’ τον πρόσφατο «κατακλυσμό». Σωστά. Έχουν πολύ πιο άμεσες ανάγκες και προτεραιότητες, ακόμα κι αν αυτές οι άμεσες ανάγκες και προτεραιότητες κεφαλαιοποιούνται (γίνονται κεφάλαιο δηλαδή) πίσω απ’ την πλάτη τους ως «κλιματική κρίση». Εν τέλει έχουν να κάνουν μ’ έναν κοντινό μπελά, έναν παλιό γνώριμο, έναν εταίρο και συμπότη: το ελληνικό κράτος.

Οι προσπάθειες (ή οι διακηρύξεις) για την δημιουργία λειτουργικού κράτους (λειτουργικής δημόσιας διοίκησης) θα πρέπει να χρονολογούνται σχεδόν … απ’ τον καιρό της δημιουργίας του. Στον 19ο αιώνα. Δεν θα κάνουμε τέτοια εξιστόρηση. Η τελευταία περίπτωση «μεταρρυθμιστή» είναι αυτή του νυν don Rico, πρώην (ή μήπως νυν και αεί;) ρημαδοΚούλη.

Ανίδεος ο don Rico για το τι είναι η μορφή κράτος πέρα απ’ το να την θεωρεί λάφυρο, επένδυσε τον μεταρρυθμιστικό του οίστρο τεχνοφετιχιστικά. Η υπόθεσή του (δική του και άλλων στην Co.) ήταν / είναι ότι η ψηφιοποίηση ορισμένων διαδικασιών της δημόσιας διοίκησης θα «αναμορφώσει» το ελληνικό κράτος. Πράγματι η ψηφιοποίηση απλοποίησε ορισμένες πλευρές της κρατικής γραφειοκρατίας, και έκανε ακόμα πιο πολύπλοκες άλλες. Πράγματι η ψηφιοποίηση δημιούργησε έναν καινούργιο εξουσιαστικό γραφειοκρατικό και απρόσωπο μυστικισμό, που λέγεται «σύστημα»: «το σύστημα δεν με αφήνει να μπω∙ το σύστημα με πέταξε έξω…» κλπ., έναν μυστικισμό ιδιαίτερα ικανό και απαραίτητο σε περίπτωση ανάγκης, για να απωθεί τις «ανεπίτρεπτες» απαιτήσεις του πόπολου.

Αλλά όπως ήταν λογικά αναμενόμενο, η ψηφιοποίηση μέρους της κρατικής γραφειοκρατίας ΔΕΝ συνεπάγεται χρήσιμη κοινωνικά αναδιάρθρωση του συνόλου της δημόσιας διοίκησης. Μπορεί να συμβεί (και στην πραγματικότητα αυτό συμβαίνει) το αντίθετο: οτιδήποτε δεν μπορεί να ψηφιοποιηθεί αποδιαρθρώνεται, ακόμα περισσότερο απ’ ότι πριν. Η αποδιάρθρωση τομέων της δημόσιας διοίκησης μπορεί να είναι σκόπιμη, επιδιωκόμενη, επειδή ενισχύει διάφορες εκδοχές ιδιωτικοποίησης, σ.δ.ι.τ., κλπ. Αυτό για παράδειγμα ισχύει για το σύστημα υγείας ή το σύστημα εκπαίδευσης. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να είναι απλά αναπόφευκτη, άχρηστα ή χρήσιμα αναπόφευκτη, όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τους διάφορους μηχανισμούς δημόσιας τάξης (π.χ.: η κάθοδος των κροατοφασιστών) ή του δικαστικού συστήματος (Γεωργίου; noor 1;).

Έτσι όλοι και όλες με τις άμεσες, επείγουσες ανάγκες και προτεραιότητες, βρίσκονται μπροστά στον «κοντινό μπελά, έναν παλιό γνώριμο, έναν εταίρο και συμπότη», μόνο που αυτός ρευστοποιείται ήδη. Παριστάνει ότι εγγυάται μόνο την απλή επιβίωση, την γυμνή ζωή (εκτός αν ούτε καν αυτήν…)∙ καλεί σε παραίτηση απ’ ότι θεωρεί «ανέμελα καλοκαίρια» (κάτι ανάλογο με την απαγόρευση των άσκοπων μετακινήσεων…)∙ και διατίθεται μόνο να χατζιλικώνει με διάφορα -pass, που είναι μια καινούργια ορολογία για την δωροδοκία και την εξαγορά συνειδήσεων (κάτι για το οποίο η don Rico & Co ίσως γνωρίζει περισσότερα…) τέτοια ώστε να παριστάνει το άλλοτε «κράτος πρόνοιας». Κουρελαρία, αλλά φτιάχνει (ή επιδιώκει να φτιάξει) «νομιμοποίηση».

Υπάρχει ένας ψευδο-ορθολογισμός που στηρίζει αυτήν την ρευστοποίηση, ο οποίος κατάγεται στην καπιταλιστική δύση απ’ την δεκαετία του ’80 και τα πρώτα βήματα του νεοφιλελευθερισμού: η γνώμη των ειδικών. Στην περίπτωση των πρόσφατων πλημμυρών, η «γνώμη των ειδικών», για παράδειγμα, ξεκίνησε ως το ύψος-της-βροχής για να συνεχίσει με κάτι πιο βαρύ απ’ τα χιλιοστά, πιο εντυπωσιακό, με το πόσοι-τόνοι-νερού-έπεσαν-ανά-στρέμμα∙ ως εάν αυτό να αλλάζει ή να διευκολύνει την εμπειρία του να βρίσκεται κάποιος σκαρφαλωμένος επί ώρες (ή και μέρες) στην ταράτσα ενός σπιτιού που το ισόγειό του (και η έξοδος…) βρίσκεται κάτω απ’ το νερό, μετρώντας το βάθος με βάση το παράθυρό του.

Αλλά η «γνώμη των ειδικών» δεν επιστρατεύεται άσκοπα. Μπορεί να προβλέπει με επιτυχία ή όχι (: “οι δύο επόμενες εβδομάδες θα είναι κρίσιμες” – αυτό κάτι θα σας θυμίζει…), κι αυτό φαίνεται εκ των υστέρων. Κυρίως όμως σκηνοθετεί την σκληρή πραγματικότητα ως μέρος ενός συνόλου σημείων (σημαινόντων και σημαινομένων), εδώ τώρα της «κλιματικής κρίσης» και όχι, ας πούμε, ως συνέπεια της αβελτηρίας του «επιτελείου» και της ασυδοσίας των λίγο πολύ φίλων του (αντιπλημμυρικών) εργολάβων του πρόσφατου παρελθόντος. Ή ως συνέπεια της αδιαφορίας να έχεις (εσύ, το «επιτελείο»…) σχέδια και οργάνωση γρήγορης δημόσιας δράσης για την περίπτωση που το νερό ξεπεράσει τις «οχυρώσεις» σου, εκεί, σε μια περιοχή με μακρύ ιστορικό από πλημμύρες. Με δυο λόγια οι “ειδικοί” δεν κάνουν προβλέψεις του είδους με τόσες ίντσες διατομή σωλήνα σε λίγους μήνες θα πνιγείτε! Ούτε με τέτοια εργολαβία που δώσατε σ’ αυτόν, καλά κρασιά! Οι ειδικοί δεν κάνουν προβλέψεις που θα αμφισβητήσουν το “επιτελείο”. Κάνουν προβλέψεις για λογαριασμό του.

Πόσο απέχει η επίκληση της «κλιματικής κρίσης» απ’ το «θέλημα θεού»; Είπαμε ήδη. Η πλήρης διατύπωση / υπόδειξη είναι: το κεφάλαιο που ανατοποθετείται είναι θέλημα θεού… Μοιρολατρέψτε.

Η φωτιά πάνω απ’ τις φωτιές: financialization of nature

Δευτέρα 4 Σεπτέμβρη>> Πριν λίγες εβδομάδες (Δευτέρα 24 Ιούλη, πυρκαγιές…) ανάμεσα στα υπόλοιπα γράφαμε:

… Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο (και) τα δάση θεωρούνται πια «οικονομικός πόρος». Όχι για όσους έχουν μελίσσια ή για τους ρετσινάδες. Γενικά. Κι όταν κάτι γίνεται «οικονομικός πόρος» γενικά, υπάγεται σε καπιταλιστική διαχείριση μεγάλης κλίμακας και υψηλής έντασης. Αυτό ισχύει και για τις πυρκαγιές, εντελώς άσχετα απ’ τις αιτίες τους! «Οικονομικός πόρος» σημαίνει υποχρεωτικά «διαχείριση», «απόδοση» – και στο βάθος «ιδιοκτησία». Ναι: όποιος νομίζει ότι τα δάση, καμένα ή όχι, μπορεί να γίνουν κερδοφόρα στρέμμα – στρέμμα, μια βιλίτσα εδώ και μια μπετονένια βάση ανεμογεννήτριας εκεί, κοιτάει πίσω… Τότε υποδεικνύαμε την προοπτική των «νέων δένδρων», μ’ αλλά λόγια της γενετικής μηχανικής κλίμακας δασών, με γενετικά τροποποιημένα είδη…

Από τότε παρακολουθώντας (θέλοντας και μη) τον «δημόσιο θόρυβο» (κοινοβουλευτικό, μηντιακό, (αντι)socialμηντιακό…) με αφορμή τις φετινές δασικές πυρκαγιές, επιβεβαιώσαμε δυστυχώς πόσο μεγάλο όπλο είναι η σύγχυση, η βλακεία, η (οργανωμένη ή «αυθόρμητη»!) δημαγωγία και, πάντα, η άγνοια του σύγχρονου καπιταλισμού (και) στο ζήτημα «δάση». Δεν είμαστε εμείς που θα σώσουμε-τον-κόσμο, θα κάνουμε όμως το καλύτερο που μας αναλογεί.

Πρώτο θέμα: financialization of nature. Που σημαίνει: χρηματιστικοποίηση της φύσης.

Τι είναι αυτό; Μεταφράζουμε:

Η χρηματιστικοποίηση της φύσης περιλαμβάνει μια μεγάλη γκάμα μηχανισμών, συμπεριλαμβανόμενης της Μείωσης των Εκπομπών εξαιτίας της Αποψίλωσης και της Υποβάθμισης των Δασών, συμψηφισμούς του άνθρακα, τράπεζες βιοποικιλότητας και οικοτόπων, συμψηφισμούς βιοποικιλότητας, μεταξύ άλλων. Αυτοί οι μηχανισμοί μοιράζονται το κοινό χαρακτηριστικό της τιμολόγησης της φύσης, μετατρέποντάς την σε ένα χρηματιστηριακό περιουσιακό στοιχείο, σε κάτι που μπορεί να γίνει εμπόρευμα…

Παρακάτω, ο ίδιος ορισμός, συμπληρώνει:

… Η διαδικασία χρηματιστικοποίησης της φύσης … κάνει εφικτή την κατοχή, αγορά και πώληση ενός ολόκληρου δάσους ή ενός μεμονωμένου δένδρου, ή ακόμα και μιας λειτουργίας του δάσους, όπως για παράδειγμα η ικανότητά του να συγκρατεί το νερό ή να απορροφά διοξείδιο του άνθρακα…

Αν και μπορεί να υπάρξει μια κάποια «υποψία» του τι και πως γίνεται ήδη η χρηματιστικοποίηση της φύσης, οι κάθε φορά συγκεκριμένες μεθοδεύσεις παραπέμπουν περισσότερο σε «οικονομικές σπουδές» και λογιστήρια παρά σε οτιδήποτε φυσικό. Ο παρακάτω πίνακας, που αφορά την «εκτίμηση της οικονομικής αξίας» των δασών στις ηπα, μπορεί να δώσει μια πρώτη πιο καθαρή ιδέα:

Στην αριστερή στήλη παρατάσσονται τα επιμέρους χαρακτηριστικά (ή δυνατότητες) ενός δάσους και στην δεξιά γίνεται η μετάφρασή τους σε δις δολάρια. Κλιματική ρύθμιση, ρύθμιση των υδάτινων υποθεμάτων, προμήθεια νερού, διαμόρφωση του εδάφους, βιολογικός έλεγχος, παραγωγή τροφίμων, πρώτες ύλες, γενετικές πρώτες ύλες είναι μερικά απ’ αυτά τα χαρακτηριστικά (ή δυνατότητες) που μεταφράζονται σε δις δολαρίων.

Προσέξτε την δεύτερη απ’ τα αριστερά στήλη: NM σημαίνει κυρίως (primarily) εκτός αγοράς απ’ την φύση τους (non market in nature). Η έμφαση βρίσκεται στο «κυρίως»: το νόημα είναι, προφανώς, ότι απ’ την φύση τους δεν είναι εμπορεύματα, αλλά…

Έχουμε μήπως ήδη παραδείγματα φυσικών καταστάσεων ή φαινομένων που απ’ την φύση τους δεν είναι εμπορεύματα, αλλά…; Ναι!!!! Τον αέρα και τον ήλιο! Έχουν μετατραπεί σε «ακατέργαστες πρώτες ύλες» της ιδιωτικής (βιομηχανικής) παραγωγής ρεύματος (με τις ανεμογεννήτριες / φωτοβολταϊκά)∙ κι έτσι ενώ «δεν είναι εμπορεύματα απ’ την φύση τους» μετατράπηκαν σε ουσιαστικούς παράγοντες παραγωγής του εμπορεύματος ηλεκτρική ενέργεια… Μέχρι του σημείου να χρηματιστικοποιηθούν. (Συμβαίνει λοιπόν το εξής: οι αντιδράσεις κυρίως κατά των ανεμογεννητριών εστιάζουν στα προβλήματα που δημιουργούν, παρακάμπτωντας όμως το πιο καίριο και με προεκτάσεις ζήτημα, της ιδιωτικοποίησης / εμπορευματοποίησης φυσικών υποθεμάτων όπως ο αέρας και ο ήλιος που θεωρητικά δεν έχουν ιδιοκτήτη… Μέχρι, ίσως, να αποκτήσουν…)

Financialization of nature 2

Δευτέρα 4 Σεπτέμβρη>> H χρηματιστικοποίηση της φύσης επιδιώκει μεν την ιδιοκτησία επάνω σε διάφορα φυσικά υποθέματα, αλλά μπορεί να γίνει και χωρίς ιδιοκτησία με την στενή έννοια. Μέσω της (ιδιωτικής) διαχείρισης ενός τέτοιου υποθέματος. Μια εταιρεία / ιδιοκτήτρια ενός δικτύου ύδρευσης, για παράδειγμα, δεν έχει την ιδιοκτησία του νερού με την στενή έννοια. Διαχειρίζεται όμως τις ροές του. Αυτό δεν σημαίνει λιγότερη εμπορευματοποίηση. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τους ιδιωτικοποιημένους highways: δεν είναι ιδιοκτησία των εταιρειών, αυτές τους διαχειρίζονται / εκμεταλλεύονται.

Με την ίδια έννοια μια εταιρεία που αναλαμβάνει την αναδάσωση μιας καμένης δασικής έκτασης δεν αναγορεύεται αυτόματα σε ιδιοκτήτη της… Ωστόσο, με βάση την υπουργική απόφαση (του 2021…) έχει την πλήρη ευθύνη της αναδάσωσης, με έναν τυπικό έλεγχο από κάποια κρατική υπηρεσία (ότι κι αν σημαίνει τέτοιου είδους «έλεγχος»…)

Ο “ΑνΑΑ” είναι ο ανάδοχος αναδάσωσης…

Με δεδομένο ότι μπορεί να αγοράσει «το απαραίτητο φυτευτικό υλικό» από ιδιωτικά φυτώρια, μπορούμε να υποθέσουμε βάσιμα ότι η εταιρεία / ανάδοχος έχει ουσιαστική, αποφασιστική αρμοδιότητα για το «μελλοντικό δάσος», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό… Επιπλέον, μπορεί να συμπεριλάβει αυτήν την δραστηριότητά της (σαν χρήμα / έξοδο) στο portfolio των δραστηριοτήτων της, να επιδείξει «πράσινο» προφίλ, και να πετύχει άνοδο της μετοχής της χάρη στην επίδειξη «κοινωνικής υπευθυνότητας». Μπορεί ακόμα να συμψηφίσει (σε κάποιο χρηματιστήριο «αποτυπωμάτων άνθρακα»…) αυτήν την «ενάρετη» και «κατά της κλιματικής κρίσης» δραστηριότητά της, με κάποια άλλη όχι και τόσο φιλική, κι έτσι να μειώσει τις «ποινές» της. Επειδή άλλωστε η αναδάσωση δεν είναι μια στιγμιαία πράξη αλλά περιλαμβάνει την παρακολούθηση, την φροντίδα των νέων δέντρων, το πότισμά τους επί χρόνια, συχνά αντιπλημμυρικά έργα και την συντήρησή τους, η ιδιωτική διαχείριση του καμένου δάσους που εμπορευματοποιείται έμμεσα μπορεί να θεωρηθεί ακόμα και «επένδυση». Η οποία («επένδυση») μπορεί να έχει ανταλλάγματα (απ’ το κράτος για παράδειγμα) σε άλλες επενδύσεις, πιο κλασσικές.

Δεν πρέπει να μπερδευτεί κανείς με τους παλιούς «εθνικούς ευεργέτες»! Εκείνοι ήταν αστοί της διασποράς που ήθελαν να βοηθήσουν τον πληθυσμό της ελληνικής ενδοχώρας παρακάπτοντας το κράτος στο οποίο δεν είχαν ιδιαίτερη εμπιστοσύνη… Τώρα πρόκειται για «εισηγμένες» στην εποχή του «εμπορίου ρύπων»…

Πέρα απ’ αυτά το δίκτυο της δεη θα μπορούσε να κατηγορηθεί ακόμα και για εμπρησμούς…

Συμβαίνουν μάλιστα και ενδιαφέρουσες (ας πούμε…) συμπτώσεις:

Η «φιλική» προς τα καμένα δάση στη βόρεια Εύβοια EREN Group είναι μια γαλλική εταιρεία που μεταξύ άλλων εγκαθιστά και εκμεταλλεύεται αιολικά πάρκα…

Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του – για την εταιρική καλοσύνη…

Financialization of nature 3

Θα γίνει άραγε και ο us army «ανάδοχος»; Έχουν δημιουργηθεί πολλά στρέμματα ευκαιριών και γι’ αυτόν… στον Έβρο…

Δευτέρα 4 Σεπτέμβρη>> Το ότι «το Ελληνικό Δημόσιο δεν απεμπολεί οποιοδήποτε δικαίωμα του επί των εκτάσεων αυτών» πιθανόν να αφορά την ιδιοκτησία με την στενή έννοια των εκτάσεων που υιοθετούν οι «ανάδοχοι» (νονοί;), αλλά δεν σημαίνει κάτι παραπάνω. Ούτε και στις εκτάσεις των αμερικανικών βάσεων «το ελληνικό δημόσιο απεμπολεί…» – και λοιπόν;

Το ουσιαστικό στη συγκυρία των τελευταίων χρόνων είναι (κατά την ταπεινή άποψη της ασταμάτητης μηχανής) το αν γίνεται (και πως γίνεται…) μια «υπόγεια» μετάβαση προς την χρηματιστικοποίηση φυσικών υποθεμάτων (στην προκείμενη περίπτωση δασικών εκτάσεων) στο ελλαδιστάν – και κατά πόσον οι όποιες αδυναμίες προφύλαξης των δασών σχετίζονται («υποκειμενικά» ή «αντικειμενικά» είναι ένα υπο-θέμα) μ’ αυτήν την μετάβαση.

Κομβική κίνηση (για να βγει συμπέρασμα)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Σιγά το θέμα!

Δευτέρα 28 Αυγούστου>> Καλά κάνουν οι πανέλληλες, άρχοντες και αρχόμενοι, που δεν ασχολούνται με τέτοια τριτεύοντα θέματα όπως … οι brics… Θα πείτε: όταν καίγεται το πελεκούδι δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοιες «διεθνείς έγνοιες». Σωστά. Αλλά δεν είναι μόνον αυτός ο λόγος. Γιατί το ελλαδιστάν, άρχοντες και αρχόμενοι, είχε μια σύντομη «σχέση» με το project των brics, μια «σχέση» έντονη, κάτι σαν «έρωτα κεραυνοβόλο», όταν καιγόταν όχι πελεκούδι αλλά τα μπατζάκια μας… Εκεί γύρω στο 2015, ίσως και λίγο μετά… Μια σχέση που έσβησε άδοξα κι αθόρυβα μέσα στο χρόνο σα να μην υπήρξε ποτέ.

Υπήρξε όμως!!! Η λήθη δεν αρέσει στην ασταμάτητη μηχανή. Να λοιπόν λίγο φρεσκάρισμα:

Λίγος λυρισμός για τόνωση – το καλοκαίρι του 2016…

Έφταιγαν οι ζέστες; Καλοκαίρι του 2017 και το “όνειρο είναι ακόμα ζωντανό”…

Ήταν ένα αστείο, ένα διεθνές αστείο, χοντροκομμένο και κακόγουστο. Το φαιορόζ γκουβέρνο (τότε) ήθελε να πιστεύει ότι το χρεωκοπημένο ελλαδιστάν θα γίνει «μέλος» για να μπορεί να δανείζεται και απ’ την (υπό δημιουργία τότε) «νέα αναπτυξιακή τράπεζα» των brics… H άλλη πλευρά πιθανότατα αντιμετώπιζε τις πολιτικές βιτρίνες του ελλαδιστάν σαν ηλίθιους – όχι άδικα. Εν τέλει το ειδύλλιο ήταν μονομερές και συμφεροντολογικό: το ελλαδιστάν ήθελε να πάρει (επειγόντως) προίκα, αλλά «δεν»…

Ο καιρός πέρασε, το ελλαδιστάν έγινε προκεχωρημένο φυλάκιο του 4ου παγκόσμιου κατά του ευρασιατικού project (και του project bricks φυσικά!), έχει σαν καλύτερους φίλους έναν Menendez και κάποια κυρία Ursula, οπότε τώρα πια δεν υπάρχει λόγος ενασχόλησης με τα «τούβλα» (: «bricks») απ’ το ελλαδιστάν (που παραμένει το «κέντρο του κόσμου», η «χρυσή βίδα», κλπ).

Αλλά κι αυτοί οι brics δεν αποδέχτηκαν σαν ήττα την απαξίωσή τους απ’ το ελλαδιστάν. Δεν έκατσαν στ’ αυγά τους…