Tag: φασισμός

Σωβιν….

Τετάρτη 3 Ιούνη. Παράξενα παιχνίδια. Ο φασιστοδολοφόνος μπάτσος του Geoarge Floyd λέγεται Derek Chauvin. Μπορεί η καταγωγή του να έχει μια μακρινή γαλλική ρίζα: Nicolas Chauvin είναι το όνομα ενός γάλλου στρατιώτη (ενδεχομένως μυθικού) που ήταν (λέει ο θρύλος) τόσο πολύ αφοσιωμένος στον Βοναπάρτη ώστε για χάρη του στρατηγού του τραυματίστηκε σε μάχες σχεδόν 20 φορές.

Απ’ το όνομα αυτό προέκυψε η λέξη σωβινισμός. Στην αρχή σήμαινε ανεξέλεγκτη, τυφλή προσήλωση στον εθνικό ηγέτη. Και, στη συνέχεια, σκέτο εθνικο-μιλιταρισμό….

Κάτι συμπτώσεις!

Black panthers matter

Κυριακή 31 Μάη. Στα μέσα Νοέμβρη του 2015, πάλι στη Μιννεάπολη, πάλι οι μπάτσοι, είχαν σκοτώσει τον 24χρονο αφροαμερικάνο Jamar Clark. Ήταν άοπλος, τον είχαν συλλάβει, του είχαν περάσει χειροπέδες, τον είχαν ρίξει κάτω – και τον πυροβόλησαν στο κεφάλι. Οι μπάτσοι αθώωθηκαν 1,5 χρόνο μετά, αφού το δικαστήριο δέχτηκε την δική τους «ιστορία». Ό,τι βρίσκονταν σε άμυνα…

Παρά την μαζικότητα και την επιμονή του, απ’ το 2013, το κίνημα black life matters δεν έχει καταφέρει να σταματήσει την δολοφονική δράση των μπάτσων στις ηπα. Παρότι οι δολοφονημένοι αφροαμερικάνοι, σαν απόλυτος αριθμός, τα τελευταία 5 χρόνια είναι σχεδόν οι μισοί απ’ τους δολοφονημένους λευκούς (1.252 έναντι 2.385), σαν ποσοστό στον πληθυσμό με κριτήρια φυλής είναι μακράν ο αγαπημένος στόχος των μπάτσικων όπλων, που – παρεπιπτόντως – κάποτε τα κρατάνε και αφροαμερικάνοι: 30 δολοφονίες ανά 1 μύριο αφροαμερικάνων, έναντι 12 για τους λευκούς (και 22 για τους λατίνους).

Υπάρχει ένας μόνιμος συνδυασμός ρατσισμού και μιλιταρισμού στο αμερικανικό σύμπλεγμα της ασφάλειας, τροφοδοτούμενος απ’ τα κάτω και απ’ τα πάνω, που αποτελεί την επίσημη «εξουσιαστική κουλτούρα» στις ηπα επί πολλές δεκαετίες. Είναι αυτός ο συνδυασμός που ενοποιεί τις δύο όψεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού: εκτός συνόρων, και εντός. Η ρητορική του κράτους για τον εσωτερικό ιμπεριαλισμό του δείχνει την εκτεταμένη εγκληματικότητα· αλλά αυτή είναι προϊόν της σκληρής ταξικής διαστρωμάτωσης της αμερικανικής κοινωνίας, και με φυλετικούς όρους.

Αυτό το καπιταλιστικό κράτος σαπίζει και βρωμάει εδώ και δεκαετίες (θυμάται κανείς την εξέγερση στο L.A. το 1992;). Δεν είναι μόνο οι μπάτσοι που σκοτώνουν· είναι και οι δικαστές που τους αθωώνουν… Οι βίαιες εξεγέρσεις μετά από δολοφονίες (ή και αθώωσεις μπάτσων…) είναι μονόδρομος – αλλά πρακτικά οι μαύρες κοινότητες χρειάζονται πολύ περισσότερα από ξεσπάσματα.

Οι μαύροι πάνθηρες είναι η δική τους ιστορία· και δεν αξίζει να μείνει άλλο θαμμένη στο παρελθόν… Black history matters now…

Η ώρα του ταμείου

Τετάρτη 29 Απρίλη. Κάποιοι παρατηρούν πως είναι πολύ ευκολότερο να επιβάλλεις καθολική απαγόρευση της κυκλοφορίας καθ’ άπασαν την επικράτειαν (σπέρνεις μπάτσους κι αν χρειαστεί και στρατό παντού) απ’ το να ελέγχεις κάθε μαγαζί, κάθε εβγα, κάθε ψιλικατζίδικο, τα τετραγωγικά του, και πόσοι βρίσκονται μέσα, νόμιμα ή «παράνομα».

Η παρατήρηση κατ’ αρχήν είναι σωστή – αλλά δείχνει μεγάλη έλλειψη στοιχειώδους ιστορικής γνώσης. Τα (προηγούμενα) παραδείγματα πραξικοπημάτων είναι τόσο γνωστά ώστε δεν θα έπρεπε να αγνοούνται. Οι τωρινοί πραξικοπηματίες είμαστε σίγουροι ότι δεν τα αγνοούν!

Πώς εξασφαλίζει, λοιπόν, οποιοδήποτε αυταρχικό καθεστώς, οποιαδήποτε δικτατορική «αλήθεια» την μακροημέρευσή του / της, χωρίς να βάζει έναν χωροφύλακα σε κάθε σπίτι, σε κάθε μαγαζί, σε κάθε τρύπα των πόλεων και της επαρχίας; Με τους ρουφιάνους του! Οι ρουφιάνοι, η 5η φάλαγγα μέσα στο κοινωνικό εργοστάσιο, είναι τόσο πιο πολύτιμοι όσο πιο βίαιες είναι οι απαγορεύσεις.

Τα πρόσφατα υγιεινιστικά πραξικοπήματα πουθενά δεν ήταν / είναι καθολικά αποδεκτά! Οι ψυχολόγοι και οι κοινωνιολόγοι του συστήματος («σύμβουλοι» των κυβερνήσεων, θα τα πούμε άλλη φορά) έχουν στοιχειώδη επίγνωση αυτής της αλήθειας. Έχουν όμως επίγνωση κι αυτού: η μάζα που υποδέχεται το πραξικόπημα σα λύτρωση και σωτηρία ανεβαίνει επίπεδο όταν οι φοβίες της παύουν να είναι ατομικές και αποκτούν την ισχύ (και την θεατρικότητα) της εξουσίας. Κάθε «κεφαλαιοποίηση» μεγάλης κλίμακας αναβαθμίζει ψυχολογικά τους μικρομεσαίους «εαυτούς – κεφάλαια»! Αυτός που πριν ήταν απλά υποχόνδριος βλέπει στο υγιεινιστικό πραξικόπημα κάτι σαν «κάλεσμα της ιστορίας», μια επιπλέον (σημαντική) αξία για το (αποστειρωμένο) τομάρι του.

Είναι αυτή η κοινωνική φιγούρα που εξασφάλιζε πάντα την μακροημέρευση των αυταρχισμών και των στρατοαστυνομιών. Είναι αυτή η φιγούρα που έπαιρνε τηλέφωνο την αστυνομία, που φώναζε απ’ το μπαλκόνι, που μόρφαζε στο δρόμο ή στο λεωφορείο, που κάρφωνε στη ζούλα. Και είναι αυτή ξανά, με νέα επιχειρήματα και νομιμοποίηση, που θα αναλάβει την λιανική της υγιεινιστικής επιτήρησης τώρα που ο έλεγχος δεν (θα) είναι μόνο δρόμοι και πλατείες. Τώρα που ο έλεγχος θα είναι «πόντο – πόντο». (Στην πραγματικότητα δεν είναι καν καινούργια φιγούρα! Είναι αυτή που ανέλαβε, πρακτικά, την εφαρμογή του γεμάτου παράνοια «αντικαπνιστικού νόμου» απ’ το περασμένο φθινόπωρο! Πάντα για λόγους ατομικής και δημόσιας υγείας! Και έκανε την δουλειά της κανονικά!)

Θα αποκαλέσει κανείς τους «νεορουφιάνους» με το πραγματικό τους όνομα; Θα τους διαολοστείλει; Εδώ είναι η Ρόδος, εδώ είναι και το πήδημα!

Πρόλογος στον οικοφασισμό;

Κυριακή 12 Απρίλη. Το μέλλον είναι ήδη εδώ. Δεν έφτασε σταδιακά, στο ρυθμό της ανόδου της στάθμης της θάλασσας, ούτε σύμφωνα με την πρόοδο που έχει ανακοινωθεί από κάποιο μαθηματικό μοντέλο. Ήρθε σαν μια τσεκουριά και (όπως παραδόξως θα έπρεπε να περιμένουμε) με τον πιο απρόβλεπτο τρόπο. Το μέλλον δεν είναι πια μέσα σε 30 χρόνια, είναι τώρα, και η χρονομηχανή δεν είναι καμιά εφεύρεση εργαστηρίου, αλλά το αποτέλεσμα ενός συνόλου από διαδράσεις που συμπεριλαμβάνουν από την οικολογική καταστροφή και τις αλυσίδες παραγωγής και διανομής της αγροβιομηχανίας, έως τις διαδικασίες ιδιωτικοποίησης και περικοπών στην υγεία ή τον πολλαπλασιασμό της ποσότητας και της ταχύτητας των διασυνδέσεων σε γη, θάλασσα και αέρα. Το μέλλον εμφανίστηκε αιφνιδίως, αν και όχι ακριβώς χωρίς να ειδοποιήσει.

Ενώ έχουμε βουτήξει σε μια δυστοπία, σίγουρα μια από τις απόψεις κοινής λογικής που περισσότεροι μοιράζονται είναι το “πρέπει να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία”. Ξαφνικά έχει γίνει ηγεμονική μια εκδοχή sui generis του όσο – χειρότερα – τόσο – καλύτερα, και τόσο η ίδια η κρίση όσο και ο χειρισμός της μέσω της διαταγής για το γενικό εγκλεισμό και τον περιορισμό των δικαιωμάτων έχουν μετατραπεί σε μια ευκαιρία για την “αποανάπτυξη”, για την “αλλαγή των ζωών μας”, για το “κατέβασμα των ρυθμών”… λες κι αυτή η στιγμή μπορεί με κάποιο τρόπο να γίνει το εφαλτήριο προς μια αλλαγή.

Η πρώτη ερώτηση είναι προφανής: γίνεται μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης να είναι μια ευκαιρία για κάτι διαφορετικό από τη διαιώνισή της ή τη διατήρηση -αύξηση των αυταρχικών μέτρων; Δεν αρνούμαι εδώ την ανάγκη για προληπτικά υγειονομικά μέτρα. Μπορώ ακόμη και να κατανοήσω τις συνεχείς αλλαγές κριτηρίου των αρχών, αναπόφευκτες όταν το αιφνίδιο – αν και όχι απαραίτητα απρόβλεπτο – εισβάλει σε ένα κόσμο πατριαρχικών θεσμών που υπερηφανεύονται για το ότι έχουν τα πάντα υπό έλεγχο. Αλλά το ότι η πραγματικότητα που ζούμε μας επιβάλλει την υιοθέτηση κάποιων ανεπιθύμητων μέτρων δεν σημαίνει πως η σύζευξη μεταξύ μιας καταστροφής και μιας κατάστασης εκτάκτου ανάγκης ευνοημένης από αυτή την καταστροφή μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για μια αλλαγή προς το καλύτερο. Το πιο πιθανό είναι το αντίθετο. 

Θα έπρεπε ήδη να μας ανησυχεί το ίδιο το κλίμα που παράγεται γύρω από αυτή τη διαμόρφωση μιας εθνικής ενότητας, οικοδομημένης με βάση τον εγκλεισμό, και που ξαφνικά λειτουργεί ως ένας νέος κανόνας κοινωνικής αναγνώρισης. Πέρα από τις ταξικές διαφορές, που ήδη έχουν καταγγελθεί, ή τις ακραίες καταστάσεις όπως εκείνες των γυναικών που βρίσκονται φυλακισμένες με τον βασανιστή τους, ή τους άστεγους που ζουν στο δρόμο – πραγματικότητες που αφθονούν σε μια συγκυρία που οι βάσκες φεμινίστριες έχουν χαρακτηρίσει ως μια κρίση της φροντίδας -, η ψυχική κατάσταση που προκαλείται γύρω από τον εγκωμιασμό του εγκλεισμού έχει μια σειρά ανησυχητικές  πλευρές.

Αν και η επίσημη εκδοχή του #Μένουμε σπίτι έχει επικεντρώσει στη φροντίδα του υγειονομικού προσωπικού και την προστασία των πιο ευπαθών πληθυσμών, γύρω από αυτήν αναπτύσσονται άλλα φαινόμενα που καλό θα ήταν να μην τα υποτιμήσουμε. Από τη μια, ο χαζοχαρούμενος ακτιβισμός “Hello Kitty”, που μέσω μιας σκόπιμης μπανάλ εξοικείωσης με την κατάργηση των δικαιωμάτων και μέσω της πρακτικής σούπερ φανταστικών παιχνιδιών, τραγουδιών, χορών, ημερολογίων και άλλων διαφόρων αναπαραστάσεων, έχει οικοδομήσει μια ροζ εκδοχή coach του μαζικού εγκλεισμού του πληθυσμού (και δεν εννοούμε με αυτό πως δεν πρέπει να έχουμε αίσθηση του χιούμορ ή να αναζητούμε την αξιοπρέπεια και τη χαρά, ακόμη και στις πιο σκληρές στιγμές. Μιλάμε για την ολοκληρωτική αποπολιτικοποίηση και άρνηση της εγγενούς σύγκρουσης που σημαίνει η ακραία στιγμή που ζούμε.)

Aπό την άλλη, ο σπλάτερ ακτιβισμός κάποιων άλλων – που συμπίπτει σε μερικές περιπτώσεις με εκείνες τις φασιστοτάσεις που απαιτούν δημοτικές πολιτικές σεκιουριτάδικου χαρακτήρα – οι οποίοι επιδεικνύουν ένα άγρυπνο πάθος για την παρακολούθηση των ζωών των άλλων. Αν τα δύο άκρα, εκείνο της ευτυχούς αυτοπειθαρχίας κι εκείνο που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε βιοπολιτικό αυταρχισμό των άγρυπνων φρουρών ασφαλείας, συγκροτούν μια ταυτότητα γύρω από μια κοινή τραγική εμπειρία όπως αυτή που ζούμε, η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει τα πιο εφιαλτικά φουτουριστικά σενάρια.

Εκτός από αυτές τις ανθρωπολογικές μεταλλάξεις, αυτή η απαγόρευση κυκλοφορίας που ζούμε δεν είναι καλή και δεν μπορεί να θεωρηθεί με κανένα θετικό πρόσημο, τόσο λόγω της αιτίας της όσο και για το επερχόμενο ωστικό κύμα που θα προκαλέσει. Κατά πρώτον, επειδή είναι η πολυαιτιακή συνέπεια ενός συνόλου πολιτικών – στους τομείς της υγείας, διατροφής, οικολογίας, βιομηχανίας, τουρισμού – που επιβλήθηκαν και εφαρμόστηκαν συνειδητά σε παγκόσμιο επίπεδο και που αυτή τη στιγμή έχουν δείξει την εξαιρετικά υψηλή καταστροφική ικανότητα που μπορούν να κατακτήσουν όταν συνδυάζονται μεταξύ τους. Κατά δεύτερον, επειδή καθιερώνει ένα μηχανισμό χειρισμού που ίσως τώρα να φτάσει να θεωρηθεί αναπόφευκτος, αλλά που, αν μετατραπεί σε ένα παραδειγματικό προηγούμενο, μπορεί να προκαλέσει κοινωνικές μετακινήσεις ιδεολογικού και πολιτικού χαρακτήρα, που από τώρα και στο εξής δεν θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ανύποπτους, και που πολύ πιθανά θα μπορούσαν να επιταχύνουν την πρωτοφασιστική καμπύλη.

Η πανδημία έχει ανοίξει τρία κουτιά της Πανδώρας μαζί. Το πρώτο, την υλικότητα του καπιταλιστικού αφανισμού μέσω της  μολυσματικής μετάδοσης, των θανάτων και της βαθιάς τρωτότητας των θεσμών του υποκράτους πρόνοιας. Το δεύτερο, που λειτουργεί ως μεταφορά, με τον ιό να μετατρέπεται σε ένα αφήγημα της θανατηφόρας ταχύτητας των λογικών του κεφαλαίου, αλλά όπου “ο κίνδυνος είμαστε εμείς” και όπου το να κρατήσουμε μακριά και να ελέγξουμε τον ιό σημαίνει να κρατήσουμε μακριά και να ελέγξουμε τον πληθυσμό. Και το τρίτο, το πρότυπο αυταρχικής διαχείρισης, με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης ως το μόνο δυνατό χειρισμό υπέρ της δημόσιας υγείας.

Αυτή η τριάδα, που καθιερώθηκε σε τούτη τη στιγμή ως μια ολοκληρωτική και αναπόσπαστη πραγματικότητα, μπορεί να μας έχει φέρει τον οικοφασιστικό, ή το λιγότερο, τον οικοαυταρχικό κίνδυνο πιο κοντά από ό,τι περιμέναμε. Ξέροντας πως αυτό που ζούμε θα σημαδέψει βαθιά την συλλογική ψυχολογία και θα προκαλέσει μια μετακίνηση των συναισθημάτων και της ματιάς εκατομμυρίων ανθρώπων, η έκκληση στην δημόσια υγεία και στην υπεράσπιση της ζωής μπορεί εύκολα να μετατραπεί στο άλλοθι ενός συλλογικού πνεύματος που αποδέχεται την ενδυνάμωση των συνόρων, την διεύρυνση των αστυνομικών αρμοδιοτήτων, ακόμη περισσότερους περιορισμούς στην πρόσβαση στην ιδιότητα του πολίτη ή στην δημόσια υγεία (όπως ήδη κάνει το ακροδεξιό κόμμα VOX), όλα αυτά ως αναπόφευκτα μέτρα στο όνομα του κοινού, μεγαλύτερου καλού.

Αν αποδεχτούμε αυτή τη στιγμή ως μια ιδρυτική πράξη αντί να δημιουργήσουμε ένα κλίμα αντίδρασης, αμφισβήτησης και αποδόμησής της, θα είναι σαν να αποδεχόμαστε τη συμμετοχή μας σε ένα γεγονός, που πανεύκολα θα χρησιμοποιηθεί ως θετική αναλογία για αυταρχικές διαδικασίες Προφανώς, οποιοσδήποτε αγώνας έχει ως αφετηρία πάντα μια δεδομένη και όχι επιλεγμένη πραγματικότητα, αλλά τα διαβάσματα και οι λέξεις έχουν σημασία, και δεν χρειάζεται να “εκμεταλλευτούμε τη στιγμή” αλλά να θέσουμε από τώρα ένα “ποτέ πια” που θα αμφισβητεί και θα επιτίθεται τόσο στην λογική του συστήματος που μας έχει φέρει ως εδώ – και που  συγκεντρώνεται σε επιβεβλημένες πολιτικές που εφαρμόζονται τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο -, όσο και στην αυταρχική διαχείριση, που μπορεί σήμερα να θεωρείται ένα αναγκαίο κακό, αλλά που πρέπει να καταγγελθεί οπωσδήποτε ως ένα κακό (και όχι ελάσσον), καρπό ενός άλλου μεγαλύτερου κακού.

 Το μέλλον είναι ήδη εδώ, ο παράγοντας κινδύνου είναι το κεφάλαιο, και η στρατιωτικοποίηση των ζωών μας μόνο μπορεί να σημαίνει τον πρόλογο του οικοφασισμού.

Miguel Martin (απ’ τον πλανήτη spain – μετάφραση A.)

(φωτογραφίες: η «ζύμωση» έχει αρχίσει…)

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (14): η άφθονη αλήθεια

Πέμπτη 2 Απρίλη. Όχι μόνο ο εκπρόσωπος της Johnson & Johnson είχε μια θέση στην «άσκηση αλήθειας», σαν τμήμα του Event 201. Αλλά και το imperial college του Λονδίνου θα μπορούσε να έχει: είναι επίσημος σύμβουλος των αγγλικών κυβερνήσεων…

Πριν λίγες ημέρες (Σάββατο 28 Μάρτη) γράφαμε (κάτω απ’ τον τίτλο: οι τρομοκράτες!) για τις τερατώδεις προβλέψεις του ευαγούς αυτού ιδρύματος. Ότι χωρίς απαγορεύσεις θα πεθάνουν 45 εκατομμύρια στον πλανήτη, ενώ με τις απαγορεύσεις «μόλις» 1,3 εκατομμύρια.

Δυο μέρες μετά (επειδή, πιθανόν, έφαγαν κράξιμο υψηλού επιπέδου) οι απατεώνες προφήτες (συγγνώμη: εραστές της αλήθειας) έβγαλαν μια διορθωτική ανακοίνωση. Του είδους «ναι, ντάξει, δεν υπολογίσαμε αυτό κι εκείνο» – κουβέντες του είδους «ναι, είχε χαλάσει ο καταψύκτης μου και έτρεχαν νερά». Με τον «διορθωμένο» αλγόριθμο τα πτώματα της πρόβλεψης του imperial college έπεσαν κατά 30%. Και ο ευγενικά δηλητηριώδης Γ. Ιωαννίδης δήλωσε σχετικά «μπα, πάλι έξω πέφτουν» (με άλλα λόγια).

Δεν έχει όμως σημασία αν είσαι καραγκιόζης, απατεώνας, επιστημονικό κάθαρμα. Σημασία έχει να έχεις κύρος. Και το team του imperial college έχει άφθονο, οπότε λέει ό,τι γουστάρει.

Στην ελληνική κλίμακα δεν υπάρχει ένα imperial college· απατεώνες υπάρχουν άφθονοι όμως. Δεν θα τους καλούσαν στο Event 201 – αλλά είναι «δουλευταράδες». Ο ανίκητος enfant terrible του ΜΙΤ Κ. Δασκαλάκης, σχετικός μόνο με υπολογιστές, δήλωσε καναλιακά ότι «χωρίς μέτρα οι νεκροί στη χώρα μας – εννοεί στο ελλαδιστάν – θα ήταν από δέκα χιλιάδες έως μισό εκατομμύριο». Γιατί έτσι; Έτσι γουστάρει, έτσι γουστάρουν οι αγαπημένοι αλγόριθμοί του… Καλύτερα, πάντως, να μην τον εμπιστευτείτε να ποτίζει τις γλάστρες σας στις διακοπές σας, ούτε για μια μέρα…

Ο εθνικά διάσημος Σ. Τσιόρδας, που τείνει όλο και πιο καθαρά στο ρόλο «ο καλός μπάτσος», δήλωσε ότι «χωρίς μέτρα θα είχαμε 150 νεκρούς την ημέρα». Γιατί τόσοι; Με βάση ποιον αλγόριθμο; Έτσι! Ο φόβος πουλάει, ο θάνατος πουλάει – ή αυτή είναι η δουλειά που έχει αναλάβει να κάνει. (Στα μέσα Γενάρη άλλα έλεγε… όμως…. it is a dirty job and someone has to do it…)

Έτσι ακριβώς θα ανακηρυχτούν νικητές! Όπως θα έλεγε το ψόφιο κουνάβι «δεν έχει σημασία η πραγματικότητα, σημασία έχει η ισχύς». Θα γυρίσουν κάποια στιγμή και θα μας πουν «είδατε από τι σας γλυτώσαμε;» – εννοώντας τις γεμάτες πτωμαΐνη προβλέψεις τους. Θα εννοούν ότι τους χρωστάμε μεγάλη χάρη.

Καλό είναι να περιγελάει ο καθένας τις «προβλέψεις» της εξουσίας. Καλύτερο να την αμφισβητεί ολόκληρη…

Ο σαδιστικός παροξυσμός της εξουσίας που έγινε «γιατρός»

Τετάρτη 1 Απρίλη. Κάνουν βόλτα στην παραλία της Σαλονίκης, στη μεσημεριάτικη λιακάδα (ο ήλιος ενισχύει την βιταμίνη D και άρα το ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά ξεχάστε το…): απαγορεύεται! Κάνουν ουρά έξω απ’ τις τράπεζες ή έξω απ’ τα μαγαζιά πληρωμής νερού και ρεύματος (που έχουν γίνει ασανσέρ: όχι άνω των 2 ατόμων), ή στα ATM: απαγορεύεται! Κάνουν ημερήσια έξοδο / βόλτα στα μπακάλικα: απαγορεύεται! (και καθόλου λόγω κριτικής στο εμπόρευμα!) Επιμένουν να περπατάνε δυό δυό, χεράκι – χεράκι: απαγορεύεται!

Το τι είναι ο στρατιωτικός νόμος και τι σχέση έχει με την υγεία της μορφής – κράτος (και όχι, βέβαια, την δική μας) αποδεικνύεται πια ολοφάνερα (ακόμα και οι «κόκκινοι» μπλόγκερς μπορεί να χαμπαριάσουν…). Αποδεικνύεται στην παράκρουση των ντόπιων πολιτικών βιτρινών, που έχουν φορέσει ιδεατά την άσπρη μπλούζα και έχουν αναλάβει την επιβολή της γενικής (κοινωνικής) αναισθησίας!…

Δεν πρέπει πια να περνάνε αλλιώς τις ώρες τους απ’ το να παρακολουθούν τους δημαγωγούς (τα δημοσιογραφικά τσιράκια τους δηλαδή, καθόλου λίγα) και ύστερα να σκέφτονται τι άλλο να κάνουν για να σφίξουν ακόμα περισσότερα τις βίδες που λιώνουν ακόμα και την πιο στοιχειώδη πραγματική κοινωνική ζωή. Έναν φόβο προσπαθούν να απλώσουν παντού: όχι απλά του ιού, αλλά (μέσω αυτού) του «ιαματικού νόμου» – και της τάξης…. Ο ένας ηλίθιος σκέφτεται την μονοδρόμηση των διαδρόμων στα μπακάλικα, «για να μην πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο» (και φανάρια οπωσδήποτε, για τις προτεραιότητες. Και τροχόμπατσοι για τα τροχαία με τα καροτσάκια…). Οι άλλοι μαντρώνουν το θρυλικό «θαλάσσιο μέτωπο» της Σαλονίκης, και περιορίζουν το ωράριο για βόλτες (πράγμα που θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση ανθρώπων, αφού θα έχουν ελάχιστες ώρες στη διάθεσή τους να περπατήσουν στον ήλιο…). Κάγκελα, κάγκελα παντού!

Και όχι μόνο φυσικά κάγκελα. Αλλά και ψηφιακά. Ο υπουργός Πιερρακάκης, υπεύθυνος ψηφιακής κρατικής εξουσίας, ορκιζόταν τις προάλλες ότι τα data και τα μεταdata που στέλνει η απρόσεκτη μάζα των υπηκόων μέσω μηνυμάτων για να δικαιολογεί τις εξόδους απ’ τα σπίτια / φυλακές, δεν αξιοποιούνται καθόλου… Ότι πάνε στα σκουπίδια είπε (προφανώς επειδή απευθύνεται σε ηλίθιους ή άσχετους…)

Πώς, τότε, εντοπίζονται εκείνοι κι εκείνες που στέλνουν την ίδια ημέρα περισσότερα από 2 μηνύματα για να πάρουν την «άδεια» (απ’ την μηχανή), ε; Ο αλγόριθμος κάνει ταύτιση των αριθμών των κινητών τηλεφώνων βέβαια! Και γιατί να κάνει αυτήν την ταύτιση και να πετιούνται στα σκουπίδια τα στοιχεία των κατόχων τους; Προς τι η επεξεργασία; Για τα σκουπίδια; Επειδή ο υπουργός είναι τίμιος άνθρωπος; Χα!!!

Ο «τίμιος υπουργός» ψηφιακού κρατικού κάτεργου έχει, πάντως, κι αυτός προτάσεις για το σφίξιμο της βίδας. Ή είναι διατεθειμένος να υλοποιήσει τις ιδέες άλλων, του ίδιου εξουσιαστικού φυράματος με δαύτον. Πρώτον, να καταργηθούν οι χάρτινες δηλώσεις «περιορισμένης απόδρασης» – όλα ψηφιακά, όλα στο στομάχι του Μεγάλου Πανοπτικού! Δεύτερον ωράρια! Θα βγαίνουν οι υπήκοοι και θα μπαίνουν στα σπίτια τους κτυπώντας κάρτα! Εννοείται το πανοπτικό (κάποιος «έξυπνος» αλγόριθμος) θα παρακολουθεί αν παραβίασαν το ωράριο (αν έκαναν «υπερωρίες» εκτός σπιτιού / φυλακής…), και κάπου θα στέλνει ένα alert! Τα υπόλοιπα θα είναι αρμοδιότητα του υπουργείου δημόσιας τάξης… As usual…

Εν τω μεταξύ ο βρώμικος «παγκόσμιος οργανισμός υγείας» έχει τις δικές του έγνοιες. Ας πούμε μια ακόμα διάβρωση της γλώσσας. «Δεν πρέπει (αποφάνθηκαν οι δικοί του χρυσοκάνθαροι ειδικοί) να μιλάμε για ‘κοινωνική αποστασιοποίηση’ (social distancing)… Πρέπει να την λέμε ‘φυσική αποστασιοποίηση’ (physical distancing)… Γιατί (λένε οι ειδικοί της αλλοτρίωσης) μπορείτε να συνεχίσετε να είστε κοινωνικότατοι… Αρκεί να το κάνετε από απόσταση… Τηλε-»

Το έχουμε καταλάβει Κύριοι! Τραμπούκοι με γραβάτες, με πουλάδες ή με άσπρες φόρμες, του ενός ή του άλλου επιπέδου, έχουμε καταλάβει τι θέλετε!!! Είμαστε λίγοι, αλλά έτσι είναι πάντα στην αρχή. Άλλωστε, μεθυσμένοι εσείς απ’ την επιτυχία σας στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, δεν αντέχετε άλλο να κρύβεστε πίσω απ’ τον κορονοϊό. Ξεμυτίζετε…

Οπότε ένα μόνο. Αν ποτέ τα καταφέρουμε, οι κλωτσιές της αμοιβής σας δεν θα είναι καθόλου «τηλε-».

Καθόλου.

Ψηφιακό λυντσάρισμα…

Παρασκευή 27 Μάρτη. Ναι, ναι, ναι… Μην πείτε «όχι»! Χρειάζεται! Η ψηφιακή / μηντιακή «διαπόμπευση όσων παραβιάζουν όρους της καραντίνας» (του είδους: κάνουμε βόλτα αγκαλιά δίπλα στο ποτάμι…) είναι απαραίτητος όρος για την «προστασία της δημόσιας υγείας» σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες κρατικές εντολές. Μάλιστα (θα προσθέταμε…) πρέπει να φτιαχτούν αμέσως τάγματα υγιεινιστικής εφόδου για να συνδράμουν το έργο της αστυνομίας και του στρατού. Όχι ψηφιακά τάγματα. Κανονικά περίπολα…

Υπάρχει πάντως και η υποστηρίξη των «ειδικών». Στο χθεσινό ρεπορτάζ της καθεστωτικής καθημερινής μπορούν να την λάβουν απλόχερα:

… Η Τζένινερ Ζακέ, καθηγήτρια περιβαλλοντικών σπουδών στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, η οποία έχει γράψει βιβλίο για τη χρήση της δημόσιας διαπόμπευσης, θεωρεί ότι αυτή μπορεί να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Ωστόσο, ο Ντάνιελ Σνίσερ, ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, επισημαίνει ότι η δημόσια διαπόμπευση μπορεί να περιορίσει συγκεκριμένη συμπεριφορά, αλλά μόνο όταν αυτή λαμβάνει χώρα δημόσια, όπως η μη τήρηση αποστάσεων….

Στεναχωρημένος φαίνεται αυτός ο τελευταίος. Αλλά τι μπορούν να συνεισφέρουν τα social media; Δεν μπορεί το λυντσάρισμα να τρυπώσει και στο «μένω σπίτι»; Μπορεί! Τόσος κόσμος έχει αυτοκτονήσει χάρη σ’ αυτό…

(Πώς γίνεται και φυτρώνουν οι κοινωνικοί φασισμοί εκεί που χέζουν τα έντρομα πλήθη; Ας απαντήσουν οι «επαναστατικές» φράξιες των πειθαρχημένων στρατιωτών…)

Ο σπασμένος καθρέφτης 1

Πέμπτη 26 Μάρτη. Καθώς «ο καιρός της μόλυνσης» περνάει και κάθε μέρα μοιάζει απελπιστικά το ίδιο φοβισμένη με την προηγούμενη, εκτός απ’ την συστηματική κυκλοφορία θεωριών συνωμοσίας, συμβαίνει κάτι πιο σημαντικό. Αρχίζουν να αναδύονται μεταξύ «ειδικών» (το ιερό δισκοπότηρο) διαφωνίες ως προς την αντιμετώπιση του «φαινομένου». Και ειδικά ως προς τις δρακόντιες, δικτατορικές απαγορεύσεις. Ο Ιωαννίδης έχει υπονοήσει παγκόσμιο φιάσκο (δεν έχει τις αναστολές και τις ενοχές που προσπαθούν διάφοροι να φορτώσουν όσους αμφισβητούν την τωρινή βιοπολιτική – του – θανάτου!) – και δεν είναι μόνος του.

Αυτές οι διαφωνίες ή αμφισβητήσεις της υγιεινιστικής ορθότητας των απαγορεύσεων έχουν ραγίσει σε κάποιο βαθμό την Τ.Ι.Ν.Α. της επιστημονικής άγνοιας που έχει γίνει κρατική τυραννία πάνω στις κοινωνικές σχέσεις. Αλλά δεν θα εμποδίσουν τις εξελίξεις· το νερό έχει μπει στο αυλάκι. (Τα τσιράκια που βάφτισαν «κορονοηλίθιους» όσους δεν γίνονται πειθαρχημένα στρατιωτάκια σ’ αυτόν τον «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού» δεν πρόκειται να αλλάξουν βιολί…) Αξίζει πάντως να δούμε, σχηματικά, τα βασικά αυτών των διαφωνιών.

Η πρώτη (και σημαντική εφόσον κτυπάει τον σκληρό πυρήνα της παραγωγής του φόβου) έχει δύο πλευρές. Απ’ την μία τον πραγματικό αριθμό των κρουσμάτων. Και, απ’ την άλλη, τις πραγματικές αιτίες των θανάτων που αποδίδονται στον covid 19.

Το πρώτο ζήτημα αφορά αυτήν καθ’ εαυτήν την παράσταση της θνησιμότητας του covid 19. Όσο πιο μεγάλη είναι η βάση των απλών κρουσμάτων (είτε χωρίς συμπτώματα είτε με τα ελαφριά μιας συνηθισμένης γρίπης…) τόσο μικραίνει η αναλογία όσων πεθαίνουν προς τους συνολικά μολυσμένους. Τα επιχείρηματα όσων αμφισβητούν την προπαγανδιστική αριθμητική του φόβου είναι πραγματικά και ισχυρά. Τα περισσότερα δημόσια συστήματα υγείας έχουν παραιτηθεί απ’ τα τεστ σε κάθε «ύποπτη» περίπτωση, επειδή δεν έχουν αρκετές ποσότητες απ’ αυτά, και επειδή δεν έχουν καμμία αποκεντρωμένη διάταξη των τόπων που θα μπορούσαν αυτά τα τεστ να γίνονται· η υπερφόρτωση κάποιων λίγων σημείων θα δημιουργούσε διάφορα προβλήματα. Μεταξύ των οποίων και η καθυστέρηση στα αποτελέσματα: οι «υγιεινομικές βόμβες» θα κυκλοφορούσαν κανονικά με ευθύνη των διαγνωστικών μηχανισμών.

Το δεύτερο ζήτημα είναι εξίσου σοβαρό αλλά πιο επικεντρωμένο. Μόνο οι νεκροψίες δείχνουν την ακριβή αιτία οποιουδήποτε θανάτου. Αλλά τέτοιες δεν γίνονται στην περίπτωση της πανδημίας, ή γίνονται ενδεικτικά και σε ελάχιστους αριθμούς. Είτε λόγω των διάχυτων φοβιών (ακόμα και των «ειδικών» στο θέμα), είτε λόγω μεγάλου αριθμού περιπτώσεων. Τόσο η ιατρική / ιατροδικαστική εμπειρία απ’ τους θανάτους από πνευμονίες που αποδίδονται στην κοινή γρίπη, όσο και οι ενδεικτικές νεκροψίες στους τωρινούς θανάτους που αποδίδονται στον covid 19, δείχνουν επίμονα το ίδιο: ότι οι πνευμονικές επιπλοκές που οφείλονται πράγματι στον covid 19 είναι μικρό ποσοστό στους τωρινούς θανάτους από πνευμονία! Το κλειδί είναι τα «υποκείμενα νοσήματα» που βαραίνουν την υγεία της συντριπτικής πλειοψηφίας των θυμάτων. Προκύπτει ότι η κορονο-ίωση επιβαρύνει περισσότερο οργανισμούς ήδη επιβαρυμένους από άλλες αιτίες· αλλά δεν είναι η μόνη (και συχνά η βασική) αιτία των θανατηφόρων επιπλοκών. Αποδεικνύεται επίσης πια αναμφισβήτητα πως (σαν «μόδα»…) όποιος μπει σε νοσοκομείο με διάγνωση covid 19, αν του συμβεί το μοιραίο, θα βγει απ’ την εντατική γραμμένος στο κοντέρ των «αυξάνεται ο αριθμός των θυμάτων». Στο σωρό. Αυτό μπορεί ιατρικά και επιδημιολογικά να είναι απάτη. Πολιτικά όμως είναι μια χάρα.

Πολύ περισσότερα ήπια ή και ασυμπτωτικά κρούσματα· και αισθητά λιγότεροι θάνατοι που να οφείλονται άμεσα στον covid 19: η παραγωγή του φόβου και το θέαμα του φονιά ιού, στηριγμένα σ’ ένα στημένο κλάσμα, θα κατέρρεαν αν υπήρχε στοιχειώδης αξιοπρέπεια μεταξύ των «ειδικών» (για τις πολιτικές βιτρίνες δεν υπάρχει τέτοιο θέμα). Κι έτσι, ενώ πράγματι ανακυκλώνται διαδικτυακά (και όχι μόνο) διάφορες φήμες και ψευτιές, η στρατηγική παραγωγή τους γίνεται απ’ το «νόμιμο» κέντρο της εξουσίας!

Είναι τα γνήσια ψέμματα.

Το κεφάλαιο… και οι «εχθροί» του

Τετάρτη 25 Μάρτη. Οι κομμουνιστές μπροστά στην «απαγόρευση κυκλοφορίας» τιτλοφορεί κάποιος μπλόγκερ την άποψή του για την σχέση κομμουνισμού και τρέχουσας επιδημίας. Και μας βάζει στη θέση μας με ένα ή δύο απλά αλλά δυνατά κτυπήματα (αποσπάσματα, η ορθογραφία του πρωτότυπου):

Συγνώμη για το βαρύγδουπο του τίτλου, αλλά σήμερα οφείλουμε να ρωτήσουμε τι πρόβλημα αντιμετωπίζουμε: Πρόβλημα δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ή πρόβλημα δημόσιας υγείας και επιβίωσης; Αν δεν μπορεί κάποιος να συλλάβει το μέγεθος της υγειονομικής απειλής, ας τσιτάρει Αγκάμπεν ή Φουκώ, αλλά ας μην έχει την παραμικρή προσδοκία να παίξει ρόλο στη διαμόρφωση της πραγματικότητας. Γιατί το πρώτο πράγμα που απαιτείται για να αλλάξεις την πραγματικότητα, είναι να την καταλάβεις…

… Και αν για κάτι ελέγχεται ο Μητοστάκης δεν είναι γιατί περιορίζει τις «άσκοπες μετακινήσεις». Ελέγχεται γιατί δεν τις περιόρισε νωρίτερα… Όλη η Ευρώπη ελέγχεται γιατί δεν έπραξε νωρίτερα… Μέχρι που ήρθαν κατά χιλιάδες οι νεκροί…

Υποθέτουμε πως ο συγκεκριμένος μπλόγκερ, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού, έχει «συλλάβει το μέγεθος της υγειονομικής απειλής» και την «πραγματικότητα»… όπως ακριβώς του την σερβίρουν τα καθεστωτικά μήντια. Χωρίς καμμία αμφιβολία – αυτό είναι το εθνικό καθήκον άλλωστε… Είναι, κατά συνέπεια, άχρηστο να ψιθυρίσουμε καν και καν οτιδήποτε για τους ιδεολογικούς μηχανισμούς (του κράτους και του κεφάλαιου), την προπαγάνδα (του κράτους και του κεφάλαιου) και τα λοιπά: αυτά δεν είναι (μας λέει όχι μόνον αυτός…) μέρος της πραγματικότητας (που πρέπει να καταλαβαίνουμε), ούτε των μεγεθών (που πρέπει να συλλαμβάνουμε).

Να λοιπόν, ενδεικτικά, κάποια ασύλληπτα μεγέθη, εντελώς πρόσφατα. Απ’ την 1η Οκτώβρη 2019 ως και την 14η Μάρτη 2020:

ασθενείς: από 38.000.000 ως 54.000.000…

νοσηλείες: από 390.000 ως 710.000…

θάνατοι: από 23.000 ως 59.000…

Τους τελευταίους 5,5 μήνες αυτό…. Είναι, άραγε, «μέγεθος υγειονομικής απειλής» που θα έπρεπε να το θεωρούμε μέρος της πραγματικότητας; Απ’ ότι φαίνεται όχι…

Σε ποιό μέρος του κόσμου έγιναν αυτά; Στις ηπα… Απ’ τον κορονοτσαχπίνη φυσικά, ε; Όχι: απ’ την κοινή, εποχική γρίπη…

Πονηρή πραγματικότητα και πονηρή υγιεινομική απειλή η παλιογρίπη: διέφυγε της προσοχής και του κάθε ρημαδοΚούλη, και του κάθε «κομμουνιστή» (: «αργήσατε να μας κλείσετε φυλακή στα σπίτια μας· και θα σας καταγγείλουμε γι’ αυτό…»).

Οπωσδήποτε οι μηχανισμοί απώθησης είναι σε πλήρη ετοιμότητα: το ψοφιοκουναβιστάν έχει άθλιο δημόσιο σύστημα υγείας, και αφήνει τους ανθρώπους να πεθαίνουν – από γρίπη. Εντάξει. Πιο κάτω έχει και μερικά ακόμα νούμερα· ντόπια αυτά.

Ο φιλότιμος μπλόγκερ θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του: όλο τον χρόνο πρέπει να απαγορευτούν οι «άσκοπες μετακινήσεις»! (Ποιός, είπαμε, θα ορίζει την «σκοπιμότητα»;) Είμαστε, διάβολε, περικυκλωμένοι από διαρκείς υγειονομικές απειλές, πολύ πιο σκοτώστρες απ’ τον έρμο τον covid 19!!! Ακόμα πιο σωστά: ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ “ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΒΟΜΒΕΣ”!!!

ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ, ΜΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΕΞ!!!!

Φυλακιστείτε – και μετανοήστε!!!

Στρατιωτικός νόμος

Δευτέρα 23 Μάρτη. Επισημοποιήθηκε (όπως ήταν αναμενόμενο…) και στα μέρη μας. Τώρα οι ντόπιοι πειθαρχημένοι στρατιώτες κάθε είδους, προέλευσης και φυράματος θα πρέπει να είναι ενθουσιασμένοι. Και μεθαύριο ας βγουν στα μπαλκόνια τους να τραγουδήσουν τον εθνικό ύμνο – είναι «εθνική επέτειος»… Ή, αν το προτιμούν, ας τραγουδήσουν το «εμπρός της γης οι κολασμένοι» μπροστά στα κάγκελα: προς το παρόν υπάρχει μια κάποια «ελευθερία» στο βογγητό της υπακοής…

Κάποιοι θα πουν: μα δεν απαγορεύονται τα πάντα! Μπορείς να πας για δουλειά ή να ψωνίσεις για να φας· μπορείς να πας στο γιατρό ή να επιτρέψεις στον σκύλο σου να σε βγάλει μια βόλτα· ακόμα και λίγο τρεξιματάκι επιτρέπεται, για το ξεμούδιασμα. Με απλά λόγια επιτρέπεται στον καθένα να είναι κατοικίδιο… Pet….

(Κοίτα, τώρα, να δεις με τι λερώναμε τους τοίχους αυτής της πόλης το Νοέμβρη του 2015. Κοίτα να δεις πόσο μαλάκες – όπως λένε οι πειθαρχημένοι στρατιώτες – είμαστε! Κοίτα να δεις τι προβλέπαμε, ή μάλλον τι καταλαβαίναμε να εξελίσσεται ήδη τότε…)

Ως εκεί λοιπόν: η γυμνή επιβίωση επιτρέπεται… Κι ας γαυγίσουμε, ας νιαρίσουμε όσο θέλουμε – στα antisocial media please! Επιτρέπεται, για να το πούμε με άλλα λόγια, η ικανοποίηση των βασικών αναγκών που αναγνωρίζονται σαν τέτοιες απ’ το κράτος και τα αφεντικά… Αυτές είναι όλες όλες… (Άλλωστε σε κανέναν στρατιωτικό νόμο δεν απαγορεύεται η δουλειά ή το φαΐ…) Αλλά, οπωσδήποτε, ακόμα και γι’ αυτές τις «βασικές ανάγκες», θα πρέπει να κουβαλάς / κουβαλάμε την «υπεύθυνη δήλωση νόμου 105 περί κοινωνικής ευθύνης…». Ατέλειωτη, καθημερινή σπονδή στα αφεντικά…

Όλα αυτά γίνονται για την προστασία της υγείας, της δικής μας και των πάντων – επειδή είμαστε ανίκανοι να την προστατέψουμε οι ίδιοι / ίδιες…Τα είπαμε αυτά: με βάση τον καινούργιο κρατικό / καπιταλιστικό ορισμό της “κοινωνικής ευθύνης” είμαστε ανεύθυνοι, νήπια που δεν καταλαβαίνουν τους κινδύνους. Τέρμα οι παραινέσεις. Τώρα έχει τιμωρίες με δόσεις – σαν ενέσεις… Ο σκληρός πυρήνας του κράτους αναλαμβάνει τις ευθύνες μας (προς μεγάλη χαρά των πειθαρχημένων στρατιωτών).

Χτες η καθεστωτική “καθημερινή”, κάτω απ’ τον πολύ σαφή και περήφανο τίτλο τα drones της ελ.ας. και η ευπ στη μάχη κατά του κορωνοϊού, έγραφε κι αυτό:

…. Την ίδια στιγμή, κατόπιν κυβερνητικής απόφασης ενεργοποιήθηκε και η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, από την οποία ζητήθηκε να παράσχει συνδρομή με τεχνολογικά μέσα, σε συνενόηση με την Πολιτική Προστασία και το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής.

Σύμφωνα με απόλυτα επιβεβαιωμένες πληροφορίες της «Κ», εξάλλου, στη διάρκεια της εβδομάδας εξετάστηκε το ενδεχόμενο αξιοποίησης του «112» για την επιτήρηση – μέσω τεχνολογίας γεωεντοπισμού – όσων τίθενται σε υποχρεωτική καραντίνα και κυρίως όσων ταξιδεύουν στην Ελλάδα από χώρες του εξωτερικού. Παρόμοιες τακτικές εξάλλου εφαρμόζει εν μέσω της κρίσης του κορωνοϊού το Ισραήλ. Το θέμα συζητήθηκε σε κλειστές συσκέψεις, ωστόσο, κρίθηκε τελικά δύσκολο στην εφαρμογή του. Κι αυτό διότι το σύστημα δεν μπορεί να προσδιορίσει με απόλυτη ακρίβεια την ακριβή θέση ενός ατόμου – με βάση το στίγμα του κινητού του τηλεφώνου – αλλά με ακρίβεια οικοδομικού τετραγώνου. Έτσι, ο έλεγχος για την τήρηση της καραντίνας αποφασίστηκε να ανατεθεί στην ελ.ας.

Η ασταμάτητη μηχανή εκτιμάει πως το «μπα, το σύστημα δεν μπορεί», είναι ένα «καθησυχαστικό» ψέμα. Η πυκνότητα των 4G κεραιών μια χαρά επιτρέπει τον εντοπισμό με ακρίβεια 99% σε κλίμακα χώρας, και πάνω από 85% σε κλίμακα πόλης. Και ίσως μπορεί να υποκλέπτεται ο γεωεντοπισμός κάθε  τηλεχειριστηρίου (: κινητού) μέσω της εφαρμογής gps, που οι περισσότεροι / ες έχουν μόνιμα ανοικτή…

Μέσα στον ωκεανό των ψεμμάτων για τον covid-19, μέσα στη γρήγορη και εύκολη κατασκευή της ιδέας της κοινωνίας της μόλυνσης, το ότι οι ασφαλίτες θα γίνουν (έχουν γίνει δηλαδή) φύλακες – της – υγείας (όπως, άλλωστε, κάνει το κράτος σύμμαχος, φίλος και δάσκαλος, αυτό του ισραηλινού φασισμού, να μην ξεχνιόμαστε…) θα περάσει ντούκου. Οι πειθαρχημένοι στρατιώτες θα χαρούν κιόλας.

Η κρατική ρητορική υποστηρίζει ότι η επιβολή στρατιωτικού νόμου (: Απαγορεύεται η κυκλοφορία καθ’ άπασαν την επικράτειαν! Ηχεί ξανά, σαν αντίλαλος…) έγινε υποχρεωτική επειδή υπάρχουν «πολλοί ασυνείδητοι»…. Η ασταμάτητη μηχανή σας διαβεβαιώνει ότι πρόκειται για ένα ακόμα ψέμα. Σύμφωνα με τις έγκυρες και αξιόπιστες μαρτυρίες αυτοπτών συντρόφων από διάφορες επαρχιακές πόλεις του ελλαδιστάν το περασμένο Σαββατοκύριακο ελάχιστοι κυκλοφορούσαν· και οι περισσότεροι απ’ αυτούς φοβισμένοι. Τοίχο – τοίχο και κατά μόνας, άντε δυο δυο, μην τους τρακάρει κανάς κορονοϊός… Όχι. Η αλήθεια είναι ότι η μορφή-κράτος προχωράει στη λίστα των απαγορεύσεων επειδή οι προηγούμενες εφαρμόζονται σε μεγάλο βαθμό! Δύσθυμα από κάποιους, αλλά πάντως εφαρμόζονται. Αυτή η πετυχημένη πορεία αυτο-καταστολής και η ανάδειξη των φοβιών σε απόλυτο ρυθμιστή της κοινωνικής συμπεριφοράς του καθενός, είναι ο αέρας στα πανιά τους· όχι οι «παραβάτες». Όπως, όμως, συμβαίνει στη διάρκεια αυτής της γιγα-τρομοεκστρατείας, η νομιμοποίηση (και η αποδοχή) της κατάστασης έκτακτης ανάγκης γίνεται με αντιπερισπασμούς…

Τώρα λοιπόν, καθώς ανυποψίαστοι οι υπόδουλοι θα ζητούν ηλεκτρονικά απ’ το κινητό τους την συγκατάθεση του κτήνους για να βγουν από το σπίτι τους, καθώς δηλαδή θα τροφοδοτούν το «σύστημα» με data κι άλλα data, η τόσο επείγουσα μετάβαση, η τόσο αναγκαία για τ’ αφεντικά “αλλαγή παραδείγματος”, το πέρασμα σε ακόμα πιο τυρρανικές βιοπολιτικές, θα γίνεται ομαλά κι αθόρυβα…

(φωτογραφία επάνω: ‘Ενα στιγμιότυπο επαγγελματικής δημαγωγίας – τρομοπαραγωγής. Από μια ολιγόλεπτη συνέντευξη με τον Γιάννη Ιωαννίδη, όπου κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τι υποστηρίζει – αν δεν έχει διαβάσει προσεκτικά το άρθρο του – το κανάλι και ο αρχιπλασιέ του απομόνωσαν το «μπορεί να κρούσματα στην ελλάδα να είναι ως 50.000»! Σε ένα τηλεοπτικό κοινό που ήδη έχει ήδη εκπαιδευτεί να θεωρεί κάθε «κρούσμα» αγγελτήριο θανάτου, η λαθροχειρία ήταν, πράγματι, «χειρουργική»….