Tag: ηλεκτρισμός

Η συντήρηση στοιχίζει

Δευτέρα 2 Γενάρη>> Κάποιος παλιοχαρακτήρας δημοσιοποίησε τον πιο πάνω χάρτη με τις τιμές του ρεύματος στα ευρωπαϊκά κράτη στις 29 Δεκέμβρη του 2022 – προχτές δηλαδή. Οι τιμές είναι σε ευρώ ανά μεγαβατώρα.

Για έναν περίεργο αλλά και αξιοθαύμαστο λόγο το ρευματάκι στο ελλαδιστάν (τρεχούμενο και γάργαρο) πήγαινε 248 ευρώ (ανά μεγαβατώρα), μακράν το ακριβότερο στη γηραιά ήπειρο – κι αυτό δεν πρέπει να οφείλεται στο κρύο. Ο καιρός δεν έχει βγάλει ακόμα δόντια.

Επειδή χρονιάρες μέρες δεν θέλουμε να πάει ο νους σας στο κακό (σε καρτέλ ας πούμε, ή σε μεταγραφές ceo με πλούσιο βιογραφικό από βαλκανικές μπίζνες-ρημαδιό…) προτείνουμε σαν εξήγηση το γεγονός ότι εδώ είναι το μαιευτήριο της δημοκρατίας.

Δεν είναι και λίγο: βρίσκεται μόνιμα σε θερμοκοιτίδα, αρνείται να ξεμυτίσει, οπότε καίει ρεύμα. Αυξάνοντας δυσανάλογα την ζήτηση τελικά (δεν το είχατε πάρει χαμπάρι, ε;)… Τα υπόλοιπα είναι απλά «ο νόμος της αγοράς» που θάλεγε και κάθε νεοφιλελεύθερος, ρημαδο- ή όχι.

Έτσι δεν είναι;

Ηλεκτρικά κοκτέιλ

Πέμπτη 10 Φλεβάρη>> … Η χοντρεμπορική τιμή στη γερμανία αυξήθηκε μέσα σε μία ημέρα χθες κατά 62,75% και διαμορφώθηκε στα 137,81 ευρώ ανά μεγαβατώρα (MWh) και στη γαλλία στα 202,53 ευρώ / MWh. Στην ελλάδα καταγράφεται η δεύτερη υψηλότερη τιμή στον ευρωπαϊκό χάρτη, στα 208,05 ευρώ/ΜWh, μετά την ελβετία με μέση τιμή αγοράς τα 213,01 ευρώ/MWh. Σε αυτό το κλίμα ο υπουργός περιβάλλοντος Κώστας Σκρέκας αναμένεται να ανακοινώσει σήμερα το πρωί τις νέες επιδοτήσεις ρεύματος και φυσικού αερίου για νοικοκυριά και επιχειρήσεις… και λοιπά, και λοιπά…

Αυτά έγραφε μεταξύ άλλων μόλις χτες η καθεστωτική «καθημερινή». Μάλιστα… Αν  κάνετε τον κόπο να βάλετε απ’ την μια μεριά την λίστα των «χοντρεμπορικών τιμών ρεύματος» (με το «ασημένιο» του ελλαδιστάν) και απ’ την άλλη τους βασικούς μισθούς στα ευρωπαϊκά κράτη, έτσι ώστε να εκτιμήσετε κάτι που θα μπορούσε να ονομαστεί «αγοραστική δύναμη ηλεκτρικού ρεύματος», τότε θα καταλάβετε: η «ενεργειακή φτώχια» είναι ένα ακόμα είδος «κρίσης» στο ελλαδιστάν. Σαν τέτοια αυτή η «κρίση» δεν είναι αμιγώς ελληνικό φαινόμενο. Είναι σε μεγάλο βαθμό ευρωπαϊκό. Η ελληνική βαριάντα είναι ο εξτρεμισμός του.

Τι έχουν οι «χοντρεμπορικές» και ανηφορίζουν; Έχουμε γράψει ήδη δυο τρία πράγματα σχετικά. Ενδεικτικά: Δευτέρα 4 Οκτώβρη 2021 (κρίσεις, κι άλλες κρίσεις!), Δευτέρα 25 Οκτώβρη 2021 (ενεργειακή κρίση – ή πως βγαίνουν τα σπασμένα)… Σε αδρές γραμμές: αναζητείστε τον χρηματιστηριακό τζόγο των futures, των «συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης»… Ή, για να το πούμε αλλιώς: φτιάξτε «προβλέψεις» για ελλείψεις και θα δείτε τον τρελό χορό των τζογαδόρων στα (ενεργειακά) χρηματιστήρια να απογειώνεται!!!

Χρειάζεται εδώ μια κάποια επεξήγηση για τα βασικά.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ηλεκτρική ελευθερία

Πέμπτη 10 Φλεβάρη>> Η «απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρισμού», δηλαδή ο πολλαπλασιασμός των ιδιωτών παραγωγών και των εμπόρων ρεύματος, πρέπει να θεωρηθεί ιδεολογικό ζήτημα (: νεοφιλελευθερισμός) παρά οτιδήποτε άλλο (π.χ. ζήτημα αποδοτικότητας ή αξιοποίησης «νέων τεχνολογιών»).

Ωστόσο δομικές αλλαγές τέτοιου είδους για ένα τόσο βασικό εμπόρευμα όπως το ηλεκτρικό ρεύμα που θα προκαλέσουν αναταράξεις μεγάλης κλίμακας (ειδικά σε βάρος των πληβείων καταναλωτών…) δεν μπορούν να πουληθούν σαν pure ιδεολογία! Για τα αφεντικά της ε.ε. η «απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρισμού» συσκευάστηκε σαν το αντίδοτο του «φαινομένου του θερμοκηπίου», ήδη απ’ τα ‘90s. Υποτίθεται ότι αυτή η «απελευθέρωση» θα εγγυόταν την μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μέσω ιδιωτικών «επενδύσεων»… (Άγνωστο το γιατί τα μονοπώλια των δημόσιων επιχειρήσεων ηλεκτρισμού δεν θα μπορούσαν να κάνουν αυτήν την μετάβαση…)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ηλεκτρικά πάρτυ

Πέμπτη 10 Φλεβάρη>> Το «συντονιστικό κέντρο», το στρατηγείο αυτών των «κανόνων της αγοράς» μορφοποιήθηκε στην ε.ε. ως target model. Πρόκειται για ένα σύστημα επάλληλων και αλληλοσυμπληρούμενων «εθνικών» χρηματιστηρίων ηλεκτρισμού, πέρα απ’ τα «κεντρικά» χρηματιστήρια εμπορευμάτων / πρώτων υλών, πετρελαίου ή/και φυσικού αερίου για παράδειγμα.

Το ελλαδιστάν άργησε να προσχωρήσει στο ηλεκτρικό πάρτυ του target model. Το έκανε μόλις στο δεύτερο μισό του 2020 – πριν βρισκόταν σε εξέλιξη ένα άλλο πάρτυ, «μεταβατικό του μεταβατικού». Ο υπουργός Χατζηδάκης ήταν πολύ περήφανος για το target model. Αντιγράφουμε από ρεπορτάζ της καθεστωτικής «καθημερινής» στις 21 Σεπτέμβρη του 2020 (τότε που, ας θυμηθούμε την συγκυρία, οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής είχαν εμφανιστεί απειλητικές – ή λυτρωτικές για πολλούς – στον ορίζοντα).

… Ο υπουργός Κωστής Χατζηδάκης εμφανίζεται αποφασισμένος να βάλει τέλος στις συνεχείς αναβολές και στα υπερκέρδη των λίγων εις βάρος της βιομηχανίας και των καταναλωτών. «Θα ακολουθήσουμε τον ευρωπαϊκό δρόμο», δηλώνει, στέλνοντας μέσω της «Κ» ένα σαφές και αιχμηρό μήνυμα σε όσους επενδύουν σε συνέχιση των καθυστερήσεων. «Eχοντας προχωρήσει με τη διάσωση της ΔΕΗ και με την απλοποίηση της αδειοδότησης των ΑΠΕ, δεν γίνεται να αδιαφορούμε για το κόστος ενέργειας. Δεν θα μας συγχωρήσουν ούτε η βιομηχανία ούτε οι καταναλωτές. Οι στρεβλώσεις που έχουν δημιουργηθεί στην αγορά, και που επιχειρείται κατά καιρούς να αντιμετωπιστούν με άλλες στρεβλώσεις, δεν είναι σύγχρονο ευρωπαϊκό μοντέλο. Ολες οι χώρες της Ε.Ε. έχουν απελευθερώσει την αγορά ενέργειάς τους με το λεγόμενο Target Model, εμείς παραμένουμε τελευταίοι και καταϊδρωμένοι. Θα ακολουθήσουμε τον ευρωπαϊκό δρόμο. Η αγορά θα βρει, όπως έγινε παντού, μια καλύτερη ισορροπία. Οι ηλεκτροπαραγωγοί είτε του φυσικού αερίου είτε των ΑΠΕ μπορούν να έχουν κέρδη, όχι όμως προστατευόμενα υπερκέρδη τα οποία πλήττουν τους οικιακούς και τους βιομηχανικούς καταναλωτές», τονίζει. 

To υφιστάμενο πλαίσιο της προστατευμένης αγοράς με σειρά ρυθμιστικών μέτρων, που κρίθηκαν απαραίτητα σε αρχικά στάδια για τη βιωσιμότητα είτε μονάδων παραγωγής από φυσικό αέριο είτε μονάδων ανανεώσιμων πηγών, κατέληξε συν τω χρόνω σε ένα σύστημα παραγωγής υπερκερδών για παραγωγούς και προμηθευτές που το επιδοτεί η κατανάλωση, δηλαδή επιχειρήσεις και καταναλωτές. Ετσι φτάσαμε το υψηλό κόστος της ενέργειας που παράγεται από λιγνίτη και επιβαρύνεται από τα κόστη των CO2 να υπολείπεται σημαντικά από το κόστος που πληρώνουμε για την παραγόμενη από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στη βάση ρυθμιζόμενων εγγυημένων τιμών. Τα στοιχεία που παρουσιάζει η «Κ» είναι αποκαλυπτικά του «πάρτι» που συνεχίζει να γίνεται με τις ΑΠΕ, ακόμη και μετά το «κούρεμα» των τιμών που επιβλήθηκε με νόμο το 2013 (New Deal για τον εξορθολογισμό της αγοράς). Το πρώτο εξάμηνο του 2020 η μέση τιμή της λιγνιτικής μεγαβατώρας ήταν 82 ευρώ και της πράσινης μεγαβατώρας 134,3 ευρώ. Η τιμή αυτή είναι σχεδόν τριπλάσια των τιμών που διαμορφώθηκαν στις διαγωνιστικές διαδικασίες τα τελευταία δύο χρόνια για την εγκατάσταση νέων έργων ΑΠΕ των 45-55 ευρώ η μεγαβατώρα, οι οποίες αντανακλούν τα χαμηλά κόστη των τεχνολογιών και τον ανταγωνισμό μεταξύ των εταιρειών. 

Για να μιλάει κοτζάμ υπουργός για «υπερκέρδη των λίγων» κάτι θα ήξερε… Μόνο που αυτοί οι «λίγοι», ιδιωτικές εταιρείες παραγωγής και εμπορίου ρεύματος (κατά κύριο λόγω μέσω αιολικών και φωτοβολταϊκών πάρκων και προσεχώς plus φυσικού αερίου…), ήταν και είναι εκείνοι που θα περνούσαν στον «ευρωπαϊκό δρόμο» – στο target model…

Τι είναι, λοιπόν, αυτό το model; Και πόσο φιλόξενο είναι σε υπερκέρδη;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ηλεκτρικές μαφίες

Πέμπτη 10 Φλεβάρη>> Θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για καλά οργανωμένο, επίσημο μαυραγοριτισμό – και πάλι λίγα θα έλεγε. Το ρεύμα είναι «ανελαστικό» εμπόρευμα. Όπως το νερό για παράδειγμα. Οι πελάτες / καταναλωτές δεν μπορούν να το υποκαταστήσουν με κάτι άλλο, συνεπώς είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν όσο. Η διαμόρφωση της τιμής (προς τα πάνω) είναι ωμός εκβιασμός∙ ακόμα κι αν το φιλεύσπλαχνο κράτος δίνει κάποια ψίχουλα επιδοτήσεων, κάτι που πρακτικά σημαίνει μεταφορά χρήματος απ’ το δημόσιο ταμείο στις τσέπες των μετόχων των εταιρειών. Το ίδιο ρεπορτάζ των united reporters που μνημονεύσαμε νωρίτερα, σε άλλο σημείο του αναφέρει:

… Η περιπέτεια αυτή αποτυπώνεται στα δελτία της αγοράς εξισορρόπησης που εκδίδει σε εβδομαδιαία βάση ο ΑΔΜΗΕ, ο οποίος τη διαχειρίζεται. Εκεί αποτυπώνεται καθαρά η αυξητική τάση των αποζημιώσεων για ανοδική ενέργεια εξισορρόπησης: από 7.689.669 ευρώ την πρώτη εβδομάδα λειτουργίας (2/11-8/11/2020), φτάνει τα 14.707.319 ευρώ την εβδομάδα μεταξύ 23 και 29 Νοεμβρίου, προτού εκτιναχθεί στα 52.655.587(!) ευρώ την εβδομάδα μεταξύ 30 Νοεμβρίου και 6 Δεκεμβρίου του 2020. Σε αυτή την τελευταία εβδομάδα και συγκεκριμένα το πρωί στις 30 Νοεμβρίου και το απόγευμα στις 2 Δεκεμβρίου, είναι που κατατίθενται σύμφωνα με το δελτίο εκκαθάρισης της αγοράς εξισορρόπησης οι προσφορές των 3.000 ευρώ ανά μεγαβατώρα, ενώ σε πολλές άλλες στιγμές, οι προσφορές κυμαίνονται μεταξύ 899 και 1.200 ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην εν λόγω εβδομάδα, το κόστος της ενέργειας εξισορρόπησης δεκαπλασιάστηκε σε σχέση με τις τιμές που επικρατούσαν πριν το target model….

Πράγμα που σημαίνει ότι το target model δουλεύει… καπιταλιστικά, καπιταλιστικότατα. Πρόκειται για ευρωπαϊκή επιτυχία, αν και για να είμαστε ακριβείς η σύνθεση των εταιρειών παραγωγής και εμπορίου διαφέρει από κράτος σε κράτος. Με συνέπεια να υπάρχουν μικρότερα ή μεγαλύτερα περιθώρια για τους πιστολέρο.

Εκείνο που η καχύποπτη ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί να αποκλείσει σαν «ελληνική ιδιαιτερότητα» είναι η δημιουργία ενεργειακού καρτέλ. Είναι «εθνικό σπορ» από καπιταλιστική άποψη σε πολλούς τομείς∙ γιατί όχι και στο ρεύμα; Εκτός απ’ την ιστορική δ.ε.η. (έχει ιδιωτικοποιηθεί, το ελληνικό κράτος είναι ακόμα ο βασικός μέτοχος) τρεις ιδιωτικές εταιρείες είναι οι βασικότεροι παραγωγοί ηλεκτρισμού: η protergia (Μυτιληναίος), ο ήρωνας (γεκ τερνα) και η elpedison (ελ.πε. / λάτσης + η ιταλική Edison). Η protergia έχει έτοιμο ένα εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος από φυσικό αέριο στη Βιωτία, ισχύος 826 MW. Η elpedison έχει μια άδεια για 830 MW, πάλι από φυσικό αέριο, στη Σαλονίκη. Η γεκ τερνα έχει μια άδεια για εργοστάσιο 660 MW στην Κομοτηνή. Υπάρχει επίσης ο Κοπελούζος (650 MW) στην Αλεξανδρούπολη (πάντα με φυσικό αέριο), ενώ υπάρχουν και κανά δυο ακόμα επιχειρηματίες που βλέπουν πολλούς παράδες στο target model.

Η «επένδυση» του Μυτιληναίου έχει κόστος 300 εκατομύρια ευρώ. Με «τίμιο» εμπόριο του είδους 100 ευρώ την MWh και πώληση όχι 826 αλλά 500 MW την ώρα, το κόστος αυτό θα έχει αποσβεστεί σε λιγότερο από ένα χρόνο!!! Πρόκειται για ελντοράντο στην χειρότερη των περιπτώσεων…

Με λίγη «εξισορρόπηση»; Το «όριο είναι ο ουρανός»!!…

Ηλεκτρικές ντομάτες

Πέμπτη 10 Φλεβάρη>> Το ότι ο καλπασμός της τιμής του ρεύματος, σε συνδυασμό με την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου, του πετρελαίου και των παραγώγων του (χάρη σε άλλους χρηματιστηριακούς τζόγους, σε άλλα future – τα είπαμε στο παρελθόν) κτυπάει παντού είναι αναμενόμενο. Εννοείται πως ο πειρασμός για έξτρα τιμολογήσεις (πάνω απ’ αυτές που προκαλούν οι πιο πάνω αυξήσεις) είναι μεγάλος.

Αίφνης προκύπτει ότι τα θερμοκήπια επηρεάζονται – άρα και ό,τι βγαίνει από εκεί. Το ταπεινό μπρόκολο έχει αναδειχθεί σε πρωταθλητή κατανάλωσης ρεύματος, και καλό είναι οι φίλοι του είδους να βγάζουν την μπρίζα που δεν μπορεί, κάπου είναι κρυμμένη. Και τα μοσχάρια επίσης κάπου έχουν μπρίζα… αν και η αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου ανεβάζει τα λιπάσματα και τις ζωοτροφές, οπότε… Οπότε η πιο φτηνή και “πράσινη” τροφή είναι να τρώμε τα νύχια μας…

Πώς θα το λέγαμε αυτό; «Κρίση τροφίμων»; Χμμμ… Ακούγεται γενικόλογο και αδιέξοδο το να μιλάμε για καπιταλισμό, αλλά έχει κανείς υπόψη του την πιθανότητα να είναι απαραίτητη ΚΑΙ μια κρίση τροφίμων σ’ αυτούς τους «μεταβατικούς» καιρούς;

Αν πρόκειται να απαντήσετε «ναι» ρίξτε πριν μια ματιά γύρω σας: μπορεί να παραμονεύουν οι διάδοχοι των caradinieroi / pfizerοι, έτοιμοι να σας στολίσουν σαν «ψέκα» και τα λοιπά.

Αυτοί ίσως είναι πυρηνοκίνητοι…

(Θα τα ξαναπούμε…)