Tag: δημόσια τάξη

Αλλαγή συμπεριφορών 1

Πέμπτη 25 Φλεβάρη. Όταν είναι μεταξύ τους (είτε τα αφεντικά είτε οι ειδικοί τους) λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Ωμά. Κι αν μιλάνε για άλλα θέματα το ίδιο.

Το πιο πάνω απόσπασμα, είτε φαίνεται παράδοξο είτε όχι, δεν είναι από μια (ακόμα) επιχείρηση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Είναι από μια μπροσούρα για την κλιματική αλλαγή:

… Ο covid-19 προσέφερε γνώση για το πόσο γρήγορα μπορούν να επιβληθούν αλλαγές στο lifestyle από τις κυβερνήσεις (που πρέπει να δημιουργήσουν τις συνθήκες που κάνουν πιθανές τις αλλαγές στο lifestyle), τους πρωταγωνιστές της κοινωνίας των πολιτών (που πρέπει να ενθαρρύνουν θετικές κοινωνικές νόρμες και μια αίσθηση συλλογικής δράσης για αλλαγές στο lifestyle) και τις υποδομές (που πρέπει να υποστηρίξουν τις αλλαγές στις συμπεριφορές). Η περίοδος του lockdown σε πολλές χώρες μπορεί να κρατήσει αρκετό καιρό ώστε να καθιερωθούν καινούργιες, διαρκείς ρουτίνες, αν υποστηριχτούν από μέτρα μακροπρόθεσμα. Στον σχεδιασμό της ανάκαμψης απ’ τον covid-19, οι κυβερνήσεις έχουν την ευκαιρία να γίνουν καταλύτης σε αλλαγές lifestyle χαμηλού άνθρακα διακόπτωντας καθιερωμένες πρακτικές…

Το ότι αυτό είναι ένας γερός έπαινος στα πραξικοπήματα και στην καθεστωτική βία για «καλό σκοπό» (την μείωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα…) είναι ολοφάνερο. Όμως η «αλλαγή συμπεριφορών» είναι ένα ζητούμενο πολύ ευρύτερο (απ’ τα αφεντικά) σε σχέση με την «κλιματική αλλαγή» – παρ’ ότι αυτή είναι έτσι μυθοποιημένη ώστε να χωράει σχεδόν τα πάντα απ’ την καθημερινή ζωή των αιχμαλώτων σε σχέση με τις συμπεριφορές τους. Κι όχι μόνο την αλλαγή τους. Αλλά και την διαρκή επιτήρησή τους.

Μπροστά σ’ αυτή την γιγάντια εκστρατεία, που υπόσχεται κτηνώδη κέρδη για τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, το ότι «πολιορκητικός κριός» είναι ένας ασήμαντος κορονοϊός είναι φαρσοκωμωδία! Την «αλλαγή των συμπεριφορών» που μοιάζει σαν μαζική «παιδαγωγική» εκστρατεία, την επιδιώκουν οι πάντες. Απ’ τα κράτη και τα συμπλέγματα της ασφάλειας μέχρι οποιονδήποτε μπορεί να πουλήσει υπηρεσίες προς τις «νέες» συμπεριφορές· μέχρι την κρατικο/καπιταλιστική “οικολογία”…

Τους λογοκριτές πολλοί εμίσησαν· τη λογοκρισία ουδείς

Κυριακή 21 Φλεβάρη. «Είναι πολεμική εκστρατεία»! Το είπε ο νυσταλέος Jo. Κι αφού το είπε ο νυσταλέος δεν μπορεί παρά να είναι έτσι: «… Η παραπληροφόρηση που προκαλεί διστακτικότητα για τους εμβολιασμούς εξελίσσεται σε μεγάλο εμπόδιο για τον εμβολιασμό των πάντων, και δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι παίκτες σ’ αυτό τον τομέα απ’ τις πλατφόρμες των social media…» δήλωσε ένας εκπρόσωπος του άσπρου σπιτιού. Ο πόλεμος κατά των υπηκόων (ο μόνος που κάνει σχετικά αποτελεσματικά ο δυτικός καπιταλιστικός κόσμος) θέλει εκατοντάδες εκατομύρια αιχμαλώτων…

Το νέο αμερικανικό γκουβέρνο, εμφορούμενο από «ελευθεριακές» και «δημοκρατικές» ιδέες (σε αντίθεση με το φασιστοψόφιο κουνάβι…), συζητάει με τα αφεντικά μερικών απ’ τις big tech (facebook, twitter, google) για το πως θα επιβληθούν απαγορεύσεις και λογοκρισία σε όσους αντιτίθενται στις πλατφόρμες της γενετικής μηχανικής. Είναι ο ορισμός της δημοκρατίας: «επιτρέπεται να λες ό,τι θες, αρκεί αυτό που λες να το εγκρίνουμε».

Είναι κάτι που το επιδιώκουν όλα τα δυτικά αφεντικά. Θα πρέπει να υπάρξει κάθε δυνατή αντίδραση / αντίθεση. Αλλά κανείς δεν πρέπει να ξεγελαστεί. Δεν πρόκειται για ένα «στιγμιαίο πραξικόπημα»! Είναι μια πολύ σαφής και συγκεκριμένη τάση αφεντικών / κρατών, που όχι μόνο δεν θα περιοριστεί στους τωρινούς «εχθρούς» αλλά σκοπεύουν να επεκταθεί (επεκτείνεται ήδη) εναντίον οποιουδήποτε θεωρείται απειλή – ή άχρηστος θόρυβος.

Η λογοκρισία, άλλωστε, ΔΕΝ ξεκίνησε με την κριτική και την απόρριψη των πλατφορμών γενετικής μηχανικής!! Ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια με την επίθεση του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος και των ευρωπαίων / αμερικάνων συμμάχων του εναντίον του BDS και όλων όσων συμπαραστέκονται στους αγώνες των παλαιστινίων! Απέναντι στο αντι-απαρτχάιντ κίνημα η τακτική των νεοφασιστών ήταν πρώτα προβοκάτσιες και μετά απαγόρευση. Η ίδια ακριβώς τακτική ακολουθείται εδώ και ένα χρόνο εναντίον όσων αμφισβητούν την «επιστημονική ορθότητα» των όπλων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Όποιος / α κι αν διαφωνεί!!! Τι δεν έχουμε ακούσει απ’ τους caradinieri, όχι εναντίον της ασταμάτητης μηχανής (σιγά!) αλλά εναντίον οποιουδήποτε “αιρετικού”, συμπεριλαμβανομένων όλων εκείνων που οι ίδιοι αυτοί τύποι προσκυνούσαν μέχρι πριν 15 μήνες….

Για να μην μπερδεύεται κανείς: στο Joνυσταλεάν, παράλληλα με την λογοκρισία σχετικά με τον covid και τις πλατφόρμες, απ’ τις ίδιες επιχειρήσεις και τα ίδια αφεντικά των επικοινωνιών, έχει αρχίσει η επίθεση εναντίον όσων κατακρίνουν τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό σε σχέση με την παλαιστίνη, σε σχέση με την υεμένη, ή σε σχέση με οτιδήποτε άλλο. Όχι, θα κάθονταν με σταυρωμένα χέρια!

Ας ετοιμαστούμε λοιπόν, τόσο θεωρητικά / αναλυτικά όσο και πρακτικά: η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία εξαρχής τέτοιους στόχους είχε και έτσι εξελίσσεται· καθόλου (όπως βολεύονται να πιστεύουν αρκετοί ακόμα· πράγματι, η λέξη «πίστη» είναι που τους ταιριάζει ανεπανόρθωτα) επειδή προέκυψε μια αληθινή «ανάγκη» (καμμία «ανάγκη» δεν απαιτεί να βγάζει ο κόσμος τον σκασμό!!!). Αλλά επειδή, αντίθετα, η τωρινή τρομοεκστρατεία είναι μόνο η αρχή: να πετύχουν (δια της βίας…) οι δυτικοί καπιταλισμοί και τα κράτη τον πιο ασφυκτικό έλεγχο στο κοινωνικό εργοστάσιο· για να αυξήσουν την παραγωγικότητά του και να μειώσουν τις «τριβές» στο εσωτερικό του.

Ιδεοκοινωνικό, ταυτοτικό dumping

Παρασκευή 19 Φλεβάρη. Ίσως κάποιοι / κάποιες ξέρετε τι σημαίνει dumping, και επίσης τι σημαίνει μισθολογικό dumping. Στην αρχική του έννοια αφορά τον ανταγωνισμό μεταξύ ομοειδών επιχειρήσεων και τον αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ τους με όρους τιμών· κυρίως το «πουλάω κάτω του κόστους» (για να οδηγήσω τους ανταγωνιστές μου σε χρεωκοπία πετώντας τους έξω απ’ την αγορά… Μόλις την κατακτήσω ανεβάζω τις τιμές κατά βούληση και υπερ-ρεφάρω.)

Το μισθολογικό dumping είναι, κατά κάποιον τρόπο, προέκταση αυτού του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Φτιάχνω (ή αξιοποιώ) συνθήκες «χαμηλού εργατικού κόστους» για να πετάξω απ’ την αγορά ανταγωνιστές μου που πληρώνουν μεγαλύτερους μισθούς. Πέρα και δίπλα απ’ το στενά εννοημένο πεδίο των συγκρούσεων μεταξύ αφεντικών, το μισθολογικό dumping επιδιώκει (και συχνά πετυχαίνει) την σύγκρουση μεταξύ εργατών: οι «ακριβοί» εναντίον των «φτηνών» και το ανάποδο. Οι τρόποι, φυσικά, που δημιουργούνται δια της βίας οι «φτηνοί», είναι γνωστοί. Αν, όμως, αγνοηθούν (κυρίως απ’ τους «ακριβούς») κι αν επικρατήσει η αναμέτρηση εμείς ενάντια σ’ εσάς μέσα στην τάξη μας, με όρους «φτήνιας» (που είναι εκβιασμένη), είναι εύλογο ποιοί κερδίζουν συνήθως: τα αφεντικά.

Τι θα μπορούσε να είναι το ιδεοκοινωνικό, ταυτοτικό dumping (εκτός από δικός μας αυθαίρετος όρος); Χμμμμ… Ας το πούμε με κάπως στριφνό τρόπο: θα μπορούσε να είναι η σχεδιασμένη, εκ μέρους των αφεντικών, επιστράτευση μιας διαταξικής ιδεοκοινωνικής ταυτότητας εναντίον μιας άλλης διαταξικής ιδεοκοινωνικής ταυτότητας. Έτσι ώστε αφενός να σπάσει (ξανά και ξανά και ξανά) οποιαδήποτε «υποψία» περί της ταξικής διαστρωμάτωσης των καπιταλιστικών κοινωνιών και στον 21ο αιώνα, και αφετέρου να λαδωθούν τα γρανάζια της όποιας αναδιάρθρωσης, επιμέρους ή γενικότερης.

Δεν μιλάμε με γρίφους. Τα παραδείγματα είναι πολλά, ακόμα και προκαπιταλιστικά. Εύκολο: ο τρόπος που αντιμετώπιζε ο χριστιανισμός τους Άλλους (ή ο τρόπος που αντιμετώπιζαν οι κάθε φορά ηγεμονικές φράξιές του τους «αιρετικούς») είναι μια μορφή ιδεοκοινωνικού dumping: επιστατεύεται η μία ταυτότητα (ο σωστός πιστός) για να σφάξει την άλλη (τον αιρετικό).

Ωστόσο αυτή η αρχαιολογία είναι χρήσιμη ως ένα σημείο, σε ότι αφορά το τυπικό μέρος του ζητήματος (παρότι οι χριστιανοί συνεχίζουν να σφάζουν τους μουσουλμάνους, όπως έκαναν και πριν 1000 χρόνια…). Το πολιτικά σημαντικό ζήτημα στους τωρινούς καπιταλιστικότατους καιρούς είναι το ποιές ιδεοκοινωνικές ταυτότητες επιστρατεύονται εναντίον ποιών· από ποιούς, και για ποιούς σκοπούς.

Έχουν γίνει οι δυτικές («αναπτυγμένες καπιταλιστικά») κοινωνίες tribal; Ο ταυτοτισμός κατέληξε σε μητροπολιτικό postmodern φυλετισμό; Μήπως ήταν απ’ την αρχή τέτοιος; Οι δυτικές κοινωνίες έχουν γίνει ιδεοκοινωνικά, ταυτοτικά, φυλετικές; Αν ναι, πού ωφείλεται αυτό; Και ποιοί κερδίζουν;

Τροφή για σκέψη…

Κατάχρηση εξουσίας

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Η ολλανδική κυβέρνηση χρησιμοποίησε ένα «παράθυρο» νομοθεσίας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης (που επιτρέπει την παράκαμψη του κοινοβουλίου, άρα την «διακυβέρνηση μέσω διαταγμάτων») για να επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας των ολλανδών απ’ τις 9 το βράδυ ως τις 4,5 το πρωί· και πρόστιμα σ’ όσους την παραβιάζουν. Φαίνεται όμως ότι σε διάφορα κράτη της βόρειας ευρώπης υπάρχουν ακόμα συνταγματικοί κανόνες που δεν έχουν ξεχαστεί.

Έτσι ένα δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε, μετά από προσφυγή υπηκόων, ότι η κυβερνητική απόφαση ήταν κατάχρηση εξουσίας, αφού η στέρηση των ελευθεριών δεν δικαιολογείται στην προκειμένη περίπτωση. Και, κατά συνέπεια, αυτή η απαγόρευση πρέπει να σταματήσει άμεσα και χωρίς καθυστέρηση.

Είναι η δεύτερη τέτοια απόφαση· είχε προηγηθεί μια παρόμοια από δικαστήριο του Mannheim, που αφορά το κρατίδιο της βάτης – βυρτεμβέργης. Τα γερμανικά δικαστήρια έχουν πάρει κι άλλες αντι-πραξικοπηματικές αποφάσεις, κυρίως σε σχέση με την απαγόρευση διαδηλώσεων με το πρόσχημα του covid.

Επιπλέον υπάρχει η ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα απόφαση δικαστηρίου στη Λισσαβώνα, στις 11 Νοέμβρη του 2020, που έκρινε αναξιόπιστα τα PCR τεστ, και πάντως καθόλου αρκετό το «positive» αποτέλεσμα για να καταδικάζονται κάποιοι σε απομόνωση. Σ’ εκείνη την απόφασή του το πορτογαλικό δικαστήριο έλαβε υπόψη του την επιστημονική σοβαρότητα και όχι τις σκοπιμότητες της «χυδαίας επιστήμης»: αν δεν υπάρχουν κλινικά συμπτώματα ή άλλου είδους αδιάβλητες ιατρικές εξετάσεις που να επιβεβαιώνουν την μολυσματικότητα κάποιου δεν επιτρέπεται να απομονώνεται….

Αν υπήρχαν αποφάσεις που να έλεγαν, π.χ., πως «όσοι δεν φοράνε μάσκα είναι κακούργοι και εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας», θα είχαν δημοσιότητα βομβαρδιστικών…. Αν ένα αφεντικό ή λακές του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος πει ότι «όποιος δεν κλειστεί σπίτι του το βράδυ είναι εχθρός της υγείας του λαού», θα έχει προβολή ξανά και ξανά, σαν πλύση εγκεφάλου…. Αποφάσεις κρατικών οργάνων (τα δικαστήρια δεν είναι διαδηλώσεις) που αμφισβητούν την πολιτική ορθότητα της τρομοεκστρατείας και τα πραξικοπήματα «πνίγονται»· προφανώς επειδή θα «μολύνουν» τις σκέψεις των αιχμαλώτων.

Εννοείται ότι οι ντόπιοι «ειδικοί» του συνταγματικού δικαίου κάνουν γαργάρες στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους. Κι αυτό πουλιέται σαν «επιστημονική ηθική»…

Cognitives ‘n’ ignorants…

Τρίτη 16 Φλεβάρη. …Έχω περάσει ακριβώς 42 χρόνια μελετώντας την άνοδο της ψηφιοποίησης ως οικονομικής δύναμης που καθοδηγεί την μεταμόρφωσή μας σε πολιτισμό πληροφοριών. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες παρατηρώ της συνέπειες αυτής της αιφνιδιαστικής αδελφοποίησης μεταξύ πολιτικής και οικονομίας καθώς οι νεαρές επιχειρήσεις εξελίχθηκαν σε αυτοκρατορίες επιτήρησης ενδυναμωμένες από global αρχιτεκτονικές επιτήρησης των συμπεριφορών, ανάλυσής τους, στοχοποίησης και προβλεψής τους: είναι αυτό που ονομάζω καπιταλισμό της επιτήρησης. Για να ενισχύσουν την δύναμη των δυνατοτήτων επιτήρησης και για χάρη των κερδών τους απ’ την επιτήρηση, αυτές οι νέες αυτοκρατορίες προώθησαν ένα θεμελειωδώς αντιδημοκρατικό γνωσιολογικό πραξικόπημα που σημαδεύεται από μια συγκέντρωση γνώσεων για εμάς χωρίς ιστορικό προηγούμενο και την ανεξέλεγκτη εξουσία που συσσωρεύεται χάρη σ’ αυτή την γνώση.

Σ’ έναν πολιτισμό πληροφοριών, οι κοινωνίες καθορίζονται από ερωτήματα σχετικά με τη γνώση – πως μοιράζεται, για τους θεσμούς που κυβερνούν αυτήν την μοιρασιά και την εξουσία προστατεύει αυτούς τους θεσμούς. Ποιός γνωρίζει; Ποιός αποφασίζει το ποιος γνωρίζει; Ποιός αποφασίζει για το ποιός αποφασίζει το ποιός γνωρίζει; Οι καπιταλιστές της επιτήρησης έχουν τώρα τις απαντήσεις για κάθε ερώτηση, αν και ποτέ δεν τους εκλέξαμε για να κυβερνήσουν. Αυτή είναι η ουσία του γνωσιολογικού πραξικοπήματος. Υποστηρίζουν ότι έχουν την εξουσία να αποφασίζουν το ποιος γνωρίζει αξιώνοντας δικαιώματα ιδιοκτησίας πάνω στην προσωπική μας πληροφόρηση, και υπερασπίζονται αυτήν την εξουσία με την δύναμη που έχουν να ελέγχουν κρίσιμα συστήματα και υποδομές πληροφόρησης.

Το τρομακτικό βάθος του πολιτικού πραξικοπήματος που επιχείρησε ο Donald Trump καβάλησε το κύμα αυτού του αόρατου πραξικοπήματος που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και δυο δεκαετίες απ’ τα antisocial media που κάποτε καλωσορίσαμε σαν παράγοντες απελευθέρωσης…

Αυτά γράφει μεταξύ άλλων η Shoshana Zuboff σ’ ένα πρόσφατο άρθρο της. Στο «δια ταύτα» ίσως δεν συμφωνούμε: αν πρόκειται να υπάρξει στο μέλλον γνώση για ελεύθερους ανθρώπους (για να μνημονεύσουμε τον Paul Feyerabend) ή εργατική απελευθερωτική γνώση, όποιο περιεχόμενο κι αν έχει, θα είναι οριοθετημένη απέναντι στην πληροφοριοποίηση, έξω και ενάντια σ’ αυτήν· κι όχι στο εσωτερικό της.

Η πληροφοριοποίηση είναι ο ταιηλορισμός των νοημάτων· γι’ αυτό έγινε εφικτό τόσο γρήγορα οι βιομηχανίες «διαχείρισης πληροφοριών» να γιγαντωθούν ως το σημείο να διαμορφώσουν την επόμενη καπιταλιστική φάση, αυτήν που είναι η «4η βιομηχανική επανάσταση». Ακριβώς όπως ο ιστορικός ταιηλορισμός με αφετηρία πριν έναν αιώνα απο-ειδίκευσε σχεδόν όλες τις μορφές «χειρωνακτικής» εργασίας διαμορφώνοντας τους όρους της 2ης βιομηχανικής επανάστασης (και, στη συνέχεια, ένα είδος ακρωτηριασμού των ανθρώπινων σωμάτων…), έτσι και ο πληροφορικός ταιηλορισμός απο-ειδικεύει σχεδόν το σύνολο των ανθρώπινων σχέσεων, σκέψεων και συμπεριφορών (θεωρώντας τες αξιωματικά σαν επικοινωνιακές) διαμορφώνοντας τους όρους της 4ης. Ανεβάζοντας τον ακρωτηριασμό σ’ ένα “ανώτερο επίπεδο”… Η μαζική εργατική εξέγερση εναντίον της αλυσίδας συναρμολόγησης (των εμπορευμάτων) στα ‘60s σ’ όλο τον αναπτυγμένο καπιταλιστικά βορρά απέδειξε την βαρβαρότητα της καπιταλιστικής «προόδου», ακόμα κι αν (η εξέγερση) δεν προχώρησε πιο πέρα.

Δεν έχουμε λόγο να αποδεχτούμε τις αλυσίδες συναρμολόγησης (των νοημάτων) και όλη την πληροφοριακή συσσώρευση και εκμετάλλευση (: big data, “’έξυπνοι” αλγόριθμοι, machine learning, «τεχνητή νοημοσύνη») σαν μια «πρόοδο» της οποίας το μόνο προβληματικό σημείο είναι η ιδιοκτησία… Ούτε έχουμε λόγο να περιμένουμε αδρανείς την επόμενη μαζική εργατική εξέγερση εναντίον τους· οφείλουμε να την προετοιμάσουμε, όσο χρόνο και κόπο κι αν χρειαστεί…

Λογοκρισία

Τρίτη 16 Φλεβάρη. Σύμφωνα με μια αναφορά της γνωστής human rights watch την προηγούμενη εβδομάδα τουλάχιστον 83 κράτη στον καπιταλιστικό πλανήτη αξιοποίησαν τον τσαχπίνη για να επιβάλλουν απαγορεύσεις στην ελευθερία του λόγου και την ελευθερία του συνέρχεσθαι… Το έκαναν, άραγε, με «βαριά καρδιά», «εντελώς προσωρινά» και γρήγορα θα ζητήσουν συγγνώμη και θα απολογηθούν; Όχι δα! Ο πλατφορμιασμός θα καταργήσει αυτές τις απαγορεύσεις; Όχι δα!

Στα βασικά που έκαναν αυτά τα τουλάχιστον 83 κράτη (σ’ έναν «ανεξήγητο» αυτοματισμό / συγχρονισμό…) ήταν η ποινικοποίηση διάφορων που είχαν αντίθετη γνώμη (για τον τσαχπίνη ή για τον «πόλεμο εναντίον του») – και η λογοκρισία. Η λογοκρισία έγινε ο καθόλου ξαφνικός έρωτας τουλάχιστον 52 κρατών· αυτό δεν είναι «θεωρία συνωμοσίας»! (Όπως και οτιδήποτε άλλο απ’ όσα έχουμε γράψει εδώ…)

Ήταν, άραγε, οι κίνδυνοι για την δημόσια υγεία η αιτία που θα δικαιολογούσε αυτήν την «ατσάλινη πειθαρχία» που επιβάλλει υποχρεωτικά την τιμωρία κάθε ελεεινού και ανεύθυνου που διαφωνεί; Όχι δα! Η προετοιμασία της λογοκρισίας ξεκίνησε πολύ νωρίτερα, είκοσι χρόνια για την ακρίβεια, στον αναπτυγμένο καπιταλιστικά κόσμο, με την εφεύρεση μιας νέας ποινικής κατηγορίας: των εγκλημάτων σκέψης. Η επίσημη υιοθέτηση ενός βασικού όρου απ’ το Οργουελιανό «1984» έγινε εύκολη υπόθεση απ’ τα αφεντικά στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα απ’ την στιγμή που ένας άλλος όρος είχε γίνει ήδη λαοφιλές θέαμα: big brother. Οι κατ’ όνομα «αστικές δημοκρατίες», αφού δεν ήταν πια «αστικές» ή «δημοκρατίες» ούτε προσχηματικά, είχαν φτάσει ήδη από τότε στο ιστορικό σημείο να κατεδαφίσουν τους ιστορικούς τους πυλώνες, αρχίζοντας από εκείνο που είχε αποδοθεί στον Βολταίρο και σε κάθε περίπτωση ήταν η σημαία της αστικής αντίληψης για την κεντρικότητα της ελευθερίας της σκέψης: διαφωνώ μ’ αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμά σου να το λες. Εννοείται ότι οι αιτίες που επιστρατεύτηκαν πρώτα για την κατασκευή και ύστερα για την ποινικοποίηση των «εγκλημάτων σκέψης» ήταν απ’ τη μια μεριά η «τζιχαντιστική τρομοκρατία» (και οι συμπαθούντες…) κι απ’ την άλλη τα απομεινάρια του ιστορικού πρωτοκοσμικού φασισμού: ο ρατσισμός και ο αντισημιτισμός. (Αυτά απ’ τις «δημοκρατίες» που είχαν φροντίσει ήδη απ’ τα ‘90s για την σφαγή χιλιάδων βόσνιων απλά και μόνο επειδή ήταν μουσουλμάνοι, και συνέχιζαν το ίδιο έργο τους στη μέση Ανατολή και στην Αφρική…)

Πριν καν εμφανιστεί ο τσαχπίνης η πρωτοκοσμική λογοκρισία είχε ακονίσει τους κυνόδοντές της. Αφ’ ενός με την προσπάθεια να βγουν εκτός νόμου οι υπερασπιστές και αλληλέγγυοι στους αγώνες των Παλαιστίνιων· αφετέρου με την εγκληματοποίηση του Vanunu, του Assange, του/της Manning και του Snowden (για να αναφέρουμε μόνο κάποιες απ’ τις πιο γνωστές περιπτώσεις).

Το ξεδίπλωμα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας έγινε και γι’ αυτό: για να επιταχύνει, να κεφαλαιοποιήσει και να νομιμοποιήσει “ελέω προστασίας της δημόσιας υγείας” κρατικές / καπιταλιστικές τάσεις που ήταν υπαρκτές και αναγνωρίσιμες χρόνια πριν. Πολλές “ελευθερίες” που είχαν αποθεωθεί σαν στοιχεία της νίκης του νεοφιλελευθερισμού αποδείχθηκαν είτε αντιπαραγωγικές, είτε αντιπειθαρχικές – είτε και τα δύο μαζί. Συνεπώς έπρεπε να καταργηθούν…

Η απόδειξη του δυναμισμού του κινέζικου κρατικο/καπιταλιστικού μοντέλου οριστικοποίησε τον προσανατολισμό και των δυτικών αφεντικών. Ο τσαχπίνης ήταν / είναι απλά το άλλοθι…

Χάνοντας το έδαφος

Δευτέρα 15 Φλεβάρη. Τι συμβαίνει όταν ένα κοινωνικό υποκείμενο, με μια ορισμένη (έστω και προσωρινή…) ταυτότητα, συγκροτημένο γύρω από ρουτίνες ή/και διαδικασίες εδαφοποιημένες, στερείται τον φυσικό του χώρο; Η περίπτωση των φοιτητών / φοιτητριών και των πανεπιστημίων αξίζει προσοχής. Όχι μόνο για την ίδια. Αλλά επειδή περιλαμβάνει στοιχεία και παραμέτρους ευρύτερης σημασίας.

Υπό άλλες συνθήκες εκείνο που στα μέρη μας ονομάζεται “φοιτητικό κίνημα” (δεν θα διατυπώσουμε τη γνώμη μας γι’ αυτό, είναι άσχετη με το θέμα) αν είχε να αντιμετωπίσει μια νομοθεσία για χωροφύλακες μέσα στα ιδρύματα, ήξερε τι θα έκανε. Συνελεύσεις (λιγότερο ή περισσότερο μαζικές), καταλήψεις (λιγότερο ή περισσότερο virtual) και, φυσικά, επίμονες και μαζικές διαδηλώσεις. Ο τόπος πολιτικής αναπαραγωγής του «φοιτητικού κινήματος», σ’ όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται, είναι τα πανεπιστήμια· όχι τα antisocial media ή οι παραλίες. Ακόμα και για τις φοιτητικές παρατάξεις το πανεπιστημιακό έδαφος είναι κρίσιμος παράγοντας: μπορεί να έχουν γραφεία αλλού, ωστόσο τα ιδρύματα είναι οι τόποι της δράσης τους. Της όποιας…

Και «ξαφνικά» (όχι και τόσο…) το έδαφος χάνεται. Τα ιδρύματα κηρύσσονται «τόποι αναπαραγωγής της μολυσματικότητας», τόποι συνωστισμού· η «εκπαίδευσή» τους γίνεται τηλε-· (και οι συνδικαλιστικές εκλογές; χμμμμμ…)· ακαριαία όμως εξαφανίζεται και η «πηγή της πολιτικής δύναμης», της όποιας τέτοιας, αυτού του υποκειμένου. Χωρίς συνελεύσεις, χωρίς πηγαδάκια, χωρίς την φυσική συνάφεια, τριβή και κάποτε έμπνευση, χωρίς διαφωνίες και εντάσεις, χωρίς την δυνατότητα καταλήψεων, το «φοιτητικό κίνημα» ξεδοντιάζεται. Γίνεται σκόνη. Του μένει να δανειστεί «τσαμπουκά» μέσω (ας πούμε) μη εγκεκριμένων διαδηλώσεων, αλλά αυτές πια… (θα ήταν άδικο απ’ την μεριά μας να κατακρίνουμε οτιδήποτε υπ’ αυτές τις συνθήκες!) Κι έτσι το ρημαδογκουβέρνο, που είχε την βασική πονηριά να καταλάβει έγκαιρα πως η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία (θα) έχει πολλαπλά οφέλη άσχετα με την «δημόσια υγεία», επωφελείται…

Ως εδώ αυτά που λέμε είναι κοινότοπα. Έχει ενδιαφέρον όμως ότι δεν ήταν απρόβλεπτα. Τα περιβόητα «lockdown» που τόσοι έχουν αγαπήσει είναι στην πραγματικότητα, το είπαμε έγκαιρα, lockout: εκκένωση των φυσικών δημόσιων χώρων / χρόνων / δραστηριοτήτων γενικά, καθολικά, και αντικατάστασή τους από ψηφιακές, μηχανικές μεσολαβήσεις. Ειπωμένο διαφορετικά: ένα Καινούργιο Παράδειγμα μεσολάβησης και ελέγχου του οποίου ένας σκοπός και ένα αποτέλεσμα είναι το «κλάδεμα» των δυνατοτήτων της φυσικής, σχετικά άμεσης συνάφειας των ανθρώπων.

Ούτε κι αυτά είναι «σοφία»! Το ζήτημα είναι ότι και οι φοιτητές / φοιτήτριες, σαν κοινωνικό υποκείμενο με πολιτικές διαδικασίες και λειτουργίες (τις όποιες τέτοιες…) δέχτηκαν να χάσουν το έδαφός τους! Το παραχώρησαν! Γιατί; Επειδή the bigmouth striked again!!! Είπε: κινδυνεύει η υγεία σας, είμαι εδώ για να σας προστατέψω, θα κάνετε όπως σας λέω και θα σωθείτε! Δια-λυ-θεί-τε η-σύ-χως!!! (Και διαλύθηκαν ησύχως…)

Είμαστε εντελώς σίγουροι πως πολλοί, και απ’ αυτήν την «σπουδάζουσα νεολαία», είπαν η υγεία πάνω απ’ όλα. Χωρίς να ξέρουν περί τίνος πρόκειται, χωρίς να έχουν όρεξη να το ψάξουν με τον κόπο που χρειαζόταν. Το πραξικόπημα πέτυχε κι εκεί αλλά, τουλάχιστον, προστατεύτηκε η υγεία που είναι πάνω απ’ όλα… Έτσι δεν είναι; Αν κάτι είναι «πάνω απ’ όλα» αυτά τα “όλα” είναι απο κάτω…

Είναι αυτό σημάδι πολιτικής ωριμότητας στην 3η δεκαετία του 21ου αιώνα από ένα κοινωνικό υποκείμενο που θα ήθελε να θεωρείται ευφυές; Δεν θα το λέγαμε – και με το συμπάθειο. Κανένα manual δεν λέει πουθενά ότι πρέπει να παραχωρήσεις τα όπλα σου, το έδαφός σου, με αντάλλαγμα την όποια κρατική φροντίδα· πολύ λιγότερο με αντάλλαγμα τα παραμύθια της εξουσίας και της «φροντίδας» της. Και κανένα manual δεν λέει ότι μπορείς να την βγάλεις στον 21ο αιώνα με την ανεμελιά ή την ρουτίνα των βεβαιοτήτων του 20ου…

Πράγμα που δείχνει ίσως, ίσως λέμε, ότι το έδαφος είχε χαθεί πριν χαθεί το έδαφος…

(φωτογραφία: Η πανεπιστημιακή αστυνομία εκπαιδεύεται…)

«Ψεκασμένοι»;

Κυριακή 14 Φλεβάρη. Σωστά διαβάζετε τα ελληνικά… Αλλά μπλε κράνη; Δεν είναι απ’ την Αθήνα – είναι απ’ τη Λευκωσία, το ελληνοκυπριακό τμήμα της.

Καταστολή διαδήλωσης… αλλά τι διαδήλωσης; Χμμμ… Αριστερών, αναρχικών, συνδικάτων και αντιφασιστών εναντίον της βαθιάς “διαφθοράς” του ελληνοκυπριακού γκουβέρνου (είναι η “φύση” του…) αλλά και εναντίον των υγιεινιστικών απαγορεύσεων…

Χμμμμ… Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την επιδημιολογική κατάσταση για να απαγορεύσει τις εναντίον της διαδηλώσεις είπαν κάποιοι διαδηλωτές στον ρεπόρτερ του aljazeera… Μπορεί μερικοί να συμφωνούσαν και στα μέρη μας… Αλλά φαίνεται ότι στη Λευκωσία κάποιοι κάνουν και το επόμενο βήμα: κατηγορούν την κυβέρνηση για τα «lockdown» – αντί να ζητούν κάποια «εξαίρεση», να κάνει λίγο τα στραβά μάτια… Και δεν είναι ακροδεξιοί· αυτοί κυβερνούν.

Εδώ; Εδώ φτηνός συνδικαλισμός. Και καταγγελίες για την βία του γκουβέρνου, και καταγγελίες για την ανεπάρκεια των «απαγορεύσεων».

Βγαίνει νόημα; Όχι – αλλά βολεύει.

Εμπίπτει στην αστυνομία!

Κυριακή 14 Φλεβάρη. Είστε (είμαστε) κουρασμένοι / ες απ’ το ξύλο της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Οι δημαγωγοί το λένε και το ξαναλένε… Τους έπιασε καλωσύνη, ευαισθησία, πονοψυχιά; Όχι βέβαια!!! Οφείλουμε να είμαστε κουρασμένοι, οφείλουμε – μέσα στους επόμενους μήνες και χρόνια – να είμαστε τόσο κουρασμένοι, τόσο “κομμάτια”, να εφευρίσκουμε τόσες δικαιολογίες ώστε να μην έχουμε όρεξη για πολλά πολλά. Και, οπωσδήποτε, για ανυπακοή και αντιρρήσεις.

Το πιο πάνω άρθρο υπενθυμίζει (υποστηρίζουμε) ένα βασικό τμήμα απ’ το γιατί της τρομοεκστρατείας, ειδικά στις δυτικές κοινωνίες. Ο πλατφορμιασμός είναι το “μισό” – το άλλο “μισό” είναι η αλγοριθμική φυλακή. Που θα ξεκινήσει σαν ψηφιακό “πιστοποιητικό εμβολιασμού”, ή “διαβατήριο” ή ό,τι άλλο όνομα σκεφτούν να πουλήσουν τ’ αφεντικά και οι “ειδικοί” τους (όχι οι λοιμωξιολόγοι… οι κοινωνιολόγοι και οι επικοινωνιολόγοι…) για το γενικεύμενο ψηφιακό φακέλωμα.

Στο ερχόμενο (σε λίγες ημέρες…) cyborg 20 θα υπάρχει εκτενές αφιέρωμα στην βιομετρία (γενικά). (Οι caradinieri και οι pfizerοι θα θυμώσουν βέβαια, αλλά έτσι και αλλιώς ανήκουμε σε διαφορετικά σύμπαντα). Προς το παρόν μερικά αποσπάσματα απ’ το πιο πάνω άρθρο, που δεν αποκαλύπτουν κάτι καινούργιο, αντίθετα (τι ειρωνεία;) κομίζουν γλαύκαν ες Αθήναν… Ο τονισμός δικός μας:

… Οι ψηφιακές ταυτότητες και τα διαβατήρια υγείας αναφέρονται σαν ο μόνος τρόπος για την επιστροφή στην κανονικότητα εξαιτίας του covid-19, αλλά ανοίγουν την πόρτα σ’ ένα πρωτοφανές σύστημα κεντρικής επιτήρησης, οδηγώντας στο τέλος της την προσωπική αυτονομία μέσω καταναγκασμού. Παρότι εμφανίζονται σαν προαιρετικά, όσοι δεν τα δεχτούν αντιμετωπίζουν τον αποκλεισμό απ’ τις πιο θεμελειώδεις ελευθερίες.

… Το πρόγραμμα της Ε.Ε. Horizon 2020 έχει δώσει ώθηση στη βιομετρική βιομηχανία πολύ πριν τον κορονοϊό, κυρίως σε προϊόντα ασφάλειας για την αστυνομία και τις υπηρεσίες ελέγχου των συνόρων, παρέχοντας χρηματοδότηση 1,7 δισεκατομυρίων ευρώ μεταξύ 2014 και 2020. Σ’ αυτό το πρόγραμμα περιλαμβανόταν μια μεγάλη κλίμακα τεχνολογιών επιτήρησης, όπως για την αναγνώριση ίριδας και προσώπου. Επιπλέον 1,3 δισ ευρώ θα διατεθούν την επόμενη επταετία.

… Ανάμεσα σ’ αυτούς που έχουν επωφεληθεί απ’ αυτό το πρόγραμμα είναι η γαλλική τεχνολογική εταιρεία Idermia, που έχει πάρει 2,91 εκατομύρια απ’ το 2017 ως το 2019. Πρόσφατα η Idermia κέρδισε ένα συμβόλαιο για την δημιουργία ενός καινούργιου διαμοιραζόμενου Συστήματος Βιομετρικής Ταυτοποίησης, που θα αναβαθμίσει μια βάση δεδομένων από 400 εκατομύρια υπηκόους τρίτων κρατών ως το 2022, με επιβεβαιώση δακτυλικών αποτυπωμάτων και αναγνώριση προσώπου για όσους μπαίνουν και βγαίνουν απ’ την ζώνη Schengen.

… Η Ε.Ε. διαμόρφωσε έναν «Δρόμο προς τον Εμβολιασμό» [σας τον έχουμε παρουσιάσει! Ψηφιακές φυλακές, Πέμπτη 2 Ιούλη 2020...] συνδεδεμένο με ψηφιακό διαβατήριο υγείας πριν την εμφάνιση του ιού· η τελευταία αναβάθμιση του σχεδίου έγινε το τρίτο τρίμηνο του 2019. Περιέχει λεπτομέρειες για ένα σχέδιο που εκτείνεται απ’ το 2018 ως το 2022 για να «εξεταστεί η βιωσιμότητα της ανάπτυξης ενός ενιαίου διαβατηρίου / κάρτας εμβολιασμού για τους πολίτες της Ε.Ε.» και «να αναπτυχθούν οι οδηγίες της Ε.Ε. για την καθιέρωση ενός γενικού ηλεκτρονικού πληροφορικού συστήματος ανοσοποίησης».

Επίσης, στους σκοπούς του προγράμματος συμπεριλαμβάνεται «το ξεπέρασμα των νομικών και τεχνικών εμποδίων που δυσκολεύουν την δι-επιχειρησιακότητα των εθνικών πληροφορικών συστημάτων ανοσοποίησης», ενώ τονίζεται η ανάγκη ενίσχυσης των συνεργασιών με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το Στρατηγικό Συμβουλευτικό Γκρουπ Ειδικών για την Ανοσοποίηση (SAGE) και το Gavi [σ.σ.: του κυρ Βασίλη, του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων…] μεταξύ άλλων, και της υποστήριξης της έρευνας και της καινοτομίας μέσω του Horizon 2020…

Αυτά ανάμεσα σ’ άλλα λέει το άρθρο – και η ασταμάτητη μηχανή δεν ανήκει σ’ εκείνους που «πέφτουν απ’ τα σύννεφα»! Το σχέδιο για το ψηφιακό φακέλωμα όχι μόνο είναι υπαρκτό (τα επίσημα ντοκουμέντα είναι ακλόνητα!) αλλά έχει ήδη ξεκινήσει και για τους ευρωπαίους υπηκόους, όχι μόνο τους “ξένους”: με την ηλεκτρονική καταγραφή / αρχειοθέτηση όλων όσων πλατφορμιάζονται (συγγνώμη! κουλουριάζονται έπρεπε να πούμε…). Το ότι δεν έχει ανακοινωθεί / επιβληθεί επίσημα ως τώρα στα ευρωπαϊκά κράτη οφείλεται σε δύο «τακτικές» αιτίες. Πρώτον ο αριθμός των «κουλουριασμένων» είναι ακόμα μικρός, ενώ η αντίσταση στο «κουλούριασμα» παραμένει ισχυρή. Συνεπώς, αν βγει τώρα η διαταγή για το υποχρεωτικό (υγιεινιστικό) ψηφιακό φακέλωμα είναι αρκετά πιθανό ότι θα υπάρξουν σοβαρές (και απόλυτα δίκαιες!) αντιδράσεις απ’ τα κάτω. Δεύτερον, δεν έχουν όλα τα ευρωπαϊκά κράτη έτοιμες τις υποδομές αλλά και το software. H λιθουανία, η κροατία και η ρουμανία είναι ανοικτά πιο μπροστά· κρυφά σίγουρα δουλεύουν και άλλοι κρατικοί μηχανισμοί, σε συνεργασία με τις εταιρείες ψηφιακού φακελώματος και επιτήρησης. Πέρα απ’ αυτά, για να φτιαχτεί ο όγκος προσωπικών δεδομένων 400.000.000 Άλλων, μαθαίνουμε ότι τα δυτικά αφεντικά και οι big tech μαφίες τους προσπαθούν να «κινηθούν» («πειραματικά» πάντα…) σε άλλα σημεία του πλανήτη· ειδικά στην Αφρική…

Το ελλαδιστάν; Η επίσημη συμμαχία με την “μυστηριώδη” Palantir αλλά και την microsoft λέει πολλά. (Περισσότερα και πολύ κατατοπιστικά για την πρώτη στο cyborg 20…)

Φαίνεται πως τα ευρωπαϊκά κράτη / αφεντικά είναι έτοιμα και αποφασισμένα να κόψουν τον λαιμό του τελευταίου προσχήματος περί «δημοκρατίας», «ελευθερίας», «ιδιωτικότητας» και «ατομικών δικαιωμάτων» πάνω στον πάγκο του χασάπη του λέγεται 4η βιομηχανική επανάσταση, φτιάχνοντας τις εθνικές τους βάσεις ψηφιακού φακελώματος των υπηκόων τους με αφετηρία (και καθόλου τέρμα!) το «κουλούριασμα»… Πάνω απ’ όλα η υγεία – της μηχανής!!

Ο αιφνιδιασμός της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, μετά από ένα χρόνο, έχει ξεθωριάσει μεν· θα χρησιμοποιήσουν όμως όλες τις δυνατότητές τους για να εμποδίσουν την ριζοσπαστική, πολιτική συγκρότηση ενός ανταγωνιστικού (υποχρεωτικά: σύγχρονου αντικρατικού / αντικαπιταλιστικού) και αποφασισμένου μπλοκ που θα μπορούσε να αποκαλύψει και να μπλοκάρει τα σχέδιά τους. Θα χρησιμοποιήσουν γι’ αυτόν τον σκοπό όλα τα μέσα που διαθέτουν:

– τους φασίστες / ακροδεξιούς / ρατσιστές τερατολόγους αλλά και προβοκάτορες·

– τους έμμισθους δημαγωγούς και τους εθελοντές «στρατιώτες του πολέμου κατά του αόρατου εχθρού»·

– τις στρατιές των αμοιβόμενων ή μη trolls·

– το νομικό οπλοστάσιό τους, με απαγορεύσεις, απειλές, καταστολή·

– το παρανομικό οπλοστάσιο (των ιδιωτικών εταιρειών του διαδικτύου) με λογοκρισίες εναντίον οποιουδήποτε αμφισβητεί το δίκιο της εξουσίας και των τεχνο-αφεντικών·

– την αδράνεια ή/και την εθελοδουλεία της μικροαστικής αριστεράς ή/και άκρας αριστεράς και τους βλακώδεις «συνδικαλισμούς» της·

– την συναισθηματική / ψυχολογική κούραση έως ισοπέδωση μεγάλου μέρους των πληθυσμών, που εντελώς κοντόφθαλμα θα προτιμήσει έναν τιποτένιο συμβιβασμό με άμεσα «αντίδωρα / ψίχουλα» παρά έναν δύσκολο και μακρόχρονο αγώνα με αβέβαιη κατάληξη.

Δεν είναι λίγα, δεν είναι ασήμαντα! (Για το Sarajevo / ασταμάτητη μηχανή μην έχετε αμφιβολία σε ποια μεριά θα βρίσκεται… Κι ας λυσσάνε όσοι θέλουν!)

Μένει κάτι ακόμα. Η «διασυνδεσιμότητα» αυτών των ψηφιακών εθνοκρατικών φακελωμάτων. Δεν φτάνει να έχει κάθε κράτος την δική του «κάρτα υγείας» που θα επιτρέπει στους πειθαρχημένους υπηκόους του να κινούνται εκεί που θα απαγορεύεται στους υπόλοιπους. Θα πρέπει (οι πρώτοι) να μπορούν να μετακινούνται κατ’ αρχήν εντός ζώνης Σέγκεν και, στη συνέχεια, οπουδήποτε στον πλανήτη. Αυτό σημαίνει πως όταν σκανάρονται οι «κάρτες» τους θα πρέπει να έχουν πρόσβαση (έστω την βασική) στα data υγείας (και όχι μόνο…) του φέροντος στην «εθνική βάση» που του αντιστοιχεί. Πράγμα που σημαίνει ότι γαλλικά ή ελληνικά data θα πρέπει να είναι διαθέσιμα στο ρουμανικό ή στο μαλτέζικο κράτος, και το ανάποδο. Πώς και πότε θα γίνει αυτό; Μετά από πόσα παζάρια; Δεν ξέρουμε. Όπως δεν ξέρουμε πότε, πως και αν θα γίνει η «διασυνδεσιμότητα» των data των ευρωπαίων υπηκόων με το ρωσικό, το κινεζικό, το κουβανέζικο ή το ιρανικό κράτος – η αναφορά ενδεικτική. Εδώ πρόκειται για αναμέτρηση κρατικών εξουσιών για το «νέο χρυσάφι»· δεν είναι αστεία!

Υπάρχουν κι αλλά πολιτικο/τεχνικά ζητήματα, στα οποία θα αναφερθούμε μελλοντικά. Κανένα όμως δεν πρέπει να (μας) κοιμίσει· να νομιμοποιήσει την αδράνεια, τις δικαιολογίες απάθειας, τους συμβιβασμούς….

(Έτσι λέμε…)

Προπέρσινα καθόλου ξινά σταφύλια…

Κυριακή 14 Φλεβάρη. Μόνο για χάρη της Ιστορίας πρέπει να το θυμίσουμε. Το Νοέμβρη του 2018 με την υπογραφή cyborg είχαμε κυκλοφορήσει / τοιχοκολλήσει την πάνω αφίσα. Ήταν μια ακόμα απ’ τις απελπισμένες προσπάθειές μας να τσιγλίσουμε, να ξυπνήσουμε, να ενοχλήσουμε το «κτήνος» του όποιου κινηματικού ανταγωνισμού. Μάταια: το «κτήνος» ήταν ήδη μια άμορφη μάζα που ασχολιόταν μόνο με τον εαυτό της. Και (φυσικά) μας είχε και μας έχει χεσμένους κανονικά.

Την αφίσα είχαμε βγάλει σε σχέση με την έναρξη βιομετρικών φακελωμάτων στην ε.ε. – με στόχο (τι άλλο;) τους πρόσφυγες / μετανάστες. Εύκολος στόχος, χωρίς κανένα πολιτικό δικαίωμα, χωρίς κανένα δικαίωμα άρνησης, αμφισβήτησης, κριτικής, οι πρόσφυγες / μετανάστες μετατράπηκαν δια της βίας και στο «δωρεάν κρέας» για την πρωταρχική συσσώρευση βιομετρικών δεδομένων απ’ τα δυτικά αφεντικά.

Επειδή λόγω μεγέθους μπορεί το κείμενο της αφίσας να είναι δύσκολο να διαβαστεί, το αναπαράγουμε εδώ:

Πόσες γλώσσες μιλάει Ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ;

Τρία ευρωπαϊκά κράτη με ισχυρούς αντι-μεταναστευτικούς / φασιστικούς προσανατολισμούς, η Ουγγαρία, η Λετονία και η Ελλάδα, προθυμοποιήθηκαν να εγκαταστήσουν στα χερσαία σύνορά τους το ΕΞΥΠΝΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΣΥΝΟΡΩΝ.

Το Ε.Σ.Ε.Σ. είναι ένα ηλεκτρονικό σύστημα αποτελούμενο από κάμερες, λογισμικό αναγνώρισης μικρο-εκφράσεων του προσώπου και ιριδοκόπησης, βάσεις βιομετρικών και άλλων δεδομένων, σκάνερ, κλπ. Θα στρέφεται κατά «υπηκόων τρίτων χωρών» (εκτός ε.ε.) που εισέρχονται στο «φρούριο», κάνοντάς τους ερωτήσεις για να δει αν απαντούν ειλικρινά. Για παράδειγμα, η μηχανή θα ρωτάει (στη γλώσσα του ανακρινόμενου):

Α: Τι έχεις μέσα στη βαλίτσα του;

Β: Αν ανοίξεις την βαλίτσα σου και μου δείξεις το περιεχόμενό της θα επιβεβαιωθεί αυτό που μου είπες πριν;

Η εφαρμογή του Ε.Σ.Ε.Σ. (που είναι «ευρωπαϊκό πρόγραμμα») είναι προς το παρόν «πειραματική». Έχει σκοπό να αυξήσει την βάση των δεδομένων του σε πρόσωμα και ανθρώπινες εκφράσεις, και να βελτιωθεί το λογισμικό του. Γιατί ακόμα κάνει πολλά λάθη· γι’ αυτό και στην τωρινή εφαρμογή του θα αποτελέσει το πρώτο στάδιο της ανάκρισής και της «ανίχνευσης υπόπτων». Το δεύτερο στάδιο θα το κάνουν κανονικοί μπάτσοι / συνοριοφύλακες…

Για το πείραμα και την βελτίωση τους Ε.Σ.Ε.Σ. χρησιμοποιούνται σ’ αυτή τη φάση εκείνοι που θεωρούνται «3ης διαλογής άνθρωποι»: οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα διαφημιστεί και θα γίνει αποδεκτό το Ε.Σ.Ε.Σ. σαν ο υψηλής νοημοσύνης μηχανικός ανακριτής / φύλακας των συνόρων…. Για να χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια γενικευμένα μέσα στις πρωτοκοσμικές κοινωνίες, σαν μια απ’ τις «έξυπνες μηχανές» επιτήρησης και ελέγχου…

Πρώτα κάνουν στόχο τους Άλλους ΜΕΤΑ ΕΣΕΝΑ!

Αυτά λέγαμε δημόσια και καθαρά πριν 16 μήνες. Κι ανάθεμα σ’ όλους εκείνους που ούτε τότε μπορούσαν να καταλάβουν ούτε τώρα θέλουν: περνάνε ήδη, «ανεπαισθήτως» ή με πλήρη συνείδηση, απέναντι….

Καλά κρασιά λοιπόν…