Χαιρετίσματα απ’ το Τόκιο 1

Δευτέρα 8 Φλεβάρη. Ξέρετε την επιμονή μας να υπάρξει μια σοβαρή εκτίμηση της δυτικής υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας με βάση τα πραγματικά δεδομένα σε άλλα σημεία του πλανήτη. Να, λοιπόν, τα μαντάτα απ’ την μακρινή “χώρα του ανατέλλοντος ηλίου” που επιβεβαιώνουν την άποψή μας περί “προβλήματος δημιουργημένου κατά κύριο λόγο στην καπιταλιστική δύση”. Μαντάτα που προσθέτουν αποδείξεις – για όσους χρειάζονται κι άλλες.

Πρώτα μερικά αποσπάσματα από ένα άρθρο των καθεστωτικών japan times, στις 2 Ιούνη του 2020, με τίτλο Το μυστικό της ιαπωνικής επιτυχίας στην αντιμετώπιση του covid-19. (Ευχαριστούμε τον Σ. για το υλικό). Ο τονισμός δικός μας:

Η κυβέρνηση στις 25 Μάη τερμάτισε την κατάσταση έκακτης ανάγκης για τον covid-19 αφού ο αριθμός των νέων μολύνσεων απ’ το νέο κορονοϊό έπεσε σε μερικές δεκάδες την ημέρα. Αν και ο κίνδυνος ενός δεύτερου κύματος είναι πιθανός, φαίνεται ότι η Ιαπωνία, σε μεγάλο βαθμό, ελαχιστοποίησε με επιτυχία τους θανάτους που σχετίζονται με τον covid-19 χωρίς να επιβάλει αυστηρό lockdown ή μια εκταμένη πολιτική τεσταρίσματος κατά την διάρκεια εκείνου που θεωρήθηκε το πρώτο κύμα της πανδημίας. Πώς έγινε κατορθωτό αυτό;

… Καθώς γίνονταν ιχνηλατήσεις των εισαγώμενων κρουσμάτων και όσων σχετίζονταν με επαφές μαζί τους, διαπιστώσαμε μια δυσκολία να εντοπίσουμε νέα κρούσματα απ’ αυτές τις επαφές. Αυτό ήταν μυστηριώδες με βάση το υψηλό ποσοστό μολύνσεων που είχε παρατηρηθεί στην περίπτωση του κρουαζιερόπλοιου Diamond Princess.

Επιπλέον προκαταρκτικές αναλύσεις στις περιπτώσεις εσωτερικού έδειξαν τελικά ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η πλειοψηφία των ασθενών δεν μόλυνε άλλους· αλλά ότι ένας περιορισμένος αριθμός περιπτώσεων προκαλούσε περισσότερες από 5 δευτερεύουσες μολύνσεις, δημιουργώντας clusters. Οπότε αναδιοργανώσαμε τους πόρους μας για να ερευνούμε αυτά τα clusters, έτσι ώστε να έχουμε αποτελεσματικότητα στον εντοπισμό μη αναγνωρισμένων περιπτώσεων αυτής της κατηγορίας.

Ειδικά στην αρχική φάση της διασποράς του ιού, όταν ο επιπολασμός (: η διασπορά) του ιού ήταν εξαιρετικά χαμηλός, το να ωθούμε τους ανθρώπους με ήπια ή καθόλου συμπτώματα να κάνουν PCR test δεν θα είχε κανένα άλλο αποτέλεσμα απ’ το να απομονώνουμε ψευδώς θετικές περιπτώσεις. Αντίθετα, με την στρατηγική «προσέγγιση στα cluster» η κυβέρνηση ήταν σε θέση να εντοπίζει τους παράγοντες που ήταν ευρύτερα επικίνδυνοι, καθώς και τις συμπεριφορές που δημιουργούσαν αυτά τα clusters.

Το εύκολα κατανοητό σύνθημα κατά των “κλειστών χώρων με συνωστισμό” ήταν μια αποτελεσματική επικοινωνιακή στρατηγική. Αυτές οι προσπάθειες εμπόδισαν την δημιουργία clusters, και περιόρισαν την εκθετική αύξηση των κρουσμάτων χωρίς να κάνουν ζημιά στην οικονομία με την νομική απαγόρευση της κίνησης των ανθρώπων…

Τι είναι αυτά που λένε οι παλιοασιάτες; Συμφωνούν, δηλαδή, με τον «ψέκα» Ιωαννίδη και μερικούς άλλους «συνωμοσιολόγους» ότι τα περίφημα lockdown, η σωτηρία του λαού και του τόπου, χειροτέρεψαν την κατάσταση στον θαυμάσιο, έξυπνο, όμορφο και παντοδύναμο δυτικό καπιταλιστικό κόσμο; Μήπως λένε, κι όλας, ότι το απλό σύνθημα «όχι συνωστισμοί σε κλειστούς χώρους» σε σχέση με το άλλο απλό σύνθημα «κλειστείτε σπίτα σας, μην αναπνέετε, και μην τολμήσετε να ξαναβγείτε μέχρι να σας πούμε εμείς» έχουν τόση σχέση μεταξύ τους όση η ανατολή με την δύση; Και ότι είναι λάθος τα μαζικά PCR τεστ γιατί το μόνο που πετυχαίνουν είναι να καταδικάζουν σε κατ’ οίκον φυλάκιση ανθρώπους που δεν έχουν πρόβλημα· ούτε είναι μολυσματικοί;

Χμμμμ… Αυτά τα έγραφαν οι καϋμένοι του Τόκιο στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού. Δεν ήξεραν τι τους περίμενε με το «δεύτερο» και το «τρίτο» κύμα…

Χαιρετίσματα απ’ το Τόκιο 2

Δευτέρα 8 Φλεβάρη. Πράγματι, δεν ήξεραν (ή ήξεραν;). Στις 2 Ιούνη του 2020 (όταν γράφτηκε το πιο πάνω άρθρο) στην ιαπωνία είχαν διαπιστωθεί 18.874 “κρούσματα” και είχαν χρεωθεί στον τσαχπίνη 975 θάνατοι. Μετά από 7 μήνες, στις 10 Γενάρη 2021 (όταν γράφτηκε το παρακάτω άρθρο) είχαν διαπιστωθεί 288.775 “κρούσματα” και είχαν χρεωθεί στον τσαχπίνη 3.996 θάνατοι. Χτες στην ιαπωνία το σύνολο θανάτων αποδιδόμενων στον covid ήταν 6.338· αλλά:

– στο ελλαδιστάν ήταν 5.972·

– στο U.K. 112.465·

– στη γαλλία 78.965·

– στην ισπανία 61.386·

– στην ιταλία 91.273·

– και στις ηπα 474.671…

Και σα να μην έφταναν αυτά, με πληθυσμό 126,3 εκατομύρια (και το μεγαλύτερο ποσοστό ηλικιωμένων στον πλανήτη…) το ιαπωνικό καπιταλιστικό κράτος έχει:

– 12 φορές περισσότερο πληθυσμό απ’ το ελλαδιστάν (που αγωνίζεται ωστόσο φιλότιμα στην αρένα της θανατοπολιτικής, έχοντας ξεπεράσει προ πολλού την κίνα και καμμιά δεκαριά κράτη με πολλαπλάσιο πληθυσμό· ένα τσακ ακόμα, ένα δυνατό «τρίτο lockdown», και θα φάει και την ιαπωνία…)·

– 2 φορές ή και ελαφρώς παραπάνω πληθυσμό απ’ το U.K., ή την γαλλία ή την ιταλία·

– 2,5 φορές παραπάνω πληθυσμό απ’ αυτόν της ισπανίας·

– και περίπου τα 2/5 του πληθυσμού των ηπα.

Τα νούμερα δεν βγαίνουν με τίποτα! Με τίποτα! Όπου πραξικοπήματα και καθολικές απαγορεύσεις, εκεί και κοινές δεξαμενές. Όπου κοινές δεξαμενές εκεί και θάνατος με το τσουβάλι. Όπου θάνατος με το τσουβάλι εκεί και τρομοεκστρατεία ανελέητη. Όλα στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο: ο βασιλιάς είναι γυμνός!!!

Συνεπώς δεν πρέπει να θεωρηθεί ανεδαφικό ένα άρθρο στις 10 Γενάρη του 2021 με τίτλο Η Δύση πρέπει να ζηλεύει την στάση της Ιαπωνίας απέναντι στον covid-19· ακόμα κι αν διαπνέεται από κάποιο γεωπολιτικά υψωμένο μεσαίο δάκτυλο. Ο τονισμός και πάλι δικός μας:

Την 1 Ιανουαρίου ο παγκόσμιος αριθμός κρουσμάτων κορονοϊού ήταν 83.748.591 και οι θάνατοι 1.824.140. Τα ανάλογα νούμερα της ιαπωνίας ήταν 230.304 και 3.414. Είναι ασυνήθιστο, αλλά στην Ιαπωνία η αρρώστια σκότωσε περισσότερους το διάστημα φθινοπώρου – χειμώνα παρά την άνοιξη. Παρ’ όλα αυτά, για χάρη της ακρίβειας, πρέπει να τονίσουμε ότι περισσότεροι Ιάπωνες πέθαναν από 25 άλλες αιτίες το 2020. Ο covid-19 αντιστοιχεί μόνο στο 0,3% όλων των θανάτων. Υπήρξαν 7 φορές περισσότερες αυτοκτονίες και 40 φορές περισσότεροι θάνατοι από γρίπη και πνευμονία. Η Ιαπωνία είναι απ’ τις λίγες χώρες χωρίς επιπλέον θανάτους που να προκλήθηκαν απ’ τον covid 19.

H Ιαπωνία τράβηξε την παγκόσμια προσοχή επειδή δεν επέβαλε lockdown ούτε εμμονικά τέσταρε ανθρώπους χωρίς συμπτώματα…. Αντίθετα επέλεξε μια τακτική εντοπισμού των clusters. Πολλά απ’ τα δυτικά media έκαναν σκληρή κριτική στην Ιαπωνία για την αποτυχία της να κλειδώσει τον κόσμο στα σπίτια του και προέβλεπαν εκατόμβες. Άρθρα στους New York Times (7 Απρίλη), στην Washington Post (11 και 21 Απρίλη, 25 Μάη, 11 Αυγούστου), στο New Statesman (22 Απρίλη) και στο περιοδικό Science (22 Απρίλη) έγραφαν ότι «η Ιαπωνία έχασε την ευκαιρία να ελέγξει τον κορονοϊό». Η αντίδρασή της ήταν «πολύ αδύναμη, πολύ αργά», «lockdown λάιτ», «πανδημικό kabuki» (ένα είδος παραδοσιακού ιαπωνικού χοροδράματος) και «ιδιόμορφη», «δώρο στον Trump» σε σχέση με τον ιό. Οι ειδικοί άρχισαν να διαδίδουν τρομακτικά σενάρια για το δεύτερο κύμα, τον χειμώνα. Ένας λόγος γι’ αυτήν την αντίληψη ήταν η πολύπλοκη ιστορία της Ιαπωνίας σε σχέση με τα εμβόλια και η προσεκτική της προσέγγιση στα καινούργια. Αλλά αυτή εδώ η εφημερίδα είχε τονίσει ότι «η σχετική επιτυχία της Ιαπωνίας στον έλεγχο της πανδημίας» σημαίνει ότι η επείγουσα καταφυγή στα εμβόλια δεν είναι προτεραιότητα.

Η Ιαπωνία δεν θα έπρεπε να πάρει την δυτική κριτική πολύ στα σοβαρά. Τα mainstream media είχαν την αποστολή να είναι οι τσιρλήντερς της αφήγησης υπέρ των lockdown. Χώρες όπως η Σουηδία και η Ιαπωνία που διαφοροποιήθηκαν απ’ την κυρίαρχη αφήγηση έγιναν στόχος ενός ειδικού μένους, κατηγορούμενες για ανευθυνότητα στα όρια της εγκληματικής παραμέλησης καθήκοντος. Θα ήταν καλουδεχούμενα παραδείγματα με καλύτερα αποτελέσματα χωρίς το εκτεταμένο κόστος σε υγεία, ψυχική υγεία, καθημερινότητα, οικονομικές και πολιτικές ελευθερίες εξαιτίας των σκληρών lockdown. Αλλά δεν υπάρχουν. Αντίθετα διάφοροι αρθρογράφοι δείχνουν να θέλουν την αποτυχία των κρατών που ακολούθησαν ήπια τακτική, έτσι ώστε να νοιώθουν δικαιωμένοι.

Δυστυχώς γι’ αυτούς υπάρχουν ελάχιστα εμπειρικά δεδομένα που να δικαιώνουν τα αφηρημένα μαθηματικά μοντέλα πάνω στα οποία στηρίχτηκαν οι κυβερνήσεις για να επιβάλουν τα lockdowns. Ο ιός δεν είναι πρωτοφανής, όμως οι δρακόντιες κοινωνικές απαγορεύσεις είναι…

Ποτέ πριν στην ανθρώπινη ιστορία δεν καταδικάστηκαν ολόκληροι υγιείς πληθυσμοί σε κατ’ οίκον φυλάκιση, να τους λένε πότε μπορούν να βγουν· για να πάνε που· για πόση ώρα· πόσους και ποιούς ανθρώπους επιτρέπεται να συναντήσουν· ποια μαγαζιά μπορούν να μείνουν ανοικτά πουλώντας καθορισμένα αγαθά και παρέχοντας περιορισμένες υπηρεσίες. Κι ωστόσο, ένα χρόνο μετά απ’ αυτό το ακραίο πείραμα, τα δεδομένα απ’ όλον τον κόσμο δείχνουν ότι η ταχύτητα της πανδημίας έχει μεγαλύτερη σχέση με την γεωγραφία, την δημογραφία και την εποχικότητα παρά με την αυστηρότητα των lockdown και την γενετική αποκρυπτογράφηση.

Η Ευρώπη μετράει τριπλάσιους θανάτους απ’ τον covid-19 σε σχέση με το ποσοστό της στον παγκόσμιο πληθυσμό, η βόρεια Αμερική εξαπλάσιους, και η νότια Αμερική 2,4 φορές παραπάνω. Αντίθετα η Αυστραλία μόνο το 1/10, η Αφρική το 1/5 και Ασία (περιλαμβανόμενης της κεντρικής και της δυτικής Ασίας) το 1/3 σε σχέση με το ποσοστό τους στον παγκόσμιο πληθυσμό. Η ανατολική Ασία είναι αστέρι. Η μέση θνησιμότητα για την Κίνα, το Χονγκ Κονγκ, την Μογγολία, τη Νότια Κορέα και την Ταϊβάν είναι 5,5 θάνατοι ανά εκατομύριο κατοίκων. Στην ανατολική Ασία η Ιαπωνία έχει την μεγαλύτερη θνησιμότητα με 27 θ.α.ε.κ. Για να έχουμε ένα παγκόσμιο μέτρο, ο παγκόσμιος μέσος όρος είναι 234 θ.α.ε.κ., και οι χειρότερες χώρες στην Ευρώπη (με σειρά προς το χειρότερο το U.K., η Ισπανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, όλες χώρες που επέβαλαν σκληρά lockdown) κινούνται μεταξύ 1.080 και 1.674 θ.α.ε.κ. Στα κράτη του G7 όπου ανήκει και η Ιαπωνία, ο μέσος όρος των άλλων έξι κρατών μελών, που όλα επέβαλαν αυστηρά lockdown, είναι 949 θ.α.ε.κ.

Μια έρευνα που έγινε από Ινδούς επιστήμονες υποστηρίζει ότι η έκθεση απ’ την παιδική ηλικία σε μια μεγάλη γκάμα παθογόνων παραγόντων διαμόρφωσε μια πιο ισχυρή ανοσολογική ανταπόκριση των Ινδών απέναντι στον covid 19. Ένα παρόμοιο συμπέρασμα ισχύει για την υποσαχάρια Αφρική…

… Η χειμερινή ένταση της πανδημίας δείχνει ότι ακόμα και στην Ιαπωνία οι μάσκες προσώπου δεν εμποδίζουν την μόλυνση και την μεταφορά του ιού…

Τα έχετε διαβάσει αυτά ή περίπου αυτά εδώ ξανά και ξανά. Άλλη χάρη έχουν βέβαια αν έρχονται απ’ την άλλη άκρη του πλανήτη. Πρόκειται για τον ορισμό του Ο κόσμος τόχει τούμπανο και η Δύση κρυφό καμάρι! Γιατί, να: εκεί στη μακρινή ιαπωνία συνεχίζουν να μετράνε τους θανάτους από επιπλοκές της γρίπης και βακτηριακές πνευμονίες, αντί να τους πετάνε όλους στην κοινή δεξαμενή…. Περίεργοι τύποι…. Φαίνεται να μην έχουν ιδιαίτερη συμπάθεια στις δυτικές πλατφόρμες…

Οι τελευταίες φράσεις όμως πονάνε· αληθινά πονάνε. Θυμίζουν την αποστειρωμένη φυλάκιση των μικρότερων ηλικιών, άλλοτε επιβεβλημένη δια της βίας απ’ τα κράτη, τα αφεντικά του συμπλέγματος και τους δημαγωγούς, κι άλλοτε με την ολέθρια, αντι-ανθρώπινη «γονική συναίνεση».

Αυτές οι ηλικίες κατασκευάζονται επίτηδες, χωρίς να ξέρουν ή να μπορούν να αντιδράσουν, για να είναι μόνιμα ασθενικές, ανοσολογικά λειψές κι αδύναμες, φοβικές σ’ όλη την ζωή τους· αιώνιοι πελάτες των μαφιών της δυτικής «βιομηχανίας της υγείας»…

Κουίζ 1

Κυριακή 20 Δεκέμβρη. Ξέρετε το όνομα ενός κράτους που έχει δηλωμένους περισσότερους νεκρούς εξαιτίας του τσαχπίνη απ’ ότι μαζί η ιαπωνία (2.828), η ταϊβάν (7), η νότια κορέα (659), η γκάνα (331) και η σενεγάλη (361), παρότι έχει μόνο το 1/25 του (συνολικού) πληθυσμού τους;

Ξέρετε το όνομα ενός κράτους που έχει δηλωμένους ελαφρά λιγότερους νεκρούς εξαιτίας του τσαχπίνη (με ισχυρή «τάση» να τους ξεπεράσει…) απ’ την κίνα (4.634) παρότι έχει το 1/140 του πληθυσμού της;

Ξέρετε το όνομα ενός αναπτυγμένου κράτους (μέλους των καλύτερων κλαμπ του δυτικού καπιταλισμού, της ε.ε. και του νατο…) που έχει δηλωμένους περισσότερο από 10 φορές παραπάνω νεκρούς και 2,5 φορές παραπάνω «κρούσματα» του τσαχπίνη σε σχέση μ’ ένα φτωχό, τριτοκοσμικό κράτος της δυτικής αφρικής, όπως η γκάνα, που έχει όμως τριπλάσιο πληθυσμό;

Ξέρετε το όνομα ενός κράτους που η αναλογία των επίσημα δηλωμένων νεκρών του τσαχπίνη επί των επίσημα δηλωμένων positive (του ιδίου) είναι μεγαλύτερο απ’ το «αποτυχημένο πείραμα της σουηδίας» (2,17%), της «η πρωθυπουργός είναι συνέχεια τρομαγμένη γερμανίας» (1,76%) ή της «είμαστε cool γαλλίας» (2,45%);

Το ξέρετε οπωσδήποτε: ελλαδιστάν λέγεται!! Το ελλαδιστάν δηλώνει ως τώρα 4.102 «θύματα του covid», με πληθυσμό 10,4 εκατομύρια· το άθροισμα των δηλωμένων θανάτων απ’ την ίδια αιτία σε ιαπωνία, ταϊβάν, νότια κορέα, γκάνα και σενεγάλη μαζί είναι 3.986 (με σύνολο πληθυσμού 245 εκατομύρια). Το ελλαδιστάν επίσης έχει αναλογία «επίσημων θυμάτων προς επίσημα κρούσματα» (οι ίδιοι είναι που τα μετράνε και τα μεν και τα δε!) 3,14%… Σας φαίνεται εντάξει;

Οι αριθμοί είναι εκνευριστικοί ειδικά όταν κάνει κάποιος συγκρίσεις. Οι πιο σκληροπυρηνικοί caradinieri, οι οπαδοί του «απόλυτου lockdown μέχρι τελευταίας ρανίδας» θα υποστηρίξουν, φυσικά, ότι οι πιο πάνω συγκρίσεις αποδεικνύουν το πόσο επικίνδυνο είναι το ρημαδογκουβέρνο (δεν θα στραφούν ωστόσο εναντίον των απείθαρχων ιθαγενών…). Και ελάχιστοι (πόσοι άραγε;) θα θυμηθούν ότι η «δημιουργική λογιστική» ίσως γεννήθηκε σ’ αυτόν εδώ τον τόπο εδώ και αιώνες· κι ότι για να μάθει η ελ.στατ. να μετράει σωστά έπεσε πολύ ξύλο απ’ τους τρισκατάρατους «κατακτητές» της περασμένης δεκαετίας. Το ότι έμαθε η ελ.στατ. δεν σημαίνει ότι έμαθαν οι πάντες!!!

Ο Κ. Γουργουλιάνης, ένας (μάλλον μοναχικός) «αιρετικός – της – πρώτης – γραμμής», καθηγητής πνευμονολογίας και επικεφαλής της αντίστοιχης κλινικής στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λάρισας, κατήγγειλε προχτές την δημιουργική λογιστική θανάτου (που είναι και «κρουσματο-πολιτική»…): ο μεν εοδυ ανακοίνωσε στις 16 Δεκέμβρη 79 «κρούσματα» στο νομό Μαγνησίας, ενώ τα εργαστήρια του νοσοκομείου έδιναν μόνο 3. Το νούμερο «3» απ’ το νούμερο «79» έχει μεγάλη διαφορά· δεν πρόκειται για λάθος από αμέλεια…. Τι κακό έγινε στην πρόσθεση; Δεν θα μάθουμε: τέτοιες σοβαρές καταγγελίες περιχαρακώνονται σαν «τοπικά νέα», δηλαδή κουκουλώνονται. Ποιός ξέρει τι κάνουν αλλού στην επικράτεια τα θανατόμετρα / κρουσματόμετρα αλλά δεν γίνονται (ή πνίγονται εν τη προθέσει τους) οι ανάλογες καταγγελίες;

Φαίνεται ότι δεν γίνεται παντού «μαγείρεμα»· και το ελλαδιστάν είναι ένας απ’ τους αρχισέφ του πλανήτη! «Κοινές δεξαμενές» θανάτου έχουν ανοίξει πολλά κράτη· όχι όλα όμως· και απ’ τα επίσημα στοιχεία προκύπτει πως πολλά απ’ αυτά που δεν το έχουν κάνει βρίσκονται στην ανατολική ασία… Η ελληνική «κοινή δεξαμενή» εν τω μεταξύ έχει κτιστεί όπως όλα στην επικράτεια, με αντιπαροχή και «κατά παρέκκλιση»…

Οι ντόπιοι caradinieri, είτε οι σκληροπυρηνικοί είτε οι σχετικά λιγότερο φανατίλες, απέναντι σ’ αυτές τις «παραξενιές» ή, εν πάσει περιπτώσει απέναντι σ’ αυτές τις «ασυνέχειες» της φοβερής και τρομερής φονικότητας, έχουν έτοιμη τακτική και έτοιμες απαντήσεις. Πρώτον, αν δεν υπάρχει περιθώριο θανατολαγνείας δεν ασχολούνται. Και δεύτερον, φταίει το ρημαδογκουβέρνο για το ελληνικό μεγαλείο και τις ανομολόγητες μεν αλλά ολοφάνερες πρωτιές του. Δεν έκλεισε ασφυκτικά τις πόρτες και τα παράθυρα· δεν τα έκλεισε έγκαιρα· δεν άνοιξε πολλές εντατικές· κάνει τα στραβά μάτια στο παπαδαριό· δεν παρήγγειλε μάσκες σωστού μεγέθους για τα παιδιά· κι επιπλέον ο αρχιερέας και τα εξαπτέρυγα έχουν γίνει βαρετά… Στο «χωριό» πάντα φταίει το γκουβέρνο: «την λύση να δώσει ο πρωθυπουργός», να ένα παλιό και βαθιά ριζωμένο σύνθημα απ’ τα επικά ‘80s…

Οι πιο φανατικοί caradinieri θα πουν (θα τραυλίσουν μάλλον) ότι τα κράτη της ανατολικής ασίας «τα έχουν πάει καλά» επειδή επέβαλαν «ολικά lockdown», και επειδή είναι και high tech, οπότε δεν αφήνουν καρφίτσα να περάσει απαρατήρητη. Ο τεχνο-ολοκληρωτισμός είναι θεραπεία για όλα – λένε έμμεσα αλλά καθαρά… (Έχουν ένα δίκιο, αλλά απ’ την ανάποδη – λέμε πιο κάτω). Τι θα πουν όμως για την σενεγάλη; Είναι κι αυτή master στο high technology tracking; Η κοινωνική αποξένωση έγινε η κυρίαρχη κουλτούρα στη δυτική αφρική; Έχει πρωτοκλασσάτες εντατικές το Dakar; Και τότε γιατί μεταναστεύουν οι σενεγαλέζοι προς τα βόρεια και πρωτοκοσμικά και δεν συμβαίνει το ανάποδο;

Δύσκολοι καιροί για τους ντόπιους ιππότες της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας – και της γενετικής μηχανικής…

Όμως θα πρέπει να υπάρχει και κάποια εξήγηση που δεν περνάει ούτε απ’ την Ηρώδου του Αττικού ούτε απ’ τις υπεραπλουστεύσεις του διανοητικού επαρχιωτισμού! Γιατί αυτή η θρυλική «καταστροφική πανδημία» έχει εξελιχθεί σε τόσο σοβαρό πρόβλημα για ένα μόνο κομμάτι του πλανήτη και, μάλιστα, μέσα σ’ αυτό περιλαμβάνεται ο άλλοτε κραταιός αλλά επιταχυνόμενα «αγχωμένος» δυτικός καπιταλισμός; Γιατί ακόμα και στο εσωτερικό αυτού του δυτικού καπιταλισμού δεν είναι όλοι ενθουσιασμένοι με τα κατορθώματα της (αμερικανικής κατά κύριο λόγο) φαρμακο-μαφίας που «θα σώσουν την ανθρωπότητα»; Γιατί ο βασιλιάς Macron έχει την άνεση να “προβληματίζεται” για τις mRNA πλατφόρμες; Γιατί οι τόσο πονόψυχοι αφεντάδες των δυτικών καπιταλιστικών κρατών, των οποίων οι πληθυσμοί αιωρούνται τόσο κοντά στον θάνατο, δεν «αγκάλιασαν» με ευγνωμοσύνη τα παραδοσιακής τεχνολογίας κινέζικα εμβόλια;

Υπάρχουν κι άλλα τέτοια «γιατί;» Αλλά θα πρέπει να υπάρχει και κάποια εξήγηση…

Μια πρόταση απάντησης…

Κυριακή 20 Δεκέμβρη. Η πρότασή μας είναι αυτή: τα καπιταλιστικά κράτη του πλανήτη «διαχειρίζονται» τον τσαχπίνη ανάλογα με την θέση και τις προοπτικές του καπιταλισμού τους (και, ευρύτερα, του «κοινωνικού κεφαλαίου» τους) σ’ αυτήν την εξελισσόμενη Αλλαγή Παραδείγματος. Σ’ αυτό το (αφαιρετικό ίσως αλλά όχι αυθαίρετο) σχήμα υπάρχουν δύο «άκρα». Κράτη / κεφάλαια / κοινωνίες με ήδη υψηλή θέση (που διεκδικούν επικυριαρχίες στο υπόλοιπο του 21ου αιώνα) και απ’ την άλλη μεριά κράτη / κεφάλαια / κοινωνίες που βρίσκονται σε σχετικά χαμηλή θέση, δεν έχουν βλέψεις κορυφής, μπορούν όμως να βελτιώσουν την (σχετική) θέση τους στον πλανητικό καταμερισμό εξουσίας αρθρωνόμενα με εκείνα της πρώτης κατηγορίας. Σ’ αυτήν την πρώτη κατηγορία θα τοποθετούσαμε οπωσδήποτε το Πεκίνο, το Τόκιο, την Σεούλ… Στην δεύτερη την Accra (γκάνα), το Dakar (σενεγάλη), και άλλα αφρικανικά (και όχι μόνο) κράτη.

Για διαφορετικούς λόγους η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, άρα η δημιουργική λογιστική θανάτου, η υπερδιόγκωση της απειλής του τσαχπίνη και όλα τα υπόλοιπα θα ήταν (έτσι πάει ο συλλογισμός) από άχρηστη έως επικίνδυνη σ’ αυτά τα δύο άκρα. Στους κορυφαίους επειδή έχουν ήδη τους κοινωνικούς / τεχνικούς όρους για να αισιοδοξούν για την εξέλιξη των καπιταλισμών τους στον 21ο αιώνα. Έχουν, σα να λέμε, την «κοινωνική πειθαρχία» και την «κοινωνική κουλτούρα» που ευνοούν την ομαλή μετάβαση / εξέλιξη του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματός τους, με προοπτικές ευρύτερης ηγεμονίας. Στους «χαμηλούς» επειδή δεν έχουν και δεν ελπίζουν να αποκτήσουν γρήγορα τέτοια χαρακτηριστικά· έχουν όμως άλλους πόρους (γεωγραφική θέση, φυσικούς πόρους, τεχνολογικές νησίδες) που τους επιτρέπουν να εκτιμούν βάσιμα ότι δεν θα υποβαθμιστούν και πως, αντίθετα, με τις σωστές επιλογές συμμάχων θα αναβαθμιστούν. Σαν δορυφόροι – αλλά θα αναβαθμιστούν.

Σ’ αυτό το σχήμα το δράμα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας με σημαία τον τσαχπίνη παίζεται στο ενδιάμεσο φάσμα. Όπου βρίσκονται τόσο τα κράτη του δυτικού (ευρωπαϊκού, βορειοαμερικάνικου) καπιταλισμού όσο και κράτη του είδους ιράν, τουρκία ή βραζιλία. Εδώ το ζήτημα της «προσαρμογής» των κοινωνικών (και επιχειρηματικών) κεφαλαίων στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης γίνεται (μπορεί να είναι) υπαρξιακό. Το Αποκαλυψιακό Θέαμα του Θανάτου, όπως ακριβώς το είχε περιγράψει ο G. Caffentzis (έχουμε κάνει παραπάνω από μία αναφορές σ’ αυτό), όπου ο κίνδυνος “καπιταλιστικού θανάτου” μεταφέρεται στους υπηκόους σαν απειλή για τον δικό τους θάνατο “αν δεν…” (αν δεν πειθαρχήσουν, αν δεν υπακούσουν, κλπ) είναι αλληγορία και μαζί εργαλείο εκβιασμού. Για ένα γρήγορο και συντονισμένο “άλμα” / αλλαγή συμπεριφορών, ηθών, εθίμων, νομικών κανόνων· ένα κυβερνητικό (cybernetic) άλμα βιοπολιτικής διαχείρισης της εξουσίας και της υποτέλειας.

Αν και στη δυτική φιλολογία υπάρχουν από ικανοποιητικές μέχρι εξαιρετικές αναλύσεις (και γενεαλογίες) της εξέλιξης και των προδιαγραφών της κρατικής / καπιταλιστικής βιοπολιτικής, είχαν (και μπορεί να έχουν ακόμα) μια λανθάνουσα παραδοχή. Ότι σαν διαδικασία, ειδικά σε φάσεις μετάβασης, πρόκειται για κάτι πανανθρώπινο. Είναι αυτές οι αναλύσεις, σα να λέμε, «δυτικοκεντρικές»! Όμως οι κτυπητές διαφορές στα «μεγέθη» και στις «πολιτικές» σε σχέση με τον τσαχπίνη μας υποχρεώνουν να κρατήσουμε μεν αυτά τα συμπεράσματα σχετικοποιώντας τα δε. Αν τα δυτικά κράτη / κεφάλαια και μερικά ακόμα, για συγκεκριμένους λόγους, βρίσκονται σε μια ιστορική συγκυρία όπου είναι πιθανό είτε να ξεπέσουν είτε να «ανέβουν» στον παγκόσμιο καταμερισμό, τότε αυτά είναι που χρειάζονται τόσα και τέτοια «μαγειρέματα», «μέτρα», πραξικοπήματα, διαγραφή της θεσμικής και ιδεολογικής ιστορίας τους, βίαιες αναδιαρθρώσεις της καθημερινής ζωής, mRNA πλατφόρμες, «απαγορεύονται τα φιλιά και οι χειραψίες», και όλα τα υπόλοιπα! Δεν πρόκειται πάντως για «πανανθρώπινο», για «παγκόσμιο» ζήτημα! Για να το πούμε με διαφορετικό τρόπο: για την πολιτική της καπιταλιστικής εξουσίας στον πλανήτη η «πανδημία» δεν είναι πραγματικά παν-δημική! Είναι εστιασμένη εδώ ή εκεί. Έχει συγκεκριμένες πυκνώσεις. Και γι’ αυτό δεν φταίει ούτε ο τσαχπίνης ούτε η μυθική φονικότητά του. Δεν φταίει ούτε ο αριθμός των κρεβατιών στις εντατικές, παρά μόνο σε δεύτερο ή τρίτο βαθμό.

Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να εξηγήσουμε το γιατί το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο τα καταφέρνει καλύτερα – και το ιταλικό με το γαλλικό χειρότερα. Το πρώτο έχει (σχετικά) μικρότερη ανάγκη απ’ τα δύο άλλα να βιαστεί και να βιάσει στο εσωτερικό του για να κρατηθεί ψηλά στον παγκόσμιο καταμερισμό· συνεπώς, πέρα από «καλύτερο σύστημα υγείας» έχει και «καλύτερο σύστημα αποφυγής των θανατο-υπερβολών»… Σαν ποσοστό θανάτων χρεωμένων σε σχέση με τα χρεωμένα κρούσματα στον τσαχπίνη το Βερολίνο έχει ένα ταπεινό ποσοστό 1,76%, σε σχέση με το γαλλικό 2,45% και το ιταλικό 3,5% (κοντά στο ιαπωνικό 1,46% και το νοτιοκορεατικό 1,35%). Δεν διαφοροποιείται στρατηγικά απ’ τους γείτονές του ως προς το “πνεύμα” της διαχείρισης· δεν είναι «σουηδικό» σαν να λέμε (που, παρεπιπτόντως, στο κλάσμα θάνατοι προς κρούσματα βρίσκεται στο 2,17% – σχεδόν χωρίς “μέτρα”…). Διαφοροποιείται όμως ως προς την τακτική… Κι αυτό κάνει μια κάποια διαφορά – πάντα μέσα στο δυτικό στρατόπεδο. Σε σύγκριση με το αμερικανικό ή το αγγλικό η διαφορά τείνει να είναι περισσότερο αισθητή· σε συνδυασμό και με τις υπόλοιπες πλευρές της παρακμής…

Αν οι πιο πάνω συλλογισμοί ευσταθούν, τότε τα μαγειρέματα στο ελλαδιστάν αποκτούν μια κωμικοτραγική διάσταση! Το ελλαδιστάν ανήκει στην «ιταλική σχολή» (με ποσοστό θάνατοι προς κρούσματα το καθόλου ευκαταφρόνητο 3,14%), έχει εντυπωσιακά υψηλό αριθμό θανάτων στις εντατικές, χωρίς όμως συμμετοχή στους g7!!! Πώς είναι, λοιπόν, απ’ την μια μεριά οι ελληνικές οικογένειες να παρκάρουν τους με χρόνια προβλήματα ηλικιωμένους τους στα νοσοκομεία “για να μην τους πεθάνουν στο σπίτι” απ’ τον covid, και αυτοί να πεθαίνουν αναγκαστικά απ’ τις αποσωληνώσεις των “διασωληνώσεων”, και απ’ την άλλη να παρακαλάς την κάθε phizer και την κάθε microsoft (τους Άρχοντες του Αλγοριθμικού Σκότους ή Φωτός, ανάλογα με τα γούστα…) να «κάνει επενδύσεις» εδώ; Ε, το ευθέως ανάλογό του, στο πεδίο της «κρίσης», είναι να δραματοποιείς την υγιεινιστική κουζίνα σου, τα χοντροκομένα μαγειρέματά σου, σε τέτοιο βαθμό ώστε να διεκδικείς «πρόκριση στον τελικό» στους ολυμπιακούς της covid – δυστυχίας! Ντοπέ; Ντοπέ, όπως άλλοτε – τί να κάνεις όμως;

Θα πει κάποιος εδώ (και θα έχει δίκιο): μα είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιου είδους σχεδιασμός απ’ το ελληνικό καθεστώς; Όχι βέβαια – δεν είναι ζήτημα «σχεδιασμού»! Είναι, μάλλον, ζήτημα χύμα μεν αλλά και προσανατολισμένου βολονταρισμού μιας ιστορικής δομής εξουσίας: στον αγώνα τους να «σταθούν» (ή και να ανέβουν) στο πολιτικά προσοδικό μοντέλο, διάφορα επιμέρους κρατικά και κοινωνικά συμ-φέροντα (συμφέροντα ιατρικά, συμφέροντα φαρμακολογικά, συμφέροντα οικονομικά, συμφέροντα πολιτικά, συμφέροντα οικογενειακά, κληρονομικά, θεσμικά κλπ) είναι αναγκασμένα να πατάνε επί πτωμάτων! Το έχουν ξανακάνει, με διαφορετικές μορφές, πολύ περισσότερο κυριολεκτικές. Είναι το μόνο που ξέρουν να κάνουν.

Συνεπώς πρέπει να υπάρχουν τέτοια, αρκετά τέτοια, κατάλληλα φωτισμένα…

RCEP

Δευτέρα 16 Νοέμβρη. Το αμερικανικό γκουβέρνο, επί «δημοκρατικών» και Obama, προωθούσε την σύναψη μιας πολυμερούς συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου (κατάργησης των δασμών δηλαδή) μεταξύ των δύο πλευρών του Ειρηνικού, αφήνοντας το Πεκίνο απ’ έξω: ήταν το οικονομικό τμήμα του διάσημου “Pivot to Asia” που σκόπευε να κυκλώσει και να βραχυκυκλώσει τον κινέζικο καπιταλισμό αναγκάζοντάς τον να υπόκειται, ακόμα και στην ασιατική ακτίνα επιρροής του, σε κανόνες, νόρμες, στάνταρ και περιορισμούς που δεν θα μπορούσε να διαμορφώσει. Για χάρη αυτού του στόχου, το τότε αμερικανικό γκουβέρνο ήταν διατεθειμένο να κάνει παραχωρήσεις (σε βάρος του δικού του καπιταλισμού) απέναντι σε καπιταλισμούς όπως εκείνοι του βιετνάμ, της καμπότζης ή των φιλιππίνων…

Το ψόφιο κουνάβι, την πρώτη ημέρα της θητείας του στις αρχές του 2017 ανακοίνωσε την απόσυρση της Ουάσιγκτον απ’ τις διαπραγματεύσεις για την Trans-Pacific Partneship… Το ψοφιοκουναβιστάν θεώρησε απαράδεκτες τις αναπόφευκτες αμερικανικές παραχωρήσεις σε «άλλους» καπιταλισμούς. Στο εξής θα προχωρούσε με διμερείς συμφωνίες, δηλαδή με τσαμπουκά…

Τώρα, κατά τα φαινόμενα (η Μόσχα δεν έχει πεισθεί ακόμα…) ο νυσταλέος Jo, υπ.εξ. του Obama και χωμένος ως τον λαιμό στα βρώμικα ιμπεριαλιστικά κόλπα της οκταετίας 2008 – 2016, ανεβαίνει πάλι τα σκαλιά του άσπρου σπιτιού, σαν πρόεδρος πια. Υποτίθεται ότι θέλει να γυρίσει την Ουάσιγκτον στον «ορθό δρόμο» των πολυμερών συμφωνιών, μετά την ψοφιοκουναβική προσπάθεια παράκαμψής του. Τι θα βρει όμως μπροστά του;

Ένα απ’ τα δυσάρεστα που θα βρει είναι η Regional Comprehensive Economic Partnership, μια συμφωνία «ελεύθερου εμπορίου» και κατάργησης του 90% των δασμών (μέσα στα επόμενα 20 χρόνια…) στο μεταξύ τους εμπόριο, που υπέγραψαν πριν λίγες ημέρες 15 ασιατικά καπιταλιστικά κράτη…. Χωρίς τις ηπα ή τον καναδά… Είναι ενδιαφέρον ότι την συμφωνία υπογράφουν μεταξύ άλλων κράτη με ισχυρές γεωπολιτικές αντιπαλότητες: κίνα, ιαπωνία, νότια κορέα, αυστραλία… Αλλά από οικονομική άποψη θεώρησαν ότι «αξίζει»: πρόκειται για την μεγαλύτερη συμφωνία τέτοιου είδους στην καπιταλιστική ιστορία, καθώς το συνολικό αεπ των κρατών / μελών της RCEP υπολογίζεται σε πάνω από 26 τρισεκατομύρια δολάρια, μεγαλύτερο είτε από εκείνο των κρατών / μελών της ε.ε., είτε από εκείνο της συμφωνίας ηπα – καναδά – μεξικό.

Παρότι 20 χρόνια είναι πολλά στην τωρινή ιστορική συγκυρία, και παρότι τέτοιες οικονομικές συμφωνίες δεν σημαίνουν εξαφάνιση των αντιπαλοτήτων μεταξύ όσων υπογράφουν (η ε.ε. είναι μια καλή υπόδειξη), το μείζον γεγονός είναι ότι εκείνος που αποκλείστηκε τελικά και θα αναγκαστεί (αν…) να προσαρμοστεί σε κανόνες που θέσπισαν άλλοι δεν είναι το Πεκίνο αλλά η Ουάσιγκτον.

Πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα είναι παράξενο αν μια καλή ποσότητα ψοφιοκουναβισμού συμπεριληφθεί στο μίγμα της ίσως τελευταίας προσπάθειας του Joνυσταλεάν να διασώσει κάπως την θέση της άλλοτε μόνης υπερδύναμης στον πλανήτη.

(φωτογραφία επάνω: Το Ν. Δελχί, αν και συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις, δεν υπέγραψε την RCEP. Ίσως περιμένει μια καλύτερη πρόταση απ’ το Joνυσταλεάν. Ή ίσως υπογράψει αργότερα…

φωτογραφία κάτω: Το ψόφιο κουνάβι φρεσκαδούρα στο άσπρο σπίτι επιδεικνύει την απόφαση αποχώρησης απ’ την TPP / «Pivot to Asia»…. Απ’ το αποτέλεσμα προκύπτει ότι κανείς απ’ τους υπόλοιπους δεν έκατσε να σκάσει…)

Το μονοπώλιο της αλήθειας 3

Κυριακή 30 Αυγούστου. Απέναντι σ’ αυτά τα «εντελώς διαφορετικά ζητήματα», που έχουν αποδειχθεί το γόνιμο έδαφος που προσπάθησε να ισοπεδώσει εντελώς το τρομοκρατικό carpet bombing, λέμε ότι πως όχι, δεν είναι οι αιρετικοί γιατροί που μπορούν ή πρέπει να απαντήσουν! Δεν είναι οι αιρετικοί γιατροί που μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή αμφιβολία σ’ εκείνο το πρωτοκοσμικό βλέμμα που «κολάει» στα φέρετρα του Bergamo χωρίς να αναρωτηθεί καχύποπτα γιατί του τα δείχνουν τόσο επίμονα, και γιατί δεν του έδειξαν ποτέ φέρετρα απ’ το αφγανιστάν, το ιράκ ή την Παλαιστίνη! Ούτε είναι οι αιρετικοί γιατροί που μπορούν να προκαλέσουν διανοητική και ηθική εκπυρσοκρότηση όταν οι κοινωνικές σχέσεις αναγορεύονται σε μολυσματικές, κι όταν οι πολιτικές βιτρίνες διατάζουν δεν είστε υγιείς, πρέπει να συμπεριφέρεσθε σαν να είστε άρρωστοι!

Οι αιρετικοί γιατροί μπορούν να βοηθήσουν (και βοήθησαν!!!) υποδεικνύοντας επίμονα την αλήθεια που κρυβόταν και κρύβεται ακόμα πίσω απ’ το προπέτασμα καπνού της θανατολαγνείας, της συστηματικής τρομοκρατίας, των συμφερόντων των big pharma, των big tech και των big insurance… Αλλά ούτε μπορούν ούτε θα έπρεπε να υποκαταστήσουν όλα όσα «πουλήθηκαν» επί 3 δεκαετίες για χάρη αυτών των υπερφίαλων και διανοητικά ανάπηρων Εγώ του νεοφιλελευθερισμού, των συμβιβασμένων μέσα στις φαντασιώσεις τους Εαυτών – Κεφάλαιο!

Σ’ αυτά θα επανέλθουμε… Γιατί είναι πάντα εδώ γύρω· και παντού.

(φωτογραφία: Γιαπωνέζικη ιδέα και εφαρμογή: τυπώνεις το χαμόγελό σου στη μάσκα, έτσι ώστε να εκδηλώνεται η ζεστασιά σου…  Πριν πείτε την ιδέα γελοία μπείτε στη μεριά ενός μέσου εθελοντή του μασκαρέματος· όχι των επίδοξων ληστών που κυκλοφορούν στα αντιsocial media.

Λοιπόν, το μεγαλύτερο προσόν αυτής της ιδέας δεν είναι ότι μαζί με την “προστασία της υγείας” και την “επίδειξη κοινωνικής ευθύνης” φοράς και την αιώνια χαρά. Αλλά το ότι όταν βγάλεις τη μάσκα μπορείς να την κοιτάξεις να σου γελάει μόνη της· και να βάλεις, επιτέλους, τα κλάματα: σε κοροϊδεύει, δηλαδή σε κοροϊδεύεις…)

Η ένταση των αγαλμάτων

Τετάρτη 29 Ιούλη. Ένα ζευγάρι αγαλμάτων που τοποθετήθηκαν σ’ έναν ιδιωτικό νοτιοκορεάτικο κήπο σε μια ορεινή περιοχή μπορεί να έχει «σοβαρές συνέπειες στις ιαπωνο-κορεατικές σχέσεις» – διεμήνυσε χτες ο Yoshihide Suga, γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου στο Τόκιο. «Κάτι τέτοιο είναι ασυγχώρητο για τους διεθνείς καλούς τρόπους»… Τι ερέθισε την ακροδεξιά ιαπωνική κυβέρνηση;

Το ένα άγαλμα δείχνει μια νεαρή νοτιοκορεάτισσα, με παραδοσιακό ντύσιμο, καθιστή. Είναι μνήμη των “comfort women”, των νοτιοκορεατισσών που αιχμαλωτίστηκαν απ’ τον ιαπωνικό στρατό κατοχής της χερσονήσου και κλείστηκαν σε στρατόπεδα joy division, για την «απόλαυση» των στρατιωτών. Απέναντί της ένας άντρας με δυτικό ντύσιμο, γονατιστός, σε στάση συγγνώμης.

Είναι κάποιος αυτός ο γονατιστός; Σίγουρα είναι ιάπωνας – είναι όμως κάποιος συγκεκριμένος; Οι φήμες θέλουν να είναι ο νυν πρωθ. Shinzo Abe. Για να το διαπιστώσει όμως ο οποιοσδήποτε πρέπει να ξαπλώσει, για να έρθει φάτσα με φάτσα. Ο Kim Changryeol, ιδιοκτήτης του κήπου και των αγαλμάτων κουρντίζει το Τόκιο. «Μπορεί να είναι ο Abe, μπορεί και να μην είναι… Ο άντρας αντιπροσωπεύει οποιονδήποτε έχει την ευθύνη να απολογηθεί σοβαρά στα θύματα της σεξουαλικής σκλαβιάς, τώρα ή στο μέλλον. Θα μπορούσε να είναι ακόμα και ο πατέρας της κοπέλας… Γι’ αυτό έχω ονομάσει αυτό το σύμπλεγμα «Αιώνια Εξιλέωση».

Δύσκολη η πολυσημία της τέχνης! Το ζήτημα της συγγνώμης και της αποζημίωσης των γυναικών που έγιναν σκλάβες του ιαπωνικού στρατού εκνευρίζει το Τόκιο, που περνάει εδώ και χρόνια την μιλιταριστική αναγέννησή του – ο Abe και το κόμμα του είναι βασικοί παράγοντες. Το να θεωρεί πως μπορεί να είναι η δική του φάτσα στο άγαλμα είναι ωστόσο και μια έμμεση παραδοχή προσωπικής ενοχής – στο βαθμό που αρνείται εδώ και χρόνια οποιαδήποτε κουβέντα για τις αποζημιώσεις…

Αλλά, το έχουμε ξαναπεί, η αντιπαράθεση Τόκιο και Σεούλ έχει πολύ πιο σύγχρονες αιτίες. Η ανάπτυξη του νοτιοκορεάτικου καπιταλισμού τις λίγες τελευταίες δεκαετίες γίνεται ακριβώς στους τομείς που ο ιαπωνικός θεωρούσε ότι έχει ακλόνητα πλεονεκτήματα.

Πράγμα που σημαίνει ότι ο Abe θα θύμωνε αν φτιαχτόταν στη νότια κορέα άγαλμα που να τον δείχνει γονατιστό ακόμα κι αν ήταν μπροστά στη θάλασσα…

Αν όχι λογιστική θανάτου τότε τι;

Παρασκευή 15 Μάη. Τί είναι αυτό που χωρίζει – στον “πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού” – τα δυτικά (ευρωπαϊκά και τις ηπα) κράτη από ασιατικά; Στις ηπα αναφέρονται ήδη 80.787 νεκροί, στην αγγλία 31.855, στην ιταλία 30.560, στην ισπανία 26.621 και στην γαλλία 26.380… Κι στην άλλη μεριά του κόσμου: στην κίνα αναφέρονται 4.633, στην ιαπωνία 624, στη νότια κορέα 256, στη σιγκαπούρη 20… Φταίνε οι διαφορές πληθυσμού; Όχι. H ιαπωνία έχει πληθυσμό όσο η γαλλία και η αγγλία μαζί… Απ’ την μια μεριά (Παρίσι και Λονδίνο μαζί…) σχεδόν 60.000 νεκροί, απ’ την άλλη (Τόκιο) 624… Εκατονταπλάσιοι… H ισπανία έχει κατά 5 μύρια μικρότερο πληθυσμό απ’ τη νότια κορέα και πενταπλάσια έκταση (που σημαίνει ότι η πυκνότητα πληθυσμού στη νότια κορέα είναι κατά μέσο όρο 5πλάσια απ’ της ισπανίας – επειδή ο συγχρωτισμός και η μεταδοτικότητα παίζουν ρόλο…)· κι ωστόσο η Μαδρίτη αναφέρει 26.621 νεκρούς έναντι 256 της Σεούλ… Εκατονταπλάσιοι…

Υπάρχει μήπως κάποια “διαφορά φάσης” λόγω κλίματος; Μα όλα είναι κράτη του βόρειου ημισφαιρίου!..

Μήπως υπάρχει αξιόλογο πλεονέκτημα ηλικιακής διαστρωμάτωσης στην ασία σε σχέση με τον δυτικό κόσμο; Οι παρακάτω πίνακες δείχνουν ότι στις ηλικίες πάνω από 60 (εκείνες που αναμένεται να έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο θανατηφόρων πνευμονικών επιπλοκών) τα μεγέθη είναι αυτή τη στιγμή το ίδιο επιβαρυντικά στην ιαπωνία όσο και στην ιταλία…

Υπάρχει μήπως διαφορά timing στο «ξέσπασμα της επιδημίας»; Μήπως, δηλαδή, στην ασία ο κακός covid-19 άργησε να πάει, οπότε είναι ακόμα «πίσω»; Στη νότια κορέα το πρώτο κρούσμα εντοπίστηκε στις 20 Γενάρη, έντεκα μέρες πριν το πρώτο κρούσμα στην ισπανία, που καταγράφτηκε στις 31 Γενάρη… Στην ιαπωνία καταγράφτηκε στις 16 Γενάρη, σχεδόν 1,5 μήνα πριν την καταγραφή του πρώτου κρούσματος στην αγγλία (28 Φλεβάρη).

Λοιπόν; Αυτές οι τεράστιες διαφορές σας φαίνονται “λογικές”; Ή, για να το πούμε αλλιώς: πώς σας φαίνεται ότι διάφορα ασιατικά κράτη δεν πουλάνε το τρομοθέαμα του μαζικού κορονοθανάτου; Πώς σας φαίνεται ότι (μιλώντας για τον αναπτυγμένο βορρά) το τρομοθέαμα του covid-19 είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό της δύσης; Πώς σας φαίνεται ότι ζούμε εδώ και μερικούς μήνες σ’ έναν εφιάλτη που είναι ιστορικά και γεωγραφικά τόσο προσδιορισμένος;

Yπάρχει μια σχεδόν απόλυτη σιωπή στη δυτική δημαγωγία γι’ αυτήν την ανεξήγητη από πρώτη και δεύτερη ματιά τεράστια διαφορά στους αναφερόμενους (το τονίζουμε: στους αναφερόμενους) θανάτους σ’ αυτές τις δυο μεριές του κόσμου. Πολιτικές βιτρίνες και δημαγωγοί στη δύση εύκολα θα κατηγορούσαν το κινεζικό καθεστώς ότι “κρύβει πτώματα” – χωρίς φυσικά να έχουν οποιαδήποτε απόδειξη… Αλλά δεν τολμούν να κάνουν το ίδιο κατά του ιαπωνικού ή του νοτιοκορεάτικου καθεστώτος… Απλά σιωπή…

Απ’ την άλλη μεριά είναι πλέον όχι απλά γνωστό αλλά θεωρείται σχεδόν “φυσιολογικό” ότι αν όχι όλα σίγουρα τα περισσότερα δυτικά κράτη “φουσκώνουν” τους αριθμούς συνυπολογίζοντας στα “θύματα του covid-19” οποιονδήποτε – κατά βούληση… Επιπλέον συμβαίνουν άγνωστης έκτασης ιατρικά λάθη, όχι μόνο με τα φάρμακα μέχρι κάποιο χρονικό σημείο σίγουρα, αλλά και σε σχέση με την τεχνητή αναπνοή: φαίνεται ότι σε αρκετές περιπτώσεις είναι λάθος αγωγή και, τελικά, σκοτώνει… Ενώ για δύο τουλάχιστον κράτη (ηπα και αγγλία) έχουν διατυπωθεί υπαινιγμοί ότι το «φούσκωμα των θυμάτων» σχετίζεται με την χρηματοδότηση των νοσοκομείων – σ’ αυτή τη φάση.

Θα νόμιζε κάποιος που θα ερχόταν τώρα απ’ τον Δ του Κενταύρου ότι δεν πρόκειται για μία, κοινή επιδημία αλλά για δύο εντελώς διαφορετικές. Κι όμως: ο ένοχος, ο «αόρατος εχθρός», είναι ακριβώς ο ίδιος!

Θα ακούγαμε οποιαδήποτε λογική εξήγηση γι’ αυτήν την τεράστια διαφορά – αν έχετε κάποια… Εν τω μεταξύ δείτε μια μακροσκοπική σύμπτωση. Ενώ εδώ και λίγα χρόνια διάφοροι δυτικοί «ειδικοί» μοιρολογούν ότι το κέντρο του καπιταλιστικού πλανήτη πάει στην Ασία, πίσω του – στην μετακόμισή του – αφήνει μερικές χιλιάδες «περίεργους» νεκρούς. Τί πάει να πει «το κέντρο πάει στην Ασία;». Πάει να πει ότι ο δυτικός κόσμος βρίσκεται σαφώς πιο πίσω στην τεχνολογική καπιταλιστική αναδιάρθρωση… Ή, αν το θέλετε διαφορετικά, ο ασιατικός κόσμος είναι πιο μπροστά στην 4η βιομηχανική επανάσταση… That’s why the center…

Σας περνάει απ’ το μυαλό ότι αυτή η (δυτική) τεχνολογική καθυστέρηση, που είναι τόσο πολιτική και γεωπολιτική όσο δεν πάει, θα χρειαζόταν μια ορισμένη νεκροπολιτική για να αναδιαρθρώσει το (δυτικό) κοινωνικό εργοστάσιο (τόσο σαν καθημερινές σχέσεις και πρακτικές όσο και σαν εργασιακή οργάνωση) και να κερδίσει έτσι ένα τουλάχιστον μέρος απ’ το χαμένο έδαφος; Σκεφτήκατε τέτοιο πράγμα;

Όχι, όχι, μην γίνουμε «συνωμοσιολόγοι»!!!.. Για καθαρή σύμπτωση πρόκειται: στη δύση πεθαίνουν 100 φορές περισσότεροι, αλλά όχι απο μελαγχολία για την “μετατόπιση του καπιταλιστικού κέντρου του πλανήτη”…

Κορεατική χερσόνησος

Σάββατο 16 Νοέμβρη. Δεν παιρνούν την καλύτερη εποχή τους οι σχέσεις Σεούλ – Ουάσιγκτον. Μπορεί να περνούν και μία απ’ τις χειρότερες. Απ’ την μια το ψοφιοκουναβιστάν εξακολουθεί να «πιέζει» την κυβέρνηση Moon «να τα βρει» με το Τόκιο, και να μην επιμείνει στον τερματισμό της διακρατικής συμφωνίας «μοιράσματος πληροφοριών» – που, επίσημα, τελειώνει σε μια βδομάδα. Απ’ την άλλη μεριά επιμένει ότι η Σεούλ θα πρέπει να πληρώσει 5 δις δολάρια το 2020, για τα έξοδα του αμερικανικού στρατού («προστασίας; κατοχής;) στη νότια κορέα.

Είναι ένα διπλό πακέτο αμερικανικών απαιτήσεων που έχει μπλοκάρει ακόμα και την παραδοσιακά φιλοαμερικάνικη νοτιοκορεατική δεξιά / ακροδεξιά. Τα ερωτήματα του είδους «είναι μισθοφόροι μας οι αμερικάνοι πεζοναύτες;» δίνουν και παίρνουν, σε μια κοινωνία που έχει το οικονομικό δυναμικό πλέον να γίνει πιο εθνικιστική, είτε απ’ τα «δεξιά» είτε απ’ τα «αριστερά»· χωρίς αμερικάνους φύλακες. Επιπλέον, το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον δεν πιέζει το Τόκιο να κάνει πίσω στις αιτίες που προκάλεσαν την διάλυση της κατασκοπευτικής συμφωνίας, δεν επιτρέπει σε καμμία νοτιοκορεατική πλευρά την εκδήλωση συμπάθειας προς τους αμερικάνους… Μιλώντας λίγο πιο γενικά, το νταβατζίδικο στυλ που είναι το προτελευταίο στάδιο της παρακμής κάθε «μεγάλης δύναμης» στην ιστορία δεν είναι καλοδεχούμενο ούτε στη νότια κορέα.

Που θα καταλήξει αυτός ο «χειμώνας» στις σχέσεις των δύο κρατών; Άγνωστο, αν και το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ ευχαρίστως θα έβλεπε την πλήρη αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ την κορεατική χερσόνησο. Είναι, ωστόσο, προχωρημένο ενδεχόμενο: εδώ το ψόφιο κουνάβι δεν κατάφερε να αποσύρει τους 1000 πεζοναύτες του απ’ το δευτερεύον πεδίο μάχης της συρίας· θα καταφέρει να αποσύρει 28.500 απ’ το πρωτεύον της ανατολικής ασίας;

Ποιό πιθανή θα ήταν η μείωση του αμερικανικού στρατού κατοχής· αντί για την πλήρη απόσυρσή του. Έτσι το ψοφιοκουναβιστάν θα μπορούσε να κάνει «μια καλύτερη τιμή» στη Σεούλ…

Εκτός αν αντικατασταθεί…

Η παγκοσμιοποίηση πάει ανατολικά…

Τετάρτη 6 Νοέμβρη. Ινδονησία, ταϋλάνδη, σιγκαπούρη, φιλιππίνες, μαλαισία, βιετνάμ, μπρουνέι, καμπότζη, λάος, μυαμάρ (: τα κράτη μέλη της «ένωσης νοτιοανατολικών ασιατικών κρατών» ASEAN) plus κίνα, ιαπωνία, νότια κορέα, αυστραλία, νέα ζηλανδία: το μόνο που μπορεί να σας λένε κάποια απ’ αυτά τα ονόματα είναι «εξωτισμός». Δεν πειράζει: η καπιταλιστική ιστορία δεν ασχολείται μ’ αυτά… (Ούτε με το θρήσκευμα, ε;)

Πριν 3 μέρες, στην Bangkok (πρωτεύουσα της ταϋλάνδης) υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι αυτών των 15 κρατών συναντήθηκαν για να υπογράψουν την πλήρη περιφερειακή οικονομική συνεργασία (RCEP) μεταξύ τους. Η συμφωνία δεν υπογράφτηκε μόνο και μόνο επειδή υπήρχε και 16ος καλεσμένος, η ινδία· που την τελευταία στιγμή «θυμήθηκε» ότι δεν την βολεύει. Θα υπογραφτεί όμως τον ερχόμενο Φλεβάρη, στην επόμενη σύνοδο της ASEAN, στο Hanoi του βιετνάμ. Τα 15 κράτη έχουν συμφωνήσει. Ακόμα κι αν αποσυρθούν κάποια την τελευταία στιγμή, το deal θα γίνει με τα υπόλοιπα.

Με βάση τα τωρινά μεγέθη πρόκειται για την μεγαλύτερη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ever – στην καπιταλιστική ιστορία. Αφορά σχεδόν το 30% του παγκόσμιου εμπορίου (με τα σημερινά δεδομένα) και πάνω από 3,5 δις υπηκόων. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι οι κινεζικοί «δρόμοι του μεταξιού» στη νοτιοανατολική ασία «εμπλουτίζονται»· και η καπιταλιστική «ανάπτυξη / αναδιάρθρωση» όλης αυτής της περιοχής θα περιστραφεί γύρω απ’ το Πεκίνο, το Τόκιο και την Σεούλ – και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς.

Όμως το ιστορικά (και γεωπολιτικά, αν σας αρέσει…) σημαντικό είναι ότι σ’ αυτήν την «μεγαλύτερη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ever» δεν υπάρχουν λευκά, χριστιανικά κράτη! Ούτε ηπα, ούτε αγγλία, ούτε γαλλία, ούτε ολλανδία. Οι ιστορικοί «δυτικοί» αποικιοκράτες / ιμπεριαλιστές βρίσκονται, σαν κράτη (δηλαδή σαν γενικά κόμματα των αφεντικών) για πρώτη φορά στην ιστορία των τελευταίων 500 χρόνων ΈΞΩ απ’ αυτό το τεράστιο μέρος του καπιταλιστικού πλανήτη! Δεν αποφασίζουν την «τύχη» του· σίγουρα όχι με τους τρόπους που ήξεραν. Αν αυτό θεωρείται «σημάδι», σημειώστε το: το ψοφιοκουναβιστάν έστειλε σαν αντιπρόσωπο του… τον «σύμβουλο εθνικής ασφαλείας» Robert O’Brien!! Μόλις τον είδαν οι ασιάτες, του γύρισαν την πλάτη: είναι προσβλητικό να στέλνεις τον ασφαλίτη σου σε ραντεβού πρωθυπουργών…

Το προηγούμενο σχέδιο της αμερικανικής διοίκησης (επί Obama) ήταν να υπογραφτεί μια τέτοιας έκτασης και γεωγραφίας συμφωνία με την συμμετοχή – και αρκετούς όρους – της Ουάσιγκτον, ώστε να ανασχεθεί η επέκταση του κινέζικου καπιταλισμού… Το ψόφιο κουνάβι το ακύρωσε, θεωρώντας ότι μπορεί να βγάλει περισσότερα σε deal με κάθε κράτος χωριστά, παρά μέσω «πολυμερών συμφωνιών». Αποδείχθηκε πανηγυρικά ότι δεν ήταν «ένα βήμα μπροστά» υπέρ της ενίσχυσης της αμερικανικής ηγεμονίας, όπως νόμιζε, αλλά «δύο βήματα πίσω». Το μόνο που μπορεί να κάνει τώρα το ψοφιοκουναβιστάν είναι ένας πόλεμος φθοράς τους επόμενους μήνες, με απειλές στο Τόκιο και στην Καμπέρα να βγουν απ’ την συμφωνία. Αλλά αν συμβεί αυτό, τότε ολόκληρη η νοτιοανατολική ασία θα γίνει «κινέζικη» (απ’ την άποψη της οικονομικής και τεχνολογικής ηγεμονίας), δια περιπάτου…

Αντίθετα, ο ρώσος πρωθ. Medvedev που ήταν παρών στη σύνοδο, χάρηκε πολύ: η Μόσχα διαπραγματεύεται ήδη τις σχέσεις της “ευρασιατικής ένωσης” με αυτό το καινούργιο οικονομικό μπλοκ…

Πέρα απ’ την μοναξιά των άλλοτε ηγεμόνων υπάρχει και ο καπιταλισμός – ε;