Tag: δημόσια τάξη

«Η λογοκρισία απελευθερώνει!»

Δευτέρα 18 Γενάρη. Διεθνώς (και στα μέρη μας πια) τα τύμπανα και αυτού του πολέμου κτυπούν με εκκωφαντική ένταση: η ελευθερία της γνώμης προστατεύεται με την λογοκρισία! κρόζουν τα όρνια όλων των εξουσιών! Τι συγκινητικό αυτό το ενδιαφέρον για την «υγιή ελευθερία της έκφρασης», ε;

Αλλά δεν πρόκειται γι’ αυτό. Πρόκειται για εκείνο που νωρίς νωρίς, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ‘90 είχαμε δημόσια προβλέψει (αλλά δεν θα σας πούμε που!) σαν αποπληθωρισμό των σημείων. Αποπληθωρισμό των σημείων εξουσίας, «εγκυρότητας», «αλήθειας», πειθαρχίας, «ταυτότητας». Διότι αυτό προέκυψε να είναι το πρόβλημα της «ψηφιακής ελευθερίας», όπως και γενικότερα το «πρόβλημα της ελευθερίας» στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο, όταν βρέθηκε να συγκρίνεται με κριτήρια απόδοσης κεφαλαίου με την πειθαρχημένη, ελεγχόμενη κοινωνική παραγωγικότητα της κίνας: μέσα στην σημειωτική υπερπαραγωγή αληθειών, οδηγιών, φράσεων οι αλήθειες, οδηγίες και εντολές των (δυτικών) εξουσιών σχετικοποιήθηκαν! Χάνοντας το μονοπώλιο / ολιγοπώλιο που είχαν στους καιρούς των «παραδοσιακών μεσολαβήσεων / media» διαπίστωσαν τα αφεντικά ότι αυξανόταν επικίνδυνα η κοινωνική εντροπία· και ότι οι εξουσιαστικές και εξουσιο-δοτικές αλήθειες, οδηγίες και εντολές εδώ ή εκεί αντιμετωπίζονταν με μια καλά τροφοδοτούμενη «παραστρατική» και παραβατική ιεροσυλία. (Φυσικά αυτό δεν γινόταν και δεν γίνεται παντού με την ίδια ένταση. Τηρουμένων των αναλογιών όμως ήταν η τάση.)

Δείτε, για παράδειγμα, την διατεταγμένη μασκοφορία για (υποτίθεται) υγιειονομικούς λόγους. Αιφνιδιαστικά και κατηγορηματικά όλες οι «ταυτοτικές» ιδιο-τροπίες εξαφανίστηκαν – ή, πιο σωστά, συμπυκνώθηκαν σε ένα μόνο δίπολο, αδιάφορο και πέρα από οτιδήποτε σχετικό με φύλο, ηλικία, σεξουαλικότητα, φυλή, κοινωνική τάξη, οπαδική προτίμηση, αισθητικό γούστο: «ναι ή όχι»! «Πειθαρχημένοι» ή «αρνητές» (της μάσκας)! Μια μόνο κρατική διαταγή, καλά προπαγανδισμένη / βομβαρδισμένη, έσκισε στα δύο κάθε άλλη κοινωνική και πολιτική διαφοροποίηση, επιβάλοντας μία και μόνο μία «σημαία καλής, επιτρεπτής συμπεριφοράς», έναν μόνο «κώδικα κοινωνικής ευθύνης»… Ένα πραξικόπημα με ισχυρή και την σημειωτική του διάσταση… κάτι αναπόφευκτο αφού ζούμε στον 21ο αιώνα!

Το ίδιο ακριβώς ισχύει με την λογοκρισία, που έχει ήδη ξεκινήσει, πρώτα με τα «fake news» που αποδίδονταν στους «πράκτορες των εχθρών», ύστερα με τα «fake news» που αποδίδονταν συλλήβδην στους τερατολόγους, ύστερα με τα «fake news» που αποδίδονται στους αμφισβητίες της «δημοκρατίας» – και έχει ακόμα πολύ δρόμο. Δεν είναι ότι γέμισαν οι καπιταλιστικές κοινωνίες με ψεύτες· είναι ότι οι επαγγελματίες σ’ αυτή τη δουλειά άρχισαν να μοιάζουν με «ερασιτέχνες»!… Και τα αφεντικά τους άρχισαν να ψάχνονται.

Είναι ως εάν η antisocial mediaκή «ασυδοσία» (και η χρήση του κυβερνοχώρου γενικότερα) να έφτασε στο σημείο όπου ο καθένας μπορεί να φτιάχνει το δικό του νόμισμα και να βρίσκει κάμποσους ακόμα να το χρησιμοποιούν, χρησιμοποιώντας κι αυτός τα δικά τους… Από καλλιτεχνική άποψη αυτό είναι μια χαρά· από επικοινωνιακή άποψη είναι σκέτος θόρυβος και διανοητική υποβάθμιση, αλλά αυτά αφορούν τους χρήστες· όμως ο καπιταλισμός δεν μπορεί να δουλέψει έτσι! Δεν μπορεί να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει, έστω στο ψηφιακό σύμπαν! Ειδικά αφού ο καπιταλισμός ξεδιπλώνει πια κι εκεί τα άπειρα εμπορικά και πειθαρχικά πλοκάμια του. Με την σχετικοποίηση χάνεται το μέτρο της ανταλλακτικής αξίας! Ανάλογα ισχύει με τα «νομίσματα της αλήθειας»: αν υπάρχουν πολλά και διαφορετικά τότε τελικά η κεντρική τράπεζα («αληθειών»…) θα καταλήξει να αγοράσει φουφού και να πουλάει κάστανα σε κάποια πολυσύχναστη γωνία…

Δεν πρόκειται λοιπόν (και δεν θα ήταν δυνατόν!) για μια ιεραποστολική εκστρατεία «προστασίας της ελευθερίας της γνώμης»! Πρόκειται για το ακριβώς αντίθετο, σερβιρισμένο με γεύση φράουλα: εξαφάνιση οποιασδήποτε γνώμης θεωρείται «προβληματική» ή/και «απειλητική» (ακόμα κι αν είναι ψευτο-, κατά φαντασίαν τέτοια) και «ελευθερία» μόνο για όσες γνώμες κρίνονται αποδεκτές μέσα στο συστημικό φάσμα, φαρδύτερο ή στενότερο, ανάλογα με την συγκυρία. Υπάρχει πρόβλημα παχυσαρκίας; Ε, διάολε, δεν επιτρέπεται να προβάλουν οι «αρνητές» το «τα πάχη μου τα κάλλη μου»! Υπάρχει «εθνικό πρόβλημα»; Ε, διάολε, δεν μπορεί να λέει ο καθένας ό,τι θέλει υποσκάπτωντας το ηθικό του λαού! Οξύνεται ο παγκόσμιος ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός; Ε, διάολε, δεν μπορεί να…

Να οι συνωμότες!

Δευτέρα 18 Γενάρη. Το αμερικάνικο fbi ανακάλυψε πληρωμές ύψους 500.000 δολαρίων (σε bitcoin) σε μερικά φασιστόμουτρα, από έναν γαλλικό λογαριασμό· συσχετίζει τις πληρωμές με το ντου στα «ανάκτορα» του Καπιτωλίου· και εικάζει ότι οι χρηματοδότες ήταν (μαζί και εξ αδιαιρέτου) η Μόσχα και το Πεκίνο! Αυτό, τουλάχιστον, διέρρευσαν στο καθεστωτικό αμερικανικό δίκτυο NBC δύο «ανώνυμοι» αξιωματούχοι της υπηρεσίας (του fbi) – ένας εν ενεργεία και ένας πρώην. Όπως είναι γνωστό όταν τα media, οι μηχανές της πλαστογράφησης, επικαλούνται «ανώνυμους αξιωματούχους», πάει να πει ότι προβάλουν την απόλυτη αλήθεια! Ούτε λόγος ούτε ψόγος να κατηγορηθούν για «διασπορά ψευδών ειδήσεων». Διότι, σε τελευταία ανάλυση, αυτό σημαίνει καθεστώς: όπως η ύπαρξη του μεγαλοαδύναμου δεν είναι ζήτημα απόδειξης αλλά πίστης και μόνο πίστης, έτσι είναι και οι πιο κοσμικές αλλά κατά βάθος το ίδιο θρησκευτικές «αλήθειες» της κρατικής και παρακρατικής εξουσίας: πίστευε και μη ερεύνα. Σκάσε και κολύμπα…

Ενώ είναι λογικό σαν προβοκάτσια είναι παράλογο σαν γεωπολιτική: η Μόσχα προτιμούσε (για λόγους τακτικής) το ψόφιο κουνάβι σαν πρόεδρο, ενώ αντίθετα το Πεκίνο (και πάλι για λόγους τακτικής) προτιμάει τον νυσταλέο Jo. Θα έλεγε κάποιος, όχι αβάσιμα, ότι κατα βάθος και οι δύο rivals προτιμούν ένα εμφύλιο, υψηλής ή χαμηλής έντασης, στην αμερικανική επικράτεια· αλλά γιατί χρειάζεται να τον χρηματοδοτήσουν όταν είναι υπεραρκετά τα εγχώρια εύφλεκτα υλικά;

Είναι, μετά, κι αυτό: δεν υπήρχαν άλλοι, με μικρότερη ισχύ απ’ ότι η Μόσχα και το Πεκίνο, που να ενδιαφέρονται να σπρώξουν μια «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» στην Ουάσιγκτον; Ο γάλλος αποστολέας των χρημάτων (αν τα ευρήματα του fbi είναι πραγματικά, και όχι του είδους “τα χημικά και τα πυρηνικά του Σαντάμ”…) τι είναι; Την απάντηση δεν την ξέρουμε, αλλά απορούμε με το γιατί οι υποψίες των αμερικάνων μπάτσων πήγαν τόσο μακριά όσο η Μόσχα και το Πεκίνο και όχι κοντύτερα, όσο οι (γαλλικοί) μηχανισμοί πίσω απ’ την Lepen – για παράδειγμα…

Ή ακόμα κοντύτερα… Εκείνον τον τύπο, τον Steve Bannon, τον ξέρει το fbi; Έχει υιοθετήσει διάφορες τακτικές, συμπεριλαμβανόμενων και κάποιων μαοϊκής προέλευσης…

Κινέζικο μοντέλο

Τετάρτη 13 Γενάρη. Ενώ οι αμερικανικές και οι ευρωπαϊκές φαρμακο-μαφίες ζορίζονται στην παραγωγή των πλατφορμών, σίγουρα σε σχέση με τα συμβόλαια που έχουν υπογράψει, οι κινεζικές φαρμακευτικές δείχνουν να δουλεύουν «ρολόι». Ο χαρακτηρισμός δεν είναι λογοτεχνικός: τόσο οι αλυσίδες παραγωγής των εμβολίων όσο και οι αλυσίδες παραγωγής όλων των απαραίτητων (φιαλίδια, βελόνες, κλπ) δουλεύουν 24/7… Κι αυτό παρότι η επαρχία Shijiazhuang, όπου εδράζεται το 80% της κινεζικής φαρμακευτικής παραγωγής, βρίσκεται σε καθεστώς (προληπτικού) αποκλεισμού αυτές τις μέρες.

Πώς γίνεται αυτό; Θα μπορούσε να είναι μια πλευρά του κινεζικού παραδείγματος που τα δυτικά αφεντικά ζηλεύουν αλλά δυσκολεύονται ακόμα να επιβάλουν; Κρίνεται μόνοι σας: προκειμένου να μην διακοπεί η παραγωγή εξαιτίας των απαγορεύσεων, οι βιομηχανικοί εργάτες κοιμούνται σε κοιτώνες μέσα στις εγκαταστάσεις των εργοστασίων! Τόσο απλά: δεν γυρνούν στα σπίτια τους, είναι με δυο λόγια αιχμάλωτοι. Εννοείται: δουλεύουν 7 μέρες την εβδομάδα, χωρίς διακοπή. Οι εναλλαγές στις βάρδιες είναι επίσης εναλλαγές ύπνου και φαγητού.

Πρόκειται, εν τέλει, για τον “πυρήνα” της συνταγής των lockdown που τόσο έχουν αγαπήσει οι ντόπιοι caradinieri: το στρατόπεδο εργασίας που προστατεύει και την υγεία των εργατών (αλλοίμονο, ποιο σοβαρό αφεντικό θέλει κάτι άλλο;) και την ομαλότητα της παραγωγής· μιας παραγωγής κρίσιμης για την προστασία της δημόσιας υγείας… Ενώ σε αρκετές περιοχές του τριτογενούς τομέα «κάτεργο εργασίας» γίνεται το δικτυωμένο σπίτι (και το πράγμα φαίνεται πιο ήπιο – συγκριτικά είναι, αλλά…), στον δευτερογενή, στην βιομηχανική παραγωγή, συμβαίνει το ανάποδο: οι εργάτες δεν έχουν σπίτι, σπίτι τους είναι οι κοιτώνες του εργοστασίου· κουζίνα τους είναι το εστιατόριο του εργοστασίου· τουαλέτες, ντουζιέρες, κλπ το ίδιο.

Όταν, στη δύση, τα συνδικάτα ανέθεσαν στ’ αφεντικά την ευθύνη της προστασίας των εργατών απ’ τον τσαχπίνη, εννοώντας (ή και λέγοντας καθαρά) ότι τα εργοστάσια πρέπει να κλείσουν (και οι εργάτες να μείνουν σπίτι πληρωνώμενοι) αυτά τα αφεντικά δεν είχαν σκεφτεί (ή δεν μπορούσαν) να απαντήσουν ότι «αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους» μπορούν να κρατήσουν και την πίτα (της υγείας) ολόκληρη και τον σκύλο (της κερδοφορίας) χορτάτο. Όμως το κινέζικο παράδειγμα είναι εκεί, για να «φωτίζει τον δρόμο» προς την καπιταλιστική αναδιάρθρωση, in case of emergency – και όχι μόνο.

Αυτό είναι το μεγαλείο του να είναι κανείς πειθαρχημένος στρατιώτης στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού: κάπου σ’ αυτόν τον καπιταλιστικό πλανήτη ορθώνεται η πιο καθαρή εκδοχή του πράγματος… κι άντε μετά να πει στον καθρέφτη του «δεν εννοούσα αυτό»…

Ομηρία…

Κυριακή 10 Γενάρη. Με το ψόφιο κουνάβι να αδειάζει σύντομα το άσπρο σπίτι (επίσημα σε 10 ημέρες) οι ριζοσπάστες στο Joνυσταλεάν θα βρεθούν μπροστά στην πραγματικότητα που γνωρίζουν αλλά παραμέρισαν για χάρη του «να τον διώξουμε»: ο νυσταλέος Jo και το γκουβέρνο του θα προσπαθήσουν να αναστήσουν το μεγαλείο του «america first» προσθέτοντας ίσως ένα χαριτωμένο «with a little help from our friends», πράγμα που σημαίνει αλλαγή μέσων και όχι σκοπών σε σχέση με την ψοφιοκουναβική τετραετία.

Ωστόσο τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα για τους ριζοσπάστες του κινήματος. Αφού ο εκβιασμός «ενωμένοι να τον διώξουμε» έπιασε, θα ξανα-χρησιμοποιηθεί, αυτή τη φορά με επιχείρημα τους οπαδούς του. Το λευκό, χριστιανικό, αμερικάνικο φασισταριό είναι έτσι κι αλλιώς μόνιμος εχθρός· αλλά το να χρησιμοποιήσει το (όχι και τόσο…) νυσταλέο γκουβέρνο την εξουσία του για να βραχυκυκλώσει μόνιμα το κίνημα στις ηπα, στο όνομα του “αντιφασισμού”, είναι κάτι διαφορετικό.

Υπάρχει ήδη δεδομένο το περίγραμμα αυτής της «κοινωνικής / πολιτικής μηχανικής». Σε δυο χρόνια συγκεκριμένες αμερικανικές πολιτείες θα ξαναέχουν εκλογές για την «ανανέωση» του μισού κογκρέσσου. Ο νυσταλέος Jo θα αρχίσει απ’τις 21 Γενάρη μια ανεπίσημη «προεκλογική» εκστρατεία – και θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που διαθέτει για να ποδηγετήσει το κίνημα στο όνομα του «να μην οξύνουμε τις αντιθέσεις».

Ο Eric Mann, παλιό μέλος των Weather Underground (με καταδίκη φυλάκισης δύο χρόνων το 1969), ιστορική φυσιογνωμία στις ηπα με δεκαετίες σταθερής κινηματικής δράσης, πάντα live ‘n’ kicking, το διατύπωσε καθαρά σ’ ένα άρθρο του στο counterpunch πριν 2 ημέρες:

Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν. Οι δημοκρατικοί, αρχίζοντας απ’ τον Barack Obama, είναι το κόμμα της αδρανοποίησης ενώ οι ρεπουμπλικάνοι φασίστες υπό τον Trump είναι το κόμμα της κινητοποίησης. Και τώρα η ερώτηση είναι που βρίσκεται το κίνημά μας απ’ την στιγμή που οι δημοκρατικοί θα συμφιλιωθούν με τους φασίστες και στην πράξη θα τους ενθαρρύνουν;

Έτσι έχουν τα πράγματα, τόσο στο εσωτερικό όσο και εκτός ηπα. Οπωσδήποτε εκεί που η τακτική του καθολικού ελέγχου έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει είναι στο εσωτερικό· έξω απ’ τα σύνορα υπάρχουν κρατικοί / καπιταλιστικοί ανταγωνιστές καθόλου ασήμαντοι. Φοβούμαστε όμως ότι ενώ ο στόχος του ξεκουμπίσματος του ψόφιου κουναβιού επιτεύχθηκε, μπορεί να αποδειχθεί μεγάλο λάθος ότι αρκετοί ριζοσπάστες έδωσαν τα κουκιά τους στον νυσταλέο Jo, έστω κρατώντας την μύτη τους.

Ο Eric Mann θυμίζει:

..Είδαμε μεγάλη οργανωτικότητα για να επιτευχθεί η ήττα του Trump στις κάλπες, και σαν ένα παράδειγμα, είδαμε μεγάλες διαδηλώσεις στην Kenosha του Wisconsin για να ηττηθεί ο Donald Trump και να υπάρξει δικαιοσύνη για τον Jacob Blake. Όπως όμως το έχουμε δει ξανά και ξανά, οι οργανωτές κατάφεραν να δώσουν το Wisconsin στον Biden και στην Harris, αλλά δεν υπήρξε δικαιοσύνη για τον αδελφό μας Jacob, που είναι πάντα παράλυτος, ενώ το σύστημα αθώωσε τον μπάτσο που τον πυροβόλησε πισώπλατα…

Τα ρέστα…

Σάββατο 9 Γενάρη. Γράφαμε χτες (το άρωμα του μιλιταρισμού) κάτι «περίεργα» περί κατάστασης έκτακτης ανάγκης σαν δομικής αναγκαιότητας των αφεντικών της αναδιάρθρωσης ακόμα κι αν στόχος της, για κάποιο διάστημα, είναι φασίστες – τύπου ψοφιοκουναβικών για παράδειγμα. Κάνετε τον κόπο (αν σας ενδιαφέρει) να ξαναδιαβάσετε την χθεσινή αναφορά – γιατί θα κάνουμε τα «περίεργα» κάπως πιο λιανά…

Το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo ετοιμάζεται να ψηφίσει καινούργια αντιτρομοκρατική νομοθεσία – έναν «patriot act 2»… Να το θυμίσουμε; Ο «patriot act 1» ήταν το εσωτερικής χρήσης επιστέγασμα της κήρυξης κατάστασης έκτακτης ανάγκης (εναντίον των τρομοκρατών / «τζιχαντιστών») αμέσως μετά την 11η Σεπτέμβρη του 2001…

Η προετοιμασία της τωρινής νέας “έκτακτης νομοθεσίας” πάει πίσω στο 2019. Αλλά στο εκλογικό 2020 αυτή η καινούργια «αντιτρομοκρατική νομοθεσία» ήταν μέσα στο μενού για το κόμμα του νυσταλέου Jo, ακόμα κι αν δεν ήταν στη μόστρα. Εναντίον τίνος «τρομοκράτη» θα είναι αυτή; Εναντίον της εσωτερικής τρομοκρατίας! Και ποιά είναι αυτή; Μήπως οι δολοφονίες άοπλων αφροαμερικάνων από μπάτσους; Όχι δα!

Η «εσωτερική τρομοκρατία» στο Joνυσταλεάν θα ξεκινάει απ’ τα «εγκλήματα σκέψης» και θα φτάνει ως την «διασπορά ψευδών ειδήσεων» – σε σχέση και με τα δύο, το ποια είναι η σωστή σκέψη και ποιές είναι οι αληθινές ειδήσεις θα ορίζονται, φυσικά, αρμοδίως… Θα περιλαμβάνει, προφανώς, «επιθέσεις σε δημόσια κτίρια» (με οποιονδήποτε τρόπο, απ’ όπου κι αν προέρχονται…), ίσως και σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και ιδιωτικές εγκαταστάσεις «κρίσιμης σημασίας»… Και, φυσικά, θα περιλαμβάνει διαφόρων ειδών «αρνητές» – δεν είναι καθόλου τυχαίο που η κοινή δεξαμενή στην οποία τα αφεντικά και οι λακέδες τους πετάνε οποιονδήποτε λέει «όχι» στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, αδιάφορο το γιατί το λέει, απέκτησε αυτό το όνομα. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί «εσωτερική τρομοκρατία» η «αποθάρρυνση» των υποτελών μέσω «διασποράς ψευδών ειδήσεων» να πλατφορμιαστούν; Άνετα… Ανετότατα…

Είναι γι’ αυτό που τόσο ο νυσταλέος όσο και το επιτελείο του βάφτισαν πολύ γρήγορα το ντου των ψοφιοκουναβικών στο Καπιτώλιο «ενέργεια τρομοκρατών». Ήταν ευκαιρία: βγαίνει στη σέντρα το φασισταριό για να «ακούσουν» και οι όποιοι αφροαμερικάνοι τολμήσουν να ακολουθήσουν πιο ριζοσπαστικές τακτικές. Πιθανόν και τίποτα ριζοσπάστες λευκοί που θα τολμήσουν να σκεφτούν ένα occupy wall street 2.0… “Δεν είναι καιρός για τέτοια!”….

Ο νυσταλέος Jo την ξέρει καλά την δουλειά (σε αντίθεση με το ψόφιο κουνάβι που σαν μεσίτης / πλυντήριο έπιανε πολύ χοντροκομμένα και μεροληπτικά την ανάγκη του εσωτερικού μιλιταρισμού). Άλλωστε αυτός ήταν που είχε διαμορφώσει και τον “patriot act 1”!! Για χάρη των ρεπουμπλικάνων του Μπους του Β, των θιασωτών του αμερικανικού 21ου αιώνα! Έχει το copyright…

Μ’ αυτούς δεν είναι που θα κυβερνήσει και τώρα;

(Μήπως τα χθεσινά «περίεργα» είναι κάπως λιγότερο τέτοια σήμερα;)

Η εκδίκηση είναι ένα ασιατικό πιάτο (που τρώγεται κρύο)

Παρασκευή 8 Γενάρη. Πολλά και διάφορα θα γραφτούν και θα ειπωθούν αμερικανική «6η/1ου» – τα περισσότερα «δωρεάν». Μήπως θα προτιμούσατε να μάθετε τι λέει ο ένας απ’ τους βασικούς αντιπάλους του Joνυσταλεάν στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο, το Πεκίνο;

Το πρώτο που λέει είναι αυτό που φαίνεται στις πιο πάνω φωτογραφικές σύνθεσεις – απ’ τους καθεστωτικούς global times: με μια πρόταση θα μπορούσε να αποδοθεί σας ανταποδίδουμε το «όμορφο θέαμα» που είχατε πει για το Χονγκ – Κονγκ…

Στο χθεσινό τους κύριο άρθρο οι global times, κάτω απ’ τον τίτλο και την φωτογραφία από κάτω, έγραφαν μεταξύ άλλων τα εξής:

… Μερικά πολιτικά πρόσωπα στις ΗΠΑ χαρακτήρισαν το χάος στο Καπιτώλιο σαν επίθεση στην αμερικανική δημοκρατία, λες και η δημοκρατία αυτής της χώρας είναι άθικτη, και οι επιθέσεις προέρχονται κυρίως απ’ έξω. Αλλά αντιπροσωπεύει την εσωτερική κατάρρευση του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ – κι εκεί είναι που έγκειται η σοβαρότητα του προβλήματος.

Οι ΗΠΑ είναι ακόμα μια ισχυρή χώρα. Η δυναμή της είναι περισσότερο μια κληρονομιά που δημιουργήθηκε απ’ τις προηγούμενες γενιές αμερικάνων. Καθώς ο καιρός περνάει και με τις καταχρήσεις των πόρων από γενιές πολιτικών αυξάνονται, το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ έχει υποβαθμιστεί. Οι υποστηρικτές του Trump μετατράπηκαν σε «όχλο» – αυτό είναι ένα κάλεσμα αφύπνισης για την κοινωνία των ΗΠΑ.

… Είναι πιθανό ότι το πραγματικό πρόβλημα που μαστίζει τις ΗΠΑ είναι ότι οι ελίτ της χώρας είναι υπερβολικά αλαζονικές. Πιστεύουν ότι μια σκελετωμένη καμήλα είναι καλύτερη από ένα άλογο, και ότι όσο σάπια κι αν είναι η δημοκρατία των ΗΠΑ είναι πάντα ανώτερη απ’ τα πολιτικά συστήματα άλλων χωρών. Τα πολιτικά πρόσωπα των ΗΠΑ είναι επίσης εγωϊστές. Δεν έχουν όρεξη να αναλάβουν την ευθύνη να προωθήσουν σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Φωνάζουν μόνο άδεια συνθήματα όπως «αλλαγή» και «μπορούμε» για να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους.

… Σαν αποτέλεσμα … δεν έχει απομείνει τίποτα στην πολιτική των ΗΠΑ και στην κοινή τους γνώμη εκτός απ’ την ένταξη σε κάποιο κόμμα. Επιπλέον, τα διπλά στάνταρ είναι αχαλίνωτα. Στο Χονγκ Κονγκ οι βίαιες ενέργειες περιγράφτηκαν σαν «όμορφο θέαμα»· στις ΗΠΑ, εκείνοι που συμμετείχαν στο χάος ονομάστηκαν «όχλος». Οι ΗΠΑ μπορεί να την βγάλουν μ’ αυτό το μπάχαλο για λίγο, αλλά δεν πρόκειται να πάνε μακριά. Οι ηθικοί πόροι που είχαν συγκεντρώσει οι ΗΠΑ στο παρελθόν είναι αναπόφευκτο ότι θα τελειώσουν καθώς η κατάσταση πηγαίνει μπρος πίσω.

… Οι ΗΠΑ χρειάζονται μεταρρύθμιση. Η αυτο-μεταρρύθμιση δεν είναι απαραίτητη μόνο για τις αναπτυσσόμενες χώρες. Η ιστορία δεν τελειώνει με τα δυτικά συστήματα. Πολλαπλασιάζονται τα σημάδια σ’ όλο τον κόσμο ότι οι ΗΠΑ και η Δύση πρέπει να γίνουν τόσο εφευρετικές και ενδοσκοπικές όσο οι αναπτυσσόμενες χώρες…. Κανείς δεν πρέπει να θεωρηθεί τις ανταλλαγές μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών σαν ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος.

Δεν είναι βαθυστόχαστη ανάλυση· είναι, απλά, σφάξιμο με το μπαμπάκι! «Μιμηθείτε τις αναπτυσσόμενες χώρες (ο ευφημισμός για τον «τρίτο κόσμο»…) και σταματείστε να κάνετε εξαγωγή παραδείγματος» λέει το όργανο της κινέζικης εξουσίας, σ’ ένα ακροατήριο που μπορεί να βρίσκεται, κυρίως, σ’ αυτές ακριβώς οι «αναπτυσσόμενες χώρες»! Κι ο λόγος είναι ευνόητος: ο νυσταλέος Jo, προκειμένου να ενισχύσει τη διεθνή θέση της Ουάσιγκτον εναντίον του ευρασιατικού project, είχε καταλήξει ότι μπορεί να το πετύχει με «επανεξαγωγή των αμερικανικών αξιών»· μια μέθοδος αποτυχημένη προ πολλού.

Αυτό που λέει (μέσω του πιο πάνω άρθρου) το κινέζικο καθστώς με «ήρεμη αυτοπεποίθηση» είναι, λοιπόν, απλό και αναμενόμενο: οι ηπα έχουν τόσα χάλια ώστε το τελευταίο που πρέπει να κάνετε οι υπόλοιποι είναι να υποχωρήσετε στους εκβιασμούς τους· είμαστε κι εμείς εδώ!

Το άρωμα του μιλιταρισμού

Παρασκευή 8 Γενάρη. Το να χαρακτηρίσουμε τους ψοφιοκουναβικούς σαν αυτό που είναι (λευκοί, κοκκινόσβερκοι, ακροδεξιοί / φασίστες) είναι εύκολο. Μπορούμε να το κάνουμε δέκα, εκατό, χίλιες φορές. Δεν είναι βέβαια ακριβές (μεγάλοι αριθμοί λατονοαμερικάνων μεταναστών αλλά και αφροαμερικάνων ψήφισαν ψόφιο κουνάβι στις πρόσφατες εκλογές….), αλλά προς στιγμήν μπορούμε να το αφήσουμε σαν χωριστό ζήτημα. Τα δύσκολα ερωτήματα βρίσκονται αλλού. Όπως, για παράδειγμα, σ’ αυτό: ποια είναι η σχέση της (βίαιης) μετάβασης στην 4η βιομηχανική επανάσταση, άρα και των αναδιαρθρώσεων σ’ όλη την διαστρωμάτωση των (δυτικών) καπιταλιστικών κοινωνιών, με την επιτάχυνση της μικροαστικής έντασης έως βίας, που είναι «φυσιολογικά» (από ιστορική άποψη) ακροδεξιά;

Η ευκολία με την οποία μια ορισμένη μάλλον χυδαία «αντιφασιστική προσέγγιση» προσωποποιεί την «ριζοσπαστικοποίηση» του μικροαστικού συντηρητισμού, είναι επικίνδυνη. Εκεί «φταίει το ψόφιο κουνάβι»… Αλλού «φταίει η Λεπέν»… Κ.ο.κ. Το ψόφιο κουνάβι (και κάθε παρόμοιο…) είναι σύμπτωμα της εσωτερικής κρίσης / αναδιάρθρωσης (των δυσκολιών της δεύτερης) στις δυτικές κοινωνίες· όχι αιτία της. Όπως εξίσου σύμπτωμα είναι ο νυσταλέος Jo, ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron, ο Borduk στο Λονδίνο, ο Orban και άλλοι…

Η καπιταλιστική συσσώρευση, με την πιο «ρευστή και ευέλικτη» μορφή (του χρήματος) είναι αποδεδειγμένα βασικός όρος για τέτοιου είδους ριζικές μεταβάσεις, τέτοιες γενικές Αλλαγές καπιταλιστικού Παραδείγματος. Επί δεκαετίες τα ίδια τα αφεντικά και οι μετρήσεις τους διαλαλούν ότι «οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι» – με πιο πρόσφατη επίδειξη την χρονιά του τσαχπίνη και μέσω της αξιοποίησής του. Τα ίδια τα αφεντικά επίσης επί χρόνια μιλούν για την «αναταραχή» που προξενεί αυτή η διαδικασία μετάβασης / συσσώρευσης / πόλωσης σ’ εκείνο που αποκαλούν «μεσαίες τάξεις», ένας ευφημισμός για τους μικροαστούς, ψάχνοντας για την κατάλληλη μορφή της “τάξης μέσα στο χάος”… (Τις εργατικές τάξεις τις θεωρούν δεδομένα ηττημένες / υποταγμένες, κυρίως στον μικροαστισμό τους). Πώς είναι επιτρεπτό, μετά απ’ αυτά, να προσωποποιούνται τέτοιες εξελίξεις, που έχουν προβλεφτεί (για να μην πούμε ότι μεθοδεύονται), ε;

Και πως είναι δυνατόν να αποσυσχετίζεται η «οχλοκρατία» απ’ την θεσμική αναδιάρθρωση που βρίσκεται σε εξέλιξη σχεδόν στο σύνολο των δυτικών ολιγαρχικών καθεστώτων; Αν το πρώτο είναι σύμπτωμα γιατί το δεύτερο δεν είναι η κυοφορούμενη «θεραπεία»;

Όταν «κουβεντιαζόταν» στο αμέρικα, εδώ και εβδομάδες, το τι θα συμβεί στις 6 Γενάρη (αν δεν το ξέρετε: κουβεντιαζόταν!) η γνώμη ορισμένων ήταν ότι: το ψόφιο κουνάβι θα σπρώξει τους οπαδούς του σε «έκνομες ενέργειες» ώστε στη συνέχεια να κηρύξει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», να καλέσει τον στρατό να επιβάλει την τάξη, και να ακυρώσει την εκλογή του νυσταλέου Jo!… Άλλοι πάλι έλεγαν ότι αν σκοπεύει κάτι τέτοιο θα αποτύχει, επειδή ο στρατός δεν θα υπακούσει. Δέκα πρώην αμερικάνοι υπ.αμ. πρόλαβαν να στείλουν «ανοικτή επιστολή» στο ψόφιο κουνάβι, «να μην τολμήσει»…

Το ζήτημα δεν είναι, απλά, ότι το «σχέδιο» του ψόφιου κουναβιού (αν όντως υπήρχε τέτοιο…) δεν προχώρησε. Αλλά το ότι η κήρυξη «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» έχει γίνει πια «φυσιολογική», ένα εύλογο ενδεχόμενο, κάτι απαραίτητο και αποδεκτό, απ’ την στιγμή που νομιμοποιήθηκε (και μάλιστα επ’ αόριστο) με πρόσχημα τον τσαχπίνη!

Υπάρχουν, λοιπόν, δύο τρόποι, δύο διαδρομές εννόησης των πραγμάτων. Στην πρώτη ρίχνει κανείς τις κατάρες του στο φασισταριό (σωστό), ρίχνει τις κατάρες του το ψόφιο κουνάβι (κοινότοπο), και ύστερα μπορεί να απολαύσει την (ρηχή) πολιτική του ορθότητα χαζεύοντας. Στην δεύτερη διαπιστώνει ότι η διαδικασία της καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης παράγει (ή οξύνει) τις εσωτερικές κοινωνικές εντάσεις χωρίς να υπάρχει οργανωμένη εργατική τάξη με τους δικούς της προσανατολισμούς και σχέδιο· ό,τι, κατά συνέπεια, η κήρυξη «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» είναι στο οπλοστάσιο των αφεντικών, όχι απέναντι στην εργατική / κομμουνιστική απειλή / προοπτική (όπως στις δεκαετίες του 1920 και του 1930 – τραγικό λάθος τέτοιες συγκρίσεις!) αλλά σαν μέθοδος γενικής πειθάρχησης του «κοινωνικού σώματος» κατά την διάρκεια των αλλαγών στο μοντέλο διακυβέρνησης / κράτος· συνεπώς το τι θα χρησιμοποιηθεί σαν «δικαιολόγηση» υπέρ αυτής της κήρυξης, το αν δηλαδή θα είναι οι φασίστες ψοφιοκουναβικοί ή άλλοι, οι τζιχαντιστές, το black life matters, ένας ιός, ο καιρός, οι ηλιακές εκρήξεις ή η παχυσαρκία είναι δευτερεύον ζήτημα· έτσι ώστε να συμπεράνει ότι από εργατική σκοπιά ο πόλεμος (θα έπρεπε να) είναι σύνθετος και πολυμέτωπος! Κομμουνιστικός (αν μας επιτρέπετε η λέξη) αλλά σε ένα σαφώς ανώτερο επίπεδο πολιτικής συνθετότητας και οργανωτικής ακρίβειας…

Περίεργα τα λέμε, ε;

Ένας Μοσχοβίτικος Αύγουστος στον αμερικανό Γενάρη

Πέμπτη 7 Γενάρη. Αν τα πιο πάνω ήταν πλάνα απ’ την πρυτανεία του ΕΜΠ στην Πατησίων, τότε δεν θα υπήρχαν κι αυτά από κάτω:

Αλλά το αμερικανικό Καπιτώλιο δεν είναι το Πολυτεχνείο στην Πατησίων! Οι ψοφιοκουναβικοί έσπασαν ίσως το τελευταίο ταμπού της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής εποχής επιτιθέμενοι στο λειτουργικό «πολιτικό κέντρο της δημοκρατίας», την ώρα που συνεδρίαζαν μαζί τα δύο «νομοθετικά» του πρώην imperium. Για το τυπικό της ανακήρυξης προέδρου του νυσταλέου Jo. Απ’ αυτήν την άποψη η χθεσινή ημέρα μοιάζει να είναι το ανάλογο εκείνων των δυο ημερών στον μακρινό Αύγουστο του 1991, στη Μόσχα. Η αναλογία (κατά την ταπεινή μας γνώμη) είναι αυτή: όταν η παρακμή μιας υπερδύναμης προχωρήσει αρκετά «σκάει» ακριβώς στο συμβολικό και πραγματικό κέντρο της. Τότε, στην απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Gorbachev, κινήθηκαν τανκς. Τώρα οι ψοφιοκουναβικοί κουβάλησαν μόνο τον πολύ ελαφρύ οπλισμό τους (τα κινητά τους για τις απαραίτητες selfie) και τίποτα απ’ τα βαριά όπλα που αναμφίβολα έχουν. Πάει να πει ότι δεν είχαν τους χειρότερους σκοπούς που θα μπορούσαν… Η αναμέτρηση θα συνεχίσει τις επόμενες ημέρες στα media…

Τότε τον Gorbachev έσωσε ο Yeltsin· αλλά οι μέρες του πρώτου και, μαζί, οι μέρες της ε.σ.σ.δ. ήταν πια μετρημένες. Τώρα τον νυσταλέο Jo τον έσωσε η «αυτοσυγκράτηση» των ψοφιοκουναβικών: ενώ ήταν γνωστό το τι θα συμβεί, δεν υπήρχαν δικοί του οπαδοί γύρω απ’ το κτίριο για να «προστατέψουν την δημοκρατία» – προφανώς για να αποφευχθεί μια αντιπαράθεση που θα μύριζε εμφύλιο. Η law enforcement, επίσης, δεν τα κατάφερε για αρκετή ώρα απέναντι στο (όπως το θύμισε το ψόφιο κουνάβι) “κόμμα του νόμου και της τάξης”… Όπως και νάχει: οι μέρες της αμερικανικής κυριαρχίας είναι επίσης μετρημένες…

Τα γεγονότα θα μείνουν ανεξίτηλα, αδιάφορο με το πως θα «αναλυθούν» απ’ τους έμμισθους και άμισθους φίλους του Joνυσταλεάν. Μην έχετε καμμία αμφιβολία: δεν είναι μία, δεν είναι δύο, δεν είναι δέκα και είκοσι αλλά πολύ περισσότερες οι πρωτεύουσες ανά τον πλανήτη που είδαν χτες με κατηγορηματικό τρόπο σε ποια εσωτερική κατάσταση βρίσκεται το Joνυσταλεάν, και ότι ο νυσταλέος Jo θα είναι πρόεδρος των μισών ηπα· μισοπρόεδρος δηλαδή. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, είτε ο «αυθορμητισμός των ακροδεξιών μαζών» που ακολουθούν το ψόφιο κουνάβι, είτε το σπρώξιμο κάποιων έμπειρων (εχθρικών) μυστικών υπηρεσιών, είτε ακόμα και προβοκατόρικα κυκλώματα αυθεντικά αμερικανικά, θα κάνουν εύκολο έως «λογικό» να ξεσπούν πότε πότε εμφυλιοπολεμικά περιστατικά εδώ κι εκεί στην αμερικανική ενδοχώρα τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια της βασιλείας του νυσταλέου.

Η Ουάσιγκτον (μαζί με συμμάχους της) οργάνωσε, χρηματοδότησε, υποστήριξε κατά κόρον τις λεγόμενες «χρωματιστές επαναστάσεις», κυρίως κατά της rival Μόσχας, στον “πρώην σοβιετικό χώρο”. Συνήθως μετά από εκλογές: η κατηγορία για εκλογική νοθεία ήταν η σημαία… Τελευταία (όχι πετυχημένη) περίπτωση η λευκορωσία. Η τακτική έγινε τελικά viral. “Μολυσματική”. Τώρα το «φαινόμενο» έσκασε στα χέρια της, μάλλον σαν μια αποσυνθετική «κρίση διαρκείας» παρά σαν εκστρατεία ανατροπής μια κι έξω. Εξακολουθεί βέβαια να έχει (ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός) αναβαθμισμένα όπλα, καθώς και κάποιους πιστούς συμμάχους (ανάμεσά τους και το ελλαδιστάν…) Μήπως τώρα πια ένας κανονικός, «θερμός» πόλεμος είναι αυτό που χρειάζεται επειγόντως το Joνυσταλεάν, όχι μόνο για «εξωτερικούς» αλλά και για «εσωτερικούς» λόγους; Μήπως αυτό είναι το τελευταίο κόλπο για να επιβληθεί η «ειρήνη» στο εσωτερικό;

Θα προτιμούσαμε όχι! Αλλά είναι υπερ-αισιόδοξο να περιμένει κανείς ότι η αμερικανική ιμπεριαλιστική ηγεμονία θα τελειώσει σαν “μπάχαλα” – ή σαν ψίθυρος…

Ωδή εις την ελευθερίαν!

Τετάρτη 6 Γενάρη. Πρωϊνή εκπομπή σε αθηναϊκό ρ/σ εθνικού φιλοκυβερνητικού μηντιακού ομίλου, Δευτέρα 4/1, πριν δυο μέρες, περίπου 10.30 το πρωί. (Προσπαθήσαμε να κρατήσουμε την προφορικότητα, επειδή κάτι δείχνει κι αυτή – λέμε…)

Αρχιδημαγωγός: Η επιχείρηση έχει ένα επόμενο στάδιο… δηλαδή την παρακολούθηση εκείνων που εμβολιάστηκαν για ένα κάποιο χρονικό διάστημα εεε για το ενδεχόμενο να έχουν παρενέργειες, για το αν έχουν… για το πως λειτουργούν τα αντισώματα και όλα αυτά. Είναι κι αυτό μέσα στην επιχείρησή σας; Έχετε σχέδιο γι’ αυτό θέλω να πω;

Άκης Σκέρτσος (υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, “συντονιστής κυβερνητικού έργου”): Ναι, είναι η λεγόμενη διαδικασία της φαρμακοεπαγρύπνησης. Εεε για να εξηγήσουμε στους ακροατές σας πως λειτουργεί το σχέδιο εεε κάθε εεε δικαιούχος του εμβολίου που προσέρχεται να εμβολιαστεί ταυτοποιείται ηλεκτρονικά, εεε καταγράφεται μέσω ενός εεε ipad ηηη η καρτέλα του, το εμβόλιο που έχει κάνει, ηηη η υγιειονομική του κατάσταση με βάση τη διάγνωση που κάνει ο γιατρός στο σημείο, και από ‘κει και πέρα παρακολουθείται στην περίπτωση που εμφανιστούνε παρενέργειες, που μέχρι στιγμής δεν έχει προκύψει κάποιο τέτοιο ζήτημα.

Αρχιδημαγωγός: Μάλιστα. Εεαα το τελευταίο ζήτημα σε σχέση μ’ όλα αυτά είναι το το το περίφημο εεεε υγιειονομικό διαβατήριο, δηλαδή το κατά πόσο ένα ηλεκτρονικό στίγμα ή κάτι άλλο θα επιτρέπει στον εμβολιασμένο, σ’ εκείνον δηλαδή που έκανε και την διαδικασία του εμβολίου, να έχει ελευθερίες που δεν έχουν οι υπόλοιποι, να ταξιδεύει για παράδειγμα. Είναι μέσα στις σκέψεις, τόχετε συζητήσει, υπάρχει απόφαση γι’ αυτό;

Άκης Σκέρτσος: Κάθε εμβολιασμένος θα παραλαμβάνει το πιστοποιητικό εμβολιασμού του το οποίο θα είναι ψηφιακό…

Αρχιδημαγωγός: Σύμφωνοι.

Άκης Σκέρτσος: Εεε αυτό το οποίο συμβαίνει δεν είναι περισσότεροι βαθμοί ελευθερίας γι’ αυτούς που θάχουν το πιστοποιητικό του εμβολιασμού, αλλά διατήρηση των μέτρων, των περιοριστικών, σ’ όσους ΔΕΝ έχουν πιστοποιητικό εμβολιασμού…

Αρχιδημαγωγός: Μμμ…

Άκης Σκέρτσος: … Οπότε εκεί κρίνει και ο καθένας με βάση και το… την αρχή της προαιρετικότητας που έχουμε εεε εξαρχής πει ότι χαρακτηρίζει την διαδικασία του εμβολιασμού, πώς θα κινηθεί.

Αρχιδημαγωγός: Ναι. Εεεοοο οόχι, γιατί εδώ ανοίγει μια συζήτηση για το κατά πόσον ας πούμε οι αεροπορικές εταιρείες θα επιτρέπουν σ’ όσους έχουν αυτό το πιστοποιητικό εμβολιασμού να ταξιδεύουν ελεύθερα εεε να μπαίνουν στα αεροπλάνα για παράδειγμα ή να μετακινούνται ελεύθερα από νομό σε νομό εε αα γι’ αυτό το βαθμό ελευθερίας εννοώ…

Άκης Σκέρτσος: Θέμα εμπορικής πολιτικής της κάθε εταιρείας. Δεν υπάρχει πάντως κάποια τέτοια κρατική πολιτική αυτή τη στιγμή, ούτε σε εθνικό ούτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Αρχιδημαγωγός: Μάλιστα…

Θέλουν να φωνάξουν την χαρά τους για ένα απ’ τα μεγάλα κόλπα του 21ου αιώνα αλλά σεμνύνονται… Και το κόλπο είναι διπλό, δηλητηριώδες και ενάντια στο ανθρώπινο είδος – αλλά, «πάνω απ’ όλα η υγεία»!!

Σκέλος πρώτο: «η λεγόμενη φαρμακοεπαγρύπνηση»…

Σκέλος δεύτερο: το «περίφημο υγιειονομικό διαβατήριο», η «εμπορική πολιτική και η ελευθερία ‘αυτή τη στιγμή’»…

Ένα ένα, αναλυτικά. (Ευχαριστούμε τα διεισδυτικά κόκκινα μαντήλια και τις βασικές υποδείξεις τους!)

«Φάση 3» των δοκιμών και φαρμακομαφίες

Τετάρτη 6 Γενάρη. Η «προσωρινή έγκριση επείγουσας ανάγκης» στη χρήση των πλατφορμών είναι το ψευδώνυνο της συνέχισης και της διεύρυνσης της «φάσης 3» των δοκιμών. Αυτό το παραδέχονται μέσα απ’ τα δόντια οι ίδιες οι φαρμακο-μαφίες· που και που «ξεφεύγει» και από διάφορους ειδικούς. Το πλεονέκτημα είναι οικονομικό (τα πειραματόζωα δεν πληρώνονται καν, αντίθετα οι φαρμακομαφίες πληρώνονται απ’ τους δημόσιους προϋπολογισμούς!), πολιτικό (η «ακτίνα δράσης» του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος επεκτείνεται, εξασφαλίζοντας «ζωτικό χώρο» για το ξεδίπλωμα και άλλων πλευρών της επίθεσης, όπως το ψηφιακό φακέλωμα υγείας), ιδεολογικό (οι υποτελείς νομίζουν ότι τα αφεντικά ενδιαφέρονται για την καλή τους υγεία και καλό θα είναι να παρακαλάνε για ακόμα μεγαλύτερο τέτοιου είδους ενδιαφέρον· η εμφάνιση «σπανιότητας» στην κυκλοφορία των πλατφορμών πρέπει να παίξει τον ψυχολογικό ρόλο της «τεχνητής έλλειψης»…. ).

Κανονικά, αν αυτή η επέκταση της «φάσης 3» αναγνωριζόταν σαν τέτοια, πέρα απ’ τα υπόλοιπα θα έπρεπε να γίνεται (με βάση τα σχετικά πρωτόκολλα…) στη βάση σύγκρισης με placebo χορηγήσεις. Στο ξεκίνημα της «φάσης 3» έτσι έγινε: οι «εθελοντές» χωρίστηκαν μισοί μισοί, οι μεν πλατφορμιάστηκαν ενώ οι δε πήραν κάτι ουδέτερο, χωρίς να ξέρουν οι ίδιοι σε ποια κατηγορία ανήκουν. (Μόνο οι «ειδικοί» ξέρουν). Αυτή η μέθοδος, δηλαδή η ύπαρξη ενός placebo group ίδιου μεγέθους και ανάλογης σύνθεσης με την ομάδα όσων παίρνουν το κανονικό φάρμακο, θεωρείται αναγκαία και ικανή συνθήκη για την επιστημοσύνη τέτοιου είδους ερευνών, αφού μόνο έτσι μπορεί να γίνει ο έλεγχος όχι μόνο της αποτελεσματικότητας ενός φαρμάκου, αλλά και της ασφάλειάς του, των παρανέργειών του, κλπ.

Υπάρχουν τώρα placebo groups ανάλογα σε μέγεθος και σύνθεση όσων πλατφορμιάζονται εφόσον η συνέχιση και η επέκταση της φάσης 3 γίνεται κρυφά; Όχι!… Υπάρχουν μόνο εκείνοι κι εκείνες που συμμετείχαν στα placebo groups στο ξεκίνημα της «φάσης 3», πριν λίγους μήνες. Μερικές χιλιάδες για κάθε μία απ’ τις πλατφόρμες των pfizer/biontech, moderna, astrazeneca (και όποιας άλλης). Μπορεί να είναι σαφώς λιγότεροι και να γίνονται όλο και πιο λίγοι αναλογικά με όσους πλατφορμιάζονται, αλλά αποτελούν ένα ζωντανό μέτρο σύγκρισης ακόμα και για τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες των πλατφορμών! Το μυαλό σας (και το μυαλό μας) δεν θα έφτανε στο σημείο να σκεφτεί πως η ύπαρξη αυτών των χιλιάδων placebo πειραματόζωων μπορεί πια να συνιστά κίνδυνο για τις φαρμακομαφίες… Τα αφεντικά τους όμως το ξέρουν: παραμένουν το συγκριτικό μέτρο με βάση το οποίο οι όποιες σοβαρές επιπτώσεις των πλατφορμών μπορούν να «μετρηθούν» ακόμα και μελλοντικά. Καθώς οι πλατφοριασμοί γίνονται υποχρεωτικά «κατά κύματα», κι έτσι αρκετοί θα πλατφορμιαστούν για πρώτη φορά την ερχόμενη άνοιξη, κάποιοι εξειδικευμένοι δικηγόροι (σε κράτη που υπάρχουν τέτοιοι…) θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν την ευθύνη των πλατφορμών για ζόρικες παρενέργειες ακριβώς σε σύγκριση μ’ αυτά τα «παλιά» μεν αλλά υπαρκτά placebo groups.

Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν, μ’ αυτές τις χιλιάδες των ανθρώπων σε διάφορα σημεία του πλανήτη, ώστε οι φαρμακο-μαφίες να ησυχάσουν μ’ αυτόν τον μπελά; Πρέπει να εξαφανιστούν!! Να τους σκοτώσουν; Όχι βέβαια – δεν είναι δυνατόν. Μπορούν όμως να πάψουν να είναι placebo groups!!! Πως; Μα με το να πλατφορμιαστούν κι αυτοί!!!

Ιδού λοιπόν:

Προσέξτε αυτή τη σύντομη «πρόσκληση», επειδή α) προέρχεται απ’ τις φαρμακο-μαφίες pfizer/biontech, β) αναγνωρίζει ότι οι πλατφόρμες είναι πάντα σε πειραματική / ερευνητική (investigational) χρήση, και γ) προσκαλεί όσους ανήκουν στα placebo groups να πλατφορμιαστούν…

Η τελευταία παράγραφος (η τονισμένη) λέει:

Όλοι όσοι ηλικίας από 16 χρονών και πάνω πήραν εθελοντικά και με θάρρος μέρος (στην προσπάθεια) να φτιαχτεί η διαφορά στη διάρκεια της πανδημίας έχουν την δυνατότητα να πάρουν το πειραματικό / ερευνητικό (investigational) εμβόλιο ενόσω θα συνεχίσουν να συμμετέχουν στην κλινική δοκιμή.

Διπλή αναγνώριση του ότι τώρα (και μέχρι τα επόμενα 2 χρόνια…) εξελίσσεται κρυφά και βρώμικα η «φάση 3»: το «εμβόλιο» είναι investigational και η κλινική δοκιμή συνεχίζεται!!!

Αυτό ακριβώς είναι το νόημα της ψευδώνυμης «φαρμακοεπαγρύπνησης» που ανέμελα (δηλαδή: με περισσευάμενη ψευτιά…) ανέφερε προχτές ο κυβερνητικός αξιωματούχος Σκέρτσος!! Ποιός κατασκευάζει αυτές τις πρακτικά ακατανόητες αλλά βαρύγδουπες λέξεις δεν το ξέρουμε· έχουν όμως άρωμα επιστημοσύνης, με το οποίο πασαλείβονται διάφοροι…. Πρόκειται για την επιτήρηση όσων πλατφορμιαστούν (επί τουλάχιστον 2 χρόνια μετά) στα πλαίσια, ακριβώς, της (συνεχιζόμενης) clinical trial! Χωρίς, όμως, να καταλάβουν ότι είναι πειραματόζωα δωρεάν!

Ας το ξαναπούμε, όσο πιο σχηματικά γίνεται, για να γίνει κατανοητό. Στην αρχή της «φάσης 3» οι φαρμακο-μαφίες pfizer/biontech έπεισαν 20.000 + 20.000 να γίνουν πειραματόζωα (επί πληρωμή) για δοκιμή «αποτελεσματικότητας και ασφάλειας» της mRNA πλατφόρμας τους. Η δοκιμή κράτησε ελάχιστα, έκαναν αίτηση, πήραν «έγκριση επείγουσας ανάγκης» κι άρχισαν να πουλάνε, να πλουτίζουν, και να πλαρφορμιάζουν.

Οι 20.000 του placebo group είναι όμως εκεί. Κάθε 20.000 πλατφορμιασμένοι, τον Γενάρη, τον Φλεβάρη, τον Μάρτη, τον Απρίλη, τον Μάη, στο ελλαδιστάν, στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας, στο Joνυσταλεάν, οπουδήποτε, μπορούν να συγκριθούν με τους 20.000 του placebo group. Ακόμα χειρότερο: καθώς οι μήνες θα περνάνε, οι πρώτες, οι δεύτερες, οι τρίτες και όλες οι επόμενες 20.000 πλατφοριασμένων (επ’ αόριστον, όσο συνεχίζεται η «φάση 3» – κάποιοι δικηγόροι θα το ανακαλύψουν…) θα μπορούν να συγκριθούν με τις (αρχικές) 20.000 του placebo group, για τις μεσοπρόθεσμες παρενέργειες! Τι πρέπει να κάνουν οι φαρμακο-μαφίες; Να εξαφανίσουν το μέτρο σύγκρισης! Αυτούς τους 20.000… Πείθοντάς τους ότι μπορούν (αν θέλουν…) να εμβολιαστούν… (επί πληρωμή; Ίσως…)

Που βασίζονται ότι αυτό θα πετύχει; Στο ότι αυτές οι 20.000 δέχτηκαν να μπουν στην αρχική φάση της πειραματικής «φάσης 3», χωρίς να ξέρουν ότι θα πάρουν ζαχαρόνερο – άρα ήταν αρκετά «περιπετειώδεις» (ή έχουν ανάγκη τα φράγκα) για να δεχτούν να γίνουν πειραματόζωα. Οπότε είναι εύκολο να πουν «ναι» στην «προσφορά» των φαρμακο-μαφιών…

Αν βγει απ’ τη μέση το placebo group, τι θα μείνει σα «σύγκριση» για την υπόγεια, κρυφή και ύπουλη συνέχιση της «φάσης 3» των clinical trials και για την εκτίμηση των παρενεργειών; Ουσιαστικά τίποτα! Τυπικά εκείνοι που δεν θα πλατφορμιαστούν!!! Δύο (θα) είναι τα ποιοτικά σύνολα: οι πλατφορμιασμένοι και οι με τα μυαλά στο κεφάλι τους. Αλλά γι’ αυτούς τους δεύτερους υπάρχει έτοιμο το know how των θανατόμετρων! Αυτοί θα πεθαίνουν – πεθαίνουν – πεθαίνουν, έτσι ώστε οι όποιες «απώλειες» ή και σοβαρές παρενέργειες απ’ τον πλατφοριασμό θα πουλιούνται (ή να επιβάλλονται…) σαν το μη χείρον βέλτιστον!

Το καταλαβαίνετε το κόλπο;