Tag: covid19

Οι δημαγωγοί

Σάββατο 3 – Κυριακή 4 Οκτώβρη. Υποψιαζόμαστε πως ελάχιστοι / ες έχουν απομείνει που να εξακολουθούν να υιοθετούν την παλιά, καλή διαπίστωση “αλήτες – ρουφιάνοι – δημοσιογράφοι”, αφού διαπιστώνουμε ότι – λόγω”έκτακτης ανάγκης υγείας” βέβαια… – τρέφονται απ’ τα σκουπίδια που τους ταΐζουν. Όταν, για παράδειγμα, μαθεύτηκε ότι η ελληνική κυβέρνηση έδωσε ένα καλό ποσό με πολλά μηδενικά σε πάνω από 1.000 μηντιακά μέσα διάφορων ειδών (ανάλογα με την “επιρροή” τους) υπήρξε μια μικρή δήθεν αντιπολιτευτική φαγούρα του είδους “γιατί αυτοί κι όχι κι εκείνοι”… αλλά κανείς δεν αναρωτήθηκε στα σοβαρά το εξής: αν όντως πρόκειται για ένα ζήτημα ιδιαίτερης κοινωνικής σοβαρότητας (για τον τσαχπίνη μιλάμε…) για ποιον λόγο οι ιδιοκτήτες αυτών των μήντια πρέπει να πληρωθούν (και οι πιο «μεγάλοι» να καλοπληρωθούν); Δεν είναι αυτονόητο ότι «θα κάνουν το καθήκον τους» έτσι κι αλλιώς;

Είναι σαφές το γιατί πληρώθηκαν οι ιδιοκτήτες των μήντια (και όχι μόνο στην ελλάδα), και το γιατί επέβαλαν στους υφιστάμενούς τους, με το καλό ή με το κακό, την μία, μοναδική, ενιαία φωνή της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Στα μέρη μας αυτό συνήθως συμβαίνει στα «εθνικά θέματα», με πληρωμές απ’ τα φημισμένα «μυστικά κονδύλια» του υπουργείου εξωτερικών. Αλλά για την καινούργια τρομοεκστρατεία χρειαζόταν έξτρα «λάδωμα». Και έτσι έγινε.

Η παραγωγή κατάστασης έκτακτης ανάγκης είναι παιχνιδάκι για τα (παλιά) μήντια, και είναι επίσης το «αλάτι» των antisocial media. Αλλά δεν έφτανε αυτό σε σχέση με τον covid-19. Έπρεπε να απαγορευτεί / λογοκριθεί / παραμορφωθεί / προβοκαριστεί οποιαδήποτε αντίθετη γνώμη, άποψη, ετυμηγορία… Και όχι, βέβαια, των ανίδεων, των «ψεκασμένων». Αλλά οπωσδήποτε των ειδικών. Είναι μνημειώδης εκείνη η δήθεν συνέντευξη του αρχιδημαγωγού Χ’Νικολάου στον Γιάννη Ιωαννίδη (του Stanford), νωρίς νωρίς, στις 21 Μαρτίου, για το κανάλι που δουλεύει ο πρώτος. «Κατάφερε» μέσα από ηλίθιες ερωτήσεις και σχολιασμό των απαντήσεων, σε ελάχιστα λεπτά, να βγάλει και να σερβίρει στη μάζα σαν «συμπέρασμα» το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που έλεγε ο μισητός απ’ τους caradinieri προφέσορας… (Δεν το έκανε επειδή δεν καταλάβαινε τι έλεγε ο Ιωαννίδης. Το έκανε επειδή πληρωνόταν για την διαστρέβλωση…)

Η κριτική του 1997 είναι βασική αλλά όχι αρκετή πια. Η δημαγωγία έχει εδώ και κάτι χρόνια τόσους πολλούς διατεθειμένους να την υπηρετήσουν, επαγγελματίες αλλά και ερασιτέχνες, ώστε ο μεταξύ τους ανταγωνισμός έχει γίνει διαγωνισμός ψεμμάτων – όλο και πιο τερατωδών. Εδώ και τουλάχιστον μια 5ετία η ασταμάτητη μηχανή διαπιστώνει (και το έχουμε γράψει παραπάνω από μια φορά) ότι ακόμα και τα πλέον “επίσημα” και “φημιστά” διεθνή media, αυτά που έκαναν όνομα «ελέγχοντας την εξουσία» (άλλοτε) έχουν εξελιχθεί σε τόσο ξετσίπωτους μηχανισμούς ψευδο- έως και τερατο-λογιών «όπου πρέπει», ώστε ιστορικά μνημεία καθεστωτικής δημαγωγίας του είδους «πράβδα» να μοιάζουν πια σαν χαζοπροσπάθειες σχολιαρόπαιδων. Αυτοί που εμφανίζονται σαν κυνηγοί της «διασποράς ψευδών ειδήσεων» μέσω antisocial media (αναμφίβολα τεράστια «βιομηχανία») είναι οι κατεξοχήν σπεσιαλίστες του είδους! Ο μεταξύ τους εμπορικός ανταγωνισμός απλά παροξύνει τα παραμύθια τους.

Μ’ ένα κοινό εκπαιδευμένο εδώ και χρόνια στην άκριτη εσωτερικεύση της οποιασδήποτε “έκτακτης ανάγκης”· με τις υγιεινιστικές φοβίες να έχουν ποτήσει όχι μία αλλά δυο γενιές πρωτοκοσμικών· με “πολιτικοποιημένους” που έχουν καθηλωθεί στα μέσα του 20ου αιώνα και αδιαφορούν για την εξέλιξη του καπιταλισμού έκτοτε· με χρηματοδότες που διαθέτουν άπειρα ποσά για να εκβιάσουν υπέρ των συμφερόντων τους· με την ιστορική αναγκαιότητα της βίαιης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης· και με δημαγωγούς που έχουν κάνει τον Γκέμπελς να στριφογυρνάει ενθουσιασμένος στον τάφο του… τι πολεμάμε μέσα στη βαθιά νύχτα των άλλων;

Ισοπέδωσέ τους!

Τρίτη 29 Σεπτέμβρη. O James Corbett θα πετιόταν άνετα στη φωτιά απ’ τους φίλους της καραντίνας. Είναι αναρχο-βολονταριστής και ελευθεριακός, γεννημένος στον καναδά, που από το 2004 (ερωτεύτηκε και) ζει στην ιαπωνία. Είναι ανεξάρτητος δημοσιογράφος (πραγματικά ανεξάρτητος!) που υπηρετεί αρχές και απόψεις καθόλου προσωπικές (αναρχικός είναι ο άνθρωπος!)· αρχές και απόψεις που δυστυχώς ξεπουλιούνται με το κιλό στις αγορές της εξουσίας. Από το 2007 ξεκίνησε ένα διαδικτυακό κανάλι, με τίτλο Corbett Report, με βασικά θέματα την αλήθεια για την 11η Σεπτέμβρη του 2001, το ολοκληρωτικό κράτος, την ευγονική, την παγκόσμια γεωπολιτική, τις απάτες των τραπεζών, τις κρατικές προβοκάτσιες και άλλα.

Η άποψή του για την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία είναι αυτή που θα περιμένατε από έναν έντιμο αναρχικό. Δεν θα την παρουσιάσουμε αφού είναι εύκολο να παρακολουθήσετε με τα ματάκια σας οποιαδήποτε απ’ τις σχετικές εκπομπές στο site του.

Στα τέλη του περασμένου Αυγούστου ο Corbett παρουσίασε ένα ακόμα προπαγανδιστικό εργαλείο (θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «εμετικό» αλλά έχουμε πολλά να δούμε ακόμα) των υγιεινο-τρομοκρατών, απ’ την γερμανία. Πρόκειται για το video game «corona world», σύμφωνα με το σενάριο του οποίου μια νοσοκόμα βγαίνει απ’ το σπίτι της για να ψωνίσει στο super market και, ενδιάμεσα, κερδίζει πόντους «καθαρίζοντας» όσους ανυπάκοους στις υγιεινομικές προσταγές συναντήσει…

Παρουσιάζεται σαν «αστεϊσμός». Οι καλοί πολίτες που χειροκροτούν απ’ τα παράθυρά τους δεν είναι άνθρωποι αλλά πίθηκοι (ίσως επειδή απλά χειροκροτούν και δεν δρουν…). Όμως ο παίκτης ταυτίζεται με την καλή και γενναία νοσοκόμα, και το νόημα είναι ότι με χειροκροτήματα ή χωρίς όσοι διαφωνούν με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία είναι … η καμπύλη που πρέπει να ισοπεδωθεί…

Ρευστοποίηση

Τρίτη 29 Σεπτέμβρη. Την ίδια χρονιά που η Critical Art Enseble εξέδιδε στις ηπα το Marching plague (γράφαμε περισσότερα πριν 2 ημέρες…), το 2006, στην αγγλία εκδιδόταν το βιβλίο Liquid Fear του πολωνοεβραίου κοινωνιολόγου Zygmunt Bauman. Η προσωπική ιστορία του κομμουνιστή Bauman είναι το ίδιο βαριά όσο το όνομα που άφησε (πέθανε στις αρχές του 2017) – και τα όσα γράφει στο συγκεκριμένο βιβλίο (εκδόθηκε στα ελληνικά το 2007 απ’ τις εκδ. πολύτροπον) – είναι μια διεισδυτική καταγραφή μαζικών αλλά και εξατομικευμένων καταστάσεων της παρακμής των δυτικών κοινωνιών που τότε μπορούσαμε να κουβεντιάζουμε στα σοβαρά. Έστω στη σκιά (αλλά και εξαιτίας) του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Τότε – απ’ ότι φαίνεται όχι τώρα.

Μερικά αποσπάσματα θα μπορούσαν πάντως να φανούν χρήσιμα…

… Ο φόβος φτάνει στο αποκορύφωμά του όταν είναι διάχυτος, διάσπαρτος, ασαφής, όταν δε συνδέεται με κάτι, όταν παραμένει αποσπασμένος από την πραγματικότητα κι αιωρείται ελεύθερα, χωρίς σαφή αναφορά ή αιτία. Όταν μας στοιχειώνει χωρίς ορατό ειρμό ή λόγο, όταν η απειλή που θα έπρεπε να φοβόμαστε μπορεί να αναφανεί φευγαλέα παντού, δεν μπορούμε όμως να την αντικρύσουμε πουθενά. “Φόβος” είναι το όνομα που δίνουμε στην αβεβαιότητά μας: στην άγνοιά μας για την απειλή και για ό,τι πρέπει να κάνουμε – ό,τι μπορούμε και ό,τι δε μπορούμε να κάνουμε – προκειμένου να τη σταματήσουμε καθ’ οδόν – ή να της αντισταθούμε, αν η αναχαίτηση ξεπερνάει τις δυνάμεις μας.

… Καθημερινά μαθαίνουμε ότι το ευρετήριο κινδύνων πολύ απέχει από το να θεωρηθεί πλήρες: νέοι κίνδυνοι αποκαλύπτονται και αναγγέλλονται σχεδόν κάθε μέρα, και κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσοι ακόμα και τι είδους έχουν καταφέρει να διαφύγουν της προσοχής μας (και των ειδικών!) – κι ετοιμάζονται έτσι να χτυπήσουν απροειδοποίητα.

Όπως παρατηρεί, με την αμίμητη ευφυία που αποτελεί σήμα κατατεθέν του, ο Craig Brown στο χρονογράφημά του για τη δεκαετία του 1990: «παντού υπήρχε μια αύξηση των Παγκόσμιων Προειδοποιήσεων. Κάθε μέρα, υπήρχαν προειδοποιήσεις για φονικούς ιούς, φονικά κύματα, φονικά ναρκωτικά, φονικά παγόβουνα, φονικό κρέας, φονικά εμβόλια, φονικούς φονιάδες και άλλες πιθανές αιτίες επαπειλούμενου θανάτου. Αρχικά, αυτές οι Παγκόσμιες Προειδοποιήσεις ήταν τρομακτικές, μετά από λίγο όμως ο κόσμος άρχισε να τις απολαμβάνει.»

… Επιπλέον είναι πολύ περισσότερα τα πλήγματα που αναγγέλλονται ως επικείμενα από εκείνα που όντως επέρχονται, οπότε μπορείτε πάντα να ελπίζετε ότι το ένα ή το άλλο πλήγμα, που αναγγέλθηκε μόλις χθες, θα σας ξεπεράσει. Τίνος ο υπολογιστής αχρηστεύτηκε από το φρικτό “ιό της χιλιετίας”; Πόσους ανθρώπους συναντήσατε που έπεσαν θύματα ακάρεων των χαλιών; Πόσοι από τους φίλους σας πέθαναν από την αρρώστια των τρελών αγελάδων; Πόσοι από τους ανθρώπους που γνωρίζετε αρρώστησαν ή έμειναν ανάπηροι από γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα; Ποιοί από τους γείτονες και τους γνωστούς σας δέχθηκαν επιθέσεις και σακατεύτηκαν από τους δόλιους και μοχθηρούς μετανάστες;  

… Η καταναλωτική οικονομία βασίζεται στην παραγωγή καταναλωτών, οι δε καταναλωτές που χρειάζονται να παραχθούν για προϊόντα που αψηφούν το φόβο είναι οι φοβισμένοι και τρομαγμένοι καταναλωτές, καταναλωτές που ευελπιστούν ότι οι κίνδυνοι τους οποίους φοβούνται μπορούν να αναγκαστούν σε υποχώρηση και ότι αυτό είναι κάτι που μπορούν να καταφέρουν (με μια ορισμένη βοήθεια επί πληρωμή, ασφαλώς)…“

Η διαπίστωση ότι οι καπιταλιστικές μηχανές (με την ευρεία έννοια της λέξης «μηχανές», όπου συμπεριλαμβάνονται οι θεσμοί, οι ιδεολογίες, κλπ) εκτός από εμπορεύματα παράγουν και τους καταναλωτές που αναλογούν σ’ αυτά, και ότι – κατά συνέπεια – τα «ατρόμητα» εμπορεύματα (π.χ. τα φάρμακα, οι διαφόρων ειδών θεραπείες, τα σούπερ μάρκετ του υγιεινισμού γενικά…) χρειάζονται την παραγωγή τρομαγμένων καταναλωτών είναι ιδιαίτερα εύστοχη. Όπως και τα εμπορεύματα που υπόσχονται «αιωνιότητα» (για να αντικατασταθούν μετά από 2 χρόνια από άλλα με τις ίδιες υποσχέσεις) απαιτούν την κατασκευή καταναλωτών που φοβούνται τον θάνατο, ακόμα και με την μορφή της «κοινωνικής περιθωριοποίησης», ανά πάσα στιγμή και παντού.

Τσιμεντάρισμα

Τρίτη 29 Σεπτέμβρη. …Αυτό που αποκρύπτεται, όταν η αποδόμηση καταπιάνεται με το ζήτημα του θανάτου, είναι το αντικειμενικό και ανεξάλειπτο γεγονός της βιολογικά καθορισμένης θνητότητας των ανθρώπινων όντων. Σπάνια ακούει κανείς, αν ακούει ποτέ, για ανθρώπους που πεθαίνουν από θνητότητα… Ακόμα και η έννοια του “θανάτου από φυσικά αίτια” – ήδη ένας απολυμασμένος λεκτικός ευφημισμός της “θνητότητας”- έχει πέσει σε αχρησία. Οι γιατροί σπάνια γράφουν “φυσικά αίτια” όταν συμπληρώνουν ένα πιστοποιητικό θανάτου· όταν δεν διαθέτουν άλλη, πιο συγκεκριμένη εξήγηση, οπωσδήποτε θα συστήσουν νεκροψία για να καθορίσουν τη “γνήσια” (δηλαδή την άμεση) αιτία θανάτου. Η αδυναμία τους να εντοπίσουν μια τέτοια αιτία θα στιγματιστεί ως ένδειξη επαγγελματικής ανικανότητας. Πρέπει να επισημαίνεται και να δηλώνεται μια συγκεκριμένη αιτία για κάθε θάνατο, ως νόμιμη δε αιτία θανάτου γίνεται δεκτή εκείνη που είτε είναι είτε μπορεί να καταστεί αποτρέψιμη, τώρα ή στο ορατό μέλλον (δηλαδή με περαιτέρω έρευνα και ανάπτυξη φαρμάκων και τεχνικών) – τουλάχιστον επί της αρχής, αν όχι σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Ούτε οι συγγενείς ούτε οι φίλοι του αποθανόντα θα δεχθούν τα “φυσικά αίτια” ως απάντηση στο ερώτημα γιατί επήλθε ο θάνατος. 

… (Αυτή) η αποδόμηση του θανάτου, παραδόξως, επιτείνει το μέγεθος του τρόμου του θανάτου και αυξάνει δραστικά την καταστροφική ισχύ του, ακόμα κι όταν φαίνεται ότι θέτει υπό αμφισβήτηση το φάσμα του… Ο θάνατος είναι τώρα μια μόνιμη, αόρατη αλλά άγρυπνη και στενά επιτηρούμενη παρουσία σε κάθε ανθρώπινο εγχείρημα, βαθιά αισθητή επί 24ώρου βάσεως και κάθε μέρα του χρόνου….

… Αφ’ ης στιγμής η τρομακτική ανησυχία για τελικό αλλά μακρινό θάνατο διασπάστηκε σε καθημερινή ανησυχία για την έγκαιρη διαπίστωση και αντιμετώπιση (ή ακόμα καλύτερα αποσόβηση) των αναρίθμητων και πανταχού παρόντων μεμονωμένων και χειροπιαστών αιτιών θανάτου, και καθώς οι συναγερμοί για καινοφανείς αλλά μέχρι πρότινος άγνωστες παθογόνους ουσίες και καταστάσεις διαδέχονται ο ένας τον άλλο με γοργούς ρυθμούς, κάθε πράξη και κάθε περίσταση πράξης, ακόμα και πράξεις και περιστάσεις που πιστεύαμε μέχρι τούδε ότι ήταν ακίνδυνες και αβλαβείς ή δεν τις σκεφτόμασταν καθόλου ως “συναφείς με το θάνατο”, γίνονται ύποπτες πρόκλησης ανεπανόρθωτης βλάβης και δυνητικοί φορείς θανάσιμων ασθενειών. Πλέον δεν υπάρχει στιγμή ανάπαυσης από την απειλή του θανάτου. Η μάχη εναντίον του ξεκινά από τη γέννηση και γεμίζει όλη τη ζωή. Όσο μαίνεται, στέφεται από νίκες – ακόμα κι αν είμαστε καταδικασμένοι να ηττηθούμε στην τελική σύγκρουση. Πριν από αυτήν ωστόσο (και ποιος ξέρει προκαταβολικά ποια μάχη θα αποδειχθεί η τελευταία;) ο θάνατος μένει “κρυμμένος στο φως”.

Διασπασμένος σε αναρίθμητες ανησυχίες για αναρίθμητες απειλές, ο φόβος του θανάτου γεμίζει το σύνολο της ζωής, καίτοι υπό την αραιωμένη μορφή μιας ελαφρώς μειωμένης τοξικότητας …

Δεν μπορεί να βρεθεί επειδή δεν υπάρχει ένα “κέντρο διάλυσης και ανασύνθεσης” των φόβων / φοβιών του θανάτου. Ξέρουμε όμως ότι απ’ τα πρώτα της βήματα, στις αρχές του 20ου αιώνα στις ηπα, η οργανωμένη διαφήμιση, προκειμένου να παράξει τους καταναλωτές των εμπορευμάτων του τότε καπιταλισμού άρχισε την ιδεολογική εκστρατεία παραγωγής του έμφοβου υπήκοου, που αν δεν αγοράσει αυτό ή εκείνο θα είναι “ξεπερασμένος” και θα πεταχτεί στην άκρη του οριζόντα της “κοινωνικής αναγνώρισης” – και στα σκουπίδια του. Ξέρουμε ότι η οργανωμένη κατανάλωση ήταν εξ αρχής οργανωμένη κατασκευή φόβων “κοινωνικού θανάτου”.

Μετά από έναν αιώνα, με τον “καταναλωτισμό” να είναι μια βαθιά ενσωματωμένη κοινοτοπία, δεν είναι καθόλου παράξενες οι πιο πάνω παρατηρήσεις του Bauman. Ούτε θα χρειαζόταν ιδιαίτερη προσπάθεια – όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων – μια χοντροκομμένη μεν αλλά μαζικά οργανωμένη δημαγωγική εκστρατεία να «ανακατέψει τον βούρκο» εκατοντάδων εκατομυρίων πρωτοκοσμικών (αυτοκαταναλωτικών) φοβιών, κεφαλαιοποιώντας τον καπιταλιστικά σε μια μανιακή προσήλωση στον «ένα και μοναδικό φόβο θανάτου», τον τσαχπίνη covid 19.

Κάποτε, στο μακρινό παρελθόν, προειδοποιήσαμε: ο πληθωρισμός των καταναλωτικών σημείων απλής ή θριαμβευτικής επιβίωσης στην καπιταλιστική αρένα θα οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, σε μια βίαιη εκστρατεία αποπληθωρισμού, όπου τα σύμβολα της ζωής και του θανάτου θα συγκεραστούν σε ελάχιστα (και κεντρικά / κρατικά ελεγχόμενα). Ο πληθωρισμός των φοβιών αξιοποιείται πια (καπιταλιστικά και εξουσιαστικά) σαν το λίπασμα για να ανθίσουν επιλεγμένες μαζικές μονο-φοβίες: ο covid-19 έχει κηρυχτεί σχεδόν η μοναδική «νόμιμη αιτία θανάτου» στο βαθμό που … είτε είναι είτε μπορεί να καταστεί αποτρέψιμη, τώρα ή στο ορατό μέλλον (δηλαδή με περαιτέρω έρευνα και ανάπτυξη φαρμάκων και τεχνικών). Δόξα στο βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα!

Το κόλπο με τον covid δεν δουλεύει τέλεια ακόμα, αλλά οι κυνόδοντες της αναδιάρθρωσης και της καπιταλιστικής εξουσίας κόβουν… Και η όρεξη των αφεντικών είναι θηριώδης.

“Μέσα”!

Τρίτη 29 Σεπτέμβρη. Τον Heiko Schoning, που μιλάει (και όχι μόνο) στο παρακάτω video τον ξέρετε – κάποιοι / κάποιες. Πριν ένα μήνα, την Κυριακή 30 Αυγούστου (το μονοπώλιο της αλήθειας), είχαμε παρουσιάσει ένα άλλο video, απ’ την πρώτη δημόσια εκδήλωση μιας πρωτοβουλίας γερμανών γιατρών για την «εξωκοινοβουλευτική έρευνα σχετικά με τον covid-19». Ο Schoning είναι συνιδρυτής αυτής της επιτροπής.

Βρέθηκε πριν 3 ημέρες σε μια μεγάλη διαδήλωση στο Λονδίνο, ενάντια στα πραξικοπήματα, την τρομοκρατία και τον υποχρεωτικό εμβολιασμό με την αναμενόμενη σοδειά των προϊόντων της γενετικής μηχανικής… Ήταν η μέρα του: η αστυνομία τον έδεσε. Σαν «γερμανό»; Σαν «αμφισβητία»; Σαν «γερμανό αμφισβητία»;

Τον κράτησαν μια μέρα – δεν έπαθε τίποτα σπουδαίο, εκτός απ’ το ότι η αστυνομία κατέσχεσε το κινητό του, τον υπολογιστή του και ένα βιβλίο…

Εν τω μεταξύ στο ελβετικό κοινοβούλιο αποφάσισε την επέκταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης (αυτό που στo ελλαδιστάν ο άρειος πάγος ονόμασε ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης – με κεφαλαία πάντα…) μέχρι το τέλος του 2021. Σωστά διαβάσατε: όχι του 2020 αλλά του 2021. Αυτό σημαίνει ότι καταργείται ως τότε το σύνταγμα, αφού το «εκτελεστικό» (η κυβέρνηση και τα όργανά της) θα συνεχίσει να έχει εξω-συνταγματικές εξουσίες. Είναι ένα διαρκές πραξικόπημα με «κοινοβουλευτική κάλυψη» – μια υβριδιακή μορφή του νέου ολοκληρωτισμού, της θεμελίωσης του νεο-κρατισμού.

Μέσα στην απόφαση (21 άρθρα και πάμπολλά υπο-άρθρα) περιλαμβάνεται και η εξουσιοδότηση προς την κυβέρνηση να επιβάλει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των ελβετών με το mRNA εμβόλιο της «εταιρείας φάντασμα» Moderna. (Το ελβετικό κράτος έχει ήδη παραγγείλει 5 εκατομύρια δόσεις απ’ το εμβόλιο που μεταλλάσσει τα ανθρώπινα κύτταρα – για το καλό της υγείας πάντα…). Πρέπει να θυμίσουμε ότι η ελβετία δεν ανήκει στην ε.ε…. αλλά επίσης ότι σε επίπεδο κορυφαίων θεσμών της ε.ε. γίνεται μεγάλη προετοιμασία για παρόμοιες πραξικοπηματικές εξελίξεις. Ελπίζουμε ότι θα ξέρουμε σύντομα.

Αυτά και άλλα είναι πιθανό να σας φοβήσουν. Αλλά το σωστό και το απελευθερωτικό είναι να σας θυμώσουν, για τους σωστούς και όχι παρανοημένους λόγους. Εκείνο που σίγουρα δεν πρέπει να κάνετε είναι να ελπίζετε ότι κάποιοι «άλλοι» θα σταματήσουν αυτόν τον εξελισσόμενο παρανοϊκό εφιάλτη.

Οι «άλλοι» είστε εσείς κι εμείς…

Ποσά σε μετρητά

Δευτέρα 28 Σεπτέμβρη. Διάφοροι βαθυστόχαστοι επιμένουν είτε άμεσα είτε έμμεσα ότι η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία κινήθηκε και κινείται εκτός καπιταλισμού· σαν ένα είδος «αυθεντικής φυσικής απειλής», μια αναμέτρηση της ανθρωπότητας συνολικά με έναν μοχθηρό ιό, ακριβώς όπως περιγράφεται απ’ τα κράτη και τους κάθε είδους λακέδες. Μερικοί μάλιστα έχουν ψηθεί ότι τα συνταγματικά πραξικοπήματα, οι γενικευμένες απαγορεύσεις, η τρομοκρατία, είναι «αντικαπιταλιστικά» – επειδή (λένε) είναι «αντικαταναλωτικά»… Προφανώς πρόκειται για μικροαστικές «θεωρίες» περί καπιταλισμού, αφού αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι μπορούν να δουν μόνο ό,τι βρίσκεται ακριβώς μπροστά στη μύτη τους (κι ούτε καν…)

Κάποιοι άλλοι δεν θα έκαναν καν τον κόπο να ειρωνευτούν αυτήν την «αντικαπιταλιστική σοφία». Ο γνωστός Jeff Bezos (της Amazon, ηλεκτρονικό εμπόριο…) μεταξύ Μάρτη και Ιούνη του 2020 αύξησε την προσωπική του περιουσία κατά 48 δισεκατομύρια δολάρια – ένα ποσό που κάθε βαθυστόχαστος θα θεωρούσε αμελητέο. Ο σινο-αμερικάνος ιδρυτής της Zoom (που έγινε “must” ακαριαία χάρη στις καραντίνες) έγινε πλουσιότερος κατά 2,5 δισεκατομύρια δολάρια. Και ο πρώην ceo της microsoft και νυν “επενδυτής” σε “ανερχόμενες φίρμες” Steve Ballmer αύξησε την περιουσία του κατά 15,7 δισεκατομύρια δολάρια. Συνολικά μιλώντας, μέσα σε 4 μήνες «υγιεινομικής κρίσης», οι αμερικάνοι δισεκατομυριούχοι έγιναν πλουσιότεροι κατά 637 δισεκατομύρια – τα οποία, παρακαλούμε την προσοχή σας – δεν τα «έβγαλαν» ούτε αποκλειστικά ούτε καν κυρίως απ’ την αμερικανική ενδοχώρα. Τα «έβγαλαν» απ’ την συσσώρευση που πραγματοποίησαν σε πολλά μέρη του πλανήτη. Κι ακόμα δεν έχει γίνει ο λογαριασμός για τα κέρδη των big pharma – αυτά έπονται.

Διάφορες σοφιστείες θα εφεύρισκαν οι σοφολογιότατοι φίλοι της καραντίνας προκειμένου να ξεπεράσουν αυτήν την πραγματικότητα. Ότι, δηλαδή, για καπιταλιστική αναδιάρθρωση και συγκέντρωση κεφαλαίου πρόκειται, κι όχι για απειλή κατά της ανθρωπότητας. Βαριεστημένα θα κατέληγαν στο γνωστό: «τον covid να πληρώσει η ολιγαρχία». Σωστό – αν βρεθούν χωροφύλακες να την αναγκάσουν… (Πάντως χρωστάει ακόμα την κρίση…)

Εν τω μεταξύ η προσοχή θα έπρεπε να έχει στραφεί στο ποιοί καπιταλιστικοί κλάδοι επωφελήθηκαν με τέτοιο θηριώδη τρόπο μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα απ’ αυτήν την «υγιεινομική κρίση»· μιας και εμπειρικά είναι μάλλον εύκολο να βρεθούν άλλοι καπιταλιστικοί κλάδοι που είχαν και έχουν ζημιές. Αν περάσει απ’ το μυαλό κάποιου σοφολογιότατου φίλου της καραντίνας ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια εντατική καπιταλιστική αλλαγή παραδείγματος με κερδισμένους και χαμένους κλάδους (όχι όμως αφεντικά! γιατί το κεφάλαιο / χρήμα μεταφέρεται ακαριαία από μη επικερδείς σε επικερδείς τομείς), κι αν επιπλέον τους περάσει απ’ το μυαλό ότι αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ συμβαίνει σε κάθε καπιταλιστική αναδιάρθρωση (με τους εργάτες να είναι η μάζα των «παράπλευρων απωλειών» αν δεν έχουν την γνώση και την πολιτική / οργανωτική ετοιμότητα να στραφούν εναντίον οποιουδήποτε είδος «πολέμου»…), αν λοιπόν συμβούν τέτοια απίθανα πράγματα, τότε οι βαθυστόχαστοι αναλυτές φίλοι της καραντίνας ίσως αρχίσουν να ανησυχούν για τις φιλίες τους με τα κράτη και τις βεβαιότητές τους περί «υγιειονομικού εφιάλτη».

(Το έσχατο σημείο αυτο-εξαπάτησης των υπέροχων Εγώ / θυμάτων του νεοφιλελευθερισμού είναι το να πιστεύουν ότι δεν χειραγωγούνται, ειδικά όταν κατάτασσονται σαν πειθαρχημένοι στρατιώτες στον «πόλεμο κατά του εχθρού», γνωστού ή άγνωστου, ορατού ή αόρατου. Είναι αυτή η φρεναπάτη που βασίλεψε επί 30 χρόνια αλλά τώρα γίνεται κιμάς που είναι, τώρα που μιλάμε, αντικείμενο δεκάδων, μπορεί και εκατοντάδων ερευνών, μετρήσεων και διδακτορικών σ’ όλο τον καπιταλιστικό πλανήτη…)

Υγιεινομικά μανιτάρια

Κυριακή 27 Σεπτέμβρη. Θυμάστε τότε που οι ανήλικοι είχαν χαρακτηριστεί «υγιεινομικές βόμβες»; Θυμάστε τότε που (κατά τους λακέδες των φαρμακοβιομηχανιών και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους) είχαν «μεγάλη εκρηκτική γόμωση» («μεγάλο ιικό φορτίο» δηλαδή) μέσα στην αθώα και υγιή συσκευασία τους και θα σκότωναν όποιον ηλικιωμένο έβρισκαν σε απόσταση δύο ή τεσσάρων μέτρων;

Θυμάστε μετά που έπαψαν να είναι «υγιειονομικές βόμβες»; Επειδή αποδείχθηκε (είπαν) ότι τελικά οι ανήλικοι δεν είναι παραγεμισμένοι με covid-19, και σε κάθε περίπτωση δεν τον μεταδίδουν και τόσο εύκολα;

Ε, τώρα έχουν κηρυχτεί ξανά σούπερ επικίνδυνοι! Όχι απλές «βόμβες» – «υγιεινομικές πυρηνικές κεφαλές»!! Και οι ανά κράτος αρχές «ύφεσης και αφοπλισμού» έχουν αναλάβει μια τερατώδη δράση εναντίον τους, παίζοντας τα ρέστα τους πάνω στις υγιεινιστικές φοβίες των μεγάλων (συνυπολογιζόμενων των εκπαιδευτικών, που δεν καταλαβαίνουν ότι προσυγράφουν το τέλος του εκπαιδευτικού συστήματος όπου δουλεύουν…) μέχρι να εμφανιστούν τα σωτήρια εμβόλια.

Ο ελληνικός «εθνικός οργανισμός δημόσιας υγείας», ακολουθώντας το διεθνές manual που προβλέπει την γρήγορη και βίαιη αναδιάρθρωση των δύο ιστορικών πυλώνων του φορντικού «κράτους πρόνοιας» (της δημόσιας εκπαίδευσης και της δημόσιας υγείας· οι άλλοι δύο, τα συνταξιοδοτικά συστήματα και οι εργατικές νομοθεσίες έχουν μπει ήδη στις κρεατομηχανές) έδειξε πόσο εύκολο και απλό είναι να ανάψει το φυτίλι μιας σχεδιασμένης κατάρρευσης που θα μπορεί να πουληθεί όπως όλα τα υπόλοιπα, εδώ και μήνες, δηλαδή σαν «προστασία της δημόσιας υγείας».

Τι ανακοίνωσε ο ε.ο.δ.υ. πριν καμμιά δεκαριά μέρες σαν αντι-covid πρωτόκολλο για τα σχολεία; Ότι το συνάχι, το απλό χειμωνιάτικο συνάχι, είναι ύποπτο covid-19, και ότι έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται! Σύμφωνα με τον συγκεκριμένο μηχανισμό, αρκεί οποιοσδήποτε μαθητής να εμφανίσει πυρετό πάνω από 37,5 («δέκατα» δηλαδή…), βήχα (και μύξες) για να χαρακτηριστεί ύποπτο κρούσμα covid-19!!! Σχολείο έχετε πάει, κι αν δεν θυμάστε ρωτείστε τους γονείς αν υπήρξε χρονιά που δεν αρπάξατε τουλάχιστον μια φορά (ο στατιστικός μέσος όρος είναι δύο φορές στους 8 – 9 μήνες) ένα συνάχι, έχοντας τα παραπάνω συμπτώματα…

Αυτή η απλή «οδηγία», που σκοπεύει να τινάξει στον αέρα την φετεινή χρονιά κατασκευάζοντας έναν εντελώς τεχνητό «μεγα-δυναμίτη» (για τον οποίο, φυσικά, θα φταίνε οι ανήλικοι!!!) έχει σοβαρές συνέπειες. Τις οποίες υπέδειξε η διευθύντρια της παθολογικής κλινικής του νοσοκομείου Ρεθύμνου (η παθολόγος / λοιμωξιολόγος Ελένη Ιωαννίδου):

– Από την στιγμή που ένας μαθητής / μια μαθήτρια θεωρείται ύποπτος covid επειδή έβηξε, φταρνίστηκε ή έχει δέκατα, θα μπει σε απομόνωση στο σχολείο (με τους καθηγητές να ντύνονται σαν διαστημάνθρωποι, και να καλούνται τα συνεργεία απολύμανσης) και θα σταλεί πακέτο σπίτι του, όπου θα πρέπει να μείνει κρατούμενος / εσώκλειστος για δυο βδομάδες.

– Εννοείται πως αρχίζει η αλυσίδα των τεστ για το οικογενειακό του περιβάλλον…

– Κι αν του / της περάσει το συνάχι; Α χα!!! Το σύστημα δεν τα τρώει αυτά!!! Για να γυρίσει στο σχολείο θα πρέπει να κάνει PCR τεστ που να αποδειχθεί «καθαρός»! Είτε θα το κάνει σε ιδιώτη γιατρό (100άρα στο νερό) είτε θα πρέπει να πάει στο νοσοκομείο, όπου φυσικά θα βρίσκονται κι άλλοι ανήλικοι (για τον ίδιο λόγο), να στηθεί στην ουρά, κλπ κλπ.

– Εννοείται ότι αν ξανασυναχωθεί, ξανά τα ίδια…

– Κι αν συμβεί να έχουν 2 ή 3 παιδιά συνάχι ταυτοχρόνως, στην ίδια τάξη; Αρχίζουν τα λουκέτα…

Ποιός, λοιπόν, ανήλικος / η δεν θα περάσει φέτος ένα τουλάχιστον συνάχι, ειδικά αν ο χειμώνας είναι βαρύς; Μ’ αυτόν τον απλό τρόπο, ονομάζοντας το κρέας ψάρι, δηλαδή το συνάχι «υποψία covid», πετυχαίνονται δύο στόχοι με μια πετριά. Αφενός θα είναι μισοάδεια τα σχολεία και αφετέρου «θα επιβαρυνθεί επικίνδυνα το δημόσιο σύστημα υγείας» (ή θα ξεπαραδιαστούν οι οικογένειες στα χαμηλά, ειδικά αν έχουν δύο ή τρία παιδιά…). Πρακτικά δεν μπορούν καν να υπολογιστούν οι συνέπειες των «ψευδώς θετικών» τεστ PCR (συνηθισμένες) σε νεαρούς και νεαρές, καθώς θα τους στέλνει με το ζόρι ο ε.ο.δ.υ. και οι φόβοι εκπαιδευτικών και οικογενειών στο covidικρίωμα.

Κάποιοι θα παρατηρήσουν: έχουν παρανοήσει οι «ειδικοί» και δεν ξέρουν τι κάνουν. Ακόμα κι αυτό θα μπορούσε να συζητηθεί, με μία όμως τεράστια διαφορά: δεν έχουν όλοι όσοι «παρανοούν» εξουσία πάνω σε άλλους. Οι παρανοϊκοί της εξουσίας εκδηλώνουν απλά την εξουσιαστική παράνοια· καθ’ οδόν προς τον παράδεισο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Παγιδευμένοι απ’ τη μια μεριά στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και απ’ την άλλη σε μια συχνά τερατολογική απόρριψη (των μασκών…) μεγαλύτεροι και μικρότεροι δεν μπορούν να συλλάβουν την συνθετότητα (και τον κυνισμό) αυτής της ωμά βίαιης διαχείρισης…

(Να θυμήσουμε ότι η «υποψία» μιας οποιασδήποτε αρχής είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να λυθούν τα χέρια της. «Ύποπτος» τέλεσης του τάδε ή του δείνα εγκλήματος – συνεννοούμαστε…)

(φωτογραφίες: Πάνω η εντολή του αφεντικού. Κάτω, ένα απόσπασμα του θυμού της γιατρίνας απ’ το Ρέθυμνο)

Ανορθόδοξος (και ασύμμετρος) πόλεμος

Κυριακή 27 Σεπτέμβρη. Θα μπορούσε να είναι απλή σύμπτωση, ή μια απ’ αυτές τις πανουργίες της ιστορίας. Το γεγονός είναι όμως πολύ κραυγαλέο δυστυχώς για να το προσπεράσουμε. Δεν γίνεται τα αφεντικά να σηκώνουν συνέχεια το μεσαίο δάκτυλο των παχουλών χεριών τους και να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε!

«Δένοντας» ένα τμήμα του πληθυσμού, και μάλιστα στον αντίποδα των παραδεδεγμένα ευάλωτων (από την άποψη της υγείας τους) κοινωνικών ομάδων, «δένοντας» δηλαδή τους μαθητές και τις μαθήτριες σ’ έναν ιστό κατάλληλα πλεγμένης κινδυνολογίας, τα δυτικά κράτη και τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κερδίζουν ένα καλό οκτάμηνο / εννιάμηνο. Ένα ικανό διάστημα τρομοεκστρατείας, ως τις αρχές του επόμενου καλοκαιριού.

«Κανονικά», σύμφωνα με τις διακηρύξεις και τις υποσχέσεις, τα σωτήρια εμβόλια θα έπρεπε να είναι με εκατομμύρια βελόνες έτοιμες τον ερχόμενο Νοέμβριο, Δεκέμβριο· το αργότερο στις αρχές Γενάρη. Φαίνεται όμως ότι υπάρχουν επιπλοκές και θα υπάρξουν καθυστερήσεις. Τα κόκκινα μαντήλια διαπιστώνουν ότι η ε.ε. ετοιμάζεται να εξαπολύσει μια γιγάντια εκστρατεία “πειθούς” υπέρ των εμβολίων γενετικής μηχανικής (είναι πολλά τα λεφτά!), μια εκστρατεία με ψέμματα και απειλές, μήπως και κατασταλεί η όλο και πιο μαζική αντίσταση σ’ αυτό το κτηνώδες παγκόσμιο πείραμα. Απ’ την άλλη θεωρείται σίγουρο ότι με διάφορες φόρμουλες τα δυτικά κράτη θα εμποδίσουν την κυκλοφορία οποιουδήποτε κινεζικού ή ρωσικού εμβολίου στην επικράτειά τους· αν τα άφηναν θα ήταν, απλά, το τέλος (και) των φαρμακοβιομηχανιών τους.

Συνεπώς η μεγάλη επιχείρηση γενετική μηχανική, μεταλλάξεις, επιτήρηση και «θεραπεία» χρειάζεται περισσότερο χρόνο φόβου και απαγορεύσεων απ’ όσο υπολογιζόταν πριν λίγους μήνες. Απ’ όλα τα διακριτά κοινωνικά υποκείμενα και ομάδες οι ανήλικοι ήταν ως πριν αυτούς τους λίγους μήνες οι πλέον «καθαροί» και οι λιγότερο επίφοβοι να γονατίσουν (υποτίθεται) τα δημόσια συστήματα υγείας. Και απ’ την άλλη ήταν οι πιο κατάλληλες κοινωνικές φιγούρες για να επιτευχθεί ομαλά και χωρίς προβλήματα με φυσικό τρόπο η γενική ανοσία του πληθυσμού.

Είναι ίσως σκληρό το να αναγνωριστεί, και φυσικά υπάρχουν πάντα οι ανοσο-μπαγλαμάδες που κατηγορούν ό,τι δεν καταλαβαίνουν για «συνωμοσιολογία». Υπάρχει μια στροφή 180 μοιρών σε σχέση με το υγειονομικό βάρος της νεολαίας που δεν ψηφίζει, της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δηλαδή, και αυτή η στροφή έγινε μέσα στο καλοκαίρι. Αντιμετωπίζεται σαν χειραγωγήσιμη μάζα, άνευ συνεπειών για το σύστημα. Χωρίς πολλές εξηγήσεις οι πρώην «υγιειονομικές βόμβες» ξανα-έγιναν τέτοιες, παρότι ακόμα και τα πιο πρόχειρα στοιχεία δείχνουν το αντίθετο. Χωρίς πολλές εξηγήσεις τα 6χρονα και τα 7χρονα και τα 8χρονα «σφραγίστηκαν» στο πρόσωπο – την ίδια στιγμή που μόλις κτυπήσει το κουδούνι, στις διπλανές παιδικές χαρές, ξαναγίνονται ανθρωπάκια και παίζουν όπως προβλέπει η ηλικία τους. Ευτυχώς.

Η μετατροπή του κοινού συναχιού σε «προθάλαμο του covid» είναι το ως τώρα τρελό μεθύσι των λακέδων της «νέας κανονικότητας». Όμως δεν μπορεί να αμφισβητηθεί αν δεν αποκατασταθεί η κριτική κατανόηση της πραγματικότητας όλης αυτής της τρομοεκστρατείας.

Εκεί τελειώνουν οι απλοϊκότητες και οι fast track εξηγήσεις.

Τις σκέψεις σου να μην τις λες…

Κυριακή 27 Σεπτέμβρη. … Γιατί μια μέρα κρύα / μπορεί και οι μπηχαβιοριστές / να ‘ρθουν στην εξουσία…

Τι ξέρουν λοιπόν οι ειδικοί της ψυχο-πολιτικής διαχείρισης των πληθυσμών; Πώς μπορείς να πείσεις ένα ικανό τμήμα του πληθυσμού για το πιο παρανοϊκό πράγμα στον κόσμο; Πόσο ευάλωτος είναι ο καθένας που έχει άγνοια για τις τρέχουσες πρακτικές των αφεντικών;

Αυτά και άλλα παρόμοια είναι πολιτικά ερωτήματα, για τα οποία η ασταμάτητη μηχανή έχει ως τώρα μόνο αποσπασματικές απαντήσεις. Θα χρειαστεί ξεχωριστή ενασχόληση / ανάλυση για να αναδυθούν τα «κοινωνικά και ιδεολογικά στηρίγματα» της τρέχουσας θανατοπολιτικής.

Ευτυχώς έχουμε ικανή έως πολύτιμη βοήθεια. Για παράδειγμα το βιβλίο Η προέλαση της πανούκλας εκδόθηκε στα ελληνικά απ’ την «λέσχη κατασκόπων του 21ου αιώνα» τον Γενάρη του 2007, σε μετάφραση spn. Γραμμένο το 2006 με τίτλο Marching plague, Germ warfare and global public health από την θρυλική (ακόμα και στα μέρη μας) αμερικανική post-situ ομάδα Critical Art Ensemble, με κύριο θέμα της τον βιολογικό πόλεμο και την παγκόσμια διαχείριση της δημόσιας υγείας μέσω των υγιεινιστικών απειλών, θα ριχνόταν σήμερα στη φωτιά απ’ τους φανατικούς φίλους της καραντίνας! Γιατί περιλαμβάνει πολλές σοβαρές και πικρές αλήθειες. Όχι μόνο για τα κράτη και τα αφεντικά αλλά και για τους υποτελείς…

Όμως το 2006 και το 2007 ήταν ακόμα μια εποχή που αυτά τα ζητήματα μπορούσαν να ειπωθούν. Και να συζητηθούν, ίσως ακόμα κι απ’ τους ίδιους εκείνους που 13 χρόνια μετά, σήμερα δηλαδή, ουρλιάζουν «Καραντίνα! Καραντίνα!!». Τίποτα δεν απαξιώνει αυτήν την έγκυρη γνώση που αποκτήσαμε τότε και διατηρούμε πάντα. Ούτε οι ρευστοποιήσεις, ούτε οι προδοσίες, ούτε οι σαλτιμπαγκισμοί!

Θα αναδημοσιεύσουμε στη συνέχεια μερικά επιλεγεμένα αποσπάσματα από εκείνη την δουλειά της C.A.E. Και, μελλοντικά, μπορεί να κάνουμε αναδημοσιεύσεις άλλων αποσπασμάτων. Επειδή, σε τελευταία ανάλυση, συμβαίνει κι αυτό: η συνείδηση της πραγματικότητας δεν έρχεται πάντα “μετά”. Μερικές φορές έρχεται “πριν”, έγκαιρα…

(Οι τονισμοί στο πρωτότυπο):

… (σελ 59): Αυτό που το κοινό δέχεται τελικά είναι μια τερατώδης μηχανή προπαγάνδας που λειτουργεί σαν ένα δάκτυλο στη σφιγμένη γροθιά της εξουσίας. Τα ειδησειογραφικά μήντια είναι ένας από τους πολλούς θεσμούς που βοηθούν στην εσωτερίκευση της υπερ-πραγματικότητας της κρίσης γενικά και της κρίσης στην βιο-ακεραιότητα συγκεκριμένα.

Δημιουργείται ένας τύπος συνείδησης με τον οποίο το κοινό φτάνει να επιθυμεί την κατάσταση του φόβου, ακόμα και να νοιώθει εμπιστοσύνη για αυτή. Η μετάδοση αντίθετων πληροφοριών – και ως εκ τούτου η άρνηση της αμεσότητας της κρίσης – συναντά συχνά τον θυμωμένο σκεπτικισμό, σα να χάνουν τα άτομα ένα αντικείμενο αξίας. Το να εγκαταλείψεις την ασφάλεια της υπερ-πραγματικότητας και την παρηγοριά του πανικού (που έχουν εγκατασταθεί στα σώματα, στην επιθυμία και στις καθημερινές συμβάσεις) γίνεται μια αυτοκτονική ή δολοφονική πιθανότητα, προκαλώντας μια δημόσια απαίτηση για τη σταθεροποίηση και τη διαιώνιση της βίας τους κράτους…

Θα μπορούσε να είναι κατάσταση που την βλέπεις σ’ ένα δυστοπικό θρίλερ “επιστημονικής φαντασίας” – αλλά όχι. Την ζούμε εδώ γύρω: ποτισμένα ως το μεδούλι στη συνηθισμένη καθημερινότητά τους από φοβίες, σημαντικά τμήματα των πληθυσμών απαιτούν περισσότερη κρατική βία (“Καραντίνα! Απόλυτη Καραντίνα!” φωνάζουν κάμποσοι) επειδή αυτή πουλιέται σαν προστασία! Δεν θέλουν πια να ξε-φοβηθούν, ούτε βέβαια να μισήσουν τους κρατικούς τρομοκράτες, γιατί αυτό το αντιλαμβάνονται ένοχα σαν “πατροκτονία”. Αντίθετα η πατερναλιστική βία εμφανίζεται (και γίνεται δεκτή) σαν “θεραπεία” – ή, τουλάχιστον, σαν μια καθησυχαστική ρουτίνα.

Critical Art Ensemble: η προέλαση της πανούκλας (2)

Κυριακή 27 Σεπτέμβρη. … (σελ. 92): Η ανθρώπινη θυσία υποτίθεται πως είναι ένας «πρωτόγονος» θεσμός – που εξαφανίστηκε καιρό πριν από τον δυτικό πολιτισμό. Δυστυχώς, μάλλον το αντίθετο είναι αλήθεια. Ο θεσμός της θυσίας συνεχίζει να ζει. Αν και μεγάλο μέρος του είναι κρυμμένο, παραμένει ουσιώδες κομμάτι της καθημερινής ζωής, της πολιτικής και της οικονομίας του πρώτου κόσμου.

Η φροντίδα υγείας εδώ και πολύ καιρό είναι ανάμεσα στους πρωταρχικούς θεσμούς θυσίας στις ΗΠΑ. Τα χιλιάδες θανατηφόρα νοσοκομειακά ατυχήματα και λάθη που προκύπτουν κάθε χρόνο είναι ένα από τα δυσάρεστα υποπροϊόντα που οι πολίτες είναι πρόθυμοι να ανεχτούν για να έχουν, έστω, νοσοκομεία. Ενώ λαμβάνονται προφυλάξεις, ο κόσμος καταλαβαίνει ότι η τέλεια ασφάλεια είναι ανέφικτη, και ότι ένας αριθμός ανθρώπων πρέπει να θυσιαστούν σ’ αυτό το θεσμό κάθε χρόνο. Ομολογουμένως η κοινωνία πάντα ελπίζει να μειώσει τον αριθμό, αλλά με ένα επεκτεινόμενο σύστημα και ένα πληθυσμό που γερνάει, θα χρειαστούν περισσότερες θυσίες. Η ανοχή γι’ αυτούς τους θανάτους σε ετήσια βάση δείχνει ότι ο πληθυσμός είναι ειλικρινής για την αξία και τη σημασία του να έχεις νοσοκομεία. Αυτή η μορφή θυσίας είναι κατανοητή, και σε κάποιο βαθμό αναπόφευκτη, πόσο μάλλον όταν ο πληθυσμός των ΗΠΑ είναι πρόθυμος να θυσιάσει περίπου 40.000 ανθρώπους κάθε χρόνο για να συνεχίσει τη μεταφορά με αυτοκίνητο.

Ωστόσο, αληθινά παθολογικές μορφές της ανθρώπινης θυσίας προκύπτουν επίσης τακτικά στη φροντίδα υγείας στις ΗΠΑ. Το χειρότερο οφείλεται στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ επιμένουν να είναι το μόνο αναπτυγμένο κράτος χωρίς καθολική φροντίδα υγείας. Οι ΗΠΑ έχουν το μεγαλύτερο αριθμό θνησιμότητας σε βρέφη στον αναπτυγμένο κόσμο. Αυτοί που έχουν την εξουσία είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο για να δείξουν ότι είναι ειλικρινείς για την αξία της ιδιωτικοποίησης και της ελεύθερης αγοράς…

… Η σχέση των απολυταρχικών φορέων εξουσίας με τις ενδημικές μολυσματικές ασθένειες είναι ένα ακόμα σημείο παθολογικής θυσίας. Δεδομένης της τάσης των απολυταρχικών φορέων εξουσίας προς τη βία, η ενδημική μολυσματική ασθένεια αντιμετωπίζεται πρωταρχικά σαν μέσο βίας. Αυτές οι ασθένειες, που ταιριάζουν καλύτερα με την ανάγκη του στρατού να παράγει τεχνητές μορφές θανάτου, είναι κι αυτές στις οποίες επικεντρώνεται το ενδιαφέρον, σε βάρος ασθενειών που προκαλούν τις καταστροφικές και ήδη υπάρχουσες μορφές φυσικού θανάτου.

Οι στρατιωτικοί έχουν καταφέρει να επανασχεδιάσουν τη μικροβιολογία και την πολιτική υγείας σαν πεδία όπου το απίθανο επιβάλλεται στο πραγματικό. Το κόστος είναι η θυσία. Εκατομμύρια πρέπει να πεθάνουν για να δείξουν ειλικρίνεια και δέσμευση στον «Πόλεμο στον Τρόμο». Αλλά οι θάνατοι των στρατιωτών δεν είναι αρκετοί!… Μια θυσία των αρρώστων σε παγκόσμια βάση είναι ο ακόμα μεγαλύτερος φόρος αίματος που πρέπει να πληρωθεί.

Έχουν ξανασχεδιάσει οι πρωτοκοσμικοί στρατοί τις εννοήσεις των μεταδοτικών ιογενών ασθενειών εδώ και κάποιες δεκαετίες; Υπάρχει ένα σταθερό μιλιταριστικό υπόβαθρο στην τρέχουσα διαχείριση του covid-19;

Έχουμε ισχυρές ενδείξεις γι’ αυτό, χρειάζεται όμως ακόμα (δύσκολη) έρευνα…