Tag: covid19

Δύση εναντίον κίνας και το ανάποδο: η περίπτωση ενός τσαχπίνη

Πέμπτη 24 Δεκέμβρη. Πριν 2 μέρες παρουσιάσαμε (εντελώς ενδεικτικά) μια post-pandemic μεγα-μελέτη, σε σχεδόν 10 εκατομμύρια κατοίκους της θρυλικής Wuhan – συνοδευόμενη από ένα μικρό video για την τωρινή κατάσταση της ζωής εκεί (Τρίτη 22 Δεκέμβρη, Διάχυτη μόλυνση; Διάχυτη τρομοκρατία). Εστιάσαμε σ’ ένα μόνο στοιχείο αυτής της μελέτης, το ότι οι «ασυμπτωματικοί» δεν μεταδίδουν (ή μεταδίδουν ελάχιστα) τον ιό. Υπήρχαν όμως και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία.

Το δεδομένο γεγονός είναι αυτό: σε περίπου το 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού (αναφερόμαστε μόνο στον κινέζικο: 1,44 δισεκατομύρια ψυχές…) ενώ υπάρχουν απ’ τα μέσα Απρίλη καθημερινά από 250 ως 400 ή 500 «κρούσματα» δεν αναφέρεται (δεν χρεώνεται στον covid) κανένας θάνατος! Ακόμα πιο σημαντικό: ενώ ο covid ξεκίνησε στην κίνα από δύο ή τρία «κρούσματα» πριν ένα χρόνο, η καθημερινή ύπαρξη 250, 300, 400 ή 500 ΔΕΝ θεωρείται απ’ το Πεκίνο εδώ και μήνες αιτία κήρυξης «κατάστασης έκτακτης ανάγκης». Αυτά συμβαίνουν εκεί.

Αντίθετα: σε 28 κράτη (27 της ε.ε. + τις ηπα) με πληθυσμό τον μισό περίπου απ’ τον κινεζικό (780 εκατομμύρια για να μείνουμε στην τυπική, «στενά ορισμένη Δύση»), γίνεται (με ανομοιόμορφο τρόπο, σίγουρα) αυτό που χοντρικά ξέρετε.

Όταν υπάρχει 1 (ένα) πρόβλημα Χ, η αντιμετώπιση μιας μεταδοτικής ασθένειας εν προκειμένω, και προκύπτουν δύο τόσο ριζικά διαφορετικοί τρόποι «διαχείρισης», ο Α και ο Β· κι όταν ο μεν Α είναι ολοφάνερα επιτυχημένος στη διάρκεια ικανού διαστήματος (ενός έτους) ενώ ο Β είναι ολοφάνερα αποτυχημένος στο ίδιο διάστημα, τότε είναι καθήκον της κριτικής σκέψης, κι είναι ζωτική ανάγκη της εργατικής κριτικής σκέψης, να αναρωτηθεί τουλάχιστον τα εξής:

Α) Αναγνωρίζεται (απ’ τα αφεντικά σ’ ανατολή και δύση), πράγματι, το ίδιο πρόβλημα ή, μήπως, πρόκειται ουσιαστικά για διαφορετικά προβλήματα;

Β) Γιατί ο Α πετυχημένος τρόπος της αντιμετώπισης του προβλήματος Χ δεν αντιγράφτηκε αντί για τον Β αποτυχημένο τρόπο; Μήπως επειδή (σ’ ένα καλό μέρος του πλανήτη) ποτέ δεν ήταν ζητούμενο η πετυχημένη αντιμετώπιση του προβλήματος Χ – αλλά κάτι άλλο;

Γ) Τι σημαίνει «αποτυχία» του τρόπου Β αν το ζητούμενο δεν ήταν ποτέ η πετυχημένη αντιμετώπιση του προβλήματος Χ με έναν τρόπο «τύπου Α»; Είναι πραγματική αυτή η «αποτυχία»; Ή μήπως πρόκειται για επιτυχία σε ένα διαφορετικό ζητούμενο (ή και περισσότερα τέτοια) οπότε η πετυχημένη αντιμετώπιση του προβλήματος Χ ήταν (και παραμένει) στη δύση το πρόσχημα, η «έλξη», η νομιμοποίηση της βίας των αναδιαρθρώσεων;

Υποθέτουμε πως καταλαβαίνετε τι εννοούμε. Ας το διατυπώσουμε ολογράφως:

– Το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο έχει αντιμετωπίσει τον θρυλικό τσαχπίνη χωρίς καν εμβόλιο· η καθημερινότητα των υπηκόων έχει γυρίσει σ’ αυτό που ήταν πριν εδώ και πολλούς μήνες· το ίδιο και οι λειτουργίες του συστήματος…

– Τα δυτικά κράτη / κεφάλαια υποστηρίζουν ότι ακόμα και με τα σανεμβόλια (τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής) η αντιμετώπιση θα είναι συζητήσιμη· ότι αρκετά απ’ τα στοιχεία των υγιεινομικών πραξικοπημάτων και της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» θα «πρέπει» να συνεχιστούν για άγνωστο διάστημα· και ότι η καθημερινή ζωή ποτέ δεν θα γίνει όπως πριν.

Δεν είναι, άραγε, σαφές ότι υπάρχουν δύο και μόνο δύο ενδεχόμενα; Είτε τα δυτικά κράτη / κεφάλαια έχουν αποτύχει παταγωδώς και έτσι θα συνεχίσουν, οπότε πρέπει να περιμένουμε την πλήρη κατάρρευσή τους· είτε οι στόχοι τους ήταν εξ αρχής εντελώς διαφορετικοί απ’ το κινεζικό, οπότε δεν ισορροπούν σ’ αυτό το επιμέρους ζήτημα του τσαχπίνη…

Κατά την γνώμη μας η πραγματική απάντηση (και, κατά συνέπεια, η πραγματική χρησιμότητα της σύγκρισης) βρίσκεται στη δεύτερη εκδοχή: τα δυτικά αφεντικά (τα πιο δυναμικά, αυτά που μπορούν να επιβάλλουν την δυναμική στρατηγική που εξυπηρετεί τα συμφεροντά τους, τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος) ήξεραν εξ’ αρχής ότι ο τσαχπίνης είναι αδιάφορος υγιεινομικά, και οπωσδήποτε δεν ήταν εκείνο το θανάτικο στην αντιμετώπιση του οποίου θα κρινόταν η επάρκειά τους… Ήξεραν ότι η μοναδική αξία του τσαχπίνη ήταν / είναι το πως θα μπορούσε να αξιοποιηθεί.

Για χάρη αυτής της αξιοποίησης μπορούν να «αντέξουν» την υγειονομική αποτυχία (κολοσσιαία αν γίνει σύγκριση με την επιτυχία της καπιταλιστικής ανατολής!): σκοπεύουν σε επιτυχίες αλλού!

Τα Εγώ ξαναγίνονται μάζα

Πέμπτη 24 Δεκέμβρη. Το ότι στην κίνα (και στους ανατολικούς καπιταλισμούς πιο γενικά) ο «ασυμπτωματικός» του covid ΔΕΝ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ απειλή για την δημόσια υγεία ενώ στους δυτικούς ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ (αναφερθήκαμε σ’ αυτό πριν δυο μέρες) δεν είναι, σε πρώτη και τελευταία ανάλυση, απλά υγιεινομικό ζήτημα ή «διαφωνία μεταξύ ειδικών»… Είναι κατεξοχήν πολιτικό ζήτημα, κεντρικό σημείο είτε διαφορετικών βιοπολιτικών, είτε διαφορετικών ιστορικών φάσεων της ίδιας βιοπολιτικής. Αν ο «ασυμπτωματικός» είναι απειλή, τότε μπορεί να γενικευτεί η (διεστραμμένη) ιδέα της καθολικής νοσηρότητας· μπορεί να κατασκευαστεί μια ιδέα «κοινωνικής ευθύνης» που να προωθεί την φυσική αποξένωση μεταξύ των υπηκόων· μπορεί να νομιμοποιηθεί η «έκτακτη ανάγκη» με το δικό της «δίκαιο», το δίκαιο της υγιειονομικής εξουσίας, άρα μπορούν να νομιμοποιηθούν τα πραξικοπήματα· μπορεί να κατασκευαστεί η ιδέα των διαδοχικών κυμάτων μόλυνσης· μπορεί να προωθηθεί ο εκβιασμός της νομιμοποίησης της γενετικής μηχανικής μέσω mRNA· μπορεί να νομιμοποιηθεί η αλγοριθμική επιτήρηση των πάντων· μπορεί να επιβληθεί η τηλε-κατανάλωση, η τηλε-εκπαίδευση και η τηλε-εργασία σε μεγάλη κλίμακα· και πολλά ακόμη. Αν, απ’ την άλλη, ο «ασυμπτωματικός» δεν είναι απειλή, αν είναι κάποιος που έχει απλά ανοσία και αναγνωρίζεται σαν τέτοιος, τότε όλα τα πιο πάνω ΔΕΝ είναι αναγκαία (για το αντίστοιχο κράτος / κεφάλαιο). Δεν χρειάζονται ούτε έξτρα «έκτακτες ανάγκες», ούτε «διαδοχικά κύματα», ούτε υποχρεωτική (αλλιώς πρόστιμο) μασκοφορία, ούτε τίποτα… Κι αφού δεν χρειάζονται δεν κατασκευάζονται…

Αν ο «ασυμπτωματικός» δεν θεωρείται απειλή, αυτό οφείλεται στο ότι δεν είναι πραγματικά τέτοιος, άρα ο τσαχπίνης δεν είναι κάτι ιδιαίτερο· αλλά, επίσης, οφείλεται στο γεγονός ότι η επιτήρηση του κοινωνικού εργοστασίου (των κοινωνικών σχέσεων σχεδόν στο σύνολό τους) είχε ήδη επιτευχθεί πριν την εμφάνισή του τσαχπίνη, «με άλλα μέσα»! Αν ο «ασυμπτωματικός» θεωρείται απειλή ενώ δεν είναι, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η επιτήρηση του κοινωνικού εργοστασίου δεν έχει επιτευχθεί στον βαθμό που απαιτούν οι νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης· οπότε αυτή η πολύμορφη επιτήρηση πρέπει να επιταχυνθεί και να επιβληθεί δια της βίας. Δηλαδή με την πειστική και πιεστική αναπαράσταση μιας (ανύπαρκτης) επικινδυνότητας για την δημόσια υγεία, που θα εκβιάσει τις συμπεριφορές.

Αυτό αναδεικνύει η σύγκριση του τρόπου Α με τον τρόπο Β. Το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ έναν covid σαν επιταχυντή μετασχηματισμών, κοινωνικών και θεσμικών· τους είχε ήδη πραγματοποιήσει· συνεπώς αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τον covid σαν αυτό που είναι… Εντελώς ψύχραιμα… Τα δυτικά κράτη / κεφάλαια, αντίθετα, ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ: ένα Pearl Harbor, μια 11η Σεπτέμβρη, αυτή την φορά στην καρδιά των δυτικών κοινωνικών σχέσεων: στην ατομική αυτοδιάθεση, συμπεριλαμβανόμενης της αυτοδιάθεσης του σώματος… Ένα «σοκ και δέος» ενάντια στην φιλελεύθερη παράδοση της συγκρότησης των δυτικών κοινωνιών. Το κατασκευασμένο δίλημα «ελευθερία ή υγεία» δεν ήταν ο ιδεολογικός οδοδείκτης και ο πολιτικός καμβάς που χρειαζόταν το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Γι’ αυτό και δεν εμφανίστηκε εκεί… Ήταν δομικά αναγκαίο όμως για τα δυτικά, γι’ αυτό το κατασκεύασαν: για να στρέψουν επί μήνες (ίσως και για τα επόμενα χρόνια…) την «υγεία» (μέσω της «αρρώστιας», δηλαδή του φαντάσματός της) ενάντια στην «ελευθερία», με σκοπό να αναδιαρθρώσουν όχι μόνο την πρώτη αλλά, επίσης, την δεύτερη.

Παράδοξο ή όχι αυτή ήταν μια απ’ τις πρώτες κουβέντες που ειπώθηκαν ακόμα και στα μέρη μας, όταν είχαν εμφανιστεί τα πρώτα «κρούσματα» στην ιταλία, πριν καν το Bergamo: … να δούμε τώρα αν το κινεζικό μοντέλο μπορεί να εφαρμοστεί στις δυτικές φιλελεύθερες κοινωνίες… Σαν «κινεζικό μοντέλο» όμως ΔΕΝ θεωρούνταν η αντιμετώπιση του covid σαν αυτό που ήταν. Αλλά η ομογενοποίηση των κοινωνιών, η πειθαρχία τους on demand, το κλάδεμα των υπερΕγώ (του νεοφιλελευθερισμού) μέσω κρατικών διαταγών! Δεν ήταν τέτοιο το κινέζικο μοντέλο, παρά μόνο στα μάτια των δυτικών: δεν χρειαζόταν να κλαδευτούν τα νεοφιλελεύθερα υπερΕγώ των κινέζων υπηκόων, απλούστατα επειδή τέτοια δεν υπάρχουν! Αλλά ήταν τέτοιο το «κινέζικο μοντέλο» στα μάτια των δυτικών αφεντικών και των λακέδων τους, γιατί έπρεπε να κλαδευτούν τα δυτικά «ελευθεριακά» ήθη και έθιμα που φρενάρουν τα καπιταλιστικά τεχνολογικά άλματα που προορίζονται για ευρεία κατανάλωση! Συνεπώς, ακόμα και σήμερα, η αναφορά σε «κινέζικο μοντέλο» είναι τόση όση επιτρέπουν τα συμφέροντα των δυτικών αφεντικών: δεν χωράει πάρτυ και συναυλίες, χωράει όμως στρατό και αστυνομίες. Οριενταλισμός plus λέγεται αυτό…

Έτσι, όταν το «κινέζικο μοντέλο» έπαψε να είναι απαγορευτικό, σταμάτησε να έχει οποιοδήποτε ενδιαφέρον για την μετάστασή του στον δυτικό κόσμο!! Άρα και για την παρουσίασή του…  Ή, για να το πούμε αλλιώς: οποιαδήποτε άλλη πλευρά του «κινεζικού μοντέλου» που δεν μύριζε στρατιωτικοποίηση ήταν και είναι απόλυτα αδιάφορη για τα δυτικά αφεντικά… ακόμα κι αν αυτές οι άλλες πλευρές και όχι η στρατιωτικοποίηση ήταν που έλυσαν, τελικά, το πρόβλημα Χ!! Έτσι ώστε η επιτυχία του να αποτελεί «σκάνδαλο» για τον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο, που σ’ όλο το 2020 επένδυσε σε «πετυχημένη αντιμετώπιση» του τσαχπίνη ΜΟΝΟ μέσω γενετικής μηχανικής και ριζικής αναδιάρθρωσης των κοινωνικών σχέσεων, ηθών, συνηθειών όπως αυτές υπήρχαν πριν. Επένδυσε, άρα, στο θέαμα της αποτυχίας οτιδήποτε άλλου εκτός απ’ τα συγκεκριμένα βιο-πληροφορικά συμφέροντα. Μόνο που αυτή η αποτυχία δεν πρέπει να χρεωθεί στα αφεντικά του δυτικού καπιταλισμού και στους «ειδικούς» τους, αλλά στο δυτικό κοινωνικό εργοστάσιο: στους ιθαγενείς του που «δεν εφαρμόζουν σωστά τις απαγορεύσεις» … επειδή επηρεάζονται (ακόμα…) απ’ τις ελευθεριακές κακές συνήθειες και απαιτήσεις τους…

Να, λοιπόν, γιατί είναι ρετάλι μιας “πρώην κριτικής” στον καπιταλισμό η κουβέντα: εντάξει, πάντα οι φαρμακοβιομηχανίες επεδίωκαν τα κέρδη… αλλά τα φάρμακά τους τα χρειαζόμαστε… Τώρα οι φαρμακο-μαφίες δεν επιδιώκουν απλά τα κέρδη. Συμβαίνει κι αυτό· όμως εκείνο που συμβαίνει κυρίως είναι ότι συγκροτούν την αιχμή του βίαιου μετασχηματισμού των δυτικών κοινωνιών· την αιχμή της σύνδεσης / ταύτισης της “δημόσιας υγείας” με την “δημόσια τάξη”· την αιχμή της γέννησης της αλγοριθμικής φυλακής.

(συνεχίζεται)

Pentito…

Τετάρτη 23 Δεκέμβρη. Ο μετανοιωμένος είναι μια φιγούρα διαχρονικά γνωστή, με καταγωγή απ’ τον χριστιανισμό, και την ιδέα της «συγχώρεσης» μετά την «μετάνοια»… Ο μετανοιωμένος μπορεί να είναι κάποιος εξ’ αρχής αριβίστας· ή ένας φουκαράς που κατάλαβε πως αν «μετανοήσει» (και το δηλώσει ανοικτά) θα κερδίσει περισσότερα απ’ ότι αν δεν το κάνει. Πάνω στη σημασία της δημόσιας μετάνοιας για την ευστάθεια των συστημάτων εξουσίας έχουν γραφτεί πολύ καλές αναλύσεις. Όσο για την ιστορία, έχει τόσα πολλά παραδείγματα ώστε όλοι καταλαβαίνετε πόσο κοινότυπη είναι μια τέτοια κατάσταση. Και πόσο «φανατικός» μπορεί να γίνει κάθε μετανοιωμένος.

Η ασταμάτητη μηχανή δεν εντυπωσιάζεται απ’ την μετάνοια διάφορων «επώνυμων» (ακόμα και κάποιων στους οποίους αναφέρθηκε στο παρελθόν) που συμβαίνει ακριβώς – την – στιγμή – που – έπρεπε!!! Για να είναι ειλικρινής: το περίμενε κάτι τέτοιο, χωρίς να ξέρει με ακρίβεια από ποιούς… Είναι η δύναμη της εξουσίας που όσο πιο συγκεκριμένη γίνεται, τόσο περισσότερο αναγκάζει αριβίστες ή φουκαράδες να ξανακάνουν τους εσωτερικούς ή εξωτερικούς υπολογισμούς τους για το «τι συμφέρει»… Δεν εντυπωσιάζεται για το ότι, π.χ., κάποιοι που απολάμβαναν τα «5 λεπτά δημοσιότητας» που έψαχναν υποστηρίζοντας ότι «αποκλείεται να υπάρξει εμβόλιο πριν το τέλος του 2021» και «ξέρω για τι πράγμα σας μιλάω, έχω συμμετάσχει στην ευρωπαϊκή διαδικασία έγκρισης φαρμάκων» τώρα εκστασιάζονται μπροστά στα «θαύματα της γενετικής» και στην fast track «θεραπευτική» της…

O κυρ Κούβελας, για παράδειγμα. Συμβουλεύτηκε τους ευρωπαίους «ειδικούς» που ενέκριναν την πλατφόρμα γενετικής τροποποίησης των κυττάρων των pfizer/biontech, την ευρωπαϊκή “committee for medical products for human use” (CHMP), και πείστηκε. Κι όχι απλά πείστηκε. Βγήκε στο μεϊντάνι, σαν διαφημιστής, αξιοποιώντας (τι άλλο;) την ιδέα του «αμφισβητία» που είχε δημιουργήσει πριν. Θα μπορούσε, βέβαια, να ρωτήσει κατευθείαν τους ceo των φαρμακο-μαφιών· το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο.

Οπωσδήποτε «σηκώνει μεγάλη πέτρα»… Δεν είναι ο μόνος. Το ότι βγαίνει ακόμα πιο μπροστά απ’ τον αμερικανικό FDA (την δική του έκθεση ξέρουμε) που αναγνωρίζει ότι δεν ξέρει ακόμα διάφορα και όχι ασήμαντα, σημαίνει (δεν μπορεί παρά να σημαίνει!) κάτιτις…

Όπως σημαίνει κάτιτις και το γεγονός ότι δεν έχει ούτε το κουράγιο ούτε την διάθεση να πει το στοιχειώδες, το οποίο γνωρίζει πολύ καλά, εξ επαγγέλματος: η θρυλική «έγκριση επείγουσας χρήσης» που δίνεται στις πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης και τώρα επέλεξε να χειροκροτήσει, είναι το ψευδώνυμο της λαθραίας συνέχισης της «φάσης 3» των δοκιμών τους!!! Με διπλό όφελος για τις φαρμακο-μαφίες: πρώτον, ότι δεν χρειάζεται να πληρώνουν πια τα ανθρώπινα πειραματόζωα, και δεύτερον ότι (αντίθετα) πληρώνονται γενναία (απ’ τους δημόσιους προϋπολογισμούς), μερικοί απ’ τους οποίους τους είχαν ήδη χρηματοδοτήσει για να κάνουν τις «έρευνες»…

Α, δυο ακόμα ζητηματάκια. Πρώτον: τι γνώμη έχουν άραγε όλοι αυτοί οι μετανοιωμένοι για τη νομική ασυλία των φαρμακο-μαφιών που τώρα υποστηρίζουν; Προφανώς την εγκρίνουν… Δεύτερον: τι γνώμη έχουν για το γεγονός ότι ενώ η τεχνολογία των mRNA είναι διαθέσιμη εδώ και χρόνια, απέτυχε ακόμα και σε πειράματα εμβολιασμού ζώων;

Στον μεγάλο χορό των μετανοιωμένων υπάρχουν κάποτε και άνθρωποι πράγματι έντιμοι. Που κουβαλούν σ’ όλη την ζωή τους σαν ντροπή και βάρος στη συνείδησή τους το ότι «το γύρισαν»… Είναι αυτοί που ούτε ρουφιάνοι καταδέχονται να γίνουν ποτέ, ούτε κλακαδόροι…

Σπάνιοι βέβαια…

(λεξικό, κλακαδόρος: άτομο που με κάποιον τρόπο αμοίβεται για να επευφημεί ή/και να αποδοκιμάζει, δημιουργώντας εντυπώσεις, σε δημόσιες εκδηλώσεις…)

Παρενέργειες

Τετάρτη 23 Δεκέμβρη. Αν δεν το έχει προσέξει ήδη, θα το κάνετε σύντομα. Το πιο πρόσφατο κόλπο των δημαγωγών υπέρ της γενετικής μηχανικής είναι το «μα ελάτε τώρα… όλα τα εμβόλια έχουν κάποιες παρενέργειες… πώς κάνετε έτσι;» Το λέει (φωτο στο προηγούμενο σχόλιο) κι ο κυρ Κούβελας, κάνοντας «σύγκριση» με το εμβόλιο της γρίπης. Το λένε κι όλα τα παπαγαλάκια (τα οποία δεν θα κάνουν τα σανεμβόλια, να είστε σίγουροι!).

Θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς ορισμένα βασικά ζητήματα – αλλά μόνο για χάρη εκείνων που δεν θέλουν να τους θεωρούν ηλίθιους. Όταν αλλάζει εντελώς η τεχνολογία, και όταν η καινούργια τεχνολογία υπερηφανεύεται πως πετυχαίνει εκείνο ενάντια στο οποίο (όχι στο μακρινό παρελθόν) είχαν υπάρξει ρωμαλέα κινήματα, μεταλλάξεις δηλαδή, και μάλιστα σ’ ένα ευαίσθητο σύστημα των οργανισμών, στη λειτουργία του ανοσοποιητικού, το να κάνει ο οποιοσδήποτε σύγκριση με το εμβόλιο κατά της γρίπης ή του τετάνου είναι ο ορισμός του τσατσιλικιού! Οι άμεσες παρενέργειες των mRNA πλατφορμών είναι ήδη γεγονός· αλλά μπροστά στις πιθανές (αρκετά λέμε) μεσο-μακροπρόθεσμες συνέπειες είναι … παρωνυχίδα!!!

Για να το πούμε σχηματικά και κάπως χυδαία, ώστε για να μην διαφύγει το νόημα: το να έλεγε κάποιος ότι το μοντέλο Τ της Ford (πρωτοκυκλοφόρησε το 1908) είναι ασφαλές σε άμεση σύγκριση με τις υπόλοιπες (ιππήλατες…) άμαξες της παλιότερης τεχνολογίας θα ήταν (το λιγότερο) ένα γελοίο διαφημιστικό τρικ του εμπορικού τμήματος της συγκεκριμένης αυτοκινητοβιομηχανίας – τίποτ’ άλλο.

Αυτοί που δεν θέλουν να τους θεωρούν ηλίθιους, ας παρακάμψουν την έτσι κι αλλιώς περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή, και ψάξουν το θέμα συστηματικά, με υπομονή και με κριτικό πνεύμα. Θα βρουν ότι η «σκηνοθεσία» για το πως οι φαρμακο-μαφίες θα ξεφορτωθούν οποιαδήποτε έστω και έμμεση ευθύνη για αυτές τις μεσο-μακροπρόθεσμες συνέπειες (σε συνεργασία με τα κράτη…) έχει γίνει ήδη!!! Αφενός σαν το καθεστωτικό «παιχνίδι με τις λέξεις», αφού για παράδειγμα, στην έγκριση του FDA η γνωστή λέξη «παρενέργεια» (side effect) έχει εξαφανιστεί, και έχει αντικατασταθεί απ’ την μυστηριώδους νοήματος λέξη «αντίδραση» (reaction) ή δυο άλλες, «ανεπιθύμητο γεγονός» (adverse event)… Αφετέρου με τις καθαρές προετοιμασίες στησίματος της ανάποδης “κοινής δεξαμενής”. Ενώ σε ότι αφορά τον covid όποιος πεθαίνει και «ίσως» κάποια στιγμή ήταν θετικός πετιόταν στην δεξαμενή των «θυμάτων του θηρίου», τώρα όλες οι παρενέργειες (ακόμα και οι θάνατοι) θα είναι παντελώς άσχετοι με τα σανεμβόλια…

Πώς κάνετε έτσι; (λοιπόν…)

Συναίνεση…

Τετάρτη 23 Δεκέμβρη. Αυτό είναι το έγγραφο «συναίνεσης ενηλίκων» στις mRNA πλατφόρμες που πρέπει να υπογράφουν οι υπήκοοι της αυτού μεγαλειότητας, εκεί, στο (προσωρινά ελπίζουμε) αποκλεισμένο νησί. Το δείχνουμε για να μην έχουν απορία οι εντόπιοι για το αν θα πρέπει να υπογράψουν κάτι ανάλογο… Εννοείται ότι θα πρέπει – αν επιμείνουν ότι οι φαρμακο-μαφίες θα τους σώσουν!

Μεταφράζουμε τις φράσεις που θα μπορούσαν να έχουν ευρύτερο ενδιαφέρον:

Πάνω: … Όπως όλα τα φάρμακα, κανένα εμβόλιο δεν είναι εντελώς αποτελεσματικό και το σώμα σου θα χρειαστεί λίγες εβδομάδες για να φτιάξει την προστασία του μέσω του εμβολίου. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να κολλήσουν COVID-19 παρότι θα έχουν εμβολιαστεί, αλλά αυτό [σ.σ.: το εμβόλιο] θα μειώσει την σοβαρότητα οποιασδήποτε μόλυνσης…

… Το εμβόλιο δεν θα σου προκαλέσει μόλυνση απ’ τον COVID-19, και δύο δόσεις θα μειώσουν την πιθανότητα να αρρωστήσεις σοβαρά… Όπως όλα τα φάρμακα, τα εμβόλια μπορεί να προκαλέσουν παρενέργειες. Οι περισσότερες απ’ αυτές είναι μέτριες και σύντομες, και δεν συμβαίνουν σε όλους…

Γενικότητες και αοριστίες· ίσα για να ειπωθεί ότι «ο εμβολιαζόμενος ενημερώθηκε δεόντως». Το νομικό βάρος αυτής της ατομικής, ενυπόγραφης συναίνεσης δεν το ξέρουμε, αφού αγνοούμε το νομικό σύστημα στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας. Υπάρχει όμως ένα πολιτικό βάρος που πρέπει να το τονίσουμε. Αν οι γενικολογίες του είδους «τίποτα δεν είναι τέλειο σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο», «μπορεί και να ‘κολλήσετε’ αλλά δεν θα πεθάνετε», «μπορεί να υπάρξουν και παρενέργειες αλλά γενικά μιλώντας δεν τρέχει τίποτα» έμπαιναν σ’ ένα συμβόλαιο δανεισμού από τράπεζα θα θεωρούνταν όχι απλά «ψιλά γράμματα» (που κανείς δεν διαβάζει…) αλλά σαν απόδειξη σκόπιμα παραπλανητικής τακτικής με δόλιο σκοπό. Τώρα όμως, με την σκιά του τσαχπίνη να περιφέρεται σαν τεράστιο ολόγραμμα θανάτου παντού, το αγγλικό κράτος (και όχι μόνον αυτό…) απαιτεί αυτές οι γενικότητες θα θεωρηθούν ως «κατάλαβα» απ’ τους σανεμβολιαζόμενους, οι οποίοι θα πρέπει οπωσδήποτε να νομίζουν ότι η σύριγγα στο μπράτσο τους θυμίζει τα παιδικά τους χρόνια και τα εμβόλια διφθερίτιδας–τετάνου…

Η επιτυχία αυτής της παραπλανητικής τακτικής είναι, σαν τέτοια, πολιτικό κέρδος για το κράτος και τους αφέντες. Που, ακόμα κι αν χρειαστεί να «σφίξουν» μερικές νομοθετικές βίδες εδώ ή εκεί (το κάνουν ήδη στο όνομα της “έκτκατης ανάγκης”…), θα φροντίσουν να το μετατρέψουν και σε νομικό όφελος.

Όμως: γιατί τέτοια μεθόδευση αν πρόκειται για «ένα εμβόλιο σαν όλα τα άλλα»;

Στο κάτω μέρος της φόρμας ίσως υπάρχει κάτι διαφορετικά «προβληματικό» (για να το πούμε όσο πιο κομψά γίνεται…):

Εάν, μετά από συζήτηση, αποφασίσεις ότι δεν θέλεις να εμβολιαστείς, θα ήταν βοηθητικό αν έλεγες τους λόγους γι’ αυτό αποκάτω / στην πίσω σελίδα αυτής της φόρμας (επιστρέφοντάς την σ’ αυτόν που στην έδωσε).

Μιας και η φόρμα έχει προσωπικά στοιχεία, δεν έπρεπε να αναρωτηθεί κάποιος γιατί το αγγλικό κράτος ζητάει επώνυμες εξηγήσεις (ή μήπως απολογία;) απ’ όσους υπηκόους αρνηθούν την γενετική μηχανική; Είναι το αγνό ενδιαφέρον του φιλεύσπαλχνου κράτους που θέλει να αφουγκράζεται τους υπηκόους του για να τους υπηρετήσει καλύτερα; Ή είναι προτροπή σε «εθελοντική» συμμετοχή σε φακέλλωμα απόψεων;

Αφήνουμε τις απαντήσεις στην κρίση σας.

Η επέτειος;

Τρίτη 22 Δεκέμβρη. Δεν γιορτάζονται όλες οι επέτειοι, κι ούτε είναι όλες ευκαιρία για αναστοχασμούς, ακόμα και αυτοκριτική. Το γεγονός, πάντως, παραμένει: τέτοιες μέρες το 2019, λίγο πριν και λίγο μετά, σε μια κινεζική πόλη, κέντρο μιας κινεζικής επαρχίας (με άγνωστα κι αδιάφορα ονόματα ως τότε), εμφανιζόταν ο Αναμενόμενος: ένας ιός…

Πέρασε ένας χρόνος που προορίζεται να χωρίσει την καπιταλιστική ιστορία σε ένα «πριν» και ένα «μετά» – μια μεταφυσική ταξινόμηση του ιστορικού χρόνου, που βολεύει αλλά και παγιδεύει. Η Wuhan έγινε γνωστή παγκόσμια, αν και μόνο σαν όνομα. Ο Sars-CoV-2 (λαϊκά «covid» ή «κορονοϊός» ή «κορώνας» ή «φονιάς» ή «σφάκτης» ή …) έγινε θρύλος, δαίμονας θανάτου. Και η «καραντίνα» αναγορεύτηκε σε υγιεινομική πρακτική υψηλού κύρους (την προτείνουν οι «επιστήμονες»!), κάμποσους αιώνες μετά τον μεσαίωνα… Στο τέλος, φυσικά, ήρθε λαχανιασμένος ο 21ος αιώνας, με πολλές μορφές, κι ανάμεσά τους εκείνη της «λαϊκής αποδοχής» (;;) της γενετικής μηχανικής και των μεταλλάξεων στα ανθρώπινα κύτταρα και οργανισμούς…

Σ’ αυτήν την χρονιά η σκιά του κινέζικου κράτους / κεφάλαιου έπεσε βαριά πάνω στον δυτικό καπιταλισμό, είτε αυτό αναγνωρίζεται (σπάνια) είτε όχι. Κατ’ αρχήν ο «φονιάς» ήταν ένα show για τους δυτικούς: η αναγγελία της κατάρρευσης του αντίπαλου (του Πεκίνου). Στη συνέχεια η Wuhan (και το κινέζικο καθεστώς) έγινε η πηγή του Κακού. Τώρα, ένα χρόνο μετά, η Wuhan είναι σκάνδαλο: εκεί παρτάρουν… (Και το ακόμα πιο σκάνδαλο: παρτάρουν ΧΩΡΙΣ να εμβολιαστούν, ακόμα και με τα παραδοσιακής τεχνολογίας εμβόλια των κινεζικών φαρμακοβιομηχανιών!!! Καταλαβαίνετε; Στην καπιταλιστική δύση σχεδόν απαγορεύεται η ζωή χωρίς mRNA εμβόλια ή οποιοδήποτε άλλο κατασκεύασμα της γενετικής μηχανικής… Στην καπιταλιστική ανατολή δεν τα χρειάζονται! Είναι, λέτε, “ζήτημα υγείας”;)

Τι συνέβει; Οι δυτικοί caradinieri λένε ότι ξέρουν την απάντηση: το «απόλυτο lockdown»… Δύσκολα, πολύ δύσκολα θα ανέχονταν τα «παράπλευρα», όπως π.χ. τις face recognition κάμερες παντού, το social credit system, ή τον αυστηρό έλεγχο των αναρτήσεών τους στα antisocial media… Για λόγους άσχετους τόσο με τον ιό όσο και με το κινεζικό καθεστώς, τα δυτικά καθεστώτα (και οι έντρομοι υποτελείς τους) αντέγραψαν απ’ την κινέζικη περίπτωση μόνο αυτά που βόλευαν τόσο τους μεν όσο και τους δε… Αν και, η μαύρη αλήθεια είναι ότι εκείνα που βολεύουν τους μεν (τους «πάνω») είναι και θα είναι σε βάρος των δε (των «κάτω»)… Αλλά (όπως θα έλεγε και ο Λένιν…) η συνείδηση έρχεται αργά… Κι ίσως (λέει η περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή) δεν έρχεται ποτέ…

Ήταν, πράγματι, το «απόλυτο lockdown» η ουσιαστική θεραπευτική συνεισφορά του κινέζικου κράτους / κεφάλαιου στην ανθρωπότητα, το «μέτρο της προστασίας της υγείας» απέναντι στο οποίο κάθε αμφισβήτηση είναι «ψέκα» είτε στο Πεκίνο, είτε στο Βερολίνο, είτε στο Παρίσι, είτε στην Αθήνα; Ή μήπως ήταν ένας πολιτικός, ιστορικός αντικατοπτρισμός στα μάτια των δυτικών παρακμιακών κοινωνιών, που αφού έχασαν την κριτική τους ικανότητα (ίσως το μόνο άξιο λόγου προτέρημα του δυτικού φιλελευθερισμού) αιωρούνται εδώ και καιρό (και σίγουρα π.c….) μέσα σε νέες μορφές ολοκληρωτισμού; Ήταν το «απόλυτο lockdown» σε μια περιοχή μερικών δεκάδων εκατομμυρίων μέσα στα εθνοκρατικά σύνορα 1,4 δισεκατομυρίων ανθρώπων (σαν να λέμε, αναλογικά, το «απόλυτο lockdown» στη Σαλονίκη μέσα στο ελλαδιστάν…) που εξαφάνισε ουσιαστικά τον τσαχπίνη απ’ την κινέζικη επικράτεια; Αν ναι, τότε γιατί το «απόλυτο lockdown» στην ισπανία την περασμένη άνοιξη δεν εξαφάνισε τον τσαχπίνη απ’ όλο τον δυτικό κόσμο (ευρώπη + βόρεια αμερική);

Οι ερωτήσεις μας είναι αιρετικές ακόμα κι αν δεν τις απαντήσουμε… Και δεν θα τις απαντήσουμε εδώ και τώρα, επειδή έχουμε κι άλλες… (Ως ένα βαθμό, έτσι ή αλλιώς, έχουμε δώσει επιμέρους απαντήσεις!)

Επιστήμη;

Τρίτη 22 Δεκέμβρη. Ακρογωνιαίος λίθος της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας (σίγουρα στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο, αλλά και οπουδήποτε αλλού είναι αναγκαία η βίαιη αλλαγή των καθημερινών συμπεριφορών σαν προϋπόθεση της καπιταλιστικής αναδιάρθωσης) είναι οι λεγόμενοι «ασυμπτωματικοί». Τί είναι οι «ασυμπτωματικοί»; Είναι αυτοί / ες που έχουν «κολλήσει» τον ιό, αλλά δεν έχουν συμπτώματα… Μ’ άλλα λόγια είναι εκείνοι κι εκείνες που δεν αρρωσταίνουν… άρα έχουν ανοσία! Είναι προκλητικά ενδιαφέρον (από την άποψη της εργατικής κριτικής) το πόσο εύκολα εκείνο που θα έπρεπε να θεωρηθεί σαν κοινωνικό πλεονέκτημα, το γεγονός δηλαδή ότι πολύ μεγάλο μέρος των κοινωνιών έχει φυσική ανοσία απέναντι στον «φονιά», μετατράπηκε σε «κατάρα» και σε «μαζική απειλή» αλλάζοντας απλά, πολύ απλά, τις λέξεις!!!

Και γιατί όλοι εκείνοι / ες (η μεγάλη πλειοψηφία όλων των δυτικών κοινωνιών) που έχουν φυσική ανοσία (δηλαδή: δεν αρρωσταίνουν απ’ τον τσαχπίνη ακόμα κι αν «κολλήσουν»…) μετατράπηκαν σε απειλή ως «α-συμπτωματικοί»; Επειδή ενώ δεν αρρωσταίνουν μεταδίδουν τον ιό… Μπορεί να τον μεταδίδουν σε άλλους που δεν θα αρρωστήσουν· κι αυτοί σε άλλους που επίσης δεν θα αρρωστήσουν· αλλά τελικά (έτσι ξετυλίχτηκε το θεώρημα) κάποιος (ηλικιωμένος…), στην άκρη μιας αλληλουχίας απεριόριστων φάσεων, θα αρρωστήσει… και πιθανόν να πεθάνει…

Χωρίς την μετατροπή της φυσικής κοινωνικής ανοσίας στο αντίθετό της, σε «α-συμπτωματικότητα», με μια επιτήδεια λεκτική διαστροφή· και χωρίς την επένδυση αυτής της νέας κατάστασης, της «α-συμπτωματικότητας», με φονικές ιδιότητες (στην άκρη μιας πανταχού παρούσας «μολυσματικής αλυσίδας» που έγινε η εννόηση των κοινωνικών σχέσεων) τίποτα απ’ αυτά που ζήσαμε και ζήσατε το 2020 δεν θα είχε συμβεί!!! Ούτε το θανατόμετρο, ούτε το κρουσματόμετρο, ούτε η θανατοπολιτική, ούτε οι «κοινές δεξαμενές», ούτε τα άθλια pcr, ούτε τίποτα…

Έχουν οι κινέζοι υπήκοοι (και το καθεστώς τους) τέτοια εργαλεία; Απ’ ότι φαίνεται όχι… Ποιός έφτιαξε αυτήν την ιδέα της μολυσματικής «α-συμπτωματικότας» που, αν λεγόταν με το πραγματικό της όνομα στο δεύτερο σκέλος θα ήταν μολυσματική ανοσία και θα προκαλούσε σοβαρή απορία έως βαθιά δυσπιστία; Και γιατί αυτή η μολυσματική «α-συμπτωματικότητα» ταιριάζει τόσο καλά στις «ικανότητες» των mRNA πλατφορμών σύμφωνα με τις ως τώρα δηλώσεις των ίδιων των κατασκευαστών τους;

Ξέρουμε πως και που φτιάχτηκε αυτή η ιδέα! Στη Μόναχο: μια κινέζα στέλεχος επιχειρήσεων (κάτοικος Σαγκάης), που βρισκόταν στην πόλη ανάμεσα στις 19 και 22 Γενάρη για επιχειρηματικά ραντεβού, θεωρήθηκε σαν η «πρώτη α-συμπτωματική» στην ευρώπη, που μετέδωσε τον ιό σ’ έναν κατά τα υπόλοιπα υγιή 33χρονο γερμανό επιχειρηματία. Αποδείχθηκε πως επρόκειτο για ψέματα: η κινέζα ΕΙΧΕ (τα βασικά) συμπτώματα ευρισκόμενη σε γερμανικό έδαφος… αλλά κανείς γερμανός ερευνητής δεν την ρώτησε (εκ των υστέρων) γι’ αυτά!!! No problem: μερικές φορές χρειάζονται και οι λαθροχειρίες… Το ότι η «α-συμπτωματικοί» είναι μεταδότες κηρύχτηκε πια σαν επιστημονικά αποδεδειγμένο γεγονός.

Και ήταν ένα «επιστημονικά αποδεδειγμένο γεγονός» κρίσιμης σημασίας για όσα ήταν απαραίτητο να ακολουθήσουν (και) στον δυτικό κόσμο. Διότι εάν επρόκειτο να μεταδίδουν τον ιό ΜΟΝΟ όσοι / όσες αρρώσταιναν (με πυρετό, έστω δέκατα· βήχα· και τα υπόλοιπα ήπια συμπτώματα) τότε θα ήταν εξαιρετικά απλή μια οδηγία προς τον πληθυσμό: όσοι αρρωσταίνετε καθήστε σπίτια σας, πάρτε αναρρωτική άδεια απ’ την δουλειά (αν δουλεύετε) και κρατάτε αποστάσεις απ’ τους οικείους σας… πιείτε και κανά ζεστό, καυτό, να αντιμετωπιστεί το «κακό» έγκαιρα, στο λαιμό σας… Αλλά νωρίς νωρίς το 2020 η «επιστήμη» (ή, πιο σωστά, εκείνο το τμήμα της που κοιμάται αγκαλιά με τα αφεντικά σε μια πολύ μακρόχρονη σχέση) ΔΕΝ εξυπηρετούνταν έτσι… Χρειαζόταν η (ιδεολογική…) κατασκευή μιας ανεξέλεγκτης απειλής· η απειλή μιας θανατηφόρας μόλυνσης που θα μπορούσε να προκύψει από οποιονδήποτε, οπουδήποτε· η απειλή που (κατάλληλα διδαγμένη…) θα αγκάλιαζε τους πάντες και τα πάντα.

Ναι λοιπόν. Η κατασκευή της ιδέας του «μολυσματικού α-συμπτωματικού» ήταν επιστημονική. Επιστημονικότατη! Μόνο που αποδείχθηκε γρήγορα ότι η κατασκευάστρια επιστήμη δεν ήταν η (καλώς εννοούμενη) ιατρική. Ήταν η πολιτική οικονομία, ήταν η κοινωνιολογία της κυριαρχίας, ήταν η ανθρωπολογία του πολέμου.

Το ότι και γιατροί την υιοθέτησαν δεν είναι παράξενο… Πόσοι απ’ αυτούς ερευνούν τι έντιμα και χωρίς ιδιοτέλειες;

Διάχυτη μόλυνση;

Τρίτη 22 Δεκέμβρη. Έχουμε αναφερθεί στο παρακάτω ήδη δυο φορές· άλλη μια, λοιπόν, σαν σύντομη εισαγωγή στη συνέχεια.

Στις 8 Ιούνη (του 2020) η τεχνική διευθύντρια του Π.Ο.Υ. αμερικανίδα επιδημιολόγος ειδικευμένη στις μεταδοτικές αρρώστιες Maria Van Kerkhove, μιλώντας σε συνέντευξη τύπου, είπε κι αυτό:

…Έχουμε έναν αριθμό ερευνών από χώρες που κάνουν πολύ λεπτομερή ιχνηλάτηση επαφών. Παρακολουθούν τις ασυμπτωματικές περιπτώσεις, παρακολουθούν τις επαφές, και δεν βρίσκουν δευτερογενή μεταφορά του ιού. Είναι πολύ σπάνια…

Έγινε ο κακός χαμός! Ήταν “ψέκα” μια τόσο υψηλόβαθμη και εξειδικευμένη στέλεχος του Π.Ο.Υ.; Ή ήταν, απλά, εκτός γραμμής “μολυσματικών α-συμπτωματικών παντού” με αυθεντικά επιστημονικά κριτήρια; Το δεύτερο. Εννοείται πως εκείνο το γκρεμοτσάκισμα της “βασικής θεωρίας” της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας θάφτηκε βαθιά. Και ποτέ δεν ξανα-ακούστηκε κάτι γι’ αυτό στον δυτικό κορωνοκτυπημένο κόσμο…

Μέχρι τις 20 του περασμένου Νοέμβρη… Που “κάπου” ακούστηκε εκείνο που η Van Kerkhove είχε πιθανότατα υπόψη της. (Και όχι μόνο λόγω θέσης: τον Φλεβάρη του 2020 η Van Kerkhove έμεινε για 2 εβδομάδες στην κίνα, για να μελετήσει τόσο τον ιό όσο και την τακτική του Πεκίνου για την αντιμετωπισή του. Συνεπώς ήταν ο «φυσικός» αποδέκτης των σχετικών ερευνών, ακόμα και πριν την επίσημη δημοσίευσή τους..)

Εκείνη την ημέρα, στις 20 Νοέμβρη, δημοσιεύτηκε στην καθωσπρέπει επιθεώρηση “nature” μια υπερ-έρευνα 15 κινέζων ειδικών (στις επιδημίες) και ενός αυστραλού, με τον αθώο τίτλο: μετά-lockdown εποπτεία μέσω νουκλεϊνικού οξέος σχεδόν δέκα εκατομμυρίων κατοίκων της Wuhan, για τον Sars-CoV-2…

Φυσικά κανένας υποτελής δεν έμαθε ποτέ (επειδή ΔΕΝ έπρεπε να μάθει) ότι η Wuhan, η Wuhan του θανάτου στις αρχές της χρονιάς, η Wuhan των pool parties στα μέσα της χρονιάς, θα μπορούσε να προσφέρει προς το τέλος του 2020 ένα χρήσιμο εργαλείο «αποκάλυψης» (και, αναγκαστικά, τερματισμού) της τρομοεκστρατείας! Όμως, επίσης, κανείς δυτικός «επιστήμονας» δεν τόλμησε να αμφισβητήσει τα στοιχεία (και τα συμπεράσματα) εκείνης της έρευνας. Ιδού, λοιπόν, μια γεύση της:

Αυστηρά μέτρα ελέγχου της covid-19 εφαρμόστηκαν στην Wuhan ανάμεσα στις 23 Ιανουαρίου και 8 Απριλίου του 2020. Οι εκτιμήσεις για τον επιπολασμό [: συχνότητα εμφάνισης και διασπορά] της μόλυνσης μετά την άρση των περιορισμών μπορεί να δώσει πληροφορίες για την μετα-lockdown διαχείριση της πανδημίας. Εδώ περιγράφουμε ένα πρόγραμμα εποπτείας του Sars-CoV-2 μέσω νουκλεϊνικού οξέος [: τεστ…] σε κλίμακα πόλης που έγινε ανάμεσα στις 14 Μάη και την 1η Ιούνη του 2020 στην Wuhan. Όλοι οι κάτοικοι της πόλης από 6 χρονών και πάνω δικαιούνταν να πάρουν μέρος, και συμμετείχαν 9.899.828 άτομα (το 92,9% του πληθυσμού). Δεν θρέθηκε καμία συμπτωματική περίπτωση, βρέθηκαν 300 ασυμπτωματικές. Δεν υπήρξε κανένα θετικό τεστ ανάμεσα στις 1.174 κοντινές επαφές των ασυμπτωματικών περιπτώσεων…

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, στις αρχές Ιούνη (μια βδομάδα πριν η κυρία Van Kerkhove ανακοινώσει ότι…) σχεδόν 10 εκατομμύρια κάτοικοι της Wuhan, είχαν ελεγχθεί μέσα σε 2 εβδομάδες – και είχαν βρεθεί 300 «φορείς» χωρίς συμπτώματα. «Α-συμπτωματικοί»… Σύμφωνα με το κυρίαρχο δυτικό μοντέλο τρομοεκστρατείας αυτό θα έπρεπε να είναι απόδειξη ότι «έχει ξεκινήσει το δεύτερο κύμα»! Αλλά οι καταραμένοι κινέζοι ειδικοί κατέληγαν στο αντίθετο συμπέρασμα, εντελώς επιστημονικά:

… Συγκρινόμενοι με τους συμπτωματικούς ασθενείς, τα μολυσμένα άτομα χωρίς συμπτώματα γενικά έχουν μικρή ποσότητα ιικών φορτίων και μικρή διάρκεια ιικής αποβολής, πράγμα που μειώνει τον κίνδυνο μετάδοσης του Sars-CoV-2. Στην παρούσα μελέτη έγινε καλλιέργεια του ιού από δείγματα των θετικών ασυμπτωματικών περιπτώσεις, και δεν βρέθηκε βιώσιμος ιός. Όλες οι στενές επαφές των θετικών ασυμπτωματικών περιπτώσεων ήταν αρνητικές, επιβεβαιώνοντας ότι οι θετικές ασυμπτωματικές περιπτώσεις που ελέγχθηκαν σ’ αυτή την μελέτη είναι απίθανο να είναι μολυσματικές…

Διάχυτη τρομοκρατία

Τρίτη 22 Δεκέμβρη. Αν αυτή η έρευνα, σε 10 εκατομμύρια κατοίκους της Wuhan, και, κυρίως, τα συμπεράσματά της, μαθαίνονταν ευρύτερα στις δυτικές κοινωνίες θα ήταν ένα σοκ μεγαλύτερο απ’ τις δηλώσεις της κυρίας Van Kerkhove! Και ίσως διαλυόταν το «μυστήριο» του τι συμβαίνει, τελικά, με τον covid στον δυτικό κόσμο σε σχέση με την κίνα… Αλλά η Wuhan, η Wuhan που ήρθε τόσο κοντά σ’ αυτόν το δυτικό κόσμο σαν «παράδειγμα αποτελεσματικής καταστολής» (και παραμένει το αγαπημένο μοντέλο των σκληροπυρηνικών caradinieri), ξανάγινε μακρινή… Το ίδιο και η έρευνα που αποδείκνυε ότι οι «α-συμπτωματικοί» έχουν (απλά) ανοσία και δεν μεταδίδουν τον τσαχπίνη!

Γιατί, λοιπόν, τα δυτικά αφεντικά και τα δυτικά κράτη θέλουν ένα πολύ συγκεκριμένο «είδος επιστήμης», και όταν δεν μπορούν να σπεκουλάρουν ότι οι αντίπαλοι αυτού του είδους είναι «ψέκα» απλά τους κρύβουν, ακόμα κι αν έχουν κάνει μια έρευνα σε 10 εκατομμύρια άτομα, ακόμα κι αν πρόκειται για κατοίκους της «πηγής του κακού»; Μπορεί να θεωρηθεί «επιστημονική» αυτή η (ας την πούμε κομψά) μονομέρεια; Μπορεί να θεωρηθεί απόδειξη της «φροντίδας για την δημόσια υγεία»;

Όχι. Πρόκειται για ξεκάθαρα πολιτική επιλογή. Πολιτική επιλογή ήταν (και παραμένει) η Wuhan-1, η Wuhan του «απόλυτου lockdown», και σε καμμία περίπτωση η Wuhan-2, η Wuhan του οι ασυμπτωματικοί δεν μεταδίδουν τον ιό! Και η πολιτική επιλογή έχει σαφές περιεχόμενο και σκοπό: την κατασκευή και την συντήρηση ενός γενικού τρόμου, έτσι ώστε να επιταχυνθούν (όσο σταθεί δυνατόν) οι δομικές αλλαγές στις συμπεριφορές, στα ήθη, στις ιδέες, στην οργάνωση της εργασίας, στην οργάνωση της κατανάλωσης, για να προλάβει ο δυτικός καπιταλισμός τον ανατολικό!

Αυτές είναι οι πολιτικές επιλογές των αφεντικών και των συνειδητών ή μισοσυνειδητών συμμάχων τους. Και μας είναι απόλυτα εχθρικές σαν τέτοιες.

Τι είναι αυτό που δεν είναι ξεκάθαρο;

Αναποδιές…

Δευτέρα 21 Δεκέμβρη. Τι κακό κι αυτό; Σαν φαρμακομαφιόζος θέλεις να «σώσεις την ανθρωπότητα» άλλη μια φορά, έχεις τα λεφτά, έχεις τα μήντια, έχεις τα antisocial media, έχεις τις πολιτικές βιτρίνες, έχεις τους «ειδικούς», έχεις τις περσόνες και τους influencers, έχεις τις αστυνομίες, τους στρατούς και τους συνταγματολόγους, σέρνεις κι ένα κάρο παραδομένους, έχεις δηλαδή τα πάντα που κρίνεις απαραίτητα στο τσεπάκι σου, κι ωστόσο σκάνε συνέχεια στραβές εκεί που υπολόγιζες ότι έχεις ανοίξει highway.

Πρώτον, το πλήθος σε εμπιστεύεται όλο και λιγότερο. Φυσικά με στημένες δειγματοληψίες της «κοινής γνώμης» μπορείς να παρουσιάζεις το αντίθετο· αλλά το πρόβλημα είναι πως όταν εμφανίζεις εικονικές πλειοψηφίες να πεθαίνουν για την γενετική τροποποίηση των κυττάρων τους, όσοι είναι αντίθετοι ή έχουν σοβαρές επιφυλάξεις απλά ησυχάζουν επιμένοντας: δεν θα γίνουν στόχος…

Δεύτερον, έχεις αυτές τις ξαφνικές (και σοβαρές) «αλλεργικές αντιδράσεις» σανεμβολιαζόμενων τόσο στο Joνυσταλεάν όσο και στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας. Δεν είναι πολλές· ή, σίγουρα, δεν είναι πολλές εκείνες που χρειάστηκαν νοσοκομείο. Αλλά είναι ανεξήγητες, και επιπλέον ύποπτες αφού σαν φαρμακομαφιόζος ισχυρίστηκες ότι σανεμβολίασες 22.000 άτομα (πειραματόζωα έναντι αμοιβής, «εθελοντικά» δηλαδή…) και δεν υπήρξε πρόβλημα. (Λες αλήθεια capo;)

Τρίτον διαπιστώνεις μια «μετάλλαξη» του τσαχπίνη, ακριβώς στην πρωτεΐνη της ακίδας με την οποία φορτώνεις στα νανοσωματίδιά σου για να κάνεις πειρατεία στα ανθρώπινα ριβοσώματα. Είναι, τώρα, καιρός για τέτοια; Να πετάξεις όλες τις παρτίδες που έχεις πουλήσει ή είσαι έτοιμος να πουλήσεις, και να ξαναρχίσεις τα trials με καινούργιο φορτίο συνθετικού RNA;

Υπάρχουν πολύ σοβαρά, δομικά ζητήματα στην κορύφωση της εξελισσόμενης υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Μοιάζουν, και ως ένα βαθμό είναι, «τεχνικά». Ουσιαστικά όμως είναι πολιτικά – με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας.

Προσέξτε, για παράδειγμα, τον τίτλο και τον υπότιλο (φωτο επάνω) ενός άρθρου της 26ης Μάη (του 2020) στην καθόλα ευϋπόληπτη επιθεώρηση “The Scientist”. Ο τίτλος λέει: οι ερευνητές για εμβόλιο για τον covid-19 λαμβάνουν υπόψη τους την ενίσχυση του ανοσοποιητικού (όσοι δεν ξέρουν θα το θεωρήσουν σαν «υπέρ»…) Ο υπότιτλος λέει: Δεν υπάρχει απόδειξη ότι οποιοδήποτε απ’ τα εμβόλια για τον κορονοϊό που βρίσκονται υπό ανάπτυξη χειροτερεύουν την μόλυνση απ’ αυτόν αντί να προσφέρουν ανοσία, αλλά το φαινόμενο αυτό είναι κάτι που οι επιστήμονες παρακολουθούν προσεκτικά.

Περί τίνος πρόκειται; Πρόκειται για το φαινόμενο που λέγεται «ενίσχυση εξαρτώμενη απ’ τα αντισώματα» (antibody-dependent enhancement / ADE)· μόνο που η «ενίσχυση» αφορά τον ιό! Είναι μια κατάσταση που έχει παρατηρηθεί σε κάποιες περιπτώσεις τεχνητών ανοσοποιήσεων, για την οποία η επιστήμη σηκώνει τα χέρια: τμήματα του ανοσοποιητικού συστήματος που θα έπρεπε να παίξουν τον ρόλο του «φύλακα» του οργανισμού, «συμμαχούν» με τον ιό αντί να τον εξουδετερώσουν, επιδεινώνοντας επικίνδυνα την μόλυνση. Η συγκεκριμένη «εκτροπή» έχει παρατηρηθεί μετά από εμβολιασμούς και ο δάγγειος πυρετός είναι η ιική μόλυνση που έχει μελετηθεί καλύτερα από άλλες γι’ αυτήν την «απρόοπτη» εξέλιξη.

Επαναλαμβάνουμε: η επιστήμη σηκώνει ως τώρα χέρια επ’ αυτού! Είναι, άραγε, κάποιες special μεταλλάξεις του Χ ή του Ψ ιού που «κοροϊδεύουν» το ανοσοποιητικό και υποδουλώνουν τα αντισώματα; Ή μήπως συμβαίνει κάποια γενετική «προσαρμογή» του οργανισμού μετά την τεχνητή ανοσία, που στην αρχή τον κάνει να «συνθηκολογεί» με τον ιό και, ύστερα, να υπεραντιδρά προκαλώντας σοβαρές ζημιές (ακόμα και θάνατο) στον ίδιο τον οργανισμό; Κανείς δεν ξέρει. «Μπορεί να φταίει το ότι οποιοδήποτε αντίσωμα μπορεί να ενισχύσει τον ιό αν το πάρεις σε μια δόση που δεν δουλεύει» σημειώνει ο James Crowe, ανοσολόγος στο ιατρικό κέντρο του πανεπιστημίου του Vanderbilt. «Αυτό είναι πολύ δύσκολο να μελετηθεί στους ανθρώπους».

Ευτυχώς κάτι τέτοιο δεν έχει ανακοινωθεί ως τώρα σαν παρενέργεια… Δυστυχώς και να υπάρξει δεν θα ανακοινωθεί· είναι πολύ σοβαρό για να εμφανιστεί δημόσια… Ωστόσο σε εργαστηριακές (in vitro) δοκιμές έχει προκύψει ότι κάποιοι κορονοϊοί μπορούν όντως να μολύνουν κύτταρα παρά την ύπαρξη τεχνητών αντισωμάτων· και πιθανόν εξαιτίας της ύπαρξής τους να γίνονται ισχυρότεροι. «Αλλά είναι δύσκολο να συσχετίσεις αυτά που συμβαίνουν σε ένα τριβλίο με όσα μπορεί να συμβούν στο σώμα» σχολιάζει ο Crowe.

Το ηθικό δίδαγμα που θα έπρεπε να είναι κοινωνική κοινοτοπία είναι πως όλοι αυτοί που παίζουν τους «θεούς» με το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα νομίζοντας ότι με μερικές ηλεκτρονικές προσομοιώσεις τα έχουν καταλάβει όλα (ή μπορούν να το υποκριθούν, για να πουλήσουν και να ελέγξουν) έχουν διαπράξει ήδη εκείνο που κάτι παλιοί πολιτισμοί ονόμαζαν Ύβρι. Αν δεν εμποδιστούν περισσότερες «αναποδιές» φαίνονται στον ορίζοντα· και το μικρότερο κακό θα το πάθουν οι μαφιόζικες εταιρείες τους…