Προπάντων πρόληψη! (1)

Δευτέρα 15 Ιούλη>> Με ή χωρίς τον ετοιμόρροπο νυσταλέο Jo στο άσπρο σπίτι η Ουάσιγκτον προσπαθεί να κάνει τη δουλειά της. Η ανακοίνωση της εγκατάστασης (το 2026… Γιατί τόσο αργά; Τι μπορεί να προκύψει ως τότε; Και με ποιον πρόεδρο στο άσπρο σπίτι;) στο γερμανικό έδαφος πυραύλων μέσου βεληνεκούς (που μπορούν να κουβαλήσουν και πυρηνικές κεφαλές…) θυμίζει μεν την δεκαετία του 1980 αλλά από κάποιες απόψεις είναι ακόμα χειρότερη ενέργεια. Μέχρι πριν κάποιους καιρούς η αμερικανική κοινοτοπία για την εγκατάσταση διάφορων πυραυλικών συστημάτων κοντά στα ρωσικά σύνορα ήταν «ωω, μην ανησυχείτε, δεν είναι για εσάς, είναι για το … ιράν». Τώρα, τουλάχιστον, μπορεί κάποιος να πιστέψει τους στόχους τους…


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

My name is Palestine

Δευτέρα 27 Μάη>> Παίρνοντας αφορμή ένα γκράφιτι του Banksy, ο άγγλος συνθέτης και τραγουδιστής Garth Hewitt, γνωστός για τον προσανατολισμό του σε ζητήματα παγκόσμιας κοινωνικής δικαιοσύνης, έβγαλε έναν δίσκο με τίτλο Palestine Calling. Το My name is Palestine είναι ένα απ’ τα τραγούδια του αφιερώματος.

Επείγουσα έκκληση της Παλαιστίνης!

Δευτέρα 20 Μάη>> Η 4λεπτη μπαλάντα (και η κινηματογράφησή της) είναι παλιά. Του 1972. (Τότε το κεντρικό σύνθημα των κινημάτων συμπαράστασης ήταν Όπλα κι όχι δάκρυα για την Παλαιστίνη!) Έχουν όμως την δική τους ενδιαφέρουσα ιστορία.

Η (16 χρονών τότε) παλαιστίνια-της-εξορίας (γεννημένη στην αίγυπτο) Zeinab Shaath έγραψε την μουσική το 1970 πάνω στους στίχους ενός ποιήματος με τον ίδιο τίτλο μιας άλλης παλαιστίνιας-της-εξορίας, της Lalita Panjabi. Ηχογραφημένο σε κασέτα το τραγούδι παίχτηκε σ’ έναν δίγλωσσο ρ/σ του Καϊρου (στον οποίο δούλευε η μεγαλύτερη αδελφή της Mysoon) και σύντομα οι ακροατές πολιορκούσαν τον σταθμό ζητώντας αντίγραφο.

Γρήγορα το καλλιτεχνικό τμήμα της PLO «ανακάλυψε» την Zeinab (που εν τω μεταξύ είχε γράψει κι άλλα «τραγούδια διαμαρτυρίας» – αυτός ήταν ο όρος της εποχής…) και η νεαρή παλαιστίνια βρέθηκε να παίζει σε αντι-ιμπεριαλιστικά φεστιβάλ συμπαράστασης στην Παλαιστίνη απ’ το ανατολικό Βερολίνο ως τον Λίβανο. Το 1972 κινηματογραφήθηκε με μια 8άρα μηχανή κάπου στο Λίβανο, και στη συνέχεια το φιλμ μονταρίστηκε* και μπήκε στη διάθεση της PLO (της οποίας η βάση ήταν στη Βηρυττό).

Το 1983, με την εισβολή του ισραηλινού στρατού στον λίβανο, τα γραφεία της PLO λεηλατήθηκαν και στη συνέχεια καταστράφηκαν. Όχι όμως πριν ο ισραηλινός στρατός βάλει στο χέρι όλο το υλικό που βρήκε εκεί. Το 2017 (34 χρόνια μετά) η ισραηλινή πανεπιστημιακή Rona Sela, μεταξύ άλλων ιστορική ερευνήτρια, ανακάλυψε το φιλμ στα αρχεία του ισραηλινού στρατού και προσπάθησε να το αναβαθμίσει∙ ωστόσο δεν της επιτράπηκε να πάρει το πρωτότυπο. Της δόθηκε μόνο ένα αντίγραφο με την «στάμπα» του IDF (πάνω δεξιά). Η Sela κατάφερε να βρει την Zeinab (στις ηπα…) και το 2021 οι «ανακαλύψεις» συμπληρώθηκαν όταν η ινδή dj Arshia Haq βρήκε σε παλαιοπωλείο ένα βινύλιο με το τραγούδι της «Επείγουσα έκκληση της Παλαιστίνης». Με την βοήθεια του Mo’min Swaitat, παλαιστίνιου καλλιτέχνη και συλλέκτη (που έχει δημιουργήσει ένα αρχείο παλαιστινιακής ιστορίας) έκαναν remastering του τραγουδιού, και το ενσωμάτωσαν στην video version του παλιού 8αριού φίλμ.

Ένα «τραγούδι απ’ τα παλιά», μια ιστορία που διέτρεξε 5 δεκαετίες, για μια υπόθεση και έναν απελευθερωτικό αγώνα που συνεχίζεται και κορυφώνεται…

*Ο Kamal Nasser που εμφανίζεται στο φιλμ, γεννημένος στη Γάζα το 1924, διωγμένος απ’ την Δυτική Όχθη το 1967, στέλεχος της PLO, υπεύθυνος έκδοσης του περιοδικού Falastin al Thawra, εκπρόσωπος τύπου και επικεφαλής του τμήματος αντι-πληροφόρησης της οργάνωσης, δολοφονήθηκε στις 10 Απρίλη του 1973 στη Βηρυττό μαζί με δύο συντρόφους του απ’ τις «ειδικές δυνάμεις» (μυστικές υπηρεσίες…) του θεοναζί καθεστώτος. Στην κηδεία τους έδωσαν το παρόν πάνω από 500.000 άτομα…

Αυτό που λέει στο video είναι η προοπτική ενός ενιαίου δημοκρατικού κράτους, για εβραίους και άραβες, που θα εγκαθιδρυθεί απ’ την παλαιστινιακή αντίσταση…

Όσοι ελεεινολογούν αυτήν την αντίσταση και τους σκοπούς της τώρα, το ίδιο έκαναν πάντα… Όσοι λένε τις παπαριές τους περί “αντισημιτισμού” τώρα, το ίδιο έκαναν πάντα… Όσοι τρέφονται με αίμα τώρα, το ίδιο έκαναν πάντα…

Φωτογραφία επάνω: η Zeinab Shaath, στα δεξιά χαμογελαστή, μέσα στον κόσμο που συγκεντρώθηκε (750.000) στο «παγκόσμιο φεστιβάλ νεολαίας και φοιτητών» στο ανατολικό Βερολίνο, το 1973.

Ζήτω!

Δευτέρα 22 Απρίλη (00.20) >> Ποιος θα την περίμενε; Όχι την αυτοκτονία, αλλά την έπαρση για δαύτην! Κι όμως: κάπου, κάπως, κάποτε ήταν ενθουσιασμένοι με τον πόλεμο!! Πού; Στο μακρινό αμέρικα; Ποιοι; Έλληνες μετανάστες (και μετανάστες και ετοιμοθάνατοι!). Πότε; Στη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων: γυρνούσαν πίσω για να σκοτώσουν και να σκοτωθούν! (Η φωτογραφία  είναι απ’ το βιβλίο «το όραμα των ελλήνων για τις ηνωμένες πολιτείες της αμερικής – από την ελληνική επανάσταση έως τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο» του Κ. Διώγου, εκδ. «Αλεξάνδρεια»).

Ο καιρός πέρασε, αλλά φαίνεται ότι πάντα υπάρχει μια υπέροχη ευκαιρία, ακόμα και για ντόπιους – σίγουρα για τις πολιτικές βιτρίνες! Ο κύριος κάτω, παλιά καραβάνα, 70χρονος+, ευρωβουλευτής της «λαϊκής δεξιάς», δηλώνει πλήρη πολεμική ετοιμότητα. Αν ο προϊστάμενός του έχει κηρύξει πόλεμο κατά της Μόσχας, αυτός φαίνεται ότι τον κήρυξε κατά της Τεχεράνης (και των συμμάχων της).

Όχι, δεν θα αφήσει τις Βρυξέλες αυτός ο νέος στρατηλάτης. Άλλους θέλει να ξαποστείλει «στην γραμμή της μάχης»…

Υπάρχει κανείς διατεθειμένος να τεθεί υπό τις διαταγές του … παλαίμαχου στρατηγού Μεϊμάρ;;

Τι στην ευχή; Ανησυχεί η δεξιά; Δεν συμμετέχουμε κανονικότατα στον ένα απ’ τους δύο (πολέμους) και έμμεσα στον δεύτερο; Δεν είμαστε στη «σωστή μεριά της ιστορίας»; Δεν είμαστε ο παγκόσμια αξιοθαύμαστος «πυλώνας σταθερότητας στην ανατολική Μεσόγειο»; Δεν έχουμε τον στρατηγό Μεϊμάρ να μας καθοδηγεί;

Μαθήματα ιμπεριαλιστικής ιστορίας

Δευτέρα 15 Απρίλη (00.25)>> Αφιερώστε μια ώρα απ’ την ζωή σας, για να δείτε τα δύο (όχι υποτιτλισμένα) video που ακολουθούν: θα μάθετε τι είναι η φασιστική, πρωτοκοσμική εποικιστική αποικιοκρατία στην Παλαιστίνη∙ θα μάθετε τι και πως προσπαθεί να καταστρέψει ο «πολιτισμένος, θεοναζί λευκός» σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου∙ θα μάθετε πόσο βαθιά είναι η  ιστορική αντίσταση εκεί∙ θα μάθετε πόσα ψέματα έχετε ακούσει (και συνεχίζετε να ακούτε) για τους «βάρβαρους» και «απολίτιστους» Παλαιστίνιους που «κουράζουν» με την ύπαρξή τους τους «πολιτισμένους» πρωτοκοσμικούς.

Το πρώτο video, διάρκειας 47 λεπτών, είναι ένα ιστορικό ντοκυμαντέρ του al Jazeera (προβλήθηκε πριν 2 χρόνια), για το πόσο αναπτυγμένη (καπιταλιστικά) ήταν η Παλαιστίνη στις αρχές του 20ου αιώνα, πριν την εποικιστική αποικιοκρατία∙ και για το πως ο αγγλικός ιμπεριαλισμός επέβαλε τους εποίκους του πριν, πολύ πριν τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο (και το Ολοκαύτωμα), σα χωροφύλακες και πλιατσικολόγους.

Στο δεύτερο video, διάρκειας 5 λεπτών και κάτι (πριν 3 ημέρες), ο «καταραμένος» και αυτοεξόριστος ισραηλινός ιστορικός Illan Pappe, θυμίζει τι είναι η λωρίδα της Γάζα.

Δείτε τα – μόνο όφελος θα έχετε!!! (Και θα ξαφνιαστείτε!)

Καστανή βίβλος

Δευτέρα 8 Απρίλη>> Εις το Πταισματοδικείον εγένετο χθες η δίκη δια την υπό των ενταύθα κομμουνιστών έκδοσιν της διεθνούς «Καστανής Βίβλου» η οποία, συνταχθείσα υπό της διεθνούς μαρξιστικής επιτροπής κατά του Χίτλερ, υβρίζει ως γνωστόν τους σημερινούς ηγέτας της Γερμανίας αποδίδουσα εις αυτούς τον εμπρησμόν του Ράιχσταγκ […] Ο κ. δημόσιος κατήγορος […] εζήτησε την τιμωρία των κατηγορουμένων χαρακτηρίσας το έργον των ως εμπρηστική προσπάθειαν της γαλήνης και της ειρήνης του τόπου.

Αντιγραφή απ’ την στήλη «Φιλίστωρ» της καθεστωτικής «καθημερινής»… Χρονολογία: 4 Απρίλη 1934… Η «βίβλος» δεν θα πρέπει να ήταν «καστανή» αλλά φαιά… Όσο για τον κυρ εισαγγελέα και όλους τους όμοιούς του, επαγγελματίες δημόσιους κατήγορους της εποχής ή ερασιτέχνες; Ασφαλώς καμάρωναν στη … «σωστή μεριά της ιστορίας»…

(Σαν κάτι άλλους…)

From the river to the sea, Palestine will be free!

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα (κρίνουμε) συνέντευξη του εξόριστου ισραηλινού ιστορικού Ilan Pappe στο al Jazeera, που δημοσιοποιήθηκε μόλις χτες, Κυριακή 24/2. Σύντομη (25 λεπτά), περιεκτική και, το σημαντικότερο, αισιόδοξη! Δυστυχώς χρειάζεται να ξέρετε τα βασικά αγγλικά, μιας και έχει αγγλικούς υπότιτλους…

(Προσέξτε προς το τέλος την αναφορά του στην ανάγκη μιας «νέας PLO». Στις 8 Γενάρη – Παλαιστινιακή αντίσταση 1- γράψαμε ακριβώς γι’ αυτήν που, κατά τη γνώμη μας, έχει αρχίσει ήδη να δημιουργείται…)

Κάποτε στην Ανατολή

Δευτέρα 22 Γενάρη>>Πόλεις σαν την Αγ. Πετρούπολη και την Μόσχα θα εξαφανιστούν… Αυτό είναι αναγκαίο, γιατί αν θέλουμε να σπάσουμε την ρωσία στα συστατικά της, δεν θα πρέπει να έχει πια ένα διανοητικό, πολιτικό ή οικονομικό κέντρο… Σ’ αυτόν τον υπαρξιακό πόλεμο δεν μας ενδιαφέρει να κατακτήσουμε κανένα κομμάτι μητροπολιτικού πληθυσμού…

Ποιοι και πότε τα είπαν αυτά; Ο Goebbels (την πρώτη φράση), ο Hitler (την δεύτερη). Ήταν 1941.

Στις 22 Ιούνη εκείνης της χρονιάς, οι γερμανικές στρατιές πέρασαν τα σύνορα της σοβιετικής ένωσης. Μέσα σε 1,5 μήνα, σε μια απίστευτη ως τότε blitzkrieg προώθηση, είχαν μπει 650 χιλιόμετρα μέσα στην σοβιετική επικράτεια, και είχαν πλησιάσει 50 χιλιόμετρα απ’ το Leningrad. Ένα μήνα μετά είχαν περικυκλώσει ασφυκτικά την πόλη, στην οποία απέμεινε μόνο ένα δύσκολο και επικίνδυνο πέρασμα μέσω της λίμνης Ladoga στα ανατολικά, που την συνέδεε με την υπόλοιπη χώρα.

Μέσα στην πόλη υπήρχαν πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι. Απ’ αυτούς πέθαναν οι μισοί στη διάρκεια της πολιορκίας, ενάμισυ εκατομμύριο∙ οι περισσότεροι τους πρώτους έξι μήνες, όταν η θερμοκρασία έπεσε στους 30 βαθμούς υπό το μηδέν. Ο κόσμος πέθαινε από πείνα, αρρώστιες και απ’ το κρύο. Δεν υπήρχε νερό, ρεύμα ή καύσιμα. Και η πόλη βομβαρδιζόταν καθημερινά. Αλλά οι πολιορκούμενοι το είχαν αποφασίσει βαθιά μέσα τους: δεν θα παραδοθούν.

Ύστερα από 900 μέρες και νύχτες, η πολιορκία έσπασε απ’ τον κόκκινο στρατό. Η γενοκτονία τέλειωσε. Ήταν 27 Γενάρη του 1944 – ογδόντα χρόνια πριν. Η απελευθέρωση του Λένινγκραντ είναι μια απ’ τις πιο σημαντικές στιγμές  της ήττας του ναζι-φασιστικού «άξονα» στον 2o παγκόσμιο πόλεμο. Η πολιορκία της πόλης και η αντοχή των κατοίκων της είναι μακράν η μεγαλύτερη σε διάρκεια εδώ και πολλούς αιώνες.

Η επέτειος του επικού σπασίματος της πολιορκίας και της απελευθέρωσης της πόλης, η 27η Γενάρη, γιορτάζεται κάθε χρόνο. Πλέον μόνο από τους ρώσους και τους συμμάχους τους. Η δύση, τα δυτικά κράτη / κεφάλαια, η δυτική δημαγωγική μηχανική, μπορεί να πουλάνε αντιφασισμό διεστραμμένο τόσο όσο να κρύβει (για όσο ακόμα…) τον δικό τους νέο-νέο-νέο ολοκληρωτισμό. Αλλά πραγματικές αντιφασιστικές νίκες που είχαν μέσα κόκκινο στρατό απαγορεύεται να μνημονεύονται: τα δυτικά αφεντικά δεν πρόκειται να τον συγχωρήσουν ποτέ…

Κάποτε στη δύση

Δευτέρα 22 Γενάρη>>Η δράση του ισραηλινού στρατού εστιάζει στην πράξη – κάθε μεμονωμένο κτύπημα και η συμβατότητά του με τις προϋποθέσεις της διεθνούς νομοθεσίας – ενώ η Ουάσιγκτον εστιάζει στα αποτελέσματα, που σημαίνει στη συνολική κατάσταση της λωρίδας της Γάζα ως αποτέλεσμα των κτυπημάτων.

Υπάρχει μια διαφορά φιλοσοφίας που βοηθάει στην κατανόηση του χαρακτήρα των επιθέσων του Ισραήλ, και της έντασης του δημόσιου διαλόγου σχετικά… Αν το Ισραήλ έκανε αδιάκριτες επιθέσεις ή είχε στόχο τους αμάχους – κάτι που δεν ισχύει – θα μπορούσε πράγματι να κατηγορηθεί για έγκλημα πολέμου… Ένας αξιωματικός του ισραηλινού στρατού που ζήτησε να τηρηθεί η ανωνυμία του μας είπε ότι ο ο αριθμός των απωλειών αμάχων είναι «ελάχιστος» με δεδομένο τον χαρακτήρα της σύγκρουσης… Ο IDF λέει ότι έχει κάνει τα περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο στρατό στην ιστορία για να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες αμάχων…

Ένας απόστρατος αξιωματικός των ΗΠΑ συμφωνεί. «Ο IDF έχει διαφορετική φιλοσοφία σε σχέση με τις ΗΠΑ ή το νατο, και πολεμάει με διαφορετική ένταση. Από μόνο του το γεγονός ότι οι αριθμοί είναι μεγαλύτεροι απ’ αυτούς που έχουμε συνηθίσει δεν σημαίνει ότι είναι υπερβολικοί»…

Τέτοια είναι η άποψη του αμερικανικού καθεστωτικού περιοδικού newsweek στην έκδοση της 12ης Γενάρη 2024, και μέσω αυτού η άποψη πολλών δυτικών χασάπηδων. Η Γάζα πολιορκείται όχι επί μήνες αλλά επί χρόνια και δεκαετίες. Οπότε, σύμφωνα με την αμείλικτη «λογική» των ειδικών των μαζικών δολοφονιών που διαθέτουν κάτι σαν «θεσμική μνήμη» (σα να λέμε: μια γενική ιδέα για την ιστορία και τα κατορθώματά τους), μερικές δεκάδες χιλιάδες παλαιστίνιοι δολοφονημένοι μέσα σε 107 μέρες δεν είναι δα κάτι σπουδαίο. Δεν είναι κάτι «υπερβολικό». Εν τέλει είναι θέμα στυλ: με τι ρυθμό σκοτώνει ο us army ή το νατο, με τι ρυθμό σκοτώνει ο στρατός του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος.

Μπορεί κάποιος να κάνει την φρικτή αλλά όχι ανεπίκαιρη σκέψη ότι ανάμεσα στους ναζί στα ‘40s απ’ την μια μεριά και στους τωρινούς απογόνους τους απ’ την άλλη υπάρχει μια διαφορά όχι στο στυλ αλλά στον δημαγωγικό κτηνώδη κυνισμό: ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος μπορεί να χρησιμοποιείται σαν ένα «μέτρο» απανθρωπιάς που δεν έχει ξεπεραστεί «ακόμα» – συνεπώς προς τι η ανησυχία και τα κατηγορητήρια; Τίποτα “υπερβολικό” διάολε!!!

Το ότι υπάρχουν πολιορκούμενοι, κατεχόμενοι που αρνούνται να παραδοθούν; Αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να αφορά εμάς – αν είμασταν σε θέση να καταλάβουμε σε ποια «μοίρα» μας μιλούν…

Γιατί;

Δευτέρα 1 Γενάρη>> Για ποιον απαίσιο λόγο οι εφιάλτες για τις πρωτοκοσμικές σφαγές κυνηγούν άνισα ελάχιστους εδώ και τόσους πολλούς και πολλές εκεί, κι εκεί, κι εκεί; Πόσες σιωπές χρειάζονται για να κρύψουν ότι οι «πολιτισμένες» κοινωνίες μας, συλλογικά και ατομικά, κουβαλάνε απ’ την άκρη των δακτύλων των ποδιών ως τις ρίζες των μαλλιών τους / μας τόσο αίμα των Άλλων, κι ότι αυτό δεν μπορεί να μένει ατιμώρητο επ’ αόριστον; Πότε θα αναστηθούν αυτές οι δεκάδες χιλιάδες των δολοφονημένων για να αποδώσουν δικαιοσύνη, μόνο αυτό, δικαιοσύνη, αφού εμείς αποδεικνυόμαστε ξανά και ξανά ανίκανοι ακόμα και γι’ αυτό, ανάξιοι της δικαιοσύνης (την οποία θα επικαλεστούμε όταν «έρθει η ώρα μας»);

Δείτε πρώτα αυτό. Αφορά την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, Ιούλης του 1995. Σφαγή μουσουλμάνων βέβαια:

Γιατί; Γιατί αυτό το έγκλημα έμεινε ατιμώρητο;

Σύμφωνα με τις Clinton Tapes, μια έρευνα που έκανε ο Taylor Branch για την προεδρία του Bill Clinton βασισμένη σε ηχογραφημένες συνομιλίες του, ο πρόεδρος των ΗΠΑ πίστευε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήταν προκατειλημμένοι κατά της Βοσνίας Ερζεγοβίνης εξαιτίας του πλειοψηφικά Μουσουλμανικού πληθυσμού της.

Ο Clinton φέρεται να λέει ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι διαρκώς μπλόκαραν τις προτάσεις για διόρθωση ή διακοπή του εμπάργκο όπλων που είχε επιβληθεί στη Βοσνία επειδή «μια ανεξάρτητη Βοσνία θα είναι ‘αφύσικη’ ως το μόνο Μουσουλμανικό έθνος στην Ευρώπη»

Ο Branch έγραψε πως «[Ο Clinton] είπε ότι ο Γάλλος Πρόεδρος Francois Mitterrand ήταν ιδιαίτερα ωμός όταν έλεγε ότι η Βοσνία δεν ταιριάζει, και ότι οι Βρετανοί αξιωματούχοι μιλούσαν για μια οδυνηρή αλλά ρεαλιστική αποκατάσταση της Χριστιανικής Ευρώπης».

Αυτή η στάση εκδηλώθηκε στα σχόλια του Boris Johnson, που τώρα είναι πρωθυπουργός αλλά τότε ήταν δημοσιογράφος, ο οποίος έγραψε στην Daily Telegraph το 1997: «Εντάξει, λέω, η μοίρα της Σρεμπρένιτσα ήταν φρικτή. Αλλά αυτοί οι Μουσουλμάνοι δεν ήταν και τίποτα άγγελοι».

Έμεινε ατιμώρητο για να μπορεί να επαναληφθεί… Ό,τι δεν φτάνει ο ρατσισμός και ο οριενταλισμός της κοινωνικής βάσης στη δύση, το φτάνουν και το παραφτάνουν οι κορυφές όλες των δυτικών καθεστωτικών εξουσιών.

Ξέρετε και ξέρουμε ότι στην σφαγή των Βόσνιων αντρών και γυναικών (όχι μόνο στη Σρεμπρένιτσα) συμμετείχαν και έλληνες. Όχι μόνο το γνωστό φασισταριό. Ολόκληρο το ελληνικό κράτος / παρακράτος, με κάθε διαθέσιμο τρόπο…

Συμμετείχε όμως και το ισραηλινό. Ενδεικτικά (και προς το παρόν…) αυτά, απ’ το +972 magazine, στις 5 Δεκέμβρη του 2016:

Το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ απέρριψε τον περασμένο μήνα την προσφυγή για την αποκάλυψη λεπτομερειών των Ισραηλινών στρατιωτικών εξαγωγών στην πρώην Γιουγκοσλαβία στη διάρκεια της γενοκτονίας στη Βοσνία, στα ‘90s. Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η έκθεση της Ισραηλινής συμμετοχής στη γενοκτονία θα μπορούσε να βλάψει τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας σε τέτοιο βαθμό που θα ήταν σημαντικότερος απ’ το δημόσιο συμφέρον κοινοποίησης αυτών των πληροφοριών, και την πιθανή προσαγωγή εκείνων που εμπλέκονταν.

Ο δικηγόρος Mark και ο καθηγητής Oron συγκέντρωσαν πολυάριθμες μαρτυρίες σχετικά με την προμήθεια όπλων απ’ το Ισραήλ στη Σερβία, τις οποίες παρουσίασαν στην προσφυγή τους. Κατέθεσαν αποδείξεις του γεγονότος ότι τέτοιες εξαγωγές γίνονταν για καιρό μετά το εμπάργκο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που μπήκε σε ισχύ τον Σεπτέμβριο του 1991. Οι μαρτυρίες διασταυρώθηκαν και μεταφέρονται εδώ όπως παρουσιάστηκαν στην προσφυγή, με τις αναγκαίες συντομεύσεις.

Το 1992 μια πρώην ανώτερη αξιωματούχος του Σερβικού Υπουργείου Άμυνας εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο «Ο Σερβικός Στρατός», στο οποίο έγραψε ότι οι συμφωνίες για τα όπλα μεταξύ Ισραήλ και Σερβίας υπογράφτηκαν μόλις ένα μήνα μετά το εμπάργκο: «Μια απ’ τις μεγαλύτερες συμφωνίες έγιναν τον Οκτώβρη του 1991. Για προφανείς λόγους, η συμφωνία με τους Εβραίους δεν δημοσιοποιήθηκε εκείνη την εποχή».

Ένας Ισραηλινός που ήταν εθελοντής σε μια ανθρωπιστική οργάνωση στη Βοσνία εκείνο τον καιρό κατέθεσε ότι το 1994 ένας αξιωματούχος του ΟΗΕ του ζήτησε να δει τα υπολείμματα ενός βλήματος των 120 χιλιοστών – με Εβραϊκή επιγραφή πάνω του – που έσκασε στον διάδρομο προσγείωσης του αεροδρομίου του Sarajevo. Κατέθεσε επίσης ότι είδε Σέρβους να κινούνται στη Βοσνία κρατώντας Uzi που είχαν φτιαχτεί στο Ισραήλ.

Το 1995 αναφέρθηκε ότι οι Ισραηλινοί έμποροι όπλων σε συνεργασία με Γάλλους έκλεισαν μια συμφωνία για την προμήθεια στη Σερβία αντιαρματικών ρουκετών. Σύμφωνα με αναφορές απ’ το 1992, μια αντιπροσωπεία του Ισραηλινού Υπουργείου Άμυνας πήγε στο Βελιγράδι και υπέγραψε συμφωνία για την προμήθεια βλημάτων πυροβολικού.

Ο Στρατηγός Mladic, ο ίδιος που τώρα βρίσκεται κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία, έγραψε στο ημερολόγιό του ότι «από το Ισραήλ – προτείνουν κοινό αγώνα κατά των Ισλαμιστών εξτρεμιστών. Προσφέρθηκαν να εκπαιδεύσουν τους άντρες μας στην Ελλάδα, και να δώσουν δωρεάν όπλα για ελεύθερους σκοπευτές». Μια έκθεση που έγινε κατ’ απαίτηση της Ολλανδικής κυβέρνησης στη διάρκεια των ερευνών για τα γεγονότα στη Σρεμπρένιτσα περιλαμβάνει το εξής: «Το Βελιγράδι θεωρούσε το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Ελλάδα τους καλύτερους φίλους του. Το φθινόπωρο του 1991 η Σερβία έκανε μια μυστική συμφωνία για όπλα με το Ισραήλ».

Δείτε τώρα αυτό. Αφορά την σφαγή στη Γάζα, την τωρινή σφαγή:

Γιατί πρέπει να παριστάνουμε τους τουρίστες στην φρικιαστική επανάληψη, ξανά και ξανά, της βίας των κυρίαρχων;