Tag: covid19

… και εύλογες ανησυχίες

Δευτέρα 21 Δεκέμβρη. Ο Romeo F. Quijano μας είναι άγνωστος. Σαν συνταξιοδοτημένος πια καθηγητής φαρμακολογίας και τοξικολογίας στην ιατρική σχολή της Manila θα μπορούσε να θεωρηθεί αθώος των ιδιοτελών συμφερόντων και προθέσεων. Σε ένα άρθρο του στις 21 Αυγούστου παρατηρούσε μεταξύ άλλων τα εξής:

… Μια απ’ τις σημαντικές ανησυχίες για την ασφάλεια της ανάπτυξης ενός εμβολίου είναι το πως θα αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος του να “ενισχύσει” πρακτικά το εμβόλιο την παθογένια του ιού, ή να τον κάνει πιο επιθετικό, πιθανά εξαιτίας της ADE, όπως συνέβη σε πρόσφατες μελέτες δοκιμών εμβολίων σε ζώα…. Μια τέτοια ανεπιθύμητη παρενέργεια μπορεί να μην εντοπιστεί σε μια κλινική δοκιμή, ειδικά σε έντονα μεροπληπτικές κλινικές δοκιμές που επηρεάζονται απ’ την σύγκρουση συμφερόντων εφόσον σ’ αυτές τις δοκιμές εμπλέκονται οι ίδιες οι φαρμακοβιομηχανίες. Ακόμα κι αν εντοπιστεί μια τέτοια σοβαρή παρενέργεια, συνήθως σπρώχνεται κάτω απ’ το χαλί.

Για παράδειγμα τα αποτελέσματα των αρχικών κλινικών δοκιμών ενός εμβολίου για τον covid-19 απ’ την Moderna έδειξαν ότι 3 απ’ τα 15 ανθρώπινα πειραματόζωα της ομάδας που έλαβε ισχυρή δόση υπέφεραν από σοβαρά και από ιατρική άποψη σημαντικά προβλήματα. Η Moderna όμως συμπέρανε ότι το εμβόλιο είναι “γενικά ασφαλές και καλά ανεκτό”, κάτι το οποίο τα media που ελέγχονται απ’ τις εταιρείες αναπαρήγαγαν φιλότιμα, κουκουλώνοντας τον πραγματικό κίνδυνο απ’ το εμβόλιο. Σε μια επαίσχυντη πράξη ανηθικότητας η Moderna έφτασε να χρησιμοποιήσει έναν απ’ αυτούς τους εθελοντές, τον Ian Haydon, για να κάνει πολλές εμφανίσεις στα media προωθώντας το πειραματικό εμβόλιο της. Η Moderna έσπρωξε τον Haydon να εμφανίζεται στην τηλεόραση για να παραπλανήσει τόσο το κοινό όσο και τους μετόχους της. Η πραγματικότητα ήταν ότι σε λιγότερο από 12 ώρες μετά τον εμβολιασμό του ο Haydon είχε εμφανίσει μυικούς πόνους, εμετό, υψηλό πυρετό και είχε χάσει τις αισθήσεις του…

… Το εξωγενές mRNA είναι εγγενώς διεγερτικό του ανοσοποιητικού συστήματος, κι αυτό μπορεί να είναι είτε ωφέλιμο είτε βλαπτικό. Μπορεί να προκαλέσει επιπλέον δραστηριοποίησή του, και μπορεί επίσης να κάνει το αντίθετο, να περιορίσει την έκφραση των αντιγόνων και να έχει αρνητικές συνέπειες στην αντίδραση του ανοσοποιητικού. Τα παράδοξα αποτελέσματα της εγγενούς αντίδρασης του ανοσοποιητικού σε διαφορετικές μορφές των mRNA εμβολίων δεν έχουν γίνει επαρκώς κατανοητά. Οι πιθανές ανησυχίες για την ασφάλειά τους περιλαμβάνουν την τοπική ή/και την συστηματική φλεγμονή, την βιοδιασπορά και την ανθεκτικότητα των εκφρασμένων ανοσογόνων… αλλά και την πιθανή τοξικότητα των μη οικείων νουκλεοτιδίων και των συστατικών του συστήματος που μεταφέρει το συνθετικό mRNA στο κύτταρο. Ένα εμβόλιο βασισμένο στο mRNA μπορεί επίσης να προκαλέσει αντιδράσεις ιντερφερόνης 1, που σχετίζονται όχι μόνο με φλεγμονές αλλά και με την πρόκληση αυτο-άνοσων νοσημάτων…

Εντάξει, δεν θα γίνουμε ανοσολόγοι· και σίγουρα η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει τέτοιο καθήκον! Αν κάναμε τον κόπο της μετάφρασης (κι εσείς, ίσως, τον μικρότερο της ανάγνωσης) είναι επειδή μια απ’ τις φράσεις του Quijano αποδεικνύεται ήδη προφητική: …αλλά και την πιθανή τοξικότητα των μη οικείων νουκλεοτιδίων και των συστατικών του συστήματος που μεταφέρει το συνθετικό mRNA στο κύτταρο… Εκεί αποδίδονται (ως τώρα) οι σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις στην πλατφόρμα γενετικής τροποποίησης των pfizer/biontech!!

Υπάρχει κάποιος λόγος (πέρα απ’ την καπιταλιστική βιοπολιτική – καθόλου ασήμαντος, πράγματι!) για να αποδειχθούν προφητικές και οι υπόλοιπες φράσεις του;

Τα αιχμάλωτα κύτταρα (η αρχαιολογία)

Δευτέρα 21 Δεκέμβρη. …Ξεκαθαρίσαμε από την αρχή πως στο κέντρο της βιοτεχνολογικής προόδου ο φάρος που φωτίζει ως την άκρη τα επιτεύγματά της και προσανατολίζει τις έρευνες είναι ένα θεώρημα. Aυτό του γονιδιακού πλούτου. Kαι συνακόλουθα το άλλο του μισό. Aυτό της γονιδιακής φτώχειας.

Στη βάση αυτής της πεποίθησης ο κόσμος ξαναχωρίζεται στα δύο. Ένα άρωμα αθανασίας πλανιέται πάνω από την μισή ατμόσφαιρα. Tα σύνορα είναι διαγώνια: θα χωρίσουν πληθυσμούς, συλλογικές “γονιδιακές περιουσίες”, θα χωρίσουν επίσης και τα μεμονωμένα άτομα. Θα διαπεράσουν μονοκοντυλιά το ανθώπιινο είδος και κάθε άλλο. Ένας γονιδιακός βορράς και ένας αντίστοιχος νότος βρίσκονται κι όλας υπό διαμόρφωση, όχι μόνο στο σχήμα της γήινης γεωγραφίας, αλλά και στις ιδιωτικές “σφαίρες”.

Kι όλα τα παλιά (;) ή ελαφρά κουκουλωμένα αξιώματα, της ανωτερότητας (και της κατωτερότητας), της εξυπνάδας (και της ανοησίας), της υγείας (και της αρρώστιας), της ομορφιάς (και της ασχήμιας) ξαναγράφονται με έναν και τον αυτό τρόπο. Aναδιατάσσονται ελκόμενα από τον μαγνητισμό του γενετικού βορρά. H πόλωση, και μόνο η πόλωση, ανάμεσα σε γονιδιακό πλούτο και γονιδιακή ανεπάρκεια μπορεί να δημιουργήσει τα κέρδη που ονειρεύονται τόσοι πολλοί. Πιο σωστά: την πόλωση αυτή θα την οργανώσουν (την οργανώνουν κιόλας), θα την συντηρήσουν, θα την μεγαλώσουν τόσο όσο χρειάζεται να διασφαλιστούν οι ροές προσταγών, προτύπων, κανονισμών, επεμβάσεων, δοξασιών, ρυθμίσεων, εκπτώσεων.

Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Δεν πρόκειται απλά για ένα τεχνολογικό θαύμα. Oύτε για τα συμφέροντα ενός ή δύο κλάδων του καπιταλισμού. Πρόκειται για γενικό υπόδειγμα “ανάπτυξης”. Δεν ζήσαμε κάτι ανάλογο ως τώρα. Oύτε οι προηγούμενοι. Oύτε οι πιο προηγούμενοι.

Aυτό που μας ζητιέται, για να πάρουμε μέρος στο πανηγύρι με την αξία μας, είναι κατ’ αρχήν να γυαλίσουμε όλες τις παλιές ιεραρχήσεις, όλες τις συσσωρευμένες προκαταλήψεις. Kι ύστερα με μια επιδέξια αλλά ειλικρινή προσήλωση να τις ακουμπήσουμε πάνω στα κύτταρά μας. Nα γίνουμε χιλιοστό το χιλιοστό ο χάρτης των πιθανών διορθώσεων μας. Tα υπόλοιπα, τους θριάμβους και τα θυσιαστήρια, θα τα αναλάβει η επιστήμη. Άλλωστε αυτοί οι μικροσκοπικοί είλωτες, οι κυτταρικοί εντολοδόχοι, είναι αληθινά παραγωγικοί. Tυφλοί απέναντι στις μελαγχολίες, τις ανησυχίες και τις ενστάσεις μας, φτιάχνουν κάθε χίμαιρα που μπορούν.

Aν δεν δεχτούμε θα αποκλειστούμε. O αποκλεισμός σημαίνει θάνατο – είναι το ίδιο σαν τις αιρέσεις που αρνούνται μεταγγίσεις αίματος. Mπορούμε λοιπόν να αρνηθούμε οτιδήποτε ουσιαστικά;
Στο χείλος αυτής της ερώτησης αιωρούνται δύο διαφορετικά θέματα. Πρώτον: υπάρχει περίπτωση οι βιοτεχνολόγοι να έχουν “δίκιο”; Tο δεύτερο είναι σημαντικότερο: υπάρχει πλευρά της ζωής που να μην μπορεί να “βιοτεχνολογικοποιηθεί”;

Όταν γράφαμε μεταξύ άλλων και τα πιο πάνω, σε μια σειρά κειμένων με τίτλο «τα αιχμάλωτα κύτταρα», μέρος των «σημειώσεων για έναν αιώνα» (στο περιοδικό 3η γενιά) ήταν ανάμεσα στο φθινόπωρο του 2000 και το καλοκαίρι του 2001. Η συστηματική εμπλοκή με τις βιοτεχνολογίες και η μελέτη / διάβασμα / παρακολούθηση των σχετικών εξελίξεων έμοιαζε τότε αυτονόητο εργατικό καθήκον, ακόμα κι αν ήταν μοναχικό… Μόλις που είχε ανακοινωθεί η «χαρτογράφηση του ανθρώπινου dna» (την πραγματικότητα μόλις του 3% – το υπόλοιπο είχε θεωρηθεί σκουπίδια…) και οι αναγγελίες για έναν θαυμαστό, καινούργιο βιοτεχνολογικό κόσμο έπεφταν σαν χρυσή βροχή.

Καταλαβαίναμε πως τότε ήταν μια καινούργια, επιθετική, γεμάτη τεχνολογική έπαρση «αρχή»· η υπόδειξη ενός καπιταλιστικού μέλλοντος που δεν μας άρεσε καθόλου! Υπήρχαν και πράγματα που δεν θέλαμε ή δεν μπορούσαμε να τα φανταστούμε. Όπως, για παράδειγμα, ότι μετά από 20 χρόνια, οι «νεο-ηλίθιοι», εκείνοι δηλαδή που είναι εξοπλισμένοι με ένα μίγμα άγνοιας και θράσους, θα είναι υπολογίσιμη μάζα στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες. Δεν υπολογίζαμε ότι μετά από 20 χρόνια, θα υπήρχαν τόσοι αφελείς που θα πιστεύουν ότι η γενετική μηχανική είναι …. «θεωρία συνωμοσίας»! Ή, έστω, μια απ’ τις συνηθισμένες διαφημιστικές τακτικές για τις οποίες το υπουργείο εμπορίου και οι ενώσεις καταναλωτών πρέπει ευγενικά να ζητήσουν διευκρινίσεις… Δεν υπολογίζαμε, απ’ την άλλη, πως η ανάπτυξη της γενετικής μηχανικής θα γίνει τόσο απρόσκοπτα, όχι επειδή κρυβόταν σε κάποια υπόγεια (το αντίθετο) αλλά επειδή οι «αναπτυγμένες» δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες θα προχωρούσαν κοιτώντας όλο και πιο απελπισμένα στο κενό… Ως το σημείο που πρωτοβουλίες, δράσεις, εγχειρήματα, αναλύσεις και αντιπληροφόρηση ενάντια στις βιοτεχνολογίες, κινηματικές πρακτικές δηλαδή που ήταν ρωμαλέες στα ’80s, θα «εξαφανιστούν» ως δια μαγείας με τον καιρό, έτσι ώστε διάφοροι “νεο-ηλίθιοι” θαυμαστές της κάθε pfizer να βγάζουν τώρα γλώσσα χωρίς συνέπειες.

Θα ήταν πολύ βολικό για τους νεο-ηλίθιους, είτε είναι caradinieri είτε όχι, η κριτική, και μάλιστα η εργατική κριτική στην βιο-πληροφορική Αλλαγή Καπιταλιστικού Παραδείγματος, να ξεκίνησε την ημέρα που εκείνοι ανακάλυψαν το Bergamo σα νεκροταφείο… Δυστυχώς γι’ αυτούς έχει μακρύ παρελθόν· έτσι ώστε να πατάει τόσο γερά που δεν μπορούν να το φανταστούν ούτε και στους χειρότερους εφιάλτες τους. Δεν πρόκειται για «λόγια του αέρα» σαν αυτά που φτιάχνουν το αποπνικτικό περιβάλλον των antisocial media και σια. Είναι Ιστορία. Είναι η ασυνεχής, γεμάτη διακοπές (πράγματι!) ανταγωνιστική ιστορία που κρατάει απ’ την δεκαετία του ’70 – ενάντια στη γενετική μηχανική σαν τμήμα (ήδη από τότε) των κρατικών και καπιταλιστικών διαδικασιών αναβάθμισης της εκμετάλλευσης των σωμάτων…

Δεν θα πούμε περισσότερα για την Ιστορία (μας / σας)· θα ήταν άχρηστο στην τωρινή φάση. Μιλάει η πραγματικότητα· για όσους αντέχουν να την καταλάβουν.

Κουίζ 1

Κυριακή 20 Δεκέμβρη. Ξέρετε το όνομα ενός κράτους που έχει δηλωμένους περισσότερους νεκρούς εξαιτίας του τσαχπίνη απ’ ότι μαζί η ιαπωνία (2.828), η ταϊβάν (7), η νότια κορέα (659), η γκάνα (331) και η σενεγάλη (361), παρότι έχει μόνο το 1/25 του (συνολικού) πληθυσμού τους;

Ξέρετε το όνομα ενός κράτους που έχει δηλωμένους ελαφρά λιγότερους νεκρούς εξαιτίας του τσαχπίνη (με ισχυρή «τάση» να τους ξεπεράσει…) απ’ την κίνα (4.634) παρότι έχει το 1/140 του πληθυσμού της;

Ξέρετε το όνομα ενός αναπτυγμένου κράτους (μέλους των καλύτερων κλαμπ του δυτικού καπιταλισμού, της ε.ε. και του νατο…) που έχει δηλωμένους περισσότερο από 10 φορές παραπάνω νεκρούς και 2,5 φορές παραπάνω «κρούσματα» του τσαχπίνη σε σχέση μ’ ένα φτωχό, τριτοκοσμικό κράτος της δυτικής αφρικής, όπως η γκάνα, που έχει όμως τριπλάσιο πληθυσμό;

Ξέρετε το όνομα ενός κράτους που η αναλογία των επίσημα δηλωμένων νεκρών του τσαχπίνη επί των επίσημα δηλωμένων positive (του ιδίου) είναι μεγαλύτερο απ’ το «αποτυχημένο πείραμα της σουηδίας» (2,17%), της «η πρωθυπουργός είναι συνέχεια τρομαγμένη γερμανίας» (1,76%) ή της «είμαστε cool γαλλίας» (2,45%);

Το ξέρετε οπωσδήποτε: ελλαδιστάν λέγεται!! Το ελλαδιστάν δηλώνει ως τώρα 4.102 «θύματα του covid», με πληθυσμό 10,4 εκατομύρια· το άθροισμα των δηλωμένων θανάτων απ’ την ίδια αιτία σε ιαπωνία, ταϊβάν, νότια κορέα, γκάνα και σενεγάλη μαζί είναι 3.986 (με σύνολο πληθυσμού 245 εκατομύρια). Το ελλαδιστάν επίσης έχει αναλογία «επίσημων θυμάτων προς επίσημα κρούσματα» (οι ίδιοι είναι που τα μετράνε και τα μεν και τα δε!) 3,14%… Σας φαίνεται εντάξει;

Οι αριθμοί είναι εκνευριστικοί ειδικά όταν κάνει κάποιος συγκρίσεις. Οι πιο σκληροπυρηνικοί caradinieri, οι οπαδοί του «απόλυτου lockdown μέχρι τελευταίας ρανίδας» θα υποστηρίξουν, φυσικά, ότι οι πιο πάνω συγκρίσεις αποδεικνύουν το πόσο επικίνδυνο είναι το ρημαδογκουβέρνο (δεν θα στραφούν ωστόσο εναντίον των απείθαρχων ιθαγενών…). Και ελάχιστοι (πόσοι άραγε;) θα θυμηθούν ότι η «δημιουργική λογιστική» ίσως γεννήθηκε σ’ αυτόν εδώ τον τόπο εδώ και αιώνες· κι ότι για να μάθει η ελ.στατ. να μετράει σωστά έπεσε πολύ ξύλο απ’ τους τρισκατάρατους «κατακτητές» της περασμένης δεκαετίας. Το ότι έμαθε η ελ.στατ. δεν σημαίνει ότι έμαθαν οι πάντες!!!

Ο Κ. Γουργουλιάνης, ένας (μάλλον μοναχικός) «αιρετικός – της – πρώτης – γραμμής», καθηγητής πνευμονολογίας και επικεφαλής της αντίστοιχης κλινικής στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λάρισας, κατήγγειλε προχτές την δημιουργική λογιστική θανάτου (που είναι και «κρουσματο-πολιτική»…): ο μεν εοδυ ανακοίνωσε στις 16 Δεκέμβρη 79 «κρούσματα» στο νομό Μαγνησίας, ενώ τα εργαστήρια του νοσοκομείου έδιναν μόνο 3. Το νούμερο «3» απ’ το νούμερο «79» έχει μεγάλη διαφορά· δεν πρόκειται για λάθος από αμέλεια…. Τι κακό έγινε στην πρόσθεση; Δεν θα μάθουμε: τέτοιες σοβαρές καταγγελίες περιχαρακώνονται σαν «τοπικά νέα», δηλαδή κουκουλώνονται. Ποιός ξέρει τι κάνουν αλλού στην επικράτεια τα θανατόμετρα / κρουσματόμετρα αλλά δεν γίνονται (ή πνίγονται εν τη προθέσει τους) οι ανάλογες καταγγελίες;

Φαίνεται ότι δεν γίνεται παντού «μαγείρεμα»· και το ελλαδιστάν είναι ένας απ’ τους αρχισέφ του πλανήτη! «Κοινές δεξαμενές» θανάτου έχουν ανοίξει πολλά κράτη· όχι όλα όμως· και απ’ τα επίσημα στοιχεία προκύπτει πως πολλά απ’ αυτά που δεν το έχουν κάνει βρίσκονται στην ανατολική ασία… Η ελληνική «κοινή δεξαμενή» εν τω μεταξύ έχει κτιστεί όπως όλα στην επικράτεια, με αντιπαροχή και «κατά παρέκκλιση»…

Οι ντόπιοι caradinieri, είτε οι σκληροπυρηνικοί είτε οι σχετικά λιγότερο φανατίλες, απέναντι σ’ αυτές τις «παραξενιές» ή, εν πάσει περιπτώσει απέναντι σ’ αυτές τις «ασυνέχειες» της φοβερής και τρομερής φονικότητας, έχουν έτοιμη τακτική και έτοιμες απαντήσεις. Πρώτον, αν δεν υπάρχει περιθώριο θανατολαγνείας δεν ασχολούνται. Και δεύτερον, φταίει το ρημαδογκουβέρνο για το ελληνικό μεγαλείο και τις ανομολόγητες μεν αλλά ολοφάνερες πρωτιές του. Δεν έκλεισε ασφυκτικά τις πόρτες και τα παράθυρα· δεν τα έκλεισε έγκαιρα· δεν άνοιξε πολλές εντατικές· κάνει τα στραβά μάτια στο παπαδαριό· δεν παρήγγειλε μάσκες σωστού μεγέθους για τα παιδιά· κι επιπλέον ο αρχιερέας και τα εξαπτέρυγα έχουν γίνει βαρετά… Στο «χωριό» πάντα φταίει το γκουβέρνο: «την λύση να δώσει ο πρωθυπουργός», να ένα παλιό και βαθιά ριζωμένο σύνθημα απ’ τα επικά ‘80s…

Οι πιο φανατικοί caradinieri θα πουν (θα τραυλίσουν μάλλον) ότι τα κράτη της ανατολικής ασίας «τα έχουν πάει καλά» επειδή επέβαλαν «ολικά lockdown», και επειδή είναι και high tech, οπότε δεν αφήνουν καρφίτσα να περάσει απαρατήρητη. Ο τεχνο-ολοκληρωτισμός είναι θεραπεία για όλα – λένε έμμεσα αλλά καθαρά… (Έχουν ένα δίκιο, αλλά απ’ την ανάποδη – λέμε πιο κάτω). Τι θα πουν όμως για την σενεγάλη; Είναι κι αυτή master στο high technology tracking; Η κοινωνική αποξένωση έγινε η κυρίαρχη κουλτούρα στη δυτική αφρική; Έχει πρωτοκλασσάτες εντατικές το Dakar; Και τότε γιατί μεταναστεύουν οι σενεγαλέζοι προς τα βόρεια και πρωτοκοσμικά και δεν συμβαίνει το ανάποδο;

Δύσκολοι καιροί για τους ντόπιους ιππότες της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας – και της γενετικής μηχανικής…

Όμως θα πρέπει να υπάρχει και κάποια εξήγηση που δεν περνάει ούτε απ’ την Ηρώδου του Αττικού ούτε απ’ τις υπεραπλουστεύσεις του διανοητικού επαρχιωτισμού! Γιατί αυτή η θρυλική «καταστροφική πανδημία» έχει εξελιχθεί σε τόσο σοβαρό πρόβλημα για ένα μόνο κομμάτι του πλανήτη και, μάλιστα, μέσα σ’ αυτό περιλαμβάνεται ο άλλοτε κραταιός αλλά επιταχυνόμενα «αγχωμένος» δυτικός καπιταλισμός; Γιατί ακόμα και στο εσωτερικό αυτού του δυτικού καπιταλισμού δεν είναι όλοι ενθουσιασμένοι με τα κατορθώματα της (αμερικανικής κατά κύριο λόγο) φαρμακο-μαφίας που «θα σώσουν την ανθρωπότητα»; Γιατί ο βασιλιάς Macron έχει την άνεση να “προβληματίζεται” για τις mRNA πλατφόρμες; Γιατί οι τόσο πονόψυχοι αφεντάδες των δυτικών καπιταλιστικών κρατών, των οποίων οι πληθυσμοί αιωρούνται τόσο κοντά στον θάνατο, δεν «αγκάλιασαν» με ευγνωμοσύνη τα παραδοσιακής τεχνολογίας κινέζικα εμβόλια;

Υπάρχουν κι άλλα τέτοια «γιατί;» Αλλά θα πρέπει να υπάρχει και κάποια εξήγηση…

Κουίζ 2

Κυριακή 20 Δεκέμβρη. Λίγο ακόμα σπάσιμο νεύρων με αριθμούς – τους έχουμε για χρήσιμους πάντως. Υπάρχουν 3 ευρωπαϊκά κράτη που θεωρούνται «πρώτης γραμμής» από καπιταλιστική άποψη: το ιταλικό, το γερμανικό και το γαλλικό.

Κατά σειρά πληθυσμού κατατάσσονται ως εξής: γερμανία 83,8 εκατομύρια, γαλλία 65,3 εκατομύρια, ιταλία 60,4 εκατομμύρια. Είναι βέβαιο ότι εφαρμόζουν (ή έχουν τα περιθώρια να εφαρμόσουν…) και τα τρία την ίδια δημιουργική λογιστική θανάτου, σίγουρα αυτήν που ευλόγησε ο π.ο.υ., σύμφωνα με την οποία «όποιος / α βρεθεί positive ή μοιάζει για τέτοιος και πεθάνει τις επόμενες 4 εβδομάδες / 28 ημέρες αναγνωρίζεται σαν ‘θύμα του covid’ όπως και νάχει…». Χρησιμοποιούν επίσης και τα τρία τα ίδια άθλια, αναξιόπιστα και προβοκατόρικα PCR τεστ για να εντοπίζουν ανθρώπους που θα πρέπει να βασανιστούν σαν «υγιεινομικές βόμβες». Ωστόσο, με κριτήριο την επίσημη καταμέτρηση των θυμάτων των «κοινών δεξαμενών» τους η κατάταξη είναι αντίστροφη από εκείνη των πληθυσμών τους. Πρώτο είναι το ιταλικό κράτος με 68.447, δεύτερο το γαλλικό με 60.418 και μακράν τρίτο το γερμανικό με 26.402. Ειδικά αυτή η «φτωχή επίδοση» του Βερολίνου θα μπορούσε να θεωρηθεί ύποπτη («μήπως κρύβουν τους νεκρούς σε τίποτα κοντέινερ;»).

Οι θανατολάγνοι θα πουν: το γερμανικό κράτος έχει καλύτερο σύστημα υγείας! Και το ιταλικό το χειρότερο… Πιθανόν – αλλά τότε γιατί η πρωθυπουργός του πρώτου βγήκε νωρίς νωρίς την περασμένη άνοιξη και ανακοίνωσε ότι «αν δεν θα σας κλείσουμε στα σπίτια σας θα έχουμε 5.000.000 νεκρούς» λες και ήταν μετεμψύχωση του ελεεινού Ferguson; Και γιατί τώρα επιβάλει «γενική κλεισούρα» στους υπηκόους της;

Αν το κριτήριο είναι οι positive, και πάλι η κατάταξη αλλάζει. Στα «κρούσματα» το Παρίσι είναι μακράν πρώτο (2.460.555 ως χτες), η Ρώμη δεύτερη (1.938.083) και το Βερολίνο τρίτο αλλά όχι τόσο καταϊδρωμένο όπως στους θανάτους (1.493.669). Μήπως οι γερμανοί εκτός από καλύτερο σύστημα υγείας έχουν και καλύτερη κράση, παρότι στο βορρά έχει περισσότερο κρύο που ευνοεί τον κάθε τσαχπίνη; (Ή μήπως περνάνε πιο συχνά τα συνηθισμένα κρυωματάκια που προκαλούν φυσική ανοσία και στον covid;).

Μοιάζει σπαζοκεφαλιά… Που γίνεται χειρότερη αν υπολογιστεί ότι η «κοινή δεξαμενή» στην ιταλική περίπτωση δεν ήταν ομοιόμορφη σε όλη την επικράτεια αλλά βρισκόταν κυρίως τον βιομηχανικό (και σχετικά πλουσιότερο) βορρά. Ας αφήσουμε το γεγονός ότι παραλίγο να μαθευτεί πως το μακελιό στο Bergamo (που τόσο φαγώθηκε αμάσητο…) δεν είχε αιτία τον covid αλλά το εγκαταλειμένο δημόσιο σύστημα υγείας στην περιοχή – ευτυχώς το ιταλικό γκουβέρνο συνεννοήθηκε αρμοδίως με τον π.ο.υ. και η σχετική έρευνα που είχε τα στοιχεία και τις αποδείξεις “εξαφανίστηκε”…

Παρότι οι λεπτολόγοι της επιδημιολογίας μπορεί κάποτε να ψάξουν και να βρουν κάθε πιθανή και απίθανη εξήγηση του γιατί η γκάνα τα έχει πάει πολύ καλύτερα απ’ την γαλλία και γιατί η ιαπωνία πολύ καλύτερα απ’ τις ηπα (αφήνουμε την κίνα απέξω από κάθε σύγκριση! απολαμβάνει τα χάλια των δυτικών ανταγωνιστών της απ’ το ύψος της!), θα άξιζε τον κόπο να εισάγουμε ένα κριτήριο διαφοροποίησης που είναι πιθανό ότι δεν θα το πετύχετε πουθενά αλλού. Το κριτήριο της θέσης στον τεχνολογικο-καπιταλιστικό «συσχετισμό δύναμης» στο κατώφλι της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Σίγουρα είναι πρόταση που απευθύνεται σε τολμηρά πνεύματα. Και εντελώς ακατάλληλη για τους συντηρητικούς κάθε είδους και απόχρωσης.

Μια πρόταση απάντησης…

Κυριακή 20 Δεκέμβρη. Η πρότασή μας είναι αυτή: τα καπιταλιστικά κράτη του πλανήτη «διαχειρίζονται» τον τσαχπίνη ανάλογα με την θέση και τις προοπτικές του καπιταλισμού τους (και, ευρύτερα, του «κοινωνικού κεφαλαίου» τους) σ’ αυτήν την εξελισσόμενη Αλλαγή Παραδείγματος. Σ’ αυτό το (αφαιρετικό ίσως αλλά όχι αυθαίρετο) σχήμα υπάρχουν δύο «άκρα». Κράτη / κεφάλαια / κοινωνίες με ήδη υψηλή θέση (που διεκδικούν επικυριαρχίες στο υπόλοιπο του 21ου αιώνα) και απ’ την άλλη μεριά κράτη / κεφάλαια / κοινωνίες που βρίσκονται σε σχετικά χαμηλή θέση, δεν έχουν βλέψεις κορυφής, μπορούν όμως να βελτιώσουν την (σχετική) θέση τους στον πλανητικό καταμερισμό εξουσίας αρθρωνόμενα με εκείνα της πρώτης κατηγορίας. Σ’ αυτήν την πρώτη κατηγορία θα τοποθετούσαμε οπωσδήποτε το Πεκίνο, το Τόκιο, την Σεούλ… Στην δεύτερη την Accra (γκάνα), το Dakar (σενεγάλη), και άλλα αφρικανικά (και όχι μόνο) κράτη.

Για διαφορετικούς λόγους η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, άρα η δημιουργική λογιστική θανάτου, η υπερδιόγκωση της απειλής του τσαχπίνη και όλα τα υπόλοιπα θα ήταν (έτσι πάει ο συλλογισμός) από άχρηστη έως επικίνδυνη σ’ αυτά τα δύο άκρα. Στους κορυφαίους επειδή έχουν ήδη τους κοινωνικούς / τεχνικούς όρους για να αισιοδοξούν για την εξέλιξη των καπιταλισμών τους στον 21ο αιώνα. Έχουν, σα να λέμε, την «κοινωνική πειθαρχία» και την «κοινωνική κουλτούρα» που ευνοούν την ομαλή μετάβαση / εξέλιξη του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματός τους, με προοπτικές ευρύτερης ηγεμονίας. Στους «χαμηλούς» επειδή δεν έχουν και δεν ελπίζουν να αποκτήσουν γρήγορα τέτοια χαρακτηριστικά· έχουν όμως άλλους πόρους (γεωγραφική θέση, φυσικούς πόρους, τεχνολογικές νησίδες) που τους επιτρέπουν να εκτιμούν βάσιμα ότι δεν θα υποβαθμιστούν και πως, αντίθετα, με τις σωστές επιλογές συμμάχων θα αναβαθμιστούν. Σαν δορυφόροι – αλλά θα αναβαθμιστούν.

Σ’ αυτό το σχήμα το δράμα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας με σημαία τον τσαχπίνη παίζεται στο ενδιάμεσο φάσμα. Όπου βρίσκονται τόσο τα κράτη του δυτικού (ευρωπαϊκού, βορειοαμερικάνικου) καπιταλισμού όσο και κράτη του είδους ιράν, τουρκία ή βραζιλία. Εδώ το ζήτημα της «προσαρμογής» των κοινωνικών (και επιχειρηματικών) κεφαλαίων στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης γίνεται (μπορεί να είναι) υπαρξιακό. Το Αποκαλυψιακό Θέαμα του Θανάτου, όπως ακριβώς το είχε περιγράψει ο G. Caffentzis (έχουμε κάνει παραπάνω από μία αναφορές σ’ αυτό), όπου ο κίνδυνος “καπιταλιστικού θανάτου” μεταφέρεται στους υπηκόους σαν απειλή για τον δικό τους θάνατο “αν δεν…” (αν δεν πειθαρχήσουν, αν δεν υπακούσουν, κλπ) είναι αλληγορία και μαζί εργαλείο εκβιασμού. Για ένα γρήγορο και συντονισμένο “άλμα” / αλλαγή συμπεριφορών, ηθών, εθίμων, νομικών κανόνων· ένα κυβερνητικό (cybernetic) άλμα βιοπολιτικής διαχείρισης της εξουσίας και της υποτέλειας.

Αν και στη δυτική φιλολογία υπάρχουν από ικανοποιητικές μέχρι εξαιρετικές αναλύσεις (και γενεαλογίες) της εξέλιξης και των προδιαγραφών της κρατικής / καπιταλιστικής βιοπολιτικής, είχαν (και μπορεί να έχουν ακόμα) μια λανθάνουσα παραδοχή. Ότι σαν διαδικασία, ειδικά σε φάσεις μετάβασης, πρόκειται για κάτι πανανθρώπινο. Είναι αυτές οι αναλύσεις, σα να λέμε, «δυτικοκεντρικές»! Όμως οι κτυπητές διαφορές στα «μεγέθη» και στις «πολιτικές» σε σχέση με τον τσαχπίνη μας υποχρεώνουν να κρατήσουμε μεν αυτά τα συμπεράσματα σχετικοποιώντας τα δε. Αν τα δυτικά κράτη / κεφάλαια και μερικά ακόμα, για συγκεκριμένους λόγους, βρίσκονται σε μια ιστορική συγκυρία όπου είναι πιθανό είτε να ξεπέσουν είτε να «ανέβουν» στον παγκόσμιο καταμερισμό, τότε αυτά είναι που χρειάζονται τόσα και τέτοια «μαγειρέματα», «μέτρα», πραξικοπήματα, διαγραφή της θεσμικής και ιδεολογικής ιστορίας τους, βίαιες αναδιαρθρώσεις της καθημερινής ζωής, mRNA πλατφόρμες, «απαγορεύονται τα φιλιά και οι χειραψίες», και όλα τα υπόλοιπα! Δεν πρόκειται πάντως για «πανανθρώπινο», για «παγκόσμιο» ζήτημα! Για να το πούμε με διαφορετικό τρόπο: για την πολιτική της καπιταλιστικής εξουσίας στον πλανήτη η «πανδημία» δεν είναι πραγματικά παν-δημική! Είναι εστιασμένη εδώ ή εκεί. Έχει συγκεκριμένες πυκνώσεις. Και γι’ αυτό δεν φταίει ούτε ο τσαχπίνης ούτε η μυθική φονικότητά του. Δεν φταίει ούτε ο αριθμός των κρεβατιών στις εντατικές, παρά μόνο σε δεύτερο ή τρίτο βαθμό.

Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να εξηγήσουμε το γιατί το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο τα καταφέρνει καλύτερα – και το ιταλικό με το γαλλικό χειρότερα. Το πρώτο έχει (σχετικά) μικρότερη ανάγκη απ’ τα δύο άλλα να βιαστεί και να βιάσει στο εσωτερικό του για να κρατηθεί ψηλά στον παγκόσμιο καταμερισμό· συνεπώς, πέρα από «καλύτερο σύστημα υγείας» έχει και «καλύτερο σύστημα αποφυγής των θανατο-υπερβολών»… Σαν ποσοστό θανάτων χρεωμένων σε σχέση με τα χρεωμένα κρούσματα στον τσαχπίνη το Βερολίνο έχει ένα ταπεινό ποσοστό 1,76%, σε σχέση με το γαλλικό 2,45% και το ιταλικό 3,5% (κοντά στο ιαπωνικό 1,46% και το νοτιοκορεατικό 1,35%). Δεν διαφοροποιείται στρατηγικά απ’ τους γείτονές του ως προς το “πνεύμα” της διαχείρισης· δεν είναι «σουηδικό» σαν να λέμε (που, παρεπιπτόντως, στο κλάσμα θάνατοι προς κρούσματα βρίσκεται στο 2,17% – σχεδόν χωρίς “μέτρα”…). Διαφοροποιείται όμως ως προς την τακτική… Κι αυτό κάνει μια κάποια διαφορά – πάντα μέσα στο δυτικό στρατόπεδο. Σε σύγκριση με το αμερικανικό ή το αγγλικό η διαφορά τείνει να είναι περισσότερο αισθητή· σε συνδυασμό και με τις υπόλοιπες πλευρές της παρακμής…

Αν οι πιο πάνω συλλογισμοί ευσταθούν, τότε τα μαγειρέματα στο ελλαδιστάν αποκτούν μια κωμικοτραγική διάσταση! Το ελλαδιστάν ανήκει στην «ιταλική σχολή» (με ποσοστό θάνατοι προς κρούσματα το καθόλου ευκαταφρόνητο 3,14%), έχει εντυπωσιακά υψηλό αριθμό θανάτων στις εντατικές, χωρίς όμως συμμετοχή στους g7!!! Πώς είναι, λοιπόν, απ’ την μια μεριά οι ελληνικές οικογένειες να παρκάρουν τους με χρόνια προβλήματα ηλικιωμένους τους στα νοσοκομεία “για να μην τους πεθάνουν στο σπίτι” απ’ τον covid, και αυτοί να πεθαίνουν αναγκαστικά απ’ τις αποσωληνώσεις των “διασωληνώσεων”, και απ’ την άλλη να παρακαλάς την κάθε phizer και την κάθε microsoft (τους Άρχοντες του Αλγοριθμικού Σκότους ή Φωτός, ανάλογα με τα γούστα…) να «κάνει επενδύσεις» εδώ; Ε, το ευθέως ανάλογό του, στο πεδίο της «κρίσης», είναι να δραματοποιείς την υγιεινιστική κουζίνα σου, τα χοντροκομένα μαγειρέματά σου, σε τέτοιο βαθμό ώστε να διεκδικείς «πρόκριση στον τελικό» στους ολυμπιακούς της covid – δυστυχίας! Ντοπέ; Ντοπέ, όπως άλλοτε – τί να κάνεις όμως;

Θα πει κάποιος εδώ (και θα έχει δίκιο): μα είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιου είδους σχεδιασμός απ’ το ελληνικό καθεστώς; Όχι βέβαια – δεν είναι ζήτημα «σχεδιασμού»! Είναι, μάλλον, ζήτημα χύμα μεν αλλά και προσανατολισμένου βολονταρισμού μιας ιστορικής δομής εξουσίας: στον αγώνα τους να «σταθούν» (ή και να ανέβουν) στο πολιτικά προσοδικό μοντέλο, διάφορα επιμέρους κρατικά και κοινωνικά συμ-φέροντα (συμφέροντα ιατρικά, συμφέροντα φαρμακολογικά, συμφέροντα οικονομικά, συμφέροντα πολιτικά, συμφέροντα οικογενειακά, κληρονομικά, θεσμικά κλπ) είναι αναγκασμένα να πατάνε επί πτωμάτων! Το έχουν ξανακάνει, με διαφορετικές μορφές, πολύ περισσότερο κυριολεκτικές. Είναι το μόνο που ξέρουν να κάνουν.

Συνεπώς πρέπει να υπάρχουν τέτοια, αρκετά τέτοια, κατάλληλα φωτισμένα…

Ακολουθείτε πιστά τις οδηγίες!

Παρασκευή 18 – Σάββατο 19 Δεκέμβρη. Το υπουργείο υγείας του ελλαδιστάν, όπως και κάθε άλλο που σέβεται τον εαυτό σαν πλασιέ πλατφορμών γενετικής τροποποίησης κυττάρων σε συσκευασία εμβολίου (αυτά προβλέπει η φετεινή collection του συμπλέγματος!) ξεκίνησε την πολυαναμενόμενη «εκστρατεία ενημέρωσης». Για την «σωτηρία» διάολε, τι άλλο; Ενημέρωση τόσο των ειδικών (γιατρών και νοσοκόμων) που θα εμπλακούν στους σανεμβολιασμούς, όσο και των θυμάτων – ουπς!, συγγνώμη, των «οφελούμενων» θέλαμε να πούμε…

Το 64σέλιδο εγχειρίδιο οδηγιών χρήσης για τα βιοτεχνολογικά κατασκευάσματα που «θα σώσουν τον κόσμο» απ’ τον αιμοβόρο τσαχπίνη είναι αυτό ακριβώς που θα έπρεπε να είναι για την αποστολή του: φτηνά φλύαρο για να επιδειχθεί το ενδιαφέρον του κράτους (και των «σωτήριων» εταιρειών) και ιδιαίτερα λακωνικό, «σφίγγα» θα έλεγε κανείς, εκεί που υπάρχουν τα κρίσιμα ζητήματα. Σε γενικές γραμμές θα το έκρινε οποιοσδήποτε στοιχειωδώς ψυλλιασμένος με την φράση «δείτε πόσο σας νοιαζόμαστε – χωρίς να καταλάβετε τίποτα»!

Ωωωωω! Σε ευχαριστώ ω εταιρεία, εν αφθονία μου προσφέρεις υγεία, ελπίδα, προστασία…

Με το καλημέρα (μετά το εξώφυλλο και τα περιεχόμενα) το manual ξεπετάει το θέμα «εμβόλια». Με τρεις αράδες η γενετική μηχανική (χωρίς το όνομά της) παρουσιάζεται σαν το φυσιολογικό απαύγασμα της «έρευνας», ένα ακόμα ύψωμα που κατακτάει η εποποιία «της τεχνολογίας και της επιστημονικής γνώσης» (στην πορεία της προς την κατάκτηση της αθανασίας…). Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να εξαφανιστεί εντελώς ότι «παρεντερική» ή μη αυτή η εποποιία κάνει κάτι περίεργο: χώνεται στο γενετικό υλικό…

Για να τονωθεί το ηθικό, στο παράρτημα που απευθύνεται στους «οφελούμενους», το manual τους απευθύνει «θερμό χαιρετισμό» και τους απονέμει το μετάλλιο «κοινωνικής υπευθυνότητας»!!

Αυτό το τμήμα είναι φτωχό! Θα έπρεπε να έχει γραφτεί από μπηχεβιοριστές (παρότι, προφανώς, θα υπάρξουν και video σ’ αυτήν την προπαγανδιστική εκστρατεία), να έχει μεγαλύτερη διάρκεια και αίσθημα, να προκαλεί δάκρυα στα μάτια, και να οδηγεί κάθε «οφελούμενο» στο να απλώνει το χέρι του παρακαλώντας «κάνε μου όχι ένα εμβόλιο αλλά πέντε – θέλω να βοηθήσω τις εταιρείες που έκαναν τόσα πολλά για μένα»….

Όσο για τις «αποδείξεις ασφάλειας»; Μην ανησυχείτε («οφελούμενοι») για την βιασύνη! Όλα ελέγχθηκαν, όπως άλλωστε έχουν ελεγχθεί και πολλά άλλα φάρμακα στο παρελθόν, των οποίων οι σοβαρές παρενέργειες ήταν τόσες και τέτοιες ώστε «η ποιότητα και η ασφάλειά τους» να καταλήξει στα δικαστήρια. Εκείνο, φυσικά, που δεν λέει πουθενά το φιλάνθρωπο manual, είναι ότι «οι παρασκευάστριες εταιρείες» είναι τόσο σίγουρες για την ασφάλεια των κατασκευασμάτων τους ώστε έχουν φροντίσει προκαταβολικά να αποκτήσουν νομική ασυλία για τις «σπανιότερες ανεπιθύμητες ενέργειες» («ενέργειες»;), των οποίων η σπανιότητα είναι, πιθανότατα, ένας βολικός μύθος.

Θα αγόραζε άραγε οποιοσδήποτε ένα όχημα για το οποίο η κατασκευάστρια εταιρεία θα είχε εξασφαλίσει ατιμωρησία για οποιοδήποτε ατύχημα ή βλάβη εκ κατασκευής; Θα έμπαινε άραγε κανείς σε ένα κτίριο για το οποίο ο κατασκευαστής θεωρείται ανεύθυνος για το αν θα γκρεμιστεί ή αν δεν δουλεύει η αποχέτευση; Θα έτρωγε κάποιος ένα φαγητό για το οποίο ο μάγειρας θα είχε εγγυημένη ασυλία απέναντι σε σχεδιασμένη δηλητηρίαση;

Εεεεε… αυτά είναι «παλιές κανονικότητες»! Τώρα πρέπει «να νοιώθει τυχερός» που έχει στα χέρια του (στο μπράτσο του για την ακρίβεια) όλη την πρόοδο της βιοτεχνολογίας, χωρίς να χρειάζεται να καταλάβει τι είναι τι…

Είναι άραγε αποτελεσματικά αυτά τα θαύματα – με – σύριγγα; Παράξενο ή όχι το ευλογημένο υπουργείο υγείας του ελλαδιστάν (long life στον μπασκεμπολίστα του!) αναγνωρίζει ότι ο εμβολιασμός covid-19 δεν αναμένεται να έχει ουσιαστική επίδραση στην πορεία της νόσου σε άτομα που έχουν ήδη μολυνθεί, ή είναι ασυμπτωματικά ή επωάζουν τον ιό… Διάολε, τότε για ποιούς είναι; Για αυτούς που δεν έχουν κολλήσει ακόμα….

Δυο λεπτά όμως!… Γιατί αυτοί που δεν έχουν κολλήσει ακόμα θεωρούνται προκαταβολικά σαν «οφελούμενοι» όταν ένα ποσοστό μεγαλύτερο από 80%, ίσως και 90%, είτε (θα) δεν έχουν κανένα σύμπτωμα, είτε (θα) έχουν ελαφριά ως μέτρια, οπότε θα αποκτήσουν ανοσία χωρίς την φασαρία του διπλού σανεμβολιασμού;

Οι αναιδείς (η ασταμάτητη μηχανή ανήκει σ’ αυτούς) έχει την απάντηση: μια βιοτεχνολογική εφαρμογή που έχει πολύ διαφορετικές προοπτικές (εκ μέρους εκείνων που την έχουν σχεδιάσει) απ’ το να «σώζει ζωές» χρειάζεται υγιή πειραματόζωα σε όσο μεγαλύτερο αριθμό είναι δυνατόν. Δεκάδες, εκατοντάδες εκατομύρια! Και για να πουλήσει (πάντα!) αλλά και για να ελέγξει. Κι αν, λοιπόν, είχατε απορία τι σήμαινε εκείνη η μνημειώδης «ισοπέδωση της καμπύλης» την περασμένη άνοιξη, και τι σκοπό είχε η δυσφήμηση της «ανοσίας της αγέλης» (που επανέρχεται τώρα με την υπογραφή των γενετιστών) ιδού η απάντηση: για να εξασφαλιστεί μεγάλος αριθμός υποτελών που φοβούμενοι πριν κολλήσουν θα “προτιμήσουν” τροποποιηθούν γενετικά…

Έτσι είναι ο καπιταλισμός: χαμογελάει για να δείξει τους κυνόδοντές του…

Η ασφάλεια εγγυημένη λοιπόν, αλλά… Εδώ το αξιότιμο υπουργείο υγείας του ελλαδιστάν λέει, μέσα κι έξω απ’ τα δόντια, τι θα είναι η επόμενη φάση της θανατοπολιτικής: το αντίθετο της «κοινής δεξαμενής»! Αν εμφανιστούν (λέει το manual…) τίποτα «περίεργα και ζόρικα» μετά τον σανεμβολιασμό, αυτά θα θεωρηθούν ότι είχαν προηγούμενες αιτίες, χωρίς «κλινικές εκδηλώσεις ή συμπτώματα», και «τυχαία» εκδηλώθηκαν μετά… Ε, βέβαια, θα υπάρξει «τεκηριωμένη αξιολόγηση» της πιθανότητας…. Απ’ το …εοφ…. Με βάση τα κριτήρια που έχει θεσπίσει η top mafia του π.ο.υ….

Μην ανησυχείτε! Μπορούμε να σας πούμε από τώρα τα σοφά πορίσματα: «καμμία σχέση»!!! Απλά “έτυχε”…

Κρατήσαμε για τελευταίο (προς το παρόν) την πιο πάνω έντυπη / έγγραφη συγκατάθεση, που βρίσκεται στη σελίδα 46 του manual. Το περιεχόμενό της είναι κάπως περίεργο. Ενώ φαίνεται να αφορά (λέει το manual στην επόμενη σελίδα) ασθενή που δεν διαθέτει ικανότητα συναίνεσης (δηλ. είναι ανίκανος να διαχειριστεί τον εαυτό του ή ανίκανος να διαχειριστεί στον εαυτό του και τις υποθέσεις του) οπότε βρίσκεται υπό την διαχείριση είτε οικείου είτε δικαστικού που θα δώσει την συναίνεση για τον σανεμβολιασμό, οι δύο παράγραφοι δείχνουν να αφορούν όλους όσους τρέξουν στην αγκαλιά της γενετικής μηχανικής!

Η μία παράγραφος είναι γραπτή «ατομική ανάληψη της ευθύνης» έναντι των «πιθανών ανεπιθύμητων ενεργειών» (πάλι «ενέργειες»; γιατί έχει εξαφανιστεί η λέξη «παρενέργειες»; μήπως επειδή δείχνει περί τίνος πρόκειται;) Το ότι αναλαμβάνει ένας «τρίτος» τέτοια ευθύνη (στην περίπτωση ατόμου ανίκανου να διαχειριστεί τον εαυτό του) υπονοεί πως αν είναι ικανό θα αναλάβει το ίδιο την «ευθύνη» – κάνουμε λάθος; Κάποιο νομικό βάρος θα πρέπει να έχει μια τέτοια «ατομική ευθύνη», μαχητό μάλλον σε δικαστήριο, αλλά…

Στο επάνω μέρος, βέβαια, η φόρμα μιλάει για «προφορική συγκατάθεση»… Αλλά η «προφορική συγκατάθεση» (με δήθεν κατανόηση του τι είναι η γενετική μηχανική…) είναι εξαιρετικά αδύναμη στο να χρησιμοποιηθεί εναντίον νομικών απαιτήσεων (αποζημιώσεων) στις περιπτώσεις «ανεπιθύμητων»… Θα μείνει, λοιπόν, στα λόγια το πράγμα; Ή θα υπογράφουν οι πάντες, δίνοντας επιπλέον άφεση δόλου στις φαρμακο-μαφίες, συγγνώμη, στις φαρμακο-σώστρες, πέρα από την κρατική; Κρατάμε την απορία και θα μάθουμε.

Η δεύτερη παράγραφος αφορά την προστασία των προσωπικών δεδομένων… Αν επρόκειτο πράγματι γι’ αυτό θα έπρεπε να αναφέρεται οπωσδήποτε κάτι του είδους η παράβαση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων τιμωρείται με βάση το νόμο … τάδε… με ποινή φυλάκισης από … τόσο… και χρηματικό πρόστιμο από … τόσο… Αντί γι’ αυτό λέει «… πάρτε μας τηλέφωνο…»!! Εντάξει τότε!!!

Αλλά και πάλι αυτό το ζήτημα αφορά το σύνολο όσων κάνουν το βήμα προς την αγκαλιά της pfizer, της moderna ή/και της astrazeneca. Συνεπώς είναι βέβαιο ότι κάποιου είδους «φόρμα» θα την συμπληρώσουν οι πάντες, με τα στοιχεία τους… Μήπως εκεί θα αναφέρεται και κάτι του είδους «έλαβα γνώση των ανεπιθύμητων (σιγά!!!!) και δέχομαι;»

Κάθε τεκμηριωμένη απάντηση δεκτή.

Προσωρινός επίλογος

Παρασκευή 18 – Σάββατο 19 Δεκέμβρη. Αυτό το «εκπαιδευτικό εγχειρίδιο», εκ των πραγμάτων, δεν θα είναι το βαρύ πυροβολικό της εκστρατείας πειθούς υπέρ της γενετικής μηχανικής. Θα χρησιμοποιηθούν (υποθέτουμε) πολύ πιο δόλια και σε πρώτο χρόνο sentimental κόλπα. Αυτό περιέχει και πρακτικές οδηγίες για την περίπτωση λαθών στον σανεμβολιασμό…. αλλά αποφεύγει να μιλήσει (ακόμα και στους αρμόδιους, στους γιατρούς και στις νοσοκόμες) για την ταμπακιέρα – παρότι παριστάνει πως το κάνει.

Συνεπώς η όποια αξία του βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να κρύψει τους σοβαρούς κινδύνους της γενετικής μηχανικής και του αναπρογραμματισμού των κυττάρων (των μεταλλάξεών τους σε κάθε περίπτωση) είτε μέσω mRNA είτε μέσω DNA, την ώρα που με στημένη φυσικότητα προσπαθεί να πείσει πως «όλα είναι μια χαρά».

Παρακολουθώντας (όσο είναι δυνατόν) την σαφέστατα πτωτική τάση όσων σκοπεύουν να σανεμβολιαστούν όλο χαρά, ελπίδα και καμάρι κι όχι μόνο στο ελλαδιστάν (είναι ήδη μειοψηφίες σε πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες, και πιθανότατα και στις ηπα) υποθέτουμε ότι το μόνο μέσο του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και των κρατικών και παρακρατικών συνεταίρων του για να επιβληθούν είναι η βία – και καθόλου η πειθώ. Βία ψυχολογική, βία θεσμική, βία συστημική. Έχουν επενδυθεί πάρα πολλά πάνω σ’ αυτήν την εκστρατεία για να κάνουν πίσω τα αφεντικά και οι λακέδες τους και να παραδεχτούν πως απέτυχαν στον αντικειμενικό στόχο τους…

(Και μια απορία: οι φανατικοί caradinieri, όλοι όσοι προσκύνησαν την τρομοεκστρατεία περί φονικότητας του τσαχπίνη, γιατί δεν απαιτούν αδιαπραγμάτευτα κάποιο απ’ τα κλασσικά και σαφώς λιγότερο επικίνδυνα κινεζικά εμβόλια; Όχι απ’ τα πληκτρολόγιά τους· με τους κλασσικούς τρόπος, του πεζοδρομίου… Γιατί δεν τραβάνε στις λογικές της έσχατες συνέπειες την «κοινωνική ευθύνη» τους;… Γιατί δεν βάζουν το κεφάλι τους στον πάγκο του χασάπη τουλάχιστον γι’ αυτό;

Χμμμμ….)

Πωλήσεις λιανικής 1

Πέμπτη 17 Δεκέμβρη. Τι σόι είναι οι (ως τώρα) νικητές των πραξικοπημάτων, των γενικών απαγορεύσεων, της τρομοεκστρατείας, της θανατοπολιτικής στο όνομα του τσαχπίνη; Οι απαντήσεις θα μπορούσαν απλά να ικανοποιούν μια λίγο πολύ αδιάφορη ή καφενειακή περιέργεια. Κατά την άποψη της ασταμάτητης μηχανής συμβάλλουν στην καλύτερη κατανόηση (για όσους, φυσικά, θέλουν…) της δυναμικής του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Εννοημένου – επιμένουμε – όχι απλά σαν εκείνων των τμημάτων του καπιταλιστικού πλέγματος που έχουν επωφεληθεί ευκαιριακά («περνούσε από μπροστά τους μια καλή ευκαιρία και την άρπαξαν»….) αλλά σαν εκείνων των καπιταλιστικών τομέων που είχαν και έχουν στρατηγικό συμφέρον σε ριζικούς μετασχηματισμούς, σε κάθε κρίκο (παραγωγή, κυκλοφορία, κατανάλωση, κοινωνική αναπαραγωγή, αναπαραγωγή της φύσης…). Και άρα είχαν και έχουν στρατηγικό συμφέρον στη δημιουργία, στη διάδοση και στην επιβολή της τρομοεκστρατείας.

Έχουμε αναφερθεί ήδη στις big pharma. Σήμερα θα ρίξουμε μια ματιά στο λιανικό εμπόριο. Διάφοροι «φωστήρες», βλέποντας κλειστά τα εμπορικά λόγω των καθολικών απαγορεύσεων, έτρεξαν (οι ανόητοι) να συμπεράνουν ότι «το κράτος δρα αντικαπιταλιστικά»… Άβυσσος η ανθρώπινη βλακεία!

Τα στοιχεία που θα παρουσιάσουμε δεν είναι οριστικά για το 2020, όχι μόνο επειδή υπάρχουν ακόμα 2 ιδιαίτερες εβδομάδες λιανικού εμπορίου, αλλά και επειδή τα όποια μεγέθη ούτε υπολογίζονται ούτε δημοσιοποιούνται ακαριαία (στον κυβερνοχώρο). Εν τούτοις δείχνουν (ποσοτικά κατ’ αρχήν) τους μετασχηματισμούς που προκάλεσαν τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα στο λιανικό εμπόριο. Επιτρέποντάς μας να κρίνουμε από εργατική άποψη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους.

Σύμφωνα με τα γενικά πορίσματα μιας έκθεσης του οοσα (7 Οκτώβρη 2020):

Η κρίση του covid-19 επιτάχυνε την επέκταση του e-εμπορίου προς επιπλέον εταιρείες, πελάτες (π.χ. ηλικιωμένους) και είδη εμπορευμάτων (π.χ. είδη μαναβικής)… Οι ηλεκτρονικές αγορές σε πολλές χώρες μετακινήθηκαν εν μέρει από είδη και υπηρεσίες πολυτελείας σε καθημερινές ανάγκες μεγάλων αριθμών ατόμων…. Πολλές απ’ αυτές τις αλλαγές στο τοπίο του e-εμπορίου είναι πιθανό ότι είναι μακροπρόθεσμου χαρακτήρα, υπό το φως της πιθανότητας νέων κυμάτων της επιδημίας, της βολικότητας των νέων καταναλωτικών ηθών, της συμπίεσης των τιμών και των κινήτρων των επιχειρήσεων να κεφαλαιοποιήσουν τις επενδύσεις σε καινούργιες μεθόδους πωλήσεων…

Οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις, οπουδήποτε υπήρχε η δυνατότητα δικτύωσης, εκτίναξαν όντως τις ηλεκτρονικές παραγγελίες και πωλήσεις. Αλλά προκάλεσαν και αλλαγές στις προτεραιότητες τόσο στο λιανικό εμπόριο γενικά όσο και στο ηλεκτρονικό ειδικά (όπως είχε διαμορφωθεί ως τις αρχές του 2020). Στις ηπα, για παράδειγμα, μεταξύ Φλεβάρη και Απρίλη 2020 οι φυσικές πωλήσεις στο εμπόριο και στη σίτιση έπεσαν κατά 7,7% σε σχέση με τους ίδιους μήνες του 2019. Αντίθετα οι ηλεκτρονικές πωλήσεις τόσο των ειδών μαναβικής όσο και των μη φυσικών μαγαζιών γενικά ανέβηκαν κατά 16% και 14,8% αντίστοιχα. Στην ε.ε. τον Απρίλη του 2020 (μήνας καθολικών απαγορεύσεων στο μεγαλύτερο μέρος του μπλοκ) οι συνολικές πωλήσεις λιανικής έπεσαν κατά 17,9% (σε σχέση με τον Απρίλη του 2019)· αλλά ειδικά οι ψηφιακές αγορές ανέβηκαν κατά 30%. Μιλώντας με κριτήριο το «μερίδιο αγοράς» του ηλεκτρονικού εμπορίου λιανικής μέσα στο συνολικό εμπόριο λιανικής, ενώ μεταξύ πρώτου τριμήνου του 2020 και πρώτου το 2018 η αύξηση ήταν αργή (το ηλεκτρονικό σαν ποσοστό του συνολικού πήγε από 9,6% σε 11,8%), στο δεύτερο τρίμηνο το ποσοστό πήγε στο 16,1%. Στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας ήταν 20,3% το πρώτο τρίμηνο του ’20 και πήγε στο 31,3% στο δεύτερο. Στην κίνα, το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς, έφτασε συνολικά στο 24,6% (από 17,3% το αντίστοιχο διάστημα του ’18 και 19,4% το ’19).

Πωλήσεις λιανικής 2

Πέμπτη 17 Δεκέμβρη. Αλλά αυτές οι γενικές αυξήσεις οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό στα είδη των εμπορευμάτων που «προστέθηκαν» στα ηλεκτρονικά «καλάθια» σε σχέση με τις π.c. (προ covid…) εποχές. Στη νότια κορέα, που η αξία των ηλεκτρονικών παραγγελιών ανέβηκε κατά 15,8% μεταξύ Ιούλη του ’19 και Ιούλη του ’20, οι μεγαλύτερες αυξήσεις έγιναν στις ηλεκτρονικές παραγγελίες «υπηρεσιών σίτισης» (66,3%), οικιακών εμπορευμάτων (48%), φαγητού και ποτού (46,7%)· ενόσω οι ηλεκτρονικές αγορές για διασκέδαση, ταξίδια και υπηρεσίες μεταφοράς έπεσαν κατά 67,8% και 51,6%. Στην κίνα, ενώ στο σύνολό τους οι ηλεκτρονικές αγορές είχαν μικρή αύξηση το πρώτο τετράμηνο του ’20 (σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του ’19) κατά 1,7%, η ηλεκτρονική αγορά τροφίμων αυξήθηκε κατά 36% και η ηλεκτρονική αγορά ρούχων έπεσε κατά 16%. Στη γερμανία το ηλεκτρονικό εμπόριο στο σύνολό του έπεσε κατά 18% (σε ετήσια βάση) τον Μάρτη του ’20, αλλά αυξήθηκαν σημαντικά οι ηλεκτρονικές πωλήσεις φαρμάκων και μαναβικών, ειδών που δεν συμπεριλαμβάνονταν μέχρι τις αρχές του ‘20 στις e-αγοραστικές συνήθειες των υπηκόων. Στις ηπα αυξήθηκαν οι ηλεκτρονικές πωλήσεις υγιεινιστικής προστασίας (γάντια, μάσκες, αντισηπτικά), οικιακών δραστηριοτήτων, μαναβικών, τροφίμων ή/και ηλεκτρονικού εξοπλισμού, αλλά έπεσαν εκείνες που σχετίζονται με ταξίδια, σπορ ή επίσημο / ειδικό ντύσιμο (π.χ. τσάντες, ρούχα γάμου, ρούχα γυμναστηρίου, κλπ).

Τέλος, ισχυρά ενδεικτικό: μια έρευνα σε 200.000 προμηθευτές της amazon (θα επανέλθουμε σ’ αυτήν) έδειξε ότι τον Φλεβάρη του 2020 το 28% απ’ αυτούς ήταν «αδρανείς»· ποσοστό που ανέβηκε στο 36% τον Απρίλη. Στο μεγαλύτερο μέρος τους ήταν προμηθευτές με «κατάλογο εμπορευμάτων» ως 1500 διαφορετικά είδη. Αντίθετα, εκείνοι που είχαν διπλάσιους «καταλόγους» (πάνω από 3000 είδη) είχαν αύξηση των πωλήσεών τους προς (και μέσω) amazon.

Παρότι αυτά τα στοιχεία δεν είναι πλήρη για όλη την χρονιά, δείχνουν – για το πρώτο εξάμηνο του 2020 – τα εξής, που τα θεωρούμε χρήσιμα για την εργατική κριτική:

Πρώτον, οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις οφέλησαν αντικειμενικά την ακόμα μεγαλύτερη «εξοικείωση» των αιχμαλώτων με τις αγορές – μέσω -κλικ.

Δεύτερον, και εξίσου σημαντικό, οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις διεύρυναν αντικειμενικά τους πελάτες του e-εμπορίου. Ειδικά τους μεγάλης ηλικίας, που ως τις αρχές του 2020 ήταν μάλλον επιφυλακτικοί μ’ αυτά τα μέσα.

Τρίτον, οι νεώτεροι (αλλά και ένα μεγάλο μέρος των παλιότερων) μετατοπίστηκαν αναγκαστικά (σε σχέση με την π.c. εποχή) στα είδη που αγόρασαν ηλεκτρονικά, προς την μεριά των «βασικών ειδών καθημερινής ανάγκης» (τρόφιμα: είδη μπακαλικής και μαναβικής, φάρμακα, άλλα αναγκαία για την ζωή στο «κελλί»). Αυτά ήταν είδη που σε μεγάλο βαθμό αγόραζαν και π.c., με διαφορετικό («φυσικό») τρόπο.

Τέταρτον, ηλεκτρονικές αγορές που είχαν «χωνευτεί» στην π.c. εποχή είτε αχρηστεύτηκαν αυτήν την περίοδο (τουρισμός, ταξίδια, εισιτήρια συναυλιών) είτε παραμερίστηκαν. Αυτό το τελευταίο μπορεί να αποδοθεί εύλογα στο γνωστό γεγονός ότι σε περιόδους κρίσεων (όπου διακυβεύεται ακόμα και το «αν θα έχουμε δουλειά αύριο») ο κόσμος περιορίζει τα έξοδά του αφήνοντας στην άκρη ό,τι μπορεί· χωρίς, υποχρεωτικά, να το κάνει κατάθεση τράπεζας.

Πέμπτον, επειδή «ηλεκτρονικές παραγγελίες» για τους καταναλωτές δεν σημαίνει ούτε βιτρίνα ούτε ράφι αλλά ένα site απεριόριστης χωρητικότητας και διαρκούς «προσαρμογής» στις τιμές, το e-εμπόριο ευνοεί τις μεγάλες κλίμακες, τον γιγαντισμό (των αντίστοιχων e-εμπορικών επιχειρήσεων)…

Πωλήσεις λιανικής 3

Πέμπτη 17 Δεκέμβρη. Η κινεζική alibaba είδε τον τζίρο απ’ τα δύο «γενικού εμπορίου» sites της να αυξάνει κατά 34% (και τα κέρδη της να διπλασιάζονται…) στο πρώτο τετράμηνο του 2020 – σε σχέση με το ίδιο διάστημα το 2019, φτάνοντας (τα έσοδα) τα 154 δισεκατομύρια yuan. Ή σχεδόν 23,5 δισεκατομύρια δολάρια… Το τρίτο τρίμηνο της χρονιάς η αμερικανική amazon ανακοίνωσε αύξηση τζίρου κατά 37% (96,1 δισ. δολάρια) και καθαρά κέρδη 6,3 δισ., μια αύξηση κατά 200% σε σχέση με την ίδια περίοδο το 2019. Το προηγούμενο τρίμηνο (Απρίλης – Ιούνης) τα καθαρά κέρδη της ήταν 5,2 δισ δολάρια· ρεκόρ ως εκείνη την στιγμή, μόνο για να καταρριφθεί στη συνέχεια.

Δεν χωράει αμφιβολία: στον εμπορικό κυβερνοχώρο όσο πιο «super» ήταν ένα super market τόσο περισσότερο κερδοφόρο αποδείχθηκε. Αυτό λέγεται συγκέντρωση κεφαλαίου. Μπορεί (και ίσως πρέπει) να εκτιμήσει ο καθένας ότι αυτά τα τρομακτικά μεγέθη κερδών (αλλά και εκμετάλλευσης εργασίας: η amazon από 876.800 μισθωτούς που είχε στα κάτεργα / giga αποθήκες της τον Απρίλη του 2020 έφτασε στους 1.125.300 το περασμένο φθινόπωρο…) αξιοποίησαν το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του εμπορίου λιανικής «μικρού και μεσαίου» μεγέθους (ο ορισμός του «μικρού» και του «μεσαίου» διαφέρει από κράτος σε κράτος…) βρέθηκε απροετοίμαστο μέσα στις γενικές απαγορεύσεις. Κι όταν λέμε «απροετοίμαστο» δεν εννοούμε ότι δεν υπήρχαν τα ανάλογα sites· αλλά ότι δεν υπήρχαν οι ανάλογες υποδομές ηλεκτρονικών πωλήσεων (αποθήκες, εργάτες προσαρμοσμένοι σ’ αυτό το είδος δουλειάς, λειτουργικά συστήματα διαχείρισης αποθήκης), «κουλτούρα ηλεκτρονικών παραγγελιών» στους πελάτες τους· ακόμα και ευνοϊκή πρόσβαση στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις εφοδιασμού: μεταφορικές, κλπ. Πρακτικά μιλώντας, πέρα απ’ την amazon, οι μεγάλες (αμερικανικές) αλυσίδες πολυκαταστημάτων γενικού εμπορίου, όπως η target και η walmart, «τα πήγαν καλά» στις ηλεκτρονικές πωλήσεις· επειδή είχαν τις υποδομές και την δυνατότητα να προσαρμοστούν γρήγορα.

Προκύπτει χωρίς αμφιβολία ότι οι γενικές απαγορεύσεις κυκλοφορίας ήταν κομμένες και ραμένες σ’ εκείνες τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις που ήδη προωθούσαν τις ηλεκτρονικές πωλήσεις· επιχειρήσεις καθόλου αμελητέες. Θα πρέπει να συνυπολογίζει κανείς οτι τόσο η alibaba όσο και η amazon «δραστηριοποιούνται» – έτσι είναι το κεφάλαιο! – και σε τομείς άσχετους με το κλασσικό λιανικό εμπόριο. Όπως οι υπηρεσίες cloud. Τι σχέση έχει το cloud με το e-εμπόριο; Σίγουρα τα data!

Η μετάβαση απ’ τις «φυσικές» αγορές (και τις πληρωμές με μετρητά…) στις e-αγορές (και τις ψηφιακές πληρωμές…) ΔΕΝ θα πρέπει να παρανοηθεί. Παρότι η παλιότερη μετάβαση απ’ τις αγορές / παζάρια στις αγορές τύπου super market ήταν επίσης αλλαγή ανθρωπολογικού τύπου (σε ότι αφορά την φιγούρα του αγοραστή που έγινε καταναλωτής) και αλλαγή εργασιακής οργάνωσης (σε ότι αφορά τον καταμερισμό εργασίας και την απο-ειδίκευση), η τωρινή μετάβαση απ’ την «φυσική» κατανάλωση στην ηλεκτρονική, πέρα απ’ τα πιο πάνω (οι giga αποθήκες της amazon και η έκρηξη των urban μεταφορικών είναι χειροπιαστές καταστάσεις) υπάρχει και η συλλογή / επεξεργασία των ατομικών (αγοραστικών / καταναλωτικών) data. Ο «εμπορικός» τομέας του καπιταλισμού συγχωνεύεται με τον «διαφημιστικό» (κυκλοφορία / πραγματοποίηση της υπεραξίας) και τον «τραπεζικό» (κυκλοφορία / έλεγχος του χρήματος). Και όλοι μαζί μπορούν να επικοινωνούν (ηλεκτρονικά…) τόσο με τους εργοδότες όσο και με τις ασφαλιστικές· και, φυσικά, όπου χρειάζεται, με τους μηχανισμούς «νόμου και τάξης», κρατικούς ή/και ιδιωτικούς.

Παρότι η συγκέντρωση κεφαλαίου (και) σ’ αυτόν τον τομέα που έχει επιτευχθεί στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστατείας, μια συγκέντρωση που είναι συνηθισμένη σε περιόδους καπιταλιστικής Αλλαγής Παραδείγματος, μπορεί να «μετριαστεί» σε μερικά χρόνια (π.χ. μέσω «αντιμονοπωλιακών νομοθεσιών»), η συγκέντρωση data ως ακατέργαστης πρώτης ύλης υποδεικνύει μάλλον την μορφή – κράτος σαν τον φυσιολογικό «τύπο» διαχειριστή / επεξεργαστή, παρά τον (θρυλικό) «ελεύθερο ανταγωνισμό».

Δεν έγινε, λοιπόν, το κράτος «έκτακτης υγιεινομικής ανάγκης» αντικαπιταλιστικό! Το ακριβώς αντίθετο: έγινε (και συνεχίζει να είναι) καταλύτης μιας πολλαπλής μετάβασης· επιταχυντής και πολλαπλασιαστής διαδικασιών που είχαν ξεκινήσει νωρίτερα, στην π.c. εποχή· και «διευθυντής ορχήστρας» από πολλές απόψεις…