Tag: ιδεολογία

Not so deep fakes…

Δευτέρα 14 Μάρτη>>

Πάνω φωτογραφία: «έκκληση για στρατιωτική σωτηρία των παιδιών στην ουκρανία», από το τμήμα προπαγάνδας των φασιστο-ουκρανών… Κάτω: ίσως το πρωτότυπο πριν 4 χρόνια (το «ίσως» με την έννοια ότι θα μπορούσε να είναι από παλιότερη στιγμή, ίσως μετά από σεισμό κάπου).

Ένα μικρό, ελάχιστο δείγμα απ’ την συστηματική εκστρατεία σύγχισης και πρόκλησης συγκινήσεων στις κοινωνίες του Ώριμου, Ενσωματωμένου Θεάματος – για λογαριασμό του δυτικού ιμπεριαλιστικού ανθρωπισμού και των στρατών του…

Λίγες ερωτήσεις και απαντήσεις περί φασιστο-ουκρανών

Δευτέρα 14 Μάρτη>> Η καθεστωτική, μιλιταριστική δημαγωγία προσπαθεί να κάνει τα άσπρα μαύρα σχετικά με την ουκρανία – αυτή είναι άλλωστε η δουλειά των πληρωμένων και των εθελοντών σ’ έναν πόλεμο. Ακόμα χειρότερα σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο. Δεν παρεξηγιόμαστε.

Ένα απ’ τα «επιχειρήματα» των δημαγωγών είναι «Μα πως είναι δυνατόν να λέτε ότι είναι ναζί ένας εβραϊκής καταγωγής πολιτικός;» – για τον κλόουν Zelensky ο λόγος. Ας δούμε λοιπόν πως έχουν τα πράγματα.

Ερ.: Είναι όλοι οι ουκρανοί φασίστες;

Απ.: Φυσικά όχι!!! Ούτε καν στη ναζιστική γερμανία δεν ήταν όλοι οι γερμανοί ναζί! Στην ουκρανία έχει υπάρξει και κομμουνιστικό κόμμα (απαγορεύτηκε μετά το πραξικόπημα του 2014, με την κατηγορία ότι «υποστηρίζει τους αυτονομιστές στο Donbass» – και, παραδόξως, αυτό έχει «ξεχαστεί»…) καθώς και λίγοι αναρχικοί. Η μεγάλη πλειοψηφία που εξέλεξε τον Zelensky (73,2%) υποδεικνύει ότι ίσως το μεγαλύτερο μέρος των ουκρανών ήθελε την άνοιξη του 2019 την ειρηνική συνύπαρξη με την ρωσία μέσα από συμφωνημένες διευθετήσεις των ζητημάτων του Donbass και όχι μόνο. Έχει την αξία του ότι οι τότε προτάσεις του Zelensky νίκησαν σ’ όλο το πλάτος και μήκος της ουκρανικός επικράτειας εκτός απ’ την δυτική «φασιστοπεριοχή» του Lviv (δες τον χάρτη από κάτω). Εννοείται πως αυτό ήταν απολύτως αδιάφορο για το φασισταριό και τα αφεντικά του.

Ερ.: Είναι ο Zelensky ναζί;

Απ.: Όχι, κι αυτό είναι άσχετο με την εβραϊκή καταγωγή του! Ο Zelensky είναι ένας θεατρίνος που όταν ανακάλυψε ότι το αξίωμά του δεν είχε καμία σχέση με τον ρόλο του στο σήριαλ που τον έκανε γνωστό, επέλεξε να υποκύψει στους φασιστοναζί της ουκρανίας αντί να παραιτηθεί, που μαζί με τους χρηματοδότες τους (ντόπιους μαφιόζους και Ουάσιγκτον / Λονδίνο) συγκροτούν την πραγματική εξουσία στο Κίεβο.

Ερ.: Μα έστω κι έτσι είναι δυνατό κάποιος εβραϊκής καταγωγής να ανεχτεί ή και να συνεργαστεί με ναζί;

Απ.: Διαβάστε το βιβλίο «Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ: έκθεση για την κοινοτοπία του κακού» της Hannah Arendt για να λύσετε τέτοιες και άλλες απορίες σας…

Ερ.: Έχει κάποιο υλικό όφελος ο Zelensky παραμένοντας ένας υποτακτικός, εικονικός πρόεδρος υπό την εξουσία των ουκρανών ακροδεξιών και των διεθνών συμμάχων τους;

Απ.: Τα λεγόμενα «panama papers» έχουν την απάντηση. Δεν είναι δύσκολο να την βρείτε με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο (έως ότου παίξει και επ’αυτού συσκότιση αφού ξεβρακώνεται ο «ήρωας της ελευθερίας»…)

Ερ.: Τι συνέβει λοιπόν μετά την εκλογή του κλόουν Zelensky;

Απ.: Ο κλόουν εξελέξη πράγματι υποσχόμενος να αντιμετωπίσει την κτηνώδη «διαφθορά» στην ουκρανία και να λύσει μέσω διαλόγου τα όποια προβλήματα με τις αντάρτικες περιοχές του Donbass και, κατά συνέπεια, με την Μόσχα. Μεταξύ άλλων υποσχόμενος να εφαρμόσει την «πρόταση Steinmeier» (Steinmeier formula). Περί τίνος επρόκειτο;

Το 2016, σαν υπουργός εξωτερικών τότε στο Βερολίνο (σήμερα είναι πρόεδρος της γερμανίας) ο Frank-Walter Steinmeier πρότεινε ότι στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές του Donetsk και του Luhansk θα έπρεπε να προταθεί «ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης», στη συνέχεια να γίνει δημοψήφισμα, και αν η επιλογή ήταν παραμονή στην ουκρανία να εφαρμοστεί αυτό το ειδικό καθεστώς.

Στις 1 Οκτώβρη του 2019 ο Zelensky, σαν πρόεδρος λίγων μηνών, ανακοίνωσε ότι συμφώνησε σ’ αυτό το σχέδιο, στη διάρκεια μιας απ’ τις συναντήσεις μεταξύ εκπροσώπων της Μόσχας, του Κιέβου και του ΟΑΣΕ. Η συμφωνία του ήταν συνέπεια των υποσχέσεών του, ήταν συνεπής με τις «συμφωνίες του Μινσκ», και είχαν προηγηθεί άλλες συναντήσεις για να διευθετηθούν οι λεπτομέρειες της εφαρμογής της «φόρμουλας»…

Αλλά η πραγματική εξουσία στο Κίεβο είχε αντίθετη γνώμη. Ξεκίνησε μια εκστρατεία με τίτλο «όχι στη συνθηκολόγηση», απειλές (και όχι μόνο απ’ το εσωτερικό…) ότι θα βρεθεί (ο Zelensky) σε κάποιο χαντάκι, και σε λίγες μέρες (στις 6 Οκτώβρη του 2019) μια μεγάλη συγκέντρωση εθνοφασιστών στο Κίεβο.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ποιος πόλεμος; 1

Δευτέρα 7 Μάρτη>> Πότε άρχισε ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος; Την 1η Σεπτέμβρη του 1939; Ή 20 χρόνια νωρίτερα, στις 28 Ιούνη του 1919; Άρχισε με την εισβολή του Χίτλερ στην πολωνία; Ή με την υπογραφή της «συνθήκης των Βερσαλιών», μετά το τέλος του 1ου παγκόσμιου;

Η απάντηση δεν είναι θέμα γούστου, ορισμού, ή καφενειακής φλυαρίας. Είναι, μάλλον, ζήτημα πολιτικής προσέγγισης και ανάλυσης από εργατικές / ταξικές θέσεις των ενδοκαπιταλιστικών συγκρούσεων – ή όχι. Αν τα χρονικά διαστήματα όπου αυτές οι συγκρούσεις εκδηλώνονται με διάφορους τρόπους εκτός απ’ το να αναμετρηθούν οι «βασιλικές φρουρές» μεταξύ τους θεωρούνται ειρηνικά, τότε η όποια βρώμικη «ειρήνη» επιτρέπει στον κάθε άρχοντα να κατηγορήσει τον αντίπαλο σαν «τρελό», που έβγαλε το ιππικό του αναίτια. Για να συσπειρώσει τους δικούς του υποτελείς με την φοβερή αιτιολογία της «αθωότητας» του και του «προκλητικού αιφνιδιασμού» (εκ μέρους του εχθρού).

Για τον επερχόμενο 2ο παγκόσμιο πόλεμο είχε ωστόσο μιλήσει έγκαιρα, στα τέλη του 1919, ένα λαμπρό τέκνο της τότε αγγλικής αστικής τάξης. Ο John Maynard Keynes, που έμεινε στην ιστορία σαν οικονομολόγος, ενώ ακόμα και οι οικονομικές προσεγγίσεις του ήταν εξόχως πολιτικές. Στο βιβλίο του Οι Οικονομικές Συνέπειες της Ειρήνης που εκδόθηκε λίγους μόνο μήνες μετά την υπογραφή της «συνθήκης των Βερσαλιών», αφού σκυλόβρισε τόσο τον άγγλο πρωθυπουργό Wilson όσο και τον γάλλο Clemensceau για την πολιτική μυωπία τους και την εκδικητική μικροψυχία τους απέναντι στη γερμανία και την επιδίωξή τους να την ταπεινώσουν, να την γονατίσουν έως εξαφανίσουν οικονομικά, τους κατηγόρησε ότι απλά προετοιμάζουν τον επόμενο γύρο πολέμου στην Ευρώπη…  (Έξι χρόνια αργότερα ένας αυστριακός χαμηλόβαθμος αξιωματικός του γερμανικού στρατού, βετεράνος του 1ου παγκόσμιου, τόνιζε στην περιγραφή της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας του αυτήν την ταπείνωση της «συνθήκης των Βερσαλιών»…)

Όχι λοιπόν. Οι ενδοκαπιταλιστικοί, διακρατικοί πόλεμοι δεν ξεκινούν όποτε βολεύει την «αθωότητα» των τάδε αφεντικών και την καταγγελία της «παραφροσύνης» των αντιπάλων τους. Ούτε οι καθεστωτικές περιγραφές των «αιτίων» είναι κάτι άλλο από προπετάσματα καπνού.

Τέλος στο σύντομο ιστορικό διάλειμα. Ένα δυστυχώς επίκαιρο παράδειγμα, ανατολικά του Δνείπερου. Αυτό στη συνέχεια ήταν πόλεμος;

Η ειρηνική διαδήλωση στις 9 Μάη του 2014 στη Μαριούπολη της ουκρανίας έγινε ενάντια στο φασιστοπραξικόπημα που είχε προηγηθεί στο Κίεβο – και τα πρώτα μέτρα εναντίον των ρωσόφωνων…. «Όχι, δεν ήταν πόλεμος – ήταν βίαιη καταστολή» θα πουν κάποιοι… Ακόμα κι αν αυτή η φονική καταστολή (και άλλες παρόμοιες καταστάσεις ανατολικότερα) ήταν η αιτία της ένοπλης εξέγερσης στο Donbass… Ας πούμε λοιπόν: καταστολή…

Ενάμισυ χρόνο μετά έγινε αυτό. Μήπως αυτό ήταν πόλεμος;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

300 χιλιάδες αμετανόητοι…

Δευτέρα 7 Φλεβάρη>> O κύριος έχω-διαγράμματα-σπαρταριστά-που-όλα-τα-σφάζουν-όλα-τα-μαχαιρώνουν Τζάνακης, (του τμήματος αλγοριθμικών προφητειών) έχει την εξήγηση για τον μεγάλο αριθμό θανάτων στις ελληνικές εντατικές που αποδίδονται στον τσαχπίνη: φταίνε αυτοί οι 300.000 αμετανόητοι που δεν εμβολιάζονται είπε, με μια κάποια αγανάκτηση (που δεν πεθαίνουν όλοι μια κι έξω να ησυχάσουμε…).  Το «300» (χωρίς τις χιλιάδες) έχει μια μαγική επιρροή στην ελληνική καθεστωτική φιλολογία: επί χρόνια το κέντρο της Αθήνας (και του ελλαδιστάν ολόκληρου!) το ταλαιπωρούσαν οι «300 γνωστοί – άγνωστοι», που χρόνος έμπαινε χρόνος έβγαινε αυτοί «300» έμεναν. Απ’ αυτή την άποψη οι «300 χιλιάδες αμετανόητοι» («γνωστοί – άγνωστοι» επίσης, μ’ άλλον τρόπο) είναι πληθωρισμός, στο ίδιο πάντα μοτίβο.

Η υφυπουργός υγείας κυρία Μίνα Γκάγκα όμως έχει διαφορετική γνώμη. Δεν την κρύβει, και την επανέλαβε την περασμένη Τρίτη σε πρωϊνή εκπομπή καθεστωτικού ρ/σ:

… Πρέπει να σας πω ότι οι θάνατοι που βλέπουμε είναι ακόμη με Δ, με εποχές που είχαμε πολλά κρούσματα, γιατί οι άνθρωποι στον μεγαλύτερο αριθμό έχουν μείνει αρκετές μέρες στο νοσοκομείο, και είναι κυρίως οι θάνατοι Δ. Λέω πάλι, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό… έχει και σημασία πως ελέγχουμε τους θανάτους, πως μετράμε τους θανάτους covid 19 εμείς στην ελλάδα. Να σας  πω μερικές διαφορές. Η αγγλία μετά την 28η μέρα δεν μετράει πια θανάτους covid. Εμείς τους μετράμε και 3 μήνες απ’ όταν μπαίνει στο νοσοκομείο. Δηλαδή αν κάποιος διασωληνωθεί, μπει στη μονάδα, και καταλήξει 3 μήνες αργότερα, εφόσον μπήκε για covid εμάς … μετράται σαν θάνατος covid.

Επίσης, για όποιο λόγο κι αν έρθει ένας ασθενής στο νοσοκομείο, ακόμα και τροχαίο, για οποιονδήποτε λόγο, ένα έμφραγμα, μια συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια και δύσπνοια, αν μετρηθεί στο νοσοκομείο, που γίνονται rapid test για όλους, και πάλι τον μετράμε ως covid. H αιτία εισόδου μπορεί να είναι διαφορετική, αλλά μπαίνει σε θαλάμους covid, και καταγράφεται ως covid. Που πολύ πιθανόν είναι κάποιο άλλο, έχουμε δηλαδή ανθρώπους με καρκίνο τελικού σταδίου, αιματολογικά νοσήματα… Είναι ο τρόπος που μετράμε λίγο διαφορετικός. Θεωρούμε ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι Wu Ming, η αριστερά και η γενετική μηχανική

Τετάρτη 26 Γενάρη>> Η κριτική των Wu Ming κινείται στην σφαίρα εκείνου που είναι η διαχείριση του ζητήματος· αλλά όχι και στις αιτίες της. Είναι χαρακτηριστική η φράση τους

…Δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε ειδικές επιστημονικές και φαρμακολογικές συζητήσεις σχετικά με το εμβόλιο, αλλά μπορούμε να επικρίνουμε πτυχές της εκστρατείας εμβολιασμού, επειδή αυτό είναι ένα πολιτικό ζήτημα…

Πράγματι η εκστρατεία εμβολιασμού είναι πολιτικό ζήτημα με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας· αλλά είναι εκστρατεία εμβολιασμού και όχι, για παράδειγμα, “εκστρατεία κατά της παιδικής πορνογραφίας”. Επειδή οι εμβολιασμοί έχουν υπάρξει στη διάρκεια του 20ου αιώνα μια σταθερή προληπτική ιατρική πρακτική χωρίς κανένα απ’ τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης διαχείρισης, θα έπρεπε (: θα θεωρούσαμε καθήκον και των Wu Ming) να γεννηθεί γρήγορα το ερώτημα τι διαφορετικό έχει ο συγκεκριμένος “εμβολιασμός” (δηλαδή το συγκεκριμένο “εμβόλιο”) έτσι ώστε να “επιτρέπει” (να επιβάλει;) τέτοιου είδους διαχείριση;

[ Προχωρήστε για να διαβάσετε ή κατεβάσετε το pdf αρχείο]

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι Wu Ming, η αριστερά και η γενετική μηχανική

Δευτέρα 24 Γενάρη>> Η κριτική των Wu Ming κινείται στην σφαίρα εκείνου που είναι η διαχείριση του ζητήματος· αλλά όχι και στις αιτίες της. Είναι χαρακτηριστική η φράση τους

…Δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε ειδικές επιστημονικές και φαρμακολογικές συζητήσεις σχετικά με το εμβόλιο, αλλά μπορούμε να επικρίνουμε πτυχές της εκστρατείας εμβολιασμού, επειδή αυτό είναι ένα πολιτικό ζήτημα…

Πράγματι η εκστρατεία εμβολιασμού είναι πολιτικό ζήτημα με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας· αλλά είναι εκστρατεία εμβολιασμού και όχι, για παράδειγμα, “εκστρατεία κατά της παιδικής πορνογραφίας”. Επειδή οι εμβολιασμοί έχουν υπάρξει στη διάρκεια του 20ου αιώνα μια σταθερή προληπτική ιατρική πρακτική χωρίς κανένα απ’ τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης διαχείρισης, θα έπρεπε (: θα θεωρούσαμε καθήκον και των Wu Ming) να γεννηθεί γρήγορα το ερώτημα τι διαφορετικό έχει ο συγκεκριμένος “εμβολιασμός” (δηλαδή το συγκεκριμένο “εμβόλιο”) έτσι ώστε να “επιτρέπει” (να επιβάλει;) τέτοιου είδους διαχείριση;

[ Προχωρήστε για να διαβάσετε ή κατεβάσετε το pdf αρχείο]

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η οικονομία (και η γοητεία) των ψευδαισθήσεων

Τρίτη 11 Γενάρη>> Το νέο Ελντοράντο ανακαλύπτουν οι επενδυτές στο λεγόμενο «μετα-σύμπαν», το σύμπαν των νέων ψηφιακών τεχνολογιών που θεωρητικά τουλάχιστον θα ανταποκριθεί στην εντεινόμενη τάση των σύγχρονων ανθρώπων να περνούν όλο και μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στον ψηφιακό και εικονικό κόσμο. Προεξοφλώντας την εξέλιξη, επιχειρήσεις κάθε είδους ετοιμάζουν άλλες ψηφιακές υπηρεσίες και άλλες ψηφιακές εκδοχές των προϊόντων τους, ενώ αναμένεται έκρηξη στον χώρο των μικροεπεξεργαστών, των αισθητήρων, των ακουστικών και των φορητών συσκευών κάθε είδους…

Έτσι ξεκινούσε ένα ρεπορτάζ της καθεστωτικής «καθημερινής» την περασμένη Πέμπτη (φωτογραφία επάνω). Ο μεγαλο(α)αδύναμος έκανε λένε σχεδόν μια («θεϊκή»…) βδομάδα για να φτιάξει το σύμπαν∙ οι επενδυτές θα χρειαστούν λίγο παραπάνω για το μετα-σύμπαν. Λογικό: είναι μετα-θεοί.

Η ιδέα ενός ψευδαισθησιακού «σύμπαντος» είναι ταυτόχρονα πολύ πιο ύπουλη αλλά επίσης και πολύ πιο ελκυστική απ’ ότι φαίνεται από πρώτη ματιά. Και δεν χρειάζεται καν «λίγο παραπάνω» για να δείξει αυτά τα χαρακτηριστικά της∙ είναι ήδη εδώ. Είναι εδώ με «παιχνίδια» τύπου Second Life, είναι εδώ με το είδος της «κοινωνικότητας» που έχει εγκαθιδρυθεί μέσω των αντι-social media. Είναι εδώ με τα «reality shows» (: η πραγματικότητα σαν Θέαμα), είναι εδώ με τις selfies (: ο εγωκεντρισμός σαν εικόνα). Κι αυτές είναι μόνο οι πιο κοινότοπες βάσεις της αυτοκρατορίας των ψευδαισθήσεων.

Η πρόταση του ιδιοκτήτη των «προσώπων-σαν-σελίδες/επιφάνειες» Ζούκερμπεργκ για την δημιουργία ενός «μετα-σύμπαντος» όπου τα πάντα (οι κοινωνικές σχέσεις και δραστηριότητες δηλαδή) θα είναι εικονικά και μέσω «εκπροσώπων» (: avatars) θα μπορούσε να θεωρηθεί μεγαλομανιακή αν δεν συνέβαινε να έχει αποκτήσει ήδη βαθιά ερείσματα στις πρωτοκοσμικές κοινωνίες. Χρειάστηκε λιγότερο από μια 20ετία γι’ αυτήν την “ανθρωπολογική” μετάλλαξη, αλλά έχει προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό…

Για αιώνες οι ψευδαισθήσεις ήταν αποτέλεσμα χρήσης παραισθησιογόνων ουσιών, στερεών ή/και υγρών ή/και αερίων, με τελετουργικό λίγο πολύ τρόπο. Μέχρις ότου άρχισε να γίνεται τεχνικά εφικτό να «χακαριστούν» οι αισθήσεις, οι κανονικές αισθήσεις, με πρώτη και καλύτερη την βασίλισσα όραση. Ίσως ο κινηματογράφος να ήταν το πρώτο τέτοιο βήμα «α-τοπικής ψυχοσυναισθηματικής μετάβασης σ’ έναν άλλο κόσμο». Ένα βήμα που χρησιμοποιήθηκε βέβαια κατά κόρον προπαγανδιστικά (απ’ τα κράτη και τ’ αφεντικά) αλλά που, με τα τωρινά δεδομένα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ατελές, σχετικά «αθώο» βήμα.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Αναμνήσεις απ’ το μέλλον (2)

Δευτέρα 10 Γενάρη>> Σ’ ένα άρθρο με τίτλο η πολιτική στο dna (και θέμα την «γονιδιο-ποίηση» των πολιτικών συμπεριφορών και απόψεων…) πάντα σε άλλους, μακρινούς καιρούς, τον Φλεβάρη του 2016 (cyborg νο 5), ίσως κάποιοι / ες διάβασαν αυτόν τον επίλογο:

… Όσο πλησιάζει κανείς, χωρίς τις παρωπίδες και τα συμφέροντα του “ειδικού” τεχνοεπιστήμονα, στο θεωρητικό και ιδεολογικό σώμα της γενετικής, τόσο πιο εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κάτι που δεν είναι μυστηριώδες, δεν ομολογείται όμως ανοικτά: και αυτός ο “επιστημονικός κλάδος” (όπως και σχεδόν όλοι) είναι δομημένος πάνω σε θεμέλια ποσοτικών αντιλήψεων. Η ανάδειξη της διπλής έλικας των διαδοχικών χημικών ενώσεων ήταν τεράστιος πειρασμός γι’ αυτές τις αντιλήψεις. Πόσα, άραγε, “τουβλάκια” καθορίζουν την ζωή; Δέκα; Δέκα εκατομμύρια; Όσα κι αν είναι μπορούν να μπουν στον πάγκο του βιο-ανατόμου, να “μετρηθούν”, να καταλογογραφηθούν, να “ζουπηχτούν” ώστε να φανεί “τι παράγουν”, να κοπούν, να ραφτούν, να συσχετιστούν με όμοια καταλογογραφημένα, διαχωρισμένα, διαμελισμένα (φαινοτυπικά) χαρακτηριστικά (εμφάνιση, συμπεριφορές, γούστα, κλπ) για οποιοδήποτε άτομο οποιουδήποτε έμβιου είδους.
Κι αν αυτά τα “τουβλάκια” δεν είναι τέτοια αλλά πέρα απ’ το τι κάνει και το τι δεν κάνει το καθένα σε κάθε δεδομένη στιγμή αλληλοεπηρεάζονται δυναμικά σ’ όλη την ζωή τους; Κι αν αυτές οι δυναμικές αλληλεπιδράσεις είναι τριπλές, στο εσωτερικό των κυττάρων, στο εσωτερικό των κοινοτήτων του ίδιου έμβιου είδους και απέναντι στα όποια “εξωτερικά” περιβάλλοντα; Κι αν η “εικόνα” της διπλής έλικας, η εικόνα μιας διπλής γραμμής δηλαδή, με τα “ανεξάρτητα μεταξύ τους σκαλοπάτια” είναι λάθος, όπως υπαινίσσονται πολύ πρόσφατες έρευνες, που υποθέτουν ότι το “υπερδίπλωμα” του dna (supercoiled) ενδέχεται να επιτρέπει ή και να προκαλεί αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ως τώρα θεωρούμενων “ανεξάρτητων μεταξύ τους σκαλοπατιών”; 

Τέτοια ερωτήματα μπορούν, φυσικά, να εμφανίζονται μέσα στις “επιστημονικές κοινότητες”, υπό την αυστηρή προϋπόθεση να έχουν την αναγνώριση της “επιστημονικότητας” – συγκεκριμένα διαπιστευτήρια. Όταν όμως η γενετική νοιώθει, σαν επιστήμη, αρκετά ώριμη, αρκετά έγκυρη και αρκετά ασφαλής ώστε να μπορεί να απλώσει τα χέρια της στις “πολιτικές συμπεριφορές” (όπως κι αν εννοούνται αυτές), τότε επιτρέπεται πανηγυρικά πια και το αντίθετο: η πολιτική κριτική να στραφεί κατά της γενετικής.
Τι πάει να πει η πολιτική κριτική να στραφεί κατά της γενετικής; Η απόσταση ανάμεσα στη γενετική τροποποίηση βακτηρίων ώστε να παράγουν ανθρώπινη ινσουλίνη και στα θεωρήματα περί γενετικής προδιάθεσης στις κοινωνικές συμπεριφορές είναι τόσο μεγάλη όσο ανάμεσα στην εφεύρεση του ηλεκτρικού λαμπτήρα και στο θεώρημα ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι εκδηλώσεις ηλεκτρομαγνητικής έλξης και απώθησης. Τα (δεύτερα) θεωρήματα θα μπορούσαν να θεωρηθούν γελοία, όμως συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρότερο μ’ αυτά: αποτελούν εκδηλώσεις επιθετικών προσπαθειών για ιδεολογική (και τεχνική) ηγεμονία μέσα στις κοινωνίες. Όλα είναι ηλεκτρομαγνητισμός· ή όλα είναι πληροφορική· ή όλα είναι γενετική: ο τεχνοεπιστημονικός φενακισμός παραμορφώνει (ή, σίγουρα, προσπαθεί να το κάνει) όχι μόνο τις συνειδήσεις των ειδικών αλλά και τα ευρύτερα κοινωνικά φαντασιακά. Κι όχι δωρεάν.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Μια ακόμα αναγγελία (το τέλος της κλινικής) 2

Τετάρτη 22 Δεκέμβρη>> Μήπως αυθαιρετούμε; Μήπως «βγάζουμε διάφορα απ’ το κεφάλι μας»; Επιτρέψτε μας να αποδείξουμε παραδειγματικά πως όχι! Πριν πάνω από ένα χρόνο, στις 17 Νοέμβρη του 2020, κάτω απ’ τον τίτλο mRNA… γράφαμε μεταξύ άλλων (σήμερα ίσως κάποιοι καταλάβουν περισσότερα):

Τί είναι όμως αυτά τα mRNA εμβόλια, τα εμβόλια «γενετικού αναπρογραμματισμού», που θα μας «σώσουν» και, για τα οποία, δεν πρέπει να ξέρουμε τίποτα εκτός απ’ το πόσο θαυματουργά είναι;

Κάναμε την παρουσίασή τους στο cyborg 18, τον περασμένο Ιούλη [2020]. Αντιγράφουμε λίγα αποσπάσματα (αναγκαστικά)… Ο τονισμός δικός μας:

…Η Isabelle Bekeredjian-Ding, επικεφαλής του τμήματος μικροβιολογίας του γερμανικού ινστιτούτου Paul-Ehrlich που ανήκει στο ομοσπονδιακό ινστιτούτο εμβολίων και βιοϊατρικής της γερμανίας, εξηγεί χωρίς περιστροφές (άρθρο στο ηλεκτρονικό περιοδικό Horizon, το «περιοδικό για την έρευνα και την καινοτομία της ε.ε.», 1 Απρίλη 2020) :

… Υπάρχουν δύο μέρη στο ανοσοποιητικό μας σύστημα: το έμφυτο (η άμυνα που έχει ο οργανισμός απ’ την γέννησή μας) και το επίκτητο (αυτό που αναπτύσσεται καθώς ερχόμαστε σε επαφή με παθογόνους παράγοντες). Τα κλασσικά εμβόλια συνήθως δουλεύουν με το επίκτητο ανοσοποιητικό σύστημα, και το έμφυτο ενεργοποιείται με ένα άλλο στοιχείο, που το ονομάζουμε συμπληρωματικό. Είναι ενδιαφέρον ότι το mRNA μπορεί επίσης να προκαλέσει την αντίδραση του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος, προσφέροντας ένα επιπλέον επίπεδο άμυνας, χωρίς την ανάγκη να χρησιμοποιηθεί κάτι συμπληρωματικό…

… Κάνοντας το ανθρώπινο σώμα να παράξει το ίδιο της παθολογικές πρωτεΐνες, τα εμβόλια mRNA περικόπτουν την βιομηχανική διαδικασία παραγωγής [σ.σ.: εννοεί των πρωτεϊνών που χρειάζονται για τα κλασσικού τύπου εμβόλια] κι έτσι μπορούν να παραχθούν ευκολότερα και γρηγορότερα απ’ τα παραδοσιακά. Σ’ αυτήν την περίπτωση το κύριο όφελος είναι η ευκολία παραγωγής και, επίσης, είναι πιθανόν εύκολο να αυξηθεί η παραγωγή, που οπωσδήποτε είναι κάτι πολύ σημαντικό αν σκεφτούμε την ανάπτυξη ενός εμβολίου για όλη την ευρώπη και τον κόσμο…

Για να το πούμε με απλά λόγια: η τεχνολογία mRNA αναγκάζει το σώμα να κάνει ένα μέρος της δουλειάς που ως τώρα έκανε η φαρμακοβιομηχανία· κι έτσι γλυτώνει χρόνο και αυξάνει τα κέρδη για λογαριασμό των εταιρειών!..

Το να εν-σωματώνεται (κυριολεκτικά!) ένα καλό τμήμα μιας καπιταλιστικής βιομηχανικής διαδικασίας, το να απαλλοτριώνεται δηλαδή το ζωντανό σώμα στις νόρμες της μηχανής (με την ευρεία έννοια της λέξης «μηχανή») θα μπορούσε να φαίνεται καινοφανές∙ ή όχι. Η φράση «με έχετε κάνει εξάρτημα της μηχανής σας» βγήκε οργισμένη απ’ το στόμα εκατοντάδων χιλιάδων βιομηχανικών εργατών στην άγρια έκρηξή τους στη δεκαετία του 1960, σ’ όλο τον καπιταλιστικό βορρά, σ’ ανατολή και δύση. Αυτό, το να γίνει ο «ανειδίκευτος» εργάτης εξάρτημα της μηχανής σαν απλός χειριστής της, το να δουλεύει στους κολασμένους μηχανικούς ρυθμούς, το να είναι το σώμα του σαν ζωντανή εργασία το μισθωτό αλλά και αναλώσιμο τμήμα της μαζικής παραγωγής, ήταν ο πυρήνας της σκέψης και των εφαρμογών του Ταίηλορ απ’ τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Είχε προβλεφθεί δεκαετίες νωρίτερα απ’ τον Marx (οπωσδήποτε στα Grundrisse, απόσπασμα για τις μηχανές). Aυτή ήταν η πρώτη μεγάλης έκτασης μαζική «απαλλότριωση» των ανθρώπινων σωμάτων (και των γνώσεων) απ’ το μηχανικό μέρος του καπιταλισμού. Ή, αν το δούμε απ’ την αντίθετη μεριά, η πρώτη απόπειρα μαζικής «εν-σωμάτωσης» απ’ την εργατική τάξη των μηχανικών ρυθμών και προσταγών∙ η πρώτη μελετημένη, σχεδιασμένη εργαλειοποίηση της ζωής. Ονομάστηκε 2η βιομηχανική επανάσταση.

Απ’ την οπτική της ιστορικής διαδρομής της καπιταλιστικής «ανάπτυξης» η τωρινή βιο-γενετικο-πληροφορική εν-σωμάτωση είναι λοιπόν ταυτόχρονα καινοφανής και μη. Είναι η βίαιη αναβάθμιση της Ταιηλορικής «λογικής»∙ αλλά ταυτόχρονα είναι η πρώτη μαζική εισβολή του «πάγιου» κεφάλαιου (με την μορφή των τεχνολογιών του) στα ανθρώπινα κύτταρα… Πίσω, δηλαδή, απ’ την συνείδηση, στην πλάτη της!!

Η εν-σωμάτωση που περιέγραφε η Isabelle Bekeredjian-Ding πριν πάνω από 1,5 χρόνο αφορούσε την εισβολή των γενετιστών και των φαρμακομαφιόζων στα ανθρώπινα κύτταρα και την απαλλοτρίωσή τους (αφού πρώτα είχαν εισβάλει σε όσα κύτταρα άλλων ειδών ήθελαν, απ’ τους ιούς και τα μικρόβια μέχρι τα φυτά, μέχρι τα ανώτερα θηλαστικά: GMO, genetic modified organisms…): τα χακαρισμένα κύτταρα (θα) κάνουν ένα μέρος της «δουλειάς» της φαρμακοχημικής βιομηχανίας…  Όμως στο σύνολό της η διαδικασία του τέλους της κλινικής είναι μια διαδικασία διευρυμένης εν-σωμάτωσης καπιταλιστικών μηχανών στο όνομα της “φροντίδας υγείας”: απ’ τα βιολογικά κυκλώματα ως τα wearables, και απ’ εμφυτεύσιμα κυκλώματα του Μ.Ι.Τ. ως τις εφαρμογές της neurolink (του Musk…). Σε κάμποσες περιπτώσεις αυτή η σύμφυση ζωντανού και μηχανικού σε κυτταρική κλίμακα (θα) είναι διαδικασία όχι εν-σωμάτωσης αλλά απο-σωματικοποίησης (στην φυσική αναπαραγωγή, για παράδειγμα…)

Να γιατί λοιπόν ο «ασθενής» όπως τον υπονοούσε ο κυρ Suri της nokia κι όλο το συνάφι του (του συμπλέγματος) δεν είναι καθόλου αυτό που ξέρουμε! Είναι εκείνο που κατασκευάζεται μαζικά ήδη, αυτά τα 2 χρόνια της υγιεινιστικής τρμοεκστρατείας: είναι κάτι σαν υβρίδιο υγιούς και άρρωστου, άρρωστος «εν δυνάμει», ίσως, ενδεχομένως, μπορεί, ποτέ δεν ξέρεις, «positive», «κρούσμα» (;;)… Στη συντριπτική πλειονότητα αυτός ο «ασθενής» ΔΕΝ θα είναι καν άρρωστος με την παλιά, ιστορική έννοια. Το αν έχει συμπτώματα ή όχι (θα) είναι αδιάφορο. Αιωρούμενη σ’ ένα «τεχνολογικά προσδιορισμένο» κενό μεταξύ των παλιών ορισμών υγείας και αρρώστιας στην ολοκλήρωσή της αυτή η φιγούρα θα είναι διαρκώς, πάντα επιτηρούμενη∙ κι αυτό θα είναι το δεσπόζον χαρακτηριστικό της. Η συγκεκριμένη κατηγορία επιτήρησης και εκμετάλλευσης θα λέγεται «επιστημονικά οργανωμένη πρόληψη» (όπως κάποτε η βίαιη αποειδίκευση των μαστόρων και η δημιουργία του διευθυντικού σώματος των μάνατζερ / μηχανικών παραγωγής ονομάστηκε “επιστημονική οργάνωση της εργασίας”): θα (πρέπει να) νομίζει ότι αυτο-επιτηρείται αυτή η φιγούρα, ότι είναι «ελεύθερη» ενόσω θα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! (Αυτή η ψευδαίσθηση, η αυταπάτη, κατασκευάζεται ήδη: «ελευθερία» ονομάζεται η αποδοχή των εκβιασμών, των καταναγκασμών, των εντολών…)

Να πως τελειώνει η νοσοκομειο-κεντρική και ιατρο-κεντρική αντίληψη περί υγείας / αρρώστιας: μέσω της διαρκούς, πιθανολογικής, ενδεχόμενης, στατιστικής «νοσηρότητας» των υποτελών, μέσω της μηχανικά μεσολαβημένης και προσδιορισμένης παθο-λογίας τους, μέσω της πλήρους υπαγωγής τους («συμμόρφωση» λέει ο κτηνίατρος ceo) στις νόρμες του συμπλέγματος…