Tag: covid19

Παρασκευή 10 Ιούλη. Έχουμε ήδη σημειώσει αυτήν την ύπουλη τακτική μετατόπιση της τρομοεκστρατείας απ’ τους «νεκρούς του covid-19» στα «κρούσματα του covid-19». Τα πιο πάνω ενδεικτικά στοιχεία δείχνουν, κατ’ αρχήν, ότι η σταθερή μείωση των νεκρών ΔΕΝ προσφέρεται πια στους δημαγωγούς! Ίσως έχει παίξει ρόλο και το γεγονός ότι διεθνώς έχει αποκαλυφθεί η σκύλευση όσων πεθαίνουν, μέσω της απόδοσης της αιτίας θανάτου στον covid-19 για τους πάντες.

Χρειάζεται, όμως, εδώ η προσοχή σας για να κατανοηθεί ακριβώς η τωρινή τακτική. Αν θυμάστε απ’ την αρχή διάφοροι «αιρετικοί» υποστηρίζαν πως οι μολυσμένοι (αλλά χωρίς συμπτώματα) απ’ τον covid-19 είναι πολύ περισσότεροι απ’ αυτούς που εντοπίζονται· πως υπάρχει μεγάλη υποεκτίμηση σ’ αυτό το μέγεθος· και πως αν μετρούνταν δειγματοληπτικά θα αποδεικνυόταν εξ’ αρχής ότι η φονικότητα του κορονοϊού είναι της τάξης μιας εποχικής γρίπης, ίσως ελάχιστα παραπάνω – επειδή ο λόγος (το κλάσμα) θυμάτων προς φορείς θα ήταν πολύ μικρός…

Η αύξηση των τεστ και κατά συνέπεια η αύξηση των διαπιστωμένων «κρουσμάτων» θα έπρεπε φυσιολογικά να οδηγήσει σ’ αυτό ακριβώς το συμπέρασμα: στην απόδειξη ότι ο covid-19 είναι ελάχιστα φονικός, και μόνο σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις… Κι όμως: αντί να προκύψει αυτό το λογικό συμπέρασμα, οι ειδικοί της προπαγάνδας που βρίσκονται πίσω απ’ την τρομοεκστρατεία, έχουν καταφέρει να οδηγήσουν τις «εντυπώσεις» στο ανάποδο: η αύξηση των «κρουσμάτων» ΔΕΝ εννοείται σαν απόδειξη της εξαιρετικά μειωμένης φονικότητας του ιού (αφού μάλιστα συμπίπτει με την πραγματική μείωση των νεκρών), αλλά σαν «απόδειξη του αυξημένου κινδύνου»!!!

Με ποιον τρόπο γίνεται αυτή η θηριώδης αντιστροφή, το κεφαλοκλείδωμα της απλής λογικής; Θα τολμούσαμε να πούμε: μ’ έναν υποδειγματικά «ταιηλορικό» τρόπο, που είναι συνηθισμένος στη διαφήμιση και στο Θέαμα γενικά!

Βήμα πρώτο: σπάνε οι λογικές συσχετίσεις μεταξύ καταστάσεων, οι λογικές ακολουθίες της σκέψης, οι συνειρμοί, σε «ανεξάρτητα (μεταξύ τους) δεδομένα». Εν προκειμένω: ο αριθμός των νεκρών απαγορεύεται να αναχθεί με οποιονδήποτε τρόπο (σαν κλάσμα…) στον αριθμό των κρουσμάτων… Για να αποφευχθεί αυτό επιστρατεύεται θόρυβος, θόρυβος, θόρυβος!!!

Βήμα δεύτερο: κάθε διαχωρισμένη οντότητα, στάδιο, «ποσότητα» εντάσσεται σε μια άλλη, ξένη, κατασκευασμένη αλληλουχία. Όπως οι νεκροί – του – covid-19 ήταν άσχετοι με το αν είναι ΑΠΟ ή ΜΕ τον ιό, έτσι και τα «κρούσματα» είναι άσχετα με το αν αρρωσταίνουν οι φορείς, αν είναι ασυμπτωματικοί, αν αρρωσταίνουν εντελώς ήπια, σοβαρά, κλπ. Τα «κρούσματα» δεν ανήκουν σε μια βιολογική διαδικασία· είναι παντελώς αδιάφορο αν οδηγούν κάπου (: αρρώστια) ή όχι· εντάσσονται αποκλειστικά σε μια πολιτική διαδικασία «δημιουργικής λογιστικής» με υπονοούμενα θανάτου…

Βήμα τρίτο: αυτές οι διαχωρισμένες οντότητες, στάδια, «ποσότητες», που έχουν καθαρθεί από οποιοδήποτε πραγματικό (εν προκειμένω: βιολογικό) νόημα, ξαναμοντάρονται σε μια γραμμική αλυσίδα παραγωγής (: τρόμου), νοηματοδοτημένες αποκλειστικά απ’ το τελικό trademark (: θάνατος!). Τα «κρούσματα» (όπως οι νεκροί των «κοινών δεξαμενών») είναι εξαρτήματα της ιδιοκτήτριας φίρμας (του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και των λακέδων του), και έξω απ’ αυτήν και το μοντάζ της δεν (πρέπει να) έχουν κανένα νόημα.

Δεν είναι απλά μια τεχνική. Είναι μια πολιτική «νοηματοδότησης και απονοηματοδότησης», που συνοδεύεται από μια ακόμα πολιτική δημαγωγίας. Ποιά είναι αυτή; Πετάμε την μπάλα έξω! Δεν πρόκειται να απαντήσουν οι δημαγωγοί σε καμμία ερώτηση σχετικά με το στραμπούλιγμα της λογικής! Απλά θα συνεχίζουν και θα συνεχίζουν και θα συνεχίζουν να το κάνουν, ποντάροντας σ’ αυτό: ότι τελικά έχουν τους «πόρους» (τα μέσα, το χρήμα, κλπ) να επιβάλλουν το στραμπούλιγμα σαν πραγματικότητα. Που σημαίνει: τα «κρούσματα» – τα «κρούσματα» – τα «κρούσματα» είναι απειλή θανάτου! Τελεία και παύλα!!!

Δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Υπονοείται σ’ αυτήν την πολιτική ο υπερεξοπλισμός του Θεάματος που μπορεί, όχι μέσω της πειθούς ή των εξηγήσεων (ή, έστω, των προσπαθειών για πειθώ και εξηγήσεις) αλλά απλά και μόνο μέσω της διαρκούς βίαιης επανάληψης να επιβάλει τις «αλήθειες» του. Για να το πούμε απλά: τα αφεντικά και οι λακέδες τους δεν πρόκειται να δώσουν καμμία εξήγηση (για τις λαθροχειρίες τους)· απλά τις επιβάλλουν παραληρώντας!

Και σε κάποια φάση αυτής της εκστρατείας ωμής επιβολής αρχίζουν και οι «εκκαθαρίσεις» των διαφωνούντων…

Τετάρτη 8 Ιούλη. Καθώς οι big pharma προσπαθούν, με όλο και μεγαλύτερη λύσσα, να προλάβουν να εμφανίσουν κάτι που να μπορεί να πουληθεί σαν αντιcovid-19 εμβόλιο κάπου ως το τέλος του χρόνου, οι λακέδες τους σ’ όλο τον κόσμο προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν «ζεστό» τον φόβο… Αυτό που συμβαίνει στα μέρη μας δεν είναι εξαίρεση· είναι απλά σε μικρή κλίμακα: αφού οι θάνατοι που χρεώνονται στον covid-19 έχουν μειωθεί τόσο πολύ στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου ώστε να τείνουν σταθερά προς τους ελάχιστους, ο ρόλος του τρομοκράτη έχει αποδοθεί… στα «κρούσματα». Κι άλλα κρούσματα! Περισσότερα κρούσματα! Αυξάνονται τα κρούσματα!!!

Μιας και «κρούσματα» είναι απλά τα διαπιστωμένα positive τεστ, η αύξησή τους οφείλεται σ’ έναν πολύ απλό λόγο: οι βιομηχανίες που παράγουν αυτά τα τεστ έχουν «ζεσταθεί», τα παράγουν πλέον σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες· τα κράτη τα αγοράζουν σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες· τα τεστ γίνονται σε πολύ μεγαλύτερους αριθμούς… οπότε (αναλογικά) βρίσκονται περισσότεροι θετικοί. Στις ηπα, για παράδειγμα, από 150.000 τεστ που γίνονταν καθημερινά πριν ένα μήνα γίνονται τώρα 700.000… Αλλά “θετικός” δεν σημαίνει σχεδόν τίποτα!!! Το 90% απ’ αυτούς μπορεί και να μην το καταλάβαινε…

Πίσω απ’ αυτήν την μπλόφα, που προσπαθεί να κρατήσει τον υποτιθέμενο κίνδυνο του covid-19 σαν ζωντανό ενδεχόμενο έτσι ώστε να μπορεί να πουληθεί το όποιο εμβόλιο (ή/και να επιβληθεί ένας μαζικός αλλά άχρηστος εμβολιασμός) τα δεδομένα είναι συντριπτικά σε βάρος του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα.

Το πρώτο ενδιαφέρον δεδομένο είναι ότι τα αμερικανικά CDC (τα κέντρα αντιμετώπισης μεταδοτικών ασθενειών) βρίσκονται κοντά στο να αναγγείλουν το τέλος της πανδημίας στις ηπα! Ναι, είναι αλήθεια: παρά τις κοινές δεξαμενές ο αριθμός των νεκρών πέφτει σταθερά εδώ και πολλές ημέρες, σε μια τάση που δεν υπάρχει λόγος να αναστραφεί…

Το δεύτερο ενδιαφέρον δεδομένο είναι ότι όλο και περισσότερες διεθνείς έρευνες συγκλίνουν στο ότι το σημείο απόκτησης γενικής ανοσίας πληθυσμού έχει κατακτηθεί για τα περισσότερα δυτικά κράτη, συμπεριλαμβανόμενου του μεγαλύτερου μέρους των ηπα! Έγινε κάποιο θαύμα; Όχι – κι αξίζουν δυο τρεις εξηγήσεις παραπάνω, επειδή το ζήτημα συνδέεται άμεσα με τα πραξικόπηματα.

Η αρχική (καθεστωτική) άποψη ήταν ότι προκειμένου να επιτευχθεί αυτή η (ανεπιθύμητη απ’ τις big pharma και τις big tech) φυσική γενική ανοσία πληθυσμού, θα έπρεπε να προσβληθεί (“κολλήσει”) το 70% ή και το 80% του πληθυσμού κάθε κράτους. Στη βάση αυτού του υπολογισμού οι γενικές απαγορεύσεις ήταν μια καλή τακτική υπέρ του να καθυστερήσει η διάδοση του covid-19, έτσι ώστε να χρειαστεί η τεχνητή ανοσία, δηλαδή οι μαζικοί εμβολιασμοί. Όλο το παραμύθι περί «ισοπέδωσης της καμπύλης» αυτό το νόημα είχε: να επιβραδύνει την κατάκτηση της φυσικής γενικής ανοσίας παρατείνοντας την μολυσματική κυκλοφορία του covid-19 επί μήνες, μέχρι να φτιαχτούν τα σωτήρια εμβόλια…

Όλο και περισσότερες έρευνες όμως αποδεικνύουν δύο «άσχημα νέα» γι’ αυτή την τακτική. Το πρώτο είχε ειπωθεί ήδη απ’ τον περασμένο Απρίλη (το διαβάσατε κι εδώ…), αλλά τώρα το επιβεβαιώνουν περισσότεροι ερευνητές: ο τρόπος που ο ανθρώπινος οργανισμός ανοσοποιείται έναντι των κορονοϊών (και όχι μόνο εναντίον του covid-19) είναι σε μεγάλο βαθμό μέσω των Τ κυττάρων (στο αίμα) και όχι μόνο (ή όχι κυρίως) μέσω της δημιουργίας αντισωμάτων. Το ενδιαφέρον πια είναι πως αποκαλύπτεται ότι ένα ικανό ποσοστό των πληθυσμών (όχι σταθερό σε όλους) της τάξης 50% ή και 60% έχει ήδη επαρκή ποσότητα Τ κυττάρων στο αίμα του εξαιτίας «μολύνσεων» με άλλους συνηθισμένους κορονοϊούς, με επικρατέστερο τον «ρινοϊό» του κοινού κρυολογήματος. Πράγμα που σημαίνει ότι αυτό το ποσοστό των πληθυσμών έχει ήδη απ’ τα πριν ανοσία κατά του covid-19!! Κάτι που λύνει τα μάγια του γιατί παρά την εύκολη μεταδοτικότητά του ο covid-19 δεν εξαπλώθηκε όπως προέβλεπαν διάφορα ηλίθια μοντέλα διάφορων ηλίθιων και εγκάθετων ειδικών (τύπου Ferguson, Fauci, ντόπιοι ιερείς, κλπ)!

Με τέτοιο ποσοστό ήδη δεδομένης, προ-αποκτημένης γενικής ανοσίας πληθυσμού απέναντι (και) στον τσαχπίνη το έξτρα ποσοστό που απέμενε να αποκτήσει ανοσία εξαιτίας της μόλυνσης με τον covid-19 περιορίστηκε σε λιγότερο από 20%! Κάτι που οι εκτιμήσεις πολλών ερευνών συμπεραίνουν πως έχει ήδη συμβεί ή θα συμβεί πολύ σύντομα – παρά τα εμπόδια των πραξικοπημάτων και των γενικών απαγορεύσεων!!!

Το τρίτο δεδομένο είναι ότι εξοπλισμένοι μ’ αυτές τις (πολλαπλασιαζόμενες) έρευνες οι «αιρετικοί» ειδικοί, τους οποίους οι καθεστωτικοί έριχναν στην φωτιά τους προηγούμενους μήνες, έχουν πια εδραιώσει την θέση τους. Όχι στα media (αυτά παραμένουν στον έλεγχο των πραξικοπηματιών…) αλλά στην “επιστημονική κοινότητα”. Η άποψη ότι τα εμβόλια κατά του covid-19 (όταν και αν φτιαχτούν) είναι περιττά, άχρηστα, και σε ορισμένες περιπτώσεις επικίνδυνα – τα mRNA… – έχει πια στη διάθεσή της όλες τις επιστημονικές και στατιστικές αποδείξεις που χρειάζεται. Δεν είναι άποψη – είναι facts!

Καθώς περνάνε οι μέρες και οι βδομάδες, τα μόνα που έχουν απομείνει σ’ αυτή τη φάση στους πραξικοπηματίες και τους λοιπούς τσατσορούφιανους του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος είναι τα «κρούσματα»… Και οι τρομοαπειλές για «δεύτερο κύμα»…. Επειδή οι φόβοι έχουν χαραχθεί στις ατομικές και συλλογικές συνειδήσεις θα συνεχίσουν να τρομοκρατούν· κι ό,τι βγάλουν! Γι’ αυτό, εκείνο που πρέπει οπωσδήποτε να συνεχίσει και να βαθύνει είναι η αναλυτική εργατική κριτική και το ξεκαθάρισμα του τι έχει συμβεί ως τώρα, τι θα συνεχίσει να συμβαίνει, και γιατί.

Τα αφεντικά δεν πρόκειται να μείνουν με σταυρωμένα χέρια. Σήκωσαν μεγάλη πέτρα! Ακόμα κι αν τελικά χάσουν αυτόν τον γύρο, θα επανέλθουν δριμύτερα!!!

Τρίτη 7 Ιούλη. Σε μια συγκροτημένη και αναλυτική συνέντευξή του στο site marginalia πριν 3 ημέρες (4 Ιούλη) ο παιδοψυχίατρος Γιώργος Νικολαΐδης απομυθοποιεί σχεδόν όλες τις «για μαζική κατανάλωση» αλήθειες της «ιεράς συνόδου υγείας» στα μέρη μας, αλλά και των παρόμοιων αλλού. Απ’ τα πολλά και ενδιαφέροντα που λέει αντιγράφουμε ωστόσο ένα «αντι-ηρωϊκό» μέρος: τον θάνατο εκείνων για τους οποίους οι δημαγωγοί φώναζαν ότι πρέπει να σωθούν. Τον θάνατο των ηλικιωμένων.

Ο παππούς ή η γιαγιά, με την ήδη επιβαρυμένη υγεία, ήταν το κορυφαίο «επιχείρημα» της μολυσματικής αλυσίδας στην οποία μετατράπηκαν, με βρώμικη διαταγή, οι κοινωνικές σχέσεις. Για λογαριασμό της δικής τους σωτηρίας έπρεπε να κλειδαμπαρωθούν οι πάντες – έτσι έλεγε το manual του κράτους και των «ειδικών» του. Όμως στα γηροκομεία έγινε τελικά σφαγή. Και (οι υποψίες μας λένε) ότι κάτι περίπου ανάλογο έγινε και στα νοσοκομεία, αν όχι τα ελληνικά σίγουρα αλλού. Να το σχετικό απόσπασμα (ο τονισμός δικός μας):

…Καταρχάς να πούμε ότι μέχρι τώρα, από όσα ξέρουμε, οι θάνατοι στα γηροκομεία αποτελούν ένα τεράστιο κομμάτι της θνησιμότητας στον αναπτυγμένο κόσμο. Δηλαδή, η εικόνα των θυμάτων του κορονοϊού δεν θα ήταν η ίδια αν δεν είχαμε αυτή τη θανατηφόρα πανδημία των γηροκομείων. Αν διάλεγε κανένας πώς να ονοματίσει αυτή την επιδημία γρίπης του 2020, εγώ θα πρότεινα να την πούμε «πανδημία των γηροκομείων», γιατί πραγματικά εκεί είναι που πεθαίνει βασικά ο κόσμος. Απλώς, αυτό το καταλαβαίνουμε με λίγη χρονοκαθυστέρηση σε σχέση με άλλα χαρακτηριστικά, γιατί δεν υπάρχει η ίδια ενάργεια στον δημόσιο λόγο για τα προνοιακά θέματα, όπως για την υγεία. Στην Ευρώπη ξέρουμε ότι ένα ποσοστό από 30 ως 55% των θανάτων ήταν σε γηροκομεία, σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Βρετανία, η Σουηδία, η Νορβηγία, ενδεχομένως και η Δανία, και πολλές άλλες. Επίσης, το ίδιο ξέρουμε για διάφορες πόλεις ή πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών ή του Καναδά όπου τα αντίστοιχα ποσοστά κυμαίνονται από 40 έως 62%. Δηλαδή, σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο, ένα μεγάλο κομμάτι της θνησιμότητας είναι άνθρωποι σε γηροκομεία.

Δεύτερον, πέθαναν όλοι αυτοί οι άνθρωποι από κορονοϊό; Υπάρχει μεγάλη αμφιβολία για το αν αυτοί οι άνθρωποι πέθαναν, όπως λέει ο Ιωαννίδης, ΜΕ ή ΑΠΟ τον κορονοϊό. Η αλήθεια είναι ότι μπαίνοντας ο ιός σε ένα γηροκομείο ήταν θέμα χρόνου να κολλήσουν όλοι οι ένοικοι και το προσωπικό. Άρα, όλοι είναι επίνοσοι, και οι περισσότεροι από αυτούς είχαν προϋπάρχουσες ιατρικές καταστάσεις σοβαρές, δυνητικά θανατηφόρες – κάποιοι είχαν και δύο και τρεις σοβαρές υποκείμενες νόσους. Αν δει κανείς τα ποσοστά που τώρα δημοσιεύονται από την Ιταλία, τη Βρετανία και αλλού, φαίνεται ότι ένα μεγάλο κομμάτι από αυτούς τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους είχαν έτσι κι αλλιώς μεγάλη πιθανότητα να πεθάνουν από κάποιο από τα υποκείμενα νοσήματα.

Δεν εννοώ ότι είναι λιγότερο τραγικός ο θάνατός τους, προς θεού! Αυτοί οι άνθρωποι κόλλησαν ο ένας από τον άλλον μέσα στα γηροκομεία. Οπότε δεν ξέρουμε σε τι ποσοστό ήταν ο ιός που τους σκότωσε ή ήταν το υποκείμενο νόσημα που απορρυθμίστηκε. Επιπλέον, ξέρουμε ότι σε κάποιες τουλάχιστον περιπτώσεις, όπως στην Ισπανία, το Βέλγιο, και τη Βρετανία, που έχουν επιβεβαιωθεί –ενώ και σε άλλες χώρες στις οποίες έχουν αρχίσει σοβαρές εισαγγελικές έρευνες, όπως στη Γαλλία, την Ιταλία και τη Σουηδία-, με το που άρχιζαν τα κρούσματα κορονοϊού, το προσωπικό παράταγε τους ηλικιωμένους κλειδωμένους μέσα και αρκετοί από αυτούς βρήκαν τραγικό θάνατο. Όλοι αυτοί πέθαναν βεβαίως με κορονοϊό γιατί κόλλησαν όλοι, αλλά, μολονότι καταγράφηκαν ως κρούσματα του κορονοϊού, ο θάνατός τους δεν οφειλόταν στον ιό καθαυτό, αλλά στο ότι αφέθηκαν χωρίς νερό, χωρίς τροφή και χωρίς τα φάρμακά τους που τα είχαν απολύτως ανάγκη. Πέθαναν δηλαδή γιατί δεν πήραν τα αντιαρρυθμικά τους, πέθαναν από αιμορραγία, πέθαναν από δίψα και από πείνα γιατί τους παράτησαν κλειδωμένους μέσα και βέβαια βρέθηκε να έχουν και τεστ θετικό για τον κορονοϊό, αλλά πολύ αμφιβάλλει κανείς αν τελικά πέθαναν από τον κορονοϊό ή από την ανθρώπινη αδιαφορία.

Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, όπως στην Αγγλία ή στη Νέα Υόρκη, υπάρχει μια τεκμηριωμένα πολύ κακή διαχείριση των ηλικιωμένων που έπασχαν από κορονοϊό σε σχέση με τα νοσοκομεία. Δηλαδή, για να μην τους πάνε στα νοσοκομεία, είτε επειδή φοβόντουσαν οι ίδιοι οι ηλικιωμένοι είτε επειδή τα νοσοκομεία δεν ήθελαν να τους εκθέσουν στο να κολλήσουν βαριά, ξαναγυρνούσαν πίσω τους ηλικιωμένους που είχαν σχετικά ήπια συμπτώματα από κορονοϊό στα γηροκομεία. Όπως έχει ειπωθεί χαρακτηριστικά, το να βάλεις έναν ηπίως νοσούντα ηλικιωμένο μέσα σε ένα γηροκομείο, είναι σαν να πετάς αναμμένο δαδί μέσα σε μια πυριτιδαποθήκη: μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα όλοι είχαν νοσήσει και όποιος είχε μεγαλύτερη ευαλωτότητα προφανώς δεν τα κατάφερε να επιβιώσει…

Η γενική ιδέα περί “φονικότητας” ίσως δεν αλλάξει – ποιός τώρα κάθεται να ασχοληθεί πραγματικά με τους άρρωστους ηλικιωμένους; Όμως, απ’ την άλλη μεριά, η φάρσα του αιώνα (ο υποτιθέμενος κίνδυνος απ’ τον covid-19…) δεν ήταν/είναι για γέλια. Είναι ένα ακόμα έγκλημα… Και έγινε / γίνεται εντελώς συναινετικά, απ’ την δεξιά και την αριστέρα του κράτους και του κεφάλαιου.

Όχι απ’ τον τσαχπίνη…

(φωτογραφία: Ο Μαύρος Άρχοντας έρχεται – σε εκδοχή virtual reality…)