Tag: ιδεολογία

Μαζικός…. αλλά με πειθώ

Δευτέρα 2 Αυγούστου>> Η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου (πόσοι χωράνε τελικά σε δαύτην;;!!!) φαίνεται πως βρήκε το συνδικαλιστικού τύπου «ξεκάρφωμά» της. Λέει ναι στον μαζικό πλατφορμιασμό – όχι στην υποχρεωτικότητα.

Μπορεί να υπάρχει ένας κόκος εντιμότητας σ’ αυτήν την «θέση»; Δύσκολο – στα όρια του αδύνατου. Ο καταναγκαστικός πλατφορμιασμός είναι ο πιο πρόσφατος κρίκος σε μια αλυσίδα καταναγκασμών, τους οποίους ευλόγησε (ΟΛΟΥΣ!) αυτή η αριστερά, μ’ όλες τις ετερόκλητες συνιστώσες της:

– μαζικές (και καταναγκαστικές) κατ’ οίκον φυλακίσεις·

– μαζικές (και καταναγκαστικές) απαγορεύσεις κυκλοφορίας·

– μαζικά (και καταναγκαστικά) πρόστιμα μισό μισθός·

– μαζικές (και καταναγκαστικές) απαγορεύσεις απλών κοινωνικών συναντήσεων σε δημόσιους χώρους (π.χ. πλατείες)·

– μαζικά (και καταναγκαστικές) ιατρικές εξετάσεις (διαφόρων ειδών τεστ)·

– μαζική (και καταναγκαστική) μασκοφορία·

– μαζικές (και καταναγκαστικές) αλλαγές συμπεριφορών: μην ακουμπιέστε, μην φιλιέστε, μην μιλάτε (πετάτε σάλια…)

Ο κόκος εντιμότητας που είναι αντίθετος στους καταναγκαστικούς πλατφορμιασμούς είναι υποχρεωμένος (για λόγους εντιμότητας αλλά και ομαλής λειτουργίας της σκέψης του κατ’ αρχήν!!!) προχώρησαν οι καταναγκασμοί βήμα βήμα και κάτω από χειροκροτήματα; Όταν κάνει αυτήν την ερώτηση στον εαυτό του θα διαπιστώσει εύκολα και γρήγορα την αλυσίδα που έχει προηγηθεί.

Θα διαπιστώσει επίσης κι αυτό: η ψυχολογική βία, το δημαγωγικό carpet bombing, η αδιακρισία και η καταστροφή οποιασδήποτε έννοιας ιδιωτικότητας των δεδομένων υγείας, η συστηματική ψευδολογία, η λογοκρισία με όλες τις εκδοχές της, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μορφές του «μη καταναγκασμού», της «ελεύθερης βούλησης», και τα λοιπά! Είναι ακριβώς το αντίθετο. Η απειλή της απόλυσης είναι μια σοβαρή απειλή. Το ίδιο σοβαρή όμως είναι η απειλή του αποκλεισμού, της εξορίας απ’ την κοινωνική ζωή. Το ίδιο σοβαρή είναι η οργανωμένη «κατακραυγή», το δηλητήριο της συκοφάντησης, της σπίλωσης, της αδιακρισίας. Το ίδιο σοβαρή είναι η πρόκληση απόγνωσης. Το ίδιο σοβαρός είναι ο εκβιασμός του να μην δηλώνονται τα κάθε είδους θύματα του πλατφορμιασμού.

Η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου θέλει να μας πείσει ότι θα «σώσει» την μισθωτή σκλαβιά μας, αν και εξακολουθεί φιλόδοξα να ενδιαφέρεται να «σώσει» όλη την ζωή μας, τις κοινωνικές μας ευθύνες, τη «νέα κανονικότητά» μας. Όπως, φυσικά, και η δεξιά του κράτους και του κεφάλαιου. Βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς σημείο ανθρωποφάγας χυδαιότητας όσο ο όχι και τόσο μακρινός πρόγονός της: η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία πριν, στη διάρκεια και μετά το τέλος του Α παγκόσμιου.

Όπως εκείνη έτσι και η τωρινή κάνει ότι μπορεί υπέρ του πολέμου. Κι όπως εκείνη έτσι και η τωρινή είναι έτοιμη να πατήσει την σκανδάλη, όταν χρειαστεί, εναντίον των αμφισβητιών και των απείθαρχων.

Στα αντιsocial media κάνει πάντα σκοποβολή.

Προσοχή στο ξύπνημα!

Δευτέρα 2 Αυγούστου>> Είναι ευχάριστο που μερικοί σπουδαίοι influencers μόλις ξεμπέρδεψαν με κάτι μιάσματα τύπου Φουκώ, Αγκάμπεν, Ίλλιτς, αποφάσισαν να ασχοληθούν με την ανάσταση «παλαιών κατοίκων που βρίσκονται σε κώμα» – για να τους αναθέσουν το δικό μας θάψιμο. Μιλώντας πιο γενικά ένας ιστορικός υλιστής θα έλεγε ότι αυτή η προσφυγή στην ανάσταση των νεκρών ή των ετοιμοθάνατων, πότε τον έναν και πότε τον άλλον, για να γνωματεύσουν για το σήμερα, για την 4η βιομηχανική επανάσταση, για την έφοδο της γενετικής μηχανικής και την αναδιάρθρωση της βιομηχανίας της υγείας, είναι αλάνθαστος δείκτης μιας βαθιάς και ανεπανόρθωτης διανοητικής οπισθοδρόμησης – σε συνδυασμό, φυσικά, με την βαθιά πίστη στην Αποκάλυψη. Που πράγματι συμβαίνει σε διάφορους σπουδαίους, πανέξυπνους και πανέμορφους ανθρώπους, σε κάθε μετάβαση, σε κάθε αλλαγή (καπιταλιστικού) παραδείγματος – δεν είναι δα η πρώτη φορά… (Είναι σα να ξυπνάνε ζαλισμένοι από έναν εφιάλτη και να κτυπούν την κεφάλα τους στην κάσα της πόρτας· και πάρτους κάτω for ever).

Όμως, πάλι, γιατί να καταφύγει κάποιος σε «παλιούς κατοίκους που ξύπνησαν απ’ το κώμα»; Έχει γίνει η “εντατική” η γενική παράσταση της Ιστορίας; Έτσι φαίνεται, αλλά δεν χρειάζεται να λέγεται συνέχεια! Εδώ κοτζάμ σημερινοί υπουργοί πλασιέδες (και των φαρμακομαφιών) συνέρχονται απ’ την περιπέτεια της υγείας τους και βρίσκουν τα ταίρια τους. Δεν είναι ένα μικρό θαύμα;

Αν είναι λέει;;;!!!! Αυτά είναι τα καλά του τσαχπίνη – να λέγονται, ε;

Το άρωμα της χαβούζας (ή πως να βρεις το φως μέσα στα βαθιά σου μεσάνυχτα)

Δευτέρα 19 Ιούλη>> Απ’ την μεγάλη (αλλοίμονο) συλλογή της η ασταμάτητη μηχανή δεν άντεξε τον πειρασμό – συγχωρείστε την! Οι δύο παρακάτω «αναρτήσεις» (έτσι λέγονται αυτά τα αριστουργήματα;) είναι μικρά διαμάντια στο βόθρο των antisocial media. Ο λόγος της λάμψης τους δεν φαίνεται: ο εκλεκτός κύριος που τις υπογράφει είναι γιατρός.

Μπορεί λοιπόν ο καθένας να θαυμάσει την λεπτότητα, την οξύνοια, την ακρίβεια των παρατηρήσεων και των διατυπώσεων, το καλό γούστο, το ανοικτό μυαλό, την ειλικρίνεια, με δυο λόγια όλα όσα θα περίμενε από έναν οργανικό διανοούμενο – όπως ένας γιατρός… Ή μπορεί να αναρωτηθεί αν θα εμπιστευόταν (σαν γιατρό…) έναν τύπο που πριν ανακαλύψει την ευκολία των antisocial media (τόχει!!!) έγραφε με μαρκαδόρο στους τοίχους των αποχωρητηρίων – και ίσως το κάνει ακόμα.

Εν τω μεταξύ υπάρχουν άλλοι που εδώ και 25 τουλάχιστον χρόνια δεν μας έβλεπαν πουθενά (εκεί που είμασταν) αφού, άλλωστε, δεν είμαστε κομματικοί και δεν φοράμε καρτελάκι στο λαιμό…. Δεν μας έβλεπαν επειδή δεν έπρεπε να υπάρχουμε, δεν έδιναν την έγκρισή τους να υπάρχουμε (λες και τους την ζήτησε κανείς…) Αλλά, φευ, μας είδαν, είδαν τους αυτόνομους (!!!) στη φασιστομάζωξη στο Σύνταγμα την περασμένη Τετάρτη!!! Όπως μας είδε και ο γιατρός… Λαμπρά!!!

Τι διορατικότητα λοιπόν!!! Αυτό είναι: πριν πλατοφρομιαστείς σου έχουν ανάψει τα λαμπάκια (και να σκεφτείς ότι δεν παρουσιάζουμε όλα τα στοιχεία μας σχετικά με το παρελθόν των απόψεων του καθενός…) Πλατφορμιάζεσαι και μαζί με τα λαμπάκια βρίσκεις το φως σου!!!!

Ε, το λοιπόν οι φαρμακομαφίες κάνουν θαύματα: αποκαλύπτουν τους αυτόνομους…. Νάναι καλά οι pfizer, η moderna, η astrazeneca· κι όλοι οι επαγγελματίες δολοφόνοι!

Ποιός χρειάζεται τους «αγανακτισμένους»;

Δευτέρα 12 Ιούλη>> Η ιστορία επαναλαμβάνεται πρώτα σαν φάρσα κι ύστερα σαν τραγωδία – μια φράση του Μαρξ χιλιοειπωμένη. Στην περίπτωση των αγανακτισμένων η φάρσα ήταν εξ αρχής, το 2011. Η επανάληψή της δεν θα είναι τραγωδία· ακόμα κι αν βρεθούν και πάλι νεροκουβαλητές.

Οι αγανακτισμένοι 1.0 (μπορούμε να κάνουμε αρίθμηση πια, είναι κάτι σαν τα «κύματα»…) γέννησαν εκείνο που εξ’ αρχής ήταν προορισμένοι να γεννήσουν. Ένα πασοκ+ που μαζί με τους ακροδεξιούς «light» κυβέρνησε για μια 4ετία· και τα βοθρολύματα έγιναν τρίτο κόμμα στο κοινοβούλιο. Φυσικά ήταν πολλοί και διάφοροι που είχαν άλλα όνειρα και φιλοδοξίες απ’ τον «λαό»… Πολλοί και διάφοροι που ήταν ανίκανοι να δουν πέρα απ’ την μύτη τους παρά τον «επαναστατικό» ναρκισσισμό τους. Ή, ίσως, εξαιτίας του.

Σε κάθε περίπτωση είμασταν ξεκάθαροι: ΜΑΚΡΥΑ! Για να μας βρίζουν οι ίδιοι όπως και τώρα, για «ελιτιστές» και αποσυνάγωγους… (Never mind…)

Τους αγανακτισμένους 2.0 ποιός τους χρειάζεται; Το σύστημα το ίδιο κατ’ αρχήν. Είναι γνωστό ότι υπάρχει αρκετή ποσότητα δεξιών / ακροδεξιών που απορρίπτουν την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, με μια γκάμα απόψεων που ξεκινούν απ’ την τερατολογία και φτάνουν ως τον τυπικό συντηρητισμό. Υπάρχουν επίσης φιλόδοξοι ποιμένες / κομματάρχες που μπορούν να «τρυγίσουν» αντιπολιτευτικά αυτόν τον εθνοπατριωτικό πυρήνα που είναι αναγκασμένος να αντιλαμβάνεται την τρομοεκστρατεία σαν «προσβολή στην ελληνικότητά» του, αφού δεν υπάρχει στον γαλαξία τίποτα άλλο εκτός απ’ την “προσβολή της ελληνικότητας”… Ο «τρύγος» υπόσχεται πολλά αφού οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική, οπότε όλοι μπορούν να κάνουν την κοινοβουλευτική τους προίκα. Και ακόμα ειδικότερα αφού ο μάνατζερ ρημαδοΚούλης και το στενό τεχνοκρατικό επιτελείο του απ’ την μια μεριά θέλουν μια λογική ισορροπία με τον «αιώνιο εχθρό», και απ’ την άλλη δύσκολα θα κλείσουν πολιτικο/προσοδικά στόματα με χιλιάρικα απ’ τις έκτακτες χρηματοδοτήσεις της ε.ε. (Ο ρημαδοΚούλης έχει πρόβλημα με το ίδιο του το κόμμα / παράταξη, αυτό είναι γνωστό – γι’ αυτό άλλωστε του κολλήσαμε εξ αρχής το «ρημαδο…») Υπάρχει ο Τράγκας, υπάρχει ο γραμματοκομιστής του γυιού του αφεντικού, υπάρχει και ο Καζάκης… Μπορεί να αναστηθεί ακόμα και ο φαιός Πάνος… Οι μνηστήρες είναι πολλοί…

Οι αγανακτισμένοι 1.0 έπρεπε να ρίξουν απ’ την καρέκλα του τον Παπανδρέου τον Γ – ήταν η «ιστορική αναγκαιότητα» του βαθέος πασοκ… Οι αγανακτισμένοι 2.0 πριονίζουν την καρέκλα του Μητσοτάκη του Β – είναι το ζητούμενο της βαθιάς δεξιάς. Οι αγανακτισμένοι 1.0 οικειοποιήθηκαν ένα παλιό αναρχικό σύνθημα («να καεί…») εννοώντας το αντίθετο… Οι αγανακτισμένοι 2.0 μπορεί να δηλώσουν μέχρι και «ενάντια στο απαρτχάιντ», την στιγμή που (σαν εθνικόφρονες παλαιού ή νέου τύπου…) το στηρίζουν με χέρια και πόδια εκεί που είναι αιματηρό, φονικό αλλά «συμμαχικό»: στην Παλαιστίνη…

Υπάρχουν και κάποιες διαφορές, πέρα απ’ την συγκυρία. Το βαθύ πασοκ ήταν και είναι πολύ πιο ικανό στην διαχείριση της αριστεράς του κράτους και του κεφάλαιου· ενώ η βαθιά δεξιά όχι το ίδιο. Αυτό σημαίνει ότι οι «δυο πλατείες» (η «πάνω» και η «κάτω») του 2011 δεν είναι στρατηγικά αναγκαίες τώρα. Άλλωστε το μεγαλύτερο μέρος της άλλοτε “κάτω” πλατείας τώρα διαδίδει “κομμουνισμό μέσω ενέσεων”…

Οι γαλανόλευκες ξαναβγαίνουν απ’ τα πολιτικά σεντούκια – και «φωτιά στα μπατζάκια» εκείνων που φυτρώνουν εκεί που δεν τους έσπειραν…

Ας πρόσεχαν…

(φωτογραφία: Τι χρωστάνε δηλαδή τα ρίφια; Άλλο μπλέξιμο: να είσαι φόλα υπέρ των πλατφορμών αλλά και αντισπισιστής… Τι κάνεις σε τέτοια περίπτωση; Προτείνεις ένα σακί πατάτες για έπαθλο…)

Η αναδιάρθρωση έχει ξεκινήσει

Δευτέρα 12 Ιούλη>> Μια νέα ρητορική για την δύναμη και την εξουσία (επί των σωμάτων και επί πτωμάτων…) αναδύεται μέσα απ’ την εκστρατεία του μαζικού πλατφορμιασμού! Οι χιλιάδες δολοφονημένοι απ’ τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, που είναι ταυτόχρονα παρόντες και απόντες νεκροί, και οι πολλαπλάσιοι σακατεμένοι (κι αυτοί επίσης υπαρκτοί / ανύπαρκτοι) δεν είναι απλά μια θηριώδης «παράπλευρη απώλεια» σε μια κατά τα άλλα ευγενή προσπάθεια-για-την-σωτηρία-του-κόσμου. Είναι οι δολοφονημένοι απ’ τους πρωτοσμικούς στρατούς αφγανοί, ιρακινοί, παλαιστίνιοι, στην μητροπολιτική εκδοχή: μια μαζική τελετουργική «θυσία» που έχουν αναγκαστεί να κάνουν, «υπνωτισμένες» οι πρωτοκοσμικές καπιταλιστικές κοινωνίες… για να αποκαθαρθούν ριζικά απ’ τις «παλιές» ιδέες τους για την ζωή και τον θάνατο, και να υιοθετήσουν τις καινούργιες νόρμες. Και μοιάζει να την αποδέχονται…

Δείτε, για παράδειγμα, τους hipsters αυτών των καινούργιων κανόνων. Δεν χάνουν την ευκαιρία να προβάλουν τα μπρατσάκια τους (ή τις μπρατσάρες τους…) στα antisocial media, μ’ ένα τσιρώτο σε κάποιο σημείο, σα να έχουν κάνει κάποιο σπουδαίο κατόρθωμα. Ή σα να θέλουν να επιβεβαιώσουν δημόσια στο «αόρατο» αφεντικό ότι «ναι, είμαι μαζί σου»!!! Το τσιρώτο παίζει τον ίδιο ρόλο με την πουλάδα στο μανίκι της καραβανοστολής….

Παντελώς άσχετοι και ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν ποιον καπιταλισμό ασπάζονται, είναι ωστόσο πρόθυμοι να «παίξουν» στο υγιεινιστικό θέαμα που άλλοι σκηνοθετούν. Μοστράροντας σαν κομπάρσοι απορρίπτουν πρώτοι και καλύτεροι την πραγματικότητα του θανάτου εξαιτίας της γενετικής μηχανικής· περιγελούν το γεγονός ότι δεκάδες χιλιάδες ήταν πριν ζωντανοί και μετά όχι ή ήταν πριν αρτιμελείς και μετά όχι εξαιτίας των πλατφορμών. Δεν υπάρχει ζωή έξω απ’ τις βιοτεχνολογίες ακόμα κι αν αυτές σκοτώνουν διαλαλούν με τον φτηνό τρόπο που τους αναλογεί. Η μόνη ζωή είναι αυτή που πουλάει το αόρατο αφεντικό: η «ζωή plus»…

Δείτε, επίσης, και το συμμετρικά ανάποδο. Πόσοι ντρέπονται να παραδεχτούν ότι οι θάνατοι των οικείων τους μετά από τον πλατφορμιασμό οφείλονται σ’ αυτόν και μόνον σ’ αυτόν; Πόσοι ντρέπονται να παραδεχτούν ότι οι σοβαρές βλάβες που έπαθαν και παθαίνουν, μόνιμες ή όχι, οφείλονται σ’ αυτόν και μόνον σ’ αυτόν; Άλλες εποχές θα ήταν αδιανόητο ένα τέτοιο αίσθημα, το να ντρέπεσαι να χρεώσεις τον δολοφόνο για το έγκλημά του… Σε πυροβολούν και λες «ναι μωρέ, πάντα είχα μια φαγούρα σ’ αυτό το σημείο»;

Κι όμως. Φαίνεται πως τώρα η εσωτερίκευση των υγιεινιστικών (καπιταλιστικών) προσταγών έχει προχωρήσει τόσο πολύ σε ικανά τμήματα των πρωτοκοσμικών πληθυσμών ώστε ακόμα και η ζωή (με την παλιά έννοια: η ζωή ολόκληρη!) έχει μικρότερη σημασία απ’ την συμμόρφωση και την πειθαρχία! Τι σημαίνει «εσωτερίκευση των υγιεινιστικών καπιταλιστικών προσταγών»; Σημαίνει ότι αφού Αυτοί Που Έχουν την Εξουσία λένε ότι «είμαι καλά» με τις πλατφόρμες, τότε δεν μπορεί παρά να είμαι – διαφορετικά αμφισβητώ των εξουσία τους… Κι αυτό είναι επικίνδυνο…

Μ’ αυτή την έννοια το να λέει κάποιος ότι «ο μαζικός εμβολιασμός είναι σχεδιασμένος για να αποτύχει» είναι επικίνδυνη τύφλα. (Την έχει την τύφλα της η και καλά “επαναστατική” ιντελιγκέντσια του λαού και του τόπου…) Πρώτον, επειδή η ίδια η λέξη «εμβολιασμός» είναι απόλυτα παραπλανητική – δεν πρόκειται για εμβόλια!!!. Δεύτερον επειδή δεν υπάρχει ταξικός προσδιορισμός στην επίθεση απ’ την σκοπιά του «μετα-ανθρωπισμού». Ή αν υπάρξει, μπορεί να είναι κάλλιστα ο ανάποδος: “πουσαρισμένοι”, “ενισχυμένοι” βιοτεχνολογικά προορίζονται ήδη να είναι οι απλοί πεζοναύτες και όχι οι στρατηγοί! Εν τέλει θυμηθείτε τον Musk που απορρίπτει τις πλατφόρμες ΚΑΙ, ταυτόχρονα, προωθεί τον νευρολογικό έλεγχο μέσω της εταιρείας του neuralink. Πράγμα που σημαίνει ότι το κτήνος της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης δεν εξαρτιέται καθόλου από μια μονάχα τεχνική και την αποδοχή της…

Το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των πρωτοκοσμικών πληθυσμών εξακολουθούν να αρνούνται να γίνουν πειραματόζωα ΔΕΝ ήταν και ΔΕΝ θα μπορούσε να είναι ζητούμενο της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας! Όπως, άλλωστε, το γεγονός ότι οι ταλιμπάν αντιστάθηκαν με επιτυχία στο αφγανιστάν δεν θα μπορούσε να είναι ζητούμενο της νατοϊκής κατοχής! Αν ήταν έτσι με το colpo grosso της γενετικής μηχανικής και των σχεδιασμένων μεταλλάξεων, αν δηλαδή το ζητούμενο των αφεντικών ήταν οι αρνήσεις, τότε κάθε πονηρός θα μπορούσε να προτείνει «ε, τότε, να πλατφορμιαστούμε όλοι για να τους χαλάσουμε τα σχέδια!!!» Βλακώδες; Ναι. Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν μπερδεύονται οι ανεπιθύμητες (για τα αφεντικά) αντιδράσεις σε μια τέτοιας κλίμακας και έντασης αναδιάρθρωση με τις πραγματικές αιτίες και τους πραγματικούς στόχους της. (Το είπαμε για την ναρκισσιστική τύφλα, ε;)

Ενώ, λοιπόν, από ποσοτική άποψη ο μαζικός πλατφορμιασμός υπολείπεται ακόμα κατά πολύ των «εξόδων» και των «επενδύσεων» της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, από ποιοτική (και πολιτική / ιδεολογική) άποψη τα αποτελέσματα είναι κάπως καλύτερα για τ’ αφεντικά. ΔΕΝ χρεώνονται (ακόμα) για τον κανιβαλισμό των μαζικών δολοφονιών και των μαζικών σακατεμάτων, ΔΕΝ χρεώνονται για την «αντίστροφη δημιουργική λογιστική θανάτου» (το γεγονός ότι αποκρύπτουν συστηματικά αυτές τις «απώλειες»), ΔΕΝ χρεώνονται για την μαζική απελευθέρωση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στα ανθρώπινα κορμιά, και ΔΕΝ χρεώνονται την γενικευμένη βία αυτής της Αλλαγής Παραδείγματος που θα έχει συνέχεια απ’ την μεριά τους με διάφορες μορφές.

(φωτογραφία: Μήπως τα ληγμένα είναι πιο “ακουστικά”; Για να ερωτηθούν οι εντόπιοι φανς – πρέπει να βρεθεί μια λύση… Είναι μονοδοσικό, ε; Μπαμ και κάτω!)

Διαστροφές της «νέας» βιοπολιτικής

Δευτέρα 12 Ιούλη>> Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι που πεθαίνουν τώρα από τον covid στην αγγλία έχουν εμβολιαστεί

Μ’ αυτόν τον τίτλο σ’ ένα άρθρο του καθεστωτικού guardian στις 27 Ιούνη του 2021, θα περίμενε κανείς κάτι του είδους «Αποκάλυψη Τώρα!» Αλλά όχι. Όχι στο ελλαδιστάν όπου τα ψέμματα είναι 200% τέτοια, αλλά στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας η θανατοπολιτική της γενετικής μηχανικής έχει αρχίσει να ξεχυλίζει. Κι έτσι κάποιοι, προσπαθώντας να αποφύγουν να σπάνε πέτρες σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή τους, επιχειρούν να διαστρέψουν τα υπόλοιπα της κοινής λογικής. Ό,τι έχει απομείνει. Ιδού οι 3 πρώτες παράγραφοι του σχετικού άρθρου (ο τονισμός με bold δικός μας):

Ένα πρωτοσέλιδο της MailOnline στις 13 Ιούνη έγραφε «Μελέτη δείχνει ότι 29% από 42 άτομα που πέθαναν εξαιτίας της νέας παραλλαγής είχαν κάνει ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΔΟΣΕΙΣ». Στην τεχνική αναφορά της Public Health England στις 25 Ιούνη αυτό το νούμερο ανέβηκε στο 43% (οι 50 απ’ τους 117) με την πλειονότητα (60%) να έχει κάνει τουλάχιστον μια δόση.

Θα μπορούσε να είναι ανησυχητικό ότι η πλειονότητα των ανθρώπων που πεθαίνουν στην Αγγλία απ’ την τώρα πια κυρίαρχη μετάλλαξη Δέλτα (Β.1.617.2) έχουν εμβολιαστεί. Όχι, αυτό είναι εκείνο που θα μπορούσαμε να περιμένουμε από ένα αποτελεσματικό αλλά ατελές εμβόλιο, με ένα προφίλ κινδύνου που διαφοροποιείται ανάλογα με την ηλικία και το πως έγιναν τα εμβόλια.

Σκεφτείτε έναν υποθετικό κόσμο όπου οι πάντες έχουν κάνει ένα εμβόλιο που δεν είναι τέλειο. Αν και ο ρυθμός θανάτων θα μείνει χαμηλός, οποιοσδήποτε πεθαίνει θα έχει εμβολιαστεί.

…

Καταλάβατε; Συμβαίνει ακριβώς ό,τι είχε προβλέψει ο Geert Vanden Bossche (ξαναδείτε: Η καπιταλιστική έφοδος στον ουρανό είναι στον αυτόματο πιλότο; Δευτέρα 28 Ιούνη). Συμβαίνει ότι ο μαζικός πλατφορμιασμός εν μέσω μιας ικανής εξάπλωσης ενός (γενικά ασήμαντου) ιού, πέρα απ’ τους φόνους που πετυχαίνει σαν «παρενέργειες», εκβιάζει μεταλλάξεις του τσαχπίνη (ως τώρα ήπιες) που όμως θα κτυπήσουν ΚΥΡΙΩΣ τους πλατφορμιασμένους! Επειδή, απλά, πολύ απλά, οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής ΔΕΝ ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα αλλά το χακάρουν – και το αδυνατίζουν! Όσοι έχουν απορρίψει τις GMO πλατφόρμες (και δεν έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας) έχουν σε γενικές γραμμές ισχυρότερο ανοσοποιητικό….

Αλλά όχι – λέει ο καθεστωτικός guardian…. Απλά οι πλατφόρμες δεν είναι (ακόμα) τέλειες· ανθρώπινο δημιουργήμα είναι άλλωστε…. Ε; Τιιι;;; Πώς είπατε; Πολύ συγκινητικό…

Υπάρχει κάτι βρώμικο, κάτι δόλιο σ’ αυτήν την απόκρυψη / διαστρέβλωση της αλήθειας; Μα φυσικά – για επαγγελματίες δημαγωγούς πρόκειται…. Η μαφία pfizer/biontech ετοιμάζει «νέα παραλλαγή» της πλατφόρμας της, για να αντιμετωπίσει (λέει) και την μετάλλαξη Δ· ενώ αιτείται αρμοδίως (στον FDA κατ’ αρχήν) και μια «τρίτη δόση» το φθινόπωρο…

Τα κέρδη και ο έλεγχος πάνω στα κορμιά δεν έχουν καμμία ατέλεια!!!

Η χρεωκοπία είναι μέρος της αναδιάρθρωσης! (1)

Δευτέρα 7 Ιούνη>> 500.000 επιστήμονες απ’ το σύνολο των 174 επιμέρους επιστημονικών τομέων (κι αυτοί οι 174 τομείς αφορούν τα πάντα: απ’ την αστροφυσική ως την ηλεκτρολογία αυτοκινήτων): αυτή είναι η συγκέντρωση ειδικευμένου διανοητικού κεφαλαίου που υπολογίζεται ότι έπεσε απ’ τον περασμένο Μάρτη πάνω στην αντιμετώπιση του τσαχπίνη παγκόσμια. Πιθανότατα αυτός ο τεράστιος όγκος ειδικευμένης διάνοιας (συν τους διαθέσιμους τεχνολογικούς εξοπλισμούς, συν τις συχνά απλόχερες χρηματοδοτήσεις) συγκεντρωμένος, να ασχολείται με το ίδιο «πρόβλημα», να είναι μοναδικός στην ιστορία του γαλαξία!

Τσαχπίνης εναντίον όλων λοιπόν! Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Με την εξαίρεση ορισμένων (όχι λίγων…) πολύ συγκεκριμένων εθνικοτήτων (ονόματα δεν λέμε…), η αλήθεια είναι ότι όχι ο ίδιος ο κορονοϊός αλλά η άγρια και φονική μυθολογία με αυτόν σα σημαία νίκησε! Σχεδόν έχει συντρίψει την αφρόκρεμα του καπιταλιστικού διανοητικού δυναμικού (του δυτικού σίγουρα!), αν το ενδιαφέρον αυτού του δυναμικού ήταν το αποτέλεσμα. Κι αν η συγκέντρωση διανοητικού κεφαλαίου απέναντι σε έναν μέτριας σημασίας και μικρής νοσηρότητας κορονοϊό είναι μοναδική στον γαλαξία, η αποτυχία του διανοητικού κεφάλαιου να τον νικήσει είναι, ίσως, μοναδική στο σύμπαν! Σα να παίζει η μικτή σύμπαντος με τα Άνω Τζούτζουλα… και να λέει (η μικτή σύμπαντος): καλά, θα τα πούμε στον επόμενο γύρο… Ή σα να “παίζει τον γιατρό” ο δρ. Watson της ibm εναντίον δύο δεκάχρονων και να βραχυκυκλώνει (κυριολεκτικά).

Αυτή η κλίμακα των γεγονότων είναι πολύ πιο πραγματική απ’ τις ατομικές φοβίες διαφόρων. Και επειδή δεν είναι εμπειρική διαφεύγει της προσοχής. Ωστόσο χρειάζεται η προσοχή μας και μια, έστω κατ’ αρχήν, απάντηση σ’ αυτό το κομβικό ερώτημα: έφτιαξε, άραγε, η εξαπάτηση και η βία της καπιταλιστικής μετάβασης ένα εικονικό θηρίο που δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει, ή μήπως έφτιαξε ένα εικονικό θηρίο τέτοιο ώστε να μην μπορεί να το αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αλλά, αντίθετα, να το έχει για μπαμπούλα; Κι αν υπάρχει ήττα πως ακριβώς επιμερίζεται;

Αν και η ερώτηση είναι πολιτική, έχει σχέση οπωσδήποτε και με τον χαρακτήρα της σύγχρονης «επιστήμης»· αυτού του λίγο πολύ ιερού που κουβαλάνε στα κεφάλια τους (και συχνά στις τσέπες τους) οι 500.000 αξιωματικοί του «πολέμου κατά του αόρατου εχθρού». Πόσοι, άραγε, απ’ αυτές τις 500 χιλιάδες έχουν άμεση γνώση όχι του «επιστημονικού πεδίου» τους αλλά των συμφερόντων και των κινήτρων που ωθούν γενικά έρευνες και εφαρμογές; Κι απ’ αυτούς πόσοι θα σήκωναν το επιστημονικό (και ηθικό) αναστημά τους για να φωνάξουν: Ως εδώ!!! Δεν είμαστε τσατσορούφιανοι καμιάς βιομηχανίας!!!

Όντες ιστορικά εξαρτήματα της καπιταλιστικής πορείας εδώ και πολλές δεκαετίες (και όχι η απλή, αδιαμεσολάβητη έκφραση των διανοητικών ικανοτήτων των κοινωνιών σαν τέτοιων) αυτοί οι επιστήμονες όλων των κλάδων στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι πισθάγκωνα δεμένοι στις αναδιαρθρώσεις. Κι όσο πιο ριζικές είναι αυτές οι αναδιαρθρώσεις, τόσο πιο ισχυροί είναι οι κραδασμοί που διατρέχουν τα «επιστημονικά πεδία», όχι μόνο γνωσιολογικά αλλά και σαν κύρος, χρηματοδοτήσεις, ιεράρχηση προτεραιοτήτων· αυτές οι πλευρές που στην πραγματικότητα είναι πιο σημαντικές.

Κι όσο πιο ισχυροί είναι οι κραδασμοί, τόσο περισσότερο η ένταξη-στους-μηχανισμούς γίνεται (συνειδητά η ασυνείδητα) ροπή προς κάποια αόριστη «έξοδο κινδύνου». Που, κατά την ταπεινή (αλλά καθόλου ατεκμηρίωτη) άποψη της ασταμάτητης μηχανής, ήταν, στην προκειμένη περίπτωση, η συμμετοχή στον πόλεμο κατά του αόρατου. Ένα είδος επιστημονικού «φιλάμε χεράκι» αν μας εννοείτε…

Η χρεωκοπία είναι μέρος της αναδιάρθρωσης! (2)

Δευτέρα 7 Ιούνη>> Να το πούμε διαφορετικά. Το ξεπέρασμα πολλών (άγνωστο σ’ εμάς πόσων αλλά σίγουρα πολλών) «επιστημονικών ειδικοτήτων» λόγω της τεχνητής νοημοσύνης και των έξυπνων αλγόριθμων έχει αναγγελθεί προ πολλού. Όπως έχει αναγγελθεί ο ριζικός μετασχηματισμός σχεδόν όλων των υπόλοιπων, ειδικά αν στις ήδη αναμενόμενες μηχανικές δυνατότητες προστεθούν και οι εκρηκτικά «επαναστατικές» που θα σχετίζονται με τις εφαρμογές της κβαντικής μηχανικής. Μ’ άλλα λόγια τα πεδία της διανοητικής εργασίας (τέτοια είναι τα επιστημονικά πεδία) όχι μόνο δεν θα μείνουν ανεπηρέαστα απ’ τις εξελίξεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης αλλά, αντίθετα, θα είναι αυτά κυρίως που θα αναδιαρθρωθούν! Η δουλειά της καθαρίστριας (ένα παράδειγμα) θα συνεχίσει να γίνεται όπως ξέρουμε: χειρωνακτικά, φτηνά, υποτιμημένα… Η δουλειά όμως του γιατρού διαφόρων ειδικοτήτων (άλλο παράδειγμα) αναμένεται να αναδιαρθρωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε ειδικοί που τώρα ακόμα απολαμβάνουν υψηλού κύρους και αμοιβών (ας πούμε: οι καρδιοχειρούργοι ή οι ορθοπεδικοί) θα είναι τυχεροί μετά από μια γενιά αν ξεπέσουν απλά σε χειριστές ρομποτικών μηχανών· ισότιμοι αποφοίτων τεχνικών σχολών…

Αυτή η ριζική ανατροπή γίνεται ήδη μπροστά στα μάτια μας· και ελάχιστοι δίνουν σημασία! Ποιοί ήταν εκείνοι που έδιναν πραγματικά τον τόνο του τι είναι (και τι δεν είναι) ο τσαχπίνης στη διάρκεια της δυτικής υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Κάποιοι γιατροί; Όχι βέβαια!!! Εκείνοι που πραγματικά βρίσκονταν στην «καρδιά» της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας ήταν οι προγραμματιστές (μοντέλα – μοντέλα – μοντέλα!), ορισμένοι βιοτεχνολόγοι με «εκτυπωτές» γονιδίων και τα δικά τους μοντέλα, και οι μπηχεβιοριστές που είναι, απλά, απατεώνες. Οι υπόλοιποι (οι γιατροί διάφορων ειδικοτήτων) ήταν μόνο η ουρά των πιο πάνω· παπαγάλιζαν με τον παρακμιακό στόμφο τους αυτά που άκουγαν εν πλήρη αγνοία· και μερικοί από δαύτους έγιναν διάσημοι σαν εκπρόσωποι τύπου του συμπλέγματος που φαινόταν να έχει επικεφαλής τύπους του είδους κυρ Βασίλης (Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων). Το ότι ο συγκεκριμένος έχει ανακηρυχτεί σαν «ο σημαντικότερος γιατρός στον κόσμο» είναι, υποθέτουμε, δηλωτικό από μόνο του!

Ξέρουμε ότι αυτή η θέση μας ισοδυναμεί με το «ο βασιλιάς είναι γυμνός»! Δεν μας ενδιαφέρει να πείσουμε κανέναν!!! Θεωρούμε ωστόσο ακόμα και εμπειρικά επιβεβαιώσιμο το γεγονός ότι εδώ και 16 μήνες η μεγάλη μάζα των γιατρών κατέρρευσε (σαν διανοητικό κεφάλαιο…), λούφαξε, ακολούθησε σαν υπνωτισμένη την «γραμμή», και δεν τόλμησε καν και καν να σηκώσει το «επιστημονικό μπόι» της· πράγμα που, για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, το είχε κάνει στα μέρη μας και αλλού σε ικανό βαθμό και εναντίον του tamiflu (γρίπη των πτηνών…) και εναντίον του gardasil! (Εξαιρούνται απ’ πιο πάνω οι ομοιοπαθητικοί και διάφοροι άλλοι εναλλακτικοί, οι οποίο όμως επίσης λούφαξαν στη δημόσια σφαίρα – από όσο μπορούμε να ξέρουμε…)

Υποστηρίζουμε λοιπόν ότι αυτό το μαζικό «ντου» του υπάρχοντος καπιταλιστικού δυναμικού ειδικευμένης διανοητικής εργασίας στον τσαχπίνη «τώρα που γυρίζει», αυτός ο όγκος των 500.000 που ασχολήθηκε να βρει (ή να παραστήσει ότι ψάχνει…) μια κάποια «λύση», είναι η αντεστραμμένη απόδειξη της εξελισσόμενης παρακμής, της επερχόμενης υποτίμησης του μεγαλύτερου μέρους αυτού του κεφαλαίου. Σα να προσπάθησαν (ασυνείδητα οπωσδήποτε) τα άτομα «ειδικοί» να παίξουν ένα απ’ τα τελευταία χαρτιά τους υπέρ της «επιστημονικής» αναγκαιότητάς τους· ένα χαρτί επιστημονικής χρησιμότητας αγκυρωνόμενο σε μια υπόθεση Θεαματικού Χαρακτήρα.

Ξέρουμε: «αυτά δεν γίνονται»…

Ο.Κ….

Και ως Είδωλα έσεσθε

Δευτέρα 3 Μάη>> Τι μπορεί να συμβεί όταν το διογκωμένο, υπερτροφικό Εγώ σου συμπιέζεται, ζουλιέται, τόσο ώστε να γίνει μια ασήμαντη υπο-κουκίδα σε μια καμπύλη που πρέπει να “ισοπεδωθεί”; Τι συμβαίνει όταν ο σπουδαίος Εαυτός σου ξυπνάει ένα πρωί χαμένος στο κουρνιαχτό της νεκροφιλίας του κεφάλαιου; Τι συμβαίνει όταν όλες οι τρομερές ιδέες που είχες για πάρτη σου χρεωκοπούν ακαριαία μέσα σε ένα διατεταγμένο (απ’ τα αφεντικά) δίπολο “on /off”, όταν αποπληθωρίζονται βίαια και γίνονται ένα κουρελόχαρτο “νόμισμα” (νόμισμα: απ’ το ρήμα νομίζω…) μηδαμινής ανταλλακτικής αξίας; Τι συμβαίνει ότι πρέπει να μένεις αιχμάλωτος για να “νοιώθεις ελεύθερος”; Τι συμβαίνει όταν υποψιάζεσαι στιγμιαία πως την μόνη αξία της Ζωής (σου / του / των), την αξία χρήσης της, την έκανες φαίνεσθαι και είδωλο και πόζα και antisocial μεσολαβήσεις· τόσο παλιά ώστε έχεις ξεχάσει πια πότε βρέθηκες σ’ εκείνο το σταυροδρόμι, που ήθελες να πας και που βρέθηκες;

Κάποιος είπε (ο Καστοριάδης γιατρέ μου;) ότι συμβαίνει κάποτε η αγωνία να σώσεις το Είδωλό σου να γίνεται μεγαλύτερη απ’ το να σώσεις την ζωή σου. Κάπως έτσι. Αυτό είναι που πουλιέται συστηματικά και επιτήδεια τώρα σαν “έξοδος” κάτω απ’ τον γελοίο και αναιδή τίτλο operation freedom. (Αμερικανιά!!) Σώστε το φαντασιωτικό δυναμικό σας κι αφήστε στις εταιρείες και στους μηχανισμούς μας όλα τα υπόλοιπα!!! «Η μόνη δυνατότητα που επιτρέπεται να έχεις (δείχνει το Μεγάλο Δάκτυλο) είναι την μηδαμινότητα που σου επέβαλα να την ξανακάνεις hype!»…

Πρόσχαροι (;) «νέου τύπου» οπαδοί του ΘανατοΘεάματος διαλαλούν μέσα στο σκοτάδι τα πλατφορμιαστικά ραντεβού τους σαν μια εκστατική «πρώτη νύχτα του γάμου», σα να πρόκειται να λιώσουν παθιασμένα με κάποιο αντικείμενο του πόθου τους. Είναι «ωραίοι», είναι «γενναίοι»… είναι μοιραίοι. Έχουν μπερδέψει τα «σανεμβόλια», τις πλατφόρμες γενετικής μετάλλαξης, με tatoo – γίνονται και τα δύο στο μπράτσο… Προσπαθούν να φτιάξουν και να «φτιαχτούν» με μια υποκουλτούρα του «ΑΖ» (… astrazeneca…), μακρινή ανάμνηση / εκτροπή του «Ζ» του Ζορρό, νομίζοντας ότι έτσι θα ξαναγίνουν μια χωριστή και ανώτερη φυλή: ένας tribal βούρκος που έχει κιόλας την δική του στήλη στους ισολογισμούς των φαρμακομαφιών, των χρηματιστηρίων και των μπηχεβιοριστικών καταγραφών… Τούβλα στο «great wall ελεγχόμενης και εξουσιοδοτημένης ανοσίας» που φτιάχνουν οι μηχανικοί του συμπλέγματος…

Η προέλαση της πανούκλας της γενετικής μηχανικής και της πληροφοριοποίησης είναι τώρα η στάχτη και η λάβα των καπιταλιστικών ηφαιστείων μέσα στις δυτικές μητροπόλεις. Που θάβονται σαν μεταμοντέρνες Πομπηίες αλλά… καθώς σύεται ο φλοιός των θεμελίων τους, όσοι προσπαθούν να σώσουν τα Είδωλά Τους, τα αναλογικά και ψηφιακά Avatar τους, λικνίζονται…

… Μέσα σε αυτόν τον νέο «αναλυτικό λόγο περί συστήματος», όπως τον ονόμασε ο Ίλλιτς,, η χαρακτηριστική κατάσταση των ανθρώπων είναι η αποσωματοποίηση. Αυτό είναι φαινομενικά παράδοξο, καθώς αυτό που ο Ίλλιτς ονόμασε «παθογόνο επιδίωξη της υγείας» μπορεί να εμπεριέχει μια έντονη, ασίγαστη και στην ουσία ναρκισσιστική εμμονή με τη σωματική μας κατάσταση…

(Από το ενδιαφέρον βιβλίο Ερωτήματα για την τρέχουσα πανδημία υπό τη θεώρηση του Ιβάν Ίλλιτς – Πανδημικές Αποκαλύψεις, του David Cayley, εκδ. Αλήστου Μνήμης).

 

Βρίζοντας το κοινό

Δευτέρα 22 Μάρτη.>> Τέσσερα βιβλία κανονικού μεγέθους των 250 σελίδων το καθένα, μόνο το κείμενο, xωρίς φωτογραφίες: τόσα χοντρικά είναι αυτά που έχουν γραφτεί εδώ σχετικά με τον τσαχπίνη μέσα σ’ ένα χρόνο.

Έχει κανείς την αίσθηση ότι έχει διαβάσει χίλιες (1000) σελίδες βιβλίου στην ασταμάτητη μηχανή; Μάλλον απίθανο. Το καθημερινό τρίλεπτο ή τετράλεπτο (τόσο χρειάζεται η ανάγνωση) και το καθημερινό πεντάωρο ως οκτάωρο (τόσο χρειάζεται το ψάξιμο και το γράψιμο) είναι δυο μεγέθη τόσο άνισα ώστε κάποια στιγμή δικαιούται να αναρωτηθεί (ο «παραγωγός»…) what for?… και ο μέσος «καταναλωτής» να μην μπορεί να δώσει μιαν απάντηση που να φέρει μια κάποια ισορροπία… Εν τέλει ο μέσος «καταναλωτής» έχει τον χρόνο με την μεριά του, μπορεί να σερφάρει στον κυβερνοχώρο ή μπορεί να ελεεινολογήσει αυτά που διάβασε. Αντίθετα ο «παραγωγός» έχει σταθερά τον χρόνο εναντίον του: πρέπει να προλάβει (την καπιταλιστική / κρατική κίνηση…) έγκαιρα και έγκυρα· και πρέπει να το κάνει θεωρώντας τον κάθε άγνωστο αναγνώστη σαν υψηλής νοημοσύνης και ηθικής…

Αυτά τα δεδομένα είναι καταραμένα. Και έγιναν ακόμα σκληρότερα απ’ την στιγμή που ο μέσος «καταναλωτής» ασταμάτητης μηχανής άρχισε να πολλαπλασιάζεται εδώ και πολλούς μήνες· τσαχπίνης γαρ. Όσες (πολιτικές) εξηγήσεις κι αν βρήκε ο «παραγωγός» για να είναι συνεπής σε ένα καθημερινό ραντεβού με μερικές χιλιάδες αγνώστων, δεν θα μπορούσε να αποφύγει αυτό το συνειδησιακό όριο: οι αναγνώστες έχουν την τάση να νοιώθουν «πελάτες» και να συμπεριφέρονται ανάλογα (πάντα έχουν δίκιο!), όμως η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι μαγαζί, δεν «πουλάει» κάτι για να πανηγυρίζει με την «αύξηση της πελατείας»! Κι όμως: τα «καταναλωτικά ήθη» ήταν / είναι πάντα εκεί, μπροστά της, στην «άλλη μεριά του σήματος», σ’ αυτές τις χιλιάδες των άγνωστων «επισκεπτών» – κάποτε και στους γνωστούς.

Αφού τέτοιες είναι οι γενικές ιδεολογικές συνθήκες, τα μέσα κοινωνικά ήθη (και όχι οι προθέσεις και οι στόχοι του «παραγωγού»…) που καθορίζουν την πρόσληψη αυτού του καθημερινού τρίλεπτου, τετράλεπτου, τότε what for? τα πολύωρα, ανελέητα νυχτέρια; Κι αν ο κάθε κουφιοκέφαλος κανίβαλος ή το κάθε κοπρόσκυλο των κλασσικών media ή των antisocial media μπορεί, κοιτώντας απ’ την κλειδαρότρυπα του σκοταδιού του να αυτοϊκανοποιείται αφοδεύοντας πάνω σ’ αυτά τα ξενύχτια, τότε πως οι υπόλοιποι «καταναλωτές» μπορούν να τον πετάξουν με τις κλωτσιές έξω απ’ το «κοινό», ώστε να αποκατασταθεί μια κάποια ελάχιστη ίσως αλλά οπωσδήποτε έντιμη κοινότητα; Θέλουν, άραγε, καν και καν, να διαχωριστούν απ’ την σαβούρα που είναι βέβαια «μακριά» σαν φυσική απόσταση αλλά εντελώς δίπλα σαν ψηφιακή; Ο κόσμος των ψηφιακών μεσολαβήσεων περιλαμβάνει μεγάλες δυνατότητες συνειδησιακής, διανοητικής υποτίμησης και λίγες ανατίμησης· η εξωτερίκευση και η ανάδευση της σαβούρας έχει γίνει όπλο των κυρίαρχων· το θηρίο της «ψηφιακής κουλτούρας» (έτσι λέγεται;) καταβροχθίζει πολλά..

Η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει οριστικές απαντήσεις για όλα αυτά· αλλά δεν θέλει να μείνει αδρανής. Υποστηρίζει ότι το μέσο δεν είναι το μήνυμα (όπως ισχυριζόταν ο Μακ Λούαν)· ωστόσο το μικροαστικό σκουπιδαριό που μπορεί να σκεπάσει οποιοδήποτε μέσο είναι ένα πολύ δυσοίωνο μήνυμα! Και όχι μόνο “μήνυμα”.

Οι καιροί στους οποίους μας έχουν σπρώξει δεν επιτρέπουν φιλαυτίες, ναρκισσισμούς, κολακείες. Δεν επιτρέπουν επίσης (αυτό δείτε το σαν ζήτημα αρχής) το τυφλό κυνήγι των «likes», όπως κι αν εκδηλώνονται. Έφτασε, λοιπόν, η στιγμή να αλλάξει η ασταμάτητη μηχανή. Το είχε υπονοήσει απ’ τις 1 Μάρτη: έγραφε τότε για τα γενέθλιά της, ότι έγινε (στην ψηφιακή εκδοχή της) 5 χρονών, και πως έχει δόντια. Δαγκώνει. Ακόμα κι αν πρέπει τώρα να δαγκώσει τη γλώσσα της.

Από σήμερα η ασταμάτητη μηχανή γίνεται εβδομαδιαία· αντί για καθημερινή. Μια φορά την εβδομάδα, κάθε Δευτέρα ή Τρίτη· και μόνο σε (κατά την κρίση της) εξαιρετικά επείγουσες καταστάσεις άλλη μια μέρα, όποια χρειαστεί. Αλλά, το ξαναλέμε, αυτό το τελευταίο θα είναι εξαίρεση. Ο κανονικός ρυθμός της θα είναι εβδομαδιαίος. Μια συνειδητή άρνηση εργασίας, άρνηση της κατανάλωσής της και της απονεύρωσής της μέσω της αλλοτρίωσης και της συνήθειας· μια άρνηση με situ καταβολές (το αναγνωρίζει).

Αυτό σημαίνει, φυσικά, λιγότερη ύλη· και πιο επιλεκτική. Απ’ την άλλη μεριά θα απελευθερωθεί χρόνος για να πέσει μεγαλύτερο βάρος στα άλλα δύο σκέλη του project Sarajevo/αόρατες πόλεις: στο Sarajevo.pdf και στα τετράδια για εργατική χρήση. Μεγαλύτερη προσοχή στην εμβάθυνση· αλλά, επίσης, μεγαλύτερη προσοχή σε όσες / όσους εννοούν να υποστηρίζουν στον έναν ή στον άλλο βαθμό το εγχείρημα.

Δεν είναι μια απόφαση εν θερμώ· το αντίθετο. Είναι όμως μια απόφαση θυμωμένη. Εδώ και πολύ καιρό. Ο θυμός δεν έγινε εμπόδιο στην όσο το δυνατό αρτιώτερη καθημερινή εργατική αντιπληροφόρηση και κριτική· αλλά ήταν παρών πίσω τους. Πριν αποφασίσει να δαγκώσει την γλώσσα της η ασταμάτητη μηχανή έσφιξε τα δόντια για πολλούς μήνες. Θυμός όχι μόνο απέναντι στ’ αφεντικά – εκεί είναι αυτονόητος. Θυμός επίσης απέναντι στην αδράνεια, στις υπεκφυγές, στην ψυχολογικοποίηση, τις φτηνές δικαιολογίες· σ’ ότι τέλος πάντων ευνοείται απ’ τα καταναλωτικά (και αυτοκαταναλωτικά) ήθη και έθιμα.

Υπάρχει κάτι άδικο σ’ αυτήν την αλλαγή: αντιμετωπίζουμε τους πάντες σαν «μέσους καταναλωτές» ενώ δεν είναι έτσι. Το ξέρουμε. Ξέρουμε ότι υπάρχουν άγνωστοι αναγνώστες με τους οποίους θα άξιζε να αποκτήσουμε καλύτερη και ουσιαστικότερη σχέση· κι αυτοί / αυτές το ίδιο, απ’ την μεριά τους. Για τα δύσκολα που είναι μπροστά μας. Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη απόφαση είναι προσωρινή, μεταβατική. Υπάρχουν κάποιες σκέψεις για μεγαλύτερες αλλαγές στο πως θα λειτουργεί αυτό εδώ το εργατικό, αυτόνομο, πολιτικό, ανταγωνιστικό site – αλλά χρειάζονται κάποιον χρόνο για να ωριμάσουν και να αποκτήσουν μορφή.

Όταν θα είναι έτοιμες θα τις ανακοινώσουμε.

Αυτά. Και μια αφιέρωση σ’ όσες / όσους έχουν ακόμα ψυχή και νοιώθουν τα λόγια και τα νοήματα: