Tag: φαρμακοβιομηχανία

Το ‘πε κι ο γιατρός!

Δευτέρα 27 Ιούλη. Ήταν 9 του περασμένου Απρίλη, ο φονιάς covid-19 βρισκόταν στα καλύτερά του στον δυτικό κόσμο (με τις «κοινές δεξαμενές» και τα όλα του…), και ο «πιο powerful γιατρός στον κόσμο», ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, έδινε μια ακόμα συνέντευξη – στο αμερικανικό καθεστωτικό κανάλι cnbc. Αφού παραδέχτηκε ότι η ανάπτυξη ενός κλασσικού anticovid-19 εμβολίου θα χρειαζόταν τουλάχιστον 18 μήνες, «έριξε το βάρος του» στη νέα τεχνολογία, την mRNA. Αυτή που είναι fast ‘n’ furious! Αυτήν που επεμβαίνει γενετικά στα ανθρώπινα κύτταρα μετατρέποντάς τα σε τμήμα της φαρμακοβιομηχανίας (περισσότερα στο cyborg 18) με άγνωστες άμεσες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες για ό,τι έχει απομείνει ζωντανό απ’ το είδος μας.

Έχοντας στόχο (φιλανθρωπικό πάντα) να εμβολιαστεί όλος ο πληθυσμός του πλανήτη με τέτοια mRNA εμβόλια, ο most powerful doctor είπε κι αυτά:

… Η αποτελεσματικότητα των εμβολίων στους ηλικιωμένους είναι πάντα μια μεγάλη πρόκληση. Προκύπτει ότι το εμβόλιο κατά της γρίπης δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό στους ηλικιωμένους… Εδώ, τώρα, είναι ξεκάθαρο ότι θέλουμε ένα εμβόλιο που θα δουλεύει στην ανώτερη ηλικιακή κατηγορία…

… Αν έχουμε παρενέργειες σε 1 ανά 10.000, ξέρετε, θα υπάρξουν 700.000 άνθρωποι που θα υποφέρουν απ’ αυτές… Οπότε η απόφαση ότι «εντάξει, προχωράμε μ’ αυτό το εμβόλιο» και το κάνουμε σ’ όλο τον κόσμο, χρειάζεται την εμπλοκή των κυβερνήσεων, γιατί θα υπάρχει κάποιος κίνδυνος και θα χρειαστούν αποζημιώσεις…

Εκ των πραγμάτων όλοι οι φίλοι της καραντίνας είναι υπηρέτες του κυρ Βασίλη και των αφεντικών που εκπροσωπεί· φυσικά και όλων των παρόμοιων. Η καθολική απαγόρευση, οι διαφορικοί αποκλεισμοί και όλες οι εξατομικευμένες απαγορεύσεις που τόσο αγαπούν αυτοί οι καλοί και ευαίσθητοι άνθρωποι, δεν έχουν κανένα νόημα μόνα τους! Κανείς ιός δεν εξαφανίστηκε ποτέ έτσι – όσο αφελείς κι αν είναι να πιστεύουν κάτι τέτοιο! Η μόνη χρησιμότητά τους είναι να προκαλέσουν εκείνη την γενικευμένη κοινωνική ασφυξία και συναισθηματική καταστροφή, που θα εξασφαλίσει ότι τα εμβόλια θα γίνουν δεκτά σαν «απελευθέρωση»! Χωρίς αντιρρήσεις, αδιάκριτες ερωτήσεις, και λοιπά…

Τι είπε λοιπόν αυτή η ηγετική φυσιογνωμία της παγκόσμιας απελευθέρωσης απ’ τον covid-19 στις 9 Απρίλη; Είπε ότι «κοιτάξτε, αν υπάρχει 1 άτομο με παρενέργειες – απ’ το σωτήριο εμβόλιο – ανά 10.000, τότε 700.000 άτομα σ’ όλο τον κόσμο θα υποφέρουν… εεεε, εντάξει, και τί να κάνουμε;»

Το «1 στους 10.000» θα έχει παρενέργειες απ’ τα mRNA εμβόλια είναι μια υπόθεση, την οποία ένας χαμογελαστός κυρ Βασίλης την ξεστόμισε ανάλαφρα, ελπίζοντας ότι κανένας θεατής του δεν θα σκεφτόταν ότι θα είναι ο «ένας στους δέκα χιλιάδες» που θα του τύχει το λαχείο. Επιπλέον δεν είπε κουβέντα για το τι είδους θα μπορούσαν να είναι οι παρενέργειες απ’ την γενετική τροποποίηση των ανθρώπινων κυττάρων. Μεγαλώνουν γρήγορα τα νύχια σου; Φυτρώνει δεύτερη μύτη; Προβλέπεις το μέλλον οπότε κερδίζεις συνέχεια στον τζόγο; Πεθαίνεις με φρικτούς πόνους και σπασμούς; Δεν ξέρουμε. Αλλά έστω κι έτσι, «700.000 άνθρωποι θα υποφέρουν». Ε, τι να κάνουμε; Άλλο 700.000 που υποφέρουν από τις παρενέργειες ενός φαρμάκου κι άλλο 700.000 που (λένε ότι) πέθαναν απ’ τον covid-19! Ποιός δεν καταλαβαίνει αυτές τις λεπτές καπιταλιστικές διαφορές και αποχρώσεις;

Την ημέρα που ξεστόμιζε αυτές τις «αισιόδοξες» προβλέψεις για τις «παράπλευρες απώλειες της παγκόσμιας απελευθέρωσης», οι νεκροί που είχαν χρεωθεί στον covid-19 (με όλες τις «κοινές δεξαμενές») σ’ όλο τον πλανήτη ήταν 101.000. Σήμερα είναι 650.000. (Χρειάζεται ακόμα η δημιουργική λογιστική θανάτου…) Συνεπώς ο «most powerful doctor» υπόσχεται μια μεγάλη ανθρώπινη καταστροφή· και μάλιστα απλά στο ενδεχόμενο (που αυτός θεωρεί «σιγά μωρέ το θέμα») του ένας με παρενέργεια ανά 10.000.

Αν είναι 1 ανά 5.000; Αν είναι 1 ανά 1.000; Τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος θα πληρώσουν κάτι παραπάνω τους δημαγωγούς για να μην πουν κουβέντα. Κι αν, παρ’ ολα αυτά, ο θάνατος που έσπειραν διαρρεύσει, θα απαντήσουν: ντάξει, υποφέρουν 7 εκατομμύρια – αλλά σωθήκατε οι υπόλοιποι… Τί θέλετε; («Σωθήκαμε;» Από τί;)

Και (αυτό είναι το επόμενο) επειδή η «φαρμακευτική mRNA σωτηρία μας» είναι επικίνδυνη (λέει ο most powerful…) θα χρειαστεί να μπουν μπροστά οι κυβερνήσεις. Για τις αποζημιώσεις…

Τι θέλει να πει ο doctor; Ότι οι κυβερνήσεις θα πληρώνουν αποζημιώσεις για τα τερατουργήματα των φαρμακοβιομηχανιών; Όοοοοοοχι!!! Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να νομοθετήσουν για το ανώτατο χρηματικό όριο τέτοιων αποζημιώσεων, και να φτιάξουν και ένα σ.δ.ι.τ. ταμείο, που να πληρώνει τα ψίχουλα!! Στην πρωτοπόρα αγγλία, για παράδειγμα, η μέγιστη αποζημίωση, ακόμα και για θάνατο «απ’ τις παρενέργειες» φαρμάκων, είναι 120.000 στερλίνες…. Στον αγγλοσαξονικό κόσμο (μόνο;) οι φαρμακευτικές δεν έχουν καμμία νομική ευθύνη για τις παρανέργειες – αν τις αναφέρουν κάπου, με ψιλά γράμματα (όπως τα συμβόλαια των δανείων απ’ τις τράπεζες…) Συνεπώς οι κυβερνήσεις (όλες οι κυβερνήσεις!) πρέπει να προστατέψουν τις φαρμακοβιομηχανίες που θα μας σώσουν … μ’ αυτήν την «απελευθερωτική» για τα κέρδη τους εκστρατεία, που θα έχει πολλές απώλειες… Πάρα πολλές…

Αυτά είπε ο Doctor, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων στις 9 του περασμένου Απρίλη. Και για να τα λέει ξέρει. Η δουλειά του είναι…

(Περιμένουμε τους χιλιάδες ντόπιους οπαδούς του να προσυπογράψουν τα λεγόμενα. Να βγουν μπροστά και να καταθέσουν υπεύθυνες δηλώσεις: αν είναι για το καλό της ανθρωπότητας, ας είμαι εγώ ο ένας στους τόσους που θα υποφέρει απ’ τις παρενέργειες… Περιμένουμε…)

Η Aλλαγή Παραδείγματος…

Παρασκευή 17 Ιούλη. Ακόμα και σ’ αυτό το μητροπολιτικό χωριό που λέγεται ελλαδιστάν θα ήταν αδιανόητο μέχρι πριν από μια ή δυο γενιές να δηλώνει ο οποιοσδήποτε «αριστερός», «αντιεξουσιαστής», «επαναστάτης», «εχθρός του καπιταλισμού», «εχθρός του κράτους», οτιδήποτε τέλος πάντων (ακόμα και ξώφαλτσα, σαν «νεανική τρέλα») και να αγνοεί τα στοιχειώδη, τα βασικά, τόσο για τον καπιταλισμό γενικά όσο και για την φαρμακοβιομηχανία ειδικά.

Κι όποιος είχε φροντίσει να μάθει αυτά τα στοιχειώδη (έστω) θα μπορούσε να αρχίσει να ξηλώνει γρήγορα και εύκολα το «πουλόβερ» (πιο σωστά: την πανοπλία…) της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας σχετικά με τον covid-19. Όσο καχεκτική κι αν είναι η ατομική και η συλλογική μνήμη, τόσο η γρίπη των πτηνών όσο και η γρίπη των χοίρων δεν ήταν τρομοεκστρατείες της εποχής … του κατακλυσμού του Νώε! Ούτε ο ρόλος των φαρμακοβιομηχανιών και η συνεργασία τους με τα κράτη στην παραγωγή «υγιεινομικών πανικών» (με προφανείς στόχους…) είχαν μείνει άγνωστα και απόρρητα γεγονότα… Εν τέλει θα ήταν αρκετό να κοιτάξει ο οποιοδήποτε όχι τον τρόμο που πουλούσαν κατά μέτωπο οι δημαγωγοί και τα κράτη, αλλά λίγο διαγώνια, για να δει ακριβώς πίσω απ’ την τρομοπαραγωγή τους εκπροσώπους του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…

Για να γίνουν όλοι αυτοί οι «εξτρεμιστές», «επαναστάτες», «αγωνιστές» του ενός ή του άλλου είδους, εν έτει 2020, νεροκουβαλητές της καπιταλιστικής και της κρατικής αναδιάρθρωσης (γιατί περί αυτού πρόκειται!) μεσολάβησαν πολλά τα τελευταία 20 – 30 χρόνια. Ίσως χρειάζονταν παραπάνω από 417 σελίδες για να περιγραφτούν με λεπτομέρειες οι ιδεολογικές, ηθικές, αισθητικές – και άρα πολιτικές – υποδουλώσεις και καταβαραθρώσεις που καλλιεργήθηκαν απ’ τα πάνω και απ’ τα κάτω τα τελευταία χρόνια. Τελικά μια τέτοια έρευνα θα καιγόταν σε κάποια πυρά! Αφού, ελλείψει σοβαρού αντίλογου (που να μην μοιάζει, δηλαδή, με τις ειδήσεις των 8.00 και τα διαγγέλματα της «ιεράς συνόδου»…), μόνο η φωτιά απαλλάσσει τις κυρίαρχες αλήθειες και κάθε είδους λακέ τους απ’ τους «αιρετικούς»!

Είτε γίνεται κατανοητό, πάντως, είτε όχι, το γεγονός ότι η «υγεία» έχει γίνει στρατηγικής σημασίας πολιτική κατηγορία του κεφάλαιου / κράτους είναι εδώ. Και παράγει τα εξουσιαστικά πλέγματα και τις πειθαρχήσεις που χρειάζονται για την ομαλή εξέλιξη τόσο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης όσο και του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Η επίγνωση της εγκληματικής ιστορίας / ανάπτυξης των big pharma και το γεγονός ότι σχετικά συχνά βρίσκονται υπόλογες για τα κερδοφόρα έργα τους, υποδεικνύει ίσως την αχίλλειο πτέρνα όλου αυτού του συστήματος, που θέριεψε τις 4 τελευταίες δεκαετίες, την εποχή του νεοφιλελευθερισμού, αξιοποιώντας την ιδεολογία του Εαυτού – Κεφάλαιο, και του υγιεινισμού. Ποιά είναι αυτή η αχίλλειος πτέρνα; Ο (βασιλιάς) καταναλωτής και το δίκιο του! Αυτή είναι η φιγούρα που σέρνει τις big pharma στα δικαστήρια κάθε φορά (και δεν είναι λίγες!) θεωρώντας πως έχει εξαπατηθεί ή και έχει βλαφθεί!! Αν είναι δυνατόν!! – που θα έλεγε ο κάθε ceo…

Είναι κρίσιμο στοιχείο της σε εξέλιξη αναδιάρθρωσης ο περιορισμός του δίκιου αυτής της εξατομικευμένης φιγούρας· και ο συνολικότερος έλεγχός της. Όχι μόνο για λογαριασμό των big pharma· οπωσδήποτε όμως και γι’ αυτές. Το πέρασμα απ’ τον νεοφιλελευθερισμό στο νεοκρατισμό και η προσπάθεια αντιγραφής απ’ τα δυτικά αφεντικά ορισμένων βασικών στοιχείων του κινεζικού καπιταλισμού, περνούν μέσα απ’ αυτόν τον ασφυκτικό περιορισμό / έλεγχο του κοινωνικού. Πρακτικά (και αυτό ήταν το πρώτο μείζον πολιτικό γεγονός των γενικευμένων, των καθολικών απαγορεύσεων) η κατάργηση του πυρήνα όλων των δυτικών συνταγμάτων (με το επιχείρημα της «έκτακτης ανάγκης»…) σε συνδυασμό με την επικήρυξη των άμεσων, «φυσικών» κοινωνικών σχέσεων ως μολυσματικών, παθολογικών, νοσηρών, υποδεικνύει την κατεύθυνση. Τον προσανατολισμό.

Παράπλευρο όφελος για το σύστημα είναι κι αυτό: την καταστολή, το προβοκάρισμα, την αλλοίωση, την περιθωριοποίηση εκείνων που αμφισβητούν τις κυρίαρχες αλήθειες, δεν χρειάζεται πια να την κάνουν μόνο (ή κυρίως) οι κεντρικές μορφές της εξουσίας (μήντια, κεντρικές εξουσίες, αστυνομία, στρατοί των trolls). Μπορούν (και πρέπει!) να την κάνουν και οι λακέδες της κοινωνικής βάσης, στην καθημερινότητά τους. Εθελοντικά – υποθέτουμε… Η κοινωνική μικρο-μοριακότητα των υγιεινιστικών φόβων επιτρέπει στον καθένα ατομικά να γίνει αυτό που απ’ την αρχή των απαγορεύσεων στα μέρη μας διάφοροι περηφανεύονταν για τους εαυτούς τους: στρατιώτες. Είναι η ξεφτίλα του ατομισμού και μαζί η “μοίρα” του στην φάση της Αλλαγής Παραδείγματος: ο εξυπνακίστικος λογαριασμός σε κάποιο αντι-κοινωνικό μήντιο…

Έτσι φτιάχνονται οι στρατιώτες. Έτσι ξεκινούν πάντα οι επιστρατεύσεις. Με χαζοχαρούμενο άγχος…

Οι «πολλές πραγματικότητες» 2

Δευτέρα 13 Ιούλη. Δείτε, για παράδειγμα, το ζήτημα των οικονομικών σχέσεων «επώνυμων» σωτήρων μας με αρκετές μεγάλες, διεθνείς φαρμακοβιομηχανίες. Ενώ τα στοιχεία για τις σταθερές δωροδοκίες διάφορων μελών της εντόπιας «ιεράς συνόδου υγείας» από τις big pharma (που είναι λογικό ότι ισχύει και για άλλα κράτη), με την γνωστή και τυπικά νόμιμη μορφή του «χρηματοδότηση έρευνας» ή «επιδότηση ερευνητικού έργου» (αυτά που έκανε και η novartis…) είναι πλέον γνωστά (με κάποιο κόπο μπορεί κανείς να βρει τα πάντα στη «διαύγεια»…) ΚΑΝΕΝΑΣ απ’ τα μέλη της ένωσης φίλων της καραντίνας, απ’ τα πιο φανατικά ως τα λιγότερο, δεν λέει κουβέντα! Δεν μιλάμε για μικροποσά. Μιλάμε για 20άρες, 50άρες, 100άρες, 150άρες χιλιάδες ευρώ, σταθερά και μόνιμα…

Αντίθετα, πολλοί απ’ αυτούς, ούρλιαζαν εναντίον του Γ. Ιωαννίδη όταν ένα ακροδεξιό αμερικάνικο blog έβγαλε, σαν «σκάνδαλο», ότι ένας πρώην ιδιοκτήτης αμερικανικής αεροπορικής εταιρείας έδωσε 5.000 δολάρια (πέντε χιλιάδες) στο crowdfunding του πανεπιστημίου του Stanford, τα οποία πήγαν, μαζί με ό,τι άλλο ποσό χρειαζόταν, σε μια έρευνα δεκάδων πανεπιστημιακών, για την φονικότητα του covid-19· μια έρευνα που ανέτρεψε τα «δεδομένα» της τρομοεκστρατείας…

Πολύ απλά: η οργανική πρόσδεση των «ειδικών της σωτηρίας μας» με τις big pharma «δεν υπάρχει»… Οι ειδικοί είναι αγνοί σαν τους πρωτόπλαστους!!! Ούτε καν οι υπερασπιστές της «δημόσιας δωρεάν παιδείας» δεν ψελίζουν μισή λέξη για την κατάληψη των ιατρικών σχολών απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες… Μ’ όλη την «αριστεροσύνη» τους έχουν αφήσει ακροδεξιούς να αξιοποιούν αυτήν την «ανύπαρκτη πραγματικότητα»… Tόσο καλά!!!

Έχουν γίνει όλοι τσατσορούφιανοι των αφεντικών; Συνεισφέρουν στην συγκινησιακή πανούκλα που παράγουν οι εγκάθετοι ελπίζοντας κι αυτοί σε κάποιες «χάρες» εδώ ή εκεί; Παριστάνουν τους «αντικαπιταλιστές» και τους «αγωνιστές» αποφεύγοντας κάθε επίθεση στην καρδιά των μετασχηματισμών; Ότι και νάναι έχουν ανοίξει για τα καλά τον δρόμο σε διάφορα φασισταριά, κι είναι η δεύτερη φορά που το κάνουν, μετά τα “αντιμνημονιακά” και “ζήτω το εθνικό νόμισμα” καραγκιοζιλίκια τους…

(φωτογραφίες: Ενδεικτικές χρηματοδοτήσεις του αρχι-ιερέα. Υπάρχουν πολύ περισσότερες και για άλλα μέλη της «ιεράς συνόδου»…)

Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος; (1)

Δευτέρα 6 Ιούλη. Ο πρώην υπουργός υγείας της γαλλίας (και καρδιολόγος στο επάγγελμα) Philippe Douste-Blazy αναφέρεται (στις 24 του περασμένου Μάη) στην αναγνώριση της δύναμης των big pharma και του ελέγχου τους πάνω στις ερευνητικές (ιατρικές) δημοσιεύσεις…

(Ο διευθυντής έκδοσης της επιθέωρησης Lancet Richard Horton λέει στον διευθυντή έκδοσης της New England Journal of Medicine:

…Τώρα δεν θα μπορούμε, αν συνεχίσει αυτό, να δημοσιεύουμε δεδομένα ιατρικών ερευνών, επειδή οι φαρμακευτικές εταιρείες είναι τόσο δυνατές οικονομικά σήμερα, και είναι ικανές να χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους, ώστε να μας αναγκάζουν να δεχόμαστε έρευνες (“papers”) που μεθοδολογικά είναι τέλειες, αλλά οι οποίες, στην πραγματικότητα, έχουν γίνει για να καταλήξουν στο συμπέρασμα που θέλουν οι εταιρείες…)

Πρόκειτα για μαφίες – κι αυτό δεν είναι η αυθαίρετη γνώμη της ασταμάτητης μηχανής. Το ότι το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα καθορίζει την δημοσιότητα (και τις απόψεις) για οτιδήποτε μυρίζει λεφτά και έλεγχο – και ο τσαχπίνης covid-19 έχει υπάρξει μια τέτοια περίπτωση ακριβώς – το έχουμε υποστηρίξει τόσο έντονα ώστε οι ανόητοι μας βαρέθηκαν (ευτυχώς!). Αν, τώρα, οι «ιερείς» και οι «σωτήρες», εκείνοι οι «ειδικοί» δηλαδή που «φτιάχνουν» την δημόσια άποψη για το Α ή το Β ζήτημα δημόσιας υγείας, καλοπληρώνονται απ’ αυτά τα εγκληματικά κυκλώματα, είναι κανονικοί υπάλληλοι τους σε κάθε περίπτωση, δεν προκαλείται μια βαθιά «κρίση εμπιστοσύνης στην επιστήμη»; Προκαλείται… Ποιοί την δημιουργούν; Οι δήθεν «συνωμοσιολόγοι» ή ίδια η εξέλιξη (και η εξαγρίωση) του καπιταλισμού;

Κι αν, τελικά, προκαλείται τέτοια βαθιά και εκτεταμένη κρίση εμπιστοσύνης την στιγμή που οι μαφίες της «φροντίδας υγείας» προσβλέπουν σε τρελά κέρδη από το εμπόριο νέων φαρμάκων (εντός ή εκτός εισαγωγικών) – τώρα σχετικών με τον covid-19 – πώς θα διατηρηθεί η αγορά; Με την πειθώ; Όχι… Με την βία; Πιθανότατα: με την βοήθεια της μορφής – κράτος και της «αρμοδιότητάς» της να επιβάλει διά της βίας την «προστασία της δημόσιας υγείας». Το έκανε ήδη με τα πραξικοπήματα. Μπορεί να το ξανακάνει με την (διατεταγμένη, υποχρεωτική) κατανάλωση του Α ή του Β φαρμάκου…

Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος; (2)

Δευτέρα 6 Ιούλη. Η εξελισσόμενη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία με σημαία τον covid-19, αποτελεί σημείο εκτόξευσης για διαδικασίες που ωρίμαζαν επί δεκαετίες. Όχι μόνο σε ότι αφορά την «βιομηχανία υγείας», αλλά οπωσδήποτε με κέντρο αυτήν. Πρόκειται για διαδικασίες αναδιάταξης της ισχύος στο εσωτερικό του καπιταλισμού (συσχετισμοί δύναμης ανάμεσα σε διαφορετικούς καπιταλιστικούς κλάδους) και ταυτόχρονα διαδικασίες γενικής Αλλαγής (καπιταλιστικού) Παραδείγματος και όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού διακρατικού ανταγωνισμού…

Σ’ αυτήν την σύνθετη και υψηλής έντασης έφοδο εμφανίζονται σκόρπιες αντιδράσεις. Επιμέρους μεν, αλλά χαρακτηριστικές και χρήσιμες για την κατανόηση της πραγματικότητας. Για παράδειγμα στις 24 Ιούνη δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία επιθέωρηση british medical journal μια δισέλιδη επιστολή με τίτλο «εμπορική επιρροή στην υγεία: απ’ την διαφάνεια στην ανεξαρτησία». Οι 4 υπογράφοντες ίσως ανήκουν σε μια κατηγορία έντιμων ειδικών που δίνουν αυτή την στιγμή μάχες οπισθοφυλακών. Απ’ την άλλη μεριά (για να μην είμαστε απόλυτα απαισιόδοξοι) μπορεί (και κυρίως: πρέπει) να δημιουργηθούν ευρύτερες ανταγωνιστικές στάσεις και απόψεις απ’ τα κάτω βάζοντας στο στόχαστρο όλο αυτό το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα.

Να μερικά ενδιαφέροντα αποσπάσματα απ’ αυτό το κείμενο (οι τονισμοί δικοί μας):

Αν και η πανδημία του covid-19 προκάλεσε κύματα ανθρώπινης συμπάθειας, ανάδειξε επίσης τα σημάδια της ανθυγιεινής εμπορικής επίδρασης. Αυτή την εβδομάδα η BMJ δημοσίευσε μια αρχική λίστα με υπογραφές που καλούν σε δράση για να μειωθεί η εμπορική επιρροή πάνω στο πως προκύπτουν και χρησιμοποιούνται οι αποδείξεις σε ζητήματα υγείας (www.bmj.com/commercial-influence-call-to-action). Στους υπογράφοντες περιλαμβάνονται καθηγητές, δικηγόροι ασθενών, γιατροί νοσοκομείων και ερευνητές που θέλουν την απελευθέρωση της παραγωγής των υπηρεσιών υγείας, της ιατρικής εκπαίδευσης και των κλινικών πρακτικών απ’ τα εμπορικά συμφέροντα.

Προηγούμενες έρευνες της BMJ έχουν δείξει συστημική αδυναμία στον έλεγχο των φαρμάκων, των συσκευών και των διαγνωστικών τεστ, και η εμπειρία με τον covid-19 μπορεί να αποδειχθεί άλλο ένα σοβαρό παράδειγμα αυτού του προβλήματος. Ο στατιστικολόγος John Deeks, που ερευνά τα στοιχεία σχετικά με την αξιοπιστία των τεστ covid-19, έχει εκφράσει σοβαρές ανησυχίες για το ότι οι τρέχοντες ρυθμιστικοί μηχανισμοί για τα τεστ είναι ευάλωτοι στα εμπορικά συμφέροντα. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου επικαλέστηκε την «εμπορική εμπιστευτικότητα» για να δικαιολογήσει ότι έκρυψε τα ονόματα 9 τεστ αντισωμάτων για τον covid-19, τα οποία προέκυψε ότι δεν είχαν ακρίβεια. Οι κατασκευαστές των τεστ αντισωμάτων δεν επιτρέπεται να κάνουν κάθος ισχυρισμούς, αλλά τεστ που γίνονται δεκτά στην ευρώπη δεν χρειάζεται να δουλεύουν σωστά….

Η αξιοπιστία των διαγνωστικών τεστ (και ο μεγάλος αριθμός των “ψευδώς θετικών” αποτελεσμάτων που βγάζουν) δεν είναι δευτερεύον ζήτημα όταν α) όσοι εντοπίζονται “θετικοί” υποχρεώνονται σε κατ’ οίκον εγκλεισμό για τουλάχιστον 2 βδομάδες, και β) πάνω στην αριθμητική των “κρουσμάτων” (και της “αύξησής” τους…) στηρίζεται η τρέχουσα 2η φάση της τρομοεκστρατείας. Οι εταιρείες θέλουν να πουλάνε τεστ, βγάζουν λεφτά. Τα κράτη που τα αγοράζουν όμως (πληρώνοντας…) συνεχίζουν να επιδιώκουν μια “δημιουργική λογιστική”, που τώρα δεν αφορά την “κοινή δεξαμενή θανάτου”, αφορά όμως την τεχνητή διόγκωση των θετικών διαγνώσεων…

Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος; (3)

Δευτέρα 6 Ιούλη. Το κείμενο συνεχίζει:

…Μια σοβαρή ανισορροπία στην έρευνα την σχετική με τον covid-19 σχετίζεται με την ισχυρή προτίμηση για έρευνες για θεραπείες με φάρμακα σε σχέση με θεραπείες χωρίς φάρμακα, με πολλές έρευνες να είναι πολύ μικρές ή πολύ αδύναμες για να βγάλουν αξιόπιστα συμπεράσματα. Εξίσου ανησυχητική είναι η δημοσιοποίηση επιμέρους ή προκαταρκτικών ευρημάτων πριν διασταυρωθούν – συχνά μέσα από ανακοινώσεις στον εμπορικό τύπο – που παραμορφώνουν την ικανότητα αντίληψης του κοινού, τις αξιολογήσεις και τις πολιτικές απέναντι στην πανδημία.

Το Remdesivir είναι παράδειγμα κλειδί. Αυτό το αντι-ιικό φάρμακο της αμερικανικής εταιρείας Gilead, δεν είχε εγκριθεί στην αρχή της πανδημίας, αλλά στις αρχές Απρίλη η New England Journal of Medicine δημοσίευσε μια μικρή περιγραφική μελέτη ενός σχήματος φροντίδας για ασθενείς με covid-19. Η μελέτη είχε χρηματοδοτηθεί απ’ την Gilead, το ένα τρίτο εκείνων που υπέγραφαν αυτή τη μελέτη ήταν υπάλληλοι της Gielad, και η ανακοίνωση τύπου της Gielad μιλούσε για «βελτίωση της κλινικής εικόνας του 68% των ασθενών». Παρά το γεγονός δεν είχε διασταυρωθεί ούτε ήταν τυχαιοποιημένη αυτή η έρευνα σε μόνο 53 ασθενείς που είχε χρηματοδοτηθεί απ’ την ίδια την εταιρεία, οι τίτλοι των media περιέγραψαν «ελπιδοφόρα» σήματα και ανέφεραν ότι «τα δύο τρίτα των ασθενών δείχνουν βελτίωση».

Δυο βδομάδες αργότερα το Lancet δημοσίευσε μια τυχαιοποιημένη διπλή δοκιμή του remdesivir (με placebo δείγμα) στην Κίνα, που δεν είχε εντοπίσει στατιστικά αξιόλογο όφελος κλινικής βελτίωσης απ’ την χρήση του φαρμάκου. Το 12% των συμμετεχόντων που πήραν το remdesivir σταμάτησαν την θεραπεία μ’ αυτό λόγω των παρενεργειών σε σύγκριση με το 5% του placebo δείγματος…

Την ίδια ημέρα με την δημοσιοποίηση της πιο πάνω έρευνας, δύο άλλα γεγονότα συνέβαλαν στη διατήρηση του παγκόσμιου hype για το remdesivir. Πρώτον, μια χαρμόσυνη ανακοίνωση της ίδιας της Gilead παρουσίαζε προκαταρκτικά αποτελέσματα από μια άλλη μελέτη που είχε χρηματοδοτήσει η ίδια, παρά το γεγονός ότι θα δινόταν για διασταύρωση πολλές βδομάδες αργότερα. Δεύτερον, ο Anthony Fauci, μέλος της ομάδας δράσης για τον κορονοιό του προέδρου Trump, βρήκε ξαφνικά και δήλωσε προκαταρκτικά ευρήματα από μια έρευνα χρηματοδοτημένη απ’ το δημόσιο στις ηπα. Προσθέτοντας την δική του φωνή σ’ εκείνη του Trump που είχε ήδη παρουσιάσει το remdesivir σαν ένα πιθανό «καταλύτη», ο Fauci είπε σ’ όλο τον κόσμο ότι τα αποτελέσματα της δοκιμής επέτρεπαν την άποψη ότι το συγκεκριμένο φάρμακο θα είναι «το στάνταρ της φροντίδας» για τον covid-19, πριν καν γίνει οποιαδήποτε διασταύρωση αυτής της έρευνας.

… Όταν τελικά δημοσιεύτηκε η έρευνα προέκυψε ότι το φάρμακο για τις δοκιμές το είχε προμηθεύσει η Gilead, ένας απ’ τους τρεις ερευνητές ήταν υπάλληλος της Gilead, και έξι ακόμα που την υπέγραψαν είχαν οικονομικούς δεσμούς με την συγκεκριμένη εταιρεία. Εν τέλει, σε μια σημείωση αναφερόταν ότι οι υπάλληλοι της Gilead «συμμετείχαν στις συζητήσεις για ανάπτυξη του πρωτοκόλλου γι’ αυτήν την έρευνα, και στις εβδομαδιαίες συναντήσεις της ερευνητικής ομάδας» – ένα επίπεδο εμπλοκής που απλά σημαίνει ότι η συγκεκριμένη έρευνα δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ανεξάρτητη απ’ την εταιρεία που φτιάχνει το φάρμακο.

Φαίνεται πως αυτή η Gilead έχει πολύ δυνατό team δημόσιων σχέσεων και επιρροών… Πώς όμως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς όταν απ’ το 1988 ως το 2001 είχε σαν μέλος του διοικητικού της συμβουλίου έναν κοτζάμ Donald Rumsfeld (ναι, ο γνωστός υπ.εξ. του Μπους του Β, της εισβολής στο ιράκ και του «αμερικανικού 21οαιώνα») και μάλιστα τον είχε και διευθυντή απ’ το 1997 ως το 2001;

Νάναι ευλογημένοι οι καλοί υπάλληλοι της εταιρείας, που σίγουρα θα μας σώσουν!!.. Αφού η ένωση των φίλων της καραντίνας έφαγε όχι μόνο όλα τα δολώματα αλλά μαζί τα αγκίστρια και τις πετονιές, δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα!!!

(φωτογραφία. Να μου υπάρχει αυτή η βρώμικη γραμμή που συνδέει μεταξύ διάφορα επεισόδια υγιεινιστικής τρομοκρατίας, «ειδικών», «σωτήρων», κλπ. Το tamiflu ήταν αρχικά δημιούργημα της Gilead· η Roche «νοίκιασε την πατέντα»· ο Rumsfeld και όχι μόνον αυτός έβγαλε λεφτά με ουρά απ’ αυτήν την ιστορία· ο αρχι-ιερέας της «προσευχής των 6.00», αυτός ο «άγιος άνθρωπος», είχε μεσολαβήσει για την αγορά των μεγάλων και άχρηστων παρτίδων του tamiflu (τσάμπα εντελώς; τι καλωσύνη! τι ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο!…)· και τον ξαναβρίσκει κανείς («άξιος! άξιος!») στη διαχείριση της πλαστής κρίσης του covid-19, υπόχρεο σ’ όλες τις μεγάλες big pharma, πλαισιωμένο από αντίστοιχα υπόχρεους… ακόμα και στην Gilead.

Όχι. Δεν είναι καθόλου «συνωμοσία»! Είναι ο καπιταλισμός stupid!!!

Ούτε μπατονέτες μην «αγοράσετε» απ’ αυτούς τους τύπους και τους ποικιλώνυμους λακέδες τους!)

Το δάσος με ή χωρίς αρκούδες…

Δευτέρα 6 Ιούλη. Δεν πρέπει η σκέψη να εστιάσει αποκλειστικά στην Gilead. Δεν πρόκειται για μια αμαρτωλή σ’ ένα οικοτροφείο αγνότητας… Η περίπτωσή της, μία ανάμεσα σε αρκετές άλλες που βρίσκονται σε εξέλιξη, είναι κλειδί: ανοίγει μια πόρτα στην επίγνωση όχι μόνο του τι πρόκειται να συμβεί, αλλά – κι αυτό το θεωρούμε στρατηγικής σημασίας – του τι συνέβη ήδη, απ’ την περασμένη άνοιξη και μετά. Έχουμε αναφερθεί εδώ στις τακτικές της εκβιασμένης ζήτησης («υπηρεσιών φροντίδας υγείας»), μια γνωστή και μελετημένη (αν και, δυστυχώς, κυρίως πανεπιστημιακά…) τακτική των ανάλογων βιομηχανιών. Έτσι ώστε θα ήταν αρκετή η λογική συνεπαγωγή: αν οι «σωτήρες της υγείας» είναι ικανοί και έτοιμοι να πουλήσουν φύκια (ή και δηλητήρια) για μεταξωτές κορδέλες, δεν ήταν άραγε ικανοί και διατεθειμένοι να κάνουν την τρίχα τριχιά έτσι ώστε να δημιουργήσουν την απαραίτητη καταναλωτική προϋπόθεση για τα κέρδη τους, την απαραίτητη ζήτηση, την αναγκαία συναίνεση, δηλαδή τον τρόμο (του θανάτου);

Όμως το ζήτημα είναι πιο σύνθετο. Το υγιεινιστικό πραξικόπημα έχει κρίσιμα χαρακτηριστικά που το τοποθετούν σε «ανώτερη θέση» σε σχέση, ας πούμε, με το ασφαλίτικο πραξικόπημα, αυτό που έβγαλε μπροστά και έκανε παιχνίδι με τους «τζιχαντιστές τρομοκράτες» απ’ το 2001 και μετά. Το «εμπόριο υγείας» είναι ανώτερης τάξης αλλά και συνθετότητας σε σχέση με το «εμπόριο ασφάλειας». Και οι υγιεινιστικές blackwater βρίσκονται στο κέντρο της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Όχι μόνες τους· αλλά οπωσδήποτε εκεί.

Θα μπορούσε μια ιδιωτική εταιρεία μισθοφόρων να καμαρώνει διαφημίζοντας ότι «σκοτώσαμε δύο τρομοκράτες στο μπαλί» και αυτό να «αγγίζει» τους πάντες; Όχι. Το ότι κάθε μαφιόζος του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος μπορεί να διαφημίζει ένα λίγο πολύ θαυματουργό, ένα λίγο πολύ σωτήριο φάρμακο, κι αυτό να «αγγίζει» εκατοντάδες εκατομύρια υποτελών έχει να κάνει με τον ρόλο (και τις μορφές) που έχει αποκτήσει ο υγιεινισμός στην κουλτούρα και τις καθημερινές έγνοιες και συμπεριφορές όλων αυτών των εκατοντάδων εκατομμυρίων υποτελών.

Η ταχύτητα, η τραχύτητα, η πετυχημένη βία και η ένταση με την οποία επιτίθεται το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα δεν οφείλεται ούτε στους «πόρους» του (τα φράγκα), ούτε στις ικανότητες των δημαγωγών του. Βρίσκεται στην μικρο-μοριακή υγιεινιστική υποτέλεια. Σ’ αυτήν την μικρή κλίμακα των εκατομυρίων Εγώ που μαγνητίζονται από «μεγα-απειλές» και γίνονται ένα συμπαγές συλλογικό σώμα.

Τελικά εκεί είναι το πιο δύσκολο πεδίο της σύγκρουσης: στο να αποξηρανθεί ο βάλτος των υποχόνδριων, «αρρωστοφοβικών» Εγώ….

(φωτογραφία: Πιο φρέσκα νέα δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρξουν. 14 Απρίλη, μέσα στον ζόφο, και μαθαίνουμε τα χαρμόσυνα!

Όταν λέμε «άμεση ενημέρωση των ειδικών»…. Εεε;)

Υπόθεση remdesivir (2)

Σάββατο 4 – Κυριακή 5 Ιούλη. Για να μην μείνετε με το παράπονο: και η ε.ε., δια στόματος της επιτρόπου υγείας και ασφάλειας τροφίμων (νοτιοκύπριας…) Στέλλας Κυριακίδη, ανακοίνωσε χτες ότι «δεν θα αφήσουμε πέτρα στη θέση της στην προσπάθειά μας να εξασφαλίσουμε ασφαλείς θεραπείες ή εμβόλια κατά του covid-19… εγκρίνουμε την χρήση του remdesivir σαν σημαντικό βήμα στη μάχη εναντίον του…»

Η ε.ε. σηκώνει τις πέτρες, και η κατασκευάστρια Gilead σηκώνει τα ποτήρια! Υπάρχει ένα πρόβλημα για το που θα βρεθεί το φάρμακο (αφού η εντός ηπα παραγωγή έχει δεσμευτεί…), αλλά η έγκριση της ε.ε. σημαίνει (υποθέτουμε) ότι θα διαπραγματευτεί με την αμερικανική φαρμακοβιομηχανία να «νοικιάσει» την πατέντα, πληρώνοντας αδρά.

Συνεπώς, ένα πεντάκις αποτυχημένο, ακόμα πειραματικό και πανάκριβο φάρμακο, κάποια στιγμή, somewhere near you…. Τρία ζήτω!!! (Τα ντόπια “άλογα” της Gilead θα έχουν μεγάλη χαρά…)

(φωτογραφία: Η κυρά Στέλλα έκανε τις διαπραγματεύσεις με την Gilead. Αλλά, είτε επειδή τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα είτε επειδή το να φτύνουν τα αφεντικά τους υποτελείς τους μπορεί να τους έχει γίνει σαδιστική διασκέδαση, το συγκεκριμένο ρεπορτάζ των financial times έγραφε κι αυτό: …Οι κλινικές δοκιμές του φαρμάκου, που δίνεται ενδοφλέβια, βρήκαν ότι μειώνει την παραμονή στο νοσοκομείο για τους ασθενείς covid-19 έως και κατά τέσσερεις ημέρες, αλλά ότι δεν έχει αξιοσημείωτη επίδραση στην θνησιμότητα ή στο ιικό φορτίο που μετριέται στο αίμα…

Καταλάβατε; Επειδή το remdesivir θα πληρωθεί τελικά απ’ τους γνωστούς υποτελείς με τον γνωστό τρόπο (μέσω φόρων) είναι να αναρωτιέται κανείς τι πέτρες θα έπρεπε να σηκωθούν εναντίον όλων αυτών των “σωτήρων” μας…)

Φάρμακα, μπίζνες και νομοθεσίες 1

Παρασκευή 3 Ιούλη. Το 1986 ένας αμερικανικός νόμος για τις βλάβες από εμβόλια σε παιδιά (national childhood vaccine injury act / NCVIA) δημιούργησε ένα πρόγραμμα αποζημιώσεων μη – ευθύνης για να σταθεροποιήσει μια αγορά εμβολίων που είχε γίνει στόχος της αύξησης δικαστικών διεκδικήσεων για αδικοπραξίες σχετικές με εμβόλια, και να προσδιορίσει αποζημιώσεις για ενάγοντες για τους οποίους οι βλάβες οι οφειλόμενες σε εμβόλια ήταν εξαιρετικά δαπανηρές…

Ήταν ένας νόμος που αναγνώριζε α) ότι είναι πιθανό κάποιο ή κάποια εμβόλια να προκαλεί/ουν βλάβες, β) ότι οι παθόντες έχουν ένα κάποιο δικαίωμα αποζημίωσης για τέτοιες βλάβες, αλλά ταυτόχρονα γ) ότι αυτές οι αποζημιώσεις θα πρέπει να δίνονται με εξωδικαστικούς συμβιβασμούς (με την μεσολάβηση υπαλλήλων του υπουργείου υγείας, στον ρόλο «αδέκαστων εκτιμητών»,) στη βάση μιας κλίμακας αξιολόγησης των βλαβών, έτσι ώστε να μην «ταλαιπωρούνται» (δηλαδή να δυσφημίζονται…) οι αμερικανικές φαρμακοβιομηχανίες με ανοικτές στη δημοσιότητα δίκες (οι εξωδικαστικοί συμβιβασμοί γίνονται «αθόρυβα»…)

Εκείνη η νομοθεσία γιάτρεψε τους πονοκέφαλους της αμερικανικής φαρμακοβιομηχανίας μια και καλή! Ο νόμος του 1986 προβλεπόταν ότι θα αρχίσει να ισχύει απ’ το 1988… Απο εκείνη την χρονιά και μετά, οι φαρμακοβιομηχανίες θα αποκτούσαν δικαστική ασυλία…  Και την απέκτησαν!!!

Τον Φλεβάρη του 2011 το «ανώτατο δικαστήριο των ηπα» εξέδωσε οριστικά μια σημαντική απόφαση, ανανεώνοντας ένα δικαστικό προηγούμενο που επιβεβαιώνει την ασυλία / ατιμωρησία των φαρμακοβιομηχανιών για τις παρενέργειες των φαρμάκων τους, αρκεί α) να τις αναφέρουν και β) να «έχουν κάνει προσπάθεια να τις μειώσουν» (σύμφωνα με δηλώσεις τους). Η υπόθεση αφορούσε την αγωγή της οικογένειας Bruesewitz το 1992 κατά της φαρμακοβιομηχανίας Lederle Laboratories, για τις μόνιμες παρανέργειες και τις βλάβες που προκάλεσε το τριπλό εμβόλιο (διφθερίτιδας, τετάνου, κοκκύτη / DPT) στην κόρη τους Hannah. (Οι Bruesewitz είχαν απορρίψει μια προσφορά εξωδικαστικής αποζημίωσης γύρω στις 120.000 δολάρια, και είχαν προχωρήσει σε κανονική μήνυση).

Η απόφαση εκείνη (: απέρριψε την προσφυγή των Bruesewitz..) του 2011 έχει διάφορα ενδιαφέροντα τόσο από ιστορική όσο και απο πολιτική άποψη. Για παράδειγμα, στο ξεκίνημά της αναφέρει αυτά τα χρήσιμα:

Τα τελευταία 66 χρόνια, τα εμβόλια είναι αντικείμενο της ίδιας ομοσπονδιακής προαγοραίας έγκρισης όπως τα συνταγογραφούμενα φάρμακα, και οι αποζημιώσεις για βλάβες σχετικές με τα εμβόλια έχουν αφεθεί σε μεγάλο βαθμό στα δικαστήρια των πολιτειών. Κάτω απ’ αυτό το καθεστώς, η μείωση των μεταδόσιμων ασθενειών μέσω εμβολιασμού έχει γίνει «μια απ’ τις μεγαλύτερες επιτυχίες» της δημόσιας υγείας στον 20ο αιώνα.

Αλλά στην δεκαετία του 1970 και του 1980 τα εμβόλια έγιναν, θα μπορούσε κάποιος να πει, θύματα της ίδιας της επιτυχίας τους. Ήταν πια τόσο αποτελεσματικά στην πρόληψη μεταδοτικών ασθενειών ώστε το κοινό άρχισε να ανησυχεί λιγότερο για την απειλή αυτών των ασθενειών και να νοιάζεται περισσότερο για τις βλάβες που προκαλούν τα εμβόλια αυτά καθ’ αυτά.

Μεγάλο μέρος της ανησυχίας εστίασε ενάντια στα τριπλά εμβόλια, που κατηγορήθηκαν για αναπηρίες και προβλήματα ανάπτυξης των παιδιών. Αυτό οδήγησε σε μαζική αύξηση των δικαστικών προσφυγών. Ενώ ανάμεσα στο 1978 και το 1981 έγιναν μόνο 9 μηνύσεις τέτοιου είδους εναντίον των κατασκευαστών τριπλού εμβολίου, στα μέσα της δεκαετίας του 1980 αυτές οι αγωγές ήταν πάνω από 200 κάθε χρόνο. Αυτή η εξέλιξη αποσταθεροποίησε την αγορά των τριπλών εμβολίων, αναγκάζοντας τους δύο απ’ τους τρεις εγχώριους κατασκευαστές να αποσυρθούν. Και η βιομηχανία που απέμεινε, η Lederde Laboratories, εκτίμησε ότι οι εν δυνάμει αποζημιώσεις που θα έπρεπε να πληρώσει λόγω δικαστικών αποφάσεων ήταν 200 φορές περισσότερες απ’ τις ετήσιες πωλήσεις της. Όταν η Lederde απέκτησε προβλήματα παραγωγής το 1984, εμφανίστηκε έλλειψη εμβολίων…

Αυτή η αναδρομή εξηγεί το γιατί ο νόμος του 1986 ανέλαβε να προστατέψει τις φαρμακοβιομηχανίες (κατ’ αρχήν σε ότι αφορούσε τις παρενέργειες των εμβολίων τους), δίνοντας στους θιγμένους κάποια μικρά ποσά αποζημιώσεων εξωδικαστικά. Είναι ενδιαφέρον και αξιοσημείωτο ωστόσο – και το στοιχείο για την Lederde είναι χαρακτηριστικό – ότι ως τότε τα αμερικανικά δικαστήρια, στα οποία προφανώς έχουν λόγο και οι φαρμακοβιομηχανίες, δικαίωναν συστηματικά τους ενάγοντες, επιβάλλοντας στις εταιρείες μεγάλα ποσά σαν αποζημιώσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι δικαστές αναγνώριζαν τις ζημιές…

Μια φράση της («ήταν πια τόσο αποτελεσματικά… αυτά καθ’ αυτά») εξηγεί επίσης το γιατί αν η απειλή θανάτου από μια αρρώστια φουσκωθεί, υπερτονιστεί ώστε να τραβάει και να εξάπτει τους φόβους του κόσμου, μένουν ανενόχλητες οι «θεραπεύτριες» εταιρείες στα εγκλήματά τους… Shock advertising λέγεται αυτό (αναλυτικότερα στο Sarajevo.pdf 150a)

Ωστόσο, η ίδια ιστορική αναδρομή της δικαστίνας του 2011, στη συνέχειά της, εξηγεί το πως αυτό που ονομάζεται στους καιρούς μας «αντιεμβολιαστικό κίνημα» εμφανίστηκε στις ηπα, και μάλιστα σε σημαντικό μέγεθος, πριν 35 χρόνια! Την δεκαετία του ’80: όταν ο νόμος του 1986 έβαλε εμπόδια στην δικαστική αναγνώριση της ευθύνης των φαρμακοβιομηχανιών για τα προβλήματα που δημιουργούσαν τα εμβόλια, ειδικά στα παιδιά, σε συνδυασμό με τις ανησυχίες γι’ αυτά τα προβλήματα, οι αμερικανικές οικογένειες άρχισαν να αποφεύγουν τους εμβολιασμούς· ειδικά με το τριπλό εμβόλιο…

Φάρμακα, μπίζνες και νομοθεσίες 2

Παρασκευή 3 Ιούλη. Στην 5η σελίδα της απόφασης του 2011 υπάρχει μια ακόμα ενδιαφέρουσα υπενθύμιση του νόμου του 1986 (ο τονισμός δικός μας):

… [Οι εταιρείες] Είναι προστατευμένες από ευθύνες για κολάσιμες βλάβες αν δεν υπάρχει αστοχία τους στο να είναι συνεπείς με τις ρυθμιστικές προϋποθέσεις, [δεν υπάρχει] «απάτη», «εμπρόθεση και άδικη διακράτηση πληροφοριών» ή άλλη «εγκληματική ή παράνομη δραστηριότητα». Και σε σχέση με την παρούσα περίπτωση, ο νόμος [του 1986] ελαχιστοποιεί καθαρά την ευθύνη τους για τις αναπόφευκτες, δυσμενείς παρενέργειες:

«Κανένας κατασκευαστής εμβολίου δεν μπορεί να θεωρηθεί ενώπιον πολιτικού δικαστηρίου σαν υπεύθυνος για βλάβες που προκαλούνται από εμβόλια, ή για θανάτους που προκλήθηκαν απ’ την χορήγηση εμβολίου μετά την 1 Οκτώβρη του 1988, αν η βλάβη ή ο θάνατος προκλήθηκαν από παρενέργειες που ήταν αναπόφευκτες παρότι το εμβόλιο κατασκευάστηκε με σωστούς τρόπους και συνοδευόταν απ’ τις κατάλληλες οδηγίες και προειδοποιήσεις».

Η περίπτωση στην οποία το αμερικανικό δικαστήριο, το 2011, απέρριψε την οποιαδήποτε ευθύνη της Lederde, ήταν σοβαρή. Σύμφωνα με την ίδια απόφαση:

…Η Hannah Bruesewitz γεννήθηκε στις 20 Οκτώβρη του 1991. Ο παιδίατρος της χορήγησε το τριπλό εμβόλιο, σύμφωνα άλλωστε με τις κρατικές οδηγίες για την ανοσοποίηση των παιδιών μέσω εμβολίων. Μέσα σε 24 ώρες απ’ τον εμβολιασμό της τον Απρίλη του 1992, η Hannah άρχισε να έχει επιληπτικές κρίσεις. Υπέφερε πάνω από 100 τέτοιες κρίσεις τον επόμενο μήνα, και οι παιδίατροι έκαναν τελικά την διάγνωση ότι πάσχει από «υπολειπόμενη επιληπτική διαταραχή» και «αναπτυξιακή καθυστέρηση». Η Hannah, 20 χρονών τώρα [σ.σ.: το 2011] , συνεχίζει να έχει την ίδια διάγνωση…

Το συγκεκριμένο εμβόλιο δινόταν απ’ το 1948. Αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ότι τα υλικά ήταν ακριβώς ίδια όλα τα χρόνια. Αν η περίπτωση της Hannah (που απέκτησε εγκεφαλοπάθεια…) οφειλόταν πράγματι σε παρενέργειές του (κάτι που προέκυπτε ήδη απ’ το ιστορικό) που ωστόσο ήταν σπάνιες, η εταιρεία (η Leverde, που εν τω μεταξύ, το 2011, είχε εξαγοραστεί και αλλάξει όνομα – έχει πια συγχωνευτεί υπό ένα γνωστό εμπορικό trademark: Pfizer…) δεν θα κινδύνευε από βροχή παρόμοιων αγωγών, ό,τι κι αν πλήρωνε για την περίπτωση Bruesewitz.

Ωστόσο η προστατευτική νομοθεσία που καθιερώθηκε τότε και ισχύει πάντα δεν είχε σκοπό καν και καν να σώσει τις αμερικανικές φαρμακοβιομηχανίες απ’ την πιθανότητα πτώχευσης λόγω δικαστικά επιβεβαιωμένων ευθυνών τους. Σκόπευε να τις απαλλάξει συνολικά από τέτοιες ευθύνες, μικρές ή μεγάλες! Έτσι ώστε η απλή αναγραφή των παρενεργειών ενός εμβολίου (ή, μιλώντας πιο γενικά, ενός οποιουδήποτε φαρμάκου) στο σχετικό σημείωμα μέσα στο κουτί, να γίνει η βασιλική οδός των κερδών τους. Κι αυτό επειδή, ακόμα κι αν κάποιος διαβάσει αυτές τις παρενέργειες, τι μπορεί να κάνει αν το φάρμακο έχει συνταγογραφηθεί για κάποιο λιγότερο ή περισσότερο σοβαρό πρόβλημά του; (Ούτε ο γιατρός, φυσικά, έχει ποινική ευθύνη για τις παρανέργειες ενός φαρμάκου που συνταγογραφεί…)

Συνεπώς η νομοθεσία του 1986 μετέτρεψε την (ποινική) ευθύνη των φαρμακοβιομηχανιών σε … (υπαρξιακή) ευθύνη των πελατών τους! Ανοίγοντας έναν δρόμο που, στην τωρινή φάση της covid-19 τρομοεκστρατείας, εικονογραφεί με ακρίβεια τι είναι ο καπιταλισμός, τόσο γενικά όσο και σαν «βιομηχανία φροντίδας υγείας»…

Θέλουμε να ελπίζουμε πως όσοι / όσες έχουν διαβάσει ως εδώ δεν έχουν φανταστεί μια «συνωμοσία»! Αλλά έχουν συνειδητοποιήσει πως τέτοια είναι γενικά η καπιταλιστική εξέλιξη, και τέτοια είναι ειδικά η καπιταλιστική εξέλιξη στη βιομηχανία υγείας. Και δεν είναι καθόλου «μυστική»!!!