Tag: ιδεολογία

Παλαιστίνη

Δευτέρα 25 Μάρτη>> Πλησιάζει ο θεοναζί φασισμός στο σημείο μιας αυτοδιαλυτικής σύντηξης; Τα αφεντικά του απειλούν ότι θα ισοπεδώσουν την Rafah∙ αλλά την ίδια στιγμή ο στρατός τους συναντάει σοβαρή και φονική αντίσταση στα βόρεια της λωρίδας της Γάζα, την οποία υποτίθεται είχε «καθαρίσει». Ο μεγάλος σύμμαχος στην Ουάσιγκτον παριστάνει ότι μαλώνει το Τελ Αβίβ, την ίδια στιγμή που τα επιτελεία των δύο πρωταθλητών στις σφαγές κουβεντιάζουν «υπόγεια» για το πως η εισβολή στη Rafah θα γίνει με «ανθρωπισμό»… Οι τωρινές πολιτικές βιτρίνες εκεί προσπαθούν να διαλέξουν από που θα χάσουν τις επερχόμενες εκλογές: απ’ την βάση των ψηφοφόρων τους ή απ’ τους πάμπλουτους θεοναζί χρηματοδότες τους; Αντίστοιχα οι πολιτικές βιτρίνες στο Τελ Αβίβ σπρώχνονται μεταξύ τους για το ποιος θα χρεωθεί την αποτυχία / ήττα. Κι όλα αυτά χωρίς οι σύμμαχοι των Παλαιστινίων (Χεζμπ’ Αλλάχ, Houthis) να έχουν μπει στον πόλεμο «κανονικά»: οι θεοναζί μεγαλώνουν με βιασύνη τους εποικισμούς στη δυτική Όχθη, λες και οι βιλίτσες κτίζονται εκεί με διαφορετικά υλικά από εκείνα των σπιτιών στη Γάζα, λες και δεν καταστρέφονται εύκολα από σμήνη πυραύλων…

Ακόμα και η μεγάλη μάζα των θεοναζί υπηκόων εντός του καθεστώτος έχει αρχίσει να διατρέχεται από υπόγεια ρεύματα μόνιμης κατάθλιψης. Από την διαβρωτική υποψία ότι μετά από 6 σχεδον μήνες η στρατιωτική αποτυχία στις 7 Οκτώβρη δεν ήταν συγκυριακή αλλά μόνιμη, και ότι η παλαιστινιακή αντίσταση δεν μπορεί τελικά να κατανικηθεί στρατιωτικά… μόνο που δεν τους έχει απομείνει άλλο μέσο… Δεν εκδηλώνονται φυσικά∙ εξακολουθούν να ελπίζουν σε κάποιο θαύμα, και διψάνε πάντα για αίμα…. Ταυτόχρονα όμως ξεσκονίζουν τα ευρωπαϊκά (ή βορειοαμερικανικά) διαβατήριά τους, κι όσοι δεν έχουν τέτοια και μπορούν βγάζουν: να είναι έτοιμοι να πάρουν την πρώτη πτήση…

Μέσα σ’ όλα αυτά, ο Itzhak Brik, στρατηγός των εφέδρων, επιμένει να φωνάζει τα «κακά νέα»! Σε πρόσφατο άρθρο του στην καθεστωτική ισραηλινή εφημερίδα maariv επιμένει ότι η πραγματικότητα έχει στραφεί κατά του ισραήλ∙ ότι οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες συνεχίζουν να λένε ψέματα στον κόσμο∙ ότι ο στόχος της καταστροφής της Hamas είναι πλέον εκτός πολεμικής ατζέντας∙ ότι οι στρατιώτες μας σκοτώνονται μέσα σε σπίτια-παγίδες∙ ότι αν οι πολιτικοί και οι στρατιωτικοί συνεχίσουν έτσι όπως τώρα θα βρεθούμε σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ’ ότι όταν άρχισε η εισβολή στη Γάζα∙ και ότι, τελικά, αυτοί οι ηγέτες μας έχουν οδηγήσει στην χειρότερη κόλαση στην ιστορία μας, και θα μας οδηγήσουν στην επόμενη ακόμα χειρότερη χωρίς στρατηγική και λογική.

Δεν ξέρουμε τι επίδραση μπορούν να έχουν τέτοιες δημόσιες καταγγελίες / προφητείες στον θεοναζί πληθυσμό. Ξέρουμε όμως τι είναι και πως δουλεύει η μαζική απώθηση: συμβαίνει ήδη στο μεγαλύτερο μέρος του «δυτικού κόσμου», σε άρχοντες και αρχόμενους, με διάφορες αφορμές. Ποτέ αυτοί οι πληθυσμοί και οι αντίστοιχοι τεχνικοί της εξουσίας δεν είχαν φανταστεί ότι θα αμφισβητηθεί έμπρακτα και αποφασιστικά η επί αιώνες πλανητική ανωτερότητα και ηγεμονία τους είτε σε μεγάλη είτε σε μικρή κλίμακα. Επαναπαύονταν πάντα στην υποτίμηση όσων τους αμφισβητούσαν, και ονειρεύονταν «χρυσούς αιώνες» τον ένα μετά τον άλλο…

Δείτε, για παράδειγμα, αυτόν τον χρυσοσκώληκα ονόματι Josep Borrell, που επαγγέλλεται τον «αντιπρόεδρο της ευρωπαϊκής επιτροπής, και τον επίτροπο εξωτερικών και ασφάλειας της ε.ε.». Δείτε τον με τα δικά σας μάτια, αλλά δείτε τον και με τα μάτια οποιουδήποτε «αδύναμου» σ’ αυτόν τον πλανήτη (το “international criminal court” στο οποίο αναφέρεται είναι το «εντελώς δυτικό» διεθνές δικαστήριο, αυτό που ψάχνει ακόμα να βρει τι έγινε στην προηγούμενη μεγάλη σφαγή στη Γάζα, το 2014…). Προσέξτε το ειρωνικό, αναιδές ύφος του:

Κι εδώ είναι ένας άλλος χρυσοσκώληκας, απ’ την άλλη μεριά του Ατλαντικού, ονόματι Jared Kushner. Σώγαμπρος του ψόφιου κουναβιού και δεξί «χέρι» του (για να μην πούμε κάτι άλλο, σεξιστικό…) ειδικός στην «επίλυση του μεσανατολικού», ο Kushner εκπροσωπεί πειστικά και εύκολα το είδος της (πιθανά επόμενης) αμερικανικής διοίκησης για την οποία διάφοροι επιμένουν να πιστεύουν ότι θα σώσει-τον-πλανήτη-απ’-το-νατο, οπότε τι ωραία τι καλά! Βρίσκει την ακτογραμμή της Παλαιστίνης εξαιρετική για επενδύσεις, οπότε καλά θα κάνει το θεοναζί καθεστώς (λέει: «αν ήμουν εγώ στη θέση τους»…) να ξεφορτωθεί τους παλαιστίνιους οδηγώντας τους στην έρημο, για να γίνει η δουλειά. Μίλησε στο Harvard στις 15 Φλεβάρη του 2024, και προσέξτε την επιχειρηματική, γιάπικη, real estate ωμότητά του:

Ποιο ον, ανθρώπινο ή ακόμα και μη ανθρώπινο, με δυο σταγόνες αίμα στις φλέβες του δεν θα ήθελε να τους περιλάβει κατάλληλα, κι αυτούς κι όλους τους όχι λίγους όμοιούς τους;

Πύλος

Δευτέρα 25 Μάρτη>> Πώς θα ονομαζόταν άραγε η εξαιρετική κυρία Καρυστιανού αν ήταν απ’ το πακιστάν, απ’ την συρία ή απ’ την αίγυπτο; Δεν έχει σημασία∙ έτσι κι αλλιώς απαγορεύεται να υπάρχει τέτοια… Το απαγορεύει ο ευσυγκίνητος ελληνικός ρατσισμός.

Κι άλλος χρυσοσκώληκας…

Δευτέρα 25 Μάρτη>>

«Αν θέλουμε ειρήνη να ετοιμαστούμε για πόλεμο»… Χιλιοειπωμένο κλισέ, την τελευταία φορά απ’ το στόμα ενός μεγαλοϋπαλλήλου της ε.ε. που υποδύεται κάποιον πρόεδρο, ονόματι Charles Michel, πριν μια βδομάδα (19/3/2024)… Εκείνο που δεν είπε το στόμα του ήταν: … Αλλά και πόλεμο να θέλουμε, πάλι να ετοιμαστούμε για πόλεμο!

Συμπέρασμα «μονά ζυγά δικά μας: ετοιμαζόμαστε για πόλεμο, κι όλοι εσείς οι μαλάκες μαδήστε την μαργαρίτα για να βρείτε τι θέλουμε!»

Εντελώς γαλλικά!

Δευτέρα 18 Μάρτη>> Ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα θέλει να ξαναγίνει βασιλιάς. Της ευρώπης (της αφρικής είναι δύσκολο … προς το παρόν…) Και πως μπορεί να γίνει βασιλιάς της ευρώπης; Αν δείξει πυγμή, αποφασιστικότητα… «έτοιμος για όλα»! Υπέρ του φασιστοΚιέβου υποτίθεται. Και εναντίον της φθονερής Μόσχας…

Η παράσταση προσφέρεται για φτηνό μελόδραμα, αλλά δεν θα έφτανε ούτε καν στα προκριματικά κάποιου διαγωνισμού. Αποπνέει βέβαια (ή το προσπαθεί) μεγαλοπρέπεια. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά. Το έχει ξαναδοκιμάσει:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ειδικό «μνημόσυνο»: η «κοινή δεξαμενή»…

Δευτέρα 18 Μάρτη>> Οι άνθρωποι δεν μπορούν να μιλήσουν απ’ τον τάφο. Και οι συγγενείς τους, που υπέφεραν τόσα απ’ τα ενσυνείδητα, εμπρόθετα, εγκληματικά ψέματα που τάισαν την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, που δεν μπορούν να κάνουν καν τις εκταφές (για τους λόγους που ήταν γνωστοί απ’ την αρχή, δεν θα γίνουμε μακάβριοι…), θα μείνουν κι αυτοί σιωπηλοί. Όσο για εμάς; Είναι πικρό, πολύ πικρό, όλοι οι ιερείς και τα εξαπτέρυγα αυτού του μαζικού εγκλήματος που πήρε το ψευδώνυμο «προστασία της δημόσιας υγείας» να νοιώθουν τόσο άνετα ώστε ακόμα και να ομολογούν πια το αίσχος τους – και να μην υπάρχει ούτε ψήγμα εργατικής δικαιοσύνης. Όλα πνίγονται στην αδιαφορία…. Όλα πνίγονται στη λήθη…

Πριν ένα χρόνο έγινε στην Αθήνα το «22ο πανελλήνιο συνέδριο λοιμώξεων».

Όχι, δεν μαζεύτηκαν οι λοιμώξεις να κουβεντιάσουν! Μαζεύτηκαν οι λοιμωξιολόγοι του λαού και του τόπου… Τους θυμάστε μήπως; Κάποιους θα του θυμηθείτε:

Ήταν εκεί και το αφεντικό τους, ως «μεγάλος χορηγός». Ο «μεγάλος σωτήρας»!

Εκεί όπου «α, τι ωραία που τα λέμε μεταξύ μας!», ανάμεσα σε διάφορες ανακοινώσεις και έρευνες των ειδικών, παρουσιάστηκε κι αυτή:

Μελετήθηκαν αναδρομικά οι φάκελοι 530 ανθρώπων που νοσηλεύτηκαν σε 7 αθηναϊκά νοσοκομεία (ηλικίας από 70 ως 90 χρονών), πέθαναν εκεί (από 1 Γενάρη ως 31 Αυγούστου 2022) και δηλώθηκαν ως θάνατοι από covid19: ανοίχτηκε ξανά το πιστοποιητικό θανάτου, ο ιατρικός / νοσηλευτικός φάκελος….

Και το συμπέρασμα; Οι μισοί σχεδόν απ’ τους καταγραμμένους θανάτους (οι 240 απ’ τους 530) ΔΕΝ σχετίζονταν με λοίμωξη λόγω covid19!!!

Δεν πρόκειται για 1, 2 ή 5 θανάτους που από παραδρομή αποδόθηκαν σε λάθος αιτία. Πρόκειται για το 45,3% των θανάτων που δηλώθηκαν «από covid19» (ενώ δεν ήταν έτσι…) με βάση τις «οδηγίες» του υπουργείου και των ειδικών, που ακολούθησαν πιστά τις εντολές του παραμάγαζου των φαρμακομαφιών, του Π.Ο.Υ.! Πρόκειται για την κατασκευή της «κοινής δεξαμενής», της δημιουργικής λογιστικής θανάτου, και της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας! Δεν πρόκειται καν για οργανωμένη κρατικά και παρακρατικά «διασπορά ψευδών ειδήσεων»: πρόκειται για αυτουργία στην τρομοκράτηση του πληθυσμού, εσκεμμένα, σχεδιασμένα, κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση!!

Όμως…. Αν μετά από τόσο καιρό αυτή η (εκ των πραγμάτων κυνική…) ομολογία / παραδοχή παραμένει κρυφή, «κτήμα των ειδικών»… Αν μετά από τόσο καιρό δεν γίνεται να ξεριζωθεί αναδρομικά ο τρόμος… Αν μετά από τόσο καιρό κανένας νεκρός δεν μπορεί να διεκδικήσει δικαιοσύνη για την αντικοινωνική απομόνωσή του όσο ζούσε και για την καπηλεία του θανάτου του… Κι αν μετά από τόσο καιρό όλα βουλιάζουν στην απώθηση, τι απομένει για την ριζοσπαστική, απελευθερωτική κριτική στις καπιταλιστικές εξουσίες;

Σχεδόν τίποτα… Αισχρές μειοψηφίες εδώ κι εκεί…  Απέμειναν όμως οι διάφοροι ατζέντηδες του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, λιγότερο ή περισσότεροι «επώνυμοι», να αφοδεύουν πάνω σε τάφους∙ τωρινούς και μελλοντικούς…

Θεός δεν υπάρχει, το ξέρουμε. Αλλά και ο διάολος βαρέθηκε. Κι έχει κηρύξει απεργία διαρκείας…

Ειδικό «μνημόσυνο»: τα «σωτήρια»…

Δευτέρα 18 Μάρτη>> Μήπως τουλάχιστον ισχύει το έσχατο παραμύθι που έχουν στην άκρη της γλώσσας τους οι προσκυνημένοι και οι εγκάθετοι, ότι δηλαδή «εντάξει μωρέ, κάποιοι («κάποιοι»… όχι εμείς!) έπαθαν ζημιά αλλά σώθηκαν πολλοί περισσότεροι»;

Η απάντηση και η αποκαθήλωση αυτού του (δήθεν) «ωφελιμιστικού» παραμυθιού, που ούτε λίγο ούτε πολύ εννοεί δεν πα να πεθάνετε όλοι; αρκεί να σώσω εγώ το τομάρι μου! έγινε από μια έρευνα / δημοσίευση του Σεπτέμβρη του 2022.

Μια ομάδα ερευνητών υπό την αιγίδα του Peter Doshi, διευθυντή έκδοσης της πασίγνωστης βρετανικής ιατρικής επιθεώρησης British Medical Journal (την μόνης που στάθηκε τίμια μέσα στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία!) «σκάλισε» τα στοιχεία των ίδιων των φαρμακομαφιών pfizer και moderna απ’ την φάση 3 των κλινικών δοκιμών τους.

Και τι βρήκε εκεί; Αυτό:

Τα εμβόλια κατά της covid-19 της pfizer και της moderna σχετίζονται με τον αυξημένο κίνδυνο σοβαρών παρενεργειών ειδικού ενδιαφέροντος, με αύξηση του απόλυτου κινδύνου στο 10,1 και 15,1 ανά 10.000 εμβολιασμένους σε σχέση με την βάση placebo… Στον συνδυασμό τους τα mRNA εμβόλια σχετίζονται με την απόλυτη αύξηση του κινδύνου εκδήλωσης σοβαρών παρενεργειών ειδικού ενδιαφέροντος σε 12,5 ανά 10.000 εμβολιασμένους [αυτό σημαίνει ότι με βάση τα στοιχεία των ίδιων των φαρμακομαφιών και κατά μέσο όρο ο 1 στους 800 πλατφορμιασμένους θα πάθαινε οπωσδήποτε μια σοβαρή ζημιά υγείας…] Ο υπερβάλλον κίνδυνος σοβαρών παρενεργειών ειδικού ενδιαφέροντος ξεπερνάει την μείωση του κινδύνου νοσηλείας για την covid-19 σε σχέση με την ομάδα placebo στις δοκιμές και της pfizer και της moderna…

Τι σημαίνει αυτό; Ότι η επικινδυνότητα των mRNA πλατφορμών (για πρόκληση σοβαρών έως ολέθριων παρενεργειών) ήταν / είναι μεγαλύτερη απ’ την «προστασία» (μέσω της πρόληψης της εισαγωγής σε νοσοκομείο)!!!

Να τονίσουμε αυτά:

– Η συγκεκριμένη έρευνα ΔΕΝ αφορά και δεν συγκρίνει θανάτους, είτε λόγω «παρενεργειών» σε πλατφορμιασμένους, είτε λόγω πετάγματος στην «κοινή δεξαμενή» μετά από νοσηλεία. Αφορά και συγκρίνει ΜΟΝΟ τις πιθανότητες να νοσηλευτεί κάποιος μη πλατφορμιασμένος με τις πιθανότητες να υποστεί κάποια «παρενέργεια» αν πλατφορμιαστεί… Για να το πούμε με αριθμούς: ενώ ο 1 στους 800 πλατφορμιασμένους θα εκδήλωνε / εκδηλώνει κάποια σοβαρή παρενέργεια, μόνο ο 1 στους 900 ή ο 1 στους 1000 (ή δεν ξέρουμε ποια μικρότερη αναλογία) μη πλατφορμιασμένος που θα κόλλαγε τον Sars-Cov-2 θα χρειαζόταν νοσηλεία…

– Η συγκεκριμένη έρευνα ΔΕΝ ήταν έρευνα πεδίου. Ήταν έρευνα στα αρχεία των φαρμακομαφιών, στα δικά τους στοιχεία. Τα οποία ξέρουμε ότι ήταν στον έναν ή στον άλλο βαθμό χαλκευμένα υπέρ της «ασφάλειας» και της «αποτελεσματικότητας» των mRNA πλατφορμών.

Το «ζήσε εσύ κι άστους άλλους να πεθάνουν», αμφίβολο έτσι κι αλλιώς (στη ρωσική ρουλέτα του ο 1 στους 800 κανείς δεν ξέρει αν θα είναι ο ένας ή κάποιος ανάμεσα στους 799!), δεν ήταν / είναι ούτε επιστημονικό ούτε ορθολογικό. Είναι μνησίκακο και διεστραμμένο! Όμως ήταν ένα «μάθημα» που πότισε τα έτσι κι αλλιώς έτοιμα να το υποδεχτούν Εγώ-Κεφάλαια, που αφού παράστησαν για κάποιο διάστημα τα «κοινωνικά υπεύθυνα» («ούτε ένας θάνατος απ’ την covid-19» δεν φώναζαν, υπέρ της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας;) αποδείχθηκαν γρήγορα εκείνο που ήταν και παραμένουν: μικρονοϊκά, βαθιά αντικοινωνικά και ιδιοτελή.

Τέσσερα χρόνια μετά…

Δευτέρα 18 Μάρτη>> To δημαγωγικό, καταθλιπτικό carpet bombing μέσω της «προσευχής των 6.00» άρχισε στα μέρη μας στις 16 Μάρτη του 2020… Η πλήρης (και απόλυτα αντισυνταγματική, για όσους ασχολούνται με καθεστωτικές αντισυνταγματικότητες, π.χ. για τα ι.χ. πανεπιστήμια…) απαγόρευση κυκλοφορίας «καθ’ άπασαν την επικράτειαν» επιβλήθηκε για πρώτη φορά στις 23 Μάρτη του 2020… Έχουν περάσει από τότε τέσσερα χρόνια – και ελάχιστοι θέλουν να θυμούνται, ελάχιστοι θέλουν και μπορούν να κάνουν βαθύ κριτικό αναστοχασμό και απολογισμό… (Για αυτοκριτική; Ας μην παιδιαρίζουμε!)

Τέσσερα χρόνια στα οποία ο κεντρικά κατευθυνόμενος φόβος πότισε εκατομμύρια υποτελείς, τα αισθήματα και τις σκέψεις τους, με τρόπο που δεν αντιστρέφεται εύκολα∙ τέσσερα χρόνια στα οποία οι κοινωνικές σχέσεις πέρασαν (σπρώχτηκαν) σ’ ένα ανώτερο επίπεδο κυνισμού… Αλλά, κυρίως, τέσσερα χρόνια μέσα στα οποία οι θεσμικές, παραθεσμικές, πολιτικές και ιδεολογικές ανατροπές, η «καρδιά» του υγεινιστικού / πληροφορικού πραξικόπηματος που σαν τέτοιο στέφθηκε με επιτυχία, έχουν ανοίξει μια δυσοίωνη κατηφόρα∙ ή, πιο σωστά, την έχουν κάνει λεωφόρο εφόσον τα βασικά της χαρακτηριστικά και περάσματα προϋπήχαν.

Επιμένουμε και θα επιμένουμε: πέρα απ’ τις εξαιρετικά σημαντικές και σοβαρές πληγές που έχουν μείνει σ’ όσους και όσες είχαν την «στατιστική ατυχία» να μην ανήκουν στις 799άδες ή/και στους φίλους και συγγενείς τους, το πολιτικό, ιδεολογικό, ηθικό, αισθητικό, συναισθηματικό έδαφος-και-υπέδαφος των δυτικών κοινωνιών έχει ναρκοθετηθεί με τρόπο που οι παραδοσιακές θεωρίες και αναλύσεις δεν μπορούν ούτε να συλλάβουν ούτε καν να «μυριστούν»! Ο ιστορικός χρόνος έχει σκιστεί σε «προ covid19» και «μετά covid19» εποχή.

Ναι, αυτό το προ- και μετα- είναι συμπύκνωση. Έχει πάρα πολλά πλευρές. Αλλά μια απ’ τις σημαντικές, στρατηγικής σημασίας, είναι ότι οι υποτελείς έγιναν ακόμα περισσότερο τέτοιοι. Πιστεύουν και ξεχνούν – αλλά δεν ερευνούν, με όλο τον κόπο που απαιτεί αυτό.

Γενική (και ανομολόγητη) παράλυση!!! Ζωή με xanax (κι όχι μόνο)!! Αυτό είναι «κεφάλαιο»!! Που τα αφεντικά συνεχίζουν να κατεργάζονται με πολλούς τρόπους… Ο διαλεκτικός ιστορικός υλισμός θα έπρεπε να είναι εδώ και χρόνια “με το μαχαίρι στο στόμα”. Δεν είναι, όχι επειδή λείπουν τα μαχαίρια της κριτικής, αλλά επειδή λείπουν τα στόματα… (Περισσεύει όμως η αναίδεια.)

Η «νέα κανονικότητα» έχει ξεκινήσει! Όσο προχωράει ανεμπόδιστα, τόσο το χειρότερο για όλους και όλες.

From the river to the sea, Palestine will be free!

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα (κρίνουμε) συνέντευξη του εξόριστου ισραηλινού ιστορικού Ilan Pappe στο al Jazeera, που δημοσιοποιήθηκε μόλις χτες, Κυριακή 24/2. Σύντομη (25 λεπτά), περιεκτική και, το σημαντικότερο, αισιόδοξη! Δυστυχώς χρειάζεται να ξέρετε τα βασικά αγγλικά, μιας και έχει αγγλικούς υπότιτλους…

(Προσέξτε προς το τέλος την αναφορά του στην ανάγκη μιας «νέας PLO». Στις 8 Γενάρη – Παλαιστινιακή αντίσταση 1- γράψαμε ακριβώς γι’ αυτήν που, κατά τη γνώμη μας, έχει αρχίσει ήδη να δημιουργείται…)

Άνθρωποι και ποντίκια 1

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Αυτή η φωτογραφία κυκλοφόρησε στις αρχές Φλεβάρη για να ταπεινώσει. Αριστερά είναι ένας άντρας. Γυμνωμένος, τραυματισμένος, με τα χέρια δεμένα. Δεξιά είναι ένα θεοναζί, απαρτχάιντ, μιλιταριστικό σκουπίδι. Την φωτογραφία τράβηξε πανηγυρίζοντας ένα άλλο τέτοιο σκουπίδι.

Ο τόπος είναι ένα χριστιανικό σχολείο και παιδικός σταθμός στην οδό Jala, στα δυτικά της πόλης της Γάζα. Το εικονιζόμενο σκουπίδι λέγεται Yosee Gamzoo, στρατιώτης του ισραηλινού στρατού. (Κατέβασε την φωτογραφία απ’ τον λογαριασμό του όταν κατάλαβε τι δείχνει τελικά…). Ο άντρας αριστερά λέγεται Hamza Abu Halima. Για την ακρίβεια έτσι λεγόταν. Μετά την δημοσίευση της φωτογραφίας λέγεται «το λιοντάρι της Γάζα». (Το όνομα Hamza είναι αρχαία αραβική λέξη που σημαίνει «λιοντάρι»…).

Τον Hamza τον «έδεσαν» τα θεοναζί σκουπίδια τον περασμένο Δεκέμβρη. Ο Hamza δεν ανήκει σε κάποια οργάνωση της παλαιστινιακής αντίστασης. Είναι πολίτης, απλός πολίτης. Ζούσε με την ευρεία οικογένειά του στην Shejaiya, μια γειτονιά της πόλης της Γάζα, που είναι εφιάλτης για τους κατοχικούς θεοναζί. Τους έχει προκαλέσει πολλές ήττες, διαχρονικά. Είχαν μετακομίσει στο σπίτι του θείου του, σε άλλη περιοχή, θεωρώντας την ασφαλέστερη – μέχρι που εισέβαλαν τα μιλιταριστικά σκουπίδια. Είχαν σκοτώσει τον αδελφό του το 2014. Τώρα σκότωσαν τον πατέρα του, την νύφη του και τα δύο ανίψια του. Ο Hamza τραυματίστηκε απ’ τα θραύσματα μιας σφαίρας διασποράς… Τον «έδεσαν», τον έγδυσαν, τον κτύπησαν, και τον φωτογράφισαν. Σα λάφυρο…

Όμως… Όμως αυτό το υψωμένο κεφάλι, αυτό το βλέμμα που κοιτάει χωρίς φόβο το σκουπίδι, αυτό το σώμα που το δεξί του χέρι μοιάζει έτοιμο να ορμήξει παρά τα δεσμά του: η φωτογραφία ενός τραυματισμένου, αιχμάλωτου, ακατάβλητου «απλού» παλαιστίνιου έδειξε (κόντρα στη θέληση των μιλιταριστικών σκουπιδιών / δεσμοφυλάκων του) την υπερηφάνεια και την γενναιότητα ενός πληθυσμού που ακόμα κι όταν δεν κρατάει όπλο, ακόμα κι όταν υποφέρει, «βγάζει φωτιές». Έχει πάντα δικό του εκείνο που στις δυτικές κοινωνίες έχουν αναλάβει και εξουδετερώσει κάθε είδους ειδικοί: καρδιά.

Ο Hamza αφέθηκε μετά πολλές εβδομάδες. Αλλά αυτή μόνη η στιγμή της αιχμαλωσίας του που έγινε θρύλος του έδωσε δίκαια το παρατσούκλι «το λιοντάρι»: δεν σας φοβόμαστε φασιστόμουτρα! Ακόμα και άοπλοι, ακόμα και τραυματισμένοι, ακόμα και με τα χέρια δεμένα, δεν σας φοβόμαστε!

Χίλιοι, δυο χιλιάδες, πέντε, δέκα, είκοσι, εκατό χιλιάδες Hamza, με ντουφέκια ή ακόμα και χωρίς: δεν ποζάρουν, δεν πουλάνε εαυτούς. Ζουν και αναπνέουν ως την τελευταία τους στιγμή, κάποιοι λένε ότι ζουν και αναπνέουν ακόμα και μετά. Όπως είπε κάποτε μελαγχολικά ένας αμερικάνος καραβανάς για τους βιετκόνγκ: με τέτοια αρχίδια πως είναι δυνατόν να ηττηθούν;

Πως;

(Αλλοίμονο σ’ εμάς…)

Άνθρωποι και ποντίκια 2

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Τους έδεσαν αν και ήταν άμαχοι, στη βόρεια Γάζα… Τους μετέφεραν σε φυλακές… Φώναξαν ομάδες θεοναζί «πολιτών» να βιντεοσκοπήσουν τα βασανιστήρια… Τους ξεγύμνωσαν, τους έδειραν με σιδερένια κλομπ, τους έκαναν ηλεκτροσόκ, τους έριξαν καυτό νερό στο κεφάλι: για την δική τους τέρψη και την τέρψη του κοινού.

Μετά από 2 μήνες τους άφησαν… Οι καταγγελίες τους έφτασαν στο ευρω-μεσογειακό παρατήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων…

Οι γερμανοί ναζί δεν τα είχαν σκεφτεί αυτά. Αλλά η κοινοτοπία του χειρότερου είναι βελτιωμένη σε σχέση με την κοινοτοπία του κακού… Ζούμε στον 21ο αιώνα, και οι υπήκοοι έχουν δικαίωμα όχι μόνο στον ρατσισμό σα ιδεολογία γενικής χρήσης, αλλά και στον σαδισμό – σαν «πρακτική εμπειρία».

Δεν είναι, άραγε, «δημοκρατικό δικαίωμα» η «κοινωνικοποίηση των βασανιστηρίων»;