Tag: οικονομικά

Οι συνέπειες της ήττας 5

Δευτέρα 10 Μάρτη (00.19) >> Η δημαγωγία (εντόπια και μη) θέλει να παρουσιάσει την αντιπαράθεση (έως σύγκρουση) ανάμεσα στην ψοφιοκουναβική ολιγαρχική Ουάσιγκτον και τις ευρωπαϊκές ολιγαρχίες (συμπεριλαμβανόμενης εκείνης του Λονδίνου) ως ιδεολογική: το αυταρχικό ψόφιο κουνάβι εναντίον των «δημοκρατικών» ευρωπαίων∙ ή το ανάποδο. «Ιδεολογική μάχη» με το περιβάλλον απόν: η συντριπτική ήττα του νατο στο ουκρανικό πεδίο μάχης απλά ΔΕΝ υπάρχει (!!!!) και, κατά συνέπεια, ΔΕΝ υπάρχει καμία διαχείριση των συνεπειών της ήττας…

Την προηγούμενη εβδομάδα παρουσιάσαμε την σύγκρουση μεταξύ Ουάσιγκτον και Λονδίνου για την λεηλασία των πρώτων υλών (και όχι μόνο) που θα απομείνουν σ’ ότι τελικά σταθεροποιηθεί ως «ουκρανικό κράτος»… Δεν είναι όμως μόνο το βασίλειο της αγγλίας, σκωτίας, ουαλλίας, βόρειας ιρλανδίας, καναδά, αυστραλίας, κλπ που θέλει να πρωταγωνιστήσει στο πλιάτσικο κι έτσι, αντικειμενικά, «σπρώχνεται» με την (άσπονδη) σύμμαχο Ουάσιγκτον. Είναι κι αυτό το θολό που λέγεται ε.ε.

Μερικές ώρες πριν ο τοξικός του Κιέβου φάει το ξύλο του στο άσπρο σπίτι, νωρίς στις 28 Φλεβάρη 2025, κάποιοι δημαγωγοί θεώρησαν καθήκον τους να το θυμίσουν:

Ρίχνει αγκωνιές ο Trump στην ε.ε.;

Μόλις δυο μέρες πριν την κλωτσοπατινάδα, στις 26 Φλεβάρη 2025, ο υπουργός (: «επίτροπος») εσωτερικής αγοράς της ε.ε. Stephane Sejourne ανακοίνωνε την (αγχωμένη) «πρωτοβουλία» της ευρωπαϊκής επιτροπής (της κυρίας Ursula…) να καταθέσει τον ερχόμενο Μάρτη(σε λίγο δηλαδή…) «πολύ συμπαγή σχέδια» για τα σημαντικά – ουκρανικά – κοιτάσματα που «θεωρούνται ευρωπαϊκά»:

Τι πάει να πει «θεωρούνται ευρωπαϊκά»; Πάει να πει ότι το 2019 (πριν την ρωσική εισβολή…) η ε.ε. είχε υπογράψει με την τοξικό του Κιέβου μια συμφωνία-πλαίσιο για την εκμετάλλευσή τους, που δεν είχε μπει σε εφαρμογή λόγω του πολέμου:

Αν ενδιαφέρεσθε για video ντοκουμέντο σχετικά, ιδού ένα:

Ας το επαναλάβουμε: δεν υπάρχουν πια αρκετά λάφυρα για όλους τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς σ’ αυτόν τον πλανήτη∙ και η «σπανιότητα» γίνεται πολύ πιο δραματική αν πρόκειται για ηττημένους.

Στον μεταξύ τους διαγκωνισμό οι (ηττημένοι) δυτικοί, το ρίχνουν (σε τι άλλο;) στο πάγιο ενδιαφέρον τους και στους αγώνες τους για την … δημοκρατία …. και την ελευθερία:

Κι όσο πιο παρακμιακοί είναι, τόσο πιο γραφικοί γίνονται: ενώ, για παράδειγμα, ο κόνδορας του ελληνικού υπ.αμ. ονειρεύεται «ατσάλινους θόλους» πάνω απ’ το ελλαδιστάν, η ρημαδοUrsula (πάντα παρούσα όταν υπάρχουν στον ορίζοντα μεγάλα ποσά, με πολλά μηδενικά) ονειρεύεται «ατσάλινους σκατζόχοιρους» στις 2 Μάρτη:

Δεν θέλουμε να προσωποποιούμε την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα αλλά η ρημαδοUrsula έχει αφήσει γερά τα ίχνη της στην ιστορία. Τότε, στις 14 Σεπτέμβρη του 2022, απολάμβανε την επερχόμενη «κατάρρευση της ρωσίας»:

Έμεινε με την αυτοϊκανοποίηση… Μιλώντας κάπως ουδέτερα: είναι αποδεδειγμένα ο «δυτικός πολιτικός υποκειμενισμός στα καλύτερά του»… Με τα όλα του. Με τις άκρες του, την μαφία του, τον τουπέ του, τα κυκλώματά του, τις ψευδαισθήσεις του, τον πλούτο του…  

Οι συνέπειες της ήττας 7

Δευτέρα 10 Μάρτη (00.12) >> Μπορεί να θεωρηθεί θέμα εξειδικευμένο (οπότε αδιάφορο για τους κοινούς θνητούς), μπορεί και όχι: η κατοχή πρώτων υλών και η σημασία της στον καπιταλιστικό κόσμο. Οπωσδήποτε θεωρείται κοινότοπο πως 2 παγκόσμιοι πόλεμοι (ο πρώτος και ο δεύτερος) έγιναν για τον έλεγχο μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου (κι όχι μόνο στην αραβική ζώνη αλλά και στην ανατολική ασία…) Είναι πιθανό ότι ζούμε τώρα την όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού (ακόμα και μεταξύ ως προχτές συμμάχων: νατο) με λάφυρα τα λεγόμενα «στρατηγικά μετάλλα» (σπάνιες γαίες και όχι μόνο);

H απάντηση είναι (απερίφραστα) «ναι»! Δεν υπάρχει καμία «μπλόφα» όπως διαδίδουν διάφοροι επιτήδειοι…

Ενδεικτικά στη συνέχεια δυο τρία πράγματα σχετικά μ’ ένα μόνο στρατηγικό μέταλλο, το τιτάνιο – από σχετική έκθεση της ε.ε. του 2022∙ έκθεση που συντάχθηκε μετά την έναρξη του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Αυτά τα «δυο τρία πράγματα» συμβάλλουν στην ανάδειξη της «ευρωπαϊκής εχθρότητας» προς την Μόσχα τότε – και τώρα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Απ’ τις maquiladoras ως το έξαλλο ψόφιο κουνάβι

Δευτέρα 3 Φλεβάρη (01.55) >> Για τους κατά 25% δασμούς που επέβαλε από προχτές το γκουβέρνο του ψόφιου κουναβιού στις εισαγωγές απ’ το μεξικό (και τον καναδά…), με προοπτική κλιμάκωσης αν οι θιγόμενοι αντιδράσουν (αυτό θα κάνουν!), κάτι θα έχετε ακούσει / διαβάσει: στην εξελισσόμενη δυτική παρακμή φαίνεται πως η τελευταία «συνταγή» αντιμετώπισης των εμπορικών ελλειμμάτων (για όσα κράτη έχουν τέτοια) προέρχεται κατευθείαν απ’ τους σερίφηδες του αμερικανικού let’s go west. Τι πιο λογικό να παίρνει την σχετική (παραδειγματική) πρωτοβουλία ο «φυσικός» κληρονόμος τους;

Λιγότερο θορυβώδης είναι η δομική αντινομία αυτής της τακτικής, όταν εφαρμόζεται όχι μεταξύ γρήγορων πιστολιών στο Τέξας αλλά μεταξύ κρατικών / καπιταλιστικών λογιστηρίων. Οι  δασμοί στις εισαγωγές είναι ουσιαστικά φόροι κατανάλωσης για τα κράτη που τους επιβάλλουν! Με λίγα λόγια οι πρώτοι που θα θιγούν άμεσα απ’ τις δασμολογικές ομοβροντίες του ψοφιοκουναβιστάν είναι οι ίδιοι οι αμερικάνοι καταναλωτές (και φυσικά οι αμερικάνοι εισαγωγείς, έμποροι κλπ). Στη θεωρία αυτή η βλάβη θεωρείται προσωρινή: τα ακριβά εισαγόμενα θα αντικατασταθούν από αντίστοιχα φτηνά εντόπιας παραγωγής, κι έτσι (τελικά) το μεν κράτος θα χάσει την έκτακτη φορολογία των δασμών αλλά η εσωτερική (καπιταλιστική) παραγωγή θα ενισχυθεί, και μια κάποια ισορροπία εισαγωγών / εξαγωγών θα αποκατασταθεί. Σωστά… Αρκεί να είναι διαθέσιμη η εσωτερικής παραγωγής αντικατάσταση… και να είναι εξίσου φτηνή με τα εισαγόμενα, ακόμα και μετά το «καπέλο» των δασμών… (Είναι; Θα είναι σύντομα; Αμφίβολο…)

Υπάρχει όμως ένα σημαντικότερο χαρακτηριστικό των εμπορικών / οικονομικών / καπιταλιστικών σχέσεων μεταξύ του μεξικό και των ηπα που συνιστά την ανομολόγητη νοσταλγία του ψοφιοκουναβιστάν: οι maquiladoras! Περί τίνος πρόκειται;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Βορειοδυτικό Πέρασμα

Δευτέρα 27 Γενάρη (00.41) >> … Πρέπει να ανακαλύψουμε και να ανοίξουμε το «Βορειοδυτικό Πέρασμα» προς μια νέα επανάσταση που δεν μπορεί να ανεχτεί μάζες οπαδών, μια επανάσταση που πρέπει να ξεσπάσει σ’ αυτό το κεντρικό πεδίο που ως τώρα ήταν προστατευμένο από επαναστατικές ανατροπές: την κατάκτηση της καθημερινότητας. Θα οργανώσουμε μόνο την πυροδότηση: η ελεύθερη έκρηξη πρέπει να ξεφύγει από εμάς και από κάθε άλλο έλεγχο για πάντα..…

Αυτές οι φράσεις περιλαμβάνονταν σ’ ένα κείμενο της Καταστασιακής Διεθνούς, το 1963, με αφορμή την καταγγελία κατά ενός πρώην μέλους της (του Jorgen Nash).

To Βορειοδυτικό Πέρασμα έγινε σύμβολο επαναστατικού προσανατολισμού για την Καταστασιακή Διεθνή. Αλλά πριν ήταν ένα γεωγραφικός (και εμπορικός / οικονομικός) θρύλος: σα δυνατότητα θαλάσσιας σύνδεσης μεταξύ Ειρηνικού και Ατλαντικού αποκαλύφθηκε μόλις το 1850 (σε αντίθεση με την πλεύσιμη αλλά και ιδιαίτερα δύσκολη νότια παράκαμψη της Γης του Πυρός, που ανακαλύφθηκε σχεδόν 3,5 αιώνες νωρίτερα) απ’ τον ιρλανδό εξερευνητή Robert McClure, του οποίου η αποστολή κινήθηκε όμως με έλκηθρα. Η πρώτη θαλάσσια πλεύση έγινε από νορβηγούς το 1903. Αλλά οι πάγοι έκαναν αδύνατη την θαλάσσια διέλευση για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Μέχρι που οι αλλαγές στην θερμοκρασία και η βελτίωση της ναυπήγησης ημι-παγοθραυστικών εμπορικών πλοίων έδωσαν νέες προοπτικές στο Βορειοδυτικό Πέρασμα απ’ το 2010 και μετά.

Το Βορειοδυτικό Πέρασμα στο βαθμό που είναι πλωτό το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου ή και τους 12 μήνες είναι ευθέως ανταγωνιστικό με / συμπληρωματικό στην Διώρυγα του Παναμά, σίγουρα για τις εμπορικές μεταφορές στο βόρειο ημισφαίριο μεταξύ λιμανιών του Ατλαντικού και του Ειρηνικού. (Στην είσοδο / έξοδο απ’ την Θάλασσα του Bering περνάει απ’ τα θαλάσσια σύνορα ρωσίας / ηπα…)

Αν, τώρα, περάσει απ’ το μυαλό σας ότι η ταυτόχρονη «διεκδίκηση» της Γροιλανδίας, του καναδά και της διώρυγας του Παναμά απ’ το ψοφιοκουναβιστάν είναι (πέρα απ’ τα υπόλοιπα) αξίωση για τον έλεγχο των συντομότερων θαλάσσιων δρόμων μεταξύ ανατολικής Ασίας και δυτικής Ευρώπης, ε… μπορεί και να χαρακτηριστείτε «ψεκασμένοι»!!!

Κατά τα άλλα τί θα έλεγε η Καταστασιακή Διεθνής για την σημερινή καθημερινότητα; Ίσως ότι γέμισε παγόβουνα. Τεχνητά μεν, αλλά παγόβουνα. Που δεν κατέβηκαν απ’ τον βορρά…

Οι σωστομερίτες σε μανιοκατάθλιψη 3

Δευτέρα 27 Γενάρη (00.28) >> Μ’ αυτά τα δεδομένα τι προσπαθεί να κάνει το ψοφιοκουναβιστάν ως η πολιτική βιτρίνα της «κύριας δύναμης» των δυτικών ιμπεριαλισμών αλλά και οι πάμπολοι (λίγο ή πολύ) όμοιοί του στην ευρώπη; Μπροστά στην όλο και πιο ισχυρή «πίεση» του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, και χωρίς πια ελπίδα αξιοποίησης της άλλοτε «soft power» αναδιπλώνονται ιδεολογικά προσπαθώντας να ανασυγκροτήσουν ψυχο-πολιτικά τις αντίστοιχες κοινωνίες γύρω από ένα δόγμα «άμυνας» – στη θέση της άλλοτε θριαμβευτικής διάχυσης / ηγεμονίας! Ένα δόγμα ιμπεριαλιστικής άμυνας, φυσικά, όπως ιμπεριαλιστική ήταν και η (νεο)φιλελεύθερη διάχυση / ηγεμονία∙ αλλά τώρα με όλο και πιο ορατούς τους αντιπάλους.

Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν τα ιδεολογικά κέντρα των δυτικών κρατών;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι σωστομερίτες σε μανιοκατάθλιψη 4

Δευτέρα 27 Γενάρη (00.20) >> Δώσαμε μια κάποια έμφαση στην ιδεολογική διάσταση των εξελίξεων επειδή τραβάει περισσότερο την προσοχή. Οι τρέχουσες καταγγελίες-του-φασισμού (με ως τώρα κορύφωση τον ναζιστικό χαιρετισμό του Elon του Μπροστινού…) είναι μάλλον συμβολικές εφόσον περιστρέφονται γύρω απ’ τον ιστορικό αντιφασισμό συνηγορώντας θέλοντας και μη, ομολογημένα ή μη, στα κλισέ του νεοφιλελευθερισμού.

Αλλά ο πυρήνας παραμένει η καπιταλιστική πολιτική οικονομία, και η διαχείρισή της: είναι σε θέση η παρακμιακή πρώην υπερδύναμη και οι υπόλοιποι εξίσου παρακμιακοί δυτικοί σύμμαχοί της να ισορροπήσουν, με οποιονδήποτε τρόπο, στον εντεινόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό; Ή, ειπωμένο αλλιώς: μπορούν να σταματήσουν την έφοδο, την επέκταση και τελικά την οριστική ηγεμονία του ευρασιατικού καπιταλισμού;

Οι ολιγαρχικοί του δυτικού βιο-πληροφορικο-μιλιταριστικού συμπλέγματος άλλαξαν πλευρό, όχι μόνο επειδή τους είναι πανεύκολο (σιγά!) όσο κυρίως επειδή βλέπουν κι αυτοί την «καυτή ανάσα του δράκου» να τους προσπερνάει. Απ’ τις 14 εφαρμόσιμες και εμπορικά αξιοποιήσιμες τεχνολογίες αιχμής, μέσω των οποίων τα αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-μιλιταριστικού συμπλέγματος υπολόγιζαν να κυριαρχήσουν πλανητικά στην 4η βιομηχανική επανάσταση, δεν υπάρχει πια ούτε μία στην οποία κινεζικές εταιρείες και κινεζικά πανεπιστήμια / ερευνητικά κέντρα να μην έχουν φτάσει (και συχνά ήδη ξεπεράσει) την δύση.

Κι ενώ ισχύει ότι το κεφάλαιο (ως σχέση…) δεν έχει πατρίδα,

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το ελλαδιστάν σε ναυτία

Δευτέρα 27 Γενάρη (00.11) >> Όπως καταλαβαίνετε υπ’ αυτές τις συνθήκες όχι μόνο η don Rico & Co αλλά το σύνολο της εντόπιας σκηνής πολιτικών βιτρινών βρίσκεται σε vertigo. Που να ακουμπήσει πια ο «πυλώνας σταθερότητας» (με ιωνικό κιονόκρανο…) που καμαρώνουν (οι βιτρίνες) ότι εκπροσωπούν;

Μόλις 4 ημέρες πριν τις αμερικανικές εκλογές, στις 1 Νοέμβρη 2024, διαβλέποντας τη νίκη του ψόφιου κουναβιού, ο don Rico κάλεσε τον Πομπηία (: Pompeo) για να τον τραπεζώσει. Ο υπ.εξ. στην προηγούμενη ψοφιοκουναβική θητεία έμοιαζε (στα μάτια του Don Rico & Co αλλά, υποθέτουμε, και της «αριστεράς» αφού είχε αγκαλιαστεί με δαύτον) ότι θα έχει ξανά ένα καλό πόστο, οπότε θα ήταν το γερό «ελληνικό δόντι» στο ψοφιοκουναβικό γκουβέρνο…

Κρίμα!!! Λάθος εκτίμηση: το ψόφιο κουνάβι δεν θέλει (σίγουρα ως τώρα) ούτε να τον βλέπει τον Πομπηία!!! Οπότε; Η ελπίδα είναι πια το «δόντι» να είναι το … λόμπυ των θεοναζί στις ηπα. (Όχι δωρεάν βέβαια!)

Υπάρχει όμως μια ενοχλητική λεπτομέρεια: το ελλαδιστάν ανήκει μεν στη «ζώνη του us army»∙ από οικονομική άποψη όμως ανήκει στη «ζώνη του ευρώ» – κι όχι στη «ζώνη του δολαρίου». Πως θα συμβιβαστεί το πολιτικό/μιλιταριστικό με το πολιτικο/οικονομικό σκέλος των τακτικών του εντόπιου κράτους / κεφάλαιου όταν υπάρχει όξυνση στις σχέσεις Ουάσιγκτον – Βρυξελών; Και τι θα συμβεί αν, σε μια έξαρση εύνοιας προς το ελλαδιστάν, το ψόφιο κουνάβι απαιτήσει το λιμάνι του Πειραιά ή/και της Θεσσαλονίκης (αν και όχι την διώρυγα της Κορίνθου…), ε;;;

Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα, την εποχή που το ελλαδιστάν θα παραλαμβάνει  τα χρυσοπληρωμένα αμερικανικά f-35 («αυξάνοντας τον αμυντικό προϋπολογισμό» του όχι μόνο στο 5% αλλά στο whatever it needs…) o αιώνιος εχθρός θα βγάζει απ’ την τουρκο-πακιστανική γραμμή παραγωγής τα δικά του (δικού του σχεδιασμού…) πολεμικά αεροπλάνα 5ης γενιάς (ΚΑΑΝ)!

Shit!!! Τελικά είναι πολύ δύσκολο να βρίσκεσαι στη… «σωστή μεριά της ιστορίας»….

(Μήπως να το ρίξουν σε καμιά «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» μπας και μοιραστεί η επερχόμενη φύρα;)

Οι σωστομερίτες (της ιστορίας)

Η πρόεδρος του μεξικό Claudia Sheibaum μπροστά σ’ έναν χάρτη της αμερικανικής ηπείρου του 17ου αιώνα. Η America Mexicana έπιανε τις μισές ηπα και τον μισό καναδά. Αν η κυρία Claudia βρει έναν καλό και δυνατό σύμμαχο μπορεί ίσως να αντεπιτεθεί στον αδηφάγο βόρειο γείτονα για να αποκαταστήσει την ιστορία…  

Δευτέρα 13 Γενάρη (00.13) >> Πουλάει τρέλα το ψόφιο κουνάβι με τις αξιώσεις του όπου φτάνει το μάτι του; Και γιατί τρέμουν τα γόνατα των πολιτικών βιτρινών στην ευρώπη;

Η απάντηση είναι ωμά απλή: επειδή έχουν ηττηθεί στον πόλεμο που οι ίδιοι οι δυτικοί αναγόρευσαν σαν ΤΟΝ πόλεμο για την συντήρηση της πλανητικής ηγεμονίας τους: στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Και η ήττα έχει τίμημα∙ μόνο που αυτό δεν μοιράζεται ομοιόμορφα στους ηττημένους!

Όταν οι αμερικανικές υπηρεσίες με τους συμμάχους τους τίναξαν τα 3/4 των αγωγών nord stream (Σεπτέμβρη του 2022) γράψαμε ότι οι ηπα κανιβαλίζουν το συμμαχικό τους Βερολίνο…. Όταν το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo έφτιαξε τον ψευδεπίγραφο «νόμο κατά του πληθωρισμού» που σκόπευε να στραγγίξει την ευρωπαϊκή βιομηχανική παραγωγή μέσω γερών επιδοτήσεων για την μεταφορά των εργοστασίων στις ηπα γράψαμε ότι οι ηπα κανιβαλίζουν την συμμαχική τους ευρώπη. Ακόμα και πριν μια βδομάδα γράψαμε για τον «συμμαχικό» κανιβαλισμό μέσα σε μια ναυαγοσωστική βάρκα.

Ο Κέυνς, μιλώντας για τις ανταγωνιστικές υποτιμήσεις των εθνικών νομισμάτων στην ευρώπη και στη βόρεια αμερική που είχαν θεωρηθεί το φάρμακο μετά την έκρηξη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης το 1929, είχε καταγγείλει την τακτική του «κάνω τον γείτονα ζητιάνο». Στην τωρινή συγκυρία, με μια διαρκή καπιταλιστική κρίση / αναδιάρθρωση με τις διέσεις και τις υφέσεις της, και μ’ έναν πόλεμο στρατηγικής σημασίας χαμένο, για τα δυτικά κράτη/κεφάλαια η τακτική είναι «κάνω τον σύμμαχο ικέτη». Ή: το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό – πάντα μέσα στο ίδιο «πολιτικό» ιμπεριαλιστικό μπλοκ.

Δεν γίνεται αλλιώς. Σχεδόν όλα τα δυτικά κράτη (και σίγουρα όλα όσα έχουν ιμπεριαλιστική ιστορία) αφού πρώτα προσπάθησαν (και απέτυχαν) να «γονατίσουν» την Μόσχα με έξοδα των ουκρανών, προσπαθούν τώρα να οχυρωθούν (δασμοί, κυρώσεις…) απέναντι την ραγδαία επέκταση του κινέζικου καπιταλισμού και των συμμάχων του. Και όσο περισσότερο οχυρώνονται (ή έτσι νομίζουν) τόσο λιγότερα έχουν να μοιράσουν μεταξύ τους: τα δικά τους. Η αναίδεια με την οποία το ψόφιο κουνάβι αντιμετωπίζει τον γειτονικό και συμμαχικό καναδά, και ο ρητορικός τσαμπουκάς του κατά του γειτονικού παναμά και του συμμαχικού βασιλείου της δανιμαρκίας, είναι απλά η κωμική πλευρά μιας σκληρής πραγματικότητας: δεν χωράει η «καλοπέραση» όλων σ’ αυτόν τον μικρό πλανήτη! Πριν το πράγμα φτάσει στο τελικό, πλανητικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών, οι «ενδιάμεσα» ηττημένοι πρέπει να πληρώσουν λύτρα στον «πιο δυνατό» ανάμεσά τους, μήπως και αυτός καταφέρει να ρεφάρει∙ για λογαριασμό του και ίσως και για δικό τους λογαριασμό. Θα πρέπει να δώσουν κάποια απ’ τα χρυσαφικά τους ή θα πρέπει να πληρώνουν υψηλό «ενοίκιο προστασίας» μέσω της αγοράς αμερικανικών όπλων ή θα πρέπει να συντηρούν την αμερικανική σχιστολιθική βιομηχανία∙ ή θα πρέπει να τα κάνουν όλα αυτά μαζί.

Ο τρόπος του ψόφιου κουναβιού είναι χοντροκομμένος, εριστικός. Τι στυλ, ε; Όμως η «γραμμή» δεν είναι δική του εφεύρεση. Τα ίδια έκανε και ο νυσταλέος Jo με εξίσου χοντροκομμένο αλλά λιγότερο βερμπαλιστικό τρόπο, τον Αύγουστο του 2022 με τον «infaltion reduction act»: ο ενοχλημένος Μικρός Δούκας του Λίγηρα είχε δηλώσει τότε ότι οι επιδοτήσεις που προέβλεπε ο ira ήταν «υπερ-επιθετικές» και ότι θα διέλυαν την δύση… Ο γαλλικός «κολοσσός» ηλεκτρικών ειδών Engie, οι γερμανικές basf, bmw, siemens, volkswagen, η βελγική χημική solvay ήταν μόνο μερικές απ’ τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που έτρεξαν να επωφεληθούν απ’ τις κρατικές επιδοτήσεις (και την φτηνή ενέργεια…) στις ηπα∙ μιλάει κανείς για ευρωπαϊκές «αποεπενδύσεις» στην ε.ε.;

Το «φάντασμα της ζούγκλας» βρυκολακιάζει μόνιμα στην άλλοτε «ευτυχισμένη» γηραιά ήπειρο. Ο γελοίος Borrel φανταζόταν την ε.ε. «κήπο» και την «ζούγκλα» απ’ έξω και γύρω γύρω. Πέρασαν δυο χρόνια και ο άλλος γελοίος, ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα, δείχνει περισσότερο απογοητευμένος: η «ζούγκλα» είναι παντού! Μόνο που ξαφνικά (;) αντιλαμβάνεται εαυτόν και αλλήλους ως «φυτοφάγα» – κι αυτό όχι επειδή έγινε vegetarian!!! Ta «φυτοφάγα» λοιπόν πρέπει να οργανωθούν, αλλιώς τα «σαρκοφάγα» θα τα κάνουν μια χαψιά… Ω καιροί!!!

Εννοείται πως η αμερικανική τακτική του «κάνω τον σύμμαχο ζητιάνο» στην «ήπια», α λα νυσταλέος Jo εκδοχή της, ήταν εντελώς αντίθετη στις προβλέψεις του «παγκόσμιου οργανισμού εμπορίου», άλλοτε διαμάντι στο στέμμα της «παγκοσμιοποίησης»… Όμως ποιος δυτικός νοιάζεται γι’ αυτήν πια; Σε κάθε περίπτωση η αντίδραση των κρατών μελών της ε.ε. ήταν τόσο αναιμική (παρά τα παχιά λόγια και τα «σχέδια Draghi»…) ώστε ο brutal διάδοχος του νυσταλέου μπορεί να το χοντρύνει. Φραστικά κατ’ αρχήν, «φτιάχνοντας κλίμα» για όσα θεωρεί … επιδιωκόμενα και επιτεύξιμα «deals»…

Το ο σώζων εαυτόν [ίσως…] σωθήτω μπορεί να μην περιλαμβάνεται στις λαμπρές διακηρύξεις των δυτικών καπιταλισμών, βρίσκεται όμως στην καρδιά της ιστορικής τους διαδρομής. (Πόσους πολέμους έχουν κάνει μεταξύ τους;)

«Κάντο όπως η κίνα!»

Δευτέρα 18 Νοέμβρη (00.20) >> Πολλοί σπάνε το κεφάλι τους και κάνουν προβλέψεις για το τι «εξωτερική πολιτική» θα ακολουθήσει το ψοφιοκουναβιστάν – λες και μπορεί να κάνει «ό,τι γουστάρει»!…

Όχι για να βοηθήσουμε αλλά για να μπλέξουμε ακόμα περισσότερο τους προφήτες (εν μέσω των «σπρωξιμάτων» που έχουν αρχίσει ήδη στην Ουάσιγκτον…), βρήκαμε ένα απόσπασμα ομιλίας του αντιπροέδρου πλέον J.D. Vance – κι ας έχετε υπόψη ότι ο συγκεκριμένος θα μπορούσε να θεωρηθεί «διανοούμενος» με βάση τα αμερικανικά «πολιτικά» στάνταρς, συντηρητικός φυσικά αλλά με παρελθόν «δημοκρατικού»∙ ότι τον στηρίζει ισχυρά ως τώρα ο Peter Thiel (της palantir…), αν και έχει (ο Vance) την φήμη ότι «κανείς δεν μπορεί να τον κάνει καλά»∙ και ότι έχει όλα τα προσόντα να γίνει πρόεδρος στο κοντινό μέλλον, αν φυσικά οι ηπα συνεχίσουν να υπάρχουν.

Το απόσπασμα είναι απ’ τις 19 Απρίλη του 2023 όταν ο (τότε) γερουσιαστής του Ohio πήρε θέση εναντίον της έγκρισης της Stephanie S. Sullivan (πρόταση του γκουβέρνου του νυσταλέου Jo) ως πρέσβειρας των ηπα στην «αφρικανική ένωση»:

Έχουμε διαμορφώσει μια εξωτερική πολιτική βασισμένη στο νταηλίκι, στην ηθικολογία και στο να κάνουμε διαλέξεις σε άλλες χώρες που δεν έχουν καμία σχέση με όλα αυτά. Οι κινέζοι έχουν μια εξωτερική πολιτική του να φτιάχνουν δρόμους, και γέφυρες, και να ταϊζουν τους φτωχούς. Και νομίζω ότι πρέπει να ακολουθήσουμε μια εξωτερική πολιτική, μια διπλωματία σεβασμού, και μια εξωτερική πολιτική που δεν στηρίζεται στην ηθικοποίηση και θα έχει βάση τα διεθνή συμφέροντα αυτής της χώρας…

Φαίνεται να αναγνωρίζει ότι το νεοφιλελεύθερο ιδεολογικό overdose (ένα απ’ τα βασικά εξαγώγιμα είδη όχι μόνο των ηπα αλλά των δυτικών ιμπεριαλισμών συνολικά) και η ηθικολογική ανωτερότητα του λευκού, πρωτοκοσμικού όντος άσχετα απ’ τα βίτσια του (άλλο ένα βασικό εξαγώγιμο είδος) έγινε εμπόδιο κυριαρχίας απ’ την στιγμή που εμφανίστηκε στον πλανήτη μια ασιατική «μεγάλη δύναμη» πραγματίστρια και χωρίς ιδεολογικές συσκευασίες και ανασφάλειες. Ένα άλλο, διαφορετικό (και πιο ελκυστικό…) καπιταλιστικό Παράδειγμα.

Το γεγονός είναι ότι ο Vance λέει απερίφραστα και επιθετικά προς το αμερικανικό παρελθόν εκείνο που το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo προσπάθησε να μισοπαραδεχτεί πρακτικά τα προηγούμενα χρόνια. Αναγγέλλοντας ένα πελώριο (οικονομικά) «πρόγραμμα επενδύσεων στην αφρική» (που δεν προχώρησε ελλείψει ενδιαφέροντος απ’ τις αμερικανικές εταιρείες…) και έναν «δρόμο αντίθετο» με τα κινεζικά σχέδια one belt one road (σχέδια τα οποία η Ουάσιγκτον τα έχει καταλάβει απλά ως «μεταφορές / μετακομίσεις» ενώ είναι πολύ περισσότερα!) μέσω σαουδικής αραβίας / ιορδανίας / ισραήλ… Φυσικά η βασική ιμπεριαλιστική στρατηγική των ηπα παρέμεινε «ηθικολογία και διαλέξεις» + (κυρίως) νταηλίκια!

Εδώ ο αντιπρόεδρος J.D. Vance πέφτει πάνω στο τείχος της πραγματικότητας. Γιατί τα διεθνή ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ηπα σκέτα, άνευ ηθικολογιών, διαλέξεων και αρώματος μέντας, δεν μπορούν να ικανοποιηθούν χωρίς … νταηλίκια! Μ’ άλλα λόγια η ιδέα (ή η «ελπίδα»…) ότι το νο 2 γκουβέρνο του ψόφιου κουναβιού θα κάνει business και όχι πολέμους υπονοεί ότι το δεύτερο, οι πόλεμοι, είναι (για τον ιμπεριαλισμό) αχρείαστο στοιχείο του πρώτου, των business – και μπορεί να παραληφθεί!!

Κυκλοφορεί σχετικά ένας παρηγορητικός μύθος ότι «ο Trump δεν ξεκίνησε κανέναν πόλεμο» στην προηγούμενη θητεία του… Ψέμα!!! Ξεκίνησε έναν δολοφονώντας τον Soleimani και τον al Muhandis (διοικητή των ιρακινών Popular Mobilization Forces) στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης στις 3 Γενάρη του 2020. Να ένα απόσπασμα των σχετικών πολεμοκάπηλων δηλώσεων του ψόφιου κουναβιού:

Πρόκειται για ακριβώς το ίδιο (και η ίδια ρητορική) με τις επιλεκτικές δολοφονίες που κάνει το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς… Τις οποίες κανείς δεν τολμάει να χαρακτηρίσει … «μη πόλεμο»!!! Το γεγονός ότι τον Γενάρη του 2020 η Τεχεράνη απάντησε στη δολοφονία του διοικητή των «φρουρών της επανάστασης» (και πολλά άλλα) όχι απλά συγκρατημένα αλλά αφού πριν είχε προειδοποιήσει τι ακριβώς θα κάνει ώστε να μην υπάρχουν νεκροί αμερικάνοι πεζοναύτες∙ το γεγονός δηλαδή ότι η Τεχεράνη δεν ισοπέδωσε όλες τις αμερικανικές βάσεις στη μέση Ανατολή, δεν οφείλεται βέβαια στον …. «ειρηνισμό» του ψόφιου κουναβιού!! Αλλά στους υπολογισμούς (και τις δυνατότητες την συγκεκριμένη στιγμή) του ιρανικού καθεστώτος.

Συμπέρασμα: ό,τι κι αν φαντάζεται για τον εαυτό της οποιαδήποτε πολιτική βιτρίνα, υπάρχουν ζητήματα στρατηγικής σημασίας όπου αυτές οι βιτρίνες είναι μόνο ενεργούμενα της Ιστορίας. Οι ηπα δοκίμασαν την «παγκόσμια κυριαρχία μέσω οικονομίας» την δεκαετία του 1990, επί διοίκησης Clinton. Και πριν καν αυτή η δεκαετία τελειώσει, ακριβώς επειδή η «κυριαρχία μέσω οικονομίας» ούτε ασφαλής ήταν ούτε, κυρίως, θα μπορούσε να κρατήσει … έναν αιώνα (!), ξεκίνησαν τις πολεμικές τους προετοιμασίες και ενέργειες, τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, με τον «προληπτικό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»… Με ρητό και διακηρυγμένο στόχο να προλάβουν / εμποδίσουν την εμφάνιση οποιουδήποτε σοβαρού ανταγωνιστή!

Απέτυχαν… Ηττήθηκαν… Η αναβίωση της ιδέας ότι «ο οικονομικός πόλεμος» («κυρώσεις», τιμωρίες, δασμοί…) και οι businesses θα είναι σαν τέτοια αρκετά για να αποκαταστήσουν την παγκόσμια κυριαρχία των ηπα χρεωκόπησε ήδη απ’ την πρώτη θητεία του ψόφιου κουναβιού…

Η υπερσυγκέντρωση κεφαλαίου υποδεικνύει με ακρίβεια την Ιστορική κίνηση. O Λένιν (Ιμπεριαλισμός, το πιο πρόσφατο στάδιο του καπιταλισμού) κατέγραψε αυτήν την Ιστορική κίνηση, το 1916, δίνοντας έμφαση στο ρόλο του χρηματοπιστωτισμού, κι ενώ ο 1ος παγκόσμιος πόλεμος είχε κορυφωθεί ήδη. Δεκατέσσερα χρόνια νωρίτερα, το 1902, ο άγγλος οικονομολόγος J. A. Hobson, στο Imperialism: a study, είχε αναλύσει τεκμηριωμένα την «οικονομική ρίζα του ιμπεριαλισμού», ως υπερβολικό κεφάλαιο σε αναζήτηση κερδοφόρων επενδύσεων∙ συγκεντρωμένο σε λίγα χέρια εξαιτίας της άνισης κατανομής του πλούτου. Αποδεικνύοντας (πάντα το 1902, σε «ειρηνικές» εποχές…) πως άσχετα από πολιτικές, θρησκευτικές, ιδεολογικές δικαιολογίες («ηθικολογίες και διαλέξεις»…) ο πραγματικός κινητήρας της καπιταλιστικής Ιστορίας είναι η ατέλειωτη «δίψα» των αφεντικών για φτηνές πρώτες ύλες, συμφέρουσες αγορές, αποδοτικές επενδύσεις και νέα πεδία εκμετάλλευσης της εργασίας και των φυσικών πόρων∙ τέτοια που αναπόφευκτα τα φέρνει περιοδικά σε οριακές συγκρούσεις μεταξύ τους – με όπλο τους πληθυσμούς τους.

Υπερβολική συγκέντρωση κεφαλαίου σε λίγα χέρια; Εξαιρετικά άνιση κατανομή του πλούτου; Λυσσασμένη αναζήτηση πρώτων υλών (: «σπάνιες γαίες»); Νέα πεδία εκμετάλλευσης της εργασίας και των φυσικών πόρων (: digitalization, engineering of everything); Μα αυτά δεν είναι «παλιά», (μόνο) του 1902!

Είναι και του τώρα!!!

Χαλάστε την κίνα! (Η παγίδα του Θουκυδίδη…)

Δευτέρα 18 Νοέμβρη (00.08) >> Η «γραμμή» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι πως ο νο 1 αντίπαλος / εχθρός είναι το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Αυτό είναι πασίγνωστο. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό του γκουβέρνου του νυσταλέου Jo το 2023 επρόκειτο να είναι η χρονιά που θα άρχιζε να «ανεβαίνει η πίεση» προς το Πεκίνο, οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτικά με στόχο να αναγκαστεί σε συμβιβασμούς αξιοποιήσιμους από το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο.

Ξέρουμε τι έγινε. Αν και η Ουάσιγκτον δεν έμεινε εντελώς αδρανής στο πεδίο μάχης του Ειρηνικού, πόνταρε πολλά το 2022 στο ουκρανικό πεδίο μάχης ελπίζοντας σε μια γρήγορη και εντυπωσιακή νίκη κατά της Μόσχας – πριν στραφεί σύμφωνα με τον σχεδιασμό κατά του Πεκίνου. Επρόκειτο για την «σωστή πλευρά της ιστορίας» (της ιστορίας που κανονικά έπρεπε να έχει τελειώσει απ’ τα ‘90s….) Το αποτέλεσμα ήταν πανηγυρική, αδιαμφισβήτητη ήττα (με το παράπλευρο όφελος του κατ’ αρχήν οικονομικού κανιβαλισμού της ε.ε….).

Τον Οκτώβρη του 2023 προέκυψε και το μεσανατολικό πεδίο μάχης, κάτι που ήταν εντελώς εκτός αμερικανικού / δυτικού σχεδιασμού! Υιοθετήθηκε ωστόσο σαν αντίβαρο της αποτυχίας / ήττας στο ουκρανικό πεδίο μάχης, και επειδή η ευρύτερη μέση Ανατολή και τα πέριξ (ανατολική Μεσόγειος, αραβική θάλασσα, ανατολική Αφρική) είναι βασικά συστατικά του one belt one road και του ευρασιατικού project συνολικά. Τώρα δεν ήταν σημαία «η σωστή πλευρά της ιστορίας»∙ ήταν το «δικαίωμα αυτοάμυνας» – της δύσης…

Ωστόσο στο μεσανατολικό πεδίο μάχης (με την στρατιωτική ήττα να διαγράφεται στον ορίζοντα) οι ηπα και η δύση γενικά έχασαν οριστικά το «κεφάλαιο soft power» (την ιδεολογία δηλαδή) που σκόπευαν να στρέψουν κατά του Πεκίνου («ανθρώπινα δικαίωμα», «διεθνής νομιμότητα» σε σχέση με την ταϊβάν και την θάλασσα της κίνας, κλπ). Τους έχουν απομείνει μόνο τα νταηλίκια.

Με αυτά τα δεδομένα ήδη το 2024 τα αφεντικά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού (και του αγγλικού, του γερμανικού, του γαλλικού) βρέθηκαν μπροστά σ’ ένα σκληρό δίλημμα: είτε να κλιμακώσουν σε ένα απ’ τα δύο (ή και στα δύο) πεδία μάχης ρισκάροντας την όξυνση του 4ου παγκόσμιου πολέμου σε «λάθος σημείο» (δηλαδή: όχι στον Ειρηνικό), είτε να αναδιπλωθούν και να απαλλαγούν απ’ αυτά τα βάρη που εκτρέπουν απ’ τον βασικό προσανατολισμό (κατά του Πεκίνου), αλλά με τρόπους που δεν θα «μυρίζουν» αναπόφευκτα την ήττα. Αυτές οι δύο «γραμμές» εκδηλώθηκαν στο εσωτερικό των κρατών, αναμετρήθηκαν υπόγεια, χωρίς οριστική κατάληξη. Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα, «κληρονομιά» στα καινούργια γκουβέρνα, όχι μόνο στην Ουάσιγκτον αλλά και στο Λονδίνο (σύντομα και στο Βερολίνο…). Εν τω μεταξύ η διεθνής «γοητεία» και η «ελκυστικότητα» των BRICS+ δεν κρύβεται, πράγμα ιδιαίτερα ενοχλητικό για την δύση…

Μέσα σ’ αυτήν την δυτική δίνη πριν 2 ημέρες, στις 16 Νοέμβρη, ο αυτοκράτορας Xi συνάντησε τον νυσταλέο Jo στη Lima του περού – για την 31η σύνοδο της «οικονομικής συνεργασίας Ασίας Ειρηνικού / APEC».

Ωστόσο ο Xi δεν πήγε στο περού μόνο για την APEC. Επιπλέον, ίσως πρακτικά το σημαντικότερο, πήγε για τα εγκαίνια του κινεζικής εργολαβίας λιμανιού «βαθιάς θάλασσας» (δηλαδή για μεγάλα φορτηγά, κοντεϊνεράδικα, κλπ) στο Chancay: είναι η πύλη του κινεζικού κεφάλαιου στη λατινική Αμερική (την άλλοτε «πίσω αυλή» της Ουάσιγκτον…), 78 χιλιόμετρα βόρεια της Lima – project κλειδί για το one belt one road: θα μειώσει τον χρόνο μεταφοράς μεταξύ Σαγκάης και δυτικής ακτής της λατινικής Αμερικής σχεδόν στο μισό, θα μειώσει τα έξοδα μεταφοράς κατά 20%, και στην πλήρη λειτουργία του θα συμβάλει με 1,8% στο αεπ του περού, διπλασιάζοντας τον «ρυθμό ανάπτυξης» της χώρας: το λιμάνι συνδέεται μέσω τούνελ με τον Pan-American Highway∙ συνεπώς τα κοντέινερ θα πηγαινοέρχονται επίσης σε χιλή, ισημερινό, κολομβία, βραζιλία και παραγουάη… (Σχεδόν όλη η δυτική λατινική Αμερική έχει υπογράψει συμφωνίες συμμετοχής στο one belt one road!)

Με τόσες δουλειές τι θα τον έκανε ο αυτοκράτορας Xi τον συνταξιούχο νυσταλέο Jo στη Lima; Θα έπαιζαν ξερή; Όχι… Του βρήκε δουλειά: ταχυδρόμος!!! Έστειλε ένα ενδιαφέρον αυστηρό τελεσίγραφο στην Ουάσιγκτον (και όχι μόνο), φροντίζοντας να δημοσιοποιηθεί διεθνώς! Παραλήπτης, φυσικά, το καινούργιο ψοφιοκουναβικό γκουβέρνο.

Ο τίτλος του τελεσίγραφου; Θα μπορούσε να είναι «η άμμος στην κλεψύδρα τελειώνει»… Ή: επτά μαθήματα απ’ τα τελευταία τέσσερα χρόνια που δεν πρέπει να ξεχαστούν:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.