Tag: φυσικό αέριο

Παιχνίδια με τον διάολο 2

Κυριακή 31 Μάρτη. Να τι αποδεικνύει ένα μόνο πρόσωπο (υπάρχουν, φυσικά, πολύ περισσότερα!): ο αμερικάνος υπ.εξ. Mike Pompeo. Ο καλοδιαφημισμένος στα μέρη μας plus 1 της συμμορίας των τριών (Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ).

Πριν γίνει υπ.εξ. ο «πομπηίας» είχε περάσει για ενάμισυ χρόνο απ’ το πόστο του διευθυντή της c.i.a. (τον προσέλαβε το ψόφιο κουνάβι τον Γενάρη του 2017 – ως τον Απρίλη του 2018). Αλλά δεν είναι αυτό το βασικό προσόν του. Η «προίκα» του είναι η επαγγελματική σταδιοδρομία του: για πολλά χρόνια υποδιευθυντής της Sentry International, μιας εταιρείας που φτιάχνει εξοπλισμό άντλησης πετρελαίου και αερίου, θυγατρικής του μεγάλου αμερικανικού ομίλου Koch – με ακροδεξιές πολιτικές προτιμήσεις (η οικογένεια Koch). Ο «πομπηίας» είναι «άνθρωπος» του Koch, πράγμα που του εξασφάλισε και την εκλογή του σαν βουλευτή. Ο «πομπηίας» ανέλαβε με την υπουργοποίησή του την διαχείριση / διεκπεραίωση εκείνου που είχε αναλάβει πριν απ’ αυτόν ο επίσης «πετρελαιάνθρωπος» Rex Tillerson σαν υπ.εξ., αλλά είτε δεν μπορούσε είτε δεν ήθελε να το κάνει.

Να πως εξέθεσε την αποστολή του μιλώντας σε αμερικανικό κοινό πριν 2 βδομάδες (στις 12 Μάρτη του 2019) στο ετήσιο ενεργειακό συνέδριο CERAweek στο Huston του Τέξας (η δική μας «αποκωδικοποίηση» στη συνέχεια):

… Βρισκόμαστε πια σε μια νέα εποχή ανακαλύψεων, που η ιστορία θα την θυμάται σαν μεγάλη κοινωνική αλλαγή, και παγκόσμια αλλαγή. Αντί να πλέουμε σε μακρινές περιοχές, κάνουμε ανακαλύψεις εδώ ακριβώς, στις ηπα, κάτω απ’ τα πόδια μας. Η «επανάσταση του σχιστολίθου» [σ.σ.: της εκμετάλλευσης του σχιστολιθικού πετρελαίου και αερίου] αλλάζει την ζωή των αμερικάνων και όλου του κόσμου…. Μόλις πριν μια δεκαετία ζούσαμε σ’ έναν κόσμο απ’ όπου έπρεπε να εισάγουμε το 60% των αναγκών μας σε πετρέλαιο, και τώρα έχουμε ξεπεράσει το όριο της ενεργειακής ανεξαρτησίας… και υπάρχει ένα ακόμα πιο λαμπρό μέλλον μπροστά μας.

… Κι έτσι θέλω να έρθω στο βασικό θέμα, στο τι σημαίνει η καινούργια μας ενεργειακή αφθονία για την αμερικανική εξωτερική πολιτική… Είναι πολύ απλό: η αφθονία μας σε πετρέλαιο μας επιτρέπει να βοηθήσουμε τους φίλους μας να έχουν ενεργειακή διαφοροποίηση. Δεν θέλουμε οι ευρωπαίοι σύμμαχοί μας να εξαρτώνται απ’ το ρωσικό αέριο του nord stream 2 όπως δεν θέλουμε να εξαρτιώμαστε εμείς απ’ το πετρέλαιο της βενεζουέλας…

… Η αλήθεια είναι, κι εδώ βρίσκεται το κουμπί: δεν εξάγουμε απλά αμερικανική ενέργεια, εξάγουμε το εμπορικό μας σύστημα στους φίλους και εταίρους μας… Το μοντέλο μας έχει σημασία τώρα, στ’ αλήθεια, περισσότερο από ποτέ στην ιστορία του ανταγωνισμού μεταξύ μεγάλων δυνάμεων…

… Η κυβέρνηση Trump δουλεύει σκληρά, στηριγμένη στη βαθιά πεποίθηση ότι πρέπει να απλώσουμε τα αμερικανικά συμφέροντα βελτιώνοντας τα εργαλεία των διπλωματών μας, ειδικά τα εργαλεία της αμερικανικής ενεργειακής αφθονίας…

Είπε κι άλλα ο «πομπηίας» στις 12 Μάρτη. Για την κίνα, την ρωσία, το ιράν, την συρία, την βενεζουέλα: οι «κακοί προμηθευτές» (ή, στην περίπτωση του Πεκίνου, ο «κακός» που εμποδίζει τους γειτονές του να αναθέσουν σε αμερικανικές εταιρείες την εκμετάλλευση υποθαλάσσιων κοιτασμάτων). Τι είναι, όμως, αυτό που εννοεί; Πρόκειται, απλά, για ένα ακόμα επεισόδιο «εμπορικού πολέμου», όπως ας πούμε η αμερικανική σόγια ή τα αμάξια;

Και τα υπόλοιπα ημισφαίρια…

Σάββατο 30 Μάρτη. Ακόμα κι αν αυτή είναι η γενική «κοινωνική προσέγγιση» σχεδόν για τα πάντα σήμερα, το ζητήματα του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού δεν προσφέρονται για … στοιχήματα! Ειδικά επειδή είναι γνωστό ποιοί χάνουν μόνιμα.

Η Μόσχα έχει αποφασίσει να μην αφήσει το καθεστώς Μαδούρο (και το Πεκίνο επίσης) – αλλά δεν είναι ζήτημα ιδεολογικής συγγένειας! Ούτε, βέβαια, αυτό το epic «ο άξονας της αντίστασης αντεπιτίθεται»… Η βενεζουέλα έχει τα μεγαλύτερα στον κόσμο διαπιστωμένα κοιτάσματα υδρογονανθράκων (και μεγάλα κοιτάσματα χρυσού…). Και το ψοφιοκουναβιστάν, απ’ την αρχή της «επιχείρησης Guaido», δήλωσε πόσο πολύ ενδιαφέρεται να βάλουν χέρι σ’ αυτά τα κοιτάσματα αμερικανικές εταιρείες – όσο πιο φτηνά για τους προϋπολογισμούς τους γίνεται.

Ήταν η διακήρυξη ενός πλιάτσικου – αλλά και αρκετά περισσότερα. Η Μόσχα και οι σύμμαχοί της (Τεχεράνη, Ντόχα, παρακαυκάσια καθεστώτα) έχουν πιάσει καλή θέση στην παγκόσμια τροφοδοσία (ή μη τροφοδοσία…) με πετρέλαια / φυσικό αέριο – και ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος έχει πολλές σελίδες για τα ενεργειακά ζητήματα, ειδικά στη φάση της αλλαγής ενεργειακού μοντέλου. Όποιος ελέγχει μεγάλα κοιτάσματα δεν είναι υποχρεωτικό ότι θα τα εκμεταλλεύεται και θα τα πουλάει. Μπορεί να τα κρατάει «παγωμένα» (λόγω μείωσης της ζήτησης) για να κρατάει ψηλά τις τιμές για όσα εκμεταλλεύεται.

Μ’ αυτά τα δεδομένα, η Μόσχα ΔΕΝ θα μπορούσε να ανεχτεί να μπει αμερικανικό χέρι στα κοιτάσματα της βενεζουέλα! (Αυτόν τον πόλεμο, που θα κλιμακωθεί, θα έπρεπε να τον έχουν υπόψη τους όλοι οι φιλόδοξοι σεΐχηδες της ανατολικής Μεσογείου. Ξέρουν όμως καλά κάτι άλλο: οι «απώλειες» δεν θα είναι δικές τους. Θα είναι των παραμυθιασμένων υπηκόων).

Αυτά είναι «γνωστά μυστικά». Η Μόσχα όχι μόνο έστειλε τεχνικούς (;) για τους S-300 που έχει το καθεστώς Μαδούρο, αλλά προχωράει το στρατιωτικό σκέλος της συμμαχίας της μαζί του με ένα καινούργιο «κέντρο εκπαίδευσης σε στρατιωτικά ελικόπτερα». Δικής της παραγωγής. Η Μόσχα δεν πήγε στη βενεζουέλα για να φύγει … λόγω «οικονομικών κυρώσεων»! Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει: τις έχει προϋπολογίσει, και εκτιμά ότι μεσοπρόθεσμα θα κερδίσει. Όχι μόνο επειδή το ποιος ελέγχει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στον κόσμο αξίζει τον κόπο.

Αλλά και επειδή οι αμερικανικές «κυρώσεις» γίνονται όλο και περισσότερο όπλο paintball…

Για πόσο ακόμα η Ουάσιγκτον θα προσπαθεί να κρατήσει τη θέση της πετώντας μελάνι σαν σουπιά θωρακισμένη νομισματικά;

Ευχή και κατάρα!

Παρασκευή 1 Μάρτη. Η κατ’ αρχήν εκτίμηση για αξιοποιήσιμο εμπορικά (μεσαίου μεγέθους…) κοίτασμα φυσικού αερίου στο «οικόπεδο 10» στα νότια της νότιας κύπρου γέμισε χαρά (και γκάζι) τα πατριωτικά πνευμόνια. Κάποια απ’ αυτά έχουν αρχίσει, μάλιστα, να ανακαλύπτουν το ίδιο μεγάλα ή και μεγαλύτερα κοιτάσματα νότια της Κρήτης. Απόδειξη, αν χρειαζόταν τέτοια, ότι η ελληνική «μύτη» κάνει την δουλειά δέκα και εκατό γεωτρυπάνων.

Αλλά (όπως εξηγούμε στο Sarajevo 135a) η υπόθεση αυτή συνολικά είναι χαρμολύπη. Όσο περισσότερα ελπίζει το νοτιοκυπριακό κράτος ότι θα βγάλει απ’ το γκάζι, τόσο πιο πολύ σφίγγει γύρω του η διεθνής (επιχειρηματική και όχι μόνο) πίεση. Να τα βρει όχι απλά με τους τουρκοκύπριους αλλά με την Άγκυρα: η Άγκυρα επιδεικνύει στρατιωτικά μούσκλια στην ανατολική Μεσόγειο· η Άγκυρα είναι ο «προστάτης» των τουρκοκύπριων που έχουν δικαιώματα σ’ όλα αυτά τα έσοδα (με τις υπάρχουσες διεθνείς συμφωνίες)· η Άγκυρα είναι η προτιμότερη (και φτηνότερη) διαδρομή μεταφοράς του όποιου αερίου προς τις ευρωπαϊκές αγορές.

Υπάρχει, βέβαια, και μια «λύση 2»: να φτιαχτεί εργοστάσιο υγροποίησης κάπου στη νότια κύπρο, και να φορτώνεται το υγροποιημένο γκάζι στα (ελληνικής ιδιοκτησίας) γκαζάδικα. Αυτή η «λύση 2» δεν θα μειώσει την πίεση· και θα αυξήσει το «κόστος αξιοποίησης» του κοιτάσματος. Απ’ την άλλη αρέσει ιδιαίτερα στους έλληνες εφοπλιστές. Και δεν αρέσει στην χούντα Σίσι… (Ίσως, κάποτε στο μέλλον, όταν όλα όσα είναι τώρα στα χαρτιά αρχίσουν να υλοποιούνται, ο ελληνικός ιμπεριαλισμός να γίνει … αντιφά!).

Ο εκπρόσωπος της exxonmobil ήταν συγκρατημένος, πάντως, ως προς την προοπτική δημιουργίας εκ του μηδενός νοτιοκυπριακού υγροποιητή: οι ποσότητες που έχουν βρεθεί (ή εικάζεται ότι έχουν βρεθεί) νότια της κύπρου (είπε) δεν είναι αρκετές για να δουλέψει τέτοια «επένδυση». Οπότε, προς το παρόν, η πατρίς κοιτάει αφ’ υψηλού τα κοιτάσματα και ψάχνει να βρει τι θα τα κάνει…

Εν τω μεταξύ, η εταιρεία που θα κάνει την εκμετάλλευση του συγκεκριμένου κοιτάσματος (όταν έρθει η ώρα) είναι κατά 60% exxonmobil και κατά 40% qatar petroleum…

Το «όταν έρθει η ώρα» δεν είναι σχήμα λόγου. Όπως έχει συμβεί ήδη με το κοίτασμα «αφροδίτη» του οποίου την εκμετάλλευση έχει μπλοκάρει το («συμμαχικό»….) Τελ Αβίβ επειδή επικοινωνεί με το ισραηλινό κοίτασμα Leviathan (οπότε το Τελ Αβίβ θέλει οπωσδήποτε ποσοστό απ’ την «αφροδίτη») έτσι και ο τωρινός «γλαύκος 1» βρίσκεται κοντά στα σύνορα με την αιγυπτιακή αοζ, όπου υπάρχει ήδη το κοίτασμα “zohr”. Αν βρεθεί κι άλλο αιγυπτιακό κοντά στον «γλαύκο 1»… μπορεί να προκύψει θέμα…

(φωτογραφία: Η Άγκυρα αμφισβητεί, δικαιολογημένα, την «ελληνοκυπριακότητα» των οικοπέδων 4 και 5 – ο πιο πάνω χάρτης της κυπριακής αοζ έχει τόση διεθνή αξία όση το «η μακεδονία είναι μία και ελληνική». Συνεπώς, απ’ αυτήν την άποψη, το οικόπεδο 10 δεν έχει πρόβλημα. Έχει, όμως, από άλλη: αφού η κύπρος θεωρείται ακόμα ενιαίο κράτος, ποιο είναι το ποσό απ’ τα έσοδα που θα πηγαίνει στους τουρκοκύπριους, και πως θα πηγαίνει; Το νοτιοκυπριακό καθεστώς θέλει να τα κρατήσει όλα (τα έσοδα) στη δική του τσέπη – αλλά αυτό δεν το αγοράζει κανείς…)

Turkstream 2

Παρασκευή 1 Μάρτη. H Σόφια δηλώνει έτοιμη για την προέκταση του ρωσο-τουρκικού αγωγού turk stream 2 στο έδαφός της· κατά το βουλγαρικό υπ.ενέργειας θα διατεθούν για το θέμα 1,4 δις ευρώ. Το Βελιγράδι επίσης έχει δηλώσει έτοιμο για επιπλέον προέκταση…

Η βουλγαρία ανήκει στην ε.ε. (η σερβία όχι), και με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία το έργο πρέπει να εγκριθεί από διάφορες αρχές και επιτροπές. Όμως υπάρχει ήδη το νομικό προηγούμενο του nord stream 2: στις 8 Φλεβάρη η ευρωπαϊκή επιτροπή αναγνώρισε στο κράτος «πρώτης σύνδεσης» με ρωσικούς αγωγούς το δικαίωμα να πάρει τις σχετικές αποφάσεις, και αφαίρεσε απ’ τα υπόλοιπα κράτη (και την επιτροπή) τις σχετικές αρμοδιότητες· υπό κάποιους όρους και προϋποθέσεις φυσικά. Που η Μόσχα καλύπτει ήδη και στην περίπτωση του nord stream 2 και του turk stream 2.

Με δεδομένο ότι ο βουλγαρικός καπιταλισμός εισάγει έτσι κι αλλιώς τα 2/3 των αναγκών του σε φυσικό αέριο απ’ την ρωσία, υπάρχουν ήδη οι απαραίτητοι κρατικοί (και παρακρατικοί) μηχανισμοί εκεί για να στηρίξουν την προέκταση του turk stream 2. Εννοείται πως Μόσχα και Άγκυρα έχουν κάθε συμφέρον σ’ αυτήν την βαλκανική διαδρομή (με προορισμό την κεντρική ευρώπη).

Και γι’ αυτόν τον λόγο: θα κάνει οικονομικά ασύμφορο το αμερικανικό σχέδιο για εργοστάσιο εξαέρωσης LNG στην Αλεξανδρούπολη και αμερικανοελεγχόμενο αγωγό προς τον βορρά…

Γκαζωμένο φόρουμ

Κυριακή 20 Γενάρη. Έχει ηλικία 6 ημερών. Λέγεται «eastern mediterranean gas forum». Εγκαινιάστηκε στο Κάιρο. Και μάζεψε καλό κόσμο: υπουργούς απ’ την αίγυπτο, την κύπρο, την ελλάδα, την ιταλία, την ιορδανία και … την «παλαιστινιακή αρχή». Με τι σκοπό αυτός ο περιφερειακός διεθνισμός; Σύμφωνα με την ανακοίνωση «για να δημιουργηθεί μια περιφερειακή αγορά αερίου που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μελών του εξασφαλίζοντας την προσφορά και την ζήτηση, βελτιώνοντας την έρευνα, εξορθολογικοποιώντας το κόστος των υποδομών, προσφέροντας ανταγωνιστικές τιμές, και βελτιώνοντας τις εμπορικές σχέσεις».

Για να το πούμε απλά: υπάρχουν σημαντικές διαφορές συμφερόντων μεταξύ αυτών των κρατών (την «παλαιστινιακή αρχή» δεν την υπολογίζουμε)! Οπότε χρειάζονται διαπραγματεύσεις… Μία θα κτυπήσει κάπως άσχημα στους έλληνες εραστές της «συγκυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο»: λέγεται east med.

Το Κάιρο διαφωνεί απόλυτα με την κατασκευή του (που είναι θεωρητική): θέλει όλο το ισραηλινό γκάζι που θα εξάγεται στην ευρώπη να περνάει απ’ τα δύο δικά του υγροποιητήρια. (Οι έλληνες εφοπλιστές συμφωνούν απόλυτα!). Το ισραήλ δεν το αποκλείει – αλλά δεν θέλει να εξαρτιέται στις γκαζοεξαγωγές του απ’ το Κάιρο: σήμερα υπάρχει μια φιλική χούντα· αύριο ή μεθαύριο όμως; Υπάρχει, γι’ αυτό, η σκέψη να φτιάξει δικό του υγροποιητήριο – κάτι που είναι ανταγωνιστικό με τα αιγυπτιακά συμφέροντα…

Υπάρχει, επιπλέον, και το «κοίτασμα της Γάζα». Μια αγγλική εταιρεία εξασφάλισε άδεια (απ’ το Τελ Αβίβ… όχι απ’ την «παλαιστινιακή αρχή») για ερευνητικές γεωτρήσεις, και το 2000 βρήκε ένα καλό κοίτασμα, γύρω στα 30 δις κυβικά αερίου – στη θάλασσα λίγο έξω απ’ την ματωμένη μεγαλύτερη φυλακή του πλανήτη. Μετά απ’ αυτό το Τελ Αβίβ απαγόρευσε κάθε εκμετάλλευσή του: για να μην πάνε τα λεφτά στη Χαμάς (είπε). Αλλά η Ρώμη ή το Αμμάν θα μπορούσαν να ενδιαφέρονται για αυτό το κοίτασμα – γιατί όχι;

Θα μακροημερεύσει λοιπόν το (με γειά!) καινούργιο φόρουμ; Μην βάζετε το χέρι σας στη φωτιά πως «ναι»…

Εν τω μεταξύ σημειώστε την απουσία: της τουρκίας. Αποφάσισε το φόρουμ ότι δεν ακουμπάει την ανατολική Μεσόγειο η Άγκυρα; Ή δεν έχει βρει ακόμα ικανές ποσότητες γκαζιού (σαν την ελλάδα, ας πούμε) για να της βγάλουν χαρτί στο τραπέζι;

(φωτογραφίες: Ναι, φυσικά, ήταν κι αυτός εκεί – ένας απ’ τους «φίλους» των εφοπλιστών στο ντόπιο γκουβέρνο. Δήλωσε, μάλιστα, «ένθερμος» υποστηρικτής του φόρουμ.

Ένθερμος κι αθόρυβος – δηλαδή κατάλληλος…)

Το γκάζι εξατμίστηκε

Παρασκευή 11 Γενάρη. Ποιός άραγε θυμάται το (μέχρι καμιά 15αριά μέρες) θρυλικό “οικόπεδο 10” της κυπριακής αοζ; Αυτό που έκρυβε άπειρους θησαυρούς, τους οποίους θα ανακάλυπτε το γεωτρύπανο που είχε μισθώσει η αμερικανική exxon mobil, την οποία exxon mobil θα περιφρουρούσε ο 6ος στόλος… Κι έτσι, με την βοήθεια και την προστασία των αμερικάνων, οι ελληνοκύπριοι θα γίνονταν σεΐχηδες, και – φυσικά – ο εξίσου θρυλικός αγωγός east med θα τίγκαρε φρέσκο και σπαρταριστό γκάζι· και λοιπά, και λοιπά;

Τι κι αν στο ίδιο οικόπεδο (το νο 10) είχε κάνει πριν 3 χρόνια τρύπες η γαλλική total και δεν είχε βρει γκάζι ούτε για να γεμίσει αναπτήρες; Η exxon mobil, με το βαρύ της όνομα, θα ξεκλείδωνε τον «κρυμμένο θησαυρό». Στο κάτω κάτω, προτιμότερο να βρει το θαμμένο γκαζοσέντουκο μια αμερικανική εταιρεία (που θα έχει φύλακα άγγελο τον 6ο στόλο) παρά μια γαλλική, με στρατό που όλο κι όλο ένα αεροπλανοφόρο έχει…

Αμ δε!!! Η πρώτη απ’ τις δύο γεωτρήσεις στο «οικόπεδο 10» τελείωσε… και καμία κουβέντα για γκάζι! Λες και το γεωτρύπανο είχε πάει για να κάνει ψαροντούφεκο… Εδώ όμως το “new news” σημαίνει “bad news”. Αντί για πανηγυρικές δηλώσεις ανακοινώθηκε απ’ το νοτιοκυπριακό γκουβέρνο ότι «θα υπάρξουν συνολικές εκτιμήσεις, όταν γίνει και η δεύτερη προγραμματισμένη γεώτρηση». Ο σπουδαίος υπουργός Λακκοτρύπης (ενέργειας, εμπορίου και βιομηχανίας), ίσως και λόγω του know how που δείχνει το επώνυμό του, ζήτησε, μάλιστα, «υπομονή»: Χρειάζονται πάρα πολλές γεωτρήσεις για να υπάρχουν επιτυχή αποτελέσματα ξεκαθάρισε.

Οι τρύπες στον βυθό είναι κάτι σαν άλμα εις ύψος κυρ Λακκοτρύπη; Το γκάζι χρειάζεται συστηματική προπόνηση; Μήπως και καμμιά λειτανία, με τόσο παπαδαριό που βόσκει στο νησί;

Never mind. Και σαν διεθνές «πλυντήριο» μια χαρά είναι η μεγαλόνησος…

(φωτογραφία: Είχαμε την εντύπωση ότι στεφάνι φοράει κάποιος νικητής. Το «στέφθηκε με επιτυχία» είναι βέβαια μια λεκτική κατάχρηση (η επιτυχία δεν είναι στεφάνι), αλλά ακόμα κοντά στο αρχικό νόημα.

Το «στέφθηκε με αποτυχία» τι σημαίνει ακριβώς; “Φατούρο”;)

Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός 1

Σάββατο 29 Δεκέμβρη. Όλοι οι ιμπεριαλιστικοί υπολογισμοί του ελληνικού κράτους / παρακράτους, είχαν και έχουν ένα σταθερό σημείο περιστροφής: τον αντιτουρκισμό, και την “ελπίδα” / “ευχή” μόνιμων εσωτερικών και εξωτερικών προβλημάτων για το καθεστώς της Άγκυρας. Η συμμαχία με ό,τι φασιστικό κυκλοφοράει στην ανατολική Μεσόγειο (απαρτχάιντ Τελ Αβίβ, χούντα Καΐρου) για την περικύκλωση / έλεγχο της θάλασσας, για την Αθήνα αυτό τον στόχο υπηρετεί: να μείνει η Άγκυρα έξω απ’ την ανατολική Μεσόγειο στρατιωτικά, οικονομικά, “γεωπολιτικά”.

Ο σχεδιασμός αυτός είναι παρανοϊκός (αρκεί να δει κανείς τον χάρτη)· όμως ο ελληνικός ιμπεριαλισμός δεν διεκδικεί δάφνες “ορθολογισμού”! Πουλάει εθνικιστικά παραμύθια τρίτης διαλογής για εσωτερική κατανάλωση, τα τρώει, τα χέζει, και ο θαυμαστός κύκλος της ντόπιας μεγαλομανιακής “φύσης” συνεχίζεται. Ωστόσο σ’ αυτόν τον σχεδιασμό ο αποφασιστικός παράγοντας για την “περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου” δεν ήταν / είναι ούτε το ισραηλινό ναυτικό (γενικά μικρό και χωρίς εμπειρία), ούτε το αιγυπτιακό (εντελώς άσχετο με … ναυμαχίες…). Ήταν / είναι ο 6ος στόλος.

Η προηγούμενη διοίκηση (Obama) δεν «αγόραζε» την ιδέα, ούτε για πλάκα… Όταν ανέλαβαν οι συντηρητικοί υπό το ψόφιο κουνάβι, στις αρχές του 2017, ο ογκόλιθος υπ.εξ. Nick the Greek έτρεξε και ξανάτρεξε στην Ουάσιγκτον με τους χάρτες παραμάσχαλα για να «πουλήσει» την ελληνική ιδέα. Αρχικά ούτε οι συντηρητικοί έδειξαν ενδιαφέρον. Εν τω μεταξύ το ψοφιοκουναβιστάν ανέδειξε ένα απ’ τα χούγια του: να αλλάζει υπουργούς «άμυνας» και «εξωτερικών» σαν τα πουκάμισα. Προφανώς αυτό δυσκόλευε τα πράγματα.

Ταυτόχρονα και παράλληλα, ο άλλος κρίκος του ημιάξονα Αθήνας – Τελ Αβίβ, η Λευκωσία (και πάλι με την βοήθεια του ογκόλιθου) είχε τις δικές του κρίσεις ιμπεριαλιστικού μεγαλείου. Ό,τι, για παράδειγμα, αν μια αμερικανική ή γαλλική εταιρεία κάνει τρύπες σε αυτό που η Λευκωσία θεωρεί (μονομερώς και αυθαίρετα) «δική της αοζ», δηλαδή «δική της δικαιοδοσία στην ανατολική Μεσόγειο», θα τρέχουν και τα αεροπλανοφόρα (άντε οι φρεγάτες!) γύρω γύρω για να φυλάνε τα τρυπάνια – και την «ελληνοκυπριακή δικαιοδοσία». Για ποιον μυστηριώδη καπιταλιστικό λόγο ένα κοίτασμα που είναι «νοτιοκυπριακό» είναι καλύτερο απ’ το ίδιο κοίτασμα αν αυτό είναι «τουρκικό»; Για ποιον μυστηριώδη καπιταλιστικό λόγο η γαλλική total ή η αμερικανική exxon mobil θέλουν να κάνουν deal εξόρυξης και εμκετάλλευσης μόνο με τη Λευκωσία και όχι, ποτέ – ποτέ – ποτέ με την Άγκυρα;

Άγνωστο…

Και η παραπλάνηση μια δουλειά είναι

Σάββατο 22 Δεκέμβρη. Με ένα (πιο σωστά: μισό) πλουμιστό εξώφυλλο, κι ένα ρεπορτάζ για το οποίο θα ντρεπόταν ακόμα και μαθητής λυκείου (αν το έκανε σαν «εργασία») η καθεστωτική, φιλοκυβερνητική «εφημερίδα των συντακτών» έκανε χτες το καθήκον της: γραφείο τύπου του ελληνικού βαθέος κράτους είναι (όπως αυτό εκφράζεται, προς το παρόν, απ’ το ροζ σκέλος του γκουβέρνου), τα ανάλογα λέει.

Αρκεί, άραγε, να βάλεις ένα σκίτσο αγωγού και μια φωτογραφία σωλήνων για να έχεις έναν αγωγό φυσικού αερίου του βεληνεκούς του θρυλικού east med; Αρκεί να μεταφέρεις αποσπάσματα δηλώσεων του τενεκεδένιου, με την προσθήκη ότι «στέλνει μηνύματα προς διάφορες κατευθύνσεις και ειδικότερα την τουρκία», για να πληρώνεσαι για «δημοσιογράφος»; Το πόπολο ίσως απαντάει «ναι». Οι εργοδότες της εφημερίδας σίγουρα. Ωραία. Μια χαρά μας ακούγεται.

Την επόμενη φορά που οι υπάλληλοι του ελληνικού κράτους και παρακράτους θα καταγγείλουν τα «fake news» βάλτε το έξυπνο γαργαλιστήρι σας στην μπρίζα. Και η δημαγωγία μια δουλειά είναι, αρκεί να μην την παίρνει κανείς στα σοβαρά. Χαμογελάστε λοιπόν, είναι απελευθερωτικό- και συνεχίστε την ημέρα σας.

Αλλά γιατί η καθεστωτική εφημερίδα θεώρησε καθήκον της να διαφημίσει έναν σωλήνα που η απλή έρευνα θα έδειχνε ότι δεν πρόκειται να φτιαχτεί; Από υποχρέωση. Στην παραγωγή προπετασμάτων καπνού. Ο east med είναι, μόνο, το προπαγανδιστικό άλλοθι που επενδύει και αθωώνει (προληπτικά) την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία.

Το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο πουλάει τα φύκια του αγωγού για μεταξωτές κορδέλες επειδή πρέπει να γαργαλίσει (ακόμα και χωρίς ρεύμα ή μπαταρίες) τα ταπεινά μικροαστικά ένστικα του «θα γίνουμε σεΐχηδες» για να κρυφτεί το αίμα, τωρινό (στην Παλαιστίνη) και μελλοντικό μιας στρατιωτικής συμμαχίας μέσα στην όξυνση του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Άλλοτε το έλεγαν «φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο». Τώρα θα το έλεγαν «φάτε μάτια γκάζι – και κοιλιά εκρήξεις». Ισχυρός περιφερειακός παράγοντας στον τομέα της ενέργειας η ελλάδα: αν καταλάβετε τι σημαίνει αυτό, δώρο την επόμενη εβδομάδα, με την ίδια εφημερίδα, ένα μπιτονάκι πετρέλαιο…

Όσο περνάει ο καιρός, πως θα δικαιολογεί το ελληνικό κράτος τις τριγωνικές και τετραγωνικές εμπόλεμες συμμαχίες του στην «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου»; Με αέριο. Ίσως είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που η αλληγορία του ελληνικού ιμπεριαλισμού είναι αναγκασμένη να πουλάει τον τυμπανιαίο εαυτό της σαν κατόρθωμα.

Κι έτσι γίνεται τιτανοτεράστια – σαν φούσκα.

Όχι παιχνίδια με σπίρτα δίπλα στο γκάζι!

Κυριακή 16 Δεκέμβρη. Κι όμως. Αυτή η συμβουλή δεν ισχύει για τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό…

Πριν 5 μέρες, την περασμένη Τρίτη (11 Δεκέμβρη) η αμερικανική βουλή των αντιπροσώπων ψήφισε με απόλυτη ομοφωνία και δια βοής (αυτό κι αν είναι εθνική ενότητα!) τον νόμο 1035, με τίτλο «έκφραση αντίθεσης στην ολοκλήρωση του Nord Stream 2, και για άλλους σκοπούς». Ο (άλλες εποχές θα ονομαζόταν «αποικιακός») νόμος δίνει στον οποιοδήποτε αμερικάνο πρόεδρο (το ψόφιο κουνάβι ή όποιον το διαδεχτεί) το δικαίωμα να επιβάλει ποινές, κυρώσεις, ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων, σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή εταιρεία συμμετέχει στην κατασκευή του Nord Stream 2…

Το ότι τα ελληνικά καθεστωτικά φανερά ή κρυφά παλιά και νέα μήντια δεν ασχολήθηκαν με το θέμα, είναι λογικό. «Εμείς» (ποιοί δηλαδή;) «αγοράζουμε αμερικανικό σχιστολιθικό»… Επιπλέον «κοροϊδεύουμε όποιον μπορεί να κοροϊδευτεί, παριστάνοντας ότι μας ενδιαφέρει η προέκταση του turkstream προς την ελληνική επικράτεια» – ενώ θα είναι ο επόμενος που το ψοφιοκουναβιστάν θα εμποδίσει να πάει προς βαλκάνια μεριά. Αλλιώς τι σκατά μέλλον θα είχε η ιδέα ενός εργοστασίου εξαέρωσης (υγροποιημένου και μεταφερμένου απ’ τα ένδοξα ελληνόκτητα γκαζάδικα) αμερικανικού ή/και ισραηλινού γκαζιού στην Αλεξανδρούπολη;

Ο νόμος 1035 συνιστά κήρυξη πολέμου (ενεργειακού κατ’ αρχήν…) προς το Βερολίνο και τα κράτη της κεντρικής ευρώπης! Δεν είναι crystal clear, σαφές; Η αυστριακή OMV (που συμμετέχει στην κατασκευή) και ο γερμανός υπ.εξ. Heiko Maas απάντησαν ότι το έργο θα συνεχίσει…

Παρότι δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα το ψοφιοκουναβιστάν να ρίχνει ετοιμοπόλεμες απειλές στον πάγκο για να πετύχει σοβαρές υποχωρήσεις των ευρωπαϊκών καπιταλισμών σε άλλα ζητήματα, το να κυκλοφορεί ένας μαφιόζος «με προτάσεις που δεν μπορείς να αρνηθείς» δεν είναι αυτό που θα ονομαζόταν «διεθνής σταθερότητα». Ε; Το ακριβώς αντίθετο. Το εμπόριο – μέσω – εκβιασμών (η τακτική της Ουάσιγκτον για να σπρώξει το ακριβό LNG της) δεν περιλαμβάνεται σαν θέμα σε κανένα εγχειρίδιο οικονομικής θεωρίας. Όχι τυχαία: είναι, απλά, μια ενδιάμεση φάση, την οποία οι θιγόμενοι έχουν συμφέρον να συντομεύσουν το γρηγορότερο. Που σημαίνει ότι θα απαντήσουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…

Η ηγεμονία – μέσω – εκβιασμών, απ’ την άλλη μεριά, περιλαμβάνεται σ’ όλα τα εγχειρίδια ιμπεριαλισμού. Αλλά εκεί τα πράγματα είναι ακόμα πιο σκληρά (για εμάς…)

Το ελλαδιστάν (τα αφεντικά, οι δημαγωγοί και ο λαός) παριστάνει το κουνελιστάν… Αυτοί που έκαναν δόγμα το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» τι πουλούσαν είπαμε;

Κάρβουνα;

Ένας αληθινός σύμμαχος

Σάββατο 15 Δεκέμβρη. Πανηγυρική, σχεδόν epic η ανακοίνωση: το πρώτο φορτίο αμερικανικού (σχιστολιθικού…) υγροποιημένου φυσικού αερίου αναμένεται να φτάσει στον σταθμό εξάερωσης στη Ρεβυθούσα στα τέλη του μήνα. Κατά την καθεστωτική «καθημερινή» χτες:

…Η έλευση του πρώτου αμερικανικού φορτίου LNG στην ελλάδα ανακοινώθηκε χθες, αρχικά από το υπουργείο ενέργειας και στη συνέχεια από τη ΔΕΠΑ. Τα καλά νέα για τους αμερικανούς που διακαώς επιθυμούν εξαγωγή του αμερικανικού σχιστολιθικού LNG προς τις ευρωπαϊκές αγορές ανακοινώθηκαν από τον αναπληρωτή υπουργό εξωτερικών Γιώργο Κατρούγκαλο κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε συνέδριο στις ηπα όπου βρίσκεται, εισπράττοντας επευφημίες και ικανοποίηση από τους συνέδρους, εκπροσώπους του αμερικανικού επιχειρείν…

Το «αμερικανικό επιχειρείν» είχε μια κάπως διαφορετική εκδοχή για την ανακοίνωση των ευχάριστων νέων:

… Μια δήλωση του ελληνικού υπουργείου περιβάλλοντος και ενέργειας που ανέβηκε στο twitter απ’ την πρεσβεία των ηπα στην Αθήνα ανέφερε ότι η χώρα περιμένει το πρώτο spot φορτίο LNG απ’ τις ηπα, με αναμενόμενη ημερομηνία άφιξης την 29 Δεκέμβρη…

Λεπτομέρειες… Ποιός απ’ τους δυο, ο πωλητής (η αμερικανική εταιρεία Cneniere) ή ο αγοραστής (η ελληνική δεσφα) έχει πραγματικούς λόγους για χαρές και πανηγύρια; Ο πρώτος, 110%!!! Πρώτον επειδή η Cneniere (και άλλοι αμερικανικοί εξαγωγείς LNG) είχαν πτώση εξαγωγών απ’ τον Σεπτέμβρη και μετά. Και, δεύτερον, επειδή η τιμή του αμερικανικού LNG σε ευρωπαϊκά λιμάνια (και η Ρεβυθούσα είναι απ’ τα πιο μακρινά απ’ την αμερικανική ήπειρο…) είναι – στην παράδοση – 20% με 40% μεγαλύτερη απ’ την τιμή του ρωσικού που διακινεί μέσω αγωγών η gazprom.

Μ’ άλλα λόγια το ελλαδιστάν «πληρώνει σημαντικό καπέλο» στον σύμμαχο για να αγοράζει το σχιστολιθικό του γκάζι!… Ευτυχώς απ’ την γκαζένια ελληνο-αμερικανική σχέση και το «καπέλο» επωφελείται και το νο 1 ελληνικό κεφάλαιο, το εφοπλιστικό. Αυτό το epic «πρώτο φορτίο» (που ίσως τύχει ιδιαίτερης υποδοχής…) μεταφέρεται από ένα γκαζάδικο του «ομίλου Τσάκου»· πιο συγκεκριμένα το «Maria Energy» της Tsakos Energy Navigation ltd. Κάτι ανάλογο θα συμβεί και με τα επόμενα φορτία (οι έλληνες εφοπλιστές κτίζουν διαρκώς γκαζάδικα): εκτός απ’ τον σύμμαχο, το ελλαδιστάν (ως κράτος, αφού η δεσφα είναι θυγατρική της δεπα που είναι κρατική…) θα πληρώνει και τα αφεντικά του… Εννοείται: οι παράδες θα μαζεύονται μέσω των λογαριασμών λιανικής. Θαυμάσιος ο καπιταλιστικός κύκλος του χρήματος, δεν συμφωνείτε;

Το ρεπορτάζ της “καθημερινής” συνεχίζει σε άλλο σημείο του τα πανηγυρικά:

… Η έλευση αμερικανικού LNG σηματοδοτεί νέα δεδομένα για την ελληνική αγορά αλλά και για την ευρύτερη αγορά των Βαλκανίων. Η ελλάδα, που μέχρι σήμερα είχε τρεις βασικούς προμηθευτές (gazprom, botas και sonatrach) αποκτά ακόμη μία πηγή προμήθειας, εξέλιξη που ενισχύει την ασφάλεια εφοδιασμού της χώρας αλλά και τον ανταγωνισμό…

Αλλά για να σφυρηλατηθεί η πεποίθηση του πόσο ωφέλιμη είναι “για τους καταναλωτές και την οικονομία της χώρας” η αγορά αμερικανικού υγροποιημένου αερίου, αφενός η καθεστωτική εφημερίδα δεν αναφέρει τίποτα για την τιμή του, αφετέρου, σε άλλο ρεπορτάζ, τα λέει πιο χύμα:

… Πριν ένα χρόνο η κυβέρνηση Τραμπ υπογράμμιζε στη στρατηγική της για την εθνική ασφάλεια της χώρας ότι η υπερδύναμη σχεδιάζει μια πολιτική “ενεργειακής κυριαρχίας”… Ο κύριος στόχος της Ουάσιγκτον είναι γεωπολιτικής φύσεως, καθώς η κυβέρνηση Τραμπ δεν έχει κρύψει την επιθυμία της να αναχαιτίσει την επιρροή της ρωσίας στην ευρώπη… Έχει, άλλωστε, επανειλημμέως προσπαθήσει να εμποδίσει την κατασκευή του αγωγού nord stream 2 που θα αυξήσει τις εξαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου στη γερμανία…

Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα; Ότι ένας πιστός σύμμαχος (και το ελλαδιστάν είναι πιστό μέλος του «άξονα») α) αγοράζει το σημαντικά ακριβότερο αμερικανικό γκάζι· β) πληρώνει (στο μέτρο των δυνατοτήτων του) εκτός απ’ την αμερικανική «ενεργειακή κυριαρχία» και την κερδοφορία των ελλήνων εφοπλιστών, γ) συμμετέχει και στις ενεργειακές διαστάσεις του 4ου παγκόσμιου πολέμου…

… και μετά κλαίγεται που σ’ αυτόν τον πόλεμο υπάρχουν και ισχυροί αντίπαλοι…

Όσο για τους καταναλωτές; Κάποια στιγμή θα τους έρθει ο επιμέρους λογαριασμός του ακριβότερου γκαζιού· και μετά θα τους έρθει ολόκληρος (για την συμμετοχή στον ενεργειακό πόλεμο)….