Δευτέρα 7 Οκτώβρη. Η τυνήσια Emel Mathlouthi (την ξέρετε από προηγούμενες Δευτέρες…) διασκευάζει με μοναδικό τρόπο το τσιγγάνικο / ισπανικό τραγούδι Naci en Alamo (“γεννήθηκα στο Alamo”) που στα τσιγγάνικα / βαλκανικά είναι γνωστό σα Nas Balamo.
Naci en Palestina, μια λυρική κραυγή απ’ την φωνή της Emel:
Δεν έχω τόπο, δεν έχω χώρα, δεν έχω πατρίδα
Με τα δάκτυλά μου ανάβω φωτιά
και με την καρδιά μου σας τραγουδώ…
Γεννήθηκα στην Παλαιστίνη
Γεννήθηκα στην Παλαιστίνη…
Δευτέρα 23 Σεπτέμβρη. Την τυνήσια Emel Mathlouthi την παρουσιάσαμε πριν λίγες εβδομάδες. Το τραγούδι της Kelmti Hurra είναι αυτό που έγινε ο ύμνος της επανάστασης στην τυνησία στα τέλη του 2010 – αρχές του 2011· κι ύστερα πέρασε τα σύνορα, και έγινε ύμνος όλων των αραβικών εξεγέρσεων. Στην εκδοχή που ακολουθεί τα πλάνα είναι απ’ την αιγυπτιακή επανάσταση της 25ης Γενάρη.
Δεν θέλουμε να “προβλέψουμε” ότι αυτό θα ξαναγίνει αύριο ή σε ένα μήνα. Θέλουμε να πούμε: η φωτιά (δηλαδή όλες οι φωτιές) μπορεί να σιγοκαίει για πολύ καιρό, αδιόρατα, κρυφά…
Κι ας μην υποτιμάει κανείς ούτε την θέληση ούτε την συλλογική μνήμη αυτών των ανθρώπων που μόνο ο πρωτοκοσμικός ρατσισμός έχει υποβιβάσει, για να νοιώθει “πρώτος κόσμος”…
Δευτέρα 26 Αυγούστου. Όταν το 2008, στα 26 της, η τυνήσια Emel Mathlouthi είδε τα τραγούδια της να απαγορεύονται απ’ τα ελεγχόμενα απ’ το κράτος media, ήταν ήδη απογοητευμένη απ’ την απάθεια των συμπατριωτών της. Αυτοεξορίστηκε στη γαλλία. Αλλά στα τέλη του 2010 η φωνή της ήταν πίσω στους δρόμους της Τύνιδας: το τραγούδι της Kelmti Horra («τα λόγια μου είναι ελεύθερα») έγινε ο ύμνος της επανάστασης. Και της επόμενης: στην αίγυπτο. Και της μεθεπόμενης: στη συρία…
Η ποιήτρια και μουσικός Mathlouthi, που μετέφερε στην αραβική νεολαία τον άνεμο των “τραγουδιών διαμαρτυρίας” των πρωτοκοσμικών ‘60s (η Joan Baez έχει επηρρεάσει έντονα την Emel) έγινε έτσι στα 30 της η «Fairuz» των αραβικών εξεγέρσεων. Έπαιξε στο Κάιρο μετά την επανάσταση (πριν την χούντα του Sisi), έπαιξε στη Βαγδάτη το καλοκαίρι του 2012 σε μια πρωτοφανή σε μέγεθος συναυλία. Το 2014 έπαιξε μαζί με άλλες γυναίκες μουσικούς στο ντοκυμαντέρ του ιρανού Ayat Najafi No Land’s Song – ήταν η πρώτη επίσημη εμφάνιση σολιστών γυναικών στο ιράν.
Το κράτος που της απαγόρευσε να τραγουδήσει ήταν το απαρτχάιντ ισραηλινό: η συναυλία της στη Ramallah δεν έγινε ποτέ. Aντί γι’ αυτήν τραγούδησε μπροστά σε μια κάμερα στα σύνορα της ιορδανίας και έγινε αναμετάδοση σ’ ένα θέατρο στην Παλαιστίνη…
Το ατμοσφαιρικό και πεσιμιστικό Rescuer που ακολουθεί (περιλαμβάνεται στο άλμπουμ Everywhere we looked was burning που θα κυκλοφορήσει στα τέλη Σεπτέμβρη) δείχνει τις επιρροές της Mathlouthi απ’ την Bjork. Θα μπορούσε να είναι εισαγωγή στο «The Baby of Macon» του Greenaway· ή, ίσως, επίλογος στο Melancholia του Lars von Trier.