Tag: covid19

Και εις άλλα με υγεία…

Παρασκευή 28 Φλεβάρη. Χτες τελειώναμε ένα σχόλιο (… και άλλα) με τις εξής φράσεις:

… Φυσικά ο ίδιος ο covid-19 είναι αστείος σαν αιτία όλης αυτής της φασαρίας. Είναι όμως χρήσιμος σαν οδοδείκτης και υπόμνηση των συγκρούσεων που μπορούν εύκολα να προκληθούν, ακόμα και σε ατομική κλίμακα, ανάμεσα στα υπερφίαλα Εγώ (που κατατρύχονται από υγιεινιστές μανίες και φόβους) και στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες…

Σχίζο, σχίζο!!! (Είναι ο καπιταλισμός πάντα…)

Πριν περάσει 24ωρο: η απαγόρευση των καρναβαλιών (της ερχόμενης Κυριακής) προκάλεσε κύμα αγανάκτησης των (ελλήνων) καρναβαλιστών… Που φοβούνται βέβαια τον covid-19, όπως όλοι· …αλλά από Δευτέρα! Αρκετοί άλλωστε έχουν μαγαζιά, ταξιδιωτικά γραφεία, ξενοδοχεία· περιμένουν τις εορταστικές εισπράξεις. Μετά θα δείξουν τους φόβους τους με την ησυχία τους.

Covid-19 για λίγο στάσου!!! Από Δευτέρα!!!

(Για την περίπτωση που έχετε περιέργεια να μάθετε με απτό τρόπο τι σημαίνει «ποσοστό κέρδους», σας ενημερώνουμε ότι η τιμή χοντρικής για τις γνωστές μάσκες στο ελλαδιστάν, για παράδειγμα η τιμή που χρεώνεται ένα μικροβιολογικό εργαστήριο (μόλις χτες…), είναι 8 ευρώ και κάτι για το πακέτο των 100 μασκών. Πράγμα που σημαίνει 1 μάσκα : 8 σέντς.

Έτσι, για να φρεσκάρετε τις γνώσεις σας στην αριθμητική, στην περίπτωση που…)

Covid-19 ante portas!

Πέμπτη 27 Φλεβάρη. Τώρα που και το ελλαδιστάν μπήκε στον παγκόσμιο χάρτη της επίθεσης του covid-19, τα δικά μας λόγια περιττεύουν: μιλάει με έργα και λόγια ο λαός και οι άρχοντές του… (Οι δεύτεροι θα ήθελαν «ψυχραιμία» για εντελώς πρακτικούς λόγους (το διάτρητο ελληνικό σύστημα υγείας δεν αντέχει άλλα ζόρια…) – αλλά το θυμήθηκαν αργά). Και ο λαός… ω τι έχει αρχίσει να λέει και να κάνει!!!

Θα το ρίξουμε στην πλάκα… Λοιπόν, τι έχουμε; «Το πρώτο κρούσμα στη Σαλονίκη»; Εμπρός γενναίοι, θωρακιζόματε! Να σώσουμε την πρωτεύουσα (και το π.ο.κ….)!! Πρώτη γραμμή άμυνας Τέμπη: τα κλείνουμε! Δεύτερη γραμμή άμυνας Θερμοπύλες – όπως τότε…

Εν τω μεταξύ βάζουμε μάτια και στην πλάτη: Πάτρα (καρναβάλι, ιταλία, καταλαβαίνετε…). Πρώτη γραμμή άμυνας Ισθμός: στην ανάγκη τινάζουμε τις γέφυρες. Δεύτερη γραμμή άμυνας; Χμμμ…

Τελευταία λύση αν ο οχτρός, ο covid-19, περάσει τις πύλες: καβαλάμε αεροπλάνα και βαπόρια και άλλοι πάμε προς λιβύη μεριά (coronovirus-free) κι άλλοι προς τα θρυλικά νησιά. Σάμο, Χίο, Μυτιλήνη, Λέρο, Κω… Να δούνε όλοι οι εκεί large size πόσους «χωράνε» τα μέρη τους! (Τί θα μας κάνουν; Θα μας πουλήσουν σκλάβους στον Erdogan;)
(Το ότι αυτόματα υποβιβάζονται παοκ, άρης, ξάνθη δεν χρειάζεται να αναφερθεί – ε; Δεν απαιτείται δικαστική απόφαση πια – αρκεί ιατρική διάγνωση…)

… και άλλα

Πέμπτη 27 Φλεβάρη. Είναι να τρέμει κανείς με την ιδέα του τι θα συνέβαινε με την ελληνική, μικροαστική “δημοκρατική ψυχή” αν ο “πρώτος”, ο “δεύτερος” ή ο “τρίτος” ξενιστής του covid-19 ερχόταν απ’ τις τουρκικές ακτές και ήταν μετανάστης ή πρόσφυγας: θα τους είχαν πετάξει ήδη όλους πίσω στη θάλασσα οι θρυλικοί αγωνιστές των ημερών…

Το ότι το «κακό» έρχεται απ’ την ιταλία (με δεδομένο ότι πρόκειται για ένα μυθικό «κακό»…) είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί σε μια ρατσιστική κοινωνία, σαν την ελληνική. Το ότι έρχεται από «τουρίστες» κι όχι από φυγάδες, κυνηγημένους, ανέστιους, είναι επίσης το καλύτερο…

Κι έτσι το θέμα πλησιάζει (ανομολόγητα) στην καρδιά του εγχώριου καπιταλισμού: την τουριστική βιομηχανία του. Θεωρείται πάντα μια μηχανή που φέρνει λεφτά («μαύρα» κατά προτίμηση)· κι όχι ένας ιμάντας μεταφοράς που φέρνει αρρώστιες, υγιεινιστικούς κινδύνους (μυθοποιημένους ή μη), απειλές, φήμες και ψευτιές.

Να όμως που υπάρχει κι αυτό το ενδεχόμενο. Και μάλιστα διπλό: είτε οι τουρίστες «να φέρνουν αρρώστιες»· είτε, κινδυνεύοντας να «κολλήσουν» κάτι απ’ τα μέρη μας, να μην έρχονται… Τι χαρακτήρα αποκτάει τότε η τουριστική βιομηχανία; Είτε «πύλης στην κόλαση» (πάντα με τις αυτοφυείς δόσεις υπερβολής…) είτε «ερήμου»…

Ήδη αυτό το δίπολο έχει εμφανιστεί: αν το πράγμα πάρει μεγαλύτερη έκταση (ή έχει μεγαλύτερη διάρκεια) στην ιταλία η δική της τουριστική βιομηχανία θα κινδυνέψει άμεσα με κλατάρισμα· κι αυτό μπορεί να γίνει και με την ελληνική. Και απ’ την άλλη μεριά οι κινέζοι τουρίστες δεν θα πρέπει να είναι καθόλου ευπρόσδεκτοι στην φοβισμένη ευρώπη (και στα μέρη μας). Ο καθένας είναι εν δυνάμει είτε τουρίστας είτε φορέας· και οι αντι-επιδημικές οδηγίες συγκλίνουν στο «κάτσε σπίτι σου» και «μη κάνεις παρέα με αγνώστους»!

Φυσικά ο ίδιος ο covid-19 είναι αστείος σαν αιτία όλης αυτής της φασαρίας. Είναι όμως χρήσιμος σαν οδοδείκτης και υπόμνηση των συγκρούσεων που μπορούν εύκολα να προκληθούν, ακόμα και σε ατομική κλίμακα, ανάμεσα στα υπερφίαλα Εγώ (που κατατρύχονται από υγιεινιστές μανίες και φόβους) και στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες…

Σχίζο, σχίζο!!! (Είναι ο καπιταλισμός πάντα…)

Μερικά ακόμα tips για τον covid-19 (1)

Τετάρτη 26 Φλεβάρη. Περιμένοντας μερικά ακόμα σημεία της υπόθεσης “πως θα πανικοβληθείτε με το τίποτα!”, μερικές επιπλέον (μη) λεπτομέρειες.

Α) Επειδή η ροπή δείχνει προς τις θεωρίες συνωμοσίας, το τονίζουμε – κι όποιος μπορεί να καταλάβει ας καταλάβει: είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα η κατασκευή ενός γεγονότος απ’ την διαχείριση ενός γεγονότος. Οι δυτικές θεωρίες συνωμοσίας, επειδή στον πυρήνα τους είναι ακροδεξιές με βαθιά θρησκευτική (χριστιανική…) προέλευση, δίνουν “εξηγήσεις” αποκλειστικά (ή κυρίως) μέσω της “αποκάλυψης” κάποιου “ανώτατου δημιουργού” του ενός ή του άλλου συμβάντος: απ’ τους σεισμούς ως τις καπιταλιστικές κρίσεις. Η υλιστική, ιστορική διαλεκτική απ’ την μεριά της, παρότι δεν αγνοεί ότι υπάρχουν πράγματι γεγονότα που μπορεί να έχουν σχεδιαστεί και μεθοδευτεί εμπρόθετα (π.χ.: βόμβες στο ψαχνό), κατανοεί ότι αυτό δεν είναι καθόλου απαραίτητο. Αν η θεϊκή εξουσία στηρίζεται σε μορφές “δημιουργών”, οι ανθρώπινες εξουσίες δουλεύουν μια χαρά σαν διαχειριστικές. Οι τεχνικές των εξουσιών ξεδιπλώνονται συχνά (και ισχυρά) στη διαχείρηση του α γεγονότος ή του β – αξιοποιώντας όπου είναι δυνατό το τυχαίο ή/και το καθεαυτό φυσικό (σεισμούς, κλιματικές αλλαγές, ηφαίστεια, κλπ). Στην πράξη μάλιστα, όχι στις κορυφές της εξουσίας αλλά και στην κοινωνική βάση / πάτο, η διαχείριση των περιστάσεων και όχι η κατασκευή τους είναι η ρουτίνα.

Β) Η πρώτη φορά που έχει υπόψη της η ασταμάτητη μηχανή ότι η κρατική διαχείριση (και όχι η διαφημιστική προπαγάνδα υπέρ των φαρμακευτικών εταιρειών) μιας “κρίσης υγείας” εμφανίστηκε επί σκηνής με αξιώσεις κρατικής βιοπολιτικής για τον 21ο αιώνα ήταν με την “γρίπη των χοίρων”, το 2009 – απ’ το γαλλικό κράτος. Τότε, εν όψει ενός Αρμαγεδώνα γρίπης (που δεν ήρθε ποτέ…) η γαλλική κυβέρνηση έφτιαξε, μοίρασε και άρχισε να υλοποιεί ένα πρόγραμμα «distance learning» για την βασική εκπαίδευση. Που σήμαινε ότι (η προετοιμασία ήταν πως) τα σχολεία θα μείνουν κλειστά για πολλές εβδομάδες, αλλά τα μαθήματα θα γίνονται κανονικά, απ’ τα σπίτια, μέσω υπολογιστών και εκπαιδευτικών tutorials.

Το ενδιαφέρον εκείνης της κρατικής δράσης ήταν πως ταίριαζε μια χαρά όχι σε μια γρίπη που θα άφηνε χιλιάδες πτώματα πίσω της, που τελικά ποτέ δεν ήρθε (οι φαρμακευτικές εν τω μεταξύ ήταν με το δάκτυλο στη σκανδάλη!), αλλά ΚΑΙ σε διάφορες μορφές πολέμου… Ήταν κάπως δύσκολο το 2009 να φανταστεί κανείς ότι εν όψει ενός επερχόμενου γενικού θανατικού από έναν ιό το μαράζι του γαλλικού κράτους ήταν το να μην χάσουν τα παιδιά τα μαθήματά τους… Έτσι ώστε ήταν εύλογη η υπόθεση εργασίας ότι η «αναγκαστικότητα» εκείνου του βιαστικού distance learning είχε πολύ μικρότερη (και ευκαιριακή) σχέση με την πιθανότητα μιας επιδημίας, και πολύ μεγαλύτερη (και οργανική) με κρατικούς σχεδιασμούς πολεμικού είδους. Πάντα σχετικά με την διαχείριση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Καθόλου συμπτωματικά την ίδια εποχή οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές ύαινες έκαναν μελέτες για το «με πόσο λίγους υπαλλήλους θα μπορούσαν να συνεχίσουν να δουλεύουν» αν οι υπόλοιποι πέθαιναν… από οποιαδήποτε αιτία…

Γ) Παρασύρθηκε ίσως η ασταμάτητη μηχανή και υιοθέτησε την άποψη ότι ο covid-19 είναι εξαιρετικά μεταδοτικός (αν και ακίνδυνος). Μια προσεκτική ματιά όμως στη δεύτερη εικόνα της χθεσινής ανάρτητης («καπετάνιε, στεριά στον ορίζοντα!»), με τις 488.000 περιπτώσεις εποχιακής γρίπης μέσα σε μια μόνο εβδομάδα στην ιταλία, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας για το τι σημαίνει «μεταδοτικότητα»!!! Ο covid-19 είναι ιππότης του μεσαίωνα κλεισμένος μέσα σε βαριές λαμαρίνες – μπροστά στην ευκινησία του Η1Ν1!!!

Μερικά ακόμα tips για τον covid-19 (2)

Τετάρτη 26 Φλεβάρη. Δ) Η τεράστια διαφορά στην αξιοποίηση του «ανθρώπινου κεφαλαίου» ανάμεσα στο «μοντέλο της αγοράς» και στο «κρατικίστικο κινέζικο μοντέλο» είναι μήπως μια υπερβολή της αισχρά περιθωριακής ασταμάτητης μηχανής; Οι τρεις πάνω φωτογραφίες για το πως φτιάχνονται όχι ένα αλλά δύο πλήρως εξοπλισμένα νοσοκομεία (των 1000 κλινών το καθένα) μέσα σε 10 ημέρες, με τον «κινέζικο τρόπο» διαχείρισης του κεφαλαίου (: εργασίας και τεχνικών δυνατοτήτων), δεν σηκώνει ούτε αμφιβολία ούτε παζάρια. Είναι απλά το πολεμικό όνειρο κάθε καπιταλιστικού κράτους στη δύση· που απέχει πολύ απ’ το να μπορεί να το πλησιάσει σήμερα.

Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Υπάρχει κάτι ακόμα πιο βαθύ. Τι σημαίνει η «οικονομία της αγοράς» για τις ατομικές ευθύνες έναντι της συλλογικής προστασίας απέναντι σ’ έναν (θεωρούμενο) Υγιεινιστικό Αρμαγεδώνα (άρα και σε οτιδήποτε θα μπορούσε να πουληθεί σαν τέτοιου είδους μεταφορά / αλληγορία) – και τι σημαίνει το «κράτος – πατέρας – φροντιστής» στις ίδιες συνθήκες; Τι σημαίνει σε συνθήκες κρίσης συσσώρευσης το “όλοι έναντίον όλων” που είναι η κοινωνική ενσωμάτωση του νεοφιλελευθερισμού, και τι σημαίνει στις ίδιες συνθήκες το “όλοι υπό τον αφέντη / υπηρέτη του γενικού καλού” (που στην κίνα είναι το κόμμα/κράτος/κεφάλαιο, μια ολοκληρωτική μορφή), ε;

Στη δεύτερη (πρόσφατη) περίπτωση, αν δεν φοράς μάσκα και δεν ακολουθείς κατά γράμμα της κρατικές οδηγίες, συλλαμβάνεσαι σα «δημόσιος κίνδυνος», χωρίς δεύτερη κουβέντα… Στη πρώτη περίπτωση, ίσως διεκδικήσεις το «ανθρώπινο δικαίωμα της διαφωνίας σου»… Υποθέτουμε ότι καταλαβαίνετε ότι αυτό έχει αρχίσει ήδη να τελειώνει στον δυτικό κόσμο, κι όχι μόνο σε ζητήματα βιολογικής υγείας… Υποθέτουμε επίσης (κι αυτό είναι ακόμα χειρότερο) ότι σε συνθήκες επιδημίας δεν σας έβγαινε ούτε το «κάτω το κράτος», ούτε το «κεφάλαιο και κράτος γεννούν το φασισμό» – που ωστόσο εξακολουθούν να ισχύουν.

Ε) Στην αρκετά ψηφιοποιημένη κεντρική διοίκηση του νοτιοκορεατικού κράτους, το αντίστοιχο τηλεφωνικό νούμερο 112 (αριθμός έκτακτης ανάγκης) έστελνε και συνεχίζει να στέλνει μέσω καταιγισμού μηνυμάτων οδηγίες / διαταγές για την δέουσα συμπεριφορά – μετά τα πρώτα κρούσματα στην πόλη Daegu… Το ενδιαφέρον για εμάς είναι το πως αυτή η τεχνολογία (που ανήκει στην 3η βιομηχανική επανάσταση αλλά θα ολοκληρωθεί σύντομα στην 4η) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον καθολικό έλεγχο στο κοινωνικό εργοστάσιο δίκοπα: απ’ την μια μεριά σαν μαζική (και ταυτόχρονα ισχυρά διαφοροποιημένη χωρικά και χρονικά) αποστολή εντολών / οδηγιών για το τι πρέπει (και τι δεν πρέπει) να κάνει ο καθένας in case of emergency· και απ’ την άλλη σαν έλεγχος σε πραγματικό χρόνο (και χώρο: geodata) του τι κάνει και που βρίσκεται ο καθένας.

Ας το επαναλάβουμε: το γεγονός ότι αυτή η διπλή διαδικασία είναι αυτονόητα αρμοδιότητα και ευθύνη όχι των ιδιωτικών επιχειρήσεων επικοινωνιών (τύπου social media) αλλά του κράτους, ακόμα και ενάντια στην κυκλοφορία του πανικού μέσω των ιδιωτικών επικοινωνιών, δεν είναι απλά ένα τεχνικό ζήτημα… Είναι πολιτικό ζήτημα!!! Που αφορά κάτι που είναι ήδη γνωστό κατ’ αρχήν, σε όποιους μπορούν να καταλάβουν τον καπιταλισμό του 21ου αιώνα: σε τελευταία ανάλυση η οικονομία του φόβου, που είναι η πολιτική οικονομία του ελέγχου της παραγωγής, της κατανάλωσης, της ζωής συνολικά σε συνθήκες ψηφιακής επέκτασης / αναπαράστασης, είναι εύλογο να χρειάζεται σαν «κεντρικό διαχειριστή» την μορφή – κράτος (ή το παρακράτος που εμφανίζεται πειστικά σαν μορφή – κράτος), σε συνεργασία πάντα με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις… Οπωσδήποτε μ’ ένα «μονοπώλιο» τελικής διεύθυνσης.

Στ) Στο «και πέντε», στα μέρη μας, άρχισε από χτες η mainstream δημαγωγία να ανακυκλώνει φετούλες αλήθειας: ε, εντάξει, δεν είναι τίποτα σπουδαίο· πολλοί δεν καταλαβαίνουν καν ότι έχουν κολλήσει τον κοροναϊό· ε, η θνησιμότητα είναι μικρότερη από της γρίπης· κλπ κλπ κλπ…

Φαίνεται ότι κάποιοι στο ελληνικό γκουβέρνο, τώρα που «ο εχθρός είναι προ των πυλών», άρχισαν να ανησυχούν ότι ο πανικός – του – λαού θα υπερκεράσει εύκολα τις έτσι κι αλλιώς περιορισμένες πρακτικές δυνατότητες του (ελληνικού) κράτους (άρα και τους δικούς τους ρόλους). Οπότε το έχουν ρίξει στις ενέσεις ψυχραιμίας… Μάταια: η δουλειά έχει γίνει και έχει πιάσει…

(Τώρα θα αρχίσουν να βγαίνουν φράγκα απ’ τις διάφορες μικροαστικές βδέλες. Κι όποιος σκεφτεί ότι τα ίδια περνούν και οι μετανάστες / πρόσφυγες, θα έχει πετύχει διάνα….)

Και η παράνοια όπλο μαζικής καταστροφής είναι – πάντα ήταν!

Τετάρτη 26 Φλεβάρη. Όπου γάμος και χαρά· όπου φόβος και θεωρία συνωμοσίας. Ανάμεσα στις πολλές που κυκλοφορούν εδώ και βδομάδες, με τον κύριο όγκο να είναι αντισινικός, κυκλοφόρησε και μία … αντιαμερικάνικη: ότι, δηλαδή, ο covid-19 είναι πραγμάτι βιολογικό όπλο (και η χελώνα είναι σπρίντερ…), που όμως φτιάχτηκε από αμερικάνους και μεταφέρθηκε στην κίνα για να υπονομεύσει το κινεζικό καθεστώς. (Λάθος: φτιάχτηκε από παοκτζήδες βιοτεχνολόγους για να εκδικηθούν τα credit που δίνει η cosco στον Πειραιά!)

Αλλά ο κυβερνοσκουπιδοχώρος είναι ιδανικό περιβάλλον για την ανάπτυξη της συνωμοσιολογικής α-βιο-ποικιλότητας· οπότε η γνωστή εφημερίδα των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών «guardian» ανακάλυψε ότι χιλιάδες λογαριασμοί των social media, με ανθρώπινους διαχειριστές (και όχι bots) παίζουν αυτό το αντιαμερικανικό σενάριο… Είναι κάτι που δεν μπορεί να ελέγξει κανείς. Και είναι εξίσου πιθανό οι αντιαμερικάνικες συνωμοσιολογικές θεωρίες για τον covid-19 να είναι περισσότερες ή λιγότερες απ’ τις αντισινικές συνωμοσιολογικές θεωρίες.

Σαν γραφείο τύπου των MI4 και ΜΙ5 (περισσότερα στο Sarajevo.pdf 145a) ο guardian μεταφέρει την αμερικανική εκδοχή «ερμηνείας» αυτού του κύματος: έχει σκοπό να υπονομεύσει τους αμερικανικούς θεσμούς και τις συμμαχίες των ηπα λέει ο καλός «φύλακας»· άρα αυτοί που απ’ «τον καλό, τον κακό και τον άσχημο» προτίμησαν τον «κακό» είναι πράκτορες της Μόσχας. Ούτε λόγος ότι οι αντισινικές συκοφαντίες έχουν ανάλογους στόχους (μέχρις ότου οι κινέζοι βιοτεχνολόγοι φτιάξουν το εμβόλιο…) Αλλά ο guardian δεν είναι ο φύλακας του Πεκίνου. Φύλακας του Λονδίνου είναι, και έτσι συμπεριφέρεται…

Αν σας φαίνονται γελοία όλα αυτά έχετε δίκιο. Αν σας φαίνονται άσχετα απ’ τις διάχυτες κοινωνικές φοβίες έχετε άδικο. Το να κρατιέται η «μέση κοινωνική σκέψη» σ’ εκείνο το νηπιακό στάδιο όπου υπάρχει ένας «μπαμπάς» και απέναντι ένας «μπαμπούλας», μ’ όλες τις συγκινησιακές «εκδηλώσεις» και τους σχετικούς σπασμούς, εξυπηρετεί και τον μεν και τον δε. Σ’ αυτό το στάδιο όλοι είναι (εύκολα) “άρρωστοι” αν είτε ο “μπαμπάς” είτε ο “μπαμπούλας” φροντίσει να τους φτιάξει σαν τέτοιους.

Το μαχαίρι λίγο πιο κοντά στο κόκκαλο: ενώ η βλακεία, η κοινωνική παράνοια και οι προαγωγοί τους έχουν πάμπολλες πηγές, στο τέλος (δηλαδή σ’ εκείνο το ιστορικό σημείο που ο ύπνος της λογικής έχει γίνει υπολογίσιμο κοινωνικό κεφάλαιο) η αξιοποίησή της δεν αποκλείει (καθόλου) την κεντρική διαχείριση.

Το σύνθημα «κεφάλαιο και κράτος γεννούν τον φασισμό» είναι απόλυτα έγκυρο απέναντι σ’ αυτά τα τέρατα: του ύπνου της λογικής. Αλλά μοιάζει άκυρο σε τερατώδεις συνθήκες…