Tag: ιδεολογία

Ένα μικρό δύσκολο βήμα προς τις «πηγές» της τρομοεκστρατείας…

Σάββατο 4 Απρίλη. Είναι, άραγε, σαφές ότι η στροφή 180 μοιρών στα κυρίαρχα στη δύση δόγματα και η εκ νέου ανάδυση της μορφής – κράτους σαν «τιμονιέρη» της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και συσσώρευσης βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη πολύ πριν απ’ τον covid-19 και την υποτιθέμενη φονικότητά του;

Δεν θα έπρεπε να έχετε αμφιβολίες! Όπως δεν θα έπρεπε να υπάρχουν αυταπάτες· αλλά, δυστυχώς, τέτοιες φυτρώνουν άφθονες παντού… Υπάρχουν κάμποσοι (ανιστόρητοι – με το συμπάθειο…) που έχουν αρχίσει να φαντασιώνονται την ανάσταση του Κeynes… Θα θυμίζαμε βέβαια ότι για να εγκαθιδρυθεί και να δουλέψει για σχεδόν 3 δεκαετίες ο κεϋνσιανισμός ήταν απαραίτητη η μαζική, κτηνώδης καταστροφή “κεφαλαίου και εργασίας” (οπουδήποτε αλλού εκτός αμερικανικής επικράτειας τότε…) που ονομάστηκε “Β παγκόσμιος πόλεμος”… Αλλά δεν βρισκόμαστε καν και καν μπροστά στην “επιστροφή του κευνσιανισμού”!

Δεν ζούμε τις πρώτες δεκαετίες της 2η βιομηχανικής επανάστασης… Ζούμε στην μετάβαση απ’ την 3η στην 4η… Κανένας Keynes στον καιρό του δεν θα μπορούσε να διανοηθεί το «επιτήρηση και θεραπεία…» στις μορφές που έχει πάρει σήμερα!

Δεν θα απομακρυνθούμε απ’ τον χείμαρρο της λάσπης και του υγιεινιστικού τρόμου· αλλά ας κοιτάξουμε πιο προσεκτικά τις όχθες του. Είναι σαφές ότι η τρομοεκστρατεία έχει βαριές (οικονομικές) συνέπειες, παγκόσμια, στους καπιταλιστικούς τομείς τουρισμός, τουριστικές αερομεταφορές και τουριστικός «πολιτισμός» (συναυλίες και λοιπά μαζικά events που εφευρίσκονται για να «τραβήξουν κόσμο»).

Δεν έχουμε βέβαια κάποια αναλυτική γνώση για την κατάσταση αυτών των τομέων πριν τον covid-19… Αλλά θυμόμαστε ότι στις 23 του περασμένου Σεπτέμβρη χρεωκόπησε ο διεθνούς φήμης αγγλικός και ηλικίας 178 χρόνων tour operator Thomas Cook, ένας απ’ τους μεγαλύτερους στον κόσμο – παρασέρνοντας σε χρεωκοπία κάμποσους μικρότερους συνεργάτες του, σ’ όλη την ευρώπη… (Για να διασώσει τις ντόπιες τουριστικές επιχειρήσεις απ’ τις συνέπειες της χρεωκοπίας του Thomas Cook το ρημαδογκουβέρνο, με διακομματική συναίνεση, έτρεξε με διάφορες διευκολύνσεις… Ο ιός της χρεωκοπίας ξεπερνάει τα εμπόδια των “νόμων της αγοράς” – και όλοι, δεξιοί κι αριστεροί, συμφωνούν…). Μέσα στην ίδια χρονιά ζήτησαν «προστασία έναντι των δανειστών τους» (δηλαδή επίσης χρεωκόπησαν) οι αεροπορικές εταιρείες Αlitalia, Air Berlin, Monarch, Αigle Azur, XL Airways, FlyBMI, και άλλες 11! Δεκαοκτώ χρεωκοπίες αεροπορικών εταιρειών μέσα σε μια μόλις χρονιά δεν είναι κάτι που το λες «σύμπτωση»!

Προσθέστε στα πιο πάνω και τον μετέωρο βηματισμό της αμερικανικής αεροναυπηγικής boeing: με την φονική «αυτοκατάρριψη», δυο φορές, του «έξυπνου» μοντέλου της 737 max με συνολικά 346 νεκρούς (ή μήπως δολοφονημένους;), παρά τις προειδοποιήσεις και τις διαμαρτυρίες πολλών πιλότων ότι ο «αυτόματος πιλότος» παραείναι «αυτόματος», απ’ τον περασμένο Μάρτη όλα τα κομμάτια που είχε προλάβει να πουλήσει παραμένουν καθηλωμένα στα αεροδρόμια. 387 αεροπλάνα ιδιοκτησίας 59 εταιρειών – δεν είναι αστείο… Και στα τέλη του 2019 σταμάτησε εντελώς την παραγωγή του μοντέλου αφού σταμάτησαν οι παραγγελίες. Μια ζημιά σχεδόν 20 δισεκατομυρίων δολαρίων… (Φυσικά υπάρχουν ανταγωνιστές έτοιμοι να καλύψουν το κενό. Η ευρωπαϊκή airbus, αλλά επίσης ρώσοι και κινέζοι κατασκευαστές…)

Παρά την global μαζικοποίηση του τουρισμού θα μπορούσε, και σ’ αυτόν τον ευρύτερο τομέα τουρισμός / τουριστικές αερομεταφορές, να σιγοκαίει μια κάποια «κρίση υπερπαραγωγής», με την τυπική έννοια του όρου; Γιατί όχι; Ακόμα και το θρυλικό airbnb (που μετατρέπει ολόκληρες πόλεις σε «διάχυτα ξενοδοχεία»…) συναντάει πια έντονες και σοβαρές αντιδράσεις. Όχι μόνο απ’ τους κατοίκους αλλά και απ’ τους κλασσικούς επιχειρηματίες ξενοδόχους…

Αν, με δυο λόγια, υπήρχαν ήδη σοβαρά προβλήματα (να τα πούμε πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους;) σ’ αυτήν την τεράστια βιομηχανία, τότε ίσως χρειάζεται κάποιου είδους σοβαρή αναδιάρθρωση. Δεν ξέρουμε τι ρόλο θα παίξει (παίζει ήδη…) σ’ αυτό η μορφή-κράτος «τιμονιέρης». Υποθέτουμε όμως τα περιθώρια της 4ης βιομηχανικής επανάστασης (της «διευρυμένης πραγματικότητας» για παράδειγμα) σε κάτι τέτοιο. Εν τέλει, αξιοποιώντας και μορφοποιώντας τον τρόμο-του-ιού και την κοινωνική αποξένωση (χαϊδευτικά social distancing…) η μορφή-κράτος δεν θα πρέπει να θεωρηθεί «καταστροφέας της τουριστικής βιομηχανίας»! Αλλά μάλλον καταλύτης σε ξεκαθαρίσματα και αλλαγές (πιθανόν και ριζικές) που απαιτούνταν ήδη.

Άσχετα απ’ τον covid-19. Αλλά τώρα “έχει βρεθεί ο παπάς”…

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (14): η άφθονη αλήθεια

Πέμπτη 2 Απρίλη. Όχι μόνο ο εκπρόσωπος της Johnson & Johnson είχε μια θέση στην «άσκηση αλήθειας», σαν τμήμα του Event 201. Αλλά και το imperial college του Λονδίνου θα μπορούσε να έχει: είναι επίσημος σύμβουλος των αγγλικών κυβερνήσεων…

Πριν λίγες ημέρες (Σάββατο 28 Μάρτη) γράφαμε (κάτω απ’ τον τίτλο: οι τρομοκράτες!) για τις τερατώδεις προβλέψεις του ευαγούς αυτού ιδρύματος. Ότι χωρίς απαγορεύσεις θα πεθάνουν 45 εκατομμύρια στον πλανήτη, ενώ με τις απαγορεύσεις «μόλις» 1,3 εκατομμύρια.

Δυο μέρες μετά (επειδή, πιθανόν, έφαγαν κράξιμο υψηλού επιπέδου) οι απατεώνες προφήτες (συγγνώμη: εραστές της αλήθειας) έβγαλαν μια διορθωτική ανακοίνωση. Του είδους «ναι, ντάξει, δεν υπολογίσαμε αυτό κι εκείνο» – κουβέντες του είδους «ναι, είχε χαλάσει ο καταψύκτης μου και έτρεχαν νερά». Με τον «διορθωμένο» αλγόριθμο τα πτώματα της πρόβλεψης του imperial college έπεσαν κατά 30%. Και ο ευγενικά δηλητηριώδης Γ. Ιωαννίδης δήλωσε σχετικά «μπα, πάλι έξω πέφτουν» (με άλλα λόγια).

Δεν έχει όμως σημασία αν είσαι καραγκιόζης, απατεώνας, επιστημονικό κάθαρμα. Σημασία έχει να έχεις κύρος. Και το team του imperial college έχει άφθονο, οπότε λέει ό,τι γουστάρει.

Στην ελληνική κλίμακα δεν υπάρχει ένα imperial college· απατεώνες υπάρχουν άφθονοι όμως. Δεν θα τους καλούσαν στο Event 201 – αλλά είναι «δουλευταράδες». Ο ανίκητος enfant terrible του ΜΙΤ Κ. Δασκαλάκης, σχετικός μόνο με υπολογιστές, δήλωσε καναλιακά ότι «χωρίς μέτρα οι νεκροί στη χώρα μας – εννοεί στο ελλαδιστάν – θα ήταν από δέκα χιλιάδες έως μισό εκατομμύριο». Γιατί έτσι; Έτσι γουστάρει, έτσι γουστάρουν οι αγαπημένοι αλγόριθμοί του… Καλύτερα, πάντως, να μην τον εμπιστευτείτε να ποτίζει τις γλάστρες σας στις διακοπές σας, ούτε για μια μέρα…

Ο εθνικά διάσημος Σ. Τσιόρδας, που τείνει όλο και πιο καθαρά στο ρόλο «ο καλός μπάτσος», δήλωσε ότι «χωρίς μέτρα θα είχαμε 150 νεκρούς την ημέρα». Γιατί τόσοι; Με βάση ποιον αλγόριθμο; Έτσι! Ο φόβος πουλάει, ο θάνατος πουλάει – ή αυτή είναι η δουλειά που έχει αναλάβει να κάνει. (Στα μέσα Γενάρη άλλα έλεγε… όμως…. it is a dirty job and someone has to do it…)

Έτσι ακριβώς θα ανακηρυχτούν νικητές! Όπως θα έλεγε το ψόφιο κουνάβι «δεν έχει σημασία η πραγματικότητα, σημασία έχει η ισχύς». Θα γυρίσουν κάποια στιγμή και θα μας πουν «είδατε από τι σας γλυτώσαμε;» – εννοώντας τις γεμάτες πτωμαΐνη προβλέψεις τους. Θα εννοούν ότι τους χρωστάμε μεγάλη χάρη.

Καλό είναι να περιγελάει ο καθένας τις «προβλέψεις» της εξουσίας. Καλύτερο να την αμφισβητεί ολόκληρη…

Εξ οικείων τα βέλη, ξανά

Τετάρτη 1 Απρίλη. Κρατώντας ακέραιη την πολιτική κριτική μας, είτε στην τρομοεκστρατεία περί τον covid-19, είτε στο «ιατρικό σώμα» που προσφέρει το κύρος τους στον νεοκρατισμό, βρίσκουμε λάθος να παραλείψουμε τις ιατρικές αντιρρήσεις (ισχυρές, πίσω απ’ τα επιστημονικά υπονοούμενα) που σπάνε την Τ.Ι.Ν.Α. αυτής της μεθοδικής τρομοκρατίας. Σημαίνει αυτό, μήπως, ότι ανακαλύπτουμε τους «άγιους» μέσα στην κόλαση; Όχι! Δείχνουμε την «επιστημονική» σχετικότητα (ενδεχομένως και δολιότητα) των ιατρικο-κρατικών «αληθειών» που νομιμοποιούν τον στρατιωτικό νόμο μέσα σ’ ένα πυκνό σύννεφο τρομοπαραγωγής. Δείχνουμε, εν τέλει, ότι αυτό που εμφανίζεται μπροστά μας σαν ακλόνητη «ιατρική αλήθεια» είναι πολύ περισσότερο πολιτική επιλογή («γιατρών») απ’ όσο θα ήθελαν να παραδεχτούν. Κι αυτό αποσαφηνίζεται όταν μαθαίνει ο καθένας την άλλη «επιστημονική / ιατρική» άποψη.

Κι αφού αυτές οι περιβόητες «ιατρικές αλήθειες» είναι απ’ την γέννησή τους την ίδια πολιτικές, όχι μόνο οι «ιατρικές» αλλά και οι καθαρόαιμα πολιτικές κριτικές έχουν κάθε λόγο και δικαίωμα. Όσοι, με αναίδεια, θα προσπαθούσαν να μας αποστομώσουν με το επιχείρημα «είστε γιατροί;» ας δουν και ακούσουν πιο κάτω έναν ακόμα τέτοιον.

Ο Sucharit Bhakdi (μας είναι άγνωστος! ευχαριστούμε Σ.) πρέπει να έχει στη γερμανία ένα ορισμένο status. Τέτοιο που να του επιτρέπει να απευθύνεται στην Μέρκελ χωρίς να γίνεται περίγελως. Κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με τον Γ. Ιωαννίδη, και (απ’ όσα διαβάζουμε στη διεθνή φιλολογία) με έναν αυξανόμενο αριθμό πρωτοκλασσάτων δυτικών επιδημιολόγων, λοιμωξιολόγων και λοιπών παρόμοιων ειδικών, που καταλαβαίνουν ότι η υγιεινιστική αστυνομία (για την οποία γράφαμε χτες, και θα επανέλθουμε) δεν έχει καμμία σχέση με την «πραγματική» πραγματικότητα της όποιας επιδημίας. Και ανησυχούν. Καταλαβαίνουν ότι ο υγιεινιστικός στρατιωτικός νόμος θα επιδεινώσει μεσοπρόθεσμα την κατάσταση των εκατομμυρίων υπηκόων, όχι μόνο στην ψυχο-συναισθηματική σφαίρα, αλλά ακόμα και σ’ αυτήν του καθ’ αυτήν του covid-19 και της «μόλυνσης»: αν οι ιώσεις αντιμετωπίζονταν με την αστυνομία και τον στρατό, τότε οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι θα είχαν κάνει την ευρώπη “τέρας υγείας”… (Η ασταμάτητη μηχανή δεν εννοεί καθόλου αυτήν την επιδείνωση σαν «ατύχημα», σαν «παράπλευρες απώλειες»… Την θεωρεί στόχο… Περισσότερα προσεχώς).

Ο Sucharit Bhakdi έστειλε στις 26 Μάρτη μια ανοικτή επιστολή στην Μέρκελ προκαλώντας την εναντίον των απαγορευτικών μέτρων στη γερμανία (που ακόμα είναι πιο «ήπια» απ’ ότι στην ελλάδα, στην ιταλία, στη γαλλία και στην ισπανία…) Στο υποτιτλισμένο (απ’ τα αγγλικά) 14λεπτο video που ακολουθεί, πριν 3 ημέρες, επαναλαμβάνει τις ερωτήσεις του προς την κεντρική γερμανική πολιτική βιτρίνα, κάπως πιο αναλυτικά.

Μπορεί να πει ο καθένας: ααααα… δυο γιατροί τρεις γνώμες! Αλλά επειδή τώρα μιλάμε για ζωές, και μάλιστα όχι για τις ζωές των βαριά ασθενών (αυτές δεν επηρεάζονται απ’ τον στρατιωτικό νόμο) αλλά για τις ζωές όλων των υπόλοιπων, η δεύτερη (και η τρίτη…) γνώμη έχουν ιδιαίτερη σημασία…

(Αν δεν βλέπετε τους υπότιτλους, οπωσδήποτε το cc).

Ο σαδιστικός παροξυσμός της εξουσίας που έγινε «γιατρός»

Τετάρτη 1 Απρίλη. Κάνουν βόλτα στην παραλία της Σαλονίκης, στη μεσημεριάτικη λιακάδα (ο ήλιος ενισχύει την βιταμίνη D και άρα το ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά ξεχάστε το…): απαγορεύεται! Κάνουν ουρά έξω απ’ τις τράπεζες ή έξω απ’ τα μαγαζιά πληρωμής νερού και ρεύματος (που έχουν γίνει ασανσέρ: όχι άνω των 2 ατόμων), ή στα ATM: απαγορεύεται! Κάνουν ημερήσια έξοδο / βόλτα στα μπακάλικα: απαγορεύεται! (και καθόλου λόγω κριτικής στο εμπόρευμα!) Επιμένουν να περπατάνε δυό δυό, χεράκι – χεράκι: απαγορεύεται!

Το τι είναι ο στρατιωτικός νόμος και τι σχέση έχει με την υγεία της μορφής – κράτος (και όχι, βέβαια, την δική μας) αποδεικνύεται πια ολοφάνερα (ακόμα και οι «κόκκινοι» μπλόγκερς μπορεί να χαμπαριάσουν…). Αποδεικνύεται στην παράκρουση των ντόπιων πολιτικών βιτρινών, που έχουν φορέσει ιδεατά την άσπρη μπλούζα και έχουν αναλάβει την επιβολή της γενικής (κοινωνικής) αναισθησίας!…

Δεν πρέπει πια να περνάνε αλλιώς τις ώρες τους απ’ το να παρακολουθούν τους δημαγωγούς (τα δημοσιογραφικά τσιράκια τους δηλαδή, καθόλου λίγα) και ύστερα να σκέφτονται τι άλλο να κάνουν για να σφίξουν ακόμα περισσότερα τις βίδες που λιώνουν ακόμα και την πιο στοιχειώδη πραγματική κοινωνική ζωή. Έναν φόβο προσπαθούν να απλώσουν παντού: όχι απλά του ιού, αλλά (μέσω αυτού) του «ιαματικού νόμου» – και της τάξης…. Ο ένας ηλίθιος σκέφτεται την μονοδρόμηση των διαδρόμων στα μπακάλικα, «για να μην πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο» (και φανάρια οπωσδήποτε, για τις προτεραιότητες. Και τροχόμπατσοι για τα τροχαία με τα καροτσάκια…). Οι άλλοι μαντρώνουν το θρυλικό «θαλάσσιο μέτωπο» της Σαλονίκης, και περιορίζουν το ωράριο για βόλτες (πράγμα που θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση ανθρώπων, αφού θα έχουν ελάχιστες ώρες στη διάθεσή τους να περπατήσουν στον ήλιο…). Κάγκελα, κάγκελα παντού!

Και όχι μόνο φυσικά κάγκελα. Αλλά και ψηφιακά. Ο υπουργός Πιερρακάκης, υπεύθυνος ψηφιακής κρατικής εξουσίας, ορκιζόταν τις προάλλες ότι τα data και τα μεταdata που στέλνει η απρόσεκτη μάζα των υπηκόων μέσω μηνυμάτων για να δικαιολογεί τις εξόδους απ’ τα σπίτια / φυλακές, δεν αξιοποιούνται καθόλου… Ότι πάνε στα σκουπίδια είπε (προφανώς επειδή απευθύνεται σε ηλίθιους ή άσχετους…)

Πώς, τότε, εντοπίζονται εκείνοι κι εκείνες που στέλνουν την ίδια ημέρα περισσότερα από 2 μηνύματα για να πάρουν την «άδεια» (απ’ την μηχανή), ε; Ο αλγόριθμος κάνει ταύτιση των αριθμών των κινητών τηλεφώνων βέβαια! Και γιατί να κάνει αυτήν την ταύτιση και να πετιούνται στα σκουπίδια τα στοιχεία των κατόχων τους; Προς τι η επεξεργασία; Για τα σκουπίδια; Επειδή ο υπουργός είναι τίμιος άνθρωπος; Χα!!!

Ο «τίμιος υπουργός» ψηφιακού κρατικού κάτεργου έχει, πάντως, κι αυτός προτάσεις για το σφίξιμο της βίδας. Ή είναι διατεθειμένος να υλοποιήσει τις ιδέες άλλων, του ίδιου εξουσιαστικού φυράματος με δαύτον. Πρώτον, να καταργηθούν οι χάρτινες δηλώσεις «περιορισμένης απόδρασης» – όλα ψηφιακά, όλα στο στομάχι του Μεγάλου Πανοπτικού! Δεύτερον ωράρια! Θα βγαίνουν οι υπήκοοι και θα μπαίνουν στα σπίτια τους κτυπώντας κάρτα! Εννοείται το πανοπτικό (κάποιος «έξυπνος» αλγόριθμος) θα παρακολουθεί αν παραβίασαν το ωράριο (αν έκαναν «υπερωρίες» εκτός σπιτιού / φυλακής…), και κάπου θα στέλνει ένα alert! Τα υπόλοιπα θα είναι αρμοδιότητα του υπουργείου δημόσιας τάξης… As usual…

Εν τω μεταξύ ο βρώμικος «παγκόσμιος οργανισμός υγείας» έχει τις δικές του έγνοιες. Ας πούμε μια ακόμα διάβρωση της γλώσσας. «Δεν πρέπει (αποφάνθηκαν οι δικοί του χρυσοκάνθαροι ειδικοί) να μιλάμε για ‘κοινωνική αποστασιοποίηση’ (social distancing)… Πρέπει να την λέμε ‘φυσική αποστασιοποίηση’ (physical distancing)… Γιατί (λένε οι ειδικοί της αλλοτρίωσης) μπορείτε να συνεχίσετε να είστε κοινωνικότατοι… Αρκεί να το κάνετε από απόσταση… Τηλε-»

Το έχουμε καταλάβει Κύριοι! Τραμπούκοι με γραβάτες, με πουλάδες ή με άσπρες φόρμες, του ενός ή του άλλου επιπέδου, έχουμε καταλάβει τι θέλετε!!! Είμαστε λίγοι, αλλά έτσι είναι πάντα στην αρχή. Άλλωστε, μεθυσμένοι εσείς απ’ την επιτυχία σας στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, δεν αντέχετε άλλο να κρύβεστε πίσω απ’ τον κορονοϊό. Ξεμυτίζετε…

Οπότε ένα μόνο. Αν ποτέ τα καταφέρουμε, οι κλωτσιές της αμοιβής σας δεν θα είναι καθόλου «τηλε-».

Καθόλου.

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (9): η ιατρική σαν εξουσία

Τρίτη 31 Μάρτη. Στο πρώτο μέρος του Event 201 (όπως, πρακτικά, και σ’ όλα τα υπόλοιπα μέρη της άσκησης) γίνεται ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των «παικτών» για ζητήματα διεθνούς κλίμακας: μεταφορά και διανομή ιατρικών εφοδίων και φαρμάκων, δάνεια και χρηματοπιστωτισμός προς τις καταρρέουσες επιχειρήσεις, έλεγχος της ψηφιακής διακίνησης των πληροφοριών (στο όνομα του ελέγχου του πανικού…) Αυτή η θεματολογία θα μπορούσε να αποδοθεί στα ενδιαφέροντα και στις επαγγελματικές θέσεις των «παικτών».

Ωστόσο, περίπου στο 30ο λεπτό του πρώτου μέρους, ο υποναύαρχος του αμερικανικού πενταγώνου Stephen C. Redd κάνει μια νύξη για τα μη-ιατρικά μέσα ανάσχεσης της επιδημίας του κορονοϊού, όπως αυτή εικονογραφείται στο σενάριο του Event 201. Ποιά είναι η σωστή λέξη για το «μη-ιατρικά»; Χωρίς υπερβολή: αστυνομικά. Ποιός είναι αρμόδιος για την εφαρμογή τέτοιων μέτρων; Όχι, βέβαια, το επιθυμητό (απ’ τους «παίκτες») «παγκόσμιο κέντρο διαχείρισης της πανδημικής κρίσης»! Τα εθνικά κράτη έχουν αυτήν την αρμοδιότητα… (Συνεπώς το θέμα ήταν λογικά εκτός της συγκεκριμένης «άσκησης»…)

Είναι από πρώτη ματιά αναμενόμενο ότι μια (πραγματική) έντονη «κρίση υγείας» διατρέχει διαγώνια μια καπιταλιστική κοινωνία, τις κοινωνικές τάξεις, τα φύλα, τα καταναλωτικά γούστα· και, κατά συνέπεια, τις όποιες «πολιτικές εκφράσεις», τις αντιθέσεις μεταξύ τους κλπ. Αυτό, όμως, ισχύει μόνο από πρώτη ματιά – περισσότερα στη συνέχεια.

Σα συνέπεια της προηγούμενης «παραδοχής» η μορφή-κράτος αναδύεται σαν ο αναμφισβήτητα αρμόδιος να επιβάλλει τα αστυνομικά / διοικητικά μέτρα που θεωρούνται απαραίτητα για την ανάσχεση της (υποτιθέμενης) επιδημίας. Απ’ τις απαγορεύσεις ως την ενίσχυση διάφορων επιμέρους μηχανισμών… Όμως τι είναι η μορφή-κράτος και πως στελεχώνεται ώστε να διαχειριστεί μια τέτοια «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» (ας την θεωρήσουμε προς στιγμήν πραγματική) σωστά και αποτελεσματικά; Σε στρατιωτικές «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» ο λόγος, συμβουλευτικός αλλά καίριος, δίνεται στους καραβανάδες. Σε έναν φονικό σεισμό στους μηχανικούς. Στις υγιεινιστικές αντίστοιχες στους γιατρούς – και λοιπούς συναφείς κλάδους… Συνεπώς: η μορφή-κράτος εμφανίζεται στο «τιμόνι» σαν διοικητής ή/και μπάτσος, αλλά μισό βήμα πιο πίσω απ’ το «ιατρικό σώμα».

Θα προσπεράσουμε την ερώτηση αν αυτό το «ιατρικό σώμα» είναι ενιαίο, αν έχει κοινή άποψη… Έχει συμφέροντα αυτός ο επαγγελματικός κλάδος; Έχει, για παράδειγμα, σαν επαγγελματικό συμφέρον την ενίσχυση της θέσης του μέσα στον κοινωνικό καταμερισμό (εργασίας, εξουσίας, χρήματος, κλπ);

Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει αλλού. Γνωρίζουμε όμως, όπως οι πάντες, πως αυτό το «ιατρικό σώμα» δεν έχει σπουδαία φήμη ως προς την ηθική ακεραιότητά του· και το δημόσιο σύστημα υγείας είναι το πεδίο που αυτή η ακεραιότητα δοκιμάζεται διαρκώς. Τα «φακελάκια» δεν αφορούν φυσικά τους πάντες μέσα στο ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας. Εκείνο που αφορά όντως τους πάντες είναι το ότι ενώ γνωρίζουν ποιοί «συνάδελφοί» τους εκβιάζουν τους ασθενείς (και υπάρχουν πολλοί τρόποι για τέτοιους εκβιασμούς) δεν φροντίζουν (οι ίδιοι) να «καθαρίσουν» αυτό το «ιατρικό σώμα» απ’ την βρωμιά – και την ρετσινιά.

Ξέρουμε επίσης ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες (η novartis είναι γνωστή αλλά καθόλου η μοναδική) δωροδοκούν πολλές χιλιάδες γιατρούς (είτε του δημόσιου είτε του ιδιωτικού τομέα)… Παρότι για την περίπτωση novartis υπάρχουν ονόματα και ποσά, καταλαβαίνουμε πως η γενική ισχύς του «ιατρικού σώματος» μέσα στη ελληνική μορφή-κράτος επέβαλλε το να μην υπάρξει κανένας έλεγχος και καμμία τιμωρία γι’ αυτές τις πολλές χιλιάδες γιατρών (και οι δωροδοκίες συνεχίζονται απ’ όσο μπορεί να ξέρει η ασταμάτητη μηχανή…) Μ’ άλλα λόγια: το δίπολο που εμφανίζεται σαν ο «τιμονιέρης» της «διάσωσης της δημόσιας υγείας», η μορφή-κράτος στις αστυνομικές της δράσεις και το «ιατρικό σώμα» σαν το «σώμα των ειδικών», είναι ήδη συνένοχοι στο κρύψιμο των διάχυτων (και γι’ αυτό αποτελεσματικών) επιρροών των χημικών / φαρμακευτικών εταιρειών σ’ όλη τη γκάμα των «υπηρεσιών υγείας». Απ’ την διάγνωση ως την θεραπεία. Για να το πούμε επιγραμματικά: αν το «ιατρικό σώμα» είναι ο «μπροστινός» των φαρμακευτικών εταιρειών (εντόπιων ή/και διεθνών) και η μορφή-κράτος είναι συνένοχη, τότε η όποια διαχείριση, ιατρική ή μη, της θεωρούμενης σαν «φονικής» επιδημίας βρίσκεται, πρακτικά, στα χέρια αυτών των εταιρειών. Έμμεσα; Ναι. Αλλά εκεί.

Στο σενάριο του Event 201 υπάρχει ένα στοιχείο κρίσιμο, που υπάρχει και στην πραγματικότητα της τωρινής εξελισσόμενης υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας: δεν υπάρχει εμβόλιο, και η δημιουργία του θα χρειαστεί μεγάλο διάστημα. Τυπικά αυτό είναι αλήθεια. Ωστόσο η επιμονή στην προβολή της έρχεται σε αξιοσημείωτη αντίθεση με το τι είχε συμβεί σε δύο προηγούμενες, και με παρόμοιες σκοπιμότητες, υγιεινιστικές τρομοεκστρατείες: την «γρίπη των πτηνών» και την «γρίπη των χοίρων». Τότε, το «όπου νάναι» εμβόλιο, η αναμονή του σαν σωτήρα, ήταν στην πρώτη γραμμή της δημαγωγίας. (Πράγμα που, ως γνωστόν, εξασφάλισε γρήγορα τρελλά κέρδη σε συγκεκριμένες φαρμακοβιομηχανίες, λόγω των μαζικών – και εν πολλοίς άχρηστων – παραγγελιών που έκαναν τα κράτη. Το «σκάνδαλο» αποδείχθηκε γρήγορα: στελέχη του παγκόσμιου οργανισμού υγείας, που έπαιζε τον ρόλο του «αντικειμενικού, global υπερ-ειδικού», δούλευαν ταυτόχρονα σαν στελέχη φαρμακοβιομηχανιών. Και μέσω των ανακοινώσεων του π.ο.υ. προωθούσαν τα συμφέροντα αυτών των επιχειρήσεων…)

Τώρα το εμβόλιο μπαίνει στην άκρη: δεν μπορούμε να το περιμένουμε, δεν θα είναι διαθέσιμο για καιρό. Θα πρέπει να υπάρχει μια εξήγηση γι’ αυτόν τον χειρισμό – και σίγουρα αυτή δεν είναι η «τιμιότητα» των φαρμακοβιομηχανιών!.. Εν τω μεταξύ, η απουσία (της αναμονής) του εμβολίου δημιουργεί αρκετό χώρο για τα μη-ιατρικά μέτρα… Δεδομένου πως ό,τι απομένει σαν «ιατρικά μέτρα» αν αφαιρεθεί το εμβόλιο είναι η περιφερειακή διαχείριση (μάσκες, γάντια, αναπνευστήρες) – σημαντική αλλά όχι ικανή να κατασκευάσει το είδωλο μιας κάποιας θεραπείας. Αν, λοιπόν, τα αστυνομικά μέτρα εγκαθίστανται γενικευμένα σαν, σχεδόν, ο μονόλογος της «διαχείρισης της κρίσης» αλλά ταυτόχρονα οι φαρμακοβιομηχανίες είναι που με κάποια έννοια «τα έχουν παραγγείλει» στη μορφή-κράτος (μέσω του «ιατρικού σώματος») υπάρχει άραγε μια εξήγηση γι’ αυτή τη συνθήκη;

Είναι πιθανό ότι μια τέτοια εξήγηση έρχεται … απ’ την κίνα – που δεν υστέρησε καθόλου σε αστυνομική σκληρότητα και επιτήρηση σαν μέρος της «ανάσχεσης του ιού». Κινέζοι γιατροί (και όχι κινέζοι μπάτσοι…) κατηγορούν την ιατρική οπτική του δυτικού κόσμου για υπερβολικά «εμβολιο-κεντρική». Ο τρόπος που το καταλαβαίνουμε αυτό είναι ότι η δυτική ιατρική (στην οποία περιλαμβάνεται τόσο η ιατρική εκπαίδευση και το «ιατρικό σώμα» όσο και οι φαρμακοβιομηχανίες με τις εμπορικές τους πρακτικές…) δεν έχει (επειδή το έχει επιλέξει εδώ και πολλές δεκαετίες) καμμία θεραπευτική ιδέα και πρακτική ανάμεσα στο τωρινό «κρούσμα» (και μάλιστα μιας ήπιας μορφής) και την εντατική (σαν εξαίρεση μεν, υπαρκτό όμως ενδεχόμενο για τις ούτως ή άλλως προ-βεβαρυμένες περιπτώσεις). Πρόκειται, ακριβώς, για το «κενό» που γεμίζουν τα αστυνομικά μέτρα· στο όνομα της «πρόληψης».

Γιατί η δυτική ιατρική, αν δεν έχει το βιομηχανικά κατασκευασμένο φάρμακο, κρεμάει τα χέρια αφήνοντας (ή και καθοδηγώντας) τον κατασταλτικό βραχίονα του κράτους να «διαχειριστεί το πρόβλημα»; (Πράγμα που ήταν γνωστό επί δεκαετίες σε σχέση με την «τρέλα»…) Γιατί δεν έχει ευελιξία και μια γκάμα εναλλακτικών γνώσεων / κινήσεων αλλά είναι τόσο γραμμική, απ’ το «σύμπτωμα» στη βιομηχανική φαρμακολογία και πάλι πίσω; Γιατί επιμένει (σ’ αυτή την ιστορική φάση) να μην μπορεί να εννοήσει είτε τους ασυμπτωματικούς φορείς, είτε τους με ήπια συμπτώματα (δηλαδή την συντριπτική πλειοψηφία των «φορέων» του covid-19) σαν τίποτ’ άλλο από δημόσιο κίνδυνο; Εν τέλει: πώς διαμορφώνεται η υγιεινιστική (ιατρική) εξουσία ως το σημείο να ενώνεται με τους μηχανισμούς δημόσιας τάξης και να γίνεται υγιεινιστική αστυνομία;

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (10): η αστυνομική εξουσία σαν «θεραπευτής»

Τρίτη 31 Μάρτη. Η απάντηση εδώ είναι σύνθετη. Απ’ την μια μεριά υπάρχει η ιστορία της (δυτικής) ιατρικής. Απ’ την άλλη το παρόν και το μέλλον της «διαχείρισης της υγείας» στην 4η βιομηχανική επανάσταση.

Είναι γενικά γνωστό ότι στο μεγαλύτερο μέρος της η δυτική ιατρική εξελίχθηκε σκοτώνοντας τις παραδοσιακές ιατρικές γνώσεις όλων των δυτικών (καπιταλιστικών) κοινωνιών. Πολύ αργότερα (πρακτικά τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα) το φαρμακευτικό τμήμα της έκανε μια μικρή, αθόρυβη και ύπουλη στροφή σ’ αυτόν τον πόλεμο: άρχισε να κατασκοπεύει όσες τέτοιες παραδοσιακές γνώσεις είχαν απομείνει (είτε στον πρώτο κόσμο είτε, κυρίως, στον παγκόσμιο νότο)· έκλεβε (κανονικά!) τα υλικά που χρησιμοποιούνταν (κυρίως φυτά)· τα έβαζε κάτω απ’ τα μικροσκόπια και τα ανέλυε χημικά για να απομονώσει τις «δραστικές ουσίες»· ανακατασκεύαζε αυτές τις ουσίες χημικά σε βιομηχανικές γραμμές παραγωγής· και στο τέλος συσκεύαζε και πουλούσε τα έτσι κατασκευασμένα φάρμακα σαν καινοτόμα (δηλαδή: πατενταρισμένα). Αυτή η τακτική προκάλεσε συγκρούσεις με αυτόχθονες πληθυσμούς που ασκούσαν αυτήν την “ανώνυμη ιατρική” (όταν έπαιρναν χαμπάρι την  λεηλασία και την εμπορευματοποίηση των γνώσεών τους) που είναι διεθνώς γνωστές – αλλά δεν είναι εδώ το μέρος να τις εξιστορήσουμε.

Μ’ άλλα λόγια η δυτική ιατρική εξελίχθηκε συνταυτισμένη απόλυτα με την βιομηχανική φάση του καπιταλισμού, και ιδιαίτερα την χημική βιομηχανία. Οτιδήποτε άλλο ήταν εκτός. Δεν νοείται πλέον, για παράδειγμα, σαν σοβαρή ιατρική συμβουλή το κομπρέσσες για τον υψηλό πυρετό· υπάρχουν αντιπυρετικά… Ούτε νοείται τσάι με μέλι ή χαμομίλι για τον βήχα· υπάρχουν αντιβηχικά… (Στην καλύτερη των περιπτώσεων η «δραστική» ουσία του τσαγιού ή του χαμομιλιού μπορεί να πουληθεί σαν «εναλλακτικό χάπι» από κάποια εταιρεία. Ωστόσο δεν πρόκειται για «γιατρικό» που φτιάχνεται στο σπίτι απ’ τον καθένα…)

Η (δυτική) ιατρική μονοδιάσταση για ζητήματα που θα μπορούσαν όντως να αντιμετωπίζονται με «παλιές» εμπειρικές κοινωνικές γνώσεις (και με βάση τις πρόσφατες κινεζικές επιδόσεις αξιοποίησης της παραδοσιακής τους ιατρικής και ο covid-19 ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία…) είναι συγχρονισμένη με την απαλλοτρίωση των εργατικών γνώσεων και την μηχανοποίησή τους – μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται διευρυμένα (το σύνολο των γνώσεων του να ζεις…) απ’ την 3η βιομηχανική επανάσταση και μετά. Δηλαδή τις τρεις τελευταίες δεκαετίες.

Αυτό έχει συμβεί ήδη και μέσα σ’ αυτό που λέγεται ιατρική γνώση – οι παλιοί γιατροί το ξέρουν καλά. Ο ριζικός μετασχηματισμός της έχει ξεκινήσει με το πέρασμα απ’ την κλινική ιατρική (την διάγνωση βάση συμπτωμάτων) στην εργαστηριακή ιατρική (την διάγνωση βάση μετρήσεων, αναλύσεων και δεικτών). Ήδη, σ’ αυτό το (τωρινό) στάδιο, η ιατρική δεν συμπλέει απλά με την βαριά βιομηχανία της υγείας, αλλά εξαρτιέται απ’ αυτήν – η δυτική απόλυτα. Εξαρτιέται απ’ τις όλο και πιο πολύπλοκες ρομποτικές μηχανές, τα αντιδραστήρια και τα υπόλοιπα αναλώσιμα υλικά· και απ’ τα αριθμητικά προσδιορισμένα ή εικονογραφημένα «όρια» της υγείας και της αρρώστιας. Τα οποία πολλές φορές αλλάζουν (οπότε ο πρώην υγιής μετατρέπεται σε άρρωστο) ανάλογα με τα συμφέροντα πωλήσεων των βιομηχανιών (π.χ. των φαρμακοβιομηχανιών).

Δεν είναι αυτό το τέλος της ιστορίας. Το «ιατρικό σώμα» προχωράει, είτε το ξέρει είτε όχι, με γρήγορο ρυθμό προς την κατάργησή του σε μεγάλο βαθμό, και την αντικατάστασή του από «έξυπνες» μηχανές, τεχνητή νοημοσύνη, αλγόριθμους διαχείρισης big data υγείας – αυτά έχουν αναγγελθεί και δρομολογηθεί. Σ’ αυτό το μεταβατικό ιστορικό στάδιο, χωρίς να έχει σύμμαχο τις παραδοσιακές ιατρικές γνώσεις (τις οποίες φρόντισε να εξαφανίσει εν πολλοίς), και προς στιγμήν χωρίς εμβόλιο στον ορίζοντα, η δυτική ιατρική δείχνει ανίκανη να κάνει οτιδήποτε πέρα απ’ το να διασώσει μια κάποια εικόνα της. Τίποτα άλλο αυτούς τους καιρούς εκτός απ’ το να γίνει η «ιατρική μάσκα» της αστυνομικής διαχείρισης της «υγιεινιστικής κρίσης».

Έτσι δεν είναι ο «γιατρός» αλλά οι κατασταλτικοί βραχίονες του κράτους που εμφανίζονται σαν «θεραπευτές». Ο «γιατρός» (ο κύριος Τσιόρδας στα μέρη μας) είναι, απλά, εκπρόσωπος τύπου αυτών των βραχιόνων· και επίσημος καταμετρητής… Βιτρίνα… Λειτουργικά διπλή…

Οι τρομοκράτες!

Σάββατο 28 Μάρτη. Το imperial college του Λονδίνου θα πρέπει να είναι σοβαρό μαγαζί – το λέει και το όνομά του. Τα σοβαρά μαγαζιά αυτού του είδους τώρα ασχολούνται με το να ξερνάνε θάνατο – και το imperial college θέλησε να πλασσαριστεί στο βάθρο του «διαγωνισμού τρομοπαραγωγής». Μάζεψε ούτε λίγο ούτε πολύ 47 «ειδικούς» και έκανε πρόβλεψη για το πόσους θα μολύνει και θα σκοτώσει ο covid 19. Τα αποτελέσματα διατρέχουν ήδη τον κυβερνοχώρο καλπάζοντας· το imperial college (σε συνεργασία με τον μόνιμα ύποπτο για τις σχέσεις του με τις δυτικές φαρμοβιομηχανίες π.ο.υ.) ανεβαίνει στη λίστα των «αξιόπιστων» τρομοκρατών.

Τί προέβλεψαν οι 47 καλοί ειδικοί; Ότι

– Αν δεν ληφθούν έγκαιρα περιοριστικά μέτρα, τότε θα «κολλήσουν» παγκόσμια 7 δισεκατομύρια ανθρώπων (: συνολικός πληθυσμός του πλανήτη 7,8 δις…). Και θα πεθάνουν γύρω στα 40 μύρια…

– Αν ληφθούν τέτοια περιοριστικά μέτρα (και στην αγγλία, εκεί απευθύνεται κυρίως η έρευνα…) τότε θα πεθάνουν “μόνο” 1,3 εκατομμύρια…

Δύο ερωτήσεις θα έπρεπε να κάνει ο όποιος λογικός άνθρωπος (έχει απομείνει στον πλανήτη). Πρώτον: πώς έβγαλε αυτό το συμπέρασμα το φιλάνθρωπο imperial; Δεύτερον: γιατί μας το λέει;

Όπως ξέρουν και οι πέτρες (ενδεχομένως και ο κορονοϊός ο ίδιος) αυτήν την στιγμή οι «επιστήμονες» και οι «ειδικοί» δεν γνωρίζουν:

Α) Από που ξεκίνησε ο ιός.

Β) Ποιά είναι η πραγματική μολυσματικότητά του (δηλαδή τον μέσο όρο των ανθρώπων που μολύνει ο καθένας).

Γ) Ποιά είναι η ταχύτητα διάδοσής του.

Δ) Αν πρόκειται να μεταλλαχτεί προς την μία (πιο άγρια) ή την άλλη (πιο ήπια) κατεύθυνση.

Ε) Τι είδους και πόσης διάρκειας ανοσία δημιουργείται με φυσικό τρόπο απ’ τα ανθρώπινα σώματα.

ΣΤ) Γιατί οι νεαρές ηλικίες δείχνουν να έχουν αντισώματα εναντίον του.

Ζ) Ποιός είναι ο πραγματικός αριθμός των μολυσμένων (παγκόσμια) χτες, προχτές, παραπροχτές.

Η) Πόσοι (απ’ τους νεκρούς που χρεώνονται στον covid 19) πεθαίνουν όντως από παρενέργειες του κορονοϊού και πόσοι από άλλες αιτίες.

Θ) Ποιά φαρμακευτική ουσία θα μπορούσε να δράσει σαν αντίδοτο.

Ι) Πότε μπορεί να είναι έτοιμο για μαζική χρήση ένα εμβόλιο.

Για να το πούμε απλά: κανείς δεν ξέρει τίποτα για τον κορονοϊό, εκτός απ’ το ότι επιβαρύνει άνθρωπους με ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας!!.. Το ανθρωπιστικό imperial και οι 47 «ειδικοί» του σπάνε όμως κάθε άγνοια και εκτοξεύονται υπολογίζοντας… πόσοι θα μολυνθούν και πόσοι θα πεθάνουν!!! Είτε έτσι, είτε αλλιώς…

Πώς κάνει αυτό το θαύμα το team του imperial; Είναι απλό (μπορείτε, ίσως, να το κάνετε και κάποιοι από εσάς). Φτιάχνει έναν αλγοριθμάκο, του φορτώνει «στοιχεία» (όποια γουστάρει…) και τον αφήνει να «τρέξει». Ο γοργοπόδαρος αλγόριθμος τρέχει και δεν φτάνει, αλλά στο διάβα του βγάζει αριθμούς. 10 μύρια, 20 μύρια, 30 μύρια, 40 μύρια…

Αν βγει ένας θεόπληκτος και πει ότι είδε την παναγία στον ύπνο του και του είπε οτι θα πεθάνουν 7,5 δισεκατομύρια άνθρωποι, θα τον πουν τρελό, ψεύταρο, fake news – μπορεί και να τον ρίξουν στα κάγκελα. Αν όμως βγει το imperial college και οποιαδήποτε παρόμοια κουρντισμένη ομάδα «ειδικών» και πει θα πεθάνουν 40 εκατομύρια, χωρίς χριστούς και παναγίες, μόνο με μηχανές και στατιστικά κόλπα που μόνοι τους τα κόβουν και μόνοι τους τα ράβουν, αυτοί είναι σωστοί. Έχουν δίκιο! Είναι «επιστήμονες», «ειδικοί»!

Ακριβώς… Οι «ειδικοί», οι «υπεράνθρωποι», το επιστημονικό παπαδαριό… Στις 29 Σεπτέμβρη του 2005, ύστερα από μερικούς μήνες «έξαρσης» της γρίπης των πτηνών, ο David Nabarro, καινούργιος τότε διευθυντής της υπηρεσίας του ΟΗΕ για την «γρίπη των πτηνών και των ανθρώπων» (ιός με κωδικό Η5Ν1), προειδοποίησε ότι απ’ την επέλασή της θα πεθάνουν από 5 έως 150 εκατομμύρια άνθρωποι παγκόσμια. Ενάμιση χρόνο μετά, στα μέσα Απρίλη του 2007, είχαν πεθάνει απ’ τον Η5Ν1 170 (ολογράφως: εκατόν-εβδομήντα) άνθρωποι σ’ όλον τον πλανήτη….

Ο κύριος Nabarro όμως και το επιτελείο του δεν θεωρήθηκαν σαν αυτό που ήταν, τρομοκράτες. Δεν τους κρέμασαν σε δημόσια θέα για να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι, ούτε τους καθάρισαν τα special αντιτρομοκρατικά κομμάντα κάποιου «κοινωνικού στρατού». Ο κύριος Nabarro εξακολουθεί να είναι αρχιστέλεχος του οηε, απλά άλλαξε αρμοδιότητες.

Πώς είχαν κάνει εκείνη την πρόβλεψη οι σούπερ ειδικοί και σούπερ ήρωες στα επιτελεία του οηε; Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που την κάνουν και οι τωρινοί, του imperial ή οποιουδήποτε άλλου που πληρώνει: με μοντέλα σε υπολογιστές. Κάποιοι έριξαν στα μηχανήματα ένα ποσοστό θνησιμότητας 50% των κρουσμάτων, και άρχισαν να παίζουν με τα νούμερα της μόλυνσης. Άλλοι «ειδικοί» ήταν πιο μετριοπαθείς. Έπαιξαν με ποσοστά θνησιμότητας 1%, άλλοι με 5% – ότι γούσταρε ο καθένας. Στο τέλος τα μηχανήματα ξερνούσαν νούμερα – νεκρών. Άλλοι «ειδικοί» μάζεψαν όλα τα «σενάρια» και κατέληξαν στο σοφό συμπέρασμα ότι το μικρότερο νούμερο νεκρών απ’ τον Η5Ν1 θα ήταν τα 5 μύρια… Ως το τέλος του 2019, 14 χρόνια μετά την έκρηξη της φονικής επιδημίας που θα κατέστρεφε την ανθρωπότητα, είχαν πεθάνει παγκόσμια 861 άτομα απ’ τον γριποϊό Η5Ν1. Λίγο περισσότεροι απ’ όσους πεθαίνουν στο ελλαδιστάν από πνιγμό σε θάλασσα ή πισίνα μέσα σε 2 (δύο) καλοκαίρια…

Δεν είναι ακριβώς το ίδιο τώρα. Υπάρχουν σαφώς περισσότεροι νεκροί, όπως και τουλάχιστον 10πλάσιοι που έχουν νοσηλευτεί σε νοσοκομεία και έχουν γίνει καλά… Όμως παρ’ όλο τον καταιγισμό μετρήσεων θανάτου απ’ τον covid 19 ΚΑΝΕΙΣ δεν ξέρει αν εκείνοι που θα έπρεπε να του χρεωθούν είναι το 20% ή το 50% όσων του χρεώνονται.

Δεν έχει σημασία. Τα σοφά πορίσματα των υπολογιστών και των στατιστικών κάθε «ειδικού» απατεώνα έχουν αξία να τρομοκρατούν. Και γι’ αυτό ανακοινώνονται στη μάζα. Σου λέει ο άλλος: για να το λέει κοτζάμ imperial college έτσι θάναι… Πεθαίνουμε!!! Κι όταν τίποτα απ’ αυτές τις Αρμαγεδωνικές προβλέψεις δεν θα έχει βγει αληθινό, όλοι θα θέλουν να ξεχάσουν – όπως ξέχασαν την υγιεινιστική τρομοκρατία του 2005 και του 2006… (Και θα είναι έτοιμοι για έναν επόμενο γύρο).

Τρομοκρατία ναι – αλλά έτσι; Τσάμπα; Αν προλάβει κάποια δυτική φαρμακοβιομηχανία να βρει και πατεντάρει ένα εμβόλιο θα καταλάβετε…..

Πολιτική ανυπακοή (1)

Σάββατο 28 Μάρτη. Μπορεί ο φόβος να ανασχεθεί με τη λογική; Η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει ευθεία απάντηση: σε πρώτη και τελευταία ανάλυση είναι η (κοινή) λογική που βρίσκεται σε βαθιά κρίση σε πολλές πρωτοκοσμικές κοινωνίες, είτε φοβούνται είτε λιγουρεύονται / επιθυμούν. Η απάντηση είναι έμμεση: αν δεν μπορεί η λογική κριτική να ανασχέσει τον φόβο, τότε δεν υπάρχει τίποτα άλλο.

Για ποιόν φόβο μιλάμε όμως; Το αίσθημα του φόβου είναι κατ’ αρχήν ζωϊκό αίσθημα αυτοπροστασίας («ατομικής» και συλλογικής: είτε των ξεχωριστών «ατόμων» οποιουδήποτε είδους, είτε της αγέλης…) Ωστόσο, ακριβώς εξαιτίας αυτής της πρακτικής του αξίας, το αίσθημα του φόβου αφορά συγκεκριμένους κινδύνους, απτές απειλές… Οι «αόριστοι φόβοι» δεν συναντιούνται σε κάνενα άλλο είδος ζωής στον πλανήτη – εκτός απ’ το δικό μας. Φαίνεται πως οι «αόριστοι φόβοι» είναι πολιτιστικό προϊόν στο ανθρώπινο είδος – και θα πρέπει να το συνδέουμε είτε με συγκεκριμένες θρησκείες είτε με συγκεκριμένες πολιτισμικές συνθήκες.

Όποιος το κατανοεί βαθιά αυτό σαν βασική, αφετηριακή θέση, μπορεί να συνειδητοποιήσει το γιατί στις «αναπτυγμένες» καπιταλιστικές κοινωνίες συμβαίνει ό,τι και στις προκαπιταλιστικές για τις οποίες υπάρχουν γραπτά τεκμήρια: η παραγωγή φόβου και η οργάνωση της εξουσίας είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο φόβος της τιμωρίας απ’ τον θεό ήταν επί αιώνες το εργαλείο της κυριαρχίας των παπάδων στην ευρωπαϊκή ήπειρο· ακόμα και οι φονικές επιδημίες εννοούνταν σαν «θεϊκή τιμωρία». (Υπάρχουν συγκεκριμένα ντοκουμέντα για ανθρώπους που τους ήταν αδιάφορος σαν τιμωρία ο απαγχονισμός· έτρεμαν όμως με την ιδέα ότι θα τιμωρηθούν στην «μετά θάνατο ζωή», ότι θα λιώνουν συνέχεια μέσα στις φωτιές της κόλασης, κλπ κλπ…)

Θα ήταν, ίσως, «φιλολογικού ενδιαφέροντος» το θέμα, αν δεν ξέραμε (τουλάχιστον όσοι / όσες είναι από 35 χρονών και πάνω) πώς έχει δουλέψει η παραγωγή του φόβου στις δυτικές κοινωνίες, την τελευταία 20ετία – σαν εργαλείο πολιτικής κυριαρχίας. Αναφερόμαστε κατ’ αρχήν στην παραγωγή του φόβου της «τζιχαντιστικής τρομοκρατίας». Τα «μέτρα έκτακτης ανάγκης» που νομοθετήθηκαν στο όνομα της «αντιτρομοκρατίας» νομιμοποιήθηκαν ακριβώς χάρη στην κρατική παραγωγή φόβου και στην μαζική ενσωμάτωση του. Φυσικά, συνεχίζουν να ισχύουν σε μια σειρά κρατών (αγγλία, ηπα, γαλλία) ακόμα και χωρίς «τζιχαντιστές». Όταν τα αφεντικά στήνουν τις σφαγές στο ψαχνό ξέρουν τι επιδιώκουν.

Ποιό είναι το άμεσο πολιτικό καθήκον όσων θεωρούν πως είναι εχθροί του κράτους και του κεφάλαιου όταν «παίρνει μπροστά» η οργανωμένη, κρατική / μηντιακή παραγωγή φόβου, άσχετα από την «αφορμή» και τα «επιχειρήματα» που επιστρατεύει; Ποιό είναι το άμεσο πολιτικό καθήκον απέναντι στο Θέαμα του Θανάτου που σερβίρεται σαν «αόριστες φοβίες»;

Το πρώτο και ίσως το κυριότερο είναι η λογική αποστασιοποίηση απ’ την υιοθέτηση αυτού του Θεάματος!!! Λέμε λογική αποστασιοποίηση επειδή η αφετηρία της αμφισβήτησης οποιουδήποτε «θεωρήματος» που προέρχεται από μηχανισμούς εξουσίας δεν μπορεί παρά να είναι τέτοια: αναζήτηση των πραγματικών κινήτρων πίσω απ’ την παραγωγή φόβου για μαζική κατανάλωση. (Εκεί είναι που σπέρνονται και οι θόρυβοι/ παράσιτα των θεωριών συνωμοσίας!!). Προφανώς τέτοιου είδους αποστασιοποίηση έχει επίσης συναισθηματικές, αισθητικές ή/και ηθικές πλευρές. Στο σύνολό της παραμένει, πάντως, πολιτική – με την έννοια της τέχνης της αντι-εξουσίας.

Πολιτική ανυπακοή (2)

Σάββατο 28 Μάρτη. Επί τουλάχιστον 1,5 μήνα, όταν ο κορονοϊός εμφανιζόταν σαν «κινεζικό πρόβλημα», υπήρχε αρκετός χρόνος για να μελετηθεί με κριτικό τρόπο το τι συνέβαινε εκεί. Και για να γίνει η κατ’ αρχήν λογική / αναλυτική προετοιμασία του τι θα συνέβαινε αν «αυτά που συνέβαιναν εκεί» μεταφέρονταν «εδώ». Αυτό δεν έγινε στην έκταση και από όλους όσους που θα έπρεπε· μια ακόμα «αβλεψία», μια ακόμα «παράλειψη» απ’ αυτές που θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται εγκληματικές – από πολιτική άποψη.

Όχι για να ευλογήσουμε τα γένια μας αλλά επειδή είναι πραγματικό μέρος της ιστορίας (μικρό και περιθωριακό, αλλά υπαρκτό) το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία συζητούσε απ’ τον περασμένο Σεπτέμβρη το πως και γιατί το «κινέζικο καπιταλιστικό μοντέλο» οργάνωσης του κράτους και της κοινωνίας, σε κάποιες βασικές του πλευρές, θα μεταφερθεί και στη «δύση». Τα συμπεράσματα δεν έχουν ολοκληρωθεί ώστε να δημοσιοποιηθούν. Ωστόσο ήταν κοινός τόπος μεταξύ μας ότι δύο είναι τα προνομιακά πεδία μέσω των οποίων θα μπορούσε να εξασφαλιστεί (ή και να εκβιαστεί…) η συναίνεση των δυτικών υπηκόων στο (νεοκρατικό) τεχνολογικό πανοπτικό των κοινωνικών σχέσεων (βασικό στοιχείο του «κινέζικου μοντέλου»): η δημόσια τάξη ή/και η δημόσια υγεία…

Ίσως έχετε διαβάσει μικρότερες ή μεγαλύτερες νύξεις κατά καιρούς στην ασταμάτητη μηχανή. Σε ένα πρόσφατο σχόλιο, για παράδειγμα, (25 Φλεβάρη 2020, κάντο όπως η κίνα) γράφαμε μεταξύ άλλων:

… Θα ήταν δυνατόν η μορφή – κράτος να οργανώσει την κίνηση, την διασπορά και την αξιοποίηση των «ατομικών κεφαλαίων» πολύ καλύτερα, γρηγορότερα, αποδοτικότερα και δυναμικότερα απ’ την θρυλική «ελεύθερη αγορά»;

…Για την δική μας εργατική, κριτική ανάλυση, ο κινεζικός καπιταλισμός δεν είναι ένα γεωπολιτικό «ατύχημα» που θα το τακτοποιήσουν μερικές ατομικές βόμβες ριγμένες στα σωστά σημεία… Είναι ένα δυναμικό Παράδειγμα καπιταλιστικής συσσώρευσης για το παρόν και το μέλλον. Που ξεκίνησε από μια βάση 1,3 δισεκατομυρίων ανθρώπων, δουλεύτηκε ακριβώς σε μια τέτοια γίγα-βάση «ανθρώπινων κεφαλαίων»· και απέδειξε ότι η «αγορά» είναι περιορισμένης χρήσης· ότι έχει πολύ φθορά, χασούρα και «τριβή»… Κι ότι η μορφή – κράτος, ορατή και σαφής, μπορεί να γίνει ο πετυχημένος «τιμονιέρης» στην καπιταλιστική «ανάπτυξη» του 21ου αιώνα· πολύ πιο πετυχημένος απ’ την «αόρατη χείρα»….

Ποιά είναι η απόδειξη της θέσης μας; Ότι όλο και περισσότερα δυτικά κράτη, ομολογημένα ή όχι, «θα ήθελαν να γίνουν με κάποιον τρόπο κίνα». (Και θα το επιχειρήσουν, με επιθετικούς και βίαιους τρόπους…)

Η «έφοδος του μεγάλου φόβου υγείας» στις δυτικές κοινωνίες δεν μας έπιασε αναλυτικά / θεωρητικά απροετοίμαστους. Ακόμα και μέσα από σκόρπια κείμενα στο cyborg υποδεικνύαμε επί χρόνια τις «ανάγκες» (σε σχέση με τις κοινωνικές σχέσεις και συμπεριφορές) του σε εξέλιξη και ολοκλήρωση ΒιοΠληροφορικού Παραδείγματος του καπιταλισμού στον 21ο αιώνα. Το ότι το πεδίο της δημόσιας υγείας «έδεσε» με το πεδίο της δημόσιας τάξης αντί να μας φοβίσει επιβεβαίωσε τις προσεγγίσεις μας, ακόμα και τις πιο πρόσφατες.

Σημαίνουν αυτά πως υποστηρίζουμε ότι ο «κορονοϊός» είναι κατασκευασμένος; Καθόλου! Το έχουμε ξεκαθαρίσει! Εκείνο που είναι κατασκευασμένο είναι ο φόβος του Μεγάλου Θανάτου – αναφερθήκαμε πριν στο imperial college. Ο οποίος, μάλιστα, δεν κατασκευάζεται για πρώτη φορά τα τελευταία 20 χρόνια! Και ο φόβος αυτός κατασκευάζεται μέσα απ’ την λαθροχειρία των αριθμών! Είναι η τρίτη ή η τέταρτη φορά που γίνεται αυτό μέσα σε 2 δεκαετίες!!! Τώρα όμως υπάρχει μια ποιοτική πολιτική διαφορά – κάτι που θα παρουσιάσουμε αναλυτικά (όχι από εδώ) προσεχώς.