Tag: covid19

Η παραγωγή της πειθαρχίας 3

Παρασκευή 6 Νοέμβρη. Αρκετά «γενναιόδωρος» ο ρημαδοΚούλης και το ρημαδογκουβέρνο του δίνει (λέει) επίδομα 800κάτι ευρώ για όσους / όσες ξανα-κλειστούν στα σπίτια τους τρώγοντας τα νύχια τους – για 3καικάτι βδομάδες…

Καλά… Η δική μας πρόγνωση είναι ότι η «περιορισμένη επιστροφή» σε μια αυστηρά ελεγχόμενη «κανονικότητα» εν όψει εορτών θα γίνει μετά το πρώτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη. Για διάφορους πολιτικούς λόγους. Ανάμεσα στους οποίους ένας σημαντικός (και ανείπωτος) είναι η δημόσια τάξη.

(Τα υπόλοιπα δικά σας…)

Χιλιάδες ζήτω!

Πέμπτη 5 Νοέμβρη. Αυτά είναι χαράς ευαγγέλια για κάθε φίλο της καραντίνας! Θα βγουν οι caradinieri να πανηγυρίσουν ανοικτά; Πρέπει: μια καθηγήτρια φιλόλογος σε λύκειο της Αθήνας καταδικάστηκε σε 12 μήνες φυλακή (με 3ετή αναστολή) επειδή δεν φορούσε μάσκα στην τάξη. Ήταν άλλη μια “νίκη της δημοκρατίας”, και μάλιστα σημαντικότερη απ’ την προηγούμενη: η καθηγήτρια θεωρήθηκε πιο ένοχη από κάποια μέλη της βοθρολυματικής συμμορίας που αθωώθηκαν…

Την έδωσε ένας caradinieri γονιός· φαίνεται όμως ότι και τα «όργανα των μαθητών» (το δεκαπενταμελές, τα πενταμελή) συνεισέφεραν, αφού «έκαναν αποχή» από το μάθημά της – θεωρώντας την, προφανώς, «απειλή για την ζωή τους»… (Πράγμα που εκτός από ανήθικο είναι και παράλογο: αν ανάμεσα σε 30 μασκοφορεμένα κεφάλια υπάρχει και 1 κανονικό, κανένα απ’ τα μασκοφορεμένα δεν κινδυνεύει… Αλλιώς γιατί φορούν τις μάσκες; Τελικά τα παιδιά κάνουν ότι πουν οι μαμάδες τους, οπότε τρελλαίνονται εξ απαλών ονύχων…).

Ο εισαγγελέας που ζήτησε την καταδίκη της έβαλε πάντως το πράγμα στη σωστή του βάση: Το ζήτημα δεν είναι η μάσκα, αλλά ο σεβασμός στο νόμο… είπε. Ακριβώς! Ποτέ το ζήτημα δεν ήταν και δεν είναι υγιεινομικό… Το ζήτημα είναι η καταστολή, τα πραξικοπήματα, οι γενικές απαγορεύσεις, η «ενοχοποίηση / αρρωστο-ποίηση» των πάντων… με δυο λόγες ο Νόμος! Αυτό που τα γουνάκια (οι αρεοπαγίτες) ονόμασαν ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης…. Αυτό που ο Agamben έχει ονομάσει «κατάσταση εξαίρεσης»… Αυτό που ο ναζί Carl Schmitt (αποκλήθηκε “ο εστεμμένος νομικός του Γ Ράιχ”…) είχε ονομάσει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης»: και η θεωρία του (ξανα)εφαρμόζεται!…

Να, λοιπόν, γιατί καταδικάστηκε σε φυλάκιση η καθηγήτρια (ο τονισμός δικός μας): …Σύμφωνα με τον Schmitt οι αποφάσεις που λαμβάνονται υπό το κράτος της κατάστασης έκτακτης ανάγκης δεν μπορούν να κριθούν ως προς την ορθότητά τους και, άρα, ο κυρίαρχος ηγεμόνας είναι αυτός που κηρύσσει δικτατορία για να αποκαταστήσει την τάξη επειδή αναπαριστά την ενότητα ενός λαού…

Δεν μπορεί κυρίες και κύριοι να κριθεί ως προς την ορθότητά του το «ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης»!!! Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η δικτατορία, όποιος κι αν την επιβάλει!!! Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η ψευδο-επιστημονική δικτατορία των big pharma, των big tech, των big insurance και των κρατικών «μυστικών» υπηρεσιών! Κι αν βρεθούν τολμηροί;; Ανακηρύσσονται «εχθροί του λαού» και αντιμετωπίζονται ανάλογα!! Αμάν πια μ’ αυτούς τους «εχθρούς του λαού»!!

Μην περιμένετε λοιπόν να κινητοποιηθούν τα γνωστά συνδικάτα υπέρ της καθηγήτριας και κατά του νόμου. Εγκρίνουν και επαυξάνουν…

Τι είναι αυτό που επιτέλους δεν έχετε καταλάβει ακόμα;

(φωτογραφία: Εκτός απ’ τους ετοιμοπόλεμους δικαστές υπάρχουν και οι εθελοντές δήμιοι. Νέας εσοδείας κανίβαλλοι, που – φυσικά – “νοιάζονται για την υγεία του λαού”…)

Ο covid και ο GDPR 1

Πέμπτη 5 Νοέμβρη. Τον covid (νομίζετε ότι…) τον ξέρετε. Τον GDPR; Όλα τα κωθώνια του ντουνιά, οι φίλοι της καραντίνας και των φαρμακοβιομηχανιών, θα αφρίσουν άλλη μια φορά: αυτά τα «κορακίστικα» δεν τους αφορούν, και φυσικά ό,τι δεν τους αφορά δεν υπάρχει! Πράγματι: αν η πραγματικότητα είναι ό,τι γουστάρει ο καθένας, τότε ο GDPR δεν υπάρχει, και είναι αδιάφορος σε σχέση με την τρομοεκστρατεία.

Και όμως υπάρχει! Για την ακρίβεια: οι ιστορικοί του μέλλοντος θα γράψουν υπήρξε για δυο χρόνια ένας ευρωπαϊκός «γενικός κανονισμός προστασίας δεδομένων» (general data protection regulation). Εγκρίθηκε απ’ τα αρμόδια όργανα και τις κυβερνήσεις της ε.ε. στις 14 Απρίλη του 2016· προβλέφτηκε μια μεταβατική περίοδος για την εφαρμογή του διάρκειας 2 χρόνων. Στις 25 Μάη του 2018 έγινε υποχρεωτικά εφαρμόσιμος σ’ όλα τα κράτη της ε.ε. Δυο χρόνια μετά, ας πούμε στις 25 Μάη του 2020, ο GDPR ήταν νεκρός – από – covid· ο μόνος νεκρός που δεν καταμετρήθηκε στις κοινές δεξαμενές! Μαζί του πέθανε η πιο συστηματική και λεπτομερειακή θεσμική προσπάθεια στην ευρώπη (και στον πλανήτη) να προφυλαχτούν οι υπήκοοι απ’ την επερχόμενη ψηφιακή λεηλασία της ζωής τους. Αιωνία η μνήμη της!

Αυτός ο (ευρωπαϊκός) νόμος προκάλεσε σοκ για τις big tech! Κυρίως τις αμερικάνικες, που είναι οι κυρίαρχες στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο: google, facebook, amazon… Έβαζε τόσο αυστηρούς περιορισμούς στον «τρύγο» (και στην «αξιοποίηση») των προσωπικών δεδομένων, και τόσο μεγάλα πρόστιμα σε όσους τον παραβίαζαν, ώστε όλοι / όλες είδατε αμέσως μια (ψευτο)προσπάθεια προσαρμογής στις οθόνες σας. Ενώ πριν τον GDPR κάθε σοβαρό site έβαζε cookies στον υπολογιστή σας αυτόματα, χωρίς να σας ρωτήσει, μετά έπρεπε να ζητήσει την συγκατάθεσή σας. Αυτή ήταν μια ορατή αλλαγή, όχι όμως υποχρεωτικά η σημαντικότερη.

Ένα πεδίο στο οποίο ο GDPR περιλάμβανε περιορισμούς και πρόνοιες υπέρ των υπηκόων ήταν τα data υγείας. Οι περισσότεροι / ες από εσάς πιθανόν να το αγνοείτε· η ασταμάτητη μηχανή, λόγω μισθωτής εργασίας, ήταν υποχρεωμένη να κάνει ειδικό σεμινάριο για την σοβαρότητα των data υγείας, για την κρισιμότητα της προστασίας του απόρρητού τους, τους κινδύνους (αν δεν σου τους υποδείξουν τους αγνοείς!) της κλοπής τους, και την ιδιαίτερη αυστηρότητα του GDPR σε σχέση μ’ αυτά.

Ένα απλό παράδειγμα. Κάθε γιατρός (είτε ιδιώτης είτε στο δημόσιο σύστημα) κρατάει αρχείο / φάκελο του ιστορικού κάθε ασθενούς – σε μεγάλο βαθμό ή και εντελώς ψηφιακά. Πρόκειται για προσωπικά δεδομένα υγείας του καθενός, τα οποία ο GDPR απαγόρευε να βρεθούν στα χέρια οποιουδήποτε τρίτου, ακόμα και συγγενούς, ακόμα και πολύ στενού συγγενούς, χωρίς την έγγραφη και σαφώς ελεύθερη εξουσιοδότηση του ενδιαφερόμενου. Κι όχι μόνο αυτό. Τα ψηφιακά αρχεία με το ιστορικό του κάθε ασθενούς απαγορευόταν να αποθηκεύονται μαζί με το όνομά του ή άλλα στοιχεία της ταυτότητάς του / της! Στους υπολογιστές και στους σκληρούς δίσκους αυτά τα αρχεία «ιατρικού προφίλ» έπρεπε να αποθηκεύονται μόνο με κωδικούς, που αντιστούσαν σε πραγματικά πρόσωπα αν θα ήταν δυνατόν εκτός υπολογιστή ή, στην χειρότερη περίπτωση, σε άλλο μηχάνημα! Αυτή ήταν μια υποχρεωτική, επιβεβλημένη (από τον GDPR) πρόνοια προστασίας των προσωπικών δεδομένων απέναντι στο ενδεχόμενο χακαρίσματος του υπολογιστή / των υπολογιστών των επαγγελματιών υγείας με στόχο τα data των πελατών τους…

Στο «περιθωριακό» και «σιγά μωρέ» cyborg νο 12 (Ιούνης του 2018…), κάτω απ’ τον τίτλο: γενικός κανονισμός προστασίας δεδομένων: ένα ψηφιακό habeas corpus; θα μπορούσε ο καθένας (σιγά! έσταξε η ουρά του γαϊδάρου!) να διαβάσει μεταξύ άλλων και τα εξής (ο τονισμός της ασταμάτητης μηχανής):

… Το άρθρο 4 (11) του “γενικού κανονισμού” ασχολείται με τον προσδιορισμό του τι είναι ρητή και αξιόπιστη συγκατάθεση. Για να θεωρηθεί τέτοια, θα πρέπει:
– να έχει δοθεί ελεύθερα·
– να είναι συγκεκριμένη·
– να έχει προηγηθεί η αρμόζουσα πληροφόρηση του προσώπου· και
– να υπάρχει υπεράνω αμφιβολιών επιβεβαίωση της επιθυμίας του προσώπου που παρέχει τα προσωπικά του δεδομένα, μέσω μια δήλωσης ή άλλης καθαρής πράξης εξουσιοδότησης, ότι συμφωνεί με την επεξεργασία αυτών των δεδομένων.

Το στοιχείο της “ελευθερίας” σημαίνει αληθινή επιλογή και έλεγχο απ’ την μεριά των υποκειμένων των δεδομένων. Σαν γενικό κανόνα ο “γενικός κανονισμός” ορίζει ότι αν το υποκείμενο των δεδομένων δεν έχει αληθινή επιλογή, νοιώθει αναγκασμένο να συναινέσει ή θα υποστεί αρνητικές συνέπειες αν δεν συναινέσει, σ’ αυτές τις περιπτώσεις η συγκατάθεση είναι άκυρη. Αν η συναίνεση ζητιέται σαν μη διαπραγματεύσιμο μέρος όρων και συνθηκών, θεωρείται ότι δεν έχει δοθεί ελεύθερα. Κατά συνέπεια, η συναίνεση δεν θεωρείται ελεύθερη αν το υποκείμενο των δεδομένων δεν μπορεί να αρνηθεί ή να αποσύρει την συγκατάθεσή του χωρίς συνέπειες. Το ζήτημα των ανισορροπιών εξουσίας ανάμεσα σ’ αυτόν που συγκεντρώνει τα δεδομένα και στο υποκείμενο των δεδομένων λαμβάνεται υπ’΄όψη στον “γενικό κανονισμό”.

… Υπάρχει η άποψη ότι οι δημόσιες αρχές δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις πιο πάνω προϋποθέσεις της συγκατάθεσης του υποκειμένου δεδομένων, όταν αυτές είναι που τα συγκεντρώνουν, δεδομένης της καθαρής ανισορροπίας δυνάμεων ανάμεσα στις δημόσιες αρχές και το υποκείμενο των δεδομένων.

Όσο παράδοξο κι αν φανεί στους άσχετους, ο GDPR λάμβανε υπόψη τους ΚΑΙ την ανισορροπία δυνάμεων (δηλαδή: εξουσίας) μεταξύ του καθενός μας και όσων συγκεντρώνουν τα προσωπικά data· συμπεριλαμβανόμενου του κράτους… (Και δεν ήταν αναρχικοί όσοι τον συνέταξαν!!). Αυτό σήμαινε ότι οι κρατικές (και γενικά οι δημόσιες) υπηρεσίες θα έπρεπε να συνεχίσουν να παρέχουν το έργο τους, χωρίς διακρίσεις, ακόμα και σ’ εκείνους / ες που θα αρνούνταν την έγκριση για την «επεξεργασία» των προσωπικών δεδομένων τους…

Κι αυτό επειδή στη διαμόρφωση του κανονισμού αναγνωρίστηκε πως όταν οι δύο πλευρές είναι απ’ την μια μεριά ο μεμονωμένος υπήκοος και απ’ την άλλη οποιαδήποτε μορφή εξουσίας (μπορεί να είναι το κράτος ή μπορεί να είναι ο εργοδότης που απαιτούν ελεύθερη χειραγώγηση των προσωπικών δεδομένων) ακόμα και η όποια «συγκατάθεση» δεν δίνεται ελεύθερα! Αυτό συγκρατείστε το…

Στην ίδια αναφορά του cyborg 18 υπήρχε κι αυτό:

…Υπάρχει άλλη μια διάσταση στον ευρωπαϊκό “γενικό κανονισμό”. Αυτή του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Είναι γνωστό ότι τα “μονοπώλια” των big data είναι αμερικανικές εταιρείες, του είδους google, facebook, κλπ. Ο GDPR, πέρα απ’ την καθημερινή του χρησιμότητα σε κάθε είδους μικρή, ατομική, προσωπική κλίμακα, μπορεί να αναγνωριστεί σαν κρίκος μέσα σε μια σειρά ενεργειών εκ μέρους της ε.ε. εναντίον εταιρειών αμερικανικών συμφερόντων – και όχι γενικά εναντίον μεγάλων εταιρειών. Ειδικά στον τομέα της πληροφορικής, είναι περίπου κοινός τόπος στους ευρωπαϊκούς κύκλους ότι η ευρώπη έχει μείνει πίσω σε σχέση με τις ηπα και πιθανότατα και σε σχέση με την κίνα. “Περιορισμοί” στις πληροφοριακές ροές προς τις αμερικανικές εταιρείες λοιπόν!…

Ο covid και ο GDPR 2

Πέμπτη 5 Νοέμβρη. Αυτά προ covid!… Η μαστορεμένη τρομοκρατία και η αποδοχή (τόσο απ’ τις πολιτικές βιτρίνες όσο και απ’ τους υπηκόους) της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» είχαν στόχο, πέρα απ’ όλα τα υπόλοιπα και σοβαρά, τον βομβαρδισμό του GDPR μέχρι να γίνει σκόνη!! Dust in the wind… Τίνος ήταν τα βομβαρδιστικά; Το καταλαβαίνετε: των big tech και των big pharma, αμερικανικών αλλά και ευρωπαϊκών, που είχαν βρεθεί με μια θηλειά στο λαιμό τους εξαιτίας του GDPR και των θηριωδών προστίμων για την παραβίασή του. Και ποιός ήταν ο κύριος στόχος του βομβαρδισμού, η «καρδιά» που έπρεπε να σταματήσει; Εκείνα τα δεδομένα που ήταν τα πιο αυστηρά περιφρουρημένα απ’ τον «γενικό κανονισμό»: τα data υγείας…

Το τι έχει συμβεί με τα προσωπικά δεδομένα υγείας μέσα στην πυκνή καπνιά απ’ το carpet bombing της τρομοεκστρατείας είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσει όποιος / όποια αγνοεί τι σημαίνουν data και personal data για την υγεία των αφεντικών της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Κάναμε μια αναφορά στο Σάββατο 31 Οκτώβρη (αναδιάρθρωση 5, 6, 7) σχετικά με την απαλλοτρίωση των ατομικών dna μέσω των «τεστ». Πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα, αλλά ταυτόχρονα ένα μόνο μέρος της βίαιης απελευθέρωσης των προσωπικών δεδομένων υγείας (και όχι μόνο) απ’ τους αυστηρούς περιορισμούς του GDPR (που θεωρήθηκε πρότυπο για μια αντιστοιχη αμερικανική νομοθεσία, η οποία – φυσικά – ποτέ δεν φτιάχτηκε…) προς όφελος… Τίνος; Της “δημόσιας υγείας” νομίζουν οι “στρατιώτες του πολέμου”…

Είναι ξεκάθαρο ότι τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος είχαν στην ατζέντα τους πέρα απ’ τα υπόλοιπα και το να αποτελειώσουν τόσο τον GDPR όσο και οτιδήποτε παρόμοιο που θα περιόριζε στο μέλλον την δράση τους, την συσσώρευση και την κερδοφορία τους, χρησιμοποιώντας σαν φραγμό τα «ατομικά δικαίωματα»! Είναι ξεκάθαρο ότι αυτά τα αφεντικά αναζητούσαν τρόπο να δημιουργηθούν τέτοιες συνθήκες ώστε οι υπήκοοι μαζικά να τους παραδώσουν αλαλιασμένοι οι ίδιοι κάθε προσωπικό δεδομένο για την υγεία τους με αντάλλαγμα μια δήθεν «σωτηρία». Είναι ξεκάθαρο ότι η «ισοπέδωση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων» ήταν και παραμένει πίσω απ’ την ρητορική των τρομοκρατών. Είναι ξεκάθαρο, τελικά, ότι τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος άρπαξαν την ευκαιρία που έφτιαξαν μαζί με τους πάμπολλους λακέδες τους (την υπερδιόγκωση του δήθεν κινδύνου του covid) για να σμπαραλιάσουν τον GDPR – προλαβαίνοντας οποιαδήποτε αντιγραφή του στις ηπα και αλλού!

Κι έτσι σ’ αυτή τη συγκυρία όλα μοιάζουν «ιστορία»… Habeas corpus σήμαινε (στα λατινικά του μεσαίωνα) «(κατ)έχεις το σώμα σου». Η πρώτη γραπτή κωδικοποίησή του, σα νομοθεσία, έγινε στην αγγλία το 1679. Και σχετιζόταν με τις περιπτώσεις καταχρηστικής σύλληψης των υπηκόων και φυλάκισής τους (από τους άρχοντες ή/και τα όργανά τους). Η αναγνώριση της «κυριότητας πάνω στο σώμα σου» έγινε η βάση του περιορισμού των εξουσιών των αρχόντων. Η πρώτη «ατομική περιουσία» και το δικαίωμα της προστασίας της που αναγνωρίστηκε τότε, στον Μεσαίωνα, ήταν το ανθρώπινο σώμα…

Τρισήμισυ αιώνες μετά η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία γράφει στα «ψιλά γράμματά» της ότι το σώμα σου δεν σου ανήκει…

Και ελάχιστοι το συνειδητοποιούν…

Ο covid και ο Λαφάργκ

Τετάρτη 4 Νοέμβρη. Δεν είναι «φλέγον θέμα»… Να όμως στη συνέχεια ένα παράδειγμα του πως η υπεράσπιση των πραξικοπημάτων και των lockout των αφεντικών μπορεί να πουλιέται σαν «φιλεργατική» ανοίγοντας τον δρόμο έμμεσα αλλά καθαρά στη νομιμοποίηση των κρατικών χαρτζιλικιών (υπό τους όρους τους…) Είναι απόσπασμα από πρόσφατη προκήρυξη («ονόματα δεν λέμε… κλπ»). Οι τονισμοί είναι του πρωτότυπου:

… Πρέπει να προστατέψουμε τη δημόσια υγεία και ταυτόχρονα να αποκρούσουμε την προσπάθεια του κεφάλαιου και της κυβέρνησής του να μας φορτώσουν τα βάρη της κρίσης.

Να απαιτήσουμε την άμεση λήψη μέτρων που θα αυξήσουν το βαθμό «κοινωνικής απομόνωσης».

Να μη δεχτούμε τη λήψη μέτρων κατά δόσεις, που γίνεται με μοναδικό κριτήριο τη λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας.

Κάθε παραγωγική, εμπορική και άλλου τύπου οικονομική δραστηριότητα του καπιταλισμού και του κράτους του, πλην των απαραίτητων για την τροφοδοσία του λαού με είδη άμεσης ανάγκης και της κοινής ωφέλειας, πρέπει ΝΑ ΑΝΑΣΤΑΛΕΙ ΑΜΕΣΑ, χωρίς καμιά απώλεια για τους εργαζόμενους, που πρέπει να εξακολουθήσουν να παίρνουν ΟΛΟΚΛΗΡΟ το μισθό τους και ΠΛΗΡΗ ασφάλιση. Μόνο έτσι θα περιοριστούν οι μετακινήσεις και η επαφή μεταξύ πολλών, που αποτελεί εύφορο έδαφος για τη διάδοση του ιού…

Με απόσταση 10 μέτρων του ενός απ’ τον άλλο («αύξηση του βαθμού κοινωνικής απομόνωσης»…), με εξαφάνιση κάθε εμπορεύματος πλην των κωλόχαρτων και των μακαρονιών («ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗ» πλην των απαραιτήτων, κλπ), με κατάργηση της μετατροπής του εμπορεύματος σε χρήμα δηλαδή, τί σκατά τον θέλετε τον μισθό; τί θα τον κάνετε; «πρωταρχική συσσώρευση»; “αποταμίευση”; – θα ρωτούσε κάποιος εκπρόσωπος των αφεντικών… Θα σας βολέψουμε με τα απαραίτητα κουπόνια… Ή με συσσίτια και “όλοι μαζί μπορούμε”…

Προφανώς αυτοί οι εκπρόσωποι των αφεντικών δεν καταλαβαίνουν το σατανικό σχέδιο για καταστροφή του καπιταλισμού και του κράτους «απ’ τα μέσα» με την ευκαιρία του covid. Ή, άλλοι εκπρόσωποι, έχουν αποδεχθεί την μοίρα τους. Το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα», που ακούγεται σαν παραδεισένιο «λεφτά χωρίς δουλειά», έχει βγει δυναμικά στην επιφάνεια – και η αιτία γι’ αυτό είναι (ποιός άλλος;) ο covid!

Πιθανόν αυτό να έχουν υπόψη τους οι πιο πάνω caradinieri. Μόνο που έρχονται τελευταίοι και καταϊδρωμένοι: το ε.ε.ε. το προωθούν συστηματικά τα αφεντικά πολύ πριν τον covid… Όπως, όμως, συμβαίνει και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, ο covid έχει μαστορευτεί έτσι ώστε να γίνει ο καταλύτης…

Ο covid και το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» 1

Τετάρτη 4 Νοέμβρη. Για να μην πάμε ακόμα πιο πίσω, να ορισμένες πρόσφατες αποδείξεις της καλωσύνης των αφεντικών:

Στις 31 Γενάρη του 2019, στο blog “Wrench in the Gears” σχολιάζονταν οι ευαισθησίες των υψηλών συμμετεχόντων στο meeting του Davos:

… Αυτό το πάνελ, και τα viral video clips που γέμισαν το internet, είναι μια εξαιρετική άσκηση νεοφιλελεύθερης λίπανσης. Αν το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα καθιερωθεί στο τωρινό κλίμα λιτότητας, οικονομικής προσωρινότητας και κοινωνικής επιχειρηματικότητας, ας είστε σίγουροι ότι οι πληρωμές θα είναι συνδεδεμένες με την ψηφιακή ταυτότητα για να ιχνηλατούνται οι «συνέπειες» Συνεπώς η διανομή 1000 δολαρίων τον μήνα θα είναι ό,τι χρειάζεσαι για να την κουτσοβγάλεις. Αλλά έϊ, θα μπορείς να πουλάς τα προσωπικά σου δεδομένα αν θέλεις κάτι παραπάνω από ψωμοτύρι στο δείπνο σου….

Η συζήτηση στο Davos ήταν ώριμη. Δυόμισυ χρόνια νωρίτερα, στις 31 Ιούλη του 2017, το γνωστό «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» υποστήριζε ότι:

… Καθώς προχωρεί η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης και της ρομποτικής, θα δημιουργηθεί μια σοβαρή και ακαριαία διαταραχή σε πολλές εργατικές τάξεις. Το UBI (universal basic income), μια οικονομική πρόταση σύμφωνα με την οποία ένα ποσό χρημάτων δίνεται σταθερά στον πληθυσμό, μπορεί να είναι μια κρίσιμη ασπίδα απέναντι στις αθέλητες συνέπειες της αυτοματοποίησης στις δουλειές…

Αυτά γράφονταν προ covid… Στις 9 Απρίλη του 2020, μετά covid δηλαδή, το γνωστό καθεστωτικό business insider έγραφε:

Πολλοί αμερικάνοι δεν θα έχουν δουλειές για να γυρίσουν σ’ αυτές όταν τελειώσει η πανδημία του κορωνοϊού… Θα δούμε να γίνονται σε 10 μήνες αλλαγές που κανονικά θα γίνονταν σε 10 χρόνια…

Το γεγονός τώρα είναι ότι ο ιός είναι το τέλειο περιβάλλον για τις εταιρείες να ξεφορτωθούν προσωπικό, να εγκαταστήσουν ρομπότ και μηχανές, και να τα δοκιμάσουν ώστε να δουλεύουν πιο αποτελεσματικά.

Το UBI πρόκειται να γίνει θέμα, όχι μόνο εδώ στις ΗΠΑ, αλλά και στην Ισπανία που υιοθετεί μια εκδοχή του ελάχιστου εισοδήματος. Οι νομοθέτες σ’ όλη την Ευρώπη έχουν εστιάσει πάρα πολύ σ’ αυτό το θέμα…

Τρεις μέρες μετά, στις 12 Απρίλη του 2020, πάλι το business insider θύμιζε ότι αυτό το φιλάνθρωπο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» έχει και τις ευλογίες του θεού:

Στην πασχαλινή επιστολή του στους ηγέτες σημαντικών κοινωνικών κινημάτων, ο πάπας Francis πρότεινε πως έχει έρθει ο καιρός για τα κράτη να υιοθετήσουν έναν καθολικό βασικό μισθό. « Ίσως να έχει έρθει η στιγμή να υιοθετήσετε τον universal basic wage που μπορεί να ενισχύσει και να δώσει αξία στα ευγενή σας καθήκοντα» έγραψε ο πάπας στο γράμμα του.

Πάνω από μια δεκάδα κρατών εφαρμόζουν ή πειραματίζονται με κάποια μορφή προσωρινού ή μόνιμου UBI, σαν απάντηση στην τωρινή οικονομική καταστροφή και στην μαζική ανεργία…

Τι συμβαίνει; Πριν προλάβουν οι «επαναστάτες» caradinieri να καταστρέψουν τον καπιταλισμό αποφάσισαν τα αφεντικά του να κάνουν χαρακίρι;

Ο covid και το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» 2

Τετάρτη 4 Νοέμβρη. Πριν κάνουν αυτό το χαρακίρι (εε;;;) φαίνεται πως κάποια αφεντικά έχουν την πρόνοια να κάνουν δοκιμές και πειράματα. Μην αρχίσουν να αυτομαχαιρώνονται και τελικά δεν πεθάνουν, ε;

Να, για παράδειγμα, το γερμανικό κράτος. Απ’ τον περασμένο Σεπτέμβρη (στο πρώτο μετά covid έτος) ξεκίνησε ένα καλά σχεδιασμένο πείραμα: για 3 χρόνια 120 άτομα θα παίρνουν 1200 ευρώ τον μήνα, χωρίς προϋποθέσεις. Στη διάρκεια αυτής της τριετίας, έγραφε το καθεστωτικό spiegel στις 26 Αυγούστου:

… Αυτά τα 120 άτομα θα παρακολουθούνται στενά και θα απαντούν συχνά σε ερωτήσεις, όπως θα συμβαίνει και με τα 1380 άτομα της ομάδας ελέγχου, που δεν θα πληρώνονται.

Η ελπίδα είναι ότι αυτή η μελέτη θα παράξει επιστημονικά θεμελιωμένη γνώση για το πως η συμπεριφορά και οι προθέσεις των ανθρώπων αλλάζουν όταν παίρνουν τακτικά χρήματα χωρίς προϋποθέσεις. Θα τεμπελιάσουν ή θα είναι δημιουργικοί; Θα δουλεύουν λιγότερο ή θα εγκαταλείψουν εντελώς τις δουλειές τους; Θα χρησιμοποιούν αυτά τα επιπλέον χρήματα μόνο για πάρτη τους ή θα εμπλακούν περισσότερο σε εθελοντικές εργασίες;

Θα το πούμε διαφορετικά, με τα δικά μας λόγια: πώς συμπεριφέρεται ο Εαυτός – Κεφάλαιο όταν το «Κεφάλαιο – του – Εαυτού» ποσοτικοποιείται και γίνεται αντικείμενο minimum χρηματικής εγγύησης απ’ την μεριά του (καπιταλιστικού) κράτους; Πώς συμπεριφέρεται όταν “κοστολογείται σε χρήμα καθ’ εαυτό“, όχι σαν “παραγωγική δύναμη” αλλά σαν “υποδομή”; Παράδοξο ή όχι, αλλά η «επαναστατική πρόταση» να «καταργηθεί» η μισθωτή σκλαβιά και, ταυτόχρονα, να πληρώνει το κράτος τους μισθωτούς χωρίς να παράγουν (λόγω covid φυσικά) είναι μια συνεστραμμένη εκδοχή του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος». Εντυπωσιακό: μισθός χωρίς εργασία (άρα χωρίς εκμετάλλευση, υπεραξία, ενσωμάτωσή της στη μορφή εμπόρευμα, και πραγματοποίησή της στην αγορά); Ή το αφεντικό τρελλάθηκε ή κάτι άλλο συμβαίνει…

(Μήπως ταυτόχρονα έχει γενικευτεί το “εργασία χωρίς μισθό”;)

Ο covid και η εργασιακή αναδιάρθρωση

Τετάρτη 4 Νοέμβρη. Το δεύτερο!! (Κι αυτό το παλιο «συμβούλιο για την εργατική αυτονομία» υπέδειξε την σοβαρότητα του ζητήματος, με την περιπαιχτική μορφή ερωτήματος, που ωστόσο το απάντησε στις 21 Μάρτη του 2018 – προ covid…). Πρόκειται για μια διευρυμένη, γενικευμένη μορφή στρατιωτικοποίησης μεγάλου τμήματος της σύγχρονης εργατικής τάξης! Με την έννοια ότι κατ’ αρχήν η μορφή–κράτος (σαν εκπρόσωπος των γενικών καπιταλιστικών συμφερόντων) πληρώνει για να εξασφαλίσει την εργατική υπακοή και διαρκή διαθεσιμότητα (η κρατική εκδοχή των «συμβολαίων μηδενικού χρόνου εργασίας»…), χωρίς να επιτρέπονται οι μορφές εργατικής αρνητικότητας (δεν απεργείς απέναντι στο επίδομα, ε;)· όπως πληρώνεται ο μισθοφόρος στρατιώτης, για να είναι διαθέσιμος για οτιδήποτε (και οπουδήποτε) «χρειαστεί».

Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Εμφανιζόμενη η μορφή κράτος σαν ο προστάτης ενός επιπέδου «βασικής επιβίωσης» στρεβλώνει κατάλληλα τις σχέσεις εκμετάλλευσης εμφανίζοντάς τες σαν σχέσεις πατερναλισμού. Κι αυτό είναι τόσο ξεκάθαρο όσο ότι ο ήλιος βγαίνει απ’ την ανατολή: αντί η σύγχρονη εργατική τάξη να απαιτήσει την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας (ημερήσιου, εβδομαδιαίου, μηνιαίου, ετήσιου) με ταυτόχρονη αύξηση του βασικού μισθού, αντί δηλαδή αυτή η σύγχρονη εργατική τάξη να ξαναγίνει ανταγωνιστικός (προς τα αφεντικά) κύριος του εαυτού της, η ιδέα του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» είναι να ξεπέσει σε μια μάζα «ωφελούμενων» απ’ την κρατική προστασία και τις «παροχές» – υπό τους όρους που θα επιβάλλονται όταν το «πείραμα» πάψει να είναι πείραμα και γίνει επίσημη κρατική πολιτική.

Πόσο έχει βοηθήσει η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία σ’ αυτήν την εξέλιξη; Η απάντηση είναι μπροστά στα μάτια όλων – μόνο οι caradinieri δεν την βλέπουν (τί caradinieri θα ήταν αλλιώς;). Ακόμα και σ’ ένα περιθωριακό (για τον παγκόσμιο καπιταλισμό) μέρος σαν το ελλαδιστάν συμβαίνουν ταυτόχρονα αυτά τα δύο: η μορφή κράτος πληρώνει (με τον ελάχιστο μισθό) τους μισθωτούς που παρκάρουν στα σπίτια τους χωρίς να δουλεύουν (για να εξασφαλιστεί η μέγιστη δυνατή «κοινωνική αποξένωση»…) ΚΑΙ τροποποιούνται επι τα χείρω οι εργασιακές σχέσεις, δίνοντας ακόμα εντονότερο «διευθυντικό δικαίωμα» στα αφεντικά, σε βάρος των εργατών. Επέκταση των ωραρίων, απλήρωτη εργασία (έναντι «ρεπό» όταν πέφτει η δουλειά), και τα υπόλοιπα που υποθέτουμε ότι ξέρετε.

Είναι οι δύο όψεις του ίδιου χειρισμού. Και δεν θα έπαυαν να έχουν άμεση, οργανική σχέση, ακόμα κι αν τα 530 ευρώ (για ένα μήνα) γίνονταν1000! Το στρατηγικής σημασίας κοινό τους είναι ότι αυτό που ονομάζεται «εργατική δύναμη» απο-υποκειμενικοποιείται από ταξική άποψη· για να γίνει μια «ποσότητα», ένα «μέγεθος» που υπόκειται αποκλειστικά στη διαχείριση των αφεντικών, και των σκαμπανεβασμάτων της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας – συμπεριλαμβανόμενων και των σκαμπανεβασμάτων απ’ τις «υγιεινιστικές κρίσεις».

Να ποια είναι η χρησιμότητα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας σ’ αυτό το πεδίο: επιτρέπει την υπερκωδικοποίηση της μισθωτής εργασίας… δηλαδή την αφαίρεση της εργατικής ανταγωνιστικής υποκειμενικότητάς της… δηλαδή της αρνησικυρίας της. Αφού η πραγματική τάξη μας δεν στέκεται μεθοδικά και αποφασιστικά ενάντια στον «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού» (αλλά τρώει τα παραμύθια των αφεντικών) ξεπέφτει σε αναλώσιμα τάγματα (και διαρκείς κατ’ οίκον εφεδρείες….)

(Οι caradinieri δεν θα καταλάβουν λέξη απ’ τα πιο πάνω – και θα βρίζουν, όπως συνήθως. Αλλά τι caradinieri θα ήταν αλλιώς;)

Είναι ο καπιταλισμός stupid 1

Τρίτη 3 Νοέμβρη. … Ένας πρώην γενικός αντιπρόεδρος της Pfizer [σ.σ.: ο Peter Rost] ο οποίος έγινε whistleblower όταν η εταιρεία αγνόησε τις διαμαρτυρίες του για το παράνομο μάρκετινγκ, έχει πει:

Είναι τρομακτικό πόσες ομοιότητες υπάρχουν μεταξύ αυτής της βιομηχανίας και της μαφίας. Η μαφία βγάζει τεράστια χρηματικά ποσά, όπως και αυτή η βιομηχανία. Οι παράπλευρες απώλειες του οργανωμένου εγκλήματος είναι οι φόνοι και οι θάνατοι, και οι παρενέργειες αυτής της βιομηχανίας οδηγούν στο θάνατο. Η μαφία δωροδοκεί πολιτικούς και άλλους, το ίδιο και η φαρμακοβιομηχανία… Η διαφορά είναι ότι όσοι δραστηριοποιούνται στη φαρμακοβιομηχανία θεωρούν τους εαυτούς τους – αν όχι όλοι, το 99% – νομοταγείς πολίτες, όχι πολίτες που θα λήστευαν μια τράπεζα…

Όταν ένα έγκλημα έχει προκαλέσει το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, θα πρέπει να το θεωρήσουμε ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Η αντίληψη του εγκλήματος δεν θα έπρεπε να αλλάζει από το εάν οι θάνατοι προέρχονται από όπλα ή από χάπια…

… Η δωροδοκία είναι ρουτίνα και τα χρηματικά ποσά που διοχετεύονται σε αυτή τεράστια. Σχεδόν οποιοσδήποτε μπορεί να επηρεάσει τα συμφέροντα της βιομηχανίας, ανεξαρτήτως της θέσης του, έχει δωροδοκηθεί: γιατροί, διοικητές νοσοκομείων, υπουργοί, επιθεωρητές υγείας, τελωνειακοί και φορολογικοί ελεγκτές, υπεύθυνοι καταχώρισης φαρμάκων, επιθεωρητές εργοστασίων, αξιωματούχοι καθορισμού τιμών και πολιτικά κόμματα. Στη Λατινική Αμερική, θέσεις όπως του υπουργού υγειας έχουν μεγάλη ζήτηση, γιατί σχεδόν πάντα οι υπουργοί αυτοί πλουτίζουν εξαιτίας της βιομηχανίας φαρμάκων…

Αυτά γράφει ο Peter Gotzsche στις σελίδες 59 – 60 του βιβλίου του (περισσότερα: Κυριακή 1 Νοέμβρη, Η μαφία των φαρμακοβιομηχανιών 1, 2, 3). Αρκεί να διαβάσει κάποιος τις 60 πρώτες σελίδες για να πιάσει το κεφάλι του. Μα βέβαια!!! Είναι τόσο απλό και ξεκάθαρο!!! Η Raytheon φτιάχνει και πουλάει πυραύλους, όχι παγωτά πύραυλο! Και οι φαρμακοβιομηχανίες, για να «λειτουργούν» χρειάζονται φήμες επικίνδυνων ασθενειών – κι έτσι πουλάνε τα συχνά τοξικά και φονικά φάρμακά τους· δεν φτιάχνουν καραμέλες! Τόσο απλά: είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε!!

Τι σημαίνει αυτό για την υγεία ή/και την αρρώστια (μας). Ως πριν μια δεκαετία (χοντρικά), είχε ολοκληρωθεί η ενοποίηση της ασκούμενης ιατρικής με τις φαρμακοβιομηχανίες και τις υπόλοιπες του ευρύτερου τομέα, έτσι ώστε να μπορούμε να μιλάμε για μια ιατρο-χημικο-βιομηχανική πραγματικότητα της βιομηχανίας της υγείας. Από ένα σημείο και μετά (μια δεκαετία πριν, περισσότερο;) προστέθηκαν και οι high tech στο κλαμπ. Με πολλούς τρόπους. Επειδή (για παράδειγμα) πολλά φάρμακα μελετώνται πια και σχεδιάζονται με ψηφιακές προσομοιώσεις. Ή επειδή τα health data είναι ένα διαρκές (και διαρκώς ογκούμενο) χρυσωρυχείο. Ή επειδή η «τεχνητή νοημοσύνη» και η ρομποτική εγκαθίστανται όλο και περισσότερο στην «φροντίδα υγείας». Ή επειδή νέα υλικά για ιατρική χρήση σχεδιάζονται μέσα από αξιοποίηση των big data της μοριακής σύνθεσης των παλιών υλικών και ψηφιακές δοκιμές. Ή επειδή οι “νευροεπιστήμες” είναι η στενή σύνθεση νευρολογίας, ψυχολογίας και πληροφορικής…

Στον τομέα της διαμόρφωσης «των πολιτικών υγείας» και των «πληροφοριών υγείας» αυτό το σύμπλεγμα έχει πια σχεδόν τον απόλυτο έλεγχο. Και, επιπλέον, είναι μια βασική αιχμή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Τι πιο «φυσικό» απ’ το να αρπάξουν τα αφεντικά του την ευκαιρία ενός μάλλον ασήμαντου κορονοϊού, να «ντοπάρουν» τον κίνδυνο, να απλώσουν μια τρομοεκστρατεία και πραξικοπήματα που επιταχύνουν την «εσωτερική αναδιάρθρωση» του κεφάλαιου (είτε την ψηφιοποίηση διάφορων τομέων του είτε την μεταφορά χρήματος από τομείς που «πέφτουν» σε τομείς που «ανεβαίνουν» συν, φυσικά, τις αναγκαιότητες του διακρατικού ανταγωνισμού) και να επιβάλλουν καινούργιες τεχνολογίες εμβολίων; Πάνω σ’ αυτό το «σενάριο» προπονούνταν για χρόνια!

Απ’ αυτήν την άποψη είναι ίσως λάθος να μιλάει κανείς για «μαφία» – εκτός αν φαντάζεται ένα είδος καπιταλισμού με λευκά γάντια και «καθαρά χέρια». Δεν πρέπει να έχει υπάρξει τέτοιος στην ιστορία, παρά μόνο σαν εξαιρέσεις. Το ενοποιημένο καρτέλ / κύκλωμα ιατρικής – φαρμακοβιομηχανιών – εταιρειών πληροφορικής έχει το μονοπώλιο «γνώσεων περί την υγεία», εφόσον δεν υπάρχει κοινωνικός, γνωσιακός ανταγωνισμός σ’ αυτό το πεδίο. Συνεπώς έχει συμφέρον αλλά και κάθε δυνατότητα να δημιουργεί τεχνητή ζήτηση των εμπορευμάτων του, είτε πρόκειται για «υπηρεσίες υγείας» είτε για φάρμακα κάθε είδους και παρα-φαρμακευτικά είδη. Έχει, λοιπόν, συμφέρον και τις δυνατότητες να δημιουργεί τεχνητές «κρίσεις υγείας»…

Τι είναι το ακατανόητο ή «συνωμοσιολογικό»;

Είναι ο καπιταλισμός stupid 2

Τρίτη 3 Νοέμβρη. Οι πιο «συνδικαλιστές» ανάμεσα στους caradinieri, αφού δεν μπορούν ανοικτά να υπερασπιστούν το κεφάλαιο / φαρμακοβιομηχανίες (κάτι που κάνουν, όμως, υπόγεια…) θα πουν: ναι μωρέ, εντάξει… αλλά ο covid 19 είναι ο φονιάς και απλά (ναι, «απλά»…) οι φαρμακοβιομηχανίες προσπαθούν να επωφεληθούν… Θα εμφανίσουν δηλαδή την δήθεν φονικότητα του ιού σαν «πραγματική αιτία» και τις τακτικές των φαρμακοβιομηχανιών σαν ένα «αποτέλεσμα» που μπορεί να αντιμετωπιστεί.

Στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτή η αντιστροφή της πραγματικότητας δείχνει απόλυτη άγνοια της ιστορίας και των γεγονότων. Μια φορά με την «γρίπη των πτηνών» (2005 – 2006) και μια δεύτερη φορά με την «γρίπη των χοίρων» (2009 – 2010) το τότε μπλοκ ιατρικής / φαρμακολογίας προσπάθησε να κατασκευάσει έναν μεγα-κίνδυνο υγείας για όλον τον πλανήτη – και να επωφεληθεί ανάλογα. Στην δεύτερη περίπτωση συζητήθηκε κι όλας («πρώιμα και ανεπίσημα») η προοπτική πραξικοπημάτων / γενικών αποκλεισμών. Απέτυχαν και στις δύο εκείνες περιπτώσεις τα αφεντικά του μπλοκ, όχι επειδή οι ιοί ήταν «τσαχπίνηδες» (πράγμα που καθόλου δεν δυσκόλευε την προπαγάνδα / δημαγωγία) αλλά επειδή ήταν πρακτικά αδύνατο ακόμα να γίνει πετυχημένα η βίαιη μετάβαση, το βίαιο σπρώξιμο στις κατ’ οίκον φυλακίσεις και στην τηλε-ζωή. Οι προθέσεις τους ήταν σαφείς, υστερούσε όμως η τεχνολογική δυνατότητα.

Τι σημαίνει αυτό; Στο Sarajevo.pdf 148 (Απρίλης 2020) σημειώναμε ενδεικτικά:

Δείτε μερικές χαρακτηριστικές διαφορές του 2009 με το 2019:

– Το 2009 οι χρήστες internet ήταν (σε παρένθεση με bold το αντίστοιχο μέγεθος 10 χρόνια μετά, το 2019) σε εκατομμύρια:

Ασία……………………………………….764,4             (2.300,47)

Ευρώπη …………………………………425,8             (   727,56)

Βόρεια Αμερική ……………………..259,6             (   327,57)

Νότια Αμερική / Καραϊβική………186,9             (   453,70)

Αφρική …………………………………..86,2             (   522,81)

Μέση Ανατολή…………………………58,3             (   175,50)

Αυστραλία……………………………….21,1             (     28,64)

Συνολικά, οι χρήστες του internet ήταν 1,1 δισ. το 2005, 1,77 δισ. το 2009, 4,13 δισ. το 2019.

– To 2009 το facebook ήταν μόλις ενός χρόνου, και είχε 250 εκατομύρια πελάτες. Το 2019 είχε σχεδόν 3 δισεκατομμύρια. Το 2009 το twitter, το instagram, ή το whatsapp ήταν ανύπαρκτα. Το youtube υπήρχε, με γύρω στις 400.000 χρήστες. Το 2019 είχε σχεδόν 2 δισεκατομμύρια.

– Το πρώτο (και εντυπωσιακό) iPhone εμφανίστηκε εμπορικά τον Μάη του 2007. To 2009 είχαν πουληθεί παγκόσμια (και ήταν σε χρήση, με βάση τις τότε εφαρμογές) περίπου 480 μύρια συσκευές smart phones. Το 2019 το μέγεθος ήταν 3,2 δισεκατομμύρια.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυία (ακόμα και για caradinieri!) για να διαπιστώσει κανείς την τεράστια διαφορά, μέσα σε μια μονάχα δεκαετία, απ’ το 2009 ως το 2019, στην ποσοτική έκταση (και στην ποιοτική ένταση) της μηχανικής μεσολάβησης συγκεκριμένων τομέων της κοινωνικής αναπαραγωγής!! Τα 4,13 δισεκατομύρια χρηστών του internet το 2019 προσέφεραν όντως την δυνατότητα «δουλειάς απ’ το σπίτι» (για ένα σεβαστό τμήμα των μισθωτών), «εκπαίδευσης απ’ το σπίτι», «διασκέδασης απ’ το σπίτι», «κατανάλωσης απ’ το σπίτι μέσω παραγγελιών και delivery», και τα υπόλοιπα σε μεγάλη κλίμακα. Αντίθετα, τα 1,77 δισεκατομύρια χρηστών το 2009 ήταν (ακόμα) λίγα.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΙΤΙΑ (με κεφαλαία γράμματα) το 2020 δεν ήταν ο covid. Η τρομοκρατική διαχείρισή του ήταν το αποτέλεσμα των προετοιμασιών και των συμφερόντων του ενοποιημένου συμπλέγματος big pharma, big tech, big insurance και μηχανισμών πολλών και διάφορων κρατικών υπηρεσιών (σε ότι αφορά την επιτήρηση). Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΙΤΙΑ ήταν η «ωρίμανση» των αναγκών, των συμφερόντων ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ του πιο δυναμικού τμήματος της καπιταλιστικής ανάπτυξης: ακριβώς γι’ αυτό «ασκήσεις» σαν εκείνη του Event 201 είχαν γίνει κι άλλες πριν τον Οκτώβρη του 2019· μηχανισμοί διαφόρων ειδών, απ’ τον ΠΟΥ μέχρι το ΠΟΦ είχαν ήδη εμπλακεί στις προετοιμασίες· ερευνητικά κέντρα, πανεπιστημιακά και επιχειρηματικά, έκαναν όλες τις απαραίτητες έρευνες για τις εφαρμογές «όταν έρθει η ώρα»· και τύποι σαν τον κυρ Βασίλη (των Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων) «προέβλεπαν» με κάθε ευκαιρία (και κάθε «προφητική» άνεση) την Έλευση του Κακού!!

Τα γεγονότα και η πραγματική ιστορία / εξέλιξη του καπιταλισμού δεν μπορούν να εξαφανιστούν επειδή διάφορα κωθώνια βολεύονται να τα αγνοούν. Και φυσικά δεν υπήρξε καμμία «σοφία» απ’ την μεριά της ασταμάτητης μηχανής (: Sarajevo) στο να υποδείξει γρήγορα, απ’ τις αρχές της περασμένης άνοιξης, τι ακριβώς συμβαίνει με τον covid… (Ούτε υπάρχει κάποια αντίφαση ή αντινομία με την συστηματικότητα με την οποία αντιμετωπίζει την υπόλοιπη θεματολογία της, όπως βολεύονται και διαδίδουν διάφοροι…) Έκανε και στο ζήτημα της υγείας επί πολλά χρόνια το πολιτικό της καθήκον, υποθέτoντας (εντελώς λαθεμένα) ότι βοηθάει και άλλους να το κάνουν έγκαιρα: να παρακολουθούν από κοντά τις καπιταλιστικές τάσεις βγάζοντας τα σωστά συμπεράσματα!

Σε κάθε περίπτωση, αν αναγνωρίσει κάποιος σ’ αυτές τις καπιταλιστικές τάσεις (και συγκεκριμένα στις τάσεις της σύνθεσης των big pharma και των big tech) την εγκληματικότητα που επίμονα αποδείκνυαν και αποδεικνύουν ικανοί και έντιμοι ερευνητές εδώ και δεκαετίες, δεν απομένουν παρά μόνο λεπτομέρειες για το τι έχει συμβεί και τι εξακολουθεί να συμβαίνει με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία που έχει σαν σημαία τον covid…

Ας το επαναλάβουμε: όχι, δεν χρειαζόταν αυτά τα αφεντικά να “κατασκευάσουν” έναν “φονικό ιό”! Αυτά τα ζητήματα τα έχουν εξακαθαρίσει ικανοποιητικά (κατά την γνώμη μας) οι Critical Art Ensemble. Υπάρχουν δεκάδες μεταδοτικοί ιοί, είτε τύπου γρίπης είτε τύπου κορονοϊών, που κυκλοφορούν κάθε χρόνο αδέσποτοι στον πλανήτη. Αυτό που χρειάζονταν ήταν κάτι που να μπορεί να πουληθεί σαν «νέα απειλή» και, κατά συνέπεια, να μαστορευτεί δημαγωγικά κατά βούληση. Πριν μετακομίσει ο covid απ’ την κίνα στην ευρώπη τα βασικά δεδομένα του είχαν γίνει γνωστά (στους ειδικούς): ΔΕΝ ήταν ο Ιος της Αποκάλυψης!

Ακριβώς επειδή ήταν «μικρομεσαίος» βόλευε να κατασκευαστεί πάνω του το ψέμα, το Θέαμα του Θανάτου! Απ’ την «στιγμή μηδέν» (όταν ο απατεώνας Drosten έφτιαξε ένα pcr «ανίχνευσης» χωρίς να ξέρει καν τον ιό και όταν ο ΠΟΥ ανήγγειλε «θνητότητα» 3,5% έτσι, επειδή βόλευε…), ως την «στιγμή ένα» (όταν οι χρόνιες δυσλειτουργίες κάποιων νοσοκομείων στο Bergamo σερβιρίστηκαν σαν «απόδειξη της φονικότητας»), ως την «στιγμή δύο» (όταν ο άλλος απατεώνας, του Imperial College, ο Ferguson άρχισε να πυροβολεί με «προβλέψεις» κατά τα γούστα του), και σε όλες τις στιγμές ως τώρα, παίζεται το ίδιο έργο: πως η τεχνοεπιστήμη των αφεντικών της 4ης βιομηχανικής επανάστασης θα καταστρέψει ό,τι έχει απομείνει απ’ την κανονική ιατρική, κάνοντας αποικία τους όλο το κοινωνικό εργοστάσιο, κάθε γωνιά των κοινωνικών σχέσεων.