Tag: καταλωνία

Ιατρικά νέα (!)

Παρασκευή 19 Φλεβάρη. Δεκατρείς ερευνητές / τριες απ’ το αυτόνομο πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, συν ένας απ’ του βέλγιο, συν μία απ’ την αργεντινή… Μία έρευνα… Μία προ-δημοσίευση στη γνωστή επιθεώρηση Lancet στις 18 Γενάρη: δεν θα την βρείτε πια! «Κατέβηκε»… «Κατέβηκε» ακόμα και η περίληψή της! Γιατί; Σύμφωνα με την επιθεώρηση …due to concerns about the description of the research in this paper… Που σημαίνει … εξαιτίας ανησυχιών για την περιγραφή της έρευνας σ’ αυτό το paper…

Μα τι θέμα είχε αυτή η «ύποπτη» έρευνα; Ο τίτλος της στα αγγλικά: Calcifediol treatment and Covid-19-Related Outcomes…. Που σημαίνει, με λιγότερο τεχνική ορολογία: Η βιταμίνη D και τα αποτελέσματά της στην αντιμετώπιση του covid… Ουπς;?;?!!;? Συμβαίνει κάτι;

Ίσως……

Σύμφωνα με τους ερευνητές, 551 νοσηλευόμενοι (εκτός εντατικής) με συμπτώματα covid πήραν ελεγχόμενες υψηλές δόσεις καλσιφεδιόλης (είναι η ενδιάμεση μορφή της βιταμίνης D, μια προ-ορμόνη που σχηματίζεται στο συκώτι και ύστερα στα νεφρά γίνεται καλσιτριόλη, που μέσω του αίματος πηγαίνει σ’ όλους τους ιστούς του σώματος ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα…) έναντι 379 (πάντα εκτός εντατικής) που δεν πήραν. Η σύγκριση μεταξύ των δύο ομάδων ασθενών έδειξε (πάντα σύμφωνα με την μελέτη) εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η χορήγηση της βιταμίνης D (το λέμε έτσι για να συνεννοούμαστε) μείωσε κατά 80% τις εισαγωγές στην εντατική, και κατά 64% τους θανάτους!

Δεν είναι η πρώτη έρευνα με θέμα τον ρόλο της βιταμίνης D στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού σε σχέση (και) με τον τσαχπίνη. Τον περασμένο Οκτώβρη είχε δημοσιευτεί μια πιλοτική παρόμοια έρευνα, με ασθενείς από νοσοκομείο της Cordova στην Ανδαλουσία, με ανάλογα αποτελέσματα. Ο αριθμός όσων πήραν βιταμίνη D ήταν ωστόσο σχετικά μικρός (76 άτομα)· κι αυτό αξιοποιήθηκε για να «πνιγεί». Επιπλέον, άλλες «πνιγμένες» έρευνες (τις οποίες πάντως δεν έχει διαβάσει αυτούσιες η ασταμάτητη μηχανή), έχουν δείξει ότι οι νοσηλευόμενοι για covid στη μεγάλη τους πλειονότητα έχουν χαμηλά ή εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D (: καλσιτριόλης) στο αίμα τους.

Τι συμβαίνει, λοιπόν; Εδώ και χρόνια υπάρχουν αξιόπιστες μελέτες που δείχνουν ότι η βιταμίνη D είναι αποτελεσματική στην αντιμετώπιση λοιμώξεων του κατώτερου αναπνευστικού και, επίσης, στην αντιμετώπιση μιας γκάμας αυτο-άνοσων ασθενειών. Αλλά η βιταμίνη D έχει δύο μειονεκτήματα για τα αφεντικά της βιομηχανίας της υγείας. Πρώτον σχηματίζεται το ανθρώπινο σώμα «από μόνη της», με την έκθεση στον ήλιο… Και δεύτερον η τεχνητή εκδοχή της (: η καλσιφεδιόλη) είναι πολύ φτηνή… Πράγμα που σημαίνει με απλά λόγια: δεν συμφέρει… (Οπότε αυτές οι έρευνες είναι ανύπαρκτες! Κι όποιος τολμήσει να τις επικαλεστεί είναι “ψέκα”…)

Εν τω μεταξύ είναι (ή, μήπως, ήταν;) κοινή γνώση ότι η κλεισούρα σε εσωτερικούς χώρους (π.χ. στο σπίτι…) κάνει τους ανθρώπινους οργανισμούς ασθενικούς, σε αντίθεση με την έκθεση στον ήλιο (και γενικότερα στον καιρό). Η κοινή γνώση δεν πάει πολύ παραπέρα, αν και η ευεργετική επίδραση της βιταμίνης D είναι ευρύτερα γνωστή· δεν είναι θέμα «ειδικών».

Ας επαναλάβουμε, λοιπόν. Πρόκειται όντως για πόλεμο. Σε παραπάνω από ένα πεδία. Μία απ’ τις βασικές πλευρές αυτού του πολέμου είναι η «τύχη» του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος. Η βιομηχανία της υγείας, στην χωρίς φρένα προέλασή της, δεν το αναγνωρίζει. Σκοπεύει στην ελαχιστοποίηση των φυσικών δυνατοτήτων του, και στην φαρμακευτική / βιοτεχνολογική μεσολάβηση / αντικατάστασή του.

Οτιδήποτε συμβάλει στη φυσική ενίσχυσή του είναι ανάθεμα για το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα! Απαγορεύεται! Μπορεί αυτό το «οτιδήποτε» να είναι η άποψη του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου, εκφρασμένη απ’ τον Tong Xiaolin (δύση εναντίον κίνας και το ανάποδο… νο 8 – Κυριακή 27 Δεκέμβρη):

…Αν υποθέσουμε ότι ο κορονοϊός είναι μια φυτεία, τότε η δυτική ιατρική θα εστιάσει κατευθείαν στο να την κάψει, ενώ η παραδοσιακή κινέζικη ιατρική θα φροντίσει να αδρανοποιήσει το έδαφος απ’ το οποίο εξαρτιέται αυτή η φυτεία, βελτιώνοντας συνολικά την φυσική κατάσταση του ασθενούς…

Μπορεί να είναι και η θεραπευτική αξία της βιταμίνης D… του να ζει το είδος μας κάτω απ’ τον ήλιο. Αντίστροφα, το «κλειστείτε μέσα» είναι βασική οδηγία παθογένειας· πέρα, ίσως πολύ πιο πέρα, απ’ τον συγκεκριμένο τσαχπίνη. Μόνο οι caradinieri πίστεψαν ότι η κατ’ οίκον φυλάκιση είναι … υπέρ τους….

Αλλά ποιός είναι τόσο αφελής ώστε να νομίζει ότι ο καπιταλισμός (της 4ης βιομηχανικής επανάστασης) θέλει το καλό της υγείας μας; Ποιός;

Το έχουμε πει και δεν είναι πρωτότυπο: ΑΥΤΟΙ μας αρρωσταίνουν!

Άνιση αναμέτρηση

Τετάρτη 10 Φλεβάρη. Θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι το ελλαδιστάν έχει δημιουργήσει “σχολή εξωτερικής πολιτικής”: δώστου διεθνή φασίστα περιοπής και πάρτου την ψυχή… Ή θα μπορούσε να συμβαίνει το ανάποδο: το ελλαδιστάν να είναι αριστούχος μαθητής μιας διεθνούς (πρωτοκοσμικής πάντα) σχολής, με την ίδια εξειδίκευση.

Σε κάθε περίπτωση η επίσκεψη του “οτι-πιο-κοντά-σε-υπουργό-εξωτερικών-διαθέτει-η-ε.ε.” επιτρόπου Josep Borrell στην Μόσχα στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας ήταν ένα φιάσκο περιοπής. Ήταν άνιση η αναμέτρηση, κάτι σαν «αποστολή αυτοκτονίας». Ο Borrel έχει μια καρέκλα που είναι συμβολική· κι ακόμα, σαν τέτοια, με το ζόρι. Την πήρε τον Δεκέμβρη του 2019, διαδεχόμενος το προηγούμενο χλωμό πρόσωπο που έπαιξε τον ίδιο ρόλο, την κυρία Federica Mogherini. Πριν γίνει εκπρόσωπος του φαντάσματος της υποτιθέμενης «ενιαίας εξωτερικής πολιτικής» της ε.ε. ο καταλανός και σοσιαλδημοκράτης κυρ Josep είχε διατελέσει υπ.εξ. του ισπανικού κράτους για περίπου ένα χρόνο, μεταξύ καλοκαιριού του ’18 και καλοκαιριού του ’19, στην κυβέρνηση Sanchez… Με τέτοιο παρελθόν ο 70plus κυρ Josep θα μπορούσε να θεωρηθεί ικανός στις ισπανικές καθεστωτικές ίντριγκες, αλλά χαμένος από χέρι στην πιο υψηλόβαθμη επίσκεψη / εκπροσώπηση της ε.ε. στη Μόσχα από το 2017. Έχοντας απέναντι του τον Sergey Lavrov: έκφραση της παράδοσης του ρώσικου καθεστώτος να κρατάει σε τέτοια πόστα όσο περισσότερο γίνεται τα στελέχη του, ο Lavrov είναι υπ.εξ. απ’ το 2004 συνεχώς. Έχει δει… και τι δεν έχει δει! Έχει ακούσει… και τι δεν έχει ακούσει!!

Τι πήγε να κάνει άραγε ο Borrell στη Μόσχα; Είναι απίθανο να είχε κάποια μυστική αποστολή με δεδομένη την ασήμαντη εμπειρία του αλλά και το συμβολικό αξίωμά του. Επίσημα κουβαλούσε έναν «κατάλογο θεμάτων» συζήτησης μεταξύ ε.ε. – ρωσίας, που περιελάμβανε τα πάντα όλα: απ’ την ουκρανία μέχρι τον nord stream 2, και απ’ το sputnik V μέχρι…. μέχρι τον πιο πρόσφατο αγαπημένο της δύσης, τον Alexey Navalny….

Αυτός ο τύπος είναι πατενταρισμένος φασίστας. Ώσπου να αναγορευτεί απ’ τους δυτικούς σε ενσάρκωση της δημοκρατίας στη ρωσία, η κύρια «πολιτική δουλειά» του Navalny ήταν οι συμμαχίες του με τους ρώσους νεοναζί, skins και όποιο άλλο παρόμοιο κατακάθι. Η αναγόρευσή του σε «ήρωα της ελευθερίας» απ’ τα ευρωπαϊκά κράτη και την Ουάσιγκτον έχει εκνευρίσει ιδιαίτερα την Μόσχα, αν όχι για κάποιον άλλο λόγο σίγουρα επειδή το ημερολόγιο δείχνει 2021 – και οι παγκόσμιοι συσχετισμοί δύναμης αλλάζουν ραγδαία.

Αυτό το φασιστόμουτρο ήταν η φαρδιά μπανανόφλουδα που πάτησε ο έρμος ο κυρ Josep. Ζήτησε (εκ μέρους της ε.ε.) την αποφυλάκισή του και μια έρευνα για την (υποτιθέμενη) δηλητηρίασή του – και θεώρησε σκόπιμο να το δηλώσει και στη συνέντευξη τύπου, καμαρώνοντας ίσως. Ο Lavrov, αφού κατηγόρησε Βερολίνο, Παρίσι και Βρυξέλες για διπλοπροσωπία, έδωσε το τελικό κτύπημα στον ύπατο εκπρόσωπο της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής: …Θα ήθελα να θυμίσω ότι υπάρχουν τρεις πολιτικοί φυλακισμένοι καταδικασμένοι σε 10ετή φυλάκιση επειδή οργάνωσαν ένα δημοψήφισμα στην Καταλωνία είπε· μια κουβέντα πολύ πιο αναιδής και to the point απ’ το να έλεγε «ρε δεν κοιτάτε τα χάλια σας!». Και συνέχισε: Οι δικαστικές αρχές της Γερμανίας και του Βελγίου ζήτησαν απ’ τις ισπανικές αρχές να σταματήσουν αυτές τις με πολιτικά κίνητρα αποφάσεις. Κι αυτές απάντησαν ότι η Ισπανία έχει το δικό της δικαστικό σύστημα και οι άλλοι πρέπει να σέβονται τις αποφάσεις του. Αυτό είναι που απαιτούμε απ’ την Δύση στις σχέσεις της μ’ εμάς»….

Να θυμίσουμε ότι ο κυρ Josep Borrell είναι καταλανός, προφανώς όμως νομιμόφρων. Τι θα μπορούσε να απαντήσει; Απάντησε για λογαριασμό του η ισπανίδα υπ.εξ., μόνο για να κάνει την τραγωδία της επίσκεψης του Borrel (και των “φιλελεύθερων” καϋμών της ευρώπης…) Μαδριλένικη φάρσα:

… Στην Ισπανία δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι…» τιτίβισε. «… Υπάρχουν φυλακισμένοι πολιτικοί».

Δηλαδή; Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπ.εξ. Maria Zakharova, γνωστή για την δεικτικότητά της, έσπρωξε τη μπάλα στην κενή εστία (πάντα μέσω της αρένας των antisocial media): «Ω! Τώρα έχω ένα καινούργιο δημοκρατικό ίνδαλμα, αυτή τη φορά γυναίκα. Λέγεται Arancha Gonzalez Laya».

Αυτά μπορεί να φαίνονται (ή και να είναι) χαριτωμένα. Δείχνουν ωστόσο την «ποιότητα» των δυτικών πολιτικών βιτρινών· και, κατά συνέπεια, τις δυνατότητες (όσες τους αναλογούν) διακυβέρνησης – σε – συνθήκες – ενδοκαπιταλιστικού – ανταγωνισμού.

Αν ήταν προπονητές ποδοσφαιρικών ομάδων θα πήγαιναν στο ταμείο ανεργίας με ρυθμό ένας την βδομάδα. Όμως προσλαμβάνονται μέσω εκλογών, οπότε μετράει αλλιώς.

(Συνεπώς μη θυμώνετε με τον ρημαδοΚούλη! Βρίσκεται στο μέσο όρο. Και είναι μάνατζερ / κόουτς της καλύτερης ομάδας του πλανήτη! Χάρη στην αντιστροφή της πραγματικότητας το ελλαδιστάν πάει για τον τελικό…. Έναν κάποιο, οποιοδήποτε τελικό…)

Βγάλτε τον σκασμό! (Υγιεινιστική δικτατορία σημαίνει σιωπή)

Τετάρτη 11 Νοέμβρη. Αν νομίζετε ότι τα έχετε δει και τα έχετε ακούσει όλα για την “υγιεινιστική” βία, κάνετε λάθος. Στην Καταναλωνία, που τόσο αγαπήσαμε κάποτε απ’ την ιστορία της αναρχίας και του πολέμου κατά του Φράνκο, στην Καταλωνία για την οποία το “Πεθαίνοντας στην Καταλωνία” του George Orwell ήταν χαρακιά αιώνια στον μέσα κόσμο μας· και ακόμα πιο συγκεκριμένα στην Βαρκελώνη, στην Βαρκελώνη που άλλοτε (πολύ άλλοτε…) ήταν τόπος προσκυνήματος, στην Βαρκελώνη της αναρχίας, των καταλήψεων (και πολλών άλλων όχι και τόσο ευχάριστων…) αλλά και των εργατικών / πληβειακών αγώνων κατά της gentrification, εκεί λοιπόν, το «είμαστε διαφορετικοί απ’ την υπόλοιπη ισπανία» έχει καταντήσει βαριά αρρώστια! Πολιτική και ιδεολογική…

Στην κάποτε ελευθεριακή Καταλωνία ο covid ανέδειξε ένα φρικτό πρόσωπο: για να κάνει αντιπολίτευση η ντόπια κυβέρνηση (αλλά και η «αριστερά», άρα το μεγαλύτερο μέρος της ντόπιας κοινωνίας) στην κεντρική κυβέρνηση ζητάει ακόμα περισσότερες απαγορεύσεις, ακόμα περισσότερα μέτρα! Μ’ άλλα λόγια «την βγαίνει απ’ τα δεξιά». Όπως, άλλωστε, κάνουν και στα μέρη μας οι «επαναστάτες» caradinieri.

Κι όχι μόνο στα λόγια. Το τελευταίο καταλανικό κατόρθωμα «προστασίας της υγείας του λαού» είναι η απαγόρευση ομιλίας στα μαζικά μέσα μεταφοράς! Ναι! Αν είσαι «κοινωνικά υπεύθυνος», παρότι φοράς μάσκα (οι πάντες φορούν μάσκα…) πρέπει να βγάλεις τον σκασμό! Γιατί «τα σταγονίδια, που καταφέρνουν τα μπαμπέσικα να περνάνε απ’ την μάσκα», και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά…

Ταξίδεψε σιωπηλά, ταξίδεψε ήσυχα.

Αν αποφεύγουμε την ομιλία στα μέσα μαζικής μεταφοράς και μειώνουμε την κοινωνική αλληλεπίδραση, ελαχιστοποιούμε ακόμη περισσότερο τον κίνδυνο μόλυνσης.

Σ’ ευχαριστούμε που είσαι συνυπεύθυνος.

Αυτά είναι πειθαρχικά / κατασταλτικά “μέτρα” εντελώς άσχετα με οποιαδήποτε έννοια δημόσιας υγείας! No problem!!! Δεν είναι πια πειρασμός κακοπιστίας απ’ την μεριά μας αλλά εύλογο συμπέρασμα: εδώ, εκεί, παραπέρα, γίνεται ένα κτηνώδες πείραμα απ’ την μεριά των αφεντικών και των λακέδων τους: πόσο μπορούμε να σφίξουμε την βίδα πάνω τους χωρίς να αντιδράσουν; Φαίνεται ότι μπορούν να την σφίξουν πολύ! Πάρα πολύ!

Θα πείτε: ευτυχώς που αυτά δεν γίνονται εδώ… Καλύτερα να μην το πείτε! Επειδή έχουν γίνει ήδη πολλά, και μπροστά σε κάθε επόμενη πραξικοπηματική έμπνευση το συμβιβασμένο μυαλό δεν θυμώνει αλλά σκέφτεται «εντάξει, δεν είναι τα χειρότερα». Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτονται κι εκεί, στην Καταλωνία, στην Βαρκελώνη…. και βήμα βήμα τρώνε το σφίξιμο της βίδας / βίας….

video: Με τα σπαστά καταλανικά σας μπορείτε να καταλάβετε: Per prevencio eviteu parlar al transport public I us obligatori de mascareta.

 

Η εσωτερίκευση…

Δευτέρα 13 Ιούλη. Η καταλωνία πρέπει να είναι εδώ και μήνες απ’ τα χειρότερα μέρη στην ευρώπη σε ότι αφορά την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία. Μπροστά στο πραξικόπημα και στις απαγορεύσεις εκεί αυτά που γνωρίσαμε στο ελλαδιστάν ήταν (κυριολεκτικά) παιδική χαρά.

Και η εκστρατεία συνεχίζεται. Για παράδειγμα οι μάσκες είναι υποχρεωτικές, με απειλή προστίμου, με το που θα βγει κανείς απ’ την πόρτα του σπιτιού του. Ό,τι κι αν πρόκειται να κάνει: από βόλτα με τα πόδια στο πάρκο, μέχρι ταξίδι με το αμάξι του…

Όσοι, όμως, αφελείς νομίζουν ότι βρήκαν στις μάσκες το κλειδί των καταναγκασμών πλανώνται οικτρά! Η υπουργός υγείας της καταλωνίας Alba Verges, μιλώντας για τις μάσκες, έδειξε παρά τη θέλησή της ποιό είναι το επίδικο αυτή τη στιγμή στην υγεία της 4η βιομηχανικής επανάστασης. Τί είπε η κυρία (το τονισμένο κομμάτι στην πάνω φωτογραφία);

… Σε πολύπλοκους καιρούς, με ό,τι συμβαίνει στον κόσμο, με τα κρούσματα που θα έχουμε, είναι απαραίτητο να εσωτερικεύσουμε αυτό το μέτρο, και πιστεύουμε ότι πρέπει να συμβεί σε ολόκληρη τη χώρα… Το «μέτρο» είναι η υποχρεωτική μάσκα· ακριβώς ό,τι χρειάζεται για τους επιπόλαιους που διευκολύνονται να νομίζουν ότι ζουν στις αρχές του 20ου αιώνα!!!

Η λέξη κλειδί είναι «εσωτερίκευση». Η κυρά Alba εμφανίζεται να προτείνει την «εσωτερίκευση της μάσκας»…. αλλά για δυο λεπτά; Τι θα μπορούσε να σημαίνει κάτι τέτοιο στον ώριμο 21ο αιώνα; Ότι οι γυναίκες δεν θα μπορούν να μακιγιάρονται; Ότι όλες οι αντρικές μόδες θα είναι χωρίς μουστάκι και μούσι; Ό,τι θα χρεωκοπήσουν οι οδοντογιατροί και τα «φωτεινά χαμόγελα»; Ότι θα καταργηθούν τα botox και οι υπόλοιπες πλαστικές στο μισό πρόσωπο; Ότι οι face recognition τεχνολογίες θα πρέπει να ψάχνουν πίσω από κάθε πανί, τούλι, εμπριμέ ή ζωγραφισμένο ύφασμα για να υποθέσουν το σχήμα του στόματος, του σαγονιού και των μήλων του προσώπου; Ό,τι τσάμπα όλες αυτές οι νομοθεσίες και ιδεολογίες που απαγορεύουν την «απόκρυψη του προσώπου» για λόγους “δημόσιας τάξης”;

Όχι βέβαια! Η χειρουργική μάσκα είναι ένα σύμβολο (πράγματι), αλλά τίνος ουσιαστικού ζητήματος; Της εσωτερίκευσης του «υγιεινιστικού κινδύνου» και της «κοινωνικής ευθύνης» σε σχέση μ’ αυτόν!.. Το σύμβολο (για να γυρίσουμε στα βασικά…) είναι το σημαίνον – όχι το σημαινόμενο! Είναι η υφαντουργία προσώπου το «αντικείμενο», η επιχειρηματική δραστηριότητα, η κοινωνική συνήθεια, που σκοπεύει να λανσάρει η 4η βιομηχανική επανάσταση σε σχέση μ’ αυτήν την εσωτερίκευση; Σιγά!!!

Η 4η βιομηχανική επανάσταση επιτίθεται με μια απ’ τις αιχμές της τα health data· και μια απ’ τις μορφές τους την ψηφιακή ταυτότητα υγείας. Αν, άρα, πρέπει να εσωτερικευτεί κάτι δεν είναι αυτή καθαυτή η χρήση ενός μέσου αντιαισθητικού, αντιλειτουργικού, αδιάφορου και πρωτόγονου όπως η μάσκα, αλλά της αναγκαιότητας («απελευθερωτικής» και «εξατομικευμένης», presicion θα μας πούν!..) των «εθελοντικών ψηφιακών καταγραφών»! Η μάσκα, σαν τέτοια, μπορεί να ήταν «καλή» για τις αρχές του 20ου αιώνα· αλλά τώρα είναι το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που απαιτεί το κεφάλαιο / κράτος! Σ’ αυτό το πεδίο, το πεδίο των ψηφιακών εγγραφών, η εσωτερίκευση είναι κυριολεκτική – σε αντίθεση με την «εσωτερίκευση της χρήσης της μάσκας» που είναι ένα προπαγανδιστικό / εκπαιδευτικό / συμβολικό βασανιστήριο. Μέχρι να έρθει η τεχνολογική απελευθέρωση! Είναι ένας προσωρινός «εθελοντικός» σωματικός αυτοχειριασμός, ως εισιτήριο του αναδιαρθρωμένου Εγώ καθώς οδηγείται στον μεγάλο κήπο των δουλικών «ελευθεριών» της αλγοριθμικής φυλακής.

Η κυρά Alba (ή οι σύμβουλοί της) είναι επαρκώς ενημερωμένη για τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος! Μιλάει για «εσωτερίκευση» εννοώντας, με άλλη λέξη, την «εν-σωμάτωση». Την προσθήκη στο σώμα ενός μηχανικού εξαρτήματος. Κι ενώ οι αφελείς νομίζουν ότι αυτό το εξάρτημα είναι η μάσκα (ένα προβληματικό είδος χαμηλής τεχνολογίας, που είναι παγίδα μικροβίων, χρειάζεται συνέχεια αλλαγή, δυσκολεύει την αναπνοή και την ομιλία, και πολλά άλλα) η κυρά Alba μιλάει για την εσωτερικευμένη (ιδεολογικά) και εν-σωματωμένη (λειτουργικά) απαλλαγή απ’ αυτόν τον μπελά! Πώς; Μ’ ένα μπρασελέ / χειροπέδα – ψηφιακή ταυτότητα υγείας, για παράδειγμα…

Σε συναισθηματικά φορτισμένους και «πολιτικά ανύποπτους» (;;;) καιρούς η ασταμάτητη μηχανή είχε προειδοποιήσει: προσέξτε, αν τα πραξικοπήματα και οι γενικευμένες απαγορεύσεις ήταν οδυνηρά, δεν επρόκειτο ωστόσο παρά για μια «πρωτόγονη» αφετηρία· μετά θα αρχίσει το πιο λειτουργικό τμήμα της τρομοεκστρατείας, έχοντας τον πρωτογονισμό και την μνήμη του σαν εφεδρεία. Σαν τον «μπαμπούλα».

Με τις ίδιες αναλυτικές προσεγγίσεις υποδεικνύει: προσέξτε, όταν οι μάσκες θα κηρυχτούν ξεπερασμένες, όταν όσοι τις φορούν θα μπορούν να τις ξεφορτωθούν επίσημα και νόμιμα, όταν η κάθε κυρα Alba διαπιστώσει “η εσωτερίκευση πέτυχε!”, τότε είναι που θα αρχίσει το προχώρημα και το ουσιαστικό βάθαιμά της….

Το δίκαιο

Σάββατο 19 Οκτώβρη. Με οδοφράγματα και φωτιές, με οδομαχίες κατά της αστυνομίας ή και χωρίς, ας το ξαναπούμε: οι καταλανοί έχουν δίκιο.

Ισχύει όμως κι αυτό: το να έχεις δίκιο δεν σημαίνει ότι θα το βρεις κιόλας. Υπάρχει μια βασική αδυναμία στην αντίδραση στις φασιστικές καταδίκες των 12 καταλανών για το «έγκλημα» της οργάνωσης εκείνου του (προφανώς άχρηστου) δημοψηφίσματος πριν 2 χρόνια και κάτι, την 1η Οκτώβρη του 2017. Κι αυτή η αδυναμία είναι ότι Βarcelona burning – αλλά όχι Μadrid burning! Σα να λέμε: οι καταναλανοί διαδηλωτές «αναλώνουν» τους δικούς τους δρόμους· όχι εκείνους του κεντρικού ισπανικού κράτους.

Δεν είναι ελέγξιμο το «πρόβλημα δημόσιας τάξης» έτσι; Μάλλον είναι…

Καταναλωνία

Πέμπτη 17 Οκτώβρη. Η ασταμάτητη μηχανή υπήρξε αυστηρά κριτική την εποχή του δημοψηφίσματος για την κρατική ανεξαρτησία της καταλωνίας και τους χειρισμούς της πολιτικής σκηνής στη Βαρκελώνη γύρω απ’ αυτό το ζήτημα.

Αυτή τη φορά όμως οι διαδηλωτές έχουν δίκιο. Οι καταδίκες που μοίρασε σαν στραγάλια το προφανώς ακροδεξιό δικαστήριο σε 9 στελέχη του αυτονομιστικού κινήματος είναι πράξη πολέμου. Προφανώς είναι πολιτική επιλογή του ισπανικού βαθέος κράτους. Σε λίγο παραπάνω από 3 εβδομάδες, στις 10 Νοέμβρη, πρόκειται να γίνουν εκλογές στην ισπανία. Το σοσιαλδημοκρατικό psoe του νυν πρωθ. Pedro Sanchez, γενικά πιο «λογικό» απέναντι στην καταλωνία σε σχέση με τους δεξιούς / ακροδεξιούς του «λαϊκού κόμματος», είναι πολύ πιθανό να ξανακερδίσει. Φιτιλιάζοντας την καταλωνία με καταδίκες «κακούργων» (από 9 μέχρι 13 χρόνια φυλακή…) το ακροδεξιό δικαστικό παρακράτος της ισπανίας επιχειρεί είτε να αναγκάσει τον Sanchez να «λουστεί» μια δύσκολη έως επικίνδυνη καταστολή των διαδηλώσεων· είτε να κατηγορηθεί σαν «ανίκανος» για πρωθυπουργός της ισπανίας.

Ας το επαναλάβουμε: αυτή τη φορά οι διαδηλωτές στην καταλωνία έχουν δίκιο. Είναι ευθύνη των ισπανών σοσιαλδημοκρατών να αντιμετωπίσουν τις τρικλοποδιές που τους βάζουν οι δεξιοφασίστες – όχι των καταλανών.

(φωτογραφία: Από πέντε πόλεις της καταλωνίας ξεκίνησαν χτες μαζικές διαδηλώσεις, που συγκλίνουν στη Βαρκελώνη. Θα συναντηθούν εκεί αύριο.)

Do you remember Catalunya; 1

Σαββάτο 26 Μάη. Θυμάστε την καταλωνία; Προσέξατε τις καταδίκες 29 μελών του δεξιού / ακροδεξιού “partito populare” του Rajoy για «διαφθορά»; Θα μπορούσε η ιστορία των τελευταίων μηνών (απ’ την 1η του περασμένου Οκτώβρη) να είναι διαφορετική αν οι πολιτικές βιτρίνες στην καταλωνία (και οι ψηφοφόροι τους) δεν ήταν αυτοί που είναι; Πράγματι: με τα «αν» δεν γράφεται η ιστορία…

Πρώτα μια αναγκαστική επανάληψη από τα σχόλια εδώ:

Κυριακή 22 Οκτώβρη: … Σα συνέπεια του πρώτου ήρθε το δεύτερο χρήσιμο λάθος, και πάλι υπέρ της Μαδρίτης: μια «ανακήρυξη της ανεξαρτησίας» ένα βήμα μπροστά ένα πίσω, στο όνομα των «διαπραγματεύσεων», δηλαδή της καλής θέλησης των ισπανών δεξιών και των συμμάχων τους. Εκεί που θα έπρεπε η Βαρκελώνη να κόψει κάθε κουβέντα απέναντι στο ισπανικό καθεστώς απαιτώντας την απολογία και την συγγνώμη του Rajoy για την αστυνομική βία της 1ης Οκτώβρη (αλλιώς την παραίτησή του) βρέθηκε στη θέση (ας μας επιτραπεί η διασκευή της έκφρασης) και δαρμένοι και ζήτουλες. Ελπίζοντας, προφανώς, ότι το ισπανικό καθεστώς θα φάει το «ναι μεν αλλά» της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας και θα δείξει «καλωσύνη». Μα αν υπήρχε τέτοιο ενδεχόμενο, «καλωσύνης μετά το ξυλοφόρτωμα», γιατί να θέλουν οι καταλανοί το δικό τους κράτος;…

 

Σάββατο 28 Οκτώβρη: …Για εμάς είναι πολύ καθαρό. Κάνοντας το ένα τραγικό λάθος μετά το άλλο, οι ανεξαρτησιακές πολιτικές βιτρίνες της Βαρκελώνης, ξεκινώντας απ’ τον Puigdemont (αλλά, τελικά, και οι οπαδοί τους), πέτυχαν αυτό που βολεύει τον Rajoy και το ισπανικό καθεστώς: έδωσαν μεγάλη βοήθεια στο να δημιουργηθούν συνθήκες πόλωσης μέσα στην Καταλωνία, και όχι ανάμεσα στην Καταλωνία και τη Μαδρίτη. Το μεγάλο πολιτικό και ηθικό όπλο που είχαν οι καταλανοί εθνικιστές το βράδυ της 1ης Οκτώβρη δεν ήταν το αποτέλεσμα του μισο-δημοψηφίσματος· ήταν η παγκόσμια κατακραυγή για την βία της guarda civil, που το τσάκισε. Αντί να πιάσουν τον ταύρο απ’ τα κέρατα, αντί δηλαδή να αξιοποιήσουν την φασίζουσα πρακτική της Μαδρίτης υπέρ τους, προτίμησαν την ουρά του: να κηρύξουν μετά από 8 ημέρες (!!!!) την ανεξαρτησία για να την παγώσουν αμέσως μετά, υπέρ διαπραγματεύσεων (με το ισπανικό καθεστώς)….

 

Τετάρτη 1 Νοέμβρη: …Μετά από μια σειρά φρικαλέων πολιτικών λαθών, τόσο η «πολιτική ηγεσία» όσο και οι ίδιοι οι οπαδοί της κρατικής ανεξαρτησίας της Καταλωνίας (η γενίκευση μπορεί να αδικεί κάποιους, δεν το θέλουμε…) αποδεικνύονται πολύ μικρότεροι των διακηρύξεών τους. Το πολύ άσχημο είναι ότι αυτό δεν είναι οικογενειακή τους υπόθεση: δίνει αντίστοιχα πολλούς πόντους σε μπόι στα στελέχη ενός καθεστώτος (την κυβέρνηση του ισπανικού «λαϊκού κόμματος») που θα έπρεπε να προβάρουν στολές με ρίγες και επιβίωση μέχρι τα βαθιά γεράματα σε μπουντρούμια. Ειδικά αυτός ο ακροδεξιός Rajoy, που παριστάνει τον ανήξερο για τις σχέσεις του κόμματός του με διάφορους ισπανούς καπιταλιστές / βαρώνους, φαίνεται να βγαίνει τόσο κερδισμένος, ώστε θα πρέπει να ανάψει για χάρη του Puigdemont, της κυβέρνησής του και των πολιτικών / κομματικών συστατικών της, μια λαμπάδα ίσια με το μπόι της Sagrada Familia…

 

Δευτέρα 6 Νοέμβρη: … Για πολιτική βιτρίνα που θα μπορούσε να κάνει βόλτες στο προαύλιο κάποιας φυλακής ο Rajoy καλά τα έχει καταφέρει: έβγαλε απ’ την «αντιμετώπιση της καταλανικής παρανομίας» κάμποσο πολιτικό κέρδος. Η «ανεξαρτησιακή» πολιτική ελίτ της Καταλωνίας και οι οπαδοί της, ήθελαν δεν ήθελαν, ανέστησαν κάποιον που θα έπρεπε να είναι (πολιτικά) νεκρός.

Δυο ή τρεις μήνες πριν, εκείνο που είχε μπροστά του ο Rajoy ήταν τα πάνω από 60 «σκάνδαλα» στα οποία εμπλέκονται υψηλόβαθμα στελέχη του «λαϊκού κόμματος». Πρόκειται για συστηματικές «μαύρες» χρηματοδοτήσεις από διάφορες εταιρείες για να παίρνουν δουλειές του δημοσίου – πράγμα τόσο γνωστό διαχρονικά και στα μέρη μας.

Μία απ’ αυτές τις εταιρείες λέγεται Indra, και είναι ένας τεχνολογικός κολοσσός, μισοκρατικής – μισοϊδιωτικής ιδιοκτησίας, που αναλαμβάνει την διοργάνωση κάθε είδους εκλογών στην ισπανία. Η Indra φέρεται να έσπρωξε στο κόμμα του Rajoy 600.000 ευρώ, μέσα από ένα πολύπλοκο δίκτυο off shore μαγαζιών. Τώρα η Indra πρόκειται να οργανώσει τις εκλογές στην Καταλωνία, στις 21 Δεκέμβρη…. Είναι κι αυτό μια απόδειξη του τι αγνόησαν (;) στη Βαρκελώνη εδώ και μήνες…

 

Πέμπτη 21 Δεκέμβρη: …Σημαίνουν κάτι όλα όσα έχουν γίνει (ή δεν έχουν γίνει) απ’ το δημοψήφισμα της 1ης Οκτώβρη μέχρι σήμερα στην καταλωνία; Για την ασταμάτητη μηχανή ναι. Το καθεστώς Rajoy αποδείχθηκε τριπλά νικητής. Πρώτον, έκανε επίδειξη καταστολής την 1η Οκτώβρη χωρίς να το πληρώσει. Δεύτερον, «έπαιξε» τον ρόλο του «πατέρα / σωτήρα» της ισπανίας γλυτώνοντας, ως τώρα, απ’ τα σοβαρά προβλήματα των «σκανδάλων» στα οποία θα έπρεπε να έχει βουλιάξει – σε βαθμό όχι χειροπέδας αλλά σιδερένιας μπάλας στα πόδια. Και τρίτον επιβεβαίωσε την ισχύ του ισπανικού συντάγματος (μέσω της εφαρμογής του άρθρου 155) όταν απ’ την καταλανική μεριά (και όχι μόνο) το αντίθετο θα έπρεπε να είναι το αδιαπραγμάτευτα ζητούμενο: η συνταγματική αναθέωρηση….

Do you remember Catalunya; 2

Σαββάτο 26 Μάη. Τι έγινε, λοιπόν; Μετά την καταστολή στο δημοψήφισμα της 1ης Οκτώβρη στην καταλωνία οι εκεί βιτρίνες είχαν μια μοναδική ευκαιρία να «παγώσουν» τις κινήσεις υπέρ της αυτονομίας, και να στραφούν κατά του ήδη υπόδικου τότε κόμματος και της κυβέρνησης μειοψηφίας του Rajoy, ζητώντας: «συγγνώμη», εκλογές στην ισπανία, και αλλαγή του συντάγματος.

Μόνο αυτό δεν έκαναν! Κι έτσι, μετά από 8 μήνες, το κυβερνητικό κόμμα αναδεικνύεται επίσημα «κόμμα ποινικών»· ο Rajoy κατάφερε να την γλυτώσει· και ζητούν εκλογές οι πάντες. Αλλά οι καταλανοί αναλώνονται γύρω από εξόριστους ή μισοεξόριστους πρωθυπουργούς και υπουργούς.

Όταν ο αντίπαλός σου κάνει την κίνηση που θεωρεί ότι τον παίρνει (την καταστολή) αλλά εσύ, αντί να τον αναγκάσεις να ξεράσει κοιτάς αλλού και του επιτρέπεις να γίνει μάγκας σε βάρος σου, είσαι άξιος της «μοίρας» σου.

Πόλεμος είναι και η πολιτική, ακόμα και σαν τεχνική της εξουσίας – απλά με άλλα μέσα… Οι «ψευτοστρατηγοί» ξεχωρίζουν εκεί απ’ την αθλιότητα των δήθεν «επιτυχιών» τους…

Καταλωνία

Παρασκευή 22 Δεκέμβρη. Τι αποφάσισε ο «σοφός λαός» με την μαζική του προσέλευση στις κάλπες; Τα εθνικιστικά κόμματα δεξιά κι αριστέρα ξανακέρδισαν (μαζί) την κοινοβουλευτική πλειοψηφία αν και πρώτο κόμμα σε ψήφους και έδρες ήρθε το κεντροδεξιό «πολίτες», που είναι υπέρ της παραμονής στην ισπανία…

Η συντριβή του «λαϊκού κόμματος» (του Rajoy) είναι ένα «μήνυμα» σε βάρος της mainstream ισπανικής δεξιάς, αλλά δεν είναι αυτό που θα λύσει την πολιτική καθήλωση: από σήμερα θα πρέπει να πάψει να ισχύει το άρθρο 155, συνεπώς η πολιτική και κοινωνική ζωή θα επιστρέψει στην πριν την εφαρμογή του κανονικότητα. Αλλά ο ανεξαρτησιακός κομματικός συνασπισμός δεν μπορεί να κάνει τα ίδια που έκανε πριν 3 μήνες. Υπάρχει κάποιο άλλο σχέδιο;

Έχουμε την περιέργεια να το δούμε. (Εν τω μεταξύ ο δεξιός Puidgemont μπορεί θα ξαναγίνει πρωθυπουργός της καταλωνίας, με «νωπή λαϊκή εντολή»· το κόμμα του, Junts per Catalunya, ήρθε δεύτερο… Και θα πρέπει να συλληφθεί μόλις φτάσει την καταλωνία, αφού είναι καταζητούμενος για την οργάνωση του δημοψηφίσματος του Οκτώβρη. Οι ψηφοφόροι τον ενέκριναν – κατά την δική μας γνώμη είναι απατεώνας… – και τώρα ο Rajoy έχει ένα θεματάκι…)

Καταλωνία

Πέμπτη 21 Δεκέμβρη. Η μέρα των καταλανικών εκλογών που όρισε πραξικοπηματικά (ή κάνουμε λάθος;) η Μαδρίτη έφτασε. Και (προς έκπληξή μας…) η περίοδος της «πολιτικής επιστράτευσης» του άρθρου 155 κύλησε ομαλά στην καταλωνία. Ούτε πολιτική ανυπακοή, ούτε κάποιου άλλου μαζική αντίσταση στο ρόλο που το ισπανικό καθεστώς ανέθεσε στον εαυτό του. Εν τέλει η συμμετοχή στις αυριανές εκλογές είναι η τελευταία και πιο εμφατική πράξη νομιμοποίησης της ενεργοποίησης του άρθρου 155 (πρώτη φορά στην μετα-φρανκική ισπανική ιστορία), όσες «κατάρες» κι αν είχαν ακουστεί πριν εφαρμοστεί.

Σημαίνουν κάτι όλα όσα έχουν γίνει (ή δεν έχουν γίνει) απ’ το δημοψήφισμα της 1ης Οκτώβρη μέχρι σήμερα στην καταλωνία; Για την ασταμάτητη μηχανή ναι. Το καθεστώς Rajoy αποδείχθηκε τριπλά νικητής. Πρώτον, έκανε επίδειξη καταστολής την 1η Οκτώβρη χωρίς να το πληρώσει. Δεύτερον, «έπαιξε» τον ρόλο του «πατέρα / σωτήρα» της ισπανίας γλυτώνοντας, ως τώρα, απ’ τα σοβαρά προβλήματα των «σκανδάλων» στα οποία θα έπρεπε να έχει βουλιάξει – σε βαθμό όχι χειροπέδας αλλά σιδερένιας μπάλας στα πόδια. Και τρίτον επιβεβαίωσε την ισχύ του ισπανικού συντάγματος (μέσω της εφαρμογής του άρθρου 155) όταν απ’ την καταλανική μεριά (και όχι μόνο) το αντίθετο θα έπρεπε να είναι το αδιαπραγμάτευτα ζητούμενο: η συνταγματική αναθέωρηση.

Μετά απ’ αυτές τις νίκες (μέσα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα) έχει κάποια σημασία το αποτέλεσμα των σημερινών εκλογών; Ακόμα κι αν τα εθνικιστικά κόμματα καταφέρουν να ξαναφτιάξουν κυβέρνηση, ο πολιτικός τους βηματισμός θα είναι πίσω, πολύ πιο πίσω απ΄ το σημείο που βρισκόταν το βράδυ της 1ης Οκτώβρη. Θα ξανακάνουν δημοψήφισμα; Θα ήταν γελοίο. Θα θεωρήσουν ότι επιβεβαιώνεται μέσα απ’ τις βουλευτικές εκλογές το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος; Μα αυτές οι εκλογές θα αναδείξουν πολύ αντιπροσωπευτικότερα, όπως και νάχει, ένα σχίσμα σε σχέση με την κρατική ανεξαρτησία της καταλωνίας· και όχι κάποιο μυθικό «90% υπέρ»! Θα ανακαλέσουν τη «ναι και όχι» ανακήρυξη της ανεξαρτησίας στα μέσα Οκτώβρη; Θα ήταν τυχοδιωκτικό…

Ίσως κάποτε αυτοί οι σχεδόν 3 μήνες της καταλανικής πολιτικής ιστορίας να διδάσκονται σε διάφορα πανεπιστήμια σαν η επιτομή του μικρο-μεσοαστικού καιροσκοπισμού στην «αριστερή» εκδοχή του…

(φωτογραφία: Το κίτρινο θεωρείται το χρώμα της καταλανικής κρατικής ανεξαρτησίας. Γιατί όμως αυτά τα φιογκάκια μας φαίνονται αστεία; Σαν τάματα σε κάποιον άγνωστο άγιο; Ίσως επειδή έχουμε old fashion απόψεις…)