Tag: δημόσια τάξη

Προληπτικά…

Τετάρτη 3 Ιούνη. Τα μπάχαλα έχουν ξεκινήσει στα περίχωρα του Παρισιού. Είναι, προς το παρόν, προληπτικά. Γιατί Black life matters και στην επικράτειά του βασιλιά Macron. Και η εποχή δεν επιτρέπει υπεκφυγές.

Αυτόν τον καιρό γίνεται στο Παρίσι μια δίκη μπάτσων για την δολοφονία του 24χρονου Adama Traore, στην Beaumont-sur-Oise, στα βόρεια του Παρισιού τον Ιούλη του 2016. Το «αδίκημά» του ήταν ότι επειδή δεν είχε μαζί του ταυτότητα έτρεξε να αποφύγει ένα αστυνομικό μπλόκο. Τον έδεσαν ζωντανό· τον έδωσαν στους δικούς του νεκρό.

Οι κρατικοί εμπειρογνώμονες πάνε να «βγάλουν καθαρούς» τους μπάτσους. Αλλά ιατροδικαστές που έβαλε η οικογένεια και οι συμπαραστάτες κατέληξαν ότι ο Adama πέθανε εξαιτίας της «τεχνικής της σύλληψής» του – τον τρόπο «εξουδετέρωσης» που χρησιμοποιεί (και) η γαλλική αστυνομία.

Η χρονική σύμπτωση με την δολοφονία του Floyd και την εξέγερση στις ηπα δεν βοηθάει το κουκούλωμα. Αλλά οι γάλλοι μπάτσοι έχουν ασυλία όπως οι αμερικάνοι – αυτό είναι γνωστό. Οπότε;;;

(φωτογραφία μέση: Πάνω από 20.000 διαδηλωτές έξω απ’ τα δικαστήρια στο Παρίσι χτες, σ’ έναν απαγορευμένο – λόγω covid-19 – «συνωστισμό».

Κάτω: Στη στεριά δεν ζει το ψάρι, ούτε ο covid στη φωτιά – σίγουρα στο Παρίσι…)

Σωβιν….

Τετάρτη 3 Ιούνη. Παράξενα παιχνίδια. Ο φασιστοδολοφόνος μπάτσος του Geoarge Floyd λέγεται Derek Chauvin. Μπορεί η καταγωγή του να έχει μια μακρινή γαλλική ρίζα: Nicolas Chauvin είναι το όνομα ενός γάλλου στρατιώτη (ενδεχομένως μυθικού) που ήταν (λέει ο θρύλος) τόσο πολύ αφοσιωμένος στον Βοναπάρτη ώστε για χάρη του στρατηγού του τραυματίστηκε σε μάχες σχεδόν 20 φορές.

Απ’ το όνομα αυτό προέκυψε η λέξη σωβινισμός. Στην αρχή σήμαινε ανεξέλεγκτη, τυφλή προσήλωση στον εθνικό ηγέτη. Και, στη συνέχεια, σκέτο εθνικο-μιλιταρισμό….

Κάτι συμπτώσεις!

Ο μεγάλος κρίκος 1

Τετάρτη 3 Ιούνη. Η αφορμή είναι σοβαρή. Οι αιτίες ακόμα πιο σοβαρές. Αλλά η ευκολία με την οποία η αντιρατσιστική / αντιμπάτσικη εξέγερση στις ηπα πέταξε απ’ το κέντρο της δημαγωγίας (σίγουρα τον πρώτο καπιταλιστικό κόσμο) τα θανατόμετρα, κάνοντας την συμπαράσταση στις διαμαρτυρίες το must κρατών, celebrities, media κλπ έχει κάτι το ιδιαίτερο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια εξέγερση αφροαμερικάνων (αλλά και άλλων πληβείων) τραβάει την διεθνή προσοχή. Είναι όμως ίσως η πρώτη φορά που τα συλλυπητήρια προς τους οικείους του δολοφονημένου είναι συσκευασμένα σ’ ένα «μνημόσυνο» για την υπερδύναμη. Η χαρά των rivals του ψοφιοκουναβιστάν δύσκολα κρύβεται. Αλλά και η αποστροφή των άλλοτε συμμάχων το ίδιο. Είναι κοινοτοπία: η εξέγερση δεν θεωρείται απλά η δίκαιη αντίδραση των κατατρεγμένων του αμερικανικού καπιταλισμού· αλλά κι ένα ακόμα καρφί στο πολιτικό του φέρετρο.

Η παρακμή της αμερικανικής ηγεμονίας είναι δεδομένη· και δεν χρειαζόταν καμμιά μπάτσικη δολοφονία για να επιδειχθεί. Αλλά όσοι πιστεύουν ότι η (άλλοτε) «μόλη υπερδύναμη» απλά θα καταρρεύσει μ’ έναν πνιχτό κρότο όπως κάποτε η ε.σ.σ.δ. αγνοούν τραγικά την ιστορία – και την πολιτική γεωγραφία. Η γενική στρατιωτικοποίηση μιας υπερδύναμης που χάνει μεν τα παγκόσμια ερείσματά της αλλά διαθέτει ακόμα όχι μόνο φονικά όπλα πρώτης κατηγορίας αλλά και αρκετούς τόνους «πατριωτικού μιλιταρισμού» είναι πάντα μια έξοδος κινδύνου. Τα ρεβόλβερ ίσως είναι το μόνο είδος «πατριωτισμού» που μπορεί να δημιουργηθεί σε μια εποικιστική αποικιοκρατία· και τέτοια ήταν πάντα η «λευκή ψυχή» των ηπα. Το μόνο που άλλαξε απ’ την εποχή του let’s go west είναι το διαμέτρημα και ο ρυθμός πυροβολισμών….

Εν τω μεταξύ ίσως η σοβαρότερη ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του ψοφιοκουναβιστάν δεν βρίσκεται στους δρόμους και στα ξηλωμένα πεζοδρόμια των πόλεων, αλλά στην χρηματοπιστωτική καρδιά της: στην fed. Η κεντρική ομοσπονδιακή τράπεζα των ηπα, αφού προσπάθησε ανεπιτυχώς να “μαζέψει” τα δολάρια που “εκτυπώθηκαν” για να γίνουν δάνεια και χρέη επούλωσης της κρίσης του 2008 / 2009 αυξάνοντας τα επιτόκια, έκανε απ’ το 2019 και μετά στροφή 180 μοιρών. Και συνεχίζει να ρίχνει “νομισματικό αέρα”, μέσω τραπεζών αλλά και ράτους, στις ακόμα μεγαλύτερες χρηματοπιστωτικές φούσκες που δημιουργήθηκαν στη 10ετία “διαχείρισης της κρίσης”. Το τέλος αυτού του δρόμου είναι γνωστό: ένα πληθωριστικό δολάριο που θα χάνει σταδιακά τον διεθνή κύκλο της κυκλοφορίας του. Υπέρ αυτής της κατάληξης δουλεύουν άλλωστε προσεκτικά αλλά σταθερά και μεθοδικά και οι rivals του ψοφιοκουναβιστάν.

Θα φανεί ίσως παράξενο: η τελευταία ευθεία της αμερικανικής παρακμής θα έχει αρχίσει όταν κάποιοι πεζοναύτες, σε κάποιο «συνοριακό φυλάκιο» της άλλοτε αυτοκρατορίας (σε κάποια στρατιωτική βάση δηλαδή), διαπιστώσουν ότι τα ντάλαρς του μισθού τους δεν πολυπερνάνε στα τοπικά μπαρ και μπουρδέλα…

(η συνέχεια του μεγάλο κρίκου αύριο)

No future

Τρίτη 2 Ιούνη. Ορισμένοι αποδίδουν την γενικευμένη πληβειακή εξέγερση στο ψοφιοκουναβιστάν σε οικονομικούς παράγοντες. Κυρίως στο γεγονός ότι πρώτα η φτώχια και ο ουσιαστικός αποκλεισμός των μειονοτήτων απ’ τις όποιες δομές δημόσιας υγείας, ύστερα οι γενικευμένες απαγορεύσεις και η ανεργία και, στο τέλος, η post covid-19 «νέα κανονικότητα» κτυπάει ακόμα πιο έντονα εκείνους που έχουν τα λιγότερα μέσα να επιβιώσουν.

Ισχύουν αυτά. Όπως ισχύει ότι το παρακμιακό ψοφιοκουναβιστάν έχει τον πιο φασίστα πρόεδρο (και τους ανάλογους σωματοφύλακες, βουλευτές, γερουσιαστές, μήντια) που είχε το 2016 στη διάθεσή του το καθεστώς. Και, σε προεκλογική περίοδο, ο αντίπαλός του (ο Beiden) είναι τόσο βαθυκρατικός με την σειρά του, ώστε ούτε κατά φαντασίαν δεν θα μπορούσε να εικονογραφεί μια κάποια «ελπίδα» – όπως άλλοτε ο Obama.

Μ’ άλλα λόγια, σε μια άλλοτε υπερδύναμη που καταρρέει (και εξοπλίζεται) το no future δεν είναι καν μια πάγια κατάσταση για τους περιθωριοποιημένους. Είναι ένας διαρκής κατήφορος. Το ψοφιοκουναβιστάν δεν είναι πια ένα καπιταλιστικό σύστημα επιδεκτικό σε βελτιώσεις· αν υπάρχει τέτοιο πράγμα σήμερα. Οι διαδηλωτές δεν το αναλύουν· απλά το μισούν, με τον τυφλό τρόπο που τους επιτρέπει να ανταποδώσουν έστω συμβολικά τον τρόπο που τους μισεί. Κι ούτε λόγος ότι οι διαδηλωτές δεν έχουν βγάλει όπλα. Πράγμα που σημαίνει ότι στην πιο οπλοκρατούμενη κοινωνία του πλανήτη κρατιούνται ακόμα πολύ κοντά στα όρια της νομιμότητας.

Πρέπει να θυμόμαστε πάντως ότι αυτή δεν είναι η πρώτη εξέγερση της «covid φάσης» του 2020. Είναι η δεύτερη. Είχε προηγηθεί μια ανάλογη στη γαλλία. Επί πολλές ημέρες, ξεκινώντας στις 18 Απρίλη, όταν ένα ασφαλίτικο κτύπησε έναν 30χρονο με μηχανάκι που προσπάθησε να αποφύγει ένα κορονο-μπλόκο στη Villeneuve-la-Garenne. Δεν σκοτώθηκε – θα έπρεπε; Ωστόσο ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron είπε για εκείνη την εξέγερση (σε διάφορες πόλεις) περίπου αυτά που λέει το ψόφιο κουνάβι· στο πιο εκλεπτυσμένο…

Η πρόσφατη αντιlockdown εξέγερση στα Παρισινά προάστια αλλά και σε μερικές πόλεις ακόμα παρά την διάρκειά της δεν προκάλεσε συμπάθεια, συγκεντρώσεις συμπαράστασης, έστω ιντερνετικούς επαίνους απ’ τας ευρώπας (και απ’ τα μέρη μας). Φταίει που ήταν αντι-καραντίνα; Ή που δεν υπήρξε νεκρός;

Τότε που να οφείλεται άραγε η απόλυτη πρωτοκοσμική αδιαφορία για την δολοφονία πάνω από 220 διαδηλωτών, το σακάτεμα πολύ περισσότερων, τον τραυματισμό πάνω από 15.000, επί 1,5 χρόνο (απ’ τις 30 Μάρτη του 2018 ως τις 27 Δεκέμβρη του 2019); Μήπως επειδή δεν υπήρχαν video απ’ τις δολοφονίες; Υπήρχαν και παραϋπήρχαν… Μήπως στο ότι ήταν Παλαιστίνιοι, άραβες, στη λωρίδα της Γάζα; Ίσως αυτό: τα απαρτχάιντ δεν θεωρούνται όλα εχθρικά· υπάρχουν κάποια που βολεύουν…

Υπάρχουν πολλά no future. Οι πρωτοκοσμικοί με τις επιλεκτικές αντιρατσιστικές ευαισθησίες, έχουν τα δικά τους…

(φωτογραφία επάνω: Κοντά στο άσπρο σπίτι, στην Ουάσιγκτον, πριν 3 ημέρες.

Στη μέση: οι κροτίδες είχαν την τιμητική τους στην πρόσφατη εαρινή εξέγερση στη γαλλία.

Κάτω: Εκτός απ’ τα όπλα και την τεχνολογία δολοφονίας αμάχων, το φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ εξάγει και τις μπατσικές τακτικές του. Μία απ’ αυτές είναι το «γονάτισμα πάνω στο κεφάλι ή στο λαιμό», που σκότωσε τον Floyd. Πάνω ισραηλινοί στρατόμπατσοι «ακινητοποιούν» και ξυλοκοπούν έναν παλαιστίνιο διαδηλωτή έξω απ’ το al Aqsa, στις 12 Μάρτη του 2019. Κάτω η ειρωνική έκπληξη ενός άραβα για την πρωτοκοσμική δήθεν μυωπία…

Είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα ιδρώσει κανενός το αυτί για την προέλευση των αμερικανικών μπατσοφονικών μεθόδων… Ειδικά στα μέρη μας… Είναι όμως απόλυτη αλήθεια ότι και οι αμερικάνοι και οι έλληνες μπάτσοι εκπαιδεύονται από ισραηλινούς…

Όπως το είπαμε: Μερικά φασιστικά καθεστώτα είναι χρήσιμα. Είναι σύμμαχα…).

Ιχνηλάτηση

Τρίτη 2 Ιούνη. Ακούγεται οικείο; Ναι. Η αστυνομία της Μιννεσότα χρησιμοποιεί μεθόδους contact-tracing για να εντοπίσει ταραξίες διαδηλωτές… Καταλαβαίνετε: είναι κάτω απ’ αυτό το όνομα που προτείνεται η ψηφιακή υγιεινιστική συνήθεια, για την μετα-πραξικοπηματική «νέα κανονικότητα». Μόνο που η υγεία δεν είναι εκείνων που νομίζουν…

Μα έχουν εγκαταστήσει οι αμερικάνοι στα κινητά τους εφαρμογές τύπου “stop covid” σαν αυτές που λανσάρονται στας ευρώπας (π.χ. την γαλλία); Όχι φυσικά! Απλά, πολύ απλά, η ιχνηλάτηση δεν χρειάζεται ούτε συγκαταθέσεις ούτε εφαρμογές που απλά εκμαιεύουν συγκαταθέσεις! Γίνεται κι αλλιώς. Γι’ αυτό και η μπατσαρία στη Μιννεσότα ανακοίνωσε μεν όλο υπερηφάνεια ότι είναι τεχνολογικά εξοπλισμένη, αλλά δεν μπήκε σε λεπτομέρειες. Ίσως επειδή υπάρχει (τυπικά) ζήτημα ιδιωτικότητας…

Όμως υπάρχει ακόμα τέτοιο πράγμα σαν την ιδιωτικότητα, στ’ αλήθεια, όταν ο μηχανικός ρουφιάνος έχει γίνει ων ουκ άνευ για την καθημερινή ζωή; Εκείνος ο έρμος ο Snowden έχει ξελαρυγκιαστεί να προειδοποιεί ότι τα κίνητα μόνο με την ιδιωτικότητα δεν είναι συμβατά.

Ίσως έχει ξεπεραστεί η ιδιωτικότητα… Ή ίσως το πάθος για την μεσολαβημένη «επικοινωνία» είναι το δυνατότερο κελί….

Πιο original!

Τρίτη 2 Ιούνη. Μ’ ένα διάγγελμα hard core law and order (αργά τη νύχτα ώρα ελλάδας) το ψόφιο κουνάβι, ακολουθώντας τις συμβουλές (και) του βασιλικού γαμπρού του, ανακοίνωσε την «ανάπτυξη του στρατού» σ’ όλη την αμερική, με βάση ένα νόμο του 1807… Για την «αντιμετώπιση των αναρχικών» όπως δήλωσε… Ήδη πολλοί μιλούν για προσπάθεια δικτατορίας…

Η αρχή έγινε ήδη απ’ την πρωτεύουσα, όπου κηρύχτηκε απαγόρευση κυκλοφορίας. (Είναι η original εκδοχή, την οποία αντέγραψαν όσο πιο πιστά γινόταν τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα…). Η ίδια απαγόρευση κυκλοφορίας το βράδυ κηρύχτηκε – για πρώτη φορά στην ιστορία! – και στη Ν. Υόρκη. Νωρίτερα (γύρω στις 3.30 τη νύχτα ώρα ελλάδας) στη Ν. Υόρκη βρισκόταν σε εξέλιξη μεγάλη αντιμπάτσικη διαδήλωση· και η καταστολή της…

Μια καλή δόση carpet bombing απ’ την αμερικανική ανατολή ως την αμερικανική δύση θα τους «τακτοποιήσει» αυτούς τους “επαγγελματίες” παλιοαναρχικούς… Και όχι μόνον αυτούς. Θα αυξήσει επίσης θεαματικά τους «νεκρούς από covid-19»…. Κι αν δυσκολεύεται ο αμερικανικός στρατός να κάνει την δουλειά όπως πρέπει, ας ζητήσει την βοήθεια των strategic rivals του. Υποθέτουμε ότι θα ανταποκριθούν…

(Η χρήση του στρατού για εσωτερικά ζητήματα απαγορεύεται απ’ το αμερικανικό σύνταγμα, απ’ όσο ξέρουμε. Για δουλειές δημόσιας τάξης φτιάχτηκε η «εθνοφρουρά», που έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές. Ποιός ξέρει τι «τρύπα» βρήκαν οι σωματοφύλακες στο 1807;… Εν πάσει περιπτώσει η κατάργηση των συνταγμάτων λόγω “έκτακτων αναγκών” έγινε ήδη must διεθνώς, με άλλοθι τον covid-19…

Απ’ την άλλη υπάρχει εδώ ένας συμβολισμός: μην έχοντας μέλλον η παρακμιακή πρώην υπερδύναμη κινείται ολοταχώς προς τα πίσω… Αρχές του 19ου αιώνα; Not bad…)

(φωτογραφία: Διαδηλώτριες παραβιάζουν το social distancing, αλλά διαδηλωτής ακολουθεί τον κανόνα της μάσκας καθώς ατενίζει το άσπρο σπίτι. Στις 30 Μάη, πάνω στις ευρύχωρες λαμαρίνες ενός περιπολικού…)

Χμμμμ…

Δευτέρα 1 Ιούνη. Η επικινδυνότητα του covid-19 υπερεκτιμήθηκε· πιθανότατα σε κανένα σημείο της εξάπλωσής του ο κίνδυνος εξαιτίας του δεν ήταν μεγαλύτερος απ’ τα συνηθισμένα επίπεδα… Παγκόσμια, το πρώτο τρίμηνο της χρονιάς, δεν υπήρξαν περισσότεροι από 250.000 νεκροί που αποδόθηκαν στον covid-19, ένα μέγεθος που θα πρέπει να συγκριθεί με τους 1,5 εκατομμύριο νεκρούς (οι 25.100 στη γερμανία) στη διάρκεια του κύματος γρίπης την σαιζόν 2017 – 2018… Ο κίνδυνος είναι ολοφάνερα του ίδιου μεγέθους όπως με άλλους ιούς…. Στη διάρκεια της κρίσης του κορονοϊού το κράτος αποδείχθηκε ο μεγαλύτερος παραγωγός ψευδών ειδήσεων….

Σας φαίνονται οικεία αυτά; Σας θυμίζουν «ασταμάτητη μηχανή», δηλαδή «χριστιανοταλιμπάν», «ανεύθυνους», «οπαδούς του ψόφιου κουναβιού» κι όλα τα υπόλοιπα τα αξιοκατάκριτα; Για το καλύτερο ή το χειρότερο όχι, αυτά πιο πάνω δεν είναι δικά μας συμπεράσματα… Είναι άλλων. Και έχει προκύψει σχετικά ένα θεματάκι (το λέμε κομψά) στο Βερολίνο.

Το γερμανικό κράτος, και ειδικά μια υπηρεσία του υπουργείου εσωτερικών με τον κωδικό «μονάδα ΚΜ4», ανέθεσε σε μια ομάδων γερμανών ειδικών, πλαισιωμένων από πανεπιστημιακούς επιδημιολόγους, λοιμωξιολόγους κλπ, την σύνταξη μιας έκθεσης για την διαχείριση της κρίσης του covid-19… Αυτή η έκθεση, 93 σελίδων, με τίτλο «ανάλυση της διαχείρισης της κρίσης» παραδόθηκε τέλη Απρίλη ή αρχές Μάη. Αλλά δεν άρεσε καθόλου στο γερμανικό υπ. εσωτερικών που την είχε παραγγείλει… Και την έχωσε σε κάποιο συρτάρι…

Τότε ένας υπάλληλος του, απ’ αυτήν την «μονάδα ΚΜ4», ονόματι Stephen Kohn, διέρρευσε την έκθεση σ’ ένα δεξιο-φιλελεύθερο μήντιο, που την δημοσιοποίησε στις 9 Μάη. Τις αμέσως επόμενες ημέρες άρχισαν να την αναπαράγουν και να την σχολιάζουν τα mainstream media στη γερμανία… Αλλά ο γερμανός υπ.εσ. Horst Seehofer έκανε κυριολεκτικά το «κουνέλι»: αυτά είναι προσωπικές απόψεις ενός ατόμου που χρησιμοποίησε ένα επιστολόχαρτο του υπουργείου είπε εννοώντας τον Kohn, τον οποίο η υπηρεσία απέλυσε… Και, στη συνέχεια, «γενική συσκότιση» απ’ τα καθεστωτικά μήντια (πράγματι πρόκειται για πόλεμο, και έχουμε καταλάβει εναντίον ποιών!) – και κατηγορίες για συνωμοσιολογία.

Αναγκαστικά έπρεπε να μιλήσουν και εκείνοι που έγραψαν την έκθεση – δεν ήταν «απόψεις ενός δημόσιου υπαλλήλου που καταχράστηκε ένα επιστολόχαρτο της υπηρεσίας»! Βγήκαν ανοικτά λοιπόν στις 11 του περασμένου Μάη, και κάλεσαν το γερμανικό υπουργείο (και το κράτος γενικά) να αποδείξουν με ποια στοιχεία δεν λαμβάνουν υπόψη την έκθεσή τους… Η απάντηση; Σιωπή… (Το ότι στη δεκάδα των «αναγνωρισμένων ειδικών» που έκαναν την έκκληση / πρόκληση περιλαμβάνεται και ο Sucharit Bhakdi δεν αποτελεί έκπληξη…)

Το να συμβαίνουν αυτά στην “πρωτεύουσα της ευρώπης” κάνουν το θέμα πολύ πιο σοβαρό απ’ ότι, π.χ., να έχει κανείς με μια “ιερή σύνοδο υγείας” στην Αθήνα που είναι όλο αλληλούια και αμήν στην γραμμή που παίρνει. Όμως δεν συμβαίνουν μόνο στη γερμανία.

Στη δανία η “Υπηρεσία Υγείας”, που μέχρι πρόσφατα είχε καθεστώς ανεξάρτητης υγιειονομικής αρχής (με το ανάλογο κύρος όχι, όμως, συνταγματικά θεμελιωμένης όπως η αντίστοιχη της σουηδίας) εξακολουθεί να υποστηρίζει, κόντρα στην κυβέρνηση, ότι ο covid-19 δεν μπορεί να θεωρηθεί μια γενικά επικίνδυνη αρρώστια, καθώς είτε δεν παρουσιάζει μια σοβαρή εξέλιξη είτε δεν έχει υψηλό ποσοστό θνησιμότητας. Αλλά who cares; Η κυβέρνηση της Κοπεγχάγης, έχοντας υπόψη της ότι πρόκειται να κάνει ένα πολιτικό πραξικόπημα με υγιεινιστικό φερετζέ, όταν στις 12 του περασμένου Μάρτη πέρασε το νόμο «έκτακτης ανάγκης» περί γενικών απαγορεύσεων κλπ, μεταξύ άλλων, «καθαίρεσε» το καθεστώς της «Υπηρεσίας Υγείας», μετατρέποντάς την από ρυθμιστική αρχή σε μια απλή συμβουλευτική υπηρεσία… Μόνο που τώρα έχουν αρχίσει να διαρρέουν διάφορες «εσωτερικές αλληλογραφίες» που δείχνουν ότι σκόπιμα οι υπουργοί του και οι λοιποί αξιωματούχοι έλεγαν ψέμματα, για να διατηρηθεί / επεκταθεί χρονικά η «έκτακτη ανάγκη». Και ότι ουσιαστικά απαγόρευαν στην ανεξάρτητη υγιεινομική αρχή να δημοσιοποιήσει τα πραγματικά μεγέθη και τα αληθινά στοιχεία, επειδή θα χάλαγε η μανέστρα…

Δυτικότερα, στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας βασίλισσας της αγγλίας, της ουαλίας κλπ, προκύπτει πως ο «εκ δεξιών» του Borduk (: Johnson), γνωστός υπερμυστικοσύμβουλος Dominic Cummings ήταν που «πίεσε» κυβερνητικά την επιστημονική συμβουλευτική επιτροπή για έκτακτες καταστάσεις να «εγκρίνει» το πραξικόπημα / γενική απαγόρευση, για το καλό της «υγείας του λαού»… Πρόκειται για τον ίδιο Cummings που αποκαλύφθηκε πρόσφατα ότι απλά έγραφε την γενική απαγόρευση στα genitals του ταξιδεύοντας κατά βούληση («για οικογενειακούς λόγους» είπε) στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας. Έχει προκύψει κι εκεί ένα «σκανδαλάκι», το οποίο η κυβέρνηση της αυτού μεγαλειότητας απλά προσπαθεί να πνίξει… Όμως έχουν αυξηθεί πολύ οι υπήκοοι που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Cummings, όπως και το ιερό τέρας των Αποκαλυψιακών προβλέψεων (o Ferguson του imperial college…) παραβίαζαν τις απαγορεύσεις επειδή ήξεραν ότι είναι «μούφα» και άχρηστες, κι ότι ο ιός δεν ήταν τόσο επικίνδυνος όπως έλεγαν στο πόπολο…

Οι φίλοι της καραντίνας θα πρέπει να νοιώθουν επιεικώς ηλίθιοι. Πράγμα που, σε συνδυασμό με τον εγωϊσμό τους, τους κάνει ακόμα πιο επικίνδυνους… (ή ακόμα πιο χρήσιμους, ανάλογα με την οπτική γωνία…)

Το μολυσματικό κράτος / υγιεινιστικές κρίσεις…

Δευτέρα 1 Ιούνη. Ως πρόσφατα όποιος ήθελε να μάθει (κάνοντας κόπο…) το τι συμβαίνει μ’ αυτόν τον κατασκευασμένο Αρμαγεδώνα, θα μπορούσε να μάθει:

– για πλαστά video με φέρετρα απ’ το Bergamo·

– για συστηματικό και σκόπιμο φούσκωμα των νεκρών που χρεώνονταν στον covid-19 (κάποιοι έχουν αρχίσει να μιλούν πια για διπλασιασμό, αλλά σαν ασταμάτητη μηχανή δεν έχουμε βρει έγκυρα στοιχεία σχετικά, επειδή μάλλον δεν υπάρχουν ακόμα)·

– για συγχρονισμένο carpet bombing απ’ τα καθεστωτικά μήντια και τις ιντερνετικές παραφυάδες, δικές τους, των «καλοθελητών» και των υπηρεσιών·

– για θεωρίες συνωμοσίας τόσο στρατηγικά ηλίθιες (π.χ. η ιστορία με τις 5G κεραίες!) ώστε ο στόχος τους δεν θα μπορούσε να είναι άλλος απ’ το να «πνίξουν» οποιαδήποτε αυθεντική κριτική ρίχνοντάς την ζωντανή στην «κοινή δεξαμενή»·

– για big pharma, big tech, big insurance, κρατικούς μηχανισμούς κι άλλους τομείς του καπιταλισμού που τρίβουν τις τσέπες και τα χέρια τους·

– κλπ, κλπ.

Οι κυβερνήσεις έμοιαζαν πάντως να έχουν οχυρωθεί πίσω απ’ τις «γνώμες των ειδικών» και άρα να είναι κάπως «αθώες». Τέτοιοι «ειδικοί» πράγματι υπήρξαν, και θα πρέπει να ελεγχθεί αν ήταν απλά φοβισμένοι, απλά άσχετοι ή απλά εγκάθετοι. Όμως, σε τρεις ως τώρα περιπτώσεις (γερμανία, δανία, αγγλία) και μια ακόμα (ρωσία) υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις στα όρια των αποδείξεων ότι η υγιεινιστική τρομοκρατία περί τον covid-19 ήταν inside job – των κυβερνητικών γραφειοκρατιών, κάποιων μηχανισμών πολιτικής εξουσίας, κάποιων κυκλωμάτων συναρθρωμένων με τα big σχέδια και συμφέροντα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Αυτές οι εξελίξεις, που είναι αρκετά πρόσφατες, ενισχύουν αποδεικτικά την εξ αρχής «περιθωριακή» άποψη της ασταμάτητης μηχανής ότι μια μικρής επικινδυνότητας ασθένεια, που απαιτούσε ιδιαίτερη φροντίδα για τους ηλικιωμένους με ήδη βεβαρυμένη υγεία και μόνον αυτό, ανακατασκευάστηκε τρομοκρατικά έτσι ώστε να γίνει ο καταλύτης της επιτάχυνσης στην «αλλαγή καπιταλιστικού παραδείγματος»… Ανοίγουν όμως καινούργια ζητήματα.

Ένα σημαντικό είναι ότι αν τα αφεντικά (ή κάποιες φράξιές τους…) στάθηκαν ικανά να κάνουν με επιτυχία, χάρη στη συναίνεση, στους φόβους και στην αμάθεια της μάζας των υπηκόων, τέτοιους εκβιασμούς και τέτοια πραξικοπήματα, είναι ικανά και για ακόμα περισσότερα! Αναφερόμαστε τώρα όχι στην ραδιουργία των αφεντικών αλλά στην μαζική ενσωμάτωση αυτής της ειδικής βιοπολιτικής πειθαρχίας, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην πραγματικότητα της ακαριαίας ενσωμάτωσης των υγιεινιστικών θεωρημάτων και των προσταγών.* Αποδείχθηκε σταθερή βάση, για διάστημα πολλών εβδομάδων· ένα είδος συλλογικού «κοινωνικού κεφάλαιου» για να το πούμε αλλιώς, που έχει προοπτικές παραπάνω εκμετάλλευσης απ’ τα αφεντικά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Κι αυτή η «παραπάνω εκμετάλλευση» έχει ξεκινήσει. Είναι ποιοτικά διαφορετική απ’ την κατ’ οίκον φυλάκιση, και ταιριάζει πολύ καλύτερα στο θέαμα της «υγιεινιστικής δημοκρατίας»… Στη θέση του φυσικού, χωροτακτικού social distancing έρχεται το ψηφιακά παραγώμενο και ελεγχόμενο social distancing· ενόσω οι φυσικές απαγορεύσεις θα παραμείνουν σαν option on the table, για να θυμίζουν πως όποιος αρνείται την αλγοριθμική φυλακή κινδυνεύει με την «παλιομοδίτικη» αναλογική φυλάκιση…

Ένα δεύτερο ζήτημα είναι οι καινούργιες «ψηφιακές περιφράξεις», οι νέες απαγορεύσεις, που είναι αναγκαστικές (για τα συμφέροντα των αφεντικών) και έχουν αρχίσει να φαίνονται στον όχι μακρινό ορίζοντα. Όταν το «κακό σπυρί» σπάει, όπως γίνεται τώρα στη γερμανία, στην αγγλία και στη δανία (και όχι μόνο), κι όταν φανερώνεται ο σκληρός πυρήνας της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, δεν μπορούν τ’ αφεντικά να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια, περιμένοντας τον επόμενο whistleblower, τον επόμενο μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος να δώσει χειροπιαστές αποδείξεις για την ορθότητα των κριτικών αμφισβητήσεων σε βάρος τους!

Ένα τρίτο ζήτημα είναι ο προσανατολισμός (των κρατών και των δημαγωγών τους) στο να «σπρώξουν» τις όποιες κριτικές αμφισβητήσεις παραμένουν ακόμα live ‘n’ kicking, προβοκάροντάς τες συστηματικά, προς την «κοινή ιδεολογική δεξαμενή» των ανορθολογικών συνωμοσιολογιών. Η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει ξεχάσει καθόλου το πως και πόσο ενορχηστρωμένα, στη διάρκεια της διαχείρισης της πρόσφατης χρηματοπιστωτικής κρίσης, το μικροαστικό φασισταριό (εργαλείο ολοφάνερα πια του νεο-κρατισμού!) πλασαρίστηκε σαν «αντισυστημικότητα»!! Και δεν έχει καθόλου την αισιόδοξη αφέλεια ότι αυτό ήταν κάτι «τυχαίο» ή «προσωρινό». Υπήρξε παραλλαγή της κατασκευής της «τζιχαντιστικής τρομοκρατίας», και αποδεικνύει την ορθότητα μιας κουβέντας που είχε γράψει κάποιος πριν πολλά χρόνια:

… Αυτή η τέλεια δημοκρατία κατασκευάζει η ίδια τους χρήσιμους εχθρούς της… γιατί προτιμάει να κρίνεται σε σχέση μ’ αυτούς παρά σε σχέση με τα αποτελέσματά της…

 

* Δεν πρέπει να υποτιμηθεί καθόλου ο ρόλος των προστίμων σ’ αυτήν την διαδικασία επιβολής / ενσωμάτωσης. Τα πρόστιμα είναι μια ειδική γραφειοκρατική μορφή της κρατικής βίας, και είναι σίγουρο ότι οι κάθε είδους φίλοι της καραντίνας την αγάπησαν: τα πρόστιμα φτιάχνουν “υπεύθυνους” υπηκόους…. Για οποιονδήποτε είχε ανοσία απέναντι στον φόβο της μόλυνσης τα κράτη φρόντισαν να δημιουργήσουν τον φόβο του προστίμου. Ωστόσο, παρότι αυτό είναι μόνιμο όπλο τους, τα υγιεινιστικά πρόστιμα δεν προκάλεσαν κάποιου είδους εξέγερση. Όχι ακόμα… Που σημαίνει ότι “γονιμοποίησαν” τον φόβο της μόλυνσης και την έστω σχετική και επιφανειακή ενσωμάτωσή του…

Πληρωμένη απάντηση…

Δευτέρα 1 Ιούνη. Ήταν οι προστάτες των διαδηλώσεων (και των οδομαχιών) στο Χονγκ Κονγκ, το περσινό καλοκαίρι… Τώρα; Τώρα εισπράτουν την απάντηση, μέσω του πιο καθεστωτικού απ’ τα καθεστωτικά διεθνή media του Πεκίνου, των global times:

Η πρόεδρος της αμερικανικής βουλής Nancy Pelosi αποκάλεσε κάποτε τις βίαιες διαμαρτυρίες στο Χονγκ Κονγκ «ένα ωραίο θέαμα να αντικρίζει κανείς». Τώρα το «ωραίο θέαμα» έχει απλωθεί απ’ το Χονγκ Κονγκ σε πολλές αμερικανικές πόλεις. Τώρα οι πολιτικοί των ηπα απολαμβάνουν αυτό το θέαμα απ’ τα παράθυρά τους. Σε κάμποσα μέρη σ’ όλες τις ηπα οι διαμαρτυρόμενοι βάζουν φωτιά σε αστυνομικά τμήματα, σπάνε μαγαζιά, κλείνουν δρόμους, κάνουν επιθέσεις και καταστρέφουν δημόσιες υποδομές, λες και οι βίαιοι διαδηλωτές του Χονγκ Κονγκ κατάφεραν κάπως να μπουν στις ηπα και να προκαλέσουν ένα χάος όπως πέρυσι στο Χονγκ Κονγκ.

Μια σύντομη ερώτηση στην Pelosi και στον υπουργό εξωτερικών Mike Pompeo: θα έπρεπε η κινεζική κυβέρνηση και το κοινοβούλιο να εκδώσουν μια δήλωση υποστηρίξης των διαμαρτυριών των αφροαμερικάνων και των κινημάτων στην αμερικανική κοινωνία; Φαίνεται ότι αυτό θα έπρεπε να κάνει το Πεκίνο ακολουθώντας την τακτική της Ουάσιγκτον όταν επευφημούσε τους μπαχαλάκηδες στο Χονγκ Κονγκ. Αλλιώς, αν η κίνα δεν υποστηρίξει τις διαμαρτυρίες στις ηπα, πώς θα μπορέσουν αυτές να συνεχίζουν να παίζουν το χαρτί του Χονγκ Κονγκ;

… Η Ουάσιγκτον απέτυχε να καταλάβει πόσο γρήγορα θα επέστρεφε το μπούμεραγκ. Μπορεί να το σκεφτεί τώρα πάντως. Οι φυλετικές διακρίσεις και η κοινωνική ανισότητα στις ηπα ήταν πάντα σοβαρές. Δείτε πόσοι φτωχοί και κόσμος από εθνικές μειονότητες πέθαναν απ’ τον νέο κορονοϊό. Οι πιθανότητες να ξεσπούν βίαιες ταραχές στις ηπα είναι πολύ περισσότερες απ’ ότι στην κίνα. Πώς μπορούν οι πολιτικοί στην Ουάσιγκτον να χαρακτηρίζουν τις ταραχές σε άλλες χώρες «όμορφο θέαμα», και μάλιστα να το κάνουν δημόσια; Είναι βλακώδες, και το κάνουν επειδή απλά θέλουν να επιτίθενται στην κίνα. Ας κάτσουμε να δούμε λοιπόν ποια χώρα θα πέσει σε μεγαλύτερο χάος.

Το πολιτικό σύστημα των ηπα παρακμάζει. Ακόμα χειρότερα, αυτή η παρακμή επιταχύνεται, καθώς οι ηπα δείχνουν αδυναμία να κάνουν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Τα αιτήματα των κινημάτων πέφτουν ακόμα σε ώτα μη ακουόντων. Κι αφού δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες τους, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη εναλλακτική απ’ το να καταφεύγουν σε ακραίες μεθόδους για να εκδηλώσουν την οργή τους…

Τι να πει τώρα ο κάθε Πομπηίας; Ότι «τα δικά μας μπάχαλα» είναι καλύτερα; Χειρότερα; Ότι «εμείς επιτρέπεται να τους σκοτώνουμε επειδή έτσι φτιαχτήκαμε σαν χώρα της ελευθερίας ενώ εσείς είτε παλιοκομμουνιστές και τύρρανοι»; Τι να πει;

Το ψόφιο κουνάβι κατηγορεί το αμερικανικό antifa (θέλει να το κηρύξει “τρομοκρατική οργάνωση”…) Κάποιοι πιο πονηροί κατηγορούν για τα μπάχαλα (ποιόν άλλον;) τον Putin… Επιτέλους το προφανές: η ανεγκέφαλη αλεπού είναι παντού!

Black panthers matter

Κυριακή 31 Μάη. Στα μέσα Νοέμβρη του 2015, πάλι στη Μιννεάπολη, πάλι οι μπάτσοι, είχαν σκοτώσει τον 24χρονο αφροαμερικάνο Jamar Clark. Ήταν άοπλος, τον είχαν συλλάβει, του είχαν περάσει χειροπέδες, τον είχαν ρίξει κάτω – και τον πυροβόλησαν στο κεφάλι. Οι μπάτσοι αθώωθηκαν 1,5 χρόνο μετά, αφού το δικαστήριο δέχτηκε την δική τους «ιστορία». Ό,τι βρίσκονταν σε άμυνα…

Παρά την μαζικότητα και την επιμονή του, απ’ το 2013, το κίνημα black life matters δεν έχει καταφέρει να σταματήσει την δολοφονική δράση των μπάτσων στις ηπα. Παρότι οι δολοφονημένοι αφροαμερικάνοι, σαν απόλυτος αριθμός, τα τελευταία 5 χρόνια είναι σχεδόν οι μισοί απ’ τους δολοφονημένους λευκούς (1.252 έναντι 2.385), σαν ποσοστό στον πληθυσμό με κριτήρια φυλής είναι μακράν ο αγαπημένος στόχος των μπάτσικων όπλων, που – παρεπιπτόντως – κάποτε τα κρατάνε και αφροαμερικάνοι: 30 δολοφονίες ανά 1 μύριο αφροαμερικάνων, έναντι 12 για τους λευκούς (και 22 για τους λατίνους).

Υπάρχει ένας μόνιμος συνδυασμός ρατσισμού και μιλιταρισμού στο αμερικανικό σύμπλεγμα της ασφάλειας, τροφοδοτούμενος απ’ τα κάτω και απ’ τα πάνω, που αποτελεί την επίσημη «εξουσιαστική κουλτούρα» στις ηπα επί πολλές δεκαετίες. Είναι αυτός ο συνδυασμός που ενοποιεί τις δύο όψεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού: εκτός συνόρων, και εντός. Η ρητορική του κράτους για τον εσωτερικό ιμπεριαλισμό του δείχνει την εκτεταμένη εγκληματικότητα· αλλά αυτή είναι προϊόν της σκληρής ταξικής διαστρωμάτωσης της αμερικανικής κοινωνίας, και με φυλετικούς όρους.

Αυτό το καπιταλιστικό κράτος σαπίζει και βρωμάει εδώ και δεκαετίες (θυμάται κανείς την εξέγερση στο L.A. το 1992;). Δεν είναι μόνο οι μπάτσοι που σκοτώνουν· είναι και οι δικαστές που τους αθωώνουν… Οι βίαιες εξεγέρσεις μετά από δολοφονίες (ή και αθώωσεις μπάτσων…) είναι μονόδρομος – αλλά πρακτικά οι μαύρες κοινότητες χρειάζονται πολύ περισσότερα από ξεσπάσματα.

Οι μαύροι πάνθηρες είναι η δική τους ιστορία· και δεν αξίζει να μείνει άλλο θαμμένη στο παρελθόν… Black history matters now…