Δευτέρα 10 Μάρτη (00.19) >> Η δημαγωγία (εντόπια και μη) θέλει να παρουσιάσει την αντιπαράθεση (έως σύγκρουση) ανάμεσα στην ψοφιοκουναβική ολιγαρχική Ουάσιγκτον και τις ευρωπαϊκές ολιγαρχίες (συμπεριλαμβανόμενης εκείνης του Λονδίνου) ως ιδεολογική: το αυταρχικό ψόφιο κουνάβι εναντίον των «δημοκρατικών» ευρωπαίων∙ ή το ανάποδο. «Ιδεολογική μάχη» με το περιβάλλον απόν: η συντριπτική ήττα του νατο στο ουκρανικό πεδίο μάχης απλά ΔΕΝ υπάρχει (!!!!) και, κατά συνέπεια, ΔΕΝ υπάρχει καμία διαχείριση των συνεπειών της ήττας…
Την προηγούμενη εβδομάδα παρουσιάσαμε την σύγκρουση μεταξύ Ουάσιγκτον και Λονδίνου για την λεηλασία των πρώτων υλών (και όχι μόνο) που θα απομείνουν σ’ ότι τελικά σταθεροποιηθεί ως «ουκρανικό κράτος»… Δεν είναι όμως μόνο το βασίλειο της αγγλίας, σκωτίας, ουαλλίας, βόρειας ιρλανδίας, καναδά, αυστραλίας, κλπ που θέλει να πρωταγωνιστήσει στο πλιάτσικο κι έτσι, αντικειμενικά, «σπρώχνεται» με την (άσπονδη) σύμμαχο Ουάσιγκτον. Είναι κι αυτό το θολό που λέγεται ε.ε.
Μερικές ώρες πριν ο τοξικός του Κιέβου φάει το ξύλο του στο άσπρο σπίτι, νωρίς στις 28 Φλεβάρη 2025, κάποιοι δημαγωγοί θεώρησαν καθήκον τους να το θυμίσουν:
Ρίχνει αγκωνιές ο Trump στην ε.ε.;
Μόλις δυο μέρες πριν την κλωτσοπατινάδα, στις 26 Φλεβάρη 2025, ο υπουργός (: «επίτροπος») εσωτερικής αγοράς της ε.ε. Stephane Sejourne ανακοίνωνε την (αγχωμένη) «πρωτοβουλία» της ευρωπαϊκής επιτροπής (της κυρίας Ursula…) να καταθέσει τον ερχόμενο Μάρτη(σε λίγο δηλαδή…) «πολύ συμπαγή σχέδια» για τα σημαντικά – ουκρανικά – κοιτάσματα που «θεωρούνται ευρωπαϊκά»:
Τι πάει να πει «θεωρούνται ευρωπαϊκά»; Πάει να πει ότι το 2019 (πριν την ρωσική εισβολή…) η ε.ε. είχε υπογράψει με την τοξικό του Κιέβου μια συμφωνία-πλαίσιο για την εκμετάλλευσή τους, που δεν είχε μπει σε εφαρμογή λόγω του πολέμου:
Αν ενδιαφέρεσθε για video ντοκουμέντο σχετικά, ιδού ένα:
Ας το επαναλάβουμε: δεν υπάρχουν πια αρκετά λάφυρα για όλους τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς σ’ αυτόν τον πλανήτη∙ και η «σπανιότητα» γίνεται πολύ πιο δραματική αν πρόκειται για ηττημένους.
Στον μεταξύ τους διαγκωνισμό οι (ηττημένοι) δυτικοί, το ρίχνουν (σε τι άλλο;) στο πάγιο ενδιαφέρον τους και στους αγώνες τους για την … δημοκρατία …. και την ελευθερία:
Κι όσο πιο παρακμιακοί είναι, τόσο πιο γραφικοί γίνονται: ενώ, για παράδειγμα, ο κόνδορας του ελληνικού υπ.αμ. ονειρεύεται «ατσάλινους θόλους» πάνω απ’ το ελλαδιστάν, η ρημαδοUrsula (πάντα παρούσα όταν υπάρχουν στον ορίζοντα μεγάλα ποσά, με πολλά μηδενικά) ονειρεύεται «ατσάλινους σκατζόχοιρους» στις 2 Μάρτη:
Δεν θέλουμε να προσωποποιούμε την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα αλλά η ρημαδοUrsula έχει αφήσει γερά τα ίχνη της στην ιστορία. Τότε, στις 14 Σεπτέμβρη του 2022, απολάμβανε την επερχόμενη «κατάρρευση της ρωσίας»:
Έμεινε με την αυτοϊκανοποίηση… Μιλώντας κάπως ουδέτερα: είναι αποδεδειγμένα ο «δυτικός πολιτικός υποκειμενισμός στα καλύτερά του»… Με τα όλα του. Με τις άκρες του, την μαφία του, τον τουπέ του, τα κυκλώματά του, τις ψευδαισθήσεις του, τον πλούτο του…
