Tag: ιστορία

Δευτέρα 31 Αυγούστου. Τα χρόνια και οι δεκαετίες πέρασαν… Οι χριστιανοί, με αφορμή τον covid-19, λένε περίπου τα ίδια μ’ αυτά που έλεγαν στις αρχές των ‘80s. Απ’ την άλλη μεριά ο διανοητικός κομφορμισμός έγινε σε τέτοιο βαθμό «δικαίωμα» σ’ όλον αυτόν τον γαλαξία απ’ την λεγόμενη «αριστερά» (του κράτους και του κεφάλαιου) και πέρα, ώστε το μόνο που θα μπορούσε να συμβεί ήταν να γεννηθούν τέρατα.

Κι έτσι ακριβώς έγινε! Όχι τώρα. Έγινε πρώτα με το περίφημο φαινόμενο της «αντιπαγκοσμιοποίησης», του οποίου τα μέλη διεκδίκησαν την ριζοσπαστικότητα «κινήματος» ενώ ήταν η πρώτη postmodern μεγάλης κλίμακας αναπαράσταση / ενσωμάτωση συγκεκριμένων κρατικών και καπιταλιστικών προσανατολισμών (το ψόφιο κουνάβι κάνει πράξη εκείνη την “λογική”!!! ). Έγινε στη συνέχεια όταν η κρίση / αναδιάρθρωση οξύνθηκε, με την “χρηματοπιστωτική” (και όχι μόνο) κατάρρευση. Τότε οι “ειδικοί” που έπρεπε να “πιστεύει” κάθε γνήσιος επαναστάτης δεν ήταν οι λοιμωξιολόγοι αλλά οι οικονομολόγοι· είναι γνωστό τι χαρά έκαναν οι τελευταίοι! Ακόμα και τα στοιχειώδη για την “λειτουργία” (και τις αναπόφευκτες κρίσεις) του καπιταλισμού είχαν ξεχαστεί οριστικά· αντί γι’ αυτά, η “έξοδος απ’ την ε.ε.” και “το εθνικό νόμισμα” προτάθηκαν και υιοθετήθηκαν σαν το ιδανικό φάρμακο… (Τέλεια θεραπεία… Θυμάται κανείς τι γέννησε η μικροαστική φάρσα των “αγανακτισμένων”; Έχει κανείς ευθύνη για τέτοια γεννητούρια; Μπααααα…. )

Όταν οι αποδείξεις της πολιτικής αφασίας στον πρώτο κόσμο διαδέχονται η μία την άλλη, γιατί τα αφεντικά να μην οξύνουν τις επιθέσεις τους; Αν το δει κανείς απ’ την μεριά τους δεν υπάρχει κανένας μα κανένας κίνδυνος! Αντίθετα υπάρχουν συμφέροντα, υπάρχουν αιτίες σοβαρές, δικές τους. Το ότι η επίθεση με και μέσω του covid-19 είναι, πια, κυριολεκτικά «εξ επαφής» δίνει καινούργια ποιοτικά χαρακτηριστικά. Αν μπορούμε να το πούμε μεταφορικά αυτά τα εκατομμύρια Εγω – Εαυτός – Κεφάλαιο βρέθηκαν στα σκοινιά κι απο κεί στο καναβάτσο.

Σε καμμία περίπτωση δεν τελειώνει εδώ η ιστορία! Ωστόσο το να εξηγήσει κάποιος την ιστορική, πολιτική και οικονομική αλληλουχία της διεθνούς κρίσης / αναδιάρθρωσης που έχει φτάσει στο σημείο απαλλοτρίωσης των σωμάτων εγκαινιάζοντας την εποχή του «μετα-ανθρωπισμού» σε πνεύματα που κοιμούνται εδώ και δεκαετίες (και που, τώρα, δεν είναι σίγουρα αν έχουν ξυπνήσει κανονικά ή αν βρίσκονται στη δίνη κάποιου περαστικού εφιάλτη) είναι εξαιρετικά δύσκολο. (Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι και μάταιο…) Σου λέει ο άλλος (που θεωρεί εαυτόν ενημερωμένο): μα δεν βλέπεις τι γίνεται στην ινδία; Είναι η ίδια κοινωνική φιγούρα που πριν «έβλεπε» (δηλαδή νόμιζε ότι βλέπει…) τι γίνεται στο Bergamo, μετά τι γίνεται στη Ν. Υόρκη, μετά τι γίνεται στο περού… αλλά δεν μπορεί να δει τι γίνεται δίπλα του!

Απ’ τον μεσοπόλεμο και την μαζικοποίηση του σινεμά και ύστερα οι εντυπώσεις κατασκευάζονταν έτσι ώστε να προκαλούν συγκεκριμένες συγκινησιακές αντιδράσεις. Εξαρτημένα αντανακλαστικά λέγονται· κι αυτά τα είχε υπόψη του άλλες εποχές το κίνημα… Το ότι έναν αιώνα μετά την εφεύρεση του μοντάζ οι εικόνες είναι ακόμα πιο «πετυχημένες» στο κεφαλοκλείδωμα το ξέρουμε· πώς, όμως, να το παραδεχτούν και οι αιχμάλωτοί τους, αναγνωρίζοντας το πως και γιατί πέφτουν θύματα; Πώς ο καθένας μπορεί να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί (και ατομικά) γι’ αυτήν την εγκληματική, την θηριώδη, διανοητική, ηθική και πολιτική οπισθοδρόμηση όταν είναι σίγουρος ότι έχει καταλάβει (δηλαδή: πιστεύει!), ε;

Τελικά αυτή η εξαφάνιση της κριτικής επί τουλάχιστον 3 δεκαετίες είναι το ισχυρότερο χαρτί των αφεντικών… Δεν μπορούμε, φυσικά, να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω. Μπορούμε όμως, λιγότεροι ή περισσότεροι, το άλλο. Το forward!

Στην τελική δεν είμαστε οι σωτήρες του κόσμου!

Κυριακή 23 Αυγούστου. Είναι ή δεν είναι παραπληροφόρηση, διαστρέβλωση, «fake news», τρομολαγνεία, πείτε το όπως θέλετε, το να συνδέεται ο covid-19 με την πανδημία της «ισπανικής γρίπης» (που μόνο ισπανική δεν ήταν…) το 1918; Είναι ή δεν είναι παραπληροφόρηση, διαστρέβλωση, “fake news”, τρομολαγνεία, πείτε το όπως θέλετε, το να αναγγέλεται «δεύτερο κύμα covid-19 όπως ΕΚΕΙΝΟ ΤΗΣ ΓΡΙΠΗΣ ΤΟΥ 1918 ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΦΟΝΙΚΟ ΑΠ’ ΤΟ ΠΡΩΤΟ», ε;

Δεν χρειάζεται να βυθιστεί κανείς σε ειδικές μελέτες για να απαντήσει ναι, είναι και παραείναι! Αρκεί το αντίστοιχο λήμμα στην (αγγλική) wikipedia:

… Οι περισσότερες επιδημίες γρίπης σκοτώνουν δυσανάλογα πολύ νέους και πολύ γέρους, με μεγαλύτερο ποσοστό επιβίωσης για τις ηλικίες που βρίσκονται ανάμεσα. Αλλά η Ισπανική γρίπη κατέληξε σε ένα υψηλότερο του αναμενόμενου ποσοστό θνησιμότητας για νεαρούς ενήλικους. Οι επιστήμονες προτείνουν διάφορες πιθανές εξηγήσεις για το υψηλό ποσοστό θνησιμότητας της πανδημίας γρίπης του 1918. Μερικές αναλύσεις έχουν δείξει ότι ο ιός ήταν ιδιαίτερα φονικός επειδή προκάλεσε μια καταιγίδα κυτοκινών, που σχετίζεται απ’ την ισχυρότερη ανοσοποιητική αντίδραση του οργανισμού των νεαρών ενηλίκων. Αντίθετα, μια ανάλυση του 2007 απ’ τις ιατρικές επιθεωρήσεις της εποχής της πανδημίας βρήκε ότι η ιική μόλυνση δεν ήταν πιο επιθετική από προηγούμενους ιούς γρίπης. Αντίθετα ο υποσιτισμός, τα κατάμεστα στρατιωτικά νοσοκομεία και στρατόπεδα, και η κακή υγιεινή, όλα αυτά που είχαν πολλαπλασιαστεί απ’ τον πρόσφατο πόλεμο, προκάλεσαν βακτηριακή υπερμόλυνση. Αυτή η υπερμόλυνση σκότωσε τα περισσότερα απ’ τα θύματα…

Ποιός και γιατί συγκρίνει τον υποσιτισμό, την άθλια υγιεινή, την άθλια ψυχολογία, την συναισθηματική πίεση των χαρακωμάτων και των στρατοπέδων του Α παγκόσμιου, τις νοσηλευτικές δυνατότητες σε τέτοιες συνθήκες με το σήμερα; Ποιός και γιατί συγκρίνει μια πανδημία γρίπης ιδιαίτερα φονική, που είναι μοναδική στην ιστορία των τελευταίων 200 χρόνων (επειδή κτύπησε τους φαντάρους ενός πολέμου όπου οι στρατιώτες ήταν έτσι κι αλλιώς κρέας για τα κανόνια – και το ήξεραν!) με τον covid-19;

Μόνο εντεταλμένοι, επαγγελματίες, τσατσορούφιανοι, καλοπληρωμένοι ψεύτες μπορούν να το κάνουν!! Είτε με λευκές ρόμπες είτε χωρίς!!! Αλλά, βέβαια, αυτοί είναι οι «κύριοι». Οι λακέδες του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Και αυτό είναι που θέλει να ορίζει τι είναι «αλήθεια» και τι όχι!!

(Για την ιστορία – εν μέρει το έχουμε ξαναγράψει. Την εποχή που ξέσπασε εκείνη η γρίπη τα μικροσκόπια δεν μπορούσαν να διακρίνουν έναν ιό του μεγέθους της γρίπης. Γι’ αυτό και υπήρχε σύγχιση μεταξύ των τότε γιατρών για το τι ήταν η αρρώστια. Ειδικά επειδή υπήρχαν σε πολλές περιπτώσεις ασυνήθιστα συμπτώματα (εσωτερικές αιμοραγίες, πτώση των δοντιών, απίστευτα εξανθήματα, κλπ) που έδειχναν προς τύφο, χολέρα, δάγκειο πυρετό, αρρώστιες βακτηριογενείς δηλαδή, που δεν έχουν σχέση με την γρίπη.

Μεταγενέστερες έρευνες, σε πτώματα που είχαν καταψυχθεί για ερευνητικούς λόγους, ανακάλυψαν ότι οι βασικές πνευμονικές επιπλοκές που οδηγούσαν σε θάνατο οφείλονταν σε βακτηρίδια και όχι στον ιό της γρίπης. Τα βακτηρίδια ήταν πολύ εύκολο να μεταδοθούν λόγω των άθλιων συνθηκών υγιεινής· και τα μικροσκόπια του 1918 μπορούσαν να τα διακρίνουν. Χρησιμοποιήθηκαν αντιβακτηριδιακές θεραπείες, που έσωσαν αρκετές ζωές, αν και δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν προκαταβολική ανοσία.

Η επιβαρυντική δράση ενός ιού γρίπης σε πνευμόνια που έχουν μολυνθεί ή θα μολυνθούν παράλληλα από βακτηρίδια είναι γνωστή. Ωστόσο από ιατρική άποψη είναι διαφορετικό να πεθαίνει κανείς ΜΕ τον ιό της γρίπης απ’ το να πεθαίνει ΑΠΟ τον ιό της γρίπης. Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη το τι γινόταν στα πεδία των μαχών τότε, για παράδειγμα το γεγονός ότι οι καθημερινές επιθέσεις γίνονταν πατώντας πάνω σε πτώματα της προηγούμενης ημέρας, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι συνυπήρξαν και τύφος και χολέρα…

Ωστόσο, για λόγους ευκολίας, φτιάχτηκε μια «κοινή δεξαμενή» για όλους τους νεκρούς εκείνης της πανδημίας…)