Tag: ιδεολογία

Το χρέος! (1)

Δευτέρα 27 Αυγούστου. Άλλες εποχές αυτός ο σωρός διεθνών δηλώσεων κάθε προέλευσης (δημοσιογραφικής, οικονομολογικής, πολιτικής) του είδους «ναι μεν αλλά» για το τέλος του πολιτικού δανεισμού του ελλαδιστάν, θα είχε αντιμετωπιστεί όπως αξίζει σε κάθε εχθρό του έθνους: με φλογερές καταγγελίες για «εκβιασμούς απ’ τις ύαινες», «συνωμοσία της ευρωπαϊκής νομεκλατούρας», κλπ κλπ.

Τώρα; Σιωπή. Όχι μόνο απ’ το γκουβέρνο, αλλά και από κάθε άλλο «αντιμνημονιακό» λαρύγγι αυτής της οκταετίας. Μπορεί να υπάρχουν πολλές εξηγήσεις γι’ αυτή τη σιωπή, αλλά θα πρέπει να συμβαίνει κι αυτό: η θρυλική «έξοδος» δεν είναι προς «τη γη της Χαναάν» (και δεν θα μπορούσε να είναι). Αόριστα, ασυνείδητα, ασυναίσθητα, το μέλλον δείχνει γκρίζο…

Το διεθνές «ναι μεν αλλά» συνοψίζεται σ’ αυτόν τον απολογισμό: ναι, μεν, το ελλαδιστάν κατάφερε να συμμαζέψει το κρατικό του λογιστήριο, αλλά το έχει πετύχει με τρόπο ανορθόδοξο και έωλο στο χρόνο (φορολογία, «υψηλά πλεονάσματα»)· ενώ, απ’ την άλλη μεριά, δεν διόρθωσε τα σοβαρά δομικά προβλήματα της λειτουργίας κράτους και (καπιταλιστικής) «αγοράς». Σημαντικότερο, σαν ο κοινός παρονομαστής αυτών των δύο: καμία κυβέρνηση (και καμία κοινωνική τάξη με ηγεμονικές φιλοδοξίες) δεν αναγνώρισε ότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα: αυτό εκφράζεται κωδικά με την «μη υιοθεσία» των όποιων διορθωτικών μεταρρυθμίσεων.

Σαν επιτομή αυτού του γενικευμένου διεθνους «ναι μεν αλλά» αναδημοσιεύουμε τη γνώμη του αμερικανο-αυστριακού Thomas Wieser (χτεσινή συνέντευξη στην καθεστωτική “καθημερινή”), που διετέλεσε εκτός των άλλων και επικεφαλής των τεχνοκρατών του eurogroup working group (ο Γιάνης τον είχε κατηγορήσει σα συμμέτοχο “σ’ όλα τα πραξικόπηματα που έγιναν κατά της ελλάδας”):

Ερώτηση: Κοιτώντας πίσω, μπορείτε να εξηγήσετε ποια ήταν τα προβλήματα που οδήγησαν στην ελληνική κριση και αν μπορούμε να πούμε ότι έχουν λυθεί πλέον έπειτα από τόσα χρόνια μεταρρυθμίσεων;

Απάντηση: Πολλοί πιστεύουν ότι η ελλάδα ήταν θύμα μιας κρίσης που είχε τις ρίζες της στη δημοσιονομική σπατάλη και μόνο εκεί. Άλλοι εντοπίζουν τους λόγους στη χαμηλή και φθίνουσα παραγωγικότητα της οικονομίας. Πιστεύω ότι αυτοί είναι σημαντικοί λογοι, αλλά αποτελούν μόνο τα συμπτώματα και όχι την αιτία. Για μένα η ρίζα της κρίσης ήταν η αδυναμία ή η απροθυμία του πολιτικού συστήματος να εξελιχθεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις του τέλους του 20ου αιώνα. Ο ρόλος της πολιτικής δεν μπορεί να αφήνει φίλους, πελάτες και ομάδες ειδικού ενδιαφέροντος να δεσμεύουν το κράτος έτσι ώστε να επωφελούνται από μια ειδική σχέση.

…

Αυτό έχει αλλάξει; … Ο στόχος ενός προγράμματος δεν μπορεί να είναι να βουτήξει βαθια στα πολιτικά και συνταγματικά θεμελιώδη μιας κοινωνίας…. Αυτά είναι θέματα που η κοινωνία πρέπει να λύσει μόνη της, και αυτό γίνεται σε μεγάλο βαθμό μέσω εκλογών… Ο έντονα ανταγωνιστικός χαρακτήρας της ελληνικής πολιτικής σκηνής δεν έχει αλλάξει αισθητά τα τελευταία οκτώ χρόνια, κι αυτό συνήθως οδηγεί σε μια πελατειακή σχέση στην οποία βασίζεται το πολιτικό σύστημα και επηρεάζει τον ρόλο των μέσων ενημέρωσης και την ανεξαρτησία τους…

Είναι λογικό κι αναμενόμενο ότι αφού η δομή του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου / κοινωνίας (αυτό που εμείς σαν αυτόνομοι εργάτες ονομάζουμε «πολιτικό προσοδισμό») υπό το βάρος της (φαινομενικής όπως αποδείχθηκε τελικά) αποτυχίας της να αγοράζει ταξική ειρήνη και να πουλάει «τακτοποιήσεις» δεν κατέρρευσε, το 2010 ή το 2011, αφού διέφυγε τον κίνδυνο του ξεπεράσματός της, είναι, ξανά, «στ’ άρματα»! Τα εκατόν ογδόντα χρόνια «εθνικής ιστορίας και ιδεολογίας» θα συνεχίσουν ένδοξα…

Καψοκαλυβίτες united…

Δευτέρα 27 Αυγούστου. Συνέβη (στην ασταμάτητη μηχανή) πριν, ας πούμε ένα χρόνο, να πέσει πάνω σε όργωμα γης με μουλάρια… Αλέτρι, υνί… Στο ελλαδιστάν – έχει την σημασία που, αλλά δεν αφορά αυτό το σχόλιο. Αλέτρι, υνί, το ζώο να τα σέρνει… πράγματα δηλαδή που θεωρούσε (η ασταμάτητη μηχανή) ότι είναι ιστορικά / τεχνολογικά ξεπερασμένα εδώ και δεκαετίες…

Το 2020 είναι κοντά, πολύ κοντά. Όπως είναι πολύ κοντά το hightech “made in china – 2025”. Φυσικά στο χωριό μπορεί να μην καταλάβουν τίποτα· ή να παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Μπορεί, για παράδειγμα, να γίνεται εξαγωγή διανοητικού κεφαλαίου σε διάφορα μέρη του πλανήτη, και ταυτόχρονα να βασιλεύει ο βαθύτερος επαρχιωτισμός, ο μεγαλύτερος συντηρητισμός, η στενομυαλιά και η μικροψυχία. Οι 50 αποχρώσεις του μικροαστισμού…

Μόνο που αυτά που κανονίζουν την καθημερινή ζωή στα μέρη μας βρίσκουν τους τρόπους να ανεβαίνουν ως τα «παλάτια», και να επιστρέφουν από εκεί δικαιωμένα σαν «εξουσία». Έτσι, ακριβώς, έγινε εφικτό 8 χρόνια διανοητικής μιζέριας, πολιτικής υποτέλειας και ηθικής (κι όχι μόνο) υποτίμησης να βαφτιστούν σαν «ανατρεπτικά»…

Στο χωριό – ελλαδιστάν το κάψιμο των μυαλών είναι (διαρκής) γιορτή. Στο χωριό – ελλαδιστάν οι φτωχοί τω πνεύματι (θα) είναι κληρονόμοι κάποιου βασιλείου…

Μπορεί στον 34ο αιώνα.

Ο Καβάφης στη μηχανή του κιμά

Τετάρτη 22 Αυγούστου. Η μυθο-λογία της ελληνικής εξουσίας είναι τόσο φτωχή όσο η ίδια· αλλά ο Αλεξανδρινός δεν χρωστάει τίποτα! Ο ποιητής στην «Ιθάκη» του δεν αναφέρεται σε τίποτα που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάθε αγράμματος ντενεκές, ό,τι πόστο κι αν έχει. Δεν αναφέρεται, εννοείται, στη «λύτρωση του ναυαγού» (των «μνημονίων» ή του πολιτικού προσοδισμού), ή κάτι παρόμοιο. Το αντίθετο: Απ’ την αρχή, για όποιον έχει στοιχειώδη νοημοσύνη και αντίληψη, ξεκαθαρίζει το αντίθετο:

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Ύστερα:

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Και μετά:

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η καθεστωτική βλακεία μας είναι τόσο μισητή ώστε με δυσκολία μπορούμε να ασχολούμαστε μαζί της. Ο Καβάφης όμως δεν της ανήκει! Ο εξοχότατος πρωθυπουργός ας πηγαίνει όπου στην ευχή (κομψή διατύπωση…) θέλει να παίξει τον ρόλο του. Το υπονοούμενο, όμως, ότι είναι σε θέση να ντουμπλάρει την «Ιθάκη» (και δεν υπάρχει τίποτα άλλο, η «Οδύσσεια» σαν έπος έτσι κι αλλιώς δεν βολεύει για τίποτα – εκτός απ’ τους απόλυτα ηλίθιους), αυτό είναι πολιτιστικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Πέρα όλα τα υπόλοιπα, ούτε αυτός, ούτε κανένας άλλος απ’ την επαγγελματική κάστα του και όλους τους παρατρεχάμενους (δημαρχαίους, δημαγωγούς, αντ’ αυτού, συμπολιτευόμενους, αντιπολιτευόμενους, διαφημιστές, κλπ) κατάλαβε ή θα καταλάβει ποτέ

η Ιθάκες τι σημαίνουν.

(Να πούμε στις κυβερνοκουφάλες “κάτω τα ξερά σας”; Δεν χαμπαριάζουν…. Και είναι σκατοεποχή…)

«Αντισημιτισμός» είπατε;

Δευτέρα 13 Αυγούστου. Αν οποιοσδήποτε στον κόσμο κατηγορήσει το ρατσιστικό, μιλιταριστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτά που κάνει, είναι (σύμφωνα με τις οδηγίες των υπηρεσιών του και τις εκδουλεύσεις των κατά τόπους συνεργατών αυτών των υπηρεσιών) «αντισημίτης». Η καραμέλα αυτή κοντεύει να λιώσει (γι’ αυτό και όπου μπορεί δίνει τα ρέστα της), υπάρχουν όμως και χειρότερα! Φαίνεται ότι αυτός ο δήθεν «αντισημιτισμός» απλώνεται ήδη και μέσα στην ισραηλινή επικράτεια, και μάλιστα όχι μόνο απ’ την μεριά των αράβων / παλαιστινίων β διαλογής υπηκόων του καθεστώτος.

Η πάνω φωτογραφία είναι από μεγάλη διαδήλωση που έγινε στο Τελ Αβίβ το περασμένο Σάββατο, ενάντια στον καινούργιο «Βασικό Νόμο» (γράφαμε την περασμένη Πέμπτη). Στην αρκετών χιλιάδων ανθρώπων διαδήλωση συμμετείχαν όχι μόνο άραβες / παλαιστίνιοι αλλά και μεγάλο μέρος της κοινωνικής αριστέρας στο ισραήλ, που βλέπει ότι η φασιστοποίηση του καθεστώτος δεν είναι πια ένα ενδεχόμενο αλλά πραγματικότητα.

Αυτή ήταν η δεύτερη διαδήλωση. Πριν μια βδομάδα είχαν διαδηλώσει εναντίον του νόμου χιλιάδες δρούζοι (μια φράξια του σιιτισμού) που θεωρούνται γενικά «νομοταγείς πολίτες» (κάτω φωτογραφία).

Ποια ήταν η απάντηση του κανονικά-θα-έπρεπε-να-είναι-σε-μπουντρούμι (αλλά και φίλος του ελληνικού κράτους / παρακράτους) Netanyahu σ’ αυτές τις διαδηλώσεις; Η εξής: είναι η καλύτερη απόδειξη για το πόσο αναγκαίος είναι για το κράτος αυτός ο νόμος. Με άλλα λόγια: όλοι εσείς είστε ο εσωτερικός εχθρός…

Το εγκληματικό καθεστώς και οι ελεεινοί του συνήγοροι θα καταρρεύσουν, αργά ή γρήγορα. Μόνο που θα χύσουν πολύ αίμα μέχρι εκείνη την στιγμή…

(Όλο και πιο δυνατά, οι πολλές χιλιάδες των εβραίων, είτε εντός είτε εκτός ισραήλ, που είναι αντίθετοι με το κρατικό απαρτχάιντ, μιλούν για τον αληθινό, επίσημο και mainstream αντισημιτισμό: το πως τους αντιμετωπίζει το ισραηλινό κράτος…)

Η Αθήνα χειροκροτεί (σεμνά)

Πέμπτη 9 Αυγούστου. Όπως έκανε στη διάρκεια των σφαγών παλαιστινίων διαδηλωτών (που συνεχίζονται αν και όχι, προς το παρόν, με τον μαζικό ρυθμό του περασμένου Μάη), έτσι και τώρα το ελληνικό κράτος / παρακράτος σωπαίνει εγκρίνοντας. Ο πρόσφατος ισραηλινός «βασικός νόμος» παραβιάζει όλες τις διεθνείς (αν και εικονικές: χωρίς δυνατότητα εφαρμογής) αποφάσεις του οηε εδώ και δεκαετίες· ακόμα και την ίδια την ίδρυση του ισραηλινού κράτους – και λοιπόν; Όποιος έχει την ισχύ επιβάλλεται, και τα υπόλοιπα είναι σημειώσεις στην ιστορία.

Έχει, όμως, πραγματικά το ισραηλινό κράτος την ισχύ που νομίζει πως έχει; Η δική μας εκτίμηση είναι «όχι». Όλος ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ μοιάζει να κινείται μ’ έναν τρόπο του είδους «ή τώρα ή ποτέ», καθώς στροβιλίζεται στους χειρότερους (σε βάρος του) διεθνείς ενδοκαπιταλιστικούς συσχετισμούς ever.

Το ζήτημα δεν είναι οι δυνατότητες στρατιωτικής καταστροφικότητας· αν αυτό εξακολουθεί να είναι το μέτρο (δηλαδή το φάντασμα) της ισχύος. Καμμία αυτοκρατορία δεν κατέρρευσε επειδή ξέμεινε από στρατό! Οι διαδοχικές κινήσεις του φασιστικού, μιλιταριστικού κράτους του ισραήλ απ’ την στιγμή που έγινε ξεκάθαρο ότι το κόλπο που έπαιξε στη συρία ηττήθηκε, δείχνουν νευρικότητα και βιασύνη. Κι όλα όσα κάνει (μαζί με τις κακουργηματικές συνέπειες τους) προσπαθεί να τα κρύψει πίσω από ένα κουρελιασμένο παραβάν: όποιος είναι αντίθετος στο ισραηλινό κράτος είναι «αντισημίτης»! Don’t touch my racism, my imperialism!!! It’s the Holy One!!!!

Μεσόγειος 4

Τρίτη 26 Ιούνη. Το πραγματικό μέτρο των πολιτικών και ιδεολογικών συσχετισμών τόσο στα μέρη μας όσο και παντού αλλού στην ευρώπη, είναι αυτό: «υπό άλλες συνθήκες» την ερχόμενη Πέμπτη, ή ίσως – ακόμα καλύτερα – και αύριο και μεθαύριο, θα έπρεπε να έχουν οργανωθεί μεγάλες διαδηλώσεις σ’ όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, με κεντρικό ενιαίο σύνθημα «κάτω τα χέρια απ’ τους μετανάστες».

Μακάρι να κάνουμε λάθος, αλλά έχουμε την εντύπωση ότι αυτό δεν θα γίνει. Και δεν υπάρχουν δικαιολογίες γι’ αυτό. Κόσμος διατεθειμένος υπάρχει (ακόμα) – αν και συμβιβάζεται πια εύκολα, με ψίχουλα «σωτηρίας της συνείδησής του». Εκείνο που έχει εξαφανιστεί σίγουρα είναι η οξύνοια της κριτικής και οι θαρραλέες πολιτικές πρωτοβουλίες.

Και τι, άραγε, πρέπει να πούμε απέναντι στην Ιστορία; «Συγγνώμη αλλά δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή;». “Συγγνώμη αλλά δεν μας βόλευε η περίοδος, γιατί είχε μουντιάλ και καλοκαίριαζε;”. «Συγγνώμη αλλά είχαμε άλλες δουλειές;». «Συγγνώμη αλλά είχαμε ντεφορμαριστεί;»

Αυτά είναι που πρέπει να λέμε;

Καμπάνια Μ15 + / Παρηγοριά

Παρασκευή 22 Ιούνη. Πως κρίνεται ένας αληθινός σύμμαχος; Όταν υιοθετεί τις πιο παρανοϊκές εμπνεύσεις σου, επειδή – φυσικά – τον βολεύουν!

Είναι αυτό μια παρηγοριά για την θεία Λίτσα; Θα έπρεπε… Εκείνο το η μακεδονία είναι 3.000 χρόνια γη ελληνική το θυμάστε; Μεσουράνησε στην πρώτη εθνικιστική περίοδο, 1992 – 1995, όταν πήγαινε πακέτο με το «η λύση είναι μία, σύνορα με τη σερβία»…

Χτες ο ισραηλινός «υπουργός Ιερουσαλήμ» Zeev Elkin θύμωσε πολύ που ο άγγλος βασιλοπρίγκηπας και δούκας του Cambridge William, ανακοινώνοντας ένα τριήμερο ταξίδι του 25 με 27 Ιούνη σε ιορδανία, ισραήλ και κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, συμπεριέλαβε ρητά σ’ αυτά τα τελευταία και την ανατολική Ιερουσαλήμ (μαζί με την παλιά πόλη).

Όχι!!! τιτίβισε ο Elkin. Η ενιαία Ιερουσαλήμ είναι πρωτεύουσα του ισραήλ εδώ και 3.000 χρόνια! (Δεν υπάρχει κατοχή εκεί· ή, θα το πουν κι αυτό, την κατοχή την κάνουν οι παλαιστίνιοι άραβες…)

«Πρωτεύουσα του ισραήλ εδώ και 3.000 χρόνια;» Πέρα απ’ τα υπόλοιπα το ισραηλινό ρατσιστικό κράτος είναι ένα πρωτοκοσμικό δημιούργημα, σαν προκεχωρημένο φυλάκιο, ηλικίας μόλις 70 χρόνων…

Δεν έχει σημασία. Με την “ελληνική μακεδονία” ήταν συμμαθητές, στο νηπιαγωγείο… Εξάλλου, όταν τα «δικαιώματα» κάποιου που έχει στρατιωτική ισχύ και μιλιταριστική «δεοντολογία» επεκτείνονται τόσο εύκολα στο παρελθόν και είναι “προαιώνια”, είναι επειδή προεκτείνονται στο μέλλον…

Ανθρώπινη σάρκα μυρίζει πάντα…

Ανθρώπινα δικαίωματα; Ελάτε τώρα – ας σοβαρευτούμε!

Πέμπτη 21 Ιούνη. Η Ουάσιγκτον αποχώρησε (και) απ΄το συμβούλιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων του οηε, κατηγορώντας το για «αντι-ισραήλ» προκατάληψη…. Για «αντισημιτισμό» όχι ακόμα – προσεχώς…

Αυτά τα διεθνή σώματα σαν τον οηε και τα πέριξ έχουν τελειώσει εδώ και πάνω από 2 δεκατίες: φτιάχτηκαν σαν θεσμοί «ισορροπίας» στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού πολέμου») αλλά μετά, ειδικά από τότε που έπαψαν (λόγω συσχετισμών) να είναι ο φερετζές της «μόνης υπερδύναμης», είχαν ξεπεραστεί ιστορικά. Ως τώρα δεν το έλεγε κανείς επίσημα, έχει αρχίσει πια να το λέει η Ουάσιγκτον. Σε δόσεις.

Έχει το ενδιαφέρον της όμως η δήλωση του ρώσου εκπροσώπου στο οηεδικο συμβούλιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Gennady Gatilov:

Δεν θα έλεγα ότι το συμβούλιο έχασε κάτι λόγω της αμερικανικής αποχώρησης. Αντίθετα πιστεύω ότι αφού έφυγαν οι ηπα θα έχουμε λιγότερη πολιτικοποίηση, διπλά στάνταρ και συγκρούσεις [εννοεί: εντός συμβουλίου].

Αυτό το συμβούλιο είναι σχετικά καινούργιο: φτιάχτηκε το 2006. Η συντηρητική διοίκηση του Μπους του Β δεν το γούσταρε, και ήταν μόλις επί προεδρίας Obama που η Ουάσιγκτον δήλωσε ενδιαφέρον για τον θεσμό. Σύντομη σχέση, και ταραγμένη εδώ και 1,5 χρόνο, εφόσον αυτοί οι γραφειοκράτες ανθρωπιστές επιμένουν ότι το Τελ Αβίβ καταπιέζει τους παλαιστίνιους… Α χα! Ρώτησαν τους έλληνες υπερασπιστές του να τους εξηγήσουν ότι το ιερό κράτος (το οποίο εσχάτως αποφάσισαν να «μην πιάνουν στο στόμα τους» καν, αλλά να μιλάνε για οποιαδήποτε άλλη μαλακία τους κατέβει…) απλά αμύνεται, και ότι οι παλαιστίνιοι πάσχουν από σύνδρομα ομαδικής αυτοκτονίας τα οποία εκμεταλλεύεται η Χαμάς; Τα ίδια, βέβαια, λέει και η κυρα Nikki (Haley, η ύαινα πρέσβειρα των ηπα στον οηε), οπότε μάλλον είναι διεθνώς γνωστά…

Περιμέναμε τους ντόπιους εγκάθετους «αντι- όλα τα σφάζω κι όλα τα μαχαιρώνω» να καταγγείλουν το συμμαχικό ψοφιοκουναβιστάν που κάνει παιδομάζωμα για να τιμωρήσει τους «παράνομους» μετανάστες…. Σιγά! Εδώ έκαναν τουμπεκί με την επί μήνες μεταχείριση των αφρικάνων μεταναστών απ’ το φασιστικό, μιλιταριστικό ισραηλινό καθεστώς· με τους λατινοαμερικάνους θα ασχολούνταν; Να κατηγορήσουν, δηλαδή, έναν βασικό σύμμαχο του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου, για κρατικό / θεσμικό και κοινωνικό ρατσισμό; Α πα πα!

(Τώρα πια δεν χρειάζεται. Τελικά το ψόφιο κουνάβι λέει ότι θα αλλάξει τακτική – με τον χωρισμό των παιδιών των μεταναστών απ’ τους γονείς τους – γιατί η Ivanka και η Melania δεν εγκρίνουν…)

Περιμέναμε, επίσης, όλους αυτούς τους ψευτο-«ανθέλληνες», να καταγγείλουν το ελληνικό κράτος που εκπαιδεύει τον ισραηλινό στρατό για να βομβαρδίσει την γάζα, τον λίβανο, την συρία, το ιράν, κι ό,τι άλλο γουστάρει… Να οργανώσουν φλογερές (όσο η παπαρολογία τους) διαδηλώσεις, προπαγάνδα… Αλλά ο σικέ «ανθελληνισμός», που ένα στόχο είχε μόνο εξ αρχής, να αποικίσει / διαβρώσει / αποπροσανατολίσει το όποιο ντόπιο κίνημα (που δεν είναι και στα καλύτερά του, άρα θεωρείται μπόσικο απ’ τις υπηρεσίες), αυτό το παραμυθάκι λοιπόν βούλιαξε και πνίγηκε στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία. Επ’ αυτής ο σικέ «ανθελληνισμός» έχει βγάλει τον σκασμό – όπως άλλωστε όφειλε απέναντι στ’ αφεντικά του. Σκασμός και “πετάμε την μπάλα έξω”…

Από τότε κυκλοφορούν εδώ κι εκεί διάφορες βρωμερές, θορυβώδεις, έως δηλητηριώδεις μπουρμπουλήθρες…

(Όμως όλα μέσα στη ζωή είναι…)

Ανοικτή επιστολή στη θεία Λίτσα

Πέμπτη 21 Ιούνη. Αγαπητή θεία Λίτσα, σου γράφω για να σε παρηγορήσω. Μη χολοσκάς θεία. Δεν αξίζει!!

Πρώτα πρώτα γι’ αυτόν τον Ηφαιστίωνα δεν ακούς τίποτα στη φλυαρία για τον μεγαΑλέξανδρο. Δυστυχώς θεία Λίτσα ο μακεδόνας αυτοκράτορας ήταν bysexual, είχε διάφορους γκόμενους, κι αυτό είναι κάτι που η ψυχή σου δεν μπορεί να ανεχτεί…

Ήταν, επίσης μάχιμος μεν αλλά και αποτυχημένα φιλόδοξος. Όταν έφτασε στο Hindokush και είδε πόσα βουνά υπάρχουν ακόμα προς τα ανατολικά έκοψε φόρα στο όνειρό του, να φτάσει στην άκρη του κόσμου, αυτό που τον παρακινούσε να προχωράει προς την ανατολή πολεμώντας…. Σήμερα οι φίλοι του θα έπρεπε να είναι οπαδοί της flat earth (πράγμα που θα τους έδινε επιπλέον πόντους βλακείας).

Απ’ την άλλη μεριά: ποιοί τον έφαγαν ω θεία Λίτσα; Οι δικοί του. Τα γνωστά: κληρονομικά. Αλλά δεν ήταν προδοσία αυτό; Ήταν. Και το τελευταίο: πού ήθελε να τον θάψουν; Στην Αίγυπτο… Ποιά «μακεδονία» και μαλακίες; Χωριά βοσκών ήταν… Γιατί ήθελε Αίγυπτο; Επειδή ήξερε (του το είχε πει η μάνα του) ότι ήταν γυιός ενός ιερέα του Άμμωνα (και όχι του Φίλιππου)…. Με δυο λόγια θεία Λίτσα: η Ολυμπιάδα πρώτα ήταν “άπιστη”, και μετά κανόνισε να βγει απ’ τη μέση ο Φίλιππας έγκαιρα, για να πάρει τον θρόνο ο «νέος Άμμωνας» γυιός της….

Καταλαβαίνεις… Προδοσίες επί προδοσιών, παλατιανά πραξικοπήματα, τα γνωστά, στο τέλος δεν έμεινε κανείς. Όχι «απόγονος του μεγΑλέκου» δεν θα ήσουνα … Ούτε οικογενειακός προγραμματισμός σε βάθος 9 μηνών!!!

Θεία Λίτσα κάνε την καρδιά του πέτρα. Μετά την υπογραφή της συμφωνίας έχεις μια ακόμα επιλογή, εκτός απ’ το «Σκόπγια».

Το πατριωτικά political correct είναι να λες «το γειτονικό κράτος». Όχι «βόρεια μακεδονία». Αλλά «πάνω ρούγα»…

Ειλικρινά δικός σου ο αβάπτιστος «μπέμπης» (για όλους τους υπόλοιπους: «Παναγιώτης»)

H θεία Λίτσα στα κρεμμύδια (ουπς! λάθος… κεραμίδια…)

Κυριακή 17 Ιούνη. Όλα ξεκίνησαν (έτσι νόμιζε το επιτελείο του αντ’ αυτού) σαν έναν μεγαλοφυής «ελιγμός του Sedan»: οι λυμένες εθνικιστικές ταξιαρχίες του ψεκασμένου βγήκαν αιφνιδιαστικά απ’ την χειμωνιάτικη παγωνιά του «βγαίνουμε απ’ το τούνελ» δάσους, στις αρχές της χρονιάς, για να δηλώσουν «εμείς ‘μακεδονία’; ούτε με σφαίρες!» και να πλαγιοκοπήσουν απ’ τα ακροδεξιά το κυρίως σώμα της δεξιάς αντιπολίτευσης.

Κι όλα τέλειωσαν ανάποδα. Η καθαρμαΚουλική νέα δημοκρατία έγινε αρκούντως ακροδεξιά (χωρίς να τσινίσουν τα υποτιθέμενα «κεντρώα στελέχη» της) ώστε όχι μόνο να αντέξει τον κυκλωτικό ελιγμό, αλλά να αντεπιτεθεί με μια «πρόταση μομφής».

Τι σκοπό είχε; Έναν και μοναδικό. Να αποδείξει ότι η ακροδεξιά πτέρυγα του φαιορόζ γκουβέρνου (αυτή που ξεκίνησε την πλαγιοκόπηση) είναι μούφα. Και το πέτυχε, επειδή ήταν εύκολο. Ο ψεκασμένος στριμώχτηκε στα σκοινιά του «ναι μεν διαφωνώ – για το όνομά της – αλλά θα την ρίξω την κυβέρνηση άλλη φορά». Τώρα είναι προδότης. Αυτή είναι μια ρετσινιά που δεν πρόκειται να ξεφορτωθεί. Εν ολίγοις: το σατανικό σχέδιο του ροζ επιτελείου για την κοινοβουλευτική επιβίωση των φαιών συνεταίρων του στις επόμενες εκλογές αποδείχθηκε παροιμιώδες: πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι.

Αυτό είναι για «εσωτερική χρήση»: μην το λουστείτε… Κατά τα υπόλοιπα επιβεβαιώθηκε πόσο γνήσια «πατριωτική» είναι η συμφωνία με την δημοκρατία της (βόρειας) μακεδονίας. Οπότε το πρόβλημα είναι πως θα καλμάρει η θεία Λίτσα (σαν λαός).

Η απάντηση είναι εύκολη: ραντεβού στις Πρέσπες!!! Δηλαδή; Αποτυχία! Παρότι η θεία Λίτσα σαν εθνικός ψυχισμός νοιώθει «προδομένη», σαν μικροαστικός τέτοιος μπορεί να κρατηθεί. Για τις επόμενες εκλογές.

Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι πριν κάτι χρόνια εκείνοι που έχασαν τις περιουσίες τους στο χρηματιστήριο ήταν πολλοί. Πάρα πολλοί… Δεν έκαναν όμως το ίδιο με τους «brutal» αλβανούς, όταν βούλιαξε η δική τους χρηματιστηριακή πυραμίδα (: έσπασαν τις στρατιωτικές αποθήκες και βγήκαν στους δρόμους με όπλα). Γκρίνιαξαν οι έλληνες για την «προδοσία των δηλώσεων του Σημίτη» (που τις είχαν θεωρήσει εγγύηση αέναης κερδοφορίας), τον μίσησαν· και περίμεναν τις επόμενες εκλογές.

Κάπως έτσι και τώρα. Το επιτελείο των αντ’ αυτού, στις αρχές του χρόνου, είχε στο στόχαστρό του να «κόψει τα πόδια» της αξιωματικής αντιπολίτευσης αξιοποιώντας είτε την όποια συμφωνία, είτε την όποια μη συμφωνία με την κυβέρνηση της δημοκρατίας της μακεδονίας. Το «εθνικό φωτοστέφανο» έλειπε απ’ την συλλογή της Κουμουνδούρου· και το ήθελε επειγόντως, απελευθερώνοντας τους ψεκασμένους εταίρους της να κάνουν το δικό τους κουμάντο.

Θα το δικαιούνταν αν ο λαός-θεία Λίτσα είχε όρεξη ν’ ακούσει τον ογκόλιθο χτες στο κοινοβούλιο. Ήταν καταπέλτης: απέδειξε ότι η διαπραγματευτική του δεινότητα ήταν τόσο μέσα στην «εθνική γραμμή», ώστε θα πρέπει να τον παρασημοφορήσουν ο παντραγώτατος και ο Παύλος Μελάς (τον οποίο οι ροζ έχουν υιοθετήσει τόσο ώστε στο τέλος θα πουν ότι ήταν και συριζαίος…).

Ωστόσο, χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία, αυτό το «ολίγον μακ» του εθνικού ρεαλισμού δεν μπορεί να χορτάσει (ή να πείσει) τον μαζικό σωβινισμό – που οι ίδιοι οι ροζ προσκάλεσαν στο τραπέζι τους. Με απλά λόγια ο λαός-θεία Λίτσα δεν καταλαβαίνει ούτε από ιστορία ούτε από γλωσσολογία. Ούτε από επιτόπιες τρίπλες έξω απ’ την μεγάλη περιοχή – κι ας παίζει μουντιάλ.

Το μόνο που καταλαβαίνει είναι ότι «έκλεισε η προδοσία, δεν μας παίρνει τώρα». Καταλαβαίνει, δηλαδή, από σχέσεις δύναμης. Γι’ αυτό και θα παραφυλάξει μπροστά στις κάλπες.

Παρόλα αυτά υπάρχει ηθικό δίδαγμα. Παλιό και γνωστό: όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες. Απλά ο λαός-θεία Λίτσα (θεωρεί πως) εξαιρείται: είναι στα κεραμίδια…

(Φωτογραφία: η θεία Λίτσα, σα λαός, έκανε το καλύτερο για να καταλάβει το «μπουρδέλο» – και να απελευθέρωσει όλα τα καλομισθοδοτούμενα άτομα αυτού του οίκου απ’ την ταπείνωση της σεξουαλικής κακοποίησής τους.

Απλά οι δυνάμεις των προδοτών ήταν ανώτερες…)