Tag: κρίση

Ή «περίεργα» γίνονται;

Παρασκευή 8 Γενάρη. Ένας αμερικάνος επιχειρηματίας, ονόματι Mark Zuckenberg (το αφεντικό των δυτικών antisocial media και των περιεχομένων τους), αποφάσισε χτες ότι το ψόφιο κουνάβι είναι σκοτωμένο φίδι για τα επιχειρηματικά του κέρδη. Επί 4 χρόνια τα αλλοπρόσαλλα τιτιβίσματα του ψόφιου κουναβιού και οι σχετικές αντεγκλήσεις τροφοδότησαν την επισκεψιμότητα του λογαριασμού του, άρα τα κέρδη του επιχειρηματία. Αλλά (είπε χτες το αφεντικό) «αρκετά»! Και «…αποφασίσαμε να επεκτείνουμε την απαγόρευση των λογαριασμών του στο facebook και στο instagram για τουλάχιστον τις δύο επόμενες εβδομάδες, μέχρι να ολοκληρωθεί η ειρηνική παράδοση της εξουσίας… Η προτεραιότητα για όλη τη χώρα πρέπει να είναι το πως θα διασφαλίσει ότι οι 13 ημέρες που απομένουν θα περάσουν ήσυχα και σύμφωνα με τους καθιερωμένους δημοκρατικούς κανόνες».

Η καρδιά πολλών θα αγαλιάσει: ο Zuckenberg μπαίνει κι αυτός στο hall of fame του αντιφασισμού!.. Ή, έστω, των ατσάλινων υποστηρικτών της δημοκρατίας!! Είναι έτσι; Ναι, έτσι νομίζετε…

Αλλά όχι – προφανώς όχι! Ο Zuckenberg είναι εξέχον μέλος της τεχνο-ολιγαρχίας, και τα επιχειρηματικά του συμφέροντα είναι η κερδοφορία των επιχειρήσεών του μέσα απ’ τον έλεγχο των επικοινωνιών (και όχι μόνο) και το εμπόριο των data. Η εν είδει διαγγέλματος σταυροφορία του για την δημοκρατία είναι το ίδιο βρώμικη όσο και η σταυροφορία του ψόφιου κουναβιού για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή και στον Ειρηνικό· το ίδιο βρώμικη όσο οι παλιότερες και νέωτερες μορφές εξουσίας στο σύνολό τους. Προφανώς το ψόφιο κουνάβι είναι φασιστόμουτρο (και, τυπικά, ακόμα πρόεδρος της αμερικανικής παρακμής)· αλλά το ίδιο φασιστόμουτρο είναι και ο Zuckenberg, σ’ ένα «ανώτερο επίπεδο», και χωρίς καν να χρειάζεται να εκλέγεται… Διακηρύσσει ότι «για το κοινό καλό» αποφασίζει ποιος θα χρησιμοποιεί τα αντικοινωνικά εμπορεύματά του και ποιός όχι, όπως ένας άλλος της ίδιας κλάσης, ο κυρ Βασίλης ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, πάλι «για το κοινό καλό» αποφασίζει τι είναι και τι δεν είναι φάρμακο. Είναι (και σκοπεύουν να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τις θέσεις τους) τα αφεντικά του «κοινού καλού»! Ποιός χαζεύει ακόμα τον «Μπλεκ – μέσα – στο – Καπιτώλιο» ενώ έχει ξεσπάσει η θύελλα;

O Snowden κατάλαβε αμέσως περί τίνος πρόκειται. Έγραψε χτες: Το facebook φιμώνει τον πρόεδρο των ηπα. Για το καλύτερο ή το χειρότερο, αυτό θα πρέπει να μείνει στη ιστορία σαν ένα σημείο καμπής στην μάχη για τον έλεγχο πάνω στον ψηφιακό λόγο.

Πράγματι πρόκειται για μάχη, αλλά με τον ίδιο στόχο. Ποιός θα έχει την εξουσία; Η μορφή κράτος μόνη της, ή η μορφή κράτος σε σ.δ.ι.τ. με τους «ευγενείς» επιχειρηματίες; Για να το πούμε σχηματικά: τι ευθύνες θα αναλαμβάνει το σύμπλεγμα και τι η μορφή-κράτος; Πώς θα μοιραστεί η τράπουλα;

Ή δεν χρειάζεται καν μοιρασιά;

3 – Ο παλιός είναι αλλιώς!

Παρασκευή 8 Γενάρη. Ο Μαρξ δεν θα μπορούσε σε καμμία περίπτωση να φανταστεί πόσο κοινότοπο θα γινόταν το επίθετο «έξυπνος» σαν χαρακτηρισμός μηχανών: έξυπνα τηλέφωνα, έξυπνες (ψηφιακές) «οικιακές βοηθοί», έξυπνα αυτοκίνητα, ακόμα ακόμα και έξυπνα «εμβόλια» – ένας κόσμος μαγικός! Ένας κόσμος στον οποίο «επιτέλους!» (από καπιταλιστική άποψη) μεγάλα τμήματα της (ανθρώπινης) διανοητικής εργασίας μηχανοποιούνται με εντυπωσιακό τρόπο· έτσι ώστε να μπορεί να αλλάξει δυναμικά και ριζικά, για άλλη μια φορά, ο τεχνικός καταμερισμός (εκμετάλλευσης) της εργασίας… Όχι, απλά, η πόλωση / διαστρωμάτωση ανάμεσα σε «χειρωνακτική» και σε «διανοητική» εργασία, αλλά η πόλωση / διαστρωμάτωση στο εσωτερικό αυτής της τελευταίας, σε διάφορα επίπεδα «διανοητικής» μεν αλλά «ανειδίκευτης» (άρα φτηνής) εργασίας ρουτινιάρικων χειρισμών … των «έξυπνων» μηχανών….

Όχι, ο Μαρξ δεν είχε τόση φαντασία. Είχε όμως ικανοποιητική κριτική διαύγεια. Κι έτσι το 1848 έγραψε και υπέγραψε (μαζί με τον Έγκελς) κι αυτήν την φράση: … Με ποιόν τρόπο ξεπερνά η μπουρζουαζία τις κρίσεις; Απ’ τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά ένα σωρό παραγωγικές δυνάμεις και απ’ την άλλη με το να κατακτά νέες αγορές και να εκμεταλλεύεται πιο εντατικά, πιο πλατιά όλες τις παλιές αγορές…

Ο Κάρολος δεν είχε δει ούτε μισό αισθητήρα στη ζωή του· και αγνοούσε ότι το γενετικό υλικό των κυττάρων μπορεί να «τροποποιηθεί» κατά βούληση… Δεν προέβλεψε καν ότι η μπουρζουαζία θα εξαφανιστεί / αντικατασταθεί από ένα καινούργιο είδος αφεντικών. Εκατονεβδομήντα χρόνια μετά, εκείνοι που ζουν μέσα σε αισθητήρες (αισθητήρες παντού προσεχώς!) είδαν την σχετικά αναίμακτη (κατ’ αρχήν) καταστροφή ενός σωρού παραγωγικών δυνάμεων δίπλα τους και αναφώνησαν «αααα! το κράτος είναι αντικαπιταλιστικό!»… (πράγμα που δεν είχαν σκεφτεί όταν έπεφταν πρωτοκοσμικές βόμβες στο αφγανιστάν και στο ιράκ…). Έζησαν (και ζουν) την καταστροφή της δικής τους παραγωγικής δυνάμης αναφωνόντας «ζήτω η κατ’ οίκον φυλάκιση!»…. Ζουν την μετατροπή των κυττάρων τους σε κρίκους της high tech (φαρμακευτικής προς το παρόν…) βιομηχανίας και αναφωνούν «όλοι γερά να εμβολιαστούμε – μην λείψει κανείς – είναι επαναστατικό καθήκον»! Δεν τους περνάει ούτε σαν ελάχιστη υποψία απ’ το μυαλό πως τα κύτταρα τους είναι μια νέα αγορά που κατακτιέται…

God bless them!!!

(συνεχίζεται)

Ένας Μοσχοβίτικος Αύγουστος στον αμερικανό Γενάρη

Πέμπτη 7 Γενάρη. Αν τα πιο πάνω ήταν πλάνα απ’ την πρυτανεία του ΕΜΠ στην Πατησίων, τότε δεν θα υπήρχαν κι αυτά από κάτω:

Αλλά το αμερικανικό Καπιτώλιο δεν είναι το Πολυτεχνείο στην Πατησίων! Οι ψοφιοκουναβικοί έσπασαν ίσως το τελευταίο ταμπού της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής εποχής επιτιθέμενοι στο λειτουργικό «πολιτικό κέντρο της δημοκρατίας», την ώρα που συνεδρίαζαν μαζί τα δύο «νομοθετικά» του πρώην imperium. Για το τυπικό της ανακήρυξης προέδρου του νυσταλέου Jo. Απ’ αυτήν την άποψη η χθεσινή ημέρα μοιάζει να είναι το ανάλογο εκείνων των δυο ημερών στον μακρινό Αύγουστο του 1991, στη Μόσχα. Η αναλογία (κατά την ταπεινή μας γνώμη) είναι αυτή: όταν η παρακμή μιας υπερδύναμης προχωρήσει αρκετά «σκάει» ακριβώς στο συμβολικό και πραγματικό κέντρο της. Τότε, στην απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Gorbachev, κινήθηκαν τανκς. Τώρα οι ψοφιοκουναβικοί κουβάλησαν μόνο τον πολύ ελαφρύ οπλισμό τους (τα κινητά τους για τις απαραίτητες selfie) και τίποτα απ’ τα βαριά όπλα που αναμφίβολα έχουν. Πάει να πει ότι δεν είχαν τους χειρότερους σκοπούς που θα μπορούσαν… Η αναμέτρηση θα συνεχίσει τις επόμενες ημέρες στα media…

Τότε τον Gorbachev έσωσε ο Yeltsin· αλλά οι μέρες του πρώτου και, μαζί, οι μέρες της ε.σ.σ.δ. ήταν πια μετρημένες. Τώρα τον νυσταλέο Jo τον έσωσε η «αυτοσυγκράτηση» των ψοφιοκουναβικών: ενώ ήταν γνωστό το τι θα συμβεί, δεν υπήρχαν δικοί του οπαδοί γύρω απ’ το κτίριο για να «προστατέψουν την δημοκρατία» – προφανώς για να αποφευχθεί μια αντιπαράθεση που θα μύριζε εμφύλιο. Η law enforcement, επίσης, δεν τα κατάφερε για αρκετή ώρα απέναντι στο (όπως το θύμισε το ψόφιο κουνάβι) “κόμμα του νόμου και της τάξης”… Όπως και νάχει: οι μέρες της αμερικανικής κυριαρχίας είναι επίσης μετρημένες…

Τα γεγονότα θα μείνουν ανεξίτηλα, αδιάφορο με το πως θα «αναλυθούν» απ’ τους έμμισθους και άμισθους φίλους του Joνυσταλεάν. Μην έχετε καμμία αμφιβολία: δεν είναι μία, δεν είναι δύο, δεν είναι δέκα και είκοσι αλλά πολύ περισσότερες οι πρωτεύουσες ανά τον πλανήτη που είδαν χτες με κατηγορηματικό τρόπο σε ποια εσωτερική κατάσταση βρίσκεται το Joνυσταλεάν, και ότι ο νυσταλέος Jo θα είναι πρόεδρος των μισών ηπα· μισοπρόεδρος δηλαδή. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, είτε ο «αυθορμητισμός των ακροδεξιών μαζών» που ακολουθούν το ψόφιο κουνάβι, είτε το σπρώξιμο κάποιων έμπειρων (εχθρικών) μυστικών υπηρεσιών, είτε ακόμα και προβοκατόρικα κυκλώματα αυθεντικά αμερικανικά, θα κάνουν εύκολο έως «λογικό» να ξεσπούν πότε πότε εμφυλιοπολεμικά περιστατικά εδώ κι εκεί στην αμερικανική ενδοχώρα τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια της βασιλείας του νυσταλέου.

Η Ουάσιγκτον (μαζί με συμμάχους της) οργάνωσε, χρηματοδότησε, υποστήριξε κατά κόρον τις λεγόμενες «χρωματιστές επαναστάσεις», κυρίως κατά της rival Μόσχας, στον “πρώην σοβιετικό χώρο”. Συνήθως μετά από εκλογές: η κατηγορία για εκλογική νοθεία ήταν η σημαία… Τελευταία (όχι πετυχημένη) περίπτωση η λευκορωσία. Η τακτική έγινε τελικά viral. “Μολυσματική”. Τώρα το «φαινόμενο» έσκασε στα χέρια της, μάλλον σαν μια αποσυνθετική «κρίση διαρκείας» παρά σαν εκστρατεία ανατροπής μια κι έξω. Εξακολουθεί βέβαια να έχει (ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός) αναβαθμισμένα όπλα, καθώς και κάποιους πιστούς συμμάχους (ανάμεσά τους και το ελλαδιστάν…) Μήπως τώρα πια ένας κανονικός, «θερμός» πόλεμος είναι αυτό που χρειάζεται επειγόντως το Joνυσταλεάν, όχι μόνο για «εξωτερικούς» αλλά και για «εσωτερικούς» λόγους; Μήπως αυτό είναι το τελευταίο κόλπο για να επιβληθεί η «ειρήνη» στο εσωτερικό;

Θα προτιμούσαμε όχι! Αλλά είναι υπερ-αισιόδοξο να περιμένει κανείς ότι η αμερικανική ιμπεριαλιστική ηγεμονία θα τελειώσει σαν “μπάχαλα” – ή σαν ψίθυρος…

Μια πρόωρη άνοιξη στο Πεκίνο

Πέμπτη 7 Γενάρη. Οι εκπρόσωποι του κινέζικου καθεστώτος συχνά ειρωνεύονταν την δυτική δημοκρατία, σαν εκείνο το καθεστώς όπου «τυχοδιώκτες πολιτικοί αναθέτουν σε άσχετους ψηφοφόρους την ευθύνη να παίρνουν αποφάσεις για σοβαρά ζητήματα έχοντας σαν μόνο ενδιαφέρον τις καρέκλες τους». Τώρα έχουν υπεράφθονο υλικό για να πείσουν ακόμα και τους πιο αυστηρούς επικριτές του μονοκομματικού καθεστώτος ότι η «δημοκρατία» έτσι όπως την όρισε ο πιο επιθετικός υποστηρικτής της (η Ουάσιγκτον) είναι τοξικό είδος. Όταν ο νυσταλέος Jo, σαν πρόεδρος πια, αρχίσει την προσπάθεια αναστήλωσης της αμερικανικής “γοητείας” στον πλανήτη βάζοντας σαν βασικό κριτήριο των συμμαχιών του την “δημοκρατία”, κι όταν προσπαθήσει να υλοποιήσει το σχέδιο για έναν εναλλακτικό οηε, ένα κλαμπ αποκλειστικά για “δημοκρατικά καθεστώτα”, δεν θα είναι λίγα εκείνα τα αφεντικά άλλων μη εκλεκτών κρατών που θα μουρμουρίσουν ή θα φωνάξουν “δεν κοιτάτε τα χάλια σας καλύτερα;” Κι όλα αυτά εν μέσω μιας υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας για να μείνουν οι αμερικανικές φαρμακο-μαφίες στον αφρό της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που (άλλη απόδειξη παρακμής!) δαγκώνει τις ηπα και τους στενούς συμμάχους της δεκάδες φορές περισσότερο απ’ ότι ολόκληρη την αφρική ή το μεγαλύτερο μέρος της ασίας…

Αλλά στο Πεκίνο δεν ασχολούνται μόνο με την αμερικανική παρακμή. Έχουν κι άλλες δουλειές. Τα νούμερα είναι με την μεριά τους. Ήδη οι κινεζικές επιχειρήσεις (στη συντριπτική πλειοψηφία τους κρατικές…) πέρασαν σε αριθμό τις αμερικανικές στη λίστα του fortune με τις 500 μεγαλύτερες του καπιταλιστικού πλανήτη: 129 (οι 10 ταϊβανέζικες, αλλά πόσο καιρό ακόμα η ταϊβάν θα παριστάνει το ανεξάρτητο κράτος;) έναντι 121…

Δύσκολοι καιροί για λευκούς πρίγκηπες…

2 – Οι «υπάνθρωποι Άλλοι» (δηλαδή εμείς κι εσείς)

Πέμπτη 7 Γενάρη. Αν η προσοχή είχε στραφεί όχι στον ψευτοαστραφτερό κόσμο μιας χούφτας νέων λέξεων αλλά σ’ όσα προσπάθησαν (και σε ικανό βαθμό κατάφεραν) να κρύψουν, τότε θα είχε προσεχτεί κι αυτό: όσο αυξάνει η μηχανοποίηση στον καπιταλισμό τόσο αυξάνει αυτό που ο «παλιός» κυρ Κάρολος ονόμασε «οργανική σύνθεση κεφαλαίου», η αναλογία δηλαδή του κόστους των μηχανών και του κόστους της ζωντανής εργασίας μέσα σε κάθε κύκλο καπιταλιστικής παραγωγής. Κι όσο αυξάνει αυτή η «οργανική σύνθεση» (δηλαδή το μερίδιο των μηχανών, του «παγίου κεφαλαίου») τόσο γίνεται πιο έντονο ζήτημα η απόσπαση της υπεραξίας… η οποία (παρότι δεν αρέσει να λέγεται κάτι τέτοιο) γίνεται ΜΟΝΟ απ’ την ζωντανή εργασία… Κι όσο περισσότερο συμβαίνει αυτό το τελευταίο, τόσο συστηματικότερα απλώνονται οι μορφές υποτίμησης της εργασίας· αλλά και εκείνες οι άλλες, οι μορφές απόσπασης απόλυτης υπεραξίας: τα ατελείωτα ωράρια (ας πούμε).

Κι αν είχαν γίνει, λοιπόν, όλα αυτά αντί για τις μικροαστικές φυγές προς τις Εγωϊκές φαντασιώσεις, τότε θα είχε διατυπωθεί (και θα είχε απαντηθεί) το στρατηγικής σημασίας ερώτημα πώς και γιατί επανεμφανίστηκε η δουλεία, η «γυμνή ζωή» πριν την εντοπίσει ο Agaben, μέσα στον αναπτυγμένο καπιταλιστικά δυτικό κόσμο; Θα είχε διατυπωθεί (και θα είχε απαντηθεί) έγκαιρα κι αυτό το στρατηγικής σημασίας ερώτημα: τι ρόλο παίζει η μαζική, βίαιη και συστηματική υποτίμηση των μεταναστών εργατών / εργατριών για την «τεχνολογική αναβάθμιση» του καπιταλισμού στις αρχές του 21ου αιώνα; Και τότε – αλλά μόνον τότε! – θα είχε γίνει σαφής ο οργανικός ρόλος του πρωτοκοσμικού κοινωνικού νεο-νεο-φασισμού για την ομαλή εξέλιξη της 3ης και τώρα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης!…

«Αν…» Αν είχαν γίνει αυτά έγκαιρα, τότε οι ηλίθιοι και οι antisocial media κομπογιανίτες του 2020 θα ήταν λιγότεροι· κι όσοι είχαν απομείνει θα μιλούσαν για το στοίχημα ή για τα κουτσομπολιά των “επωνύμων” όπως τους ταριάζει, αντί να διαδίδουν όσα δηλητηριώδη έχουν καταφέρει να διαδώσουν τους τελευταίους μήνες.

A big “if’…

(συνεχίζεται)

Η εργασία p.c. (1)

Δευτέρα 4 Γενάρη. Η λεγόμενη τηλε-εργασία (έχουμε εξηγήσει ότι προτιμάμε τον όρο “δουλειά απ’ το σπίτι”, για να γλυτώσουμε κι απ’ την προπαγάνδα των ειδυλιακών περιγραφών του είδους “δουλειά στο ηλιοβασίλεμα στην παραλία” ή “δουλειά απ’ τις μπαχάμες”…) μπήκε στον πάγκο, άλλοτε καταναγκαστικά και άλλοτε εθελοντικά, χρεωμένη στον τσαχπίνη. Αυτή η “αλλαγή” έχει τραβήξει, δίκαια, την προσοχή. Έχουμε διατυπώσει ήδη από εδώ μερικές πρώτες σκέψεις. Ωστόσο, για να αποφύγουμε τον κίνδυνο των εξαρτημένων αντανακλαστικών (του είδους “όταν τα αφεντικά κάνουν το Α τότε εμείς προσπαθούμε να καταλάβουμε τις συνέπειες του Α και μόνο”) θα προτείναμε, παράλληλα, να τραβήξουν την προσοχή που αξίζουν οι γενικές τάσεις αναδιοργάνωσης της μισθωτής σκλαβιάς, όπως αυτές ήταν φανερές (είχαν αναγγελθεί, εφαρμόζονταν…) πριν τον τσαχπίνη. Σα να λέμε: η γενική εικόνα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και σε ότι αφορά την εργασία χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, επειδή (υποστηρίζουμε) είναι μέσα σ’ αυτήν που μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να κατανοήσει τα χαρακτηριστικά επιμέρους σημείων. Επιπλέον θα πρέπει να ξέρουμε πως η εργασιακή αναδιάρθρωση γίνεται ήδη και θα γίνει σε πολλά σημεία της ως management by stress: διαχείριση υπό πίεση.

Ένα πρώτο στοιχείο: η αποειδίκευση μεγάλης κλίμακας διαφόρων ειδών διανοητικής εργασίας, και ανάμεσά τους τα θεωρούμενα «υψηλού κοινωνικού status», όπως γιατροί, δικηγόροι ή μηχανικοί. Υπήρχε ήδη (σε μεγάλο μέρος των ειδικοτήτων διανοητικής εργασίας) υπερπροσφορά (λόγω της μαζικής παραγωγής πτυχίων, masters και διδακτορικών) και, κατά συνέπεια, (εργασιακής, οικονομικής) υποτίμησης μεγάλου μέρους των «ευγενών επαγγελμάτων». Αυτή η υποτίμηση εκδηλώθηκε στις αρχές του 21ου αιώνα με τις διάφορες κινήσεις “g…”. Στα μέρη μας ήταν «g700», αλλού «g1000», ανάλογα με το επίπεδο του επίσημου κατώτατου μισθού και του τι θεωρούνταν ανά κοινωνία και ταξική θέση «υποτίμηση των Igonnabe». Αυτές οι κινήσεις χάθηκαν, όχι όμως η διαδικασία. Που, αθεράπευτοι, την ονομάζουμε προλεταριοποίηση (κατηγοριών) των μεσοστρωμάτων.

Αυτή η προλεταριοποίηση, οφειλόμενη στον πληθωρισμό προσοντούχων, άφηνε ωστόσο κάποιες «ελπίδες για ατομική βελτίωση στο μέλλον». Θα την ονομάσουμε προλεταριοποίηση 1.0, κρυφή και απορριπτέα απ’ όσους και όσες τους αφορούσε. Τώρα, εν όψει της γενίκευσης διάφορων εφαρμογών της τεχνητής νοημοσύνης τα αμέσως επόμενα χρόνια, η προλεταριοποίηση 2.0 δεν θα αφήνει περιθώρια για τις ίδιες ελπίδες. Τομείς της διανοητικής εργασίας θα μηχανοποιηθούν (με διαφορετικές ταχύτητες, φυσικά, ανά εθνικό κράτος / κεφάλαιο) κι αυτό θα είναι οριστικό. Εκείνο που θα απαιτείται είναι θέσεις χειριστών· κι όχι, βέβαια, «διανοητικών εργατών» ή, ακόμα, και “στελεχών”!!! Πρακτικά αυτή η μηχανοποίηση έχει ξεκινήσει ήδη αρκετά πριν τον τσαχπίνη χωρίς να συγκεντρώνει την προσοχή που θα έπρεπε. Είναι μια τάση που θα γενικευτεί / εξαπλωθεί. Με επιχειρήματα ταχύτητας, ακρίβειας – και ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να θυμίσουμε ότι αυτή η διαδικασία προλεταριοποίησης / αποειδίκευσης (απ’ την μια μεριά) και δημιουργίας νέων εργασιακών ειδικοτήτων (απ’ την άλλη) δεν είναι καθόλου πρωτοφανής στην καπιταλιστική ιστορία. Το αντίθετο. Κάθε τεχνική αναδιάρθρωση μικρότερης ή μεγαλύτερης έκτασης συνοδευόταν πάντα απ’ αυτό το δίπολο. Αλλά ως σχετικά πρόσφατα υπήρχε η πεποίθηση ότι αυτά αφορούν την χειρωνακτική (και γενικά την “ανειδίκευτη”) εργασία, και ότι (αντίθετα) η διανοητική είναι καλά εξασφαλισμένη λόγω “ανωτερότητας”. Λάθος: κανείς δεν έδωσε σημασία στο επίθετο “έξυπνος / έξυπνη / έξυπνο” που έχει προσταθεί στις μηχανές…

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε επιμέρους παραδείγματα, αλλά κάτι τέτοιο θα κινδύνευε να θεωρηθεί περιπτωσιολογία. Η τάση πάντως είναι σαφής, για ακόμα μεγαλύτερη τυποποίηση και, μέσω αυτής, αλγοριθμοποίηση: στα στατικά κατασκευών, στα διαγνωστικά κριτήρια ασθενειών ή στα επιχειρήματα και στα ελαφρυντικά δικαστικών υποθέσεων, για να αναφέρουμε μόνο ενδεικτικά κάποιες μεγάλες ομάδες άλλοτε διανοητικών προσόντων.

Ισχύει επίσης το ίδιο για πλήθος άλλων διανοητικών εργασιών, που μπορούν να αναχθούν σε υπολογισμούς στη βάση τυποποιημένων πληροφοριών. Η οδήγηση οχήματος είναι μια διάσημη περίπτωση, επειδή περιλαμβάνει κι έναν μεγάλο βαθμό απροσδιοριστίας / ρευστότητας των συνθηκών κυκλοφορίας· συνεπώς και την εκπαίδευση της μηχανής (machine learning). Ωστόσο τα «αυτόματα» οχήματα δεν είναι καν πρόβλεψη… Είναι εδώ… Στις δουλειές αποθήκης («logistics») για τις οποίες υπάρχει αυξητική τάση λόγω της αναδιάρθρωσης στο λιανικό εμπόριο, οι ρομποτικές μηχανές εξελίσσονται σε επιστάτες της ζωντανής εργασίας, που φυσικά θα θεωρείται «ανειδίκευτη». Στις «psycho» ειδικότητες, στο βαθμό που έγινε δεκτή η distance συνεδρία, εξειδικευμένο software μπορεί να τους αφαιρέσει «ευθύνες», ακόμα και να τις καταργήσει. (Ας φανταστούμε τι «ψυχολογική υποστήριξη» μπορεί να προσφέρει μια εξειδικευμένη Siri ή Alexa! Και άμεσα!) Ακόμα και η αυτο-οργάνωση των μηχανών (που δεν θα γίνει ο τάφος των αφεντικών!!!) είναι πια τεχνικά εφικτή: μελετήστε με κριτικό τρόπο πως δρουν τα “σμήνη drones”.

Αυτή η προλεταριοποίηση 2.0 / αποειδίκευση θα δημιουργήσει σταδιακά (αλλά όχι πολύ αργά) ένα πλήθος ανέργων «νέου είδους» απ’ την σκοπιά της υποκειμενικότητάς τους. Θα υποτιμούνται, όχι επειδή «δεν τέλειωσαν το σχολείο», ούτε καν επειδή «είναι μαθητευόμενοι τεχνίτες». Θα υποτιμούνται επειδή οι γνωσιολογικές επενδύσεις που έκαναν, ακόμα κι αν πριν ήταν σχετικά υψηλού επιπέδου, ξεπεράστηκαν οριστικά. Εκεί υπεισέρχεται ήδη (κι αυτό είναι μια δομική εξέλιξη) ο ρόλος της μορφής – κράτους, σαν γενικού διαχειριστή της εργασίας και της αγοράς της. Γράψαμε γι’ αυτό στο παρελθόν («το διπλό αφεντικό»), αλλά τα εργατικά / πολιτικά ανταγωνιστικά ζητήματα που θα πρέπει να αναδυθούν φαίνεται να κινούνται ακόμα στη σφαίρα της φαντασίας (ή της απώθησης). Οι ιδεολογικές (ακόμα και ψυχοσυναισθηματικές) παράμετροι αυτής της προλεταριοποίησης 2.0 / αποειδίκευσης (η αυτο-ενοχοποίηση του «έκπτωτου Εγώ» για παράδειγμα) θα είναι όχι το μοναδικό αλλά ένα σοβαρό εμπόδιο της όποιας ριζοσπαστικοποίησης. Αυτό σημαίνει ότι θα βρισκόμαστε για καιρό μπροστά σε  αλλόκοτες «πολιτικές» συμπεριφορές…

Οι «εύκολες απαντήσεις συνδικαλιστικού τύπου», σα συνήθεια του 20ου αιώνα, είναι ήδη και θα είναι ακόμα περισσότερο ένα άλλο σημαντικό εμπόδιο…

Κι άλλες κρίσεις προσεχώς! (Για όλα τα γούστα…)

Σάββατο 2 Γενάρη. Αν δεν αντέχετε την τόση χαρά και ευωχία που κληροδότησε το 2020 στο 2021 μην στεναχωριέστε! Τα αφεντικά του δυτικού καπιταλισμού που τόσο νοιάζονται για την δημόσια υγεία (και επιπλέον βρηκαν τόσους πολλούς υπηκόους έτοιμους να τρομοκρατηθούν αντί να κρίνουν) έχουν γλυκαθεί απ’ την “υγιειονομική κρίση”. Και αναγγέλουν, φωναχτά, δημόσια και με κάθε επισημότητα 3 + 1 καινούργιες, επερχόμενες κρίσεις, σχεδόν βέβαιες … μα τι λέμε; Εντελώς βέβαιες!!!

Όσοι / όσες δεν ασχολούνται με το τι μεθοδεύουν τα αφεντικά των δυναμικών καπιταλιστικών κλάδων, και ξύπνησαν ένα πρωί έντρομοι μπροστά στην κατασκευασμένη απειλή ενός κορονοϊού, ίσια ίσια για να πουν απανωτά “ναι” σε όλα όσα είχαν έτοιμα από πριν αυτά τα αφεντικά, ας μην κάνουν το ίδιο λάθος δεύτερη φορά!!! Μπορεί να υπάρχουν μεγάλες ποσότητες εξουσιαστικής ιδεολογίας σε τέτοιες καταστροφολογικές, Αρμαγεδωνικές αναγγελίες / προφητείες. Υπάρχει όμως και κάτι πολύ πιο σκληρό και χειροπιαστό: οι πολιτικές επιλογές και κατευθύνσεις… Η πολιτική σαν τεχνική της εξουσίας – σε μια πολύ συγκεκριμένη ως προς τις απαιτήσεις και τα χαρακτηριστικά της ιστορική “μεταβατική περίοδο” άγνωστης διάρκειας…

Ποιές είναι, λοιπόν, οι επερχόμενες giga global κρίσεις, οι οποίες μάλιστα, όπως λένε οι ίδιοι οι προφήτες (που τις προετοιμάζουν…) θα κάνουν την «κρίση του covid» να μοιάζει με βόλτα στο πάρκο;

– Μια κρίση ηλεκτρικής ενέργειας: η μακρόχρονη κατάρρευση των ηλεκτρικών δικτύων…

– Μια κρίση κυβερνοασφάλειας: μια κακόβουλη επίθεση που θα καταστρέψει τα κυβερνοδίκτυα…

– Μια κρίση τροφίμων: οι πρώτες ύλες διατροφής θα εξαφανιστούν, ή θα καταστραφούν σε μεγάλο βαθμό, και θα πέσει μεγάλος λιμός…

– Και, last but not least, η ήδη γνωστή κλιματική κρίση, η μέχρι πρότινος «μοναδική αγαπημένη», αυτή που έχει δουλευτεί περισσότερο ιδεολογικά, και ως ένα βαθμό θεσμικά…

Διαφόρων ειδών εθνικιστές, εθνικόφρονες και λοιποί πατριώτες «διαβάζουν» πίσω απ’ αυτές τις ρητορικές την επερχόμενη «παγκόσμια διακυβέρνηση»… Σαν φίλοι του καπιταλισμού που είναι, έχουν απόλυτη και εσκεμμένη άγνοια για το πως δουλεύει αυτό το σύστημα… Αγνοούν ότι ο καπιταλισμός είναι αδύνατο να εξελίσσεται χωρίς αντιθέσεις, χωρίς πολώσεις, μεταξύ ανταγωνιστών· συνεπώς η μόνη περίπτωση να καταργηθούν οι χωριστές πολιτικές εξουσίες αυτών των ανταγωνιστών (και να υπάρξει κάτι σαν “πανγήινη διακυβέρνηση) είναι …. αν επιτεθούν στον πλανήτη γη «εξωγήινοι»!!! Το ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός κατασκευάζει τις κρίσεις που χρειάζεται για να εξελίσσεται, και ότι τα καπιταλιστικά καθεστώτα διεύθυνσης «τρέφονται» από δαύτες, αυτό είναι γνώση για πιο «προχωρημένους»…

Επιπλέον, αν ακούσει κανείς «κάποιους» να μιλούν για «παγκόσμια προβλήματα» χρειάζεται να έχει τα εγκεφαλικά του κύτταρα ζωντανά για να αναρωτηθεί: ποιοί είναι που μιλάνε για «παγκόσμιες κρίσεις»; Είναι όλα τα αφεντικά του πλανήτη; Ή μόνο μερικά;

Το δεύτερο! Είναι τα δυτικά αφεντικά που μιλάνε δυνατά, στ’ αυτιά μας, για παγκόσμια προβλήματα, φτιάχνοντας μια κλίμακα έξω απ’ την άμεση εμπειρία ώστε να μας τρομάξουν και να μας πειθαρχήσουν. Όπως έγινε ολοφάνερα με την περίπτωση του covid και της υποτιθέμενα τρελλής φονικότητάς τους, όταν οι δυτικοί μιλάνε «το κακό που βρήκε ή πρόκειται να βρει όλον τον πλανήτη» σα να είναι ιδιοκτησία τους, είναι επειδή αυτή η ιδιοκτησία επί του πλανήτη αμφισβητείται πολύ σοβαρά! Έτσι, ενώ κρύβουν τους ιμπεριαλιστικούς τους σχεδιασμούς πίσω απ’ το σύννεφο κάποιων δήθεν «οικουμενικών» και φιλάνθρωπων ανησυχιών τους για βέβαιες επερχόμενες κρίσεις που δεν τους αφήνουν να κοιμηθούν, οι ανταγωνιστές τους (η Μόσχα ή/και το Πεκίνο) μιλάνε για άλλα πράγματα. Μιλάνε για τον επερχόμενο (4ο) παγκόσμιο πόλεμο….

Θα πρέπει να έχετε ήδη μια πρώτη προσέγγιση για τον συγκεκριμένο ιδεολογικό μηχανισμό απ’ την πρόσφατη σειρά αναφορών Δύση εναντίον κίνας και το ανάποδο: η περίπτωση ενός τσαχπίνη. Τα παραδοσιακά (και όντως τέτοια!) εμβόλια κινεζικής κατασκευής επιτρέπεται να φτάσουν μόνο ως τα σύνορα της ε.ε. (και της βόρειας αμερικής: ηπα + καναδάς). Οποιαδήποτε ερώτηση γιατί έχουν αποκλειστεί απ’ την μεγαλειώδη προσπάθεια του λευκού, χριστιανού, δυτικού ανθρώπου να «σώσει τον πλανήτη απ’ τον covid» απλά απαγορεύεται. Όπως απαγορεύεται και κάθε σύγκριση για την φονικότητα του covid….

Το διαδίκτυο σαν … απειλή!

Σάββατο 2 Γενάρη. Και οι 3 προφητευόμενες “κρίσεις” σχετίζονται ρητορικά με τον … covid! (Και η κλιματική κρίση βρήκε τις αρθρώσεις της μαζί του, αλλά γι’ αυτά άλλη φορά…) Είναι τόσο πανούργος αυτός ο τσαχπίνης ώστε, για παράδειγμα, να βραχυκυκλώσει όλα τα ηλεκτρικά δίκτυα στη δύση; Όχι!!! Τα αφεντικά και οι ειδικοί τους συνεχίζουν το carpet bombing, προσπαθώντας να αναβαθμίσουν και να επεκτείνουν τις επιτυχίες τους απ’ την «υγιεινομική κρίση» συνδέοντάς την με τις επερχόμενες… Με εκείνον τον δημαγωγικό τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας στους υποτελείς υπηκόους: είναι ειδικοί (οι προφήτες…) και αφού είναι ειδικοί ξέρουν τι λένε!!! Ποιός θα τολμήσει να τους αμφισβητήσει; Εεεεε;

Υπάρχει, είναι αλήθεια, ένας σοβαρός κίνδυνος για τα ηλεκτρικά δίκτυα… Λέγεται βόμβα ηλεκτρομαγνητισμού, και την διαθέτουν διάφορα οπλοστάσια… των κρατών των οποίων οι ειδικοί βλέπουν να έρχεται μια εποχή «πίσσα σκοτάδι»… Δεν θα σας ξεναγήσουμε τώρα σ’ αυτό το high tech όπλο· απλά η χρήση του σημαίνει παγκόσμιο πόλεμο. Κι αυτό δεν λέγεται ανοικτά…

Θα ρίξουμε μια ματιά στην κρίση κυβερνοασφάλειας: την βέβαιη (λένε) κατάρρευση των ιντερνετικών συνδέσεων (στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο) «αν δεν πάρουμε έγκαιρα τα μέτρα μας»…. Ποιοί παλιάνθρωποι θα μας κάνουν τέτοιο κακό; Κάποιοι χάκερς…. Χμμμμ…. Μάλιστα…. Πότε ακούσατε τελευταία φορά για τέτοια επιθετική κακία; Μήπως θυμάστε; Μόλις πριν 12 ημέρες!!!

«Άγνωστοι» αυτοί οι παλιάνθρωποι… Συμβαίνει αυτό τον κυβερνοχώρο: είναι σκοτεινός και κυκλοφορούν μοχθηρά υποκείμενα… Αλλά…. σιγά μην είναι άγνωστοι αυτοί που επιβουλεύονται το Joνυσταλεάν (ή/και τον θαυμαστό δυτικό καπιταλισμό γενικότερα)!!! Ανάλογα με το ποια φράξια του αμερικανικού συστήματος μιλάει, αυτοί οι θρασύδειλοι είναι είτε ρώσοι είτε κινέζοι!!! (Μερικές φορές μπορεί να είναι και βορειοκορεάτες…). Μάλιστα: πρόκειται για παγκόσμιο πόλεμο στον κυβερνοχώρο… Οπότε το πάθος για την «κυβερνοασφάλεια» και η αναγγελία (πάλι απ’ το «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» – εκεί πρέπει να έχουν γυάλινη σφαίρα…) δεν αφορά όλον τον πλανήτη, αλλά το κομμάτι του που έχει ονομαστεί ιστορικά «δύση»… Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε: «κυβερνοασφάλεια» σημαίνει απλά να οχυρωθούμε «εμείς» εναντίον «των άλλων»….

Κι όπως συνέβαινε για χρόνια με την προετοιμασία της επερχόμενης «υγιεινιστικής κρίσης» (αυτή για χάρη της οποίας κατασκευάζεται η «νέα κανονικότητα»…), έτσι και για την «cyber κρίση» γίνονται «ασκήσεις». Όχι μυστικές, όχι κρυφές – το αντίθετο. Ανοικτές, προσβάσιμες απ’ τους πάντες (σαν θεατές σίγουρα…)

Η πιο «έντονη» που έχουμε υπόψη έγινε στις 8 Ιούλη (του 2020), διαδικτυακά, με όνομα Cyber Polygon, με συμμετοχή εκλεκτών φιλεύσπαχνων επιχειρηματιών και κρατικών αξιωματούχων – κατά 95% δυτικών ή συμμαχικών (όπως, για παράδειγμα, από την πετροχούντα της σαουδικής αραβίας). Μπορείτε να απολαύσετε στη συνέχεια ένα promo video (ενώ εδώ μια video gallery με τις «τοποθετήσεις»…) Θα χαρείτε, σίγουρα, ξανασυναντώντας τον νο 2 χασάπη του ιράκ, και (μετά την πολιτική του συνταξιοδότηση) μόνιμη γλάστρα σε αναγγελίες καταστροφών και σωτηριών πρώην πρωθυπουργό της βασίλισσας (μία είναι!) Tony Blair…

Οργανωτές; Το αεικίνητο «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» του θαλερού και πολυπράγμονα υπερογδοντάχρονου προφήτη Klaus Schwab (: “the great reset” ή «ένας ιός θα μας απογειώσει»…) και …. χμμμμ…. H interpol… (Μην μας πείτε ότι σας σοκάρει!)

Αν έχετε όρεξη να φρεσκάρετε την μνήμη (και την κρίση) σας δείτε ξανά το promo του event 201. Κι αν έχετε όρεξη για αναζήτηση αναλογιών, κάντε την:

Το διαδίκτυο σαν … μόλυνση!

Σάββατο 2 Γενάρη. Συνδέεται αυτή η giga απειλή των «άγνωστων» χάκερς με … τον τσαχπίνη; Μα φυσικά – κουτή απορία! Συνδέεται με τον εξής τρόπο (κατά τα λεγόμενα των ειδικών): Τώρα που αρχίζουμε να στρώνουμε / γενικεύουμε την «τηλε-εργασία»… Τώρα που δοκιμάζουμε και οπωσδήποτε θα βελτιώσουμε την «τηλε-εκπαίδευση»… Τώρα που ενισχύσαμε ικανοποιητικά την «τηλε-διασκέδαση» και τις «τηλε-σχέσεις»…. Τώρα που ξεκινάμε την «τηλε-ιατρική»… Τώρα που σπάσαμε επιτέλους τα εμπόδια για να μαζεύουμε απεριόριστα (προσωπικά…) data…. είναι Τώρα πια δυνατό να αντέξουμε ένα κρασάρισμα του διαδικτύου; Όχι βέβαια!!! Είναι μπροστά μας η γενίκευση του internet of things, του απόλυτου ελέγχου των μηχανών και μέσω αυτών του ελέγχου των χειριστών τους, όχι μόνο στις δουλειές αλλά στο σύνολο της καθημερινής ζωής τους· και εκτός απ’ την θρυλική «βιο-ασφάλεια» δεν θα φροντίσουμε και για την «κυβερνο-ασφάλεια» (επίσης την «ηλεκτρο-ασφάλεια», την «τροφο-ασφάλεια»… γενικά την ασφάλεια…), ε; Ναι ρε γαμώτο!!! Χίλια ναι!!! Σώστε μας κι απ’ αυτό το κακό ω ειδικοί!

Όπως έχει γίνει μ’ αυτό που τα αφεντικά του βιο-πληφορορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος ονόμασαν «δημόσια υγεία» (: δεκάδες εκατομμύρια «σώστε μας!!» απ’ τους υπηκόους…) έτσι ακριβώς τα ίδια αφεντικά ετοιμάζονται να πουλήσουν την «ασφάλεια του κυβερνοχώρου». Από πρώτη και επιπόλαιη ματιά, το πράγμα είναι λογικό… Όπως η «δημόσια υγεία» είναι αγαθό που αφορά τους πάντες, έτσι και η «κυβερνοασφάλεια»… Σωστά; Σωστά… Συνεπώς δεκάδες εκατομμύρια «σώστε μας!!» είναι έτοιμα να ξανακουστούν. (Οι caradinieri θα επεκταθούν σε cybercarabinieri…).

Για δυο λεπτά όμως… Περί τίνος πρόκειται; Την ώρα που από τεχνική (και τώρα πια κι απο πολιτική άποψη) κράτη και εταιρείες έχουν την άνεση να βάζουν κατά βούληση χέρι στις μηχανές ψηφιακής μεσολάβησης των πάντων, τίνος την ασφάλεια θα φροντίσουν; (Όπως μάθαμε με οικτρό τρόπο σ’ όλη τη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, η ερώτηση ποιός και πως ωφελείται; και η αναζήτηση των στέρεων και τεκμηριωμένων απαντήσεων είναι στάση αιρετική, «ψεκά» και ότι άλλο γουστάρει κάθε λακές… Και τιμωρείται με βερμπαλιστικό κατ’ αρχήν λυντσάρισμα. Το ίδιο ισχύει και την «κυβερνοασφάλεια»…)

Απάντηση υπάρχει πάντως, και είναι διαθέσιμη σ’ όποιον ενδιαφέρεται. Στις 29 του περασμένου Απρίλη ο γνωστός (φίλος κι αδελφός των ελλήνων) Πομπηίας, σαν υπ.εξ. του ψοφιοκουναβιστάν, ανακοίνωσε μεγάλη κυβερνοφασίνα! Ένα μεγάλο υγιεινομικό πρόγραμμα με τίτλο «clean network» το οποίο έχει επίσημο στόχο να πετάξει έξω από κάθε σπιθαμή αμερικανικού κυβερνοχώρου οτιδήποτε κινέζικο. Από software μέχρι πολύμπριζα, και απ’ το cloud μέχρι τα υποβρύχια καλώδια του διαδικτύου…

Με απλά λόγια: «κυβερνοασφάλεια» σημαίνει επιθετικές περιφράξεις και στον κυβερνοχώρο… Κι αυτό, φυσικά, αφορά απ’ την μια μεριά τον εντεινόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό / 4ο παγκόσμιο πόλεμο, αφορά όμως απ’ την άλλη τον ακόμα πιο εντατικό έλεγχο των υπηκόων και των επικοινωνιών τους. Με απλά λόγια: «κυβερνοασφάλεια» = (και) λογοκρισία.

Όπως υποθέτουμε υποψιάζεσθε το «μοντέλο φονικός ιός» τόσο απ’ την άποψη της διαχείρισης όσο και απ’ την άποψη των επιδιωκόμενων αποτελεσμάτων δεν ήταν …. «υγιεινό», όπως νόμισαν και εξακολουθούν να νομίζουν εκατομμύρια υπήκοοι! Και δεν είχε σχέση με την καούρα για την «δημόσια υγεία», την οποία οι big pharma μισούν (αγαπούν φανατικά το αντίθετο, τις «μεγάλες αρρώστιες»…) Είχε σχέση με την βιοπολιτική της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που επεκτείνεται (πώς αλλιώς;) στο σύνολο της καθημερινής ζωής μας.

Έτσι, σε ότι αφορά την επόμενη «τρομακτική κρίση» (την κατάρρευση του internet εν προκειμένω), η καπιταλιστική πρόνοια είναι έτοιμη να κινηθεί σε δύο ταυτόχρονα επίπεδα. Πρώτον σ’ αυτό της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, και δεύτερον σ’ αυτό της «εσωτερικής» αναπαραγωγής, με όρους «κοινωνίας» και «κοινωνικών σχέσεων», των καπιταλιστικών προδιαγραφών συσσώρευσης και πειθάρχησης για τις επόμενες δεκαετίες.

Εν τω μεταξύ στο πρώτο επίπεδο τα νέα είναι εξαιρετικά άσχημα… Αν είναι αλήθεια ότι οι τεχνικοί της μισητής Huawei κατάφεραν να δαμάσουν τα κβαντικά qbits στριμώχνοντάς τα, με άγνωστο τρόπο, σε συσκευές κινητών, αυτό σημαίνει ότι οι απόλυτα ασφαλείς και αδιάρρηκτες επικοινωνίες, οι κβαντικές, είναι εφικτές ήδη – με κινέζικη υπογραφή!! Αν αυτό συμβαίνει, ποιος θα αγοράσει “δυτική ασφάλεια” για τον κυβερνοχώρο;

Όλο εκπλήξεις έχει γίνει ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός!

Οι κρίσεις σαν υγεία του κράτους και του κεφάλαιου

Σάββατο 2 Γενάρη. Μην βιαστείτε να απογοητευτείτε ή να φοβηθείτε (ακόμα)! Οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες, αφού απήλαυσαν μια 25αριά χρόνια (νεο)φιλελεύθερης ευδαιμονίας (για άλλες κοινωνικές τάξεις πραγματικής και για άλλες εικονικής…), ας πούμε απ’ τα μέσα των ‘80s ως τα τέλη των ‘00s· κι αφού η κατανάλωση (ή οι ελπίδες κατανάλωσης) έριξαν την μέση διανοητική ηλικία των υπηκόων εκεί που θα ήθελε ο Brzezinski (: tittytainment), βρέθηκαν σ’ έναν στροβιλισμό προσανατολισμών και κριτηρίων ακριβώς στην ιστορική στιγμή που (δεν) θα έπρεπε: της επιτάχυνσης και της εκτράχυνσης της μετάβασης, της Αλλαγής Παραδείγματος. Με δυο λόγια: οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες βρίσκονται πίσω, αρκετά πίσω, απ’ τα αφεντικά τους… Υπνοβατούσαν (σε σχέση με τις πραγματικές καπιταλιστικές εξελίξεις και τις συνέπειές τους) και με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία μοιάζουν σαν να «ξύπνησαν» μετά από απανωτά χαστούκια: πρησμένες, απ’ τον ύπνο και το ξύλο.

Αλλά η συνειδητοποίηση (κι ακόμα περισσότερο: η εργατική συνειδητοποίηση) του τι και γιατί συμβαίνει έχει δείξει κι άλλες φορές στο παρελθόν ότι μπορεί να καλύψει γρήγορα το χαμένο έδαφος, τον χαμένο χρόνο· αρκεί να κατακτήσει την αφετηρία της. Δύσκολο, επίπονο – αλλά καθόλου αδύνατο.

Ό,τι και να λένε οι κάθε είδους λακέδες, ο covid ήταν (και παραμένει) η δυναμική επικαιροποίηση του H5N1 («γρίπη των πτηνών») και του Η1Ν1 («γρίπη των χοίρων»). Ό,τι και να λένε οι κάθε είδους λακέδες η ιστορία των τελευταίων 20 χρόνων είναι υπαρκτή και δείχνει (έδειχνε έγκαιρα) τις τάσεις και τους προσανατολισμούς του δυτικού καπιταλισμού.

Και τώρα, πάλι, τα αφεντικά – αδίστακτα μέσα στην έπαρση των επιτυχιών τους – λένε τι επιδιώκουν. Χρειάζεται, φυσικά, η κατάλληλη «μετάφραση» των «προειδοποιήσεων» και των «απειλών» τους. Και δεν μπορεί: μια φορά με την «τρομοκρατική κρίση»· δεύτερη φορά με την «χρηματιστηριακή κρίση»· τρίτη φορά με την «υγιεινιστική κρίση»: περισσότεροι / ες θα αρχίσουν να απομυθοποιούν … την διεστραμμένη, πειθαρχική, υποτιμητική υγεία της καπιταλιστικής συσσώρευσης….