Tag: δημόσια τάξη

Το «ψητό», με διάφορες έννοιες 2

Κυριακή 7 Φλεβάρη. Έστω. Με τα αισθήματα δεν πρέπει να παίζει κανείς. Ούτε και με την λογική όμως. Όταν βγαίνει ένας τύπος του βεληνεκούς του Ιωαννίδη (αλλά και των συνεργατών του στις έρευνες) δημόσια και λέει / λένε ότι οι απαγορεύσεις είναι νοσηρές δύο μόνο μπορεί να συμβαίνουν. Είτε ότι αυτοί οι τύποι το έχουν χάσει εντελώς και δεν το έχει πάρει χαμπάρι κανένας… Είτε ότι επί μήνες υπάρχει σε πλήρη λειτουργία ένας μηχανισμός συστηματικής εξαπάτησης με πολλά, επικίνδυνα πολλά, γρανάζια.

Το θέμα είναι ότι αν το πιο πάνω «είτε / είτε» έμπαινε σε δημοψήφισμα στο ελλαδιστάν (και αλλού…) ο Ιωαννίδης και οι συνεργάτες του θα σουβλίζονταν παραδειγματικά, με νταούλια και κλαρίνα. Δεν θα ήταν πρώτη φορά. Κι o Giordano Bruno στη φωτιά κατέληξε στα 52 του, τότε, στη Ρώμη, το 1600…

Ο ισχυρισμός (με αποδείξεις) ότι τα λεγόμενα «lockdown», ξεκινώντας απ’ το πρώτο και καλύτερο την περασμένη άνοιξη, είναι νοσογόνα (από την άποψη του ιού / των ιών και μόνο – τα συναισθηματικά και σχεσιακά ζητήματα, όπως και η «κακή τύχη» όλων των υπόλοιπων που πετάχτηκαν έξω απ’ τα νοσοκομεία είναι χώρια λογαριασμός!), αυτός ο ισχυρισμός λοιπόν είναι προκλητικός! Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Αν ο καθένας μας κλειδωθεί μέσα σ’ ένα μπαούλο δεν θα ζήσει αιώνια;

Είναι απλό: η κλεισούρα επιδεινώνει (και) τις καταστάσεις που σχετίζονται με τον αέρα, την αναπνοή, τις αισθήσεις· εκτός αν κάποιος / κάποια ζει μόνος / η και δεν μιλάει σ’ άνθρωπο. Τότε; Το «πατρικό lockdown» που έγινε παράδειγμα μίμησης για τον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο; Η Wuhan;

Αμ δε! Εκεί το κινεζικό καθεστώς απομάκρυνε όσους / όσες βρίσκονταν απλά «θετικοί» (ή είχαν και κάποια συμπτώματα) απ’ τα σπίτια τους, και τους μάντρωνε στα μισο-νοσοκομεία εκστρατείας που έστησε σε χρόνο dt. Βάρβαρο; Ναι· σίγουρα απ’ την άποψη των κοινωνικών σχέσεων! Αλλά τουλάχιστον «λογικό», περιορισμένης διάρκειας – και εφάπαξ, μέχρι να ξεκαθαριστεί ότι όσοι/όσες δεν έχουν συμπτώματα δεν μεταδίδουν τίποτα…

Όμως (και) απο ‘δω ξεκινάει (θα μπορούσε να ξεκινήσει…) το «ξήλωμα του πουλόβερ» της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, που περνάει και απ’ τη νοσηρότητα των καθολικών απαγορεύσεων και των πραξικοπημάτων, χωρίς να τελειώνει εκεί. Η θρυλική «επικινδυνότητα των ασυμπτωματικών» ΣΤΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (ξεκίνησε απ’ την γερμανία…) και όλοι ξέρουν με ονόματα και διευθύνσεις πότε ακριβώς και απο ποιούς. Σίγουρα, πάντως, δεν ήρθε απ’ την Wuhan, εισαγωγή πακέτο μαζί με τον στρατιωτικό νόμο! Κι αυτό επειδή σε αντίθεση με το κινεζικό καθεστώς (που αποδεικνύεται ότι ενδιαφερόταν μόνο να ξεμπερδέψει με τον covid) τόσο στον δυτικό κόσμο όσο και στα όργανά του (τύπου π.ο.υ….) το ζητούμενο ήταν εντελώς διαφορετικό: η μολυσματικοποίηση του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων!

Αν το σύμπλεγμα και τα αφεντικά του ήταν / είναι τόσο αδίστακτα ώστε να επιδιώκουν ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ, την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη (πραγματική ή φανταστική, μέσω PCR…) μολυσματικοποίηση, γιατί δεν θα φρόντιζαν να χρησιμοποιήσουν κάθε νοσογόνο μέσο για να την πετύχουν; Γιατί δεν θα αξιοποιούσαν κάθε δυνατότητα υποστηρίζοντας ότι κάνουν το αντίθετο; (Η ιστορία μας διδάσκει πως όταν μια τακτική έχει επίμονα το αντίθετο αποτέλεσμα απ’ αυτό που διακηρύσσει εκείνος που την ασκεί, τότε είναι λάθος να πιστεύουμε τα λόγια του αντί να κρίνουμε τα έργα του. Αυτά είναι που επιβεβαιώνουν τις πραγματικές προθέσεις, τους πραγματικούς στόχους· όχι τα προπετάσματα καπνού).

Εδώ φαίνεται η μεγάλη (αν και εξηγήσιμη) πολιτική αδυναμία των σοβαρών αποδείξεων που πετάει στα μούτρα του «πολέμου κατά του αόρατου εχθρού» ο Ιωαννίδης, κι όχι μόνον αυτός. Μόνες τους αυτές οι αποδείξεις αφήνουν να αιωρείται το ενδεχόμενο να πάρθηκαν λάθος αποφάσεις σχετικά με την αντιμετώπιση του τσαχπίνη… Φονικό λάθος, αλλά πάντως λάθος ανθρώπινο… Όχι λέμε!!! Πάρθηκαν σε πρώτο χρόνο οι σωστές αποφάσεις· αλλά με εντελώς διαφορετικό ζητούμενο, εντελώς διαφορετικό στόχο!!!

Ξέρουμε. Όταν η μία πολιτική βιτρίνα μετά την άλλη άρχισαν να κάνουν πολεμικά διαγγέλματα τον περασμένο Μάρτη, οι πολλοί (οι σοφοί, όμορφοι και έξυπνοι) θεώρησαν ανομολόγητα ότι πρόκειται για video game σε μισοπραγματικές συνθήκες, κάτι σαν το pokemon go… Δεν κατάλαβαν, επειδή δεν ήθελαν (και μάλλον δεν μπορούσαν) να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει στο κατώφλι της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Κατά συνέπεια αντί να επιβάλλουν την προστασία εκείνων που στ’ αλήθεια είχαν ανάγκη προστασίας ακυρώνοντας τα σχέδια των επιτελείων της βίαιης αναδιάρθρωσης, έλυσαν τα χέρια των Μεγάλων Αφεντάδων της «Total Dominance» μέσα και πάνω στο κοινωνικό εργοστάσιο…

(φωτογραφία: Δεν είναι beatle…)

Smart Policing…

Παρασκευή 5 Φλεβάρη. Το ρεπορτάζ έχει τίτλο Από αυτό το καλοκαίρι 1.000 φορητές συσκευές της ΕΛΑΣ θα σκανάρουν τα πρόσωπα των πολιτών σε περιπολίες· με την υπογραφή της Κορίνας Πετρίδη· ημερομηνία 28 Γενάρη 2021· απ’ το site «reporters united». Μεταφέρουμε το μεγαλύτερο μέρος του, για να προσθέσουμε στη συνέχεια δυο τρεις κουβέντες.

… Σύμφωνα με αξιωματούχο της ΕΛΑΣ που μίλησε στο Reporters United, μέχρι το καλοκαίρι του 2021 εκτιμάται πως η ελληνική αστυνομία θα έχει παραλάβει «χιλιάδες φορητές συσκευές» που θα μοιάζουν με smartphones και θα επιτρέπουν την ταυτοποίηση πολιτών με τη χρήση λογισμικού αναγνώρισης προσώπου και λήψης δακτυλικού αποτυπώματος.

«Σκοπός είναι η εξακρίβωση προσώπων, οχημάτων και αντικειμένων σε πραγματικό χρόνο. Έτσι θα βελτιωθεί η ασφάλεια των αστυνομικών, θα μειωθεί η άσκοπη ταλαιπωρία των πολιτών, θα εξοικονομήσουμε ανθρώπινους και υλικούς πόρους και χρόνο εργασίας», αναφέρει αξιωματούχος της ΕΛ.ΑΣ.

Το έργο ανατέθηκε μετά από διεθνή διαγωνισμό στην Intracom Telecom τον Μάρτιο του 2019. Η Intracom Telecom αποτέλεσε για δεκαετίες τον τηλεπικοινωνιακό βραχίονα του ομίλου Intracom, συμφερόντων Σωκράτη Κόκκαλη. Το 2006 σημαντικό μερίδιό της πωλήθηκε στη ρωσικών συμφερόντων Sistema. Το 2014 οι δύο βασικοί μέτοχοι Intracom και Sistema πούλησαν ολόκληρα τα μερίδιά τους σε μη κατονομαζόμενους «επενδυτές από το Ντουμπάι». Σήμερα η εταιρεία ελέγχεται σε ποσοστό 100% από την Intracom Middle East FZ-LLC.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η διαδικασία της ανάθεσης, από την αρχική σύλληψη της ιδέας (2017) μέχρι και την υπογραφή της τελικής σύμβασης το 2019, υλοποιήθηκε εξ’ολοκλήρου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Την ύπαρξη του έργου όμως δεν την πληροφορηθήκαμε ούτε από την κυβέρνηση ούτε από την ΕΛΑΣ. Στις 2 Ιουλίου 2019, δηλαδή πέντε ημέρες πριν τις εκλογές του 2019, η εταιρεία Intracom Telecom με δελτίο τύπου «ανακοίνωσε την υπογραφή συμφωνίας με το Αρχηγείο Ελληνικής Αστυνομίας του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη» για το έργο “Έξυπνης Αστυνόμευσης”. Θα χρειαστεί να φτάσουμε στα τέλη του 2019 ώστε η ΕΛΑΣ να προβεί στην “Ανακοίνωση Σύναψης Σύμβασης” για το έργο.

Το συνολικό κόστος του προγράμματος υπερβαίνει τα 4 εκατομμύρια ευρώ. Το 75% του κόστους του έργου καλύφθηκε από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Εσωτερικής Ασφάλειας, γεγονός που καταδεικνύει μια συνολική στροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης για την πρόληψη της εγκληματικότητας.

Η τεχνολογία / οι αλγόριθμοι “αναγνώρισης προσώπου”, αν και χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια από διάφορα κράτη (π.χ. εκείνο της αυτού μεγαλειότητας…), πήραν μεγάλη ώθηση – και “νομιμοποίηση”… – το 2020… Με το γνωστό επιχείρημα: για το καλό της δημόσιας υγείας! Απ’ την κίνα ως την ρωσία και απ’ το απαρτχάιντ ισραήλ μέχρι …. (μέχρι που;) το ψηφιακό φακέλωμα όσο το δυνατόν περισσότερων «βιομετρικών data» των υπηκόων προωθήθηκε σαν μέρος της … πρόληψης απέναντι στον φτερωτό φονιά / τσαχπίνη… Μια ακόμα απ’ τις τεχνολογικές εφαρμογές που ήταν έτοιμη εδώ και χρόνια αλλά είχε φρακάρει η καθιέρωσή της ελλείψει της κατάλληλης νομιμοποίησης.

Είχαμε αναρωτηθεί (σιωπηλά): αφού ο ρατσιστής, μιλιταριστής σύμμαχος του ελλαδιστάν είναι πρωτοπόρος σ’ αυτόν τον τομέα είναι δυνατόν το ελληνικό σύμπλεγμα της ασφάλειας να μείνει πίσω; Πήραμε την απάντηση: ήταν πολύ πριν τον τσαχπίνη που οι φαιορόζ (το κόμμα της Κουμουνδούρου είναι γνωστός «υπερασπιστής των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων», ε;) φρόντισαν να ανοίξουν τον δρόμο στην «facial recognition» επιτήρηση και καταστολή. Και επειδή, φυσικά, ήξεραν τι ακριβώς κάνουν κράτησαν το έργο τους μυστικό, και ποτέ δεν το ανέφεραν ούτε το αναφέρουν στα θριαμβευτικά πεπραγμένα της «πρώτης / δεύτερης φοράς» τους… Ένοχη σιωπή…

Όμως τι σημαίνει «αλγόριθμοι αναγνώρισης προσώπου»; Φανταστείτε ένα ηλεκτρονικό πρόγραμμα που, μέσω μιας κάμερας, «διαβάζει» οποιοδήποτε πρόσωπο, το αναλύει σε λίγες δεκάδες «σημείων» (και των αποστάσεων μεταξύ τους) και το συγκρίνει με αποθηκευμένα δεκάδες χλιάδες πρόσωπα (αναλυμένα με τον ίδιο τρόπο) ώστε να καταλήξει στην «ταυτότητα» του προσώπου. Σα να λέμε: κατασκευάζεται μια ορισμένη γεωμετρία κάθε προσώπου, και αντιπαραβάλεται μέσα σ’ έναν τακτοποιημένο σωρό / αρχείο ανάλογων γεωμετριών. Ιδανικά, για να δουλέψει αυτό το κόλπο, αφενός θα πρέπει να είναι καταγραμμένα τα πρόσωπα όλων των υπηκόων (και ει δυνατόν από δύο τουλάχιστον διαφορετικές γωνίες, ανφάς και προφίλ…) και αφετέρου θα πρέπει να δοκιμαστεί, να ξαναδοκιμαστεί και να βελτιώσει ο αλγόριθμος (απ’ τον αριθμό των σημείων του προσώπου ως τις συσχετίσεις μεταξύ τους) ώστε να αποφεύγει τα πολλά λάθη… (Αντίστοιχα ισχύουν για την «αναγνώριση ίριδας» και άλλα που θα διαβάσει όποιος ενδιαφέρεται στο επερχόμενο cyborg 20…)

Για να βγουν, λοιπόν, οι χωροφύλακες στους δρόμους με «χιλιάδες έξυπνες συσκευές» τύπου κινητών και να κάνουν «αναγνώριση προσώπου» προϋποτίθεται η ύπαρξη μιας μεγάλης βάσης δεδομένων τέτοιου είδους· ενός όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αρχείου «προσώπων», στην κατοχή των αρχών. Υπάρχει τέτοιο; Μα βέβαια!!!

Τα δελτία αστυνομικής ταυτότητας έχουν ψηφιοποιηθεί κι αυτά, αλλά οι φωτογραφίες σ’ αυτά δεν βοηθούν, ειδικά επειδή σε πολλές περιπτώσεις είναι παμπάλαιες. Αντίθετα οι φωτογραφίες που λαμβάνονται απ’ όσους / όσες κατηγορούνται για σοβαρά αδικήματα είναι αξιοποιήσιμες· συνεπώς αυτές θα πρέπει να ήταν η πρώτη μαγιά. Όμως είναι πολύ λίγες σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό, και ασφαλώς δεν είναι τόσο μεγάλο αρχείο / βάση δεδομένων ώστε να έχει ελπίδα η τυχαία «αναγνώριση προσώπου» στο δρόμο. Όμως, χωρίς αυτήν, οι προγραμματιστές δεν μπορούν να βελτιώσουν την απόδοση (δηλαδή την ακρίβεια) των αλγορίθμων.

Χρειάζεται, λοιπόν, κάτι πολύ ευρύτερο, πέρα απ’ τα «εγκληματολογικά αρχεία» των αρχών. Κάτι που να έχει ταυτόχρονα (πρόσφατες) φωτογραφίες, διαρκώς ανανεούμενες, συν το βασικό: τα στοιχεία ταυτότητας ή κάποια απ’ αυτά που να μπορούν να συμπληρωθούν αρμοδίως. Υπάρχει κάτι τέτοιο διαθέσιμο; Μα ναι!!! Υποψιαζόμαστε (χωρίς να μπορούμε να το αποδείξουμε…) ότι φιλότιμοι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες ψηφιακής δημόσιας τάξης (ή στην συνεργαζόμενη εταιρεία…), με κατάλληλα «εργαλεία», συγκέντρωσαν όλο το φωτογραφικό και video υλικό προσώπων που είναι διαθέσιμο στους ελληνικούς λογαριασμούς του antisocial μήντιου «facebook», μαζί με τα λοιπά στοιχεία ταυτοποίησης του καθενός!!! Αυτό ναι: μπορεί να (έχει) φτιάξει μια καλή και αρκετά εκτετεταμένη βάση δεδομένων για αναγνώριση προσώπων!

Θα πείτε τώρα: ναι, αλλά τι γίνεται με την γενικευμένη υγιεινιστική μασκοφορία; Χμμμμ… Αυτή θα μπορούσε να είναι μια ενδιαφέρουσα πρόκληση για τους τεχνολόγους των σχετικών αλγορίθμων. Αν προσέξετε την πάνω φωτογραφία θα διαπιστώσετε πως όντως μια μάσκα κρύβει σχεδόν τα μισά σημεία του προσώπου…. Όμως αν αυξηθούν εκείνα που είναι φανερά και, επιπλέον, γίνουν «υποθέσεις» για τα κρυμμένα, μπορεί και πάλι να προκύπτει ένα ανεκτό (απ’ την άποψη των λαθών) συμπέρασμα. Κανείς δεν είναι τέλειος, αλλά «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο»…

Άλλωστε οι τεχνολογίες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης είναι ΚΑΙ για τα δύσκολα…

Με ‘γεια λοιπόν! Ή όχι;

Ο νόμος του Lynch (το «ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης»…)

Παρασκευή 5 Φλεβάρη. Τότε ήταν οι «ήρωες»…. Οι «πολεμιστές της πρώτης γραμμής»… Που συγκέντρωναν τα κατατονικά χειροκροτήματα των αιχμάλωτων κάθε απόγευμα… Τώρα είναι «προδότες»!! (Προοπτικά θα χρειάζονται όλο και λιγότερο… αλλά δεν το έχουν καταλάβει…)

Τότε τους επευφημούσαν… Τώρα τους κανιβαλίζουν.

Οι επαγγελματίες κανίβαλοι νοιώθουν, φυσικά, σαν το ψάρι στο νερό. Τα καθεστωτικά «νέα», για παράδειγμα, είχαν χτες ούτε ένα ούτε δύο αλλά συνολικά έξι «κομμάτια» (ρεπορτάζ, άρθρα γνώμης) που έριχναν στη φωτιά τους άλλοτε ήρωες· και φυσικά, ούτε μισό υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και της ελευθερίας επιλογής… (Αυτά είναι ξεπερασμένα λένε οι κανίβαλοι. «Πάνω απ’ όλα η υγεία»!). Σ’ αυτήν την υπερπαραγωγή λεκτικού λυντσαρίσματος μπορούσε να διαβάσει κανείς εντυπωσιακές θέσεις. Απ’ το:

… Αν η κυβέρνηση θεωρεί τον αυταρχισμό απαραίτητο σε αυτή την περίπτωση [της χωροφυλακής στα ιδρύματα] όπου διακυβεύονται περιουσίες και υπολήψεις, γιατί διστάζει να κάνει το ίδιο στην περίπτωση του υποχρεωτικού εμβολιασμού των υγιειονομικών, όπου κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές;

Μέχρι το:

… Δεν καταλαβαίνω γιατί για κάθε υποκατάστατο φαρμάκου, στρατιές ιατρικών επισκεπτών σπεύδουν στα ιατρεία και καταφέρνουν να πείσουν για τη χρησιμότητα του σκευάσματος τους γιατρούς και δεν μπορεί να γίνει κάποια αντίστοιχη καμπάνια τώρα. Όσοι γιατροί δεν πειστούν, πρέπει να αποκλειστούν…

Είναι ολοφάνερο ότι οι μεσαίοι αξιωματικοί των τμημάτων προπαγάνδας και psyops του «στρατού κατά του αόρατου εχθρού» έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα – αλλά αυτό δεν τους κάνει λιγότερο απαραίτητους.

Είναι, λοιπόν, οι άλλοτε «ήρωες» υγιεινομικές βόμβες; Ήταν πάντα; Αν ναι γιατί δεν «αποσύρθηκαν» όπως, για παράδειγμα, τα πιτσιρίκια απ’ τα σχολεία; Μήπως έγιναν υγιειονομικές βόμβες τώρα, μόλις έσκασαν οι σωτήρες-με-τις-πλατφόρμες-γενετικής-μηχανικής; Γιατί, λοιπόν, δεν μπορούν να κάνουν την δουλειά που έκαναν πριν, όπως ακριβώς την έκαναν πριν; Ε;

Υπάρχουν λόγοι γι’ αυτήν την συγκεκριμένη λωβοτομή, που είναι συνέχεια όλων των παρόμοιων που έχουν επιχειρηθεί μαζικά εδώ κι ένα σχεδόν χρόνο. Ο πρώτος είναι πιο φανερός: αν ένα μεγάλο μέρος των «ηρώων» έχει σοβαρές επιφυλάξεις γις τις πλατφόρμες τότε ποιοί θα μείνουν να τις υποστηρίζουν; Μόνον οι πληρωμένοι;

Υπάρχει όμως κι άλλος λόγος. Ο καταναγκασμός των «ηρώων» σε κάτι που οι ίδιοι / ίδιες δεν θέλουν, σαν ταφόπλακα των τελευταίων ρεταλιών του κάποτε συντάγματος, είναι μόνον η αρχή. Με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα (και την ίδια κτηνώδη όρεξη για ανθρώπινη σάρκα…) θα κηρυχτούν «επικίνδυνοι για την δημόσια υγεία» οι πάντες στον τριτογενή τομέα – αν τολμήσουν να αμφισβητήσουν τα ιαματικά κατασκευάσματα των φαρμακο-μαφιών! Αφού σχεδόν παντού υπάρχει «επαφή» εργάτη / πελάτη. Οι εκπαιδευτικοί πρωτ’ απ’ όλα…. Αλλά και οι υπάλληλοι των μαγαζιών λιανικής κάθε είδους…. Μήπως οι εργάτες και οι εργάτριες της εστίασης θα εξαιρεθούν; Ή μήπως οι βιβλιοϋπάλληλοι; Οι κούριερ και οι ντελιβεράδες μήπως; Οι υπάλληλοι των διάφορων δημόσιων υπηρεσιών; Οι υπάλληλοι γραφείου γενικά;

Όπως οι πάντες βαφτίστηκαν μολυσματικοί, με την ίδια ακριβώς μέθοδο και την ίδια κρατική / δημαγωγική βία σχεδόν οι πάντες μπορούν να βαφτιστούν υγιεινομικές βόμβες!

Το κόλπο είναι πολύ σοβαρό· εξαιρετικά επικίνδυνο· και τα αφεντικά με τους λακέδες τους το ξέρουν. Γι’ αυτό λυσσάνε. Διαδοχικά, κατά κύματα, διάφοροι / διάφορες θα πετάγονται στη μέση της «κοινής δεξαμενής αρνητών» και θα λιθοβολούνται – απ’ τους προηγούμενους που βρέθηκαν και τους επόμενους που θα βρεθούν στην ίδια θέση – με όλους τους χαρακτηρισμούς και την βία που έχει ακονιστεί εδώ και μήνες. Όσοι περισσέψουν, είτε επειδή είναι λίγοι είτε επειδή είναι περιθωριακοί, είτε επειδή είναι «παρακατιανοί», θα βρίσκουν όλο και πιο συχνά «πόρτα» εδώ κι εκεί: το «πιστοποιητικό εμβολιασμού», που αργά ή γρήγορα θα γίνει (γίνεται ήδη…) υποχρεωτικό – όπως στα pets.

Θα περάσουν στην αντεπίθεση αυτοί οι πρώην ήρωες και τώρα δακτυλοδεικτούμενοι και καταραμένοι; Θα ανοίξουν το στόμα τους για όσα έχουν γίνει αυτούς τους μήνες στα νοσοκομεία; Θα πουν δημόσια αυτά που εκμυστηρεύονταν κατ’ ιδίαν; Δύσκολο, πολύ δύσκολο αν δεν έχουν την υποστηρίξη που αξίζει στην περίσταση.

Και την αξίζει…

Υ.Γ. Μνημείο της προστυχίας όλων των κανίβαλων φίλων της γενετικής μηχανικής είναι ότι επικαλούνται ή υπονοούν κάτι που δεν ισχύει, και δεν το υποστηρίζουν καν και καν ούτε οι ίδιοι οι κατασκευαστές / έμποροι των πλατφορμών! Ότι, δηλαδή, με τον πλατφοριασμό παύει η κυκλοφορία του τσαχπίνη!

Να πως έχουν τα πράγματα. Προκειμένου να στήσουν την τρομοεκστρατεία οι ειδικοί και οι δημαγωγοί του δυτικού κόσμου έφτιαξαν την ιδέα του ασυμπτωματικού διασπορέα του ιού. Χωρίς κανένα στοιχείο και καμμία απόδειξη· αυθαίρετα, επειδή ήταν απαραίτητη για να «μολυσματοποιηθούν» στο σύνολό τους και μ’ ένα κτύπημα όλες οι άμεσες, ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις. Οι ασιατικές έρευνες διαψεύδουν αυτήν την ανεδαφική έως φρικαλέα ιδέα· δεν έχουν σημασία όμως για το δυτικό κεφάλαιο…

Τώρα, πιστοί στην αρχική κατασκευή, οι οπαδοί της γενετικής μηχανικής λένε ανοικτά ότι «δεν είναι βέβαιο ότι κάποιος που εμβολιάστηκε δεν μεταδίδει τον ιό»! Τότε; Ποιά είναι η «κρίσιμη ασφάλεια» που προσφέρουν οι πλατφόρμες απέναντι στους όποιους ασθενείς στα νοσοκομεία, ακόμα κι αν τις κάνουν tattoo όλοι οι υγιειονομικοί; Καμμία!!! Με ή χωρίς πλατφόρμες το μασκάρισμα μασκάρισμα…

Ενδεικτικά χθεσινό δημοσίευμα σε δεξιό site μεγάλης επισκεψιμότητας:

Ξερονήσια ή απόσπασμα;

Τετάρτη 3 Φλεβάρη. Είναι ή δεν είναι δικαίωμα του καθενός / της καθεμιάς το τι θα κάνει με το σώμα του / της, το αν θα ακολουθήσει ή όχι την τάδε ή την δείνα θεραπεία, και τα λοιπά; Μέχρις στιγμής είναι. Πρέπει να τονίσουμε και να θυμόμαστε το “μέχρι στιγμής”. Ο ρημαδοΚούλης έχει αναθέσει στις “δυνάμεις της αγοράς” να κάνουν καταναγκαστική την γενετική μηχανική, είτε τώρα είτε με την επόμενη ευκαιρία. Διεθνώς τα τσιράκια του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος “ψάχνονται” για να κάνουν “υποχρεωτική” την “σωτηρία” (όπως έκαναν καθήκον τον φόβο) σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Συνεπώς έχουμε μπροστά μας δύσκολες αναμετρήσεις, ζόρικες συγκρούσεις.

Η άσκηση αυτού ακριβώς του δικαιώματος από υγιεινομικούς, γιατρούς, νοσοκόμους, θεωρείται βέβαια μεγάλο σκάνδαλο. Απ’ τους φίλους (πληρωμένους ή εθελοντές) της κάθε pfizer. Δεν έχουν τέτοια δικαιώματα (αυτό προσπαθούν να επιβάλλουν οι νεοφασίστες του υγιεινισμού) και, αντίθετα, έχουν «υποχρέωση» να βγάζουν και μια φωτογραφία με την βελόνα της πλατφόρμας στο μπράτσο· να γίνουν, με δυο λόγια, διαφημιστές των βιο-τεχνολόγων και των βιο-μηχανικών. Μπας και πείσουν και τους υπόλοιπους υποτελείς…. Όμως ακόμα κι αν αυτοί οι τελευταίοι το ξεχνούν, όσοι δουλεύουν μέσα στα νοσοκομεία δεν μπορούν να το αγνοήσουν: το μέγιστο που υπόσχονται οι φαρμακο-μαφίες με τις πλατφόρμες τους είναι το ότι “δεν θα αρρωστήσεις σοβαρά” – ένα ενδεχόμενο που αφορά κυρίως ηλικιωμένους με ήδη υπαρκτά σοβαρά προβλήματα υγείας, και πάντως όχι το 97,5% του πληθυσμού. Αυτή είναι όλη κι όλη η υπόσχεση – έναντι άγνωστων μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων παρενεργειών…

Λυσσάνε οι pfizerιοι! Λυσσάνε επειδή η αμφισβήτηση της σκοπιμότητας, της θεραπευτικής αξίας και της ασφάλειας των κατασκευασμάτων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος προέρχεται απ’ αυτούς κι αυτές που ως χτες υμνούσαν – γλείφοντάς τους. Δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο αυτό. Χιλιάδες γιατροί και νοσοκόμοι, σ’ όλα τα δυτικά κράτη, απορρίπτουν τον εκβιασμό. Ξέρουν γιατί το κάνουν, και καλά κάνουν! Παρά τις απειλές: μην έχετε αμφιβολία, η θανατοπολιτική και οι υπηρέτες της είναι αδιάλλακτοι.

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ακόμα δεν μπορούν να υπερασπίσουν τις θέσεις και τα δικαιώματά τους ανοικτά. Ο συνδικαλιστικός ελιγμός του είδους «δεν προλάβαμε» δεν είναι πειστικός· ούτε θα έπρεπε να είναι! Απ’ την άλλη μεριά δεν έχουμε την απαίτηση γιατροί ή/και νοσοκόμοι να μεταμορφωθούν σε πολιτικούς ακτιβιστές ενάντια στην αλγοριθμοποίηση των σωμάτων και της υγείας. Το πρόβλημα που έχουν είναι κυρίως δικό μας: είναι πολιτικό, είναι οργανωτικό· είναι οι πολύ σοβαρές αδυναμίες και ελλείψεις του σύγχρονου εργατικού / κοινωνικού ανταγωνισμού.

Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να επιστρέψουμε τους χαρακτηρισμούς: «αρνητές» και «ψεκασμένοι» είναι οι λακέδες των big pharma! Αρνούνται την ζωή, αρνούνται την κυριότητά μας πάνω στα σώματά μας, αρνούνται την λογική και την έρευνα χωρίς δωροδοκίες· ορκίζονται και προωθούν τα ψέμματα της κάθε εξουσίας, την ευπιστία, την οργανωμένη μοιραλατρεία, κάθε καθεστωτικό έγκλημα.

Είμαστε πράγματι σε πόλεμο!

(Υ.Γ. Μια αμερικάνα βουλευτής των δημοκρατικών – που βρίσκονται πλέον στο γκουβέρνο – ονόματι Katie Porter, παρουσίασε χτες στο Joνυσταλεάν μια έκθεση με τίτλο Φονικά κέρδη: Πως οι Big Pharma μέσω εξαγορών καταστρέφουν την καινοτομία και κάνουν κακό στους ασθενείς. Η έκθεσή της αφορά κυρίως την τακτική των φαρμακο-μαφιών να εξαφανίζουν τις πιθανές ανταγωνιστικές τους εταιρείες εξαγοράζοντάς τες. Σ’ αυτήν την έκθεση σημειώνει ότι … μέσα σε 10 μόνο χρόνια, οι πολυεθνικές φαρμακευτικές έγιναν από 60 μόνον 10…

Αυτό λέγεται «συγκέντρωση κεφαλαίου». Και δεν είναι, απλά, μια οικονομική πρακτική. Είναι μια πρακτική πολεμική: κάθε τέτοια συγκέντρωση κεφαλαίου είναι συγκέντρωση «πολεμοφοδίων», και χαρακτηρίζει τις όλο και πιο έντονες ενδοκαπιταλιστικές συγκρούσεις. Επιπλέον κάθε τέτοια συγκέντρωση κεφαλαίου αυξάνει εκθετικά τον έλεγχο τόσο πάνω στις πολιτικές βιτρίνες και στα μήντια όσο και στην ιδεολογική «παραγωγή» για μαζική κατανάλωση.

Γιατί αυτή η υπενθύμιση; Επειδή όσο το γρηγορότερα το καταλάβουν όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο: το τελευταίο που ενδιαφέρει τόσο τις big pharma όσο και το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα στο σύνολό του είναι οι ζωές και η υγεία μας. Μπορεί τα επιχειρηματικά κανόνια τους να μην έχουν ατσάλινες κάνες αλλά αλγόριθμους και συνθετική βιολογία. Το σίγουρο είναι πως εμείς είμαστε αναλώσιμοι, το «κρέας» που πρέπει να επιστρατεύσουν…

Και αυτό ακριβώς κάνουν εδώ και ένα χρόνο…)

Πειρατές

Δευτέρα 1 Φλεβάρη. Τω καιρώ εκείνω (στα αγγλικά ‘60s) το rock ήταν σχεδόν παράνομο – στα ραδιόφωνα. Ήταν βέβαια και οι ρόκερς, άντρες και γυναίκες, εντελώς ρεμάλια. Αθυρόστομοι, γκομένιζαν ασύστολα (αδιαφορώντας για την ιερότητα της οικογένειας), έκαναν και τα τρίφυλλά τους… Σατανάδες! (Αργότερα οι περισσότεροι μετάνοιωσαν, σοβαρεύτηκαν – κι έγινε χειρότερο απ’ τους γέρους τους… Οι λιγότεροι είτε πέθαναν είτε εξαφανίστηκαν… )

Έτσι ώστε η μόνη περίπτωση επιβίωσης ενός rock ραδιοφωνικού σταθμού στη γηραιά αλβιώνα τότε ήταν … τα διεθνή νερά της θάλασσας. Ένα καράβι δηλαδή, πέρα απ’ την αστυνομευόμενη ζώνη, μακριά απ’ την δικαιοδοσία της κυβέρνησης της αυτού μεγαλειότητας…. (Ο πουριτανισμός εμφανιζόταν πάντα σαν υγεία. Μέχρι που η υγεία άρχισε να εκδηλώνεται σαν πουριτανισμός…)

Οι καιροί άλλαξαν, και άλλαξαν πολύ. Το rock είναι ένα εμπόρευμα ανάμεσα στα άλλα, η αθυροστομία είναι ένα (βαρετό) χοντροκομμένο στυλ, το γκομένισμα είναι γεμάτο ανασφάλειες, πόζες και antisocial media, και οι φούντες μια σύμβαση χαμηλότερης κατηγορίας απ’ τις αμφεταμίνες. Αλλά δουλειά δεν είχε διάολος: για καθαρά υγιειονομικούς λόγους οι απαγορεύσεις έχουν επιστρέψει σαν λεφούσι. Απαγορεύονται οι συναθροίσεις, το συνέρχεσθαι, και οτιδήποτε που θυμίζει ότι τα στόματα είναι για φιλιά, τα χέρια για αγκαλιές, και τα σώματα για χορό. Σα να λέμε: οι σατανάδες πέθαναν, ζήτω οι σατανάδες!

Οι πάνω έχουν τους τρόπους τους να ξεφύγουν απ’ τις λαβίδες του νόμου. Οι κάτω; Πρέπει ίσως να σκάψουν λαγούμια, κατακόμβες, για να γιορτάζουν μακριά απ’ τους ρουφιάνους και το καινούργιο Πανοπτικό.

Το «the boat that rocked» είναι μια rock κωμωδία του 2009, που ανατρέχει στην ιστορία ενός παράνομου πλωτού rock ραδιοσταθμού. Υπήρξε άραγε ποτέ κάτι τέτοιο; Πολλοί λένε «ναι». Άλλοι λένε ότι είναι θρύλος. Μπορεί να ισχύουν και τα δύο, ποιός ξέρει;

Ελλείψει τολμηρών με πλοία, μπορεί στους τωρινούς καιρούς οι γιορτές να γίνονται σε αερόστατα…

Άδειες οδήγησης

Δευτέρα 1 Φλεβάρη. Βρισκόμουν σ’ ένα πάνελ συζήτησης περί της ασφάλειας στο internet και, θα το πω, ήταν τρομακτικό. Ανάμεσα σε ατομικές απάτες, οργανωμένο έγκλημα, επιχειρηματική και κρατική κατασκοπεία, είναι πολύ επικίνδυνα τα πράγματα εκεί έξω. Κάτι το οποίο σύμφωνα με έναν ομιλητή του πάνελ, επιδεινώνεται εκθετικά.

Υπάρχουν εξαιρετικά σύνθετα προβλήματα που ακόμα και ο εξυπνότερος των έξυπνων θα παραδεχόταν ότι δεν μπορούν να λυθούν εύκολα. Όμως ο Craig Mundie, επικεφαλής του τμήματος ερευνών της microsoft, πρότεινε μια εκπληκτικά απλή λύση που δείχνει καλή αφετηρία για να αντιμετωπιστούν όλα αυτά τα προβλήματα: άδειες οδήγησης στο internet.

Το ζήτημα με το internet είναι ότι δεν φτιάχτηκε σκόπιμα για να είναι ένα παγκόσμιο σύστημα μαζικής επικοινωνίας. Μερικές δεκάδες τύπων, που ήξεραν ο ένας τον άλλον, ξεκίνησαν το δίκτυο. Η ανωνυμία που έχει γίνει ο πυρήνας και αγαπημένο χαρακτηριστικό του internet δεν υπήρχε στην αρχή: ήταν σαφές ποιος ήταν ποιος.

Καθώς το internet άρχισε να επεκτείνεται και να συγκεντρώνει περισσότερους χρήστες, σταμάτησε το να ξέρει ο καθένας ποιοί είναι οι άλλοι, αλλά σε κανένα σημείο δεν έγινε αλλαγή στο πως δουλεύουν τα πράγματα. Το web άρχισε να γίνεται ένας χώρος μη ταυτοποίησης, και συνεχίζει να είναι έτσι μέχρι σήμερα. Ο καθένας μπορεί να μπει online και κανείς δεν χρειάζεται να πει ποιος είναι. Αυτό είναι που επιτρέπει έναν μεγάλο όγκο κυβερνοεγκλήματος: αν υποστείτε επίθεση από έναν υπολογιστή, μπορεί να εντοπίσετε που ακριβώς βρίσκεται αυτό το μηχάνημα, αλλά δεν υπάρχει τρόπος να προχωρήσετε ένα βήμα ακόμα και να βρείτε την ταυτότητα του υπολογιστή που χάκαρε τον υπολογιστή που χάκαρε εσάς.

Αυτό που προτείνει ο Mundie είναι να επιβληθεί ταυτοποίηση. Κάνει μια αναλογία με την χρήση του αυτοκινήτου. Αν θέλεις να οδηγήσεις αυτοκίνητο πρέπει να έχεις άδεια οδήγησης (συν ασφάλεια κλπ). Αν κάνεις κάτι άσχημο με αυτό το αυτοκίνητο, για παράδειγμα αν παραβιάσεις το νόμο, είναι πιθανό ότι θα χάσεις την άδεια οδήγησης και θα σου απαγορευτεί να ξανα-οδηγήσεις στο μέλλον. Μ’ άλλα λόγια υπάρχει ένα νομικό και κοινωνικό καθεστώς που επιβάλει την πειθαρχία. Ο Mundie φαντάζεται ότι θα υπάρχουν διαφορετικά είδη ταυτότητας για χρήση στο internet: ένα για τους ανθρώπους, ένα για τις μηχανές και ένα για τα προγράμματα (που συχνά δουλεύουν σαν proxies των άλλων δύο).

Φυσικά υπάρχουν κάποια εμπόδια για να γίνει αυτό το σχέδιο πραγματικότητα. Ακόμα και εδώ που βρίσκομαι, στα βουνά της ελβετίας, μπορώ να ακούσω την παγκόσμια κραυγή: «Μα έχουμε δικαίωμα στην ανωνυμία στο Internet!» Αλήθεια; Το έχετε; Πώς σας ήρθε κάτι τέτοιο;

Ο Mundie υπέδειξε ότι στον φυσικό κόσμο νοιώθουμε εντελώς άνετα με το γεγονός ότι υπάρχουν συγκεκριμένα μέρη που δεν μας επιτρέπεται να πάμε χωρίς να ταυτοποιηθούμε. Μπορείς να περπατήσεις στο δρόμο χωρίς κανένας να ξέρει ποιός είσαι; Εντελώς. Μπορείς να μπεις σ’ ένα μηχάνημα τράπεζας χωρίς να δώσεις το όνομά σου; Όχι.

Είναι εύκολο να οραματιστούμε το ίδιο είδος διαφοροποιημένων δομών για το Internet είπε ο Mundie. Δεν έδωσε κάποια παραδείγματα, οπότε σκέφτηκα εγώ ένα. Αν θέλεις να μπεις στο Time.com και να διαβάσεις τι γίνεται στον κόσμο, μια χαρά είναι. Κανείς δεν χρειάζεται να ξέρει ποιος είσαι. Αν όμως θέλεις να φτιάξεις ένα site που να δέχεται δωρεές, μέσω καρτών, για τα θύματα του σεισμού στην αιτή; Ωραία, θα πρέπει να δείξεις την ταυτότητά σου για να το κάνεις.

Η αλήθεια με το θέμα αυτό είναι ότι το Internet βρίσκεται ακόμα στη φάση της Άγριας Δύσης. Σε μεγάλο βαθμό δεν υπάρχει νόμος εδώ. Όμως καθώς όλο και περισσότεροι μπαίνουν στο διαδίκτυο, αυτή η έλλειψη νόμων γίνεται όλο και μεγαλύτερο πρόβλημα. Καθώς οι ανθρώπινες κοινωνίες εξελίσσονται αναπτύσσουν πιο αυστηρά στάνταρ για τους εαυτούς τους, έτσι ώστε να ελέγχουν την ποσοτική τους μεγέθυνση. Δεν υπάρχει λόγος να σκεφτούμε ότι αυτό δεν μπορεί να ισχύσει για το Internet.

Αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί σύντομα. Οι κυβερνήσεις μιλάνε σίγουρα η μία με την άλλη γι’ αυτό το θέμα (αν και, εξ ορισμού, κάθε αποτελεσματική προσπάθεια θα πρέπει να είναι διεθνής εκ φύσεως), αλλά ακόμα και στην ευρώπη, που υπάρχει ένας οργανισμός κυβερνοασφάλειας, μόνο τα μισά κράτη της ηπείρου έχουν υπογράψει την συμμετοχή τους σ’ αυτόν.

Ένα κάπως μπερδεμένο ζήτημα που υποδείχθηκε στη σημερινή συζήτηση: οι μυστικές υπηρεσίες των κυβερνήσεων είναι οι πολύ μεγάλοι ωφελημένοι της ανωνυμίας του Internet. Παρακολουθούσαν τον καθένα και πριν το web, αλλά πόσο ευκολότερο έχει γίνει τώρα το να κυκλοφορούν σ’όλο τον κυβερνοχώρο χωρίς κανείς να τους παίρνει χαμπάρι;

Συνεπώς μην περιμένετε αλλαγές σύντομα. Αλλά να ξέρετε ότι εκείνοι που είναι υπεύθυνοι – όπως σχεδόν όλοι όσοι έχουν ευθύνες για οτιδήποτε σχετικά με το Internet – το σκέφτονται.

Αυτά έγραφε η κοινωνιολόγος Βarbara Kiviat στο αμερικανικό καθεστωτικό time. Μεταφράσαμε όλο το άρθρο της. Πότε τα έγραφε; Χτες; Μήπως προχτές ή, έστω, πριν μερικούς μήνες;

Όχι. Ήταν πριν ακριβώς 11 χρόνια. Στις 30 Γενάρη του 2010…

“Κοινωνική ευθύνη”…

Δευτέρα 1 Φλεβάρη. Είναι υποχρέωσή μας, σαν εργάτες αυτόνομοι, να προ-ειδοποιούμε όσο πιο καθαρά γίνεται για την «προετοιμασία» του μέλλοντος, για τις καπιταλιστικές και κρατικές τάσεις, γυρίζοντας όσο πίσω χρειάζεται για να εντοπίσουμε τα ίχνη των ιστορικών διαδρομών… Το ίδιο κάνουμε μέσω cyborg εδώ και 5,5 χρόνια για μια σειρά ζητημάτων σχετικών με τις «νέες τεχνολογίες», συμπεριλαμβανόμενων των βιοτεχνολογιών… Το ότι ο κόσμος βαριέται να ξεκολλήσει απ’ την καθημερινή τριβή και μιζέρια του, αρνείται το να ξέρει τα καθοριστικά για την ζωή του, και το ότι εμείς είμαστε de facto περιθωριακοί (επειδή είμαστε καθαροί από κάθε άποψη…) περιορίζει κατά πολύ την εμβέλεια όλης αυτής της δουλειάς, για την οποία δεν έχουμε κανένα «δικό μας» όφελος.

Θα συνεχίσουμε ωστόσο, όσο μπορούμε. Το άρθρο του 2010 φωτίζει (ελπίζουμε) καθαρά τι έχει ξεκινήσει επιθετικά σχετικά με την λογοκρισία και τον έλεγχο στον κυβερνοχώρο από το 2020· στο όνομα, ως γνωστόν, της «υγείας»… Αλλά δεν είναι το μόνο σήμα-κινδύνου-απ’-το-παρελθόν για αυτά που γίνονται ήδη και θα γίνουν (όπως όλα δείχνουν) πολύ πιο συστηματικά και μεθοδικά το 2021.

Δυο χρόνια πριν την συγγραφή του πιο πάνω άρθρου, ο Lawrence Lessig, καθηγητής νομικής στο πανεπιστήμιο του Stanford και απ’ τους συνιδρυτές των Creative Commons, μιλούσε στο τεχνολογικό συνέδριο Fortune’s Brainstorm στο Half Moon Bay της καλιφόρνια. Κι εκεί, ανάμεσα σε άλλα, είπε κι αυτό:

… Σε κάποια φάση, σ’ ένα δείπνο όπου βρισκόταν και ο Richard Clark, τον ρώτησα «Υπάρχει κάτι ισοδύναμο με τον Patriot Act – ένας i-Patriot Act – που να είναι σε αναμονή ενός σημαντικού γεγονότος ώστε να βρεθεί η δικαιολογία να επιβληθεί αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο που δουλεύει το Internet;». Και μου απάντησε «Φυσικά και υπάρχει…» – και ορκίζομαι ότι έτσι ακριβώς το είπε – «… και δεν θα αρέσει πολύ στον Vint Cerf».

Ο Richard Clark ήταν «εθνικός συντονιστής για την ασφάλεια, την προστασία των υποδομών και την αντιτρομοκρατία» στις ηπα απ’ το 1998 ως το 2003. Στη συνέχεια προσελήφθη απ’ την πετροχούντα των εμιράτων, και έφτιαξε για λογαριασμό της μια δομή κυβερνοκατασκοπείας, υποτίθεται για την παρακολούθηση των «εξτρεμιστών». Οι τοξικοί του Ντουμπάι το χρησιμοποιούν, φυσικά, εναντίον των πάντων: απ’ τις γυναίκες ακτιβίστριες μέχρι τους αξιωματούχους της fifa… Ο Clark δεν πρέπει να έχει πρόβλημα: έχει συμμετάσχει σε διάφορες «βρώμικες» εκστρατείες του αμερικανικού κράτους…

Ο Vint Cerf (Vinton Gray Cerf) είναι απ’ τους πρωτοπόρους της δημιουργίας του internet όπως το ξέρουμε, και μαζί με τον Bob Kahn (δημιουργό του πρωτοκόλλου TCP/IP) θεωρούνται «οι πατέρες του διαδικτύου». Οπότε είναι εύκολο να καταλάβει ο καθένας γιατί δεν θα του άρεσε ένας …i-Patriot Act… (Εν τω μεταξύ κάποια video με σχετικές δηλώσεις του Lessig έχουν εξαφανιστεί απ’ το διαδίκτυο…)

Έχουμε, λοιπόν, τα εξής δεδομένα. Πρώτον, εδώ και 1,5 (μπορεί και παραπάνω) δεκαετία υπάρχουν αμερικανικά / δυτικά σχέδια για την πειθάρχηση «της κυκλοφορίας στο internet». Σίγουρα μέσω της αυστηρής προσωποποίησης όλων όσων μπαίνουν είτε στο σύνολό του κυβερνοχώρου είτε σε ορισμένες περιοχές του (το πρώτο είναι αρκετά πιθανό).

Δεύτερον, δημιουργήθηκαν σ’ όλο αυτό το διάστημα (απ’ τις αρχές του 21ου αιώνα) και επιβλήθηκαν οι τεχνολογίες «αποκοπής» της πρόσβασης σε διάφορες περιοχές του κυβερνοχώρου, από κράτη, «για την προστασία των υπηκόων».

Τρίτον, μέσα στο κουρνιαχτό που έχει σηκώσει η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, εκτός απ’ την βιο-ασφάλεια έχει σηκωθεί ψηλά και εξίσου δημαγωγικά και το ζήτημα της κυβερνο-ασφάλειας. Η συστηματική λογοκρισία, που προς το παρόν, και με την αναμονή επίσημων κρατικών νομοθεσιών, γίνεται με αποφάσεις των ιδιωτικών εταιρειών / πλατφορμών των antisocial media, είναι μόνο μια πλευρά αυτής της εξέλιξης. Οι καταγγελίες για κυβερνοεπιθέσεις (στις ηπα…) που αποδίδονται είτε στη Μόσχα, είτε στο Πεκίνο, είτε στην Πγιονγκγιάνγκ, είτε είναι πραγματικές είτε είναι προβοκατόρικες, είναι μια άλλη πλευρά. Και το γεγονός ότι με την εξάπλωση των 5G επικοινωνιών πολύ μεγαλύτεροι όγκοι δεδομένων θα κυκλοφορούν στο διαδίκτυο (έχοντας μετατραπεί σε «ων ουκ άνευ» για πλήθος καπιταλιστικών και κυβερνητικών λειτουργιών…) έχει ήδη κάνει την «κυβερνο-ασφάλεια» νο 1 ζήτημα στις διεθνείς συζητήσεις των αφεντικών· και στην αναζήτηση των τεχνολογικών και νομικών μέτρων που θα ληφθούν.

Εκείνο που είναι ακόμα κάπως θολό είναι το είδος των δικαιολογιών που θα εφευρεθούν για να νομιμοποιήσουν, όσο είναι δυνατόν, την δυτική «ρύθμιση της κυκλοφορίας» στο internet (σε άλλες περιοχές του κόσμου συμβαίνει ήδη…), και πιθανότατα με πολύ μεγαλύτερη αυστηρότητα απ’ ότι η φυσική ρύθμιση κυκλοφορίας στους δρόμους. Θα είναι τα λεγόμενα «fake news» που μολύνουν τις «συνειδήσεις» των υπηκόων εμποδίζοντας τα κράτη και τα αφεντικά να έχουν το μονοπώλιο της «αλήθειας»; Θα είναι μια «μεγάλη κυβερνοεπίθεση» που θα αποδοθεί σε κάποιο κράτος rival και θα είναι «αποσταθεροποιητική» ώστε το δίλημα «internet ή ελευθερία», όπως το «υγεία η ελευθερία» να ποτίσει τους υποτελείς; Θα είναι ένας συνδυασμός των δύο; Κάτι τρίτο; Θα γίνει εκκαθάριση του κυβερνοχώρου από «ύποπτα περιεχόμενα του παρελθόντος» (κάτι σαν «τα βιβλία στη φωτιά» σε ψηφιακή version); Προς το παρόν οι τάσεις δείχνουν πως όλα αυτά είναι εξαιρετικά πιθανά.

Ένα απ’ τα πιο διάσημα καθάρματα της εποχής, ο Klaus Schwab του Π.Ο.Φ., που έχει αναλάβει την κονσομασιόν για τα σχέδια του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κάνοντας διάφορες Αρμαγεδωνικές προφητείες, προέβλεψε τον περασμένο Ιούλη και μια επερχόμενη «cyber πανδημία» (Έχει προβλέψει επίσης και μια «κατάρρευση των ηλεκτρικών δικτύων»… Τις καταστροφές μέσω πολύ φονικότερων ιών τις αφήνει στην αρμοδιότητα των φίλων του…)

Αν, στη συγκεκριμένη ιστορική φάση που ζούμε, έχει πολιτική σημασία η πρό-γνωση για τις προετοιμαζόμενες «νέες περιφράξεις» στον κυβερνοχώρο, δεν είναι μόνο γι’ αυτό καθαυτό το συγκεκριμένο πεδίο αναδιάρθρωσης της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Αλλά και για τον συνδυασμό (της συγκεκριμένης πρό-γνωσης) με την εκστρατεία ανακατασκευής των σωμάτων και των κοινωνικών σχέσεων που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, με τον κωδικό “covid-19″….

Τα δίδυμα “υγεία” και “ασφάλεια”

Δευτέρα 1 Φλεβάρη. Θα βρεθούν κάμποσοι αισιόδοξοι ή απλά βιαστικοί που θα υποστηρίξουν ότι «είναι αδύνατο να ελεγχθεί το διαδίκτυο» ή ότι «ο έλεγχός του θα μειώσει την παραγωγικότητά του, που είναι κρίσιμη για τον καπιταλισμό». Πλανώνται πλάνην οικτράν! Ο κυβερνοχώρος ελέγχεται ήδη, σχεδόν ασφυκτικά· απλά εκείνοι που τον ελέγχουν δεν το φωνάζουν. Όσο για την «πτώση της παραγωγικότητας εξαιτίας των ψηφιακών περιφράξεων»; Θα υπήρχε τέτοιο ζήτημα αν μαζικά ένα μεγάλο ποσοστό των χρηστών του interent το εγκατέλειπαν διαμαρτυρόμενοι / ες για τα μικρά και μεγάλα πραξικοπήματα εκεί. Αλλά αυτό είναι απίθανο. Επιπλέον, δεν θα χρειάζονταν παρά περιοδικά «lockdowns» για να επιβληθεί το ότι «δεν υπάρχει ζωή έξω απ’ το διαδίκτυο» – ακόμα κι αν είναι ο καθένας επίσημα και καθαρά σεσημασμένος!

Πέρα απ’ αυτά δεν τίθεται ζήτημα τεχνικών δυσκολιών. Δέκα, δεκαπέντε χρόνια που οι «ειδικοί» ψάχνουν το ζήτημα λέτε ότι δεν έχουν φτιάξει τίποτα εφαρμόσιμο, καμμία εφαρμογή; Το μόνο πρόβλημα ήταν / είναι «ψυχο-κοινωνικό»: πως θα μαντρωθούν όλα αυτά τα εκατοντάδες εκατομμύρια που νομίζουν ακόμα ότι ο κυβερνοχώρος είναι «ο χώρος της ελευθερίας» τους. (Πολλοί νομίζουν επίσης ότι είναι «ο χώρος της ιδιωτικότητάς» τους…)

Όταν, όμως, γίνεται εφικτό να πεισθούν αυτά τα εκατοντάδες εκατομμύρια ότι «κινδυνεύουν να πεθάνουν» (επειδή αυτό είπαν οι «μάγοι» της τεχνοεπιστήμης), ότι τα κράτη και το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα θα τους σώσουν, αλλά ότι αυτοί πρέπει να οχυρωθούν στα σπίτια τους και να γυαλίζουν τα πόμολα για να «μην κολλήσουν», όταν έχει γίνει αυτό κατορθωτό, τι είναι ακατόρθωτο για τ’ αφεντικά και τους μηχανισμούς τους;

Από ένα σημείο και μετά υπάρχουν βέβαια κοινωνικές αντιδράσεις. Αυτό είναι «κάτι». Υπάρχει και η καταστολή τους… Σε μια περίοδο μετάβασης δεν πετυχαίνουν όλα (απ’ την μεριά των αφεντικών). Εκείνο, ωστόσο, που κάνει την διαφορά και είναι πηγή δύναμης και αισιοδοξίας δεν είναι η αντίδραση σαν αντίδραση, ο εκνευρισμός και η γκρίνια καθαυτά. Αυτά τα έχουν μάθει τ’ αφεντικά εδώ και δεκαετίες, με διάφορες αφορμές, και ξέρουν να τα διαχειριστούν. Εκείνο που (θα) κάνει την διαφορά είναι η βαθιά και ακριβής συνειδητοποίηση του τι είναι τι, του τι συμβαίνει και γιατί. Και η συλλογική οργάνωση στη βάση αυτής της συνειδητοποίησης.

Ααα… Αν χρειάζονται επιπλέον τεκμήρια για την αξία της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, είναι εδώ δίπλα:

Επίτηδες το κάνουν;

Δευτέρα 25 Γενάρη. Μα τις χίλιες καλοκαβουρντισμένες τράπεζες! Φορές φορές… Δεν προλαβαίνει να γράψει κάτι η ασταμάτητη μηχανή κι αμέσως… Το υπουργείο «παιδείας, θρησκευμάτων και δημόσιας τάξης» (το «δημόσιας τάξης» έχει προστεθεί αυτόματα σ’ όλες τις ταμπέλες υπουργείων, λόγω – καταλαβαίνετε – του «ιδιόρρυθμου Δικαίου της Ανάγκης» για την «προστασία της δημόσιας υγείας»… και λυπούμαστε αν δεν το έχετε προσέξει…) ανακοίνωσε ότι θα πέφτει πρόστιμο (300άρι σήμερα…) στους νεαρούς και στις νεαρές που αντί να τρέξουν γρήγορα στο σπίτι τους μετά το σχόλασμα απ’ το σχολείο θα χαζολογάνε απο ‘δω κι απο ‘κει κλωτσώντας κουτάκια… Άρα; Άρα προφανώς εκτός απ’ τους πανεπιστημιακούς είναι εθνικά απαραίτητοι και οι γυμνασιακοί / λυκειακοί χωροφύλακες!

Μια ιδέα θα ήταν να αγοραστούν κι άλλες κλούβες, πολλές κλούβες, πάρα πολλές κλούβες, και εν είδει «σχολικών» να παραλαμβάνουν μαθητές και μαθήτριες απ’ το σχολείο κατευθείαν για το σπίτι. Μια άλλη ιδέα θα ήταν να χρησιμοποιηθούν κατάλληλα οι πυροσβεστικές καταστολής πλήθους (περισσότερες τέτοιες, ακόμα περισσότερες) και με νερό υπό πίεση να τους σπρώχνουν όλους, έναν έναν, στην εξώπορτα του σπιτιού. Καθαριότητα της πόλης απ’ την μιαρή νεολαία της… 

Τρίτη ιδέα δεν έχει προς το παρόν η ασταμάτητη μηχανή… εκτός (χμμμμ…) απ’ αυτήν: Θυμούνται, άραγε, στο ρημαδογκουβέρνο, την μεγάλη επιτυχία της θητείας Κοντογιαννόπουλου στο υπουργείο παιδείας, θρησκευμάτων (και δημόσιας τάξης, πάλι είχε γίνει μια προσπάθεια…) επί γκουβέρνου πατρός Μητσοτάκη του Μέγιστου; Ή διάβαζαν τότε και δεν πήραν χαμπάρι;

(Υπάρχει μια παλιά σοφή κουβέντα που λέει ότι άμα στρίβεις πολύ το ελατήριο σπάει, πετάγεται και σου βγάζει το μάτι…)

Το σφυρί δεν είναι έξοδο. Είναι αδιέξοδο

Κυριακή 24 Γενάρη. Μια παλιά σοφή κουβέντα λέει πως όποιος μόνο σφυρί μπορεί να κρατήσει στο χέρι του θα βλέπει τα πάντα σαν πρόκες. Ακόμα χειρότερα αν το σφυρί το έχει μέσα στο κρανίο του. Θεωρητικά μιλώντας όποιος ψάχνει να βρει «προβλήματα δημόσιας τάξης» θα τα βρει παντού! Συνεπώς το παράδοξο με το ρημαδογκουβέρνο δεν είναι ότι βάζει μια χιλιάδα (προς το παρόν, αργότερα ποιος ξέρει; μπορεί να χρειαστούν περισσότεροι) χωροφύλακες στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Αλλά το ότι δεν είναι συνεπής με το σφυρί του, ώστε να βάλει πολύ περισσότερους παντού!

Το σχετικό «αίτημα» είναι παλιό· όσο, περίπου, το άλλο, για τα «ιδιωτικά» πανεπιστήμια. Η τακτική είναι επίσης παλιά, και απογειώθηκε χάρη στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία: παίρνεις (σαν εξουσία) κάτι στατιστικά ασήμαντο και το φουσκώνεις – φουσκώνεις – φουσκώνεις (μηντιακά) μέχρι να το κάνεις θεόρατο. Ύστερα στέλνεις το «ιππικό» σου να το αντιμετωπίσει, έτσι ώστε σύσσωμο κοινό και κριτικοί να σε αποθεώσουν για το θέαμα της εικονικής νομιμότητας που προσέφερες!

Γιατί, άραγε, το ρημαδογκουβέρνο δεν προεκτείνει το αγαπημένο του σφυρί στις λογικές του συνέπειες; Γιατί μόνο «πανεπιστημιακή» αστυνομία και όχι και «σχολική» αστυνομία; Ξεχάστηκαν, άραγε, τα έκτροπα και οι καταστροφές σε λύκεια και γυμνάσια κατά την διάρκεια καταλήψεων; Ακόμα και δολοφονία έχει γίνει εκεί: του δάσκαλου Τεμπονέρα. Την έκαναν, βέβαια, μέλη του κόμματος, επί πατρός Μητσοτάκη· αλλά μετά από τόσα χρόνια «φόβου και τρόμου» γιατί να μην σερβιριστούν τα γυμνάσια και τα λύκεια σαν ένας «εξαιρετικά επικίνδυνος για την δημόσια τάξη και ασφάλεια» χώρος;

Και τα δημοτικά; Μήπως αυτά δεν έχουν προβλήματα ανομίας; Έχουν και παραέχουν! Ξεχάστηκε τόσο εύκολα εκείνη η πρόσφατη περίοδος όπου το “bulling” ήταν η επικίνδυνη απειλή που βασίλευε στα δημοτικά, το πρώτο ελληνικό κύμα “metoo” – πάει αυτό; Και τι γίνεται με το social distancing και την μασκοφορία που εκτός σχολείων τιμωρείται με 300 (μπορεί προσεχώς και 500) ευρώ πρόστιμο; Μήπως τα δημοτικά είναι (ή μπορεί να γίνουν) φυτώρια αναρχίας;

Όπως οι πόλεις που για «το καλό της δημόσιας υγείας» πρέπει να τείνουν προς στρατόπεδα, έτσι και το ελληνικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει κι αυτό να τείνει προς στρατόπεδο, για «το καλό της δημόσιας εκπαίδευσης». Απλό δεν είναι; Τι δεν καταλαβαίνετε;

Παραφέρεται η ασταμάτητη μηχανή! Ένα είναι το βασικό πρόβλημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης φροντικού τύπου, και δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό: σε γενικές γραμμές είναι no future, στο βαθμό που σαν «μέλλον» εννοείται το επαγγελματικό σκαρφάλωμα σε κάποια μεσαία βαθμίδα της κοινωνικής ιεραρχίας. Επειδή ο «τρίτος βαθμός» εκπαίδευσης είναι no future γι’ αυτό έχει μαζικοποιηθεί ο «τέταρτος» (τα μεταπτυχιακά, τα διδακτορικά)· έχει φτάσει όμως ο καιρός που ούτε εκεί (θα) υπάρχει εγγυημένη (και κυρίως: μακρόχρονη) επαγγελματική αποκατάσταση.

Το πώς εκδηλώνεται ο εκνευρισμός γι’ αυτό το εκπαιδευτικό / επαγγελματικό no future διαφέρει, φυσικά, από κράτος σε κράτος. Ένας μεγάλος αριθμός τροχιών (ιδεολογικών, οικογενειακών, οικονομικών, ιδιοσυκρασιακών, ακόμα και παραδόσεων) διαστραυρώνονται πάντα είτε στην «επιτυχία» είτε στην ακύρωσή της. Ο ελληνικός μικροαστισμός έχει αποδείξει εδώ και 3 δεκαετίες πόσο φρικτός έως δολοφονικός είναι όταν «πετυχαίνει» – τι θα περίμενε, λοιπόν, κανείς αν στα ιδρύματα η ατμόσφαιρα του no future πλανάται πάνω από ένα πλέγμα καθηγητικών αυθαιρεσιών και εκβιασμών απ’ την μια μεριά και νεανικών αμφιβολιών έως εκνευρισμού απ’ την άλλη; Κι ωστόσο, μιλώντας γενικά, μάλλον «σιωπή» έως ανησυχητική παραίτηση επικρατεί στην ελληνική τριτοβάθμια παρά οτιδήποτε άλλο. (Οι χωροφύλακές της θα είναι αργόμισθοι…)

Αν υπάρχει κάποια ειδική ελληνική εκδοχή σ’ αυτό το γενικό πρόβλημα (του παρόντος και του μέλλοντος της καπιταλιστικής «εκπαίδευσης») είναι ότι ο ελληνικός λαός συνολικά (κι όχι απλά η νεολαία του) δεν έχει καμμία εμπιστοσύνη στην μορφή – κράτος, την οποία αντιμετωπίζει μόνο με όρους πολιτικών προσόδων. Δεν έχουν, κατά συνέπεια, σε σπουδαία υπόληψη αυτό που θεωρείται «δημόσιο» – παρά μόνο αν μπορούν να το εκμεταλλευτούν άμεσα και ιδιωτικά. Οι έλληνες στην συντριπτική τους πλειοψηφία, γενιά μετά τη γενιά, είναι φουλ οικογενειοκράτες και «αντικρατιστές» α λα καρτ· όχι με την σύγχρονη πολιτική αλλά με μια υπαρξιακή έννοια. Όμως αυτό δεν είναι καινούργιο! Έχει μια γεμάτη ιστορία σχεδόν 190 χρόνων…

(φωτογραφία: Εύκολη και γρήγορη εισαγωγή σε πανεπιστήμιο, χωρίς εξετάσεις. Greek way…)