Tag: covid19

Αναδιάρθρωση 1

Πέμπτη 29 Οκτώβρη. Αν είναι κάτι που κάνει δραματική την κατάσταση αυτούς τους καιρούς δεν είναι απλά αυτές καθαυτές οι κινήσεις των αφεντικών με αιχμή (και κουκούλα) τον covid-19, είτε είναι φανερές είτε (κυρίως) όχι και τόσο. Είναι η έλλειψη ενός αναγνωρίσιμου πολιτικού / κριτικού ερμηνευτικού πλαισίου αυτών των κινήσεων· αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού με τον πιο σύγχρονο και επίκαιρο τρόπο. Χωρίς ένα τέτοιο ανανεωμένο ερμηνευτικό πλαίσιο, οι εννοήσεις του τι συμβαίνει κινούνται μεταξύ τερατολογίας και λούμπεν αυταρέσκιας στα antisocial media.

Η ασταμάτητη μηχανή, το Sarajevo και το cyborg (αυτό το τελευταίο ειδικά για τα ζητήματα που αφορούν τον ριζικό καπιταλιστικό τεχνικό μετασχηματισμό) έχουν κάνει και κάνουν their best υπέρ της ανανέωσης και του επανεξοπλισμού της εργατικής κριτικής – με τον κόπο, το πείσμα (ακόμα και την ματαιότητα αν ενδιαφέρει…) που ταιριάζει. Κι εκεί τελειώνουν οι ευθύνες τους. Το αν καταλαβαίνουν και ποιοί, αφορά τους ίδιους / ίδιες που μπορούν (ή δεν μπορούν…) να καταλάβουν διαβάζοντας. Έχουμε πλήρη συναίσθηση του διανοητικού περιβάλλοντος (για έρημο θα έπρεπε να μιλάμε) – αλλά οι δικές μας πολιτικές ευθύνες σταματούν πάντα (και έτσι πρέπει) στη «μέση του δρόμου». Το άλλο μισό πέφτει πάντα στη μεριά εκείνων που θέλουν (ή δεν θέλουν) να καταλάβουν την εποχή, το παρόν· και το επερχόμενο μέλλον.

Και καλά με την ασταμάτητη μηχανή, το Sarajevo, το cyborg… Μπορεί ο καθένας να τα ελεεινολογεί κατά βούληση. Τι συμβαίνει όμως όταν οι ίδιοι οι ειδικοί της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης λένε, απ’ την μεριά τους και θριαμβολογώντας, αυτά που είναι οι κοινοτοπίες (αόρατες; ακατανόητες;) των ημερών;

Άλλους καιρούς (όχι μακρινούς αλλά τόσο διαφορετικούς!) γεγονότα σαν το Event 201 ή «τοποθετήσεις» σαν αυτές του Klaus Schwab θα βρίσκονταν στο κέντρο της προσοχής των “ριζοσπαστών” – αντί για τα διατεταγμένα παραμύθια των ιερών συνόδων υγείας και των μήντια τα οποία καταναλώνουν αμάσητα. Σε άλλους καιρούς τα λεγόμενα των αφεντικών θα ήταν η διαρκής πρώτη ύλη του ακονίσματος της κριτικής – αντί για την πειθαρχία των “στρατιωτών στον πόλεμο με τον αόρατο εχθρό” ή την σύγχυση των τερατολόγων. Σε άλλους καιρούς ο πραγματικός κίνδυνος θα είχε εντοπιστεί πολύ γρήγορα… όχι πια όμως.

Τι άλλο μας αναλογεί απ’ το να επανερχόμαστε επίμονα, αναλυτικά, τεκμηριωμένα στην “μεγάλη εικόνα” της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, αυτήν την “μεγάλη εικόνα” που είναι η βασική (ακόμα κι αν εκατομμύρια υπηκόων δεν βλέπουν πέρα απ’ την μύτη – τους – με – την – μπαντονέτα)· αυτήν την “μεγάλη εικόνα” που εξηγεί επαρκέστατα τι σημαίνει “πανδημία covid 19” και γιατί η διαχείρισή της είναι αυτή που μας πατάει στο λαιμό σχεδόν ως το σημείο να μην μπορούμε να ανασάνουμε;

Abandon any hope all you enter this place… Δεν περνάνε οι έτοιμες, τυποποιημένες, μπαγιάτικες και all weather απαντήσεις. Σ’ αυτήν την “μεγάλη εικόνα” δεν μπαίνει κανείς ούτε με τα χέρια στις τσέπες ούτε τα πασαλίματα που έγιναν τόσο συνηθισμένα (και τόσο καφενειακά) καθώς τέλειωνε ο 20ος αιώνας. Σ’ αυτήν την “μεγάλη εικόνα” δεν χωράνε ούτε τουρίστες ούτε συνδικαλιστές του σκοινιού και του παλουκιού. Εδώ όλα είναι ζόρικα και επικίνδυνα.

Ο Klaus Schwab είναι ο ιδρυτής και εκτελεστικός διευθυντής του “παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ”. Αν σας περάσει απ’ το μυαλό ότι κάπου είδατε αυτό το «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» να σχετίζεται με πανδημίες φονικών ιών, δεν κάνετε λάθος. Το π.ο.φ. ήταν συνδιοργανωτής του “Event 201”, στις 18 Οκτώβρη του 2019 (“προ – covid”…) το οποίο σχεδόν παρακαλέσαμε να δείτε προσεκτικά (το τονίζουμε: προσεκτικά, υπομονετικά…) όλοι και όλες· μάταια μάλλον.

Ο Klaus Schwab έχει πατεντάρει τον όρο «the great reset» (του καπιταλισμού) σε άμεση σχέση με την διαχείριση του τσαχπίνη. Το έκανε βιβλίο (μαζί με τον Thierry Mallerret) που εκδόθηκε στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού· τον έκανε σύνθημα παν-δυτικής απεύθυνσης· τον έκανε θεραπεία για τα καπιταλιστικά προβλήματα. Σε άλλους καιρούς ο Schwab θα είχε ήδη διαβαστεί και στοχοποιηθεί με αναλυτικό βάθος απ’ τους αγγλομαθείς «επαναστάτες» του διαδικτύου· αυτά σε άλλους καιρούς…

Κι ενώ οι τωρινοί παραλυμένοι θα ξεφορτώνονταν και τον Schwab, και την «μεγάλη επαναρρύθμιση» και την οργανική σχέση τους με την διαχείριση του covid σαν ενοχλητικούς ή αδιάφορους «φουτουριστές», πρακτικά εκείνο που ο Schwab παρουσιάζει σαν «great reset» του καπιταλισμού απ’ τον περασμένο Ιούλη ήταν το μόνιμο ρεφραίν του carpet bombing για όλο το λαό απ’ τον περασμένο Μάρτη. Λεγόταν και ξαναλεγόταν βέβαια με άλλες λέξεις («νέα κανονικότητα» / new normal), χωρίς καμμία εξήγηση – μέχρι που σαν σλόγκαν χωνεύτηκε ως εκεί που δεν πάει άλλο.

Ευτυχώς ο Klaus Schwab νοιώθει τόσο σίγουρος ώστε εκθέτει με κάθε ευκαιρία τι (περίπου) είναι αυτό το “great reset» και τι σχέση έχει με τον τσαχπίνη. Θα παρουσιάσουμε στη συνέχεια αποσπάσματα απ’ τα λεγόμενά του αλλά δυστυχώς ελάχιστοι θα χαμπαριάσουν. Μακάρι να είστε ανάμεσά τους.

Έστω. (Περιθωριακοί είμαστε, ως γνωστόν…)

(φωτογραφία: Schwab χαιρετάει Gates και το ανάποδο. Συμπολεμιστές γαρ.

Και να σκεφτείτε ότι υπάρχουν ακόμα κοθώνια που νομίζουν ότι αν βγάλουν τις γραβάτες γίνονται “του λαού”…)

Αναδιάρθρωση 2

Πέμπτη 29 Οκτώβρη. … Η πανδημία θα επιταχύνει τις καινοτομίες ακόμα περισσότερο, γινόμενη ο καταλύτης για τεχνολογικές αλλαγές που έχουν ήδη ξεκινήσει (κάτι που θα είναι συγκρίσιμο με την παρόξυνση που έχει προκαλέσει σε άλλα παγκόσμια και τοπικά ζητήματα) και “υπερφορτώνοντας» όλες τις ψηφιακές επιχειρήσεις ή την ψηφιακή διάσταση όλων των επιχειρήσεων.

… Με την πανδημία, ο «ψηφιακός μετασχηματισμός» για τον οποίο τόσοι πολλοί αναλυτές μιλούσαν εδώ και χρόνια χωρίς να είναι σίγουροι για το τι ακριβώς θα σημαίνει, βρήκε τον καταλύτη του. Ένα σημαντικό αποτέλεσμα των κατ’ οίκον περιορισμών θα είναι η επέκταση και η εξέλιξη του ψηφιακού κόσμου με έναν αποφασιστικό και συχνά μόνιμο τρόπο.

Τον Απρίλιο του 2020, διάφοροι επικεφαλής τεχνολογικών εταιρειών παρατήρησαν πόσο γρήγορα και ριζικά οι ανάγκες που δημιούργησε η κρίση υγείας είχαν επιταχύνει την υιοθέτηση μιας μεγάλης γκάμας τεχνολογιών. Σε διάστημα μόλις ενός μήνα, προέκυψε ότι πολλές επιχειρήσεις έκαναν βήματα που αλλιώς θα χρειάζονταν πολλά χρόνια.

… Καθώς όλο και περισσότερα και διαφορετικά πράγματα και υπηρεσίες έρχονται σ’ εμάς μέσω των κινητών και των υπολογιστών, οι επιχειρήσεις σε τομείς τόσο ποικίλους, όπως το e-εμπόριο, οι ανέπαφες συναλλαγές, το ψηφιακό περιεχόμενο, τα ρομπότ και οι παραδόσεις μέσω drones (για να ονοματίσω μόνο μερικές) θα ακμάσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι φίρμες όπως η Alibaba, η Amazon, η Netflix ή η Zoom αναδείχθηκαν οι «νικητές» των lockdown.

… Η συνολική χρηματιστηριακή αξία των μεγαλύτερων τεχνολογικών εταιρειών κατέρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στη διάρκεια των lockdown… κι αυτό είναι απίθανο να υποχωρήσει σύντομα, μάλλον το αντίθετο θα συμβεί.

… Η πανδημία σίγουρα θα εκτοξεύσει την έγνοια μας για την υγιεινή. Η καινούργια εμμονή με την καθαριότητα θα οδηγήσει σε νέες μορφές συσκευασιών. Θα μας ενθαρρύνουν να μην ακουμπάμε τα εμπορεύματα που αγοράζουμε. Απλές χαρές όπως το να μυρίσεις ένα φρούτο θα αντιμετωπίζονται με καχυποψία και μπορεί να γίνουν μια συνήθεια του παρελθόντος.

… Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα μέτρα social distancing είναι πιθανό να διατηρηθούν ακόμα και αφού υποχωρήσει η πανδημία, δικαιώνοντας την απόφαση πολλών επιχειρήσεων από διαφορετικούς τομείς να επιταχύνουν την αυτοματοποίηση. Όταν περάσει λίγος καιρός, οι ανησυχίες για την τεχνολογική ανεργία θα υποχωρήσουν καθώς οι κοινωνίες θα δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην αναδιαμόρφωση των χώρων εργασίας έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί η στενή ανθρώπινη επαφή.

Πράγματι, οι τεχνολογίες αυτοματοποίησης είναι ήδη καλά εδραιωμένες σε έναν κόσμο όπου τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να πλησιάσουν πολύ το ένα το άλλο ή θέλουν να μειώσουν τις επαφές τους. Ο τωρινός και πιθανόν μόνιμος φόβος μας να μην μολυνθούμε από έναν ιό (τον covid-19 ή και κάποιον άλλον) θα επιταχύνει την επέλαση της αυτοματοποίησης.

… Ως τώρα οι κυβερνήσεις καθυστερούσαν συχνά τον ρυθμό υιοθέτησης νέων τεχνολογιών με μακρόσυρτες αναζητήσεις του πιο κατάλληλου ρυθμιστικού πλαισίου αλλά, όπως έδειξαν τα παραδείγματα της τηλε-ιατρικής και του delivery με drones στη διάρκεια της πανδημίας, είναι πιθανή μια δραματική επιτάχυνση εξαιτίας των έκτακτων αναγκών.

Στη διάρκεια των lockdown, έγινε ξαφνικά μια σχεδόν παγκόσμια χαλάρωση των ρυθμίσεων που ως πρόσφατα εμπόδιζαν την πρόοδο σε τομείς όπου η τεχνολογία ήταν έτοιμη εδώ και χρόνια, κι αυτό επειδή δεν υπήρχε άλλη ή καλύτερη επιλογή. Αυτό που ως χτες φαινόταν αδιανόητο ξαφνικά έγινε πιθανό…

… Ο covid-19 ξαναέγραψε πολλούς απ’ τους κανόνες του παιχνιδιού ανάμεσα στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα […]. Η αγαθοεργή (ή αλλιώς) μεγαλύτερη διείσδυση των κυβερνήσεων στη ζωή των επιχειρήσεων θα εξαρτιέται απ’ την κάθε χώρα και τον κάθε επιμέρους τομέα, οπότε θα πάρει μια ποικιλία μορφών.

… Μέτρα που έμοιαζαν αδιανόητα πριν την πανδημία μπορούν κάλιστα να μονιμοποιηθούν σ’ όλο τον κόσμο καθώς οι κυβερνήσεις προσπαθούν να προλάβουν την οικονομική ύφεση πριν εξελιχθεί σε καταστροφική κρίση. Με όλο και πιο έντονο ρυθμό, θα υπάρχουν εκκλήσεις στις κυβερνήσεις να δράσουν σαν «χρηματοδότες έσχατης ανάγκης» για να εμποδίσουν ή να διαχειριστούν τις μαζικές απολύσεις και την καταστροφή επιχειρήσεων που προκαλεί η πανδημία. Όλες αυτές οι αλλαγές τροποποιούν τους κανόνες του «παιχνιδιού» της οικονομικής και της χρηματοπιστωτικής πολιτικής.

… Ένα απ’ τα μεγάλα μαθήματα των τελευταίων 5 αιώνων στην ευρώπη και στην αμερική είναι αυτό: οι σοβαρές κρίσεις συμβάλουν στην ενίσχυση της εξουσίας του κράτους. Πάντα έτσι γινόταν και δεν υπάρχει λόγος να μην συμβεί με την πανδημία του covid-19.

… Στη διάρκεια των lockdown, πολλοί καταναλωτές που ως πρόσφατα ήταν επιφυλακτικοί στο να εξαρτιώνται σε μεγάλο βαθμό από ψηφιακές εφαρμογές και υπηρεσίες, αναγκάστηκαν να αλλάξουν τις συνήθειές τους, μέσα σε μια νύχτα: το να βλέπουν ταινίες online αντί να πηγαίνουν στο σινεμά, το να παίρνουν το φαγητό στην πόρτα τους αντί να πηγαίνουν σε εστιατόρια, το να μιλάνε στους φίλους από απόσταση αντί να τους συναντούν σαρκικά, το να μιλούν με τους συναδέλφους τους σε μια οθόνη αντί να κάνουν ψιλή κουβέντα μπροστά στην καφιετέρα, το να κάνουν γυμναστική on line αντί να πηγαίνουν στο γυμναστήριο, και τόσα άλλα.

Πολλές απ’ αυτές τις τεχνολογικά μεσολαβημένες συμπεριφορές που αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε στη διάρκεια των κατ’ οίκον αποκλεισμών θα γίνουν οικείες και πιο φυσικές. Καθώς το social distancing θα συνεχίσει να ισχύει, το να στηρίζεται κανείς σε ψηφιακές πλατφόρμες για την επικοινωνία, την δουλειά, την αναζήτηση συμβουλών ή οτιδήποτε άλλο, σιγά σιγά θα κερδίσει έδαφος απ’ τα παλιότερα εδραιωμένα ήθη και έθιμα.

… Η τάση των επιχειρήσεων θα είναι προς την μεγαλύτερη επιτήρηση· για το καλύτερο ή το χειρότερο, οι εταιρείες θα βλέπουν και μερικές φορές θα καταγράφουν τι κάνουν οι εργαζόμενοί τους. Η τάση αυτή μπορεί να πάρει διαφορετικές μορφές, απ’ την καταμέτρηση της θερμοκρασίας του σώματος μέσω θερμικών καμερών, μέχρι την επίβλεψη μέσω κάποιας εφαρμογής του πως οι εργαζόμενοι εφαρμόζουν το social distancing.

Αυτά είναι ελάχιστα αποσπάσματα απ’ το βιβλίο των Schwab και Malleret «The Great Reset», του Ιούλη του 2020… Θα μπορούσαμε να βάλουμε κι άλλα – δεν είναι όμως αρκετά για να ξεκαθαριστούν οι αδρές γραμμές του στρατηγικού οφέλους όχι του covid του ίδιου αλλά της τρομοκρατικής διαχείρισής του για την επιτάχυνση της γενικευμένης ψηφιακής / μηχανικής μεσολάβησης, δηλαδή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, ειδικά στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες;

Είναι.

Αναδιάρθρωση 3

Πέμπτη 29 Οκτώβρη. Στο editorial του περιθωριακού cyborg 19 θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει μια θέση που έχει άμεση πολιτική αντιπαλότητα με τον Schwab και όλους τους παρόμοιους:

… Οι τεχνολογικές εφαρμογές, είτε με εμπορικές προοπτικές είτε για κρατική χρήση, βρίσκονται εδώ και χρόνια στην κατάσταση που ονομάζεται “bottleneck”. Συνήθως χρησιμοποιείται σαν αργκώ για το στένεμα που παρουσιάζεται σ’ έναν φαρδύ δρόμο, προκαλώντας μποτιλιάρισμα. Για τις τεχνολογικές εφαρμογές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης στα περισσότερα πεδία bottleneck σημαίνει ότι η μάζα των καταναλωτών είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί (εξαιτίας οικονομικών, ηθικών, γνωσιακών ή άλλων περιορισμών) να προχωρήσει στην κατανάλωση όλων των διαδοχικών επιτευγμάτων με την ταχύτητα που αυτά παράγονται.

Επειδή ΑΥΤΟ είναι το πρόβλημα στη σφαίρα της κατανάλωσης, το ιερό του νεοφιλελευθερισμού, οι ατομικές ελευθερίες και τα δικαίωματα δηλαδή (ελευθερίες και δικαιώματα που στο μεγαλύτερο μέρος τους “πραγματώνονταν” στην σφαίρα της κατανάλωσης) θεωρούνται ξεπερασμένα. Ούτε αυτό λέγεται ανοικτά με το όνομά του. Λέγεται, όμως, πρακτικά: μέσα απ’ την αλυσίδα απαγορεύσεων που καταργούν ακόμα και τα ως πρόσφατα ισχύοντα συντάγματα.

Κατάργηση θεσμών (αλλά και ιδεολογίας) ηλικίας 200 χρόνων σχετικών με την ελευθερία, και εγκατάσταση μηχανισμών διαρκούς ελέγχου και “διόρθωσης” των συμπεριφορών, αυτή είναι η Αθανασία του κεφάλαιου σ’ αυτήν την ιστορική στιγμή. Πού προσφέρει σαν αντάλλαγμα στους υποτελείς την “σωτηρία” από μια υγιεινιστική απειλή τεχνητά κατασκευασμένη…

Όποιος δεν είναι τόσο στόκος ώστε να τα προσπεράσει όλα αυτά με το γνωστό «σιγά μωρέ τις μαλακίες!…» (και η αλήθεια είναι ότι από οικοδομικά υλικά, τούβλα, λάσπη, κλπ, υπάρχει μεγάλη προσφορά) θα πρέπει τώρα να σκεφτεί αυτό. Αν ο covid (δηλαδή η διαχείρισή του!!..) είναι τόσο στρατηγικής σημασίας για το γρήγορο, βίαιο, με άλματα πέρασμα στις προδιαγραφές της καπιταλιστικής 4ης βιομηχανικής επανάστασης, αν είναι Ο καταλύτης που επιταχύνει και σχηματοποιεί την αναδιάρθρωση, τότε τι είναι πιο σημαντικό για τα αφεντικά; Το αν θα πεθάνουν για οποιονδήποτε λόγο 1, 2, 5 ή 20 εκατομμύρια υπηκόων του πλανήτη ή το αν ο καταλύτης των μετασχηματισμών θα δουλέψει χωρίς εμπόδια και για καιρό;

Για να το πούμε σχηματικά και όσο πιο απλά γίνεται: η κατ’ οίκον φυλακίσεις, οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας, η «ερημοποίηση» των δημόσιων χώρων / χρόνων, η επιβολή της κοινωνικής αποξένωσης, η «επανίδρυση» των σωμάτων, των αισθήσεων και της νόησής μας, η συστηματική πολεο-κτονία, επιβάλλονται για να μην «κολλήσουμε» τον covid; Ή για να επιταχυνθεί αυτό που ο Schwab σημειώνει σαν μαζική, απότομη, βίαιη, α λα “σοκ και δέος” αλλαγή των καθημερινών συμπεριφορών, ηθών και εθίμων – συμπεριφορών, ηθών και εθίμων των οποίων η “φυσιολογική” τάση εξέλιξης και καταναλωτικής απόδοσης ήταν πολύ πιο αργή απ’ την ταχύτητα των τεχνολογικών εξελίξεων και εφαρμογών;

Δεν υπάρχει ενδιάμεση απάντηση! Ή τα δυναμικά αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κοιμούνται και ξυπνούν με την αγωνία της καλής μας υγείας, ή φροντίζουν να εντείνουν την προέλασή τους! Ή μας παρουσιάζουν τις απειλές στην υγεία μας όπως είναι πραγματικά εξαιτίας μιας κάποιας κρίσης στις συνειδήσεις τους, ή μας κοροϊδεύουν με την “δημιουργική λογιστική θανάτου” και μας χειραγωγούν με υποδόριες ενέσεις συγκινησιακής πανούκλας για να πετύχουν τους στόχους τους. Ή οι ειδικοί του κράτους και του κεφάλαιου είναι 110% τίμιοι και τόσο αφοσιωμένοι στο κοινό καλό ώστε ακόμα αν επιλεγούν για ύψιστα αξιώματα (και πληρωθούν γερά) το μόνο που δεν τους νοιάζει είναι τα αφεντικά τους, ή είναι τόσο εξαρτημένοι με χίλιους τρόπους απ’ την όποια εξουσία ώστε την υπηρετούν πιστά.

Σκεφτείτε το. Και δώστε μιαν απάντηση οριστική… Αν σας ταιριάζει το πρώτο, καλύτερα να πάψετε την ενασχόλησή σας με την ασταμάτητη μηχανή. Δεν μπορεί να σας βοηθήσει – μόνο να σας εκνευρίζει μπορεί. Και δεν οφελεί.

Δώστε μιαν απάντηση, χωρίς καθυστέρηση. Έρχονται πολλά!

Who is the boss?

Τετάρτη 28 Οκτώβρη. …Η επιτροπή λοιμωξιολόγων ζητάει επέκταση της τηλε-εργασίας… Αν κάποιος / κάποια άκουγε αυτή τη φράση πριν ένα χρόνο, θα νόμιζε ότι παράκουσε. «Τί;»… «Ποιός;»… «Ποιά επιτροπή;».. «Τηλε-εργασία; Σε τηλεφωνικά κέντρα;»

Τώρα πια αυτή η φράση σηματοδοτεί ένα καλό μέρος εκείνου που απ’ την αρχή ονομάστηκε «νέα κανονικότητα». Πόσοι αγριεύουν με δαύτην; Μια επιτροπή λοιμωξιολόγων (πληρωμένων απ’ τις big pharma), και στο ελλαδιστάν και παντού στον δυτικό κόσμο, έχει αναχθεί σε άτυπο μεν αλλά ουσιαστικό διευθυντήριο της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Αποφασίζει και διατάζει για την κυκλοφορία όλων των εμπορευμάτων, την διασκέδαση, την κατανάλωση, την τέχνη, αποφασίζει για την (υγιεινιστική) ορθότητα κάθε κοινωνικής σχέσης· πιθανότατα να αποφασίζει και για τον καιρό…. Και, αποφασίζει για τις εργασιακές σχέσεις. Θέλει επέκταση της τηλε-εργασίας; Ας το πει και θα γίνει! Τι άλλο θέλουν οι κομισάριοι;

Είναι αλήθεια όλα αυτά ή ζούμε σ’ έναν συλλογικό εφιάλτη που θα τελειώσει αύριο; Είναι αλήθεια. Η πραγματική πολιτική διεύθυνση των σύγχρονων καπιταλιστικών κρατών, που επί δεκαετίες έβγαζε μπροστά «εκλεγμένες» βιτρίνες για την νομιμοποίησή της, έχει κάνει ένα άλμα δείχνοντας την τεχνογραφειοκρατία (τους κατάλληλα επιλεγμένους και δεμένους «ειδικούς») σαν το νομοθετικό της. (Η τεχνογραφειοκρατία υπήρχε και πριν, σε δεύτερο πλάνο. Ήταν βασικό εργαλείο του νεοφιλελευθερισμού απ’ τα ’80s και μετά…) Αυτό το “νομοθετικό” δεν διαμορφώνεται από καμμία “διαβούλευση”. Αυτό-εδραιώνεται σαν ο εκφραστής της “αλήθειας”, φροντίζοντας να απαγορεύει ή να περιθωριοποιεί (ακόμα και δια της βίας) κάθε αντίθεση· όπως έκαναν πάντα οι θρησκευτικές εξουσίες· όμως αυτή τη φορά σαν “επιστήμη”…

Η «δημοκρατία» ήταν έτσι κι αλλιώς μια καταναλωτική φάρσα: τα καθεστώτα ήταν στην πραγματικότητα ολιγαρχικά. Τώρα γίνεται ακόμα πιο ρηχή, πιο λεπτή, ίσα ίσα μια μεμβράνη, που δίνει την ψευδαίσθηση ότι «τα βασικά ισχύουν» – αν και το ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης σταθεροποιείται (τα αφεντικά προσπαθούν συστηματικά) όλο και περισσότερο.

Η επιτροπή λοιμωξιολόγων σήμερα έχει κέφια: κερνάει ένα σφινάκι ρούμι, αλλά απο εδώ και στο εξής να περπατάτε μόνο στο ένα πόδι… Για να γυμνάσετε τους τετρακέφαλούς σας…

Καθαρά για λόγους fitness, δημόσιας υγείας δηλαδή…

Η παραγωγή του τρόμου στα ’20s

Τετάρτη 28 Οκτώβρη. Η πάνω (και η κάτω) φωτογραφία είναι από μια video διάλεξη του Ιωαννίδη πριν μια βδομάδα, με τίτλο «επιστήμη, υποκρισία και ψέμματα». Πριν έρθουμε στο συγκεκριμένο ζήτημα, κάτι γενικότερο.

Όσοι / όσες διαβάζετε τους τελευταίες μήνες την ασταμάτητη μηχανή ξέρετε ότι ο Ιωαννίδης έχει υπάρξει μια σταθερή μεν αλλά όχι ιδιαίτερα έντονη αναφορά της. Η ασταμάτητη μηχανή ήξερε την δουλειά του (και ειδικά εκείνη που τον έκανε παγκόσμια διάσημο – και μισητό…) πολλά χρόνια πριν την τρομοεκστρατεία, όταν ήταν ακόμα καθηγητής στην ιατρική στα Γιάννενα. Συνεπώς είχε εκτιμήσει την «επιστημονική ηθική» του πολύ πριν χρειαστεί (αυτή η επιστημονική ηθική) σαν οδοδείκτης προερχόμενος από αιρετικούς «ειδικούς» του συστήματος· γιατί, βέβαια, ο Ιωαννίδης, σαν καθηγητής στο Stanford, παραμένει τέτοιος.

Ο Ιωαννίδης, όπως και μερικοί ακόμα αιρετικοί ανάλογου διαμετρήματος και «βάρους» στο διεθνές επιστημονικό στερέωμα της ιατρικής, άκουσε/αν πολλά απ’ τους caradinieri και κάθε είδους εγκάθετους στον «πολιτισμένο» κόσμο όλους αυτούς τους μήνες… Ειδικά στα μέρη μας, το γεγονός ότι η ασταμάτητη μηχανή άκουσε (και ακούει) πολύ περισσότερες βρωμιές σε σχέση με τους αιρετικούς που έχει επικαλεσθεί σαν τεκμήρια, οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι οι ντόπιοι caradinieri είναι (πέρα απ’ τα άλλα) λειτουργικά αναλφάβητοι.

Σε κάθε περίπτωση δεν μας ενδιαφέρει τι έχουν (αν έχουν ακόμα κάτι) στο κεφάλι τους οι κάθε είδους caradinieri. Σε σχέση με τον Ιωαννίδη όμως (και άλλους που κράτησαν όσο μπόρεσαν την αξιοπρέπεια μιας αντίληψης για την ιατρική που δεν είναι σφουγγοκωλάριος των φαρμακοβιομηχάνων και των κάθε είδους big tech…) πρέπει να πούμε ότι δεν ήταν, δεν είναι, και ούτε πρόκειται να γίνει πολιτικός ακτιβιστής. Λέει αυτά που λέει, χρησιμοποιεί όποτε χρειάζεται μια «διπλωματική» γλώσσα αποφεύγοντας την ανοικτή σύγκρουση, όμως προσφέρει στοιχεία και τεκμήρια που είναι απαραίτητα όχι σε γιατρούς και «ειδικούς» αλλά στα όποια υποκείμενα του ταξικού / κοινωνικού ανταγωνισμού. Αν κάποιοι ψάξουν το πιο πάνω video και έχουν κριτικό βλέμμα κι αυτί, θα καταλάβουν τι εννοούμε.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο που παρουσίασε πριν μια βδομάδα είναι αυτό που φαίνεται στον απο πάνω πίνακα. Περί τίνος πρόκειται; Πρόκειται για δύο διαφορετικά υπολογιστικά μοντέλα που χρησιμοποίησαν οι ίδιοι «ειδικοί της αλγοριθμικής στατιστικής / απάτης», από το γνωστό Imperial College του Λονδίνου (λέγε με Ferguson…), με τα ίδια ακριβώς στοιχεία / data (απ’ το ηνωμένο βασίλειο), για την εκτίμηση των συνέπειων που είχαν στον «περιορισμό της διάδοσης του covid 19» διάφορα απαγορευτικά μέτρα. Το τελευταίο απ’ αυτά τα μέτρα, με τους δυο κίτρινους ρόμβους στις 23 Μάρτη, είναι το lockdown…

Στον τρίτο απ’ την πρώτη οριζόντια τριάδα πινάκων, φαίνεται ότι το lockdown ήταν / είναι το “αποφασιστικό μέτρο” που ρίχνει τον θρυλικό R (δείκτη μεταδοτικότητας) κάτω από το 1· ενώ όλα τα άλλα μέτρα έχουν ελάχιστη πρακτική επίδραση. Στην δεύτερη τριάδα πινάκων (το δεύτερο μοντέλο…) φαίνεται όμως το αντίθετο. Ότι τα άλλα μέτρα (κοινωνική αποξένωση, μάσκες, πλύσιμο χεριών, περιορισμός μεγάλων συγκεντρώσεων, κλπ) έχουν καταλυτική επίδραση στη μείωση της μετάδοσης, ρίχνοντας τον δείκτη ελάχιστα πάνω απ’ το 1 ΠΡΙΝ απ’ το lockdown… Πράγμα που αποδεικνύει (πάντα το δεύτερο μοντέλο) ότι οι καθολικές απαγορεύσεις και τα πραξικοπήματα είχαν τελικά ελάχιστη, σχεδόν μηδενική επίδραση στην διάδοση του τσαχπίνη… Πολύ απλά: από επιδημιολογική άποψη οι καθολικές απαγορεύσεις ήταν (και παραμένουν) Α-ΧΡΗ-ΣΤΕΣ! (Είναι φυσικά πολύ επικίνδυνες για τις κοινωνίες και πολύ βολικές για τα αφεντικά και τους λακέδες τους).

Τι έχουμε λοιπόν; Έχουμε μια ομάδα πολύ – σπουδαίων – ειδικών που βάζει τα ίδια στοιχεία σε δύο διαφορετικά μοντέλα, βγάζοντας δύο αντίθετα αποτελέσματα… Και λοιπόν; Μαντέψτε! Οι «ειδικοί» του imperial college δημοσιοποίησαν μόνο το πρώτο, για αγγλική και ευρωπαϊκή χρήση! Έτσι, πολύ απλά και όμορφα! «Πούλησαν» το «μοντέλο» του οποίου το output τους συνέφερε!! Αυτούς και τα αφεντικά τους…

Αυτό λέγεται «επιστήμη»; Όχι. Στην κανονική ζωή, στην κανονική πραγματικότητα, αυτοί οι τύποι θα λέγονταν το λιγότερο παπατζήδες. Στην εικονική πραγματικότητα όμως, στη δίνη της βίας της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που στον δυτικό κόσμο θέλει «να αλλάξει ριζικά τις κοινωνικές συμπεριφορές» (ώστε να ταιριάζουν στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης), αυτοί οι απατεώνες είναι ΟΙ επιστήμονες! Ενώ οι Ιωαννίδηδες είναι …. «χριστιανοταλιμπάν» και «συνωμοσιολόγοι»….

Πάνω απ’ όλα η προστασία! (2)

Τετάρτη 28 Οκτώβρη. Αυτή από κάτω είναι μια φωτογραφία του πιο αγαπημένου είδους αυτών των μαύρων καιρών, μια fashion μάσκα κατά του covid… Πολύς κόσμος τις προτιμάει επειδή έχουν σχεδιάκια, χρωματάκια, και επιπλέον (σαν υφασμάτινες) πλένονται, σιδερώνονται και χρησιμοποιούνται επ’ άπειρον. Είναι ένα είδος αξεσουάρ. Στα περίπτερα πουλιέται για 2 ευρώ.

Κι αυτό είναι που γράφει η συσκευασία στην πίσω όψη, στα αγγλικά: This product is a fashion dust mask (Non-medical masks). Που σημαίνει: Αυτό το προϊόν είναι μια μοδάτη μάσκα σκόνης (Όχι ιατρικές μάσκες). Καμμία σχέση με «αντι-ιική» προστασία!

Δεν θα πούμε «τι κρίμα, οι άνθρωποι κινδυνεύουν να κολλήσουν και να πεθάνουν». Ο τσαχπίνης δεν είναι ο Φονιάς ο Αναμενόμενος… Το ζήτημα που μας ενδιαφέρει είναι διαφορετικό και πολύ σοβαρότερο. Α) Είτε το ξέρουν είτε όχι, είτε με τις χειρουργικές είτε με τις υφασμάτινες, οι υπήκοοι αποδέχονται να κάνουν κάτι άχρηστο (από υγιεινομική άποψη). Β) Τα αφεντικά (που ξέρουν!) επιβάλλουν με την απειλή προστίμων (ακόμα και φυλάκισης) στους υπηκόους τους να κάνουν κάτι άχρηστο διαδίδοντας ότι είναι “όρος ζωής”. Αυτό το δίπολο σκιαγραφεί (υποστηρίζουμε) μια επικίνδυνη κλιμάκωση υπέρ ενός νέου ολοκληρωτισμού!

Απ’ την μεριά των αφεντικών, των ειδικών κι όλων των τσάτσων τους, η διαταγή με προφάσεις (εν προκειμένω «προστασίας της δημόσιας υγείας»…) είναι η άσκηση μιας στην πραγματικότητα γυμνής εξουσίας. Με ελάχιστα προσχήματα και φτιασίδια. Είναι το «αποφασίζουμε και διατάζουμε» κάθε δικτατορίας. Παρότι είναι απαραίτητη η αποκάλυψη των όποιων προσχημάτων χρησιμοποιούνται, από μόνη της δεν είναι αρκετή για να υποδείξει τα πραγματικά κίνητρα των πραξικοπημάτων, τα πραγματικά συμφέροντα που υπηρετούν. Αν δεν είναι η «προστασία της δημόσιας υγείας» η πραγματική αιτία της καθολικής μασκοφορίας (και είναι ξεκάθαρο ότι ΔΕΝ είναι) τότε ποιά είναι; (Τα εμβόλια stupid!) Ο κάθε μασκοφόρος, κοιτώντας απλά και μόνο τις οδηγίες χρήσης στη συσκευασία, αυτό θα έπρεπε να αναρωτιέται. Και θα έπρεπε να το αναρωτιέται κάθε φορά που βάζει ή/και βγάζει την μάσκα.

Υπάρχει όμως και η δυνατότητα του «δεν αναρωτιέμαι καθόλου – απλά υπακούω»! Αν ο κάθε υπήκοος πάρει στα σοβαρά το ότι τον διατάζουν να κάνει κάτι άχρηστο (υγιεινομικά…) παρουσιάζοντάς το σαν «σωτήριο», τότε θα πρέπει να αρχίσει να αμφισβητεί όχι απλά την εγκυρότητα αυτής της συγκεκριμένης διαταγής, αλλά την ίδια την αληθοφάνεια της ρητορικής των αφεντικών, στο σύνολό της… Την αληθοφάνεια του “πλαισίου” της κάθε συγκεκριμένης διαταγής. Που είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της ρητορικής, και δεν γίνεται να διαχωριστεί απ’ το γενικό πλέγμα.

Εκεί είναι που η μεγάλη πλειοψηφία των υπηκόων διαισθάνεται ότι μια τέτοια αμφισβήτηση, που ξεκινάει απ΄το επιμέρους της (υγιεινομικής) «χρησιμότητας της μάσκας» αλλά προχωράει γρήγορα προς το γενικό της υγιεινιστικής τρομοκρατίας, είναι πολιτικά βαριά και επικίνδυνη!! Είναι γεγονός ότι διάφοροι προκειμένου να μην μπλέξουν βρίσκουν καταφύγιο και παρηγορία σε τερατολογίες, σε διάφορα στραμπουλίγματα της λογικής, έτσι ώστε να αποφύγουν την διπλή (και διπλά επικίνδυνη) αμφισβήτηση της σύγχρονης πραγματικότητας και εξουσίας κράτους και κεφάλαιου. Στο δικό τους ερμηνευτικό σύμπαν δεν υπάρχει ούτε η μορφή κράτος ούτε το κεφάλαιο. Υπάρχουν μόνο “καλοί” και “κακοί” – όπως στα κόμικς…

Η πιο συνηθισμένη στάση των υπηκόων είναι πάντως «δεν αναρωτιέμαι – απλά υπακούω – δεν μου στοιχίζει και πολλά». Ένας μικροαστικός οππορτουνισμός, που μπορεί να μην σημαίνει «100% συναίνεση στη ρητορική του τρόμου», σημαίνει όμως «100% ανοχή στην κρατική / επιχειρηματική βία». Κάπως θα την βγάλω καθαρή. «Κάπως»…

Εκεί ακριβώς βρίσκεται ο πολύ σοβαρός κίνδυνος της κλιμάκωσης υπέρ ενός νέου ολοκληρωτισμού. Αν στα μούτρα του καθενός πατούσε μια αρβύλα, θα μπορούσε να συμβιβαστεί με την ελπίδα ότι «πονάω… αλλά κάποια στιγμή θα το πάρει το πόδι του…» Τώρα στα μούτρα του καθενός επικάθεται κάτι πολύ πιο ελαφρύ, κάτι πολύ πιο αέρινο, μερικές φορές και fashion: ένα ψέμα· αλλά όχι ένα απλό ψέμα. Ένα ειδικό ψέμα, ένα ψέμα τμήμα ενός πολύ μεγαλύτερου ψέματος, ένα οργανικό ψέμα, με σημαντικές προοπτικές.

Μπορεί λοιπόν να το συνηθίσει ο καθένας ακόμα κι αν δεν το πιστεύει 100%· δίνοντας χώρο και χρόνο στην κάθε εξουσία για το επόμενο βήμα… Που θα έρθει. Και κάθε φορά θα είναι πιο βαρύ.

Πάνω απ’ όλα η προστασία!

Τρίτη 27 Οκτώβρη. Πριν λίγες ημέρες (Δευτέρα 19 Οκτώβρη, προσοχή στη συσκευασία!) δείχναμε, με την σχετική ειρωνεία, μερικές αποδείξεις για το ότι οι μάσκες είναι άχρηστες (υγεινομικά) και χρήσιμες μόνο σαν πειθαρχικό μέτρο – με συγκεκριμένες (όχι ορατές) αιτίες και σκοπιμότητες. Τα παραδείγματά μας ήταν «εξωτερικού».

Μια μικρή έρευνα έδειξε τα αντίστοιχα για το φτωχό, τίμιο αλλά και υγιέστατο ελλαδιστάν. Υγιέστατο επειδή η εξαπάτηση και η αυτοεξαπάτηση κυκλοφορούν πια παντού. Είτε επειδή το κράτος επέβαλε την μασκοφορία (έναντι απειλής προστίμων) είτε επειδή το πόπολο, ο απλός υπήκοος, προτιμάει να τρώει τα παραμύθια της εξουσίας παρά να τα αμφισβητεί πρακτικά και έντονα, όπως τους αξίζει.

Παραμύθι λοιπόν η υγιειονομική αξία της μάσκας… Αλλά όχι κρυφό! Αυτό από κάτω είναι το καπάκι της συσκευασίας (20 μασκών) απ’ τον (φιλικό στον ρημαδοΚούλη;) «όμιλο πλαστικά θράκης». Πολλές κατατοπιστικές πληροφορίες, και μεταξύ άλλων…

… και αυτή: BFE > 98%, αποτελεσματικότητα διήθησης βακτηρίων κατά ελοτ εν 14683+ac. Με δυο λόγια ο επιχειρηματίας, με ευθύτητα, πληροφορεί τον καταναλωτή ότι η μάσκα κάνει για ΒΑΚΤΗΡΙΔΙΑ – αλλά όχι και για ιούς.

Για να γίνει κατανοητό το παραμύθι, κάποιος ιολόγος σχολίασε ειρωνικά ότι το να προσπαθεί κανείς να σταματήσει τους ιούς με χειρουργικές μάσκες είναι σαν να προσπαθεί να σταματήσει τα κουνούπια με συρματόπλεγμα. Αυτή η σύγκριση έχει να κάνει με τις «τρύπες» της χειρουργικής μάσκας σε σχέση με το μέγεθος των σωματιδίων που μπορεί (ή δεν μπορεί) να φιλτράρει. Ο παρακάτω συγκριτικός πίνακας μεγεθών δείχνει τι συμβαίνει… με το φορετό συρματόπλεγμα!

Τα βακτηρίδια έχουν μεγέθη από 1 έως 3 μm. (Το μm είναι το μικρόμετρο, το χιλιοστό του χιλιοστού). Ο κορονοϊός (τρίτος απ’ το τέλος της σειράς) έχει μέγεθος από 0,1 έως 0,5 μm, είναι δηλαδή τουλάχιστον 10 φορές μικρότερος από τα βακτηρίδια. Μια μάσκα / φίλτρο που συγκρατεί τα βακτηρίδια μπορεί να έχει τρύπες (για να περνάει ο αέρας) 0,8 μm. Ακόμα και 0,7 ή 0,6 μm αν είναι δεν μπορούν να συγκρατήσουν τον κορονοϊό… Γι’ αυτό το λόγο ο επιχειρηματίας των «πλαστικών θράκης δεν γράφει ψέμματα: οι μάσκες του (όπως και όλες οι ανάλογες) ΔΕΝ προστατεύουν απ’ τον κορονοϊό…

Φυσικά τα αιωνίως νήπια / ενήλικοι έχουν βρει (ή έχουν φάει) την απάντηση: εντάξει… αλλά οι μάσκες μειώνουν το «ιικό φορτίο»… Καινούργια κόλπα: αν οι covid «την πέφτουν» δέκα δέκα, ή είκοσι είκοσι, κάποιοι στριμώχνονται στην μεγάλη για το μέγεθός τους τρύπα όπως θα στριμώχνονταν πολλοί θέατες που θα έκαναν ντου στην σχετικά στενή πόρτα μιας συναυλίας που χωράει έναν ή δύο να περάσουν ταυτόχρονα…. Οπότε; Τί συμβαίνει; Κάποιοι μένουν μόνιμα απέξω ή μπαίνουν όλοι λίγοι λίγοι; Η ασταμάτητη μηχανή σηκώνει τα χέρια: δεν ξέρει τι κάνουν οι κορονοϊοί άμα την πέσουν μαζεμένοι προς την μύτη ή το στόμα του καθενός… Αλλά αυτήν την «μείωση του ιικού φορτίου» την αντιλαμβάνεται σαν τον φερετζέ του φερετζέ…

Το συμπέρασμα είναι ξεκάθαρο (έχουμε κι άλλα παραδείγματα, προσεχώς): οι χειρουργικές μάσκες είναι εντελώς άσχετες και άχρηστες σαν εμπόδια για την μετάδοση του τσαχπίνη, είτε είναι φονιάς είτε είναι χαδιάρης. Δυο ερωτήσεις προκύπτουν αμέσως. Πρώτον, γιατί τα αφεντικά της τρομοεκστρατείας τις επιβάλλουν σαν «μέτρο προστασίας» με την απειλή τιμωρίας· και δεύτερον, γιατί οι υπήκοοι δεν καταλαβαίνουν ότι έχουν γίνει αντικείμενα άγριας και αισχρής χειραγώγησης;

Το πρώτο το αποκάλυψε ο ρημαδοΚούλης. Η μάσκα είναι το εμβόλιο πριν το εμβόλιο δήλωσε τις προάλλες, που σημαίνει ότι «αν σας πειθαρχήσουμε για το ένα αυξάνουμε τις προοπτικές μας να σας πειθαρχήσουμε στο άλλο» (που είναι και ο πραγματικός στόχος). Για το δεύτερο; Φαίνεται πως η υπακοή ή/και οι συμβιβασμοί στις προσταγές της εξουσίας είναι Η «εγγυημένη κανονικότητα». Οι υπήκοοι δεν θέλουν ουσιαστική σύγκρουση με τους βιαστές της ζωής τους, δεν θέλουν αρνήσεις· προτιμούν να πειθαρχήσουν. Και αυτό κάνουν.

Οπότε οι χειρουργικές μάσκες πράγματι προστατεύουν: τον εχθρό.

Κεφαλοκλείδωμα πειθούς…

Τρίτη 27 Οκτώβρη. Το δημαγωγικό carpet bombing αυτής της γιγάντιας επιχειρήσης ψυχολογικού πολέμου, θα πρέπει κάποια στιγμή να περάσει απ’ το «θάνατος – θάνατος – θάνατος!» και το «φόβος – φόβος – φόβος!» στο «σωτηρία – σωτηρία –σωτηρία!» · μέσω των πρόχειρα τσεκαρισμένων και στην περίπτωση των mRNA προφανώς επικίνδυνων εμβολίων γενετικής μηχανικής. Υπό την κάλυψη της νομικής απαλλαγής των φαρμακοβιομηχανιών από κάθε συνέπεια απ’ τις παρενέργειες των εμβολίων τους… (Θα υπάρχει και το «τιμωρία – τιμωρία – τιμωρία» για όσους τολμήσουν να αρνηθούν τέτοια σωτηρία· αλλά θα πρέπει να περιμένουμε για να μάθουμε τα ακριβή περιεχόμενά τους).

Τα αφεντικά, ξέροντας ότι μπορεί ακόμα και η πλειοψηφία των πρωτοκοσμικών υπηκόων να ανησυχεί γι’ αυτά τα εμβόλια έως να τα απορρίπτει, «συγκεντρώνουν όπλα» γι’ αυτήν την φάση του carpet bombing. Ο Π.Ο.Υ. έκλεισε ήδη συμβόλαιο με την πολυεθνική εταιρεία public relations Hill + Knowlton. Η εταιρεία αυτή είναι γνωστή από προηγούμενες επιτυχίες της: ήταν αυτή που πληρώθηκε για να υποστηρίξει την αμερικανική επίθεση στο ιράκ το 2001, και κατασκευάσε την «ιστορία» με την «νεαρή νοσοκόμα» που περιέγραψε το πως ο στρατός του ιράκ πέταγε τα μωρά στο πάτωμα ενός μαιευτηρίου και τα σκότωνε… Η «νεαρή νοσοκόμα» ήταν η κόρη του πρεσβευτή του κουβέιτ στην Ουάσιγκτον, και φυσικά ποτέ δεν είχε κάνει ο ιρακινός στρατός κάτι τέτοιο… Αντί οι ceo της Hill + Knowlton να καταλήξουν σε κάποια φυλακή για εσκεμμένη παραπληροφόρηση, μεγάλωσαν την φήμη τους στην κατασκευή «ψευδών ειδήσεων». Αυτό το προσόν τους είναι που χρειάζεται τώρα, για την προώθηση / επιβολή των εμβολίων.

Επιπλέον ο διευθυντής του Π.Ο.Υ. Tedros Ghebreyesus διόρισε διεθυντή σε μια καινούργια υπηρεσία (δημιουργήθηκε επί τούτου τον περασμένο Ιούλη) που λέγεται «ομάδα τεχνικών συμβουλών για συμπεριφορικές πληροφορίες σχετικές με τις επιστήμες υγείας» τον Cass Sunstein. Ο τύπος αυτός είναι ιδρυτής και διευθυντής του «προγράμματος συμπεριφορικών οικονομικών και κρατικής πολιτικής» στη νομική σχολή του Harvard, και έχει ενδιαφέρουσες (και χρήσιμες για τις περιστάσεις) απόψεις.

Για παράδειγμα, σε μια ανάλυσή του το 2008, ο κυρ Sunstein πρότεινε ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να πληρώνουν εγκάθετους για ψηφιακή «συνειδησιακή διείσδυση» σε σελίδες ομάδων αντιφρονούντων, για να δημιουργήσουν σύγχυση και να χαλάσουν την αξιοπιστία τους. Ταυτόχρονα, στην ίδια ανάλυση, ο κυρ Sunstein πρότεινε ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να πληρώνουν «ανεξάρτητες προσωπικότητες» για να κάνουν δηλώσεις υπέρ της, επειδή (έγραφε) ο κόσμος συχνά εμπιστεύεται τέτοιες περσόνες που τις θεωρεί σαν άσχετες με τα κυβερνητικά project. Να “επιστημονικές” απόψεις για την χειραγώγηση των υπηκόων που (ξανα)χρειάζονται!

Το γεγονός ότι ο νυν διεθυντής του Π.Ο.Υ. Tedros Ghebreyesus πριν πάρει αυτό το πόστο καλοπληρωνόταν απ’ τον κυρ Βασίλη (τον Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων) για την συμμετοχή του σε δύο απ’ τα “μετωπικά” σχήματά του (GAVI και Vaccine Alliance), και ότι θεωρείται “άνθρωπος του Gates” πάντα, θα πρέπει να θεωρεί εντελώς συμπτωματικό…

Έχουμε και λέμε λοιπόν, για αρχή: επίκειται νέος ανελέητος βομβαρδισμός υπέρ των εμβολίων (δεν ξέρουμε με ακρίβεια πότε θα αρχίσει…), με διάφορα ψέμματα, αλλά και περσόνες του θεάματος να δηλώνουν κατενθουσιασμένες που θα εμβολιαστούν…

Τέτοιου τύπου θα είναι το «καρότο». Γιατί θα υπάρξει και μαστίγιο – γι’ αυτό προσεχώς….

Amber alert: χάθηκε η γρίπη, stop!

Δευτέρα 26 Οκτώβρη. Κάτι περίεργο φαίνεται να συμβαίνει με τους ιούς σ’ αυτόν τον πλανήτη. Σύμφωνα με τον πιο αρμόδιο για τα ζητήματα γρίπης, τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας (Π.Ο.Υ.) και το σχετικό παρατηρητήριό του, οι ιοί της γρίπης εξαφανίστηκαν από προσώπου γης εδώ και πολλούς μήνες (κάτω γράφημα, κίτρινο τετράγωνο)! Και, εννοείται, μαζί τους εξαφανίστηκαν οι επιπλοκές των ιώσεων γρίπης, οι θανατηφόρες πνευμονίες!!..

Επειδή καταλαβαίνουμε πως οι “φίλοι της επιστήμης” caradinieri που διαβάζουν κρυφά αυτές τις σημειώσεις θέλουν περισσότερες λεπτομέρειες, τις έχουμε. Πάντα από αξιόπιστες πηγές:

Όπως μπορείτε να δείτε με τα ματάκια σας, την 12η εβδομάδα του 2020 (τέλειωσε στις 29 Μάρτη) τα παγκόσμια διαγνωσμένα κρούσματα απ’ όλους τους τύπους γρίπης έπαθαν καθίζηση. Την 14η εβδομάδα (τέλειωσε στις 12 Απρίλη) είχαν εξαφανιστεί. Σα να έπεσαν σε γκρεμό. Και έκτοτε αγνοούνται. (Μην πει κανένας πονηρός: δεν τα έχουν στείλει ακόμα… Αν έτσι συνέβαινε, απλά δεν θα υπήρχε στο διάγραμμα όλο αυτό το κενό του οριζόντιου άξονα μέχρι την 40η εβδομάδα! Θα σταματούσε πολύ νωρίτερα, “ελλείψει στοιχείων”…)

Είναι φυσιολογική αυτή η εξαφάνιση; Όπως μπορείτε να δείτε κάνοντας μια σύγκριση με τον πάνω πίνακα, όχι. Μάλιστα το 2017 και το 2019 διάφοροι ιοί γρίπης είχαν αισθητή παρουσία ακόμα και το καλοκαίρι. Θα πρέπει να είναι μοναδική στιγμή στην ιστορία της ανθρωπότητας το ότι απ’ τα μέσα του Απρίλη αυτής της «μαγικής» χρονιάς η γρίπη, οι ιοί της και όλα τα δολοφονικά τους εξαφανίστηκαν!

Υποθέτουμε ότι καταλαβαίνετε μια χαρά τι έχει συμβεί. Όπως και σε διάφορους καρκίνους, καρδιακά, ακόμα και τροχαία, έτσι και με τις γρίπες και τις θανατηφόρες επιπλοκές τους, άνοιξε ο μεγάλος λάκος που ονομάζουμε «κοινή δεξαμενή»… Εκεί βρίσκονται τόσο τα συμπτώματα όσο και οι θάνατοι από γρίπη. «Άγραφοι»… Ένας μόνο θάνατος επιτρέπεται, ο επίσημος: από τον τσαχπίνη.

Αλλά δεν τελειώνει εδώ η ιστορία! Επειδή ο τσαχπίνης έχει πια εξημερωθεί εντελώς και σκοτώνει με το ζόρι, οι ιοί της γρίπης θα πρέπει να αναστηθούν!!! Κάτι μας λέει (τί νάναι αυτό; τί νάναι αυτό;) ότι η «διδημία», η συμπαραγωγή covid και γρίπης, θα παίξει σαν το γκραντ σουξέ του τρόμου τους ερχόμενους μήνες.

Αφού είναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν ακόμα σ’ έναν covid απόλυτο φονιά και σε κράτη κι εταιρείες με θεραπευτικές έως μαγικές ικανότητες, πρέπει να το πούμε: είναι σίγουρο ότι πιστεύουν και στον batman…

Spanish σημαίνει: εις πανικό…

Δευτέρα 26 Οκτώβρη. Τι ζόρια τραβάει το ισπανικό κράτος με τον covid και κήρυξε πανισπανικό lockdown ψευτοlight; Όπως συνέβει με το πρώτο κύμα υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας έτσι και με το δεύτερο, οι σοσιαλδημοκράτες plus podemos κυβερνήτες της Μαδρίτης αναμετριούνται με τους δαίμονές τους: τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις αυτο-διοίκητες περιφέρειες. Αναμετριούνται επίσης με την παράνοια του υγιεινισμού που τραβάει τις πρωτοκοσμικές κοινωνίες όλο και πιο βαθιά στη διανοητική και ηθική παράλυση.

Οι πιο κάτω πίνακες δείχνουν την πραγματική κατάσταση.

Με όλο και περισσότερες εξετάσεις (με τα εξαιρετικά αμφισβητούμενα τεστ) και περισσότερες positive περιπτώσεις αλλά με ελάχιστους νεκρούς, δεν θα έπρεπε να υπάρχει πρόβλημα. Ειδικά όταν έχει εξαφανιστεί κάθε απώλεια ζωής από γρίπη, κι όταν σαν μεγάλη φιλόξενη αγκαλιά η «κοινή δεξαμενή» α λα ισπανικά καραδοκεί για να καταπιεί οτιδήποτε μπορεί.

Αλλά υπάρχει! ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει! Προσπαθώντας να πειθαρχήσουν τους υποτελείς τους με μέτρο τον «κινέζικο τρόπο», έτσι ώστε να τους κάνουν πολύ πιο παραγωγικούς και ελεγχόμενους ακόμα και στην κατανάλωσή τους, τα ευρωπαϊκά κράτη προχωρούν στον μονόδρομο που χάραξαν, υπό την ανοικτή διεύθυνση του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος.

Η βία είναι η μαμή της ιστορίας είπε κάποτε ο κυρ Κάρολος· και δεν εννοούσε ότι τα κράτη και τα αφεντικά είναι φιλάνθρωπα…