Σάββατο 3 Φλεβάρη. Δεν ξέρουμε τι είναι και τι δεν είναι φανερό για άλλους, εμείς ωστόσο καταλαβαίνουμε τα εξής:
Α) Ότι το 1949 υπήρχαν (σλαβο) μακεδόνες κατά το κκε (πράγμα που όντως συνέβαινε!), και μέσα στην ελληνική επικράτεια.
Β) Η αλλαγή της προηγούμενης θέσης του κκε (για “πλήρη ισοτιμία των μειονοτήτων εντός ελλάδας”) και η στροφή του σε υποστήριξη ή, έστω, αναφορά στην πλήρη εθνική αποκατάσταση του μακεδονικού λαού (την δημιουργία, δηλαδή, μακεδονικού εθνικού κράτους σε εδάφη της ελληνικής επικράτειας) ήταν μια ξεκάθαρα καιροσκοπική επιλογή: στα τέλη του 1948 και στις αρχές του 1949 ο δημοκρατικός στρατός είχε ουσιαστικά ηττηθεί, βρισκόταν στριμωγμένος σε ορεινές περιοχές της βορειοδυτικής ελλάδας, συνεπώς είχε ανάγκη την υποστηρίξη των ντόπιων. Που ήταν, σε μεγάλο βαθμό, σλαβομακεδόνες.
Γ) Το 1997, όταν το κκε δεν είχε καμία “πίεση”, δεν υποστήριζε “ήταν λάθος η απόφαση, αφού ΔΕΝ υπήρχαν σλαβομακεδόνες, είχαμε τσίμπλες στα μάτια”… Δεν έλεγε αυτό που υποστηρίζει τώρα….