Τετάρτη 31 Μάη. Μπορεί να είναι προσωρινό, μπορεί και όχι (λέμε το δεύτερο). Πάντως όσο περνούν οι μέρες η φαιορόζ κυβέρνηση συμπεριφέρεται όλο και εντονότερα σαν ψάρι που αγκιστρώθηκε. Χτυπιέται από ‘δω, χτυπιέται από ‘κει, αλλά…
Η διαφορά με οποιοδήποτε άλλο κανονικό ψάρι, είναι ότι το αγκίστρι και το δόλωμα το έφτιαξαν μόνοι τους. Οι φαιορόζ. Φυσικά το να χρεώνουν άλλους δεν είναι καν τέχνη· είναι εθνικός αυτοματισμός. Αλλά (όπως θα άρεσε στους ροζ να λένε όταν ήταν στο 3,5% και λιάζονταν ανέμελοι στις παραλίες) στην πολιτική δεν μετράνε οι δικαιολογίες· το αποτέλεσμα μετράει.
Και στην πολιτική σαν τεχνική της εξουσίας το ίδιο ισχύει…
(Το ότι βρυκολακιάζει, ανεπίσημα προς το παρόν, το ένδοξο ιδίωμα του κυρ Γιάνη, του πρώτου μισού του 2015, το «αν δεν μου κάτσεται θα πηδήξω απ’ την ταράτσα και θα κλαίτε» επιβεβαιώνει αυτό: ότι ήταν τότε ο κατάλληλος άνθρωπος (ή ο κατάλληλος «θεός» για το κοινό…) στην κατάλληλη θέση μιας ορισμένης τακτικής.
Δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι θα ήθελαν οι φαιορόζ να τραβήξουν μακριά, ξανά, το ίδιο έργο. Και μάλιστα χωρίς «θεό». Αλλά, απ’ την άλλη, έχουν και πολύ μικρό ρεπερτόριο…)