Tag: ιδεολογία

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 7

Πέμπτη 8 Μάρτη. Πριν περίπου ενάμισυ μήνα (την Κυριακή 28 Γενάρη για την ακρίβεια) εκθέσαμε όσο περιληπτικά ήταν δυνατόν τους προσανατολισμούς του ελληνικού ιμπεριαλισμού και τις “ιδέες” του για “περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου”, σε συνεργασία με το Τελ Αβίβ και το Κάιρο (και την πάντα πρόθυμη για μεγάλα κόλπα Λευκωσία). Σ’ αυτήν την έκθεση περιλαμβάναμε τα αποκαλυπτικά λεγόμενα του Lawrence Wilkerson, (επιτελάρχη του Colin Powell, αρχιστράτηγου και ύστερα υπ.εξ. των ηπα απ’ το 2001 ως το 2005), όχι δευτεράτζας δηλαδή· κάποιους χρήσιμους χάρτες, τους επαναφέρουμε πιο κάτω)· και κάτι δικές μας κουβέντες, του είδους: … Τι θα συνέβαινε αν η Άγκυρα ασκούσε τα αναντίρρητα δικαιώματα που έχει στην ανατολική Μεσόγειο, ξεκινώντας απ’ την αοζ (που επίσης αναντίρρητα της αναλογεί) και προχωρώντας σε μια αεροναυτική συμμαχία με την Μόσχα (και γιατί όχι με το Πεκίνο, σαν τμήμα του project ένας δρόμος – μία ζώνη), ε;

Αυτό έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει, μάλλον διακριτικά απ’ την μεριά της Άγκυρας, μ’ αυτές τις τόσο ενοχλητικές (για τον ελληνικό και όχι μόνο σχεδιασμό) navtex που «απαλλοτριώνουν» για σύντομα διαστήματα χρόνου περιοχές της ανατολικής Μεσογείου. Η Άγκυρα κινείται προσεκτικά, ακόμα, εντός της διεθνούς νομοθεσίας: και απαντάει στα σχέδια για την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» εναντίον της και εναντίον των συμμάχων της, με βάση διαθέσιμα διεθνώς εργαλεία…

Καταλαβαίνουμε ότι είναι πολιτικάντικα κολακευτικό να πιστεύει κανείς ότι ζει σ’ ένα κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος που είναι παντοδύναμο (το ελληνικό εν προκειμένω). Επιτρέπει ακόμα και στους (συχνά δήθεν) “αντί” να την ψωνίζουν ότι είναι κι αυτοί κάτι σημαντικό αφού τα βάζουν, στα λόγια, με κάτι “παντοδύναμο”!

Αυτό είναι ο ορισμός της μικροαστικής αντίληψης για το κράτος, το κεφάλαιο, τον ιμπεριαλισμό, τους θεσμούς, τα πάντα! Η εργατική κριτική δεν πρέπει να κάνει το λάθος του παραμυθιάσματος. Ούτε το άλλο λάθος της καθήλωσης μέσα στον ιστορικό χρόνο. Πρέπει να ελέγχει με την μέγιστη ακρίβεια και χωρίς παρωπίδες ή προκαταλήψεις την τρέχουσα κατάσταση του αφεντικού, είτε πρόκειται για τις δουλειές, είτε για το συλλογικό αφεντικό, το κράτος. Όχι για να “χαριστεί” σε κάτι! Αλλά για να προβλέπει τις κινήσεις του, πάντα συγκεκριμένα· και να ξέρει που θα κτυπήσει, αν μπορεί, σαν εργατικός ανταγωνισμός.

Κανένα φάντασμα δεν βοήθησε ποτέ στην απελευθέρωσή μας. Κι όσο για τα “κολλήματα”; Αυτά είναι χαριτωμένα στις παρέες (αν είναι κι εκεί)…

Εξωτερική πολιτική και εθνική ιδεολογία

Τρίτη 6 Μάρτη. Ο αστικός ορθολογισμός, στη βάση του οποίου δημιουργήθηκαν τα δικαστήρια και σταμάτησε το “όποιος πυροβολεί γρηγορότερα κερδίζει”, συμβουλεύει πως όταν υπάρχουν “κτηματικές διαφορές”, οι αντίδικοι καταφεύγουν στα δικαστήρια· και δεν στήνουν καραούλι οι μεν στους δε. Εκθέτουν τα στοιχεία και τα επιχειρήματά τους, υπερασπίζονται ο καθένας το δίκιο του, και στο τέλος αποδέχονται την δικαστική απόφαση. Όχι επειδή βολεύει και τις δύο πλευρές· αυτό σπάνια θα συμβεί στις “κτηματικές διαφορές”. Αλλά επειδή έχουν αποκτήσει την συνείδηση ότι ακόμα κι αν χάσουν μερικά μέτρα γης λόγω της όποιας δικαστικής απόφασης, αυτό α) είναι προτιμότερο από μια αιώνια βεντέτα που θα γεμίσει νεκροταφεία, χωρίς να είναι σίγουρο ότι δεν θα χαθούν αυτά τα μέτρα γης, και β) ότι η προσφυγή στη δικαστική ρύθμιση των ορίων των οικοπέδων, ακόμα κι αν σήμερα σημαίνει χασούρα για μένα, αύριο θα σημαίνει όφελος· επειδή, πράγματι, θα έχω κάπου αλλού ένα αποδείξιμο και υπέρτερο δίκιο.

Αυτό συμβαίνει στις κοινωνίες όπου η αστική επανάσταση καθιέρωσε (όχι εύκολα και όχι γρήγορα, τα κατάφερε πάντως) θεσμούς και ήθη που δεν επιτρέπουν “φόνους για κτηματικές διαφορές”. Παρότι στις καθημερινές “περιουσιακές διαφορές” (όχι μόνο σε χωράφια αλλά και σε κτίρια) αυτές οι θεσμίσεις φαίνεται να έχουν υπερισχύσει και στα μέρη μας (γενικά μιλώντας έχουν λιγοστέψει οι φόνοι για “κτηματικές διαφορές”…) σ’ ότι αφορά τα εθνικά περιουσιακά ζητήματα…. ααααα!!!! Εκεί είναι άλλο!!!! Εκείνο που ξεπεράστηκε γενικά στα οικογενειακά μικροαστικά ήθη, κεφαλοποιείται σαν “εθνική ταυτότητα” και “εθνική πολιτική”!!! Εκείνο που θεωρείται πρωτογονισμός έναντι των υποθηκοφυλακείων, αποθεώνεται σαν πατριωτισμός έναντι των “απαράγραπτων εθνικών δικαίων” – κι ας είναι αυτά γραμμένα στο χιόνι…

Εκείνο που θα περίμενε κανείς, αν το ελληνικό κράτος ήταν αστικό με την ιστορική σημασία της λέξης, θα ήταν ότι προκειμένου να χάνει ελικόπτερα, πιλότους και οτιδήποτε άλλο διεκδικώντας ξέρες που ποτέ δεν θα κερδίσει, είτε θα έκανε μια διαπραγμάτευση με τον αμφισβητία γείτονα, μπας και βρεθεί συναινετική λύση / μοιρασιά, είτε – αν αυτό αποτύγχανε – θα κατέφευγε σε κάποιο αρμόδιο διεθνές δικαστήριο, για να βρει το όποιο δίκιο του.

Αμ δε!!!! Ο επεκτατικός, ιμπεριαλιστής α λα 19ο αιώνα μικροαστός έλληνας μαλάκας εξακολουθεί να ελπίζει ότι θα στήσει καραούλι στον γείτονα ή/και στο συγγενή του και θα τον φάει, μαζί με όλους τους κληρονόμους του· έτσι ώστε να στρογγυλοκαθήσει πάνω στην περιουσία του. Για τους βράχους της θάλασσας· για την “υφαλοκρηπίδα”· για την “αοζ”· για την “κύπρο”… Για όλες τις “κτηματικές διαφορές”, υπαρκές ή φανταστικές. Για όλα τα “κληρονομικά” – απ’ τον Περικλή, τον μεγΑλέκο, και τον γυιό του μεγαλοδύναμου τον ίδιο!

Ο επεκτατικός, ιμπεριαλιστής α λα 19ο αιώνα μικροαστός έλληνας μαλάκας ξυπνάει και κοιμάται βρίζοντας μέσα στο σπίτι του, στην κουζίνα, στη χέστρα, στο σαλόνι, στην κρεβατοκάμαρα, τον γείτονα, ανακυκλώνοντας το “και τότε μούπε, και μετά τούπα, και μου λέει και του λέω, και ευτυχώς που μας χώρισαν γιατί θα τον είχα φάει” (κατά φαντασίαν). Ακόμα και στο ύπνο του τα ίδια βλέπει. Είναι πορωμένος. Είναι άρρωστος. Είναι ψυχάκιας. Δηλαδή: γνήσιος έλληνας!!!! Μια ανορθολογική φιγούρα που έχει καταφέρει να επιβιώσει (σαν κράτος, κοινωνία και οργανωμένο έγκλημα) με επιδοτήσεις και γεωπολιτικές προσόδους. Μέχρι να τελειώσουν.

Τι συμβαίνει, λοιπόν, αν αυτός ο καταραμένος γείτονας είναι μακράν περισσότερο (και μακράν πιο πετυχημένος) ορθολογιστής – από καπιταλιστική άποψη; Τι συμβαίνει, αν αυτός ο καταραμένος γείτονας δεν κάνει κινήσεις με βάση το θυμικό του (όπως νομίζει ο εξ ιδίων κρίνων τ’ αλλότρια επεκτατικός, ιμπεριαλιστής α λα 19ο αιώνα μικροαστός έλληνας) αλλά με βάση σχεδιασμό και ψυχρή λογική; Για να το πούμε διαφορετικά: στις όποιες “κτηματικές διαφορές”, όταν συγκρούονται ένας παράφορος έως εθνοπαράφρονας (δηλαδή: παρανοϊκός) τύπος που κάθε τόσο φωνάζει “θα τον σφάξω ρεεεε!!!” και ένας λογικός και μεθοδικός, ποιος περιμένετε ότι θα κερδίσει;

Αν έχετε απορίες θυμηθείτε αυτό: ο τουρκικός καπιταλισμός (και ο Ερντογάν με το γκουβέρνο του είναι εκπρόσωπος του) δεν ανήκει μεν στην ε.ε. και στην ευρωζώνη (όπου το ελλαδιστάν αποτελεί ένα συνοριακό περιθώριο / πρόβλημα) ανήκει όμως στους g20. Όπου δεν μπήκε με μέσο. Όποιος καταλάβει πως είναι δυνατόν ένα κράτος (το τουρκικό) το οποίο, σύμφωνα με τους έλληνες εθνοπαράφρονες πρόκειται να διαλυθεί από Δευτέρα (κάθε Δεύτερα, 52 Δευτέρες τον χρόνο η τουρκία διαλύεται…) πετυχαίνει ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης 5%, 6%, 7% ενόσω κάνει πόλεμο (στη συρία), μπορεί να έχει και απάντηση στο εξής:

Αποφάσισαν, λοιπόν, οι έλληνες να «κυκλώσουν» την ανατολική Μεσόγειο, κάνοντας συμμαχίες στην περιοχή, για να αποκλείσουν την τουρκία… Και τότε κάποιος βγήκε και φώναξε: που πάτε ρε Καραμήτροι;

Μακεδονία

Τρίτη 27 Φλεβάρη. Καθώς περνάνε οι μέρες και οι βδομάδες σ’ ένα χρονοδιάγραμμα σφικτό, το παντελόνι της φαιορόζ κυβέρνησης στενεύει, και το ζωνάρι της λύνεται. Απαιτώντας συνταγματική αναθεώρηση κι ένα βουνό τεχνογραφειοκρατικές αλλαγές σ’ ένα κράτος ηλικίας ήδη 25 χρονών με πλήρεις διεθνείς σχέσεις, μόνο και μόνο επειδή αυτό συμβουλεύει το φάντασμα του ελληνικού ιμπεριαλισμού (που όταν ξαποσταίνει απογυμνώνεται εντελώς σαν μόνιμη εθνική ψύχωση και παράνοια) επιβεβαιώνουν ένα πράγμα.

Ότι οι φαιορόζ είναι κατευθείαν πολιτικοί, ιδεολογικοί και ηθικοί απόγονοι και κληρονόμοι της “ελληνοσερβικής φιλίας” του πρώτου μισού των ‘90s, της ελληνικής συμμετοχής στις σφαγές στη βοσνία, και του όνειρου για διάλυση του κράτους της μακεδονίας. Φυσικά είναι πολλά που, εν έτει 2018, δεν θυμίζουν το 1992, το ’93, το ’94 και το ’95…. Αυτό είναι εύκολα κατανοητό. Όμως οι διαφορές δεν είναι αποτέλεσμα της τωρινής, δήθεν «αριστεροσύνης» σε σχέση με τον ωμό μαζικό εθνικό φασισμό των ‘90s. Καθόλου! Οι διαφορές είναι μόνο το προϊόν της ιστορικής συγκυρίας, της ραγδαίας αλλαγής των συσχετισμών στην ευρύτερη περιοχή, και του γεγονότος ότι η δημοκρατία της μακεδονίας δεν είναι, εδώ και πολύ καιρό, «πρώην». Είναι «νυν» – κανονικά, και σύμφωνα με όλα τα διεθνή κριτήρια.

Για να το πούμε διαφορετικά: σε ό,τι περνάει απ’ το χέρι τους (κι αυτά είναι πραγματικά λίγα, όμως μπορούν να πουλήσουν στην ντόπια εθνικοφροσύνη) οι φαιρόζ, και όχι μόνο οι φαιοί αλλά ειδικά οι ρόζ, είναι οι απευθείας απόγονοι και κληρονόμοι, μετά από 25 χρόνια, της «πολιτικής» του φασίστα Σαμαρά και του σοσιαλεθνικιστικού πασοκ που την διαδέχτηκε και την προέκτεινε.

Δεν μπορούν να σκέφτονται «εμπάργκο κατά των Σκοπίων», ούτε «να στραγγαλίσουν οικονομικά το ενοχλητικό κρατίδιο». Ναι, είναι αλήθεια. Ούτε μιλάνε για «σύνορα με τη σερβία». Ναι, κι αυτό είναι αλήθεια – δεν τους παίρνει. Δεν στέλνουν φασίστες μακελλάρηδες στη βοσνία – δεν υπάρχει τέτοια ευκαιρία. Κι ούτε χειροκροτούν τον «σύντροφο Κάραζιτς» – αυτός είναι (καλο)φυλακισμένος σαν πολυεγκληματίας πολέμου. Με δυο λόγια: η Κουμουνδούρου δεν μπορεί να ξανακάνει αυτά που έκανε ή υποστήριξε τότε – σαν αμελητέα «δύναμη» βέβαια, για ένα διάστημα μάλιστα με το λαιμό της στη θηλεία της έξωσης απ’ το κοινοβούλιο και της άτυπης χρεωκοπίας του κόμματος (απ’ το 1993 ως το 1996).

Κάνει αυτά που μπορεί να κάνει τώρα! Λίγα μεν, αλλά «εθνικά σωστά». Τέτοια είναι η αποστολή της, γι’ αυτό πληρώνεται! «Κρατάει ζεστό» στην πολιτική αγκαλιά της τον βασικό πυρήνα των ελληνικών ορέξεων, που τότε και τώρα (έστω και κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες) είναι ο ίδιος: η εξωτερική, απ’ την ελλάδα, ΕΠΙΒΟΛΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ σ’ένα άλλο κράτος. Με άλλα λόγια: Η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΟΠΟΙΗΣΗ της δημοκρατίας της μακεδονίας.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς «συνταγματολόγος». Αρκεί να θυμηθεί (ή να σκεφτεί) τι συνεπάγεται η παραμικρή συνταγματική αναθεώρηση μέσα στην επικράτεια του ελλαδιστάν. Ύστερα αρκεί να προσθέσει τι θα σήμαινε το ότι μια σειρά κρίσιμες συνταγματικές αλλαγές επιβάλλονται, με εκβιασμούς και απειλές, απ’ έξω: θα έχει έτσι ένα πανόραμα, σε αδρές γραμμές, του τι εμφανίζει κάθε ψόφιος κοριός, κάθε ογκόλιθος, και κάθε άλλο κάθαρμα του είδους «τον βουλευτικό μισθό και τα έξτρα μας να παίρνουμε κι ας πάνε να γαμηθούνε τα πάντα», σαν «εθνικά αυτονόητο» σε σχέση με την δημοκρατία της μακεδονίας. Είναι ο ορισμός του “μικρομεσαίου” ελληνικού ιμπεριαλισμού – έστω και «εν ου παικτοίς», έστω και σαν φαντασίωση, έστω και για εσωτερική κατανάλωση – καταστάσεις αυτές οι τελευταίες που δεν είναι καθόλου καινούργιες στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους.

Δεν πρόκειται, λοιπόν, για «αριστέρα», ούτε σαν κακόγουστο ανέκδοτο! Πρόκειται για φράξια του εθνικού κορμού, τσατσορούφιανους του βαθέος κράτους, φτηνούς υπηρέτες του γεωπολιτικού προσοδισμού (και του πολιτικού προσοδισμού σε κάθε του μορφή), ακόμα κι αν το τελευταίο και αμήχανο χαράκωμα του εθνικού γεωπολιτικού προσοδισμού είναι η ιδέα της «εκκρεμότητας»…

Και παρότι απ’ την αρχή, όταν αυτοί οι τσάτσοι ήταν της μόδας (στο πρώτο μισό του 2015), όταν όλοι τους αποθέωναν και στέκονταν “προσοχή” είμασταν οι μόνοι, σαν Sarajevo, που φωνάζαμε ότι αυτοί είναι καραδεξιοί (με «κεντρώες» πινελιές ευαισθησίας σε μερικά κοινωνικά ζητήματα…) πρέπει να το παραδεχτούμε: και λίγα είχαμε καταλάβει τότε…

Όχι μόνο καραδεξιοί, αλλά και (κακοκρυμμένοι πίσω από “αριστερές” κουρτίνες) αδίστακτοι!

(φωτογραφία: μάχιμοι έλληνες πατριώτες «για το όνομά τους» – και μπροστά, όπως ταιριάζει στους απόγονους του Περικλή, το παπαδαριό: οι “ποιμένες” του κοπαδιού, του κουπαδιού που δεν πάει πουθενά αν δεν τους έχει να το καθοδηγούν. Που; Στην μακρινή αυστραλία.

Αν σκεφτείτε «πάλι οι μυστικές υπηρεσίες στην πρώτη γραμμή των λαϊκών αγωνιών;» καλά θα κάνετε. Αυτό συμβαίνει, έστω και βαριεστημένα. Λεφτά να πέφτουν…

Ύστερα ψάξτε να βρείτε τους σημερινούς «πολιτικούς προϊστάμενους» – των υπηρεσιών. Δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσετε την συνέχεια του ελληνικού κράτους / παρακράτους…)

Εθνική ενότητα 2

Πέμπτη 15 Φλεβάρη. Αυτά είναι τα χθεσινά πρωτοσέλιδα 5 καθεστωτικών εφημερίδων (και αντίστοιχη είναι η κατάσταση στα «νέα μήντια»). Θα σκοτώνονταν μεταξύ τους σχεδόν για τα πάντα – εκτός απ’ τον ελληνικό αντιτουρκικό εθνικισμό!!! Ααααααα!  Εκεί είναι τέτοια η ομοφωνία, που θα έπρεπε να αναρωτηθεί κανείς: κάνουν τόσο καλή δουλειά οι υπηρεσίες ή αυτοί είναι τόσο λακέδες που και μόνους τους να τους αφήσεις τα ίδια σκατά θα πουλήσουν, γιατί αυτά έχουν στα κεφάλια τους;

Το ότι όλες οι φράξιες των καθεστωτικών, η κάθε μία απ’ τη δική της μεριά, έχουν τα συμφέροντά τους στην “εθνική ενότητα” δεν χωράει αμφισβήτηση. Το ότι είναι πολύ πιο εύκολο να πουλάς “αντιτουρκισμό” παρά “φιλοχουντισμό” (Σίσι) ή “φιλορατσισμό” (Τελ Αβίβ) είναι επίσης προφανές. Το ότι, όμως, όλα αυτά τα “αντι” και τα “φιλο” γράφουν πάνω στο ταμπλώ ενός σε εξέλιξη παγκόσμιου πολέμου με σκοπό να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των ντόπιων αφεντικών, αυτό είναι αόρατο…

«Πρωτοσέλιδα»; Πρωτο- σάλια!!

Ανώτερα ήθη

Τρίτη 13 Φλεβάρη. Μπορείτε να φανταστείτε, τον Γενάρη του 2015 (ή τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς), στη βάση των εκλογικών αποτελεσμάτων, δύο κόμματα διατεθειμένα να συνεργαστούν (συ.ριζ.α. και αν.ελλ….) να διαπραγματεύονται για μερικούς μήνες, να καταλήγουν σ’ ένα αναλυτικό κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα 170 σελίδων το οποίο να το δημοσιοποιούν και, ακόμα περισσότερο, το πρόγραμμα αυτό να τίθεται υπό την αίρεση ενός έκτακτου συνεδρίου του συ.ριζ.α.;

Όχι! Αυτά συμβαίνουν με τους κρυόκωλους τους καθεστωτικούς γερμανούς, δίνοντας τροφή στους έλληνες να σχολιάζουν (και να κοροϊδεύουν) κατά βούληση. Να ένας ακόμα λόγος που οι γερμαναράδες «μας μισούν και μας επιβουλεύονται»: η ελληνική πολιτική σκηνή είναι τόσο «ευέλικτη» που αρκεί ένα τηλεφώνημα και μια αγκαλιά για να συμμαχήσουν κυβερνητικά οι έλληνες «σοσιαλδημοκράτες» με την «εναλλακτική για την ελλάδα»… Και να μοιράσουν τα υπουργεία νύχτα, οπωσδήποτε όμως σύμφωνα με το «εθνικό συμφέρον».

Όμως, να το δείτε. Θα έρθει κάποια στιγμή που τα μέλη του νεο-πασοκ κόμματος, του συ.ριζ.α., θα γυρίσουν και θα πουν με την μεγαλύτερη φυσικότητα του κόσμου, «μα εμείς διαφωνούσαμε με τον Καμμένο…». Όχι ρε, δεν τον αγαπούσα… Για τα λεφτά του τον πήρα! (Πίσω κουφάλες μικροαστοί!!!)

Πως να μην πουλάει χάπια με το κιλό η novartis; Εδώ η πελατεία της δεν είναι θέμα εξαγοράς· είναι απλά και καθαρά θέμα «ελληνικότητας»….

(φωτογραφία: Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το 3015 μ.χ. αυτό το καρέ. Σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις πρόκειται για το πανηγυρικό τέλος πολύμηνων διαπραγματεύσεων, όταν σχηματίστηκε η πιο εκτρωματική – αλλά με κοινό αφεντικό το βαθύ κράτος – κυβερνητική συμμαχία στην ευρώπη. Η χρονολόγηση με ενεργό άνθρακα δείχνει «2015»… Οι αρχαιολόγοι ψάχνουν να βρουν τι έγινε μετά…)

Necrophilia rules o.k.!

Τρίτη 6 Φλεβάρη. Όσοι νομίζουν ότι ο «σωρισμός», το ρεύμα των οπαδών του κυρίου 600 δισεκατομμύρια (κατά κόσμον: Αρτέμη Σώρρα) είναι μοναδικό, εξαίρεση στους κανόνες του ελλαδιστάν, πλανώνται πλάνην οικτράν. Η μόνη εξαίρεση στην περίπτωση είναι παγκόσμιας ακτινοβολίας. Οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη επιχειρήθηκε η συγκεκριμένη απάτη (στη λατινική αμερική και στη νοτιοανατολική ασία…), απ’ το ίδιο διεθνές κύκλωμα, όταν αποκαλύφθηκε το θέμα έληξε. Οι απατεώνες την έκαναν γρήγορα για να μην τους δέσουν, οι οπαδοί είπαν «μαλάκες πιαστήκαμε», και το αυτό ήταν. Το ελλαδιστάν είναι εξαίρεση: ο απατεώνας το παίζει «αντάρτης στα βουνά» και οι οπαδοί του (ένα μεγάλο μέρος τους) συνεχίζουν απτόητοι.

Υπάρχουν όμως κι άλλα τέτοια «απελευθερωτικά ρεύματα». Όπως ο «Θεοδωρακισμός». Δεν είναι τόσο υποτιμημένος όσο ο «Σωρρισμός», ή αυτός ο τελευταίος θέλει δουλειά ακόμα: ο «Θεοδωρακισμός» (απ’ ότι μαθαίνουμε) έχει γίνει και πανεπιστημιακό course. Διδάσκεται σε κάποια σχολή στο ΑΠΘ!…

Να η ύλη του μαθήματος αυτής της εβδομάδας (αλλά και στο επόμενο εξάμηνο, και στο μεθεπόμενο), όπως το συμπεραίνουμε απ’ το site του «ρεύματος». Κρατάμε τον τονισμό (με bold) για να χωνέψετε την προφητεία του γέροντα Μική-σιου:

Αυτό που συνέβη χθες στο Σύνταγμα ήταν μεγάλο. Πολύ μεγάλο. Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ώρες και αυτό που θα συμβεί τις επόμενες μέρες που ακολουθούν το Συλλαλητήριο, είναι οι σπασμοί μιας κυβέρνησης και ενός συστήματος εξουσίας που ψυχορραγεί και σπαρταράει όπως σπαρταράει το ψάρι στην ξηρά, απ’ το μετωπικό και αδυσώπητο χτύπημα που της έδωσε ο Μίκης.

Χμμμμ… Με όλο το σεβασμό στους ψυχολογικά αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας, έχουμε την γνώμη ότι οι σπασμοί και η ψυχορραγία είναι πανεθνικό φαινόμενο. Προς τι, λοιπόν, η αιδημοσύνη του περιορισμού στην κυβέρνηση και στο σύστημα εξουσίας; Γιατί τόσα λίγα ψάρια στην ξηρά (και όχι στη στεριά…), ε;

Απ’ την άλλη ισχύει πάντα και ο 16ος νόμος του Μέρφι:

Το ότι ο γιατρός σου μπορεί να δώσει ένα όνομα στην αρρώστια σου δεν σημαίνει ότι ξέρει από τι πάσχεις.

Ισχύει και το παρακάτω, που είναι αποκλειστική πληροφορία της ασταμάτητης μηχανής και, κατά συνέπεια, δεν σηκώνει αμφισβήτηση:

Εκατοντάδες ομάδες επαγγελματιών αρχαιολόγων αλλά και εθελοντών φοιτητών της σχολής που διδάσκει τον «Θεοδωρακισμό» σκάβουν με λύσσα όλη την επικράτεια. Όπως η ανακάλυψη των τάφων του Φίλιππα εξασφάλισε την ελληνικότητα της μακεδονίας, έτσι και η ανακάλυψη του τάφου του Μίκη Θεοδωράκη θα προσφέρει σημαντική υπηρεσία στο σύμπαν: θα γίνει εφικτό να τον γυρίσουν εκεί…

(φωτογραφία: Επιπόλαιο αντι-zombie σύνθημα σε αθηναϊκό τοίχο. Εξίσου άστοχο όπως «το κράτος παρακράτησε» ή «πίσω κουφάλες μκροαστοί, είσαστε όλοι νεοναζί»….)

Κατουριέται η Ιστορία;

Παρασκευή 2 Φλεβάρη. Αν είχε θεσμοθετηθεί στην ελλάδα (μπορεί και ειδικά στην ελλάδα) η ευθανασία για ανθρωπιστικούς λόγους (όπως έγκαιρα είχαν προπαγανδίσει μερικοί «inside punk» σύντροφοι) τότε α) το μεθαυριανό συλλαλητήριο για την πάρτη του θα έχανε ένα κεντρικό «ομιλητή» (αν τα καταφέρει), αλλά β) η Ιστορία θα έχανε έναν λόγο να κρατάει το στομάχι της…

Ο εθνικός Μίκης είναι κάτι σαν τους γκράδες του Α παγκόσμιου: παριστάνει ότι λειτουργεί μόνο υπό τον όρο της εθνικιστικής καθήλωσης σε κάποιο “έπος”· και υπό κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας, υγρασίας και ατμοσφαιρικής πίεσης. Έχουν πάει στον άλλο κόσμο πολύ καλύτεροί του, αλλά «εθνικό κεφάλαιο» σαν το δικό του δεν βρίσκει το έθνος. Θα το διατηρούσε ακόμα και σαν μούμια. Εν ανάγκη. (Όπως τώρα).

Η έκθεση των jombie στο κέντρο των εθνικιστικών φαντασιώσεων έχει κάτι από αλληγορία και κάτι από απελπισία. Ο jombie Μίκης μοστράρεται σαν «εγγύηση» του ότι δεν είναι φασίστες οι φασίστες – λες και ο ελληνικός εθνικισμός, η ελληνική συμμετοχή στη σφαγή των βοσνίων, η ελληνοσερβική φιλία, και το «σύνορα με τη σερβία» στα ‘90s δεν ήταν uniparty – διακομματική… Η απελπισία, εν προκειμένω, είναι η προσπάθεια να σβήσει το παλιό αίμα απ’ την φρεσκαρισμένη εθνική φαγούρα (δες το video «Kill ‘em all”…)

Η αλληγορία έγκειται στην επιβεβαίωση του απεγνωσμένου εθνικού βλέμματος προς το παρελθόν, προς τα 80 χρόνια του Αθηναϊκού «χρυσού αιώνα», 4 αιώνες προ χριστούλη (και σχεδόν 2400 χρόνια από τώρα…), που αποτελεί τον γενέθλιο μύθο και την γενέθλια νομιμοποίηση του νέου ελληνικού κράτους. Πατρίδα μας είναι η παιδική μας ηλικία: οι εφευρέτες του συνθήματος δεν μπορούσαν να διανοηθούν πόσο εθνικά αληθινή ήταν αυτή η φράση που σκέφτηκαν! Κάθε φορά που οι έλληνες θέλουν να δαγκώσουν άλλους ξεκινούν με το «ξερεις, ρε, ποιος είμαι εγώ;»!!! Είναι σχεδόν σίγουρο ότι έχουν υπάρξει enfant terrible!!!

Μια μικρή εξέλιξη της γενετικής ή της λέιζερ αναπαράστασης, και στο επόμενο συλλαλητήριο τέτοιου είδους guest stars θα είναι ο μεγΑλέκος και ο Κώστας ο ΙΑ ο Παλαιολόγος (ο επονομαζόμενος και «μαρμαρωμένος» αν και διίστανται οι απόψεις για το ποιος μαρμαρώθηκε). Σε κάθε περίπτωση «δώστε epic και μελόδραμα στο λαό και πάρτε του την ψυχή».

Ας το ομολογήσουμε: η θεία Λίτσα έχει μερακλώσει – και έχει ξεφύγει. Πηγαίνει πάνω κάτω τραγουδώντας «όλη η δόξα, όλη η χάρη, άγια μέρα ξημερώνει…». Παρότι χειρονομεί εκνευριστικά, αυτό είναι το μικρότερο πρόβλημα. Το μεγαλύτερο είναι ότι έχει απογειωθεί: σκαρφαλώνει στα κεραμίδια κουνώντας την σημαία του Βυζαντίου. Ουρλιάζει επίσης ότι ο «μπέμπης είναι μπέμπης και θα τον βαφτίσω όπως πρέπει».

Πόσο να αντέξουν και τα κεραμίδια; Έχουν σπάσει τα μισά – λόγω «ειδικού βάρους». Περιττό να πούμε ότι οι γάτοι και οι γάτες της γειτονιάς τα έχουν πάρει στο κρανίο με τη θεία Λίτσα. Και θα κατέβουν (απ’ ότι λένε) στα αντι-βαφτίσια.

Όμως έτσι είναι η εθνική υπερηφάνεια: μπάζει από παντού. Αλλά το εθνικά μικροαστικό πρέπον που συμπυκώνεται στο πανάρχαιο «απ’ έξω κούκλα, από μέσα πανούκλα» είναι το «δεν τρέχει τίποτα» – ενώ τρέχουν τα πάντα… Τα έχει κάνει άμμο τα κεραμίδια η θεία Λίτσα, αλλά συνεχίζει το βιολί της….

Όσο για την Ιστορία; Ε, κατουριέται… (απ’ τα γέλια). Και η βίβλος των ρεκόρ ετοιμάζεται να καταγράψει την ελληνική συμβολή στο σπορ του μαζικού δημόσιου αυνανισμού· όπου πάντως υπάρχει μεγάλος διεθνής ανταγωνισμός στις μέρες μας… Χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια συνέλληνες!!!

(φωτογραφία: Όπου δεν εμφανίζεται ο μεγΑλέκος ή ο Λεωνίδας, σκάει ο Κολοκοτρώνης. Για τον Αχέροντα δεν υπάρχουν προσκλήσεις… )

Ο χνουδωτός λαός

Παρασκευή 2 Φλεβάρη. Στις 5 Ιούλη του 2015 ο ελληνικός λαός, ταρατατζούμ ταρατατζούμ, πήγε να ψηφίσει σ’ ένα δημοψήφισμα (δημοψήφισμα: αποφαίνεσαι με ένα “ναι” ή ένα “όχι”…) για να απαντήσει σ’ ένα ερώτημα:

Α) Περί ενός σχεδίου / πρότασης (Γιούνκερ) που δεν υπήρχε, καθότι είχε αποσυρθεί·

Β) Αγνοώντας παντελώς, καν και καν, αυτό το πρώην σχέδιο / πρόταση·

Γ) Με μια ψυχοσυναισθηματική “πανδαισία”, σκέτη ντόπα, σκηνοθετημένη έτσι ώστε να σκοτεινιάσει οποιοδήποτε ίχνος λογικής σε όσους είναι επηρρεπείς στα μελοδράματα· δηλαδή σ’ αυτό που λέγεται “εθνική ψυχή”·

Δ) Με μια προετοιμασία ουσιαστικά εκτός νόμου·

Ε) Με ένα ψηφοδέλτιο φαλκιδευμένο αισθητικά.

Αλλά πήγε! Και ψήφισε!!Έβγαλε τον γκαϊλέ του… Εκ των υστέρων, ειδικοί και ανειδίκευτοι, βρήκαν κάθε είδους επιχείρημα για να δικαιολογήσουν την είτε έτσι είτε αλλιώς “ψήφο του λαού” – δηλαδή το γεγονός ότι όχι μόνο καταδέχτηκε αλλά πανηγύρισε κιόλας την υποτίμησή του και τους συναισθηματικούς εκβιασμούς που αγάπησε, αν και ήταν σε βάρος του, συμμετέχοντας με την “δυναμη της ψήφου” του. Άτομο άτομο, πρόσωπο πρόσωπο, παρέα παρέα… Για τις ανάγκες εκείνης της “έκφρασης της άμεσης δημοκρατίας” (όπως υποστήριξαν διάφοροι ανόητοι) έγινε σκοτωμός: φιλίες χάλασαν, οικογένειες έγιναν κώλος (έστω προσωρινά). Κανείς δεν είχε το κουράγιο να πει: είμαστε παντελώς και βαθιά ηλίθιοι που απαντάμε σε στημένες και ψυχοεκβιασμένες ερωτήσεις! Να μην το ξανακάνουμε…

Για τον ίδιο “λαό” πρόκειται, δεν άλλαξε. Για την ίδια απύθμενη μικροαστική διανοητική σαβούρα πρόκειται, δεν άλλαξε. Για την ίδια λούμπεν έπαρση και αλαζονεία πρόκειται, δεν άλλαξε. Για τα ίδια εθνικά κόμπλεξ πρόκειται, δεν άλλαξαν.

Οι ειδικοί και οι ανειδίκευτοι, εν τω μεταξύ, συνεχίζουν να βγάζουν το παντεσπάνι τους γλύφοντας τον “λαό”. Όχι, δεν είναι φασίστες, ντροπή να τους λέτε έτσι – αποφαίνονται... Σωστά. 350 με 380 χιλιάδες ψηφίζουν και ξαναψηφίζουν βοθρολύματα… 180 με 200 χιλιάδες έχουν ψηφίσει και ξαναψηφίσει ψεκασμένους. Σύνολο από 530 έως 580 χιλιάδες πατενταρισμένοι φασίστες… Χώρια τα παιδιά τους που δεν ψηφίζουν μεν, αλλά κατεβαίνουν στο δρόμο αν τα πάρουν μαζί τους…Χώρια οι “υγιείς πατριώτες” που είναι η εφεδρεία των “άρρωστων”, καθότι αυτοί οι τελευταίοι είναι ναζί, αλλά τυλιγμένους με την γαλανόλευκη δεν τους ξεχωρίζεις… Χώρια οι οπαδοί του “έχω 600 δισεκατομμύρια”…

Αλλά αυτοί, όταν γίνονται “εθνικά συλλαλητήρια”, εξαφανίζονται… Ανοίγει η γη και τους καταπίνει… Όσοι συμμετέχουν είναι … “άλλοι”… Αγνοί, αθώοι (αλλά κάπως ξεγελασμένοι). Βλαμμένοι δηλαδή, σαν την θεία Λίτσα – αλλά δεν πρέπει να τους το πούμε…

Ειδικευμένη στραβομάρα

Τρίτη 30 Γενάρη. Υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή στο Ολοκαύτωμα και στη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων δολοφονημένων, εβραίων και μη, απ’ τους ναζί και τους συνεργάτες τους, απ’ το να χαϊδεύει κάποιος τους πολιτικούς κληρονόμους των ντόπιων φασιστών, των ντόπιων ναζί,  που, σε συνεργασία με τους γερμανούς ομοϊδεάτες τους, έστειλαν τους εβραίους της Σαλονίκης στα κρεματόρια· και ύστερα τους έφαγαν τα σπίτια και τις περιουσίες; Υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή στο Ολοκαύτωμα και στη μνήμη του απ’ το να χαϊδεύει κανείς τους ντόπιους φασίστες και τις επιρροές τους, φανερά (και, γιατί όχι; και κρυφά), με πλήρη γνώση ότι αυτοί είναι οι πολιτικοί διάδοχοι εκείνων της δεκαετίας του ’40, ε;

Όχι. Όμως αυτό ακριβώς το ελεεινό έκανε ο ισραηλινός (ακροδεξιός) πρόεδρος Reuven Rivlin, με τις παρόλες του περί μεγΑλέκου (γράφαμε χτες). Είναι απολύτα βέβαιο ότι το ισραηλινό κράτος έχει πλήρη και ακριβέστατη εικόνα για το ελλαδιστάν, την “πολιτική ζωή”, την “κοινωνική ζωή”, τα μήντια… και τα “συλλαλητήρια για την μακεδονία”. Δεν είναι δύσκολο. Εξίσου βέβαιο είναι ότι ο ισραηλινός πρόεδρος δεν θα έλεγε τις παπαριές του περί μεγΑλέκου πριν ένα χρόνο ή δύο. Έκανε παρέμβαση στην ελληνική συγκυρία ο ισραηλινός πρόεδρος, και σκέφτηκε να αξιοποιήσει την ευκαιρία των συλλαλητηρίων για να δείξει την βαθιά φιλία των δύο κρατών…

Δεν είναι χτεσινός. Είναι παλιά καραβάνα. Μια χαρά κάνουν στα κρατικά του συμφέροντα οι έλληνες φασίστες, εθνικιστές, μιλιταριστές· και γι’ αυτό έτρεξε να τους χτυπήσει φιλικά στην πλάτη… Δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να το πάει ακόμα και ως το “η μακεδονία είναι ελληνική” – αλλά, προφανώς, αυτό ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια της αρμοδιότητάς του.

Τα ραντάρ της ντόπιας επαγρύπνησης, οι κυνηγοί του αντισημιτισμού, οι “ποτέ πια” (που κάνουν ότι δεν ξέρουν τι συμβαίνει στην παλαιστίνη…) δεν έπιασαν τίποτα εχθρικό στη συμπεριφορά και τις δηλώσεις του Rivlin… Περίεργο δεν είναι; Μήπως φταίει ότι ο προβοκάτορας είναι αξιωματούχος του ισραηλινού κράτους, οπότε είναι ιερός όσο κι αυτό; Τόσος αντιφασισμός πια απ’ την μεριά των ραντάρ; Τόσος αντιφασισμός; Τόσος σεβασμός στον ρατσιστή, μιλιταριστή πρόεδρο; Χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες εβραίοι στο θρήσκευμα, έξω (αλλά και μέσα) απ’ τα ισραηλινά σύνορα, είναι αποφασισμένοι αντι-ιμπεριαλιστές, δηλωμένοι αντίπαλοι του ισραηλινού απαρτχάιντ, αδιαπραγμάτευτοι “αντι-σιωνιστές”. Είναι εύκολο να τους βρει όποιος θέλει, στον κυβερνοχώρο. Κι αυτοί, εδώ, που στα λόγια δηλώνουν “πολύ σκληροί”, κάθονται φόρα – μόστρα σούζα στον ισραηλινό πρόεδρο; Και βαράνε παλαμάκια στις ιδεολογικές / ψυχολογικές εκστρατείες του Τελ Αβίβ; Του ιμπεριαλιστικού συνεταίρου της Αθήνας;

Κάπου θα πρέπει να οφείλεται η στραβομάρα των τέτοιων «σκληρών» ντόπιων υπερασπιστών της μνήμης του Ολοκαυτώματος… που σέβονται τα «ιερά» που προέρχονται απ’ το ισραηλινό κράτος… και που κάνουν ότι δεν έχουν ιδέα για την φανερή (αλλά κυρίως υπόγεια) συνεργασία (και) αυτού του κράτους με τους ευρωπαίους φασίστες…

Τι να είναι αυτό, άραγε;

(Προσέξτε: σε κάθε πόλεμο υπάρχει ένας παράλληλος που γίνεται, όλο και πιο ολοκληρωτικός, στην εξέλιξη του καπιταλιστικού κόσμου. Λέγεται «ψυχολογικές επιχειρήσεις», λέγεται επίσης «βόμβες λογικής»… Λέγεται “πρόκληση σύγχισης”, λέγεται “παραπληροφόρηση”, λέγεται “αποπληροφόρηση”… Θα είναι αδικαιολόγητο το να πείτε κάποια στιγμή “ααααα…. δεν ήξερα…”!!!

Θα επανερχόμαστε ξανά και ξανά…)

Η διεθνής της ειδικευμένης βλακείας

Τετάρτη 24 Γενάρη. Δεν ξέρουμε αν είναι παρήγορο· ωστόσο είναι γεγονός: η βλακεία των ειδικών δεν έχει σύνορα!

Για παράδειγμα, υπάρχει ένας λέκτορας στο τμήμα ναυτικών σπουδών του πανεπιστήμιου της Istanbul, ονόματι Yavuz Ornek, που υποστηρίζει στα σοβαρά (έχει και αποδείξεις λέει…) ότι ο Νώε επικοινώνησε με τον γυιό του για να τον ειδοποιήσει να κόψει κανά ξύλο παραπάνω (για την κατασκευή της κιβωτού) μέσω κινητού. Και ότι το περιστέρι που έστειλε μετά το τέλος του «κατακλυσμού» για να επιβεβαιώσει ότι το κακό τελείωσε ήταν στην πραγματικότητα drone….

Κατ’ αρχήν ο λέκτορας, επειδή δυσκολεύεται να πείσει το τουρκικό κοινό, έχει όλα τα φόντα να δοκιμάσει μια σπουδαία ελληνική καριέρα. Αρκεί να αλλάξει θέμα. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να υποστηρίξει ότι ο βασιλιάς Αιγέας έδωσε στον γυιό του (Θησέα) πριν φύγει για την μινωϊκή Κρήτη κινητό με gps, για να μη χαθεί στον λαβύρινθο. Και ότι στον γυρισμό το κινητό του γυιού (Θησέα) ξέμεινε από μονάδες (όχι από μπαταρία: είχε φωτοβολταϊκά…), κι έτσι παρεξήγησε ο πατέρας ότι ο γυιός του πέθανε… Με όλες τις γνωστές συνέπειες… (Γιατί μπορεί οι αρχαίοι έλληνες να είχαν δορυφορική / ψηφιακή τεχνολογία, αλλά ήταν και συναισθηματικοί… )

Ώσπου να αλλάξει θεματολογία (και να κερδίσει τους οπαδούς του Σώρρα συν μερικές χιλιάδες ακόμα, ειδικά απ’ την μεγάλη σκοτεινή αποθήκη των «η μακεδονία είναι μία…») ο πανεπιστημιακός Ornek προλαβαίνει να λύσει μια απορία που μας βασανίζει από παλιά. Καλά, ο Νώε μάζεψε ένα ζευγάρι από κάθε είδος στην κιβωτό του… Αλλά τι σκατά έτρωγαν τα σαρκοφάγα μέσα στο κήτος όσο κρατούσε το μπουρίνι, αν όχι πρώτα τα φυτοφάγα (που σκελετώνονταν κάθε μέρα) και μετά το ένα το άλλο;

Διότι αν ο μύθος της κιβωτού είναι ένας μύθος για την αντοχή της ζωϊκής libido και της αναπαραγωγής των ειδών ακόμα και με τον πιο γαμόκαιρο ever, του λείπει κάτι πολύ βασικό (για την αναπαραγωγή): μια άποψη για το στομάχι…

Υποθέτουμε ότι τα κινητά και τα drone που έχει κατά νου ο λέκτορας για εκείνη την εποχή δεν ήταν, μεταξύ άλλων, «ξηρά τροφή» – ε;

(φωτογραφία: Στη συγκεκριμμένη εικονογράφηση ο καλλιτέχνης δεν άντεξε! Μετά το τέλος του κατακλυσμού και την αποβίβαση των επιζήσαντων, στο κάτω μέρος του πίνακα, ένα λιοντάρι ξεσκίζει κάποιο χορτοφάγο. Διότι “συνταξιδιώτες – συνταξιδιώτες, αλλά ως εδώ!” Σα να ήθελε να πει ο ζωγράφος: ... και μόλις τέλειωσε η ταλαιπωρία, φροντίσαμε να τελειώσουν και τα τρόφιμα… Αφήσαμε τελευταίον τον Νώε, αλλά κι αυτός μια χαψιά έγινε… Υπογραφή: ο βασιλιάς της ζούγκλας!)