Tag: ιδεολογία

Κοινωνικός ευγονισμός 4

Πέμπτη 11 Μάρτη. Δεν ήταν όμως μόνο το θέμα των «ανώτερων» και «κατώτερων» φυλών, τοποθετημένων στη θέση τους απ’ την γενετική τους μοίρα. Καθώς τα καπιταλιστικά κράτη ανέπτυσσαν τα υγιειονομικά τους συστήματα (νοσοκομεία, κανόνες υγιεινής) δημιουργήθηκε το ζήτημα του κόστους της «φροντίδας» όλων αυτών των κατώτερων και μη εξελίξιμων υποκειμένων. Ένα ναζιστικό βιβλίο μαθηματικών για το γυμνάσιο περιελάμβανε προβλήματα που εξοικείωναν τους μαθητές με το «πρόβλημα» και την «λύση» του. Για παράδειγμα, ένα πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί με μαθηματικό / λογιστικό (επιστημονικό δηλαδή) τρόπο ήταν το πόσα καινούργια σπίτια θα μπορούσαν να κτιστούν και πόσα δάνεια γάμου θα μπορούσαν να δωθούν σε νεόνυμφα ζευγάρια αν το κράτος δεν σπαταλούσε χρήματα για τους «σακάτηδες, τους εγκληματίες και τους τρελούς». Το 1934 στο συνέδριο των ναζί, ο επικεφαλής των γιατρών του κόμματος Gerhard Wagner εξήγησε:

… Το οικονομικό βάρος που αντιπροσωπεύουν όσοι υποφέρουν από κληρονομικές αρρώστιες είναι κίνδυνος για το κράτος και την κοινωνία. Χρειάζεται να ξοδέψουμε 301 εκατομύρια μάρκα κάθε για την περίθαλψή τους, χωρίς να βάλουμε στο λογαριασμό τα έξοδα για 200.000 αλκοολικούς και περίπου 400.000 ψυχοπαθείς….

Έτσι γεννήθηκε (και προωθήθηκε) η ιδέα του «ελεήμονος θανάτου». Εφόσον το γερμανικό κράτος έπρεπε να εξοικονομήσει πόρους για τον πόλεμο, τέτοια μη αποδοτικά έξοδα έπρεπε να μηδενιστούν. Απ’ το 1939 και μετά, πριν κορυφωθεί η βιομηχανική εξόντωση εβραίων, τσιγγάνων, κομμουνιστών και άλλων «ανεπιθύμητων», εξοντώθηκαν 275.000 γερμανοί υπήκοοι. Ανάμεσά τους 70 με 80 χιλιάδες νοσηλευόμενοι σε νοσοκομεία ή τρόφιμοι γηροκομείων· 10 με 20 χιλιάδες «άχρηστοι» και «χωρίς αξία» φυλακισμένοι· και 3 χιλιάδες παιδιά που χρειάζονταν ιδιαίτερη ιατρική φροντίδα. Το Ολοκαύτωμα ξεκίνησε, δοκιμάστηκε και εγκρίθηκε με στόχους «εσωτερικού».

Αυτά σας φαίνονται μακρινά και απίθανα, πεταμένα για πάντα στα σκουπίδια της ιστορίας; Κάνετε μεγάλο λάθος! Αυτή ακριβώς η διαλογή ανάμεσα σε «υγεία προτεραιότητας» και δευτερεύοντες ασθενείς «ανάξιους» φροντίδας έγινε και γίνεται μπροστά στα μάτια μας με την μετατροπή των νοσοκομείων σε «ιατρεία ενός σκοπού» (του επι τούτου κατασκευασμένου τρομοκράτη κορονοϊού…) και τις ομολογημένες χιλιάδες θανάτων (στον «πρώτο», δυτικό καπιταλιστικό κόσμο) ασθενών που στερήθηκαν τις απαραίτητες φροντίδες, φάρμακα, εγχειρήσεις (το «ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης» όπως είπαν οι ντόπιοι ειδικοί με τα γουνάκια…)… Κι ας προσθέσουμε τις δεκάδες χιλιάδες που πέθαναν σαν πειραματόζωα στα νοσοκομεία την περασμένη άνοιξη, σε “δοκιμές” τοξικών φαρμάκων υπό την καθοδήγηση και τον σχεδιασμό του «παγκόσμιου οργανισμού υγείας»…

Αν βιαστείτε να τα απωθήσετε όλα αυτά, κάντε τουλάχιστον τον κόπο να βρείτε τι είναι ο Liverpool Care Pathway – και πόσο μακριά έχει αρχίσει να πηγαίνει… Δεν είναι δύσκολο.

Ίσως, ίσως λέμε, σας δώσει μια κάποια εξήγηση για το πως ο τσαχπίνης ήταν τόσο “φονιάς” στην αγγλία και στις ηπα…

Κοινωνικός ευγονισμός 5

Πέμπτη 11 Μάρτη. Θα αναρωτηθείτε ίσως: και τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα «πιστοποιητικά εμβολιασμού»; Θα μπορούσατε να αναρωτηθείτε για το ίδιο ζήτημα κάπως διαφορετικά: και τι συμφέρον έχει το κεφάλαιο (στις επιμέρους μορφές του ή σαν σύνολο) αν απαγορεύσει διάφορες μορφές κατανάλωσης (απ’ τα ταξίδια μέχρι τις συναυλίες και απ’ τα γήπεδα μέχρι τα εμπορικά κέντρα); Κάποιοι πολύ έξυπνοι και πολύ «ψαγμένοι» θα ξαναπούν τις α-νοησίες που έλεγαν και στη διάρκεια του πρώτου κύματος των πραξικοπημάτων, την περασμένη άνοιξη: Ιδού λοιπόν!!! Το κράτος αναγκάζεται να γίνει … αντικαπιταλιστικό!…

Αν σας κάνουν τέτοιες εξυπνάδες, τότε κακώς διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Αν όχι θα πρέπει να ξαναβάλετε κάτω τα δεδομένα… Σας πέρασε, για παράδειγμα, απ’ το μυαλό η σκέψη ότι αυτόν τον τελευταίο χρόνο «τρέχει» ένα μαζικό και βίαιο μάθημα (των αφεντικών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και των πολιτικών βιτρινών τους) με τουλάχιστον τα εξής κεφάλαια:

– υπάρχει «σπανιότητα πόρων», οπότε πρέπει να ιεραρχήσουμε την χρήση του συστήματος υγείας (: εκκένωση νοσοκομείων) και όχι μόνο·

– όποιος δεν πειθαρχεί με τις υγειονομικές οδηγίες δεν είναι μόνο «αντικοινωνικός» (: μολύνει άλλους) αλλά επιπλέον δεν αξίζει καν φροντίδα αν αρρωστήσει (: επιβάρυνση του συστήματος από «ψεκασμένους», δηλαδή «ψυχοπαθείς)·

– ως εκ τούτου είναι «αυτονόητα» δεύτερης ή και τρίτης διαλογής·

– η «σωστή» απάντηση είναι μόνο «επιστημονική»· και «επιστημονική» είναι μόνο η άποψη των τσάτσων του συμπλέγματος·

Όχι;

Σας πέρασε επίσης απ’ το μυαλό ότι το επιχείρημα «να προστατέψουμε τους ηλικιωμένους ευάλωτους, τις γιαγιάδες και τους παπούδες» ήταν εσκεμμένο ψέμα αφού αυτοί κι αυτές ακριβώς «ξεπαστρεύτηκαν» όσο ήταν δυνατόν στα πρωτοκοσμικά γηροκομεία και νοσοκομεία, όχι υποχρεωτικά από παρενέργειες του τσαχπίνη αλλά και από εγκατάλειψη ή με μεθόδους που είναι γνωστό πως όταν είναι αχρείαστες σκοτώνουν (όπως η θρυλική «διασωλήνωση»); Σας πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό το να υπάρχει κάπου μεταξύ των πρωτοκοσμικών ειδικών το δόγμα «ο θάνατος είναι προστασία»;

Και μήπως σας πέρασε απ’ το μυαλό ότι η γνωστή «Διακήρυξη του Great Barrington» (μια πρωτοβουλία εγνωσμένα και τίμια αριστερών «αιρετικών»), που ως τώρα έχει υπογραφτεί από 55.000 εργαζόμενους στην βιομηχανία της υγείας όλων των βαθμίδων παγκόσμια (και 750.000 πολίτες) προβοκαρίστηκε και θάφτηκε επειδή ξεβράκωνε την «υγιειονομική τακτική» του δυτικού κόσμου· εξαφανίστηκε ώστε να μην υπάρχει απάντηση στο επαναλαμβανόμενο διαρκώς, σαν πλύση εγκεφάλου, «ε, και τι άλλο να κάναμε; σκάστε λοιπόν…», ε;

Τελευταίο: θυμάστε την «συμβουλή προς τους νέους» μην φιλιέστε, μην αγκαλιάζεστε, κρατάτε τις αποστάσεις, γιατί αν δεν υπακούσετε κάποιος ηλικιωμένος, στην άκρη της «αλυσίδας μετάδοσης», θα πεθάνει; Ε, λοιπόν, ίσχυε και ισχύει – αλλά εντελώς ανάποδα. Ίσχυε και ισχύει ως εξής: αν υιοθετήσεις την ρητορική περί «μολυσματικότητας» και «ασυμπτωματικότητας» θα συμβάλεις ενεργητικά στο υγιειονομικό απαρτχάιντ· και ναι, χάρη και στην δική σου συμβολή, κάποιος (επειδή στερήθηκε ιατρική φροντίδα, ή/και επειδή τρόμαξε και επιδεινώθηκε η κατάστασή του, ή/και επειδή θα τον ρίξουμε στην κοινή δεξαμενή) θα πεθάνει ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ!

Θα συμβάλεις και σε πολύ περισσότερα…

Δεν είναι έτσι, ακόμα κι αν έτσι νομίζετε…

Δευτέρα 8 Μάρτη. Όταν ο κύριος Χατζηστεφάνου (ο γνωστός κύριος Χατζηστεφάνου…) απειλήθηκε ή θεώρησε ότι απειλείται με ιντερνετική λογοκρισία και καταστολή / απαγορεύσεις λόγω των θέσεών του υπέρ των Παλαιστινίων διαμαρτυρήθηκε. Πολύ καλά έκανε. Eίχε όλο το δίκιο με το μέρος του.
Πέρασε καιρός από τότε… Τώρα ο γνωστός κύριος Χατζηστεφάνου θεωρεί πως είναι σωστό να πέσει πάνω σ’ ένα στρώμα με σύριγγες πλατφορμών γενετικής μηχανικής… Δικαίωμά του. Δικαίωμά του επίσης να χρησιμοποιεί κάθε μέσο που διαθέτει για να σπρώξει κι άλλους… Το λέμε με την έννοια ότι ο καθένας προωθεί αυτά που υποστηρίζει, αλλά και ότι ο κάθε άλλος έχει κεφάλι και μυαλό που το χρησιμοποιεί…

Η υπεράσπιση της λογοκρισίας είναι, όμως, εντελώς διαφορετικό ζήτημα!!! Εξαιρετικά δηλητηριώδες…. Δεν ξέρουμε ποιούς κατεβάζει απ’ τον λογαρισμό ΤΟΥ ο γνωστός κύριος και ποιούς ανεβάζει, αλλά σε κάθε περίπτωση δικός του είναι, μπορεί να κάνει ότι νομίζει. Όποιος το λέει αυτό «λογοκρισία» και θα τον κατηγορούσε για «λογοκριτή» είναι επιεικώς ανόητος. Το ότι βρίσκει όμως ο κύριος Χατζηστεφάνου ομοιότητες, αναλογίες ανάμεσα στο (όποιο) Εγώ Του και το Δίκιο Του και στη συστημική λογοκρισία (από επιχειρήσεις, κράτη, κρατικές υπηρεσίες) σημαίνει πως είτε το Εγώ Του κατάφερε να ταυτιστεί μ’ αυτούς τους μηχανισμούς, είτε έχει χάσει εντελώς την μπάλα. Η δικαιολόγηση των εταιρειών antisocial media (όχι απλά δεν έχουμε καμμία σχέση με δαύτες αλλά … ας μην προχωρήσουμε…) και, οπωσδήποτε, του ελληνικού και του κάθε άλλου υπουργείου δημόσιας τάξης, δείχνει βαρύ διανοητικό ξεπεσμό. Αυτό είναι ό,τι πιο επιεικές θα μπορούσαμε να πούμε για την περίπτωση…

Θα τα βρει μπροστά του αυτά που τώρα επαινεί ο γνωστός κύριος Χατζηστεφάνου. Κάποια στιγμή (αργά ή γρήγορα) θα είναι κι αυτός «ψεκασμένος», «τρελός», «διασπορέας ψευδών ειδήσεων»· εκτός αν έχει αποφασίσει να ευθυγραμμιστεί απόλυτα με το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος το υπόλοιπο της δημοσιογραφικής του ζωής.

Δεν πρόκειται να χαρούμε όταν θα λούζεται αυτά που τώρα ξερνάει. Ούτε όμως πρόκειται να ξεχάσουμε πως και πόσο συνέβαλε ο καθένας στο νεο-ολοκληρωτισμό. Για τις περσόνες δεν θα υπάρχει «συγγνώμη, δεν είχα καταλάβει», ούτε δρόμος γυρισμού…

Ο μικροαστισμός, όποιου είδους ιδιοκτησία κι αν αφορούσε (υλική, συμβολική, status, “αναγνωρισιμότητας”…), ήταν πάντα κακός σύμβουλος. Τώρα έχει γίνει πολύ χειρότερος: φέρνει τον κάθε πρόθυμο αγκαλιά με την καθεστωτική βία, την οποία απολαμβάνει και αργά ή γρήγορα μαθαίνει να ασκεί…

Όσο για το ποιος είναι ψεκασμένος και ποιος έπεσε μικρός στο βαρέλι; Φοβού την Ιστορία!!!

(Nothing personal… Just capitalism…)

Ιδεοκοινωνικό, ταυτοτικό dumping

Παρασκευή 19 Φλεβάρη. Ίσως κάποιοι / κάποιες ξέρετε τι σημαίνει dumping, και επίσης τι σημαίνει μισθολογικό dumping. Στην αρχική του έννοια αφορά τον ανταγωνισμό μεταξύ ομοειδών επιχειρήσεων και τον αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ τους με όρους τιμών· κυρίως το «πουλάω κάτω του κόστους» (για να οδηγήσω τους ανταγωνιστές μου σε χρεωκοπία πετώντας τους έξω απ’ την αγορά… Μόλις την κατακτήσω ανεβάζω τις τιμές κατά βούληση και υπερ-ρεφάρω.)

Το μισθολογικό dumping είναι, κατά κάποιον τρόπο, προέκταση αυτού του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Φτιάχνω (ή αξιοποιώ) συνθήκες «χαμηλού εργατικού κόστους» για να πετάξω απ’ την αγορά ανταγωνιστές μου που πληρώνουν μεγαλύτερους μισθούς. Πέρα και δίπλα απ’ το στενά εννοημένο πεδίο των συγκρούσεων μεταξύ αφεντικών, το μισθολογικό dumping επιδιώκει (και συχνά πετυχαίνει) την σύγκρουση μεταξύ εργατών: οι «ακριβοί» εναντίον των «φτηνών» και το ανάποδο. Οι τρόποι, φυσικά, που δημιουργούνται δια της βίας οι «φτηνοί», είναι γνωστοί. Αν, όμως, αγνοηθούν (κυρίως απ’ τους «ακριβούς») κι αν επικρατήσει η αναμέτρηση εμείς ενάντια σ’ εσάς μέσα στην τάξη μας, με όρους «φτήνιας» (που είναι εκβιασμένη), είναι εύλογο ποιοί κερδίζουν συνήθως: τα αφεντικά.

Τι θα μπορούσε να είναι το ιδεοκοινωνικό, ταυτοτικό dumping (εκτός από δικός μας αυθαίρετος όρος); Χμμμμ… Ας το πούμε με κάπως στριφνό τρόπο: θα μπορούσε να είναι η σχεδιασμένη, εκ μέρους των αφεντικών, επιστράτευση μιας διαταξικής ιδεοκοινωνικής ταυτότητας εναντίον μιας άλλης διαταξικής ιδεοκοινωνικής ταυτότητας. Έτσι ώστε αφενός να σπάσει (ξανά και ξανά και ξανά) οποιαδήποτε «υποψία» περί της ταξικής διαστρωμάτωσης των καπιταλιστικών κοινωνιών και στον 21ο αιώνα, και αφετέρου να λαδωθούν τα γρανάζια της όποιας αναδιάρθρωσης, επιμέρους ή γενικότερης.

Δεν μιλάμε με γρίφους. Τα παραδείγματα είναι πολλά, ακόμα και προκαπιταλιστικά. Εύκολο: ο τρόπος που αντιμετώπιζε ο χριστιανισμός τους Άλλους (ή ο τρόπος που αντιμετώπιζαν οι κάθε φορά ηγεμονικές φράξιές του τους «αιρετικούς») είναι μια μορφή ιδεοκοινωνικού dumping: επιστατεύεται η μία ταυτότητα (ο σωστός πιστός) για να σφάξει την άλλη (τον αιρετικό).

Ωστόσο αυτή η αρχαιολογία είναι χρήσιμη ως ένα σημείο, σε ότι αφορά το τυπικό μέρος του ζητήματος (παρότι οι χριστιανοί συνεχίζουν να σφάζουν τους μουσουλμάνους, όπως έκαναν και πριν 1000 χρόνια…). Το πολιτικά σημαντικό ζήτημα στους τωρινούς καπιταλιστικότατους καιρούς είναι το ποιές ιδεοκοινωνικές ταυτότητες επιστρατεύονται εναντίον ποιών· από ποιούς, και για ποιούς σκοπούς.

Έχουν γίνει οι δυτικές («αναπτυγμένες καπιταλιστικά») κοινωνίες tribal; Ο ταυτοτισμός κατέληξε σε μητροπολιτικό postmodern φυλετισμό; Μήπως ήταν απ’ την αρχή τέτοιος; Οι δυτικές κοινωνίες έχουν γίνει ιδεοκοινωνικά, ταυτοτικά, φυλετικές; Αν ναι, πού ωφείλεται αυτό; Και ποιοί κερδίζουν;

Τροφή για σκέψη…

Cognitives ‘n’ ignorants…

Τρίτη 16 Φλεβάρη. …Έχω περάσει ακριβώς 42 χρόνια μελετώντας την άνοδο της ψηφιοποίησης ως οικονομικής δύναμης που καθοδηγεί την μεταμόρφωσή μας σε πολιτισμό πληροφοριών. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες παρατηρώ της συνέπειες αυτής της αιφνιδιαστικής αδελφοποίησης μεταξύ πολιτικής και οικονομίας καθώς οι νεαρές επιχειρήσεις εξελίχθηκαν σε αυτοκρατορίες επιτήρησης ενδυναμωμένες από global αρχιτεκτονικές επιτήρησης των συμπεριφορών, ανάλυσής τους, στοχοποίησης και προβλεψής τους: είναι αυτό που ονομάζω καπιταλισμό της επιτήρησης. Για να ενισχύσουν την δύναμη των δυνατοτήτων επιτήρησης και για χάρη των κερδών τους απ’ την επιτήρηση, αυτές οι νέες αυτοκρατορίες προώθησαν ένα θεμελειωδώς αντιδημοκρατικό γνωσιολογικό πραξικόπημα που σημαδεύεται από μια συγκέντρωση γνώσεων για εμάς χωρίς ιστορικό προηγούμενο και την ανεξέλεγκτη εξουσία που συσσωρεύεται χάρη σ’ αυτή την γνώση.

Σ’ έναν πολιτισμό πληροφοριών, οι κοινωνίες καθορίζονται από ερωτήματα σχετικά με τη γνώση – πως μοιράζεται, για τους θεσμούς που κυβερνούν αυτήν την μοιρασιά και την εξουσία προστατεύει αυτούς τους θεσμούς. Ποιός γνωρίζει; Ποιός αποφασίζει το ποιος γνωρίζει; Ποιός αποφασίζει για το ποιός αποφασίζει το ποιός γνωρίζει; Οι καπιταλιστές της επιτήρησης έχουν τώρα τις απαντήσεις για κάθε ερώτηση, αν και ποτέ δεν τους εκλέξαμε για να κυβερνήσουν. Αυτή είναι η ουσία του γνωσιολογικού πραξικοπήματος. Υποστηρίζουν ότι έχουν την εξουσία να αποφασίζουν το ποιος γνωρίζει αξιώνοντας δικαιώματα ιδιοκτησίας πάνω στην προσωπική μας πληροφόρηση, και υπερασπίζονται αυτήν την εξουσία με την δύναμη που έχουν να ελέγχουν κρίσιμα συστήματα και υποδομές πληροφόρησης.

Το τρομακτικό βάθος του πολιτικού πραξικοπήματος που επιχείρησε ο Donald Trump καβάλησε το κύμα αυτού του αόρατου πραξικοπήματος που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και δυο δεκαετίες απ’ τα antisocial media που κάποτε καλωσορίσαμε σαν παράγοντες απελευθέρωσης…

Αυτά γράφει μεταξύ άλλων η Shoshana Zuboff σ’ ένα πρόσφατο άρθρο της. Στο «δια ταύτα» ίσως δεν συμφωνούμε: αν πρόκειται να υπάρξει στο μέλλον γνώση για ελεύθερους ανθρώπους (για να μνημονεύσουμε τον Paul Feyerabend) ή εργατική απελευθερωτική γνώση, όποιο περιεχόμενο κι αν έχει, θα είναι οριοθετημένη απέναντι στην πληροφοριοποίηση, έξω και ενάντια σ’ αυτήν· κι όχι στο εσωτερικό της.

Η πληροφοριοποίηση είναι ο ταιηλορισμός των νοημάτων· γι’ αυτό έγινε εφικτό τόσο γρήγορα οι βιομηχανίες «διαχείρισης πληροφοριών» να γιγαντωθούν ως το σημείο να διαμορφώσουν την επόμενη καπιταλιστική φάση, αυτήν που είναι η «4η βιομηχανική επανάσταση». Ακριβώς όπως ο ιστορικός ταιηλορισμός με αφετηρία πριν έναν αιώνα απο-ειδίκευσε σχεδόν όλες τις μορφές «χειρωνακτικής» εργασίας διαμορφώνοντας τους όρους της 2ης βιομηχανικής επανάστασης (και, στη συνέχεια, ένα είδος ακρωτηριασμού των ανθρώπινων σωμάτων…), έτσι και ο πληροφορικός ταιηλορισμός απο-ειδικεύει σχεδόν το σύνολο των ανθρώπινων σχέσεων, σκέψεων και συμπεριφορών (θεωρώντας τες αξιωματικά σαν επικοινωνιακές) διαμορφώνοντας τους όρους της 4ης. Ανεβάζοντας τον ακρωτηριασμό σ’ ένα “ανώτερο επίπεδο”… Η μαζική εργατική εξέγερση εναντίον της αλυσίδας συναρμολόγησης (των εμπορευμάτων) στα ‘60s σ’ όλο τον αναπτυγμένο καπιταλιστικά βορρά απέδειξε την βαρβαρότητα της καπιταλιστικής «προόδου», ακόμα κι αν (η εξέγερση) δεν προχώρησε πιο πέρα.

Δεν έχουμε λόγο να αποδεχτούμε τις αλυσίδες συναρμολόγησης (των νοημάτων) και όλη την πληροφοριακή συσσώρευση και εκμετάλλευση (: big data, “’έξυπνοι” αλγόριθμοι, machine learning, «τεχνητή νοημοσύνη») σαν μια «πρόοδο» της οποίας το μόνο προβληματικό σημείο είναι η ιδιοκτησία… Ούτε έχουμε λόγο να περιμένουμε αδρανείς την επόμενη μαζική εργατική εξέγερση εναντίον τους· οφείλουμε να την προετοιμάσουμε, όσο χρόνο και κόπο κι αν χρειαστεί…

Λογοκρισία

Τρίτη 16 Φλεβάρη. Σύμφωνα με μια αναφορά της γνωστής human rights watch την προηγούμενη εβδομάδα τουλάχιστον 83 κράτη στον καπιταλιστικό πλανήτη αξιοποίησαν τον τσαχπίνη για να επιβάλλουν απαγορεύσεις στην ελευθερία του λόγου και την ελευθερία του συνέρχεσθαι… Το έκαναν, άραγε, με «βαριά καρδιά», «εντελώς προσωρινά» και γρήγορα θα ζητήσουν συγγνώμη και θα απολογηθούν; Όχι δα! Ο πλατφορμιασμός θα καταργήσει αυτές τις απαγορεύσεις; Όχι δα!

Στα βασικά που έκαναν αυτά τα τουλάχιστον 83 κράτη (σ’ έναν «ανεξήγητο» αυτοματισμό / συγχρονισμό…) ήταν η ποινικοποίηση διάφορων που είχαν αντίθετη γνώμη (για τον τσαχπίνη ή για τον «πόλεμο εναντίον του») – και η λογοκρισία. Η λογοκρισία έγινε ο καθόλου ξαφνικός έρωτας τουλάχιστον 52 κρατών· αυτό δεν είναι «θεωρία συνωμοσίας»! (Όπως και οτιδήποτε άλλο απ’ όσα έχουμε γράψει εδώ…)

Ήταν, άραγε, οι κίνδυνοι για την δημόσια υγεία η αιτία που θα δικαιολογούσε αυτήν την «ατσάλινη πειθαρχία» που επιβάλλει υποχρεωτικά την τιμωρία κάθε ελεεινού και ανεύθυνου που διαφωνεί; Όχι δα! Η προετοιμασία της λογοκρισίας ξεκίνησε πολύ νωρίτερα, είκοσι χρόνια για την ακρίβεια, στον αναπτυγμένο καπιταλιστικά κόσμο, με την εφεύρεση μιας νέας ποινικής κατηγορίας: των εγκλημάτων σκέψης. Η επίσημη υιοθέτηση ενός βασικού όρου απ’ το Οργουελιανό «1984» έγινε εύκολη υπόθεση απ’ τα αφεντικά στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα απ’ την στιγμή που ένας άλλος όρος είχε γίνει ήδη λαοφιλές θέαμα: big brother. Οι κατ’ όνομα «αστικές δημοκρατίες», αφού δεν ήταν πια «αστικές» ή «δημοκρατίες» ούτε προσχηματικά, είχαν φτάσει ήδη από τότε στο ιστορικό σημείο να κατεδαφίσουν τους ιστορικούς τους πυλώνες, αρχίζοντας από εκείνο που είχε αποδοθεί στον Βολταίρο και σε κάθε περίπτωση ήταν η σημαία της αστικής αντίληψης για την κεντρικότητα της ελευθερίας της σκέψης: διαφωνώ μ’ αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμά σου να το λες. Εννοείται ότι οι αιτίες που επιστρατεύτηκαν πρώτα για την κατασκευή και ύστερα για την ποινικοποίηση των «εγκλημάτων σκέψης» ήταν απ’ τη μια μεριά η «τζιχαντιστική τρομοκρατία» (και οι συμπαθούντες…) κι απ’ την άλλη τα απομεινάρια του ιστορικού πρωτοκοσμικού φασισμού: ο ρατσισμός και ο αντισημιτισμός. (Αυτά απ’ τις «δημοκρατίες» που είχαν φροντίσει ήδη απ’ τα ‘90s για την σφαγή χιλιάδων βόσνιων απλά και μόνο επειδή ήταν μουσουλμάνοι, και συνέχιζαν το ίδιο έργο τους στη μέση Ανατολή και στην Αφρική…)

Πριν καν εμφανιστεί ο τσαχπίνης η πρωτοκοσμική λογοκρισία είχε ακονίσει τους κυνόδοντές της. Αφ’ ενός με την προσπάθεια να βγουν εκτός νόμου οι υπερασπιστές και αλληλέγγυοι στους αγώνες των Παλαιστίνιων· αφετέρου με την εγκληματοποίηση του Vanunu, του Assange, του/της Manning και του Snowden (για να αναφέρουμε μόνο κάποιες απ’ τις πιο γνωστές περιπτώσεις).

Το ξεδίπλωμα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας έγινε και γι’ αυτό: για να επιταχύνει, να κεφαλαιοποιήσει και να νομιμοποιήσει “ελέω προστασίας της δημόσιας υγείας” κρατικές / καπιταλιστικές τάσεις που ήταν υπαρκτές και αναγνωρίσιμες χρόνια πριν. Πολλές “ελευθερίες” που είχαν αποθεωθεί σαν στοιχεία της νίκης του νεοφιλελευθερισμού αποδείχθηκαν είτε αντιπαραγωγικές, είτε αντιπειθαρχικές – είτε και τα δύο μαζί. Συνεπώς έπρεπε να καταργηθούν…

Η απόδειξη του δυναμισμού του κινέζικου κρατικο/καπιταλιστικού μοντέλου οριστικοποίησε τον προσανατολισμό και των δυτικών αφεντικών. Ο τσαχπίνης ήταν / είναι απλά το άλλοθι…

Προβλήματα ορολογίας…

Τετάρτη 10 Φλεβάρη. Είπαν ότι απαγορεύεται να μιλάμε για γενετικό αναπρογραμματισμό των κυττάρων και, επιπλέον, ότι απαγορεύεται δια ροπάλου να μιλάμε για μεταλλάξεις…. Είπαν ότι είναι αντι-επιστημονικός τέτοιος ισχυρισμός…. Επειδή, είπαν, οι μεταλλάξεις αφορούν μόνο, ΜΟΝΟ, αλλαγές στο DNA… Και οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής είπαν, οι mRNA ας πούμε, δεν επεμβαίνουν στο DNA των ανθρώπινων κυττάρων…

Αλλά ύστερα (και χώρια) άρχισαν να λένε κάτι άλλο. Ότι ο τσαχπίνης μεταλλάσσεται… Μα…. έχει ο τσαχπίνης DNA; Όχι βέβαια! Οπότε; Οπότε οι αλλαγές που συμβαίνουν στο γενετικό υλικό του και ονομάζονται ‘μεταλλάξεις’ αφορούν το RNA του… Οπότε; Οπότε ακόμα και στο RNA αν γίνονται αλλαγές, ονομάζονται μεταλλάξεις…

Τι ισχύει λοιπόν; Ισχύει αυτό που συμφέρει τους δημαγωγούς και τους αφεντάδες τους; Αυτό είναι που λέγεται πια «επιστήμη»; Έτσι πρέπει να λέμε… Αλλά όχι! Εκείνο που ισχύει είναι το δεύτερο: οποιαδήποτε αλλαγή στο γενετικό υλικό λέγεται ‘μετάλλαξη’ – άσχετα με το πόσο επικίνδυνη είναι, και για ποιόν.

Οι ιοί μεταλλάσσονται, πράγματι. Ο αιρετικός Ιωαννίδης τις προάλλες φώναζε:

Μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν 13 μεταλλάξεις του κορωνοιού και διεθνώς χιλιάδες, ναι χιλιάδες και μάλιστα δεκάδες χιλιάδες είναι οι μεταλλάξεις του Sars Cov 2.
Δυστυχώς η δημοσιογραφία του τρόμου εστιάζει στις μεταλλάξεις αγνοώντας ότι όλοι οι ιοί μεταλλάσσονται.
Πάντως με στατιστικούς όρους δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν εάν η βρετανική μετάλλαξη είναι πιο θανατηφόρα, σίγουρα μεταδίδεται πιο γρήγορα αλλά δεν υπάρχουν ακόμη αξιόπιστα στοιχεία.
Το νοτιοαφρικανικό στέλεχος του κορωνοιού ίσως να είναι πιο επικίνδυνο, υπό την έννοια ότι έχει μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στον εμβολιασμό.
Ωστόσο πρέπει να καταστεί σαφές, επιστημονικά οι μεταλλάξεις αυτών των τύπων κορωνοιού είναι απόλυτα φυσιολογικές και 100% προβλέψιμες.
Όμως πρέπει να αναφερθεί ότι όσο περισσότερες είναι οι μεταλλάξεις, τόσο αυξάνεται το σημείο ισορροπίας για να επιτευχθεί η ανοσία της αγέλης.

Αυτό ισχύει για τις μεταλλάξεις των ιών, του τσαχπίνη συμπεριλαμβανόμενου. Δεν ισχύει όμως για τις μεταλλάξεις σε κύτταρα σύνθετων οργανισμών, όπως το είδος μας. Και σίγουρα όταν αυτές είναι εξαιρετικά κερδοφόρες, πριν φτάσει κάποιος να ψάχνει τις συνέπειές τους, πρέπει να ξέρει ποιοί και γιατί ωφελούνται. Ποιοι ωφελούνται και απ’ τα κεφαλοκλειδώματα της σκέψης παίζοντας με τις λέξεις.

Ο λεκτικός αποπροσανατολισμός δεν δημιουργείται μόνος του, ειδικά για τέτοια ζητήματα.

Ο νόμος του Lynch (το «ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης»…)

Παρασκευή 5 Φλεβάρη. Τότε ήταν οι «ήρωες»…. Οι «πολεμιστές της πρώτης γραμμής»… Που συγκέντρωναν τα κατατονικά χειροκροτήματα των αιχμάλωτων κάθε απόγευμα… Τώρα είναι «προδότες»!! (Προοπτικά θα χρειάζονται όλο και λιγότερο… αλλά δεν το έχουν καταλάβει…)

Τότε τους επευφημούσαν… Τώρα τους κανιβαλίζουν.

Οι επαγγελματίες κανίβαλοι νοιώθουν, φυσικά, σαν το ψάρι στο νερό. Τα καθεστωτικά «νέα», για παράδειγμα, είχαν χτες ούτε ένα ούτε δύο αλλά συνολικά έξι «κομμάτια» (ρεπορτάζ, άρθρα γνώμης) που έριχναν στη φωτιά τους άλλοτε ήρωες· και φυσικά, ούτε μισό υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας επιλογής… (Αυτά είναι ξεπερασμένα λένε οι κανίβαλοι. «Πάνω απ’ όλα η υγεία»!). Σ’ αυτήν την υπερπαραγωγή λεκτικού λυντσαρίσματος μπορούσε να διαβάσει κανείς εντυπωσιακές θέσεις. Απ’ το:

… Αν η κυβέρνηση θεωρεί τον αυταρχισμό απαραίτητο σε αυτή την περίπτωση [της χωροφυλακής στα ιδρύματα] όπου διακυβεύονται περιουσίες και υπολήψεις, γιατί διστάζει να κάνει το ίδιο στην περίπτωση του υποχρεωτικού εμβολιασμού των υγιειονομικών, όπου κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές;

Μέχρι το:

… Δεν καταλαβαίνω γιατί για κάθε υποκατάστατο φαρμάκου, στρατιές ιατρικών επισκεπτών σπεύδουν στα ιατρεία και καταφέρνουν να πείσουν για τη χρησιμότητα του σκευάσματος τους γιατρούς και δεν μπορεί να γίνει κάποια αντίστοιχη καμπάνια τώρα. Όσοι γιατροί δεν πειστούν, πρέπει να αποκλειστούν…

Είναι ολοφάνερο ότι οι μεσαίοι αξιωματικοί των τμημάτων προπαγάνδας και psyops του «στρατού κατά του αόρατου εχθρού» έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα – αλλά αυτό δεν τους κάνει λιγότερο απαραίτητους.

Είναι, λοιπόν, οι άλλοτε «ήρωες» υγιεινομικές βόμβες; Ήταν πάντα; Αν ναι γιατί δεν «αποσύρθηκαν» όπως, για παράδειγμα, τα πιτσιρίκια απ’ τα σχολεία; Μήπως έγιναν υγιειονομικές βόμβες τώρα, μόλις έσκασαν οι σωτήρες-με-τις-πλατφόρμες-γενετικής-μηχανικής; Γιατί, λοιπόν, δεν μπορούν να κάνουν την δουλειά που έκαναν πριν, όπως ακριβώς την έκαναν πριν; Ε;

Υπάρχουν λόγοι γι’ αυτήν την συγκεκριμένη λωβοτομή, που είναι συνέχεια όλων των παρόμοιων που έχουν επιχειρηθεί μαζικά εδώ κι ένα σχεδόν χρόνο. Ο πρώτος είναι πιο φανερός: αν ένα μεγάλο μέρος των «ηρώων» έχει σοβαρές επιφυλάξεις γις τις πλατφόρμες τότε ποιοί θα μείνουν να τις υποστηρίζουν; Μόνον οι πληρωμένοι;

Υπάρχει όμως κι άλλος λόγος. Ο καταναγκασμός των «ηρώων» σε κάτι που οι ίδιοι / ίδιες δεν θέλουν, σαν ταφόπλακα των τελευταίων ρεταλιών του κάποτε συντάγματος, είναι μόνον η αρχή. Με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα (και την ίδια κτηνώδη όρεξη για ανθρώπινη σάρκα…) θα κηρυχτούν «επικίνδυνοι για την δημόσια υγεία» οι πάντες στον τριτογενή τομέα – αν τολμήσουν να αμφισβητήσουν τα ιαματικά κατασκευάσματα των φαρμακο-μαφιών! Αφού σχεδόν παντού υπάρχει «επαφή» εργάτη / πελάτη. Οι εκπαιδευτικοί πρωτ’ απ’ όλα…. Αλλά και οι υπάλληλοι των μαγαζιών λιανικής κάθε είδους…. Μήπως οι εργάτες και οι εργάτριες της εστίασης θα εξαιρεθούν; Ή μήπως οι βιβλιοϋπάλληλοι; Οι κούριερ και οι ντελιβεράδες μήπως; Οι υπάλληλοι των διάφορων δημόσιων υπηρεσιών; Οι υπάλληλοι γραφείου γενικά;

Όπως οι πάντες βαφτίστηκαν μολυσματικοί, με την ίδια ακριβώς μέθοδο και την ίδια κρατική / δημαγωγική βία σχεδόν οι πάντες μπορούν να βαφτιστούν υγιεινομικές βόμβες!

Το κόλπο είναι πολύ σοβαρό· εξαιρετικά επικίνδυνο· και τα αφεντικά με τους λακέδες τους το ξέρουν. Γι’ αυτό λυσσάνε. Διαδοχικά, κατά κύματα, διάφοροι / διάφορες θα πετάγονται στη μέση της «κοινής δεξαμενής αρνητών» και θα λιθοβολούνται – απ’ τους προηγούμενους που βρέθηκαν και τους επόμενους που θα βρεθούν στην ίδια θέση – με όλους τους χαρακτηρισμούς και την βία που έχει ακονιστεί εδώ και μήνες. Όσοι περισσέψουν, είτε επειδή είναι λίγοι είτε επειδή είναι περιθωριακοί, είτε επειδή είναι «παρακατιανοί», θα βρίσκουν όλο και πιο συχνά «πόρτα» εδώ κι εκεί: το «πιστοποιητικό εμβολιασμού», που αργά ή γρήγορα θα γίνει (γίνεται ήδη…) υποχρεωτικό – όπως στα pets.

Θα περάσουν στην αντεπίθεση αυτοί οι πρώην ήρωες και τώρα δακτυλοδεικτούμενοι και καταραμένοι; Θα ανοίξουν το στόμα τους για όσα έχουν γίνει αυτούς τους μήνες στα νοσοκομεία; Θα πουν δημόσια αυτά που εκμυστηρεύονταν κατ’ ιδίαν; Δύσκολο, πολύ δύσκολο αν δεν έχουν την υποστηρίξη που αξίζει στην περίσταση.

Και την αξίζει…

Υ.Γ. Μνημείο της προστυχίας όλων των κανίβαλων φίλων της γενετικής μηχανικής είναι ότι επικαλούνται ή υπονοούν κάτι που δεν ισχύει, και δεν το υποστηρίζουν καν και καν ούτε οι ίδιοι οι κατασκευαστές / έμποροι των πλατφορμών! Ότι, δηλαδή, με τον πλατφοριασμό παύει η κυκλοφορία του τσαχπίνη!

Να πως έχουν τα πράγματα. Προκειμένου να στήσουν την τρομοεκστρατεία οι ειδικοί και οι δημαγωγοί του δυτικού κόσμου έφτιαξαν την ιδέα του ασυμπτωματικού διασπορέα του ιού. Χωρίς κανένα στοιχείο και καμμία απόδειξη· αυθαίρετα, επειδή ήταν απαραίτητη για να «μολυσματοποιηθούν» στο σύνολό τους και μ’ ένα κτύπημα όλες οι άμεσες, ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις. Οι ασιατικές έρευνες διαψεύδουν αυτήν την ανεδαφική έως φρικαλέα ιδέα· δεν έχουν σημασία όμως για το δυτικό κεφάλαιο…

Τώρα, πιστοί στην αρχική κατασκευή, οι οπαδοί της γενετικής μηχανικής λένε ανοικτά ότι «δεν είναι βέβαιο ότι κάποιος που εμβολιάστηκε δεν μεταδίδει τον ιό»! Τότε; Ποιά είναι η «κρίσιμη ασφάλεια» που προσφέρουν οι πλατφόρμες απέναντι στους όποιους ασθενείς στα νοσοκομεία, ακόμα κι αν τις κάνουν tattoo όλοι οι υγιειονομικοί; Καμμία!!! Με ή χωρίς πλατφόρμες το μασκάρισμα μασκάρισμα…

Ενδεικτικά χθεσινό δημοσίευμα σε δεξιό site μεγάλης επισκεψιμότητας:

Άτεχνες ακροβασίες

Τετάρτη 3 Φλεβάρη. …Η διαχείριση της πανδημίας κινείται ιδεοληπτικά μεταξύ lockdown και εμβολίων… Αυτό δήλωσε χτες, συνεντευξιαζόμενος ραδιοφωνικά (στον καθεστωτικό real fm), ο γνωστός αριστερός καθηγητής αιματολογίας Γεροτζιάφας.

Μην αναφωνήσετε «έλα ρε, γίνονται τέτοια πράγματα;;!!!» Γιατί η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου, μόλις κάνει τα πρώτα εκατό μέτρα στη διαδρομή που, ύστερα από δέκα χιλιόμετρα, θα μπορούσε να μοιάζει με κριτική, τρομάζει (ή χαίρεται…) τόσο πολύ με το κατόρθωμά της ώστε γυρίζει τρέχοντας στα αποδυτήρια, στο σημείο μηδέν – για να ξεκουραστεί ή να κρυφτεί. Εν τέλει ο καθηγητής προτείνει (υποθέτουμε εναντίον της ιδεοληψίας…) …λαϊκή κινητοποίηση υπέρ … των μαζικών εμβολιασμών! Υπέρ του ενός πόλου της ιδεοληψίας δηλαδή· (πάλι καλά που δεν του γυάλισε ο άλλος).

Πρόκειται, όμως, για ιδεοληψία; Το δίπολο «ή πραξικοπήματα και απαγορεύσεις ή πραξικοπήματα και γενετική μηχανική» έχει ένα κοινό συμπαγές έδαφος: τα πραξικοπήματα, την αποπληροφόρηση, την διαστρέβλωση, την δημαγωγία, τον συστηματικό βομβαρδισμό με φόβο. Η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου (κι όχι μόνο στο ελλαδιστάν) νοιώθει άβολα μετά από τόσους μήνες, καθώς ο εκνευρισμός και η καχυποψία μεγάλων τμημάτων των πληθυσμών είναι όλο και πιο φανερά. Είναι υποχρεωμένη να υπερασπίζεται αυτό που πλασσάρεται σαν «καθολικός εμβολιασμός» (κάνοντας την ευκολία τυχοδιωκτισμό: καταγγέλοντας τις εταιρείες, αλλά όχι σαν μαφίες!)· όμως βλέπει ότι ακριβώς δίπλα υψώνεται ο «υποχρεωτικός εμβολιασμός» και το ψηφιακό φακέλωμα / «αποφυλακιστήριο». Απ’ την κατ’ οίκον φυλάκιση στη μόνιμη και διάχυτη αλγοριθμική επιτήρηση / φυλακή. Δεν είναι έτοιμη να υπερασπιστεί κάτι τέτοιο, και σίγουρα πολλά μέλη της ακόμα και αν είναι τεχνολογικά αναλφάβητα διαισθάνονται ότι το υγιειονομικό / ψηφιακό απαρτχάιντ που έχει αναγγελθεί και μεθοδεύεται δεν είναι «καλό για την υγεία των ανθρώπων»… Αν οι ηγεσίες και οι «διανοούμενοι» της αριστεράς στραφούν καθαρά εναντίον της υποχρεωτικότητας, θα είναι σα να στρέφονται κατά της καθολικότητας, σα να την σχετικοποιούν (και μαζί της να σχετικοποιούν την «φοβερή απειλή» του τσαχπίνη). Πράγμα που ούτε το θέλουν ούτε το μπορούν, αφού έχουν κάνει their best (μιλάμε γενικά) για να στηρίξουν την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία.

Η αλληλουχία της δυτικής υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας είναι συμπαγής· οι κρίκοι της έχουν σφικτή, οργανική σύνδεση μεταξύ τους. Δεν μπορεί κάποιος να κτυπήσει έναν χωρίς να τους κτυπήσει όλους. Παράδειγμα η πιο πρόσφατη φάση της με τις μεταλλάξεις του τσαχπίνη. Όλοι οι σχετικοί με το συγκεκριμένο «επιστημονικό πεδίο» ξέρουν (και μερικοί το μουρμουρίζουν…) όχι μόνο ότι οι μεταλλάξεις των ιών είναι συνηθισμένες, αλλά ότι γίνονται προς όλο και ηπιότερες (από άποψη νοσηρότητας) εκδοχές, ενόσω διευκολύνουν την μεταδοτικότητα. Είναι η φυσική κίνηση (ακόμα και) του τσαχπίνη στο να γίνει ένας απλός ιός συναχιού…

Πώς, όμως, ακόμα κι αυτό, το ελλάσον, μπορεί να ειπωθεί ανοικτά και δυνατά την ώρα που η αντεστραμμένη πραγματικότητα που προωθεί το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα και οι δημαγωγοί λακέδες του ορύεται για το αντίθετο; Πώς να καταγγείλεις το παπαδαριό της εντόπιας «ιεράς συνόδου υγείας» που απειλεί ότι «θα γίνουμε Wuhan» (δεν εννοούν τα πάρτυ!) σαν τσατσορούφιανους των φαρμακο-μαφιών όταν έχεις αποδεχθεί όλα τα ως τώρα κηρύγματά τους; Πώς να διαχωριστείς απ’ την τρομοκρατική αξιοποίηση των καθεστωτικών ψεμάτων για τις μεταλλάξεις όταν έχεις υιοθετήσει με χαρά την τρομοκρατική αξιοποίηση όλων των προηγούμενων καθεστωστικών ψεμάτων; Εν τέλει πώς να πολεμήσεις την τρομοκρατία όταν η γραμμή σου είναι τρομοκρατική με ολίγα επιφωνήματα «… για το καλό του λαού»;

Το «ή lockdown ή εμβόλια» δεν είναι ιδεοληψία· είναι στρατηγική κυριαρχίας! Και επειδή περί αυτού πρόκειται, όσοι φαντάζονται τον «λαό» να απαιτεί είτε το ένα είτε το άλλο απλά ρίχνουν λάδι στα γρανάζια της…

Μια παλιά κουβέντα έλεγε: αν μπεις σε λάθος τραίνο, όλοι οι σταθμοί είναι λάθος…

(φωτογραφία: Ελλείψει οποιασδήποτε άλλης ιδέας, επειδή η τρομοεκστρατεία παρατείνεται, επιστροφή στα παλιά: περάστε την ώρα σας και την ζωή σας τρίβοντας…  Το δημαγωγικό ρεπορτάζ μπορεί να φαίνεται παλιό αλλά είναι χθεσινό…
Viva Villabajo!!!)