Tag: ιδεολογία

Τowards engineering (προς την μηχανοποίηση)…

Τετάρτη 16 Δεκέμβρη. Με εμπειρίστικη εννόηση της πραγματικότητας «α λα 20ος αιώνας» όλα όσα έχουν συμβεί τους τελευταίους σχεδόν 12 μήνες (και θα συνεχιστούν) μπορούν να αποτιμηθούν υποχρεωτικά με δύο μόνο τρόπους. Είτε όπως σερβίρονται (απ’ τα κράτη, τ’ αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και τους κάθε είδους λακέδες και δημαγωγούς)· είτε σαν κάτι απρόοπτο και ανεξήγητο που (δεν μπορεί παρά να) οφείλεται σε «κρυφές» και «μυστηριώδεις» αιτίες. Οι caradinieri ανήκουν στην πρώτη κατηγορία· οι «τερατολόγοι» στη δεύτερη. Πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου ακριβώς νομίσματος: της απόλυτης ιστορικής άγνοιας.

Καμμία εξέλιξη στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής (και, μιλώντας πια στον 21ο αιώνα, στον καπιταλιστικό τρόπο «ύπαρξης» – χρωστάμε τις θεωρητικές / αναλυτικές εξηγήσεις επ’ αυτού) δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι μελλοντικά «κρυφή» ή «μυστηριώδης»! Γι’ αυτό άλλωστε στάθηκε δυνατό σε δυνατά μυαλά του 19ου και του 20ου αιώνα να τον αναλύσουν διαβάζοντας σωστά τις τάσεις της εξέλιξής του· προβλέποντας άρα, όχι σαν science fiction αλλά σαν κριτική της πολιτικής οικονομίας, τα επόμενα βήματα.

Σήμερα βέβαια, όπως έγινε ήδη με τον Αgaben ή τον Foucault, άνετα ο Marx, η Luxemburg, ο Lenin, ο Lukacs, η σχολή της Φραγκφούρτης, οι Καταστασιακοί ή/και η εργατική αυτονομία θα ρίχνονταν στο λάκο των «συνωμοσιολόγων» ΑΝ τολμούσαν να «ξεμαγέψουν» την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία υποδεικνύοντας τις ουσιαστικές κρατικο-καπιταλιστικές τάσεις και εξελίξεις που την γέννησαν και την αξιοποιούν. Σήμερα η μηχανοποίηση της σκέψης έχει κάνει ήδη τόσα βήματα (και θα κάνει περισσότερα, ακόμα και άλματα!) ώστε όχι μόνο είναι εξαιρετικά πιθανό «πετυχημένα» μυθιστορήματα να «γραφτούν» από μηχανές αλλά, επίσης, «έξυπνοι αλγόριθμοι» να επιδείξουν μεγαλύτερη δια-κριτική ικανότητα απ’ αυτήν των επώνυμων κι ανώνυμων εγωπαθών ινστρουκτόρων της πιάτσας!

(video, απ’ το κυπριακο capital tv – χωρίς σχόλια… – Ευχαριστούμε τον Σ…)

Τowards engineering οf everything

Τετάρτη 16 Δεκέμβρη. Έχουμε ξανα-αναφερθεί στις παρακάτω τις κουβέντες· έχουμε τους σοβαρούς λόγους μας να μην τις ξεχνάμε. Πριν 17 χρόνια ένας τύπος είπε τα εξής:

…Είμαστε μια αυτοκρατορία πλέον, και όταν δρούμε δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα. Κι ενόσω εσείς θα μελετάτε αυτήν την πραγματικότητα – με ζήλεια – εμείς θα δρούμε ξανά, δημιουργώντας άλλες νέες πραγματικότητες, τις οποίες θα μπορείτε να μελετήσετε επίσης, κι έτσι θα πηγαίνουν τα πράγματα. Είμαστε πρωταγωνιστές της ιστορίας … και εσείς, όλοι εσείς, θα μείνετε πίσω και απλά θα μελετάτε τι κάνουμε…

Ο “τύπος” αυτός λεγόταν Karl Rove και τότε ήταν “ειδικός σύμβουλος ασφαλείας” του αμερικάνου προέδρου Βuch τoυ Β… Αναφερόταν στην εισβολή στο ιράκ· η «αυτοκρατορία» ήταν οι ηπα… Και ο Rove αποστόμωνε έτσι όσους αμφέβαλαν για το αν η αμερικανική εισβολή είναι «νόμιμη» ή όχι… Σκεφτείτε για λίγο τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόταν την αμερικανική ισχύ: σαν ισχύ των εντυπώσεων… Τελικά οι εντυπώσεις είναι Η αυτοκρατορία!…

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, στις αρχές του 2017, το ψόφιο κουνάβι μετά την προεδρική ορκωμοσία του δήλωσε ότι «η συγκέντρωση του πλήθους ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία του θεσμού». Διάφορα καθεστωτικά αμερικανικά μήντια (που δεν τους άρεσε το ψόφιο κουνάβι) δημοσίευσαν φωτογραφίες κάνοντας σύγκριση της ορκωμοσίας του Οbama με εκείνη του ψόφιου κουναβιού· στην πρώτη το πλήθος μπροστά στο άσπρο σπίτι ήταν εμφανώς μεγαλύτερο. Αλλά οι παρατρεχάμενοι του καινούργιου ενοίκου (του ψόφιου κουναβιού) απάντησαν το εξής καταπληκτικό: Δεν έχουν σημασία οι φωτογραφίες… Η πραγματικότητα δεν είναι μία… Υπάρχουν πολλές παράλληλες πραγματικότητες!!!

Χαριτωμένα ανέκδοτα της αμερικανικής ιστορίας; Ναι – εκτός αν ασχολείται κάποιος με την τεχνολογική βάση της καπιταλιστικής κυριαρχίας και την εξέλιξή της. Όποιος κάνει αυτή την περιθωριακή δουλειά μπορεί να το ξέρει κιόλας: οι παράλληλες πραγματικότητες είναι ήδη κοινωνικό γεγονός (σίγουρα στον δυτικό κόσμο) τρεφόμενο και ενισχυόμενο από τεχνολογικές εφαρμογές ευρείας χρήσης / κατανάλωσης! Χάρη σ’ αυτό το γεγονός έχει σταθεί εφικτό ένα τερατώδες ψέμα που ονομάστηκε «πόλεμος σ’ έναν αόρατο εχθρό» και απαρτίζεται από μικρότερα εξίσου τερατώδη ψέμματα, οπλισμένο με την ισχύ της κεντρικής δημαγωγίας και την εγγύηση των καπιταλιστικών κρατών, να συνεχίζει την διαδρομή του (σχεδόν) απτόητο· όπως απτόητη συνεχίζεται η στρατιωτική κατοχή του ιράκ και της συρίας απ’ τον αμερικανικό στρατό και τους συμμάχους του (αλλά εμείς δεν είμαστε ούτε ιρακινοί ούτε σύριοι, οπότε δεν ζούμε σ’ αυτήν την πραγματικότητα…)· όπως απτόητος συνεχίζεται ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», παρότι ήταν απ’ την αρχή ξεκάθαρη η μεγα-προβοκάτσια της 11ης Σεπτέμβρη.

Ως εδώ το πράγμα θα μπορούσε να απωθηθεί σαν «προσωρινή κατάσταση», σαν μια «παρένθεση της Ιστορίας», όπου αργά ή γρήγορα η πραγματικότητα θα γίνει μία και κοινά αποδεκτή. Αλλά όχι: στον πυρήνα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης δεν βρίσκονται μόνο οι βιοτεχνολογίες, ο έλεγχος των κυττάρων, ή οι νευροεπιστήμες και η «επιστημονική διαχείριση της συνείδησης», ή τα νέα υλικά… Βρίσκεται επίσης το εμπόριο διαφορετικών πραγματικοτήτων, το εμπόριο έντονων (ευχάριστων ή δυσάρεστων) «εμπειριών» μέσα σ’ αυτές! Με άλλα λόγια ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο σημείο να κατασκευάζει όχι μόνο εμπορεύματα αλλά και όλο το πλαίσιο των αισθητηριακών ερεθισμάτων και εννοήσεων που συγκροτούν αυτό που λέμε “κοινωνικό περιβάλλον” – ή, έστω, αντίληψή του.

Εκείνο που τώρα μπορεί να θεωρείται σαν «σκάνδαλο», σαν «εξαίρεση» με αφορμή τον covid είναι ήδη το μέλλον στις τωρινές εκφάνσεις του! Εννοούμε: το μέλλον όπως κατασκευάζεται απ’ τα πιο δυναμικά καπιταλιστικά αφεντικά. Σε συνθήκες «πολλαπλών πραγματικοτήτων» εκείνη που κερδίζει, εκείνη που επιβάλλεται (αφήνοντας τις υπόλοιπες να φυτοζωούν τόσο όσο οι πελάτες τους να βρίσκονται σε μόνιμη κατάσταση παραγωγικής και καταναλωτικής υπνοβασίας ως χειριστές μηχανών) είναι η πιο βίαιη. Σε συνθήκες «πολλαπλών πραγματικοτήτων» το ζήτημα της εξουσίας ξανατίθεται, κι όχι απλά σαν φιλοσοφικό θέμα, ούτε όμως με τους όρους του 20ου αιώνα!

Καταλαβαίνουμε βέβαια. Οι ανόητοι τα κοροϊδεύουν όλα αυτά. Ο.Κ….

(φωτογραφία:

– Θα κάνεις το εμβόλιο;

– Τρελάθηκες; Δεν έχουν τελειώσει ακόμα τα πειράματα στους ανθρώπους!)

Τι ωραία που είναι η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης»!

Κυριακή 13 Δεκέμβρη. Βρήκαν παπά, θα θάψουν πεντέξι! Τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα θεωρούνται (φαίνεται) πετυχημένα. Τόσο ώστε ο γ.γ. του οηε Antonio Guterres, διακοσμητικός όσο και καλοπληρωμένος, να ζητάει απ’ τα κράτη / μέλη του οργανισμού να κηρύξουν «κατάσταση κλιματικής έκτακτης ανάγκης»…

Ο μελοδραματισμός δεν λείπει απ’ την έκκλησή του. Αν ο covid είχε καθυστερήσει κανά χρόνο, η Μεγάλη Απειλή και το Τέλος του Κόσμου θα ήταν η άνοδος της θερμοκρασίας, το λιώσιμο το πάγων, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, η εξαφάνιση όλων των παραλιακών πόλεων του πλανήτη – επί χίλια!…. Υπάρχουν πολλά κοινά μεταξύ του τσαχπίνη και του διοξειδίου του άνθρακα, μεταξύ των οποίων το πρώτο και χειρότερο είναι αυτό: ό,τι και νάσαι, έμβιος οργανισμός ή χημικό στοιχείο, πρόσεχε να μην πέσεις στα νύχια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης!

Το παράσιτο Guterres καλεί σε κήρυξη «κατάστασης κλιματικής έκτακτης ανάγκης» μέχρι ότου τα κράτη φτάσουν στο σημείο της «ουδετερότητας στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα». Ακόμα κι αν εξαφανιστεί εντελώς η πετροχημική τεχνολογία του 20ου αιώνα, ακόμα και τότε θα μένουν πολλά ως το σημείο «επιστροφής στη νέα κλιματική κανονικότητα». (Η λογική αντινομία ανάμεσα στην «επιτροφή» και στους «νεωτερισμούς» ας προσεχθεί ιδιαίτερα παρακαλούμε… Έχει ιδεολογικό ψωμί!)

Η βιομηχανική εκτροφή βοοειδών έχει ήδη κατηγορηθεί για το φαινόμενο του θερμοκηπίου (τα μοσχάρια κλάνουν και οι πορδές τους είναι τίγκα στο μεθάνιο!) – πράγμα που σημαίνει αυτό που συζητιέται ήδη «για χάρη» του covid: αφού οι εργάτες στις βιομηχανίες κρέατος πέφτουν θύματα της covid-μόλυνσης, καιρός να καταργηθούν· και να περάσει η ανθρωπότητα στην eco-friendly παραγωγή πρωτεϊνών από βακτηρίδια. Κι αυτά κλάνουν διοξείδιο βέβαια, αλλά σ’ αυτή τη φάση η τεχνοεπιστήμη θα παραστήσει ότι δεν το ξέρει…

Όταν κι αυτό θα έχει γίνει θα διαπιστωθεί ότι η αναπνοή / εκπνοή 8 ή 9 δισεκατομυρίων ψυχών του είδους μας παράγει ανεπίτρεπτα μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα. Για την ακρίβεια αυτή η διαπίστωση θα είναι απ’ τις αρχικές φάσεις «κοινωνικής ευθύνης» στην όποια «κατάσταση κλιματικής έκτακτης ανάγκης»! Το «μη δηλητηριάζεις τον διπλανό σου» είναι ώριμο πια, μετά το «μην μολύνεις τον διπλανό σου». Οι μάσκες θα γίνουν αρχικά απόδειξη υπευθυνότητας και οικολογικής συνείδησης, και λίγο μετά θα γίνουν υποχρεωτικές. Δεν θα είναι, βέβαια, χειρουργικές. Θα έχουν φίλτρα για να συγκρατούν το διοξείδιο του άνθρακα της εκπνοής… Αντίθετα απ’ τις ελπίδες του Agaben, το είδος μας δεν θα έχει πια πρόσωπο. Θα έχει μουσούδα…

Όλα αυτά φαίνονται δυστοπικά (και είναι). Όμως κανείς δεν μπορεί να τα αποκλείσει – αν δεν κόψουμε από τώρα τον «βήχα» των αφεντικών της 4ης καπιταλιστικής βιομηχανικής επανάστασης…

Γιατί και όρεξη έχουν, και μέσα, και ιδέες… Κυρίως: έχουν σκοπούς.

Εξ οικείων τα βέλη

Τρίτη 8 Δεκέμβρη. Το ρημαδογκουβέρνο πουλάει στους υπηκόους του μια «ιδέα» που μυρίζει έντονα αντιγερμανισμό. Θα ζητήσει (λέει) από το Βερολίνο να σταματήσει η Howaldtswerke-Deutsche Werft (HDW) GmbH, μια θυγατρική της ThyssenKrupp, την τεχνολογική υποστήριξη της ναυπήγησης 6 υποβρυχίων τύπου 214 για λογαριασμό της Άγκυρας. Τα υποβρύχια “κτίζονται” στα μεγάλα τουρκικά στρατιωτικά ναυπηγεία Golcuk, στη θάλασσα του Μαρμαρά. Το ελλαδιστάν έχει 4 τέτοια, φτιαγμένα απ’ την ίδια γερμανική εταιρεία, και είναι περήφανο για τα προσόντά τους… Και (προφανώς) δεν θέλει να τα έχει και ο «αιώνιος εχθρός» του· τα κίνητρα της Αθήνας είναι αυτονόητα…

Το Βερολίνο έχει ήδη απορρίψει αυτήν την απαίτηση τον περασμένο Οκτώβρη (ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας είναι γνωστός συλλέκτης αποτυχιών…). Και θα την ξανα-απορρίψει, για περισσότερο (οικονομικούς) ή λιγότερο (γεωπολιτικούς) προφανείς λόγους. Αλλά ο ελληνικός μιλιταρισμός ανησυχεί για κάτι επιπλέον (που δεν το φωνάζει αφού ούτε κατά διάνοια μπορεί να εμποδίσει): κτίζοντας εδώ και 35 χρόνια υποβρύχια στα συγκεκριμένα ναυπηγεία, και αποκτώντας know how απ’ την κατασκευή των γερμανικού σχεδιασμού και εξοπλισμού 214, το τουρκικό στρατο-βιομηχανικό σύμπλεγμα σχεδιάζει και μεθοδεύει την κατασκευή των δικών του advanced υποβρυχίων απ’ το 2017, ελπίζοντας ότι θα φτιάξει το πρώτο «εντελώς τουρκικό» μέσα στην επόμενη δεκαετία. Σ’ αυτό το σχέδιο εμπλέκονται φυσικά δεκάδες άλλες (τουρκικές) εταιρείες, για επιμέρους συστήματα, όπλα, κλπ. (Μέσα σ’ αυτόν τον σχεδιασμό περιλαμβάνεται και η επίλυση 5 βασικών σχεδιαστικών λαθών που τα τουρκικά ναυπηγεία βρήκαν στα γερμανικά πρωτότυπα των 214…)

Όμως πριν απορρίψει το Βερολίνο την ελληνική απαίτηση, την απέρριψε έμμεσα μεν καθαρά δε ένας σύμμαχος, ένας «φίλος και αδελφός»: ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron. Μιλώντας χτες σε κοινή συνέντευξη τύπου με τον χασάπη του Καΐρου Sisi (κι αυτός φίλος κι αδελφός του ελλαδιστάν…) ξεκαθάρισε ότι δεν θα σταματήσει να πουλάει όπλα στον καραβανοφασίστα εξαιτίας της «κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» γιατί δεν θέλει να αδυνατίσει η αιγυπτιακή χούντα στον αντιτρομοκρατικό της αγώνα στην ευρύτερη περιοχή. «Δεν πρόκειται να μπλέξω ζητήματα αμυντικής και οικονομικής συνεργασίας με τέτοιες διαφωνίες [εννοεί τις σφαγές και την καταστολή της χούντας]. Είναι προτιμότερο και αποτελεσματικότερο να έχουμε μια πολιτική διαλόγου παρά ένα μποϋκοτάρισμα που το μόνο που θα πετύχει θα είναι να μειώσει την αποτελσματικότητα ενός απ’ τους εταίρους μας στη μάχη κατά της τρομοκρατίας» δήλωσε, φτύνοντας έτσι στα μούτρα 17 γαλλικές και διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που τον κατηγόρησαν ότι κάνει το κορόιδο απέναντι σε μια απ’ τις χειρότερες χούντες του πλανήτη. (Τα ίδια και χειρότερα υποστηρίζε ο ροζ ογκόλιθος Nick the Greak, όταν ήταν στο πόστο του, σαμποτάροντας προσπάθειες άλλων ευρωπαϊκών κρατών υπέρ των πολιτικών κρατουμένων στην αίγυπτο…)

Υποθέτουμε ότι το ελλαδιστάν χάρηκε με την απόφαση του βασιλιά Macron, και δεν θα τον καταγγείλει!!! Πώς όμως θα απαιτήσει το αντίθετο απ’ το Βερολίνο, όταν μάλιστα το τουρκικό καθεστώς είναι μεν «συνταγματική απολυταρχία» αλλά πάντως όχι στρατιωτική χούντα; Και πως ελπίζει το ελλαδιστάν οτι ο σύμμαχος βασιλιάς να βάλει πλάτη σε τέτοια απαίτηση όταν και των δύο «ελλάς-γαλλία-συμμαχία» οι φωλιές δεν είναι απλά λερωμένες αλλά κολυμπούν μέσα στο αίμα και στον πόνο των 60.000 πολιτικών αιχμάλωτων της αιγυπτιακής χούντας;

Δεν υπάρχει θέμα… Για εσωτερική κατανάλωση προορίζονται αυτά τα κόλπα: για να ενισχύσουν την πεποίθηση των υπηκόων ότι το Βερολίνο είναι εχθρός· και ότι ο επερχόμενος νυσταλέος Jo είναι ο Αναμενόμενος μεγάλος φίλος κι αδελφός…

(φωτογραφία: Είναι κι αυτό! Η αιγυπτιακή χούντα πρόταξε τα στήθια της στον Erdogan και σε πολλούς άλλους ακόμα, προστατεύοντας το γαλλικό βασίλειο απ’ την “εκστρατεία μίσους”… Τι τραβάει αυτό το καϋμένο το βασίλειο, ε;)

Η ιστορία του ταχυδρόμου (8)

Δευτέρα 7 Δεκέμβρη. Όποιοι (όσοι υπάρχουν, δηλαδή ελάχιστοι…) έχουν φροντίσει να παρακολουθούν έστω και στοιχειωδώς τόσο την “καπιταλιστική ανάπτυξη” όσο και τις κρισιακές ταλαντώσεις αυτής της ανάπτυξης, βρίσκονται μαζί με όλους τους υπόλοιπους, στον ίδιο λάκο. Στην “κοινή δεξαμενή” των “αρνητών”, που στην πράξη είναι η ταράτσα – κι – απομόνωση των οικοδομημάτων όπου οι μάζες (το μυαλό, η ηθική, τα συναισθήματα, η λογική τους) γίνονται πρώτη ύλη για το λάδωμα των γραναζιών της γενικής καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης. Εν προκειμένω του άλματος στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Η διαφορά τους; Ότι καταλαβαίνουν!

Οι αντιδράσεις σ’ αυτήν την συστημική βία είναι υπαρκτές και πολύμορφες! Απέναντι σ’ αυτό το είδος άγριας πρωταρχικής συσσώρευσης του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος έχει εκδηλωθεί μια πρωταρχική απόρριψη, που ούτε συνοχή έχει, ούτε ευστοχία στο μεγαλύτερος μέρος της. Όποιος όμως έχει το κουράγιο να ανατρέξει στην ιστορία θα μάθει πως αυτό δεν είναι τόσο παράξενο· πως δεν συμβαίνει πρώτη φορά· και πως αυτή η άγουρη, ανεπεξέργαστη, συχνά ανορθολογική αντίδραση, που επιτρέπει σε διάφορες “5ες φάλαγγες” του συστήματος να εντείνουν την διάβρωση (οδηγώντας σε παράλυση από άλλους δρόμους) είναι ένα είδος ευρείας και πραγματικής πολιτικής χαρτογραφίας της εποχής, πέρα ακόμα και από τα ζητήματα της υγείας / αρρώστιας.

Ξέρουμε τι συμβαίνει τώρα (θα έπρεπε να το ξέρουν και πολλοί άλλοι). Η σύγχρονη τεχνολογία είναι μυστικοποιημένη / φετιχοποιημένη ενόσω έχει γίνει (και θα γίνει ακόμα εντονότερα) η κυρίαρχη πλευρά της καθημερινής ζωής. Το τεχνολογικό υπόστρωμα του καπιταλισμού γίνεται όλο και πιο πολιτικό, όχι επειδή το υιοθέτησε κάποιο κόμμα αλλά επειδή εξελίσσεται σε πρώτη και τελευταία ανάλυση σαν καθοριστικό ακόμα και για τις λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής. Είναι πολιτικό ως τεχνικές της εξουσίας.

Οι υποτελείς αντιλαμβάνονται τόσο τις τεχνολογικές εφαρμογές όσο και την υπερ-κωδίκωση που αυτές επιβάλλουν στις κοινωνικές σχέσεις σαν έναν ανεξάρτητο, μυστηριώδη αλλά και “φιλικό” παράγοντα, ένα καλό τζίνι, ανεξάρτητο απ’ τις γενικές καπιταλιστικές τάσεις και εξελίξεις, τις οποίες άλλωστε αγνοούν σαν τέτοιες. Ζουν μέσα στο κοινωνικό εργοστάσιο αλλά δεν έχουν την κριτική του αντίληψη σαν ένα κάτεργο παραγωγής, κατανάλωσης, συναισθημάτων, ηθικών, αισθητικών. Αγνοούν το συνεχές της οργάνωσής του απ’ τα πάνω· νομίζουν (αυτά τα υπερφίαλα Εγώ νομίζουν…) ότι είναι οι αποκλειστικοί ή έστω οι βασικοί πρωταγωνιστές της ζωής τους. Συνεπώς, κάθε “στραβή” ωθεί αυτές τις σε μεγάλο βαθμό παλαιο- και νεο-μικροαστικές μάζες – των – Εγώ στο άλλο άκρο της μυστικοποίησης / φετιχοποίησης, στην αναζήτηση δηλαδή κάποιου παντοδύναμου “σατανικού” σχεδίου ή παράγοντα, του οποίου την “αποκάλυψη” θεωρούν “απελευθερωτική” σαν τέτοια…

Μπροστά σε μια βία που ξεχυλίζει psyop και είναι απροσδόκητη, σε ένα περιβάλλον μακρόχρονης χρεωκοπίας / εγκατάλειψης της εργατικής κριτικής (λόγω και έργω), τι διαφορετικό θα περίμενε κανείς να συμβεί; Ακόμα περισσότερο που οι διάφορων ειδών τερατολόγοι τυγχάνουν ιδιαίτερης δημαγωγικής / καθεστωτικής («αρνητικής»…) προβολής, επειδή τελικά βολεύουν! Μπορεί, για παράδειγμα, μέσα σε μια διαδήλωση κάμποσων δεκάδων χιλιάδων να υπάρχουν 500 ή 1000 φασίστες και 10 πλακάτ που χρεώνουν τις 5G κεραίες για τον covid: αυτά θα είναι που θα υποδειχθούν, που θα προβληθούν μηντιακά, και τίποτα άλλο… Εντελώς τυχαία…

Ενώ ο αιφνιδιασμός της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας την περασμένη άνοιξη ήταν απόλυτος και παραλυτικός / διαλυτικός, κι ενώ τα καθεστωτικά πραξικοπήματα σε μια πρώτη φάση πέτυχαν (δηλαδή επιβλήθηκαν) σχεδόν απόλυτα χωρίς τις μαζικές και εύλογες αρνήσεις που τους αντιστοιχούσαν, σε μεταγενέστερο χρόνο, απ’ το καλοκαίρι και μετά, σ’ όλο τον δυτικό κόσμο, η πανούργα Ιστορική Διαλεκτική γέννησε αυτήν την ανατροπή: ο (συχνά υποχόνδριος) υγιεινισμός των πρωτοκοσμικών που πάνω του καλοπάτησε αρχικά η τρομοεκστρατεία στρέφεται τώρα εναντίον του κύριου σκοπού της, εναντίον των σανεμβολίων! Κι έτσι προκύπτει το από πρώτη ματιά παράδοξο εύρημα των κοινωνικών δειγματοληψιών: ενώ οι πλειοψηφίες εξακολουθούν να αποδέχονται τις απαγορεύσεις που θεμελειώθηκαν στην πρώτη φάση των πραξικοπημάτων, τώρα (αλλά μην πολυφανεί αυτό!) ένα μεγάλο μέρος τους, την στιγμή 0 απ’ την άποψη των βιοτεχνολογικών στόχων που είχαν αυτά τα πραξικοπήματατα, απορρίπτουν την γενετική πειρατεία που λανσάρεται σαν «έξοδος», σαν «σωτήρια» μέσω των σανεμβολίων!

Είναι η ιστορική στιγμή που πρέπει να ξηλωθεί όλη η «αφήγηση» του υγιεινιστικού τρόμου – αυτής της εκβιαστικής «εμπέδωσης» της βιοπολιτικής της κυριαρχίας! Αναδρομικά, πηγαίνοντας προς τα πίσω, και εξηγώντας (μαζί με τα υπόλοιπα) το γιατί στον καπιταλισμό του 21ου αιώνα η κατασκευή μεγαφόβων και μεγα-απειλών είναι (ως τώρα) παιχνιδάκι για τους ψυχολόγους, τους κοινωνιολόγους, τους διαφημιστές και τους μπηχαβιοριστές του Θεάματος – και σε καμμία περίπτωση «απόδειξη» της αλήθειας της όποιας απειλής!! Και προοπτικά, προεκτείνοντας κατ’ αρχήν την εμπειρική γνώση του σκοτεινού σήμερα στο μέλλον, «εκπαιδεύοντας» όσους είναι διατεθειμένοι να ζήσουν πράγματι σ’ αυτόν τον αιώνα πάνω στο τι ακριβώς είναι η καπιταλιστική 4η βιομηχανική επανάσταση και τις καινούργιες νόρμες έχει.

Οι κάθε είδους λακέδες όλων των μαχαραγιάδων θα κτυπιούνται: η εργατική κριτική είναι «ψυχική αρρώστια» θα λένε! Το έχουν ξανακάνει άλλοι όμοιοί τους, στο παρελθόν… Από ένα σημείο και μετά δεν χρειάζεται καν να απαντάμε· χρειάζεται κατ’ αρχήν να τους παρακάμψουμε. Έχουμε τελειώς αντίθετες αναφορές και σκοπούς, είμαστε εχθροί τους – και το εννοούμε!

Όπως το εννοούν κι αυτοί.

(φωτογραφία: Θυμάται κανείς τον “ιό της χιλιετίας”; Τότε, πάντως, δεν υπήρχαν ούτε τηλεχειριστήρια της καθημερινής ζωής ουτε antisocial media…)

Περασμένα μεγαλεία

Πέμπτη 26 Νοέμβρη. … Η αυταρέσκεια και η νοσταλγία είναι δρόμος για την εθνική παρακμή. Οπότε υποστηρίζω τον ρεαλισμό και την αισιοδοξία – αλλά με την προειδοποίηση ότι η λαθεμένη αισιοδοξία είναι ένα άλλο όνομα για την εξαπάτηση.

Δεν είμαστε πια μεγάλη δύναμη. Δεν θα ξαναγίνουμε ποτέ μεγάλη δύναμη. Σ’ έναν κόσμο σχεδόν 8 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, ούτε ο ένας στους εκατό δεν είναι βρετανός.

Είμαστε μια κορυφαία δύναμη δεύτερης κατηγορίας αλλά, στον επόμενο μισό αιώνα – όσο καλά κι αν τα καταφέρουμε – το μικρό μέγεθος της χώρας και του πληθυσμού μας κάνει πιθανό ότι θα μας ξεπεράσουν σε ανάπτυξη άλλες, αρκετά μεγαλύτερες χώρες.

Στις προηγούμενες δεκαετίες πείσαμε τους εαυτούς μας ότι «κτυπάμε παραπάνω απ’ τα κυβικά μας» στις διεθνείς υποθέσεις. Νομίζω πως αυτό ήταν αλήθεια· αλλά αυτό γινόταν τότε ενώ βρισκόμαστε τώρα.

… Ξαφνικά, δεν είμαστε πια η αναντικατάστατη γέφυρα μεταξύ ευρώπης και αμερικής. Είμαστε πια λιγότερο απαραίτητοι και για τους δύο…

Ποιός έπαθε τέτοια κρίση ειλικρίνειας πριν πάνω από 2 εβδομάδες; Ο πρώην πρωθυπουργός της αυτού μεγαλειότητας (διάδοχος της Θάτσερ) συντηρητικός sir John Major. Συνομίληκος του νυσταλέου Jo, πρωθυπουργός για μια εφταετία στα ‘90s, σήμερα σκέτος βουλευτής, ίσως έχει την απόσταση απ’ την «τρέχουσα πολιτική εξουσία» για να αναγνωρίσει φωναχτά εκείνο που οι πάντες ξέρουν: απ’ την στιγμή που το κέντρο του καπιταλιστικού κόσμου μετακόμισε ανατολικά, πολλά δυτικά μεγαλεία, αυταρέσκειες και νοσταλγίες ξεφτίζουν με μεγάλη ιστορική ταχύτητα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα δοθούν λυσσασμένοι (και φονικοί) «εθνικοί αγώνες» για μια ή δυο θέσεις ψηλότερα στους διεθνείς συσχετισμούς. Και σ’ αυτούς (τους πολέμους) το πόπολο θα είναι πιο πειθαρχημένο (αν και όχι υποχρεωτικά πιο αξιόμαχο) αν είναι φοβισμένο (γίνονται διδακτικές τρομοεκστρατείες στις μέρες μας;) και νοσταλγικό.

Κατά τα λοιπά η ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη είναι το ελλαδιστάν – ρωτήστε κάθε γνήσιο πατριώτη, κάθε θεία Λίτσα, κάθε δημαγωγό και θα σας το επιβεβαιώσει! Το ως τα ‘90s εθνικό όνειρο (ή μήπως ήταν, τότε, νομοτελειακός ιστορικός προορισμός;) της «ελλάδας των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών» έχει ξεπεραστεί πια κατά πολύ. Τώρα ζούμε την «ελλάδα των 3 ηπείρων και των 9 θαλασσών»! Χάρη στις ευφυείς εθνικές συμμαχίες τόσο των φαιορόζ όσο και του ρημαδογκουβέρνου (αιγυπτιακή χούντα, ισραηλινό απαρτχάιντ και, last but not least, πετροχούντα του Αμπού Ντάμπι) στις δύο ηπείρους (ευρώπη, ασία) έχει προστεθεί άλλη μία (αφρική)· και στις 5 θάλασσες (Εύξεινος, Αιγαίο, Ιόνιο, Αδριατική, ανατολική Μεσόγειος) έχουν προστεθεί άλλες 4: Ερυθρά θάλασσα, Περσικός κόλπος, Αραβική θάλασσα, Ινδικός ωκεανός… Το 1 εθνικό κεφάλαιο (οι εφοπλιστές) “σκίζει”!

Ευτυχώς που αυτός ο Major είναι άγγλος. Το ελλαδιστάν δεν έχει τέτοιους δειλούς ρεαλιστές…

Οπότε;

Τετάρτη 25 Νοέμβρη. Υπάρχει ακόμα χρόνος. Όχι πολύς, αλλά υπάρχει. Η καπιταλιστική / κρατική / παρακρατική αναδιάρθρωση επιταχύνεται και η βία της θα παροξυνθεί. Αλλά η εμπειρία των προηγούμενων μηνών δείχνει ότι ενώ οι σχεδιασμένοι των αφεντικών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος έχουν σαφή κατεύθυνση, υστερούν σε τακτική συνοχή· γι’ αυτό και εμφανίζονται σ’ αυτή τη φάση να κάνουν “βλακείες” ακόμα και με τα δικά τους κριτήρια!

Υπάρχει ακόμα χρόνος οργανωμένης αντίστασης, αλλά δεν είναι πολύς. Δεν πρέπει να σπαταληθεί σε δευτερεύοντα ζητήματα, ούτε στις ατομικίστικες συνήθειες και πόζες των αλαζονικών Εγώ που έφτιαξε η νεοφιλελεύθερη κουλτούρα 3 ή 4 δεκαετιών. Ξεκινώντας απ’ την προσωπική κλίμακα και προχωρώντας στην επαναθεμελείωση του ενήλικου συλλογικού, αυτός ο χρόνος πρέπει να αξιοποιηθεί έξυπνα, με τρόπους που θα είναι καινοτόμοι ως προς την αφοσίωση, την ετοιμότητα, την αυτοπειθαρχία και την αναβάθμιση της κριτικής σκέψης του καθενός και της καθεμιάς· πράγματα που ως χτες έμοιαζαν περιττά ή αδιανόητα. Οι big pharma και η συμμαχία τους με τις big tech έγιναν απρόοπτα ένας επικίνδυνος εχθρός· αλλά δεν πρέπει να αδρανήσουμε.

Μην πει κανένας “δεν προλαβαίνω”! Πρέπει να αφιερώσει χρόνο, ενδιαφέρον και προσοχή, όχι μόνο στην αντι-πληροφόρηση αλλά και στην αποκατάσταση της θεωρητικής / αναλυτικής συνοχής. Ασφαλώς θα υπάρξουν καλόπιστοι που, ποτισμένοι με τις ευκολίες του παρελθόντος, θα θέλουν “έτοιμες απαντήσεις”… Θα υπάρξουν και άλλοι, πολλοί, που έχοντας μεγάλη ιδέα για τους εαυτούς τους, θα φαντασιώνονται σαν “στρατηγοί στη μεγάλη πορεία” – τίποτα λιγότερο…

Όλα αυτά θα τα τσακίσει η πραγματικότητα· με οικτρό τρόπο. Τα τσακίζει ήδη. 

Κτηνώδης αντιστροφή της πραγματικότητας!

Κυριακή 22 Νοέμβρη. Κακολογίσαμε χτες την ελ.στατ., αλλά τουλάχιστον ανανέωσε τα στοιχεία της για τους θανάτους (απ’ όλες τις αιτίες) ως και την 35η εβδομάδα , που τέλειωσε στις 30 Αυγούστου. Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι μέχρι εκείνη την ημερομηνία, είτε με το πρώτο κύμα του καθολικού πραξικοπήματος και των γενικών απαγορεύσεων της άνοιξης, είτε με την “ασυδοσία” και τους “ανεξέλεγκτους (έξω οι ξένοι!) τουρίστες” που ακολούθησαν το καλοκαίρι και νωρίς το φθινόπωρο, όχι μόνο δεν υπήρχε στο ελλαδιστάν υπερβάλλουσα θνησιμότητα (λόγω covid) αλλά οι θάνατοι ήταν λιγότεροι απ’ το 2019 και το 2017 (και περισσότεροι απ’ το 2015, το 2016 και το 2018)… Σίγουρα, σε κάθε περίπτωση, μέσα στα συνηθισμένα όρια.

Μαα!!! (θα αναφωνάξουν οι caradinieri). Το κακό άρχισε μετά!!! «Καραντίνα μέχρι να σβήσει ο ήλιος» πρόλαβαν να φωνάξουν οι πιο «πολιτικοποιημένοι» και «επαναστάτες» ανάμεσά τους.

Αν έχει κάποιος υπομονή και ενδιαφέρον μπορεί να διαπιστώσει απ’ τον πιο πάνω πίνακα ότι κάθε εβδομάδα (μα ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!), χωρίς τον εξολοθρευτή covid, τις χρονιές απ’ το 2015 ως το 2019, πέθαιναν στην ελλάδα τουλάχιστον 2.100 άτομα (απ’ όλες τις αιτίες θανάτου)… Υπήρχαν και κάποιες εβδομάδες που πέθαιναν λίγο κάτω ή και λίγο πάνω από 3.000.

Απ’ τις 31 Αυγούστου ως σήμερα είναι 12 εβδομάδες, που σημαίνει ότι στο ελλαδιστάν με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς και με βάση τους «εθνικούς μέσους όρους» έχουν πεθάνει το λιγότερο 25.200 άτομα από οποιαδήποτε αιτία.

Στις 31 Αυγούστου οι θάνατοι που είχαν χρεωθεί στον covid ήταν 266. Χτες ήταν 1528. Σύνολο θανάτων που έχουν χρεωθεί στον covid μέσα σ’ αυτές τις 12 εβδομάδες κλιμάκωσης της τρομοεκστρατείας: 1.262.

Κάθε θάνατος είναι πένθος για τους οικείους του νεκρού. Όπου κι αν οφείλεται… Ας μην επαναλαμβάνουμε τα κοινότοπα… Εκείνοι, όμως, που εξακολουθούν να αβαντάρουν την ρητορική του «φονιά ιού» αγνοώντας την δημιουργική λογιστική θανάτου, την ανελέητη δημαγωγία / προπαγάνδα, και την «κοινή δεξαμενή» σαν στρατηγική συγκεκριμένων μερίδων του κεφάλαιου και των κρατών «τους», δεν μπορούν να αγνοήσουν:

– ότι 24.000 θάνατοι / πένθοι έχουν ήδη συμβεί στα μέρη μας μόνο τις τελευταίες 12 εβδομάδες, κι αυτοί δεν ανήκουν στο ιδεολογικά, οικονομικά, πολιτικά, «τεχνολογικά» αξιοποιήσιμο covid θανατολόγιο·

– ότι οι 1.262 θάνατοι που χρεώνονται στον covid (με τους γνωστούς τρόπους…) δεν μπορούν να θεωρούνται «ανώτατης τάξης» σε σχέση με τους υπόλοιπους 24.000 το ίδιο χρονικό διάστημα·

– ότι δεν πεθαίνουμε απ’ τον covid (επειδή έτσι γουστάρουν να διαδίδουν οι έμποροι «σωτηρίας»!) αλλά πεθαίνουμε, όπως πάντα, από πολλούς και διάφορους λόγους·

– ότι το να μην ζεις για να μην πεθάνεις με πιθανότητες 0,3% ή 0,2% ή 0,1% είναι η πιο διεστραμμένη εντολή / οδηγία μετά τις πιο σκληροπυρηνικές περιόδους του χριστιανικού εξαγνισμού μέσω διαρκούς υποχρεωτικού μαστιγώματος·

– και, εν τέλει, ότι έχει γίνει πανεύκολο για την δημαγωγία και την προπαγάνδα να κάνουν την πραγματικότητα σκουπίδι διασπείρωντας συγκινησιακή πανούκλα…

Θα ήταν χρήσιμο (έστω αυτό) να αναγνωριστεί ότι μας σπρώχνουν δια της βίας σ’ ένα βαθύ πηγάδι εικονικής πραγματικότητας και ότι, δυστυχώς, δεν είναι καθόλου αμελητέος ο αριθμός εκείνων που φανατικά υποστηρίζουν επί μήνες ότι ΑΥΤΗ (η εικονική) ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, η μοναδική που αξίζει να θεωρείται τέτοια· την ώρα που κατρακυλούν στο έρεβος μιας μαζικής υπνοβασίας, χωρίς ιστορικό προηγούμενο εδώ και δεκαετίες.

Κάποιος (γνωστός) είπε μια φορά κι έναν καιρό ότι η βία είναι μαμμή της ιστορίας… Είναι τρομακτικό να ασκείται επάνω μας τόσο συστηματικά η βία του συστήματος και να υπάρχουν τόσοι που λένε «ευχαριστώ»…

Προμελέτη 1…

Σάββατο 21 Νοέμβρη. Παρότι διάφοροι φίλοι της καραντίνας (στα μέρη μας) έχουν αρχίσει να ανακαλύπτουν καπιταλισμό σε ορισμένες πλευρές της διαχείρισης του covid (αλλά μόνο σε ορισμένες πλευρές, χωρίς να γίνονται ποτέ συγκεκριμένοι για το ποιές ακριβώς είναι αυτές τους τελευταίους 8 μήνες) προσπαθούν να κρατήσουν δύο καρπούζια στην (πολιτική) μασχάλη τους, επιμένοντας σταθερά έως φανατικά στη βασική «αφήγηση» του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, περί «Αρμαγεδωνικής φονικότητας του covid». Είναι μια μάλλον τυπική συνδικαλιστική τακτική: απ’ την μια μεριά “είμαστε πάντα αντι-καπιταλιστές”· απ’ την άλλη ασκούμε την “τρέχουσα πολιτική” μας, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι δεν πήρε αρκετά μέτρα, δεν πήρε έγκαιρα μέτρα, πήρε λάθος μέτρα…. και, τελικά, δεν έφτιαξε τις αναγκαίες “εντατικές”…

Ως προς το ζήτημα των «εντατικών», το θέμα είναι σοβαρό· και ήταν τέτοιο πολύ πριν τον covid. Ωστόσο, το λεπτό / χοντρό σημείο στην τωρινή φάση, και στη χρήση (από διάφορα κράτη) του δόγματος σας φυλακίζουμε σπίτια σας για να μην καταρρεύσουν τα συστήματα υγείας, το ερώτημα «αν τα συστήματα υγείας είναι στο μέγεθος και στην ποιότητα που θα έπρεπε» είναι μόνο η μία όψη. Η άλλη, με πολλές και σημαντικές συνέπειες και προεκτάσεις, είναι το «αν ο κίνδυνος είναι αληθινός, τέτοιος που να οδηγεί έναν δυσανάλογα μεγάλο αριθμό ανθρώπων, σαν ύστατη ελπίδα τους, στις εντατικές».

Το δεύτερο ερώτημα είναι, περιφραστικά διατυπωμένο, το ερώτημα της φονικότητας. Επειδή είμαστε επιβάτες μιας πέτρας που στριφογυρίζει στο απέραντο διάστημα, είναι (και δεν θα μπορούσε παρά να είναι) θεωρητικά πιθανό ότι πράγματι μπορούν να συμβούν φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές (: πόλεμος μεγάλης έντασης / έκτασης) που θα οδηγήσουν στην κατάρρευση / ανεπάρκεια ακόμα και τα καλύτερα συγκροτημένα δημόσια συστήματα υγείας· πόσο μάλλον αυτά που είναι στην «ελληνική κατάσταση», που έχουν δηλαδή διαρκείς, σοβαρές, βολικές και προσοδοφόρες αδυναμίες και ελλείψεις όχι μόνο για (εν πάσει περιπτώσει εξαιρετικές, σπάνιες) περιπτώσεις μεγάλων φυσικών καταστροφών αλλά κυρίως για την καθημερινή υγιειονομική ρουτίνα του πληθυσμού…

Αν, λοιπόν, κάποιος προσπαθήσει να κρατήσει και την βεβαιότητα της υψηλής φονικότητας / επικινδυνότητας του covid, και το αίτημα «περισσότερων μ.ε.θ.» είναι πολύ πιθανό (για εμάς βέβαιο!) ότι χάνει κάτι απ’ τα βασικά (και μαζί του ΟΛΑ τα βασικά αυτής της καπιταλιστικής εκστρατείας θανάτου / σωτηρίας): το ότι, δηλαδή, η υψηλή φονικότητα του covid είναι μια προσχεδιασμένη δημαγωγική τρομο-εκστρατεία που έχει δοκιμαστεί ήδη άλλες δυο φορές τα τελευταία 15 χρόνια με ιούς γρίπης, με στόχο να αναδιαρθρώσει τόσο ριζικά τα συστήματα υγείας ώστε, ενδεχομένως, να απομείνουν απ’ αυτά … μόνον οι «εντατικές»! Δεν θα επανέλθουμε αναλυτικά μιας και αυτό το έχουμε τονίσει ήδη, αλλά μια υπενθύμιση είναι απαραίτητη: κανείς δεν δίνει σημασία στο γεγονός ότι σε πολλά κράτη τα δημόσια συστήματα υγείας ουσιαστικά ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ «εξαιτίας» του φονιά covid· ούτε κανείς ασχολείται με το ποιάς φανερής καπιταλιστικής τάσης είναι τμήμα, οργανικό μέρος, αυτή η φονική ΕΚΚΕΝΩΣΗ!

ΑΝ ο covid ΔΕΝ είναι ο φονιάς που μας λένε· ΑΝ η τρέχουσα κλινική ιατρική ΔΕΝ μπορεί να προσφέρει σε ηλικιωμένους ασθενείς με ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας τίποτα άλλο πέρα από έναν θάνατο στην εντατική καθυστερημένο για μερικές ημέρες (αλλά καταλογογραφημένο επιτήδεια σ’ ένα κιτάπι θανάτου χρήσιμο για διάφορους σκοπούς)· κι ΑΝ, τελικά, ΔΕΝ ήταν καθόλου αναγκαίο, υπό νορμάλ και λογικές συνθήκες αντιμετώπισής του covid, να φτάνουν τόσοι στις πόρτες των νοσοκομείων… με δυο λόγια ΑΝ δεν είχε χρησιμοποιηθεί η τρομοκρατία σαν μέθοδος τεχνητής αύξησης της ζήτησης (ιδού, λοιπόν, η πολιτική οικονομία!) τότε είναι πιθανό ότι ακόμα και «λειψά», «ελλειματικά», «προβληματικά» από πάρα πολλές και καθημερινές πλευρές δημόσια συστήματα υγείας σαν το ελληνικό θα τα έβγαζαν πέρα. Εν τω μεταξύ η απαίτηση του να γίνει, επιτέλους, όντως δημόσιο και έντιμο αυτό το σύστημα θα παρέμενε πάντα εύλογη, έγκυρη (και συγκρουσιακή…)

Συνεπώς (λέμε) ο ιστορικός διαλεκτικός υλιστής οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του μια τρομακτική έκρηξη ενός ηφαιστείου που απλώνει ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης πάνω από μεγάλο μέρος του πλανήτη (οπότε τα «λειψά», «ελλειματικά», «προβληματικά» συστήματα υγείας αποδεικνύονται πρώτα πρώτα ανεπαρκή για τις περιστάσεις) ή μια τρομακτική προμελετημένη εκστρατεία τεχνο-πολιτικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που απλώνεται πολύ μακρύτερα απ’ τα δημόσια συστήματα υγείας, σε άλλες περιοχές της κοινωνικής ζωής (και της κρατικής εξουσίας), πρακτικά σε όλες… Οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του την αντιμετώπιση μιας αυθεντικής φυσικής καταστροφής (και τις ανεπάρκειες σ’ αυτήν την αντιμετώπιση) ή αν έχει μπροστά του την «φυσικοποίηση» της καπιταλιστικής «δημιουργικής καταστροφής», με πολιορκητικό κριό την ήδη τερατώδη βιομηχανία της υγείας… και σημαία έναν κορονοϊό…

Υποθέτουμε πως όποιος θέλει να καταλάβει την σοβαρή διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο την καταλαβαίνει· ακόμα κι αν οι διατυπώσεις μας είναι συνοπτικές… Αν δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι είναι τι τότε, λυπούμαστε, ακόμα και παρά την θέλησή του, συμμετέχει σ’ αυτήν την «φυσικοποίηση»!

Η όχι “συνωμοσιολογική” ιστορία των “conspiracy theories” 1

Πέμπτη 12 Νοέμβρη. Τι είναι η “συνωμοσιολογία”; Τι σημαίνει σαν όρος; Τι είναι η “θεωρία συνωμοσίας”; Αυτές οι λέξεις είναι αυτο-νόητες; Υπήρχαν ανέκαθεν ή εφευρέθηκαν κάποια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή;

Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι και εδώ πολύ δυσάρεστη για τους φίλους της καραντίνας που χρησιμοποιούν αυτήν την καραμέλα εναντίον όλων όσων εκφράζουν από τερατολογίες ως αμφιβολίες, και έως καθαρή πολιτική αντίθεση στη διαχείριση του covid… άσχετα απ’ το περιεχόμενο όσων υποστηρίζουν.

Οι λέξεις «conspiracy theories» είναι εφεύρεση της c.i.a., την δεκαετία του ’60! Ο μακαρθισμός είχε αρχίσει να υποχωρεί σαν επίσημη πολιτική δημόσιας τάξης στις ηπα· χρειαζόταν άρα μια καινούργια κατηγορία εναντίον των αμερικάνων κομμουνιστών (ή απλά αριστερών ή εναντίον της νέας αριστεράς που είχε αρχίσει να αναδύεται και στις ηπα), στη θέση εκείνης του «συνοδοιπόρου» με την ε.σ.σ.δ., του «κατάσκοπου» και όλων των υπόλοιπων χαρακτηρισμών.

Την ανάγκη της εφεύρεσης ενός όρου που να υπονομεύει / να προβοκάρει οποιαδήποτε άποψη πέρα απ’ την κάθε φορά επίσημη (του αμερικανικού κράτους εν προκειμένω) την επιτάχυνε η δολοφονία του John Kennedy, στις 22 Νοέμβρη του 1963. Επίσημα η δολοφονία αποδόθηκε σε έναν «μοναχικό λύκο» (ούτε αυτός ο όρος υπήρχε τότε!), τον Lee Harvey Oswald. Ο οποίος δεν παραδέχτηκε τίποτα τις δυο ημέρες που ανακρίθηκε (το αντίθετο…). Ο Oswald “παράδοξα” δολοφονήθηκε στην είσοδο των κεντρικών γραφείων αστυνομίας του Dallas, καθώς θα γινόταν η μεταγωγή του στη φυλακή (θα προφυλακιζόταν για μια άλλη δολοφονία, ενός μπάτσου, την οποία υποτίθεται έκανε ο Oswald 45 λεπτά μετά την δολοφονία του Kennedy)… Η δολοφονία του Oswald αποδείχθηκε μια πολύ βολική εκκαθάριση ενός «βασικού» υπόπτου (για την δολοφονία ενός δημοφιλούς αμερικάνου προέδρου…), που αργότερα, post mortem, κηρύχτηκε ο μόνος ένοχος για την δολοφονία του Kennedy…

Ήταν εύλογο ότι το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής κοινωνίας ΔΕΝ αποδέχθηκε μια τόσο βολική διαχείριση: ένας μοναχικός δολοφόνος που δεν δικάζεται καν (αφού έχει δολοφονηθεί και αυτός), με άγνωστα κίνητρα, δρώντας ολομόναχος, σκοτώνει έναν πρόεδρο… Αντίθετα εκείνο που έμοιαζε πιο λογικό ήταν πως η δολοφονία του Kennedy ήταν «inside job», δουλειά της τότε παντοδύναμης cia πιθανότατα, για λόγους που πάντως δεν αποδείχθηκαν ποτέ (παρότι ειπώθηκαν πολλά, γράφτηκαν επίσης πολλά, ενώ το 1991 ο Oliver Stone έκανε μια ταινία στην ίδια λογική αποκάλυψης των πραγματικών δολοφόνων του JFK).

Το γεγονός είναι ότι η cia έπρεπε να αυτο-προστατευτεί: η αποκάλυψη ενός τόσο βρώμιμου ρόλου στο εσωτερικό του κράτους θα ήταν καταστροφική! Ο όρος conspiracy theories εφευρέθηκε κατ’ αρχήν για να αποδομεί προκαταβολικά οποιονδήποτε είχε διαφορετική άποψη απ’ την ενοχή του μοναχικού Oswald υπονοώντας την ενοχή της “υπηρεσίας”. Η “συνωμοσιολογία” εφευρέθηκε το αργότερο τον Γενάρη του 1967. Ένα εσωτερικό έγγραφο της «υπηρεσίας» που αποχαρακτηρίστηκε 10 χρόνια μετά (φωτογραφία επάνω), αναφέρεται συστηματικά σε «συνωμοσιολόγους» που αμφισβητούν τα συμπεράσματα της «επιτροπής Warren» (αυτή που απέδωσε στον Oswald την μόνη ευθύνη…) Στις οδηγίες της cia για το πως θα αντιμετωπιστούν αυτοί οι «αρνητές» υπήρχαν λεπτομέρειες που θυμίζουν επίκαιρες βρωμιές.

Στο 3ο σημείο εκείνης της αναφοράς με τίτλο «δράση» (action), αναφέρεται:

… Να χρησιμοποιήσουμε προπαγανδιστικά μέσα για να αντιμετωπίσουμε όσους μας κάνουν κριτική. Βιβλία και άρθρα είναι ιδιαίτερα κατάλληλα για αυτόν τον σκοπό…. Ο στόχος μας θα πρέπει να είναι το να περάσουμε την άποψη πως όσοι κάνουν κριτική είναι α) προκατειλημμένοι με θεωρίες που είχαν φτιάξει πριν υπάρξουν αποδείξεις γι’ αυτές, β) ότι έχουν πολιτικά κίνητρα, γ) ότι έχουν οικονομικά κίνητρα, δ) ότι είναι βιαστικοί και ανακριβείς στις έρευνές τους ή ε) ότι έχουν τρελλαθεί από τις ίδιες τους τις θεωρίες….

Έχει το ιστορικό και όχι μόνο ενδιαφέρον ότι μια έρευνα που έγινε από μια «κοινοβουλευτική επιτροπή για τις δολοφονίες» (united states house committee on assassinations / HSCA) το 1979 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Kennedy δολοφονήθηκε πιθανότατα σαν αποτέλεσμα μιας συνωμοσίας… αφού η ανάλυση των ηχητικών καταγραφών των στιγμών της δολοφονίας του … δείχνουν ότι υπήρξε ένας ακόμα πυροβολισμός και κατά συνέπεια ότι δύο οπλοφόροι πυροβόλησαν κατά του προέδρου….

Αν ο ένας, «μοναχικός» και νεκρός, ήταν βολικός για να κλείσει η υπόθεση, η ύπαρξη ενός δεύτερου (που ποτέ δεν βρέθηκε…) άφηνε πράγματι ανοικτό το ενδεχόμενο να υπήρξε κάποια συνωμοσία ευρύτερη ακόμα και απ’ αυτά τα δύο άτομα.

Τελικά εκείνοι που δεν αποδέχτηκαν την επίσημη εκδοχή μπορεί και να μην ήταν ούτε προκατειλημμένοι, ούτε ελαφροΐσκιωτοι, ούτε «τρελλοί»… Ούτε καν «λίγοι»: όλες οι δειγματοληψίες της «κοινής γνώμης» που έγιναν από το 1966 ως το 2004 έβγαζαν μονότονα ότι το 80% όσων ερωτούνταν πίστευαν ότι οι πραγματικοί ένοχοι της δολοφονίας και τα κίνητρά τους κουκουλώθηκαν…