Tag: ιδεολογία

Αναμνήσεις απ’ το μέλλον (3)

Τρίτη 5 Γενάρη

2 Φεβρουαρίου 2008:

Αναπαράγουμε ένα τμήμα της αφίσας:

Αλαζόνες επιστήμονες, άπληστοι για χρήμα και δόξα, μισθοφόροι των εταιρειών, απελευθερώνουν στο περιβάλλον χιμαιρικούς οργανισμούς, δημιουργούν μεταλλαγμένα προϊόντα, πατεντάρουν την ζωή, οικοδομούν την ανάδυση της νέας ευγονικής.

Αντιγράφουμε απ’ την ανάρτηση (με ημερομηνία 25 Ιανουαρίου 2008):

…. Η βιομηχανία της βιοτεχνολογίας παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη. Εταιρείες μεγαθήρια (monsanto, bayer, bpchemicals κλπ), πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, απαρτίζουν το παγκόσμιο βιοτεχνολογικό λόμπι. Το πόσο σημαντική είναι, φαίνεται και από το συνονθύλευμα εταιρειών οι οποίες, ενώ δρουν άκρως ανταγωνιστικά σε διάφορους άλλους τομείς (όπλα, φάρμακα, κλπ), σ’ αυτή την περίπτωση ενώνουν τις δυνάμεις τους, δημιουργώντας έναν οικονομικό κολοσσό που θα τους αποφέρει τεράστια κέρδη.

Αυτή η συμμαχία αποδεικνύει ότι το νέο οικονομικό θεμέλιο του καπιταλισμού είναι η βιομηχανία της βιοτεχνολογίας, η οποία δε διστάζει να επέμβει στη φύση και στο γενετικό κώδικα καθε οργανισμού.

 

… Η βιοτεχνολογία είναι σήμερα ένα από τα ισχυρότερα όπλα της κυριαρχίας για την παγκοσμιοποίησή της και δεν μπορεί να ειδωθεί έξω από αυτήν. Οι κυβερνήσεις, οι επιστήμονες, τα μέσα επικοινωνίας και οι βιομηχανίες είναι στενοί συνεργάτες στη λεηλασία και την καταστροφή του φυσικού πλούτου του πλανήτη, τη χειραγώγηση και τον αφανισμό ολόκληρων ανθρώπινων κοινωνιών και πολιτισμών, στην προσπάθειά τους να φτιάξουν έναν κόσμο μια για πάντα υποταγμένο, μέσα από τον έλεγχο και τη μετάλλαξη ακόμη και των βιολογικών θεμελίων του. Έναν εφιαλτικό κόσμο όπου με αντίτιμο όλο και περισσότερες περιβαλλοντικές και ανθρωπιστικές καταστροφές, πείνα, αρρώστιες, μόλυνση και θάνατο θα αυξάνονται ολοένα η εξουσία, τα κέρδη και η αλαζονεία τους.

Αναρχικό Δελτίο Γενάρης 2007 – σε εκδήλωση στις 4 Φλεβάρη 2008

 

Ιούνης 2008:

Αντιγράφουμε ένα απ’ τα συνθήματα της αφίσας:

… Να αναπτύξουμε εκείνα ακριβώς τα αντισώματα που θα εξουδετερώσουν τα βακτήρια του καπιταλισμού

Μάης 2009:

Αντιγράφουμε απ’ την αφίσα / πρόσκληση:

Ο ΚΟΙΝΟΣ ΤΟΠΟΣ (Ελευθεριακό Δίκτυο Αντίστασης στην Βιοτεχνολογία και την
Τεχνοεπιστήμη της Κυριαρχίας) καλεί συλλογικότητες στέκια, καταλήψεις, πρωτοβουλίες κατοίκων και όσους άλλους ενδιαφέρονται να κουβεντιάσουμε για μια συγκέντρωση-πορεία ενάντια στην βιοτεχνολογία της κυριαρχίας τις μέρες του συνεδρίου της BIONOVA.

Η BIONOVA είναι η εταιρία που έχει επωμιστεί τον ρόλο του υπεύθυνου εκπροσώπου των εταιρειών βιοτεχνολογίας στην Ελλάδα. Η ατζέντα της περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, την προώθηση των γ.τ.ο., τις βιοτεχνολογικές καινοτομίες σε ιατρική και βιολογία, το πατεντάρισμα γονιδιακού υλικού και συνεργασίες του επιχειρηματικού με τον ακαδημαϊκό κόσμο.

Αντιγράφουμε απ’ την πρόσκληση για διαδήλωση στις 9 Μάη 2009:

… Η Bionova E.E. εκπροσωπεί το ευρωπαϊκό λόμπι βιοτεχνολογίας EuropaBio, ως EuroBio Hellas, και με πρόφαση την επιστημονική και κοινωνική ανάπτυξη προπαγανδίζει και υποβοηθά την εδραίωση της βιοτεχνολογίας στην Ελλάδα σε τεχνολογικό και εμπορικό επιπέδο.

… Τα σχέδια της BIONOVA δεν θα μείνουν αναπάντητα. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ «ΕΛΠΙΔΑΣ».

Μάης 2019:

Περιεχόμενα μπροσούρας με τίτλο «ενάντια στο κοινωνικό κατασκευάσμα της υγείας και της αρρώστιας», με την υπογραφή συνέλευση αναρχικών ενάντια στην κοινωνική μηχανή:

1) Η εξουσία της ιατρικής επιστήμης – 2) Περί ιατρογένεσης – 3) Η ιατρική αφήγηση του θανάτου – 4) Η βιομηχανία της υγείας – 5) Ενάντια στην κανονικότητα – 6) Κανονικότητα και κολασμός – 7) Το ιδεολόγημα της ψυχιατρικής – 8) Ψυχιατρικός εγκλεισμός – 9) Η βιομηχανία των φαρμάκων – 10) Κοσμετολογία – 11) Η χημική λοβοτομή – 12) Η «θεραπεία» των μη ανθρώπινων όντων.

Αναμνήσεις απ’ το μέλλον (4)

Τρίτη 5 Γενάρη. Υπάρχει παρόμοιο υλικό ήδη απ’ την δεκαετία του ’80, απλά δεν το έχουμε … on demand.

Επί 30 τουλάχιστον χρόνια η κριτική στις βιοτεχνολογίες, στην ιατρικοποίηση, στα εγκλήματα των φαρμακοβιομηχανιών, στη δήθεν «ουδετερότητα» των τεχνο-επιστημών, στις μεταλλάξεις και στη γενετική τροποποίηση είτε του ανθρώπινου σώματος είτε άλλων ειδών, έχει υπάρξει σταθερή αναφορά στους κόλπους του αναρχικού / αντιεξουσιαστικού / αυτόνομου ρεύματος και στο ελλαδιστάν. (Ούτε συζήτηση για την καταστολή, την στρατιωτικοποίηση, τον μιλιταρισμό, τα πραξικοπήματα, τις καθολικές απαγορεύσεις!) Έχει υπάρξει αυτή η σταθερή αναφορά όχι με την συστηματικότητα, την διάρκεια και την μεθοδικότητα που θα έπρεπε· αλλά έχει υπάρξει!!! Σ’ όλο αυτό το διάστημα κανένας καραγκιόζης δεν διανοήθηκε να «ταυτίσει» (δηλαδή: να προβοκάρει) αυτήν την σχέση κριτικής και ανταγωνιστικής δράσης με τους χριστιανούς ή τους φασίστες. Κανείς δεν τόλμησε κάτι τέτοιο. Όλα ήταν crystal clear, και έτσι αναγνωρίζονταν!

Οι βρώμικες “ταυτίσεις” και οι ανάλογες προβοκάτσιες γίνονται τώρα. Το 2020. Άλλοτε ανοικτά και άλλοτε υπόγεια. Γιατί; Επειδή ο διανοητικός και ηθικός ξεπεσμός είναι της μόδας. Και επειδή αυτή η κριτική είτε εξαφανίστηκε εντελώς, είτε αναιρέθηκε, είτε εκδηλώθηκε μεν αλλά λίγο πολύ μουδιασμένα. Αυτό «άφησε περιθώρια». Αφενός σε κάθε τερατολόγο, αφετέρου σε κάθε καραγκιόζη… Ωστόσο αυτή η ηττοπαθής ή και συμβιβασμένη εξέλιξη δεν σχετικοποιεί την αξία της κριτικής που έχει αξιόλογο ιστορικό βάθος, παρά τις όποιες ατέλειες και τις αδυναμίες της. Εκείνο που αναδεικνύει είναι το ποιόν εκείνων που βολεύονται με την λήθη που προάγει η εξουσία, και διαστρέφουν κατά βούληση όλα όσα τους ξεπερνούν.

Μα (σα να ακούμε τα δήθεν επιχειρήματα) άλλο τότε κι άλλο τώρα!! Ναι; Αυτό το “άλλο τότε κι άλλο τώρα” θα έπρεπε να μας έχει παρουσιαστεί, έτσι δεν είναι; Ποιά είναι λοιπόν η διαφορά ανάμεσα στο να καταλαβαίνεις και να αναλύεις το πως δουλεύουν οι βραχίονες του συστήματος και στο να το ζεις; Είναι αυτή: στη δεύτερη περίπτωση το σύστημα σε αρπάζει απ’ το λαιμό! Και είναι τότε που οφείλει ο καθένας να επιβεβαιώσει την «άλλοτε» κριτική του και την συλλογική πολιτική του ιστορία· ή να την καταπιεί. Για όποιον λόγο κι αν το κάνει… Ποιά είναι η διαφορά, για παράδειγμα, ανάμεσα στην ιστορική στιγμή που δείχνεται και καταγγέλεται η επιστημονική αλαζονεία και στην ιστορική στιγμή που αυτή η αλαζονεία γίνεται αποδεκτή σαν «αλήθεια»; Ας δώσουν άλλοι την απάντηση.

Να το ξαναπούμε κλείνοντας αυτό το μικρό, ενδεικτικό αφιέρωμα στη συλλογική κινηματική μνήμη: δεν μας ενδιαφέρει να κουνήσουμε το δάκτυλο σε κανέναν. Οφείλουμε όμως να υπερασπιστούμε την πολιτική, ιστορική και κινηματική αξιοπρέπεια και συνέχεια (όχι μόνο της ασταμάτητης μηχανής αλλά κυρίως) της εύστοχης, τεκμηριωμένης, αντικρατικής και αντικαπιταλιστικής κριτικής. Οπωσδήποτε υπάρχουν (και καλά κάνουν) διαφορές, μπορεί και διαφωνίες ανάμεσα σ’ όσους / όσες έχουν ασκήσει αυτήν την κριτική στα σοβαρά (για χρήση ενηλίκων πολιτικά, χωρίς φτηνές προθέσεις στρατολογήσεων, χωρίς ανόητα κλισέ και ατάκες για πιτσιρίκια), όλους αυτούς τους ζόρικους μήνες. Έχουμε επίγνωση. Όπως έχουμε επίγνωση του πόσο μακριά θα πάει αυτή η ιστορία και όσα την διαδεχτούν.

Σε κάθε περίπτωση το είπαμε, το γράψαμε και το αφισοκολλήσαμε κάποτε, πριν πολλά χρόνια· το εννοούσαμε, το εννοούμε, και θα το εννοούμε: κίνημα χωρίς μνήμη είναι κίνημα χωρίς προοπτική…

Όσα έχουμε πει ισχύουν!

Το κτίριο με την μεγαλύτερη σκιά στον κόσμο (ή: υπενθυμίσεις για όσους καταπίνουν τα πορίσματα των ειδικών αμάσητα).

Κυριακή 3 Γενάρη. Η “11η Σεπτέμβρη του 2001” έχει πέρασει στην παρελθούσα ιστορία· οι συνέπειες της όμως είναι η τρέχουσα ιστορία. Και η μελλοντική. Το ιράκ βρίσκεται ακόμα υπό κατοχή, όπως και το αφγανιστάν. Η συρία βρίσκεται επίσης υπό κατοχή του 1/3 της επικράτειάς της, απ’ τον αμερικανικό στρατό και τους τοπικούς συμμάχους του. Το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ βομβαρδίζει κατά βούληση “στόχους” στο συριακό έδαφος, επειδή ξέρει ότι έχει τις πλάτες όχι μόνο του αμερικανικού στρατού αλλά και αρκετών ευρωπαϊκών ιμπεριαλισμών. Η Τεχεράνη βρίσκεται πάντα στο στόχαστρο του “άξονα”, αφού – κατά το αμερικανοκαραβανίστικο δόγμα του 2003 – “οι πιτσιρικάδες πάνε στη Βαγδάτη, οι αληθινοί άντρες πάνε στην Τεχεράνη». Οι παλαιστίνιοι ζουν πάντα υπό όλο και πιο επιθετική κατοχή. Οι πληβείοι στην αίγυπτο ζουν κάτω απ’ την φονική μπόντα μιας στρατιωτικής χούντας, που επωφελήθηκε απ’ την «ενεργή εμπλοκή των ηπα στη μέση Ανατολή». Και τόσα άλλα.

Ορισμένα γεγονότα μιας μονάχα ημέρας σε ένα σημείο του πλανήτη άνοιξαν ένα τεράστιο κεφάλαιο στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό, το κεφάλαιο που ονομάστηκε μακρύς, προληπτικός πόλεμος κατά της τρομοκρατίας – σκοτώνοντας ως το 2018 μόνο στο ιράκ και στο αφγανιστάν σχεδόν τόσους αμάχους όσους μετριούνται σαν «excess θάνατοι λόγω covid» στην ευρώπη: πάνω από 250.000… «Φυσικά» (για τον δυτικό κόσμο) ούτε οι ζωές ούτε οι θάνατοι έχουν την ίδια αξία.

Εκείνο που δείχνει να αντέχει σαν «δυτική» αξία, σαν αξία σ’ εκείνο το μέρος του πλανήτη που καμαρώνει πως ανέπτυξε και έσπειρε τον ορθολογισμό, είναι το τι συνέβη πράγματι εκείνη την ημέρα· ειδικά στη Ν. Υόρκη. Όταν, πολύ σύντομα (μέσα σε δύο εβδομάδες μετά) υποστηρίξαμε ότι επρόκειτο για inside job και για το «Ράιχσταγκ στις φλόγες – του 21ου αιώνα», κατηγορηθήκαμε για τα μύρια όσα. Απ’ τους ίδιους (αν όχι τα ίδια πρόσωπα σίγουρα τις ίδιες «απόψεις»…) που και τώρα μας κατηγορούν τα ίδια μύρια όσα. Πιο εκχυδαϊσμένα πια επειδή αυτό συμβουλεύει η τωρινή παρακμιακή κουλτούρα…

Κανένα έγκλημα δεν είναι τέλειο!!! Όπως συμβαίνει με το τρέχον έγκλημα που λέγεται «covid» έτσι και μ’ εκείνο που ονομάστηκε «η τρομοκρατική επίθεση της 11η Σεπτέμβρη» οι ακλόνητες αποδείξεις για το ποιοί ήταν / είναι οι πραγματικοί δράστες βρίσκονταν σε κοινή θέα! «Ακλόνητες»; Χμμμμ… Πώς μπορεί η ασταμάτητη μηχανή να χαρακτηρίζει έτσι «κάτι» που ενώ διαδραματίστηκε ακριβώς εκεί, στο κέντρο του παγκόσμιου εμπορίου, ήταν σα να μην έγινε ποτέ; Αν η όποια κάθε φορά πλειοψηφία αντιλαμβάνεται κάτι άλλο, αν δηλαδή αποδέχεται εκείνο που της λένε τα αφεντικά της, τότε αυτή είναι η «πραγματικότητα»!!! Τελεία και παύλα! Και οποιαδήποτε επίκληση ακόμα και απλά της όρασης είναι σκέτη «συνωμοσιολογία»…

Η απόδειξη για τους αληθινούς αυτουργούς της 11ης Σεπτέμβρη ήταν και παραμένει η κατάρρευση του τρίτου ουρανοξύστη, του 47 ορόφων «κτηρίου 7». Κατέρρευσε μετά από ώρες, στις 11 Σεπτέμβρη του 2001, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που κατέρρευσαν οι άλλοι δύο πύργοι· με την διαφορά ότι δεν τον είχε κτυπήσει κανένα αεροπλάνο… Κατέρρευσε, όπως και οι δυο άλλοι πύργοι, με την μέθοδο της οργανωμένης κατεδάφισης (όπως έχει γίνει δεκάδες φορές σε άλλα κτίρια…) κάτι που δεν είχε (και δεν μπορούσε να έχει!) σχέση με τις φωτιές απ’ τα καύσιμα των δυο αεροπλάνων… είχε όμως άμεση σχέση με (και δράστες) εκείνους που είχαν διακηρύξει λίγα χρόνια πριν ότι η αμερικανικη κοινή γνώμη χρειάζεται ένα «Περλ Χαρμπορ» ώστε να ξεκινήσει τις εκστρατείες της για να γίνει ο 21ος αιώνας αμερικανικός… Οι εκστρατείες ξεκίνησαν, ο 21ος αιώνας δεν θα είναι αμερικανικός· πράγμα που σημαίνει περισσότερες εκστρατείες και περισσότερα «Περλ Χάρμπορ» για την διαμόρφωση της εσωτερικής συναίνεσης / πειθαρχίας στους δυτικούς ιμπεριασμούς.

Η κατάρρευση του “κτηρίου 7” ήταν, κυριολεκτικά, η “κάνη που καπνίζει” – για όσους είχαν μάτια για να βλέπουν και σκέψη για να την ασκούν. Ατυχώς ήταν ελάχιστοι, παγκόσμια. Όχι όμως ασήμαντοι στις ηπα. Ομάδες μηχανικών (αλλά και συγγενείς των πυροσβεστών που σκοτώθηκαν απ’ την κατάρρευση των δίδυμων πύργων…) ποτέ δεν δέχτηκαν την κυρίαρχη εξήγηση για τα γεγονότα. Χρειάστηκαν όμως πολλά χρόνια επίπονης δουλειάς για να φτάσουν στην επιστημονικά αποδεδειγμένη αμφισβήτησή της.

Η επίσημη εκδοχή του αμερικανικού κράτους εκδόθηκε 4 χρόνια μετά, τον Σεπτέμβρη του 2005. Κρατώντας κρυφά (“κρατικά μυστικά” γαρ…) τα στοιχεία που χρησιμοποίησε, κατέληξε στο συμπέρασμα πως το “κτήριο 7” κατεδαφίστηκε εξαιτίας μιας μικρής σημασίας και ακόμα μικρότερης έντασης φωτιάς που είχε ξεσπάσει νωρίτερα στα γραφεία δύο ορόφων της μιας όψης του. Ο μηχανικός Leroy Hulsey, καθηγητής το πανεπιστήμιο της Αλάσκα και δύο διδακτορικοί φοιτητές του, ο Feng Xiao και ο Zhili Quan, χρειάστηκαν το ίδιο διάστημα, 4 χρόνια, για να εξετάσουν κάθε πιθανό και απίθανο ενδεχόμενο για τις αιτίες της κατάρρευσης του «κτηρίου 7». Και να καταλήξουν με τα πιο ακλόνητα (άλλη μια φορά η καταραμένη λέξη!..) στοιχεία ότι επρόκειτο για οργανωμένη κατεδάφιση… (Όλη αυτή η έρευνα αποτυπώθηκε σ’ ένα φίλμ, με τίτλο Seven που προβάλλεται ήδη στις ηπα – όχι με επίσημη διανομή…)

Υπάρχουν εκείνοι που απορρίπτουν τις προβολές των αφεντικών· υπάρχουν κι εκείνοι που απορρίπτουν την πραγματικότητα, εφευρίσκοντας διάφορα ιδεολογήματα ή, απλά, καταναλώνοντας τις εντυπώσεις. Έχουν διάφορους λόγους γι’ αυτό…

Η έρευνα των Hulsey, Xiao και Quan, που είχε ζητηθεί απ’ τους αμερικάνους «μηχανικούς για την αλήθεια για την 11η/9ου» και οικογένειες κάποιων απ’ τους νεκρούς, συνάντησε όλα τα εμπόδια που θα μπορούσε να προβάλει αυτή η δεύτερη κατηγορία· που συνήθως είναι πολυπληθέστερη και ισχυρότερη θεσμικά και οικονομικά. Απειλές, προβοκάτσιες, οργανωμένη δυσφήμιση, μόνιμες κατηγορίες για «συνωμοσιολογία» και συστηματική απόκρυψη απ’ τους δημαγωγούς ήταν στο μενού – αν όλα αυτά θυμίζουν κάτι σημερινό… Στο κάτω κάτω τα έβαζαν με το αμερικανικό βαθύ κράτος, ακόμα κι αν δεν το κατηγορούσαν ευθέως για την «δουλειά» της 11ης Σεπτέμβρη… Είχαν όμως το πείσμα να συνεχίσουν. Μέχρι να φτάσουν στο τέλος.

Η αλήθεια είναι κόρη του χρόνου, όχι της εξουσίας λέει μια παλιά κουβέντα. Από πολιτική άποψη η τεκμηρίωση της συγκεκριμένης αλήθειας για εκείνη την ημέρα έρχεται αργά· κι ωστόσο είναι καλοδεχούμενη. (Είναι γνωστό ήδη από χρόνια και το είδος των high tech εκρηκτικών που χρησιμοποιήθηκαν για την 3πλη προβοκατόρικη κατεδάφιση των ουρανοξυστών του world trade center…) Είναι καλοδεχούμενη λοιπόν όχι για την αναδρομική της ισχύ: για να γίνουν δικαστήρια ανάλογα εκείνων της Νυρεμβέργης για την 11η Σεπτέμβρη και όσα “πάτησαν” επάνω της θα πρέπει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και οι σύμμαχοί του να ηττηθούν καθαρά και επίσημα, κάτι που θα έχει απίστευτα πολύ αίμα…

Είναι καλοδεχούμενη εξαιτίας αυτής της φονικής επικαιρότητάς της τώρα, εξαιτίας των καινούργιων “εκστρατειών” των αφεντικών. Εν τω μεταξύ όσοι ζουν κοιτώντας τους εαυτούς τους στον όποιον καθρέφτη (και είναι πολλοί…) ζουν αναγκαστικά σε “δωμάτια με καθρέφτες”.

Σούρνονται απ’ την μύτη όπως κάθε “έξυπνο πουλί”…

Η πανουργία της ιστορίας

Κυριακή 3 Γενάρη. Η εσώτερη mohican ιδιοσυγκρασία της ασταμάτητης μηχανής βρίσκει ενδιαφέρον το γεγονός ότι ίσως, ίσως λέμε, ο λευκός, χριστιανός, πρωτοκοσμικός «σωτήρας του κόσμου» προσφέρει για πρώτη φορά μια πραγματική υπηρεσία σ’ αυτόν τον «άλλο» κόσμο: θα πιεί ο ίδιος τα δηλητήρια που προόριζε για εξαγωγή! Κι αν συμβαίνει έτσι, τότε προκύπτει αυτό: η δυτική ιμπεριαλιστική καταστροφικότητα επιστρέφει στην έδρα της…

Εξάλλου το είχαμε πει από νωρίς: από γεωπολιτική άποψη ο σχεδιασμός που αναδυόταν απ’ το θρυλικό Event 201 απέτυχε. Αντί το «κακό» να σκάσει πρώτα στον «αναπτυσσόμενο κόσμο» ώστε ο λευκός κλπ να τρέξει όλο αγάπη για τον συνάνθρωπο και για την ζωή του, για να εγκαταστήσει νέες βάσεις 4ης βιομηχανικής επανάστασης, εμφανίστηκε στον ανταγωνιστή καπιταλισμό / ιμπεριαλισμό, δίνοντας του και ένα προβάδισμα αντίδρασης / δράσης 2 μηνών.

Τι κάνεις μετά απ’ αυτό σαν δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα; Αναθεωρείς τις προτεραιότητές σου, τι άλλο; Τι διαφορετικό κάνουν οι ceo δηλαδή; Αντί να φακελώσεις πρώτα τους τριτοκοσμικούς και μετά τους πρωτοκοσμικούς, ξεκινάς απ’ αυτούς τους τελευταίους (ελπίζοντας ότι, τουλάχιστον, θα έχεις μια πειθαρχημένη μάζα στο εσωτερικό σου) και … βρίζεις το Πεκίνο που σου χάλασε το κόλπο…

Η αξιοποίηση της βιομετρίας δεν αλλάζει – φυσικά. Απλά το πρωτοκοσμικό πειραματόζωο / μάζα δεν δείχνει ιδιαίτερο ενθουσιασμό για τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής. Φανατικοί υπέρ της υπάρχουν βέβαια, αλλά είναι κρίμα που δεν δηλώνουν διαθεσιμότητα να κάνουν όχι 1, όχι 2, αλλά 10 και 20 shots ο καθένας.

Αυτά τα αξιοθρήνητα (από κάθε άποψη…) «το εμβόλιο είναι ασφαλές, εμβολιαζόμαστε ΟΛΟΙ … ο πολιτικός τόνος είναι το ΕΜΒΟΛΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ» θυμίζουν εκείνα τα παλιά και εξίσου αξιοθρήνητα «το πολιτικό καθήκον είναι να φάμε λαχανικά ΟΛΟΙ, είναι ασφαλή!»… Αν η ασταμάτητη μηχανή δεν κάνει λάθος (και δεν κάνει…) ήταν Μάης του 1986 και κάποιοι όφειλαν να αποδείξουν ότι το ατύχημα στον σοβιετικό πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσερνόμπιλ ήταν ψέμα της αντίδρασης, και ότι κανένα ραδιενεργό νέφος δεν έφυγε ποτέ από κει προς δυτικότερα μολύνοντας τις καλλιέργειες. Η καταστροφή στο Τσέρνομπιλ ήταν αληθινή· και ευτυχώς κανένας της εντόπιας κομματικής πειθαρχίας δεν έγινε dark light…

Η πρώτη επανάληψη της ιστορίας είναι η φάρσα; Ή η δεύτερη και η πρώτη είναι η τραγωδία;

Υ.Γ.: Υπάρχει πάντως και η πιο κωμική πλευρά. Το μυστικό της επιτυχίας (άρα και της ευτυχίας!) έχει ελληνική προέλευση, και ιδού η απόδειξη (πολλές ευχαριστίες στον Μ. και στα κόκκινα μαντήλια):

Να και ένα παλληκάρι απ’ το Villabajo:

Το πείραμα!

Δευτέρα 28 Δεκέμβρη. Οι …. γιατροί και οι βοηθοί τους εξανάγκασαν τους … να πάρουν μέρος· αυτοί δεν ήξεραν τι θα γίνει και δεν είχαν συναινέσει… Οι … ήταν διάφορων εθνικοτήτων. Τα πειράματα είχαν σχεδιαστεί για να βοηθήσουν τον …. στρατό, να δημιουργηθούν καινούργια όπλα, να βρεθούν τρόποι θεραπείας των στρατιωτών και να ενισχύσουν την …. ιδεολογία.

Μετά τον … πόλεμο οι συγκεκριμένοι γιατροί δικάστηκαν και καταδικάστηκαν… Το δικαστήριο αποφάσισε τους κανόνες των μελλοντικών πειραμάτων. Πρώτος κανόνας είναι η ελεύθερη συναίνεση των πειραματοζώων. Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα θα πρέπει να είναι σε θέση να ασκήσουν ελεύθερα την δύναμη της επιλογής, χωρίς την παρέμβαση οποιασδήποτε μορφής βίας, εξαπάτησης, ψέμματος, εξαναγκασμού, υπερβολής, ή άλλης μορφής κρυμμένης μορφής περιορισμού ή καταναγκασμού· και θα πρέπει να έχουν ικανοποιητική γνώση και αντίληψη των στοιχείων που τα αφορούν, έτσι ώστε να είναι σε θέση να πάρουν μια εύλογη και διαυγή απόφαση. Αυτό το τελευταίο σημαίνει ότι πριν την κατάληξη σε μια θετική απάντηση απ’ την μεριά του, το άτομο θα πρέπει ξέρει τα χαρακτηριστικά, την διάρκεια και τον σκοπό του πειράματος· την μέθοδο και τα μέσα με τα οποία αυτό θα γίνει· όλα τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα και τους κινδύνους που θα πρέπει να αναμένονται λογικά· και τις συνέπειες που είναι πιθανό να υπάρξουν στην υγεία του ή σε τρίτους εξαιτίας της συμμετοχής του στο πείραμα.

Το καθήκον και η ευθύνη για την επαλήθευση της ποιότητας της συναίνεσης πέφτει σε κάθε άτομο που ξεκινάει, διευθύνει ή εμπλέκεται στη διενέργεια του πειράματος. Είναι προσωπικό καθήκον και ευθύνη που δεν μπορεί να μετατεθεί σε άλλον χωρίς κάτι τέτοιο να τιμωρηθεί.

Τι είναι τα πιο πάνω; Από που προέρχονται; Θα πούμε στη συνέχεια. Εκείνο που δεν λέγεται είναι το τι σημαίνει αν τα πειραματόζωα δεν ξέρουν ότι συμμετέχουν σε πείραμα· αν νομίζουν ότι απολαμβάνουν ένα «επιστημονικό δώρο» για το καλό της υγείας τους…

Αυτό είναι που ισχύει από χτες στα κράτη μέλη της ε.ε. Χιλιάδες, εκατομύρια υποτελείς καλούνται να συμμετάσχουν «εθελοντικά» σ’ ένα πείραμα αγνοώντας καν και καν ότι αυτό κάνουν. Οι περιβόητες «προσωρινές άδειες έκτακτης ανάγκης» προς τις ακόμα πιο περιβόητες φαρμακο-μαφίες, αυτές που έχουν ήδη δοθεί κι εκείνες που θα δοθούν, δεν είναι παρά ο ευφημισμός της συνέχισης της «φάσης 3» των δοκιμών τους… για τα επόμενα 2 χρόνια… Εξ ού και όλα τα «δεν ξέρουμε», «θα δούμε» και λοιπά και λοιπά.

Το ότι οι φαρμακο-μαφίες συνεχίζουν τα πειράματά τους, αυτή τη φορά πληρωμένες απ’ τα κράτη (που, φυσικά, γνωρίζουν) και σε πλήρη άγνοια των «αντικειμένων» τους, σε συνδυασμό με τη νομική ασυλία που έχουν κατοχυρώσει προκαταβολικά για οτιδήποτε «πάει στραβά» από τώρα και για τα επόμενα χρόνια, θα έπρεπε να είναι αρκετό για να αφήσουμε την χαρά της «απελευθέρωσης μέσω πλατφορμών» για τους πρωθυπουργούς, τις πολιτικές βιτρίνες και περσόνες, τους αρχιπαπάδες, τους στρατηγούς και κάθε δημαγωγό που θέλει να διαφημίσει την πραμάτεια της γενετικής μηχανικής… Κανείς άλλος να μην πατούσε τα ποδάρια του στα εμβολιαστικά κέντρα!

Δυστυχώς ο ψυχολογικός πόλεμος και οι εκβιασμοί θεωρούνται αυτονόητες τακτικές «φροντίδας υγείας», και έχουν πιάσει τόπο – σίγουρα εν μέρει. Γι’ αυτό και θα ενταθούν.

Τώρα: τα πιο πάνω της πρώτης παραγράφου αφορούν τα πειράματα που έκαναν οι ναζί γιατροί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη διάρκεια του Β παγκόσμιου· και η δεύτερη και τρίτη παράγραφος αφορούν τον «κώδικα ηθικής» (για τα ιατρικά πειράματα) που διαμόρφωσε το δικαστήριο της Νυρεμβέργης, αυτό που δίκασε και καταδίκασε τους ναζί γιατρούς / πειραματιστές.

Αρκετοί θα είπαν τότε, το 1947, «ποτέ ξανά»… Όποιος νομίζει πως ισχύει οτιδήποτε από εκείνον τον «κώδικα ηθικής» σήμερα, με τα τωρινά «αόρατα» πειράματα, ας μείνει ήσυχος… Όλα πάνε καλά…

Κι όποιος νομίζει ότι τα τωρινά «αόρατα» πειράματα δεν γίνονται (και) για να βοηθήσουν τον …. στρατό, να δημιουργηθούν καινούργια όπλα, να βρεθούν τρόποι θεραπείας των στρατιωτών και να ενισχύσουν την …. ιδεολογία, ας ξαπλώσει…

(φωτογραφία: Ποιό ήταν αυτό; Το “πρώτο”; Το “δεύτερο”; Το “τρίτο”; Και ποιοί είπαμε ότι το έχουν καβαλήσει τώρα;)

Δύση εναντίον κίνας και το ανάποδο: η περίπτωση ενός τσαχπίνη (9)

Κυριακή 27 Δεκέμβρη. Ίσως οι παλιότεροι καταλάβετε ποια «τάξη» σωματικότητας ευνοούσε αυτή η προσέγγιση· γνωστή, άλλωστε, σε όλες τις παραδοσιακές θεραπευτικές γνώσεις οπουδήποτε στον κόσμο, που στηρίζονται σε αφεψήματα: τον οισοφάγο, το πεπτικό σύστημα… Αυτό το «παλιό» θεραπευτικό «σώμα γνώσης» αντιστοιχεί και σε μια συγκεκριμένη υλική εννόηση του ανθρώπινου σώματος, άσχετα και πέρα απ’ τις όποιες φυσικές ή/και μετα-φυσικές εννοιολογήσεις του.

Ισχύει αυτό και για τον τρόπο Β; Υπήρξε / υπάρχει και σ’ αυτόν μια συγκεκριμένη «παράσταση» του σώματος – που – κινδυνεύει; Ασφαλώς ναι!! Για τον τρόπο Β η νοσο-γονική διαδρομή ξεκινάει απ’ τις κοινωνικές σχέσεις (: να τις κάψουμε: ζήτω η γενικευμένη κοινωνική απομόνωση!…)· προχωράει στην είσοδο του αναπνευστικού συστήματος, μύτη και στόμα (: να τα φράξουμε…)· και, χωρίς ενδιάμεσα στάδια, καταλήγει στα πνευμόνια (: διασωλήνωση / τεχνητή αναπνοή) και στις εντατικές. Σ’ αυτήν την δόλια «φονξιοναλιστική» αναπαράσταση του κοινωνικού και του ανθρώπινου σώματος μπροστά στην απειλή του τσαχπίνη, έλειπαν / λείπουν κρίσιμα σημεία: η διαδρομή των αναπνευστικών σωλήνων, και φυσικά το πεπτικό σύστημα σαν διανομέας θεραπευτικών υλικών στο σώμα… Για την ακρίβεια: οι πρώτοι ξαναεμφανίστηκαν στον «οδικό χάρτη», για ελάχιστα δευτερόλεπτα… Για όσο χρειάζεται η μακριά μπαντονέτα να μαζέψει «υλικό για εξέταση» PCR… Ξαφνικά, χωρίς εξηγήσεις, και αστραπιαία (ώστε να μην χρειαστούν τέτοιες!) η δυτική ιατρική αναγνώρισε / αναγνωρίζει ότι εκεί, στον οισοφάγο υπάρχουν (ή δεν υπάρχουν…) «συγκεντρώσεις του ιού»…. Ωστόσο αυτό το εκεί, ο οισοφάγος, είναι απλά ένα θέατρο, ένα πλατώ· εκεί δεν γίνεται ανοσολογική μάχη (λέει η δυτική ιατρική)… Συνεπώς, για παράδειγμα, ένα αρκετά καυτό ρόφημα, ΔΕΝ θα διαλύσει το προστατευτικό «λίπος» του covid αχρηστεύοντάς τον… όχι….

Ήταν, άραγε, παράλειψη, κάποια αβλεψία στη συγκρότηση του τρόπου Β η αιτία που «ξεχάστηκε» στις δυτικές αναπαραστάσεις του απειλούμενου σώματος τόσο η αναπνευστική διαδρομή και το πεπτικό σύστημα όσο και η κινεζική παραδοσιακή ιατρική; Μήπως αυτήν την τελευταία την αγνοούσαν οι δυτικοί «ειδικοί»; Όπως θα δούμε αμέσως μετά καθόλου! Τέτοιες «παραλείψεις» ήταν σκόπιμες. Ήταν κρίσιμες για να «σωματικοποιηθεί» η (προσωρινή) αδυναμία των φαρμακο-μαφιών να πουλήσουν την γενετική τους πραμάτεια σαν θεραπεία. Το κάθε ανθρώπινο σώμα έπρεπε να νοιώθει απόλυτα αδύναμο και απροστάτευτο έξω απ’ το καταστατικό των απαγορεύσεων (άρα έξω απ’ το κρατικό «σώμα προστασίας»…) μέχρις ότου φτάσει η συνθετική βιολογία… Μια μηχανή νέου τύπου για την οποία μιλήσαμε νωρίτερα, στην περί ταιηλορισμού αναφορά.

Μήπως, έστω, η κινεζική παραδοσιακή ιατρική είναι άγνωστη στους δυτικούς; Καθόλου. Είναι γνωστή – και απορριπτέα μετά βδελυγμίας! Διεθνώς, σίγουρα απ’ το 2019, έχοντας μπροστά τους τις δυτικές φαρμακο-μαφίες, την «τιμολογιακή πολιτική» τους, τα πειράματά τους και τις δολοφονικές παρενέργειες, μια σειρά κρατών (κυρίως αφρικανικών) ενισχυόμενα απ’ το Πεκίνο, κατάφεραν να φέρουν τις παραδοσιακές ιατρικές μεθόδους στο τραπέζι του Π.Ο.Υ. Ο γ.γ. του οργανσιμού Tedros Ghebreyesus, αφρικανικής / αιθιοπικής καταγωγής (αλλά άσχετος με την ιατρική…), περιέλαβε (το 2019) αυτές τις θεραπείες σ’ ένα ειδικό κεφάλαιο της «11ης διεθνούς ταξινόμησης των ασθενειών» που λειτουργεί σαν σετ κατευθυντήριων οδηγιών για παγκόσμια χρήση. Στα μέσα του 2020, στις 22 Ιούλη, κάποια υπηρεσία του Π.Ο.Υ. και τα αφρικανικά CDC δημιούργησαν μια επιτροπή ειδικών για την ανεξάρτητη επιστημονική αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας και της ποιότητας παραδοσιακών θεραπειών απ’ οπουδήποτε στον κόσμο.

Η σχέση μεταξύ Πεκίνου και διάφορων αφρικανικών κρατών ειδικά σ’ αυτόν τον τομέα κρατάει ήδη απ’ την δεκαετία του ’60. Είναι σχέση συνεργασίας αλλά και ανταγωνισμού, αφού σε διάφορες φάσεις τα αφρικανικά κράτη προωθούν την δική τους παραδοσιακή ιατρική. (Το ζήτημα, ειδικά σε σχέση με την αφρική και τα ιαματικά της βότανα έχει κι άλλη ενδιαφέρουσα πλευρά, που μόνο σαν τίτλο μπορούμε να θίξουμε εδώ: την συστηματική κατασκοπεία που κάνουν οι δυτικές big pharma σε βάρος της αφρικανικής χλωρίδας και των χρήσεών της, για να απομονώνουν τις «δραστικές» ουσίες, να τις πατεντάρουν και να τις πουλάνε σε χάπια… Πράγμα που έχει οδηγήσει σε κινηματικές αλλά και σε δικαστικές συγκρούσεις).

Σε κάθε περίπτωση, και σε σχέση με τον covid, η αποτελεσματικότητα ήπιων, δοκιμασμένων, και με ιστορία θεραπευτικών μεθόδων (συστατικών του τρόπου Α…) ήταν γνωστή στη δύση έγκαιρα.

Αλλά θα χαλούσε το κόλπο, ο τρόπος Β, από πολλές απόψεις.

Τα αιχμάλωτα κύτταρα (η αρχαιολογία)

Δευτέρα 21 Δεκέμβρη. …Ξεκαθαρίσαμε από την αρχή πως στο κέντρο της βιοτεχνολογικής προόδου ο φάρος που φωτίζει ως την άκρη τα επιτεύγματά της και προσανατολίζει τις έρευνες είναι ένα θεώρημα. Aυτό του γονιδιακού πλούτου. Kαι συνακόλουθα το άλλο του μισό. Aυτό της γονιδιακής φτώχειας.

Στη βάση αυτής της πεποίθησης ο κόσμος ξαναχωρίζεται στα δύο. Ένα άρωμα αθανασίας πλανιέται πάνω από την μισή ατμόσφαιρα. Tα σύνορα είναι διαγώνια: θα χωρίσουν πληθυσμούς, συλλογικές “γονιδιακές περιουσίες”, θα χωρίσουν επίσης και τα μεμονωμένα άτομα. Θα διαπεράσουν μονοκοντυλιά το ανθώπιινο είδος και κάθε άλλο. Ένας γονιδιακός βορράς και ένας αντίστοιχος νότος βρίσκονται κι όλας υπό διαμόρφωση, όχι μόνο στο σχήμα της γήινης γεωγραφίας, αλλά και στις ιδιωτικές “σφαίρες”.

Kι όλα τα παλιά (;) ή ελαφρά κουκουλωμένα αξιώματα, της ανωτερότητας (και της κατωτερότητας), της εξυπνάδας (και της ανοησίας), της υγείας (και της αρρώστιας), της ομορφιάς (και της ασχήμιας) ξαναγράφονται με έναν και τον αυτό τρόπο. Aναδιατάσσονται ελκόμενα από τον μαγνητισμό του γενετικού βορρά. H πόλωση, και μόνο η πόλωση, ανάμεσα σε γονιδιακό πλούτο και γονιδιακή ανεπάρκεια μπορεί να δημιουργήσει τα κέρδη που ονειρεύονται τόσοι πολλοί. Πιο σωστά: την πόλωση αυτή θα την οργανώσουν (την οργανώνουν κιόλας), θα την συντηρήσουν, θα την μεγαλώσουν τόσο όσο χρειάζεται να διασφαλιστούν οι ροές προσταγών, προτύπων, κανονισμών, επεμβάσεων, δοξασιών, ρυθμίσεων, εκπτώσεων.

Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Δεν πρόκειται απλά για ένα τεχνολογικό θαύμα. Oύτε για τα συμφέροντα ενός ή δύο κλάδων του καπιταλισμού. Πρόκειται για γενικό υπόδειγμα “ανάπτυξης”. Δεν ζήσαμε κάτι ανάλογο ως τώρα. Oύτε οι προηγούμενοι. Oύτε οι πιο προηγούμενοι.

Aυτό που μας ζητιέται, για να πάρουμε μέρος στο πανηγύρι με την αξία μας, είναι κατ’ αρχήν να γυαλίσουμε όλες τις παλιές ιεραρχήσεις, όλες τις συσσωρευμένες προκαταλήψεις. Kι ύστερα με μια επιδέξια αλλά ειλικρινή προσήλωση να τις ακουμπήσουμε πάνω στα κύτταρά μας. Nα γίνουμε χιλιοστό το χιλιοστό ο χάρτης των πιθανών διορθώσεων μας. Tα υπόλοιπα, τους θριάμβους και τα θυσιαστήρια, θα τα αναλάβει η επιστήμη. Άλλωστε αυτοί οι μικροσκοπικοί είλωτες, οι κυτταρικοί εντολοδόχοι, είναι αληθινά παραγωγικοί. Tυφλοί απέναντι στις μελαγχολίες, τις ανησυχίες και τις ενστάσεις μας, φτιάχνουν κάθε χίμαιρα που μπορούν.

Aν δεν δεχτούμε θα αποκλειστούμε. O αποκλεισμός σημαίνει θάνατο – είναι το ίδιο σαν τις αιρέσεις που αρνούνται μεταγγίσεις αίματος. Mπορούμε λοιπόν να αρνηθούμε οτιδήποτε ουσιαστικά;
Στο χείλος αυτής της ερώτησης αιωρούνται δύο διαφορετικά θέματα. Πρώτον: υπάρχει περίπτωση οι βιοτεχνολόγοι να έχουν “δίκιο”; Tο δεύτερο είναι σημαντικότερο: υπάρχει πλευρά της ζωής που να μην μπορεί να “βιοτεχνολογικοποιηθεί”;

Όταν γράφαμε μεταξύ άλλων και τα πιο πάνω, σε μια σειρά κειμένων με τίτλο «τα αιχμάλωτα κύτταρα», μέρος των «σημειώσεων για έναν αιώνα» (στο περιοδικό 3η γενιά) ήταν ανάμεσα στο φθινόπωρο του 2000 και το καλοκαίρι του 2001. Η συστηματική εμπλοκή με τις βιοτεχνολογίες και η μελέτη / διάβασμα / παρακολούθηση των σχετικών εξελίξεων έμοιαζε τότε αυτονόητο εργατικό καθήκον, ακόμα κι αν ήταν μοναχικό… Μόλις που είχε ανακοινωθεί η «χαρτογράφηση του ανθρώπινου dna» (την πραγματικότητα μόλις του 3% – το υπόλοιπο είχε θεωρηθεί σκουπίδια…) και οι αναγγελίες για έναν θαυμαστό, καινούργιο βιοτεχνολογικό κόσμο έπεφταν σαν χρυσή βροχή.

Καταλαβαίναμε πως τότε ήταν μια καινούργια, επιθετική, γεμάτη τεχνολογική έπαρση «αρχή»· η υπόδειξη ενός καπιταλιστικού μέλλοντος που δεν μας άρεσε καθόλου! Υπήρχαν και πράγματα που δεν θέλαμε ή δεν μπορούσαμε να τα φανταστούμε. Όπως, για παράδειγμα, ότι μετά από 20 χρόνια, οι «νεο-ηλίθιοι», εκείνοι δηλαδή που είναι εξοπλισμένοι με ένα μίγμα άγνοιας και θράσους, θα είναι υπολογίσιμη μάζα στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες. Δεν υπολογίζαμε ότι μετά από 20 χρόνια, θα υπήρχαν τόσοι αφελείς που θα πιστεύουν ότι η γενετική μηχανική είναι …. «θεωρία συνωμοσίας»! Ή, έστω, μια απ’ τις συνηθισμένες διαφημιστικές τακτικές για τις οποίες το υπουργείο εμπορίου και οι ενώσεις καταναλωτών πρέπει ευγενικά να ζητήσουν διευκρινίσεις… Δεν υπολογίζαμε, απ’ την άλλη, πως η ανάπτυξη της γενετικής μηχανικής θα γίνει τόσο απρόσκοπτα, όχι επειδή κρυβόταν σε κάποια υπόγεια (το αντίθετο) αλλά επειδή οι «αναπτυγμένες» δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες θα προχωρούσαν κοιτώντας όλο και πιο απελπισμένα στο κενό… Ως το σημείο που πρωτοβουλίες, δράσεις, εγχειρήματα, αναλύσεις και αντιπληροφόρηση ενάντια στις βιοτεχνολογίες, κινηματικές πρακτικές δηλαδή που ήταν ρωμαλέες στα ’80s, θα «εξαφανιστούν» ως δια μαγείας με τον καιρό, έτσι ώστε διάφοροι “νεο-ηλίθιοι” θαυμαστές της κάθε pfizer να βγάζουν τώρα γλώσσα χωρίς συνέπειες.

Θα ήταν πολύ βολικό για τους νεο-ηλίθιους, είτε είναι caradinieri είτε όχι, η κριτική, και μάλιστα η εργατική κριτική στην βιο-πληροφορική Αλλαγή Καπιταλιστικού Παραδείγματος, να ξεκίνησε την ημέρα που εκείνοι ανακάλυψαν το Bergamo σα νεκροταφείο… Δυστυχώς γι’ αυτούς έχει μακρύ παρελθόν· έτσι ώστε να πατάει τόσο γερά που δεν μπορούν να το φανταστούν ούτε και στους χειρότερους εφιάλτες τους. Δεν πρόκειται για «λόγια του αέρα» σαν αυτά που φτιάχνουν το αποπνικτικό περιβάλλον των antisocial media και σια. Είναι Ιστορία. Είναι η ασυνεχής, γεμάτη διακοπές (πράγματι!) ανταγωνιστική ιστορία που κρατάει απ’ την δεκαετία του ’70 – ενάντια στη γενετική μηχανική σαν τμήμα (ήδη από τότε) των κρατικών και καπιταλιστικών διαδικασιών αναβάθμισης της εκμετάλλευσης των σωμάτων…

Δεν θα πούμε περισσότερα για την Ιστορία (μας / σας)· θα ήταν άχρηστο στην τωρινή φάση. Μιλάει η πραγματικότητα· για όσους αντέχουν να την καταλάβουν.

Τowards engineering (προς την μηχανοποίηση)…

Τετάρτη 16 Δεκέμβρη. Με εμπειρίστικη εννόηση της πραγματικότητας «α λα 20ος αιώνας» όλα όσα έχουν συμβεί τους τελευταίους σχεδόν 12 μήνες (και θα συνεχιστούν) μπορούν να αποτιμηθούν υποχρεωτικά με δύο μόνο τρόπους. Είτε όπως σερβίρονται (απ’ τα κράτη, τ’ αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και τους κάθε είδους λακέδες και δημαγωγούς)· είτε σαν κάτι απρόοπτο και ανεξήγητο που (δεν μπορεί παρά να) οφείλεται σε «κρυφές» και «μυστηριώδεις» αιτίες. Οι caradinieri ανήκουν στην πρώτη κατηγορία· οι «τερατολόγοι» στη δεύτερη. Πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου ακριβώς νομίσματος: της απόλυτης ιστορικής άγνοιας.

Καμμία εξέλιξη στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής (και, μιλώντας πια στον 21ο αιώνα, στον καπιταλιστικό τρόπο «ύπαρξης» – χρωστάμε τις θεωρητικές / αναλυτικές εξηγήσεις επ’ αυτού) δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι μελλοντικά «κρυφή» ή «μυστηριώδης»! Γι’ αυτό άλλωστε στάθηκε δυνατό σε δυνατά μυαλά του 19ου και του 20ου αιώνα να τον αναλύσουν διαβάζοντας σωστά τις τάσεις της εξέλιξής του· προβλέποντας άρα, όχι σαν science fiction αλλά σαν κριτική της πολιτικής οικονομίας, τα επόμενα βήματα.

Σήμερα βέβαια, όπως έγινε ήδη με τον Αgaben ή τον Foucault, άνετα ο Marx, η Luxemburg, ο Lenin, ο Lukacs, η σχολή της Φραγκφούρτης, οι Καταστασιακοί ή/και η εργατική αυτονομία θα ρίχνονταν στο λάκο των «συνωμοσιολόγων» ΑΝ τολμούσαν να «ξεμαγέψουν» την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία υποδεικνύοντας τις ουσιαστικές κρατικο-καπιταλιστικές τάσεις και εξελίξεις που την γέννησαν και την αξιοποιούν. Σήμερα η μηχανοποίηση της σκέψης έχει κάνει ήδη τόσα βήματα (και θα κάνει περισσότερα, ακόμα και άλματα!) ώστε όχι μόνο είναι εξαιρετικά πιθανό «πετυχημένα» μυθιστορήματα να «γραφτούν» από μηχανές αλλά, επίσης, «έξυπνοι αλγόριθμοι» να επιδείξουν μεγαλύτερη δια-κριτική ικανότητα απ’ αυτήν των επώνυμων κι ανώνυμων εγωπαθών ινστρουκτόρων της πιάτσας!

(video, απ’ το κυπριακο capital tv – χωρίς σχόλια… – Ευχαριστούμε τον Σ…)

Τowards engineering οf everything

Τετάρτη 16 Δεκέμβρη. Έχουμε ξανα-αναφερθεί στις παρακάτω τις κουβέντες· έχουμε τους σοβαρούς λόγους μας να μην τις ξεχνάμε. Πριν 17 χρόνια ένας τύπος είπε τα εξής:

…Είμαστε μια αυτοκρατορία πλέον, και όταν δρούμε δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα. Κι ενόσω εσείς θα μελετάτε αυτήν την πραγματικότητα – με ζήλεια – εμείς θα δρούμε ξανά, δημιουργώντας άλλες νέες πραγματικότητες, τις οποίες θα μπορείτε να μελετήσετε επίσης, κι έτσι θα πηγαίνουν τα πράγματα. Είμαστε πρωταγωνιστές της ιστορίας … και εσείς, όλοι εσείς, θα μείνετε πίσω και απλά θα μελετάτε τι κάνουμε…

Ο “τύπος” αυτός λεγόταν Karl Rove και τότε ήταν “ειδικός σύμβουλος ασφαλείας” του αμερικάνου προέδρου Βuch τoυ Β… Αναφερόταν στην εισβολή στο ιράκ· η «αυτοκρατορία» ήταν οι ηπα… Και ο Rove αποστόμωνε έτσι όσους αμφέβαλαν για το αν η αμερικανική εισβολή είναι «νόμιμη» ή όχι… Σκεφτείτε για λίγο τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόταν την αμερικανική ισχύ: σαν ισχύ των εντυπώσεων… Τελικά οι εντυπώσεις είναι Η αυτοκρατορία!…

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, στις αρχές του 2017, το ψόφιο κουνάβι μετά την προεδρική ορκωμοσία του δήλωσε ότι «η συγκέντρωση του πλήθους ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία του θεσμού». Διάφορα καθεστωτικά αμερικανικά μήντια (που δεν τους άρεσε το ψόφιο κουνάβι) δημοσίευσαν φωτογραφίες κάνοντας σύγκριση της ορκωμοσίας του Οbama με εκείνη του ψόφιου κουναβιού· στην πρώτη το πλήθος μπροστά στο άσπρο σπίτι ήταν εμφανώς μεγαλύτερο. Αλλά οι παρατρεχάμενοι του καινούργιου ενοίκου (του ψόφιου κουναβιού) απάντησαν το εξής καταπληκτικό: Δεν έχουν σημασία οι φωτογραφίες… Η πραγματικότητα δεν είναι μία… Υπάρχουν πολλές παράλληλες πραγματικότητες!!!

Χαριτωμένα ανέκδοτα της αμερικανικής ιστορίας; Ναι – εκτός αν ασχολείται κάποιος με την τεχνολογική βάση της καπιταλιστικής κυριαρχίας και την εξέλιξή της. Όποιος κάνει αυτή την περιθωριακή δουλειά μπορεί να το ξέρει κιόλας: οι παράλληλες πραγματικότητες είναι ήδη κοινωνικό γεγονός (σίγουρα στον δυτικό κόσμο) τρεφόμενο και ενισχυόμενο από τεχνολογικές εφαρμογές ευρείας χρήσης / κατανάλωσης! Χάρη σ’ αυτό το γεγονός έχει σταθεί εφικτό ένα τερατώδες ψέμα που ονομάστηκε «πόλεμος σ’ έναν αόρατο εχθρό» και απαρτίζεται από μικρότερα εξίσου τερατώδη ψέμματα, οπλισμένο με την ισχύ της κεντρικής δημαγωγίας και την εγγύηση των καπιταλιστικών κρατών, να συνεχίζει την διαδρομή του (σχεδόν) απτόητο· όπως απτόητη συνεχίζεται η στρατιωτική κατοχή του ιράκ και της συρίας απ’ τον αμερικανικό στρατό και τους συμμάχους του (αλλά εμείς δεν είμαστε ούτε ιρακινοί ούτε σύριοι, οπότε δεν ζούμε σ’ αυτήν την πραγματικότητα…)· όπως απτόητος συνεχίζεται ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», παρότι ήταν απ’ την αρχή ξεκάθαρη η μεγα-προβοκάτσια της 11ης Σεπτέμβρη.

Ως εδώ το πράγμα θα μπορούσε να απωθηθεί σαν «προσωρινή κατάσταση», σαν μια «παρένθεση της Ιστορίας», όπου αργά ή γρήγορα η πραγματικότητα θα γίνει μία και κοινά αποδεκτή. Αλλά όχι: στον πυρήνα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης δεν βρίσκονται μόνο οι βιοτεχνολογίες, ο έλεγχος των κυττάρων, ή οι νευροεπιστήμες και η «επιστημονική διαχείριση της συνείδησης», ή τα νέα υλικά… Βρίσκεται επίσης το εμπόριο διαφορετικών πραγματικοτήτων, το εμπόριο έντονων (ευχάριστων ή δυσάρεστων) «εμπειριών» μέσα σ’ αυτές! Με άλλα λόγια ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο σημείο να κατασκευάζει όχι μόνο εμπορεύματα αλλά και όλο το πλαίσιο των αισθητηριακών ερεθισμάτων και εννοήσεων που συγκροτούν αυτό που λέμε “κοινωνικό περιβάλλον” – ή, έστω, αντίληψή του.

Εκείνο που τώρα μπορεί να θεωρείται σαν «σκάνδαλο», σαν «εξαίρεση» με αφορμή τον covid είναι ήδη το μέλλον στις τωρινές εκφάνσεις του! Εννοούμε: το μέλλον όπως κατασκευάζεται απ’ τα πιο δυναμικά καπιταλιστικά αφεντικά. Σε συνθήκες «πολλαπλών πραγματικοτήτων» εκείνη που κερδίζει, εκείνη που επιβάλλεται (αφήνοντας τις υπόλοιπες να φυτοζωούν τόσο όσο οι πελάτες τους να βρίσκονται σε μόνιμη κατάσταση παραγωγικής και καταναλωτικής υπνοβασίας ως χειριστές μηχανών) είναι η πιο βίαιη. Σε συνθήκες «πολλαπλών πραγματικοτήτων» το ζήτημα της εξουσίας ξανατίθεται, κι όχι απλά σαν φιλοσοφικό θέμα, ούτε όμως με τους όρους του 20ου αιώνα!

Καταλαβαίνουμε βέβαια. Οι ανόητοι τα κοροϊδεύουν όλα αυτά. Ο.Κ….

(φωτογραφία:

– Θα κάνεις το εμβόλιο;

– Τρελάθηκες; Δεν έχουν τελειώσει ακόμα τα πειράματα στους ανθρώπους!)

Τι ωραία που είναι η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης»!

Κυριακή 13 Δεκέμβρη. Βρήκαν παπά, θα θάψουν πεντέξι! Τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα θεωρούνται (φαίνεται) πετυχημένα. Τόσο ώστε ο γ.γ. του οηε Antonio Guterres, διακοσμητικός όσο και καλοπληρωμένος, να ζητάει απ’ τα κράτη / μέλη του οργανισμού να κηρύξουν «κατάσταση κλιματικής έκτακτης ανάγκης»…

Ο μελοδραματισμός δεν λείπει απ’ την έκκλησή του. Αν ο covid είχε καθυστερήσει κανά χρόνο, η Μεγάλη Απειλή και το Τέλος του Κόσμου θα ήταν η άνοδος της θερμοκρασίας, το λιώσιμο το πάγων, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, η εξαφάνιση όλων των παραλιακών πόλεων του πλανήτη – επί χίλια!…. Υπάρχουν πολλά κοινά μεταξύ του τσαχπίνη και του διοξειδίου του άνθρακα, μεταξύ των οποίων το πρώτο και χειρότερο είναι αυτό: ό,τι και νάσαι, έμβιος οργανισμός ή χημικό στοιχείο, πρόσεχε να μην πέσεις στα νύχια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης!

Το παράσιτο Guterres καλεί σε κήρυξη «κατάστασης κλιματικής έκτακτης ανάγκης» μέχρι ότου τα κράτη φτάσουν στο σημείο της «ουδετερότητας στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα». Ακόμα κι αν εξαφανιστεί εντελώς η πετροχημική τεχνολογία του 20ου αιώνα, ακόμα και τότε θα μένουν πολλά ως το σημείο «επιστροφής στη νέα κλιματική κανονικότητα». (Η λογική αντινομία ανάμεσα στην «επιτροφή» και στους «νεωτερισμούς» ας προσεχθεί ιδιαίτερα παρακαλούμε… Έχει ιδεολογικό ψωμί!)

Η βιομηχανική εκτροφή βοοειδών έχει ήδη κατηγορηθεί για το φαινόμενο του θερμοκηπίου (τα μοσχάρια κλάνουν και οι πορδές τους είναι τίγκα στο μεθάνιο!) – πράγμα που σημαίνει αυτό που συζητιέται ήδη «για χάρη» του covid: αφού οι εργάτες στις βιομηχανίες κρέατος πέφτουν θύματα της covid-μόλυνσης, καιρός να καταργηθούν· και να περάσει η ανθρωπότητα στην eco-friendly παραγωγή πρωτεϊνών από βακτηρίδια. Κι αυτά κλάνουν διοξείδιο βέβαια, αλλά σ’ αυτή τη φάση η τεχνοεπιστήμη θα παραστήσει ότι δεν το ξέρει…

Όταν κι αυτό θα έχει γίνει θα διαπιστωθεί ότι η αναπνοή / εκπνοή 8 ή 9 δισεκατομυρίων ψυχών του είδους μας παράγει ανεπίτρεπτα μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα. Για την ακρίβεια αυτή η διαπίστωση θα είναι απ’ τις αρχικές φάσεις «κοινωνικής ευθύνης» στην όποια «κατάσταση κλιματικής έκτακτης ανάγκης»! Το «μη δηλητηριάζεις τον διπλανό σου» είναι ώριμο πια, μετά το «μην μολύνεις τον διπλανό σου». Οι μάσκες θα γίνουν αρχικά απόδειξη υπευθυνότητας και οικολογικής συνείδησης, και λίγο μετά θα γίνουν υποχρεωτικές. Δεν θα είναι, βέβαια, χειρουργικές. Θα έχουν φίλτρα για να συγκρατούν το διοξείδιο του άνθρακα της εκπνοής… Αντίθετα απ’ τις ελπίδες του Agaben, το είδος μας δεν θα έχει πια πρόσωπο. Θα έχει μουσούδα…

Όλα αυτά φαίνονται δυστοπικά (και είναι). Όμως κανείς δεν μπορεί να τα αποκλείσει – αν δεν κόψουμε από τώρα τον «βήχα» των αφεντικών της 4ης καπιταλιστικής βιομηχανικής επανάστασης…

Γιατί και όρεξη έχουν, και μέσα, και ιδέες… Κυρίως: έχουν σκοπούς.