Tag: ιδεολογία

Ανώτερα ήθη

Τρίτη 13 Φλεβάρη. Μπορείτε να φανταστείτε, τον Γενάρη του 2015 (ή τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς), στη βάση των εκλογικών αποτελεσμάτων, δύο κόμματα διατεθειμένα να συνεργαστούν (συ.ριζ.α. και αν.ελλ….) να διαπραγματεύονται για μερικούς μήνες, να καταλήγουν σ’ ένα αναλυτικό κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα 170 σελίδων το οποίο να το δημοσιοποιούν και, ακόμα περισσότερο, το πρόγραμμα αυτό να τίθεται υπό την αίρεση ενός έκτακτου συνεδρίου του συ.ριζ.α.;

Όχι! Αυτά συμβαίνουν με τους κρυόκωλους τους καθεστωτικούς γερμανούς, δίνοντας τροφή στους έλληνες να σχολιάζουν (και να κοροϊδεύουν) κατά βούληση. Να ένας ακόμα λόγος που οι γερμαναράδες «μας μισούν και μας επιβουλεύονται»: η ελληνική πολιτική σκηνή είναι τόσο «ευέλικτη» που αρκεί ένα τηλεφώνημα και μια αγκαλιά για να συμμαχήσουν κυβερνητικά οι έλληνες «σοσιαλδημοκράτες» με την «εναλλακτική για την ελλάδα»… Και να μοιράσουν τα υπουργεία νύχτα, οπωσδήποτε όμως σύμφωνα με το «εθνικό συμφέρον».

Όμως, να το δείτε. Θα έρθει κάποια στιγμή που τα μέλη του νεο-πασοκ κόμματος, του συ.ριζ.α., θα γυρίσουν και θα πουν με την μεγαλύτερη φυσικότητα του κόσμου, «μα εμείς διαφωνούσαμε με τον Καμμένο…». Όχι ρε, δεν τον αγαπούσα… Για τα λεφτά του τον πήρα! (Πίσω κουφάλες μικροαστοί!!!)

Πως να μην πουλάει χάπια με το κιλό η novartis; Εδώ η πελατεία της δεν είναι θέμα εξαγοράς· είναι απλά και καθαρά θέμα «ελληνικότητας»….

(φωτογραφία: Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το 3015 μ.χ. αυτό το καρέ. Σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις πρόκειται για το πανηγυρικό τέλος πολύμηνων διαπραγματεύσεων, όταν σχηματίστηκε η πιο εκτρωματική – αλλά με κοινό αφεντικό το βαθύ κράτος – κυβερνητική συμμαχία στην ευρώπη. Η χρονολόγηση με ενεργό άνθρακα δείχνει «2015»… Οι αρχαιολόγοι ψάχνουν να βρουν τι έγινε μετά…)

Necrophilia rules o.k.!

Τρίτη 6 Φλεβάρη. Όσοι νομίζουν ότι ο «σωρισμός», το ρεύμα των οπαδών του κυρίου 600 δισεκατομμύρια (κατά κόσμον: Αρτέμη Σώρρα) είναι μοναδικό, εξαίρεση στους κανόνες του ελλαδιστάν, πλανώνται πλάνην οικτράν. Η μόνη εξαίρεση στην περίπτωση είναι παγκόσμιας ακτινοβολίας. Οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη επιχειρήθηκε η συγκεκριμένη απάτη (στη λατινική αμερική και στη νοτιοανατολική ασία…), απ’ το ίδιο διεθνές κύκλωμα, όταν αποκαλύφθηκε το θέμα έληξε. Οι απατεώνες την έκαναν γρήγορα για να μην τους δέσουν, οι οπαδοί είπαν «μαλάκες πιαστήκαμε», και το αυτό ήταν. Το ελλαδιστάν είναι εξαίρεση: ο απατεώνας το παίζει «αντάρτης στα βουνά» και οι οπαδοί του (ένα μεγάλο μέρος τους) συνεχίζουν απτόητοι.

Υπάρχουν όμως κι άλλα τέτοια «απελευθερωτικά ρεύματα». Όπως ο «Θεοδωρακισμός». Δεν είναι τόσο υποτιμημένος όσο ο «Σωρρισμός», ή αυτός ο τελευταίος θέλει δουλειά ακόμα: ο «Θεοδωρακισμός» (απ’ ότι μαθαίνουμε) έχει γίνει και πανεπιστημιακό course. Διδάσκεται σε κάποια σχολή στο ΑΠΘ!…

Να η ύλη του μαθήματος αυτής της εβδομάδας (αλλά και στο επόμενο εξάμηνο, και στο μεθεπόμενο), όπως το συμπεραίνουμε απ’ το site του «ρεύματος». Κρατάμε τον τονισμό (με bold) για να χωνέψετε την προφητεία του γέροντα Μική-σιου:

Αυτό που συνέβη χθες στο Σύνταγμα ήταν μεγάλο. Πολύ μεγάλο. Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ώρες και αυτό που θα συμβεί τις επόμενες μέρες που ακολουθούν το Συλλαλητήριο, είναι οι σπασμοί μιας κυβέρνησης και ενός συστήματος εξουσίας που ψυχορραγεί και σπαρταράει όπως σπαρταράει το ψάρι στην ξηρά, απ’ το μετωπικό και αδυσώπητο χτύπημα που της έδωσε ο Μίκης.

Χμμμμ… Με όλο το σεβασμό στους ψυχολογικά αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας, έχουμε την γνώμη ότι οι σπασμοί και η ψυχορραγία είναι πανεθνικό φαινόμενο. Προς τι, λοιπόν, η αιδημοσύνη του περιορισμού στην κυβέρνηση και στο σύστημα εξουσίας; Γιατί τόσα λίγα ψάρια στην ξηρά (και όχι στη στεριά…), ε;

Απ’ την άλλη ισχύει πάντα και ο 16ος νόμος του Μέρφι:

Το ότι ο γιατρός σου μπορεί να δώσει ένα όνομα στην αρρώστια σου δεν σημαίνει ότι ξέρει από τι πάσχεις.

Ισχύει και το παρακάτω, που είναι αποκλειστική πληροφορία της ασταμάτητης μηχανής και, κατά συνέπεια, δεν σηκώνει αμφισβήτηση:

Εκατοντάδες ομάδες επαγγελματιών αρχαιολόγων αλλά και εθελοντών φοιτητών της σχολής που διδάσκει τον «Θεοδωρακισμό» σκάβουν με λύσσα όλη την επικράτεια. Όπως η ανακάλυψη των τάφων του Φίλιππα εξασφάλισε την ελληνικότητα της μακεδονίας, έτσι και η ανακάλυψη του τάφου του Μίκη Θεοδωράκη θα προσφέρει σημαντική υπηρεσία στο σύμπαν: θα γίνει εφικτό να τον γυρίσουν εκεί…

(φωτογραφία: Επιπόλαιο αντι-zombie σύνθημα σε αθηναϊκό τοίχο. Εξίσου άστοχο όπως «το κράτος παρακράτησε» ή «πίσω κουφάλες μκροαστοί, είσαστε όλοι νεοναζί»….)

Κατουριέται η Ιστορία;

Παρασκευή 2 Φλεβάρη. Αν είχε θεσμοθετηθεί στην ελλάδα (μπορεί και ειδικά στην ελλάδα) η ευθανασία για ανθρωπιστικούς λόγους (όπως έγκαιρα είχαν προπαγανδίσει μερικοί «inside punk» σύντροφοι) τότε α) το μεθαυριανό συλλαλητήριο για την πάρτη του θα έχανε ένα κεντρικό «ομιλητή» (αν τα καταφέρει), αλλά β) η Ιστορία θα έχανε έναν λόγο να κρατάει το στομάχι της…

Ο εθνικός Μίκης είναι κάτι σαν τους γκράδες του Α παγκόσμιου: παριστάνει ότι λειτουργεί μόνο υπό τον όρο της εθνικιστικής καθήλωσης σε κάποιο “έπος”· και υπό κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας, υγρασίας και ατμοσφαιρικής πίεσης. Έχουν πάει στον άλλο κόσμο πολύ καλύτεροί του, αλλά «εθνικό κεφάλαιο» σαν το δικό του δεν βρίσκει το έθνος. Θα το διατηρούσε ακόμα και σαν μούμια. Εν ανάγκη. (Όπως τώρα).

Η έκθεση των jombie στο κέντρο των εθνικιστικών φαντασιώσεων έχει κάτι από αλληγορία και κάτι από απελπισία. Ο jombie Μίκης μοστράρεται σαν «εγγύηση» του ότι δεν είναι φασίστες οι φασίστες – λες και ο ελληνικός εθνικισμός, η ελληνική συμμετοχή στη σφαγή των βοσνίων, η ελληνοσερβική φιλία, και το «σύνορα με τη σερβία» στα ‘90s δεν ήταν uniparty – διακομματική… Η απελπισία, εν προκειμένω, είναι η προσπάθεια να σβήσει το παλιό αίμα απ’ την φρεσκαρισμένη εθνική φαγούρα (δες το video «Kill ‘em all”…)

Η αλληγορία έγκειται στην επιβεβαίωση του απεγνωσμένου εθνικού βλέμματος προς το παρελθόν, προς τα 80 χρόνια του Αθηναϊκού «χρυσού αιώνα», 4 αιώνες προ χριστούλη (και σχεδόν 2400 χρόνια από τώρα…), που αποτελεί τον γενέθλιο μύθο και την γενέθλια νομιμοποίηση του νέου ελληνικού κράτους. Πατρίδα μας είναι η παιδική μας ηλικία: οι εφευρέτες του συνθήματος δεν μπορούσαν να διανοηθούν πόσο εθνικά αληθινή ήταν αυτή η φράση που σκέφτηκαν! Κάθε φορά που οι έλληνες θέλουν να δαγκώσουν άλλους ξεκινούν με το «ξερεις, ρε, ποιος είμαι εγώ;»!!! Είναι σχεδόν σίγουρο ότι έχουν υπάρξει enfant terrible!!!

Μια μικρή εξέλιξη της γενετικής ή της λέιζερ αναπαράστασης, και στο επόμενο συλλαλητήριο τέτοιου είδους guest stars θα είναι ο μεγΑλέκος και ο Κώστας ο ΙΑ ο Παλαιολόγος (ο επονομαζόμενος και «μαρμαρωμένος» αν και διίστανται οι απόψεις για το ποιος μαρμαρώθηκε). Σε κάθε περίπτωση «δώστε epic και μελόδραμα στο λαό και πάρτε του την ψυχή».

Ας το ομολογήσουμε: η θεία Λίτσα έχει μερακλώσει – και έχει ξεφύγει. Πηγαίνει πάνω κάτω τραγουδώντας «όλη η δόξα, όλη η χάρη, άγια μέρα ξημερώνει…». Παρότι χειρονομεί εκνευριστικά, αυτό είναι το μικρότερο πρόβλημα. Το μεγαλύτερο είναι ότι έχει απογειωθεί: σκαρφαλώνει στα κεραμίδια κουνώντας την σημαία του Βυζαντίου. Ουρλιάζει επίσης ότι ο «μπέμπης είναι μπέμπης και θα τον βαφτίσω όπως πρέπει».

Πόσο να αντέξουν και τα κεραμίδια; Έχουν σπάσει τα μισά – λόγω «ειδικού βάρους». Περιττό να πούμε ότι οι γάτοι και οι γάτες της γειτονιάς τα έχουν πάρει στο κρανίο με τη θεία Λίτσα. Και θα κατέβουν (απ’ ότι λένε) στα αντι-βαφτίσια.

Όμως έτσι είναι η εθνική υπερηφάνεια: μπάζει από παντού. Αλλά το εθνικά μικροαστικό πρέπον που συμπυκώνεται στο πανάρχαιο «απ’ έξω κούκλα, από μέσα πανούκλα» είναι το «δεν τρέχει τίποτα» – ενώ τρέχουν τα πάντα… Τα έχει κάνει άμμο τα κεραμίδια η θεία Λίτσα, αλλά συνεχίζει το βιολί της….

Όσο για την Ιστορία; Ε, κατουριέται… (απ’ τα γέλια). Και η βίβλος των ρεκόρ ετοιμάζεται να καταγράψει την ελληνική συμβολή στο σπορ του μαζικού δημόσιου αυνανισμού· όπου πάντως υπάρχει μεγάλος διεθνής ανταγωνισμός στις μέρες μας… Χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια συνέλληνες!!!

(φωτογραφία: Όπου δεν εμφανίζεται ο μεγΑλέκος ή ο Λεωνίδας, σκάει ο Κολοκοτρώνης. Για τον Αχέροντα δεν υπάρχουν προσκλήσεις… )

Ο χνουδωτός λαός

Παρασκευή 2 Φλεβάρη. Στις 5 Ιούλη του 2015 ο ελληνικός λαός, ταρατατζούμ ταρατατζούμ, πήγε να ψηφίσει σ’ ένα δημοψήφισμα (δημοψήφισμα: αποφαίνεσαι με ένα “ναι” ή ένα “όχι”…) για να απαντήσει σ’ ένα ερώτημα:

Α) Περί ενός σχεδίου / πρότασης (Γιούνκερ) που δεν υπήρχε, καθότι είχε αποσυρθεί·

Β) Αγνοώντας παντελώς, καν και καν, αυτό το πρώην σχέδιο / πρόταση·

Γ) Με μια ψυχοσυναισθηματική “πανδαισία”, σκέτη ντόπα, σκηνοθετημένη έτσι ώστε να σκοτεινιάσει οποιοδήποτε ίχνος λογικής σε όσους είναι επηρρεπείς στα μελοδράματα· δηλαδή σ’ αυτό που λέγεται “εθνική ψυχή”·

Δ) Με μια προετοιμασία ουσιαστικά εκτός νόμου·

Ε) Με ένα ψηφοδέλτιο φαλκιδευμένο αισθητικά.

Αλλά πήγε! Και ψήφισε!!Έβγαλε τον γκαϊλέ του… Εκ των υστέρων, ειδικοί και ανειδίκευτοι, βρήκαν κάθε είδους επιχείρημα για να δικαιολογήσουν την είτε έτσι είτε αλλιώς “ψήφο του λαού” – δηλαδή το γεγονός ότι όχι μόνο καταδέχτηκε αλλά πανηγύρισε κιόλας την υποτίμησή του και τους συναισθηματικούς εκβιασμούς που αγάπησε, αν και ήταν σε βάρος του, συμμετέχοντας με την “δυναμη της ψήφου” του. Άτομο άτομο, πρόσωπο πρόσωπο, παρέα παρέα… Για τις ανάγκες εκείνης της “έκφρασης της άμεσης δημοκρατίας” (όπως υποστήριξαν διάφοροι ανόητοι) έγινε σκοτωμός: φιλίες χάλασαν, οικογένειες έγιναν κώλος (έστω προσωρινά). Κανείς δεν είχε το κουράγιο να πει: είμαστε παντελώς και βαθιά ηλίθιοι που απαντάμε σε στημένες και ψυχοεκβιασμένες ερωτήσεις! Να μην το ξανακάνουμε…

Για τον ίδιο “λαό” πρόκειται, δεν άλλαξε. Για την ίδια απύθμενη μικροαστική διανοητική σαβούρα πρόκειται, δεν άλλαξε. Για την ίδια λούμπεν έπαρση και αλαζονεία πρόκειται, δεν άλλαξε. Για τα ίδια εθνικά κόμπλεξ πρόκειται, δεν άλλαξαν.

Οι ειδικοί και οι ανειδίκευτοι, εν τω μεταξύ, συνεχίζουν να βγάζουν το παντεσπάνι τους γλύφοντας τον “λαό”. Όχι, δεν είναι φασίστες, ντροπή να τους λέτε έτσι – αποφαίνονται... Σωστά. 350 με 380 χιλιάδες ψηφίζουν και ξαναψηφίζουν βοθρολύματα… 180 με 200 χιλιάδες έχουν ψηφίσει και ξαναψηφίσει ψεκασμένους. Σύνολο από 530 έως 580 χιλιάδες πατενταρισμένοι φασίστες… Χώρια τα παιδιά τους που δεν ψηφίζουν μεν, αλλά κατεβαίνουν στο δρόμο αν τα πάρουν μαζί τους…Χώρια οι “υγιείς πατριώτες” που είναι η εφεδρεία των “άρρωστων”, καθότι αυτοί οι τελευταίοι είναι ναζί, αλλά τυλιγμένους με την γαλανόλευκη δεν τους ξεχωρίζεις… Χώρια οι οπαδοί του “έχω 600 δισεκατομμύρια”…

Αλλά αυτοί, όταν γίνονται “εθνικά συλλαλητήρια”, εξαφανίζονται… Ανοίγει η γη και τους καταπίνει… Όσοι συμμετέχουν είναι … “άλλοι”… Αγνοί, αθώοι (αλλά κάπως ξεγελασμένοι). Βλαμμένοι δηλαδή, σαν την θεία Λίτσα – αλλά δεν πρέπει να τους το πούμε…

Ειδικευμένη στραβομάρα

Τρίτη 30 Γενάρη. Υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή στο Ολοκαύτωμα και στη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων δολοφονημένων, εβραίων και μη, απ’ τους ναζί και τους συνεργάτες τους, απ’ το να χαϊδεύει κάποιος τους πολιτικούς κληρονόμους των ντόπιων φασιστών, των ντόπιων ναζί,  που, σε συνεργασία με τους γερμανούς ομοϊδεάτες τους, έστειλαν τους εβραίους της Σαλονίκης στα κρεματόρια· και ύστερα τους έφαγαν τα σπίτια και τις περιουσίες; Υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή στο Ολοκαύτωμα και στη μνήμη του απ’ το να χαϊδεύει κανείς τους ντόπιους φασίστες και τις επιρροές τους, φανερά (και, γιατί όχι; και κρυφά), με πλήρη γνώση ότι αυτοί είναι οι πολιτικοί διάδοχοι εκείνων της δεκαετίας του ’40, ε;

Όχι. Όμως αυτό ακριβώς το ελεεινό έκανε ο ισραηλινός (ακροδεξιός) πρόεδρος Reuven Rivlin, με τις παρόλες του περί μεγΑλέκου (γράφαμε χτες). Είναι απολύτα βέβαιο ότι το ισραηλινό κράτος έχει πλήρη και ακριβέστατη εικόνα για το ελλαδιστάν, την “πολιτική ζωή”, την “κοινωνική ζωή”, τα μήντια… και τα “συλλαλητήρια για την μακεδονία”. Δεν είναι δύσκολο. Εξίσου βέβαιο είναι ότι ο ισραηλινός πρόεδρος δεν θα έλεγε τις παπαριές του περί μεγΑλέκου πριν ένα χρόνο ή δύο. Έκανε παρέμβαση στην ελληνική συγκυρία ο ισραηλινός πρόεδρος, και σκέφτηκε να αξιοποιήσει την ευκαιρία των συλλαλητηρίων για να δείξει την βαθιά φιλία των δύο κρατών…

Δεν είναι χτεσινός. Είναι παλιά καραβάνα. Μια χαρά κάνουν στα κρατικά του συμφέροντα οι έλληνες φασίστες, εθνικιστές, μιλιταριστές· και γι’ αυτό έτρεξε να τους χτυπήσει φιλικά στην πλάτη… Δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να το πάει ακόμα και ως το “η μακεδονία είναι ελληνική” – αλλά, προφανώς, αυτό ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια της αρμοδιότητάς του.

Τα ραντάρ της ντόπιας επαγρύπνησης, οι κυνηγοί του αντισημιτισμού, οι “ποτέ πια” (που κάνουν ότι δεν ξέρουν τι συμβαίνει στην παλαιστίνη…) δεν έπιασαν τίποτα εχθρικό στη συμπεριφορά και τις δηλώσεις του Rivlin… Περίεργο δεν είναι; Μήπως φταίει ότι ο προβοκάτορας είναι αξιωματούχος του ισραηλινού κράτους, οπότε είναι ιερός όσο κι αυτό; Τόσος αντιφασισμός πια απ’ την μεριά των ραντάρ; Τόσος αντιφασισμός; Τόσος σεβασμός στον ρατσιστή, μιλιταριστή πρόεδρο; Χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες εβραίοι στο θρήσκευμα, έξω (αλλά και μέσα) απ’ τα ισραηλινά σύνορα, είναι αποφασισμένοι αντι-ιμπεριαλιστές, δηλωμένοι αντίπαλοι του ισραηλινού απαρτχάιντ, αδιαπραγμάτευτοι “αντι-σιωνιστές”. Είναι εύκολο να τους βρει όποιος θέλει, στον κυβερνοχώρο. Κι αυτοί, εδώ, που στα λόγια δηλώνουν “πολύ σκληροί”, κάθονται φόρα – μόστρα σούζα στον ισραηλινό πρόεδρο; Και βαράνε παλαμάκια στις ιδεολογικές / ψυχολογικές εκστρατείες του Τελ Αβίβ; Του ιμπεριαλιστικού συνεταίρου της Αθήνας;

Κάπου θα πρέπει να οφείλεται η στραβομάρα των τέτοιων «σκληρών» ντόπιων υπερασπιστών της μνήμης του Ολοκαυτώματος… που σέβονται τα «ιερά» που προέρχονται απ’ το ισραηλινό κράτος… και που κάνουν ότι δεν έχουν ιδέα για την φανερή (αλλά κυρίως υπόγεια) συνεργασία (και) αυτού του κράτους με τους ευρωπαίους φασίστες…

Τι να είναι αυτό, άραγε;

(Προσέξτε: σε κάθε πόλεμο υπάρχει ένας παράλληλος που γίνεται, όλο και πιο ολοκληρωτικός, στην εξέλιξη του καπιταλιστικού κόσμου. Λέγεται «ψυχολογικές επιχειρήσεις», λέγεται επίσης «βόμβες λογικής»… Λέγεται “πρόκληση σύγχισης”, λέγεται “παραπληροφόρηση”, λέγεται “αποπληροφόρηση”… Θα είναι αδικαιολόγητο το να πείτε κάποια στιγμή “ααααα…. δεν ήξερα…”!!!

Θα επανερχόμαστε ξανά και ξανά…)

Η διεθνής της ειδικευμένης βλακείας

Τετάρτη 24 Γενάρη. Δεν ξέρουμε αν είναι παρήγορο· ωστόσο είναι γεγονός: η βλακεία των ειδικών δεν έχει σύνορα!

Για παράδειγμα, υπάρχει ένας λέκτορας στο τμήμα ναυτικών σπουδών του πανεπιστήμιου της Istanbul, ονόματι Yavuz Ornek, που υποστηρίζει στα σοβαρά (έχει και αποδείξεις λέει…) ότι ο Νώε επικοινώνησε με τον γυιό του για να τον ειδοποιήσει να κόψει κανά ξύλο παραπάνω (για την κατασκευή της κιβωτού) μέσω κινητού. Και ότι το περιστέρι που έστειλε μετά το τέλος του «κατακλυσμού» για να επιβεβαιώσει ότι το κακό τελείωσε ήταν στην πραγματικότητα drone….

Κατ’ αρχήν ο λέκτορας, επειδή δυσκολεύεται να πείσει το τουρκικό κοινό, έχει όλα τα φόντα να δοκιμάσει μια σπουδαία ελληνική καριέρα. Αρκεί να αλλάξει θέμα. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να υποστηρίξει ότι ο βασιλιάς Αιγέας έδωσε στον γυιό του (Θησέα) πριν φύγει για την μινωϊκή Κρήτη κινητό με gps, για να μη χαθεί στον λαβύρινθο. Και ότι στον γυρισμό το κινητό του γυιού (Θησέα) ξέμεινε από μονάδες (όχι από μπαταρία: είχε φωτοβολταϊκά…), κι έτσι παρεξήγησε ο πατέρας ότι ο γυιός του πέθανε… Με όλες τις γνωστές συνέπειες… (Γιατί μπορεί οι αρχαίοι έλληνες να είχαν δορυφορική / ψηφιακή τεχνολογία, αλλά ήταν και συναισθηματικοί… )

Ώσπου να αλλάξει θεματολογία (και να κερδίσει τους οπαδούς του Σώρρα συν μερικές χιλιάδες ακόμα, ειδικά απ’ την μεγάλη σκοτεινή αποθήκη των «η μακεδονία είναι μία…») ο πανεπιστημιακός Ornek προλαβαίνει να λύσει μια απορία που μας βασανίζει από παλιά. Καλά, ο Νώε μάζεψε ένα ζευγάρι από κάθε είδος στην κιβωτό του… Αλλά τι σκατά έτρωγαν τα σαρκοφάγα μέσα στο κήτος όσο κρατούσε το μπουρίνι, αν όχι πρώτα τα φυτοφάγα (που σκελετώνονταν κάθε μέρα) και μετά το ένα το άλλο;

Διότι αν ο μύθος της κιβωτού είναι ένας μύθος για την αντοχή της ζωϊκής libido και της αναπαραγωγής των ειδών ακόμα και με τον πιο γαμόκαιρο ever, του λείπει κάτι πολύ βασικό (για την αναπαραγωγή): μια άποψη για το στομάχι…

Υποθέτουμε ότι τα κινητά και τα drone που έχει κατά νου ο λέκτορας για εκείνη την εποχή δεν ήταν, μεταξύ άλλων, «ξηρά τροφή» – ε;

(φωτογραφία: Στη συγκεκριμμένη εικονογράφηση ο καλλιτέχνης δεν άντεξε! Μετά το τέλος του κατακλυσμού και την αποβίβαση των επιζήσαντων, στο κάτω μέρος του πίνακα, ένα λιοντάρι ξεσκίζει κάποιο χορτοφάγο. Διότι “συνταξιδιώτες – συνταξιδιώτες, αλλά ως εδώ!” Σα να ήθελε να πει ο ζωγράφος: ... και μόλις τέλειωσε η ταλαιπωρία, φροντίσαμε να τελειώσουν και τα τρόφιμα… Αφήσαμε τελευταίον τον Νώε, αλλά κι αυτός μια χαψιά έγινε… Υπογραφή: ο βασιλιάς της ζούγκλας!)

Βαθιές αλήθειες – να ξερνάς

Δευτέρα 22 Γενάρη. Πάνω, η υπενθύμιση για το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης. Έτσι, για να μη νομίζουν τίποτα παλιοευρωπαίοι ότι θα μας πάρουν τα πλούτη μας, τα πετρέλαιά μας, τον ήλιο και την θάλασσά μας, και τα λοιπά.

Κάτω, αυτοί που εισπράτουν το νοίκι (για λογαριασμό του ιδιοκτήτη). Μπορεί να μην σας φαίνεται θεοκρατικό (το ελληνικό καπιταλιστικό καθεστώς) αλλά φταίει που το έχετε συνηθίσει…

Λάθος σας και λάθος μας η συνήθεια…

Μπίζνες

Δευτέρα 22 Γενάρη. Το εργοστάσιο που συσκευάζει τους “μακεδονομάχους” έχει παραπάνω γραμμές συναρμολόγησης και συσκευασίας. Τι έχει μέσα το πακέτο “το όνομά μας είναι η ψυχή μας”; Το μαζικό σύμπλεγμα κατωτερο-ανωτερότητας που υποδεικνύει “είμαστε γαμάτοι, και γι’ αυτο κάτι θέλουν να μας πάρουν – επειδή είμαστε μικροί κι αδύναμοι”. Δεν έχει ούτε λογική ούτε ειρμό. Δεν πειράζει. Είναι πανουκλιασμένα συγκινησιακό, σκέτο μελόδραμα – και δουλεύει.

Αυτή είναι η πρώτη ύλη. Η ελληνική μικροαστική κουτοπονηριά, και τα σύνδρομα μεγαλείου παρέα με τα συμπλέγματα κατωτερότητας. Έτσι φτιάχτηκε όχι απλά το ελληνικό κράτος αλλά η μόνιμη εθνική ιδεολογική ηγεμονία μιας χούφτας αφεντικών / κοτζαμπάσηδων (με το καιρό πήραν άλλα ονόματα) πάνω σ’ ένα μόνιμα αλαφιασμένο και αλλοπαρμένο πλήθος υπηκόων, που την Κυριακή την ψωνίζει ότι έκανε “εξαγωγή πολιτισμού” στο σύμπαν (οπότε το σύμπαν του χρωστάει) και την Δευτέρα κλαψουρίζει “ελεήστε τον αόμματο”… Γι’ αυτό το εργοστάσιο που επεξεργάζεται αυτήν την “πρώτη ύλη” έχει βγάλει κι άλλες σπουδαίες εμπορικές επιτυχίες. Και πάντα είχε τους ανάλογους πωλητές.

Μία, για παράδειγμα, ήταν ότι “οι ξένοι θέλουν να μας κατακτήσουν”, γι’ αυτό “και μας έφεραν τα μνημόνια” – εκεί που είμασταν μια χαρά… Να θυμίσουμε ποιοι ήταν οι πωλητές και πόσα κονόμησαν;

Μην σας τρομάζει: Η πραγματική ελληνική εθνική κουλτούρα δεν παίρνει αλλαγή. Η μόνη αλλαγή της είναι η καταστροφή της.

Στερνή μου γνώση…

Δευτέρα 22 Γενάρη. Έπρεπε να περάσουν 8 χρόνια για να επιβεβαιώσει ένας τεχνοκράτης κυβερνητικός υπάλληλος (ο υφ.υπ.οικ Χουλιαράκης) ένα ελάχιστο απ’ όσα είχαμε υποστηρίξει δημόσια, σαν αυτόνομοι εργάτες, έγκαιρα, πριν 9 χρόνια, τον Μάρτη και τον Μάη του 2009, χωρίς να διεκδικούμε ίχνος σοφίας – περιγράφοντας κριτικά τόσο τα χαρακτηριστικά όσο και τις αιτίες της παγκόσμιας καπιταλιτικής κρίσης…

Δεν ήταν τα “μνημόνια” που προκάλεσαν την κρίση είπε προχτές (σε εκδήλωση βιβλιοπαρουσίασης) αλλά η κρίση που έφερε τα “μνημόνια”… Όσο για το τι προκάλεσε την ελληνική παραλλαγή της κρίσης; Ασφαλώς ο υφυπουργός ξέρει. Και για να μην πολυλογεί το συμπύκνωσε σε μια μυστηριώδη φράση: να μην γυρίσουμε στις παλιές κακές μας συνήθειες… Να μην τρώμε τα νύχια μας δηλαδή; Να μην βάζουμε το δάκτυλο στη μύτη μπροστά σε κόσμο; Να μην φτύνουμε κάτω; Τι;

Φυσικά, το ότι ο ακαδημαϊκός οικονομολόγος είναι (και πληρώνεται σαν) υφυπουργός οικονομικών το οφείλει στο ακριβώς αντίθετο: στη θηριώδη αντοχή των “παλιών, κακών συνηθειών”, που τόνωσε και θέρισε το ελληνικό σύμπλεγμα κράτους / κεφάλαιου, με διάφορες μορφές και παραλλαγές, από εκείνη την μαύρη 5η Μάη του 2010 και μετά… Μεταξύ των οποίων (μορφών) ήταν το κόμμα / όχημα της Κουμουνδούρου και η φαιορόζ κυβέρνηση, της οποίας είναι μέλος. Αν την τωρινή του σοφία ο κυρ Γιώργος την διαφήμιζε το 2014 και το 2015 δεν θα έβρισκε ούτε την δική του ψήφο στο κουτί…

Η απάντηση στην προτροπή του (ηθικολογική έτσι κι αλλιώς) ήρθε χτες απ’ τον βούρκο της Σαλονίκης. Δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος της συγκεκριμένης έκφρασης της μαύρης αντίδρασης. Δεν ήταν μεγάλο, ήταν όμως ικανό και επαναλήψιμο: σημασία έχει ότι μπορεί να μοστράρει το μέγεθός της· και πως “μιλάει” (και επικοινωνεί) μονοπωλιακά, από θέση “φάρου”, με όλα τα εθνικά συμπλέγματα. Μπορεί να μην έχει άμεσα πρακτικά αποτελέσματα. Όμως η “φαντασιακή θέσμιση της εξουσίας” που έλεγε και ο Καστοριάδης είναι πολύ πρακτική… Διαχρονικά!

Έχοντας καλοθητεύσει στην παρέλαση των πολιτικών βιτρινών ο κυρ Χουλιαράκης το ξέρει: όσο θάρρος έχει τώρα για να βγει να πει, χωρίς περιστροφές, αφήστε τις μαλακίες, δημοκρατία της μακεδονίας λέγεται και έτσι θα την λέμε, άλλο τόσο είχε (όταν ο αρχηγός του ορυόταν «go back Merkel») να βγει και να πει δυνατά αφήστε τις μαλακίες, έτσι και σταματήσουν να μας δανείζουν αυτοί θα γυρίσουμε πριν την ανακάλυψη του τροχού…

Η δειλία δεν ήταν ποτέ προϋπόθεση ή προσόν της εντιμότητας… Ούτε η υστεροβουλία.

Είναι η πολιτική οικονομία ηλίθιε!

Δευτέρα 22 Γενάρη. Δεν υπάρχει θέμα “επιστροφής”: δεν έγινε ποτέ κάποιου είδους “αναχώρηση”! Όταν ο συνάδελφός του στις υπουργικές καρέκλες με το όνομα Αποστόλου έλεγε δημόσια, στο κοινοβούλιο, «…θα το ψηφίσουμε αλλά δεν θα το εφαρμόσουμε…» κλείνοντας πονηρά το μάτι στους συναδέλφους του, συνομιλούσε με την εδώ και 180 ιστορία της θεσμικής συγκρότησης του νέου ελληνικού κράτους. Κι αυτή η θεσμική συγκρότηση, συμπεριλαμβανομένων όλων όσων απλώνονται γύρω της, πίσω της, μπροστά της, είναι «πολύ παλιά συνήθεια» για να αλλάξει το φθινόπωρο του 2018 – επειδή (και καλά) ανησυχεί ετεροχρονισμένα ο κυρ Χουλιαράκης.

Το αυτοαποκαλούμενο «αριστερό» του κόμμα, αυτό που του έδωσε την καρέκλα, είναι μόνο μια απ’ τις χαρούμενες και δημοφιλείς απάτες αυτής της εθνικής πολιτικής και ιδεολογικής ιστορίας. Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε και η τελευταία. Και είναι κάτι παραπάνω από γελοίο να μιλάει κανείς απ’ την έτσι ανώδυνα και εύκολα εξασφαλισμένη θέση του για «παλιές συνήθειες» όταν έχει δίπλα του, στο υπουργικό συμβούλιο, ογκόλιθους, ψεκασμένους και άλλους που κάνουν το ίδιο όπως εδώ και 180 χρόνια, υπηρετώντας το συνηθισμένο εθνικό συμφέρον: ψάχνουν κάποιον να πληρώσει γεωπολιτικό νοίκι – να παίρνει ο ιδιοκτήτης το μερδικό του, (δες πιο πάνω…) να περισσεύει κάτι και για τους υπόλοιπους.

Όσο για τους άλλους, τους αντιπολιτευόμενους; Αυτοί πάντα φασίστες ήταν: τον «φιλελευθερισμό» τον αγάπησαν για την χάρη του να «μειώνει το εργατικό κόστος». Αν δεν είναι για την αντιεργατική αρβύλα του, κατά τα υπόλοιπα, είναι μόνο για one night stand…

Απ’ την άλλη, κι αυτό καπιταλισμός είναι. Όχι για σεμινάρια, αλλά πάντως καπιταλισμός. Δεν το ξέρει ο οικονομολόγος;