Tag: covid19

Σάββατο 12 Σεπτέμβρη. Σαν κάτι να έχει αρχίσει να σπάει στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία. Μικρές ρωγμές ίσως, αλλά πάντως ρωγμές. Όταν, για παράδειγμα, οι καθεστωτικοί μεγαδημαγωγοί του ψοφιοκουναβιστάν, που ήταν επί μήνες συγχρονισμένοι απόλυτα με το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο μπλοκ, επιτρέπουν τώρα «αμφιβολίες» για την αποτελεσματικότητα και την χρησιμότητα των καθολικών απαγορεύσεων, τι μπορεί να σκεφτεί η «χριστιανοταλιμπάν» (όπως την στόλισαν οι ντόπιοι γενναίοι στρατιώτες του νέο-κρατισμού…) ασταμάτητη μηχανή;

Ή όταν οι ναυαρχίδες της εντόπιας τρομοεκστρατείας αναρωτιούνται μήπως το αιρετικό «πείραμα της σουηδίας» πέτυχε τελικά (είναι οι ίδιοι που το ελεεινολογούσαν επί μήνες…) τι να υποθέσει κανείς;

Προς στιγμήν η εργατική κριτική σηκώνει τα χέρια! Υπάρχουν κανά δυο ζητήματα που δείχνουν την όχι απόλυτη επιτυχία της τρομοεκστρατείας, ειδικά αν ληφθεί υπόψη ότι ένας απ’ τους πραγματικούς στόχους της ήταν οτιδήποτε σχετίζεται με τις «νέες τεχνολογίες» εμβολίων και φαρμάκων. Το ένα αφορά την μαζικοποίηση των αντιδράσεων. Αν αυτή περιοριζόταν στα απαγορευτικά μέτρα, το θέμα θα ήταν διαχειρίσιμο απ’ τα αφεντικά και τους λακέδες τους. Φαίνεται όμως ότι αφορά όχι μόνο το πρόσφατο παρελθόν, αλλά και το εγγύς μέλλον: τα εμβόλια. Όλο και περισσότεροι πρωτοκοσμικοί απορρίπτουν το ενδεχόμενο να εμβολιαστούν με τα χρηματοκιβώτια των φαρμακοβιομηχανιών… Και ενώ είναι εύκολη η σπέκουλα των caradinieri περί «ψεκασμένων» και «ακροδεξιών» (αναμφίβολα υπάρχουν και τέτοιοι!) είναι δύσκολο να αγνοηθεί ότι πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για τους ψηφοφόρους – μάζα που είναι χρήσιμοι σε άλλες περιστάσεις.

Το δεύτερο «κρακ» είναι η πρώτη παραδοχή για σοβαρή παρενέργεια σ’ ένα ανθρώπινο πειραματόζωο της φάσης 3 των δοκιμών του θρυλικού εμβολίου της AstraZeneca. Παρότι ο επιχειρηματικός κυνισμός θα έλεγε ότι μια τέτοια περίπτωση βρίσκεται στατιστικά εντός των επιτρεπτών ορίων, είναι νομίζουμε η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που ένα φάρμακο, το οποίο θέλει να επωφεληθεί απ’ την μαζική υγιεινιστική φοβία, γίνεται διάσημο για τις παρενέργειές του πριν καν υπάρξει στην αγορά! Είναι η ενδιαφέρουσα ιστορική στιγμή που το έδαφος πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η τρομοεκστρατεία του covid-19, οι ατομικές υγιεινιστικές φοβίες δηλαδή, στρέφεται ενάντια όχι στην τρομοεκστρατεία αυτή καθ’ αυτή, αλλά ενάντια στην υποσχόμενη «σωτηρία»! Ακόμα κι αν οι σοβαρές ή και θανατηφόρες επιπλοκές είναι της τάξης του 1 προς 1000 ποιός πρωτοκοσμικός άραγε είναι διατεθειμένος να είναι αυτός το 1, ή – ακόμα χειρότερα – το παιδί του; Κανένας υποθέτουμε, εκτός ίσως απ’ τους real «κοινωνικά υπεύθυνους» φίλους της καραντίνας, που θα θυσιαστούν για το καλό του κοινωνικού συνόλου. (Ίσως υπάρξει πρόβλημα ακόμα και μεταξύ των εθελοντών που έχουν προσφερθεί για τις δοκιμές. Θα συνεχίσουν να δίνουν τα μπράτσα τους με κίνδυνο της ζωής τους;)

Όμως δεν τελειώνει εδώ η ιστορία, και κανείς δεν πρέπει να επαναπαυθεί. Το έχουμε υποδείξει έγκαιρα: υπάρχει στη φαρέτρα των αφεντικών η “nuclear option” της απειλής του συνδυασμού κάποιας γρίπης με covid… Το κόλπο που ξεκίνησε την περασμένη άνοιξη στους δυτικούς καπιταλισμούς είναι πολύ μεγάλο και κομβικό για να σταματήσει έτσι, μ’ ένα «συγγνώμη λάθος»…

Κάτι θα σκεφτούν.

Δευτέρα 7 Σεπτέμβρη. Σε ένα χθεσινό άρθρο του (στο καθεστωτικό ρωσικό rt) ο σκωτσέτζος γιατρός του δημόσιου αγγλικού συστήματος Malcom Kendrick υποστηρίζει ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες «μπέρδεψαν» δύο επιδημιολογικούς δείκτες, τον infection fatality rate (IFR, που είναι το ποσοστό των θανάτων επί του συνόλου όσων έχουν μολυνθεί από έναν ιό, άσχετα με το αν εμφανίζουν συμπτώματα ή όχι, αν ασθενούν ή όχι, αν έχουν εντοπιστεί ή όχι) με τον case fatality rate (CFR, που σχετίζει τον αριθμό των θανάτων με τον αριθμό των εντοπισμένων κρουσμάτων). Μιλώντας ψυχρά, αντικειμενικά και επιστημονικά, η πραγματική «φονικότητα» ενός ιού μπορεί να εκτιμηθεί μόνο με τον ifr. Γιατί ο cfr είναι συγκυριακός: αν, για οποιονδήποτε λόγο (π.χ. επειδή δεν έχεις πολλά τεστ…) εντοπίζεις ελάχιστα κρούσματα, κι αυτά κυρίως στις πύλες των νοσοκομείων, ενώ οι θάνατοι (συμπεριλαμβανομένων των κοινών δεξαμενών…) είναι δεδομένοι σαν αριθμός, τότε φυσιολογικά το ποσοστιαίο κλάσμα θα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ την πραγματικότητα.

Ο Kendrick υποστηρίζει ότι έγινε «λάθος». Πολύ ευγενικό εκ μέρους του… Όταν ο π.ο.υ. ανακοίνωνε νωρίς νωρίς ότι το «ποσοστό θνησιμότητας» απ’ τον covid προβλέπεται να είναι 3,5% (δηλαδή στους 200 που θα κολλάνε θα πεθαίνουν οι 7…), ένα ποσοστό όντως τρομοκρατικό, δεν έκανε λάθος. Δεν μπέρδεψε τους δείκτες, ούτε τα στοιχεία. Έλεγε διατεταγμένα ψέμματα! Το πραγματικό ποσοστό θνησιμότητας (ifr) ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ δεν είναι μεγαλύτερο από 0,2% (στους 1000 που κόλλησαν πεθαίνουν 2) και η προοπτική (με βάση τα όλο και περισσότερα «κρούσματα») είναι να πέσει γύρω στο 0,15% – το ποσοστό, δηλαδή, μιας σοβαρής μεν επιδημίας γρίπης δε.

Η απόδειξη του ότι δεν έγινε κανένα λάθος και πως η διαχείριση ήταν και είναι σκόπιμη και στοχευμένη είναι τα περιβόητα «κρούσματα». Τα έχουμε πει, και κυρίως τα λένε οι αιρετικοί ειδικοί: το μόνο που σημαίνουν είναι ότι οι πληθυσμοί τείνουν προς την απόκτηση γενικής ανοσίας… χωρίς εμβόλια.

Το ότι συντηρείται ακόμα όχι μόνο ο φόβος αλλά τα πραξικοπήματα, οι απαγορεύσεις και οι «τιμωρίες» δεν είναι κάτι που γίνεται «κατά λάθος»….

Δευτέρα 7 Σεπτέμβρη. Ας υποθέσουμε ότι σας γίνεται διάγνωση, ότι πάσχετε από κάποια αρρώστια η οποία πιθανόν να εξελιχθεί πολύ άσχημα. Ένα μήνα μετά, κι ενώ ζείτε με την αγωνία ότι δεν υπάρχει φάρμακο για την περίπτωσή σας, ο γιατρός σας τηλεφωνεί για να σας ρωτήσει αν θα δεχόσασταν να δοκιμάσετε ένα πειραματικό φάρμακο, που αν αποδειχθεί πετυχημένο θα μειώσει κατά 50% το ενδεχόμενο άσχημης επιδείνωσης… πιθανόν όμως να έχει και άσχημες παρενέργειες. Στριμώχνεσθε, αλλά με 50% ελπίδα δέχεστε να διακυνδυνεύσετε – τι άλλο;

Σωστά… Αν, όμως οι πιθανότητες της άσχημης εξέλιξης της αρρώστιας ήταν 2:1000 και το πειραματικό φάρμακο τις ρίχνει στις 1:1000; Τυπικά η μείωση είναι πράγματι 50%… Όμως αν πριν ο κίνδυνος ήταν 2:1000 (δεν σας ειπώθηκε…) και πέφτει στο 1:1000, αξίζει να γίνεται πειραματόζωο;

Όχι… (Αν όμως θέλουν να σας χρησιμοποιήσουν, θα φροντίσουν να σας κοροϊδέψουν…)

Σάββατο 5 Σεπτέμβρη. Είχε όλα όσα χρειάζονται για να πάει στα «σκουπίδια» της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας – παρότι δημοσιεύτηκε σε καθεστωτικό (και υπεράνω «συνωμοσιολογικής», «covidiot» και λοιπά κοσμητικά επίθετα) μέσο (στο «έθνος», την 1 Σεπτέμβρη). Και αυτό ακριβώς έγινε: μία που είπε μερικά πράγματα κάποιος εντελώς mainstram γιατρός, και μία που θάφτηκαν.

Περί τίνος πρόκειται; Πρόκειται για τον θάνατο 20 ηλικιωμένων (συγκεκριμένα απ’ το γηροκομείο «αγία Κυριακή»). Τι είπε ο Διαμαντής Χλώρος, συντονιστής διαχείρισης πανδημίας στο νοσοκομείο «Γιώργος Παπανικολάου» της Θεσσαλονίκης και διευθυντής της πνευμολογικής κλινικής; Τα αντιγράφουμε τμηματικά για να τα σχολιάσουμε (ο τονισμός στο πρωτότυπο):

«Πιθανολογώ ότι κάποιοι από αυτούς δεν θα είχαν καταλήξει άσχημα, αν δεν είχαν εισαχθεί υποχρεωτικά στα νοσοκομεία. Η ανάγκη νοσηλείας τους έπρεπε να κριθεί με ιατρικούς όρους και όχι με επιδημιολογικούς. Και αυτό έπρεπε να είχε γίνει από μία ομάδα γιατρών, οι οποίοι θα πήγαιναν στο γηροκομείο και θα εξέταζαν επιτόπου τους ηλικιωμένους. Αν, δηλαδή, φιλοξενούνταν σε μια ενδιάμεση μονάδα φροντίδας όσοι ηλικιωμένοι βρέθηκαν μεν θετικοί αλλά ήταν ασυμπτωματικοί και εισάγονταν στα νοσοκομεία μόνον αυτοί που είχαν ένδειξη νοσηλείας, εκτιμώ ότι θα ήταν διαφορετική η εξέλιξη. Νοσηλεύτηκαν όλοι αδιακρίτως σε νοσοκομειακές κλινικές χωρίς να ληφθεί με αμιγώς επιστημονικά κριτήρια η απόφαση εισαγωγής σε αυτές…

… Η νοσηλεία χωρίς ιατρική ένδειξη είναι γνωστό ότι ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις από ανθεκτικά μικρόβια, δυσκολία περίθαλψης λόγω των απαιτητικών προστατευτικών μέτρων που υποχρεώνεται να λαμβάνει το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, περιορισμός των ηλικιωμένων σε κλειστούς θαλάμους είναι ορισμένες από τις αρνητικές συνέπειες της νοσηλείας».

Αυτό που λέει καθαρά ο κυρ Χλώρος είναι ότι το «covid 19 positive με συμπτώματα» ακόμα και σε ανθρώπους με βεβαρυμένο ιστορικό υγείας, όπως οι ηλικιωμένοι των γηροκομείων, αν έχουν ελαφριά συμπτώματα, ΔΕΝ οδηγεί στον θανατό τους· ενώ το να μεταφερθούν σε νοσοκομεία και σε ΜΕΘ, ΑΥΤΟ και όχι ο covid σαν τέτοιος, τους σκοτώνει! Για να το πούμε όσο πιο απλά γίνεται: ακόμα και τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες δεν τους σκοτώνουν υποχρεωτικά οι επιπλοκές του covid 19 (ή της γρίπης)· δεν είναι υποχρεωτικό κάτι τέτοιο. Συχνά τους σκοτώνουν και τα νοσοκομεία…

Σάββατο 5 Σεπτέμβρη. Συνεχίζει ο κυρ Χλώρος:

«Η κατάσταση των ηλικιωμένων, όμως, ακόμη και να είναι καλά στην υγεία τους επιβαρύνεται τόσο από την υποχρεωτική απομόνωση όσο και από τις δυσκολίες περιποίησης κατά τη διάρκεια της νοσηλείας τους, επειδή το προσωπικό πρέπει να φορά ειδικές στολές προφύλαξης για να μπει και να βγει από τους θαλάμους ενώ η παρουσία του είναι χρονικά περιορισμένη σε αυτούς», εξήγησε ο κ. Χλωρός.

Ενδεικτικό της δύσκολης κατάστασης είναι ότι οι ηλικιωμένοι ήταν συνεχώς ξαπλωμένοι, ενώ ορισμένοι θα μπορούσαν να είναι σε καθιστή θέση. Δύσκολη ήταν και η σίτισή τους, δεδομένου ότι κάποιοι χρειάζονταν βοήθεια ενώ κάποιοι άλλοι εμφάνισαν συμπτώματα παραληρήματος, βγαίνοντας από τους θαλάμους στους διαδρόμους της κλινικής με αποτέλεσμα το προσωπικό να αναγκαστεί να τους καθηλώσει.»

Όταν η κουβέντα ερχόταν στις «ευάλωτες κοινωνικές ομάδες» στη διάρκεια της τρομοεκστρατείας, ποτέ δεν λαμβανόταν υπόψη ότι αυτοι οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα, και μάλιστα ισχυρά. Αντιμετωπίζονταν απλά σαν “ευαίσθητα αντικείμενα”, σαν “βάζα” που θα σπάσουν / μολυνθούν απ’ την υποτιθέμενη αλυσίδα μετάδοσης· απ’ τα εγγόνια τους δηλαδή… Όμως για έναν άνθρωπο που έχει προβλήματα υγείας το να στέκεται όρθιος και να βγαίνει την καθημερινή βόλτα του (για παράδειγμα) είναι συστατικό στοιχείο όχι απλά της αυτοπεποίθησής του, αλλά μιας αυτοπεποίθησης που του δίνει ζωή. Αν τον αναγκάσεις να είναι μόνιμα ξαπλωμένος, ή αν τον δέσεις στο κρεβάτι επειδή ο συνδυασμός αποξένωσης και φαρμάκων τον οδηγεί σε παραισθήσεις, του ασκείς εξωφρενική βία. Άλλες εποχές αυτά θα ήταν αρκετά για να δημιουργηθεί μια ισχυρή αντίθεση, υπέρ αυτών που κάποτε ονομάστηκαν «περήφανα γηρατειά». Τώρα πια όχι…

Δεν θυμόμαστε αυτούς τους μήνες οι φίλοι της καραντίνας, οι θρυλικοί caradinieri, να χαλάλισαν μισή κουβέντα υπέρ των δικαιωμάτων των ηλικιωμένων. Όπως δεν χαλαλίζουν υπέρ των εύλογων δικαιωμάτων των παιδιών στο παιχνίδι, στην παρέα, στην «αντικανονικότητα». Η αφηρημένη ιδέα της «απειλής» και η εξίσου αφηρημένη ιδέα της «προστασίας από την απειλή» έχει ισοπεδώσει κάθε ιδιαιτερότητα και κάθε ιδιαίτερη (ή όχι και τόσο ιδιαίτερη) ανάγκη ζωής. Όπως κάνουν πάντα οι στρατιωτικοί νόμοι: η ζωή περιορίζεται σ’ ένα τυπικό σχήμα, σ’ έναν minimum «μέσο όρο» (επιπέδου καλωδιωμένου pet), και οτιδήποτε εξέχει απ’ αυτόν είναι από «πολυτέλεια» μέχρι «κοινωνική ανευθυνότητα»… Στο όνομα της υγιεινιστικής κανονικότητας κανένα έλεος στις πραγματικές ανάγκες της ζωής…

Αν πούμε πως η υποχρεωτική «προσαγωγή» ηλικιωμένων στα νοσοκομεία, ήθελαν – δεν ήθελαν, έπρεπε – δεν έπρεπε, στο όνομα της «σωτηρίας της ζωής τους» με αποτέλεσμα τον θάνατό τους, είναι μιλιταριστική, φασιστική τακτική, θα θεωρηθούμε ίσως υπερβολικοί.

Αλλά από ποιούς θα κατηγορηθούμε; Απ’ τους caradinieri, που σαν καλοί στρατιώτες απολαμβάνουν συνειδητά τις «παράπλευρες απώλειες» αυτού του «πολέμου» – όσο οι ίδιοι νοιώθουν σίγουροι…

Παρασκευή 4 Σεπτέμβρη. Χωρίς σχόλια… (Εκτός απ’ το προφανές: αν είναι το ψόφιο κουνάβι που επιδιώκει την ανακοίνωση ενός εμβολίου πριν τις αμερικανικές εκλογές στις 3 Νοέμβρη, τότε το ψόφιο κουνάβι είναι παντού!)