Tag: κρίση

Ηλεκτρικά πάρτυ

Πέμπτη 10 Φλεβάρη>> Το «συντονιστικό κέντρο», το στρατηγείο αυτών των «κανόνων της αγοράς» μορφοποιήθηκε στην ε.ε. ως target model. Πρόκειται για ένα σύστημα επάλληλων και αλληλοσυμπληρούμενων «εθνικών» χρηματιστηρίων ηλεκτρισμού, πέρα απ’ τα «κεντρικά» χρηματιστήρια εμπορευμάτων / πρώτων υλών, πετρελαίου ή/και φυσικού αερίου για παράδειγμα.

Το ελλαδιστάν άργησε να προσχωρήσει στο ηλεκτρικό πάρτυ του target model. Το έκανε μόλις στο δεύτερο μισό του 2020 – πριν βρισκόταν σε εξέλιξη ένα άλλο πάρτυ, «μεταβατικό του μεταβατικού». Ο υπουργός Χατζηδάκης ήταν πολύ περήφανος για το target model. Αντιγράφουμε από ρεπορτάζ της καθεστωτικής «καθημερινής» στις 21 Σεπτέμβρη του 2020 (τότε που, ας θυμηθούμε την συγκυρία, οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής είχαν εμφανιστεί απειλητικές – ή λυτρωτικές για πολλούς – στον ορίζοντα).

… Ο υπουργός Κωστής Χατζηδάκης εμφανίζεται αποφασισμένος να βάλει τέλος στις συνεχείς αναβολές και στα υπερκέρδη των λίγων εις βάρος της βιομηχανίας και των καταναλωτών. «Θα ακολουθήσουμε τον ευρωπαϊκό δρόμο», δηλώνει, στέλνοντας μέσω της «Κ» ένα σαφές και αιχμηρό μήνυμα σε όσους επενδύουν σε συνέχιση των καθυστερήσεων. «Eχοντας προχωρήσει με τη διάσωση της ΔΕΗ και με την απλοποίηση της αδειοδότησης των ΑΠΕ, δεν γίνεται να αδιαφορούμε για το κόστος ενέργειας. Δεν θα μας συγχωρήσουν ούτε η βιομηχανία ούτε οι καταναλωτές. Οι στρεβλώσεις που έχουν δημιουργηθεί στην αγορά, και που επιχειρείται κατά καιρούς να αντιμετωπιστούν με άλλες στρεβλώσεις, δεν είναι σύγχρονο ευρωπαϊκό μοντέλο. Ολες οι χώρες της Ε.Ε. έχουν απελευθερώσει την αγορά ενέργειάς τους με το λεγόμενο Target Model, εμείς παραμένουμε τελευταίοι και καταϊδρωμένοι. Θα ακολουθήσουμε τον ευρωπαϊκό δρόμο. Η αγορά θα βρει, όπως έγινε παντού, μια καλύτερη ισορροπία. Οι ηλεκτροπαραγωγοί είτε του φυσικού αερίου είτε των ΑΠΕ μπορούν να έχουν κέρδη, όχι όμως προστατευόμενα υπερκέρδη τα οποία πλήττουν τους οικιακούς και τους βιομηχανικούς καταναλωτές», τονίζει. 

To υφιστάμενο πλαίσιο της προστατευμένης αγοράς με σειρά ρυθμιστικών μέτρων, που κρίθηκαν απαραίτητα σε αρχικά στάδια για τη βιωσιμότητα είτε μονάδων παραγωγής από φυσικό αέριο είτε μονάδων ανανεώσιμων πηγών, κατέληξε συν τω χρόνω σε ένα σύστημα παραγωγής υπερκερδών για παραγωγούς και προμηθευτές που το επιδοτεί η κατανάλωση, δηλαδή επιχειρήσεις και καταναλωτές. Ετσι φτάσαμε το υψηλό κόστος της ενέργειας που παράγεται από λιγνίτη και επιβαρύνεται από τα κόστη των CO2 να υπολείπεται σημαντικά από το κόστος που πληρώνουμε για την παραγόμενη από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στη βάση ρυθμιζόμενων εγγυημένων τιμών. Τα στοιχεία που παρουσιάζει η «Κ» είναι αποκαλυπτικά του «πάρτι» που συνεχίζει να γίνεται με τις ΑΠΕ, ακόμη και μετά το «κούρεμα» των τιμών που επιβλήθηκε με νόμο το 2013 (New Deal για τον εξορθολογισμό της αγοράς). Το πρώτο εξάμηνο του 2020 η μέση τιμή της λιγνιτικής μεγαβατώρας ήταν 82 ευρώ και της πράσινης μεγαβατώρας 134,3 ευρώ. Η τιμή αυτή είναι σχεδόν τριπλάσια των τιμών που διαμορφώθηκαν στις διαγωνιστικές διαδικασίες τα τελευταία δύο χρόνια για την εγκατάσταση νέων έργων ΑΠΕ των 45-55 ευρώ η μεγαβατώρα, οι οποίες αντανακλούν τα χαμηλά κόστη των τεχνολογιών και τον ανταγωνισμό μεταξύ των εταιρειών. 

Για να μιλάει κοτζάμ υπουργός για «υπερκέρδη των λίγων» κάτι θα ήξερε… Μόνο που αυτοί οι «λίγοι», ιδιωτικές εταιρείες παραγωγής και εμπορίου ρεύματος (κατά κύριο λόγω μέσω αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων και προσεχώς plus φυσικού αερίου…), ήταν και είναι εκείνοι που θα περνούσαν στον «ευρωπαϊκό δρόμο» – στο target model…

Τι είναι, λοιπόν, αυτό το model; Και πόσο φιλόξενο είναι σε υπερκέρδη;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ηλεκτρικές μαφίες

Πέμπτη 10 Φλεβάρη>> Θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για καλά οργανωμένο, επίσημο μαυραγοριτισμό – και πάλι λίγα θα έλεγε. Το ρεύμα είναι «ανελαστικό» εμπόρευμα. Όπως το νερό για παράδειγμα. Οι πελάτες / καταναλωτές δεν μπορούν να το υποκαταστήσουν με κάτι άλλο, συνεπώς είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν όσο. Η διαμόρφωση της τιμής (προς τα πάνω) είναι ωμός εκβιασμός∙ ακόμα κι αν το φιλεύσπλαχνο κράτος δίνει κάποια ψίχουλα επιδοτήσεων, κάτι που πρακτικά σημαίνει μεταφορά χρήματος απ’ το δημόσιο ταμείο στις τσέπες των μετόχων των εταιρειών. Το ίδιο ρεπορτάζ των united reporters που μνημονεύσαμε νωρίτερα, σε άλλο σημείο του αναφέρει:

… Η περιπέτεια αυτή αποτυπώνεται στα δελτία της αγοράς εξισορρόπησης που εκδίδει σε εβδομαδιαία βάση ο ΑΔΜΗΕ, ο οποίος τη διαχειρίζεται. Εκεί αποτυπώνεται καθαρά η αυξητική τάση των αποζημιώσεων για ανοδική ενέργεια εξισορρόπησης: από 7.689.669 ευρώ την πρώτη εβδομάδα λειτουργίας (2/11-8/11/2020), φτάνει τα 14.707.319 ευρώ την εβδομάδα μεταξύ 23 και 29 Νοεμβρίου, προτού εκτιναχθεί στα 52.655.587(!) ευρώ την εβδομάδα μεταξύ 30 Νοεμβρίου και 6 Δεκεμβρίου του 2020. Σε αυτή την τελευταία εβδομάδα και συγκεκριμένα το πρωί στις 30 Νοεμβρίου και το απόγευμα στις 2 Δεκεμβρίου, είναι που κατατίθενται σύμφωνα με το δελτίο εκκαθάρισης της αγοράς εξισορρόπησης οι προσφορές των 3.000 ευρώ ανά μεγαβατώρα, ενώ σε πολλές άλλες στιγμές, οι προσφορές κυμαίνονται μεταξύ 899 και 1.200 ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην εν λόγω εβδομάδα, το κόστος της ενέργειας εξισορρόπησης δεκαπλασιάστηκε σε σχέση με τις τιμές που επικρατούσαν πριν το target model….

Πράγμα που σημαίνει ότι το target model δουλεύει… καπιταλιστικά, καπιταλιστικότατα. Πρόκειται για ευρωπαϊκή επιτυχία, αν και για να είμαστε ακριβείς η σύνθεση των εταιρειών παραγωγής και εμπορίου διαφέρει από κράτος σε κράτος. Με συνέπεια να υπάρχουν μικρότερα ή μεγαλύτερα περιθώρια για τους πιστολέρο.

Εκείνο που η καχύποπτη ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί να αποκλείσει σαν «ελληνική ιδιαιτερότητα» είναι η δημιουργία ενεργειακού καρτέλ. Είναι «εθνικό σπορ» από καπιταλιστική άποψη σε πολλούς τομείς∙ γιατί όχι και στο ρεύμα; Εκτός απ’ την ιστορική δ.ε.η. (έχει ιδιωτικοποιηθεί, το ελληνικό κράτος είναι ακόμα ο βασικός μέτοχος) τρεις ιδιωτικές εταιρείες είναι οι βασικότεροι παραγωγοί ηλεκτρισμού: η protergia (Μυτιληναίος), ο ήρωνας (γεκ τερνα) και η elpedison (ελ.πε. / λάτσης + η ιταλική Edison). Η protergia έχει έτοιμο ένα εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος από φυσικό αέριο στη Βιωτία, ισχύος 826 MW. Η elpedison έχει μια άδεια για 830 MW, πάλι από φυσικό αέριο, στη Σαλονίκη. Η γεκ τερνα έχει μια άδεια για εργοστάσιο 660 MW στην Κομοτηνή. Υπάρχει επίσης ο Κοπελούζος (650 MW) στην Αλεξανδρούπολη (πάντα με φυσικό αέριο), ενώ υπάρχουν και κανά δυο ακόμα επιχειρηματίες που βλέπουν πολλούς παράδες στο target model.

Η «επένδυση» του Μυτιληναίου έχει κόστος 300 εκατομύρια ευρώ. Με «τίμιο» εμπόριο του είδους 100 ευρώ την MWh και πώληση όχι 826 αλλά 500 MW την ώρα, το κόστος αυτό θα έχει αποσβεστεί σε λιγότερο από ένα χρόνο!!! Πρόκειται για ελντοράντο στην χειρότερη των περιπτώσεων…

Με λίγη «εξισορρόπηση»; Το «όριο είναι ο ουρανός»!!…

Ηλεκτρικές ντομάτες

Πέμπτη 10 Φλεβάρη>> Το ότι ο καλπασμός της τιμής του ρεύματος, σε συνδυασμό με την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου, του πετρελαίου και των παραγώγων του (χάρη σε άλλους χρηματιστηριακούς τζόγους, σε άλλα future – τα είπαμε στο παρελθόν) κτυπάει παντού είναι αναμενόμενο. Εννοείται πως ο πειρασμός για έξτρα τιμολογήσεις (πάνω απ’ αυτές που προκαλούν οι πιο πάνω αυξήσεις) είναι μεγάλος.

Αίφνης προκύπτει ότι τα θερμοκήπια επηρεάζονται – άρα και ό,τι βγαίνει από εκεί. Το ταπεινό μπρόκολο έχει αναδειχθεί σε πρωταθλητή κατανάλωσης ρεύματος, και καλό είναι οι φίλοι του είδους να βγάζουν την μπρίζα που δεν μπορεί, κάπου είναι κρυμμένη. Και τα μοσχάρια επίσης κάπου έχουν μπρίζα… αν και η αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου ανεβάζει τα λιπάσματα και τις ζωοτροφές, οπότε… Οπότε η πιο φτηνή και “πράσινη” τροφή είναι να τρώμε τα νύχια μας…

Πώς θα το λέγαμε αυτό; «Κρίση τροφίμων»; Χμμμ… Ακούγεται γενικόλογο και αδιέξοδο το να μιλάμε για καπιταλισμό, αλλά έχει κανείς υπόψη του την πιθανότητα να είναι απαραίτητη ΚΑΙ μια κρίση τροφίμων σ’ αυτούς τους «μεταβατικούς» καιρούς;

Αν πρόκειται να απαντήσετε «ναι» ρίξτε πριν μια ματιά γύρω σας: μπορεί να παραμονεύουν οι διάδοχοι των caradinieroi / pfizerοι, έτοιμοι να σας στολίσουν σαν «ψέκα» και τα λοιπά.

Αυτοί ίσως είναι πυρηνοκίνητοι…

(Θα τα ξαναπούμε…)

Έχουν αρχίσει να πηδάνε απ’ το πλοίο;

Δευτέρα 7 Φλεβάρη>> Το John Hopkins University είναι παραμάγαζο της cia. Έχει παίξει τον βρώμικο ρόλο του σ’ όλες τις «ασκήσεις θανάτου» ως το 2019, και ήταν καθοριστικό στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, απ’ το 2020 και μετά.

Μας προκαλεί εντύπωση και ενδιαφέρον λοιπόν ότι δημοσίευσε μια μετα-έρευνα η οποία αποδεικνύει ότι «… ενώ τα lockdowns είχαν από ασήμαντη έως καθόλου θετική επίδραση στην δημόσια υγεία, προκάλεσαν σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές ζημιές εκεί που επιβλήθηκαν…»

Τίιιιιι; Δεν ήταν τα πραξικοπήματα, οι καθολικές απαγορεύσεις, οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις η «σωτηρία των λαών» (μέχρι να βγουν οι λαιμητόμοι των πλατφορμών γενετικής μηχανικής); Τίιιι;;; Τόσοι τίμιοι και αγνοί caradinieroi υπερασπίστηκαν ένα καθαρό έγκλημα; Κι όμως! Ένα απ’ τα μαγαζιά που προώθησαν αυτό το έγκλημα τους αδειάζει τώρα αυτούς τους εύπιστους, με μια μεγάλη «έρευνα πάνω στις έρευνες» που αποδεικνύει ότι:

…. Συγκεκριμένα, τα στοιχεία δείχνουν ότι τα lockdowns στην Ευρώπη και στις Ηπα μείωσαν την θνησιμότητα της covid-19 μόνο κατά 0,2% κατά μέσο όρο…

Για να γίνουν τα συμπεράσματα ακόμα χειρότερα: οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις (σύμφωνα με την ίδια μετα-έρευνα) μείωσαν την θνησιμότητα κατά 2,9% κατά μέσο όρο, ενώ άλλα μέτρα του είδους «μάσκες», κλείσιμο σχολείων, κλείσιμο συνόρων, κλπ δεν είχαν κανένα θετικό αποτέλεσμα. Απ’ την άλλη μεριά οι καταστροφές κάθε είδους που προκάλεσαν (απ’ την σημαντική αύξηση των αυτοκτονιών και της ενδο-οικογενειακής βίας ως τους θανάτους από καρκίνους, καρδιακά, ως τις μαζικές καταθλίψεις και την θεαματική αύξηση στη χρήση ναρκωτικών…) είναι, ίσως, ανυπολόγιστες.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ο κύριος κράτος

Δευτέρα 31 Γενάρη>> Οι έλληνες δεν μπορούν να συγκροτήσουν διοίκηση… Μόνο στο εσωτερικό αυτοκρατοριών προκόβουν… επειδή δεν ασχολούνται με την διοίκηση… Αυτό είναι ένα (παλιό) συμπέρασμα του Γιώργου Πρεβελάκη, καθηγητή γεωπολιτικής στη Σορβόνη. Αν ο κύριος Πρεβελάκης ήταν κανά αναρχοκομμουνιστικό, αντικρατικό στοιχείο, θα έλεγαν αγανακτισμένοι οι φίλοι και οπαδοί του ελληνικού κράτους / παρακράτους «τόσα καταλαβαίνει, τόσα λέει!». Αλλά ο κύριος Πρεβελάκης είναι ένας δεξιός πατριώτης, αρκετά έντιμος ωστόσο (και εκτός συνόρων) ώστε να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα όπως είναι.

Δεν είναι μυστικό. Όταν οι τρισκατάρατοι «τροϊκανοί» πλησίασαν την χρεωκοπημένη ελληνική περίπτωση, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’10, «ανακάλυψαν την αμερική»: ένα ξεγυρισμένο failed state σχεδόν σε κάθε πλευρά εκείνου που λέγεται «δημόσια διοίκηση». Όχι επειδή είναι πονόψυχοι αλλά επειδή κουβαλάνε την ιδεολογία του «λευκού ανορθωτή» δημιούργησαν ένα πλέγμα ειδικών απ’ τους καλύτερους κάθε ευρωπαϊκού κράτους, που το ονόμασαν «task force», για να οργανώσει κάποιο είδος σοβαρής διοικητικής ανασυγκρότησης του ελλαδιστάν στους κυριότερους τομείς. Επικεφαλής διορίστηκε στα μέσα του 2011 ο τότε αντιπρόεδρος της «ευρωπαϊκής τράπεζας για την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη» (EBRD) γερμανός Horst Reichenbach.

Γατάκια!!! Ούτε αυτός πέρασε καλά, ούτε η task force του (ούτε η συζυγός του…): του έλληνος ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει! Στην αναμέτρηση του πρωτοκοσμικού, ευρωπαϊκού διοικητικού ορθολογισμού με του έλληνος τον τράχηλο (δηλαδή τις πραγματικές πολιτικά προσοδικές δομές διοίκησης) το σκορ αποδείχθηκε πολλά – μηδέν σε βάρος του πρώτου! Τελικά όλοι αυτοί οι «κατοχικοί» τα μάζεψαν κι έφυγαν άρον άρον την άνοιξη του 2015, καθότι η απέχθεια που ήδη υπήρχε μόνιμα εναντίον τους μέχρι τότε βρήκε clean face στην «πρώτη φορά αριστερά». Που τους ξεφορτώθηκε οριστικά: go back mr. Reichenbach!!!

Ένας άλλος σημαντικός εντόπιος ιστορικός, ο Γιώργος Δερτιλής, κι αυτός εκ δεξιών αλλά καθόλου κομματόσκυλο, έχει ασχοληθεί συστηματικά και απομυθοποιητικά με την πραγματική ιστορία εκείνου που ονομάζεται «ελληνικό κράτος». … Η μοχθηρία ήταν ανέκαθεν μια από τις ισχυρότερες κινητήριες δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας: αυτό είναι ένα απ’ τα πολλά συμπεράσματά του (πράγμα που θυμίζει πόσο αυθεντικά έλληνες είναι διάφοροι που έχουν άλλη ιδέα για τον εαυτό τους…)

Οι προσπάθειες εξορθολογισμού του εντόπιου συστήματος διοίκησης κατάγονται … απ’ τον Καποδίστρια. Και οι παταγώδεις αποτυχίες το ίδιο. Είναι όμως λαθεμένη η προσέγγιση η οποία προκειμένου να προσπεράσει την διαπίστωση του Πρεβελάκη θεωρεί ότι το ελλαδιστάν ΜΠΟΡΕΙ να έχει αποτελεσματική δημόσια διοίκηση … αρκεί να αλλάξει η προηγούμενη ή η επόμενη κυβέρνηση… Αυτό που είναι γνωστό σαν «ορθολογικό κράτος» είναι πιθανότατα η ιστορική εξαίρεση στον πλανήτη, και μάλλον έχει σχέση είτε με πρώην αυτοκρατορίες / ιμπεριαλισμούς είτε με περιοχές που υιοθέτησαν την βασική λειτουργική λογική των αυτοκρατορικών γραφειοκρατιών. Το ελλαδιστάν δεν είναι, ούτε ήταν ποτέ, τέτοια περίπτωση: οι κοτσαμπάσηδες και οι παπάδες έκαναν κουμάντο, οι κοτσαμπάσηδες και οι παπάδες κάνουν.

Τι κάνουμε, λοιπόν, όταν προκύπτει βαρύς χιονιάς, ή φωτιά στο κοντινό δάσος, ή;;;; Πρώτο και σημαντικότερο: δεν πατάμε “enter” περιμένοντας ότι κάτι καλό θα συμβεί!! Δεύτερο και εξίσου σημαντικό, αποβάλουμε την επικίνδυνη και ανιστόρητη ιδέα ότι θα έρθει ο κύριος κράτος να μας σώσει (συνήθως με την μορφή των φαντάρων)!!! Τρίτο, θυμόμαστε πως αν υπάρχει μια (ξεχασμένη εν πολλοίς) «λαϊκή παράδοση» στα μέρη μας με κάποια αποτελεσματικότητα, αυτή αφορά την αυτενέργεια, συλλογική ακόμα καλύτερα. Λερώνουμε χέρια και πόδια, ιδρώνουμε, κοπιάζουμε… Μπορεί να μην είναι διάσημο μοντέλο η συλλογική συνεργασία κι αυτενέργεια από κάτω, μπορεί να μην λύνει τα πάντα, μπορεί να μην κινεί πυροσβεστικά αεροπλάνα και αποζημιώσεις, είναι όμως σίγουρα προτιμότερη απ’ την μόνιμη γκρίνια, μιζέρια, τις μικροαστικές φαντασιώσεις – και την «ελπίδα που έρχεται»…

Εννοείται: μακριά κι αλάργα από οποιονδήποτε εντόπιο επαγγελματία πολιτικό «σωτήρα»!

(ΥΓ 1. Τι να πει κανείς γι’ αυτούς τους «σωτήρες»; Ο ένας καλύτερος απ’ τον άλλον! Να, για παράδειγμα ο «ανερχόμενος», ο «είμαι το αύριο», δεν αφήνει την καρέκλα με τα 15 χιλιάρικα στις Βρυξέλες, μέχρι να πιάσει καρέκλα με 10 χιλιάρικα στην Αθήνα. Άξιος!

ΥΓ 2. Οι λέξεις «Αττική Οδός» ήταν η κοινοτοπία και το ανάθεμα της προηγούμενης εβδομάδας. Καθόλου άδικα. Τι περίεργο όμως; «Αττική Οδός» δεν είναι κάποια εταιρεία, αλλά κοινοπραξία εταιρειών, που έχουν πιο ιντριγκαδόρικα ονόματα: Άκτορας (με 65,7% των μετοχών), και Άβαξ (με 24,19% + 10,02% = 34,21% των μετοχών).

Τι τακτ όμως, τι σεβασμός, τι δέος για τους ντόπιους εργολάβους, ε; Ού λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω…)

O is on the air!

Δευτέρα 3 Γενάρη>> Κι έτσι ξαφνικά κι απροειδοποίητα μάθαμε ότι οι πιλότοι, σαν επαγγελματικός κλάδος, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην Ο! Ή αυτό έπρεπε να μάθουμε: χιλιάδες πτήσεις ακυρώθηκαν διεθνώς εξαιτίας ασθενειών ή καραντινών σε (άγνωστο πόσους) πιλότους… Και πάντως οι ακυρώσεις δεν οφείλονταν σε έλλειψη επιβατών… Όχι, μόνο οι πιλότοι έχουν ευαισθησία στην Ο…

Μόνον αυτοί; Γιατί όχι άλλοι; Ας πούμε οδηγοί φορτηγών, ή σιδηροδρομικοί, ή ακόμα και καπετάνιοι τάνκερς ή κοντεϊνεράδικων; Φαίνεται πως αυτή η γοργοπόδαρη μετάλλαξη, η Ο, προσφέρεται για την δημιουργία μιας «κρίσης στην εφοδιαστική αλυσίδα» και, γιατί όχι; μιας «κρίσης τροφίμων».

Οι «ειδικοί» μιλούν με γρίφους.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

«Ισλαμικός» καπιταλισμός: κατάρρευση ή απογείωση;

Τετάρτη 22 Δεκέμβρη>> …Τι κάνει, λοιπόν, αυτός ο τρισάθλιος «σουλτάνος» και κατά τους έλληνες βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού; Κάνει αυτό ακριβώς που θα έκανε το ντόπιο κόμμα της δραχμής αν ο πολιτικός του εκπρόσωπος, ο τενεκεδένιος, δεν βρισκόταν μπροστά στον τόμο με τις «επείγουσες οδηγίες εξόδου απ’ την ευρωζώνη» που είχαν ετοιμάσει οι γραφειοκράτες των Βρυξελών, το καλοκαίρι του 2015: υποτιμάει το εθνικό τουρκικό νόμισμα έτσι ώστε να κάνει την εργασία και τα πάγια (π.χ. ακίνητα) φτηνά μέσα στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό!!!..

Αυτά γράφαμε μεταξύ άλλων πριν 3 βδομάδα (1 Δεκέμβρη) υπό τον τίτλο «Η τουρκία υπό κατάρρευση». Να τώρα μερικά στοιχεία από μια πηγή υπεράνω υποψίας για «φιλοτουρκισμό» ή μειωμένο πατριωτισμό: την ναυτεμπορική στις 15 Δεκέμβρη (Η «μαγική εικόνα» των Erdoganomics):

… Η τουρκική κυβέρνηση αναμένεται να παρουσιάσει σύντομα στο Κοινοβούλιο συμπληρωματικό προϋπολογισμό για το επόμενο έτος, όπως ανέφεραν δύο αξιωματούχοι, καθότι η ελεύθερη πτώση της λίρας, που έχει απολέσει φέτος 50% της αξίας της έναντι του δολαρίου, έχει «γονατίσει» τον υφιστάμενο προϋπολογισμό με έξτρα δαπάνες. Παρ’ όλα αυτά, το έλλειμα του προϋπολογισμού έχει μειωθεί στο 1,5% του ΑΕΠ στη διάρκεια του 2021 και προβλέπεται να διαμορφωθεί στο 3,5% φέτος και το επόμενο έτος.

Την ίδια στιγμή, τα τελευταία στατιστικά στοιχεία στην Τουρκία έδειξαν ότι οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 33,44% τον Νοέμβριο φθάνοντας στα 21,5 δις δολάρια συγκριτικά με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Στο ενδεκάμηνο του 2021, οι συνολικές εξαγωγές της Τουρκίας εκτινάχτηκαν στα 203,1 δις δολάρια, αυξανόμενες 33,82% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Επίσης, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της χώρας εκτιμάται ότι παρουσίασε πλεόνασμα ρεκόρ τον Οκτώβριο, ύψους 2,4 δις δολαρίων, έχοντας άνοδο για τρίτο διαδοχικό μήνα, σύμφωνα με αναλυτές του Reuters.

… Ο Ερντογάν ακολουθεί ένα παράδοξο μοντέλο υποτίμησης του νομίσματος για να δώσει ώθηση στις εξαγωγές… προκειμένου να επιτύχει τον στόχο του που είναι ανάπτυξη βασιζόμενη σε επενδύσεις, απασχόληση και παραγωγή, όπως έχει δηλώσει κατά καιρούς, με φιλοδοξία να καταστήσει την Τουρκία το πιο σημαντικό μεταποιητικό κέντρο μεταξύ Κίνας και Ευρώπης. Το τουρκικό ΑΕΠ αυξήθηκε με ρυθμό 7,4% το τρίτο τρίμηνο του 2021, που είναι ο υψηλότερος μεταξύ των χωρών μελών του G20…

Έτσι έχουν τα πράγματα, και ούτε οι ισλαμοδημοκράτες είναι τρελοί, ούτε το επιχείρημα περί «ισλαμικής λογικής» για τα χαμηλά επιτόκια των τουρκικών τραπεζών είναι κάτι παραπάνω από προπέτασμα καπνού απ’ την μεριά τους για εσωτερική χρήση. Η τωρινή κυβέρνηση στην Άγκυρα ακολουθεί συνειδητά μια τυπικά καπιταλιστική τακτική υποτίμησης του νομίσματος (άρα σχετικής υποτίμησης της εργασίας και των ακινήτων με βάση τους διεθνείς όρους) έτσι ώστε να εκτοξεύσει με εξαγωγικό προσανατολισμό την αγροτοκτηνοτροφική και την βιομηχανική παραγωγή της, «τραβώντας και ξένες επενδύσεις». Κάποιος ίσως σκεφτεί ότι πρόκειται για εξαγωγές εμπορευμάτων «έντασης εργασίας», χαμηλής ποιότητας, που δεν θα μπορούσαν να σταθούν στη διεθνή αγορά αν δεν ήταν εξαιρετικά φτηνά… Λάθος! Ο τουρκικός καπιταλισμός εξάγει (μεταξύ άλλων) στρατιωτικά drones και ελικόπτερα (άρα είδη υψηλής τεχνολογίας), τα οποία όμως πουλάει σε κράτη / καπιταλισμούς της «περιφέρειας»: στην αφρική ή/και στην ασία. Θέλουν λοιπόν οι ισλαμοδημοκράτες να είναι και αυτά φτηνά. Εν τέλει, ας το επαναλάβουμε, επιδιώκουν αυτό: στο βαθμό που ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί θέλουν να «μικρύνουν» την εδαφική και την πολιτική απόσταση μεταφοράς εμπορευμάτων, μηχανημάτων και εξαρτημάτων που κατασκευάζονται στην ανατολική ασία, να επιλέξουν σαν «κοντινό» προμηθευτή τον τουρκικό καπιταλισμό…

Αλλά αυτή η τυπικά καπιταλιστική τακτική υποτίμησης του νομίσματος έχει συνέπειες, κυρίως σε ότι αφορά την εσωτερική κατανάλωση και την καθημερινή ζωή της τουρκικής εργατικής τάξης, και των μικροαστών, αλλά και τμημάτων των μεσοαστών. (Επιτρέπει επίσης το διεθνές χρηματιστηριακό τζογάρισμα εναντίον της τουρκικής λίρας, πράγμα που αποδεικνύεται απ’ τις απότομες αυξομειώσεις της συναλλαγματικής ισοτιμίας της, ακόμα και μέσα στην ίδια μέρα…)

Ο υψηλός πληθωρισμός (21,3%) είναι η αναπόφευκτη συνέπεια αυτής της τακτικής∙ το ξέρουν οι πάντες, άσχετα από θρησκεία! Το ξέρει και ο Ερντογάν, που υποσχέθηκε προχτές πως «όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή θα τον πάει στο 4%», όπως έκανε και στην πρώτη φάση της πρωθυπουργίας του, πριν κάμποσα χρόνια… Δεν είπε πότε θα γίνει αυτό (μέσω αύξησης των επιτοκίων…) Εν τω μεταξύ ανακοίνωσε τον διπλασιασμό του βασικού μισθού, (που ακόμα κι έτσι παραμένει συγκριτικά ιδιαίτερα χαμηλός)…

Την «κατάρρευση της τουρκίας» την βλέπουν μόνο οι ανοιχτομάτηδες του ελληνικού εθνικισμού / ιμπεριαλισμού. Είναι οι τελευταίοι που ενδιαφέρονται για την κατάσταση της εργατικής τάξης εκεί∙ θα τους ήταν υπεραρκετό αν ανέτρεπε τον «σουλτάνο».

(φωτογραφίες πάνω: Μπορεί η πατριωτική, εθνικιστική δημαγωγία να ενημερώνει για το αν έβηξε ο “σουλτάνος” (με τον ίδιο επαγγελματισμό που προπαγανδίζει πόσους σκοτώνει ο ιός…) αλλά για τέτοιες “κακές” ειδήσεις κουβέντα. Επικεφαλής 16 αφρικανικών κρατών και πάνω από 100 υπουργοί και εκπρόσωποι της αφρικανικής ένωσης και της οικονομικής κοινότητας των κρατών της δυτικής αφρικής συμμετείχαν πρόσφατα σε 3ήμερη σύνοδο στην Άγκυρα, με θέμα τις οικονομικές σχέσεις τους με τον τουρκικό καπιταλισμό. Εισαγωγές / εξαγωγές… τα γνωστά. Τον περασμένο Οκτώβρη είχε γίνει άλλη μια τέτοια σύνοδος, με επιχειρηματίες και δεκάδες υπουργούς από αφρικανικά κράτη, ενώ τον ίδιο μήνα ο “ετοιμόρροπος” Ερντογάν πήγε στη νιγηρία, στην αγκόλα και στο τόγκο.

Οι ισλαμοδημοκράτες της Άγκυρας, δίπλα στη Μόσχα και στο Πεκίνο, βρίσκουν “χρυσό” στα αφρικανικά κράτη καθώς αυτά απομακρύνονται με ταχύτητα απ’ τους λευκούς αποικιοκράτες της δύσης. Σε κάθε περίπτωση αυτά δεν είναι συμπτώματα κατάρρευσης…)

Ο υπαρκτός καπιταλισμός

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Ποιος να το θυμάται άραγε; Πριν πάνω από ένα χρόνο, στις 21 Νοέμβρη του 2020, κάτω απ’ τον τίτλο Προμελέτη 1 γράφαμε ανάμεσα στα άλλα κι αυτό:

… Αν, λοιπόν, κάποιος προσπαθήσει να κρατήσει και την βεβαιότητα της υψηλής φονικότητας / επικινδυνότητας του covid, και το αίτημα «περισσότερων μ.ε.θ.» είναι πολύ πιθανό (για εμάς βέβαιο!) ότι χάνει κάτι απ’ τα βασικά (και μαζί του ΟΛΑ τα βασικά αυτής της καπιταλιστικής εκστρατείας θανάτου / σωτηρίας): το ότι, δηλαδή, η υψηλή φονικότητα του covid είναι μια προσχεδιασμένη δημαγωγική τρομο-εκστρατεία που έχει δοκιμαστεί ήδη άλλες δυο φορές τα τελευταία 15 χρόνια με ιούς γρίπης, με στόχο να αναδιαρθρώσει τόσο ριζικά τα συστήματα υγείας ώστε, ενδεχομένως, να απομείνουν απ’ αυτά … μόνον οι «εντατικές»! Δεν θα επανέλθουμε αναλυτικά μιας και αυτό το έχουμε τονίσει ήδη, αλλά μια υπενθύμιση είναι απαραίτητη: κανείς δεν δίνει σημασία στο γεγονός ότι σε πολλά κράτη τα δημόσια συστήματα υγείας ουσιαστικά ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ «εξαιτίας» του φονιά covid· ούτε κανείς ασχολείται με το ποιάς φανερής καπιταλιστικής τάσης είναι τμήμα, οργανικό μέρος, αυτή η φονική ΕΚΚΕΝΩΣΗ!

ΑΝ ο covid ΔΕΝ είναι ο φονιάς που μας λένε· ΑΝ η τρέχουσα κλινική ιατρική ΔΕΝ μπορεί να προσφέρει σε ηλικιωμένους ασθενείς με ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας τίποτα άλλο πέρα από έναν θάνατο στην εντατική καθυστερημένο για μερικές ημέρες (αλλά καταλογογραφημένο επιτήδεια σ’ ένα κιτάπι θανάτου χρήσιμο για διάφορους σκοπούς)· κι ΑΝ, τελικά, ΔΕΝ ήταν καθόλου αναγκαίο, υπό νορμάλ και λογικές συνθήκες αντιμετώπισής του covid, να φτάνουν τόσοι στις πόρτες των νοσοκομείων… με δυο λόγια ΑΝ δεν είχε χρησιμοποιηθεί η τρομοκρατία σαν μέθοδος τεχνητής αύξησης της ζήτησης (ιδού, λοιπόν, η πολιτική οικονομία!) τότε είναι πιθανό ότι ακόμα και «λειψά», «ελλειμματικά», «προβληματικά» από πάρα πολλές και καθημερινές πλευρές δημόσια συστήματα υγείας σαν το ελληνικό θα τα έβγαζαν πέρα. Εν τω μεταξύ η απαίτηση του να γίνει, επιτέλους, όντως δημόσιο και έντιμο αυτό το σύστημα θα παρέμενε πάντα εύλογη, έγκυρη (και συγκρουσιακή…)

Συνεπώς (λέμε) ο ιστορικός διαλεκτικός υλιστής οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του μια τρομακτική έκρηξη ενός ηφαιστείου που απλώνει ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης πάνω από μεγάλο μέρος του πλανήτη (οπότε τα «λειψά», «ελλειματικά», «προβληματικά» συστήματα υγείας αποδεικνύονται πρώτα πρώτα ανεπαρκή για τις περιστάσεις) ή μια τρομακτική προμελετημένη εκστρατεία τεχνο-πολιτικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που απλώνεται πολύ μακρύτερα απ’ τα δημόσια συστήματα υγείας, σε άλλες περιοχές της κοινωνικής ζωής (και της κρατικής εξουσίας), πρακτικά σε όλες… Οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του την αντιμετώπιση μιας αυθεντικής φυσικής καταστροφής (και τις ανεπάρκειες σ’ αυτήν την αντιμετώπιση) ή αν έχει μπροστά του την «φυσικοποίηση» της καπιταλιστικής «δημιουργικής καταστροφής», με πολιορκητικό κριό την ήδη τερατώδη βιομηχανία της υγείας… και σημαία έναν κορονοϊό…

Υποθέτουμε πως όποιος θέλει να καταλάβει την σοβαρή διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο την καταλαβαίνει· ακόμα κι αν οι διατυπώσεις μας είναι συνοπτικές… Αν δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι είναι τι τότε, λυπούμαστε, ακόμα και παρά την θέλησή του, συμμετέχει σ’ αυτήν την «φυσικοποίηση»!

Η εκκένωση των δημόσιων συστημάτων υγείας (και, ως ένα βαθμό, και των ιδιωτικών / ιδιωτικοποιημένων με την μορφή που απέκτησαν σαν απομιμήσεις των δημόσιων) και η μετατροπή τους σ’ αυτή τη φάση σε «συστήματα μιας αρρώστιας» (σε μεγάλο βαθμό σε «συστήματα του μύθου μιας αρρώστιας) ήταν τόσο εκρηκτική, τόσο βίαιη, τόσο ορατή και, ταυτόχρονα, τόσο «πολυχειροκροτημένη» στα τέλη του 2020, ώστε το να μιλήσουμε για το τέλος της κλινικής (με την έννοια του γενικού, μαζικού νοσοκομείου που υπήρξε δημιούργημα των αντιλήψεων περί δημόσιας υγείας της επαναστατικής αστικής τάξης στον 19ο αιώνα και έφτασε στον 20ο στην φορντική / ταιηλορική ολοκλήρωσή του) έγινε ένα ακόμα (αιρετικό) εργατικό καθήκον μας. Οπωσδήποτε η εκκένωση δεν ήταν ελληνικό φαινόμενο∙ ήταν κοινή εξέλιξη σε αρκετά κράτη του δυτικού καπιταλισμού (οπωσδήποτε του ευρωπαϊκού).

Θα έπρεπε να έχει διαβάσει κάθε ενδιαφερόμενος τα manual για την «ιατρική του 21ου αιώνα» που κυκλοφορούν εδώ και πολλά χρόνια είτε από «επώνυμους ειδικούς / μελλοντολόγους», είτε από τις εταιρείες της βιομηχανίας της υγείας 4.0, είτε από φιλόδοξα και ευαγή ιδρύματα του είδους “παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ”…  συνήθως με τις υπογραφές όλων αυτών μαζί… Όμως ακόμα κι αν δεν το είχε κάνει έγκαιρα (… είμαστε «κολληματίες» που παρακολουθούμε και τέτοια ζητήματα εδώ και καμμιά 30 χρόνια, έτσι δεν είναι;) θα ήταν τουλάχιστον αρκετό να κοιτάει ο καθένας τις πραγματικές αλλαγές χωρίς τις τσίμπλες της τρομοεκστρατείας στα μάτια του. Έτσι ώστε να βλέπει.

Χρειαζόταν και κάτι ακόμα: μια καλή ιστορική / διαλεκτική συνείδηση, και καθόλου ο χρήσιμος επαρχιωτισμός της εθνικής ιδεολογίας. Το ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας (ε.σ.υ.) έχει την δική του μικρή (σε σχέση με άλλα αντίστοιχα ευρωπαϊκά) ιστορία∙ έχει τις δικές του ιδιαίτερες αδυναμίες απ’ την αρχή και παραμορφώσεις στη συνέχεια∙ μισο-αναπτύχθηκε και «κλαδεύτηκε» μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές και ιδεολογικές αντιλήψεις και θεσμίσεις∙ απαλλοτριώθηκε απ’ τις big pharma και την ιδιωτική ιατρική με απόλυτα «ελληνικό τρόπο»∙ συνεπώς είναι μεν ένα (καθυστερημένο χρονικά) τμήμα / δείγμα του δυτικού κράτους πρόνοιας, αλλά είναι υποχρεωμένο να κουβαλάει τα μεγάλα του κουσούρια ΜΑΖΙ με τις γενικές καπιταλιστικές τάσεις της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να ξεχωρίσει κανείς τα μεν (τα «εθνικά ελαττώματα») απ’ τις δε (τις γενικές καπιταλιστικές τάσεις) και να διακρίνει τις δεύτερες πίσω και μέσα απ’ τα πρώτα. Ειδικά σε ιστορικές περιόδους σαν αυτή που έχει πέσει τώρα στα κεφάλια μας.

Ενώ, λοιπόν, την εκκένωση (την αναγγελία του τέλους της κλινικής λέμε) μπορούσε ο καθένας να την ακουμπήσει, να την αγγίξει, και στο ελλαδιστάν, ΜΟΝΟ αν έφευγε-απ’-το-χωριό, αν ασχολούνταν με το τι-γίνεται-αλλού (στην ιταλία, στη γερμανία, στη γαλλία, στην αγγλία…) θα μπορούσε να εντοπίσει τα γενικά χαρακτηριστικά της τάσης, άρα και την στρατηγική σημασία της (μέσα στην ευρύτερη καπιταλιστική αναδιάρθρωση). Διαφορετικά, στην καλύτερη περίπτωση, θα νόμιζε πως έχει να κάνει απλά με μερικά απ’ τα χρόνια κουσούρια του ελληνικού ε.σ.υ., οπότε θα ξανάπαιζε την χιλιοπαιγμένη διαχρονικά «μουσική»: … λεφτά για την υγεία κι όχι την αστυνομία…

Σωστό μεν αλλά εκτός ιστορικών εξελίξεων.

H οργανωμένη, γενική νοσηρότητα

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Δεν μπορούν να «αναπτυχθούν» κερδοφόρες επιχειρήσεις αν δεν υπάρχουν σε μεγάλη έκταση «ανάγκες» για τα εμπορεύματα αυτών των επιχειρήσεων. Και τα αφεντικά έμαθαν (όχι τώρα, εδώ και δεκαετίες) ότι τις κοινωνικές «ανάγκες» πρέπει να τις κατασκευάζουν αντί να περιμένουν μήπως προκύψουν μόνες τους. Απέκτησαν και το know how της μαζικής κατασκευής «αναγκών».

Για να «αναπτυχθεί» η βιομηχανία της υγείας τις ερχόμενες δεκαετίες δεν θέλει υγιείς πληθυσμούς!!! Θέλει το αντίθετο: διαρκή, μαζική νοσηρότητα – δεν είναι λογικό από καπιταλιστική άποψη; Οι φλογερές και δήθεν φιλάνθρωπες αναγγελίες, εδώ και χρόνια, απ’ τα στόματα αφεντικών, περί επερχόμενων μεταδοτικών ασθενειών / πανδημιών πλανητικής κλίμακας δεν ήταν (και δεν θα μπορούσαν να είναι) «προφητείες» άδολων οιωνοσκόπων! Ήταν επίμονες αναγγελίες του τι ακριβώς χρειαζόταν και χρειάζεται το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα για να «αναπτύξει» τόσο την κερδοφορία όσο και τον διαρκή έλεγχό του επί των κοινωνιών! Όπως ακριβώς οι βιομηχανίες όπλων δεν «αναπτύσσονται» μέσα από τα give peace a chance, έτσι και η καλή υγεία των υποτελών είναι ζημιά για τους έμπορους «υγείας». Πρακτικά και καθαρά πρέπει να μεθοδεύουν και να οργανώνουν τη νοσηρότητα των πληθυσμών (κρατώντας τους ωστόσο «λειτουργικούς» τόσο όσο θα χρειάζεται η παραγωγή και η digital κατανάλωση).

Όπως ακριβώς το διείδε ο νεαρός Marx: η αρρώστια είναι η κανονική κατάσταση… η ελευθερία είναι αρρώστια… Και η αιώνια αρρώστια (ή η αιώνια, υποχόνδρια ανησυχία για την υγεία / αρρώστια) κάνει τον αιώνιο γιατρό κύριο, ρυθμιστή, μεσολαβητή των σωμάτων και των σκέψεων.

Δύο χρόνια υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας δεν είναι ένας αιώνας. Είναι όμως μια καλή αρχή για έναν αιώνα.

Να (φωτο επάνω) μια ενδεικτική ανταπόκριση απ’ το βέλγιο (ευχαριστούμε τον Μ. για την αποστολή): Συναγερμός από τους ογκολόγους: Μετά την πανδημία μια επιδημία καρκίνων προ των πυλών!

Θα σχολίαζε ειρωνικά κάποιος: μετά τους λοιμωξιολόγους κι ανάμεσα στους ελεεινολόγους ιδού και οι ογκολόγοι! Αλλά είναι πιο σοβαρά τα πράγματα. Απόσπασμα απ’ το δημοσίευμα της καθεστωτικής le soir:

… Το πρόβλημα είναι οργανωτικό και ηθικό. Η καθυστέρηση της φροντίδας είναι ωρολογιακή βόμβα, ειδικά για τους καρκινοπαθείς.

Μετά την πανδημία μας περιμένει επιδημία καρκίνου! Ο Vincent Donckier, επικεφαλής του χειρουργικού τμήματος του Ινστιτούτου Bordet, του κέντρου καρκίνου του ULB, δίνει το ίδιο σήμα κινδύνου με αυτό που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο ο διευθυντής του Π.Ο.Υ. Ευρώπης: «Πρέπει να περιμένουμε υπερβολική θνησιμότητα από καρκίνο τους μήνες ή τα επόμενα χρόνια».

Στο Βέλγιο περίπου 5.000 καρκίνοι δεν έχουν διαγνωστεί από την αρχή της κρίσης, εκτιμά το Ταμείο για τον Καρκίνο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτό, είτε πρόκειται για αναβολή ραντεβού λόγω υπερφόρτωσης του νοσοκομείου, είτε λόγω ντόμινο από αυτές τις αναβολές περίθαλψης στα ημερολόγια των διαφόρων τμημάτων, είτε φόβου να πάμε στο νοσοκομείο. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι όσο νωρίτερα γίνεται ο προληπτικός έλεγχος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες ανάρρωσης ή επιβίωσης. Αυτά έχουν επίσης επηρεαστεί έντονα από την αναβολή των θεραπειών, ενώ ο καρκίνος απαιτεί ολοκληρωμένη φροντίδα…

Μπορεί κάποιος να διαβάσει στο πιο πάνω απόσπασμα ένα απ’ τα πρακτικά αποτελέσματα της εκκένωσης του (δημόσιου) συστήματος φροντίδας υγείας∙ του βελγίου, όχι του ελλαδιστάν… Δεν είναι πάντως οι καρκίνοι που δεν διαγνώστηκαν και οι αντικαρκινικές θεραπείες που δεν έγιναν εδώ και σχεδόν 2 χρόνια η μόνη συνέπεια της εκκένωσης∙ υπάρχουν πολλές ακόμα σοβαρές και χρόνιες αρρώστιες.

Μπορεί κανείς να θεωρήσει αυτήν την συνέπεια της εκκένωσης σαν ένα «ατύχημα», σαν «αβλεψία» των σχεδιαστών και των εκτελεστών της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Ναι, αν θεωρεί το πολιτικό σύστημα των Βρυξελών και την βελγική κυβέρνηση ένα μάτσο ηλίθιους, δολοφόνους εξ αμελείας, που δεν καταλαβαίνουν, ακόμα κι αν αυτό-που-δεν-καταλαβαίνουν κρατάει σχεδόν 2 χρόνια… Αν κάτι τέτοιο δεν ισχύει (και δεν βρίσκουμε λόγο για να είναι πανηλίθιοι οι άρχοντες του βελγίου) τότε οι 5.000 αδιάγνωστοι καρκίνοι είναι μέρος της επιδιωκόμενης «νέας κανονικότητας» στη δημόσια υγεία. Μέρος της οργανωμένης γενικής νοσηρότητας των πληθυσμών.

Χρειάζεται μήπως να θυμίσουμε ότι «η διαχείριση των καρκίνων» είναι το πεδίο όπου θα λάμψει η γενετική μηχανική τύπου mRNA ή/και τροποποίησης του DNA; Ή μήπως χρειάζεται να υποδείξουμε το γεγονός ότι αν υπάρχει ένα «απόθεμα αδιάγνωστων καρκίνων» τότε μπορούν να κρυφτούν μια χαρά κάτω απ’ τον μανδύα του οι καρκίνοι που θα προκληθούν απ’ το χακάρισμα του ανοσοποιητικού συστήματος; Είναι πολλαπλά ωφέλιμοι οι επιπλέον καρκίνοι! Όπως τα επιπλέον αυτοάνοσα νοσήματα (αναμένεται ότι θα εκτοξευτούν!) ή η μαζική ψυχολογική κατάρρευση (ήδη γεγονός): μονά κερδίζουμε – ζυγά χάνετε θα έλεγε γελώντας σαρδόνια ο κάθε Bourla…

Σε κάθε περίπτωση μιλώντας για τους καρκινοπαθείς δεν πρόκειται για «5.000 χαμένους πελάτες» της βιομηχανίας της υγείας 4.0 στο βέλγιο! Πρόκειται, αντίθετα, για μια καλή παρτίδα κατασκευασμένων «πελατών» των γενετικών θεραπειών και της ανάλογης βιομηχανίας, μαζί φυσικά με όλους εκείνους που δημιουργούν ήδη οι διαδοχικές «δόσεις» των πλατφορμιασμών.

Το μέλλον σαν οργανωμένη νοσηρότητα είναι εδώ. Και θα εδραιωθεί αν δεν το εμποδίσουμε. 

«Η τουρκία υπό κατάρρευση»

Τετάρτη 1 Δεκέμβρη>> Από ένα καθεστώς (το ελληνικό) που όχι μόνο έδωσε (διακομματικά…) «πολιτικό άσυλο» σε 8 χουντο-καραβανοκαθάρματα που προσπάθησαν να δολοφονήσουν τον Ερντογάν τον Ιούλη του 2016 αλλά, επιπλέον, τους ανακήρυξε σε «ήρωες» ας μην περιμένει κανένας ούτε ένα χιλιοστό αλήθειας για το τι συμβαίνει (και το τι δεν συμβαίνει) στον αιώνιο εχθρό.

Η ελληνική ελπίδα είναι ότι ο τουρκικός καπιταλισμός θα χρεωκοπήσει∙ ο Ερντογάν (δηλαδή οι ισλαμοδημοκράτες) θα «πέσει»∙ και ότι θα ακολουθήσει ένα εμφυλιοπολεμικό χάος που θα αποφέρει στο ελλαδιστάν αν όχι εδαφικές προσαρτήσεις σίγουρα εδαφικές «επιρροές»…. «Δεν βλέπετε;» λένε οι εθνικοί δημαγωγοί… «Η τουρκική λίρα καταρρέει, ο πληθωρισμός φουντώνει, άρα…» Από το 1995, με διάφορες παραλλαγές, με διέσεις και υφέσεις, η ίδια “πρόβλεψη”…

Τι κάνει, λοιπόν, αυτός ο τρισάθλιος «σουλτάνος» και κατά τους έλληνες βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού; Κάνει αυτό ακριβώς που θα έκανε το ντόπιο κόμμα της δραχμής αν ο πολιτικός του εκπρόσωπος, ο τενεκεδένιος, δεν βρισκόταν μπροστά στον τόμο με τις «επείγουσες οδηγίες εξόδου απ’ την ευρωζώνη» που είχαν ετοιμάσει οι γραφειοκράτες των Βρυξελών, το καλοκαίρι του 2015: υποτιμάει το εθνικό τουρκικό νόμισμα έτσι ώστε να κάνει την εργασία και τα πάγια (π.χ. ακίνητα) φτηνά μέσα στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό!!!

Οι υποτιμήσεις των νομισμάτων έχουν πλεονεκτήματα (για τ’ αφεντικά) και συνέπειες (για τμήματα των πληθυσμών). Κάνοντας (σχετικά) φτηνότερη την εργασία στην τουρκική επικράτεια οι ισλαμοδημοκράτες αφενός διευκολύνουν τις εξαγωγές τους, και αφετέρου κάνουν τον τουρκικό καπιταλισμό «φιλικό» σε άμεσες «ξένες» επενδύσεις. Ο λόγος, για παράδειγμα, που διάφορες ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες φτιάχνουν εργοστάσια στην τουρκία είναι ότι εκεί υπάρχει καλά ειδικευμένη (αλλά και φτηνή) εργασία. Απ’ την άλλη μεριά γίνονται ακριβότερες οι εισαγωγές. Ανεβαίνουν οι τιμές των εισαγόμενων εμπορευμάτων, πράγμα που με την σειρά του μπορεί να προκαλέσει πληθωρισμό (και ακόμα μεγαλύτερη υποτίμηση της εργασίας…)

Εδώ αρχίζουν οι καθόλου λεπτομέρειες αυτής της διαδικασίας υποτίμησης του εθνικού νομίσματος, που εξηγούν το γιατί αυτό είναι ευκολότερο να γίνει σ’ έναν καπιταλισμό σαν τον τουρκικό και πολύ πιο επικίνδυνο αν γινόταν σ’ έναν καπιταλισμό σαν τον ελληνικό. Ο τουρκικός καπιταλισμός δεν είναι (κυρίως) υπηρεσιών∙ έχει ισχυρή βάση τόσο στον πρωτογενή όσο και στον δευτερογενή τομέα. Αυτό σημαίνει ότι εισάγει πολύ λιγότερα (απ’ όσα θα ήταν αναγκασμένος να εισάγει ο ελληνικός), και κυρίως όχι τα βασικά: τρόφιμα. Κατ’ αρχήν, λοιπόν, η αύξηση στις τιμές των εισαγωγών κτυπάει την πολυπληθή «μεσαία τάξη» της τουρκίας (που μεγεθύνθηκε ιδιαίτερα στη διάρκεια της 20ετίας των ισλαμοδημοκρατών στην εξουσία), εφόσον η δική της κατανάλωση έχει μεγαλύτερη αναλογία εισαγόμενων ειδών∙ επίσης είναι εκείνη που ταξιδεύει εκτός συνόρων πολύ περισσότερο, συνεπώς καταλαβαίνει πιο άμεσα την υποτίμηση της λίρας σε σχέση, ας πούμε, με το ευρώ.

Όμως ακόμα και με την τουρκική καπιταλιστική «σύνθεση» (μεγάλος πρωτογενής και δευτερογενής τομέας) θιγόμενα είναι και τμήματα της εργατικής τάξης. Θα υποθέσει κάποιος ότι αυτό είναι άμεση συνέπεια της (σχετικής, με διεθνείς όρους) «φτήνειας» των εργατών / εργατριών στην τουρκία. Πρακτικά σχετίζεται με την αγοραστική δύναμη αυτών των σε-υποτιμημένο-διεθνώς-νόμισμα μισθών σε σχέση με τις τιμές των ειδών βασικής ανάγκης: τρόφιμα, ρούχα, ενοίκια, κλπ, που δεν είναι εισαγόμενα. Ο πιο εύκολος τρόπος να συμβεί αυτό είναι αν οι έμποροι προσπαθήσουν να επωφεληθούν απ’ την υποτίμηση ανεβάζοντας δυσανάλογα τις τιμές ακόμα και βασικών ειδών, προφασιζόμενοι «αύξηση των εξόδων τους λόγω κόστους», κλπ.

Το αμέσως επόμενο (ή ίσως και αρχικό) ζήτημα είναι το μέγεθος της υποτίμησης του όποιου «εθνικού» νομίσματος. Στο ίδιο διάστημα που η τουρκική λίρα έχει υποτιμηθεί κατά 45% έναντι του δολαρίου η λιβανέζικη λίρα έχει υποτιμηθεί κατά 90%. Αλλά ο λιβανέζικος καπιταλισμός (βασικά καπιταλισμός του τριτογενούς) δεν έχει σχέση με τον τουρκικό∙ κατά συνέπεια η υποτίμηση της λιβανέζικης λίρας δείχνει εκτός ελέγχου. Αντίθετα, τουλάχιστον ως τώρα, η υποτίμηση της τουρκικής είναι σκόπιμη και, σε περίπτωση ανάγκης, αναστρέψιμη (μέσω της επιτοκιακής πολιτικής της κεντρικής τράπεζας).

Κάτι τελευταίο. Γιατί ακολουθεί αυτήν την «γραμμή» το γκουβέρνο στην Άγκυρα; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Τα τουρκικά αφεντικά θέλουν να αξιοποιήσουν τώρα την γεωγραφική θέση της επικράτειάς τους, και ειδικά την εγγύτητά της με την ευρώπη. Αν τα ευρωπαϊκά αφεντικά που έχουν στήσει εργοστάσια στην ανατολική ασία θέλουν να «μικρύνουν» την αλυσίδα των logistics τους για οποιονδήποτε λόγο (γεωπολιτικό ας πούμε…), να μικρύνουν δηλαδή και να διασφαλίσουν τις διαδρομές ανάμεσα στη βιομηχανική παραγωγή (εκτός ευρώπης) και στην κατανάλωση (εντός ευρώπης), τότε η «φτηνή αλλά και ειδικευμένη εργατική δύναμη στην τουρκία είναι μια καλή λύση»….

Κι αυτό απαιτεί φτηνή λίρα… Να γιατί τα ισπανικά ή τα γερμανικά αφεντικά “χαλάνε” την διάθεση του ελληνικού ιμπεριαλισμού!