Tag: δημόσια τάξη

Δευτέρα 15 Αυγούστου>> Δεν είναι όμως όλοι σε βαθιά άγνοια, ειδικά σε ότι αφορά την συνέχιση των υγιεινιστικών πραξικοπημάτων. Κάποιοι αγρυπνούν και ετοιμάζονται – ενόσω οι αιχμάλωτοι θέλουν να ελπίζουν ότι «όλα τέλειωσαν».

Ο γερμανός υπ.υγείας Karl Lauterbach έχει σπουδαία σχέδια, για λογαριασμό του συμπλέγματος. Σκοπεύει απ’ το φθινόπωρο να «αναβαθμίσει» την corona-warn-app, την «εφαρμογή έγκαιρης προειδοποίησης» που κάμποσα εκατομμύρια ανόητοι γερμανοί κατέβασαν στα κινητά τους… επειδή τους είπαν (κι αυτοί το πίστεψαν…) ότι έτσι θα είναι «κοινωνικά υπεύθυνοι».

Τι μεθοδεύει ο ετοιμοπόλεμος Lauterbach; Σύμφωνα με άρθρο της berliner zeitung πριν 5 ημέρες οι barcodes (QR codes) που ως τώρα παρέπεμπαν στη «βάση δεδομένων εμβολιαστικής κατάστασης» ώστε να δείχνουν ότι είσαι (ή δεν είσαι…) Ο.Κ. θα αποκτήσουν χρώματα: πράσινο, κίτρινο, κόκκινο. Διαφορετικά χρώματα θα δίνουν διαφορετικά δικαιώματα συμπλήρωσε το ρεπορτάζ. Άλλωστε αυτό το σύστημα εφαρμόζεται ήδη στην Κίνα ήταν το επιμύθιο.

Ποια είναι αυτά τα «διαφορετικά δικαίωματα», σε σχέση με τι; Μα ελάτε τώρα, μην παιδιαρίζετε!!! Δύο χρόνια υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας και αλλεπάλληλων πραξικοπημάτων και οι γερμανοί αιχμάλωτοι δεν κατάλαβαν τίποτα – εσείς;;; Το πρώτο πράγμα που θα διαφοροποιείται ανάλογα με το χρώμα του «φαναριού υγείας» θα είναι που θα επιτρέπεται και που θα απαγορεύεται να πηγαίνεις! Το «πράσινο» θα σημαίνει «ελευθερία κινήσεων», κατ’ αρχήν σε κλειστούς χώρους∙ το «κίτρινο» και το «κόκκινο» απαγορεύσεις, σε μια διαβάθμιση: απαγορεύονται τα μέσα μαζικής μεταφοράς, οι χώροι μεγάλων συγκεντρώσεων ανθρώπων, τα ταξίδια… (Στην πρωτοπόρο κινέζικο καπιταλισμό, του οποίου οι σχέσεις με τον γερμανικό είναι σχέσεις αλληλοθαυμασμού, έχουν προχωρήσει περισσότερο – θα πούμε στη συνέχεια).

Δεν είναι καραμπινάτοι φασίστες όλοι αυτοί; Το ότι το σύμβολο-στο-πέτο της δεκαετίας του 1930 αντικαθίσταται απ’ το QR στο τηλεχειριστήριο της καθημερινής ζωής (το οποίο ελέγχουν απόλυτα) την δεκαετία του 2020 αλλάζει κάτι ουσιαστικό; Ο Lauterbach (δηλαδή τ’ αφεντικά του) έχουν σχέδια: όσοι / όσες δεν είναι «εντάξει» με το «εμβολιαστικό καθεστώς τους» είπε πρόσφατα, είτε επειδή δεν έχουν κάνει καμία δόση είτε επειδή έχουν κάνει λιγότερες, θα πρέπει να υποχρεώνονται σε μασκοφορία σε συγκεκριμένους δημόσιους χώρους / χρόνους, έτσι ώστε να είναι δακτυλοδεικτούμενοι/ες!!! «Το να νοιώθεις ότι σε περιφρονούν…» είχε δηλώσει «… θα είναι ένα κίνητρο να σκεφτείς ξανά μήπως θα προτιμούσες να εμβολιαστείς…» Ο χρωματιστός QR (το «κίτρινο») θα κάνει το πατερναλιστικό όνειρο των αφεντικών αυτόματη πραγματικότητα: σε συγκεκριμένους χώρους ο «κίτρινος» θα μπορεί να κινείται μόνο σαν εν δυνάμει μίασμα.

Την τεχνολογία του «φαναριού εμβολίων» έχει φτιάξει η T-Systems, θυγατρική της Deutsche Telekom, η οποία έχει πάρει παραγγελία απ’ τον «παγκόσμιο οργανισμό υγείας» για να φτιάξει κάτι ανάλογο με «αναμονές» ώστε να επιβληθεί απ’ την κεντρική βιτρίνα των φαρμακομαφιών σε όσο το δυνατόν περισσότερα κράτη, όταν (και αν…) ο π.ο.υ. καταφέρει να κάνει εκβιασμούς. Εν τω μεταξύ το καθεστωτικό der Spiegel γράφει ότι το «φανάρι» έχει ενθουσιάσει τους ειδικούς / τεχνολόγους της αλγοριθμικής φυλάκισης, που υποστηρίζουν ότι είναι πολύ καλό για να μείνει αχρησιμοποίητο και να καταλήξει στο μουσείο επικοινωνιών! Προτείνουν να είναι η βάση για την μελλοντική επέκταση της χρήσης του…

Αυτό, ακριβώς, είναι το κινέζικο παράδειγμα!

Στην κίνα οι εμβολιασμοί δεν είναι υποχρεωτικοί. Συνεπώς το «φανάρι» δεν αφορά την εμβολιαστική κατάσταση των υποτελών. Αφορά την κατάσταση της υγείας τους συνολικά∙ αλλά και ό,τι άλλο κρίνει το καθεστώς «επιβλαβές για την κοινωνία».

Στη διάρκεια των πρόσφατων εκτεταμένων κατ’ οίκον φυλακίσεων σε διάφορες μεγαπόλεις της κίνας (αυτό που εξακολουθούμε να θεωρούμε ασκήσεις βιολογικού πολέμου) αν το «φανάρι» σου δεν ήταν «πράσινο» δεν μπορούσες ακόμα και να μπεις ή να βγεις απ’ το σπίτι σου – και το χρώμα μπορούσε να είναι άσχετο με το αν έχεις εμβολιαστεί ή έχεις κάνει τα απαραίτητα pcr τεστ. Στην πραγματικότητα ο αλγοριθμικός αυτοματισμός μηχανοποιεί και αποπροσωποιεί εντελώς την κρατική γραφειοκρατία επιτρέποντάς της να σε «κιτρινίζει» ή να σε «κοκκινίζει» (να σου κλείνει την πόρτα της αλγοριθμικής φυλακής ή να σε ρίχνει στην απομόνωση) χωρίς να δίνει καμία εξήγηση. Στην τελική, αν κάποιος «υπεύθυνος» αναγκαστεί να πει κάτι, μπορεί να είναι «α, έγινε λάθος» ή «ααα, δεν ήξερα». Έτσι είναι στο «σύστημα» (εννοώντας τους αλγόριθμους).

Το παράδειγμα είναι πρόσφατο και μαζικό. Πάνω από 400.000 υπήκοοι στην κινεζική επαρχία Henan ανακάλυψαν τον περασμένο Απρίλη ότι οι καταθέσεις τους σε 6 τοπικές τράπεζες είχαν «παγώσει», χωρίς καμία εξήγηση… Αργότερα αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για ένα «σκάνδαλο» διαφθοράς των διοικητών τους∙ ενδιάμεσα όμως, όταν εκπρόσωποι των καταθετών αποφάσισαν να πάνε στα κεντρικά των τραπεζών για να διαμαρτυρηθούν, ανακάλυψαν ότι το «φανάρι της υγείας τους» είχε γίνει κόκκινο – οπότε απαγορευόταν να ταξιδέψουν… Αυτό δεν το είχαν μοντάρει οι «διεφθαρμένοι» τραπεζίτες!!!

Τέτοιες είναι οι δυνατότητες που ενθουσιάζουν τόσο τους δυτικούς «ειδικούς» όσο, ακόμα περισσότερο, τα αφεντικά του συμπλέγματος (και) στη γερμανία. Τα λεγόμενα ψηφιακά «διαβατήρια εμβολιασμού» είναι πολύ εύκολο τεχνικά να εξελιχθούν σε «διαβατήρια υγείας» και, ύστερα, σε «διαβατήρια κοινωνικής υπευθυνότητας», «διαβατήρια προσωπικότητας», ή όπως αλλιώς βαπτιστούν.

Το ζητούμενο είναι να γίνει η αρχή, και η αρχή (ή η-αρχή-της-αρχής) έγινε ήδη στη διάρκεια του προηγούμενου χρόνου. Τώρα το γερμανικό καθεστώς σχεδιάζει ένα ακόμα βήμα αυτοματοποίησης, με όλα τα συνοδευτικά: τιμωρίες και ανταμοιβές: ανοικτή η πόρτα του κελιού, μισόκλειστη, εντελώς κλειστή, απομόνωση. Κι όταν αυτό μεθοδεύεται ανοικτά στο Βερολίνο, στα εξοχικά μέρη τύπου ελλαδιστάν θα έρθει μάλλον γρήγορα παρά αργά.

Έχουν προκληθεί βέβαια ήδη αντιδράσεις (στη γερμανία) για τα σχέδια του κράτους τους: εκείνο το «έτσι το κάνουν και στην κίνα» σα να έριξε μια κλωτσιά στα genitals των υπνοβατούντων (μέσα στις αναμνήσεις του 20^ου αιώνα…) αιχμαλώτων. Αλλά είτε ο Lauterbach είτε τα καπιταλιστικά αφεντικά του είναι πονηροί: έχουν διανθίσει το νομοσχέδιο για το «φανάρι» με μερικές λεπτομέρειες που βγάζουν μάτι ότι μπήκαν για να υπηρετήσουν τον «διάλογο», την «διαπραγμάτευση», τις «υποχωρήσεις του υπουργείου» και ίσως (;;;;) μια κάποια «συμφωνία». Για παράδειγμα το «πράσινο» είτε για πλατφορμιασμό είτε για νόσηση περιορίζεται στους 3 μήνες, κάτι ηλίθιο έως εξωπραγματικό αφού συνεπάγεται ότι οι νομοταγείς «πράσινοι» θα πρέπει να πλατφορμιάζονται κάθε τρίμηνο για να απολαμβάνουν την «ελευθερία» τους… Αυτό δεν το ζητάει ούτε ο κτηνίατρος ceo!

Υπνοβάτες και μη, ignorants και μη (οι εγκάθετοι και οι ηλίθιοι εξαιρούνται!), σε διακοπές ή μη, βρισκόμαστε καιρό τώρα, κι έτσι θα πάει, μπροστά σ’ αυτήν την κρίσιμη, μια-φορά-στα-εκατό-χρόνια ιστορική καμπή. Πολλοί προτιμούν ως τώρα να λουφάζουν, ελπίζοντας ότι «μπόρα είναι, θα περάσει»!… Κάνουν λάθος: πρόκειται για καπιταλιστική αναδιάρθρωση πολύ μεγάλου πλάτους και βάθους, και δεν πρόκειται ούτε να σταματήσει ούτε να χαλιναγωγηθεί με ευχές και προσευχές.

Η άλλη κατεύθυνση (η μόνη που μπορεί να χαρακτηριστεί επιλογή) δεν είναι βέβαια καθόλου εύκολη. Τουλάχιστον όμως τώρα πια ξέρουμε∙ καμία άγνοια δεν δικαιολογείται. Πρέπει να πετάξουμε όλα τα βαρίδια του παρελθόντος (εκεί, κυρίως, έγκειται η δυσκολία), όλες τις μικροαστικές συνήθειες και βεβαιότητες (στην «πολιτική», στην «ιδεολογία», στις στάσεις ζωής) που κληροδότησε ο ύστερος 20^ος αιώνας, όλα τα βίτσια που έχει απλόχερα προσφέρει η 3^η βιομηχανική επανάσταση (απ’ τα αντιsocial media ως τον γενικευμένο selfismo για παράδειγμα) ώστε να σηκώσουμε ξανά το ανάστημα.

Για να αντιμετωπίσουμε αυτό που έρχεται από μπροστά.

(Ο Benjamin έχοντας δει και καταλάβει, γράφει στα τέλη της δεκαετίας του 1930:

Υπάρχει ένας πίνακας του Klee με το όνομα Angelυs Novus. Απεικονίζεται εκεί ένας άγγελος που φαίνεται έτοιμος να απομακρυνθεί από κάτι όπου μένει προσηλωμένο το βλέμμα του. Τα μάτια του είναι διάπλατα ανοιχτά, το στόμα του ανοιχτό και οι φτερούγες του τεντωμένες. Έτσι ακριβώς πρέπει να είναι και ο άγγελος της ιστορίας. Το πρόσωπό του είναι στραμμένο προς το παρελθόν. Όπου εμείς βλέπουμε μια αλυσίδα γεγονότων, αυτός  βλέπει μία μοναδική καταστροφή, που συσσωρεύει αδιάκοπα ερείπια επί ερειπίων και τα εκσφενδονίζει μπροστά στα πόδια του. Θα ήθελε να σταματήσει για μια στιγμή, να ξυπνήσει τους νεκρούς και να στήσει ξανά τα χαλάσματα. Μια θύελλα σηκώνεται όμως από τη μεριά του Παράδεισου αδράχνοντας τις φτερούγες του και είναι τόσο δυνατή που δεν μπορεί πια ο άγγελος να τις κλείσει. Η θύελλα τον ωθεί ακαταμάχητα προς το μέλλον, στο οποίο η πλάτη του είναι στραμμένη, ενώ ο σωρός από τα ερείπια φθάνει μπροστά του ως τον ουρανό. Αυτό που εμείς αποκαλούμε πρόοδο, είναι αυτή η θύελλα.

Στο τωρινούς άνυδρους και άγονους καιρούς δεν αξιωνόμαστε την χάρη ενός Benjamin. Όμως τα χαλάσματα είναι χαλάσματα∙ και η θύελλα είναι θύελλα…)