Tag: δημόσια τάξη

Όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν!!!

Τετάρτη 5 Αυγούστου. Δύο καταστάσεις μπορεί να υπάρχουν, είτε η μία είτε η άλλη. Διαζευκτικά. Είτε υπάρχει πραγματικότητα, κοινή για όλους, που είναι εμπειρικά και διανοητικά προσιτή. Είτε δεν υπάρχει πραγματικότητα, όλα είναι σχετικά· άρα δεν υπάρχει ούτε αλήθεια ούτε ψέμα. Αν υπάρχει πραγματικότητα τότε υπάρχουν και ψεύτες: είναι αυτοί που την διαστρέφουν. Αν δεν υπάρχει πραγματικότητα τότε δεν υπάρχουν ούτε ψεύτες: ο καθένας υποστηρίζει ό,τι κατέβει στην γκλάβα του…

Επειδή ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία, υποστηρίζουμε δηλαδή πως και πραγματικότητα υπάρχει και ψεύτες, ιδού μια ερώτηση που κανένας ψεύτης δεν θέλει καν να αναγνωρίσει ότι … αφορά τον ίδιο και την πραγματικότητα. Την έχουμε ξανακάνει, αλλά όσο περνάει ο καιρός (και όσο αφηνιάζουν οι εκπρόσωποι του συμπλέγματος) γίνεται ακόμα πιο επίκαιρη.

Στις 25 Μάη, όταν άνοιξαν τα «καταστήματα υγιειονομικού ενδιαφέροντος» και, σταδιακά, καταργήθηκαν οι περισσότερες απ’ τις απαγορεύσεις του πραξικοπήματος, είχαν καταχωρηθεί στην ελλάδα σαν «νεκροί λόγω covid-19» (η γνωστή «κοινή δεξαμενή»…) 172 άνδρες και γυναίκες. Καθώς ο αρχι-ιερέας της σωτηρίας μας αποχωρούσε απ’ τις οθόνες θεώρησε σωστό (ευγενικό εκ μέρους του!) να μας ενημερώσει ότι μας γλύτωσε από 150 νεκρούς την ημέρα τους προηγούμενους μήνες, χάρη στα πραξικοπήματα, στις γενικευμένες απαγορεύσεις, στο όργιο ψυχοσυναισθηματικής καταστολής… Άξιζε τον κόπο, αφού επιζήσαμε…

Απ’ τις 25 Μάη και τους 172 νεκρούς ως τις 4 Αυγούστου και τους 209 νεκρούς, χωρίς απαγορεύσεις, πραξικοπήματα αλλά ΜΕ τον covid-19 (που φυσικά είναι υπαρκτός!) η διαφορά είναι: 72 ημέρες και νύχτες· και 37 νεκροί.

Αν οι ιερείς και οι λοιποί ντόπιοι τρόφιμοι των φαρμακοβιομηχανιών και του κράτους έλεγαν την αλήθεια στις 25 Μάη του 2020, τότε ΜΕ τον ιό και ΧΩΡΙΣ απαγορεύσεις, πραξικοπήματα (και χωρίς μάσκες ουσιαστικά…) από τότε και ως χτες θα έπρεπε να υπάρχουν 72 Χ 150 = 10.800 νεκροί… Θέλετε να πούμε ότι οι σωτήρες μας τα φούσκωσαν λίγο, και ότι χωρίς τις σωτήριες μεθόδους τους τον Μάρτη, τον Απρίλη και τον Μάη θα πέθαιναν 100 την ημέρα; Μήπως 50;

Τότε θα έπρεπε απ’ τις 25 Μάη και μετά να έχουν πεθάνει 7.200 άτομα· ή, στην καλύτερη, 3.600… Πόσοι έχουν πεθάνει; 37. Δηλαδή – κατά μέσο όρο – ένας (1) κάθε δύο (2) ημέρες. Με δεδομένο ότι ο τσαχπίνης covid 19 είναι υπαρκτότατος και κυκλοφορεί, η διαφορά είναι κτηνώδης. Υπάρχει κάποια ειδική εξήγηση, του είδους «απ’ τις 25 Μάη ως τις 4 Αυγούστου ο covid-19 είναι σε άδεια και cool ενώ τον Μάρτη, τον Απρίλη και Μάη τα είχε πάρει στο κρανίο» – τολμάει κάποιος να δώσει έστω μια τέτοια εξήγηση;

Αν όχι δύο τινά συμβαίνουν. Είτε η πραγματική, υπαρκτή φονικότητα του covid-19 είναι αυτή (ή περίπου αυτή) που έχει συμβεί απ’ τις 25 Μάη και μετά (χωρίς ιδιαίτερα μέτρα προφύλαξης, χωρίς μυστηριώδη εμβόλια και, σίγουρα, με πάμπολλες κοινωνικές συναναστροφές) οπότε οποιοσδήποτε υποστηρίζει, υποστήριξε, υπονοεί ή υπονόησε ότι ο «κορώνας» θα σκότωνε 150 ή 100 ή 50 την ημέρα είναι κοινός ΨΕΥΤΗΣ! Και διαδίδει / επιβάλλει – επειδή έχει εξουσία – ψευδείς ειδήσεις!

Είτε υπάρχει μεν covid-19 αλλά ΔΕΝ υπάρχει πραγματικότητα! Οπότε ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι γουστάρει! Μπορεί να λέει ότι ο covid-19 σκοτώνει χιλιάδες αλλά μας το κρύβουν· ή ότι δεν υπάρχει καν και καν· ή μπορεί να λέει ότι οι έλληνες κατάγονται απ’ τους el και γι’ αυτό αντέχουν· ή ότι ο θεούλης έχει ενεργοποιήσει την «αυτόματη ανάσταση» οπότε όσοι έλληνες πεθαίνουν απ’ τον covid-19 ανασταίνονται αμέσως· ή ό,τι άλλο κατεβάσει η γκλάβα του. Ελλείψει πραγματικότητας ωστόσο κανείς δεν μπορεί να κατηγορηθεί σαν ψεύτης, «συνωμοσιολόγος» ή οτιδήποτε άλλο!

Ας το επαναλάβουμε λοιπόν ανοικτά, ενώπιον των αστυνομικών και δικαστικών αρχών και οποιοσδήποτε άλλης εξουσίας: Υπάρχει στα μέρη μας απτή, αντιληπτή πραγματικότητα ναι ή όχι; Αν υπάρχει, τότε εδώ και 2,5 μήνες η μέση φονικότητα του covid-19 είναι 1 νεκρός ανά 2 ημέρες· ελάχιστη δηλαδή… Και οποιοσδήποτε υπονοεί ή υποστηρίζει οτιδήποτε διαφορετικό είναι ψεύτης, διαδίδει ψευδείς ειδήσεις, και είναι υπόλογος γι’ αυτό. Αν δεν υπάρχει (πραγματικότητα), τότε όλοι έχουμε παραισθήσεις, συμπεριλαμβανομένων των φίλων της καραντίνας και των φαρμακοβιομηχανιών – αλλά χωρίς πραγματικότητα δεν μπορεί να υπάρχει ούτε αλήθεια ούτε ψέμα… Καμμία ηθική, λογική ή νομική παράβαση λοιπόν.

Ναι ή όχι; Μια μονολεκτική, χωρίς φιοριτούρες απάντηση please…

(φωτογραφία: Άτυχος, πολύ άτυχος ο υπουργός αστυνομίας. Μέσα στη φούρια του να συμβάλει κι αυτός στη «σωτηρία» δεν πρόσεξε τις ημερομηνίες και τον συμβολισμό τους. Βγήκε χτες να παρακινήσει τον εισαγγελικό βραχίονα του κράτους να μαζέψει τις «θεωρίες συνωμοσίας» – θα ήταν ενδιαφέρον να υπάρξει ένας επίσημος ελληνικός ορισμός του τι είναι και τι δεν είναι «θεωρία συνωμοσίας»!… Γιατί δεν φαίνεται να υπάρχει άλλος τέτοιος, κρατικός… Αλλά πολλά κράτη τον χρειάζονται.

Στις 4 Αυγούστου το έκανε το βήμα… Χτες. Do you remember κύριε αρχιπολιτσία; 4 Αυγούστου; 1936; Ε;;; Θυμήθηκες; Τέλεια!!! “Έγραψες”!!! Η Ιστορία θα σε ειρωνεύται για πάντα!! Ακόμα κι όταν εμείς δεν θα υπάρχουμε η Ιστορία θα στο έχει σημειώσει: στην επέτειο της δικτατορίας του Μεταξά, στη γιορτή των ντόπιων φασιστών, ο αρχιπολιτσμάνος του 2020 αποφάσισε ότι “Αρκετά με την ελευθερία! Ασυδοσία έγινε!!! Υποσκάπτονται τα θεμέλια του έθνους!!!”. Στο διαδίκτυο – και όχι μόνο!!!

Πιο καλά δεν θα μπορούσες κύριε…)

Η στρατηγική της έντασης: προβοκάτσιες και λογοκρισία

Τετάρτη 5 Αυγούστου. …Παρά τις προετοιμασίες σχεδόν 20 χρόνων, το «τράβηγμα απ’ τα μαλλιά της ευκαιρίας» του covid – 19 στον δυτικό κόσμο, στις αρχές της άνοιξης του 2020, είχε σοβαρά κενά. Το πρώτο σοβαρό κενό ήταν (και παραμένει) οι μηχανισμοί απόλυτης λογοκρισίας. Στο κατά λίγους μήνες έγκαιρο Event 201 (που είμαστε σίγουροι ότι δεν μελετήσατε…) το θέμα της «ιατρικής αλήθειας» ήταν ένα απ’ τα 4 στρατηγικής σημασίας. Όμως ανάμεσα στα δεδομένα του Οκτώβρη του 2019 και του Μάρτη του 2019 το μόνο δοκιμασμένο χειροπιαστό εργαλείο λογοκρισίας ήταν η καταστολή των «fake news» απ’ τα αντι-social media, με την κατηγορία ότι ήταν ρωσικής ή κινεζικής προέλευσης… Πολύ λίγο για να δουλέψει στις συνθήκες της απότομης και αφηνιασμένης τρομοεκστρατείας…

Αυτά γράφαμε μεταξύ άλλων πριν 2 μέρες (η διαγώνιος του θεάματος 2). Οι προβοκάτσιες σαν επίσημη κρατική τακτική και, σα συνέχεια, η νομιμοποίηση της λογοκρισίας έχουν μπει πια στην ημερήσια διάταξη· και μάλιστα (όπως θα δείξουμε στη συνέχεια) με τον πιο βρώμικο και τρομοκρατικό τρόπο.

Αλλά πρέπει να γυρίσουμε λίγο πιο πίσω για να διαπιστώσουμε το γιατί (και το γιατί τώρα) η τρομοεκστρατεία με σημαία τον covid-19 αναδεικνύει την λογοκρισία σαν οργανική ανάγκη του συστήματος. Θα φανεί έτσι (ελπίζουμε) ότι η απαγόρευση της τεκμηριωμένης κριτικής στην τρομοεκστρατεία είναι μεν το τωρινό, συγκυριακό ζήτημα που ενδιαφέρει άμεσα το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα (τις big pharma, τις big tech, τις big insurance, καθώς και τους στρατοαστυνομικούς μηχανισμούς των κρατών)· από ιστορική άποψη όμως είναι ΜΟΝΟ ένα στοιχείο της εκκίνησης μιας καινούργιας περιόδου, που έχουμε ονομάσει νεο-κρατισμό. Σαν διάδοχη κατάσταση του νεο-φιλελευθερισμού.

Η έννοια των «ψευδών ειδήσεων» και της «διασποράς ψευδών ειδήσεων» είναι παλιά. Όπως και η σχετική νομοθεσία. Ωστόσο το τι είναι «ψευδής είδηση» και το τι είναι τεκμηριωμένη κριτική (ή ακόμα πιο συγκεκριμένα πολιτική κριτική) δεν ήταν ούτε θα μπορούσε να είναι ακλόνητα οριοθετημένο. Για παράδειγμα η φράση ο καπιταλισμός σκοτώνει μπορεί να θεωρηθεί είτε «ψευδής είδηση» είτε τεκμηριωμένη πολιτική κριτική, ανάλογα απ’ την θέση που βρίσκεται ο καθένας (και τα συμφέροντα που υπηρετεί ή όχι…). Είναι γι’ αυτό το λόγο που όλα τα δικτατορικά, ολοκληρωτικά καθεστώτα στην ιστορία του καπιταλισμού (ο 20ος αιώνας είχε πολλά από δαύτα) απαγόρευαν πάντα την πολιτική κριτική ΧΩΡΙΣ να την αναγνωρίζουν σαν τέτοια! Ονομάζοντάς την, χαρακτηρίζοντάς την, σαν «κάτι άλλο»: σαν κοινά ψέμματα, σαν παραπληροφόρηση – του – εχθρού, σαν φαντασιώσεις, ακόμα και σαν διανοητική διαταραχή…

Το σημείο αυτό είναι κρίσιμο, και αφορά άμεσα τη «νέα» λογοκρισία, αυτήν που απλώνεται καλπάζοντας εδώ και μήνες. Αν μια οποιαδήποτε γνώμη αναγνωριστεί σαν επαρκής καθ’ αυτή στους συλλογισμούς και στα επιχειρήματά της, τότε νομιμοποιείται στο «πεδίο του διαλόγου» που, σύμφωνα με τα τυπικά συντάγματα των αστικών δημοκρατιών, είναι βασικό χαρακτηριστικό τους. Για να εξορίσει τις ενοχλητικές (εναντίον του) απόψεις ένα καθεστώς που θέλει να κρύψει το ότι είναι ολοκληρωτικό (ή παριστάνει ότι «δεν κυνηγάει την ελευθερία έκφρασης των απόψεων» – εκτός αν την κυνηγάει…) πρέπει να αφαιρέσει απ’ τις αντίπαλες απόψεις την λογική τους βάση· πρέπει να προβοκάρει διαστρέφοντάς τα τα επιχειρήματά τους· πρέπει να προβοκάρει διαστρέφοντας τες τις προθέσεις όσων τις έχουν και τις εκφράζουν. Με δυο λόγια πρέπει να τις απο-πολιτικοποιήσει, ώστε στη συνέχεια να τις «εγκληματοποιήσει», να τις «ψυχολογικοποιήσει» ή/και να τις γελοιοποιήσει. Με δυο λόγια: πρέπει να ασκήσει αδιάλλακτη, ωμή ιδεολογική και φυσική βία.

Τα λεγόμενα «fake news» (μια διατύπωση που έγινε διεθνής· φαίνεται πως αν στα ελληνικά λέγονταν «ψευδείς ειδήσεις» θα έπρεπε να ελεγχθούν αν είναι όντως τέτοιες) έγιναν μόδα τα πολύ τελευταία χρόνια, ειδικά σε σχέση με την καθεστωτική πολιτική ζωή στις ηπα και στην αγγλία. Κανείς απ’ όσους έδειχναν τα «fake news» δεν χαρακτήρισε έτσι τις εμπορικές διαφημίσεις ή τις ανεκπλήρωτες προεκλογικές υποσχέσεις διάφορων πολιτικών βιτρινών. Τα «fake news» (που διαδίδονταν μέσω των αντι-social media) αφορούσαν αυτό που ονομάστηκε «εμπλοκή» σε εκλογές ή δημοψηφίσματα· και σαν προέλευσή τους υποδεικνυόταν συνήθως η Μόσχα· αργότερα και το Πεκίνο.

Μ’ άλλα λόγια οι «ψευδείς ειδήσεις» που θα έπρεπε να κατασταλούν (επειδή «δηλητηριάζουν την δημοκρατία»…), είτε ήταν όντως τέτοιες είτε όχι, φύτρωσαν στις ρωγμές που δημιουργεί η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Έγινε αρκετό να υποστηρίξει μια εξουσία εδώ ή εκεί πως «η αντίπαλη εξουσία είναι που μιλάει» για να γίνει το οτιδήποτε ψέμα, του οποίου η κυκλοφορία πρέπει να απαγορευτεί.

Τυπική πολεμική κατάσταση! (Με την αλήθεια που είναι το πρώτο θύμα, κλπ…)

Ιατρική αλήθεια (;)

Τετάρτη 5 Αυγούστου. Όποιος / όποια έκανε τον κόπο να ασχοληθεί προσεκτικά με την άσκηση / προσομοίωση Event 201 θα πρόσεξε οπωσδήποτε ότι το μονοπώλιο της «αλήθειας» (εν προκειμένω της «ιατρικής αλήθειας») ήταν ένα απ’ τα 4 βασικά που απασχόλησαν τους εκπροσώπους πρωτοκλασσάτων βιομηχανιών / εταιρειών / οργανισμών που συμμετείχαν εκεί. Μπορεί να το ονόμασαν «ροή πληροφοριών» και «παραπληροφόρηση» – ήταν όμως σαφές τι εννοούσαν. Όπως σαφής ήταν ο «προβληματισμός» τους αν – στη διάρκεια μιας πανδημίας… – θα έπρεπε να απαγορευτεί οποιαδήποτε απείθαρχο μέσο πληροφόρησης ή αν θα έπρεπε να «πνιγεί» οποιαδήποτε διαφορετική γνώμη (άσχετα από περιεχόμενο και πρόθεση) μέσα σε έναν εντατικό μηντιακό βομβαρδισμό εκ μέρους της σωστής, της επίσημης «αλήθειας».

Γιατί όμως τέτοιες καπιταλιστικές βιτρίνες, που μαζεύτηκαν για να κάνουν «άσκηση» με θέμα «εξαιρετικά φονική αρρώστια και πως θα σώσουμε την ανθρωπότητα» έβαλαν στο μενού τους το θέμα «πληροφόρηση»; Κάποιος με ιστορική άγνοια θα έλεγε ότι κάτι τέτοιο ήταν απλά φυσιολογικό…

Αλλά όχι. Μετά από δύο αποτυχημένες τρομοεκστρατείες (με την «γρίπη των πτηνών» / Η1Ν1 και ύστερα με την «γρίπη των χοίρων» / Η5Ν1) οι μηχανισμοί μαζικής παραγωγής ψεμμάτων και υγιεινιστικού τρόμου απ’ την μεριά των φαρμακοβιομηχανιών και των κρατών είχαν αποκαλυφθεί. Ήταν πια γνωστοί και οι «πρωταγωνιστές», και οι σκοποί τους, και τα μέσα τους. Επιπλέον είχαν ήδη αναδειχθεί – κυρίως μέσα στο σώμα των γιατρών – αρκετοί έντιμοι αμφισβητίες των «υγιεινιστικών τρομο-αληθειών» του συστήματος. Μπορεί κάποιος να κοροϊδεύει πολλούς για αρκετό καιρό· όμως δεν μπορεί να κοροϊδεύει τους πάντες για πάντα…

Το γεγονός ότι οι φαρμακευτικές και οι λακέδες τους κατασκευάζουν ψεύτικες υγιεινιστικές απειλές (διογκώνοντας αλύπητα πραγματικές μεν αλλά πολύ μικρότερης σημασίας αφορμές) για να εμφανιστούν, ύστερα, σαν «σωτήρες της ανθρωπότητας» πουλώντας φάρμακα (συνήθως αμφίβολης ποιότητας και κατά πάσα πιθανότητα άχρηστα) για να αυξήσουν τα κέρδη τους έχει εδώ και μια δεκαετία παγκόσμιο όνομα: tamiflu. Η βαριά σκιά της υπόθεσης tamiflu στη διάρκεια της «γρίπης των χοίρων» έπεφτε πάντα, και τον Οκτώβρη του 2019 (όταν έγινε το Event 201), πάνω σε οποιαδήποτε μελλοντική επανάληψη του κόλπου….

Για να εξελιχθεί (η επόμενη «φονική πανδημία»…) σύμφωνα με τα συμφέροντα των αφεντικών θα έπρεπε να εμποδιστεί οποιαδήποτε πολιτική ή/και ιατρική κριτική! Αυτό ήταν που κουβεντιαζόταν (και) εκείνη τη μέρα, 18/10/2019, στη Ν. Υόρκη: ο κόσμος έχει χάσει πια σε μεγάλο βαθμό την εμπιστοσύνη του τόσο στους «ειδικούς» όσο και στις πολιτικές βιτρίνες / κρατικούς αξιωματούχους, ειδικά σε θέματα «πανδημιών»· οι εύλογες αντιρρήσεις ή/και επιφυλάξεις θα πρέπει λοιπόν να κατασταλούν, χαρακτηριζόμενες «επικίνδυνη για την υγεία παραπληροφόρηση»· πώς θα γίνει αυτό;

Δύο τακτικές παρουσιάστηκαν ουσιαστικά στο Event 201. Η μία, «πιο δημοκρατική», ήταν το πληροφοριακό carpet bombing: να εξαπολυθούν ιδεολογικά / δημαγωγικά τόσο ισχυρές «βόμβες» τρόμου, πανικού, κλπ, ώστε οι όποιοι «αιρετικοί» να περιθωριοποιηθούν αναγκαστικά. Η δεύτερη ήταν τυπικά, κλασσικά ολοκληρωτική: να απαγορεύτουν / ποινικοποιηθούν οποιεσδήποτε αντιρρήσεις σαν … εχθρικές προς το λαό (!!). Η μεταμοντέρνα εμπειρία του παραπληροφόρησης που προκαλείται μέσω κατάλληλης «υπερπληροφόρησης» υποδείκνυε την πρώτη εκδοχή. Το πιο παραδοσιακό, πραξικοπηματικό know how υποδείκνυε την δεύτερη…

Υπήρχε ωστόσο ένα λανθάνον (στις ρητορικές) αλλά στρατηγικό σημείο που ενοποιούσε αυτές τις δύο τακτικές. Είτε με carpet bombing είτε με απαγορεύσεις / καθαρή λογοκρισία οι αμφισβητήσεις και οι αντίθετες απόψεις ΔΕΝ θα έπρεπε να απαντιούνται! ΔΕΝ θα έπρεπε να αναγνωρίζονται σα νόμιμες, ΔΕΝ θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται με λογικά επιχειρήματα και διαλογικές διαδικασίες! Η μόνη και ενιαία «ιατρική φωνή» που θα επένδυε τον τρόμο της πανδημίας ΔΕΝ θα έπρεπε να είναι διαλλακτική· ΔΕΝ θα έπρεπε να έχει σκοπό να πείσει! Αντίθετα θα έπρεπε απλά να επιβληθεί με κάθε μέσο!

Νεοκρατισμός

Τετάρτη 5 Αυγούστου. Καθώς άρχισε να ξεδιπλώνεται η τρομοεκστρατεία στον δυτικό κόσμο (και καθώς διατυπώθηκε ωμά το ερώτημα αν “οι δυτικές δημοκρατίες μπορούν να γίνουν κίνα”…) η ασταμάτητη μηχανή, σαν αυτόνομη εργάτρια, παρακολουθούσε και αυτήν την διάστασή της. Την “πληροφοριακή”. Της έγινε γρήγορα σαφές ότι είχε επιλεγεί (ή ήταν τεχνικά και πολιτικά ευκολότερη) η τακτική του carpet bombing.

Η Σοκ και Δέος τακτική (με τα φέρετρα, τα θανατόμετρα, και τα υπόλοιπα…) φάνηκε να δουλεύει… Παρότι οι αιρετικοί ειδικοί εμφανίστηκαν εξ αρχής (καταλάβαιναν καλύτερα απ’ τον καθένα το τι συνέβαινε στην πραγματικότητα) «πνίγηκαν», «περιθωριοποιήθηκαν» σε πρώτη φάση…

Όμως το επιδιωκόμενο των πραξικοπημάτων ήταν τεράστιο: ο ακαριαίος επανακαθορισμός / αναδιάρθρωση του συνόλου της καθημερινής ζωής των (πρωτοκοσμικών) κοινωνιών έχει άπειρες πλευρές! Η γενικευμένη ηλεκτρονική / μηχανική μεσολάβηση της ζωής και των σχέσεων πατούσε μεν σε ήδη υπαρκτές μεσολαβήσεις· αλλά θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να επιβληθεί ακαριαία παντού. Το timing, ο ρυθμός της (καταναλωτικής) επιθυμίας είναι εντελώς διαφορετικά απ’ το timing, τον ρυθμό της επιβεβλημένης / τιμωρητικής καθολικής απαγόρευσης!

Το αποτέλεσμα είναι γνωστό και ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Μετά το πρώτο σοκ, όλο και μεγαλύτερα τμήματα των πρωτοκοσμικών πληθυσμών άρχισαν να αντιδρούν. Κατ’ αρχήν επειδή η κατ’ οίκον φυλάκιση είναι τυραννική, αφόρητη, χωρίς δεύτερη κουβέντα! Ύστερα άρχισαν να αντιδρούν εν μέρει εξαιτίας του γεγονότος ότι η θρυλική φονικότητα του covid-19 ήταν η μια γιγάντια Ψευδής Είδηση! Και εν μέρει επειδή στα μη απόλυτα ελεγχόμενα (νέα) μήντια, στον κυβερνοχώρο δηλαδή, άρχισαν να κυκλοφορούν μέσα στον βούρκο οι τεκμηριωμένες αντιρρήσεις. Έγινε κι εκεί συστηματική προσπάθεια «πνιγμού», μέσω των στρατών των troll που διέδιδαν τις πιο απίστευτες βλακείες, δήθεν ως «αποκαλύψεις της αλήθειας». Πέτυχε, αλλά μόνο ως ένα σημείο… Χάρισε πάντως στους μηχανισμούς και στους λακέδες τους ένα τσουβάλι, μια «κοινή δεξαμενή», για να πετάνε εκεί όσα (και όσους…) τους αμφισβητούν στα σοβαρά και από συγκεκριμένες αντικαπιταλιστικές / αντικρατικές θέσεις: «συνωμοσιολογίες»…. Επιστρατεύτηκε κάθε τι (το ρεπερότριο είναι πάντως φτωχό) για να αποπολιτικοποιηθεί και να θεωρηθεί … “βλάβη!” κάθε αντικαπιταλιστική / αντικρατική κριτική στην τρομοεκστρατεία… Error!!!

Τρεις ή τέσσερεις μήνες «καθολικού πληροφοριακού βομβαρδισμού» των δυτικών κοινωνιών απέτυχαν να έχουν ένα καθολικά πειθαρχικό αποτέλεσμα! Πολλοί όντως φοβήθηκαν. Ίσως φοβήθηκαν για πάντα, και ίσως είναι διατεθειμένοι να υποστούν οτιδήποτε, αρκεί να είναι η «εγκεκριμένη θεραπεία». Ίσως… Φαίνεται όμως ότι άλλοι, όχι λίγοι, απλά συμβιβάστηκαν κατ’ αρχήν, και στη συνέχεια – όταν οι απαγορεύσεις άρχισαν να χαλαρώνουν, κάτι που ήταν υποχρεωτικό – προσπάθησαν να ξαναβρούν την (προηγούμενη) ζωή τους. Ένα «άγουρο» και ανοργάνωτο σαμποτάζ ενάντια στην προώθηση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης! Αν χρειάζεται απόδειξη, φτάνει αυτή: τα (με ταξικό βάρος!) πρόστιμα!!! Αν ένας πληθυσμός έχει όντως τρομοκρατηθεί τόσο ώστε να προσαρμόσει τις συμπεριφορές του στις κρατικές / επιχειρηματικές οδηγίες, δεν χρειάζονται πρόστιμα! Αν, απ’ την άλλη, πέφτουν βροχή, αποδεικνύεται ότι το βασικό κόλπο απέτυχε· και το μόνο που απομένει στο κράτος / κεφάλαιο είναι να ψειρίζει τα πορτοφόλια των υποτελών… (Μπορεί να προχωρήσει και πέρα απ’ τα πρόστιμα: φυλακίσεις…)

Τι σήμαινε / σημαίνει αυτό; Είτε ότι τα κράτη και τα αφεντικά πρέπει να υποχωρήσουν, παραδεχόμενα ότι έχασαν το momentum. Είτε ότι πρέπει να προχωρήσουν βίαια, βγάζοντας το άλλο όπλο τους: τις απαγορεύσεις γνώμης, την λογοκρισία, την τιμωρία σαν «εχθρών του λαού» όσων κάνουν τεκμηριωμένη κριτική τόσο στην τρομοεκστρατεία όσο και στους πραγματικούς της στόχους.

Αυτό έχει ήδη ξεκινήσει… Όχι μόνο στα μέρη μας. Βγαίνει απ’ τα πιο παραδοσιακά εγχειρίδια της κρατικής καταστολής! Κι όπως θα δείξουμε αύριο δεν είναι καθόλου μα καθόλου αστείο…

(συνεχίζεται… )

Χαρταετοί…

Κυριακή 19 – Δευτέρα 20 Ιούλη. Στις φτωχογειτονιές των αιγυπτιακών πόλεων (στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και των πόλεων δηλαδή) ο κόσμος περνούσε τις ώρες του στο δρόμο. Τα παιδιά θα έπαιζαν, οι μεγαλύτεροι θα χάζευαν ή θα έπαιζαν παιχνίδια ενηλίκων, οι γυναίκες επίσης θα χάζευαν ή/και θα τα έλεγαν μεταξύ τους. Η καθημερινή ζωή είναι ζόρικη στους κλειστούς χώρους των σπιτιών, πάντα πολύ μικρότερων απ’ τα απαραίτητα με βάση τους ενοίκους. Απ’ την άλλη οι δρόμοι των γειτονιών ήταν οι αυλές – η κοινή αυλή…

Και ύστερα ήρθε ο κατ’ οίκον εγκλεισμός λόγω covid-19. Για τους πλούσιους υπάρχουν εναλλακτικές (εκτός απ’ τα μεγάλα διαμερίσματά τους): τα «υγιεινομικά προστατευόμενα» club ή resort ή… Για τους πληβείους; Πώς να την βγάλεις στην κλεισούρα; Οι ανήλικοι (αλλά και οι ενήλικοι) ανακάλυψαν έναν τρόπο διασκέδασης στις δυνατότητές τους: το πέταγμα homemade χαρταετών! Είναι φτηνό, είναι διασκεδαστικό, και μπορείς να περάσεις ώρες…

Μέχρι που η χούντα του φίλου κι αδελφού των ελλήνων Sisi την είδε αλλιώς: οι χαρταετοί είναι κοινωνική ανευθυνότητα δήλωσε ένας εκπρόσωπος της χούντας – δεν είναι δυνατόν να σε διατάζει το κράτος σου να γίνεις «γυμνή ύπαρξη» και συ να βρίσκεις ανεξέλεγκτο τρόπο διασκέδασης!!! Κι όχι μόνο «κοινωνική ανευθυνότητα» δήλωσε ο Khaled Abu Talib, βουλευτής και μέλος της «επιτροπής άμυνας». Απειλούν την εθνική ασφάλεια! Γιατί; Επειδή μπορεί κάποιος να δέσει επάνω σ’ έναν χαρταετό μια κάμερα… Ή, ίσως, ο επιτροπάριος άμυνας θυμήθηκε πως χρησιμοποιούσαν τους χαρταετούς οι παλαιστίνιοι στη Γάζα, στη διάρκεια της «Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής»: σαν τα drones των αδυνάτων… Κατά του κατοχικού ισραηλινού στρατού. Μια χούντα σαν την αιγυπτιακή τί είναι; Στρατός κατοχής είναι… Άρα; Προφανώς μπορεί να κινδυνέψει απ’ αυτούς τους δήθεν αθώους χαρταετούς!

Δεν μπορεί η πατρίδα να τρίζει τα δόντια της στην Άγκυρα στο λιβυκό πεδίο μάχης και το πόπολο να χαζολογάει με τα πετούμενα χαρτιά!!! Οπότε η χούντα βρήκε ένα επιπλέον λαμπρό πεδίο άσκησης δημόσιας τάξης: στην Alexandria, στο Cairo, στο Suez και σε άλλες πόλεις η αστυνομία άρχισε να δένει τους πιτσιρικάδες (ή τους όχι και τόσο πιτσιρικάδες). Πολλές εκατοντάδες σ’ έναν πρώτο γύρο. Τους περισσότερους τους άφησε μετά από «αυστηρές συστάσεις» (του είδους «την επόμενη φορά θα…») Κάποιοι που δεν έδειχναν τόσο μετανοιωμένοι όσο έπρεπε έκατσαν και κανά δυο βράδια στο κελλί. Επιπλέον οι άνω των 18 καταδικάστηκαν σε πρόστιμο, καθόλου αμελητέο για τις τσέπες τους. Από 20 έως 65 δολάρια· «ανάλογα με την περίπτωση». Μη εγκεκριμένη χαμηλή πτήση – κάπως έτσι θα πρέπει να ήταν η κρατική κατηγορία…

Καλά το πάει η αιγυπτιακή χούντα. Φτιάχνει καινούργιους υποστηρικτές, εξ απαλών ονύχων… Ή όχι;

Οδηγίες δολοφονιών από πρώτο χέρι

Σάββατο 18 Ιούλη. Οπωσδήποτε τα ξέρετε, αλλά ίσως η υπενθύμιση από πρώτο χέρι σαν βοηθήσει. Δύο πρώην επικεφαλής μυστικών υπηρεσιών, ο ισραηλινός Tamir Pardo επικεφαλής της mossad μεταξύ 2011 και 2016 (στη μέση του πλάνου) και ο Michael Morell επικεφαλής της cia μεταξύ 2011 και 2013 (δεξιά στο πλάνο), εξηγούν (σε εκδήλωση με κοινό στις ηπα, στις 3 Μάη του 2016) γιατί πρέπει να σκοτώνεις τους αντιπάλους σου (αλλά όχι να κάνουν κι αυτοί το ίδιο, γιατί τότε είναι «τρομοκράτες»).

Παρεπιπτόντως, αυτός ο Pardo, διαμαρτυρόμενος που η υπηρεσία την οποία διηύθυνε παλιότερα είχε παγιδεύσει («προληπτικά»….) το τηλέφωνό του, δήλωσε δημόσια το 2018 ότι η mossad είναι ένα “crime syndicate with a licence”. Μαφία με επίσημη άδεια δηλαδή. Ποιός θα το ήξερε αυτό καλύτερα από έναν αρχινονό;

Είναι ο πόλεμος φίλε! (Σημείωση για την πραγματικότητα…)

Παρασκευή 10 Ιούλη. Όσες / όσοι έχουν φτάσει ως εδώ προσεκτικά θα έχουν διαπιστώσει ότι περάσαμε απ’ το «βαρετό» κάποιων στοιχείων στο «επικίνδυνο» κάποιων διαπιστώσεων για την λειτουργία του συστήματος αποπλάνησης. Διαπιστώνουμε, δηλαδή, ότι η τρομοεκστρατεία δεν έχει καμμία έγνοια να εξηγήσει ή να δικαιολογήσει τα δήθεν «επιχειρήματά» της – απλά προελαύνει, ανοίγοντας τον δρόμο / τρόμο μέσω του carpet bombing. Αδιάλλακτα και ωμά: έτσι είναι (με τον covid-19) επειδή έτσι λέμε ΕΜΕΙΣ. Εσείς; Αν διαφωνείτε είστε απλά σκουπίδια, που θα τα καθαρίσουμε αργά ή γρήγορα.

Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Και οι προσπάθειές μας να προειδοποιήσουμε έγκαιρα έχουν πέσει στο κενό. (Σιγά μην είχαν καλύτερη “τύχη”!!!) Η αδιαλλαξία της εξουσίας (και η διατήρηση ενός φαντάσματος «διαλόγου» μόνο για εκτόνωση, μέσω μήντια) είναι σύμφυτη με την έναρξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου, στις αρχές των ‘00s. Πολλοί πριν οι υποτελείς υιοθετήσουν αυτήν την αδιαλλαξία (στα social media) παριστάνοντας, αυτοί οι λούμπεν, το ότι έχουν γνώση / εξουσία· πριν η ένωση των φίλων της καραντίνας στις εθνικές και στις διεθνικές εκδοχές της συγχρονιστεί σαν 5η φάλαγγα με τις ανάγκες της αναδιάρθρωσης του κοινωνικού, σε στιγμή κάθε άλλο παρά «ανύποπτη», το πράγμα είχε ξεκαθαριστεί – απ’ την μεριά των εξουσιαστών. Και αφορούσε τα πάντα!

Στο (χάρτινο) Sarajevo νο 14, τον Ιούλη του 2007 (ποιός άραγε να θυμάται;) κάτω απ’ τον τίτλο: είναι τα ερείπια μέρος της πραγματικότητας; γράφαμε:

O αξιωματούχος μου είπε ότι τύποι του είδους μου «ανήκουν σ’ αυτό που αποκαλούμε κόσμος – βασισμένος – στην – πραγματικότητα», τον οποίο περιέγραψε σαν αποτελούμενο από ανθρώπους «που πιστεύουν ότι οι λύσεις προκύπτουν απ’ την συνετή μελέτη της πραγματικότητας όπως αυτή εμφανίζεται μπροστά μας». Συμφώνησα και μουρμούρισα κάτι για τις αρχές του διαφωτισμού και του εμπειρισμού. Mε έκοψε. «Aλλά ο κόσμος δεν δουλεύει πλέον έτσι» συνέχισε. «Tώρα είμαστε αυτοκρατορία, κι όταν δρούμε δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα. Kαι την ώρα που εσείς μελετάτε αυτήν την πραγματικότητα που δημιουργήσαμε – όσο πιο συνετά μπορείτε – ξαναδρούμε, δημιουργώντας νέες πραγματικότητες, τις οποίες επίσης μπορείτε να μελετήσετε, κι έτσι προχωράνε τα πράγματα. Eίμαστε πρωταγωνιστές της ιστορίας …. και εσείς, όλοι εσείς, έχετε μείνει πίσω να μελετάτε αυτά που κάνουμε».
New York Times Magazine, Oκτώβριος του 2004

Nα λοιπόν που δεν θα έπρεπε να κατηγορήσει κανείς τους εγκέφαλους της Oυάσιγκτον για έλλειψη φιλοσοφικού βάθους! Tα πιο πάνω είναι κουβέντες κάποιου (ανώνυμου….) υψηλόβαθμου αμερικάνου αξιωματούχου προς τον δημοσιογράφο Ron Suskind. Kι εκφράζουν με συμπυκνωμένο τρόπο αυτό που θα ονομάζαμε ο βολονταρισμός της δύναμης. Δηλαδή: «είμαι ο απόλυτος κυρίαρχος, και πραγματικότητα είναι αυτό που εγώ θέλω – δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα πέρα απ’ τα έργα μου».

Mπορεί επίσης κάποιος να μιλήσει για παρανοϊκό παραλήρημα μεγαλείου. Tο «δεν υπάρχει πραγματικότητα πέρα από εκείνη που δημιουργώ» θα ταίριαζε γάντι σε οποιονδήποτε περιδιάβαινε τους δρόμους με το χέρι στη γνωστή θέση, φωνασκώντας πως είναι ο Mέγας Nαπολέων.

Σε κάθε περίπτωση η σιγουριά του αμερικάνου αξιωματούχου (έστω, το 2004) δείχνει ένα βασικό σημείο του ιδεολογικού μαγνητικού βορρά στην πλανητική πολιτική των ηπα. Eίναι οι ιδέες εκείνου που πιστεύει πως είναι ο μόνος πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο μόνος κατασκευαστής της· ότι η ιστορία είναι παράσταση για έναν ρόλο· και πως αυτή η παράσταση εξελίσσεται «ακτιβιστικά». Aυτός ο πρωταγωνιστής – της – ιστορίας (η αυτοκρατορία της Oυάσιγκτον) κατασκευάζει τα γεγονότα, αλλά κατασκευάζει και τις αντιληπτικές δυνατότητες όσων παρατηρούν αυτά τα γεγονότα. Kατασκευάζει τον κόσμο, κατασκευάζει τα λόγια και τις εικόνες που μπορούν να κάνουν νοητό αυτόν τον κόσμο, κατασκευάζει το περιβάλλον της σύνεσης με την οποία μπορεί να μελετηθεί εκ των υστέρων η κάθε κατασκευή και το κάθε έργο. Kι εν τω μεταξύ έχει ξεκινήσει κιόλας για τον επόμενο γύρο, για τις νέες πραγματικότητες. Aνειρήνευτος ο πρωταγωνιστής – της – ιστορίας αναμετριέται όχι μόνο με ασήμαντους αντιπάλους αλλά κυρίως με τον ίδιο του τον εαυτό: ποτέ δεν θα γίνει μια στατική (θα ήθελε να πει ο αξιωματούχος) και ποτέ δεν θα είναι μια οριστική πραγματικότητα. Δεν είναι «το τέλος της ιστορίας» το πεπρωμένο της κυριαρχίας· είναι η αέναη ανα-κατασκευή της…

Ακριβώς εδώ βρισκόμαστε πάντα, εν έτει 2020: η διαρκής (ανα)κατασκευή της πραγματικότητας για την υγεία (που είναι, το επαναλαμβάνουμε, όχι μόνο άμεση εμπειρία αλλά, όλο περισσότερο το αντίθετο: πολιτική κατηγορία του κεφάλαιου που ανακατασκευάζει τις εμπειρίες….) – αυτό συμβαίνει γύρω μας…

Καταλαβαίνετε;

Πρωτοπορεία της αλγοριθμικής φυλακής

Πέμπτη 9 Ιούλη. Μπορεί στις 1 Ιούλη ο Ασύλληπτος να μην ξεκίνησε τις νομικές διαδικασίες για την προσάρτηση του μεγαλύτερου μέρους της Δυτικής Όχθης – «περιμένει και επιφυλάσσεται». Την ίδια ημέρα όμως η κοινοβουλευτική του πλειοψηφία έκανε νόμο την επιτήρηση όλων των υπηκόων, μέσω των κινητών τους, απ’ τις μυστικές υπηρεσίες.

Ο λόγος είναι ο γνωστός: η «προστασία της δημόσιας υγείας»… Υποτίθεται ότι η μέθοδος είναι το «social tracking» – ο έλεγχος των κοινωνικών επαφών δηλαδή. Αλλά το ισραηλινό απαρτχάιντ καθεστώς, που τόσα έχει επιβάλλει σε εκατομμύρια παλαιστίνιους αιχμάλωτους στη Γάζα και στη δυτική Όχθη, δεν θα μπορούσε παρά να ρίξει άλλη μια “κατάλληλη” ματιά στο εσωτερικό του. Αφήνοντας τα ψωραλέα κρατικά δυτικά προσχήματα περί «προστασίας της ιδιωτικότητας» έκανε αυτό που κάθε δυτικό αφεντικό θέλει: ανέθεσε την «προστασία της υγείας» στον καλύτερο γιατρό… Στις μυστικές του υπηρεσίες!…

Έτσι πεθαίνει η δημοκρατία είπε ο βουλευτής Nitzam Horowitz, επικεφαλής του κόμματος Meretz. Με το συμπάθειο κυρ Horowitz, αλλά δεν ξέρεις τι σου γίνεται!!! Ακόμα κι αν αυτή η μυστηριώδης «δημοκρατία» είναι εφτάψυχη, έχει πεθάνει προ πολλού στα μέρη σου. Απ’ το 1967 για την ακρίβεια. Όλα τα υπόλοιπα λέγονται σαρκοφάγα ζόμπι… Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο ισραηλινός φασιστομιλιταρισμός είναι εξαγώγιμο είδος!
(Εννοείται ότι υπάρχει ακόμα στον πλανήτη η δυνατότητα για τους υπηκόους (ποιούς στ’ αλήθεια;) του off: το κινητό μόνιμα πάνω στο τραπέζι… ακίνητο, 24 ώρες το 24ωρο… Ή, ακόμα καλύτερα, κρεμασμένο στη θήκη του, στην κάσα της πόρτας της κουζίνας…)

Η μορφή-κράτος 1

Τρίτη 30 Ιούνη. Ένα απ’ τα βασικά πολιτικά / θεωρητικά / αναλυτικά ζητήματα που ανέδειξε η πρωτοκοσμική διαχείριση του υποτιθέμενου φονιά covid-19 είναι το ερώτημα του κατά πόσον τα σύγχρονα καπιταλιστικά κράτη είναι αποφασισμένα να σκοτώνουν υπηκόους τους προκειμένου να βάλουν σε εφαρμογή σχέδια των αφεντικών. Το ερώτημα θεωρείται σκανδαλώδες από πολλούς και διάφορους (φανερά ή κρυφά κρατιστές, άσχετα με το τι δηλώνουν…)· και υπό την τρέχουσα ιδεολογική σαπίλα άνετα θα χαρακτηριζόταν «συνωμοσιολογικό».

Σαν Sarajevo (και πριν σαν «τρίτη γενιά») έχουμε υπάρξει πολύ αυστηροί αναλυτικά στο να αποδείξουμε πως έτσι ακριβώς συμβαίνει! Το κύριο πεδίο γεγονότων και αποδείξεων απ’ όπου αντλήσαμε για καιρό στοιχεία και πολιτικά συμπεράσματα για τις πιο σύγχρονες εκφάνσεις του συμπλέγματος κράτος / παρακράτος έχει υπάρξει η «τρομοκρατία» και ο «πόλεμος στην τρομοκρατία». Σ’ όλες τις «τρομοκρατικές ενέργειες» σε ευρωπαϊκό έδαφος από «φανατικούς τζιχαντιστές» αλλά και στην «μητέρα όλων των τρομοκρατικών ενεργειών», την 11η Σεπτέμβρη του 2001, έχουμε αναδείξει τα στοιχεία που υποδεικνύουν / αποδεικνύουν ότι επρόκειτο για «inside jobs» μυστικών υπηρεσιών, ή κάποιων φραξιών τους, ή κάποιων συμμάχων τους.

Τώρα καθεστωτικά δυτικά μήντια έρχονται να «σκαλίσουν» μια ακόμα (μάλλον ξεχασμένη και κατ’ αρχήν μικρής σημασίας) παρόμοια υπόθεση για να δείξουν, με αυθεντικά επίσημα κρατικά ντοκουμέντα ότι πράγματι το κράτος / παρακράτος δεν τεμπελιάζει όπως οι υπήκοοί του!

Στις 3 Μάη του 2015 γινόταν μια έκθεση γελοιογραφιών κατά του Μωάμεθ στο Garland του Texas. Η έκθεση φυλασσόταν από δεκάδες μπάτσους, ελεύθερους σκοπευτές και ειδικές δυνάμεις. Δύο ένοπλοι αμερικάνοι υπήκοοι, ο 31χρονος Elton Simpson και ο 34χρονος Nadir Soofi, προσπάθησαν να επιτεθούν στην έκθεση, διαμαρτυρόμενοι για την προσβολή. Οι επιτιθέμενοι κατάφεραν να τραυματίσουν μόνο έναν σεκιουριτά, πριν οι ελεύθεροι σκοπευτές τους σκοτώσουν. Προς πλήρη ικανοποίηση του αμερικανικού στρατο-αστυνομικού συμπλέγματος, την ευθύνη για εκείνη την επίθεση την ανέλαβε – απ’ τα βάθη της Μεσοποταμίας – ο isis… Ήταν η πρώτη φορά που ο isis εμφανιζόταν να κάνει επίθεση σε αμερικανικό έδαφος…

Πρώτη αλλά εξαιρετικά χρήσιμη: η αμερικανική εκστρατεία κατά του isis στη συρία έπρεπε να συνεχιστεί… βοηθώντας τον να πετάξει τον Άσαντ στη Μεσόγειο…

Η μορφή-κράτος 3

Τρίτη 30 Ιούνη. Το εργοστάσιο του τρόμου δεν είναι καθόλου καινούργιο στον δυτικό, «δημοκρατικό» κόσμο! Η (αμερικανική / νατοϊκή) γιγα-επιχείρηση stay behind, που απλώθηκε στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη απ’ την δεκαετία του ’50 ως και τα τέλη της δεκαετίας του ’80, έχει πολύ αίμα στους λογαριασμούς της. Και σαν psyop διαρκείας μπορεί να θεωρηθεί το «μοντέλο», η καταγωγή της (προσπάθειας) διαχείρισης / πολιτικής και ιδεολογικής ποδηγέτησης πληθυσμών en masse μέσω της παραγωγής τρόμου.

Η επιχείρηση αυτή μισοαποκαλύφθηκε μεν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 / αρχές του ’90 αφού, σαν αντισοβιετική, δεν χρειαζόταν πια. Μετά την μισο-αποκάλυψή της δεν έγιναν όμως διεθνώς (από κινηματική / ανταγωνιστική μεριά) δύο πολύ βασικά και σοβαρά πράγματα. Πρώτον, η συστηματική ανάλυση του τι πραγματικά ήταν (και πως είχαν διαμορφωθεί) τα συμπλέγματα κράτους / παρακράτους στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου πολέμου (του επονομαζόμενου «ψυχρού»). Και δεύτερον, πως θα εξελίσσοταν το (κρατικό) εργοστάσιο του τρόμου μετά το τέλος εκείνου του πολέμου. Γιατί, φυσικά, εφόσον ούτε τα δίκτυα διαλύθηκαν, ούτε όλοι όσοι εμπλέκονταν κατέληξαν σε βαθιά μπουντρούμια, ούτε το know how τους εκτέθηκε δημόσια και αναλυτικά έτσι ώστε να γίνει βασική κοινωνική γνώση, το να νομίζει κανείς ότι «πάει, πέρασε το κακό» θα ήταν επιεικώς βλακώδες…

Κι όμως έτσι ακριβώς συνέβη!!! Η δεκαετία του ’90 ήταν μια περίοδος (πολιτικής) μακαριότητας και χαζοχαρούμενης λήθης! Έτσι ώστε όταν οι μηχανές παραγωγής τρόμου ξαναπήραν μπροστά, απ’ την 11η Σεπτέμβρη του 2001 και μετά, οι (θεωρητικά….) αντίπαλοί της πιάστηκαν με τα βρακιά κατεβασμένα· κυριολεκτικά…

Με τα βρακιά κατεβασμένα και με μια αυτοκτονική ακρισία χωρίς ιστορικό προηγούμενο τους δύο τελευταίους αιώνες, πέρασαν τα χρόνια ως τώρα.

Μέχρι να προστεθεί ένα καινούργιο «layer» στην τρομοπαραγωγή, υγιεινιστικό αυτό. Kαι σ.δ.ι.τ….

Η πρόσφατη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία ίσως δεν θα είχε εξαπολυθεί καν και καν, αν ένα έστω μειοψηφικό αλλά ικανό μέρος των δυτικών κοινωνιών, αυτοί κι αυτές που τοποθετούν τους εαυτούς τους στην «κοινωνική αριστερά» δηλαδή, είχε καλή και σωστή επίγνωση δύο βασικών εξελίξεων. Πρώτον της διαλεκτικής ιστορικής κίνησης της μορφής καπιταλιστικό κράτος μέσα, κάτω και πέρα απ’ το manual του «νεοφιλελευθερισμού», απ’ την δεκαετία του 1990 ως σήμερα. Και δεύτερον, των τρόπων που η «υγεία» (ατομική και συλλογική) έγινε βασικό στοιχείο της πολιτικής οικονομίας του κεφάλαιου, της «ανάπτυξής» του, της αναδιάρθρωσής του – μαζί και δίπλα απ’ την «ασφάλεια»…

Επωφελούμενοι απ’ την εθελόδουλη άγνοια διάφοροι απατεώνες από ‘δω και από ‘κει μπορεί να εμφανίζονται για να παίξουν τον ρολάκο «να σου πω εγώ που ξέρω»… Η μόνη πραγματική συμβολή τους είναι η ακόμα πιο βαθιά συσκότιση της πραγματικότητας.

Όπως είναι γνωστό, στη νύχτα της λογικής γεννιούνται τέρατα.