Tag: κατάρ

Παρασκευή 14 Ιούλη. Μια μέρα πριν την «επέτειο» του αποτυχημένου πραξικοπήματος στην τουρκία, σήμερα δηλαδή, ο καταριανός υπ.εξ. σεΐχης Mohammed bin Abdulrahman Al Thani (για συντομία: al Thani), θα βρίσκεται στην Άγκυρα. Για πρόσωπο με πρόσωπο κουβέντα με τον Ερντογάν.

Το “πρόβλημα” με την χούντα του Ριάντ δεν έχει λυθεί. Και ούτε πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο με τρόπο που να βολεύει την σαουδική αραβία. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι θα ανακοινωθεί μετά τη συνάντηση. Απλά θυμίζουμε ότι η Άγκυρα έχει στείλει ήδη στρατό στη Ντόχα. Όχι σε μεγάλη, αλλά σίγουρα σε συμβολικά ικανή ποσότητα.

Με τούτα και με τ’ άλλα ποιος εθνικόφρων κόπανος κοιμάται και ξυπνάει με την ιδέα ότι ο βασικός νταλκάς του τουρκικού καθεστώτος αυτήν την εποχή είναι αν μια τρύπα στα βάθη της Μεσογείου νότια της κύπρου θα κάνει φσσσσσςςςςς! – ε;

(Και ποιος εθνικόφρων κόπανος δεν ξέρει ποιοι θα ήθελαν τέτοιος να είναι ο βασικός νταλκάς της Άγκυρας;)

Κυριακή 2 Ιούλη. Στο συριακό πεδίο μάχης ο ρόλος της Άγκυρας και της Ντόχα (είχαμε γράψει έγκαιρα επ’ αυτού) αναγνωρίζεται πλέον, δύσθυμα, απ’ τους συνεταίρους του «άλλου πόλου». Ήταν αυτά τα δύο κράτη που διέταξαν τους proxies τους να σταματήσουν τον πόλεμο κατά του Άσαντ σε διάφορα επιμέρους σημεία του πεδίου μάχης, επιτρέποντας στην φιλοΆσαντ πλευρά να ανασυντάξει τον δικό της στρατό στρέφοντάς τον προς τα ανατολικά. Η επίσημη πλευρά του πράγματος ήταν οι 4 «ζώνες αποκλιμάκωσης» που αποφασίστηκαν πριν μερικές εβδομάδες μεταξύ Μόσχας, Τεχεράνης, Άγκυρας και Δαμασκού.

Η συμφωνία δουλεύει· πράγμα που αρχικά μας έκανε εντύπωση (: η πειθαρχία αυτών των proxies…) Αλλά δουλεύει. Οι επιτυχίες του φιλοΆσαντ στρατού, ακόμα κι όταν δεν είναι εντυπωσιακές, είναι σταθερές έχοντας «κολλήσει» ως τώρα τον σχεδιασμό της Ουάσιγκτον, του Τελ Αβίβ και του Ριάντ. Το μόνο σημείο όπου δεν υπάρχει ακόμα πρόοδος είναι στη νότια πόλη Dara’a, κοντά στα σύνορα με την ιορδανία αλλά και το ισραήλ. Εκεί ο ισραηλινός στρατός κτυπάει θέσεις του Άσαντ δίνοντας κρίσιμη βοήθεια στους αντικαθεστωτικούς. Υπάρχει ωστόσο μια πληροφορία ότι η Μόσχα ετοιμάζεται να εγκαταστήσει βάση εκεί, ώστε να εγγυηθεί με ορατό τρόπο την «εκκαθάριση των τρομοκρατών». Μένει να αποδειχθεί.

Οι παρακάτω χάρτες δείχνουν την αλλαγή (ουσιαστικά ανατροπή) της κατάστασης τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Οι περιοχές που ελέγχονται απ’ τον Άσαντ και τους συμμάχους του είναι οι κόκκινες. Οι μαύρες είναι ο isis, οι κίτρινες οι ypg, και οι πράσινες διάφοροι άλλοι αντικαθεστωτικοί (συμπεριλαμβανόμενων των proxies της Άγκυρας και της Ντόχα, αλλά και της Ουάσιγκτον).

Οι χρονολογίες, από πάνω προς τα κάτω είναι:

18 Νοέμβρη 2015

18 Νοέμβρη 2016

1 Ιούλη 2017.

(Στους χάρτες περιλαμβάνεται και ένα τμήμα του ιράκ).

Τρίτη 27 Ιούνη. Να κλείσουν το al Jazeera… Να κλείσουν και την τουρκική βάση… Να κόψουν κάθε σχέση με το ιράν… Να κάνουν και 10 συνεχόμενες κωλοτούμπες στον αέρα: η λίστα των απαιτήσεων του Ριάντ (και των λίγων βασάλων του στη χερσόνησο) απέναντι στην Ντόχα είναι σουρεαλιστική. Θα μπορούσε όμως να έχει συνταχτεί μετά από 2 ή 3 πρωϊνές (μεσημεριανές καλύτερα) «γραμμές». Εκείνη την ώρα όλα είναι δυνατά· αν νοιώθεις ότι έχεις εξουσία.

Η ενδοαραβική κόντρα έχει πάψει να απασχολεί (σίγουρα στα μέρη μας), αφού δεν θα γίνει πόλεμος (που δεν θα γινόταν!). Συνεχίζεται πάντως. Σκοπεύει σε κάτι πραγματικό το Ριάντ; Αν δεν είναι όλα «άσπρη σκόνη» το μόνο λογικό «μετά», όταν θα περάσουν οι 10 ημέρες του σαουδαραβικού τελεσίγραφου στο κατάρ χωρίς αυτό να συνθηκολογήσει, θα είναι… τα ίδια όπως και πριν. Δηλαδή τίποτα σπουδαίο.

Μετά την πρώτη ή και την δεύτερη μέρα του αποκλεισμού του, το σεϊχάτο του κατάρ βρήκε λύσεις για όλα τα προβλήματα: όταν έχεις λεφτά δεν είναι δύσκολο. Η Άγκυρα και η Τεχεράνη, σε συνεννόηση μεταξύ τους, προμηθεύουν το κατάρ όσα έχασε (με το αζημίωτο προφανώς)· συνεπώς το παλάτι του Ριάντ βρυχάται χωρίς να μπορεί να απειλήσει στα σοβαρά.

Το σημαντικότερο: αν όλος ο καυγάς γίνεται με φόντο στο συριακό πεδίο μάχης, τότε πολύ απλά οι φασιστοσεΐχηδες του Ριάντ μπορούν να ανακηρυχτούν losers! H Ντόχα δείχνει ότι πέρασε έγκαιρα στο σωστό στρατόπεδο. Κι αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό, αρκεί να περιμένει.

Σε μερικές βδομάδες, σε έναν ή δύο μήνες, μπορεί όμως και νωρίτερα, το Ριάντ θα συνεχίζει να έχει νεύρα, αλλά δεν θα έχει τίποτα άλλο στη συρία…

Τετάρτη 21 Ιούνη. Είτε πρόκειται για σύγχυση είτε πρόκειται για το θέατρο της σύγχυσης (σα να λέμε: η ευελιξία α λα αμερικέν!) η εκπρόσωπος τύπου του αμερικανικού υπ.εξ. Heather Nauert έβαλε υποψηφιότητα για το αντίστοιχο πόστο στην ελλάδα, όταν βγει στη σύνταξη.

…Το υπουργείο εξωτερικών των ηπα (δήλωσε) είναι έκπληκτο που τα κράτη του Κόλπου δεν έχουν γνωστοποιήσει λεπτομέρειες για τις κατηγορίες τους εναντίον του Κατάρ, αν και έχουν περάσει 2 βδομάδες από τότε που επέβαλαν αποκλεισμό.

Σ’ αυτό το σημείο (συμπλήρωσε) έχουμε απομείνει μ’ αυτό το απλό ερώτημα: οι ενέργειες αυτών των κρατών είχαν πράγματι σχέση με τις ανησυχίες τους σε σχέση με τις κατηγορίες για υποστηρίξη του Κατάρ σε τρομοκράτες ή σχετίζονται με τις χρόνιες αντιθέσεις μεταξύ των κρατών του «συμβουλίου συνεργασίας του Κόλπου»;…

Ούπς!!!! Το αμερικανικό υπ.εξ. ή/και ο κύριος Tillerson συμπεριφέρονται σα να είναι χωριστό κράτος σε σχέση, π.χ., με τον λευκό οίκο; Έχουμε απομείνει μ’ αυτό το απλό ερώτημα: η «ποικιλία» της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής σε επίπεδο δηλώσεων (ή και ενεγειών) έχει πράγματι σχέση με αγεφύρωτες (ακόμα …) αντιθέσεις στο εσωτερικό του αμερικανικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου, ή σχετίζεται με κάποια τακτική «δημιουργικής ασάφειας» που θα έλεγε κι ο Γιάνης;

Γιατί αν πάρουμε τα λεγόμενα της κυρα Nauert στα σοβαρά, όπου νάναι η Ουάσιγκτον θα «αθώωσει» την Ντόχα και θα αρχίσει τις κατηγορίες κατά του Ριάντ!

(Ο στρατός, το αμερικανικό Πεντάγωνο δηλαδή, έχει δικό του «βασιλιά»; Να αρχίσουμε να πιστεύουμε ότι η αμερικανική άλλοτε «μόνη υπερδύναμη» θα καταρρεύσει παρόμοια με την ρωμαϊκή αυτοκρατορία;)

Δευτέρα 12 Ιούνη. Είχαμε υποστηρίξει πέρυσι (απ’ τις σελίδες του Sarajevo) ότι η αλλαγή γραμμής της Άγκυρας και η συμμαχία της με την Μόσχα και την Τεχεράνη ήταν έκφραση της επιλογής του τουρκικού καθεστώτος να «βαπτιστεί» σαν υπερασπιστής των (αράβων) σουνιτών αλλά σε συνεννόηση και όχι σε σύγκρουση με τους σιίτες· μια γραμμή που, αργά ή γρήγορα, θα έφερνε την Άγκυρα σε σύγκρουση με το Ριάντ (αλλά και με το Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον).

Η σύγκρουση αυτή δεν έχει εκδηλωθεί ανοικτά μεν· όμως η ανοικτή και καθαρή υποστήριξη της Άγκυρας στην Ντόχα της δίνει μορφή και βάθος. Οτιδήποτε κι αν εξυπηρετούσε η σαουδαραβική επίθεση στο κατάρ μπορεί να θεωρείται ήδη αποτυχημένη. Δεν είναι μόνο το ιράκ, η συρία και ο λίβανος τα αραβικά κράτη που δεν ακολουθούν την σαουδαραβική σημαία στην συγκεκριμένη «επιχείρηση». Αλλά και όλο το Μάγκρεμπ (μαρόκο, αλγερία, τυνησία), όπως και η ιορδανία. Προφανώς κάθε ηγετική ελίτ στον αραβικό κόσμο κάνει τους υπολογισμούς της· αλλά σ’ αυτή (τουλάχιστον) τη φάση τα κουκιά του Ριάντ (και όσων κρύβονται από πίσω) δεν βγαίνουν. Ακόμα και η σύμπραξη της χούντας του Καΐρου θα πρέπει να θεωρείται επισφαλής· και σίγουρα οππορτουνίστικη.

Με τον τρόπο που κινείται το σαουδαραβικό καθεστώς έχει παγιδευτεί στα ίδια του τα κόλπα. Δεν μπορεί να κάνει πίσω, αφού θα ξεβρακωθεί· δεν μπορεί όμως ούτε να ανοίξει κι άλλο «στρατιωτικό μέτωπο» (με το κατάρ) ενόσω του είναι αδύνατο να επιβληθεί στο υεμενίτικο πεδίο μάχης, παρά τα άφθονα πετροδόλαρα και τους μισθοφόρους που έχει επιστρατεύσει.

Τι θα κάνει; Ας ευχηθούμε να μην υπάρχει κάποιος «κρυφός» σχεδιασμός εκ μέρους του πιο κοντινού και αδίστακτου συμμάχου (και) του Ριάντ, του Τελ Αβίβ…

Σάββατο 10 Ιούνη. Ήταν εκτίμησή μας η άποψη ότι η Ντόχα έχει «αλλάξει γραμμή» για την συριακή επικράτεια και ότι ενώ πράγματι χρηματοδοτεί κάποιες ομάδες ενόπλων τις καθοδηγεί πλέον σε μια ρεαλιστική (και πάντως όχι επιθετική απέναντι στη συμμαχία Δαμασκού – Μόσχας – Τεχεράνης) στάση.

Τώρα έχουμε ένα πρώτο στοιχείο που επιβεβαιώνει αυτήν την εκτίμηση. Τον περασμένο Απρίλη η Ντόχα διαπραγματεύτηκε (για λογαριασμό των proxies της) την αποχώρησή τους από 4 σημεία της επικράτειας απαλλάσσοντας τον στρατό του Άσαντ απ’ την τριβή 4 επιμέρους πολιορκιών. Την διαπραγμάτευση η Ντόχα την έκανε με την Τεχεράνη (που προφανώς εκπροσωπούσε και τον Άσαντ…)

Πρακτικά οι σεΐχηδες του κατάρ έχουν προσαρμοστεί στα τετελεσμένα στο συριακό πεδίο μάχης, ειδικά μετά την «πτώση» του Aleppo. Μιας και δεν ζουν «υπαρξιακά δράματα» απ’ τον αναβαθμισμένο ρόλο του ιράν, δεν έχουν και λόγο να συγκρούονται μαζί του. Αυτό έχει πολλές προεκτάσεις. Στην περίπτωση της παλαιστίνης, για παράδειγμα, Ντόχα και Τεχεράνη βρίσκονται «χέρι χέρι» στην υποστήριξη της Χαμάς.

Αυτά δεν είναι καινούργια. Εκείνο που βγάζει εκτός εαυτού τους δικτάτορες του Ριάντ και των δορυφόρων του είναι ότι χάνουν στη συρία. Ωστόσο η ιδέα «να την πέσουν» στον πιο αδύνατο (από στρατιωτική άποψη) και τον πιο «καινούργιο» στην παράταξη της απέναντι πλευράς, δεν είναι καθόλου αποτελεσματική. Κι αυτό θα φανεί γρήγορα. Όχι μόνο επειδή το αμερικανικό πεντάγωνο έχει την μεγαλύτερη βάση του στο κατάρ, την οποία δεν σκοπεύει να χρησιμοποιήσει για να το κατακτήσει (!) Αλλά και επειδή οι φανερές φιλικές κινήσεις της Τεχεράνης προς τον «αποδιοπομπαίο τράγο» (έχει δώσει 3 λιμάνια στον περσικό για να κάνει μέσω αυτών τις εισαγωγές της η Ντόχα, μετά το χερσαίο «εμπάργκο» του Ριάντ) αποδομούν παραδειγματικά την «θρησκευτική σύγκρουση» που προσπαθεί να πουλήσει διεθνώς το σαουδαραβικό καθεστώς. Οι καταριανοί είναι σουνίτες και μάλιστα όχι εχθρικοί στο δόγμα της σαουδικής αραβίας.

Ιδού λοιπόν: το σιιτικό ιράν δεν έχει πρόβλημα «ιδεολογικό», ούτε θεωρεί τους σουνίτες εχθρούς του!…

Πέμπτη 8 Ιούνη. Εντελώς συμπτωματικά την μέρα των τρομοκρατικών επιθέσεων στην Τεχεράνη, χτες δηλαδή, ο ιρανός υπ.εξ. Javad Zarif βρισκόταν για επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα. Δεν έχουμε την αξίωση να δημοσιοποιηθεί τι κουβέντιασε με το τουρκικό καθεστώς – όσο οξύνεται ο 4ος παγκόσμιος τόσο περισσότερο οι “ανταλλαγές απόψεων” μεταξύ συμμάχων θα ανήκουν στη σφαίρα των στρατιωτικών μυστικών.

Απ’ τα ελάχιστα που ανακοινώθηκαν κρατάμε την (δεν μας παραξενεύει) συνηγορία της Άγκυρας στη Ντόχα την στιγμή που η Τεχεράνη κρίνει σκόπιμο (κι αυτό είναι το σωστό) να παριστάνει την “ουδέτερη”. Στις δηλώσεις της συνάντησής του με τον Zarif, λοιπόν, στη διάρκεια του δείπνου, ο Erdogan δήλωσε κι αυτό:

… Ξέρουμε με βεβαιότητα ότι το Κατάρ έχει πολεμήσει πολύ αποτελεσματικά εναντίον τρομοκρατικών οργανώσεων… Τους ξέρουμε εδώ και 15 χρόνια. Αν έκαναν κάτι άλλο, όπως να στηρίζουν την τρομοκρατία, θα είμασταν οι πρώτοι που θα το ξέραμε. Αλλά δεν ισχύει. Κάποιο άλλο παιχνίδι παίζεται εδώ. Δεν είμαστε ακόμα σίγουροι για το ποιοί κρύβονται από πίσω, αλλά θα πρέπει να απογοητεύσουμε αυτούς που ψάχνουν ευκαιρία για να ανατατευτούν στην περιοχή…

Αφού το λέει το τουρκικό καθεστώς το πιστεύουμε! Μεταφράζοντάς το: η Ντόχα βρίσκεται στη σωστή μεριά! Κατά συνέπεια όχι μόνο η Άγκυρα δεν συναινεί στον εμπορικό αποκλεισμό του κατάρ αλλά, υποθέτουμε, θα καλύψει γρήγορα τις προμήθειες σε είδη πρώτης και δεύτερης ανάγκης…

(Για όσους / όσες υπάρχει περίπτωση να μπερδευτούν, η Ντόχα όντως χρηματοδοτεί αντικαθεστωτικούς αντάρτες στη συρία, και όντως μπήκε στο αμερικανικό σχέδιο διάλυσης της συρίας μετά το 2011, όπως άλλωστε η Άγκυρα. Αλλά δεν χρηματοδοτούσε τον isis – χρηματοδοτούσε οργανώσεις κάτω απ’ το γενικό όνομα al-Qaida, δηλαδή al-Nusra και λοιπά. Το χαρακτηριστικό αυτών των τζιχαντιστών (συντηρητικό ισλάμ σίγουρα) είναι ότι ΔΕΝ έκαναν επιθέσεις στο ψαχνό στην ευρώπη, στην τουρκία, στην ρωσία ή οπουδήποτε αλλού· ήταν κάτι έξω απ’ την στρατηγική τους. Στο συριακό πεδίο μάχης έκαναν ad hoc συμμαχίες με οργανώσεις του isis αλλά, σε γενικές γραμμές, δεν είχαν την ιδεολογία του «ισλαμικού χαλιφάτου», δηλαδή ενός κράτους απ’ την μέση ανατολή ως το Γιβλαρτάρ.

Αυτό έχει επιτρέψει σε κάμποσες απ’ τις οργανώσεις αυτής της κατηγορίας να ρυμουλκηθούν στον σχεδιασμό Μόσχας – Τεχεράνης – Άγκυρας. Με την έννοια ότι είναι μεν σουνιτικές, αλλά όχι και υπέρ ενός «θρησκευτικού πολέμου μέχρις εσχάτων» με το ιράν. Αυτό που ενδιαφέρει τα μέλη τους είναι μια ορισμένη εδαφοκυριαρχία εντός της συριακής επικράτειας, και το να μην ελέγχονται απ’ τον Άσαντ ή τους συμμάχους του. Ένα ομοσπονδιακό μοντέλο, δηλαδή, δεν τις βρίσκει αρνητικές από θέσεις αρχής.

Κι εκεί είναι η διαφορά των proxies της Ντόχα και της Άγκυρας απ’ τους proxies του Ριάντ και του Τελ Αβίβ: οι πρώτοι κουβεντιάζουν και διαπραγματεύονται, άμεσα ή έμμεσα, με το «σχήμα της Astana», εφόσον μπορούν να πετύχουν τους στόχους τους. Οι δεύτεροι έχουν εντελώς διαφορετική ατζέντα.

Που στιγμιαία συμπυκνώνονται σ’ αυτό: όταν η αμερικανική αεροπορία κτύπησε προχτές θέσεις του συριακού στρατού βόρεια της At Tanf, αυτός ο στρατός προσπαθούσε να καταλάβει δύο γέφυρες για να εμποδίσει τις επικοινωνίες του isis. Μετά την αμερικανική επίθεση ο isis εδραίωσε την θέση του στα σημεία…)

Τετάρτη 7 Ιούνη. Την εποχή του χαρτιού και των τυπογραφείων θα έλεγαν «πριν στεγνώσει το μελάνι». Κάτι ανάλογο χρονικά τώρα, χωρίς μελάνι: η βασιμότητα εκείνων που γράφαμε χτές (για την κατάσταση της αναμέτρησης στη συρία) αποδείχθηκε ξανά στη διάρκεια της μέρας όταν αμερικανικά βομβαρδιστικά «αυτοπροσώπως» κτύπησαν τον συριακό στρατό «αυτοπροσώπως» βορειοανατολικά της συνοριακής At Tanf, στον συριακό νότο. Για δεύτερη φορά, μετά την 18^η Μάη. Χωρίς υπερβολή: ως τώρα η αεροπορία της Ουάσιγκτον στη νότια συρία περισσότερο ασχολείται με το να σταματήσει τον συριακό στρατό και τους συμμάχους του να φτάσουν στα νότια σύνορα με την ιορδανία και το ιράκ παρά με το να κτυπήσει τον φθονερό isis…

Το ότι το αμερικανικό πεντάγωνο κτυπάει απευθείας στην συριο-ρωσο-ιρανο-λιβανέζικη συμμαχία οφείλεται στο γεγονός ότι οι proxies του δεν μπορούν να τα καταφέρουν (τις προηγούμενες ημέρες δοκίμασαν την τύχη του στις ίδιες θέσεις, χωρίς αποτέλεσμα). Και το ότι οι αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβοκάτι proxies δεν μπορούν, οφείλεται στην ισχύ της άλλης πλευράς. Ακόμα κι αν δεν είναι οι proxies της Ντόχα που άλλαξαν τους συσχετισμούς, άμα είσαι στριμωγμένος ξεσπάς εκεί που μπορείς. Και η «προδοσία» της Ντόχα (όχι καινούργια μεν, κρίσιμη δε πια) είναι η βολική περίπτωση του μικρού γείτονα που σηκώνει καμιά σφαλιάρα… (έστω εικονική).

Οπότε λέει ο ψοφιοκούναβος την ίδια μέρα, που σαν κλόουν δεν ξέρει (δεν χρειάζεται να ξέρει) τι γίνεται στο πεδίο της μάχης, απλά του σπρώχνουν τα non papers που πρέπει να εκφωνήσει: μα όταν πήγα στο Ριάντ που το είπανε: η Ντόχα φταίει! (Θα ήθελε να συμπληρώσει: αλλά δεν τρέχει τίποτα, εκεί δεν κάνω μπίζνες αλλά έχουμε την κεντρική βάση μας στη μέση Ανατολή…)

Α ρε ψοφιοκουναβίδη! Θα γλυτώσεις μόνο χάρη στα εκατομμύριά σου (εδώ που τα λέμε για ποιον άλλο λόγο θα τον έκαναν μόστρα;)