Tag: ινδονησία

Ζήτω η διπλωματική απομόνωση…

Τετάρτη 18 Δεκέμβρη. Ενώ η ντόπια δημαγωγία γλύφει την καραμέλα που μόνη της έφτιαξε, περί της «διεθνούς απομόνωσης του Erdogan», στην μακρινή Kuala Lumpur, πρωτεύουσα της μαλαισίας, «συμβαίνει κάτι» που αξίζει μια αναφορά. Από αύριο, και ως τις 21 Δεκέμβρη, γίνεται εκεί μια σύνοδος «… ηγετών, διανοούμενων, επιχειρηματιών και κληρικών απ’ τον μουσουλμανικό κόσμο… με σκοπό να βρεθούν λύσεις στα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα 1,7 δισεκατομμύρια μουσουλμάνων του πλανήτη….»

Θα μπορούσε να είναι μια αδιάφορη πολιτικά (και γεωπολιτικά) συγκέντρωση… αλλά δεν είναι. Εμπνευστές της είναι ο πρωθ. της μαλαισίας Mahathir Mohamad, ο εμίρης του κατάρ Sheikh Tamim bin Hamad al-Thani, ο πρωθυπουργός του πακιστάν Imran Khan, και …. ο «σουλτάνος». Ο γνωστός «απομονωμένος» Erdogan.

Η σημασία αυτής της πρωτοβουλίας φάνηκε απ’ την αντίδραση της σαουδικής αραβίας: η πετροχούντα φοβάται, όχι άδικα, ότι επιχειρείται να δημιουργηθεί ένα αντίβαρο του οργανισμού ισλαμικής συνεργασίας στον οποίο το Ριάντ και στο Ντουμπάι έχουν κεντρικό ρόλο (χάρη στα λεφτά τους…)

Ακριβώς γι’ αυτό πρόκειται – και έχει προφανής λόγους! Ο ο.ι.σ. έχει ξεπέσει επειδή δεν μπορεί να κάνει οτιδήποτε αν δεν συμφωνούν οι Salman family & co. Οι πρωτεργάτες της συγκεκριμένης συνόδου KL 2019 θέλουν να δώσουν συνδυασμένη ώθηση στο πολιτικό ισλάμ, εναντίον διάφορων δικτατοριών, φανερών ή συγκεκαλυμένων, που χρησιμοποιούν το ισλάμ σαν σημαία.

Οι Salman family & co επειδή “το βλέπουν το έργο”, εκβίασαν τον Khan (με οικονομικές απειλές), για να δηλώσει ότι τελικά «δεν θα μπορέσει να πάει στην σύνοδο» – της οποίας ωστόσο είχε την ιδέα. Αντίθετα θα πάρουν μέρος οι πρόεδροι του ιράν Rouhani και της ινδονησίας Widodo. Και πολλοί άλλοι, διαφόρων ειδών και αρμοδιοτήτων. Μεταξύ αυτών και περίπου 500 μουσουλμάνοι πανεπιστημιακοί και διανοοούμενοι από όλο τον κόσμο.

Αν αναφερόμαστε στο συγκεκριμμένο event δεν είναι επειδή θεωρούμε βέβαιη την μεσοπρόθεσμη επιτυχία του (αν και έχει σοβαρές αιτίες). Αλλά για να θυμίσουμε ότι ο καπιταλιστικός πλανήτης γη δεν είναι καθόλου το μικρό κομμάτι της «δύσης», που άλλοτε «τυρρανάει» και άλλοτε «σώζει» το ελλαδιστάν. Απ’ τoν μεσημβρινό της Αθήνας και προς τα ανατολικά υπάρχει πολύς πλανήτης, πολύς καπιταλισμός σε εξέλιξη, πολλά κράτη. Σ’ αυτήν την τεράστια ζώνη της ασίας το τουρκικό καθεστώς υπάρχει και δρα με στρατηγικό τρόπο: στη βάση της θρησκευτικής ταυτότητας και των πολιτικών της προεκτάσεων. (Προφανώς οι διάφορων ειδών λευκοί ρατσιστές / φασίστες ανατριχιάζουν και μόνο με την λέξη «ισλάμ»….)

Ακόμα κι αν οι «ειδικοί» του ντόπιου καπιταλισμού / ιμπεριαλισμού δεν μπορούν να καταλάβουν καν και καν τι αλλάζει στις παγκόσμιες ισορροπίες, οι «ειδικοί» άλλων ευρωπαϊκών κρατών καταλαβαίνουν και παρακαταλαβαίνουν. Γι’ αυτό κι όταν χτυπάνε φιλικά στην πλάτη τα ελληνικά προβλήματα, συμπληρώνουν …βρείτε τα πάντως με την Άγκυρα…

(φωτογραφία: Σαν γνήσιο μεσογειακό κράτος η σαουδική αραβία ασφαλώς και θα συνδράμει το μεσανατολικό ελλαδιστάν! Όμως η πατρίς δεν θα βρει το δίκιο της, ούτε θα ανατρέψει οριστικά τους συσχετισμούς, αν δεν κληθεί στην Αθήνα εκείνος ο… πώς τον είπαμε;… ο πρόεδρας της βενεζουέλα. Ο τιμημένος Guaido. Τσάμπα τον έχρισε ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας;)

Η παγκοσμιοποίηση πάει ανατολικά…

Τετάρτη 6 Νοέμβρη. Ινδονησία, ταϋλάνδη, σιγκαπούρη, φιλιππίνες, μαλαισία, βιετνάμ, μπρουνέι, καμπότζη, λάος, μυαμάρ (: τα κράτη μέλη της «ένωσης νοτιοανατολικών ασιατικών κρατών» ASEAN) plus κίνα, ιαπωνία, νότια κορέα, αυστραλία, νέα ζηλανδία: το μόνο που μπορεί να σας λένε κάποια απ’ αυτά τα ονόματα είναι «εξωτισμός». Δεν πειράζει: η καπιταλιστική ιστορία δεν ασχολείται μ’ αυτά… (Ούτε με το θρήσκευμα, ε;)

Πριν 3 μέρες, στην Bangkok (πρωτεύουσα της ταϋλάνδης) υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι αυτών των 15 κρατών συναντήθηκαν για να υπογράψουν την πλήρη περιφερειακή οικονομική συνεργασία (RCEP) μεταξύ τους. Η συμφωνία δεν υπογράφτηκε μόνο και μόνο επειδή υπήρχε και 16ος καλεσμένος, η ινδία· που την τελευταία στιγμή «θυμήθηκε» ότι δεν την βολεύει. Θα υπογραφτεί όμως τον ερχόμενο Φλεβάρη, στην επόμενη σύνοδο της ASEAN, στο Hanoi του βιετνάμ. Τα 15 κράτη έχουν συμφωνήσει. Ακόμα κι αν αποσυρθούν κάποια την τελευταία στιγμή, το deal θα γίνει με τα υπόλοιπα.

Με βάση τα τωρινά μεγέθη πρόκειται για την μεγαλύτερη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ever – στην καπιταλιστική ιστορία. Αφορά σχεδόν το 30% του παγκόσμιου εμπορίου (με τα σημερινά δεδομένα) και πάνω από 3,5 δις υπηκόων. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι οι κινεζικοί «δρόμοι του μεταξιού» στη νοτιοανατολική ασία «εμπλουτίζονται»· και η καπιταλιστική «ανάπτυξη / αναδιάρθρωση» όλης αυτής της περιοχής θα περιστραφεί γύρω απ’ το Πεκίνο, το Τόκιο και την Σεούλ – και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς.

Όμως το ιστορικά (και γεωπολιτικά, αν σας αρέσει…) σημαντικό είναι ότι σ’ αυτήν την «μεγαλύτερη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ever» δεν υπάρχουν λευκά, χριστιανικά κράτη! Ούτε ηπα, ούτε αγγλία, ούτε γαλλία, ούτε ολλανδία. Οι ιστορικοί «δυτικοί» αποικιοκράτες / ιμπεριαλιστές βρίσκονται, σαν κράτη (δηλαδή σαν γενικά κόμματα των αφεντικών) για πρώτη φορά στην ιστορία των τελευταίων 500 χρόνων ΈΞΩ απ’ αυτό το τεράστιο μέρος του καπιταλιστικού πλανήτη! Δεν αποφασίζουν την «τύχη» του· σίγουρα όχι με τους τρόπους που ήξεραν. Αν αυτό θεωρείται «σημάδι», σημειώστε το: το ψοφιοκουναβιστάν έστειλε σαν αντιπρόσωπο του… τον «σύμβουλο εθνικής ασφαλείας» Robert O’Brien!! Μόλις τον είδαν οι ασιάτες, του γύρισαν την πλάτη: είναι προσβλητικό να στέλνεις τον ασφαλίτη σου σε ραντεβού πρωθυπουργών…

Το προηγούμενο σχέδιο της αμερικανικής διοίκησης (επί Obama) ήταν να υπογραφτεί μια τέτοιας έκτασης και γεωγραφίας συμφωνία με την συμμετοχή – και αρκετούς όρους – της Ουάσιγκτον, ώστε να ανασχεθεί η επέκταση του κινέζικου καπιταλισμού… Το ψόφιο κουνάβι το ακύρωσε, θεωρώντας ότι μπορεί να βγάλει περισσότερα σε deal με κάθε κράτος χωριστά, παρά μέσω «πολυμερών συμφωνιών». Αποδείχθηκε πανηγυρικά ότι δεν ήταν «ένα βήμα μπροστά» υπέρ της ενίσχυσης της αμερικανικής ηγεμονίας, όπως νόμιζε, αλλά «δύο βήματα πίσω». Το μόνο που μπορεί να κάνει τώρα το ψοφιοκουναβιστάν είναι ένας πόλεμος φθοράς τους επόμενους μήνες, με απειλές στο Τόκιο και στην Καμπέρα να βγουν απ’ την συμφωνία. Αλλά αν συμβεί αυτό, τότε ολόκληρη η νοτιοανατολική ασία θα γίνει «κινέζικη» (απ’ την άποψη της οικονομικής και τεχνολογικής ηγεμονίας), δια περιπάτου…

Αντίθετα, ο ρώσος πρωθ. Medvedev που ήταν παρών στη σύνοδο, χάρηκε πολύ: η Μόσχα διαπραγματεύεται ήδη τις σχέσεις της “ευρασιατικής ένωσης” με αυτό το καινούργιο οικονομικό μπλοκ…

Πέρα απ’ την μοναξιά των άλλοτε ηγεμόνων υπάρχει και ο καπιταλισμός – ε;

Παραπάνω “τεχνητή νοημοσύνη”;

Τετάρτη 13 Μάρτη. Το ψόφιο κουνάβι μπορεί να πρόλαβε να δηλώσει την προτίμησή του για λιγότερο “έξυπνα” αεροπλάνα (αν και όχι για τα αερόστατα!) αλλά, παραδόξως, μπορεί να ξεκινάει από έγκυρη ενημέρωση. (Δεν είμαστε ειδικοί, παρακολουθούμε όμως με προσοχή αυτά που γράφονται από γνώστες της αεροπορικής τεχνολογίας).

Το μοντέλο 737 max 8 της boeing (που έχει πέσει δυο φορές, μία στην ινδονησία τον περασμένο Οκτώβρη και άλλη μία της προάλλες στην αιθιοπία) είναι αναβάθμιση του 737 (σκέτο), που ήταν αρκετά διαδεδομένο· και, συνεπώς, εκατοντάδες πιλότοι είχαν μεγάλη εμπειρία στο πιλοτάρισμά του. Μεγάλη εμπειρία σημαίνει μεταξύ άλλων δοκιμασμένα ανακλαστικά στην καμπίνα. Σημαίνει ρουτίνες στους χειρισμούς επιβεβαιωμένες εκατοντάδες φορές. Σημαίνει «καμμία έκπληξη» στο χειριστήριο…

Μια απ’ τις προσθήκες του “max” στο 737 (συνεπώς μια διαφορά του που αποδεικνύεται βασική) είναι η προσθήκη μιας “δόσης έξυπνου λογισμικού” που αντιλαμβάνεται διαρκώς τις συνθήκες στήριξης του αεροπλάνου και διορθώνει αυτόματα την ισορροπία του, στη διάρκεια της πτήσης. Η προσθήκη έγινε για να βελτιωθούν τα συστήματα ασφαλείας…

Αλλά: κανονικά οι πιλότοι των 737 max, αν και έμπειροι πιλότοι του 737 σκέτου, θα έπρεπε να έχουν εκπαιδευτεί στις συμπεριφορές αυτού του “έξυπνου λογισμικού” καθώς και στην γρήγορη δυνατότητά τους να το “κλείνουν” αν τους εμπόδιζε στο πιλοτάρισμα.. Πράγμα που δεν έγινε, προφανώς με ευθύνη της boeing. Μετά την πτώση του 737 max της ινδονησιακής Lion Air 1 πιθανόν υπήρξε κάποια διεθνής ενημέρωση για αυτόν τον αυτοματισμό· ωστόσο οι πιλότοι διεθνώς δεν εκπαιδεύτηκαν για να μάθουν τα σύνθετα χαρακτηριστικά του και πως μπορούν να τον ελέγξουν. Η αμερικανική κατασκευάστρια, περήφανη ίσως για το «ευφυές» της εφεύρεσής της, την θεώρησε απλά ένα ακόμα σύστημα ασφαλείας με το οποία οι πιλότοι δεν χρειαζόταν να ασχοληθούν…

Είναι όμως πια πιθανό ότι η αντανακλαστική αντίδραση του ζωντανού πιλότου στην ξαφνική και απροειδοποίητη «διόρθωση» της κλήσης του αεροπλάνου απ’ την «έξυπνη» μηχανή προκαλεί ένα σπιράλ αναδράσεων, που έβγαλε, για δεύτερη φορά, ένα 737 max εντελώς έξω απ’ την ισορροπία του. Αν έχει συμβεί έτσι, όπως το έθεσε ένας πεπειραμένος αμερικάνος πιλότος, θα είναι τρομακτικό αν μια μικρή αναβάθμιση των αυτόματων συστημάτων ασφαλείας που σχεδιάστηκε για να βελτιώσει την σταθερότητα στην πτήση καταλήγει να δημιουργεί ένα ανεξέλεγκτο αεροπλάνο.

Τρομακτικό ή όχι, η τάση (που μπορεί να έχει και κάποια μικρά πισωγυρίσματα, ωστόσο είναι οριστική) είναι ότι για κάθε δυσλειτουργία της διεπαφής ανθρώπινου – μηχανής η απάντηση είναι ακόμα περισσότερη μηχανική «ευφυία» – και ακόμα καθολικότερο engineering of humans…

(Η boeing, πριν το ατύχημα στην αιθιοπία, είχε ανακοινώσει ότι θα αναβαθμίσει το λογισμικό ελέγχου της στήριξης στα 737 max: θα το κάνει «εξυπνότερο». Τώρα στηρίζεται στα δεδομένα ενός μόνο αισθητήρα. Το εξελιγμένο λογισμικό θα χρησιμοποιεί δεδομένα από περισσότερες πηγές…)

Ανορθόδοξος πόλεμος 1

Κυριακή 5 Αυγούστου. Στην αρχή η Ουάσιγκτον «επιβάλει κυρώσεις» (ας το πούμε αλλιώς: βγάζει εκτός – οικονομικού – νόμου) διάφορες ρωσικές εταιρείες όπλων ή εταιρείες / υπηρεσίες πληροφοριών. Ο λόγος; Απλός: ο ρόλος της Μόσχας στην ουκρανία… η προσάρτηση της Κριμέας… ο ρόλος της στη συρία… ακόμα ακόμα και η μόνιμη εμπλοκή της στις τακτικές αμερικανικές εκλογές (!!!) (Μήπως να τις καταργήσουν εντελώς, να ησυχάσουν εκεί στο αμέρικα;).

Αυτό έγινε νόμος του αμερικανικού κράτους πέρυσι, με την υπογραφή του ψόφιου κουναβιού. Μετά, και σα συνέπεια, «τιμωρούνται με κυρώσεις» όσα κράτη αγοράζουν όπλα ή έχουν σχέσεις με τις τιμωρημένες ρωσικές εταιρείες / υπηρεσίες: το πράγμα πάει αλυσιδωτά, αλλιώς δεν θα δούλευε…

Όμως έρχεται γρήγορα η στιγμή που η Ουάσιγκτον διαπιστώνει ότι αν αρχίσει να τιμωρεί πελάτες της ρωσικής πολεμικής βιομηχανίας θα τους χάσει για πάντα από εν δυνάμει δικούς της πελάτες αλλά και συμμάχους. Η ινδία, το βιετνάμ και η ινδονησία ανήκουν (δυστυχώς για τους σχεδιαστές της αλυσιδωτής κυρωτικής έκρηξης…) σ’ αυτήν την κατηγορία. Ψωνίζουν εδώ και δεκαετίες απ’ το ρωσικό οπλοστάσιο, είναι ευχαριστημένοι σαν πελάτες απ’ την ποιότητα, εννοείται ότι απ’ την Μόσχα ψωνίζουν και τα απαραίτητα ανταλλακτικά, και δεν γίνεται να αλλάξουν μαγαζί δια της βίας επειδή η αμερικανική πολεμική βιομηχανία «καίγεται» για πωλήσεις.. Τι μπορεί να γίνει λοιπόν;

Πριν 3 μέρες η αμερικανική γερουσία, με ψήφους 87 έναντι 10 ενέκρινε ένα νόμο (που είχε ήδη περάσει και απ’ την βουλή των αντιπροσώπων) που δίνει το δικαίωμα στο ψόφιο κουνάβι να κάνει εξαιρέσεις στην τιμωρία των πελατών των τιμωρημένων ρωσικών πολεμικών «οντοτήτων». Υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι θα δείξουν σαφώς την διάθεση να απομακρυνθούν απ’ την «ρωσική επιρροή». Να κόψουν, σα να λέμε, τις κακιές παρέες.

Έχουμε, λοιπόν, την αναβίωση μιας παλιάς μεθοδολογίας που λεγόταν «η πολιτική των κανονιοφόρων», σε καινούργια εκδοχή. Στο παρελθόν, όταν κάποια «μεγάλη δύναμη» θεωρούσε ότι κάποιο (με θέα την θάλασσα) κράτος / πελάτης της δεν συμπεριφέρεται (πολιτικά ή οικονομικά) «όπως πρέπει», έστελνε μερικά πολεμικά πλοία έξω απ’ το άτακτο λιμάνι της πρωτεύουσας. Τώρα η Ουάσιγκτον προσπαθεί να κάνει το ίδιο με όπλο τον παγκόσμιο κύκλο κυκλοφορίας του δολαρίου…

(φωτογραφία: το τάκλιν στην καρωτίδα είναι κόκκινη κάρτα ή απλή παρατήρηση;)

Μάγμα

Παρασκευή 1 Δεκέμβρη. Από μακρυά και χωρίς κίνδυνο είναι εντυπωσιακό. Τα ηφαίστεια έχουν διαφορετικό θρύλο απ’ τους σεισμούς, ακριβώς επειδή είναι εντυπωσιακά. Πολλές πόλεις έχουν καταστραφεί από σεισμούς, αλλά στην ιστορία έμεινε η Πομπηία: την έβαλαν εκεί τα σωθικά του πλανήτη, τα ίδια που πάνω τους πλέουν οι τεκτονικές πλάκες.

Το ηφαίστειο του Mount Agung στο Μπαλί, στην ινδονησία, βρυχάται εδώ και μέρες. Οι ειδικοί δεν μπορούν να προβλέψουν πως θα συνεχιστεί η «δραστηριότητά» του: δεν υπάρχουν προσομοιώσεις γι’ αυτό το μουγκρητό που αναδύεται, εκσφενδονίζεται, καίει με κόκκινα ποτάμια και κρύβει τον ήλιο με στάχτη.

Δεν θα μπορούσε, στον κόσμο του θεάματος, όπου μπορεί κανείς να δει την αναμενόμενη μεγάλη έκρηξη ενός ηφαιστείου live ακόμα κι απ’ την άλλη άκρη του κόσμου, αυτό να δρα σαν μια ηθική υπενθύμιση για την ασημαντότητα των ζωών μας πάνω σ’ αυτήν την πέτρα;

Όχι, δεν μπορεί: η απόσταση και η ασφάλεια είναι αναισθητικά…