Tag: δημόσια τάξη

Abdallah

Δευτέρα 18 Νοέμβρη (00.24) >> Ύστερα από 40 χρόνια φυλάκισης γαλλικό δικαστήριο έκανε πριν 3 ημέρες (στις 15 Νοέμβρη, την ημέρα που οι Παλαιστίνιοι έχουν ορίσει ως «επέτειο εθνικής ανεξαρτησίας»*) δεκτή την (11η…) αίτηση αποφυλάκισης του λιβανέζικης καταγωγής Georges Ibrahim Abdallah, υπό τον όρο «να φύγει απ’ την γαλλική επικράτεια και μην επιστρέψει ποτέ». Ο Abdallah, μέλος του κομμουνιστικού κόμματος του λιβάνου και του λαϊκού μετώπου για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), καταδικάστηκε το 1984 σε ισόβια για συμμετοχή στη δολοφονία του αμερικάνου στρατιωτικού ακολούθου Charles Ray και του ισραηλινού διπλωμάτη Yaakov Barsimentov, στο Παρίσι, το 1982: ήταν η εποχή της κορύφωσης του αντιαποικιακού αγώνα στο λίβανο, εναντίον του ισραηλινού στρατού κατοχής και της αμερικανικής και γαλλικής στρατιωτικής υποστήριξης.

Επειδή η απόφαση έχει ισχύ απ’ τις 6 Δεκέμβρη, αφήνει περιθώριο για εισαγγελική έφεση – κάτι που έχει γίνει και στο παρελθόν, κατ’ απαίτηση της Ουάσιγκτον που έχει ρόλο «πολιτικής αγωγής». Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά δεν θα περάσει η μπογιά της, και ότι ο δεσμώτης θα γυρίσει στα μέρη του, στον Λίβανο.

Ο 73χρονος σήμερα Abdallah ανακηρύχτηκε τον Δεκέμβρη του 2013 απ’ το δημοτικό συμβούλιο του παρισινού προαστείου Bagnolet «επίτιμος δημότης», αναγνωρίζοντάς τον ως κομμουνιστή αγωνιστή, πολιτικό κρατούμενο, μέλος του λιβανέζικου αντιστασιακού κινήματος και αποφασιστικό υπερασπιστή των Παλαιστινιακών δικαίων.

*Λίγο μετά την έναρξη της 1ης intifada, ο Yasser Arafat υιοθέτησε στις 15 Νοέμβρη του 1988 απ’ το Αλγέρι την «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Παλαιστίνης» που είχε διαμορφώσει ο ποιητής Mahmoud Darwish. Με 146 κράτη / μέλη του οηε να έχουν αναγνωρίσει ως τώρα «παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967» υπάρχει ένας ωκεανός αίματος μεταξύ της Διακήρυξης του 1988 και της σημερινής κατάστασης∙ μέχρις ότου τα όπλα και όχι τα ψηφίσματα κάνουν πράξη την απελευθέρωση της Παλαιστίνης απ’ την θάλασσα ως το ποτάμι…

«Ειρηνοποιοί»; Ή τσάτσοι;

Δευτέρα 23 Σεπτέμβρη (2.21) >> Ο πιτσιρικάς με την παλαιστινιακή σημαία έτρεχε με την χάρη και την ευκολία της ηλικίας του. Οι γερμανοί polizei θα φτύναν τα συκώτια τους κυνηγώντας τον (χτες, σε συγκέντρωση στο Βερολίνο: οι παλαιστινιακές σημαίες απαγορεύονται, ως «αντισημιτισμός»…), και δεν θα τον έπιαναν ούτε τα Χριστούγεννα του 2025…

Μέχρι που έσκασε ο «ειρηνοποιός»… Νόμιζε ότι οι καλές προθέσεις του (;) ήταν αρκετές… Πρακτικά; Τον έδωσε τον πιτσιρικά!!!

Πίσω φίδια!!!

(Η διαφορά των γερμανών μπάτσων απ’ τους απαρτχάιντ στρατόμπατσους απέναντι στους αντάρτες πιτσιρικάδες, είναι ότι οι πρώτοι δεν τους κάνουν κεφαλοκλείδωμα. Ως τώρα… Κατά τα υπόλοιπα δείχνουν καθ’ όλα έτοιμοι…)

Όσα είπαμε ισχύουν!

Δευτέρα 16 Σεπτέμβρη (00.45)>> Δεν αναρωτηθήκαμε πριν μια βδομάδα, αν το ψόφιο κουνάβι πηγαίνει γυρεύοντας να το πετύχει η επόμενη σφαίρα; Αναρωτηθήκαμε…

Ε, χτες δεν το πέτυχε. Ίσως δεν ρίχτηκε καν… Ίσως ο επίδοξος οπλοφόρος ήθελε μόνο να ανοίξει τρύπες στα μπαλάκια του γκολφ (στον αέρα φυσικά, πριν καταλήξουν στις τρύπες του γκαζόν!), την ώρα που το ψόφιο κουνάβι έπαιζε στις ιδιόκτητες εγκαταστάσεις του στο West Palm… Ίσως ήταν πρόσφατα χωρισμένος και απελπισμένος… Ίσως ήθελε να γίνει διάσημος…  Ίσως δεν ήθελε τίποτα (ο οπλοφόρος), απλά βγήκε βόλτα «φορτωμένος»… Ίσως το «τύπου ΑΚ-47» όπλο που βρέθηκε πεταμένο στους θάμνους κοντά στην περίφραξη του golf club υπονοεί εμπλοκή της άθλιας ανεγκέφαλης αλεπούς, που είναι καρατέκα και δεν της αρέσουν τα παιχνίδια με μπαλάκια… Ένθερμος υποστηρικτής των ουκρανοναζί (λέει ότι) ήταν ο λεγάμενος και στράβωσε με τον ψοφιοκουναβικό “ειρηνισμό”, αλλά τα ξέρουμε αυτά: τους έχει διαβρώσει η FSB τους ουκρανοναζί!

(Ή ίσως αυτή τη φορά η «απόπειρα» ήταν μέρος της προεκλογικής καμπάνιας του ψόφιου κουναβιού… Αλλά ποιοί είμαστε εμείς οι τιποτένιοι που θα κυλήσουμε σε μια ακόμα «θεωρία συνωμοσίας», ε;)

Ουάου! “Εφτάψυχος”! Τώρα η Καμάλα Joke θα ζηλεύει…

Η εθνική βιομηχανία μωρών…

Δευτέρα 16 Σεπτέμβρη (00.31)>> Δεν στέλνει μόνο τις («δραματικές», όλο θεληματικότητα και αποφασιστικότητα διεθνούς επιπέδου…) επιστολές του ο don Rico, αυτές που προβάλλονται πανεθνικά για προσκύνημα. Λαμβάνει κιόλας – μόνο που κάποιες απ’ αυτές «θάβονται» κατάλληλα…

Στις 8 Ιουλίου 2024 έφτασε σε κάποια γραφεία της don Rico & Co ένα mail με αποστολέα της κυρία Reem Alsalem. Η Alsalem είναι ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ για την βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών. Και το θέμα του γράμματος ήταν η ελληνική νομοθεσία για τις παρένθετες μητέρες:

H ελλάδα είναι μια απ’ τις λίγες χώρες στην Ευρώπη, και στην πραγματικότητα παγκόσμια, που αναγνωρίζονται ως νόμιμες οι διευθετήσεις σε σχέση με την αλτρουϊστική παρένθετη εγκυμοσύνη….

…

Το άρθρο 1458 του Ποινικού Κώδικα επιτρέπει μόνο την αποκαλούμενη «αλτρουϊστική» παρένθετη εγκυμοσύνη, εννοούμενη ως εκείνη την συμφωνία όπου η παρένθετη μητέρα δεν λαμβάνει καμία χρηματική αποζημίωση, και απαγορεύει εντελώς την εμπορική παρένθετη εγκυμοσύνη… Ωστόσο, η πληρωμή για «εύλογα έξοδα» σχετικά με την εγκυμοσύνη επιτρέπονται με την απόφαση 36 της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή, που επιβλέπει την πρακτική της παρένθετης εγκυμοσύνης και καθορίζει το μέγιστο επιτρεπόμενο ποσό που μπορεί να πληρωθεί σε μια παρένθετη μητέρα. Αυτό το ποσό μπορεί να καλύπτει κόστη που σχετίζονται με την γονιμοποίηση, την εγκυμοσύνη και την γέννηση, όπως επίσης οποιαδήποτε άλλη βλάβη, όπως η προσωρινή αδυναμία εργασίας.

Αυτή η «απόφαση 36» περί «εύλογης πληρωμής» της παρένθετης μητέρας ήταν που άλλαξε απόλυτα το καθεστώς, τέλειωσε με τον «αλτρουϊσμό», και έκανε το ελλαδιστάν παγκόσμιο κέντρο παραγωγής και εμπορίου μωρών! Πρόκειται για πολύ μεγάλη μπίζνα! Εκείνοι που «παραγγέλνουν» τα μωρά είναι πλούσια ζευγάρια, πρωτοκοσμικά στη μεγάλη πλειοψηφία τους, που μπορούν να πληρώσουν 100.000 ευρώ, ή ακόμα και περισσότερα, για να αγοράσουν ένα μωρό-της-ώρας! Εκείνες που μετατρέπονται σε «μηχανές εγκυμοσύνης» είναι μετανάστριες που θα πληρωθούν με 15.000 ή το πολύ 20.000 ευρώ, για 9 + 1 μήνες απόλυτης επιτήρησης / υποδούλωσης 24ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα. (Αν θέλει κάποιος να υπολογίσει το πραγματικό ύψος αυτής της «αμοιβής», αφορά 300 ημέρες (και νύχτες), ή 7.200 ώρες… Που σημαίνει από 2 έως 3 ευρώ η ώρα…)

… Θα ήθελα επιπλέον να επιστήσω την προσοχή σας στο ότι η ελληνική νομοθεσία για την παρένθετη εγκυμοσύνη έχει επίσης κενά σε ότι αφορά την προστασία γυναικών που ζουν σε συνθήκες οικονομικής ευαλωτότητας. Πράγματι, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχω, φτωχές ή μετανάστριες γυναίκες επιλέγονται για να γίνουν παρένθετες μητέρες ακριβώς λόγω της ευάλωτης κατάστασής τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν, πάνω απ’ το 60% των παρένθετων μητέρων δεν είναι πολίτες της ελλάδας. Μια έρευνα σημείωσε πως οι περισσότερες απ’ αυτές είναι απ’ την βουλγαρία, την πολωνία, την γεωργία, την αλβανία και την ελλάδα. Αυτή η κατάσταση ενισχύθηκε απ’ την νομοθετική αλλαγή του 2014, που επιτρέπει στην παρένθετες μητέρες να μην είναι πολίτες της ελλάδας ή ούτε ακόμα να έχουν μόνιμη κατοικία στην ελλάδα, εντείνοντας τους κινδύνους για τις μετανάστριες.

Επιπλέον μοιράζομαι την ανησυχία ότι παρόλο που σύμφωνα με το νόμο 3089/2002 η παρένθετη εγκυμοσύνη θα πρέπει να γίνεται αποκλειστικά για «αλτρουϊστικούς» σκοπούς, υπάρχουν καταγγελίες ότι η παρένθετη εγκυμοσύνη και η «δωρεά» ωαρίων γίνονται, στην πραγματικότητα, για οικονομικούς λόγους. Είναι πιθανό να δει κανείς παρένθετες μητέρες που υποκρίνονται πως είναι οι καλύτερες φίλες των γυναικών που έχουν κάνει την παραγγελία (σύμφωνα με την αρχή του αλτρουϊσμού) αλλά στην πραγματικότητα είναι μη ελληνίδες πιο νεαρές απ’ τους γονείς που κάνουν την παραγγελία ή, σε κάποιες περιπτώσεις, οι ξένες οικιακές βοηθοί τους..

Είπε κανείς «ε, τι να κάνουμε, μια δουλειά είναι κι αυτή;» Είπε κανείς κάτι τέτοιο; Λάθος!!! (Για να μην πούμε: βλακώδες!). «Δουλειά» είναι εκεί που υπάρχει η δυνατότητα της απεργίας ή/και του «τα βροντάω και φεύγω»!!! Εδώ δεν υπάρχουν τέτοια, ούτε καν θεωρητικά: απεργία στην εγκυμοσύνη; «τα βροντάω και φεύγω» με το μωρό στην κοιλιά ή στην αγκαλιά;

Καμία σχέση με «δουλειά»! Αντίθετα μεγάλη σχέση με δουλεία! Μια δουλεία που παριστάνει την «εργολαβία», αλλά για την οποία τα αφεντικά (αυτοί / αυτές που κάνουν την παραγγελία και οι ενδιάμεσοι τεχνικοί της αναπαραγωγής…) ξέρουν πολύ καλά περί τίνος πρόκειται:

… Υπάρχουν αναφορές ότι γίνονται σ’ αυτές τις ιδιωτικές κλινικές διάφορες ιατρικές παραβάσεις. Για παράδειγμα έχουν αναφερθεί περιπτώσεις στις οποίες οι κλινικές διαφημίζουν τις διαδικασίες που γίνονται στις γυναίκες, όπως για παράδειγμα ζωντανή τηλε-μετάδοση ιατρικών εξετάσεων ή έκθεση γυναικών σε κάμερες, χωρίς την ρητή συγκατάθεσή τους. Επιπλέον έχω πληροφορηθεί για μια περίπτωση όπου έγινε καισαρική τομή χωρίς ιατρική δικαιολόγηση και χωρίς την συναίνεση της παρένθετης μητέρας, όπως επίσης και μια άλλη περίπτωση που αφορά γυναίκες που αρχικά αξιοποιήθηκαν ως δότριες ωαρίων και στη συνέχεια ως παρένθετες μητέρες χωρίς ιατρική εκτίμηση για την υγεία ή την ασφάλειά τους…

… Επίσης μεταφέρω τις ανησυχίες μου για τις πιθανότατα καταναγκαστικές πρακτικές που αντιμετωπίζουν οι παρένθετες μητέρες στα χέρια του νοσηλευτικού προσωπικού. Γυναίκες που χρησιμοποιήθηκαν ως παρένθετες μητέρες από ελληνική κλινική έμειναν έγκλειστες σε τουλάχιστον 14 διαφορετικά σπίτια και δεν τους επιτράπηκε να ζουν ελεύθερα. Σε μερικές περιπτώσεις οι γυναίκες ζούσαν σε διάφορα σπίτια υπό επιτήρηση και το μόνο που τους επιτρεπόταν ήταν να πάνε στο μπακάλικο και για τις ιατρικές εξετάσεις που έκανε το Κέντρο Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής. Επιπλέον έχει αναφερθεί ότι οι παρένθετες μητέρες αισθάνονται να παρακολουθούνται συνέχεια από νοσηλευτές…

Δουλεία λοιπόν, κανονικότατη, στα εντόπια κάτεργα «αγορασμένης οικογενειακής ευτυχίας»! Όσο για τις «αμοιβές» (δείξαμε πριν περί τίνος πρόκειται) είναι το αντίστοιχο του «ένα πιάτο φαϊ και ένα ποτήρι νερό» (για να μην πεθάνεις) στις εποχές της ιστορικής δουλείας….

Αυτά έγραφε η κυρία Reem Alsalem στον don Rico & Co πριν δυο μήνες, διατυπωμένα όσο πιο official και ευγενικά γινόταν. Αλλά ισχύει κι εδώ «ο κόσμος τόχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι». Το ελλαδιστάν είναι εδώ και χρόνια, μαζί με την ουκρανία, τα δύο παγκόσμια κέντρα της βιομηχανίας παραγωγής μωρών (και της υποδούλωσης, έστω για 10μηνα, γυναικών).

Ύστερα ξεκίνησε ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης… Πολλά νεογέννητα έμειναν εγκλωβισμένα στο Κίεβο αφού εκείνοι που τα είχαν παραγγείλει δεν μπορούσαν να τα παραλάβουν, μέχρι που το ουκρανικό φασισταριό ανέλαβε την «ασφαλή μεταφορά» τους στην πολωνία, έναντι έξτρα πληρωμής φυσικά. Η πελατεία που προοριζόταν για την ουκρανία, μετά το 2022, φαίνεται ότι στράφηκε στην εξίσου «ώριμη» ελληνική βιομηχανία. Για παράδειγμα ο «neos kosmos», μια αγγλόφωνη αυστραλέζικη εφημερίδα της “ομογένειας” εκεί, δεν είχε λόγο να κρυφτεί, όταν ξέσπασε το «σκάνδαλο» με το κάτεργο «mediterranean fertility institute» στα Χανιά:

Κάμποσοι αυστραλοί στράφηκαν στην ελληνική κλινική μετά την έναρξη του πολέμου στην ουκρανία. Η ουκρανία ήταν ο νούμερο ένας προορισμός για την παρένθετη εγκυμοσύνη αφού είχε πιο χαλαρή νομοθεσία σχετικά, και αρκετοί είναι ακόμα αγχωμένοι προσπαθώντας να αποκτήσουν πρόσβαση στο γενετικό υλικό τους που τώρα είναι αποθηκευμένο στο νοσοκομείο.

Το δεύτερο μισό της πρότασης δεν αφορά την ουκρανία αλλά το ελλαδιστάν και την κλινική στα Χανιά. Η αστυνομία κατέσχεσε τα νεογέννητα που επρόκειτο να γεννηθούν για λογαριασμό της (αυτά είναι το «γενετικό υλικό που έχει αποθηκευτεί»!!!), και ανακοίνωσε ότι θα αρχίσει να τα παραδίδει στα ζευγάρια που τα είχαν παραγγείλει αν αποδειχθεί γενετική συγγένεια με κάποιον απ’ τους δύο. Αλλά φευ, σ’ αυτές τις παραγγελίες το «γενετικό υλικό» είναι αγορασμένο ως το τελευταίο του κύτταρο:

Ως πρόσφατα μόνο δύο αυστραλέζικες οικογένειες απέκτησαν πρόσβαση στα παιδιά τους που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια του σκανδάλου, μετά από τεστ DNA που επιβεβαίωσε μια γενετική σχέση. Ωστόσο, για τους περισσότερους γονείς σε αναμονή, η φύση της παρένθετης εγκυμοσύνης σημαίνει ότι δεν υπάρχει τέτοια άμεση γενετική σχέση.

Οι «πελάτες» της βιομηχανίας θέλουν το «γενετικό υλικό» τους – το «τους» σημαίνει απλά ότι το έχουν αγοράσει, είναι ιδιοκτήτες του… Οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να έχουν μάθει ήδη (με αφορμή το αδιέξοδο της «κατάσχεσης») ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν πρέπει να ψάχνει το τι είναι τίνος σε αναλυτές DNA αλλά σε συμβολαιογράφους. Γιατί αν η ελληνική αστυνομία συνεχίσει αυτήν την στενοκεφαλιά με τα “τεστ πατρότητας” ή τα “τεστ μητρότητας” θα καταστρέψει έναν απ’ τους πιο ανθηρούς επιχειρηματικούς κλάδους του λαού και του τόπου.

Όσο για τα κάτεργα της εντόπιας βιομηχανίας; Προφανώς δεν είναι μόνη περίπτωση το «…. institute»!!

Γυναίκα φυλακίστηκε σε φυλακή της βιομηχανίας μωρών. Τουλάχιστον μια παρένθετη μητέρα απ’ την γεωργία που εμπλέκεται στη γέννηση ενός νεογέννητου για ένα αυστραλέζικο ζευγάρι πέρασε τον περισσότερο καιρό της εγκυμοσύνης της σ’ ένα σκοτεινό ελληνικό διαμέρισμα, σε συνθήκες όμοιες με φυλακής.

Το λιγότερο που πρέπει να νοιώθουν οι εντόπιοι πατριώτες και εθνικόφρονες, δεξιοί και αριστεροί, παλαιού ή νέου τύπου, είναι εθνική υπερηφάνεια: το ελλαδιστάν είναι παγκόσμιο hub…

(Ολόκληρο το γράμμα της κυρίας Alsalem, για όσους / όσες ενδιαφέρονται, βρίσκεται εδώ)

Το ζήτημα της εξουσίας 1

Το κτίριο με την μεγαλύτερη σκιά στον κόσμο: ο πύργος WTC 7 (ο τρίτος στο “παγκόσμιο κέντρο εμπορίου” της Ν. Υόρκης) καταρρέει … μόνος του, χωρίς να τον έχει κτυπήσει κανένα αεροπλάνο, το απόγευμα της 11ης/9ου: “οργανωμένη κατεδάφιση”, όπως άλλωστε έγινε και με τους άλλους δύο ουρανοξύστες…

Δευτέρα 9 Σεπτέμβρη (00.36) >> Άλλη μια χρονιά πλησιάζουμε την επέτειο. Όχι οποιαδήποτε επέτειο∙ εκείνην της 11ης Σεπτέμβρη 2001… Είναι πια βαρετό; Κάτι σαν παλιό μνημόσυνο; Κάτι σαν εικονοστάσι που σκούριασε στην άκρη του δρόμου; Όποιος / όποια αντιμετωπίζει έτσι το θέμα (κι αυτή είναι η στάση μιας τρομακτικής πλειοψηφίας στις δυτικές κοινωνίες) βρίσκεται σε δεινή θέση. Που θα γίνεται όλο και χειρότερη.

Δεν θα επαναλάβουμε όσα έχουμε γράψει ξανά και ξανά όλα αυτά τα χρόνια σχετικά με την «11η/9ου», το inside job…. Αν υπάρχουν ενδιαφερόμενοι μπορούν να τα αναζητήσουν ηλεκτρονικά. (Εντελώς ενδεικτικά: Η εποχή της εικονικότητας 3, Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2021, ασταμάτητη μηχανή). Έχουμε όμως πολιτική υποχρέωση να θυμίσουμε τι γράφαμε στο τέλος μιας ανάλυσης που κυκλοφόρησε 2 μόλις βδομάδες μετά την «11η/9ου» (για την ακρίβεια: στις 25 Σεπτέμβρη 2001), στο 40ο τεύχος του περιοδικού 3η γενιά, με τίτλο One Way Ticket (οι τονισμοί στο πρωτότυπο):

… Η περιβόητη «καταιγίδα της ερήμου» έγινε πριν 10 χρόνια, εμφανίστηκε σαν «κοινή» επιχείρηση της δύσης , και αποδείχθηκε πως μόνο τέτοια δεν ήταν. Η καπιταλιστική περιοχή ενέργεια / μεταφορές έχει δώσει ολόκληρη αυτήν την δεκαετία «περιφερειακούς πολέμους» (που είναι και έμμεσες αναμετρήσεις μεταξύ των υπό διαμόρφωση καπιταλιστικών μπλοκ – αλλά όχι μόνο). Έχει επίσης προσφέρει την υλική βάση για να μορφοποιηθεί η «εικόνα του διεθνούς τρομοκράτη»: είναι ιθαγενής της μέσης Ανατολής και της βόρειας Αφρικής. Και κατά πάσα πιθανότητα «φανατικός ισλαμιστής». Κυνηγώντας αυτήν την φιγούρα τα αφεντικά θα έρθουν, αργά ή γρήγορα, σε μεταξύ τους σύγκρουση.

Είναι δύσκολο να φανταστούμε πως κράτη σαν το ρωσικό ή το κινέζικο θα δεχτούν επ’ αόριστον την ηγεμονία ενός τουλάχιστον τμήματος της πάλαι ποτέ «δύσης». Απ’ την άλλη μας είναι σχεδόν αδύνατο να «πιστέψουμε» πως κρατάει την ισχύ της η συμμαχία του νατο. Αυτό που βλέπουμε είναι η διαμόρφωση ενός αγγλοσαξονικού μπλοκ, που περιλαμβάνει οπωσδήποτε τα κράτη των ηπα, του καναδά, της αγγλίας, του ισραήλ, της ινδίας, της νέας ζηλανδίας και της αυστραλίας, με επικεφαλής τις ηπα. Από την άλλη βρίσκεται υπό διαμόρφωση ένα ασιατικό «τετράγωνο» απ’ τα κράτη της ρωσίας, της κίνας, της βόρειας κορέας και του ιράν. Τα ερωτηματικά μοιάζουν να βρίσκονται προς το παρόν στα κράτη της ηπειρωτικής ευρώπης και στο ιαπωνικό.

…

Βρισκόμαστε ενώπιον ιστορικά πρωτότυπων εξελίξεων, με βαθύτατα κοινότοπο περιεχόμενο και στόχευση. Η αγγλοσαξονική συμμαχία επιχειρεί να επωφεληθεί από την ασάφεια των αντίπαλων συμμαχιών των αφεντικών, από μια (σχετική) τεχνολογική υπεροχή, και κυρίως από την μακρόχρονη πολιτική ήττα του προλεταριάτου, με διπλό σκοπό: αφενός να επιβάλλει τους όρους της στην εξέλιξη της κρίσης υπερσυσσώρευσης, αφετέρου να επιβάλλει τους όρους της στην εκμετάλλευση της εργασίας και των πρώτων υλών. Άλλα έθνη / κράτη και συμμαχίες θα «σηκώσουν το γάντι».

Τα οποιαδήποτε ριζοσπαστικά υποκείμενα, στην ευρώπη, στις ηπα και αλλού, έχασαν την δεκαετία του ’90 πολύτιμο χρόνο. Αφέθηκαν με πολλούς τρόπους στις φανταστικές εγγυήσεις του συστήματος∙ και παρ’ ότι έχουν υπάρξει σαφείς, σαφέστατες κινήσεις των αφεντικών, εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια, ελάχιστη προσοχή τους δόθηκε. Το χειρότερο απ’ όλα: υπήρξε μια σχεδόν συστηματική αδιαφορία ανάλυσης της κρίσης και εξαγωγής συμπερασμάτων….

Αυτά πριν 23 ολόκληρα χρόνια. «Περιθωριακή» η ανάλυση και τα συμπεράσματά της; Αλλοίμονο ναι – απ’ τις θέσεις της εργατικής αυτονομίας ήταν… όχι απ’ το μασατσούτσες γιουνιβέρσιτι… Αντιμετώπισε την 11η/9ου όχι ως «αστυνομικό γεγονός» αλλά ως inside job / κλιμάκωση στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό, απ’ την μεριά μεγάλου μέρους των δυτικών αφεντικών – άλλο παλαβό αυτό!

Το «κλειδί της» ήταν αυτό το καταραμένο δίπολο: η μακρόχρονη πολιτική ήττα του προλεταριάτου και το ζήτημα της εξουσίας…

Πατερναλισμός και επιτήρηση (της εργατικής τάξης)

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη (00.10)>> Για περίπου έναν αιώνα (τον 20ο) ο άμεσος μισθός και όλες οι έμμεσες μορφές του θεσμοθετήθηκαν σαν αδιαπραγμάτευτο εργατικό δικαίωμα, συλλογικό και ατομικό, στη βάση της αναγνώρισης της σχετικής ανεξαρτησίας της εργατικής τάξης, αλλά και της κεντρικής θέσης της στη δημιουργία του (γενικού) πλούτου. Αν, για παράδειγμα, θεσμοθετήθηκε κάποτε το «επίδομα ανεργίας», αυτό σε καμία περίπτωση δεν ήταν «κρατική παροχή»! Ήταν, αντίθετα, έμμεση αλλά σαφής αναγνώριση αυτών των δύο: πρώτον ότι η εργατική τάξη σα σύνολο δημιουργεί πολύ περισσότερο πλούτο απ’ αυτόν που απολαμβάνει (: απόσπαση υπεραξίας) και δεύτερον ότι (σα συνέπεια του πρώτου) τα μέλη της τάξης που «δεν έχουν δουλειά» προστατεύονται ως ένα σημείο από το ελάχιστο κλάσμα αυτής της κλεμμένης υπεραξίας, με την μορφή του «επιδόματος ανεργίας». Εννοείται πως όπως η «ανάλωση» του μισθού έτσι και η ανάλωση του «επιδόματος ανεργίας» ήταν απόλυτα ελεύθερο δικαίωμα του μισθωτού ή του άνεργου.

Όχι πια! Οι αλλαγές που συμβαίνουν από διάφορες μεριές, αλλαγές υπέρ των αφεντικών 110%, ακυρώνουν αυτό το απόλυτα ελεύθερο δικαίωμα, μετατρέποντας σταθερά τόσο τον μισθό όσο και τις έμμεσες μορφές του σε παροχή, σύμφωνα με τους όρους (δηλαδή τα συμφέροντα) των αφεντικών και του κόμματός τους, του κράτους.

Δείτε την παρακάτω προχθεσινή «μικρή» είδηση:

Τι σημαίνει ότι «το μισό επίδομα ανεργίας…» (το οποίο αναδιαρθρώνεται ήδη, τόσο σαν ποσό όσο και σαν διαδικασία, κάτω απ’ τους ίδιους όρους) «… θα πρέπει να δαπανάται μέσω προπληρωμένης κάρτας»; (όπως και οι άλλες μορφές, το επίδομα τέκνων, γέννησης, αναδοχής και το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα). Το πρώτο που σημαίνει είναι ψηφιακή καταγραφή / επιτήρηση / φακέλωμα της ανάλωσης αυτού του γλίσχρου ποσού: τι αγοράζεις; πότε το αγοράζεις; γιατί το αγοράζεις; παίρνεις πολλές μπύρες; καπνίζεις πολύ; κλπ κλπ.

Το ψηφιακό φακέλωμα είναι η βάση και η πρώτη ατσάλινη μορφή ακύρωσης της ελευθερίας διάθεσης / ανάλωσης. Το δεύτερο βήμα είναι το «κλείδωμα» αυτού του 50% αν δεν αποδέχεσαι τους όρους της «παροχής» του! Η μία ομάδα όρων είναι του είδους: «σου προτείναμε – ως κράτος / ΟΑΕΔ – αυτήν κι αυτήν την δουλειά και τις απέρριψες… άρα είσαι τεμπέλαρος και θα σου κόψουμε το μισό επίδομα / θα παγώσουμε την κάρτα…» Ή: «διέπραξες αυτό το ατόπημα (π.χ.: συμμετείχες σε μη εγκεκριμένη διαδήλωση…) οπότε θα τιμωρηθείς με τρίμηνο ή εξάμηνο πάγωμα… Κι άντε βγάλτα πέρα – στη μαύρη…» Αυτοί οι όροι βρίσκονται ήδη στην ημερήσια διάταξη, κι αν δεν εφαρμόζονται με την ένταση του σχεδιασμού τους, αυτό οφείλεται στη τρέχουσα γενική καπιταλιστική κρίση… Αλλά αυτό είναι προσωρινό. Η άλλη ομάδα όρων, που βρίσκεται στον ορίζοντα και δοκιμάζεται αλλού, είναι «υγιεινιστική». Του είδους «δεν επιτρέπεται να είσαι αλκοολικός ή να τρως αυτά κι εκείνα που σε βλάπτουν… δεν είσαι σωστός υπήκοος και επιβαρύνεις το σύστημα υγείας… άρα για πειθαρχικούς λόγους θα τιμωρηθείς με πάγωμα της κάρτας… κλπ κλπ».

Τηρουμένων των αναλογιών πρόκειται για το ίδιο με την πληρωμή (μέρους) του μισθού με κουπόνια, που μπορούν να εξαργυρωθούν σε συγκεκριμένα σημεία ή/και για συγκεκριμένα είδη. Και στην μία περίπτωση (του κουπονιού) και στην άλλη (της προπληρωμένης κάρτας) ακυρώνεται η απόλυτη εργατική «ιδιοκτησία» πάνω στον μισθό ή στο Χ ή Ψ επίδομα! Είτε ο εργοδότης είτε το κράτος είτε και οι δύο μαζί γίνονται «συνιδιοκτήτες» και καθορίζουν αποφασιστικά την ροή / ανάλωση του χρήματος. Μπορούν να επιβάλλουν τιμωρίες «προστιματικού» είδους και, απ’ την άλλη (το τυράκι στη φάκα της υποτίμησης της εργασίας), μπορούν να «επιβραβεύουν» (;;!!!)

Αυτό το δίπολο ποινής / επιβράβευσης που γίνεται εφικτό μέσα απ’ την βίαιη ψηφιοποίηση του άμεσου ή/και του έμμεσου μισθού, περιστρέφεται γύρω από έναν όρο γνωστό στη διεθνή βιβλιογραφία: loyalty! Πρέπει να είσαι «πιστός», «υπάκουος» στους όρους και στις προϋποθέσεις που βάζει το-χέρι-που-σε-ταϊζει-και-σε-φροντίζει!!! (Το οποίο, εννοείται, πρέπει να αναγνωρίζεις και να αποδέχεσαι ως τέτοιο!) Που σημαίνει ότι σαν εργάτης / εργάτρια (και, άρα, σαν τάξη) δεν έχεις πια ούτε καν την σχετική ανεξαρτησία απέναντι στο κεφάλαιο (και το κράτος) που αναγνώριζαν ως δεδομένη τα αφεντικά (εξαιτίας των σκληρών εργατικών αγώνων…) στη διάρκεια του 20ου αιώνα. Τείνεις μάλλον (και οφείλεις να τείνεις) προς την κατάσταση του εξαρτημένου «ωφελούμενου». (Νηπιοποίηση…)

Στον Μεσαίωνα οι δουλοπάροικοι ήταν εξαρτημένοι απ’ την γη-του-γαιοκτήμονα-αφεντικού τους. Αν η γη άλλαζε χέρια, άλλαζαν κι αυτοί αφεντικό. Ο καπιταλισμός έσπασε αυτήν την εξάρτηση και δημιούργησε το σχετικά ανεξάρτητο (απ’ το αφεντικό του) προλεταριάτο και το σχετικά ανεξάρτητο (απ’ τους εργάτες του) αφεντικό. Στον καπιταλιστικό 21ο αιώνα τα αφεντικά και το κράτος τους ξανασχεδιάζουν και επιβάλλουν νέες μορφές εξάρτησης, πάνω στις γραμμές της καθολικής επιτήρησης και της εγχρήματης πειθαρχίας. Το κάνουν μεθοδικά, υπόγεια και αποτελεσματικά, χάρη στις τεράστιες δυνατότητες που τους δίνει η ψηφιοποίηση, και χάρη στην άγνοια και στη διανοητική οκνηρία της τάξης μας: το σημαντικότερο, και το πραγματικό πολιτικό μέτρο της επιτυχίας τους, είναι ότι δεν συναντούν εμπόδια∙ τα εργατικά εμπόδια που θα έπρεπε.

Θα τα πάρει όλα ο γεροδιάβολος;

Το φάντασμα, η μπατονέτα – και το dna!

Δευτέρα 26 Αυγούστου (1.08)>> Ήταν επί πολλά χρόνια η πλέον μυστηριώδης και ασύλληπτη δολοφόνος. Στη γερμανία και όχι μόνο. Το αστέρι της μεσουράνησε το 2007, μετά την δολοφονία ενός 22χρονου αστυνομικού στην Heilbronn, μια μεσαίου μεγέθους πόλη, ανατολικά της Χαϊδελβέρης. Βρέθηκαν εκεί DNA αποτυπώματά της. Το κακό (και εκείνο που συνεπήρε την γερμανική κοινωνία) ήταν ότι δεν ήταν ο πρώτος φόνος στον οποίο βρίσκονταν τα DNA αποτυπώματά της. Είχαν πρωτοβρεθεί σε σχέση μ’ έναν φόνο του 1993∙ και έκτοτε σε άλλους 4: είχε αποκτήσει ήδη παρατσούκλι, «το φάντασμα». Ένα φονικό φάντασμα πλανιόταν επί 30 χρόνια πάνω απ’ την γερμανία, και η θρυλική αστυνομία της δεν μπορούσε να εντοπίσει τίποτα από δαύτο – εκτός απ’ το DNA του.

Ήταν ένα πολύ δραστήριο φάντασμα: εκτός από φόνους το DNA του είχε βρεθεί σ’ ένα κλεμμένο αυτοκίνητο, σε μια σύριγγα ηρωϊνης∙ είχε εντοπιστεί σε ληστεία αλλά και σε διάρρηξη σχολείου. Συνολικά, μαζί με τους φόνους, το φάντασμα (σίγουρα το DNA του…) είχε εμπλακεί σε τουλάχιστον 40 εγκλήματα… Η αστυνομία το είχε επικηρύξει με 400.000 ευρώ… Είχε καταφύγει (ανεπίσημα κάπως…) ακόμα και σε μέντιουμ μήπως βρει κάτι απ’ την ταυτότητά του/της: αφού κανείς δεν το/την είχε δει, καμία κάμερα δεν είχε πιάσει κάτι. (Υπήρχαν ωστόσο και «αυτόπτες» που ισχυρίζονταν ότι «κάτι είχαν δει» αλλά δεν ήταν σίγουροι αν ήταν γυναίκα, μπορεί να ήταν και άντρας…) Οι φήμες έδιναν και έπαιρναν: είναι απ’ την σλοβακία∙ όχι, απ’ την αλβανία∙ όχι, απ’ την σερβία∙ όχι, απ’ την ρουμανία… (Πάντως όχι απ’ την γερμανία!!!!)

Το (πιθανό) 41ο έγκλημα του φαντάσματος ήταν και το τελευταίο του: όλη η αλήθεια αποκαλύφθηκε! Η αστυνομία, προσπαθώντας να σιγουρέψει την ταυτότητα ενός καμένου πτώματος πιθανότατα μετανάστη που βρέθηκε το 2002, επανεξέτασε τα δακτυλικά αποτυπώματα που είχε δώσει όταν είχε κάνει αίτηση ασύλου. Στα αποτυπώματα βρέθηκε (ξανά) το εγκληματικό DNA!!! «Αδύνατον!!!» σκέφτηκε η υπηρεσία: αυτός ο άνθρωπος ήταν νεκρός απ’ το 2002, συνεπώς δεν θα μπορούσε να έχει σκοτώσει το 2007. Ξαναέκαναν το τεστ DNA αλλάζοντας μπαντονέτα… Κανένα DNA του φαντάσματος!!!

Το μυστήριο λύθηκε!! Μια μεγάλη παρτίδα από μπαντονέτες που χρησιμοποιεί η γερμανική αστυνομία για την λήψη DNA είχαν επιμολυνθεί από έναν εργάτη στο τμήμα συσκευασίας της αυστριακής εταιρείας Greiner Bio-One International AG! (Αθώος ο άνθρωπος, αφού τέτοιου είδους επιμόλυνση είναι πολύ εύκολη). Ένας αστυνομικός ερευνητής δήλωσε ότι «οι μπαντονέτες αυτής της επιχείρησης ήταν μέσα σε διπλή συσκευασία, τις θεωρούσαμε κάτι σαν την Mercedes των μπαντονετών!»… Η εταιρεία ωστόσο έσπευσε να δηλώσει ότι ο έλεγχος για επιμόλυνση από DNA δεν ήταν μέσα στα μέτρα ποιότητας που ήταν υποχρεωμένη να παίρνει… Απέσυρε ωστόσο διάφορες παρτίδες…

Η γερμανική αστυνομία σταμάτησε να κυνηγάει το φάντασμα, και οι 40 υποθέσεις που του είχαν χρεωθεί ξαναγύρισαν στο άγνωστο. Έμειναν ωστόσο μερικά στοιχεία ενός διαφορετικού εγκλήματος το οποίο, φυσικά, δεν αναγνωρίζεται ως τέτοιο: είναι τα θρύψαλα από DNA (ή και από RNA, για να μην ξεχνάμε κάτι κακούργους / τσαχπίνηδες ιούς…) ασφαλής τρόπος ταυτοποίησης του οτιδήποτε; Ή είναι απλά ένα βιομηχανικό / τεχνολογικό hype που κατάφερε να γίνει κοινοτοπία στον καπιταλιστικό 21ο αιώνα;

Ο δικηγορικός σύλλογος του Βερολίνου δεν έχασε τον χρόνο του για να διατυπώσει τις ενστάσεις του: … Οι δικαστές τείνουν να τυφλώνονται τόσο πολύ απ’ την λαμπερή, θεωρητικά τέλεια αποδεικτική αξία του DNA ώστε μερικές φορές αγνοούν την συνολική εικόνα… δήλωσε ο Stefan Konig, μέλος του συλλόγου. Απ’ την μεριά τους οι τεχνικοί της γερμανικής αστυνομίας έχουν πέσει με τα μούτρα σε μια καινούργια έρευνα: σε πόσα σημεία της παραγωγής της μπαντονέτας, απ’ την αρχή ως το τέλος, μπορεί να επιμολυνθεί με DNA; Έχουν ξεκινήσει – όπως και θα έπρεπε… – απ’ την αρχή αρχή: απ’ την καλλιέργεια και την συλλογή του μπαμπακιού! (Καλή τύχη!!!)

Ας το θυμίσουμε (μήπως το έχετε ξεχάσει): η ταυτοποίηση ενός κομματιού DNA (ή RNA…) ΔΕΝ γίνεται με …. ανάκριση, ακόμα κι αν μπλέκεται η όποια αστυνομία! Γίνεται με τα γνωστά PCR, με ότι σημαίνει (ή, πιο σωστά, ΔΕΝ σημαίνει) αυτό.

Εμείς υποστηρίζουμε ότι το δόγμα DNA = ταυτότητα είναι βιομηχανικό / τεχνολογικό hype που πουλάει καλά, όχι μόνο οικονομικά ή αστυνομικά αλλά και ιδεολογικά. Υπάρχουν πολλά επιστημονικά, επιστημονικότατα τεκμήρια επ’ αυτού που είναι όμως κάτι σαν «τα μυστικά στο μπαούλο»: απαγορεύεται να γίνονται κοινή γνώση, γιατί θα προκαλέσουν αμφιβολίες∙ κι ως γνωστόν η αμφιβολία για διάφορες επιστημονικές αλήθειες είναι το ίδιο βαριά όσο και για τις θρησκευτικές. (Πας στην κόλαση!)

Μπορεί να είναι και βαρύτερη: η κόλαση να είναι επί γης…

Ελευθερία δολοφονίας

Μετανάστες και πρόσφυγες στα σύνορα λευκορωσίας – πολωνίας… Είναι σαφές ότι απειλούν την εδαφική ακεραιότητα της δεύτερης και την ζωή των φρουρών της…

Δευτέρα 19 Αυγούστου (00.16) >> Αυτός ο νέος πολωνός πρωθυπουργός Tusk και η κυβέρνησή του είναι δημοκράτες – σωστά; Οι προηγούμενοι ήταν οι φασίστες. Ευτυχώς ηττήθηκαν…

Συνεπώς όλη η «δημοκρατική ευρώπη» πρέπει να υποδεχθεί με ένα ζεστό χειροκρότημα τον καινούργιο νόμο (πέρασε απ’ το δημοκρατικό πολωνικό κοινοβούλιο στα μέσα του περασμένου Ιούλη και υπογράφτηκε προς εφαρμογή απ’ τον πρόεδρο Duda προχτές) που επιτρέπει στους συνοριοφύλακες, την αστυνομία και τον στρατό της Βαρσοβίας να πυροβολούν κατά βούληση κατά των μεταναστών (που επιχειρούν να περάσουν τα σύνορα χωρίς χαρτιά) εξασφαλίζοντας τους προκαταβολικά αμνηστία!!!

Μην σκεφτείτε τι φασισταριό είναι αυτό! Όχι! Ο νόμος δεν λέει «μπορείτε να σκοτώνετε όποιον και όποτε γουστάρετε αρκεί να μην είναι ξανθός…» Ο νόμος προστατεύει το «δικαίωμα αυτοάμυνας» των συνοριοφυλάκων, των μπάτσων και του στρατού στα σύνορα! Το πολύτιμο «δικαίωμα αυτοάμυνας» ενισχύει! Το πόσοι θα πληρώσουν αυτό το «δικαίωμα» επειδή είναι «απειλητικοί» είναι, απλά, παρενέργεια. «Παράπλευρη απώλεια». Εν πάσει περιπτώσει είναι δευτερεύον θέμα.

Όσοι λένε «έξω οι ξένοι για το καλό μας» είναι φασίστες. Όσοι λένε «έξω οι ξένοι για το καλό τους» είναι … δημοκράτες…

Έχουμε και στα μέρη μας πολλούς τέτοιους.

Who will cry for you america?

Ένας άγγλος πιστολάς σ’ ένα τραίνο κάπου στο αμέρικα υποστηρίζει ότι αν έχεις πρόεδρο (όπως η πρώην αγγλική αποικία Ουάσιγκτον…) κάποιος θα βρεθεί να τον πυροβολήσει, ενώ αν έχεις βασιλιά (ή βασίλισσα) όπως το Λονδίνο όλοι σέβονται… Πράγματι ο αμερικάνος πρόεδρος Garfield, 20ος στη σειρά, δολοφονήθηκε το 1881, και η συγκεκριμένη σκηνή αναφέρεται σ’ αυτό…

(Από την ταινία Unforgiven του Clint Eastwood, 1992)

Δευτέρα 15 Ιούλη>> Είχε δεν είχε έμπλεξε η παρακμιακή πρώην υπερδύναμη. Ο επίδοξος δολοφόνος του ψόφιου κουναβιού ξαστόχισε για ελάχιστα χιλιοστά επειδή το ψόφιο κουνάβι γύρισε στιγμιαία το κεφάλι του. (Την πλήρωσαν όμως 1 + 2 οπαδοί του, που βρέθηκαν στην τροχιά των βλημάτων…). Η αποτυχία της απόπειρας στεναχώρησε πολλούς και διάφορους (εντός και εκτός usa) κι απ’ την άλλη προκάλεσε αναπόφευκτα θυμό στους οπαδούς του, αρκετοί απ’ τους οποίους συμβαίνει να είναι επίσης ένοπλοι – και φασίστες. Εν τέλει η άμεση, αντανακλαστική αντίδραση του ψόφιου κουναβιού μετά τον τραυματισμό του (με την υψωμένη γροθιά και τα λοιπά) ήταν τόσο κινηματογραφική ώστε πέτυχε την πλήρη ηρωοποίησή του. Υποθέτουμε ότι τα σχετικά εικονίσματα θα εμφανιστούν παντού, από μπλουζάκια μέχρι κούπες, και θα ξεπουλήσουν.

Έτσι για να μαθαίνετε πόσο γρήγορο είναι το εμπόρευμα!!! (Το μαγαζί είναι στη Ν. Υόρκη…)

Χρησιμοποιώντας τα εργαλεία παραπλάνησης που διαθέτει η οργανωμένη δημαγωγία (αμερικανική + friends) προσπάθησε σε πρώτο χρόνο να υποβαθμίσει την απόπειρα δολοφονίας μετακινώντας το σημείο της προσοχής μέσω της γνωστής θέσης περί οπλοκατοχής (στις ηπα), θεωρούμενο αδύνατο πολιτικά σημείο των ρεπουμπλικάνων… Ναι, το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό όταν μέρα παρά μέρα κάποιος διαταραγμένος βγαίνει και γαζώνει ό,τι και όποιον βρει μπροστά του… Αλλά δεν έχει καμία σχέση με την απόπειρα κατά του ψόφιου κουναβιού: άραγε η (επίσης αποτυχημένη) απόπειρα κατά του σλοβάκου πρωθ. σοσιαλδημοκράτη Robert Fico πριν 2 μήνες ήταν κι αυτή προϊόν της μαζικής οπλοκατοχής;

Δεν ξέρουμε τι είδος προεκλογικής περιόδου θα εξελιχθεί από ‘δω και πέρα ως τις αρχές Νοέμβρη στη «χώρα της ελευθερίας». Μήπως θα ήταν προτιμότερο οι διαιτητές να σφυρίξουν πρόωρα την λήξη της, τώρα, πριν μπουκάρουν οι οπαδοί στο ταρτάν;

(Από σήμερα και για λίγες μέρες οι ρεπουμπλικάνοι έχουν το κεντρικό συνέδριό τους στο Millwaukee για την επίσημη ανακήρυξη του ψόφιου κουναβιού ως υποψηφίου προέδρου. Υποθέτουμε ότι κάμποσες χιλιάδες οπαδοί του θα είναι συγκεντρωμένοι στα πέριξ του Fiserv Forum, του γηπέδου όπου θα γίνει η τελετή. Αν δείτε κάποιους να έχουν βαρύ οπλισμό για λόγους ασφαλείας θα είναι ….χμμμμ… ακριβώς «για λόγους ασφαλείας» – της μισής αμερικής αποκλειστικά…)