Tag: φασισμός

Ο σωστός αντι-σημίτης…

Πέμπτη 12 Δεκέμβρη. … είναι θερμός φίλος του ισραηλινού απαρτχάιντ. Όχι, ούτε κακόγουστο αστείο είναι αυτό, ούτε υπερβολή.

Μιλώντας πρόσφατα στο εθνικό συνέδριο του ισραηλινο-αμερικανικού συμβουλίου στη Florida, το ψόφιο κουνάβι εκδήλωσε τον καϋμό του: …Πρέπει να κάνουμε τον λαό της χώρας μας, αυτής εδώ της χώρας, να αγαπάει περισσότερο το ισραήλ, πρέπει να σας το πω αυτό. Πρέπει να το κάνουμε. Πρέπει να τους κάνουμε να αγαπήσουν περισσότερο το ισραήλ γιατί έχετε εβραίους που είναι σπουδαίος λαός – που δεν αγαπούν αρκετά το ισραήλ….

Αν οποιοσδήποτε κατηγορήσει συλλήβδην τους εβραίους για οτιδήποτε είναι, πράγματι, αντισημίτης. Αν, όμως, ο κατήγορος είναι το ψόφιο κουνάβι, ο καλύτερος φίλος του ρατσιστικού, απαρτχάιντ Τελ Αβίβ, η πολιτική βιτρίνα που «χάρισε» σ’ αυτό το καθεστώς την κατεχόμενη ανατολική Ιερουσαλήμ, τα κατεχόμενα υψώματα του Golan και ετοιμάζεται να «χαρίσει» την κατεχόμενη δυτική Όχθη, ε λοιπόν, αυτός απαλλάσσεται! Γιατί στον διεστραμμένο και αντεστραμμένο ορισμό του αντισημιτισμού που προωθεί και επιβάλλει το ισραηλινό καθεστώς προκειμένου να προβοκάρει όσους / όσες υποστηρίζουν τα δίκαια του παλαιστινιακού αγώνα, “αντισημίτες” είναι, πια, (μεταξύ άλλων) και οι δεκάδες χιλιάδες εβραίοι σ’ όλο τον κόσμο που στρέφονται εναντίον του ισραηλινού καθεστώτος!!! Είναι «αντισημίτης» όποιος τολμάει να μιλάει για το ισραηλινό κράτος σαν φασιστικό, όποιον θεό ή μη θεό κι αν προσκυνάει. Ειδικά, όμως, αν είναι εβραίος, είναι «αντισημίτης» επειδή είναι «εβραίος-που-μισεί-τον-εαυτό-του» σύμφωνα με τον ισραηλινό / κρατικό ορισμό της “εθνικής ορθότητας” (μια εξαιρετική ιδέα για χρήση απ’ όλους τους εθνο-φασίστες του κόσμου, εναντίον των αντιπάλων τους).

Γι’ αυτό «δεν είναι αντισημίτης» το ψόφιο κουνάβι σύμφωνα με την οργουελιανή «νέα γλώσσα»: επειδή, σύμφωνα μ’ αυτήν, αντισημίτες είναι εκείνοι που κατηγορεί: οι εβραίοι (αμερικάνοι πολίτες) που δεν αγαπούν αρκετά, μπορεί και καθόλου, το ισραηλινό κράτος – και όλοι οι υπόλοιποι, οι μη εβραίοι, που αντιπαλεύουν τον ισραηλινό (και τον αμερικανικό) φασισμό…

Τα ξέρει καλά αυτά το ψόφιο κουνάβι. Γι’ αυτό έχει αυτοανακηρυχτεί «βασιλιάς του ισραήλ» (ο ισραηλινός φασισμός δεν έχει κανένα πρόβλημα επ’ αυτού) και γι’ αυτό επίσης χρησιμοποιεί τακτικά τη «νέα γλώσσα» για να κατηγορεί τους εβραίους – αμερικάνους και τις οργανώσεις τους όταν υποστηρίζουν είτε το BDS είτε «αιρετικούς» βουλευτές, όπως η σομαλικής καταγωγής Ilhan Omar…

Sweet home Kalamata!

Πέμπτη 5 Δεκέμβρη. Γράψαμε χτες (στη λεζάντα της φωτογραφίας στο το τραίνο δεν σταματάει) για τα «δοκιμαστικά» που κάνει η Huawei στην Καλαμάτα (σε συνεργασία με την wind) για την εγκατάσταση σε ελληνικές urban συνθήκες δικτύου 5G. Δεν υπολογίσαμε όμως (ούτε οι τεχνικοί της Huawei προφανώς) το «ελλάδα». Πιο συγκεκριμμένα δεν υπολογίσαμε ότι στη Καλαμάτα ζουν (και περνάνε καλά…) καλαματιανοί. Δηλαδή αυθεντικοί έλληνες.

Ε, χτες, ανήμερα που τον μνημονεύσαμε, ο καλαματιανός ελληνισμός επιτέθηκε στις δοκιμές – δεν έχει άραγε τα δίκια του; Αποκλείεται! Επιτροπή πολιτών, που ανησυχεί για την υγεία (των καλαματιανών σαν γνήσιων ελλήνων) απαίτησε απ’ το δημοτικό συμβούλιο να σταματήσει η εγκατάσταση κεραιών 5G. Το οποίο (δημοτικό συμβούλιο) συνεμορφώθη με τις αγωνίες· τι άλλο να κάνει η τοπική εξουσία; Να πως περιγράφει γλαφυρά το cnn greece την εξέλιξη αυτή:

…Ουσιαστικά οι 16 σύμβουλοι που ψήφισαν [υπέρ της διακοπής του προγράμματος δοκιμών] αποδέχτηκαν ότι στην Καλαμάτα γινόταν «πείραμα με πειραματόζωα τους Καλαματιανούς» και ότι είναι μη αποδεκτές οι επιστημονικές μετρήσεις του «Δημόκριτου» που καταμετρούν ακτινοβολία πολύ μικρότερη του επιτρεπτού ορίου (0,2 volt με όριο 47).

Επιπλέον, στο κείμενο που διάβασαν οι εκπρόσωποι των αντιδρώντων πολιτών στο δημοτικό συμβούλιο, χαρακτηρίζεται «επικίνδυνη» η ακτινοβολία από τα δίκτυα 2G, 3G και 4G, ενώ αναφέρεται – μεταξύ άλλων – ότι υπάρχει σχέδιο… στείρωσης των Καλαματιανών, με παράλληλη εισροή μεταναστών, ώστε να αλλάξει η δημογραφική σύνθεση της πόλης.

Ακόμη και όταν υπάλληλος του δήμου Καλαμάτας παρέθεσε τα στοιχεία των επιστημονικών μετρήσεων, σύμφωνα με τα οποία η ακτινοβολία από τις κεραίες είναι εντυπωσιακά μικρότερη από τα όρια ασφαλείας, οι περισσότεροι σύμβουλοι τα αγνόησαν επιδεικτικά και ψήφισαν να διακοπούν οι δοκιμές, και το δίκτυο 5G να λειτουργήσει στην Καλαμάτα όταν θα λειτουργήσει και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Εδώ έχουμε τρία συγκλονιστικά στοιχεία (που παίζουν μπουνιές μεταξύ τους, αλλά είπαμε: έτσι είναι οι αυθεντικοί έλληνες…. “κωμικοτραγικοί”…)

Πρώτον, μετά την ε.ε. και το δντ, που μας είχαν για «πειραματόζωα» τόσα χρόνια, έρχονται τώρα κι άλλοι για να κάνουν τα «πειράματά» τους στους καλαματιανούς έλληνες! Αφού κανείς δεν τους καταγγέλει σαν ηλίθιους αλλά, αντίθετα, όλοι αποδέχονται πως είτε όλοι οι έλληνες είτε οι πιο γνήσιοι ανάμεσά τους (οι καλαματιανοί) είναι «πειραματόζωα», τότε, διάολε, κάπου έχουμε (σίγουρα έχουν…) ουρά! Δεν εξηγείται αλλιώς!!

Δεύτερον, υπάρχει σχέδιο αφελληνισμού μέσω των 5G επικοινωνιών!!!! Το οποίο προωθεί – ποιός άλλος; – το Πεκίνο, μέσω Huawei. Και, βέβαια, μέσω της συμμάχου του Άγκυρας, που φροντίζει για τις «εισροές μεταναστών» – οι οποίοι, προφανώς, έχουν ανοσία στις ελάχιστες ακτινοβολίες, σε αντίθεση με τους γνήσιους έλληνες, που είναι ευαίσθητοι και ευπαθείς γενετικά… (Νομίζαμε ότι η στείρωση και όλες οι πληγές του φαραώ προκύπτουν μόνο απ’ το κάπνισμα – ειδικά το «παθητικό»… Τελικά τα κινητά είναι πολύ χειρότερα!!!)

Τρίτον, απ’ την άλλη μεριά, αν ένα δίκτυο 5G λειτουργήσει σ’ όλη την ελλάδα, αν δηλαδή α) όλοι οι έλληνες έχουν ουρά και, β) το σχέδιο αφελληνισμού γενικευτεί, τότε και οι καλαματιανοί γνήσιοι έλληνες θα δεχτούν την στείρωσή τους…. Για άγνωστους λόγους θα δεχτούν να ευνουχιστούν οι άνθρωποι… Μήπως υπολογίζουν σε ψηφιακά ανταλλάγματα; Σε τίποτα ψηφιακούς απογόνους;

Δεν ξέρουμε αν ο πρέσβης Pyatt έχει βάλει το χέρι του στην υπόθεση – το έχει πάντως, το θεωρούμε σίγουρο. Είμαστε και καχύποπτοι – αυτό μας ζώσει! Για παράδειγμα: μια πετυχημένη δοκιμή της Huawei στην sweet home Kalamata θα ήταν πρόκριμα για την πανελλήνια αδειοδότηση της εταιρείας. Αντίθετα, η αγωνία ότι οι κινέζοι θέλουν να μας ευνουχίσουν, άνετα χρησιμοποιείται αν και όποτε το ρημαδογκουβέρνο προκηρύξει τον σχετικό διαγωνισμό για τις 5G άδειες…

Μπορείτε να θεωρήσετε «βρώμιμο» αυτό το κόλπο, αλλά διάολε! Πρέπει να παίξει τον ρόλο του και ο λαός!!

Το ότι δεν βγάζεις άκρη με τους γνήσιους έλληνες είναι επίσης εύλογο συμπέρασμα· αλλά αφού πάντα έχουν δίκιο, τι σημασία έχει αν αυτό το δίκαιο είναι τόσο υψηλό που δεν μπορεί να το καταλάβει κανείς άλλος;

Όπως λέει το ρεπορτάζ του cnn greece:

«Όσα ανταλλάγματα και να μας δώσουν δεν τα βάζουμε πάνω από την υγεία μας» δήλωσαν πολλοί σύμβουλοι…

“Πάνω απ’ όλα η υγεία σας πατριώτες!” Κάτω τα ανταλλάγματα!!!

Γεωπολιτική και θάνατος

Δευτέρα 25 Νοέμβρη. Απάνθρωπες συνθήκες, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται πολύ έντονος υπερπληθυσμός, ανθυγιεινές συνθήκες, κακής ποιότητας φαγητό και νερό που καταλήγει στον υποσιτισμό, έλλειψη σωστής περίθαλψης… και βία απ’ τους φρουρούς, ξυλοδαρμοί και ηλεκτροσόκ… Αυτές ήταν, περιληπτικά, οι διαπιστώσεις της human rights watch το καλοκαίρι του 2018 απ’ την κατάσταση στα λιβυκά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αν βγάλει κανείς την βία των ανθρωποφυλάκων οι διαπιστώσεις ταιριάζουν απόλυτα και στα ελληνικά στρατόπεδα συγκέντρωσης (σίγουρα επί φαιορόζ γκουβέρνου). Η βία των ανθρωποφυλακων, απλά, δεν χρειάζεται: πώς να φύγουν οι κρατούμενοι απ’ τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου; Αντίθετα στον Έβρο οι ξυλοδαρμοί και οι κλοπές σε βάρος προσφύγων / μεταναστών είναι αποδεδειγμένη πρακτική.

Το ελληνικό κράτος συμμετέχει (διακομματικά…) σ’ αυτήν την «μαύρη διεθνή». Σίγουρα δεν μπόρεσε να κάνει outsourcing τα κάτεργα· η τουρκία δεν είναι λιβύη. Τώρα ο ρημαδοΚούλης επιδεικνύει έναν κάποιον «ανθρωπισμό», με την μετακόμιση στην ενδοχώρα, σε κάπως καλύτερες συνθήκες, μερικών χιλιάδων απ’ αυτούς που έχουν ήδη υποφέρει στα ελληνικά κάτεργα. Υπόσχεται όμως και «κλειστά στρατόπεδα» – αυτά είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα του δεξιού ανθρωπισμού… Υπόσχεται, επίσης, και «αυστηρή φύλαξη» των θαλάσσιων συνόρων… Κάθε στοιχειωδώς νοήμων καταλαβαίνει τι σημαίνουν αυτά τα δύο.

(φωτογραφία: Δεν τον ξέρετε… Απλά τον έπνιξαν, κάπου στη Μεσόγειο… Και;

Πείτε: Ας αφήσουμε τους συναισθηματισμούς – έτσι κι αλλιώς κρατάνε λιγότερο από φτάρνισμα… Έχουμε τις δουλειές μας…)

Το κράτος σύνορο (η χωρητικότητα)

Κυριακή 24 Νοέμβρη. Να το άλλο φασιστοπαράδειγμα, του είδους «το πλοίο γέμισε». Στην μικρή κλίμακα του γνωστού δεξιού / ακροδεξιού κατά πλειοψηφία νησιού Σάμος. Το σύνολο των κατοίκων του νησιού είναι πάνω από 33 χιλιάδες, και είναι θυμωμένοι επειδή (λένε) 1.000 ή 2.000 πρόσφυγες / μετανάστες (που θα μένουν σε κάποιο στρατόπεδο) είναι too much, και δεν «χωράνε» στο νησί. Εφευρίσκουν κάτι αριθμητικά τρικ, και υποφέρουν.

Το 2019, στη διάρκεια της τουριστικής σαιζόν, «χώρεσαν» στη Σάμο πάνω από 300.000 τουρίστες (ο αριθμός είναι υποεκτιμημένος…), εκ των οποίων οι μισοί έφτασαν αεροπορικά. Όχι όλοι μαζί, αυτό είναι βέβαιο. Αλλά είναι απίθανο να υπήρξε ημέρα που δεν «χωρούσαν» μια χαρά στο νησί 3, 4 ή 5 χιλιάδες τουρίστες· και θα ήταν ευχής έργο να είναι διπλάσιοι. Την τουριστική «χωρητικότητα» και τις ελπίδες της αποδεικνύουν τα καινούργια ξενοδοχεία που φτιάχνονται κάθε χρόνο εκεί….

Απέναντι σ’ αυτούς, κι άλλους τόσους κι άλλους τόσους, η Σάμος δεν είναι αυτό το επίφοβο που σημαίνει «σύνορο» (και μάλιστα εναντίον μοχθηρών Erdogan). Είναι «παράδεισος», είναι το «κέντρο του κόσμου»! Γίνεται «σύνορο» απέναντι στους ανεπιθύμητους. Που είναι τέτοιοι επειδή έρχονται με λαστιχιένιες βάρκες, χωρίς visa cards, φορώντας κάτι φωσφοριζέ γιλέκα και ταλαιπωρημένες εκφράσεις. Αν έρχονταν με κότερα και αέρα πεινασμένου θαλασσόλυκου που τρώει (και πληρώνει) τα πάντα, τότε…

Ωωωω τότε! Τεμενάδες θα τους έκαναν….

Το κράτος σύνορο (το πολιτικό επίτευγμα)

Κυριακή 24 Νοέμβρη. Τα πιο πάνω είναι κοινότοπα. Όσο κοινότοπα ότι το είδος «άνθρωπος» έχει σάρκες, κόκκαλα, αισθητηριακά όργανα, ανάγκες, επιθυμίες και φόβους. Με κοινοτοπίες αναλώνονται οι καθημερινές κουβέντες εκατομυρίων υπηκόων· όχι, όμως, μ’ αυτές που προκαλούν το κράτος και το παρακράτος!

Απ’ την στιγμή που η ιδέα του κράτους / σύνορο εμπεδώθηκε μαζικά από δεξιούς και αριστερούς (φασίστες τους θεωρούμε…), απ’ την στιγμή δηλαδή που οι πολιτικοί και ιδεολογικοί προσδιορισμοί του κράτους, των αφεντικών και των μικροαστών λακέδων τους καθιερώθηκαν σαν τόσο ακλόνητοι όσο είναι τα βουνά και οι θάλασσες, τα υπόλοιπα είναι παιχνιδάκι. Η ορολογία «ροές» έχει υιοθετηθεί τόσο ώστε αν και καθαρόαιμα φασιστική οι πιο ακραίοι ρατσιστές βαριούνται να την χρησιμοποιήσουν. (Προτιμούν το «εισβολή», «σχέδιο κατά της πατρίδας» κλπ). Το ότι, επίσης, πρόκειται για «πρόβλημα» είναι αυτονόητο· τα 30 εκατομμύρια τουριστών όχι, ούτε «ροές» είναι, ούτε «πρόβλημα», ούτε «εκβιασμός του Erdogan». Ούτε, βέβαια, όταν πρόκειται για τουρίστες ή «επενδυτές», ανακοινώνει κανείς κάθε μέρα «πόσοι έφτασαν» με εκείνο τον τόνο βογγητού στη φωνή που σημαίνει «πνιγόμαστε», «αμάν πια»!

Είναι η γενική (και ανομολόγητη συχνά) υιοθέτηση αυτών των βασικών ρατσιστικών θέσεων / προϋποθέσεων που έχει αφήσει στους κατά την γνώμη τους «αντιρατσιστές» ένα ελάχιστο και ευκαιριακό «παραθυράκι», αυτό του ανθρωπισμού. Το οποίο, αφού χλεύασε θανάσιμα το φαιορόζ γκουβέρνο, απαλλοτριώνει τώρα το δεξιό. Όταν φυλάκιζαν μέλη διασωστικών οργανώσεων για «σωματεμπορία» ελάχιστοι νοιάζονταν… Όταν πότε εδώ και πότε εκεί ξυλοφόρτωναν (και ξυλοφορτώνουν) κόσμο στον Έβρο και τον ξαναέριχναν (τον ξαναρίχνουν) στο ποτάμι κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν είδε… Όταν πέθαινε κόσμος απ’ το κρύο τα ίδια… Όταν, όταν, όταν…

Εδώ που τα λέμε μ’ αυτήν την πρόσφατη ιστορία δεν είναι δύσκολο για ένα γκουβέρνο που δεν είναι στο μήκος κύματος του Salvini να πουλάει έναν κάποιον ανθρωπισμό την ώρα που θέλει να «σφραγίσει τα σύνορα» – χερσαία και θαλάσσια – όπως κάθε Salvini.

Ο καιρός πέρασε δυστυχώς, με βασανιστήρια άμεσα και έμμεσα· και, επιπλέον, με την συστηματική απανθρωποποίηση / εγκληματοποίηση των προσφύγων / μεταναστών, είτε κρατούνται αιχμάλωτοι στα κάτεργα των νησιών είτε «φιλοξενούνται» στην στεριανή ενδοχώρα. Ταυτόχρονα χάθηκαν (και χάνονται) τα σημαντικά σημεία προσανατολισμού των ανταγωνιστικών κινηματικών σκέψεων και πρακτικών· αν υποθέσουμε ότι υπήρξαν ποτέ στ’ αλήθεια.

Τώρα η μόνη αλήθεια είναι πως είμαστε όλοι αιχμάλωτοι, κρατούμενοι. Των ορατών καιι αόρατων συνοριοφυλάκων.

Μόνο οι «ανεπιθύμητοι ξένοι» το καταλαβαίνουν… Πάντα καταλαβαίνουν περισσότερα…

Φίλοι που καίνε: αυτοί που φυλάνε την καθαρότητα του αίματος

Τετάρτη 20 Νοέμβρη. Ένα μήνα πριν την έναρξη της καμπάνιας «καθαρίζουμε την αμαρτωλή βρωμιά των γυναικών», τον περασμένο Ιούλη, ένας άλλος ισραηλινός υπουργός (παιδείας αυτός) ο Rafi Peretz, είχε δηλώσει ότι οι μικτοί γάμοι των εβραίων της διασποράς είναι «σαν ένα δεύτερο Ολοκαύτωμα»…

Η νομοθεσία του ισραηλινού κράτους σε ότι αφορά του γάμους είναι θρησκευτική! Οι γάμοι είναι αποκλειστικά και μόνο θρησκευτικοί – δε νοούνται «πολιτικοί γάμοι», «σύμφωνα συμβίωσης» κλπ. στη «μόνη δημοκρατία στη μέση Ανατολή» που, κατά τα άλλα, πουλάει μούρη διεθνώς με την απαίτηση να γίνεται πιστευτή. Πράγμα που σημαίνει ότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ σε ισραηλινό ή ισραηλινή να παντρευτεί κάποιον ή κάποιαν που δεν είναι εβραίος. Αυτή η ακροδεξιά νομοθεσία στηρίζεται, φυσικά, στην απαίτηση «διαφύλαξης της καθαρότητας του αίματος» – και μόνο οι ηλίθιοι δεν ξέρουν και δεν καταλαβαίνουν από που κρατάνε την σκούφια τους και τι σημαίνουν όλα αυτά. Το γεγονός είναι ότι πολλά «μικτά» ζευγάρια στο ισραήλ παντρεύονται κρυφά (συνήθως στην κύπρο), αλλά εντός ισραήλ είναι στην «παρανομία», αφού το καθεστώς δεν αναγνωρίζει αυτούς τους γάμους… Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του ρατσισμού τότε ποιός είναι;

Αλλά ο Peretz το πήγε πολύ μακρύτερα, σημαδεύοντας τις ερωτικές σχέσεις των νεαρών εβραίων εκτός ισραήλ, ειδικά στη βόρεια αμερική… Και έχει πολύ μεγάλη σημασία ότι αυτούς τους «απαγορευμένους – μικτούς – γάμους» τους χαρακτήρισε «Δεύτερο Ολοκαύτωμα». Έχει τεράστια σημασία αυτός ο χαρακτηρισμός για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή αποδίδει έμμεσα αλλά καθαρά σ’ αυτές τις «ανόσιες ερωτικές επιλογές» την κατηγορία του αντισημιτισμού!!… Και δεύτερον, επειδή αποδεικνύει το πως χρησιμοποιεί το ισραηλινό φασιστικό καθεστώς το Ολοκαύτωμα: σαν ένα φτηνό «επιχείρημα / κατηγορητήριο» γενικής χρήσης, εναντίον οποιουδήποτε δεν πειθαρχεί στις κρατικές προσταγές, είτε είναι εβραίοι είτε όχι. Μ’ άλλα λόγια το κάνει σκουπίδι.

Το να πούμε ότι η κρατική ιδεολογία μπορεί να φτάνει μέχρι το κρεβάτι θα ενοχλούσε όλα τα ρετάλια του μεταμοντερνισμού, που βολεύονται να διυλίζουν τα κουνούπια και να καταπίνουν τις καμήλες. Η ασταμάτητη μηχανή έχει μεγάλη όρεξη για πόλεμο απέναντι σ’ αυτή την postmodern σαπίλα, αλλά θα τον κηρύξει όταν και όπως κρίνει. Εν τω μεταξύ, το «ντούκου» στον κρατικό προωθούμενο σεξισμό, απ’ όπου κι αν προέρχεται, βγάζει τόσο πολύ μάτι, ώστε αναδεικνύονται φαινόμενα πρωτόγνωρα ως προς το πως συγκροτούνται οι διάφορες σύγχρονες «ταυτότητες» με σκοπό αποκλειστικά και μόνο την κατανάλωσή τους. «Αντί-» το ένα, «αντί-» το άλλο… τί ωραία που είναι στα πάρτυ!

Το να πούμε ότι το ακροδεξιό ισραηλινό κράτος δεν έχει σχέση με τους εβραίους και τις εβραίες του πλανήτη που δεν είναι φασίστες θα έπρεπε να είναι κοινοτοπία. Ωστόσο σ’ αυτό το σημείο, το σημείο “άρνησης κρατικής εκπροσώπησης / υπαγωγής” εκ μέρους χιλιάδων εβραίων του κόσμου, βρίσκεται μια σημαντική θέση μάχης (και) για εμάς.

Εν τέλει, αφού «κανείς δεν έμαθε» για το «καθαρτήριο γυναικών» στο ισραήλ, είναι αναμενόμενο που «κανείς δεν έμαθε» για την «αντιεβραϊκή γενοκτονία των μικτών γάμων»… Και τα δύο γεγονότα βέβαια έτυχαν μιας κάποιας (όχι μεγάλης) διεθνούς αναφοράς· κι όποιος / όποια ενδιαφέρεται μαθαίνει. Όπως, υπογραμμίζει ένας σοφός εβραίος, ο Gabor Mate (περισσότερα προσεχώς), … Σημασία δεν έχει το τι νομίζεις ότι ξέρεις… Σημασία έχει το τι επιδιώκεις να μαθαίνεις, για να ξεφορτώνεσαι τις ψευδαισθήσεις σου…

Ακριβώς από εκεί ξεκινάει όχι μόνο η συνενοχή στα σύγχρονα κρατικά εγκλήματα (αυτά σε βάρος των παλαιστινίων και όχι μόνο) αλλά και η πλήρης υπαγωγή των δήθεν «εξτρεμιστών» του πρώτου κόσμου στα κράτη και στο κεφάλαιο: απ’ την τόσο βολική και επιθυμητή άγνοιά τους· που την κουκουλώνουν με την φλυαρία της εθελοδουλείας τους…

Οι ψευδαισθήσεις είναι της μόδας!!

(φωτογραφία κάτω: Ο υπουργός Peretz. Αν νομίζετε ότι «έρχεται απ’ το παρελθόν» σκεφτείτε μήπως η ανοχή και το «δεν ξέρω» απλά προετοιμάζει το όχι μακρινό μέλλον…)

Ελευθερία είπατε;

Τετάρτη 30 Οκτώβρη. Η έρευνα (δειγματοληπτική…) έγινε στο ψοφιοκουναβιστάν απ’ την εκστρατεία για την ελευθερία του λόγου (“campaign for free speech”). Συνεπώς, απ’ αυτήν την άποψη, δεν μπορεί να κατηγορηθεί για χειραγώγηση. Ωστόσο το αποτέλεσμα ήταν αντίθετο: το 61% όσων ρωτήθηκαν θεωρούν ότι η (αμερικανική) κυβέρνηση πρέπει να βάλει όρια στην ελευθερία λόγου. Και πάνω απ’ τους μισούς πιστεύουν ότι η θεμελειώδης και θρυλική «πρώτη τροποποίηση» του αμερικανικού συντάγματος (απαγορεύει οποιονδήποτε περιορισμό στην έκφραση άποψης) πρέπει να αναδιατυπωθεί· για να ταιριάζει με τις τωρινές νόρμες (που επιδιώκουν απαγορεύσεις).

Πρόκειται για ανοικτή έκκληση / υποστηρίξη στη λογοκρισία! Τα ενδιαφέροντα σημεία της έρευνας είναι τουλάχιστον δύο. Πρώτον, ότι – ειδικά στις νεώτερες ηλικιακά ομάδες – υπάρχει πλειοψηφική καταδίκη των «λόγων μίσους», παρότι τα άτομα αυτών των ηλικιών δεν μπορούν να ορίσουν τι είναι οι «λόγοι μίσους». Είναι σίγουροι / ες ωστόσο ότι πρέπει το κράτος να φροντίσει για τον περιορισμό – εκείνου που δεν μπορούν να προσδιορίσουν, άρα θα το προσδιορίσει το κράτος… Δεύτερον, ανάλογα με τα υποκειμενικά χαρακτηριστικά όσων απάντησαν, το κράτος πρέπει να απαγορεύσει την έκφραση απόψεων εναντίον τους. Εναντίον των ομοφυλόφιλων ή των trans· αλλά και εναντίον των «πατριωτών» που υπερασπίζονται την αμερικανική προτεσταντική λευκότητα… Γενικά μιλώντας όλοι (όσες αντιθέσεις κι αν έχουν μεταξύ τους, και ακριβώς εξαιτίας αυτών των αντιθέσων) θέλουν πια το κράτος στο πλευρό τους… Σα να λέμε: αρκετά πια με την “αυτοδιαχείριση” (και την σχετικότητα) των αντιθέσεων! Θέλουμε να γίνουμε όχι απλά νόμος αλλά Ο νόμος!!! Θέλουμε εξουσία – όχι ελευθερία για τους αντιπάλους μας! Αυτά τα παλιομοδίτικα της επαναστατικής μπουρζουαζίας του είδους “διαφωνώ μαζί σου αλλά θα υπεραπιστώ το δικαίωμά σου να εκφράζεις την άποψη του” πέθαναν! Τέλος!!

Η «δημοκρατική έκκληση» σ’ ένα απαγορευτικό κράτος θα είναι χρήσιμη σαν στοιχείο στην έρευνα των συντρόφων και των συντροφισσών (ξέρουν αυτοί κι αυτές ποιοί είναι…) Πρέπει να τονίσουμε ωστόσο ότι με την εξαίρεση των φοιτητών / φοιτητριών στις ηπα που είναι κατά πλειοψηφία αντίθετοι / ες στη λογοκρισία (όσες / όσοι απάντησαν στην έρευνα), η έκκληση προς το (αμερικανικό σήμερα, αύριο κι άλλα…) κράτος να περιορίσει την «ελευθερία του λόγου» είναι το αποτέλεσμα μιας καλοδουλεμένης εκστρατείας. Η οποία μπορεί να μην είχε απ’ την αρχή τον συγκεκριμένο στόχο, σίγουρα όμως τον απέκτησε πολύ γρήγορα. Σας βομβαρδίζουν με ψευδείς ειδήσεις μέσω social media λένε και ξαναλένε οι ειδικοί της παραπληροφόρησης και της αποπληροφόρησης. Θα σας προστατέψουμε για το καλό σας! (“Θα αποπληθωρίσουμε το ψέμα για να γίνουμε ξανά ολιγοπώλιο – και άρα πειστικοί”, λένε οι ειδικοί…)

Το γεγονός ότι η λογοκρισία εμφανίζεται (ή μπορεί να εμφανιστεί) σαν «αίτημα των απο κάτω» χωρίς να χρειάζεται να αποκαλυφθεί σαν στόχος των από πάνω, οφείλεται στην μαζική ενσωμάτωση της νηπιακότητας και της «αδυναμίας» των υποτελών μέσα στην υπερπληφοριοποιημένη φάση του καπιταλισμού. Αυτή η νηπιακότητα έχει πολλές ακόμα πλευρές, που δεν είναι τώρα η στιγμή να εξετάσουμε. Καταλήγει, ωστόσο, με μαθηματική ακρίβεια, στην αναζήτηση ενός πατερναλισμού και καλύτερα του κρατικού πατερναλισμού· που, καθόλου συμπωματικά, είναι συγχρονισμένη με άλλες ανάγκες μέσα στην όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Ανάγκες των αφεντικών βέβαια. Αλλά οι υποτελείς θεωρούν αρκετές απ’ αυτές δικές τους πια…

Απαρτχάιντ

Πέμπτη 24 Οκτώβρη. Νοιώθεις στα σωθικά σου καθημερινά τι είναι η εργατική κατάσταση; Κυκλοφοράει στις φλέβες σου το υπόκωφο μίσος για τα αφεντικά και τους τσατσορούφιανούς τους; Να, λοιπόν, ένας ακόμα λόγος, απτός και άμεσος, να είσαι πρακτικά υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης:

…Απ’ τις 6 ή τις 6.30 το πρωί τους βλέπεις σε ομάδες να περιμένουν. Μισή ώρα νωρίτερα κατάφεραν να διαβούν ένα πέρασμα απ’ την Δυτική Όχθη στο ισραήλ· που σημαίνει πως πήραν την άδεια να περάσουν. Η ώρα που τους βλέπεις σημαίνει ότι είναι εργάτες, και το ότι περιμένουν σημαίνει δύο πράγματα: είτε πως έχει αργήσει ο εργολάβος να περάσει να τους μαζέψει, είτε ότι περιμένουν κάποιον να τους προτείνει ένα μεροκάματο….

Κάπως έτσι ξεκινάει ένα χθεσινό άρθρο της ισραηλινής ha’aretz. Για να συνεχίσει:

… Οι παλαιστίνιοι αναγκάζονται να αγοράζουν την άδεια για να δουλέψουν στο ισραήλ. Μια πρόσφατη έρευνα της Τράπεζας του Ισραήλ εκτιμά ότι περίπου το ένα τρίτο των εργατών απ’ την Δυτική Όχθη στο ισραήλ αναγκάζονται να κάνουν κάτι τέτοιο, που σημαίνει ότι το 2018 πάνω από 20.000 άνθρωποι πλήρωσαν τουλάχιστον 140 εκατομμύρια δολάρια σε ενδιάμεσους και σε ισραηλινές επιχειρήσεις και εργοδότες – για να δουλέψουν…

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει. Όντας ρατσιστικό το ισραηλινό καθεστώς, έχοντας φράξει την παλαιστινιακή εργατική τάξη με πολλαπλούς, χωροτακτικούς και θεσμικούς φράκτες και εμποδίζοντας την κίνησή της, έχοντας εξελίξει την διαχείριση των εργατών που εφηύραν οι λευκοί αποικιοκράτες στα άλλοτε νοτιοαφρικανικά μπαντουστάν, επιβάλλει στην παλαιστινιακή εργατική τάξη της Δυτικής Όχθης (για την Γάζα δεν υπάρχει θέμα: είναι μόνιμα φυλακισμένη…) να πληρώνουν απ’ το ένα τρίτο ως το μισό των μισθών της στους ισραηλινούς νταβάδες και στα ισραηλινά αφεντικά. Για να της επιτρέψει να την εκμεταλλευτούν…

Η ερώτηση «και γιατί οι παλαιστίνιοι εργάτες και εργάτριες αποδέχονται αυτήν την βίαιη υποτίμηση;» είναι ηλίθια. Και μικροαστική. Δεν υπάρχει καμμία «αποδοχή». Υπάρχει μόνο η ανάγκη. Και είναι μεγάλη η ανάγκη αφού το φασισταριό των ένοπλων ισραηλινών εποίκων, μαζί με τον επίσημο στρατό του, καταστρέφει συστηματικά τις παλαιστινιακές καλλιέργειες στη δυτική Όχθη. Είναι ένας απ’ τους βραχίονες της βίαιης προλεταριοποίησης των Παλαιστίνιων· και της «οικονομικής» υποτίμησής τους αμέσως μετά.

Εκτός απ’ την περίπτωση που η εργατική τάξη θα τρέφεται, θα ντύνεται, θα διασκεδάζει και θα ζει καθημερινά με αέρα κοπανιστό, πρέπει να δουλεύει, να έχει έναν κάποιο μισθό, για να μπορεί να αγοράζει τα απαραίτητα εμπορεύματα. (Αν, παρόλα αυτά, κατάφερνε να την βγάζει μόνο αναπνέοντας θα υποχρεωνόταν να πληρώνει τον αέρα…)

Το «πρόστιμο», το «νταβατζιλίκι» που είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν οι παλαιστίνιοι εργάτες και εργάτριες στα ισραηλινά κρατικά και παρακρατικά αφεντικά (αφού ο αέρας δεν φτάνει για να ζήσουν) είναι η πρακτική εφαρμογή της θεσμικής, νομικής απαγόρευσής τους. Το να είσαι παλαιστίνιος εργάτης στον απαρτχάιντ ισραηλινό καπιταλισμό έχει κηρυχτεί «παράνομο», τόσο όσο χρειάζεται για να πληρώνεις για την σύντομη «νομιμότητα» του σημερινού μεροκάματου. Και αύριο πάλι απ’ την αρχή. Συμβαίνει εκεί, σε επίπεδο «διδακτορικού», το ίδιο που συμβαίνει σε επίπεδο «λυκείου» με την απαγόρευση των μεταναστών εργατών στον πρώτο κόσμο. Στη δεύτερη περίπτωση η «πληρωμή» είναι αόρατη, μέσα απ’ το τσάκισμα των μισθών. Στην ισραηλινή περίπτωση είναι φανερή: πληρώνεις για να δουλέψεις, και το ξέρουν οι πάντες. Μέχρι και την κεντρική τράπεζα του καθεστώτος το ξέρει, που μπορεί να μετρήσει την πρόοδο της ρατσιστικής υποτίμησης / εκμετάλλευσης.

Υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνετε; Μήπως δεν καταλαβαίνετε το νόημα της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας, τον βαθμό της σιωπηλής συνενοχής του καθενός μας; Τί στην ευχή; Για να «δουλεύουν» αυτά τα συστήματα άγριας καπιταλιστικής συσσώρευσης χρειάζεται πολύ διεθνής σιωπή (και αρκετή αποπροσανατολιστική παπαρολογία…)

Σκάσε εσύ, κι άσε τα αφεντικά να κάνουν τις δουλειές τους…

(φωτογραφία κάτω: Παλαιστίνιοι εργάτες περιμένουν να περάσουν τον ρατσιστικό έλεγχο για να τους επιτραπεί να δουλέψουν στην Jenin. Η φωτογραφία είναι απ’ τις 2 Μάη του 2019, αλλά και από σήμερα. Εννοείται: αν τολμήσουν να ανακατευτούν σε κανά πετρίδι προς τον ισραηλινό κατοχικό στρατό δεν θα ξαναδουλέψουν ποτέ. Κάπως έτσι οι ανήλικοι παλαιστίνιοι και παλαιστίνιες, καθώς είναι «εκτός αγοράς εργασίας», βρίσκονται εντός αντίστασης…

Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου εκεί; Αν όχι σταμάτα να φαντάζεσαι ότι το «εκεί» δεν σε αφορά: πληρώνεις άμεσους και έμμεσους φόρους, που σημαίνει ότι πληρώνεις το ελληνικό κράτος για να υποστηρίζει αυτό το «εκεί»!)

Κι αυτές οι διαμαρτυρίες “αντισημιτισμός” είναι…

Δευτέρα 16 Σεπτέμβρη. Μετράνε μόλις 140.000 ψυχές. Είναι αιθίοπες εβραίοι, που πείστηκαν να μεταναστεύσουν στο ισραήλ στις δεκαετίες του ’80 και του ‘90. Είναι γενικά δεξιοί, παρόλο που το καθεστώς τους αντιμετωπίζει σαν β διαλογής (διάολε, είναι έγχρωμοι!)· οπωσδήποτε, πάντως, καλύτερα απ’ τους τυπικά παλαιστίνιους υπήκοους του.

Εδώ και 2 μήνες όμως διαδηλώνουν τακτικά, κατηγορώντας τον σκληρό πυρήνα του κράτους (την αστυνομία) για ρατσισμό· και την κυβέρνηση Netanyahu για συγκάλυψη. Αυτά μετά την δολοφονία τον περασμένο Ιούνη του 19χρονου Solomon Teka από μπάτσο εκτός υπηρεσίας· που πάει να πέσει στα μαλακά.

Έχουν δίκιο. Τον περασμένο Γενάρη άλλος ισραηλινός μπάτσος σκότωσε τον 24χρονο Yehuda Biagada, και πάλι χωρίς λόγο. Η στάση της αιθιοπιο-ισραηλινής νεολαίας έχει αρχίσει να διαφοροποιείται απ’ την στάση των γονιών τους, που ήταν η πρώτη γενιά μεταναστών. Βλέπουν μπροστά τους ένα ξεκάθαρο no future… Μιλούν ανοικτά για ρατσισμό· αν και αναφέρονται μόνο στην δική τους μεταχείριση. Ριζοσπαστικοποιούνται, έστω εμπειρίστικα.

Αλλά ποιός μπορεί να κατηγορεί αυτό το «ιερό» κράτος για ρατσισμό, έστω κι έτσι, χωρίς να κινδυνεύει να πεταχτεί στη λίστα των δαιμόνων;

Ας βάλουν τα πράγματα στη θέση της τα ντόπια λεβεντόπαιδια που έχουν ειδικότητα στο θέμα…

Ιστορίες καιροσκοπισμού και ανοησίας 1

Παρασκευή 30 Αυγούστου. Όταν, τον Φλεβάρη του 2016, ο δεξιός πρωθ. David Cameron, επιστρέφοντας νικητής από διαπραγματεύσεις εντός ε.ε. για ευνοϊκότερες ρυθμίσεις (για το αγγλικό κράτος /κεφάλαιο) στη σχέση Λονδίνου – ε.ε., αποφάσιζε ότι μπορεί επιτέλους να κάνει από θέση ισχύος το «θρυλικό» δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι, ούτε ο ίδιος ούτε κανείς άλλος πίστευε ότι το αποτέλεσμα θα ήταν οτιδήποτε άλλο από «ναι». Κυρίως δεν είχαν τέτοια ελπίδα οι δεξιοί και αριστεροί προωθητές της «εξόδου». Η κάθε πλευρά υπέρ της «εξόδου» έκανε τους δικούς της υπολογισμούς για κέρδη απ’ το δημοψήφισμα· και πουθενά δεν υπήρχε η ανησυχία ότι η «έξοδος» θα γινόταν απ’ τις 24 Ιούνη του ’16 και μετά κάτι πολύ πιο πραγματικό και απαιτητικό απ’ αυτό που ήταν ως τις 22 Ιούνη: ένα βολικό (και πολλαπλά «ερμηνευόμενο») σύνθημα…

Ιστορικά το ζήτημα της συμμετοχής ή μη του Λονδίνου στην ε.ε. είχε περάσει από διάφορες «αναστροφές» στην αγγλική πολιτική και κυρίαρχη ιδεολογία. Στα ‘70ς και στα ‘80s “ευρωσκεπτικιστές” ήταν οι εργατικοί (η καθεστωτική “αριστέρα”) και “ευρώφιλοι” ήταν οι συντηρητικοί (η καθεστωτική “δεξιά”). Οι δεύτεροι έβλεπαν την συμμετοχή τους στην εοκ (και μετά ε.ε.) σαν ευκαιρία αξιοποίησης του βρετανικού καπιταλιστικού δυναμισμού στο χωρίς σύνορα ευρωπαϊκό εμπόριο. Οι πρώτοι έβλεπαν την ε.ε. σαν το “κέλυφος” ενίσχυσης του θατσερισμού… Και σαν εμπόδιο σε μελλοντικές επανακρατικοποιήσεις…

Στα ‘90s ωστόσο ο πολισμός αυτός άλλαξε. Οι εργατικοί , μετατοπισμένοι πιο «δεξιά» (Blair), διαπίστωσαν ότι η εργατική νομοθεσία της ε.ε. κρατούσε τα βασικά σοσιαλδημοκρατικά στάνταρ, ενώ από πολιτική άποψη η ε.ε. φαινόταν αντίβαρο στον (χωρίς σοβιετικό αντίπαλο πια) αμερικανικό ηγεμονισμό. Απ’ την μεριά τους οι συντηρητικοί άρχισαν να εξοργίζονται με τις όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές ρυθμιστικές αποφάσεις που έβαζαν φρένο στον «αναρχοφιλελευθερισμό» αμερικανικού τύπου που θεωρούσαν απαραίτητο για την ηγεμονία του αγγλικού κεφάλαιου. Επιπλέον θεωρούσαν ότι λόγω ε.ε. το Λονδίνο απομακρύνεται απ’ την Ουάσιγκτον και την «προνομιακή σχέση» / άξονα της παγκόσμιας «αγγλόσφαιρας»… Οι φασίστες είχαν ακόμα πιο καθαρούς λόγους κατά της ε.ε.: την ελεύθερη μετακίνηση των εργατών, ειδικά των «ανατολικών». (Για λόγους που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε εδώ, η αγγλική εθνικιστική ιδεολογία έχει τον ειδικά δικό της «κόκκινο» εχθρό, που λέγεται «πολωνία». Ο πολωνός τεχνίτης που μπορούσε να εγκατασταθεί και να δουλέψει ελεύθερα στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας έμοιαζε στον μέσο άγγλο φασίστα σαν αντιστροφή της «νίκης κατά του κομμουνισμού»…)

Σ’ αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε τις αλλαγές (καπιταλιστικών) συσχετισμών που γίνονταν σταδιακά τόσο εντός ε.ε. όσο και σε σχέση με την ευρωζώνη. Η επιτυχία στην εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων» της γερμανικής «agenda 2010» που η τότε συμμαχία σοσιαλδημοκρατών / πρασίνων πέρασε απ’ το γερμανικό κοινοβούλιο το 2003, έδινε σταθερά παγκόσμια εμβέλεια στο γερμανικό κεφάλαιο… Πράγμα που σήμαινε ότι ο στηριγμένος στον χρηματοπιστωτισμό αγγλικός καπιταλισμός έβλεπε ενοχλημένος την γερμανική ανάπτυξη….

(φωτογραφία: Η Thatcher το 1975 – δεν ήταν ακόνα πρωθυπουργός – στην εκστρατεία υπέρ της ένταξης στην τότε εοκ…)